Ulice miasta

W osadzie można odnaleźć wszystkie jednostki organizacyjne konieczne do normalnego trybu życia. Można tu odnaleźć szpital, restauracje, sklepy z różnymi towarami, a także gorące źródła bądź arenę.
Awatar użytkownika
Rei Uta
Posty: 473
Rejestracja: 5 maja 2021, o 14:27
Wiek postaci: 16
Ranga: Wyrzutek
Krótki wygląd: - Różowe włosy.
- Czarne Haori przewiązane jedwabnym obi, tego samego koloru luźne spodnie oraz wysokie buty za kostkę.
- Patrz avatar.
- Po resztę zapraszam do kp.
Widoczny ekwipunek: - Torba biodrowa.
- Duży zwój na plecach.
Aktualna postać: Rei
Lokalizacja: Cały świat.

Re: Ulice miasta

Post autor: Rei Uta »

Rika Kari Matsubari
Misja C 3/?

Mała mumia była faktycznie prawdziwym bohaterem, niemal, emanując chęcią zniszczenia wszelkiego zła na świecie. Widząc przed swymi młodymi oczyma scenę, która z pewnością nie należała do typowego „spotkania dobrych znajomych”, pragnęła jedynie położyć temu z miejsca kres. Na ich szczęście miała odpowiednio dużo zdrowego rozsądku, by przeczekać główne apogeum w bezpiecznej odległości. Nikt tutaj oczywiście nie wątpił w umiejętności Matsubari, jednak czasem zbyt gwałtowne działanie mogło skrzywdzić postronnych. W tym przypadku wydawało się być całkiem podobnie, a sama Sao wyglądała jak chodząca rozpacz, w chwili gdy wreszcie zostawili ją samą… Słysząc swoje imię uniosła głowę, spoglądając nagle w twarz dziewczyny, którą przecież znała tak dobrze.

Rika-chan… Co, co ci się stało? .
Zapytała, wskazując jej obandażowane ciało.
Było to trudne do zrozumienia w obecnej sytuacji, jednak jej umysł chciał pracować zupełnie inaczej. Sao znalazła się w sytuacji, która niszczyła ją od środka, a przynajmniej tak mogła stwierdzić osoba, która znała ją na tyle dobrze, by widzieć tę różnice. Przez krótką chwilę wydawało się, że całkowicie pozostawi pytanie Kari bez odpowiedzi…

Rika-chan… Nie powinnaś mieszać się w sprawy, których nie możesz zmierzyć własną siłą.
Jednak tak się nie stało… Kobieta spuściła głowę, powstrzymując się od całkowitego rozklejenia przed młodą znajomą.

Ci ludzie mają mnie w garści, muszę zrobić wszystko czego zażądają, inaczej sama nie będę miała prawa do życia.
Sao znalazła się w momencie życia, gdzie ciężko było wybrać właściwą ścieżkę, właściwie przed jej oczami nie było widać obecnie niczego poza głębokim urwiskiem zaledwie o pół kroku w przód…Gdy wszystko wskazywało na to że nie wydarzy się już nic więcej, urzędniczka uniosła wzrok na młodą Rike. Z jej oczu sączyły się łzy, jednak można było z nich wyczytać chęć odszukania jakiejkolwiek pomocy.

- Rika-chan... Oni mają Kari, oni mają moją małą córeczkę...
To były ostatnie słowa zanim całkowicie nie pochłonęła się w swej rozpaczy.
0 x
Awatar użytkownika
Rika Kari Matsubari
Postać porzucona
Posty: 1091
Rejestracja: 6 mar 2018, o 12:34
Wiek postaci: 19
Ranga: Sentoki

Re: Ulice miasta

Post autor: Rika Kari Matsubari »

Co mi się stało? - pomyślała, zaskoczona pytaniem. Pędziła na ratunek Sao Hanako i nie zamierzała się za trzymywać. Chciała poznać jej położenie i drążyć, drążyć aż tylko znajdzie sposób na udzielenie pomocy. Urzędniczka mogła nie chcieć pomocy. Mogła też nie wierzyć w jakiekolwiek szanse odmienienia jej losu. Szybko zmienić temat, albo realnie zmartwić się stanem pół-mumii. Wybita z pantałyku Rika postanowiła odpowiedzieć. Wszystko w swoim czasie.
-Ta ekspedycja na wyspę, do której Ryuzaku wypływa od czasu do czasu... - Hanako musiała o niej słyszeć. - Cesarstwu bardzo się nie podoba i robią wszystko, żeby pokrzyżować nasze plany. Ochrona załogi bywa trudna, zwłaszcza gdy jest się zaatakowanym na środku morza. - wzruszyła ramionami. Nie była szczęśliwa z tego powodu, ale nie zamierzała rozpaczać przed jeszcze bardziej zrozpaczoną kobietą. Koniec końców, nic panienki Matsubari nie boli. - wszystko jest dobrze, tylko wygląda jak wygląda. - ucięła temat.
Sprawy naprawdę ważne dotyczyły w tej chwili wysoko postawionej urzędniczki i tych karków, którzy jej grozili. Rika nie należała do ludzi najbardziej obytych czy inteligentnych. Umiała się bić, miała dobre serce i odrobinę sprytu. To wystarczyło, by nie przerywać kobicie, gdy ta ponaglona do podzielenia się swoją historią zaczęła mówić. Urywane zdania zazwyczaj chłodnej i zdroworozsądkowej Sao same przez się świadczyły o powadze sytuacji. Nie powinna się mieszać, mają ją w garści... córka. Co zrobiliby moi rodzice, gdybym została porwana? Pewnie czekaliby, aż nakopię im do tyłków... Ale ta konkretna dziewczynka, Kari Hanako raczej nie miała takich zdolności. To co je łączyło to imię, które Rika przyjęła na swoje drugie po absurdalnej walce z samą sobą gdzieś w niebycie. Z mniej lub bardziej poważnych powodów Rika wzięła to do siebie. Do tego na celownik wzięta została jej przyjaciółka, bo tak sentokini postrzegała urzędniczkę. I nie wierzyła w przypadkowość ataku.
Atak na Sao Hanako musiał być atakiem na Ryuzaku no Taki. Próbą wpłynięcia na jakąś ważną polityczną decyzję. Takie wizje miała w główce Rika, gdy ze złością zaciskała swoją piąstkę. Rozumiała, że musi przejąć inicjatywę i dowiedzieć się czegoś więcej.
-Sao-sama, ale ja właśnie jestem od tego, by się mieszać. Nie możesz zostać z tym sama. Czy to ma związek z twoim stanowiskiem? Dlaczego porwali... Kari? Opowiedz mi co się stało. Wszystko co wiesz. Kim są ci goście i kiedy to się zaczęło? - Rika próbowała naprowadzić kobietę. Zastanawiała się tylko, czy jakieś części tej historii nie obciążają samej Hanako. - Zachowam wszystko w tajemnicy. Teraz siedzimy w tym obie.
  Ukryty tekst
0 x
Awatar użytkownika
Rei Uta
Posty: 473
Rejestracja: 5 maja 2021, o 14:27
Wiek postaci: 16
Ranga: Wyrzutek
Krótki wygląd: - Różowe włosy.
- Czarne Haori przewiązane jedwabnym obi, tego samego koloru luźne spodnie oraz wysokie buty za kostkę.
- Patrz avatar.
- Po resztę zapraszam do kp.
Widoczny ekwipunek: - Torba biodrowa.
- Duży zwój na plecach.
Aktualna postać: Rei
Lokalizacja: Cały świat.

Re: Ulice miasta

Post autor: Rei Uta »

Rika Kari Matsubari
Misja C 5/?
Sao ze smutkiem spoglądała na swoją przyjaciółkę, walcząc z myślami sama zastanawiała się nad tym, jak wiele jest w stanie powiedzieć. Najgorszym wyborem w tej chwili było pozostawić wszystko w rękach przestępców, przecież to właśnie oni trzymali ją w garści. Kobieta zacisnęła dłonie w pięści, starając się odrzucić od siebie wszelkie wątpliwości. Może pojawienie się małej Riki było w tym momencie najlepszym wyjściem z tej sytuacji, jednak gdy w grę wchodziło życie kogoś tak bliskiego… Wszelki rozsądek ustępował miejsca przerażeniu. Sao odetchnęła głęboko, odwracając się na pięcie plecami do Matsubari.

Chodźmy… Nie wiem, czy nas nie obserwują.
Kobieta pewniejszym głosem, jak gdyby wreszcie podjęła jakieś decyzje, odezwała się do Riki, rozglądając się ukradkiem wokół siebie. Najwidoczniej wciąż bała się tego, co może wydarzyć się, jeśli faktycznie tamci zaczną coś podejrzewać.

Dwa dni temu dostałam zaproszenie do jednej z restauracji… Widniała tam tylko godzina i miejsce, nie wiedziałam od kogo mogło pochodzić. Postanowiłam jednak to sprawdzić, zwłaszcza że coś mnie w tym zaniepokoiło.
Kobieta skręciła w jedną z uliczek prowadzącą w spokojniejsze części miasta. Dopiero wtedy kontynuowała dalszą rozmowę z Kari, sięgając po coś, co do tej pory ukrywała pod wierzchnią częścią górnej garderoby.

