Opuszczone domostwo

W osadzie można odnaleźć wszystkie jednostki organizacyjne konieczne do normalnego trybu życia. Można tu odnaleźć szpital, restauracje, sklepy z różnymi towarami, a także gorące źródła bądź arenę.
Awatar użytkownika
Kaisa
Posty: 134
Rejestracja: 20 cze 2021, o 15:44
Wiek postaci: 19
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Szczupła i wysoka. Czarne, związane włosy i blada cera. Pod różanymi oczami widać cienie, a w uszy powbijane są srebrne kolczyki. Nosi czarno-białe kimono ze znakiem klanu na plecach.
Widoczny ekwipunek: Odznaka ninja w kolczyku, kabura na broń, torba przypięta do pasa i bambusowy flet przymocowany za pas od kimona.
GG/Discord: ColdMint#1624

Re: Opuszczone domostwo

Post autor: Kaisa »

Taya zaprowadziła go aż pod stary mur, porośnięty sczerniałym mchem. Wejść można było bardzo łatwo główną bramą, gdyż na dole żelazne pręty zostały wygięte przez intruzów, tworząc sporych rozmiarów dziurę. Dwór był zaniedbany, chociaż może i to było zbyt dużym niedopowiedzeniem... Trawy i pokrzywy sięgały aż po kolana, a na gałęziach drzew ostały się kuliste kępy jemioły, przez co pasożyt zdążył pozbawić korony wszelkich zielonych liści, zostawiając jedynie suche patyki. Sam dom może nie był w aż tak katastrofalnym stanie, ale z pewnością był opuszczony. Tynk odpadał płatami, a do ziejących pustką okien wkradał się bluszcz, pokrywając także jedną trzecią murów i zasychając na rdzawy kolor w miejscach zbyt narażonych na słońce. Nic więc dziwnego, że ludzie lubili przypisywać dom do listy nawiedzonych miejsc. Z pewnością tak właśnie wyglądał; upiornie i martwo.
- No i jesteśmy - powiedziała dziewczyna, zakładając ręce na piersi i spoglądając na domostwo zza bramy. - Jak wrażenia? Aż ciary przechodzą...
Wzdrygnęła się i na powrót skupiła uwagę na młodzieńcu.
- Medalion jest srebrny, dość spory i można go otworzyć. W środku jest zdjęcie. Możesz go poznać po grawerze, z wierzchu widać kwiat kamelii, z drugiej strony napis. Nie wiem gdzie złodziej kitra swoje skarby, ale mam wrażenie, że gdzieś ma ukryty schowek. Inaczej już dawno by się stąd wyniósł, skoro przylazła tu straż.
Namyśliła się chwilę, najwidoczniej usiłując coś sobie przypomnieć. Po chwili westchnęła tylko, siadając na kamieniu przy murze.
- Nie widziałam jego twarzy - powiedziała w końcu. - Ale na pewno miał ciemne ubranie, ciemnozielony płaszcz i długie spodnie. No i torbę na ramię... Widziałam jak chowa tam mój medalion, gdy go goniłam po uliczkach...
Zaczęła szperać w swojej torbie, przypiętej do pasa, bardzo podobnej do tej, którą nosił Satoshi i wyciągnęła z niej skórzany woreczek, po czym podrzuciła w dłoni, jakby chciała sprawdzić jego wagę. W środku zabrzmiał słodki dźwięk obijających się o siebie monet.
- Będzie twój, jak przyniesiesz mi mój medalion - powiedziała z uśmiechem. - Będę tu na ciebie czekać. No, chyba że ci się za długo zejdzie, to sobie pójdę z nudów. W takim wypadku szukaj mnie w porcie. Przy stoisku tego starego dziadka jest stragan mojej ciotki, więc tam mnie znajdziesz. Postaram się jednak być cierpliwa...
Schowała woreczek w torbie.
- Powodzenia, Satoshi-san. Uważaj na siebie. Ostatnie czego chcę, to żebyś i ty dostał przeze mnie po głowie...
0 x
Awatar użytkownika
Satoshi
Posty: 583
Rejestracja: 13 maja 2021, o 14:33
Wiek postaci: 21
Ranga: Akoraito
Krótki wygląd: Ciemne, brązowe włosy, jasno niebieskie oczy oraz pokiereszowana twarz.
Sylwetka raczej szczupła, z widocznym zarysem mięśni. Odziany w pomarańczową koszulę, białą kamizelkę i granatowe spodnie.
Widoczny ekwipunek: Odznaka Akoraito klanu Sabaku,
Kamizelka Shinobi (biała),
Kabura na broń (na prawym udzie),
Gurda,
Torba na prawym biodrze
GG/Discord: Satoshi#3881

Re: Opuszczone domostwo

Post autor: Satoshi »

Domostwo w istocie prezentowało się dość osobliwie. Cała architektura budynków w tym rejonie była całkowicie odmienna od tego, co znał Satoshi z całego życia na pustyni, gdzie królowały niskie zabudowania z piaskowca. Tym bardziej, ciekawie było zobaczyć odpadający tynk, roślinność porastającą mur i wpełzającą powoli do środka przez dziury, które kiedyś pełniły funkcję okien. Sabaku zastanawiał się, jak można było dopuścić do zniszczenia czegoś tak cennego, jak budynek mieszkalny. W Kinkotsu było to zupełnie nie pomyślenia, ludzie z miejsca zajęliby budynek na własność i nie pozwolili mu dalej niszczeć. Co kraj, to obyczaj.

-No nie powiem, przyjemny widok to to nie jest. Ale raczej smutny, niż straszny. Srebrny medalion z wygrawerowanym kwiatkiem otwiera się, w środku zdjęcie. Zapamiętam. - Satoshi, wychowany na pustyni, nie miał najbledszego pojęcia, jak wygląda kwiat kamelii i jakoś nie zależało mu na tym, aby ten fakt ukryć. Mocno opalona skóra, piach w gurdzie i odznaka rodowa Unii skutecznie zdradzała jego pochodzenie. Chłopak splótł palce obu rąk ze sobą i wydobył z nich kilka głośnych trzaśnięć, gdy rozciągane stawy się odezwały, po czym dodał: - Spróbuję się cichaczem zakraść, ale w dzień pewnie nikogo tam nie zastanę. Zapewne siedzą na targowisku i podwędzają przechodniom sakiewki. Rozejrzę się i poszukam. - Sabaku wyrył sobie w pamięci opis złodzieja, przedstawiony przez Taya'ę, może się przydać, gdyby udało się sprawę załatwić po cichu. Co do skrytek, to trochę wątpił, by trzymali skradzione fanty w tym miejscu. Te bardziej wartościowe pewnie już są u pasera albo pochowane w dziuplach drzew porozrzucanych po okolicy. W razie nalotu strażników. nawet. jeśli zostaliby złapani, nie byłoby dowodów.

