[Zwodniczy Karmazyn] Dzielnica Nihya~tsu 地区二百

[Yamanaka Inoshi]

Zwodniczy Karmazyn

---

- Rok 385 - Wiosna - - Dzielnica Nihya~tsu -- 地区二百 -Yami, Rika, Oshi, Satori

---

" Wiele celów, wiele potknięć... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=A3IsxdA ... p6UYzX79tU[/youtube] Yami Cóż, rada dla Satoriego, siedź na ptaku niżej. Czy się do niej zastosował to już jego kwestia. Pewne jest jedno, że rzeczywiście przyciągał swoją osobą zbyt dużo uwagi. Mogłoby się wydawać, że nie ma nic innego co przyciąga ją tak bardzo jak wielki biały ptak w dzielnicy nihya tsu. Na całe szczęście nikt z ludzi którzy znajdowali się w budynku nie dostrzegł wielkiego glinianego kurczaka w powietrzu. Po twojej wypowiedzi drzwi zostały od razu otwarte a ty wciągnięty do środka przez mężczyznę...

  Ukryty tekst

---

Rika, Oshi, Satori Wyglądało na to, że mała Rika nie mogła dać upustu swojej ciekawskości przez co dostrzegła tajemniczą zapadnie którą bardzo chciała zbadać. Ostrożnie zeszła więc z dachu... Nagle coś poruszyło oknem jednego z budynków po twojej lewej, usłyszałaś swoisty trzask. Może to nic wielkiego... Dalej wykonując kroki usłyszałaś dźwięk nadepniętego szkła... Hej, to twoje buty go wydały. Szybko dotarłaś do zapadni która od samego początku nie dawała ci spokoju. Rozejrzałaś się po okolicy i nie dojrzałaś niczego ciekawego. Zapadnia posiadała uchwyt który pozwalał unieść coś w rodzaju drzwi do góry. Skupiłaś się właśnie na zapadni. Co spoczywało na dole? Czy warto rzeczywiście ryzykować w takiej sytuacji? Czy powinnaś tam wchodzić? Zaczęłaś ciągnąć za uchwyt, pierwsza próba i nic. Druga próba również nie udana, za trzecim razem jednak udało ci się ją podnieść bez użycia Chakry...

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[uhide=Dōhito Satori]Satori natomiast dostrzegł z powietrza co się działo dalej. Jeśli przyglądał się cieniowi to na pewno zobaczył jak zatrzymał się przy jednej z bocznych ścian budynku, złożył serię jakichś pieczęci po chwili powodując na ścianie wybuch! Po tym niemal natychmiastowo wkroczył do środka i straciłeś go z oczu. Gdybyś obserwował Yamiego szybko dostrzegłbyś jak wchodzi on wraz z kopią Oshiego do środka chwilę wcześniej nim doszło do wybuchu. Co robiła Rika? Ona zeszła do zapadni która zwyczajnie się zamknęła nim młoda wyłoniła się zeń z powrotem.[/uhide]

---

  Ukryty tekst

Tutaj będzie spis npc i ich kolorków

• Tsobuki
• Pan Koyama
• Yukari Narahasi
• Haruko Ihara
• Kazumi
• Właściciel Ryokanu
• Biedna kobieta

  Ukryty tekst

[Rika Kari Matsubari]

Zasłonięta zapadnia. Zdaniem Riki – celowo. Czy mogło być w tym momencie coś bardziej wartego uwagi? Szukali Cienia, który jednak mógł rzeczywiście być tylko cieniem, albo mężczyzną kompletnie bez znaczenia dla celu, z jakim przyszli. Dziewczyna nie słyszała tego, co Satori miał do przekazania Oshiemu. Nie wiedziała, że Cień się urzeczywistnił i właśnie coś knuje. Nie mogła też przewidzieć w jakim kierunku to wszystko się potoczy.
Sama poszła przecież za rozkoszną wizją znalezienia czegoś wspaniałego pod zapadnią. Rozrzuciła na boki znajdujące się na niej rupiecie i próbowała otworzyć. Zawsze brakowało jej siły, ale przy trzeciej próbie, dużym nakładem sił udało jej się wreszcie otworzyć pokrywę i zajrzeć do środka. A tam ciemność.
Po kilku pieczęciach jej włosy ponownie się wydłużyły, a Rika powolutku spuszczała się po nich w głąb ciemnej dziury. Wtedy pojawiły się kłopoty.