Okazało się, że na miejscu czekał mężczyzna, którego widziałaś wcześniej… Kazał mi w pierwszej kolejności zorganizować wszelkie dokumenty, nad którymi ostatnio pracowaliśmy w Karasu… .
Kobieta wyciągnęła rękę w stronę Riki, odkrywając to, co ukrywała do tej pory. Na jej drobnej dłoni spoczywał ciemny pukiel włosów, skręcony w jedną całość.

Nie mam pojęcia, czego oni szukają… Właściwie wiem tylko tyle, że to należy do mojej córki, a jeśli do wieczora nie dostarczę wszystkiego pod wskazany adres… To nawet nie chce myśleć co się stanie z Karii.
Sao przetarła oczy, zaraz, kontynuując swoją opowieść.

Nie wiem, kim oni są, jednak wątpię, żeby to wszystko było zaplanowane przez tych trzech, których wcześniej spotkałam. Wydaje mi się, że za wszystkim stoi ktoś potężniejszy, a same dokumenty mogą zawierać informacje dla nas z pozoru nieistotne. .
Kobieta zatrzymała się w półkroku, spoglądając na Rike z nowym hardem ducha.

Myślisz… Myślisz, że jesteś w stanie coś z tym zrobić, to nie jest oficjalne zadanie. Nawet nie jestem w stanie stwierdzić, z jakimi siłami przyjdzie Ci się mierzyć… Nie chcę narażać również ciebie.
Zmuszając się do uśmiechu, wskazała jej pokiereszowane ciało zakryte bandażem.

Nawet nie jestem teraz w stanie myśleć o tym wszystkim… Co ze mnie za przyjaciółka, skoro obarczam cię własnym życiem, gdy ty powinnaś teraz odpoczywać.
Kobieta opuściła ponownie głowę, na nowo walcząc z moralnością, która zabraniała jej mieszać w to osoby postronne, przecież, gdyby przez jej wybory komuś jeszcze stała się krzywda… Co właściwie powinna teraz zrobić.
0 x
Awatar użytkownika
Rika Kari Matsubari
Postać porzucona
Posty: 1091
Rejestracja: 6 mar 2018, o 12:34
Wiek postaci: 19
Ranga: Sentoki

Re: Ulice miasta

Post autor: Rika Kari Matsubari »

Rika odbiła za Hanako w boczną alejkę, potem kolejną i już po chwili znalazły się w miejscu, które gwarantowało odrobinę dyskrecji. Urzędniczka miała rację. Jeśli ktoś zaobserwował jej dłuższą rozmowę z ryuzacką sentokini, mogłoby się to źle skończyć. Tu jednak, dokąd poszły mogły rozmawiać dosyć swobodnie. Panienka zamieniła się w słuch i słowo po słowie poznawała całą historię Sao i jej córki Kari. Karasu - zwróciła uwagę Rika. Wcześniej nie wiedziała o przynależności urzędniczki do tej organizacji i była tym trochę zaskoczona. Powoli jednak układało jej się to w spójną całość.
-Pracowaliście nad tajnymi informacjami i ktoś porwał Kari, aby je od was zdobyć. - parafrazowała, podtrzymując rozmowę i upewniając się, że wszystko dobrze rozumie. Narzucała jej się pewna konkluzja.
-Skąd mieli wiedzieć czym się zajmujecie... może macie kreta albo wydał was któryś z informatorów. - rzuciła w ciemno. - Te informacje mogą wydać wam się błahe, ale dla nich muszą mieć dużą wartość.
Panienka Matsubari przysłuchiwała się dalszej rozmowie, od czasu do czasu potakując, mrucząc mhm i tak dalej. Myślała nad rozmaitymi scenariuszami. Teraz priorytetem było uratowanie dziewczyny, zwłaszcza że wartość informacji pozostawała zagadką. Tylko czy samo dostarczenie dokumentów przywróci wolność Kari? Dziwnie było myśleć kunoichi o tym imieniu. Rika i Kari pierwszy raz znalazły się po tej samej stronie. Zielonooka urządziła sobie krótki spacer wokół, upewniając się, że nie ma nikogo w pobliżu.
-Nie muszę odpoczywać i nic mi nie jest. - odburknęła. Była wojowniczką i robienie z niej niepełnosprawnej odbierała jak policzek. - przyjaciele sobie pomagają, a dla mnie to też praca. Masz rację, że takimi informacjami na pewno interesują się potężni ludzie, ale to nie oni zajmują się tym porwaniem. Kari na pewno nic nie grozi, dopóki porywacze nie otrzymają dokumentów. Byłoby to za duże ryzyko, gdybyś czasem czegoś się dowiedziała. Szkoda, że masz jedynie dostarczyć dokumenty, a nie ma ustalonego miejsca wymiany. Byłoby łatwiej... - jak ona mogła tego nie wiedzieć... a może po prostu nie jest w stanie trzeźwo myśleć? - a tak to pod tym adresem pewnie Kari nie ma, a dostarczą ci ją dopiero parę godzin po otrzymaniu dokumentów.
Albo i nie.
-Kari może się znajdować wszędzie. Odszukanie człowieka w Ryuzaku no Taki jest praktycznie niemożliwe. Sao-sama, jeśli zobaczą mnie z tobą przy wręczaniu papierów, wszystko będzie stracone. Pewnie mają tam sensora i gdy tylko wyczuje on moją zwyżkę chakry, wszystko będzie stracone. Ale wiem jak ich oszukać. Podczas wręczania dokumentów cały czas będę przy tobie, a potem te zbiry doprowadzą mnie do Kari. Nie pozwolę im was skrzywdzić, a może nawet zapobiegnę trafieniu tych dokumentów w niepowołane ręce. - Rika starała się mówić z pewnością siebie, choć opisany scenariusz wymagał wiele umiejętności oraz uśmiechu szczęścia. Musiała przekonać Sao, by ta pozwoliła sobie pomóc. Sama panienka była przekonana, że w przeciwnym razie Kari zginie. I nie będzie to wcale dobra wiadomość.
  Ukryty tekst
0 x
Awatar użytkownika
Rei Uta
Posty: 473
Rejestracja: 5 maja 2021, o 14:27
Wiek postaci: 16
Ranga: Wyrzutek
Krótki wygląd: - Różowe włosy.
- Czarne Haori przewiązane jedwabnym obi, tego samego koloru luźne spodnie oraz wysokie buty za kostkę.
- Patrz avatar.
- Po resztę zapraszam do kp.
Widoczny ekwipunek: - Torba biodrowa.
- Duży zwój na plecach.
Aktualna postać: Rei
Lokalizacja: Cały świat.

Re: Ulice miasta

Post autor: Rei Uta »

Rika Kari Matsubari
Misja C 7/?
Sao opowiedziała wreszcie wszystko, co sama wiedziała o sprawie porwania córki. Niestety posiadała jedynie strzępy informacji, a to, co przekazała przynosiło jedynie więcej pytań bez odpowiedzi. Rika na całe szczęście była opanowana na tyle, by zauważyć wszelkie braki w tej opowieści, jako przyjaciółka urzędniczki nie chciała przecież pogorszyć sytuacji. Kobieta uśmiechnęła się do dziewczynki, robiąc coś, czego wcześniej nie praktykowały. Podeszła do Matsubari, przytulając się do niej z całych sił. Może właśnie tego potrzebowała, być może właśnie ta krótka chwila rozwiała do reszty jej wszelkie wątpliwości. Urzędniczka ostatni raz przetarła oczy wierzchem dłoni, po czym spojrzała na swoją przyjaciółkę.
Nie wiem, czy masz rację, ale boję się, że sama nie odzyskam Karii… Już na początku odrzuciłam od siebie tę myśl, chcąc jedynie ponownie ją zobaczyć. Z pewnością, jeśli mamy działać razem nie można tutaj popełnić żadnego błędu. Musimy ustalić plan działania, by przewidzieć wszelkie scenariusze, które w trakcie mogą się zmienić.
Kobieta schowała pukiel włosów, na powrót pod wierzchnią część górnej garderoby. Miały niewiele czasu, a jeszcze mniej, jeśli liczyć potrzebę wymyślenia wszystkiego na nowo. Zdeterminowana odwróciła się na pięcie, wskazując Matsubari gestem, by ruszyła za nią.
Wszystkie papiery mam już przygotowane w domu, ten mężczyzna, który nazywa siebie Banme „drugi”. Biorąc pod uwagę imiona pozostałych, Daisan „trzeci” oraz Dai „czwarty”… Stwierdziłam, że określają siebie numerami mówiącymi o zajmowanej randze w swoim własnym kartelu, możliwe więc, że masz rację… Mogę też złożyć, że ich przywódcy wcale nie ma wśród nich
Kobieta zmierzała w stronę bogatszej dzielnicy osady, gdzie znajdowało się jej własne mieszkanie. Rika mogła jeszcze nie znać tego miejsca, jednak dzisiejszego dnia poznawała coraz to nowe sekrety urzędniczki z Karetsu. Czy to wszystko znaczyło, że ufała jej bardziej, niż wcześniej, a może to właśnie chęć niesienia pomocy wzniosło ją dużo wyżej w oczach Sao. Kari była idealnym przykładem bohaterki, która samą charyzmą potrafiła rozpalić ogień w sercach postronnych ludzi… Co tu dużo mówić, świat z pewnością jeszcze usłyszy jej imię.
Mam się z nimi spotkać na tyłach gospody Kuroi ryū, dzisiaj o północy trójka, którą widziałaś ma odebrać dokumenty. Później mam czekać na dalsze instrukcje, gdzie znajdę córkę… Podobno będzie czekać bezpiecznie, jeśli dopełnię swojej części umowy.
Kobieta zatrzymała się przed jednym z budynków, rozglądając się z niepokojem wokół siebie. Na ulicach wciąż panował spory gwar, jednak z pewnością nikt z obecnych nie zwracał uwagi na dwójkę samotnych kobiet.
Wejdźmy do środka, będziemy mogły obmyślić jakiś plan… Tutaj wciąż czuję na sobie ich spojrzenie.
Sao wprowadziła Rikę do wnętrza budynku, zamykając za nią dębowe drzwi. Salon, do którego przeszły przez niewielki korytarz urządzony był dość szorstko. Zaledwie kilka obrazów z kolorowymi kwiatami, stosy papierów na niskim stoliku, szeroka kanapa oraz kilka szafek zdobionych czarnymi okuciami… Całe wnętrze mimo swej surowości, mogło przywoływać wrażenie ciepła domowego ogniska.
Bardzo Cię przepraszam Rika, że musiałaś akurat dzisiaj być w tym samym miejscu… Jeśli twoje przypuszczenia są prawidłowe i mamy kreta, to wszystko będzie musiało się zmienić… Wiesz o tym, prawda?.
Kobieta usiadła na kanapie, unosząc kilka kartek leżących na ziemi. Bez namysłu rzuciła je na stolik, co mogło dać wrażenie, że to nie one stanowiły gwarancje życia jej córki… Co dalej?
0 x
Awatar użytkownika
Rika Kari Matsubari
Postać porzucona
Posty: 1091
Rejestracja: 6 mar 2018, o 12:34
Wiek postaci: 19
Ranga: Sentoki

