Ulice miasta

[Kisuke]

-Brałem udział już w wielu naprawdę trudnych misjach. Proszę mi zaufać- Położył dłoń na klatce piersiowej, w miejscu gdzie było serce, jakby przysięgał, że słowa, które wypowiada są szczere. Kłócić się o to nie było sensu. Słowa to tylko słowa i dopiero rzeczywiste działania pokażą na ile jest gotowy. Jednak Kisuke wierzył w swoje możliwości nie tylko przez pewność siebie, którą ostatnimi czasy mocno poprawił, ale też przez olbrzymią ilość rzeczy, którą się ostatnimi czasy nauczył. Wiele godzin i dni spędził szlifując swoje zdolności, a już wcześniej był bardzo sprawnym wojownikiem, który wykazywał się zarówno przed własnym klanem, jak i przed radą Ryuzaku. Na propozycję udania się do bocznej alejki odpowiedział kiwnięciem głową, rozglądając się po okolicy, czy ktoś aby przypadkiem ich nie obserwuje.

-Moje umiejętności bazują głównie na Raitonie, więc świetnie nadadzą się do wykorzystania w wodnym środowisku. Cesarstwo?- Raiton był bardzo ciekawym żywiołem, a przy wsparciu wszechobecnej wody zyskiwał niesamowite możliwości. Użytkownicy Suitonu na otwartym morzu mieli wiele przewagi, ale z taką ilością wyładowań wokół, to nawet najlepszy pływak długo sobie nie ponurkuje. Zapytał także o cel ich podróży. Walka na wodzie oznaczała podróż statkiem, a z Ryuzaku pływało się głównie na Kantai. Biorąc pod uwagę plotki, o tym, że kupcowi zależało na handlu z tamtejszymi klanami, to takie założenie było najbardziej oczywiste. I wyjaśniało po co mu najlepsza ochrona. To nie będzie łatwa przeprawa.

[Ario]

Kisuke
Wyprawa rangi A
Kolejka 3/38 PÓŁ na PÓŁ

Na słowa o tym, że Kisuke jest doświadczony, chłopak zmrużył oczy.
- Nie wiem, nie obraź się, ale nie wyglądasz. - westchnął. - To jest sprawa życia i śmierci. Jak chcesz to ja poczekam, a Ty idź po wsparcie.

Facet dziwnie się rozglądał. Jakby czegoś się obawiał. Nagle machnął ręką.
- Dobra, nie mamy czasu. Ruszajmy do portu. Wyjaśnię Ci po drodze. - stwierdził i ruszył przed siebie. Gdy wychodził z alejki, jeszcze wyjrzał i ruszył w kierunku portu.
- Mam przygotowany transport już. Czas nagli. - stwierdził, lecz po chwili zmienił jakby podejście i odwrócił się do Ciebie. - W tych regionach jak się wypłynie o złej porze to łatwo trafić na sztormy. Albo piratów. A najgorzej na piratów podczas sztormu. Stąd musimy już ruszać. - wyjaśnił.

Ruszyliście więc miastem i doszliście do portu, gdzie czekały statki, jak i kutry. W miejscu tym znajdzie się wszystko, czego dusza zapragnie – grajków, żebraków, prostytutki, panie, co przyszłość przepowiedzą, wyłudzaczy pieniędzy, handlarzy, marynarzy, lichwiarzy, ludzi ze wszystkich możliwych regionów – jednym słowem przedstawiciela każdej możliwej grupy społecznej. Były też ulokowane wzdłuż drogi biegnącej przy brzegu morza liczne bary, knajpki, stragany i stoiska, hotele.

Chłopak podszedł wszedł w głąb rozstawionych statków i podszedł do jednego z nich, który wyglądał dość pokaźnie. Przed wejściem trwał załadunek różnych towarów, a najbardziej widoczny z nich był jeden co trzymał zwój i coś spisywał. Na wasz widok widocznie się zmieszał.
- Pan... - zaczął mówić, lecz Twój towarzsyz przerwał mu momentalnie.
- Panowie Shinji i ochroniarz z Kropli.

Ten ze zwojem spojrzał na niego ewidentnie zmieszany i skinął głową.
- Zapraszam, zaraz odpływamy. Wasze kajuty mają oznaczenie 9 i 10. - stwierdził, po czym wrócił do spisywania towarów.

Chłopak ruszył na pokład, nie czekając na Ciebie.

Z/T viewtopic.php?p=205546#p205546

[Uchiha Hiromi]

~ 7/... ~

~ Jūgo Misaki ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Misaki Sama W Domu ~

Z dachem wszystko ostatecznie było w porządku, Misaki sobie poradziła z tym wyzwaniem. Owszem, przez kilka dni miała słyszeć stukanie i pukanie od samego rana, ale no już trudno - remont to remont.