  Ukryty tekst

[Yami]

  Ukryty tekst

[Oshi]

Oshi spoglądał z góry, na poczynania ciekawskiej dziewczynki. Wybrała sobie bardzo mało odpowiedni czas do zabawy, jednak czym by były dzieci bez tej ciekawości. Satori zapewne zwrócił uwagę ludzi w całej dzielnicy, jednak jego wsparcie z powietrza było konieczne... Gdzie podziali się wszyscy mieszkańcy, i co planował tajemniczy cień... Czas mijał nieubłaganie, jednak Oshi miał swój mały as w rękawie. Drewniany klon który ruszył z Yamim, był jego przepustką do wiedzy... W chwili gdy mała zaczęła szarpać się z włazem, Senju otrzymał właśnie takie informacje... Jeśli go przeczucie nie myliło, to lord oraz goście ukryci w pokojach, byli bogatą śmietanką skrytą niby szczury na okręcie... Chłopak wyłapał informacje o właścicielu antidotum... Co właściwie zainteresowało go najbardziej, kto pierwszy będzie chciał go dostać... Burū wyłonił się z rękawa płaszcza, w momencie gdy z budynku dało się słyszeć wybuch... Eksplozja wystarczająca by zwrócić zmysły chłopca w tamtym kierunku.
Mała Rika nie mogła być jednak aż tak ważna, by zostawić marnego klona z Yamim.
Oshi zerknął w stronę Satoriego, po czym posłał mu wymowny gest dłonią... Miał nadzieję że zwróci jego uwagę, w chwili gdy odbił się od swego miejsca, zmierzając prosto tam gdzie Cień... Nie potrzebował pomocy, ale tamten powinien pilnować Riki. Dziewczyna może przez przypadek nabić sobie guza, albo stracić kilka kończyn... Oshi wiedział doskonale co dzieje się w budynku władzy, dlatego ruszył tam najkrótszą drogą. Nie bardzo interesował go los bogatych snobów, jednak może uda się wyjaśnić kilka spraw... A o to przecież wszystkim chodziło.

- Jak znowu pojawi się jakiś podpalacz, to przysięgam że więcej nie pomagamy nikomu.

Dodał na koniec do małego węża, gdy ten ujawnił się po prawej stronie twarzy. Jego obecność jak zwykle przynosiła chłopcu spokój, wiedział że z pewnością czeka ich jakieś starcie. Zmagania z cywilami to jak zabawa z dziećmi... Gdzieś tam, Burū i On znowu poczują smak rywalizacji.
Chłopak uśmiechając się szeroko, ruszył na spotkanie z losem...

[Dōhito Satori]

Czy Yami rację miał czy nie(nie miał), zignorował jego słowa. A to dlatego, że lecąc niżej byłby bardziej zauważalny dla mieszkańców tej dzielnicy. Taka prawda, bo przecież ludzie patrzą zwykle przed siebie, a nie nad siebie. Przemykający za oknem wielki ptak zwróciłby uwagę większej ilości osób. Ponadto blondyn wolał pozostać poza zasięgiem większości dystansowych technik, niż narażać się na nie zniżając lot. Zanim jakaś technika przemierzyłaby te dwadzieścia pięć metrów, Satori zorientowałby się i zwiększył dystans. W każdym razie, Satori niczym bystry drapieżnik oceniał trzy sytuacje mające miejsce tam na dole. Rika nagle znikła mu z oczu, ale nie przejął się tym wcale a wcale, wiedząc, że po prostu zeszła pod zapadnię, przy tym zamykając ją za sobą. Nic podejrzanego, chyba. Skupił się więc na Yamim i Cieniu. Tego pierwszego stracił z oczu dość szybko, prawdopodobnie został zaproszony do środka... albo wciągnięty siłą, czego absolutnie nie można wykluczyć. Dopiero akcja chwilę później zmusiła go do reakcji.

Kilka pieczęci i eksplozja. Satori zaklął szpetnie, widząc, że sprawy nagle przybrały niebezpieczny i gwałtowny obrót. Zawrócił orła i przyspieszył. Zamierzał wylądować na balkonie, najlepiej najwyżej usytuowanym i dostać się do środka, najpierw dłubiąc kunaiem w zamku, a jeśli to się nie powiedzie - rozkazując orłowi zniszczenie drzwi siłą. Satori postanowił sprawdzić ten budynek, poczynając od góry, gdzie mogą kryć się największe tajemnice. Wierzył, że Oshi zajmie się sytuacją na dole(nie zauważył wcześniej jego sygnału).

