[Zwodniczy Karmazyn] Dzielnica Nihya~tsu 地区二百

[Yasuo]

Wszystko się skończyło. Ostatni rozdział tej opowieści właśnie dobiegał końca, by zrobić miejsce na inne, równie ekscytujące i niebezpieczne przygody. Pojawienie się grupy Yukariego było tego najlepszym przykładem. Pewnie starszy samuraj skończył to co miał do zrobienia. To dobrze.
- Dziękuję - powiedziałem, odbierając list do Yuki. - I cieszę, się, że Pana widzę.
Ukłoniłem się Yukariemu. Jednak miałem trochę mieszane uczucia. Wyznałem wszystkim, że groziłem Izo śmiercią, ale wszyscy widocznie to olali. No tak... w końcu ten mężczyzna żył, ale i tak wydawało mi się to naprawdę nienaturalne. Jednak nie zamierzałem się korzyć w nieskończoność. Wyznałem grzechy? Tak? W takim razie grzechów już nie było, a ja byłem czysty i wolny. Wolny, który trzyma się Yukariego i słucha każdego jego słowa. Przez chwilę miałem taki pomysł, żeby pomóc w gaszeniu pożaru, jednak zwyciężyła ciekawość. Pożarem zajmą się inni, a ja musiałem poznać koniec tej historii. Szczęśliwy koniec tego koszmaru. Koszmaru, który miał przemienić się w piękny sen. Albo w kolejny koszmar, do którego ta sielankowa chwila była jeno uwerturą - "ciszą przed burzą", która właśnie miała nastąpić. Nie przejmowałem się tym jednak. Starałem się zapamiętać sens tego wszystkiego co powiedział Yukari. Osoba, która zatruwała wodę w mieście. Najbardziej zatruła wodę w porcie, a najmniej w dzielnicy możnych. Dlaczego tak? Nieistotne, prawda? Uczeń, który zwiększał dawki i zarażał inne dzielnice, by szybciej "zakończyć sprawę". Zarażenie tylko poprzez picie zakażonej wody. Sprawca zbiegł. Jego uczeń? Nie było pewne co się z nim stało. Po co chciałem to wszystko zapamiętać? Ano po to, by zapisać to w swoim dzienniku. To chyba było jasne.
Zażyłem swoją dawkę leku (jeśli ją otrzymałem) i dzięki temu już miałem pewność, że na pewno nie jestem zarażony. Pożegnałem się ze wszystkimi:
- Żegnajcie i dziękuję za to, że mogłem być Waszym sojusznikiem. - Ukłoniłem się wszystkim wokół, a następnie zacząłem pomagać w uprzątnięciu miasta i przywróceniu porządku. Na pewno nie trwało to pół godziny, ale i tak nie miałem co robić. Nie mogłem opuścić miasta, dopóki zakaz opuszczania miasta nie zostanie cofnięty, a z pewnością nie zostanie dopóki miasto nie będzie w pełni wyleczone. Dlatego zamierzałem właśnie w ten sposób czynić. Nie byłem zbyt przydatny - chociaż odszukałem bohatera, który wymyślił odtrutkę i go uwolniłem - więc to miał być mój wkład w tą misję. Oczywiście starałem się jakoś unikać zarażonych ludzi, którzy jeszcze mogli się tutaj gdzieś kręcić, a kręcili się na pewno. Uprzątnięcie zwłok? Nie było z tym problemów. Dodanie wody do studni? Pewnie też, o ile dało się do niej dojść. Generalnie robiłem wszystko co mi polecił Yukari i jego ekipa. No chyba, że nie kazali robić mi niczego, to wtedy zwyczajnie pomagałem tak jak mogłem. Chociażbym musiał za pomocą mokrej szmaty ścierać zaschniętą krew z ulicy. Taka pomoc na pewno się przyda. A śmieci było tutaj pełno. Ktoś to musiał posprzątać, prawda? W wolnych chwilach pisałem swój pamiętnik, zakańczając tą dziwną historię także na kartach mojego dzieła.
Gdy tylko miasto było uprzątnięte, a ludzie zdrowi, a władze pozwoliły normalnie wchodzić i wychodzić do osady, to zwyczajnie opuściłem Ryuzaku no Taki. Nigdzie nie znalazłem Yuki. Czyli być może jeszcze żyła. Miałem taką nadzieję. Jednak skoro nie było jej w osadzie, to znaczy, że będzie poza nią. Trzeba było jej poszukać. Dlatego właśnie udałem się na poszukiwania.

z/t?

Dzięki Wam wszystkim za misję .