Zaniepokojona tym, że Akari nie przyszła (nie przysłała też Michi), zdecydowała się poszukać i sprawdzić co z dziewczyną. W końcu były umówione, a poza tym, jedno z zadań Misaki było zdobycie tej sukni. Owszem, żeby pomóc dziewczętom, ale zadanie było zadaniem.

Zorientowanie się, gdzie Akari mieszkała nie było trudne. Dziewczyna uczyła się w fachu krawcowej, już jako krawcowa pracowała - terminowała u swojej matki, razem z Michi. Zajmowały się zwykle bardziej przyziemnymi strojami, ale kiedyś wyraziły chęć spróbowania czegoś bardziej dla "bogaczy", żeby być w stanie trochę się wybić, zrobić coś więcej. Stąd ta pomoc od Kropli. Szansa praktykowania z lepszymi materiałami mogła naprawdę zmienić życie dziewcząt.

Zakład krawiecki był w dzielnicy, gdzie znajdowała się siedziba Kropli, kilka ulic dalej. Kiedy Misaki się tam wybierała, nie było akurat deszczu, a zielone kawałki miasta rozkwitały. Nie było ich wiele - jakoś tak Ryuzaku skupiało się bardziej na budynkach i upchnięciu jak największej ilości ludzi w jak najmniejszej przestrzeni. Zakład krawiecki był właśnie takim budynkiem wciśniętym pomiędzy inne - ciemnym, niewielkim, ale zwykle dość obleganym. Kobieta, która tu pracowała - matka Akari - była tania i zdolną krawcową.

Kiedy Misaki weszła do środka - do pracowni - wśród sprzętu krawieckiego, jakiś skrawków i tkanin, zauważyła kobietę, która właśnie robiła wykrój. Kobieta była starsza, może pod sześćdziesiątkę. Miała siwiejące, upięte w koczek ciemne włosy, była dość przysadzista, ale miała sprawne ręce o długich palcach.

Wyglądała na bardzo zmęczoną - pod zmarszczkami była blada, a pod oczami miała cienie.

- Tak? - zapytała kobieta, kiedy ta weszła.

Akari

[Tanaka Misaki]

Ryuzaku no Taki było miejscem, które średnio odpowiadało gustowi Misaki. Nie chodziło tylko o pogodę oczywiście, przede wszystkim mowa tutaj była o zatłoczeniu osady. Im dłużej przedstawicielka szczepu Jugo chodziła po wiosce tym lepiej potrafiła zrozumieć myśli niektórych jej mieszkańców dotyczących przyczyn pojawienia się choroby. Wszędzie wokół było widać działalność człowieka, pozbawioną tak serca jak i duszy, byleby tylko upchać jak najwięcej ludzi. Nie było tutaj mowy o komforcie i pięknie, nie wspominając nawet o przyrodzie.
Odnalezienie warsztatu krawieckiego, od którego należało zacząć poszukiwania Akari-chan nie było tak trudne i czasochłonne, jak początkowo dziewczyna myślała. Oczywiście, Misaki zainteresowana była stanem dwóch dziewczyn, jednak z owego duetu, tylko Akari weszła z Tanaką w jakąś interakcję i to ona zniknęła bez słowa. Oczywiście, mogło to dotyczyć choroby, a mogło czegoś innego. Lepiej się było upewnić co do stanu młodej krawczyni... bez zadręczania się pesymistycznymi myślami. Po zatrzymaniu się przed drzwiami, Doko z grzeczności zapukała, nim spróbowała wejść do środka. Tak czy siak, wkrótce znalazła się we wnętrzu warsztatu, gdzie starała się odszukać wzorkiem dziewczynę. Dość bezskutecznie, jak się zaraz okazało. Dostrzegła jednak kogoś innego, a owa osoba szybko zdała sobie sprawę z obecności różowowłosej. Misaki ukłoniła się delikatnie nim przedstawiła powód swojej obecności.
-Jestem Tanaka Misaki, z Kropli. Szukam Akari-chan. - wytłumaczyła krótko, patrząc na swoją rozmówczynię. Mówiła spokojnie i z szacunkiem, nie chcąc urazić starszej osoby, ani kazać jej zbyt długo czekać.

[Uchiha Hiromi]

~ 8/... ~

~ Jūgo Misaki ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Misaki Sama W Domu ~

Starsza kobieta przez chwil patrzyła na Misaki, jakby ktoś umarł. Chyba nie do końca wiedziała, co odpowiedzieć Misaki. Dziewczyna mogła nawet pomyśleć, że kobieta przed nią nie wie o kogo chodzi młodej Juugo. Jakby wcale nie znała Akrai, jakby nigdy o niej nie słyszała.

