PORT

[Rakan]

Rakan rozglądał się na boki kiedy już stwierdził że dosyć ma tego czytania instrukcji do tak prostej rzeczy jak łowienie ryb, no bo przecież co takiego mogło by pójść nie tak? Np starzec mógł by go zabić albo coś, ale przecież ustalił że nie ma to raczej sensu więc tylko patrzy to w lewo to w prawo podziwiając doki, ludzi tu mieszkających, a właściwie głównie pracujących i stwierdził że to całkiem przyjemne miejsce. Kiedy zobaczył łódkę wiedział już że to o nią chodzi, nie było to może marzenie, ale właściwie nigdy wcześniej nie pływał żadną łodzią więc taka będzie musiała mu wystarczyć na pierwszy raz. Nie odpowiadając starcowi ruszył powoli i naparł na łódkę w celu zepchnięcia jej do wody, ale też również nie poświęcił temu zadaniu całej swojej uwagi, gdyż wiedział że ma odsłonięte plecy i gdyby dziadek faktycznie był zabójcą teraz miał by idealny czas do ataku.

[Kuro]

Misja rangi D (Rakan)
9/15

---

Staruszek, którego imienia Rakan wciąż nie znał, nie miał najmniejszego zamiaru zabijać chłopaka. Ba! Nawet nie chciał zrobić mu krzywdy, no chyba, że zmuszając go do płynięcia na rozklekotanej łódce. Jednak nie rozwiał on wątpliwości młodego ninja, gdyż zwyczajnie, nie znając przeszłości i charakteru swojego młodego pomagacza, nie miał podstaw, aby zakładać, że może wydawać się choć trochę podejrzany. Szalony. Zniedołężniały. Ale nie podejrzany. Kiedy łódź została popchnięta siłą nacisku Rakana, wydawało się, że zadanie wodowania będzie całkiem proste. Nic bardziej mylnego. Bezmyślne popchnięcie łódki spowodowało, że dziób wbił się trochę głębiej w piach, tym samym blokując się na brzegu. W tym momencie do Sabaku dotarło, że przepychanie rzeczy po piaszczystej plaży nie jest najlepszym pomysłem na przemieszczenie ich. Może spróbować pociągnąć? Albo poczekać na przypływ? Kto wie, kto wie. Zatrudniający go starzec patrzył na całą scenę, mogłoby się wydawać lekko rozbawiony, ale nie wykazał żadnej chęci pomocy. Dalej stał i obserwował zmagania chłopaka.

[Rakan]

Rakan kiedy napotkał opory przestał pchać, faktycznie łódka tylko głębiej zakopała się piachu. Kto by pomyślał że tak może się stać, normalnie posłużył by się swoim raberu i wszystko było by skończone w sekundę, ale tak się składa że akurat zapomniał jak się kontroluje piasek i będzie musiał to wszystko zrobić fizycznie jak każdy przeciętny człowiek. Nie mają zamiaru prosić starca o pomoc obszedł łódkę i ciągnąc na skos, czyli lekko do góry i lekko w tył kontynuował zaciąganie łódeczki do wody. Dopiero jeśli miało by mu się to nie udać zamierzał prosić starca o jakąś pomoc. Teraz był już właściwie pewny że starzec nie jest wrogiem, ponieważ nie zaatakował kiedy miał okazję.

[Kuro]

