Zimowy Ogród

[Isane]

Jej walkę na pierwzy rzut oka można było uznać za brawurową. Nie była to jednak do końca prawda. Przecież Isane, pomimo niepozornego wyglądu, była wyszkoloną kunoichi. Trenowała na pustyni, w nieprzystępnych warunkach. Zresztą nie od dziś wiadomo, że Armia Atsui była wyjątkowa, szanowana. Chociaż dziewczyna dawno temu zrezygnowała ze swojej służby w jej szeregach wciąż nie zapomniała całego szkolenia. Mimo, że w obecnych czasach przede wszystkim zajmowała się leczeniem innych nie było to jednak jej ulubione zajęcie. Zdecydowanie bicie przestępców po mordach dawało jej znacznie więcej radności. Więcej, niż mogłaby się spodziewać. W końcu mogła poczuć się jak by ponowie żyła.
Dlatego była wdzięczna Itamie za to, że zabrał ją na tak fajną randkę. Nieprzejęta wpatrywała się jak mężczyzna zmarł od jej ciosu. Cóż, mógł nie atakować. Sam nawarzył sobie piwa i teraz musiał je wypić. Nie czuła skruchy czy żalu. Wyrzuty sumienia się jej nie tyczyły. Ona praktycznie ich nie posiadała. Dlatego już w następnych sekundach stanęła przed dylematem. Jej turkusowe tęczówki zwróciły się ku łucznikowi. Jak w zwolnionym tempie widziała jak nakładał strzałę na cięciwę. To nie ona była jednak jego celem. Itama.
Itama rzeczywiście wpadł jej w oko, jednak było to coś fizycznego. Nic więcej. Doskonale zdawała sobie z tego sprawę, a fakt, że wodziła go za nos nie miał znaczenia. Nie było jej go szkoda. Wiedziała, że każde zadanie wymagało poświęcenia i jeśli tym poświęceniem był Itama, była gotowa je ponieść. Chociaż miała ochotę ruszyć za łucznikiem i zostawić blondyna na pastwę losu, nie zrobiła tego. Zdrowy rozsądek wziął górę i Isane ruszyła w stronę Itamy, aby odbić strzałę kunaiem. Nie była aż tak głupia, żeby zasłaniać go własnym ciałem. Jeśli miała ku temu okazję zamierzała zaraz po tym kontr atakować w stronę łucznika kunaiem z notką. Jeśli nie? Trudno. Nie uratowała Itamy z powodu własnych uczuć. Uratowała go, bo ktoś pewnie zobaczyłby jak łatwo go poświęciła. A wiadomo, że w mieście tak piekielnym jak Ryuzaku no Taki plotki rozchodziły się bardzo szybko. Wolała zostać bohaterką, która ocaliła strażnika. Niż żmiją o złych priorytetach. Mimo, że była tym drugim.
- Nic Ci nie jest? - Rzuciła w stronę blondyna.

  Ukryty tekst

[Baji]

Misja C
"Problemy sercowe Strażnika Itamy, czyli pani Isane Kardiolog"
13/14 Plotki w Ryuuzaku no Taki faktycznie bywały niebezpiecznym narzędziem które potrafiło jednocześnie niszczyć jak i wynosić pod niebiosa. Isane zdawała sobie z tego faktu sprawę, w końcu to nie był jej pierwszy dzień w wielkim mieście prawda?
Wybór padł na Itame, zakochanego głupca choć właściwie wystarczyło by określić go jako zakochanego wszakże to nie umysł sprawia że ludzie się zakochują. To zapewne z jego perspektywy wyglądało inaczej. W jego odczuciu dziewczynie zależało na nim w końcu po co inaczej miała by zadawać sobie trud by w tak ryzykowny sposób blokować strzałę? W końcu niestety siła pocisku wybiła dziewczynie kunai z dłoni pozbawiając ją całkowicie szansy na kontratak i umożliwiając strzelcowi ucieczkę gdy tylko zaczęły dobiegać odgłosy biegnących praktycznie zewsząd strażników z halabardami .
Wynik tej batali był już przesądzony, bo gdy tylko posiłki znalazły się na terenie Zimowego Ogrodu cale to miejsce przeszył przeraźliwy krzyk. Krzyk katowanych przez straż przestępców. Zapewne nie jednemu na sam dźwięk pot mógłby spłynąć po plecach bo panowie się nie pieścili choć wprawne oko medyka mogło dojrzeć że tych którzy złożyli broń obrońcy sprawiedliwości okładali pałkami ale tak by omijać wrażliwe witalne punkty co świadczyło że mimo wszystko dostali rozkaz pojmania żywcem sprawców.
- N-nie wszystko gra... dzięki tobie. Isane, ja naprawde Cię...
- Zastepca Kapitana Straży Miejskiej Ryuuzaku no Taki, Okamura Hiroshi. Wszystkie osoby majace udzial w tym co tu sie stało mają pod eskortą straży udac się na najblizszy posterunek w celu złożenia szczegółowego raportu. - przerwał jakiś całkiem młody, bo jeszcze z nieco dziecinnymi rysami twarzy, chłopak odziany w mundur. Po chwili jednak przyjrzał się Itamie i gestem nakazał mu by ten gdzieś z nim odszedł, a tym czasem do Isane zbliżył się jeden z nowo przybyłych strażników oznajmiając że to on będzie ją eskortował w celu złożenia raportu.

