Sklep z wyposażeniem

[Saburō Hokusai]

Podczas drogi do Ryuzaku dziewczyna zaczepiła wyznawcę. Rola tej dwójki shinobi chyba była już taka, żeby cały czas się odgrażać drugiej osobie. Po raz kolejny chciała uświadomić chłopakowi, że jeśli będzie miała taką misję to go zabije. Ten już nie wiedział czy ma ją słuchać, czy po prostu zacząć zlewać, ale jednego był pewien, zaczynała mu działać na nerwy. O ile krótko się znali i do tej pory jakoś wytrzymywał tak teraz miał ochotę ją uciszyć.
- Jak dasz radę to proszę bardzo.
Jednak nie zrobi tego. Postanowił, że musi się nauczyć ją zlewać. Inaczej nie wróżył im długiej i owocnej współpracy, ale cóż... z takimi rzeczami się nic nie zrobi, prawda? Sora postanowiła pójść do sklepu, gdy tylko dotrą na miejsce. Trzeba było przyznać, że był to dobry pomysł. Będą mogli uzupełnić swój asortyment. Chłopak sam od dłuższego czasu myślał nad zakupem kosy. Nawet nie wiedział kiedy droga do Ryuzaku zeszła tak szybko, a oni stanęli już przed drzwiami sklepu, gdzie można było kupić asortyment zarówno dla dziewczyny jak i wyznawcy. Bez pukania weszli do środka i Hokusai postanowił porozglądać się po sklepie. Modlił się, żeby ta kosa kosztowała tyle, żeby było go na nią stać. Podszedł akurat do działu z bronią i znalazł pewien regał na którym były wywieszone kosy. Jedna strasznie wpadła mu w oko jednak jej cena... brakowało mu trochę do niej. Wpadł na pomysł. Jeśli dziewczyna będzie łaskawa i pożyczy mu trochę pieniędzy to może w końcu uda mu się spełnić jego marzenie. Trochę głupio mu było to przyznać, ale to wszystko zależało od dziewczyny. Raz kozie śmierć, postanowił jej zapytać.
- Potrzebuję pożyczyć 155 ryo. Oddam gdy będę miał. Zgoda?
Po tym pytaniu czekał na jej odpowiedź. Nie patrząc na nią zbyt długo Sora wyciągnęła swój mieszek i wręczyła chłopakowi. No tak... nie umiała liczyć. W takim razie musiał sam trochę pogrzebać. Nie chciał ją oszukiwać. Postanowił wziąć tylko 155 ryo, więcej mu nie było do niczego potrzebne. Od razu gdy dostał monety podszedł do sprzedawcy i rzucił na ladę potrzebną kwotę.
- Biorę tamtą kose.
Wskazał palcem o którą mu chodzi, po czym zatrzymał się w miejscu i przemyślał to. Wrócił pod ladę i powiedział do sprzedawcy.
- Zrobimy inaczej. Sprzedam ten kij, dałem za niego 400, więc sprzedam Ci go za 80, to uczciwa cena prawda? Więc stąd biorę 80 ryo i jesteśmy kwita.
W tym momencie zrzucił z pleców swój kij i oddał go sprzedawcy. Podszedł powolnym krokiem do regału, a następnie dotknął powoli całej kosy swoimi palcami. Aż ciarki przeszły po jego skórze. W końcu jego marzenie się spełniło. Teraz będzie mógł walczyć jak zawsze chciał. Założył metalową kosę na swoje plecy. Po tym wyszedł ze sklepu i czekał tam na Sore, aż sama skończy kupować swój asortyment. Gdy już będzie się znajdować pod sklepem podejdzie do niej i wręczy jej 80 ryo.
- Oddam potem 75.
Póki co tyle mniej ma do oddania, a teraz musieli uzgodnić z Sorą gdzie idą.
- W którą stronę idziemy?