Misja rangi D (Rakan)
11/15

---

Podciągnięta do góry łódka nie stawiała już takich oporów, jak w przypadku próby wepchnięcia jej do wody. W krótką chwilę pierwsze delikatne fale zaczęły obmywać drewniany kadłub. Gdy Rakan wszedł z łodzią już dostatecznie głęboko w wodę, staruszek podszedł do niego i wsiadł na łódź, po czym wyciągnął rękę, by pomóc wsiąść chłopakowi. W łodzi znajdowały się dwa wiosła, których użytek oczywiście spadł na barki młodego. Nawigowany przez starca wypłynął, na dobrze już znane zaprawionemu rybakowi łowisko. Na ich szczęście woda była dość spokojna. Co to w ogóle za pomysł? Łowić na morzu? Wędką? No ale, Rakan, jako niedoświadczony wędkarz nie mógł mieć pojęcia, że w słonych wodach, w ten sposób łowią raczej ludzie już zaprawieni w swoim fachu. Staruszek wręczył shinobi wędkę i sam również rozpoczął połów. Rakan widział, jak staruszek co chwila wyławia ryby, rozmiarów małego psa. Mógł zaciekawić go też, fakt, że łowią na malutkie ryby, nie na robaki. Jednak nawet jeśli chciałby się nad tym zastanowić, to musi odłożyć to na później, gdyż w tej chwili poczuł szarpnięcie linki.

[Rakan]

Rakan przez chwilę zastanawiał się nad tym jak ciężko mogą mieć ludzie którzy nigdy nie uświadczyli żadnego "daru" czyli po prostu jakiejś umiejętności shinobi. Zwykli ludzie to naprawdę biedne stworzenia. Może gdyby oddawali cześć jedynemu słusznemu bogowi w tym świecie mogli by doświadczyć odpowiedniego wywyższenia. Samemu było mu trochę przykro, ponieważ sam starał się być pokornym wierzącym, ale Jashin nie dał mu jeszcze swojego błogosławieństwa. Rakan zamierzał pracować jak najwięcej, oraz tyle ile będzie musiał żeby mu się udało. A wracając do wydarzeń teraźniejszych, chłopak sprawnie uporał się z pracą fizyczną przy pomocy której powiosłował do upragnionego miejsca połowów i nareszcie mógł się zająć łowieniem.
Wziął wędkę i zarzucił z całej siły aby żyłka poleciała jak najdalej i czekał. Obserwował staruszka i podziwiał go jakim cudem tak łatwo udaje mu się łowić te wszystkie ryby. Aż wreszcie przyszła i pora na Rakana kiedy zaparł się i pociągnął za wędkę aby wyłowić swoją pierwszą rybę

[Kuro]

Misja rangi D (Rakan)
13/15

---

Zadowolony z faktu, że coś w końcu złapało, zaczął ciągnąć wędkę w swoją stronę. Początkowo szło gładko, ryba musiała być jedną z tych niewielkich, które tak systematycznie wyławiał towarzysz chłopaka. Kiedy tak podciągał linkę, naglę poczuł opór. Jak gdyby wyczuwając to szóstym zmysłem, staruszek obrócił się gwałtownie i w napięciu patrzył na to co się dzieje. Opór wciąż trwał, i był coraz silniejszy. W jednej chwili zelżał, i kiedy już zdawałoby się, że ryba się poddała, linka szarpnęła posyłając Rakana na kolana. Dało się też zauważyć, że ryba jest w stanie pociągnąć łódź. W tym momencie, dziadek, jak gdyby przygotowany na taką sytuację, podniósł łodzi linę z hakiem, i rzucił nią w stronę brzegu. Łajba oddaliła się jeszcze kilka metrów, po czym hak zahaczył o jeden z kamieni na dnie wody, tym samym dając Rakanowi możliwość zaparcia się o ścianki łodzi.
- Dawaj młody, ciągnij! To jest cel naszej wyprawy - powiedział z widocznym na twarzy napięciem.
Najwidoczniej nieznajomy od początku planował połów czegoś większego, niż wszystkie te rybki, które dotąd wrzucał do swego koszyka. I sądząc po napięciu wypisanym na jego twarzy, nie była to łatwa, ani często spotykana zdobycz.