Re: Ulice miasta

Post autor: Rika Kari Matsubari »

Tego dnia kobiety zbliżyły się jeszcze bardziej, niż wcześniej. Choć znały się wcześniej, szanowały, a dzięki paru wspólnym inicjatywom nawet lubiły, wszystko odbywało się na płaszczyźnie zawodowej. Tym razem Rika wyszła z inicjatywą niesienia pomocy w prywatnej sprawie Sao. Niezmiernie ważnej, w sprawie dziecka. Kari była w niebezpieczeństwie i urzędniczka wychodziła z siebie. Emocja rozładowała przytulasem. I to Rika rozumie. Przytulanie ma potężną moc. Pozwala poczuć się lepiej, łączy ludzi i zbliża ich do siebie. Po odwzajemnionym uścisku Hanako zaprowadziła Rikę do swojego mieszkania. W jakkolwiek ustronnym miejscu by nie były, zawsze ktoś mógł je obserwować. Po drodze urzędniczka przypominała sobie kolejne szczegóły i opowiadała o nich Rice.
Kunoichi przysłuchiwała się więc temu, w jaki sposób mówią do siebie te zbiry od porwania. Posługiwali się numerami, prawdopodobnie zgodnie z hierarchią w grupie, choć na to teorii mogło być znacznie więcej. Dużo ważniejsza była jednak informacja o miejscu spotkania, które zostało zaplanowane na tyłach gospody Kuroi Ryu. Dalsze instrukcje. - powtórzyła w myślach słowa biednej kobiety. Było to w zasadzie potwierdzenie wcześniejszych przypuszczeń Riki. Mianowicie w okolicy gospody nie będzie porwanej dziewczyny. Teraz sentokini była niemal pewna, że Kari znajduje się w jakimś odległym miejscu, z którego tylko być może zostanie uwolniona. W kryminalnym światku umowy są bardzo... umowne, a Kari już na zawsze będzie nie tylko ofiarą, ale i świadkiem. Nie trzeba chyba mówić, że świadkowie są ciężarek, a ci bandyci, którzy nie potrafią "neutralizować" świadków albo zostają złapani, albo uchodzą za słabeuszy. Na pewno nie mają wysokich stanowisk w swoich gangsterskich strukturach.
Rika zaraz za Hanako weszła do domu tej drugiej. Było schludnie, ale jak na pozycję urzędniczki jednak dosyć skromnie. Nie było czasu na etykietę i uprzejmości. Rika niepytana usiadła przy stoliku i dostrzegła pogardę, z jaką Hanako rzuciła kilkoma kartkami papieru. Domyśliła się, że to właśnei tego domagają się porywacze. Informacje uzyskane przez Hanako i jej współpracowników nie tylko nie muszą ocalić życia Kari, ale też są bezpośrednią przyczyną porwania. Co za ironia losu. Panienka Matsubari zignorowała kolejne wyrzuty sumienia przyjaciółki. Wiedziała, że realizacji planu potrzebna będzie pomoc samej Hanako, a angażowanie cywili zawsze było kłopotem. Rika wiele razy stawała w obronie innych na placu boju i za każdym razem wiązało się to z dużym ciężarem. Gdyby nie czterech członków załogi statku, którzy wymagali ratunku, lewa strona ciała Riki może nadal byłaby ładna. Nieważne.
-Kret będzie waszym zmartwieniem w przyszłości. W tę akcję wtajemniczone będziemy tylko my dwie. Nieważne, co się wydarzy później. Liczy się tylko odzyskanie Kari.
Właśnie, Kari. Mahoniowowłosa myśląc o porwanej dziewczynie cały czas miała przed oczyma własne lustrzane odbicie.
-Będę musiała wiedzieć jak wygląda Kari. Masz gdzieś jej portret? W ostateczności będzie musiał wystarczyć mi opis. - po uzyskaniu odpowiedzi Rika kucnęła przed stolikiem i patrząc Sao prosto w twarz podjęła dalej:
-Gdybym tylko mogła, zajęłabym się tym sama, ale jeśli się tam nie stawisz, to wzbudzisz podejrzenia. Mogłabym spróbować się do ciebie upodobnić, ale sensor bez problemu wykryje różnice w chakrze. Potrafię ich jednak przechytrzyć. Oto co zrobimy. Pójdziesz o wyznaczonej porze do gospody i dasz im czego chcą. Całej tej scenie przyglądać się będzie Hoochi. Hoochi to jedna z przyjaznych mi sów. Wygląda zupełnie niepozornie i z pewnością nie wzbudzi podejrzeń. Ja będę znajdować się... w nim. To specjalne jutsu, dzięki czemu moja chakra pozostanie niezauważona. Ważne, abyś ty także nie przyglądała się za bardzo Hoochiemu. Po prostu skup się na zadaniu. Porywacze nie chcą twojej krzywdy, ale gdyby chcieli coś ci zrobić, interweniuję. Jeśli nie, Hoochi będzie podążał za nimi aż zaprowadzą nas do Kari. Jeśli do tego dojdzie, dam im nauczkę na jaką zasługują.
Rika czekała na reakcję Sao. Pytania, sprzeciw albo przyzwolenie do działania. Musiała jeszcze wtajemniczyć swojego sowiego bohatera.
  Ukryty tekst
0 x
Awatar użytkownika
Rei Uta
Posty: 473
Rejestracja: 5 maja 2021, o 14:27
Wiek postaci: 16
Ranga: Wyrzutek
Krótki wygląd: - Różowe włosy.
- Czarne Haori przewiązane jedwabnym obi, tego samego koloru luźne spodnie oraz wysokie buty za kostkę.
- Patrz avatar.
- Po resztę zapraszam do kp.
Widoczny ekwipunek: - Torba biodrowa.
- Duży zwój na plecach.
Aktualna postać: Rei
Lokalizacja: Cały świat.