Satoshi ucieszył się, widząc, że kobieta ma przy sobie złoto. Przynajmniej nie wystawiała obietnic bez pokrycia, co czasami się mogło zdarzyć, szczególnie przy tego typu sprawach. Sprawdzając szybkimi, wprawnymi ruchami swój ekwipunek, powoli ruszył w kierunku budynku. Starał się zachować ciszę, element zaskoczenia zawsze dawał przewagę, a uprzedni zwiad mógł jeszcze bardziej ułatwić mu robotę. Zwracał szczególną uwagę na to, gdzie stawia kroki, głupio byłoby wleźć w jakąś prymitywną pułapkę, jak żelazne sidła na zwierzęta, już na wstępie. Najpierw sprawdził, co dzieje się we wnętrzu, zaglądając ukradkiem przez najbliższe okna, a dopiero upewniwszy się, czy może, wszedł cichaczem przez drzwi.
0 x
Obrazek
Where the post at?
Obrazek
Awatar użytkownika
Kaisa
Posty: 134
Rejestracja: 20 cze 2021, o 15:44
Wiek postaci: 19
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Szczupła i wysoka. Czarne, związane włosy i blada cera. Pod różanymi oczami widać cienie, a w uszy powbijane są srebrne kolczyki. Nosi czarno-białe kimono ze znakiem klanu na plecach.
Widoczny ekwipunek: Odznaka ninja w kolczyku, kabura na broń, torba przypięta do pasa i bambusowy flet przymocowany za pas od kimona.
GG/Discord: ColdMint#1624

Re: Opuszczone domostwo

Post autor: Kaisa »

Satoshi ruszył więc w stronę domostwa, zwracając szczególną uwagę na pułapki, które mógł zastawić złodziejaszek. Wysoka trawa wcale nie ułatwiała mu zadania, z kolei pokrzywy okazały się bardziej irytujące niż pułapka na niedźwiedzie. Na pewno mniej bolesne, ale z pewnością denerwowały swoimi parzącymi włoskami, pozostawiając nieprzyjemne, swędzące plamy na skórze. Udało mu się zakraść pod najbliższe okno z rozbitą do środka szybą. Z jednej strony pod osłoną nocy na pewno bardziej prawdopodobne było natknięcie się na złodzieja i przyłapanie go z medalionem, z drugiej jednak po ciemku nawigacja po opuszczonym budynku byłaby znacznie trudniejsza, jeśli oczywiście nie chciał zdradzać swojego położenia przez zapaloną świecę, czy przez inne źródło światła. Teraz jednak rozglądnięcie się po wnętrzu domostwa było prościzną ze względu na padające do środka promienie słoneczne. Słowo bałagan, czy też rozpierdziel mogłoby nie oddawać w pełni całego charakteru wnętrza, ale trudno tutaj o jakiekolwiek inne porównanie. Zniszczone przez czas meble, poobdzierane i spleśniałe przez wilgoć, skrzypiąca podłoga, trzeszcząca niebezpiecznie pod butami jakby zaraz miała się zawalić, a także roślinność, bez zaproszenia wpełzająca do środka przez każdą możliwą dziurę. Może jednak zielsko nie było takie złe, skoro otaczało dom zasłoną dziwacznej łagodności, tańcząc w dzikim kontraście ze sczerniałym drewnem i zniszczonymi przedmiotami. Widać było, że meble za swoich czasów musiały być kunsztowne i z pewnością nie były tanie. No, w końcu cały dwór należał do rodziny kupców, a skoro było ich stać na tak duży dom, to i wnętrze musiało prezentować się conajmniej powyżej oczekiwań. Może nie chodziło o to, że dom jest nawiedzony, tylko że sam miał duszę. Przynajmniej w metaforycznym sensie...
Przez okno, pomimo oczywiście tego całego syfu i latających drobinek kurzu, Satoshi nie dostrzegł niczego niepokojącego. W środku było cicho, choć cisza ta zdawała się -jak to niektórzy zwykli mówić- ciszą przed burzą. Nie wiadomo jednak, co mogło być tą burzą, więc Sabaku wszedł do środka przez frontowe drzwi, które otworzyły się bez problemu, skrzypiąc lekko. Po przekroczeniu progu mógł z łatwością zlokalizować schody, znajdujące się naprzeciwko niego, choć zawalone zostały przez gruz i odłamki drewna. Stopnie prowadziły na antresolę, gdzie dostrzegł trzy pary drzwi. Na parterze mógł udać się na lewo, przez łuk drzwiowy, gdzie w ciemności zamajaczyły długie regały, ciągnące się aż po sufit, lub na prawo, przez podwójne drzwi, otwarte na oścież. Na zakurzonej podłodze odbijały się jego ślady. Dom milczał jak grób.

0 x
Awatar użytkownika
Satoshi
Posty: 583
Rejestracja: 13 maja 2021, o 14:33
Wiek postaci: 21
Ranga: Akoraito
Krótki wygląd: Ciemne, brązowe włosy, jasno niebieskie oczy oraz pokiereszowana twarz.
Sylwetka raczej szczupła, z widocznym zarysem mięśni. Odziany w pomarańczową koszulę, białą kamizelkę i granatowe spodnie.
Widoczny ekwipunek: Odznaka Akoraito klanu Sabaku,
Kamizelka Shinobi (biała),
Kabura na broń (na prawym udzie),
Gurda,
Torba na prawym biodrze
GG/Discord: Satoshi#3881

Re: Opuszczone domostwo

Post autor: Satoshi »

Satoshi zdziwił się nieco, gdy dziwne krzaki po kontakcie z jego skórą zaczęły nieprzyjemnie piec. Cóż dziwić się młodemu shinobi, na pustyni nie uświadczysz takich roślin, a z oddali nie wyglądały na niebezpieczne. Przystanął więc na chwilę, ale widząc, że poza wysypką nie dzieje się mu większa krzywda, zaczął kontynuować marsz, mając nadzieje, że długie spodnie nieco ochronią jego nogi od bolesnych ukłuć. Na podrażnienia pojawiające się na rękach już nie miał co poradzić.

Kontynuował więc swój marsz, zaglądając do okien i starając się wybadać, cóż takiego może go czekać w środku. W końcu jednak zdecydował się wejść do budynku. Wnętrze w istocie było... osobliwe. Gdyby nie był maksymalnie skupiony na zadaniu, które zobowiązał się wykonać, pewnie zacząłby się zastanawiać, cóż takiego sprawiło, że tak bogato zdobiony dom popadł w ruinę. Parę lat temu musiała być tutaj władowana pokaźna doza gotówki, którą pewnie dało się odzyskać, w razie, gdyby rodzina kupiecka popadła w długi. Teraz było już jednak na to za późno. Kontynuując zwiedzanie pomieszczeń, krzywił się mimowolnie na każde skrzypnięcie wysłużonej i spróchniałej podłogi. Zwrócił też uwagę na leżący wszędzie kurz. W szczególności ten, który zaścielał podłogę. Widział przecież, że jego kroki pozostawiają wyraźne ślady. Przystanął więc i rozejrzał się uważnie, w poszukiwaniu oznak bytowania "domowników". Też przecież musieli zostawiać po sobie jakieś odciski obuwia. Tam, gdzie prowadziło ich więcej, musiała znajdować się ich ulubiona miejscówka do spędzania wolnego czasu.

