TABLICA INFORMACYJNA

[Akashi]

Po dość długiej wędrówce lasami, młodzieniec dotarł w końcu do miasta, które wyglądało dość zjawisko, ale ciągle było zwykłym miastem, pełnym szarych ludzi, którzy nie wiedzą, co chcą od życia i nie potrafią odnaleźć swego celu w życiu. W końcu, miasto. Tylko gdzie ja tutaj znajdę jakaś robotę. Pomyślał powoli wchodząc w granice miasta i rozglądając się dookoła za interesującymi go rzeczami. Po paru minutach zaciekawiła go jedna rzecz, niewielka tablica otoczona przez nawiedzonych ludzi pieprzących o końcu świata, nawróceniu i zaprzestaniu przemocy. Cóż niezbyt to trafiało do Akashiego, który tylko uśmiechał się pod nosem ciesząc się wszystkim, co go otaczało. Gdy znalazł się bliżej tablicy, mógł w końcu się przyjrzeć rzeczą, które znajdowały się na niej. Od durnych ogłoszeń matrymonialnych, samotnych wdów i niedoszłych mężów, którzy woli dziubek butelki od ust swej kobiety, a także ogłoszenia o zaginionych osobach, które zapewne w większości od dawna pożerane są przez robaki w okolicach lasach i jaskiniach, ale czy jest tutaj coś interesującego? Możliwe, że zaraz się okaże, ale fioletowo-włosy niezbyt wytrzymywał już nawijanie jednego z wieszczów nawołującego do zaprzestania przemocy. Chłopak powoli zdjął kij ze swoich pleców i oparł się nim o podłoże, powodując, że jego kimono delikatnie powiewało na jego biodrach

[Shijima]

Misja rangi D
Runners got no past, only traces from others.

1/15 - ... w popiołach, w popiołach! Strzeżcie się słanych znaków! Ignorancją jest nie widzieć zatrzaśniętych bram Takama-ga-hara! Upadają kolejne cegły Amanoukihashi, winniśmy je zbierać i budować na nowo!
Świat to dosyć dziwne miejsce, nie uważasz? Wstajesz z łóżka tylko po to, żeby przeżyć każdy kolejny dzień, chociaż wiesz,
że i tak zginiesz. Każdy ginął. Nie ważne, jak bardzo będziesz odważny, uważny i roztropny - kiedyś powinie ci się noga w pogoni za sławą i doświadczeniem, ale powinie się i kiedy nie będziesz za nimi gonić. Na szczęście Ty zamiast gonić po prostu zatrzymałeś się pod tablicą ogłoszeń - jak sprytnie. Albo i nie sprytnie. Jeśli spojrzysz na tą trójkę nawiedzeńców, z których jeden stał właśnie na jakimś drewnianym pudle (może to z ostatniej dostawy soczków do miejscowej bawialni?), dosyć solidnym, przynajmniej tak na twoje oko nie były to tekturowe deski. Nie mogły być, skoro gość na niej stał - chudy, bo chudy, mogłeś policzyć wszystkie kostki na jego dłoniach, które unosił w górę, prawdziwy, natchniony wierzący. Dwóch, którzy stało obok niego, chyba byli jego przydupasami - cholera wie, czy to nowa sekta, religia, czy może religia (albo sekta) stara, tylko po zażyciu opium przemówił do nich któryś z bogów, dlatego postanowili podzielić się ze światem swoją wiedzą. Czy warto ich słuchać? Kwestia bardzo subiektywna. Wszyscy wokół ciebie ich ignorowali. Ludzie przechodzili ulicą w tą i spowrotem, zajęci swoimi sprawami, a trochę ich było w tym mieście kupieckim - najwyraźniej tutejsi bywalcy byli już przyzwyczajeni do tych nawiedzeńców, którzy ciągle coś trajkotali. Natomiast nawiedzeńcy tego chyba nawet nie zauważali.
Na tablicy ciężko było odcedzić te ogłoszenia, które rzeczywiście byłyby cokolwiek warte od tych, które już dawno stały się przeterminowane, bo, jak już sam słusznie zauważyłeś, ten a ten poszukiwany został dawno zeżarty i nie było czego szukać. Choć oczywiście było jedno poszukiwanie jednej kobiety, której podobizna wisiała przypięta do tablicy, ktoś nerwowym pis,em wyskrobał prośbę i przyfilowanie i przyprowadzenie do niego grupy odpowiedzialnej za regularne zamazywanie tablicy, inne ogłoszenie opiewało o tym, że szukają pomocy przy wypakowywaniu towaru z wozów na targu,
a jeszcze inne, napisane drobnym druczkiem o "dokopanie temu stojącemu na pudle".