Re: Ulice miasta

Post autor: Rei Uta »

Rika Kari Matsubari
Misja C 9/?
Sao nie należała do osób, które szukały zbyt wielkiej atencji wokół siebie. Swoją pozycję w mieście osiągnęła jedynie dzięki ciężkiej pracy i uczciwości w dążeniu do postawionego celu. Nie potrafiła nawet odpowiedzieć przed samą sobą, czy byłaby w stanie poprosić kogoś o pomoc w tej sytuacji. Z góry ustaliła plan swojego działania, miała wspomniane dokumenty i za wszelką cenę dostarczyłaby je pod wskazany adres. Dopiero Matsubari nieco przetarła jej wyobrażenie o porywaczach, nadając nowe światło na całą sprawę. Gdyby się nad tym zastanowić na trzeźwo, jej działanie nie gwarantowało nikomu żadnych szans na bezpieczeństwo. Spotkanie w karczmie mogło być ostatnią decyzją w jej krótkim życiu. Spoglądając teraz na Kari, która pokazała swoją wielkość w potrzebie, kobieta położyła swoją dłoń na jej ramieniu, odpowiadając.
Jestem naprawdę wdzięczna, że mogę nazywać cię przyjaciółką
Sao wolną ręką przeczesała opadające włosy, już niemal całkowicie, rozumiejąc plan Riki.
Mam nadzieję, że wiesz, co robisz… Ja nie potrafię nawet zrozumieć, czemu to wszystko musiało się stać. Kto jest na tyle podły, by krzywdzić niewinne dziecko… Czasami żałuję, że postanowiłam zająć się polityką, cierpią na tym moi najbliżsi
Kobieta wstała nagle, starając się pozbyć złych myśli. Najgorszym w roli matki i urzędniczki państwowej był obowiązek bycia zawsze gotowym do działania. Mimo że w tym drugim aspekcie życia potrafiła naprawdę przodować, wyprzedzając czasem przeciwników o dwa kroki. To w przypadku zaginięcia córki, całkowicie traciła zdorwy rozsądek…
Mamy jakieś cztery godziny, zanim się ściemni… Zrobię coś do picia i opowiesz mi o tym swoim sowim przyjacielu. Muszę się czymś zająć, bo inaczej całkiem zwariuje
Starała się uśmiechnąć do Kari, jednak w jej twarzy widać było ukrywające się cierpienie. Kobieta zniknęła w wąskich drzwiach ukrytych zgrabnie za wysoką szafką na książki. Matsubari już po krótkiej chwili mogła usłyszeć cichy dźwięk gotującej się wody. Sao wróciła z parującym imbrykiem zdobionym w czerwono złote smoki oraz dwoma filiżankami w takich samych motywach. Ustawiła wszystko na stoliku, siadając ponownie obok przyjaciółki.
Proszę, chyba o to prosiłaś.
Sao przyniosła również coś, czego Rika mogła z początku nie dostrzec. Niewielki zwój papieru teraz już rozwinięty, przedstawiał portret uśmiechniętej blondynki kilka lat młodszej od naszej bohaterki. Zielone oczy, kilka niepozornych piegów… Ot dziewczynka, jakich było wszędzie wiele. Ta jednak była wyjątkowa, a przynajmniej dla Sao i z tego powodu również dla Riki.
To było zeszłego lata, podczas festynu przesilenia. Jeden z przejezdnych artystów namalował ten portret zachwycony jej uśmiechem
Kobieta złapała za obrazek, wpatrując się chwilę na niego. Faktycznie ktoś, kto go malował miał ogromny talent. Oddając przedmiot Matsubari, spojrzała na dokumenty przed sobą.
Ufam Ci w stu procentach Rika-chan… Nawet nie wiem, jak silna się stałaś przez ostatni czas, ale coś mi mówi, że tylko ty jesteś mi w stanie pomóc
Kobieta ponownie się uśmiechnęła, jednak tym razem w jej spojrzeniu było więcej pewności siebie… Jak gdyby sama obecność dziewczyny dodawała jej sił. Rika miała plan, znała techniki, o których Sao pewnie nawet nie słyszała. Tutaj liczył się spryt i doświadczenie, a tego małej Matsubari, z pewnością nie można było odmówić.
0 x
Awatar użytkownika
Rika Kari Matsubari
Postać porzucona
Posty: 1091
Rejestracja: 6 mar 2018, o 12:34
Wiek postaci: 19
Ranga: Sentoki

Re: Ulice miasta

Post autor: Rika Kari Matsubari »

Do godziny spotkania było jeszcze sporo czasu, który trzeba było jakoś wypełnić. Oczywiście Rika nie zostawi w tym czasie Sao, by zająć się swoimi sprawami. Pozostanie w jej domu aż do godziny zero i wyruszenia naprzeciw bandytom pod gospodę Kuroi ryu. Gorycz urzędniczki jakby przybierała na sile. Kolejne gesty wdzięczności i dalsze rozmyślanie nad naturą bandytów zdolnych skrzywdzić bogu ducha winne dziecko były tego najlepszym dowodem. Czy faktycznie porywacze byli potworami? Nie wiadomo. Ale Rika doskonale wiedziała, że nie tylko potwory porywają dzieci. Robią to też ludzie i to wcale nie tego najgorszego sortu. Niemal na pewno Kari nie jest teraz jedynym porwanym dzieckiem w Ryuzaku no Taki. I na pewno świadoma tego była też sama gospodyni. Tylko co innego mówić o statystyce, a co innego o własnym dziecku. W niewyjątkowości tej fatalnej sytuacji Sao znajdował się duży atut. Rika mogła całkiem szybko opracować sensowny plan.
-Poproszę herbatę. Będę też potrzebowała scyzoryk i czekoladę lub ciastko. - POTRZEBOWAŁA. Dziewczyna starała się odciągać myśli przyjaciółki na inne tory. To będzie największe wyzwanie tych kilku godzin. Nie pozwolić Sao zwariować.
Po chwili znowu siedziały przy stoliku, ale tym razem prym wiodły na nim gorące napoje i łakocie, a nie tajne akta. Rika trzymała w dłoni niebanalny portret małej Kari Hanako. A raczej młodej, bo wzrostem pewnie byłyby sobie równe. W gruncie rzeczy dziewczyna jak dziewczyna, ale widok tego kunsztu rysownika jakby materializował wszystkie myśli Riki na temat tej osoby. I nakładał dodatkową presję. Sentokini pochwaliła urodę Kari, bo tak wypada i po uzupełnieniu słodyczy jednym czy drugim kąskiem pełnym cukru, wzięła kolejne ciacho i zaczęła kroić je nożykiem na mniejsze części.
-Hoochi to pierwsza sowa, którą poznałąm. Technicznie druga, ale pierwsza, która zna naszą mowę. Pomagaliśmy sobie wiele razy. Ufam mu bezgranicznie i ty też możesz. Gdybym była sową, pewnie byłabym taka jak on. - uśmiechnęła się i kucnęła na ziemi przed kanapą. Teraz to ona trzymała w rękach zwój, wyjęty chwilę wcześniej z torebki. Rozwinęła go na podłodze. Był sporych rozmiarów i bogaty w zdobienia, w tym w stalową główkę sowy w górnym rogu. Rika raz jeszcze sięgnęła po nożyk. Tej części nie lubiła najbardziej. Nakłuła delikatnie palec, robiąc możliwie najmniejszą ranę. Kapka krwi, która wypłynęła na powierzchnię skóry była tym, czego potrzebowała.
Raz, dwa, trzy, cztery pięć. Seria starannie złożonych pieczęci. Kuchiyose no Jutsu: Hoochi! I Hoochi już tu był. Mała, okrąglutka sówka o beżowym upierzeniu i pojedynczych, zielonych piórkach, przez które jest nazywany Liściastopiórym.
-To jest Hoochi, Strażnik Bagnistego Zakątka. - przedstawiła ich sobie nawzajem.
-Co dzisiaj robimy Rika? - zapytał wyraźnie zadowolony z życia sów.
Rika opowiedziała mu z grubsza o sytuacji, w której się znaleźli. Zwierz spochmurniał i wyraził swój żal nad losem córki gospodyni. Potem panienka Matsubari przybliżyła mu swój plan. Wpierw opowiedziała o samym porwaniu, o numerkowych bandytach i ściśle tajnych dokumentach o informacjach niewiadomej wartości. Hoochi był sprytny i musiał znać pełen kontekst, by czasem móc zaproponować coś innego.
-Sao sama musi się udać za gospodę i wręczyć dokumenty. Dziwne, gdyby bandyci nie mieli w swoich szeregach sensora, a wyczucie mojej chakry od razu ich zaalarmuje. Jeśli do tego dojdzie, będzie źle. Musimy mieć jednak pewność, że gdy tylko dostaną czego chcą, nie zrobią jej krzywdy. Jeśli nie, trzeba ich śledzić, aż dotrą do Kari. Nie wiemy jakie mają co do niej zamiary. Hoochi, będziemy musieli użyć tej wspólnej techniki, aby mnie ukryć.
-Wiedziałem, że warto było cię budzić co świt, żeby się tego nauczyć! Ciekawe, czy wyjdzie nam już za pierwszym raze... - sów został spopielony wzrokiem RIki i natychmiast zrozumiał o co chodzi. Oczywiście używali tego jutsu setki razy i potrafiliby to zrobić nawet obudzeni o trzeciej w nocy... - za pierwszym razem, czy będzie trzeba interweniować w gospodzie. - dodał, po czym odetchnął z ulgą.
W jego stronę poleciał fragment upieczonego ciasta, a łasy na wszelkie żarełko Liściastopióry bez problemu chwycił go w dziób. Ulubiona zabawa sowy i kluseczkowego mistrza kuchni z Kyusei, Po.
-Myślałem, że się nie doczekam!
-To łap!
-Uwielbiam jedzenie człowieków. Nie tylko smakuje, ale jest takie ładne. My, sowy to nie patrzymy co wkładamy do dzioba.
Rice zależało na rozluźnieniu atmosfery. Doskonale wiedziała, jak obecne położenie musi przytłaczać przyjaciółkę. I jakkolwiek brutalnie by to nie zabrzmiało, to ona jest słabym punktem tej operacji. Rika za wiele przeszła, by sobie nie poradzić. Hoochi był niepozorny, ale potrafi znajdować wyjście nawet wtedy, gdy robi się gorąco. Sao brakowało nie tylko obycia w takich sytuacjach, ale też chłodnej głowy. Była najbardziej zaangażowana emocjonalnie. Stąd pojawienie się Hoochieego już teraz, stąd zabawa w jedzenie i to wszystko. Stres nie może się nasilać, bo wykończy Hanako jeszcze przed operacją, a jeśli popełni ona błąd, może być bardzo, bardzo różnie.
-To zdjęcie Kari. Hoochi, rozumiesz cały plan? - było to ważne, bowiem po wykonaniu techniki jedynie Hoochi będzie mógł kierować obojgiem. Pokiwał głową.
-Sao-san, przysięgam na wszystkie swoje piórka, że odzyskamy Kari.
  Ukryty tekst
0 x
Awatar użytkownika
Rei Uta
Posty: 473
Rejestracja: 5 maja 2021, o 14:27
Wiek postaci: 16
Ranga: Wyrzutek
Krótki wygląd: - Różowe włosy.
- Czarne Haori przewiązane jedwabnym obi, tego samego koloru luźne spodnie oraz wysokie buty za kostkę.
- Patrz avatar.
- Po resztę zapraszam do kp.
Widoczny ekwipunek: - Torba biodrowa.
- Duży zwój na plecach.
Aktualna postać: Rei
Lokalizacja: Cały świat.