[Rakan]

Rakan nie spodziewał się że ryba może być taki silna, bo przecież kto by pomyślał że będzie potrafiła wytrącić człowieka z równowagi, a tu jednak. Pomimo tego wyzwanie tylko dodało animuszu chłopakowi i w pełnym skupieniu siłował się z małym łuskowatym stworzeniem na swoich własnych zasadach luzując lekko wędkę gdy ryba odpływała na boki i opierając się jej gdy chciała odpłynąć dalej, jak i ciągnąc jak najmocniej w momentach luzu. Miał nadzieję że radzi sobie dobrze.
- Przecież to robię ! - wydusił kiedy po jego twarzy zaczynał spływać pot a ramiona były w pełni napięte.
Kiedy łódź była mniej więcej stabilna zaparł się jak najmocniej mógł i kontynuował swoją walkę.

[Kuro]

Misja rangi D (Rakan)
15/15

---

Walka była, jeśli można tak w ogóle powiedzieć, bardzo wyrównana. Ani jedno, ani drugie, nie dawało za wygraną. Raz szarpał Rakan, raz ryba. Czas mijał niemiłosiernie powoli, ciągnął się niczym guma zostawiona w upalny dzień w pełnym słońcu. Minęło z pół godziny, tak się przynajmniej zdawało młodziakowi. W rzeczywistości było to zapewne minut pięć, w porywach dziesięć. W chwili, gdy Rakan cały był już zlany potem, a wizja wyłowienia tego czegoś, co szarpało za linkę z drugiej strony, stawała się coraz mniej prawdopodobna - szarpanie ustało. Gdy tylko, wyrobionym już sposobem chłopak chciał pociągnąć za linkę, nie poczuł żadnego oporu, co było nadzwyczaj dziwne. Jedyną prawdopodobną opcją było to, że linka pękła i zdobycz uciekła. Nic bardziej mylnego. Trwało to zaledwie ułamek sekundy. Tafla wody zrobiła się niespokojna, a z niej wystrzeliła przebita haczykiem wędki Rakana, paszcza pełna ostrych jak brzytwa zębów. Była ona wycelowana niczym pocisk w chłopaka, co pewnie skończyłoby się niefortunnie, gdyby nie starzec, który nie wiadomo skąd dobył długi na pół metra metalowy szpikulec i z prędkością, z jaką starzec nie powinien się poruszać doskoczył i wbił szpikulec w oko bestii. Ta padła martwym ciężarem na Rakana, przyciskając go do łodzi. Teraz dopiero zauważył, że stwór ma dobrze ponad dwa metry. Starusze sturlał truchło z chłopaka i pomógł mu wstać. Nie mówiąc nic zaczął wiosłować do brzegu, po drodze odcinając linę z hakiem, która blokowała łódź, wyciągnął rybę na brzeg i wręczył shinobi woreczek, w którym znajdowało się 100 ryo.
- Nie pytaj. Nie zrozumiałbyś - rzekł.
Złapał rybę za ogon i wlokąc ją za sobą po piachu, ruszył w swoją stronę pozostawiając Rakana z wędką i pieniędzmi w rękach.
MISJA ZAKOŃCZONA

[Rakan]

Po wykonanej misji Rakan musiał powrócić do swojej ciężkiej serii treningów. Wprawdzie poprzednio wszystko dokładnie przećwiczył i umiał wykonywać już wiele technik w stopniu co najmniej wystarczającym ale to widocznie coś takiego jak z egzaminami kiedy uczy się tylko na nie, a potem się zapomina. Szkoda mu było też przegranej walki, miał nadzieję że Jashin przynajmniej mu wybaczy dzięki temu że poświęcił mu swojego przeciwnika. No nic, miał plan jak się wszystkiego nauczyć raz a porządnie. Odszedł obok portu na tyle ile mógł by być samemu i mieć dostęp do dużej ilości piasku, jednak po chwili zreflektował się i po prostu ruszył na swoją plażę.

z/t

[Yamiyo]