  Ukryty tekst

[Sora]

Sora zastanawiała się nad słowami chłopaka przez dłuższą chwilę, dopiero po paru minutach doszło do niej jak zrozumiał jej słowa. No cóż, nie zamierzała mu grozić jedynie uświadomić ryzyko, chyba lepiej było wyjaśnić to, w końcu lepiej, na przyszłość, żeby chociaż w minimalnym stopniu sobie ufali, inna sprawa że jego podejrzenia były prawdziwe... Tylko, że nie o nie chodziło. -Chodziło mi o twój brak pełnej nieśmiertelności, jeśli dojdzie do walki ryzykujesz, nie chodzi o groźby.- Wyjaśniła ze spokojem, ludzie mieli to do siebie, że wszystko rozumieli tak jak chcieli, niezależnie od intencji. Smutna prawda, która mogła kiedyś kosztować kogoś życie, z drugiej strony, oboje wiedzieli czego się po sobie spodziewać, jedna chwila mogła zwrócić ich przeciw sobie, chociaż Sora mówiła, że jest narzędziem... Gorzej dla niej, dobrze czuła się w tej roli, tylko że chyba zbyt wiele tłumaczyła.
Droga trwała dość długo, jednak ciężko było to odczuć. Z jednej strony podróżowanie z kimś było o wiele praktyczniejsze, może nawet przyjemniejsze? Z drugiej jednak dla niebieskookiej czas był czymś nieco innym, niż dla zwykłej osoby, w kontekście wieczności lata były krótkim momentem, a czas podróży niemal nie istniał. W końcu dotarli jednak do celu, miasto kupieckie, pełne ludzi, bogactwa i biedoty, już od momentu przekroczenia bram miasta dało się poczuć zapach straty, wielu liczyło na szybki zarobek, a kończyło z niczym. Rozwój... Cywilizacja, to miasto może i wiązało się z rzeczami, którym patronowała Amaterasu, jednak poszło w stronę, która była dla niej zniewagą. Czy dlatego miała tu przybyć? Zniszczyć miejsce, które wypaczyło jej ideologię? Nie... Nie czuła, że to jest jej zadanie. Znała moc swoich darów, jednakże wątpiła, że były wystarczające. Razem weszli do sklepu, skoro czekała ją jakaś ważna misja musiała się o wiele lepiej przygotować. Na prośbę Saburo podała mu sakiewkę, słuchała jak chłopak się targuje, jednak liczby nie za wiele jej mówiły, chciał dać kij i dostać kose taniej. Ostrą kosę, zdolną bez wysiłku rozczłonkować nawet ją... Nieco pogubiła się w tym co się dzieje. -Nie musisz oddawać, z kosą będziemy bezpieczniejsi, niż z kijem.- Stwierdziła krótko. Pożyczanie, pożyczaniem, ale pieniądze nie grały dla niej jakiejś wielkiej roli, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że chłopak zainwestował w broń, tym samym zwiększając ich szanse na wykonanie misji. Dziewczyna podeszła do lady. -Pigułkę żywnościową... Co to?- Zapytała, wskazując na znajdujący się gdzieś tam za ladą kawałek blachy o prostokątnym kształcie. Zdziwiony wzrok mężczyzny mówił jej wszystko. -To też, nóż, kabure i senbony za resztę.- Rzuciła. Zabrała wszystko z lady i pozostawiła na niej całość pieniędzy. -Na razie musimy zorganizować jakieś miejsce żeby zaczekać, na to co ma się wydarzyć.- Powiedziała kierując się w stronę drzwi.

Trening: Kīpu
Ranga: D
Korzystając z momentu, gdy ani sprzedawca, ani nikt wchodzący mógł widzieć jej brzucha zmusiła kunai do rozcięcia skóry, inne nici pochwyciły blaszkę i wciągnęły ją do środka, by zaraz potem skóra po raz kolejny została zaszyta. Zmusiła nici wewnątrz ciała do pracy, blaszka nie była ostra, toteż nie przecinała nici, co znacznie ułatwiało odpowiednie jej ustawienie. Metal ustawiła kilka centymetrów przed sercem, a między organem, a nim splotła nici, tak by amortyzowały siłę ciosów, co mogło pomóc przeżycie ewentualnego śmiertelnego ciosu, nici niestety musiały być stale napięte, by cały "system" działał. W podobny sposób zabezpieczyła znajdujące się wewnątrz brzucha kunai'e.[/ghide]