Re: Ulice miasta

Post autor: Rei Uta »

Rika Kari Matsubari
Misja C 11/28
Rika zajęła się planowaniem wszystkiego, wyręczając w tym momencie przyjaciółkę, od której trudno było wymagać podobnych działań. Jej pomysł miał ręce i nogi, jednak wszystko zależało teraz od tego, jak postąpią porywacze. Jeśli dysponowali siłami, które mogły przewidzieć działania kobiet, to z pewnością należało mieć w zanadrzu również zapasowy plan. Chociaż w gruncie rzeczy Rika go miała, było nim oczywiście pospolite mordobicie, w którym wiodła prym od jakiegoś czasu. A przynajmniej można było tak mówić, spoglądając na przeciwników pozostawionych za plecami, gdy kolejny raz ukazywała są niewysoką wyższość nad nimi. Rika musiała być pewna swego, inaczej w razie porażki jak zamierzała na powrót spojrzeć przyjaciółce w oczy, przecież odpowiadała teraz za życie nie tylko swoje… Ale też istoty, która w całej tej historii cierpiała za sprawy dorosłych. Sao spojrzała z nieukrywanym zainteresowaniem, gdy Matsubari wyciągnęła zwój z torebki, a następnie wzięła do ręki przyniesiony nożyk.
Rika-chan… Co… Co
Niestety nie dokończyła swojego niepewnego pytania, widząc, jak Kunoichi nacina mały palec, upuszczając kilka kropel krwi na rozwinięty pergamin. Nie minęła nawet sekunda, gdy w gęstym dymie pojawił się poke… pojawiła się sowa o ciekawym upierzeniu. Właściwie to przypominała bardziej pluszową zabawkę, którą ktoś przypadkowo pozostawił na dziecięcym placu przez własne roztargnienie. Sao instynktownie odsunęła się nieco na kanapie, przenosząc swój wzrok z sowy na dziewczynkę i z powrotem. Zanim zdołała zareagować jakoś na pojawienie się gadającego stworzenia, Rika bez problemu szybko wyjaśniła całą resztę planu.
Bardzo mi miło Hoochi, jestem Sao Hanako i liczę, że pomożesz nam odzyskać moją córkę… Nie wiem, jak powinnam się do ciebie zwracać, żeby nie popełnić błędu
Kobieta pierwszy raz spotkała się z przedstawicielem sowiej rodziny, a właściwa etyka była czymś, czego oczekiwała od siebie tak samo mocno jak od osób, z którymi nawiązywała kontakty. Każdy miał swoje miejsce na świecie, zajmując swoje stanowisko. Być może w przypadku strażnika bagna było tak samo, jako przywołaniec o tak poważnym stanowisku mógł wymagać odpowiednich zachowań. Dalsza rozmowa ukazała jednak że nie było sensu drążyć tematu, a sówka była raczej partnerem i przyjacielem Riki, a wszelka etyka była problemem drugorzędnym. Sao ponownie przeczesała grzywkę długimi palcami, robiąc to dość często, gdy coś nagle zaczęło zaprzątać jej myśli.
Rika-chan… Co będzie, jeśli na miejscu nie będzie mojej córki, a wszystko rozegra się w innym miejscu, czy ruszycie za mną?
Zapytała nagle, starając się wyłapać wszelkie minusy ich planu. Bandyci tacy jak oni bywali nieprzewidywalni, a sama procedura odzyskania córki mogła się zmienić, zanim zdążą na dobre wprowadzić swój pomysł w życie. Czas przyśpieszył, a przynajmniej takie wrażenie naszło Hanako, gdy świat za niewielkim oknem skrył się za ciemnym całunem nocy. Zdecydowanie były to już ostatnie chwile na dopięcie wszystkiego na ostatni guzik. Nagle Sao wstała ze swego miejsca, zgarniając wcześniej rzucone dokumenty jednym ruchem. Od tych kilku kartek zależało życie jej córki, to z tego powodu musiała teraz narażać życie również swojej przyjaciółki.
Jestem gotowa… Powierzam życie swojej rodziny waszej dwójce, jeśli wszystko się uda
Na chwilę załamała głos, starając się powstrzymać napływające emocje.
Jeśli wszystko się uda, będę ci wdzięczna do końca swoich dni
Sao nie wiedziała, co przyniesie najbliższy czas, jednak z pewnością dodatkowa obecność Riki dodawała jej teraz siły, której wcześniej nie mogła w sobie odnaleźć.
Może powinnam ruszyć pierwsza, skoro mamy jak najlepiej ukryć twoją obecność?
Zapytała jeszcze młodej Matsubari, zanim nie porwała płaszcza leżącego do tej pory na poręczy fotela, nakładając go jednym ruchem na siebie. Zaczynała się najtrudniejsza część tej opowieści, a tylko ich własne opanowanie i umiejętności mogły gwarantować powodzenie lub porażkę… W tym momencie nie było miejsca na przypadek i szczęście, gdy w grę wchodziła tak wysoka stawka.
0 x
Awatar użytkownika
Rika Kari Matsubari
Postać porzucona
Posty: 1091
Rejestracja: 6 mar 2018, o 12:34
Wiek postaci: 19
Ranga: Sentoki

Re: Ulice miasta

Post autor: Rika Kari Matsubari »

Procedury przywołania powiernika paktu nie należały do najprzyjemniejszych, ani też szczególnie estetycznych. Sao nie do końca rozumiała działania Riki, ale po chwili, nie wiedzieć skąd w mieszkaniu urzędniczki pojawiła się sowa. Nie wyglądała na groźną. Raczej nie zrobi krzywdy oprychom, którzy odpowiadali za jej krzywdę. Nie na tym jednak polegało jego zadanie i wszyscy już o tym wiedzieli. Hoochi był odważny i bardzo zdeterminowany we wszystkim, czego się podejmował.
-Wystarczy Hoochi. - tak można się do niego zwracać. Przyjazny sów zachowywał skromność pomimo zaszczytów, które spotkały go od pierwszej wspólnej przygody z Riką. Zanim jeszcze zdobyli rzadką roślinę, niezbędną do zwalczenia sowiej zarazy, a sam Hoochi obrósł w sławę jako odpowiedzialny za pierwsze od pokoleń podpisanie paktu z ludziem, był zaledwie marnym Młodszym Strażnikiem Bagnistego Zakątka.
Wtedy Sao zadała bardzo ważne pytanie. Wszystkie oczy skierowane zostały na Rikę.
-Niestety, ale wręcz podejrzewam, że Kari tam nie będzie. Prawdopodobnie dodatkowo się zabezpieczą i musisz być na to gotowa. Sao-san, twoja rola kończy się na przekazaniu im dokumentów. Gdzieś na dachu będzie czatował Hoochi. Nie patrz na niego, by nie przykuwać uwagi. Spróbuj być spokojna. Jeśli spróbują cię skrzywdzić, interweniuję. Jeśli zostawią cię z obietnicą uwolnienia Kari, razem z Hoochim dopilnujemy, by tak się stało i spróbujemy odzyskać akta. Niech tylko spróbują się nie wywiązać, to... będę musiała zrobić coś, czego nie lubię.
Ale co bardzo polubiłaby Kari. Nie Kari Hanako, a to niematerialne coś w Rice, które zostało gdzieś uśpione po siostrobójczej wojnie na wyniszczenie.
-Może zdarzyć się tak, że Kari tam nie będzie, a zbiry wezmą się za ciebie i będę musiała wkroczyć. Wtedy wycisnę z nich wiedzę swoim Genjutsu. Nawet jeśli nie będą wiedzieli gdzie znajduje się Kari, będę wiedziała co zrobić. Kari jest w dobrych rękach. - A Ryuzaku wciąż o mnie zapomina przy nominacjach na Kogo...
Rika stawała się coraz bardziej dorosła i choć wciąż była z natury dowcipna i nieco infantylna, potrafiła wspiąć się ponad to i kontrolować w ważnych chwilach. Po swojej przemowie odeszła od stołu i wyjrzała za okno. Było już ciemno, a czasu do spotkania było coraz mniej.
-Wyjdziesz 5 minut po nas. Razem z Hoochim będziemy mieć cię na oku. Hoochi? - Rika zawołała Liściastopiórego, który wydłubywał z dywanu okruszki po ciastkach. Wymienili porozumiewawcze spojrzenia. Byli gotowi. Chwila koncentracji i pełnego skupienia. Jest. A właściwie nie ma. Riki, nie ma. Jest w Hoochim, który ma pełną kontrolę.
-Widzimy się na miejscu. Wszystko będzie dobrze. - próbował dodać otuchy Sao Hanako, po czym wzbił się w powietrze i wyfrunął przez otwarte okno. Dzięki Rice zdążył już poznać miasto i doskonale wiedział dokąd lecieć. Kierował się prosto na miejsce spotkania, by przycupnąć sobie na dachu Kuroi ryu i oczekiwać dalszych wydarzeń.
  Ukryty tekst
0 x
Awatar użytkownika
Rei Uta
Posty: 473
Rejestracja: 5 maja 2021, o 14:27
Wiek postaci: 16
Ranga: Wyrzutek
Krótki wygląd: - Różowe włosy.
- Czarne Haori przewiązane jedwabnym obi, tego samego koloru luźne spodnie oraz wysokie buty za kostkę.
- Patrz avatar.
- Po resztę zapraszam do kp.
Widoczny ekwipunek: - Torba biodrowa.
- Duży zwój na plecach.
Aktualna postać: Rei
Lokalizacja: Cały świat.