[Akashi]

Czas trwał, a na tablicy znajdowały się tylko cztery w miarę interesujące propozycje. Pierwsza odnalezienie zaginionej kobiety, raczej sporo za to zapłacą, a nigdzie nie ma napisane, w jakim ma być stanie, więc równie dobrze można dostarczyć im trupa, a i z tego powinni być zadowoleni. Drugie, ach odnalezienie chuliganów niszczących tablice i zamazujących jej treści, zapewne jakaś grupa okolicznych bachorów nie wie, czym się zając, wystarczyłoby ich znaleźć i nakopać porządnie do dupy. Trzecie w porównaniu do dwóch pozostałych nie mogło sprawić większej przyjemności z patrzenia na ból innych, ale zawsze można było coś zabrać z wozu dla siebie i dodatkowo na tym zarobić, a najciekawsze było czwarte, po tym jak młodzieniec ujrzał je buchnął śmiechem, zwłaszcza, że od samego początku chciał to zrobić, a jeżeli jeszcze ktoś ma tu za to zapłacić. Czysty biznes jak to mówią. Akashi powoli odsunął się od tablicy i podniósł swój kij kładąc go na ramionach i zakładając za niego ręce by go usztywnić i zaczął przyglądać się mężczyźnie. Hmm wielkim problem zwalenie go z tego pudła nie będzie, przecież to sama skóra i kości, a jego przydupasy mogą sprawić mi nieco zabawy. Pomyślał uśmiechając się jeszcze szerzej niż wcześniej, najwidoczniej jego obecna „praca” mu się spodobała. Powoli podszedł do drewnianej skrzynki, na której stał mężczyzna i na chwilę się zatrzymał, po czym wyprowadził szybkie kopnięcie w skrzynkę, tak by ją obalić razem z irytującym obiektem na niej, a jeżeli to nie poskutkowało obrócił się obok niego, tak by zahaczyć go końcem kija i ściągnąć go z obiektu.

[Shijima]

Misja rangi D
Runners got no past, only traces from others.

3/15 Szanujmy się, drogi Przyjacielu, Ty miałbyś ganiać za jakimiś bachorami? Hm, może jest w tym jakiś sens, bicie słabszych zawsze pozwalało sobie udowodnić, że jest się silniejszym i z całą pewnością potrafiło dać nieco satysfakcji, gdy pełzali u twych stóp i błagali o wybaczenie. No i jakoś wydaje mi się, że akurat po Twoim skopaniu im tyłków już nigdy by tej tablicy nie tknęli.
Zniknęłaby miejscowa grupka, pojawiłaby się nowa, jak to zawsze bywało w takich miejscach. Żadna praca ponoć nie hańbi tak długo, jak długo inni ludzie cię w niej nie gnębili, ot co, a każda z tych tutaj pozwalała raczej na gnębienie innych a nie bycie gnębionym. Ogłoszenia miały to do siebie, że czasami były zbyt proste, ludzie chyba zapominali (na twoje szczęście),
że bywali tacy, którzy lubili sobie zlecenia naciągać pod swoje wyobrażenie. Ja bym tego naciąganiem nie nazwał, brońcie bogowie! Ale zleceniodawcy chyba już tak. Przynajmniej ten od tej biednej kobiety, która zaginęła w czasie i przestrzeni i czekała na swojego księcia z bajki, który ją odratuje... tylko na cholerę ratować jakąś starą babę, kiedy można było skopać tyłek gościa buczącego na skrzynce? Zakładasz kij na swoje ramiona, uśmiechasz się, rad z tego, że za sprawienie samemu sobie frajdy da się tutaj zarobić - normalnie ty to taka bizneswoman jesteś! - i obracasz przodem do wyciągającego nad gawiedzią ręce kapłana. Kapłana? Nie chcę tutaj obrażać prawdziwych kapłanów z powołania, w końcu ten tu to raczej pomyłka.
- Módlcie się, módlcie do Amenominakanushi, który znów zasiądzie na swym tronie i otworzy bramy..! - Gadanie, gadanie,głupie, męczące gadanie... Jak powszechnie wiadomo najlepszym lekarstwem na głupotę jest wybić ją z głowy.
Całkiem dosłownie.
Kopnąłeś skrzynkę, która poleciała w tył - cały łańcuszek zdarzeń potoczył się jednym torem. Skrzynka poleciała w tył,
kapłan poleciał w bok z rozdziawioną w krzyku gębą i ze zdziwionym spojrzeniem, dwóch jego przydupasów cofnęło się w przestrachu, nie wiedząc, co się dzieje, a parę osób na ulicy zatrzymało się, spoglądając z nie mniejszym zdziwieniem na to,
co się tutaj odjaniepawla. A co się odjaniepawlało? No w sumie nic.
Przecież ty tylko wykonywałeś wywieszone na tablicy zlecenie!
Jeden z przydupasów podbiegł do kapłana, klękając przy nim i wyciągając do niego ręce, a drugi? Drugi zaczął się modlić.
- Niebiosa grzmią, zagłada się zaczyna! - Zaskomlał pan numer dwa. Ten modlący się, ma się rozumieć.
Kapłan natomiast, obolały i zbierający się z ziemi, wyrzucił pod nosem parę przekleństw.