[Yamanaka Inoshi]

Zwodniczy Karmazyn

---

- Rok 385 - Wiosna - - Dzielnica Nihya~tsu -- 地区二百 -Yami, Rika, Oshi, Satori

---

" Wiele celów, wiele potknięć... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=A3IsxdA ... p6UYzX79tU[/youtube] Yami

  Ukryty tekst

---

  Ukryty tekst

[Yami]

  Ukryty tekst

[Oshi]

  Ukryty tekst

[Rika Kari Matsubari]

  Ukryty tekst

[Yamanaka Inoshi]

Zwodniczy Karmazyn

---

- Rok 385 - Wiosna - - Dzielnica Nihya~tsu -- 地区二百 -Yami, Rika, Oshi, Satori

---

" Wiele celów, wiele potknięć... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=fq8RkGm ... pnO1iq1ggo[/youtube] Rika, Oshi, Satori, Yami Ściana ognia goniła po pomieszczeniu z zawrotną szybkością która nie pozwoliła ci nawet się zastanowić nad kolejnym działaniem. Byłeś zwyczajnie zbyt wolny by zareagować lub jej uniknąć... Biegnący oponent uśmiechnął się w twoim kierunku podczas gdy pozwolił swojej technice lecieć dalej a sam skręcił i ruszył w jeden z kolejnych korytarzy podczas gdy wysłana przez niego fala ognia dotarła do okna oraz drzwi za którymi się znajdowałeś. Nie były to zbyt odporne bariery, w tej chwili całą droga przez jaką przeszła technika była zwyczajnie zwęglona, część korytarza się zwyczajnie paliła a część z elementów wystroju nawet nie zdążyła spłonąć a uległa spopieleniu... Część korytarza zaraz przy schodach stanęła w płomieniach, tak samo jak i zewnętrzna część z balkonikiem na którym przysiadł Satori wraz ze swoim glinianym stworzeniem... Płomień ich sięgnął i uskakujący Satori został spopielony na miejscu wraz ze swoją glinianą bestią, jedyne co z niego zostało to popiół który spadł przed budynkiem chwilę później...

[uhide=Dōhito Satori] A mówiłem... By odpuścić bo teraz nie ma miejsca na spóźnienia oraz braki[/uhide]

Hebi wkroczył więc do wnętrza budynku i szedł korytarzem. Bezpieczeństwo... W tym miejscu już dawno zniknęło. W korytarzu znajdowało się kilka pomieszczeń o których trudno coś powiedzieć bez zajrzenia tam. Mimo wszystko na końcu korytarza dostrzegłeś swoją mokutonową wersję która obserwowała korytarze wciąż nie odchodząc zbyt daleko od yamiego tak jak jej nakazałeś. Dzięki temu wiedziałeś jedno, że wasz przywódca jest blisko. Twoją uwagę mogły zwrócić również schody na górę prowadzące na piętro. Niedługo po wkroczeniu do korytarza mogłeś usłyszeć znany ci już odgłos ognia oraz zapach spalenizny. To nie mogło być nic dobrego. Cały korytarz prowadzący do balkonu, zaraz po wejściu był spalony niemal do cna wraz z dymem oraz nieco mniejszym ogniem który trawił teraz tę część budynku. Nie utrudniał on jednak poruszania. Mimo to temperatura podniosła się w całym budynku. Po drzwiach na balkon nie było śladu i po balkonie pozostał również popiół który kiedyś był drzwiami, oraz barierkami które miały chronić przed upadkiem. Wychylając się można by dostrzec całkiem pokaźną kupkę popiołu leżącą przed wejściem do budynku. Zdaje się, że na skrawku tego co zostało z balkonu znajduje się znajomy fragment płaszcza...