- Ach tak, Misaki-chan z Kropli. Dziewczynki wspominały, że dla was pracują. - Łza nagle pojawiła się w oku kobiety, ale szybko ją otarła. - Nikt nie zanósł wam wiadomości, nie pomyślałyśmy. Ale dobrze, jeżeli będziecie wiedzieć. Dziewczynki ciężko zachorowały. Niestety, Michi nie doszła do siebie. Jej rodziny nie było stać na szpital. Mała ceremonia pogrzebowa już się odbyła.

Przez chwilę kobieta przestała mówić, następnie ponownie otarła
łzę.

- Akai,moja biedna Akari też jest chora. Może zechcesz się z nią zobaczyć?Na pewno byłaby szczęśliwa, jeżeli koleżanka z Kropli by ją odwiedziła.

Troche było ciężko odmówić kobiecie, bo ta już wstawała aby zaprowadzić Misaki na zaplecze, a następnie schodkami na górę. Dom z tyłu był czysty i zadbany, ale ciasny i ciemny, jak większość
poupychanych w Ryuzaka domów.

- Michi nie była pierwsza, która umarła. Jakieś choróbsko, zaraza jakaś się szerzy Nie stać nas na szpital ale doktor Hatsumoto stamtąd nam pomaga. Gdyby nie on, pewnie mielibyśmy epidemię.

Ciasnym korytarzykiem doszły do jednego z pokojów. Kobieta rozsunęła drzwi i zajrzała do środka.

- Śpisz, Akan-chan? - zapytała kobieta.

- Nie - odparła Akari zaczęła kaszleć.

- Masz gościa.

- Misaki-chan!

Pokoik, w którym była Akari był niewielki, ciemny, dość pusty, ale schludny. Na stoliku znajdowała się waza z czymś białym - jakimiś kamyczkami. Sama Akari leżała w futonie, ale na widok Misaki podniosła się do pozycji siedzącej, żeby ją przywitać.

Akari wyglądała bardzo źle. Była blada, rozpalona, pod jej oczami były cienie. Wydawało się, jakby się w sobie zapadała. I ten kaszel! Był traszny. Wokół niej leżały zakrwawione chusteczki.

- Przyniesiesz nam herbaty, mamo? - zapytała słabo Akari. - Może tej
od doktora Hatsumoto. Moze, jeżeli Misaki-chan napije się jej to się nie zarazi.

Kobieta skinęła głową i zostawiła dziewczęta same.

Akari

[Tanaka Misaki]

Misaki poniekąd spodziewała się usłyszenia podobnej wiadomości, jednak wszystkie podobne myśli starała się od siebie odganiać aż do tej chwili. Mimo iż była świadoma, że coś takiego mogło zajść to i tak poczuła ukłucie w klatce piersiowej. Opuściła głowę, delikatnie się pochylając, a na jej twarzy pojawił się smutek.
-Rozumiem.... współczuję. - wydusiła z siebie tylko te dwa słowa, nie wiedząc, co jeszcze można by w takiej sytuacji powiedzieć. Śmierć była nieunikniona w życiu każdego, co nie oznaczało, że łatwiej było przebrnąć przez odejście kogoś bliskiego, szczególnie, jeśli była to osoba młoda, która powinna cieszyć się jeszcze życiem. W pamięci zapadło jej nazwisko(lub imię) doktora, który próbował walczyć z chorobą. Misaki nie rozumiała, jak można było porzucać osoby biedniejsze na pastwę zarazy. Przecież to aż prosiło się epidemię. Nie zamierzała wygłaszać jakichś politycznych manifestów, ale troszczenie się o zdrowie mieszkańców osady powinno być priorytetem tak władz jak i wszystkich jej mieszkańców, by uniknąć epidemii. No ale ludzie, jak to ludzie, często mieli to w nosie. Czy było tak i w tym wypadku? Misaki nie miała stu procentowej pewności ale doszła już do swoich wniosków. Jednak była jeszcze jedna myśl, która nie dawała jej spokoju.
Gdybym wtedy zaproponowała im pomoc finansową... - Oczywiście, nie miała wiele, ale mogła przecież zarobić albo wykorzystać środki Kropli, o ile jakieś jeszcze były, a później odpracować do Hoshi-san. Nie wiedziała ile kosztuje leczenie i czy byłoby ją stać na posłanie obu dziewczyn do szpitala, nie mniej, była na siebie zła za wypuszczenie wtedy małej krawczyni bez żadnego wsparcia.
Oczywiście, nie odmówiła propozycji zobaczenia się z Akari, która nadal walczyła z chorobą. Pozwoliła się zaprowadzić do pomieszczenia, w którym przebywała chora, po drodze oglądając wystrój budynku. Chociaż panowała tu ciasnota, to chociaż było tu czysto. Widząc w jakim stanie znajduje się dziewczyna, przedstawicielka szczepu Jugo podeszła do niej i po prostu ją przytuliła, delikatnie, by jej niczego przypadkiem nie połamać.
-Ohayo, Akari-chan... - przywitała się cicho, po czym wypuściła dziewczynę z uścisku i przyjrzała się jej bez słowa. Nie zamierzała mówić brutalnej prawdy, ani słodkich kłamstw, na temat stanu, w jakim znajdowała się dziewczyna. Nie potrafiła zrobić ani tego ani tego. Skinęła głową w kierunku starszej kobiety, z niemą zgodą i prośbą o herbatę.
-Doktor często do ciebie zagląda?