Zastanawiał się też, w jakiej kolejności powinien spenetrować budynek. Głupio byłoby pozostawić niezabezpieczone plecy, zignorował więc chwilowo antresolę i ruszył ostrożnie na lewo, kierując się ku czemuś, co kiedyś było biblioteką bądź gabinetem. Ostrożnie stawiał kroki, starając się nie wydawać żadnych niepotrzebnych odgłosów. Zanim jednak wszedł do pomieszczenia, zerknął na zapraszająco rozwarte drzwi po prawej. Kierował się zasadą "zawsze zabezpieczaj swoje tyły". Jeśli nie zobaczył niczego niepokojącego w pomieszczeniu po prawej, to powoli wychylił głowę przez drzwi do biblioteki, uważnie nasłuchując.
0 x
Obrazek
Where the post at?
Obrazek
Awatar użytkownika
Kaisa
Posty: 134
Rejestracja: 20 cze 2021, o 15:44
Wiek postaci: 19
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Szczupła i wysoka. Czarne, związane włosy i blada cera. Pod różanymi oczami widać cienie, a w uszy powbijane są srebrne kolczyki. Nosi czarno-białe kimono ze znakiem klanu na plecach.
Widoczny ekwipunek: Odznaka ninja w kolczyku, kabura na broń, torba przypięta do pasa i bambusowy flet przymocowany za pas od kimona.
GG/Discord: ColdMint#1624

Re: Opuszczone domostwo

Post autor: Kaisa »

Skrzypiących desek nie sposób było ominąć. Nie niosły się co prawda zbyt głośno po pomieszczeniach, bo Satoshi robił co mógł, by stąpać po nich jak najdelikatniej, ale gdyby w promieniu kilku metrów znajdował się złodziej, na pewno by go usłyszał. Gruba warstwa kurzu okazała się jego sojusznikiem w dwóch sprawach. Pierwsza była taka, że tłumiła nieco jego kroki, druga natomiast, że mógł dostrzec wyraźne ślady butów, nie należących oczywiście do niego. Było ich dość sporo, jakby intruzi przechodzili tędy wiele razy. Najczęściej odwiedzanym pomieszczeniem okazał się gabinet po lewej stronie, a pozostałe odciski prowadziły na górę, po schodach. Do tajemniczego pomieszczenia po prawej ktoś udał się może ze dwa razy, najwyraźniej było mało istotne dla nieproszonych gości, okupujących opuszczony dwór.
Satoshi rzucił okiem na wnętrze gabinetu. Ściany zakrywały potężne regały, kryjące na półkach wiedzę i historie spisane na papier, a na starym, wysłużonym dywanie stał okrągły stół, w który ktoś wbił jakiś przedmiot. Zapewne nóż albo sztylet, z tej odległości chłopakowi trudno było to ocenić. Na podłodze stały również dwa bogato zdobione fotele, pokryte podartym, zielonym żakardem.
Sabaku przezornie obejrzał się na drzwi po drugiej stronie, ale żadne odgłosy, poza jego krokami, nie wydobywały się z wnętrza domu. Dosłyszał jednak trzepot skrzydeł ptactwa na zewnątrz budynku... a może z piętra? Trudno stwierdzić... Plecy miał jednak bezpieczne, a przynajmniej tak mu się wydawało na chwilę obecną. Zza drzwi ujrzał krawędź podłużnego stołu, nic więcej, natomiast z wnętrza gabinetu wydobywała się jedynie cisza. Ślady butów wiele razy okrążały stół i prowadziły wzdłuż półek, by później znów udać się ku wyjściu z pomieszczenia, idąc dalej po zawalonych gruzem stopniach.

0 x
Awatar użytkownika
Satoshi
Posty: 583
Rejestracja: 13 maja 2021, o 14:33
Wiek postaci: 21
Ranga: Akoraito
Krótki wygląd: Ciemne, brązowe włosy, jasno niebieskie oczy oraz pokiereszowana twarz.
Sylwetka raczej szczupła, z widocznym zarysem mięśni. Odziany w pomarańczową koszulę, białą kamizelkę i granatowe spodnie.
Widoczny ekwipunek: Odznaka Akoraito klanu Sabaku,
Kamizelka Shinobi (biała),
Kabura na broń (na prawym udzie),
Gurda,
Torba na prawym biodrze
GG/Discord: Satoshi#3881

Re: Opuszczone domostwo

Post autor: Satoshi »

Młody Sabaku z uwagą omiótł wzorkiem pomieszczenie. O jego uwagę walczyły teraz dwie rzeczy. Pierwsza to oczywiście książki. Nawet w ich obecnym stanie mogły być wiele warte, jeśli nie gdzieś na rynku, to chociaż dla niego. Te, które czytał za młodu, przeżywając wraz z ich bohaterami opowieści o dzielnych i sławnych shinobi, popchnęły go wiele lat temu do opuszczenia rodzinnych stron, choć był jeszcze dzieckiem. Nie spodziewał się uczucia nostalgii, które nadeszło. Drugą rzeczą, było oczywiście jego obecne zlecenie, a konkretniej, wiążące się z nim dziwne ślady na podłodze. Nie podejrzewał zwykłych ulicznych złodziei o bycie bibliofilami, coś tu ewidentnie śmierdziało. Ostrożnie wszedł więc do pomieszczenia, wciąż stąpając najdelikatniej, jak tylko potrafił. Nie widział przecież wnętrza całego pokoju.

Jeśli w głębi nie czaiło się żadne niebezpieczeństwo, Satoshi powoli podszedł do stołu, starając się mu przyjrzeć. Może służył bandzie za miejsce obrad, podczas których decydowali o planie działania na najbliższą przyszłość? Taka prymitywna przestępczość zorganizowana... Kolejnym przystankiem były półki, pod którymi ciągnęły się ślady. Jak już się rzekło, miłośnicy książek raczej nie zajmowali się szerzeniem bezprawia, chyba że mowa o skorumpowanych sołtysach, zarządcach większych osad itp... Ci na takich jednak nie wyglądali. Satoshi przyjrzał się zawartości owych półek, aż w końcu wybrał kilka woluminów, które wyglądały, jakby niedawno mogły być wyciągane(Amaterasu dzięki za kurz), po czym najdelikatniej jak tylko potrafił, wyjmował je ze swoich miejsc. Ukryte za biblioteczkami skrytki zdarzały się tylko w bajkach, ale kto wie? Na koniec przepatrzył jeszcze przestrzeń za książkami, była to bowiem dość obiecująca potencjalna kryjówka na łupy.

