W osadzie można odnaleźć wszystkie jednostki organizacyjne konieczne do normalnego trybu życia. Można tu odnaleźć szpital, restauracje, sklepy z różnymi towarami, a także gorące źródła bądź arenę.
Hiroshi po rozdzieleniu się z pozostałymi ludźmi z drużyny wyszedł z wioski, by trochę potrenować. Po drodze zagadał jakiegoś chłopaka - z wyglądu przypominał farmera, którego podpytał o ustronne miejsce i czy by ten mu nie zechciał pomóc w treningu. Farmer o dziwo się zgodził i razem z Hyugą dotarli w pobliże opuszczonego domostwa. Tutaj miał rozpocząć się trening jutsu Kyakubu Satsu, którego zwój Hiroshi wypożyczył z biblioteki. Jutsu pochodzące z Genjutsu, miało za zadanie krępować przeciwnika. Po złożeniu dwóch pieczęci, a następnie po wysłaniu odpowiedniej ilości niebieskiej energii do chłopaka, ten miał zobaczyć iluzję, która miała spowodować, że wydaje mu się, że jest wciągany pod ziemię. Pierwsza próba okazała się fiaskiem, jednak już kolejna była o wiele lepsza. W końcu ofierze wydawało się, że zapadają się jej nogi w piach - czyli tak właśnie jak miało to wyglądać. Farmer opisywał to coś na kształt ruchomych piasków, lecz nie był w stanie z tego wyjść za pomocą siły. Jako nieshinobi miał dodatkowe problemy, więc Hyuga musiał mu pomagać się wydostać za pomocą Kai. Po pierwszej takim treningu mogli zaraz przejść do kolejnego, lecz tym razem trening miał dotyczyć czegoś innego.
Opis Jutsu pochodzące w Genjutsu z szuflady "krępującej przeciwnika". Złożenie dwóch pieczęci, a następnie wysłanie odpowiedniej ilości niebieskiej energii do oponenta skutkować będzie iluzją, która wciąga naszą ofiarę pod ziemię. Dokładniej to zapadają się jej nogi w piach! Coś na kształt ruchomych piasków, lecz nie jesteśmy w stanie z tego wyjść za pomocą zwykłej siły fizycznej i innych naturalnych sztuczek. Technika wydająca się ciężka do pokonania ale stopień zaawansowanie nie jest wymagający, więc niestety wyjście z niej jest równie proste jak złapanie.
Hiroshi tym razem miał za zadanie lepiej opanować swoją kontrolę czakry. Po treningu nie chciał się tak bardzo obciążać, więc pozwolił swojemu towarzyszowi się oddalić na jakieś trzy godzinki, a następnie miał tutaj wrócić w celu dalszej pomocy. Młodziak był zachwycony, że może pomagać shinobiemu, więc stawiał opory, aż w końcu stwierdził, że i tak zostanie, choć Brązowowłosy mówił mu, że tym razem nie będzie to nic nadzwyczajnego. W końcu Hyuga usadowił się na jakimś w miarę miekkim miejscu po turecku, złączył stopy i skupił się nad medytacją. Starał się wczuć w przepływ czakry przez jego ciało, sprawdzać dokładnie jak ona płynie, jak szybko i próbować na to wpływać. Następnie z pomocą byakugana obserwował ten sam przepływ u swojego towarzysza, porównując go ze swoim. Kolejnym ćwiczeniem miał zamiar użyć podstawowych technik rangi E, które w głównej mierze polegały na kontroli czakry. Podszedł do muru i powolnym krokiem wszedł na niego, stając poziomo. Utrzymywał się w ten sposób przez pewien czas, w dodatku starając się w dalszym ciągu kontrolować cały przepływ energii. Później znów wrócił do medytacji i wyciszenia, a na sam koniec popróbował kolejnych technik rangi E.
Następnym treningiem jaki miał odbyć Hiroshi było trenowanie jutsu rangi C z zakresu genjutsu o nazwie Kori Shinchu no Jutsu. Miało ono raczej dywersyjny zakres działania, gdyż polegało na zmęczeniu przeciwnika za pomocą stworzenia tak zwanego błędnego koła. Po rzuceniu tego jutsu przeciwnik zaczyna podróżować w kółko i nie zdaje sobie z tego sprawy. W ten sposób można go bardzo prosto zmęczyć bez wdawania się z nim w konfrontacje. Hiroshi po wykonaniu trzech pieczęci wystrzelił wiązkę czakry w stronę swojego pomocnika i nakazał mu chodzenie w dane punkty. Z początku jak zwykle iluzja nie była doskonała, gdyż chłopak dostrzegał różnice lub bezbłędnie trafiał tam gdzie miał trafiać. Dopiero po paru próbach zaczęło mu się udawać i farmer gubił się w paru miejscach i zmieniała mu się trasa. Aczkolwiek dopiero pod wieczór udało się tak go złapać, że ten chodził cały czas w kółko, choć myślał, że cały czas idzie w odpowiednim kierunku. W ten sposób mogli kończyć już swój trening, bo oboje byli już wyczerpani. W razie czego wiedział gdzie go szukać i mógł liczyć na jego pomoc. Po tym wszystkim oboje wrócili do wioski by się zdrzemnąć i coś zjeść, a także się czegoś napić by odzyskać siły. Po takim treningu chłopak miał zamiar zrobić sobie przynajmniej tydzień przerwy.