[Uchiha Hiromi]

~ 9/... ~

~ Jūgo Misaki ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Misaki Sama W Domu ~

- Ohayou, Misaki-chan. Tak bardzo mi przykro, że nie mogłam skończyć sukni. Zaczęłam nad nią pracować, ale Michi-chan gorzej się poczuła i…

Akari przytuliła Misaki i lekko się do niej uśmiechnęła, chociaż było widać, że walczy z kaszlem i ledwo trzyma się w pozycji siedzącej. Próbowała jednak być silna, żeby nie straszyć Misaki. Podziwiała kunoichi i nie chciała być dla niej zmartwieniem.

- Doktor Hatsumoto zagląda co jakiś czas. Dał nam herbatę, która ma nam pomóc w zachowaniu zdrowia i lekarstwa, żebyśmy wyzdrowieli. Mówił jednak, że to jakieś naprawdę straszne paskudztwo. Michi... nie dała rady. Chyba nikt... chyba jeszcze nikt nie dał rady, kiedy kaszlał krwią, ale doktor Hatsumoto pracuje ciężko, żeby zrobić prawdziwe lekarstwo. Na razie mam tylko tę niedobrą herbatę i proszki.

Jakby na potwierdzenie tych słów, mama Akan przyszła z tacą, na której miała dwa kubki z herbatą, a obok szklankę z wodą i mały, złożony kawałek papieru, w który lekarze zwykle chowali lekarstwa.

- Zawołajcie, jeżeli będziecie czegoś potrzebować - powiedziała kobieta, podając Misaki kubek, a przy Akan zostawiając resztę. Potem wyszła znowu, zostawiając dziewczęta same.

- Moja mama bardzo się martwi. Ale ja myślę, że wszystko będzie dobrze.

Akari

[Tanaka Misaki]

Misaki dała Akari gestem ręki znak by nic więcej nie mówiła. Sukienka była ostatnią rzeczą, o której Tanaka teraz myślała. Kawałek materiału był niczym w porównaniu z ludzkim życiem i zdrowiem. Doko starała się zachować spokój i zachowywać się tak, jak przystało na kunoichi, a przynajmniej taką kunoichi, która istniała w wyobrażeniach ognistowłosej. Dziewczyna starała się jakoś podnieść młodą krawczynię na duchu i ją uspokoić, dodać otuchy. Nie była w takich rzeczach dobra, nie miała zbytniego doświadczenia, ani opracowanego sposobu na takie rzeczy. Dlatego też była po prostu szczera i autentyczna. Nawet jeśli nie umiała dobrać słów, to wierzyła, że samą obecnością też mogła coś zdarzać. Trwało to przez jakiś czas, Misaki nie miała zbytnio jak określić ile tutaj była. Wypiła herbatę, dotrzymała towarzystwa Akari, po czym pożegnała się, by młoda krawczyni mogła odpocząć. Doko zapytała także starszej kobiety, czy czegoś nie potrzebowały. Miała pewne oszczędności i chętnie mogła im je zaproponować, a przynajmniej część z nich. Jeśli jej rozmówczyni była niechętna, Tanaka spróbowała innego podejścia, chcąc "kupić informacje" o miejscu, gdzie może znaleźć doktora Hatsumoto. Przedstawicielka szczepu Jugo, jako członkini Kropli, była zobligowana do pomagania ludziom, zwłaszcza tym prostym. A teraz widziała ku temu szansę. Nie chciała by kolejna para musiała grzebać swoje dziecko, ani by dziecko musiało chować ojca czy matkę. Zamierzała odnaleźć doktorka przy pierwszej możliwej okazji i pomóc, jeśli tylko zdoła.

[Uchiha Hiromi]

~ 10/... ~

~ Jūgo Misaki ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Misaki Sama W Domu ~

Rozmowa była przyjemna, ale Misaki była zmartwiona, więc rozmowa z Akari była zabarwiona tym uczuciem. Nie pomagało, że w pewnym momencie Akari zaczęła mocno kaszleć. Ostatecznie to też zakończyło ich rozmowę, bo Akari, po napadzie kaszlu (ponownie, na myśl Misaki przyszedł Ario) była zmęczona i Misaki musiała wyjść.