Jeśli jednak nie udało się znaleźć młodemu Sabaku nic wartego uwagi, ostrożnie opuścił pomieszczenie i zaczął skradać się w kierunku schodów. Podłoga skrzypiała niemiłosiernie, poszczególne stopnie będą zapewne jeszcze gorsze. Cóż jednak było robić, skoro ślady prowadziły właśnie na antresolę. Najciszej jak potrafił, shinobi wgramolił się na pięterko i przyjrzał się śladom prowadzącym do poszczególnych drzwi. Jako pierwsze wybrał te, do których prowadziło najwięcej tropów pozostawionych w kożuchu zaściełającym podłogę. Delikatnie przyłożył ucho do drewna, nasłuchując, czy jakiś podejrzany szmer nie zdradziłby przebywającego tam osobnika. Na koniec, powoli, otworzył drzwi, będąc gotowym do odskoku w razie jakiejś pułapki lub co gorsza, zasadzki.
0 x
Obrazek
Where the post at?
Obrazek
Awatar użytkownika
Kaisa
Posty: 134
Rejestracja: 20 cze 2021, o 15:44
Wiek postaci: 19
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Szczupła i wysoka. Czarne, związane włosy i blada cera. Pod różanymi oczami widać cienie, a w uszy powbijane są srebrne kolczyki. Nosi czarno-białe kimono ze znakiem klanu na plecach.
Widoczny ekwipunek: Odznaka ninja w kolczyku, kabura na broń, torba przypięta do pasa i bambusowy flet przymocowany za pas od kimona.
GG/Discord: ColdMint#1624

Re: Opuszczone domostwo

Post autor: Kaisa »

Książek było tu mnóstwo. Od powieści i legend, do poezji i historii. Zbiór był rzeczywiście pokaźny, choć tylko niektóre z książek miały podniszczone okładki, jakby właściciele często sięgali po daną literaturę. Dużo też było dzieł o etyce kupieckiej, prawie handlowym czy też psychologii. Niektóre z tomów oprawiono w skórę, inne w chropowaty materiał. W regałach dostrzegalne też były spore luki, jakby te cenniejsze książki zostały już zwinięte przez potencjalnych intruzów i sprzedane za nieco monet.
Kurz tym razem nie stał po jego stronie, choć dosyć dosadnie wskazywał na kilka książek, które mogły być parę razy wyciągane. Za żadną jednak nic się nie kryło, ani też żaden tom nie uruchomił dziwacznego mechanizmu, ujawniającego skrytkę. Dziwne, bo ewidentnie zostały niedawno ruszane... A miało być tak pięknie i łatwiutko! Satoshi niczego jednak w regale nie znalazł, poza zatkanym przez pyłki nosem. Czyli do poparzeń od zielska doszło jeszcze to...
Stół w gabinecie wydawał się o wiele bardziej interesujący, bowiem sztylet, którego wcześniej przyuważył Sabaku wbity został w wyblakłą kartkę pergaminu. Ktoś wybazgrał na niej kilka słów, które niekoniecznie od razu dawały jakiś konkretny trop, choć na pewno były bardziej obiecujące, niż zbiór książek. "Kretynie, nie zapomnij, Trzecia Wojna Drzew. Bierz co cenniejsze i spieprzaj, kryjówka spalona." Niczego poza tym na stole nie było, ale może i odręczna notka mogła na dłużej przykuć uwagę chłopaka...

0 x
Awatar użytkownika
Satoshi
Posty: 583
Rejestracja: 13 maja 2021, o 14:33
Wiek postaci: 21
Ranga: Akoraito
Krótki wygląd: Ciemne, brązowe włosy, jasno niebieskie oczy oraz pokiereszowana twarz.
Sylwetka raczej szczupła, z widocznym zarysem mięśni. Odziany w pomarańczową koszulę, białą kamizelkę i granatowe spodnie.
Widoczny ekwipunek: Odznaka Akoraito klanu Sabaku,
Kamizelka Shinobi (biała),
Kabura na broń (na prawym udzie),
Gurda,
Torba na prawym biodrze
GG/Discord: Satoshi#3881

Re: Opuszczone domostwo

Post autor: Satoshi »

Satoshi z powątpiewaniem przeglądał wyświechtane oprawy książek. Tytuły sugerowały nudne rozprawki na tematy stricte powiązane z handlem, czemu w zasadzie nie można było się dziwić, biorąc pod uwagę zawód, jakim parali się oryginalni mieszkańcy tego miejsca. Skąd jednak ślady zużycia? Książki były drogie, toteż niewątpliwa wydaje się teza, że właściciele o nie dbali, skoro stanowiły one nie tylko źródło wiedzy, ale i swego rodzaju manifestację bogactwa.
Nie znalazłszy ani żadnej zwykłej skrytki, ani tym bardziej takiej tajemniczej, mechanicznej, chłopak z rezygnacją porzucił dalsze manipulacje książkami na półkach.


Nieco światła na całą sytuację jednak rzuciła notka, bezmyślnie przybita do blatu stołu za pomocą sztyletu. Dziwne, że ktoś pozostawił tu kawał solidnej stali, która przecież do najtańszych nie należała, szczególnie biorąc pod uwagę stan materialny zwykłych ulicznych oprychów. Ci najwyraźniej musieli się nieźle obłowić. Sabaku przeczytał uważnie notkę, po czym cicho parsknął. "Kryjówka spalona" - trudno by było twierdzić inaczej, skoro straż zrobiła nalot na to miejsce... *Zaraz moment... Może ja ganiam za śladami strażników, a nie żadnych oprychów* przemknęło przez myśl Satoshiemu. To nawet by się zgadzało. Bezmyślnie podążał krok w krok za martwym tropem, który nijak nie niósł nadziei na szybsze rozwiązanie całej sprawy. *Tylko co znaczy Trzecia Wojna Drzew? Szyfr jakiś?* - zaczął zastanawiać się shinobi, a jego wrzok zaczął błądzić po pokoju, zatrzymując się nagle na regale. Istniała bowiem szansa, że przeceniał możliwości intelektualne zwykłych bandytów, wskazówka mogła być dosłowna - tytuł książki. Wciąż starając się zachować ciszę, Satoshi podszedł na powrót do regałów i zaczął wertować tytuły wypisane na grzbietach. Szukał właśnie tego jednego.