Wszyscy słyszeli ten ogień który mknął na piętrze. Banda urzędników czując zwiększoną temperaturę oraz dym całkiem szybko podjęła decyzje o opuszczeniu budynku czym prędzej, nie chcieli spłonąć... Nigdy nie wiadomo kiedy droga ucieczki zostanie odcięta a w dzielnicy jest sporo innych budynków do których zarażeni jeszcze się nie dostali albo zostali wygonieni z tego miejsca. Wymijali zarówno Herolda jak i Yamiego nie zważając na to czy zasadzą któremuś z nich cios z barku czy go popchną. Liczyła się ucieczka.
- Słyszysz co się dzieje? Bezpieczni? - W tej chwili przez okno można było dostrzec spadający popiół poprzedzony buchnięciem wielkiego ognia którego poświatę można było dostrzec nawet i z dołu.
- Izo miał rację... Prowadził śledztwo sam wobec tego co się stało a rada go zignorowała... Od jakiegoś czasu zniknął, a teraz ten wybuch... Ten ogień, ktoś chce nas wszystkich pozabijać skoro nie mógł tego zrobić przy pomocy szaleństwa ale dlaczego? Mógł nas wziąć na czas... Aaah, Myśl myśl... - Stukał się w głowę Herold nerwowo krążąc po korytarzu w którym temperatura również się zwiększyła.
- Ktoś musi iść na górę i zająć się radą... Ja... Przypilnuje by ludziom nic się nie stało. - Powiedział wykonując kroki znane jako taktyczny odwrót. Kierował się w stronę drzwi wyjściowych a potem kątem oka dostrzegł miejsce w które zaczęli biec pozostali, uczynił to samo.

Zdecydowałaś się więc ściąć swoje włoski w taki sposób by stracić ich jak najmniej Rika, dobry ruch bo pozwoliło ci się
to uwolnić z niespodziewanej pułapki. Czyżbyś się bała? Ta sama Rika która tak ochoczo ruszyła po torbę pełną malunków? Ta sama odważna Rika nie bojąca się fryzjera? Może to właśnie nierówne końcówki przyprawiły cię o kołatanie serca. Szłaś sobie po ścianie aż w końcu dotarłaś do poziomu, powiedzmy, że zero. Poświeciłaś na wodę która była strasznie mętna. Korytarz ciągnął się z tej perspektywy w nieskończoność a ani w wodzie nie było niczego godnego uwagi... Chyba, że liczyć liczne śmieci znajdujące się pod warstwa metra wody lub dziwnie fragmenty, być może organiczne brązowego koloru. Po kilku minutach drogi tunelem zauważyłabyś, że woda zaczyna wysychać lub zwyczajnie jest jej mniej na dnie wyjawiając prawdę o dnie pełnym zwyczajnych śmieci, ziemi, albo i gruzu. W pewnej chwili stanęłaś na czymś, na kamieniu który zwyczajnie się wcisnął a po jego wciśnięciu jeden z fragmentów ściany zwyczajnie się zsunął ujawniając zamknięte okute metalem drewniane drzwi. Kawałek dalej od nich znajdowała się mała wyrwa w której większość ludzi miałoby problem się zmieścić, ty jednak mogłabyś sobie i z tym poradzić... Czy warto jednak ryzykować i udawać się w nieznane ku dalszej przygodzie?

---

  Ukryty tekst

Tutaj będzie spis npc i ich kolorków

• Tsobuki
• Pan Koyama
• Yukari Narahasi
• Haruko Ihara
• Kazumi
• Właściciel Ryokanu
• Biedna kobieta

  Ukryty tekst

[Rika Kari Matsubari]