Jednak nie przed wypiciem herbaty.

Herbata była… trochę dziwna. Niby normalna, ale miała posmak, który powodował, że Misaki mogłaby się zastanowić, czy przypadkiem nie przeleżała ona za długo w jakiejś zatęchłej piwnicy. Ale też Akari i jej matka wspomniały, że ta herbata była od doktora i zwiększała szansę zapobiegania chorobie. Może miała w sobie coś, co dawało taki dziwny posmak?

W każdym razie, po pożegnaniu się z Akari, Misaki próbowała wcisnąć jej matce pieniądze, która te pieniądze przyjęła. Po prostu. Było jej przykro, że musi.

- Jeżeli się pogorszy dzięki temu będę w stanie Akari do szpitala wziąć, nie tylko korzystać z pomocy doktora Hatsumoto. Jest wspaniałym człowiekiem, ale co szpital to szpital.

Potem Misaki próbowała znaleźć doktora. Niestety, tego dnia, nawet kiedy trafiła do domu, w którym mieszkał (na uboczu miasta, w biednej dzielnicy, w której też znajdowała się Kropla - co było dziwne, jako lekarza powinno byłoby go stać na najlepszą dzielnicę), nie było go. Jego służka, nie otwierając całkowicie drzwi, powiedziała, że lekarz jest u chorych i ciężko pracuje. Misaki, jeżeli potrzebuje ma spróbować jutro. A jak jutro go nie będzie? To innego dnia, aż w końcu do niego zajdzie.

Nic więcej tego dnia nie załatwiła (o ile nie zdecydowała się na wtargnięcie).

Załatwiła jednak inne sprawy, jeżeli takowe miała i noc spędziła spokojnie.

Cóż, pół nocy.

Dopóki nie zaczęła przeraźliwie kaszleć.

Akari

[Tanaka Misaki]

Misaki szczerze zastanawiała się czy między problemami Ario a tymi Akari i, świętej pamięci, Michi nie było jakiegoś połączenia. Nikt z tutejszych nie wspominał jednak o grzybie, więc może jednak nie było to to? Nie było jednak poruszyć tego wątku, więc Misaki pozostała jedynie przy swoich domysłach. Kolejną rzeczą był smak herbaty, który był na tyle dziwny, że Tanaka, jeśli tylko miała okazję, zapytała starszej kobiety, czy Akari ów trunek zaczęła pić przed czy po pogorszeniu się jej stanu. Nie podobał się jej ten smak, ale kiepsko się znała na medycynie i lekach.
Mieszkanie wydawało się czyste i zadbane, więc o ile kobieta nie trzymała tej herbaty w piwnicy, to prawdopodobnie w takim stanie ją dostała. Nie dzieliła się jednak swoimi spostrzeżeniami, bo miała jedynie swoje domysły i zmysł smaku. Wypić herbatę jednak wypiła, z grzeczności. Pieniądze trafiły w ręce kobiety, a Misaki wiedziała już, gdzie ma się udać. Mieszkanie lekarza znajdowało się, o dziwo, w biedniejszej części osady, co szczerze zaskoczyło Doko. Niestety, doktorka nie zastała, ponoć pracował z chorymi. Było to do zrozumienia, dlatego też przedstawicielka szczepu Jugo zapytała o termin, w którym będzie mogła spotkać się z Hatsumoto. Otrzymała jednak dość wymijającą i niegrzeczną odpowiedź. Prychnęła tylko i wróciła do siedziby Kropli. Miała jeszcze trochę pracy przed sobą, a poza tym, musiała się położyć. W końcu była chora i musiała odpoczywać, by to dziadostwo się w niej nie rozrosło. Nawiązania do grzybów przypadkowe.
W środku nocy obudził ją jednak kaszel. Dziewczyna podniosła się do siadu i zgięła, a w pokoju słychać było tylko dźwięk jej pokasływania. Wcześniej czuł się w porządku, poza gardłem, które dawało się jej we znaki.
Albo złapałam to od Akari-chan, albo się to we mnie rozwinęło przez ten dzień... albo to ta paskudna herbata. Skoro miałam tylko problemy z gardłem to to paskudztwo powinno mi chyba pomóc, czyż nie? - pomyślał zirytowana, szukając winnego całej tej sytuacji. Może umykały jej pewne szczegóły, może zbyt szybko wydawała osąd... jednak w jej aktualnym stanie, tak fizycznym jak i mentalnym, trudno było o trzeźwy osąd.
Dziewczyna spróbowała się doprowadzić do porządku i podnieść, o ile miała na to siły. Planowała się czegoś napić... a później... może spróbuje jeszcze raz szczęścia u Hatsumoto.