Opis Jedna z pożyteczniejszych technik genjutsu, która pozwala zmęczyć przeciwnika. Otóż jutsu polega na stworzeniu tzw. "błędnego koła". Przeciwnik w trakcie podróży wpada w naszą iluzję i nie zdaje sobie sprawy z tego, że wciąż podróżuje w kółko, mijając te same krajobrazy. Dzięki temu możemy zmęczyć przeciwnika nie wdając się z nim w konfrontacje.
Czując przyjemne ciepełko wewnątrz, uśmiechnęłam się i ruszyłam za dziećmi. Zapytana o moje umiejętności roześmiałam się serdecznie po czym przywołałam na twarz tajemniczy uśmiech. - Prawdziwa kunoichi nigdy nie zdradza swoich sekretów. - odpowiedziałam i mrugnęłam do chłopca i zaśmiałam się delikatnie kiedy ten opluł swoją "techniką" kolegę. Słysząc jak ten najspokojniejszy się odezwał wyprostowałam się i przytaknęłam mu. - Zgadza się, nie ma czasu do stracenia, zaprowadźcie mnie do tego domu gdzie podobno straszy. - powiedziałam i pozwoliłam dzieciom się zaprowadzić na miejsce.
Kiedy już się tam znaleźliśmy to rozejrzałam się po okolicy po czym nie czekając na dodatkowe zaproszenie aktywowałam Byakugan aby móc się lepiej przyjrzeć budynkowi oraz temu co jest wewnątrz niego. Rozglądałam się w poszukiwaniu układów chakry w środku domostwa a także sprawdzałam przy okazji czy jestem w stanie zlokalizować jakieś ukryte przejścia i inne tego typu rzeczy.
Kiedy nareszcie dotarliśmy do domostwa okazało się że jest ono o wiele większe niż się tego spodziewałam. Spojrzałam po gagatkach z nieco zdziwioną miną. - No szczerze powiedziawszy co innego trochę sobie wyobrażałam jak mówiliście o domu. To jest ogromne! - skomentowałam wracając wzrokiem do budynku. Widząc że najwyraźniej wizja sferyczna to zdecydowanie zbyt mało aby dokładnie się wszystkiemu przyjrzeć, przełączyłam się na tryb wizji teleskopowej i ruszyłam w kierunku wejścia do budynku. Oglądałam kolejne pokoje w budynku, pamiętając o przechodzeniu na wizję sferyczną co jakiś czas aby przypadkiem nie wpaść w jakąś pułapkę albo po prostu żeby niczego nie przeoczyć. - Trzymajcie się blisko mnie, nie wiadomo na co możemy tutaj natrafić. - powiedziałam jedynie do dzieciaków przemierzając dalej kolejne pomieszczenia.
Wraz z trzyosobową bandą dzieci weszłam do budynku i zaczęliśmy go przemierzać, mijaliśmy kolejne duże pomieszczenia, jednak kolegi moich "zleceniodawców" ani widu ani słychu. Przełączałam Byakugan pomiędzy wizją sferyczną i wizją teleskopową aby możliwie zoptymalizować przeszukiwanie kolosalnej willi, kiedy nagle jeden z dzieciaków się wystraszył i zawołał że widzi ducha. Odwróciłam się szybko po czym widząc "zjawę" jaką zobaczył chłopiec ledwie powstrzymałam się od śmiechu. - Spokojnie, to nie żaden duch tylko kot. Prawdopodobnie wszedł za nami do budynku, nie ma się czego obawiać, w najgorszym wypadku ugryzie cię w pupę. - powiedziałam żartobliwym tonem i wróciłam do przeszukiwania budynku, gestem pokazując dzieciakom aby szły za mną kiedy schodziłam po schodach na niższy poziom. - Póki co żadnego śladu Hariyou, jesteście pewni że nie wyszedł stąd? Budynek jest duży, jednak wydaje mi się że już tak czy siak powinnam go zobaczyć jeżeli się gdzieś tutaj kręci. - powiedziałam do gagatków w dalszym ciągu rozglądając się za pomocą mojego klanowego doujutsu.