Gdzieś u góry, kilka metrów nad nią działy się niestworzone rzeczy. Pościgi, wybuchy i nieoglądanie się za ogniem. Prawdziwi mężczyźni podobno tak nie robią. Teraz, podczas gdy ona przebywała w podziemiach, wątpliwą przyjemność bycia prawdziwym mężczyzną miał spopielony Satori, który na pewno nigdy więcej nie spojrzy w ogień. Ani w nic innego.
U niej zaś czas niemal się zatrzymał. W środku było właściwie pusto. Towarzyszył jej tylko cichy pomruk wody i ruchy znajdujących się pod nią rupieci. Gdzieś z rzadka spadła w wodę kropla, zupełnie jakby ktoś nie dokręcił kranu. Rika miała wrażenie, że właśnie wtedy najmocniej uderza ją odór tego miejsca. Zeszła na dół, znalazła tunel i przycinając wydłużone włosy uwolniła się z przytrzaśniętego zapadnią włosowego łańcucha.
Nim poszła dalej, zwróciła jeszcze na coś uwagę. Albo raczej zwróciła uwagę na coś, czego nie było. Odkąd weszła do jaskini nie spotkała żywej duszy. Nie było tu próbujących przeczekać zarazę ludzi, nie było szczególnie robactwa, ani… potworów. Przecież wszyscy wiemy, że potwory istnieją, ale tylko dzieci potrafią się do tego przyznać. Sytuacja była godna pożałowania. Choć gościła w tym nieciekawym miejscu raptem kilka chwil, miała wrażenie że tkwi tutaj wieczność.
Ruszyła korytarzem wciąć uczepiona ściany, ani myśląc dotykać tego gęstego strumyka obrzydliwości. Miała rzecz jasna rację co do zawartości wody o czym przekonała się niebawem, gdy wraz z jej wędrówką wody stawało się coraz mniej, a zanieczyszczenia pozostały odkryte. Idąc tak po ścianie mało nie zwróciłaby uwagi na to, co działo się pod, a właściwie przy stopach. Jeden z kamieni wcisnął się w głąb i doszło do czegoś, czego Rika za bardzo nie widziała, odwracając się dopiero na efekt końcowy. Osunięta ściana ujawniła drzwi. Złapanie za klamkę nic nie dało. Być może udałoby się jej jakoś je zniszczyć, ale czy po tylu rozczarowaniach wciąż miała ochotę próbować? Na szczęście nie musiała stawać przed tego typu wyborem, bowiem niewiele dalej znajdowała się niewielka dziura, którą przy odrobinie szczęścia udałoby się jej wejść do środka. Jako że już wcześniej miejsce to wydawało się opuszczone, weszła nieco pewniej, a ekscytacja jakby zrodziła się na nowo. W torebce nie było nic wartego zachodu, a zejście do „tajemniczej” zapadni wydawało się fiaskiem, teraz jednak odkryła coś, co przynajmniej z wnętrza tunelu wydawało się być super, super tajne!
Wślizgnęła się do środka, zapalając światło, jeśli było tam ciemno.

  Ukryty tekst

[Oshi]

Oshi wszedł w nieznane... Kładąc dłoń na osmolałej ścianie, ruszył wąskim korytarzem budynku rady. Jeszcze zanim na dobre zgłębił się w tym miejscu zepsucia i obłudy, wiedział że to właśnie tutaj powinni liczyć na spotkanie sprawcy tych zamieszek. Jeśli do tej pory nikt nie wiedział czym jest zaraza, to znaczy że związek może mieć postawiony tylko ktoś na pokaźny szczeblu. Osobnik o niebieskich włosach ruszył dalej, przy okazji stwierdzając że jest właśnie w środku płonącej pułapki... Nigdzie nie mógł pomylić tego specyficznego zapachu palonego drewna, zbyt wiele razy się z nim spotkał. Klon dostarczył mu informacji o obecnym położeniu, i rozmowie zebranych. Chłopak zanim jeszcze dotarł do sali, dezaktywował technikę wkraczając na "salony"... Z zainteresowaniem wpatrując się w Yamiego i starszego mężczyznę, zwrócił swój wzrok na zniszczoną część balkonową... Więc blondyn jednak padł.

- Yami... Zabierz wszystkich zanim zwali się sufit.

Następnie skierował swój wzrok na górne piętro, przemawiając już bardziej w eter.

- Zajmę się resztą...

Rika, Satori, starszy gostek z dziwnymi malowidłami... Wszyscy przepadli i zostali tylko oni. Yami jako bohater opowieści musiał przetrwać, został wybrany przez los ...Oshi nie musiał... Jednak ktoś powinien chociaż dowiedzieć się czemu to wszystko. Nie przejmując się drewnianym klockiem który pozostał z jego klona, ruszył na górę by kolejny raz wpakować się w tarapaty. Już kilka razy mówił o swoich problematycznych zawiłościach losu... Jak właściwie udawało mu się wciąż pozostać żywym.
Burū jak zwykle pojawił się na sam koniec, jego cichy spowiednik który nie zdradzi sekretów przyjaciela.

[Yami]