Jakoś udało mi się zdobyć tą głowę tego jelenia, ale szczerze mówiąc strasznie mi się z nią szło. Ludzie musieli się na mnie jakoś tak dziwnie patrzeć. Do tego pewnie ta głowa zaczynała śmierdzieć czy coś. Zlatywały się do niej muchy. I tak jakoś niesamowicie mi ciążyła.
"W co ja się wpakowałam? Ble ... ohyda ..." - pomyślałam i skierowałam się do portu. Gdzie to mogłam sprzedać, jeśli nie w porcie? Zaczęłam się więc rozglądać, zupełnie w dupie mając to, że mogę zwracać na siebie zbytnią uwagę zwykłych ludzi, ale także shinobi odwiedzających osadę i strażników. Zaczęłam chodzić między straganami i szukać straganu na którym byłyby rogi. Ewentualnie łuki. Taki typowy stragan myśliwski. Gdy już jakiś znalazłam postanowiłam zapytać sprzedawcę:
- Co prawda nie byłam w stanie usunąć głowy, ale poroże to jest niesamowicie piękne, prawda? Chce Pan/Pani* kupić?
Jeśli się nie udało to po prostu chodziłam i szukałam dalej.

*W zależności od płci oczywiście

[Masaru Yoshida]

,,Polowanie misja rangi D" 15/15
Nasza ruda kobieta będąca bohaterką tej krótkiej aczkolwiek może dla jednych ciekawej a dla innych troszkę mniej opowieści, powoli przemieściła się z łupem do miasta w poszukiwaniu kupca na poroże. Co prawda wiedziała że wygląda dziwnie i zwraca dużą uwagę ludności miejscowej jak i również strażników. Zlokalizowała bardzo szybko stanowisko pewnego mężczyzny na którym było sporo łupów łowieckich. Popatrzył on na młodziutką dziewoję oblizał wargi i z zaciekawieniem wysłuchał tego co ma do powiedzenia. Był on w wieku około 40 lat, nie miał jednego oka, posiadał w tym miejscu bliznę, był gruby i strasznie brzydki. Troszkę śmierdział zepsutym mięsem, pewnie przez specyfikę swojej pracy. Dam ci za to 100Ryo, ja też muszę w końcu coś zarobić.Zakaszlał i na jego pryszczatej tłustej twarzyczce pojawił się uśmiech. Oczywiście mogę zapłacić powiedzmy 5Ryo więcej za fajnego causa. Chociaż za takie coś to ja powinienem żądać dopłaty. Zarechotał. To jak będzie złotko?

Wynagrodzenie standardowe lub 105Ryo w zależności od potoczenia się fabuły.

[Yamiyo]

To było straszne przeżycie. Ta głowa mnie trochę przerażała. Na szczęście szybko znalazłam na nią kupca. Ten facet w ogóle mi się nie podobał. Śmierdział i był brzydki, ale oferował rozsądną moim zdaniem cenę. Nawet nie przypuszczałam, że tak łatwo mogę się wzbogacić. Facet jednak złożył mi dziwną propozycję. Całus w zamian za dodatkowe 5 Ryo? Pieniądze były bardzo kuszące, jednakże ten gościu nijak do mnie nie przemawiał. Jakżebym mogła coś (coś to dobre określenie, nie?) takiego całować? Jednak hmm ... nie powinnam tak mówić o ludziach (chociaż ten miał wyjątkowo wysokie mniemanie o sobie). Nie wszyscy muszą być ładni. Niektórzy po prostu mają jakieś problemy ze sobą i tak już wyglądają. Każdy jednak, chyba, zasługuje na miłość czy odrobinę czułości, prawda? Dla mnie w tej chwili liczyły się jednak przede wszystkim pieniądze. Przeszło mi nawet przez myśl, żeby zażądać płatności z góry i zwiać stąd, kradnąc te dodatkowe 5 Ryo. Jednak to chyba nie było zbyt rozsądne? Kłóciło się to z moim sumieniem. Nie byłam złodziejką i nie chciałam nią zostać. No i przeważało także podejście czysto zarobkowe. Jeśli kiedyś będę miała w rękach kolejne poroża jelenia to ten koleś już ode mnie tego nie odkupi, a być może jest jedyną taką osobą, która skupuje takie rzeczy? Oczywiście nie musiała to być prawda, ale wolałam jednak nie tracić takiego kontaktu handlowego.
- Dobrze - powiedziałam - Jeden całus za 5 Ryo.
Jak kiedyś stwierdziłam ... dziwki były prawdziwymi mistrzyniami handlu. W tym wypadku jednak ja mogłam się poczuć jak prostytutka, ale taka która nie zyskała podwójnie. Nie było dla mnie radością całowanie tego gościa, ale poświęciłam się i zrobiłam to. Niemalże z zamkniętymi oczami. To przeżycie było ... dziwne i trochę odrażające, ale chyba mogłam jakoś pomóc temu gościowi, nie? Być może od dłuższego czasu nie dotykał ust innej kobiety. Może było mu z tego powodu smutno? Kto wiedział? Wzięłam swoje pieniądze i podziękowałam.
- Ten całus to dlatego, że trochę mi się Pana zrobiło żal. No i liczę, że zechce Pan ode mnie coś jeszcze kupić ode mnie.
Dodałam na koniec, a następnie wróciłam do siebie.