Jeśli znalazł odpowiednią książkę, wyciągnął ją ostrożnie i otworzył. Liczył, że natrafi na jakieś dalsze wskazówki odnośnie miejsca ukrycia łupów. To musiało być to... dotąd ich nie otwierał, może te wyświechtane książki służyły jako medium do "tajnej" komunikacji pomiędzy oprychami? Nic dziwnego, że ani Satoshi, ani strażnicy, nic nie znaleźli. Komu by się chciało wertować wszystkie strony? Chłopak w myślach podziękował bezmyślnemu właścicielowi charakteru pisma, którym zapisana była przybita do stołu notka.
0 x
Obrazek
Where the post at?
Obrazek
Awatar użytkownika
Kaisa
Posty: 134
Rejestracja: 20 cze 2021, o 15:44
Wiek postaci: 19
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Szczupła i wysoka. Czarne, związane włosy i blada cera. Pod różanymi oczami widać cienie, a w uszy powbijane są srebrne kolczyki. Nosi czarno-białe kimono ze znakiem klanu na plecach.
Widoczny ekwipunek: Odznaka ninja w kolczyku, kabura na broń, torba przypięta do pasa i bambusowy flet przymocowany za pas od kimona.
GG/Discord: ColdMint#1624

Re: Opuszczone domostwo

Post autor: Kaisa »

Pomysł Satoshi'ego ze skrytką w regale może nie był najgorszy, a przynajmniej nie należało go spisywać na straty. W końcu zamysł był dobry, potrzebował jedynie dokładniejszej wskazówki, która wskazałaby mu tą właściwą księgę. Notatka dość dobitnie sugerowała, że złodzieje musieli się spieszyć, żeby nie wpaść na strażników. Pozostawili w końcu sztylet dość dobrej jakości. Co prawda stępiony, ale stal to stal.
Chłopak zaczął więc szukać tomu, zaopatrzonego tytułem, który jeden z intruzów nabazgrał na krótkim liściku. Trzecia Wojna Drzew... Trzecia Wojna Drzew... Trzecia Wojna... Ach, jest!
Księga była gruba, choć dość lekka, kiedy ściągnął ją całkiem z półki. Zielona, zniszczona okładka, z namalowanym na wierzchu drzewem, którego chude gałęzie wiły się i kręciły nienaturalnie, przypominając nieco odnóża martwego pająka. Trudno stwierdzić na oko o czym była, ale wyglądała na obszerną powieść, fikcję literacką, sądząc po wymyślnej ilustracji. Wertowanie jej nie było wcale konieczne. Już pierwsza strona, a raczej jej częściowy brak dawała chłopakowi niepodważalne przeczucie, że trafił na to, czego szukał. Strony zostały bowiem wycięte od środka, tworząc mały, choć idealny schowek na drobne przedmioty, takie jak na przykład biżuteria...
Ewidentnie widać było, że rabusie nie mieli czasu na dokładne wyczyszczenie tej małej skrytki, a może nie była ona jedyną, którą musieli opróżnić? W każdym razie ta książka na pewno skrywała wcześniej bibeloty, choć teraz pozostały po nich jedynie dwie spinki do włosów, które właściwie nie mogły kosztować więcej, niż parę miedziaków. Rdza na przedmiocie sama w sobie sugerowała, że tworzywo na pewno nie było szlachetne. Co do wisiorka... Cóż, Satoshi miał szczęście. Złodziej najwidoczniej zgarnął na szybko garść tego, co tam znalazł i spieprzał przed strażnikami. Możliwe, że jeszcze w tym samym dniu, w którym przestępstwo zgłosiła Taya. Tak czy inaczej medalik był dość mały i srebrny, choć szczerze mówiąc nie było pewności, czy faktycznie był ze srebra, tak jak mówiła dziewczyna. Na wierzchu widniał kwiat z okrągłymi płatkami, a z tyłu wygrawerowano napis: "Dla mojej małej, czerwonej kamelii." W środku natomiast wetknięto zdjęcie rodzinne, z małą, wesołą dziewczynką, która z twarzy w ogóle nie przypominała rudowłosej.
No, a skoro mowa o niej... Coż, zadanie zostało wykonane, choć niestety po złodziejach i innych skradzionych rzeczach nie było już ani śladu. Okazało się też, że kilka z książek, które wcześniej ściągał z zakurzonych półek też miało wydrążone skrytki, choć teraz już puste. Co za marnotrawstwo papieru...

0 x
Awatar użytkownika
Satoshi
Posty: 583
Rejestracja: 13 maja 2021, o 14:33
Wiek postaci: 21
Ranga: Akoraito
Krótki wygląd: Ciemne, brązowe włosy, jasno niebieskie oczy oraz pokiereszowana twarz.
Sylwetka raczej szczupła, z widocznym zarysem mięśni. Odziany w pomarańczową koszulę, białą kamizelkę i granatowe spodnie.
Widoczny ekwipunek: Odznaka Akoraito klanu Sabaku,
Kamizelka Shinobi (biała),
Kabura na broń (na prawym udzie),
Gurda,
Torba na prawym biodrze
GG/Discord: Satoshi#3881

Re: Opuszczone domostwo

Post autor: Satoshi »

Otworzenie książki było zdecydowanie dobrym pomysłem. Nic dziwnego, że strażnicy nie znaleźli niczego wartościowego podczas przeszukiwania. Żaden bufon nie zainteresował się książkami na tyle, żeby jakąś przeczytać. Gdyby nie gonił go czas, Satoshi najpewniej spędziłby tutaj długie chwile, wertując tytuły, w poszukiwaniu co ciekawszych lektur. Teraz jednak, gdy wciąż nie wiedział, czy jest sam w zrujnowanym domu, wolał nie tracić czasu. Otworzył dziwnie lekką książkę, która okazała się wydrążona w środku. Smutny widok, bandycko potraktować coś tak wartościowego. Znalazł jednak to, czego szukał. Niewielki srebrny medalion z grawerunkiem kwiatka. Sabaku wziął go do ręki, przeczytał inskrypcję z dedykacją, a żeby być pewnym w stu procentach, postanowił jeszcze otworzyć medalion. W środku miało znajdować się zdjęcie, i tak zresztą było. Miał teraz to, po co przyszedł. Odłożył książkę na jej miejsce, po czym ostrożnie zaczął się ewakuować.

Wydawało się, że nie zabawił tu zbyt długo, Taya wciąż powinna na niego czekać w okolicy. Ostatnie, na co miał teraz ochotę, to szukanie jej po porcie. Wyszedł więc tą samą drogą, którą wszedł, tj. przez frontowe drzwi, gdzie przywitało go morze dziwnej, piekącej trawy. Dotąd czuł skutki jej kontaktu z jego skórą. Będąc w środku, nie odczuwał aż tak bardzo swędzenia, jego umysł był maksymalnie skupiony na zadaniu. Teraz jednak dyskomfort powrócił jak wzburzona fala. Nie chcąc więc narażać się na kolejny kontakt z rośliną, Satoshi posłał chakrę do swojej gurdy i wydobył znajdujący się tam piach. Zamierzał po prostu przelecieć nad zarośniętym ogrodem. Chmura kwarcu zgęstniała, tworząc platformę, na której umieścił się młody Sabaku.

Jeśli zleceniodawczyni wciąż czekała, chłopak wylądował obok niej, machając wisiorkiem na wyciągniętej ręce.
-Nic dziwnego, że strażnicy znaleźli figę. Schowki w bibliotece, wydrążone książki. Nikt nie miał czasu zagłębiać się w lekturze - powiedział ze śmiechem, wręczając dziewczynie jej własność. Teraz pozostało tylko schować swój piach na powrót do gurdy, odebrać zapłatę i ulotnić się z tego miejsca.