[Akashi]

Sytuacja rozwinęła się po myśli Akashiego, poza jednym istotnym i kluczowym momentem, dwójką pozostałych sierot jakiegoś gównianego boga okazała się zwykłymi śmieciami, nawet nie wartymi podnieść na nich ręki (chyba, że byłoby na to zlecenie, ale nic na nim nie było o tych obwiesiach), lecz przydałoby się dowiedzieć, kto wywiesił to zlecenie. Przecież bardzo dobrze zostało wykonane, słowo w słowo. – Nie jesteście warci mej uwagi. – Powiedział młodzieniec odwracając się do kapłanów tyłem i wracając do tablicy by zerwać z niej kartę o zleceniu na skopanie dupy kapłanowi, oraz jedną z 3 pozostałych, bez znaczenia, którą, zawsze jakaś dodatkowa praca, na której można zarobić, a los wskazał na rozładowanie towaru. Młodzieniec rozejrzał się uważnie dookoła siebie, po czym przyjrzał się kartce ze z pierwszym wykonanym zleceniem, przecież muszą być jakieś informacje gdzie można odebrać nagrodę za jej wykonanie, a sam powoli skierował się w stronę targu by pomóc przy rozładowaniu towaru. Mam nadzieje, że będzie to, chociaż coś wartego kradzieży, a nie jakieś bezużyteczne śmieci. Pomyślał idąc dalej w swą stronę, nie zwracając uwagi na ludzi.

[Shijima]

Misja rangi D
Runners got no past, only traces from others.

5/15 Śmieci - bo jak inaczej wycenić ludzi, którzy zarabiają na nagabywaniu ludzi i pleceniu głupstw? Ktoś musiał jednak wrzucać im do metalowej miseczki, która na szczęście nie wywaliła się od całego tego zamieszania i ryo nie posypały się po ziemi, bo wcale nie świeciło w niej pustkami, a kto wie, co dostawali w łapę, za jakieś, ekhem, prywatne wizyty? Może czas pomyśleć o zmianie zawodu, co ty na to, Akashi? No tylko spójrz - wędrujesz sobie po świecie, szukasz pracy, a o ile łatwiej byłoby stać w miejscu, od czasu do czasu pieprznąć coś o końcu świata i o bogu (a ty coś o bogach wiesz, prawda, Przyjacielu?) i już znajdowali się desperaci, którzy byli gotowi wesprzeć cię w twojej uświęconej misji. Ale w końcu, jak sam stwierdziłeś, tacy nie byli warci twojej uwagi, dlaczego więc sam miałbyś się zamieniać w osobę, którą pogardzasz... Chociażby dlatego, żeby mieć wygodnie w życiu.
Jeszcze zależy, czym dla kogo była wygoda.
- Ty... - Wyburczał najwyższy kapłan unosząc się na dłoniach - grzmotnął na szczęście na kawałek ziemi, a nie w ścianę, prawie lądując pod twoimi nogami - come on, ja bym napluł mu w twarz, zasługiwał na to, a to tylko jedna krótka sekunda, która odpłacała się gwarantowaną satysfakcją po wieki wieków. - Wygnaniec pozbawiony boskiego światła... - Mruczał coś dalej, mierząc cię iście przeszywającym, morderczym wzrokiem - no... ja bym się bał! Gdybym był pozbawionym nóżek konikiem polnym. Chyba obaj nimi nie jesteśmy, więc... biedny kapłan musiał pogodzić się z tym, że nie robił na tobie najmniejszego wrażenia. - Patrzcie! Przeklęta będzie jego dusza, która nie odrodzi się w nowym ciele! - Wytknął cię palcem, a to bezczel! Mierzył do ciebie paluchem, już pół siedząc na ziemi, co zwróciło na ciebie uwagę gawiedzi, kiedy ty najzwyczajniej w świecie oderwałeś dwa zlecenia od tablicy. Dwie osoby zagradzające ci drogę odsunęły się na bok uśmiechając lekko pod nosem. Chyba zyskałeś poparcie. Przynajmniej minimalne i krótkotrwałe. - Mówię do ciebie, gdzie się wybierasz! - Kapłan wstał i zrobił dwa kroki za tobą, ale zatrzymał się, obserwując twoje plecy, by wznieść ręce w geście zwycięstwa.

Jeśli ignorujesz kapłana zapraszam tutaj.

[Akashi]

Kapłan okazał się być bardziej szalony niż się wydawało, groził brakiem odrodzenia, komuś, kto nigdy nie umrze. Jaki zabawny człowiek, nędzny robak pełzający pod nogami, ostatkami sił próbując wybrnąć z całej sytuacji na swą korzyść w końcu on jest tym poszkodowanym, ale cóż zawsze może być o wiele gorzej prawda? Niestety wszystkie jego słowa przelały czarę i fioletowo-włosy zatrzymał się między ludźmi i zdjął kij z ramienia, opierając go na ziemi. – Zazwyczaj jest mi szkoda zabijać słabych, bo życie dla nich jest większą karą niż śmierć, ale wiesz, co….W twoim przypadku zrobię wyjątek. – Wypowiedział Akashi pełnym powagi głosem, ale za razem szczęśliwym, co dało się od niego wyczuć, a także zobaczyć po twarz, piękny szeroki uśmiech i błyszczące od radości oko. Kultysta powoli odwrócił się w stronę kapłana i powolnym krokiem ruszył w jego stronę uśmiechając się cały czas. Gdy znajdzie się już wystarczająco blisko wymierzy jeden precyzyjny cios kijem, prosto w jego klejnoty rodowe, a jeżeli będzie to niemożliwe zignoruje mężczyznę i podejdzie do jego metalowej miski z datkami, którą podniesie, a jej zawartość wysypie w tłum ludzi, a naczynie nałoży na głowę kapłana. Jak to się mówi dzielcie się tym, co macie, a jak nic nie macie to uciekajcie.

[Shijima]

Misja rangi D
Runners got no past, only traces from others.

7/15 Idiota, prawda? Też tak myślę. I pewnie większość ludzi, która przystanęła, żeby przyglądać się zajściu, bo zamiast robić się ich coraz mniej - było ich coraz więcej. Nie przesadzajmy z wielkimi tłumami, ot pojedyncze jednostki, które były zainteresowane tym, dlaczego czarna szata kapłana umorusana jest w kurzu, a on sam wytyka palcem jakiegoś mężczyznę z kijem przy tyłku. Spotkałem już mądrzejszych. To znaczy... wiesz, jak jest - spotykasz kogoś, komu źle z oczu patrzy (a tobie akurat patrzyło), to jako ktoś względnie normalny to nie robi wszystkiego, żeby sprowokować tego "ktosia" - tak jak kapłan właśnie prowokował ciebie. Był zbyt ślepy, widział świat takim, jakim chciał go widzieć, albo takim, jakim stworzyły go narkotyki, które zażywał. Szczerze wątpię, żeby teraz nie był pod wpływem, tylko spójrz na jego ciemno-brązowe oczy, zasnute dziwną mgłą szaleństwa, natchnione, bo przecież ciągle był przy nim jego bóg, któremu służył, który zsyłał mu wizje mające na celu zatrzymać nieuchronną klęskę, w którą wierzył tylko on i niewielka grupka wiernych. Tutejsza codzienność, którą każdy ignorował. Wszyscy oprócz ciebie.
Kapłan czekał, aż się odwrócisz, ale gdy to nie nastąpiło po pierwszym kroku uznał samego siebie za zwycięzcę - z całą pewnością dążył jednak do konfrontacji - czy miał do niej prawo? Obaj wiemy, że tak, jeśli patrzeć na to, kto był tu winny, a kto niewinny. Tym nie mniej nie powinien być taki niegrzeczny... zwłaszcza jeśli życie mu było miłe i nie chciał stracić zębów. Najwyraźniej chciał. Kiedy się odwróciłeś opuścił swoje ręce, przymrużając szczurze oczka. Nie bał się, skubaniec. Nie bał się ani trochę.
- Szkoda to mi jest ciebie, drogie Dziecko, że błądzisz na rozdrożach! - Chciał kontynuować, na pewno chciał, było jeszcze przecież wiele rzeczy, które miał do powiedzenia i wiele nauk, którymi mógłby się z tobą podzielić, gdyby nie to, że walnąłeś go kijem prosto w klejnoty, powodując, że te szczerze oczka prawie wyszły mu z orbit. Zgiął się w pół, łapiąc się za przyrodzenie, kolana automatycznie się pod nim ugięły.
- Uuuu... - rozległo się gdzieś w tłumie, najwyraźniej jakiś mężczyzna złączył się z kapłanem w bólu za ten cios poniżej pasa.
Bez problemu mogłeś podejść do miski, kapłan, który wcześniej pomagał się zbierać temu głównemu, odsunął się z przestrachem z twojej drogi prawie potykając o własne stopy, wziąłeś miskę i... z rozmachem sypnąłeś drobniakami w tłum.
- Niee, co robisz! - Jeden z mężczyzn złapał się za głowę, kiedy ludzie rzucili się na monety, ten trzeci rzucił się za monetami, starając się je wyzbierać, a sam kapłan... objął cię ramieniem za łydkę i wgryzł się w skórę.
Zostanie ładny ślad. Szkoda tylko, że nie na długo.