z/t: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... 0&start=15

[Hoshigaki Seiki]

Przybywam stąd!
_________________

Kiedy statek z Hyuo zaczął odbijać od brzegu, wiedziałem że mam jeszcze trochę czasu zanim będę mógł bezpiecznie wyjść z wody. Byłoby równie nierozsądnie dać się dostrzec komuś z odpływającej załogi, która zapewne szybko poinformowałaby władze Hyuo. Musiałem ukryć swoją aparycję, do czego zamierzałem wykorzystać Henge no jutsu. Po złożeniu pieczęci, wyglądem miałem przypominać... tutaj zamyśliłem się na dłuższą chwilę. Znałem zrządzenia losu i wiedziałem, że przybranie cudzej twarzy prawie zawsze miało swoje konsekwencje. Nawet na drugim końcu świata można znaleźć kogoś, kto pozna twoją nową twarz i rozgryzie, że tylko się podszywasz. Musiałem więc wybrać mądrze i dodatkowo się zabezpieczyć jakimś dodatkowym okryciem, które skrywałoby moją podszywaną i tak postać.
Po złożeniu pieczęci przybrałem ostatecznie postać pewnego samotnego farmera, którego spotkałem niegdyś podczas jednej z samotnych wędrówek po zakończeniu wojny, kiedy to błąkałem się po całym Hyuo. Człowiek jakim teraz byłem, to wysoki na 175 cm, biało-żółty-kreskówkowy mężczyzna w wieku lat około 30, którego twarz zdobią godne podziwu wąsy zasłaniające wręcz całe usta. Jego ubiór "świąteczny" - bo natknąłem się na niego gdy wracał z cmentarza - to proste, granatowe spodnie z paskiem, lniana szara koszula, prosta czapka. Gość nie wyróżniał się spośród tłumu właściwie niczym, może poza wąsem.
Po przemianie jeszcze będąc pod wodą, podpłynąłem bliżej (robię to dopiero jak statek odpłynie już dosyć daleko, do tego czasu trzymam się pod wodą) i spróbowałem samodzielnie wyjść na brzeg, dość niedaleko stojącego jeszcze mężczyzny.
Hej, pomóż mi wyjść. - sapnąłem udając zmęczonego.
Rozmyśliłem się, nigdzie nie płynę, wracam do swojej jedynej! - rzuciłem niby do mężczyzny, próbując uprzedzić jego niewygodne pytania. W ten sposób chciałem od razu dać mu fałszywy obraz tego, że byłem pasażerem albo majtkiem na odpływającej właśnie łajbie i po prostu się rozmyśliłem. Miłość była przecież taka... głupia. Kryjąc się za miłością, można było zrobić wszystko.
Po wyjściu z wody starałem się jak najszybciej oddalić od portu, ruszając gdzieś na ubocze by nieco ogarnąć sytuację i miejsce w jakim się znajdowałem.

Nazwa

Henge no Jutsu

Pieczęci

Pies › Świnia › Baran

Zasięg

Na ciało

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Pomocna technika przy pomocy której użytkownik może przybrać wygląd innej osoby bądź obiektu. Co za tym idzie jeśli zmieniamy się w personę, to wygląd, a także ubranie zostaje zmienione. Również i głos pozostanie zmutowany do pewnego stopnia przypominający ten osoby w którą to się zamieniliśmy. Jednak jest to tylko zmiana aparycji, tak więc nie przejmujemy zdolności fizycznych czy też innych. Możemy zmienić się w każdą osobę, a także w przedmiot. Jednak nie może on być zbyt mały. Więc nie możemy zmienić się w Kunai czy zwykłego Shurikena. Dodatkowo nasza chakra pozostaje bez zmian. Tak więc, jeśli ktoś wykryje naszą niebieską energię, może bez problemu odkryć oszustwo, również i wszystkie Doujutsu bezproblemowo sobie z tym radzą.

Chakra: 129% - 4%

[Mishima]

#15 Złowrogi szczep
Theme

Myślałeś nad każdym szczegółem, co miało wpływ na powodzenie Twoich ruchów. Wystarczyło pare minut w towarzystwie groźnego Hoshigakiego, żeby wiedzieć jak niebezpieczny i rozumny to typ. A może ryba? No mniejsza.

W każdym bądź razie, technika podmniany pod wodą, była oryginalnym pomysłem. Ale mniej niż, próba wytłumaczenia tego dlaczego wąsaty mężczyzna znajdował się w wodzie. Całe mokre, przemoczone ubranie oraz włosy. Gdy statek odpłynął i postanowiłeś się wyłonić, dojrzał Cie rybak. Siedzący tuż przy skraju portu patrzył na Ciebie jak na obrazem. Pomrugał kilkukrotnie i zerwał się do pomocy. Nachylił się podając Ci dłoń.

- Mój Boże! Co Ty robisz, człowieku. Zwariowałeś? Mogłeś tego nie przeżyć!

Mówiąc to złapał się dłonią za przedramie pomagając Ci się wyjść na brzeg portu. Widać, są jeszcze dobrzy ludzie.

[Hoshigaki Seiki]

Miałem odpłynąć w stronę Kantai, ale jednak nie mogę tego zrobić. Jest tu taka dziewczyna... muszę ją odszukać! Ale najpierw... - tutaj udałem zamyślonego i zmartwionego - muszę też odszukać pewnego człowieka. Jest niebezpieczny i muszę go powstrzymać zanim skrzywdzi niewinne osoby. Możliwe, że już nawet dał się schwytać, ale to jego stara sztuczka. Daje się złapać, a później robi rzeźnię na całym posterunku i ucieka.
Tą wymyśloną na szybko historyjką chciałem sprawdzić czy rybak mógłby coś wiedzieć. W końcu spędzając tutaj wiele godzin mógłby być świadkiem jakichś wydarzeń lub usłyszeć coś co mogłoby mnie naprowadzić na właściwy trop.
W międzyczasie starałem się wycisnąć jak najwięcej wody z ubrań, nie ściągając ich jednocześnie z siebie.
Chciałem też przy okazji zapoznać się z otoczeniem, sprawdzić czy jest jakiś bar, knajpa gdzie mógłbym zaczerpnąć informacji jeśli ten stary rybak nie będzie nic wiedział. Takie miejsca jak porty i knajpy w nich postawione były zawsze dobrym wyborem, bo tam gdzie dużo alkoholu, tam też wiele za długich języków.
To jak? Słyszał pan coś na ten temat? Nie wierzę, żeby już czegoś nie wywinął. Zawsze lubił rozgłos.