Jeśli zaś kobieta była zbyt niecierpliwa, żeby zaczekać na Satoshiego, ten ze złością pomaszerował w kierunku portu, aby ją odnaleźć.

  Ukryty tekst
0 x
Obrazek
Where the post at?
Obrazek
Awatar użytkownika
Kaisa
Posty: 134
Rejestracja: 20 cze 2021, o 15:44
Wiek postaci: 19
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Szczupła i wysoka. Czarne, związane włosy i blada cera. Pod różanymi oczami widać cienie, a w uszy powbijane są srebrne kolczyki. Nosi czarno-białe kimono ze znakiem klanu na plecach.
Widoczny ekwipunek: Odznaka ninja w kolczyku, kabura na broń, torba przypięta do pasa i bambusowy flet przymocowany za pas od kimona.
GG/Discord: ColdMint#1624

Re: Opuszczone domostwo

Post autor: Kaisa »

Młody Sabaku opuścił stary dom jak najszybciej zdołał. Złodzieje mogli tu jeszcze myszkować, choć było to mało prawdopodobne. Strażnicy skutecznie wypłoszyli intruzów z domu. Przykro było stwierdzić, że teraz w domostwie nie będą już paliły się tajemnicze światła, przez co dwór nie będzie uważany za nawiedzony, a przynajmniej dopóki kolejna szajka nie zrobi sobie z tego miejsca bezpiecznego azylu.
Chłopak postanowił też nie trudzić się z omijaniem parzącego zielska, które zdążyło mu już popsuć humor i użył swojego piasku, by z łatwością przemknąć ponad trawą i dzikimi roślinami. Za furtką wciąż czekała na niego Taya. Najwidoczniej cała operacja nie zabrała aż tak dużo czasu, skoro wciąż nie znudziła się samotnym siedzeniem w suchej trawie. Wręcz przeciwnie, znalazła sobie zajęcie, które polegało na rzucaniu kamieniami w oddalone na parę bezpiecznych metrów gniazdo os. Nie miała jednak zbytniego cela, a może i nie próbowała wcale trafić w kryjówkę insektów, a jedynie je zdezorientować lecącymi co chwila meteorytami zniszczenia, które co rusz omijały ich schronienie i rozbijały się o drzewa... Oczywiście to była jedynie perspektywa os.
Na widok chłopaka Taya wyrzuciła kamyk z ręki i przetarła dłonie z ziemi.
- No, a już myślałam, że będę musiała cię ratować przed bandytami - zażartowała, unosząc w górę brew. - Wrzuciłabym gniazdo os do środka i obserwowała jak uciekają przed żądłami... I jak? Znalazłeś?
Na widok swojej zguby mina jej pojaśniała. Wyciągnęła ręce po medalik.
- Wydrążone książki? Co za wstrętny pomysł... ale najwyraźniej podziałał. Bałam się, że będę musiała szukać go po wszystkich możliwych straganach z biżuterią...
Przetarła srebrny kwiat kciukiem, po czym otworzyła medalik i uśmiechnęła się na widok zdjęcia. Zamknęła małe drzwiczki z cichym kliknięciem i schowała swój skarb do torby, zamieniając go na skórzany woreczek monet.
- Dziękuję ci, bez ciebie pewnie bym go nie znalazła. Trzymaj, za twoją nieocenioną pomoc, ya? - powiedziała, po czym rzuciła mu w ręce obiecaną zapłatę i kiwnęła w podzięce głową. - No, nie wiem jak ty, ale ja stąd uciekam, zanim te osy skapną się, że jestem dla nich zagrożeniem o wadze światowej. Trzymaj się, Satoshi-san.
Machnęła mu ręką na pożegnanie, po czym zniknęła młodzieńcowi z oczu, najpewniej kierując swe kroki w stronę portu.

0 x
Awatar użytkownika
Satoshi
Posty: 583
Rejestracja: 13 maja 2021, o 14:33
Wiek postaci: 21
Ranga: Akoraito
Krótki wygląd: Ciemne, brązowe włosy, jasno niebieskie oczy oraz pokiereszowana twarz.
Sylwetka raczej szczupła, z widocznym zarysem mięśni. Odziany w pomarańczową koszulę, białą kamizelkę i granatowe spodnie.
Widoczny ekwipunek: Odznaka Akoraito klanu Sabaku,
Kamizelka Shinobi (biała),
Kabura na broń (na prawym udzie),
Gurda,
Torba na prawym biodrze
GG/Discord: Satoshi#3881

Re: Opuszczone domostwo

Post autor: Satoshi »

Młody Sabaku przyjął wypłatę, ważąc ukradkiem ryou w dłoni. Wyglądało na to, że opłacało się ryzykować, mieszek był wystarczająco ciężki, żeby opłacało się ryzykować walkę z oprychami. Pamiątka rodzinna faktycznie była dla kobiety o wiele cenniejsza niż twarda waluta. Ehhh, bezsensowne sentymenty, których Satoshi nie rozumiał. Trudno się jednak temu dziwić, skoro od wielu lat żył sam, a jedyne osoby, którym w życiu ufał, opuścił w wieku jedenastu lat po tym, jak okazało się, że ojciec go okłamywał. Z perspektywy czasu, shinobi potrafił zrozumieć decyzję ojca, nie mniej nie powinien kreować w głowie chłopaka wypaczonego obrazu świata. Może i chciał go uchronić przed złem i wojnami, ale decyzja, jak Satoshi będzie chciał spędzić życie, nie należała do niego.

Sabaku schował mieszek do torby na biodrze, pożegnał się z Tayą, kulturalnie życząc szczęścia i aby nie straciła pamiątki po ojcu ponownie, po czym udał się w kierunku centrum osady. Nie miał ochoty wracać do portu, nabrał za to ochoty na wrzucenie czegoś na ząb. Całe to skradanie będąc w ciągłym spięciu, gotowy do natychmiastowych uników w razie konfrontacji, do której nie doszło, zaostrzyły jego apetyt. Prawdę mówiąc, zaczęło mu właśnie burczeć w brzuchu. Całe szczęście, że dopiero teraz, choć Satoshi podejrzewał, że skrzypienie podłogi w budynku pod względem głośności i tak mogło konkurować z dźwiękami wydobywającymi się z pustego żołądka. Swoje kroki skierował prosto do pierwszej lepszej napotkanej oberży, która nie stała pusta. Był głodny, ale nie głupi. Mały ruch w dużej osadzie świadczył o miernej kuchni, o świeżości produktów już nie wspominając. Ostatnie, czego potrzebował, to klątwa faraona dotykająca go setki staj od domu.