Re: Ulice miasta

Post autor: Rei Uta »

Rika Kari Matsubari
Misja C 13/28
Sao zrobiła tak, jak podpowiedziała jej Rika. Siadając ponownie na kanapie przeczekała, aż tamta zakończy własne przygotowania. Sentokini zniknęła w cieniu swojego zwierzaka, a w pomieszczeniu pozostała tylko urzędniczka i sówka imieniem Hoochi. Kobieta przez chwilę wpatrywała się w nią, po czym odprowadził bagnistego strażnika wzrokiem, gdy wyleciał z pomieszczenia. Odczekując odpowiedni czas odetchnęła głośno, po czym wyszła z domu, zamykając za sobą dębowe drzwi. Nie rozglądała się, nie starała się odnaleźć sowy wzrokiem. Wiedziała, że powodzenie planu polegało na tym, by całkowicie odegrać własną rolę, wszystko zależało od pełnego zaufania do Riki i jej partnera. Sao podciągnęła wyżej kołnierz płaszcza, przemieszczając się w stronę tej części miasta, gdzie nie zaglądała zbyt często. Nawet Ryuzaki miało swoje tajemnice, świat przestępczy rządził się własnymi zasadami. Tamtejsi przywódcy trzymali za szyję niejednego urzędnika i osobę wysoko postawioną. Dlatego nie można było tak po prostu ich aresztować, ukrywając się w dzielnicy, do której właśnie zmierzała zbudowali swoje własne królestwo świadczące „pomoc” dla wszystkich, którzy potrzebowali tego typu usługi. Sao starała się nie rzucać w oczy, wiedząc, że zbyt wielu ludzi z wioski kojarzyło jej osobę. Karczma czarnego smoka znajdowała się w południowej części, zaraz za opuszczonymi magazynami, które kiedyś adaptowano na spichlerze rolne. Kobieta ruszyła dalej według wskazówek numeru dwa, znajdując się po kilkunastu minutach pod wskazanym adresem.
Obrazek
Ze środka piętrowego budynku czuć było smród męskiego potu zmieszanego z dymem paleniska ułożonego na środku sali. Po przekroczeniu progu dało się zauważyć sporo zakapiorów sączących mętne trunki z poszczerbionych kufli. Za brudnym kontuarem stał przysadzisty drab, o twarzy naznaczonej wrzodami. Przez wyszczerbioną szczękę co jakiś czas spluwał żutym tytoniem w stronę miski pod swymi stopami. Ciężko było tu szukać jakichś kobiet, a te które już tu były z pewnością nie zwracały uwagi męskiej części społeczeństwa. Sao ruszyła przez salę, rzucając na siebie uwagę kilku spojrzeń. Kobieta nie miała czasu na takie rzeczy, dlatego według zaleceń przekroczyła skrzypiące drzwi znajdujące się zaraz przy barze, znajdując się teraz w przestronnym pomieszczeniu wypełnionymi drewnianymi beczkami… Rozświetlone jedynie blaskiem kilku pochodni wiszących w żelaznych krokwiach, ukazały trzy oblicza oczekujące przy przeciwległej ścianie.
A więc jesteś Sao Hanako, już myślałem, że spróbujesz czegoś głupiego
Przemówił Banme wiodący tutaj chyba prym. Obok niego stał Daisan oraz Dai wszyscy wpatrywali się w urzędniczkę, ta szukała jedynie wzrokiem własnej córki.
-Gdzie jest Karii?, miała tutaj być
Mężczyzna przewodzący tej grupie, uśmiechnął się szeroko po czym pstryknął palcami a zza jego pleców wyłoniła się dziewczyna z materiałowym workiem na głowie. Sao rozpoznała swoją córkę, starając się teraz za wszelką cenę doprowadzić to spotkanie do samego końca.
-Kari jestem tutaj, zaraz będzie po wszystkim... Obiecuje
Ze środka usłyszała jedynie przytłumiony dźwięk, jak gdyby dziewczynka miała zakneblowane usta. Nie wiedząc nawet czy Rika miała jakiś sposób na śledzenie jej ze środa, kobieta wyciągnęła papiery z kieszeni płaszcza, wyciągając je w stronę Banme.
-Proszę zabierz to i zostaw moją córkę, błagam cię...
Banme spojrzał teraz na swoich towarzyszy, po czym kiwnął na nich głową a oni przesunęli się w mrok ściany znikając po chwili bez śladu. Sam dryblas sięgnął po przyniesione dokumenty, po czym również cofnął się do miejsca w którym przepadli jego kamraci... Kobieta została sama, razem z dziewczynką ukrytą pod płóciennym workiem. Gdy wszystko ucichło, podbiegła do córki zdejmując z niej nakrycie... Wtedy dopiero zrozumiała jak bardzo głupia była, tuż przed jej oczyma stało zapłakane dziewcze... Dziewcze kilka lat młodsze od małej Riki, z pewnością piękne. Niestety zupełnie inne niż jej córka, którą z pewnością nie była.
Na dachu karczmy wciąż znajdowała się nasza bohaterka, teraz w jedności ze swoją sówką... One nie widziały nic ze swej perspektywy. Nikt podejrzany nie opuszczał ani nie wchodził do budynku. Sao zniknęła kilka minut temu, idealnie grając swoją rolę. Reszta leżała już w rękach naszej Matsubari.
0 x
Awatar użytkownika
Rika Kari Matsubari
Postać porzucona
Posty: 1091
Rejestracja: 6 mar 2018, o 12:34
Wiek postaci: 19
Ranga: Sentoki

Re: Ulice miasta

Post autor: Rika Kari Matsubari »