[Uchiha Hiromi]

~ 11/... ~

~ Jūgo Misaki ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Misaki Sama W Domu ~

Misaki chyba była na jakimś tropie, bo matka Akari przyznała, że i owszem - doktor Hatsumoto dał herbatę dla Akari niedługo po tym, jak Michi zachorowała i niedługo przed tym, jak sama Akari źle się poczuła. Oczywiście, to mógł być tylko przypadek - wiadomo, ciężko zapobiegać pladze choroby tylko za pomocą herbaty, nawet takiej specjalnej (chociaż ta wydawała się stęchła i zapleśniała - no ale była od lekarza, prawda?). Niemniej, Misaki zanotowała to sobie w głowie.

Cóż, zachorowała. Kaszel, jaki miała wydawał się bardzo nieprzyjemny. Czuła go w płucach - jak chrobotanie. Zbierała się w nich jakaś paskudna wydzielina, ale kiedy kaszlała, widziała na ręce bądź chustce kropelki krwi. Całe ciało też ją bolało i zaczęła mieć gorączkę.

Niemal zwaliło ją z nóg. Przyszło tak nagle. I było… nienaturalne. Misaki w swoim życiu była chora, miała nawet grypę oraz choroby wieku dziecięcego, kiedy była - no właśnie - dzieckiem. W czasie podróży też nie było trudno o katar. Wszystko jednak przechodziło szybko i nigdy nie było tak źle. Nigdy też nie kaszlała krwią.

To, co zwykłych ludzi kładło do łóżka, Misaki do łóżka nie położyło. Była silną, młodą kobietą, która miała swoje obowiązki i ludzi, których nie mogła zawieść (nie wiedziała jeszcze, że po tym, jak Ario przyprowadzi swoją matkę, może żałować, że nie poddała się chorobie). Zdecydowała się na wizytę u doktora Hatsumoto, ponownie, po wcześniejszym fiasku.

Tym razem miała szczęście.

Drzwi, tym razem, nie otworzyła służka, tylko - jak się wydawało - sam doktor Hatsumoto.

- Czego tu szukasz? - zapytał ostro, patrząc na Misaku z góry.

Doktor Hatsumoto był wysokim, łysym mężczyzną. Miał ciężkie powieki i był starszy. Misaki jednak dość szybko zauważyła, że mężczyzna był dobrze zbudowany - trochę lepiej, niż przeciętny doktor. Pewnie ćwiczył. Ubrany był w dobrej jakości kimiono, co trochę kłóciło się z posiadaniem domu w takiej, a nie innej dzielnicy. W dłoni miał laskę, którą się podpierał.

Akari
Doktor Hatsumoto

[Tanaka Misaki]

Ta choroba była, dla samej Misaki, coraz dziwniejsza. Dziewczyna przeżyła już różne paskudztwa, mniej lub bardziej wredne, ale to chyba było najgorsze, z jakim się spotkała. Nie chodziło tutaj tylko o fakt, że zetknęła się ze śmiercią ludzi, ale też o to, że owe choróbsko zdołało rzucić ją na podłogę, w przenośni oczywiście. Jak więc Doko miała sobie z tym poradzić... dobre pytanie. Żałowała, że nie miała do czynienia z tradycyjną misją, gdzie trzeba było przywalić jednemu, czy kilku przeciwnikom i szło się do domu, odebrać zapłatę. Tutaj trzeba było ruszyć głową, co przy wszystkich symptomach chorobowych nie było łatwe. Misaki miała jeden pomysł, poza brutalnym wjechaniem doktorkowi na chatę i zrobieniem kontroli celnej. Były pewne szanse na to, że doktorek kręcił, ale potrzebowała czegoś więcej niż przeczucia, by przejść do przemocy. Musiała coś mieć na Hatsumoto, inaczej nie dość, że narobi problemów sobie, to także Kropli. A tego drugiego nie chciała najbardziej. W końcu miała to być organizacja, która pomaga ludziom. Musieli zbudować sobie dobrą reputację.
Dotarła w końcu na miejsce, gdzie rezydował doktor Hatsumoto. Tym razem udało się go nawet znaleźć. Misaki wzięła to za dobrą monetę, za znak od bogów albo od losu, że postępuje właściwie. Skoro więc miała doktorka przed sobą, musiała teraz zdobyć dowód jego dobrej lub złej woli. Przywitała się grzecznie, wykonując delikatny ukłon
-Przepraszam za najście. Przyjaciółka powiedziała mi, że pomaga pan osobom dotkniętym chorobą... które plują krwią. Chciałam spytać, czy ma Hatsumoto-sama trochę tej herbaty, która pomaga na chorobę... - nie kryła się z symptomami swojej choroby, starała się zaś mówić spokojnie i grzecznie, dodając nawet do tego delikatną nutę strachu. Jej plan był prosty, dostać herbatę i zanieść ją jakiemuś profesjonalnemu medykowi do sprawdzenia.

[Uchiha Hiromi]

~ 12/... ~

~ Jūgo Misaki ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Misaki Sama W Domu ~

Doktor przez chwilę patrzył na Misaki z góry, chłodno. Zlustrował ją wzrokiem bardzo dokładnie. Wydawało się, że ocenia ją jak kawałek mięsa lub jakąś sztukę żywego inwentarza. Ocena chyba przebiegła pomyślnie, bo skinął głową.

- Tak. Nazywam się Hatsumoto. Wejdź, wejdź, wyglądasz na chorą. Przebadam cię. Sprawdzimy, co to jest. Może coś na to poradzimy.

Odsunął się w drzwiach, żeby wpuścić Misaki do środka. Oparł się na swojej lasce, którą trzymał w rękach, i poczekał, aż Misaki wejdzie.

Cała jego konstrukcja domku, do którego została wpuszczona Misaki, utrzymana w tradycyjnym stylu, z wykorzystaniem naturalnych materiałów i prostych linii. Drewniane ściany były pokryte papierem ryżowym, delikatnie przepuszczającym światło. Wnętrze składało się z kilku dużych izb, które były zgrabnie oddzielone jedynie parawanami.

Minimalistyczny wystrój domku podkreślał prostotę i elegancję. Na jednym z niskich mebli stało maleńkie drzewko bonsai, starannie ukształtowane i zadbane. Obok niego znajdowała się delikatna ceramiczna waza, w której stał kwiat. Kolejnym elementem dekoracyjnym był lampion, zawieszony na drewnianej belce sufitowej, rozpraszający miękkie światło.

W powietrzu unosiły się subtelne zapachy ziół i kadzideł, które przyczyniały się do stworzenia atmosfery relaksu i spokoju, ale pod nim był jakby zapach stęchlizny i zepsucia. Jeszcze bardziej subtelny, jeszcze bardziej nieuchwytny. Zakłócał on ten spokój i powodował, że serce Misaki biło mocniej, a oddech przyspieszył.

Doktor zaprosił Misaki dalej, podążając za nią i wpuszczając do swojego gabinetu. W przestronnym pomieszczeniu na macie tatami znajdował się futon, na którym pacjenci mogli się położyć podczas badań. Obok futonu znajdowały się stare, drewniane szafki, w których doktor przechowywał swoje narzędzia i leki.

Na półkach gabinetu stały porcelanowe fiolki wypełnione różnymi substancjami, takimi jak zioła, proszki i mieszanki ziołowe, które były używane do przygotowywania tradycyjnych leków. Dokładnie oprawione dokumenty i zwoje były poukładane na jednej ze ścian, świadcząc o bogatych badaniach i wiedzy doktora.

Na małej drewnianej szafce stał otwarty notesik, w którym doktor zapisywał swoje spostrzeżenia, diagnozy i przepisywał zalecenia dla pacjentów. Prawdopodobnie. Obok notesika znajdował się szklany pojemnik z ziołami, które wyglądały jak czarna herbata.


- Jak się nazywasz i skąd jesteś? Ile masz lat? Czym się zajmujesz? Jakie masz symptomy? - zaczął wypytywać ją doktor, który zachęcał Misaki, żeby się położyła.

Symptomami Misaki na pewno były zawroty głowy, słabość, ból i kaszel. Sam napad kaszlu Misaki miała w ciągu ostatnich kilkunastu minut dwa ataki razy oraz pluła krwią. Nie czuła się najlepiej.

Akari
Doktor Hatsumoto

[Tanaka Misaki]