- Itama Hanagaki
- Amidamaru
- Riku

[Isane]

Świat był okrutny. Jej chłodne spojrzenie przemknęło się po poległych przeciwnikach i nie czuła ani krztyny, ani ukłucia żalu na widok katowanych przestępców. Takimi zasadami kierowała się większa część wpółczesnych miast i prowincji. Zresztą gdyby role się odwróciła cała sytuacja wyglądałaby przecież identycznie, jak nie gorzej. Przeciwnicy również nie okazaliby żadnego współczucia. Wwielu z nich miało szczęście, że ich obecna "kara" kończyła się jedynie na paru siniakach.
Skinęła lekko głową w stronę Itamy. Rozumiała jego wdzięczność i w sumie tyle. Słysząc słowa kapitana Okamury zlustrowała go uważnie. Miała dziwne wrażenie, że tutejsza straż stawała się coraz młodsza. Czyżby Ryuzaku gdzieś indziej wysyłało swoich doświadczonych dowódców? Może byli zajęci sprawami związanymi z Turniejem Pokoju. Plotki rzeczywiście szybko się roznosiły i podobno sam Ukyo-sama odwiedzał obecnie Sogen wraz z całą rodziną.
Isane rzuciła Itamie ostatnie spojrzenie po czym skierowała się we wskazane miejsce wraz ze swoją eskortą, żeby złożyć raport. Standardowe procedury, które odróżniały tych którzy pilnowali porządku od tych, którzy go burzyli. Była do tego przyzwyczajona. W końcu praca shinobi oscylowała gdzieś między narażaniem własnego życia dla dobra innych oraz nudną papierkową robotą.

[Baji]

Misja C
"Problemy sercowe Strażnika Itamy, czyli pani Isane Kardiolog"
14/14 Straż młodniała albo znajomości i więzy krwi robiły swoje nawet w szeregach strażników miejskich. Oczywiście mogło to dziwić ale Isane raczej nie powinno. W końcu czy gdyby nie Mujin-dono byłaby tym kim jest teraz? Czy to nie dzięki znajomości jego osoby nie zajmowała się teraz kliniką tak znaną i szanowaną? Możliwe lecz na pewno znajomość tej osoby zdecydowanie jej pomogła w osiągnięciu tego celu.
Po rozstaniu z Itamą w zapewne nie taki sposób jaki mężczyzna sobie zaplanował kunoichi udała się w asysycie strażnika do posterunku który jak się okazało aż tak blisko się nie znajdował jakby można to sobie wyobrażać. Blondynka szybko zostala zaproszona do jednego z pomieszczeń w głębi posterunku gdzie już za biurkiem czekała ta sama osoba którą już widziała. Zastępca kapitana.
W głowie Isane mogło się zrodzić pytanie: Jak? Lecz to pytanie też nie powinno długo ją zajmować w końcu shinobi znali sposoby na sprawne przemieszczanie się czy nawet na bycie w dwóch miejscach jednocześnie. Więc kto wie, może zastępca kapitana lizną tego i owego.
- Miło mi panią widzieć po raz drugi, szkoda że w takich okolicznościach. Niestety mamy niepokojące doniesienia i jeszcze gorszy burdel do ogarnięcia. Dlatego pomińmy zbędne formalności. Prosze się tylko przedstawić oraz opisać szczegółowo całe zdarzenie. To bardzo ważne. - wskazał miejsce na przeciw siebie i chwycił za pędzel oraz zwój aby zapisać każde słowo Isane następnie uśmiechnął się niepewnie i z szuflady biurka wydobył niewielki woreczek - Rozumie. W takim razie prosze to przyjąć, taki drobiazg ode mnie w imieniu straży miejskiej za pomoc... a i jeszcze jedno. Proszę nie rozpowiadać nikomu o tej skrzydlatej postaci.
Przekazał Isane pieniądze i wzrokiem odprowadził do wyjścia zostawiając możliwe że więcej pytań niż odpowiedzi. Dlaczego dziewczyna miała milczeć? Czemu straż nie zauważyła uzbrojonych napastników i dlaczego tak wolno działali? Czy naprawdę to wszystko było zbiegiem okoliczności, tak jak i to że miał w biurku przygotowany mieszek z pieniędzmi? Kto wie. Jednak ważne było to że ten dzień dobiegał końca, a Isane była już wolna.

- Itama Hanagaki
- Amidamaru
- Riku
- Okamura Hiroshi

Misja zakończona: Sukcesem

[Isane]

Udała się w wyznaczone miejsce, żeby zdać raport. Widząc męzczyznę za biurkiem uniosła lekko brew, jednak nie skomentowała tego w żaden sposób. Jedynie potwierdziło to fakt, że nie należy oceniać ksiażki po okładce. Ona sama przecież wyglądała raczej niepozornie, zwłaszcza teraz w wyszukanej sukience, i bardzo chętnie wykorzystywała ten fakt na swoją korzyść.
Skinęła lekko głową zwracając się do mężczyzny.
- Sakai Isane - przedstawiła się pokazując swoją odznakę potwierdzającą jej tożsamość i przynależność do miasta. Starała się nie wspominać w jaki sposób ją uzyskała. I dlaczego w ogóle się na to pisała. Jej powód zaginął. Pewnie zginął na misji. Nie wiedziała i od dawna udawała, że ją to już dawno nie obchodziło. Streściła mężczyźnie co wydarzyło się w Zimowym Ogrodzie. Nie szczędziła szczegółów. Wręcz przeciwnie starała się dokładnie opisać całą sytuację. - Tak oczywiście - odparła przyjmując zapłatę. Nie była plotkarą. Zresztą komu miałaby o tym opowiedzieć? Swoim pacjentom? Rzadko kiedy wychodziła z kliniki odkąd Mujin wyruszył do Sogen. Może powinna częściej wychodzić na miasto? Spotykać nowe twarze? Tylko po co, skoro i tak cała reszta świata niemiłosiernie ją wkurwiała.

zt