Rika była przygotowana na wszystkie ewentualności. Miała plan A, B, C i D, tak samo jak stojący za porwaniem złoczyńcy nazywali się Jedynką, Dwójką i Trójką. Pojawił się jednak pewien problem. Rika spodziewała się, że spotkanie odbędzie się na zewnątrz, tymczasem oni siedzieli w środku i Hoochi był odcięty od informacji. Nie można mieć do niego pretensji, wykonywał swoje zadanie zgodnie z poleceniami Riki. Przyleciał na dach karczmy o czasie, z wyprzedzeniem wręcz. Wyczekiwał, obserwował, oglądał. Czekał na jakiś ruch w tych ciemnościach i wreszcie jest. Sao przyszła do tej znanej ze złej sławy gospody. Co działo się wewnątrz? Nie wiedzieli.
Musiał wydarzyć się jeden ze scenariuszy RIki, ponieważ innej opcji już chyba nie było. Hoochi nie wiedział jednak, którą część planu wdrożyć. Mijały minuty. Wbrew zapewnieniom Riki, ani ona, ani Hoochi wcale jej nie chronili. Jeśli ktoś podniósł rękę na urzędniczkę, nie miała ona żadnego wsparcia. Hoochi nie mógł porozumieć się z Riką, dopóki ta nie zmaterializuje się obok. Tymczasem minuta po minucie, nie działo się nic. Sao nie wychodziła z karczmy. To mogło oznaczać przeciągające się rozmowy albo tragiczny koniec zaufania do Riki. Na samą myśl przechodzą ciarki. Dobrą wiadomością było to, że Hoochi miał dobry ogląd sytuacji i wiedział, że nikt karczmy także nie opuszczał. Te zbiry wciąż tam są.
Rika nie pomagała Hoochiemu. Pewnie powinna pojawić się obok i podjąć decyzję, ale niestety wszystko było na głowie sowy. Hoochi był odważny. Nieco niezdarny i o raczej niewielkiej sile bojowej, ale z odwagą i wielkim sercem. Nabrał powietrza, aż stał się jeszcze bardziej okrąglutki niż zwykle, po czym postanowił dostać się do środka. Albo przez jedno z otwartych okien, albo przez drzwi, gdy będzie taka możliwość. Zamierzał odszukać Sao, przedostać się do głównego holu i być może tam ją odnaleźć. Czy budził zainteresowanie? Może tak, a może nie. Skoro przybyli do tej dziury tak zajęci byli swoimi szemranymi interesami, że nie zwrócili uwagi nawet na Sao, to gdzie dopiero na przeciętnego zwierza, który zbłąkał się i przypadkiem trafił do środka. Może nawet zwierzyny było tam więcej. Szczurów, ciem, może nawet jakiś kot.
Przyjaciółka Riki rzeczywiście tam była. Hoochi aż uniósł się do góry, taki był lekki gdy kamień spadł z jego serca. Sao żyje. Ale zdecydowanie nie ma się dobrze. Co prawda nikt jej nie urządził i fizycznie była w porządku, ale dziewczyna, przy której stała z całą pewnością nie była Kari. Tyle bez trudu mógł zrozumieć sam sów, ponieważ Rika pokazała mu zawczasu portret dziewczynki. Przyjaźnie usposobiony, towarzyski Strażnik Bagnistego Zakątka zmienił swoje oblicze. Dzióbek stał się nieco węższy, a oczy lekko przymróżone. Był wkurwiony. Jak ktoś smiał zrobić coś takiego?! Rika, nie wiem gdzie jesteś, ale ja się z nimi policzę - pomyślał. Przyfrunął Sao na ramię, jak to zwykł robić Rice i szepnął do ucha.
-Mów cicho. Którędy poszli? - któtko i rzeczowo. Sów uprzedził ją, by mówiła cicho, ponieważ Rika nie lubi, gdy chwalił się wśród ludzi znajomością ich mowy. Teraz sprawa była zbyt ważna, by pozwolić sobie na błąd. Zamierzał spędzić na ramieniu urzędniczki raptem kilka sekund i pofrunąć we wskazanym kierunku.
Hoochi przemierzał korytarze, starając możliwie nie rzucać się w oczy. Stawać na powierzchni drzwi albo jakimś zawieszonym wysoko elemencie wystroju. W tej chwili mógł dziękować matce naturze za swoją wyjątkową anatomię, bowiem sowie piórka praktycznie w ogóle się o siebie nie ocierały, tworząc bezszelestny lot. Przzede wszystkim bezszelestny dla tych, którzy chcieliby go słyszeć. Dlatego zatrzymywał się przy kolejnych drzwiach i nasłuchiwał głosów rozmowy. W końcu zgodnie z informacjami od Sao złoczyńców było kilku i najpewniej wszyscy wciąż byli w gospodzie. Hoochi nie widział, by wychodzili. Oni tu są. Znajdzie ich i jak przystało na prawdziwego bohatera, resztę zostawi Rice.
  Ukryty tekst
0 x
Awatar użytkownika
Rei Uta
Posty: 473
Rejestracja: 5 maja 2021, o 14:27
Wiek postaci: 16
Ranga: Wyrzutek
Krótki wygląd: - Różowe włosy.
- Czarne Haori przewiązane jedwabnym obi, tego samego koloru luźne spodnie oraz wysokie buty za kostkę.
- Patrz avatar.
- Po resztę zapraszam do kp.
Widoczny ekwipunek: - Torba biodrowa.
- Duży zwój na plecach.
Aktualna postać: Rei
Lokalizacja: Cały świat.

Re: Ulice miasta

Post autor: Rei Uta »

Rika Kari Matsubari
Misja C 15/28
Sao klęcząc przed obcą dziewczynką powstrzymywała własne łzy. Wiedziała, że została całkowicie oszukana przez grupę porywaczy. Była głupia, przychodząc tutaj, z wiarą, że członkowie gangu zachowają uczciwość w dotrzymaniu swojej części umowy. Mieli ją w garści, jej córka przecież mogła być już daleko stąd. Kto wie jak długo zamierzali ją jeszcze kontrolować, ile spraw będzie musiała jeszcze załatwić pod przewodnictwem samozwańczego króla podziemi, którego nawet jeszcze nie poznała… A może to wcale nie był nikt obcy, być może Rika miała rację, a prawdziwe zło czaiło się tuż za jej plecami. Tam gdzie najmniej się tego spodziewała. Prawą dłoń przeniosła nagle na ramię obcej jej istotki, starając się, chociaż w tym momencie zachować właściwie.

Kim jesteś, co tutaj robisz
Zakładniczka rozejrzała się wokół, po czym wybuchła płaczem, nie mogąc już dalej powstrzymać strachu, który z pewnością nagromadził się w jej sercu. Ciężko było wejść w skórę osoby, która przeszła coś tak potwornego. Jak wiele pokładów zła posiadają ludzie gotowi do podobnych czynów, jak pozbawieni wszelkich uczuć dążyli do własnych wyrachowanych celów.

Ja… Ja… Nazywam się Tamaka Uri
Powiedziała, w chwili gdy pod sufitem pojawiła się niewielka sówka. Musiało to oznaczać, że Hoochi postanowił wziąć jednak sprawy w swoje ręce… A raczej skrzydła. Teraz jednak tylko on razem z Riką mogli rozwiązać zagadkę porwań. Nie było czasu na szukanie pomocy w innych miejcach, przecież tamci z każdą chwilą mogli oddalać się coraz bardziej. Sao spojrzała na zielonego strażnika bagien, gdy usiadł na jej ramieniu, przemawiając cicho wprost do jej ucha… Wyciągnęła tylko dłoń w kierunku, gdzie zniknęli bandyci, po czym na powrót przeniosła wzrok na obcą dziewczynkę. To ona w tej chwili była tutaj najważniejsza, musiała zadbać o jej bezpieczeństwo. Nie było sensu być dalej ciężarem na barkach Matsubari…

Robiłam zakupy na głównym placu… Ci mężczyźni pojawili się nagle, później… Później już nie pamiętam, co się stało
Dziewczynka spojrzała na urzędniczkę z nadzieją w oczach.

Czy pomoże mi pani wrócić do domu?
Sao nie była w stanie nawet odpowiedzieć przez łamiący się głos. Musiała coś zrobić, inaczej Tamaka będzie kolejną ofiarą tej bezsensownej walki z niewidzialnym przeciwnikiem. Hoochi mógł jeszcze ujrzeć jak Sao wyprowadza młodą dziewczynę przez drzwi, którymi się tu dostał. A miejsce które wskazywało, ukazało jedynie solidną ścianę oraz kilka beczek z prawej strony, między którymi dało się zauważyć uchylony właz w podłodze. Przejście z karczmy do obcego miejsca, z którego z pewnością korzystali różnej maści kryminaliści starający się zgubić ogon. Jeśli sówka postanowiła tam wlecieć, ujrzała prosty tunel biegnący pod ziemią, wsparty jedynie drewnianymi wspornikami powstrzymującymi zawały ziemi przed zasypaniem. Ciężko było szukać jakiegokolwiek oświetlenia, jednak w tej formie dwójka bohaterów nie musiała przynajmniej martwić się, że potkną się o coś na swej drodze. Strażnik bagien dość szybko pokonał drogę do końca tunelu, a z pewnością szybciej niż ktoś, kto poruszał się pieszo. Dopiero gdy wyleciał z drugiej strony przejścia, zdał sobie sprawę, że znajduje się poza miastem. Gdzieś na obrzeżach, widząc przed sobą zniszczone domostwo mające lata świetności daleko za sobą oraz wejście do tunelu za plecami, ukryte między gęstymi krzakami. Hoochi mógł usłyszeć stłumione głosy ze środka starej rezydencji. W jednym z okiem w górnej części budynku tliło się niewielkie światło. W okolicy nie było widać nikogo innego, a same dalsze działania zależały tylko od tego, co właściwie zamierzali teraz zrobić. Jeśli faktycznie znajdowali się tam porywacze, to nie było chyba mowy o wycofaniu się w tej chwili. Nagle sówka mogła ujrzeć coś jeszcze… Przed frontowymi drzwiami pojawił się numer czwarty prężący bicepsy do księżyca. Przeciągiąć się w jedną i drugą stronę, przysiadł na zniszczonych schodach, wyciągając z kieszeni papierosa. Rika, a raczej jej obecny transport nie byli w stanie zauważyć źródła ognia w jego dłoni, gdy śmiercionośna substancja zapłonęła nagle, a w powietrzu dało się po chwili wyczuć charakterystyczny zapach…
Przenosimy się z/t
0 x
Awatar użytkownika
Rei Uta
Posty: 473
Rejestracja: 5 maja 2021, o 14:27
Wiek postaci: 16
Ranga: Wyrzutek
Krótki wygląd: - Różowe włosy.
- Czarne Haori przewiązane jedwabnym obi, tego samego koloru luźne spodnie oraz wysokie buty za kostkę.
- Patrz avatar.
- Po resztę zapraszam do kp.
Widoczny ekwipunek: - Torba biodrowa.
- Duży zwój na plecach.
Aktualna postać: Rei
Lokalizacja: Cały świat.