Posiada gotówka: 1002 ryo
Koszt zakupu: Blaszka - 100 Ryo, Bojowa pigułka żywnościowa- 500 Ryo, Pożyczka 75 Ryo, Senbonyx11 55 Ryo, nóż 250 ryo, Kabura 20 ryo = 1000 ryo
Pozostała kwota: 2

Kc D 102%-6%=96%

[z/t]x2->Zwodniczy Karmazyn - Zbiorczy] Ryokan Tanmei 短命

[Yami]

W końcu udało mi się przybyć do Ryuzaku. Tyłek miałem obolały jak jasna cholera. Podczas podróży kilkukrotnie wjeżdżaliśmy na kocie łby, które podrzucały boleśnie wozem. Nie muszę mówić z czym to się wiąże kiedy siedzi się na twardym drewnie. Kiedy jednak dojechaliśmy to uświadomiłem sobie, że w ciągu ostatnich tygodni ciągle mi giną rzeczy a nic nie przychodzi. Dlatego jeszcze przed spotkaniem z "zrzędami postanowiłem uzupełnić ekwipunek w jednym z pobliskich sklepów.
Przekroczyłem drewniane drzwi i obejrzałem się dookoła. W pewnym momencie dostrzegłem, że zaczęli w Ryuzaku sprzedawać sprzęt do nocowania na dworze. W sumie może rzeczywiście warto sobie kiedyś coś takiego kupić. Cholera wie gdzie mnie jeszcze stary wywiezie a tak przynajmniej będę miał gdzie się podziać. Poza tym nie musiałbym wracać do domu i będę mógł spędzić noc w lesie tuż przy rzece, sam w ciszy i spokoju.
Dobra jednak nie na to pora mam niewielki budżet i ni będzie mnie stać na taki sprzęt.
Zbliżyłem się do lady.
- Chciałbym kupić wszystko z tej listy.
Pokazałem mężczyźnie zapisaną w notesie listę przedmiotów, które chciałem zakupić. Biorąc pod uwagę status Ryuzaku raczej ceny nie powinny mocno odbiegać od tych, które oferowali mieszkańcy Shigashi. Sprzedawca zerknął na listę i przeprosił mnie na chwilę. W tym czasie zdjąłem oba karwasze i położyłem je na ladzie. Nie będę przecież chodził z tym wszystkim po mieście.
Kiedy tylko mężczyzna wrócił i położył moje zakupy na ladzie chciał dość sporej sumki pieniędzy. Przekazałem mu wtedy kwit kupiecki na żądaną kwotę do odebrania w gildii kupieckiej Ryuzaku. Te następnie będzie żądać zmniejszenia kosztów niektórych dostaw, zaś wtedy ojciec osobiście potrąci z mojej niewielkiej uzbieranej kupki pieniędzy.
Po załatwieniu wszystkich problemów udałem się w stronę centrum miasta a dokładniej Gildii Kupieckiej gdzie miały odbyć się pierwsze rozmowy.

z/t

  Ukryty tekst

[Senju Hyojin]

Zarobek z ostatniej misji przywiódł Kitsune na tereny sklepowe. Wiedziona ciekawością oraz typową kobiecą powinnością do zakupów zajrzała przez witryny. Piękne ostrza, lśniące w słońcu. Skusiło ją do wejścia do wnętrza. Szał zakupowy od razu uderzył w kobietę, ekscytacja połączona z różnorodnością sprzętu oraz przemieszane ze niezdecydowaniem co powinno się wybrać. Przeglądała półki, chodziła między regałami tym samym zwróciła na siebie uwagę właściciela, jednak gestem głowy dała mu do zrozumienia, że przecież da sobie radę. Zaczęła przynosić kolejny sprzęt i wyposażenie, które chciała zakupić na ladę sklepu. Odliczyła gotówkę należną właścicielowi i wyszła.
z/t

[Keion]