Czując na sobie wzrok, Misaki wstrzymała się by nie zareagować wzdrygnięciem. Nie podobało jej się to, z każdą sekundą tego procesu, ocena doktorka leciała w dół. Tanaka była osobą dość specyficzną, jednak, jeśli uchodziło się za dobroczyńcę, to chyba trzeba było mieć jakieś... cechy charakteru, które by o tym świadczyły, prawda? Tymczasem na razie spotkała się z chłodem, natarczywym wzrokiem człowieka oglądającego produkt, oraz jakąś upierdliwą pomocnicą.
Różowowłosa nie mogła jednak podzielić się na głos swoimi obserwacjami. Musiała trzymać nerwy na wodzy, by uniknąć pomyłki, na którą nadal była pewna szansa. Chciała także dbać o reputację swoją i Kropli, a także zachowywać się jak na dojrzałą kunoichi przystało - spokojnie i z rozwagą. Weszła więc do mieszkania, rozglądając się po wystroju wnętrza. Nie jej było oceniać to, co tutaj zastała. Wyglądało to jednak... w porządku? Tak, to była chyba dobre określenie. Proste ale zgrabne i eleganckie. Nie tak wyobrażała sobie jednak mieszkanie doktora, a już szczególnie nie dom w biedniejszej dzielnicy. No nic, kolejna cicha uwaga to zanotowania w wyimaginowanym notesiku. Gdyby tylko nie ten zapach, wszystko wyglądałoby niemal idealnie. Zmrużyła delikatnie oczy, próbując określić skąd owa nieprzyjemność dobiegała do jej nozdrzy. Wszystko w ten sposób, by nie zburzyć maski dziewczynki, która przyszła po pomoc. Poszła dalej, w kierunku gabinetu aż w końcu nadszedł czas na pytania. Splotła ze sobą dłonie, przyjmując wyraz twarzy, która był mieszaniną smutku, zmęczenia i bólu.
-Tanaka-chan, jestem z Daishi i zatrzymałam się tutaj z siostrą podczas podróży powrotnej z Sogen. Znalazłyśmy schronienie w siedzibie Kropli, to taka mała grupka, która troszczy się o biednych, gdzie pomagałam w obowiązkach domowych i zajmowaniu się dziećmi. Lat mam piętnaście. Od niedawna dostaję nagle kaszlu i pluję krwią, zaczęło się zaś od zawrotów głowy. Ciągle czuję się osłabiona... - Misaki nie lubiła kłamać, ale bywały w życiu kunoichi takie sytuacje, gdy było trzeba. Najlepszym kłamstwem było zaś takie, które przemieszane było z prawdą. Tak, nie podała swojego imienia, ale użyła zamiast niego swojego prawdziwego nazwiska. Miejsce zamieszkania, wykonywaną pracę i symptomy również podała prawdziwe. Skłamała jednak co do tego z kim się tutaj dostała oraz czemu pozostała w siedzibie Kropli. Ostatecznie jednak nie oddaliła się zbytnio o prawdy i starała się brzmieć przekonująco.
Jeśli doktorek przestał zwracać na nią uwagę, Misaki próbowała rzucić okiem na notesik, bez wzbudzania podejrzeń.

[Uchiha Hiromi]

~ 13/... ~

~ Jūgo Misaki ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Misaki Sama W Domu ~

Kazał jej otworzyć usta, zajrzał do środka, pomacał gardło i migdałki, przyłożył rękę do czoła.

- Kropli, mówisz. Tak, są tutaj, ale nie wiedziałem, że działają jako hotelik dla podróżnych - powiedział spokojnie doktor Hatsumoto, biorąc do ręki przyrząd do osłuchiwania klatki piersiowej (była to długa rurka rozszerzająca się nieco na końcach). Wskazał jej ręką, że ma rozchylić (bądź podnieść) górę ubrania i zabrał się za osłuchiwanie dziewczyny. - Oddychaj głęboko i powoli. Wdech… i wydech…. Dobrze. Teraz się odwróć. - I osłuchał ją od strony pleców. Oddychanie głęboko było trochę trudne, bo zaraz zaczynało zanosić się na jej kaszel.

I kiedy się rozkaszlała, trochę krwi pojawiło się na jej dłoni.

- Tak… cóż, jesteś chora. Zostań tutaj na chwilę, mam coś odpowiedniego, co ci pomoże - stwierdził doktor. - Masz zaskakującą budowę ciała, jak na podróżniczkę. Wydajesz się bardzo sprawna. Na pewno ci szybko przejdzie, twój organizm to wytrzyma.

Wtedy doktor wyszedł z pokoju, dość powoli, bo szedł opierając się o swoją laskę.

Wtedy Misaki miała szansę, że poprawić swoje ubranie i zerknięcie na notesik.

Strona, na której był otwarty zawierała tylko kilka imion z notatkami na temat stanu pacjenta. Chory, martwy, umierający. Jeżeli spojrzała na inne strony - rzeczy tam zapisane wydawały się niezrozumiałe na początku. Opis jakiegoś organizmu znalezionego w tkance płucnej. Obniżenie odporności. Powodowanie krwawienia płucnego i podatność na gruźlicę. Droga zarażenia - wziewna oraz poprzez spożycie. Gorąca woda nie zabija tego organizmu, kiedy jest poza ciałem. Jeszcze poprzednia strona mówiła o antidotum przyrządzonym dla pacjenta ze szpitala, co wyciągnęło z niego tą chorobę, ale i tak złapał gruźlicę. Były też rozważania na temat przydatności tego czegoś jako broń, która miała trzymać populację wrogich sił niewielką. Wtedy dotarła na pierwszą stronę, gdzie było zapisane imię pacjenta zero - pacjenta, z którego pobrano próbkę tego czegoś.

Kunisaku Ario.

Wtedy Misaki poczuła ukłucie w tył swojej szyi i zimny płyn, który rozlał się pod skórą jej karku.

Akari
Doktor Hatsumoto