Re: Ulice miasta

Post autor: Rei Uta »

Rika Kari Matsubari
Misja C 27/28
Rika znalazła się w momencie swojego życia, gdzie żadna siła nie byłaby wystarczająca, by poradzić sobie z nadchodzącym wyzwaniem. Stojąc na pogorzelisku aktualnej misji, zastanawiała się jedynie jak poradzić sobie z jedną z najtrudniejszych rozmów w swym krótkim życiu. Pozostawiając zalążek niepowodzenia pod zawalonym piętrem, zajęła się Hoochim, mogąc już wrócić do domu przyjaciółki. Jak właściwie wyjaśnić, to co się stało, gdzie powinna szukać odpowiedzi na całą frustrację, którą wypuściła z drobnego ciała w postaci długiego krzyku. Rika wciąż pozostawała jedną z najzdolniejszych kunoichi swojego rocznika. Niestety tak jak już zostało powiedziane, siła nie zawsze szła w parze z możliwościami, jakich wymagało od nas życie. Krok za krokiem zostawiła za sobą zawaloną rezydencje, nie mając nawet pojęcia, kiedy na potwór znalazła się pod dębowymi drzwiami mieszkania Sao. Światło palące się ze środka, dawało jasny sygnał, że urzędniczka wróciła już po zajęciu się zakładniczką z karczmy. Matsubari delikatnie zapukała w drzwi, a te nagle otwarły się z impetem, by przywitać ją uśmiechniętą twarzą jej przyjaciółki.

Och… Rika-chan… Nie wiem, jak mam ci dziękować, ale… Jak ty wyglądasz, proszę wejdź
W blasku zapalonych lamp jej drobna osóbka wyglądała jak nocna strzyga. Potargane włosy, zniszczona sukienka, brudne bandaże zasłaniające połowę ciała. Dodatkowo ten zapach krwi, który przesiąkał wszystko wokół. Dziewczynka mogła nie zrozumieć w pierwszej chwili zadowolenia jednej z członkiń organizacji politycznej, dopóki z niewielkiej kuchni nie wyszła dziewczynka, której tak usilnie szukali. Młoda Kari nie nosiła na sobie żadnych śladów niedawnego porwania, przypominała raczej istotę, która nie do końca zdawała sobie sprawę z tego, gdzie obecnie się znajduje…

Kari wróciła chwilę temu… Właściwie to sama nie wiem, co się stało, a ona twierdzi, że przez większość czasu była zamknięta w jakimś pomieszczeniu… Podobno ktoś ją po prostu wypuścił, chwilę po tym, jak usłyszała z oddali ogromny wstrząs
Kari nie odezwała się nawet słowem, ukrywając się teraz za plecami swojej matki. Matsubari nie do końca rozumiała co właściwie się tutaj wydarzyło. W jaki sposób poszukiwana dziewczynka wydostała się z uwięzi, a jeśli już ktoś ją ratował… To, kim była ta osoba. Czas, jakby zwolnił, a Rika mogła poczuć wreszcie zmęczenie, z którym zmagał się jej organizm. Przez krótką chwilę świat zawirował przed jej oczyma, a ona musiała wesprzeć się o pobliską szafkę. Czy mogła liczyć, że ktoś rozwiąże tę sprawę za nią, przecież w gruncie rzeczy mogła cieszyć się ze zwycięstwa. Sao przytuliła córkę, tak że teraz znajdowała się odwrócona plecami do Matsubari. Sentokini przez krótką chwilę wpatrywała się w oblicze Kari, jednak ta krótka chwila wystarczyłaby mogła zauważyć dziwny uśmiech na jej twarzy. Coś mrocznego co właśnie przebiegło przez jej oblicze… I jeszcze coś, co nie znaczyło nic, jednak dla kogoś, kto widział śmierć Banme… Mogło znaczyły wszystko.

To Kari Cię znajdzie… Zobaczysz
Dla matki mogły to być zwykłe słowa podziękowania, dla kogoś, kto potrafił łączyć kropki coś znacznie gorszego. Dziewczynka zamknęła oczy, wtulając się w ciało Sao. To nie był odpowiedni moment, nawet nie było pewnym, czy kiedyś taki nadejdzie. Rika znalazła się między młotem a kowadłem, a tylko bóg jeden wiedział, co szykowała przyszłość. Jeśli to, co się tutaj działo było prawdziwe, to z pewnością będzie miała jeszcze okazję zając się kiedyś swoimi przypuszczeniami… Jednak czy mogła mieć pewność, że czas nie zabierze jej tej możliwości. Bo co właściwie siedziało w duszy tej drobnej dziewczyny, przez którą wszyscy cierpieli. Kari była córką urzędniczki dla której jedyne co się teraz liczyło to odnalezienie zguby. Jakie słowa mogły zmienić ten stan rzeczy?

Nigdy Ci tego nie zapomnę Rika-chan… Wiem, że to twoja zasługa.
Powiedział przez łzy Sao, wciąż stojąc plecami do przyjaciółki. Ta część opowieści została zakończona… Jednak co teraz planowała nasza bohaterka?
0 x
Awatar użytkownika
Rika Kari Matsubari
Postać porzucona
Posty: 1091
Rejestracja: 6 mar 2018, o 12:34
Wiek postaci: 19
Ranga: Sentoki

Re: Ulice miasta

Post autor: Rika Kari Matsubari »

Panienka Matsubari szła jak na ścięcie, spodziewając się bardzo trudnej rozmowy. Kiedy jednak dotarła do celu, a drzwi otworzyła jej Sao Hanako, coś było ewidentnie nie tak. Urzędniczka nie wyczekiwała jej. Nie miała pytającego wyrazu twarzy, nie była spięta w oczekiwaniu na nadejście sentokini i jej sowiego kompana. Była uśmiechnięta. Jak mam ci dziękować... - powtórzyła w myślach kunoichi, próbując ukryć swoje zmieszanie. Postanowiła zrobić dobrą minę do złej gry, przyjęła zaproszenie i weszła do środka. Już po chwili ujrzała poszukiwaną dziewczynę, córkę swojej urzędniczki. Wyglądała jak na portrecie, co świadczyło o kunszcie rysownika. Rika ucieszyła się. Sprawę traktowała osobiście, a jej wysiłki nie zakończyły się tak źle, jak sądziła.
-Miło mi cię poznać, Kari. Robiliśmy co w naszej mocy, byś wróciła do domu. - wyjaśniła swoją obecność, a także swój stan.
Przemawiała głównie Sao, tłumacząc do czego doszło. Okazało się, że Kari została wypuszczona chwilę po usłyszeniu wybuchu. Matsubari z satysfakcją uznała, że to dzięki dwójce mężczyzn, którym darowała życie. Jak widać czasem opłaca się być dobrym. Pośpieszyła z wyjaśnieniami.
-Śledziliśmy z Hoochim porywaczy, aż trafiliśmy do jakiejś rudery. W środku wywiązała się walka, doszło do wybuchu. Jeden z nich, chyba przywódca, zginął. Pozostali w całym tym zamieszaniu zwiali i pewnie w strachu uwolnili Kari. Można powiedzieć, że przynajmniej jednemu z nich darowałam życie. - wyjaśniła swój tok myślenia. - Dokumenty niemal na pewno zostały zniszczone w wybuchu, więc raczej nie musisz się o to martwić.
Sentokini była wyczerpana i nie zamierzała długo zabawić u Hanako. Właściwie już zamierzała obrócić się na pięcie i pożegnać, gdy coś przeszyło ją do szpiku kości. Wystająca zza barków Sao głowa Kari uśmiechnęła się do Riki w tak złowrogi sposób, że ta niemal od razu zrozumiała, że coś jest nie tak. Zbyt często widziała w sennych marzeniach uśmiech Kari. Jej Kari. Uśmiech tych samych ust, tych samych oczu, ale pozbawiony ciepła, bestialski i wywołujący dreszcze. Patrzyła w te kochane przez Sao oczy. Próbowała ją przejrzeć, ale nie potrafiła. Słowa Banme uderzyły ze zdwojoną siłą i Rika cofnęła się o krok, omal nie tracąc równwowagi. Jakby zrozumiała, że to intryga znacznie wykraczająca poza możliwości jednego dnia śledztwa. I że nie jest w stanie zwalczyć w tej chwili matczynej miłości. Na natarczywe pytanie: "co mam robić, co mam robić?" odpowiedziała nad wyraz dojrzale. Nic. Odczekać. Obserwować.
-Cieszę się że mogłam pomóc. Chyba muszę już iść... - i powoli wycofała się z mieszkania.

-Pamiętasz co mówił ten zbir?
-Nie Rika, nie pamiętam. - odparł Hoochi, który opadał już z sił.
-Kari mnie odnajdzie! Widziałeś jak się patrzyła?!
-Nie Rika, nie widziałem. On mógł mieć na myśli wszystko.
Dziewczyna zacisnęła usta, kierując się do domu. Kręciła głową z niezadowolenia. A powodów ku temu było więcej. Wyglądała fatalnie. I choć dzisiejsze zadrapania za tydzień będą historią, to czas zacząć o siebie dbać. Jej dziewczęce ciało nigdy nie było seksowne, ale uchodziła za ładną. Dobrze, gdyby tak pozostało.

z/t -> Siedziba Kyusei
0 x
ODPOWIEDZ

Wróć do „Osada Ryuzaku no Taki”

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 1 gość