Z wielkim trudem znosiłem gorycz porażki jak i to że Hiroshi ukrywał że jest Hyuga i nawet nie próbował się wytłumaczyć w żaden sposób. Miałem mu to bardzo za złe bo nie znosiłem ludzi szlachetnego pochodzenia jak on i pewnie nie zadawałbym się w ogóle z nim gdybym o tym wiedział. Teraz jednak chciałem się na nim odegrać, a żeby to zrobić chciałem poznać lepiej jego podstępne techniki, żeby móc go totalnie zmiażdżyć. Dlatego też nic się nie odzywając ruszyłem za Kitsune, wcześniej ucinając kawałek mięsa do torby i wędrując do miasta. Szybko poszło, ale w mieście się rozdzieliliśmy, razem z Hiroshim poszliśmy w swoje strony i mniej więcej za tydzień mieliśmy spotkać się w sklepie. Oczywiście poszedłem trochę wcześniej i zrobiłem małe zakupy, po których usiadłem na progu wejścia, czekając na przedstawiciela klanu Hyuga.

  Ukryty tekst

[Hyūga Hiroshi]

Keion nie był wtedy zbyt gadatliwy. Wyglądał jakby był zły, toteż Hiroshi sam też nie kontynuował tematu. Nie chciał prowokować jakiejś kłótni czy czegoś. Po rozdzieleniu się trójki towarzyszy i ustaleniu terminu zbiórki chłopak poszedł trenować, a następnie po przespaniu się i wypoczęciu ruszył do sklepu, żeby coś kupić. Na miejscu spotkał już Szarowłosego, który siedział u progu. Kiwnął mu na powitanie i powiedział, żeby chwile poczekał, a sam ruszył do sklepu by coś kupić.
Na miejscu porozglądał się za czymś ciekawym, poprosił o to i o tamto sklepikarza, zapłacił, wyszedł i zabrał ze sobą Keiona, by razem znów mogli pójść na przygodę.
/zt + Keion

[Yasuo]

Od rozstania z Yuką minęły miesiące. Spotkaliśmy się przecież zimą, a była już wiosna. Może nawet środek wiosny. Przez cały ten czasu byłem oczywiście poza Ryuzaku no Taki, bo gdybym był w tym mieście kupieckim oczywiście pewnie bym się z nią jeszcze spotkał. Znowu jednak wróciłem w to miejsce. Od razu swoje kroki skierowałem w stronę sklepu z wyposażeniem. Miałem wystarczająco dużo gotówki, by zakupić coś co na pewno mi się i przyda i o czym myślałem już od pewnego czasu.
Po pewnym czasie wszedłem do budynku, a moje wejście zostało zasygnalizowane charakterystycznym dzwonieniem dzwoneczków umieszczonych nad drzwiami. W ten sposób właściciel tego przybytku wiedział, że ma gościa. W sensie, że klienta.
- Co podać? - zapytał, wchodząc przez drzwi prowadzące prawdopodobnie do zaplecza bądź jego domu lub po prostu innego pomieszczenia, które nie było dostępne dla klientów.
- Jakąś zbroję poproszę - odparłem, a koleś skinął głową. Przyniósł mi kilka kompletów opancerzenia, a ja miałem dokonać ostatecznego wyboru. Oglądałem wszystkie bardzo dokładnie i ostatecznie wybrałem jedną. - Tą poproszę.
- 3500 Ryo.
Zapłaciłem i opuściłem sklep. Po wyjściu od razu ubrałem swój nowy zakup. Pasował idealnie.

  Ukryty tekst

z/t

Co do uzupełnienia konta bankowego, zrobię to jak tylko odpiszę Inoshiemu, bo czas mnie goni. Odnośnie koloru/fasonu zbroi, to jeszcze nie wiem do końca jaki to ma być kolor/fason. W najbliższym czasie postaram się ogarnąć nowego avatara mojej postaci w tej zbroi i wtedy uzupełnię w KP jej opis.

[Yasuo]

  Ukryty tekst

Była co prawda dość późna godzina, a i w mieście niezbyt dobrze się działo, niemniej jednak udało mi się odnaleźć jeszcze sklep, który był czynny. Handlujący tutaj kupiec widocznie bardzo lubił handlować do późna, bo w końcu to przynosiło dodatkowy dochód. Rozumiałem takie pomysły. Chociaż godzina już była tak późna, że ja wolałbym zająć się czymś przyjemniejszym. Chociażby relaksem. No, ale dobra moja! Fajne są takie całodobowe niemalże sklepy, prawda? Jakaś średniowieczna "Żabka" czy co? W każdym razie, złożyłem swoje zamówienie:

  Ukryty tekst

Sprzedawca zdziwił się bardzo dlaczego akurat takie przedmioty tak późno w nocy kupuję, ale no cóż. Taki już byłem. Kupowałem to dlatego, że było mi potrzebne. Zapłaciłem i opuściłem sklep.
Po drodze przystanąłem na chwilę, by jakoś to wszystko odpowiednio poukładać w moim ekwipunku, tak by wszystko co najpotrzebniejsze było pod ręką i wróciłem do ryokanu.

  Ukryty tekst

z/t: Ryokan Tanmei

[Yasuo]

Jednak przed opuszczeniem tego miasta postanowiłem jeszcze zrobić jedną rzecz. Mianowicie, wstąpić do sklepu. Co prawda, wspominałem dzień, w którym wydałem wszystkie swoje Ryo w tamtej karczmie, w której dowiedziałem się o zarazie... Jednak od tego czasu minęło już trochę czasu. Zdążyłem zarobić trochę grosza. Takie były uroki przebywania w wielkich miastach. Wystarczyło wykonać parę prostych zadań dla bogatych ludzi i znów mieć pełną sakiewkę. Mogłem więc wydać trochę grosza, a musiałem to zrobić... W sumie obecnie byłem tak jakby bez jednej ręki. Mój jedyny miecz, który posiadałem, był zniszczony. Przydałaby mi się naprawdę dobra broń. Oczywiście myślałem o katanie...

  Ukryty tekst

[Numa]

Numa przybywając do sklepu bardzo szybko zaczął uzupełniać to czego potrzebuje, starał się przy tym zachować zdrowy rozsądek, co gorsza nie było to proste. W końcu jak przewidzieć co przyda się podczas walki. Było to wręcz nie do przewidzenia. Podczas tych zakupów Numie również doskwierało swoiste zastanowienie czy aby na pewno dobrze robi. Wyglądało jednak na to że lepiej zrobić cokolwiek niż biernie patrzyć na te wydarzenia. Mimo tego ponowie czuł swoiste obciążanie całą tą sprawą która sprawiała że sam już nie wiedział co czynić to nie było proste. Co gorsza niedługo musiał ruszać. Dlatego też zakupił wszystko co potrzebował płacąc oczywiście. Następnie ruszył dalej kombinując przy okazji z swoimi notkami wybuchowymi.

  Ukryty tekst

/nmm\

[Saburō Hokusai]

Opuszczając tereny tamtych lasów chłopak zauważył, że chyba jedną z nagród od Jashina za wygranie tej walki było zlikwidowanie w znacznej części bólu, który towarzyszył chłopakowi po śmierci Sory. Myślał o tym nadal, ale nie bolało już tak bardzo jak wcześniej. dzięki temu mógł zająć się tym co obrał sobie za cel, czyli stanie się silniejszym. Wchodząc do miasta i idąc do sklepu z wyposażeniem dopadły chłopaka wspomnienia odnośnie Sory. To tutaj z nią był i tutaj kupił swoją kosę. Cóż... ten świat był bardzo okrutny, dlatego nie należało przywiązywać się do nikogo, bo słabość serca to także słabość dla ciała. W każdym razie chłopak wszedł do sklepu i nie zastanawiając się długo udał się do lady.
- To chcę sprzedać i potrzebuję dziesięć metrów łańcucha.
Po tych słowach rzucił 500 ryo oraz ekwipunek który zebrał z ciała mnicha i obwiązał swoje ciało łańcuchem dookoła tak, aby nie spadł. Wyszedł ze sklepu otrzymując też ryo za te rzeczy i postanowił jeszcze raz udać się do lasów Ryuzaki. Liczył na pewną przygodę, ale poszedł tam, aby ćwiczyć.