Pędzący po pomieszczeniach na piętrze smród spalenizny i olbrzymi wzrost temperatury dał mi jasno do zrozumienia, że chyba niekoniecznie jest tutaj tak bezpiecznie jak wcześniej o tym wspominałem. Zawsze mogło przecież dojść do eksplozji gdzieś indziej a tutaj tyko usłyszeliśmy, prawda? Nie? Jasna cholera, potrafię się ustalić. Dlaczego zawsze mam fata, kiedy jest to niepotrzebne bądź bez znaczenia. Na co mi szczęście w jakiejś sprawie jeśli w rzeczywistości została już dopięta na ostatni guzik, to trochę tak jakby żebrak znalazł pracę, zaczął się dobrze ubierać i być przyzwoitą osobą i dopiero wtedy ludzie zaczęliby mu pomagać kiedy tak naprawdę jego życie wyszło na prostą. Dlaczego ze mną jest niemal tak samo? Wpakowałem się w możliwie największe bagno jakie tylko mogłem. Muszę się stąd jakoś wydostać, muszę jakoś znaleźć drogę wyjścia, coś co da mi wymówkę, coś co pozwoli mi uciec przed zagrożeniem, przynajmniej częściowo.
- Słyszałem i wyczułem. Możesz mieć rację, że jednak lepiej się stąd zbierać. Jednak... -teraz przyjdzie najważniejsza część mego planu, która pozwoli mi oddalić się stąd i w miarę bezpiecznie zwiększyć dystans od walki, która będzie miała tutaj miejsce. Jeśli przeciwnik jest tutaj aby pozbyć się radnych... lepiej niech ktoś inny je obroni. Poza tym co prosty chłopak jak ja mógłby wskórać. - Oshi... - odezwałem się w kierunku, klona, który widocznie wciąż trzymał się w miarę blisko mnie. Musiałem trochę podnieść głos aby do niego dotarł jednak nie na tyle aby ktoś z piętra wyżej mógłby to usłyszeć, przynajmniej miałem taką nadzieję. - Na piętrze są jeszcze ludzie, musisz im pomóc, ja w tym czasie zajmę się bezpieczeństwem urzędników. - zwróciłem się w stronę Herolda, który wiedział dostatecznie wiele i w razie śmierci radnych... no cóż może się przydać. - Pozwól że wspomogę was podczas ewakuacji. Mój towarzysz posiada wiele talentów i pomoże im, możesz wierzyć.
I tym o to magicznym sposobem razem z Heroldem co wie coś za dużo skierowałem się w stronę wyjścia aby umożliwić innym urzędnikom ucieczkę, no i po to aby mieć tego mężczyznę na oku. Właśnie taki jest mój główny cel. Jeśli ktoś posiada informacjem szczególnie te bardziej wartościowe, to może warto zająć się taką osobą?

[Yamanaka Inoshi]

Zwodniczy Karmazyn

---

- Rok 385 - Wiosna - - Dzielnica Nihya~tsu -- 地区二百 -Yami, Rika, Oshi

---

" Wiele celów, wiele potknięć... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=fq8RkGm ... pnO1iq1ggo[/youtube] Rika, Oshi, Yami Po wślizgnięciu się przez mały otwór Rika znalazła się w... Zaskakująco kolejnym pomieszczeniu, dosyć ciemnym które natychmiast rozświetliła. Skumulowana chakra i zapalone światełko pozwoliło jej, dostrzec większość szczegółów miejsca w którym się znalazła. Ku swojemu zaskoczeniu, lub tez nie szybko zdałaś sobie sprawę, że wnęka przez którą się przedostałaś prowadziła do jeszcze innego miejsca niż to w którym chciałaś się znaleźć, mówiła o tym dobitnie ściana znajdująca się po prawej stronie, zagradzająca dostęp do tajemniczych drzwi a raczej pomieszczenia które one skrywają.

Wysokość pomieszczenia w którym byłaś miało sufit na wysokości trzech, może nieco więcej metrów. Ściany jak to ściany w takim miejscu, pełne pajęczyn i zimnych kamieni, w kilku nawet kratka przypominająca coś na wzór ściekowej. Raczej nikt nie chciałby tam wchodzić. Samo pomieszczenie natomiast ma szerokość dwudziestu metrów licząc od prawej do lewej oraz drugie tyle na wprost. Dlaczego to istotne? Dlatego, że na drugim jej końcu, od razu rzucił ci się w oczy całkiem sporawy mężczyzna o wzroście dobiegającym do dwóch metrów. Już z tej odległości mogłaś dostrzec, że drobinki światła które do niego docierały ujawniały, że nie różnił się on zbyt bardzo od tych ludzi których poznałaś na górze w tłumie. Był zarażony i gdy tylko zobaczył jak uwalniasz go z mroku... Ruszył w twoją stronę bez zastanowienia. Jak biegł mogłaś dostrzec, że przed czymś stał, był to stół na którym znajdowały się dwie fiolki na stojaku. Kawałek dalej bo jakieś pięć metrów w prawo[ stół jak i on sam znajdowali się bezpośrednio przy ścianie na wprost] ze ściany wystawała jakaś dźwignia...