0 x
Obrazek
Where the post at?
Obrazek
Awatar użytkownika
Rika Kari Matsubari
Postać porzucona
Posty: 1091
Rejestracja: 6 mar 2018, o 12:34
Wiek postaci: 19
Ranga: Sentoki

Re: Opuszczone domostwo

Post autor: Rika Kari Matsubari »

Hoochi mógł własnymi ślepiami spojrzeć w oczy podstawionej dziewczyny i Sao. Dwóch ofiar tych samych ludzi, których on koniecznie musiał znaleźć. Co się stało, to się nie odstanie, ale Tamaka Uri została uwolniona, a samej urzędniczce chyba nikt nie zagrażał. Na tym kończyły się dobre wieści, bowiem szczęście Sao wcale nie zależało od jej własnego bezpieczeństwa. Zależało od tego, co stanie się z Kari. Trzecią ofiarą numerkowego gangu, która z jakiegoś powodu nie została oddana swojej matce. O co właściwie mogło chodzić? Dlaczego wypuszczać nie tę osobę co trzeba? Żeby zgubić Sao? Żeby wyrządzić jej jeszcze większą krzywdę? Mogło wyglądać to tak, jakby było to coś osobistego. A jeśli tak jest, Hoochi musi się pośpieszyć. Odnotował opuszczenie gospody przez obie panie i ruszył w kierunku wskazanym przez Sao.
Hoochi w pierwszej chwili zdębiał. Myślał, że to jakiś ślepy zaułek, a zagadka zniknięcia oprychów okaże się zbyt trudna do rozwiązania. Olśniło go, gdy ujrzał szczelinę między beczkami, potencjalny tunel służący za sprytną drogę ucieczki dla różnej maści oprychów. Czy mogło to dziwić? Tajemne przejścia dziwiły chyba zawsze, ale jeśli takie miało się gdzieś znaleźć, to własnie w takim miejscu jak to.
-Cholipka, cholipka...
Hoochi zrozumiał, że jest źle. Nie cieszył się ze swojego odkrycia. Bo choć złapał trop wiedział też, że bandyci go wykiwali i mogli być już daleko. Popędził co sił na swoich krótkich skrzydełkach. Wleciał w szczelinę i znalazł się w tunelu, w którym panowała ciemność. Zdążył jedynie dostrzec znajdujący się przy wlocie fragment drewnianej konstrukcji. Sowa przelała chakrę do jednej ze skrzydeł i wytworzyła niewielkie źródło światła, które pozwalało na swobodniejsze przemieszczanie się po tunelu. Mogłaby obyć się bez tego, ale trwałoby to dłużej. Hoochi zaś popędził na złamanie karku przez cały tunel, nie oglądając się za siebie. Nie wiedzieć kiedy znalazł się na zewnątrz, skąd mógł dostrzec inny budynek. Dochodziły z niego tłumione dźwięki, a po trwającej raptem chwilę obserwacji zauważył mężczyznę z tatuażem w kształcie cyferki na ramieniu. Wyszedł on przed budynek, żeby zapalić papierosa i swoim okazaniem czwóreczki niemal zapraszał Liściastopiórego do kolejnego ruchu. Sówek podrapał się za uszkiem, obmyślając plan. Wyręczyła go Rika, która niespodziewanie zmaterializowała się obok niego.
-Cii. Wkraczam. - Hoochi myślał, że to do niego.
Mężczyzna zaciągał się w najlepsze. Złole raczej mieli dobry dostęp do tego typu używek i wystarczająco gotówki ze swojej działalności, by nie skazywać się na ukraińskie papierosy ze smolastym tytoniem za 4 ryo od paczki. Puścił kolejny dymek. Jeszcze jeden sztach, jeszcze tylko jeden sztach. Papierosek do ust i... co właściwie się stało?
Czyżby w papierosach jednak była smoła, albo coś innego, co skleiło usta przestępcy i zabrało mu dostęp do kolejnej chmurki przyjemności? Sentokini wykonała niepozorną iluzję, która już po chwili powinna postawić mężczyznę na równe nogi. Jaka szkoda, że pół pieczęci barana właśnie przenosiło ją w okolice schodków, a schowana w torebce ręka już czekała, by posłać w jego stronę stalową żyłkę i solidnie przywiązać ręce i nogi do tułowia, nie szczędząc przy tym materiału. Jeśli plan się powiedzie, Rika pchnie go ze schodów na glebę, by wraz z Hoochim zakradnąć się do środka.
  Ukryty tekst
0 x
Awatar użytkownika
Rei Uta
Posty: 473
Rejestracja: 5 maja 2021, o 14:27
Wiek postaci: 16
Ranga: Wyrzutek
Krótki wygląd: - Różowe włosy.
- Czarne Haori przewiązane jedwabnym obi, tego samego koloru luźne spodnie oraz wysokie buty za kostkę.
- Patrz avatar.
- Po resztę zapraszam do kp.
Widoczny ekwipunek: - Torba biodrowa.
- Duży zwój na plecach.
Aktualna postać: Rei
Lokalizacja: Cały świat.

Re: Opuszczone domostwo

Post autor: Rei Uta »

Rika Kari Matsubari
Misja C 17/28
Rika wreszcie ujawniła swoją obecność, wyłaniając się z cienia własnego paktowca. Miała swój plan oraz możliwości, by zdmuchnąć całą tę konstrukcję jak zły wilk w bajce o różowych świnkach. Niestety tak się nie stało, a właściwie nie powinno się stać ze względów bezpieczeństwa. Poszukiwana dziewczyna wciąż mogła gdzieś tam się znajdować, przetrzymywana jako gwarancja bezpieczeństwa dla porywaczy. Rika wykorzystując sytuację, gdy jeden z przeciwników postanowił wyjść z ukrycia, natychmiast zareagowała jak przystało na kogoś z jej rangą. Znakomite wykorzystanie chakry, kilka technik i kawałek żyłki. Z początku Dai nie wiedział nawet co się dzieje, drapiąc usta, które teraz pozostawały szczelnie związane techniką iluzji. Skąd jednak taki prosty prostak miał wiedzieć takie rzeczy. Pozostawał w swej przeklętej nieświadomości do samej chwili związania go przez Matsubari jak byczka na domowym rodeo. Niewysoka dziewczynka stanęła nad swym przeciwnikiem górując nad nim doświadczeniem i siłą, nie zajmując sobie specjalnie głowy jego dalszym losem. Razem ze swym ptasim przyjacielem weszła do środka, rozumiejąc, że teraz należało uważać na każdym kroku. Pierwszy z przeciwników leżał powalony na łopatki, jednak wciąż nie znała dokładnej liczby pozostałych wrogów. Znajdując się teraz w głównym holu, mogła ocenić prawdziwy stan, w jakim znajdowało się domostwo. Wszędzie świeciły dziury i walący się strop, podłoga skrzypiała przy każdej próbie wykonania, chociaż niewielkiego kroku. Wiele drzwi wisiało na połamanych zawiasach, prowadząc do mrocznych pomieszczeń które kiedyś musiały pełnić ważne role. Jedyne źródło światła wciąż dochodziło z górnego piętra, skacząc wesołym blaskiem po brudnych ścianach. W ich odbiciu Rika mogła zauważyć kiedyś wspaniałe zdobienia, które teraz przypominały raczej miejsce z filmu grozy o bardzo niskim budżecie. Nikt z pewnością nie zauważył jeszcze zniknięcia numeru cztery, jednak wyjście na papierosa dawało jej najwyżej kilka minut, zanim ktoś nie zainteresuje się obecnym miejscem przebywania nałogowca.

-Co robimy...
Usłyszała nagle pytanie z góry, niosący się echem przez resztę dworku. Kari nie była w stanie rozpoznać osoby do której należała ta barwa głosu, jednak w gruncie rzeczy do tej pory słyszała tylko Banme. Mógł to być numer trzy, ale także ktoś inny kogo jeszcze wcześniej nie poznali.

-Mamy tutaj czekać do rana, później numer jeden przejmie dokumenty a my otrzymamy naszą zapłatę... Czego nie zrozumiałeś w tym planie idioto?
Najwidoczniej była to rozmowa porywaczy, a skoro prowadzona przez dwie osoby. Dawało to nikłe szanse na to, że nie było ich tam dużo więcej. Rika jak zwykle w tej sytuacji posiadała pełne pole do manewru, biorąc jedynie poprawkę w swym planowaniu na to, by nie skrzywdzić potencjalnej uprowadzonej. Jeśli mężczyźni na piętrze mieli rozkaz czekania na swojego przywódcę określonego numerem jeden, to z pewnością sami nie podejmą innych działań. Jeśli chodziło o takich typów, jedno było pewne. Zawsze ktoś musiał nimi dowodzić, nie było szans na to by banda mięśniaków z ilorazem inteligencji ameby, mogła wpaść na pomysł uprowadzenia kogoś tak ważnego z powodu zwykłych dokumentów. Tutaj liczyły się szczegóły, a szczegóły w tej chwili mówiły że gdyby to był ich plan to z pewnością w grę wchodziła by jedynie gotówka i ugranie nieznaczącej sumy na cierpieniu rodziny. Głosy przez chwilę ucichły, jednak zaraz ten który mógł należeć do Banme, rozbrzmiał niczym tenor na sali operowej.

-Gdzie jest ten przeklęty Dai... Daisan, idź po niego zobacz co ten kretyn znowu odwalił. Jak zwykle pewnie pręży się w jakiejś kałuży podziwiając swoje ciało... Z kim ja muszę pracować
Odpowiedź była tak cicha że Matsubari nie była w stanie stwierdzić co właściwie miało się wydarzyć. Jednak już po chwili usłyszała ciężkie kroki na sparciałych schodach. Dopiero wtedy Daisan zaczął coś memlać do siebie, wygrażając się w niecenzuralnych słowach pod adresem samozwańczego przywódcy z kucykiem. Rika miała kilka sekund na reakcję, jednak musiała wciąż pamiętać, że zwierzę przyparte do muru potrafiło zachować się naprawdę irracjonalnie... Jeśli ten na górze coś usłyszy, z pewnością będzie to w stanie zagrozić porwanej. Wszystko jak zwykle leżało w drobnych dłoniach Sentokini.
0 x
Awatar użytkownika
Rika Kari Matsubari
Postać porzucona
Posty: 1091
Rejestracja: 6 mar 2018, o 12:34
Wiek postaci: 19
Ranga: Sentoki

Re: Opuszczone domostwo

Post autor: Rika Kari Matsubari »

Operacja unieszkodliwienia Czwórki przebiegła zgodnie z planem. Chłop nie dopalił swojego papierosa, a teraz leżał na ziemi poskładany jak origami. Mógł się złościć na swój los, ale szczęściem było, że jeszcze żył. Rika nie wiedziała jeszcze, jaki los spotka porywaczy. Najpierw chciała odnaleźć Kari i upewnić się, że dziewczynka jest cała i zdrowa. Rzuciła więc ostatnie spojrzenie pokonanemu złolowi, po czym złapała za klamkę i weszła do opuszczonego budynku, który widocznie służył teraz do niecnych celów złym ludziom.
Nie zrobiła wielu kroków. Słyszała głosy rozmowy i zastygając w miejscu wytężyła słuch. Wyglądało na to, że zbiry zamierzają siedzieć tu do jutra. Ale ani słowa o dziewczynie. Nie ma jej? Siedzi cicho... żyje? Życie w budynku toczyło się powoli. Wyczekiwali nadejścia Jedynki, który miał zjawić się następnego ranka. Trochę go już nie było, więc kolejny numerek został po niego wysłany. A co, gdyby wyciąć mu numer?
Rika wolałaby zaskoczyć ich obu w jednym pomieszczeniu, ale niestety nie miała tego komfortu. Przypadki chodzą po ludziach. No, choć są też tacy ludzie, którzy chodza po przypadkach. Kiedy tylko Daisan postawił nogę na schodach i dostrzegł Rikę, ta czekała już z pieczecią małpy i gdy tylko się spojrzał, wykonała gest tenisowego forhendu, płynny zupełnie jakby smarowała chleb masełkiem Manuel. Plan był prosty. Drugi z porywaczy, który stanął na drodze sentokini miał spierdolić się po tych schodach na sam dół.
Oczywiście liczyła się z tym, że narobi hałasu. Że mężczyzna (mężczyźni?) na górze mogą zagrozić śmiercią Kari. Nie miała jednak czasu na lepszy plan. Już podczas oglądania haniebnego upadku Daisana, Rika trzymała złożoną pieczęć Barana. Otoczył ją niepapierosowy dymek, co oznaczało, że lada chwila Rika przeniesie się w inne miejsce. Celowała o jedno piętro wyżej, do pomieszczenia, z którego mogła docierać rozmowa. Nie było to ani mądre, ani rozsądne. Rika czuła jednak, że z prostymi zbirami może sobie na to pozwolić. Na pewno lepiej skoczyć w nieznane, niż jeszcze bardziej narazić bezbronną dziewczynę. Od tego przecież była, by pomagać, ratować, chronić. Czasem narażając się na szwank. Naturalnie po znalezieniu się kondygnację wyżej, Rika zamierzała możliwie szybko zorientować się w sytuacji. Gdzie jest, ilu ich jest i czy właśnie tu przetrzymywana jest Kari.
A Hoochi? Hoochi zrobił już swoje i na dobrą sprawę mógłby ulotnić się z budynku. Jednak i on miał swoje zobowiązania. Rika poprosiła go o wsparcie, a on zamierzał dotrzymać danego słowa. Przefrunął klatką schodową do góry, szukając Riki albo czegokolwiek innego.
  Ukryty tekst
0 x
ODPOWIEDZ

Wróć do „Osada Ryuzaku no Taki”

Użytkownicy przeglądający to forum: Jawa i 3 gości