[Akashi]

Czas trał, akcja się działa, a ona przyciągała coraz więcej gapiów. Wiele osób zapewne było zszokowana tym, co tutaj zachodzi, a co dopiero, co stało się w tym momencie, kiedy kapłanowi oczy prawie wyszły z orbit, prosty cios w klejnoty rodowe, pozbawił nawiedzonego księdza sił do walki, oraz możliwości uprawiania stosunku przez najbliższy czas. Jego pomocnicy bardziej cenili sobie swoją męskość, niż duchowego przywódcę. W sumie raczej każdy nawet o przyćmionych zmysłach wolał mieć całe jaja, a nieobite kijem. Nawet zbytnio nie protestowali, gdy Akashi podszedł do ich miski z datkami i rozsypał jej zawartość w tłumie, ktoś może się, chociaż dorobi. Mam nadzieje, że się o to nie pobijają, była by wielka szkoda przegapić taki spektakl. Pomyślał młody kultysta, gdy poczuł, że coś łapię go za nogę, po czym wgryza się w jego udo. Co go lekko zabolało, w końcu jeszcze odporny na ból nie był. – Ty mała, nędzna gnido, rozgniotę twój łeb swoim butem. – Wykrzyczał fioletowo-włosy, łapiąc kapłana jedną ręka za szyje, przy czym lekko go dusząc, szkoda byłoby, gdy się udusił, w sumie nie dla naszego bohatera, ale raczej ktoś by za nim tęsknił. Ale wracając, lekko dusząc, próbuje podnieść go do góry, tak by odczepił się od jego nogi. Jeżeli się to udaje młodzieniec patrzy mu prosto w oczy, po czym zasadza mu solidnie z kolanka w klejnoty, oraz z czoła w twarz, po czym rzuca go na ziemie.

[Shijima]

Misja rangi D
Runners got no past, only traces from others.

9/15 - Co to! - Kobieta w tłumie pisnęła i odsunęła się, klęczała najbliżej was, starając się wyciągać dłonie po rozsypane monety, które teraz przesuwały się po chropowatej nawierzchni trącane nogami i rękoma ludzi próbując się dorobić najprostszą drogą - kradzieżą... Słyszałeś może kiedyś przysłowie: znalezione nie kradzione? No właśnie, też słyszałem. I oni też. Wracając jednak do kobiety - ta kiedy wyczuła właściwie agresywny ruch tuż przy sobie automatycznie się cofnęła i uniosła, a widząc kapłana wgryzającego się w twoje udo przewaliła się na tyłek i wycofała, wpadając na jakiegoś mężczyznę, który oburzony przeklął w głos, ale również wzrok uniósł na scenkę rodzajową. Och było na co patrzeć! Odwróciłeś role, bo chciałeś podziwiać, jak gawiedź zabija się o parę monet, tymczasem to gawiedź zerkała, jak to zaraz ty krew zaczniesz przelewać - a przelewaj ile chcesz, dałeś im monety, więc co im zależy? Chciałbym powiedzieć, że to wyolbrzymienie, że ludzie to nie kurwy, a cały świat pachnie kwiatkami i latają sobie po nim motylki. Naprawdę bym chciał.
Szkoda, że ciebie to w ogóle nie obchodzi.
- Szacowny kapłanie, wystarczy... - Byli ludzie lepsi i gorsi (ty zaliczasz się do gorszych) - i ten młodzieniec z powołania chyba był tym lepszym, bo nie klęczał jak reszta, bo nie biegał za drobniakami, a wysunął się w waszym kierunku z wysuniętymi rękoma, chyba chcąc was rozdzielić. Chyba. Bo wtedy zacisnąłeś dłoń na szyi kapłana i chciałeś unieść go do góry - i udało ci się to, chociaż kosztowało cię to sporo wysiłku i drżenia mięśni, uniosłeś go ledwo o parę milimetrów, to chyba jeszcze nie ta krzepa, żeby dorosłego mężczyznę dźwigać jedną ręką, nawet jeśli był on chudziną i pewnie ważył tyle ile przeciętna kobieta.
Zaraz mnie wyzwą od szowinistów.
Kapłan zamachał swoimi nóżkami i wyciągnął swoje ręce - nie był o wiele niższy od ciebie - przejeżdżając pazurami po twojej twarzy - lekko drasnął naskórek, nic wielkiego, zostały tylko trzy białe szramy na policzku, tyle ile sięgnął, ale to mocno sprowokowało, żeby poprawić mu ciosem w jego męskość, potem jeszcze dopierdzielić mu, a jak, bo przecież kopiącego też się leży..! czyyy jakoś tak to leciało... Puściłeś nieszczęsnego kapłana i ten runął na ziemię, bo ileż mogłeś go podtrzymywać? Zresztą takie udane pierdzielnięcie kogoś łbem własnym też cię odepchnęło nieco do tyłu, ale to nic, wystarczyło potrząsnąć łepetyną i znów jesteśmy w domu!
- Straż... straż! - Jeden z kapłanów się ocknął - ten, który się wcześniej modlił, a teraz całkowicie blady przyglądał wydarzeniu... spojrzał na ciebie z przerażeniem i ruszył biegiem do przodu biegiem. - Straaż!

[Akashi]

Zabawa zaczynała się od nowa, a miało to być takie łatwe i przyjemne zlecenie. Przyjemne nadal jest, ale łatwe cóż, może z deka irytujące, biorąc pod uwagę nawalonego kapłana, który solidnie oberwał po klejnotach i zaliczył silne zderzenie czołowe. Łooo trochę poboli, a nie już jest dobrze. Zatem wracamy do gry. Pomyślał młody kultysta, trzepiąc swoją głową na wszelkie strony by odzyskać świadomość. Kapłan niby chucherko, ale czerp to ma twardy, nawet o ścianę ciężko by to było rozkruszyć, ale można w sumie spróbować, co tam szkodzi, Zobaczymy, co wytrzymalsze, jego głowa czy ściana budynku obok. Sprawy jednak muszą się trochę uspokoić, jeden z małych szczurków nawiedzonego księdza zaczął wołać straż i co teraz? Uciekać czy zostać. Słysząc wołania o straż, Akashi lekko się uspokoił, przecież nie w jego interesie jest się bicie z silniejszymi, a jeszcze uzbrojonymi ludźmi. Ciało młodzieńca powoli zaczęło się rozluźniać, tak jakby nic tutaj nie zaszło, ale dalej postanowił trochę pognębić leżącego kapłana i całkowicie pozbawić go męskości. Kultysta zrobił parę kroków w stronę kapłana i jeżeli było to możliwe oparł swój kij na jego klejnotach i w spokoju czekał na straż. Nie no nie w spokoju, jakby ten cholernik próbował się ruszyć, lekko dociskał kija, by przestał się wiercić. Zlecenie raczej mogę uznać za wykonane, tylko, kto do cholery mi za to zapłaci, mogłem wziąć już te drobniaki, zawsze bym coś zarobić, a teraz już za późno. Pomyślał fioletowo-włosy czekając na straż i bawiąc się kuleczkami i armatką księdza, sporo większym kijaszkiem.

[Shijima]

Misja rangi D
Runners got no past, only traces from others.

11/15 Zakute pały, pewnie słyszałeś to określenie? Nie żeby to miało wpływać jakoś na fizyczną stronę jego czerepu, ale na potęgę tego posępnego mogę dać słowo, że im głupszy tym twardszy. Pewnie dlatego, że po prostu nie było czego bić, kiedy ma się pustkę pod kopułą czaszki to niewiele rzeczy bolało. Więc ksiądz należał do tych, których jednak coś tam bolało, skoro fiknął na plecy w tył, nogi znów odmówiły mu posłuszeństwa i kolana się pod nim ugięły, tym razem jednak przed porządnym grzmotnięciem podtrzymała go ściana budynku, o którą się podparł i dopiero wtedy osunął się na ziemię, starając się odzyskać chociaż minimum świadomości mu odebranej. Brutalnie odebranej pragnę zaznaczyć, bo niby czym biedak zawinił? Samym swoim istnieniem, heh - ja to wiem, ty to wiesz, ale on... on niestety tego nie wiedział. Przynajmniej wiedziała to gawiedź wokół nie bardzo śpiesząca się do pomocy poszkodowanemu.
Ten mężczyzna, który przez moment chciał cię oddzielić od kapłana odsunął się na krok i uniósł lekko ręce, bardziej odruchowo niż celowo chcąc pokazać, że jest nieuzbrojony, chyba tylko po to, żeby twój kij nie skończył na jego przyrodzeniu - już lepiej niech tkwi na przyrodzeniu kapłana.
- Mógłby... pan... już przestać? - Nie bardzo wiedział co powiedzieć i jak zareagować, widać to było w jego spojrzeniu - nie żeby brakowało mu odwagi, bo sam fakt, że starał się zrobić cokolwiek w tej sytuacji był już dowodem jego odwagi, po prostu nie miał doświadczenia z radzeniem sobie w bójkach, albo raczej: nie wiedział jak odciągnąć napastnika, żeby przestał znęcać się nad przeciwnikiem.
Hej, pamiętasz jeszcze tą kobietę, która była najbliżej ciebie? Pewnie nie, bo nie zwróciłeś na nią najmniejszej uwagi. Jej klatka piersiowa falowała w mocnym oddechu, szybkim, a sarnie oczy spoglądały, jak biedny kapłan (biedny? Śmiem wątpić) znów oddaje pole swojemu przeciwnikowi - ciężko było to nazwać walką, to była raczej jednostronna dominacja, nie oszukujmy się. I właśnie ta kobieta zjechała po twoich plecach, pośladkach, aż na nogę - tam, gdzie powinien być krwawy ślad po zębiskach kapłana. Pobladła zupełnie.
- Proszę, proszę... - Zapiszczał kapłan, sięgając rękoma do kija, ale nie odważył się go dotknąć, żebyś czasem nie nacisnął kijem mocniej.
- ...pad. Nie mieliśmy się jak bronić, ten człowiek jest chory! - Głos jednego z kapłanów, już go znałeś, przebił się przez gwar ulicy. Jeśli tylko uniesiesz głowę, to zobaczysz - trzech uzbrojonych strażników i nieszczęsnego szczurka, który ci uciekł.
Jedno spojrzenie na trasie ty-leżący kapłan i dla strażnika wszystko było już jasne.
Może lepiej było uciekać?
- J...jego rana... - Blada kobieta uniosła rękę, wskazując na twoje udo.

[Akashi]

Zabawa trwała w najlepsze, bo jak inaczej nazwać to całe przedstawienie, które stworzył Akashi na środku ulicy, przy tablicy z ogłoszeniami. Cóż gorzej być nie mogło, a przynajmniej dla kapłana, chyba wolałby już skręcony kark, niż zgniecione klejnoty. Niektórzy raczej współczuli mu bólu, zwłaszcza mężczyźni w końcu widok gniecionych wydmuszek nie należał do najprzyjemniejszych. Jedna z osób tutaj można powiedzieć, że miała jaja wtrąciła się do walki, zaraz bójki, a może aktu przemocy? Nie wiem jak to nazwać, nie znam się na tym, ale chciał to coś zakończyć, byle nie musieć już na to patrzeć, albo by nie powstało większe zniszczenie niż do tej pory. Bo poza naćpanym księdzem raczej mógł ktoś jeszcze oberwać, po tym jak poleciała kasa w tłum ludzi. Jeszcze jakaś niezbyt pełna rozumu kobieta, która próbowała, albo usiłowała unieruchomić napastnika, powoli spadała z jego pleców na ziemie, na samym końcu zatrzymując się na nogach. Kapłan już miał chyba dość, w końcu prosił o coś, a może to polubił i chciał więcej? Kto poza nim zna na to odpowiedź. W pewnym momencie Akashi usłyszał coś o chorym człowieku. – CHORY?! Ja ci dam chorego!- Wykrzyczał i dopiero wtedy zobaczył jednego z przydupasów w asyście 3 uzbrojonych strażników. Cóż klops, ucieczka nie ma zbytniego sensu, zwłaszcza z żywą kulą u nogi, a jakby się jeszcze próbował ruszyć znalazłaby się i druga w postaci kapłana do tego gryząca. – Witam panów strażników, ja tu tylko wykonuje zlecenie z tablicy. –Powiedział spokojnym głosem młodzieniec unosząc kij z krocza kapłana, a drugą ręką podnosząc lekko do góry i do przodu, chcąc pokazać karteczkę, która zerwał i zgubił…
To mamy problem, jeszcze kobieta zaczęła coś krzyczeć, Akashi nie wiedząc, co zrobić spojrzał tylko w dół na nią. – Możecie to coś zabrać od mojej nogi, jeszcze ona mnie pogryzie jak ten szczur. – Wypowiedział, ciągle się uśmiechając, najwyraźniej dobre poczucie humoru go nie opuszczało.

[Shijima]

Misja rangi D
Runners got no past, only traces from others.

13/15 Z takimi wariatami to nigdy nic nie wiadomo, mówię ci - lepiej uważaj, bo rzeczywiście może się okazać, że kapłan zadłużył się w tobie po uszy, bo w swojej chacjendzie trzyma pokój zabaw i tam grzeszy na swoje tylko wiadome sposoby. Naczytał się pewnie tej książki, jak ona miała..? Pięćdziesiąt twarzy shinobi..? Jakoś tak to leciało. Nie wiem, nie pamiętam, zapracowany jestem. Jego prośby nie robił na tobie najmniejszego wrażenia, bo niby czemu miałyby? Ale przyznaj, że było całkiem zabawnie. Tłum, który szukał monetek, wyglądał tak, jakby przed tobą klękał, kapłan przed tobą leżał i słał swe prośby niczym do swego boga przed paroma chwilami, kiedy jeszcze stał na pudle, a tamta kobieta..? Mogłaby być twoją adoratorką, przecież pokazałeś niewątpliwie, kto tutaj jest samcem alfa, a jak powszechnie wiadomo kobiety jeśli nie lecą na pieniądze, to lecą na tych, którzy chociaż mają władze. Ale to chyba też znowu za dużo tych pięćdziesięciu twarzy shinobi. Nie ważne. Dobrze, że chociaż ty nie czytasz takich książek... bo nie czytasz, prawda? Takie zabawy są spoko dopóki nie przychodzą dorośli i nie zaczynają na bawiące się dzieciaczki nakładać kar - niestety to nie ty tutaj byłeś tym dorosłym, który szlabany rozdawał. Twój pech. Chociaż zamiast nazywać to pechem, wolę nazwać to po imieniu - twoje emocje, które sprawiły, że nie mogłeś tak po prostu odpuścić księdzu, któremu wydawało się, że nad tobą zatriumfował. Chyba już mówiłem, co nie? Akcja i reakcja. Teraz trzymaj się ramy i majtek mamy, może pokarze się cień szczęścia w tym nieszczęściu.
Kapłan skulił się i schował za strażnikami - powiem ci, kawał chłopa z nich był. Ze strażników, nie kapłana. Właściwie sylwetka tamtego drobnego mężczyzny zniknęła całkowicie za barami jednego z nich. Ten na czele spoglądał na ciebie z typowym wyrazem twarzy dla człowieka, który nie bardzo chce dowierzać temu, co się tutaj wydarzyło, ale jego profesja nie zrównuje tego do tępego zdziwienia, a raczej do cynicznych myśli, które musiały chodzić po jego głowie, sądząc po spojrzeniu, jakim ciebie obdarzał i jakim taksował cały ten cyrk.
- Proszę się odsunąć. - Dwójka strażników na słowa swojego kapitana oddziału rozsunęła się po tłumie, żeby zrobić więcej miejsca, jeden z nich pomógł kobiecie się podnieść i coś do niej mówił, ale przez odsunięcie jej na bok nie słyszałeś, co. Gdybyś się odwrócił widziałbyś jakie przerażone spojrzenie ci śle.
- Zlecenie na znęcanie się nad obywatelami? - Kapitan oparł dłoń na katanie przy pasie.

[Akashi]

Cóż, co przyjemne nie trwa wiecznie, tak jak w tym momencie zwykłe głupie zlecenie na skopanie dupy kapłanowi, przysporzyło problemów z prawem. Kto by się tego spodziewał, ale na dobrą sprawę raczej każdy poza mną. W tym momencie okoliczny tłum został już rozpraszany przez dwóch strażników, a przed Akashim stał kapitan straży, który w swojej karierze raczej takie głupoty jeszcze nie widział, a może widział i zechce o tym opowiedzieć? Lecz wracając, głównodowodzący straży, stał przed młodym kultystą kładąc rękę na swej broni. – Tak, w sumie tylko na tego kapłana. Było na niej napisane by nakopać do dupy, gościowi stojącemu na skrzyni. Ta karta musi tutaj gdzieś leżeć. –Powiedział młodzieniec, tak jakby chciał wytłumaczyć swe dziwne zachowanie, jakąś durną karteczką. –Przecież nikomu poza nim krzywda się nie stała, a jemu tez niezbyt wielka, może stracił trochę godności i męskości, ale wszystko z nim dobrze. – Mówił dalej fioletowo-włosy, poprawiając swój kij i rozluźniając swoje ciało, tak jakby chciał wskazać, że nie zamierza już walczyć, a przynajmniej na razie. Jakby na osobności i gdzieś daleko od miasta to bardzo chętnie, nawet na śmierć i życie. Pozostało tylko wierzyć, że kapitan uwierzy w słowa młodzieńca, albo ta dziwna karta się odnajdzie. Miej litość losie i oddaj tą srajtaśme! Nie mam większego wyboru niż się uspokoić, najchętniej pozabijałbym ich wszystkich, ale w obecnym ustawieniu sprawy nie mam szans. Muszę zaczekać na lepszy moment. Kiedyś na pewno jeszcze ich spotkam, a wtedy napluje do ich karków. Pomyślał Akashi uśmiechając się pod nosem, jakby na znak pokoju i zaprzestania walki. Tylko czy wszystko będzie dobrze?