Klon zwyczajnie Puufnął tak jak sobie Oshi zażyczył zmieniając się w drewnianą laleczkę. By jednak dostrzec część balkonową musiał opuścić budynek i zobaczyć to na własne oczy, prawdopodobnie prochy też. Stamtąd można również było dostrzec palące się piętro... Co jednak powinno się uczynić dalej? Jako prawdziwy bohater musiałeś działać. Ruszyłeś na górę za winowajcą całej tej ognistej sytuacji. Tarapaty goniły ciebie a goniły.... Po wejściu na górę znalazłeś się w nieco spalonym korytarzu. Nie było tutaj zbytnio co gasić, już z tej odległości dostrzegłeś dopalające się fragmenty balkonu. Drugi korytarz natomiast i jedyny którym mógł udać się sprawca. Na jego końcu znajdowały się otwarte drzwi prowadzące do kolejnej serii pomieszczeń. Właśnie z niej dobiegały kolejne odgłosy stukania i kilka następujących po sobie krzyków.

Po przekroczeniu progu kolejnej serii pomieszczeń dostrzegłeś dwoje otwartych drzwi, zaglądając do jednych mógłbyś dostrzec zmasakrowane zwłoki jakiejś osoby, trudno powiedzieć kim była wcześniej. Jednak już teraz, w głębi korytarza mogłeś zobaczyć mężczyznę który nie pierniczył się z tobą ani nikim innym w tańcu. Miał na twarzy białą maskę, odziany w ciemny, krępy strój nie utrudniający ruchów a w dłoni całkiem pokaźnej wielkości sztylet.
Na sam twój widok nie zamierzał ryzykować i od razu zaczął składać pieczęcie. Wąż, baran, małpa, tygrys...
- Katon: Kasumi Enbu no jutsu - Oj był szybki, bez problemu je złożył i zaczął wypluwać w twoim kierunku duszący pył który w takim pomieszczeniu mógł nieźle nabroić, zwłaszcza, że podpalenie go to kwestia chwili a rozprzestrzenienie się po innych pomieszczeniach na piętrze to tylko formalność. Co z radnymi i innymi osobami które wciąż mogą tutaj być? Podpalenie tego ognia może być wypisaniem na wszystkich wyroku śmierci... I powiedz, że chłopak nie lubi się kimś wysłużyć. Oddzielało was jakieś dwadzieścia metrów w całej odległości korytarza.

Nazwa

Katon: Kasumi Enbu no Jutsu

Pieczęci

Wąż → Baran → Małpa → Tygrys

Zasięg Max.

20 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Prosta technika, mająca na celu ułatwienie sobie pokonania przeciwnika. Początkowo trzeba złożyć pieczęci, a następnie wypluć z ust kłęby dymu zmieszanego z gazem. Ma on szarą barwę i ma dwa wspaniałe zastosowania. Pierwsze - może zmylić przeciwnika, przecież trudno jest znaleźć kogoś w takich kłębach dymu. Drugie - idealnie nadaje się do podpalenia. Oczywistą sprawą jest teraz to, że najpierw używa się tej techniki, a potem poprawia ją dowolną wykorzystującą ogień, aby podpalić kłęby gazu. Wystarczy mała iskierka, aby powstał ogień.

Jak zwykle... Niech ktoś inny będzie bohaterem, prawda Yami? Los daje ci niepowtarzalną okazję stać się kimś więcej niż zwykłym Yamim mistrzem zjadania bulionu a jednak ty wciąż... Cholera, to nie tak, że ryzyko nie jest duże bo jest... To strach, prawda? Nikt nie może cię za to winić, mimo to, czy jesteś w stanie nazwać siebie takim samym człowiekiem jak tutejszy herold lub inny pracownicy którzy właśnie uciekli? Oni nie posiadali takich umiejętności jak ty a mimo to... To Oshi zgarnie laury jeśli przeżyje, mniejsza już o niego. Byłeś przywódcą, nie mogłeś od tak zginąć. Herold wziął nogi za pas i udał się do wyjścia tuż za swoimi ludźmi, podążyłeś za nim w końcu trzeba mieć jakąś wymówkę by nie zostać kimś ważnym. Podążyłeś za ludźmi i heroldem którzy zniknęli wraz z tobą za zaułkiem. Całkiem szybko dostaliście się do innego budynku bo ludzie już sobie drzwi do niego otworzyli jak dotarliście. Był to całkiem spory dom w którym każdy usiadł i odetchnął z ulgą... Gdyby tylko nie to, że z jednego z zamkniętych pomieszczeń zaczęło dobiegać dziwne silne ale miarowe stukanie...