Po zejściu na niższy poziom zauważyłam że było tam zdecydowanie ciemniej, jednak po chwili kiedy moje oczy przyzwyczaiły się już do natężenia światła, nie miałam większych problemów aby się orientować w moim otoczeniu. Trzymałam pewnie rękę gagatka tak aby napewno nie wyślizgnął mi się z uchwytu i parłam w dalszym ciągu do przodu aż nagle w moim polu widzenia pojawiły się dwie sygnatury chakry. Zatrzymałam się w miejscu i zakomunikowałam moim komapnom aby byli tak cicho jak to tylko możliwe. Przyjrzałam się dwóm osobom które znajdowały się dość niedaleko i udało mi się zauważyć że najpewniej właśnie znalazłam zagubionego Hariyou, jadnak co mnie mocno zaniepokoiło to fakt że był on związany i najwyraźniej przetrzymywany przez tego mężczyznę, który coś sobie zapisywał. - Znalazłam Hariyou, jednak jest tam ktoś jeszcze i nie wydaje mi się aby był on przyjaźnie nastawiony. Musicie być teraz tak cicho jak to tylko możliwe, nie wiadomo co to za mężczyzna ani tym bardziej jakie ma on intencje, więc uważajcie aby nie hałasować, zaczekacie tutaj albo możecie wrócić na górę jeżeli wolicie zaczekać w świetle a ja pójdę sprawdzić o co chodzi, zgoda? - zwróciłam się do dzieci po czym jak już uzyskałam od nich odpowiedź to ruszyłam w kierunku związanego chłopca i mężczyzny. Starałam się poruszać tak cicho jak to tylko możliwe i zatrzymałam się parę metrów wgłąb ciemności, tak aby pozostać poza obrębem światła rzucanym przez świecznik. Po cichu wyciągnęłam z torby kunai z notką świetlną i przygotowana do rzutu czekałam chwilę aby sprawdzić co zrobi mężczyzna.
Zadowolona z faktu że dzieci uciekły na górę, więc nie będę musiała się o nie martwić ruszyłam korytarzem w kierunku mężczyzny i związanego dziecka. Po drodze byłam bardzo uważna i udało mi się ominąć zastawione pułapki w formie żyłek z dzwoneczkami. Kiedy dotarłam do zagraconego pomieszczenia magazynowego chwilę się zastanowiłam nad sposobem ominięcia tej trudności. Rozejrzałam się po pokoju w poszukiwaniu jakiejś potencjalnej dróżki pomiędzy wszystkimi rzeczami tak aby przypadkiem niczego nie poruszyć, jednak nie wyglądało na to aby takowa była, jednak wtedy wpadłam na inny pomysł. Korzystając z techniki Kinobori no Waza wskoczyłam na ścianę a następnie na sufit aby przedostać się bezpiecznie i po cichu nad gratami, które były rozrzucone na podłodze a następnie zeszłam z powrotem na podłogę przed drzwiami uważając cały czas aby być możliwie najciszej jak tylko dam radę, obserwując w międzyczasie marionetkarza. Przygotowałam się i wrzuciłam kunai z notką świetlną do pomieszczenia, detonując ją kiedy tylko zagrozi ona mężczyźnie, równocześnie także pamiętam o tym aby samej siebie nie oślepić po czym wskakuję do pomieszczenia i od razu szarżuję na przeciwnika za pomocą techniki Shōtei Tantō aby nie dać mu szansy na reakcję a następnie, płynnie przechodzę do techniki Hakke Rokujūyon Shō aby wyeliminować go z walki zanim ta się na dobre zacznie.
Zgodnie z planem przeszłam nad wszystkimi gratami jakie znajdowały się aby następnie wylądować przed drzwiami, w dalszym ciągu niewykryta. Wyciągnęłam szybko kunai z notką świetlną i wykorzystując go jako dywersję i równocześnie zwiastun mojego ataku, wskoczyłam do pomieszczenia i bezpardonowo zaatakowałam marionetkarza. Już pierwsze uderzenie wywarło mocny efekt na mężczyźnie a następnie wykonałam sztandarową technikę mojego klanu i zasypałam porywacza sześćdziesięcioma czterema atakami w sześciu sekwencjach z których każda następna była nie dość że szybsza to jeszcze zawierała więcej uderzeń. Kiedy wykonałam ostatnią sekwencję składającą się z trzydziestu dwóch uderzeń, marionetkarz okazał się być już niezdolny do walki ze względu na swoją śmierć. Wykorzystując Byakugan w trybie wizji sferycznej rozejrzałam się po okolicy aby upewnić się czy nie ma nigdzie więcej przyczajonych przeciwników i wzięłam kunai który wcześniej wrzuciłam z notką do pomieszczenia i użyłam go do rozcięcia więzów chłopca a następnie schowałam go do kabury na prawym udzie. - Ty jesteś Hariyou? Nic ci nie jest? Kim był ten mężczyzna? Mnie przyprowadzili tutaj twoi koledzy bo martwili się że nie wracasz z domostwa i bali się że coś ci się stało. - zwróciłam się spokojnym tonem do dziecka.