z/t

  Ukryty tekst

[Rika Kari Matsubari]

Zazwyczaj miał jej dosyć gdy tylko wpadała rozpędem do jego sklepu. Była taka radosna i absorbująca. Aż za bardzo. Wszystko chciała dotknąć, przymierzyć albo spróbować użyć tak „na niby”, wykrzykując przy tym na głos fantastyczne zastosowania, jakie właśnie wpadały jej do głowy. Przerywając ciszę, która nawet tu w mieście kupieckim, zdarzała się każdego dnia w sklepie z wyposażeniem dla shinobich.
Być może miał jej też dość, bo była jedyną tego typu klientką. Reszta wchodziła, brała co chciała i płacąc wychodziła bez zbędnych pytań. Przy obsłudze dziewczynki zawsze trzeba się było napocić. Całe szczęście, że sporo płaciła za swoje fanaberie. O tak, bo zdecydowanie nie kupowała tego co wszyscy. Najczęściej rysowała jakieś niestworzone rzeczy na kartce i prosiła o zrobienie tego albo zlecenie komuś, kto to zrobi. W tym wszystkim był jednak pewien pozytyw. Mała dobrze płaciła. Zawsze myślał, że to bogaci rodzice rozpieszczają ją do tego stopnia, pozwalając na zakup głupotek dla małej dziewczyny. Dopiero niedawno dowiedział się, że ta intensywnie działa w mieście i płaci ze swoich.
Tym razem jednak nie wparowała z tylko sobie znanym impetem. Nie przywitała się na cały głos, tylko cicho skinęła głową i wcale nie obeszła wszystkich regałów przed skierowaniem się do lady. Miała za to nowego towarzysza, malutką, nad wyraz uroczą sowę. Trzeba było przyznać, że pasują do siebie. Rika wyjęła torbę (od razu rzuciło mu się w oczy, że zupełnie inną od tej, którą dla niej robił) i wysypała z niego kilka bibelotów.
-Chciałabym to sprzedać. Nie musi być drogo. – powiedziała, dając do zrozumienia, że właściwie nie interesuje ją ile za to dostanie.
To był pierwszy raz, kiedy coś sprzedawała. Jak dotąd zawsze wychodziła ze sklepu z pełnymi rękoma.
-Dobrze, policzmy… Nie jest tego dużo, ale coś tam dostaniesz.
Cisza.
-A bierzesz coś? Może po prostu odliczę ci to od ceny.
-Tak.
Suche „tak”. Co było „nie tak” i kto jak nie sprzedawca, obcujący na co dzień z dziesiątkami ludzi miałby to wyczuć? Życie nie lubi próżni. Z Riką zawsze było radośnie i energicznie. Teraz w sklepie panowało zupełne przeciwieństwo tego stanu. Dziwna symbioza między ludźmi powoduje, że często jedno wchodzi w rolę drugiego. Dlatego też sklepikarz postanowił wyrazić nieco optymizmu.
-A co takiego!? Znowu jakieś cuda? – próbował zachęcić.
-Nic takiego. To co na kartce. – sięgnęła do torebki i wyjęła z niej wyrwaną z notesu kartkę, która po chwili leżała już na ladzie. Ot, standardowe zakupy Riki. Może nawet trochę mniejsze, niż zwykle. Wciąż było bardzo sztywno i niezręcznie.
-A cóż to za nowy przyjaciel? Jak się wabi? – ależ był dumny, że wpadł na taki genialny pomysł!
-Fumo... – odpowiedziała przygryzając dolną wargę, gdy po policzkach zaczęły ściekać pierwsze łzy. Odwróciła głowę, a speszony sprzedawca nie wiedząc co zrobić, poszedł po towar. W tym czasie zdążyła się nieco ogarnąć i gdy sklepikarz wrócił, ona była już w jakim takim stanie.
-Proszę jeszcze odwrócić kartkę na drugą stronę.
A na niej było coś, co mocno zainteresowało mężczyznę. Spojrzał na nią zdziwiony.
-To Twój pomysł?
-Tak. – pierwszy raz nieznacznie się uśmiechnęła.
-Nie wiem jeszcze jak to zrobimy, ale dla ciebie wszystko. KWIATUSZKU. Przyjdź za tydzień, może będzie gotowe.
I tak właśnie zrobiła, a przedmiot był już gotowy do odbioru. Nie była już smutna, ale wciąż daleko jej było do dawnego blasku. Choć odwiedzała go ostatnio wiele razy, sprzedawca zaczął za nią tęsknić.

z/t -> Tablica informacyjna

  Ukryty tekst

[Keizo]

Keizo wmaszerował do sklepu, rozglądając się na wszystkie strony i poprawiając gałązkę, którą zerwał w lesie za murami Ryuzaku a teraz wpakowywał ją sobie za ucho, starając się usadowić ją tak, by nie wypadła przy bardziej gwałtownym ruchu. Po chwili jednak zaprzestał swojej czynności, gdyż przyszedł czas na niewielkie zakupy. Skierował się na początku do działu ogrodniczego - po poznaniu nowego jutsu musiał bowiem uzupełnić swoje wątłe zapasy nasion, które mogły okazać się przydatne w najprzeróżniejszych momentach. Przespacerował się także po innych zakątkach sklepu, po czym podszedł do kasy i położył na ladzie nie tylko wybrane przez siebie produkty, ale także odliczoną kwotę.

z/t

  Ukryty tekst

[Keion]

W końcu po długim czasie chodzenia po lesie udało mi się wyjść na otwarty teren, gdzie już długo mi nie zajęło określenie w jakim miejscu się znajduje. Postanowiłem się nie wahać i czym prędzej udać się do miasta w celu zainwestowania niedawno zarobionych pieniędzy. I tak też zrobiłem, udało mi się jeszcze przed zmrokiem dotrzeć do miasta, a do sklepu wejść na parę minut przed zamknięcie. Sklepowy patrzył na mnie trochę z wilka, ale gdy zobaczył że chce coś kupić, a nie tylko marnować jego czas na oglądanie artykułów to jego mina nieco się poprawiła. Dodatkowo szybko się uwinąłem bo dobrze wiedziałem czego szukam, oraz gdzie mam tego szukać. Całe szczęście wcześniej kupowałem rzeczy z tego przedziału i pamiętałem gdzie ich szukać. Szkoda tylko że co do cen się pomyliłem i wydałem wszystkie pieniądze, przez co też musiałem poszukać miejsca do spania za które nie będę musiał zapłacić. Niestety wiedziałem że raczej takie nie znajdę i od razu poszedłem spać pod gołym niebem, całe szczęście tej nocy nie padało, ale i tak obudziłem się nieco zmarznięty, a co więcej bardzo głodny. Nieco miałem innego wyboru jak tylko iść upolować coś do zjedzenia i wypróbować świeżo zakupione przybory.

  Ukryty tekst

z/t

[Rika Kari Matsubari]

Wparowała do sklepu jakby śpieszyła z nowiną o narodzeniu Dziecka Bożego. Wjechała z buta zupełnie jakby był to but Rika Matsubara. W środku panowała cisza, idealnie zgrana ze znudzonym wizerunkiem dobrze jej znanego sprzedawcy, z głową opartą o ramię.
-Masz to!? - zawołała, nim zdążyła zbliżyć się do lady.
On oczywiście wiedział o co chodzi. Od wczoraj, kiedy tylko skończono pracę nad jej żelazną dziewicą, uroczym misiakiem wielkości Wieży Eiffla, marzył by pozbyć się go z magazynu.
-Mam, chodź zobaczyć! - powiedział z sarkastycznym entuzjazmem. Choć optymizm Riki był tak odmienny od gburowatości sprzedawcy, lubił dziewczynkę. Lubił jej autentyczność i ryo, które u niego zostawiała.
Po zakupach zostawiła pieniążki i wróciła do domu z Badibim, robiąc prawdziwy pochód po Ryuzaku no Taki.

z/t -> Domek Matsubari

  Ukryty tekst