---

  Ukryty tekst

Tutaj będzie spis npc i ich kolorków

• Tsobuki
• Pan Koyama
• Yukari Narahasi
• Haruko Ihara
• Kazumi
• Właściciel Ryokanu
• Biedna kobieta
• Uczeń

  Ukryty tekst

[Yami]

Wszyscy biegli. W sumie co się dziwić. Sam należałem do grupy, która uciekała. Znaczy ja nie uciekałem, ja osłaniałem tyły i przód i zapewniałem bezpieczeństwo grupy, która potrzebowała ochrony. Dokładnie tak było, nie zmyślam. Mogłem oddalić się od szalejących płomieni. Powiedzie, że tchórzę. Skądże znowu, po prostu potrafię odpowiednio ocenić swoje siły do sytuacji. Jestem prostym kupcem, który nie potrafi zbyt wiele, moją naturą jest futon, a pędzące płomienie i zapach spalenizny daje mi jasno do zrozumienia, że zginę nim zdążę powiedzieć Shigashi no Kibu. Ach wspaniały dom do którego chciałbym wrócić a nie mogę bo znajduję się w niezłym gównie, choć może akurat nie ja, ja znajdowałem się akurat na ulicach. Tak się po prostu mówi.
Podczas ucieczki mogłem zaciągnąć języka u Herolda, który wiedział całkiem sporo. Sam też byłem w posiadaniu niewielkiej puli informacji. Jednak Informacja w rękach kupca to niczym niezniszczalna broń! Choć w sumie dla mnie niezniszczalne to może być łóżko i moja w nim osoba.
- Wiem, że nie jest jeszcze bezpiecznie ale póki mamy czas. Wspomniałeś coś o Izo i tym, że pracował nad rozwiązaniem problemu. Kim tak naprawdę jest ta osoba i skąd tyle wiesz jeśli chodzi o prace nad zarazom. Każda informacja może być warta życia kolejnych mieszkańców. - powiedziałbym złota lecz aktualnie tym nikt nie przeżyje kolejnych upływających godzin - wspominałem, że pragnę pomóc lecz właśnie po to również przybyłem do rady aby dowiedzieć się czegoś więcej aniżeli tego co moje oko dostrzegło na ulicach, ucho, które pochwyciło kilka rozmów oraz głowa, która próbuje poskładać wszystko w jedną całość.
Wtedy też dotarliśmy do domu w którym to mieli schronić urzędnicy oraz Herold. Planowałem chwilę tutaj zostać i przeczekać walkę. Jeśli wszystko skończy się tak jak należy... nie będę musiał martwić się czymkolwiek, jeśli jednak jakimś cudem Oshi, który pokazał naprawdę wiele przegrał bój... no cóż będę liczył na łut szczęścia i to, że po walce z młodzieńcem będzie wyraźnie osłabiony co będę mógł w jakimś stopniu to wykorzystać. Jak wiadomo szczęście mi sprzyja. Szczęście do pakowania się w kłopoty. Drzwi się zatrzasnęły. Byliśmy bezpieczni. No niekoniecznie. Właśnie w tej niby ciszy, która nastała z jednego z zamkniętych pomieszczeń zaczęło dobijać się miarowe silne uderzenia. No to pięknie. Topię się w coraz większym bagnie.
Nic nie powiedziałem. Przyłożyłem palec do ust aby dać do zrozumienia znajdującym się urzędasom, że hałas nie jest najlepszą rzeczą o której teraz myślę. Mogłem jak burak wpaść tam i pierdutnąć kogoś bokenem w łeb, tak w ramach samoobrony jednak wolałem dokładniej ocenić co gdzie i jak. Miałem ku temu dobrą sposobność. Możliwie cicho zbliżyłem się do zamkniętego pomieszczenia. Podszedłem do ściany i przykucnąłem przy niej. Oczy miałem zwrócone w kierunku drzwi, tak aby w razie problemów szybko reagować. Przyłożyłem dłoń z uchem do ściany. Pora dowiedzieć co, gdzie, jak ile. Wszystkie informacje mogą się przydać. Przecież jeśli ktoś tam jest... będę o tym wiedział. Dźwięki dyszenia będą słyszalne a ja będę w stanie ocenić zagrożenie.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst