TABLICA INFORMACYJNA

[Murai]

Toshio z/t --> http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?p=18348#p18348

[Heiji]

"Ochroniarz!"
1/30

Nasz młody bohater dzisiejszego dnia postanowił pozwiedzać okolicę. Shinobi kiedy zbyt mocno się skupia na treningach, misjach oraz doskonaleniu siebie czasami zapomina o tym co jest w życiu najważniejsze. No ale cóż można poradzić w tym zwariowanym świecie. Prawda? Idąc ulicami chłopak mijał przechodnich, różnego sortu. Byli to zwykli ludzie, pijacy, czasami nawet i poszukiwani mordercy. Będąc w takim tłoku nikt nie mógł by być wykrytym przez potencjonalne zagrożenie. Mijając pewne osobliwości młody Shinobi musiał uważać na kieszonkowców, którzy czychali na portfele innych. Kiedy to szedł sobie niczemu nie świadomy w pewnym momencie mógł zauważyć przed sobą pewną sporych rozmiarów tablice. Po zbliżeniu się do niej Ren widział mnóstwo ogłoszeń. Jedno z nich wyróżniło mu się najbardziej. Była to kolorowa kartka opakowana w folię, która zaś była przyczepiona specjalnymi szpilkami do tablicy. Na niej widniał pogrubiony napis. "Potrzebny ninja od zaraz!"-były to jedne ze słów znajdujących się na kartce. Innymi zaś był wskazany adres oraz wyczytne mające na celu doprowadzenie danej osoby do zleceniodawcy. Tylko czy to ogłoszenie wogóle zainteresuje naszego bohatera? Kto wie...

[Ren]

Krótki spacer z rana, zamiast treningu to najlepsze co mogłem zrobić dla moich mięśni. Nie ma co nadwyrężać niepotrzebnie ciała, nie wiadomo kiedy przyjdzie potrzeba użycia pełnej sprawności. Chciałem być w pełni przygotowany na taką sposobność. Z daleka widziałem, w promieniach wschodzącego słońca dość pokaźnych rozmiarów tablicę. Spokojnie mogła by służyć za punkt orientacyjny w osadzie. O wczesnej porze po centrum wioski wałęsało się nie wiele ludzi, choć należeli do różnych sortów. Kątem oka widziałem jak komuś pękło koło w wozie, było z tym trochę hałasu, a ogrodnik podlewający tu pole w swoim ogródku, bacznie przyglądał się całej sytuacji. Tak powoli toczyło się, życie w Ryuzaku no Taki. Ja jednak szedłem w konkretnym celu i nie interesowało mnie in poza celem jakim była tablica informacyjna. Chciałem znaleźć jakąś porządną misję, żeby nie musieć służyć jako goniec magazynierów. Kiedy doszedłem do kawałka deski zauważyłem sporej wielkości plakat z nagłówkiem Shinsengumi 新選組. Od razu wzbudziło to moją ciekawość. Mur? Co nie co o tym słyszałem, teraz mogłem poszerzyć swoją wiedzę, zaczerpnąć informacje. Kto by pomyślał, że są ziemie niezbadane i ludzie pilnujący granic dwóch światów. Hmmm... ciekawa opcja ale marny ze mnie strażnik... nie potrafię zachować dyscypliny, za bardzo podoba mi się luźne życia, a jako wisienkę dodam, że za słaby jestem aby równać się z kimkolwiek z muru. Być może w przyszłości kiedy zyskam trochę sławy i poznam więcej technik, aby nie ośmieszyć się gdy przyjdzie do walki, wstąpię w szeregi braci o czarnych płaszczach. Teraz potrzebuję zadania, dzięki któremu będę mógł zbliżać się do tego celu. Jedna z ofert wybijała się pośród innych i właśnie na nią skierowałem swój wzrok. "Potrzebny ninja od zaraz!" Oby nie okazało się kolejną podpuchą, nie pójdę to się nie przekonam. Wygląda jakby ktoś był zdesperowany. Podał adres, a czasu dzisiaj mam co nie miara, więc ruszyłem sprawdzić o co dokładnie może chodzić autorowi ogłoszenia.

[Ayato]

Misja D
1/15+ Niewielka warstwa, białego puchu przykrywała całe miasto, tworząc przy tym niesamowitą atmosferę. Na zewnątrz nieustannie panował lekki półmrok, wywołany znacznym skróceniu dnia. Promienie gorącego słońca z trudem przebijały się przez gęste, szarawe chmury. Mimo wszystko nikogo nie zrażała taka pogoda, a wręcz przeciwnie. Ludzi wydawali się być dla siebie milsi i życzliwi. Wszyscy obdarowywali się promienistymi uśmiechami i składali najlepsze życzenia. Poprawiali sobie humor w te ponur dni. Przywiązywali uwagę do najmniejszych szczegółów, takich jak iskrzące się światełka w oknach, lampach przy drodze, czy nawet błyszczącym zamarzniętym kałużom. Kolorowe czapki małych dzieci radośnie biegały po ulicach w tę i z powrotem, głośno śmiejąc się przy tym.
Stara tablica, ukrywała za długimi soplami liczne ogłoszenia. Wyglądała trochę, jakby nikt tu nie zaglądał od dłuższego czasu, jednak wszystkie oferty był jak najbardziej aktualne. Zdecydowanie dominowały propozycje handlowe. Przeceny i wyprzedaże, z podaną lokalizacją sklepu, bądź straganu. Świąteczne promocje zajmowały dobre dwie trzecie tablicy. Wiele z nich przysłaniało inne. Buty zimowe, zabawki świąteczne i wszystko inne było tutaj dostępne.
Propozycji pracy było zdecydowanie mnie. Wszystkie jednak były równie ciekawe. Kusząca oferta pobliskiej herbaciarni strasznie rzucała się w oczy. Prosta praca za ladą i w ciepłym lokalu. Cały dzień parzenia herbaty, mógł być trochę zniechęcający, jednak rekompensowała to możliwość skosztowania najrzadszych ziół jakie można było znaleźć w Ryuzaku zupełnie za darmo.
Inna propozycja dotyczyła sierocińca położonego kilka przecznic dalej. Jedna z opiekunek przeziębiła się podczas zabawy z dziećmi i poszukiwane było zastępstwo na jeden dzień. W mroźne dni nie trudno o infekcje, a narażać małolaty na groźne choroby nie warto. Do ogłoszenia dołączony był piękny rysunek, przedstawiający wesołą gromadkę kilkuletnich bachorów uśmiechniętych od ucha do ucha, a za nimi wysoki drewniany budynek.

[Reika]

Wracając do gospody, Reika przechodziła przez główny plac Ryuzaku, gdzie stała tablica ogłoszeń. To tutaj najczęściej można było złapać jakieś ciekawe zlecenie, jeśli chciało się zarobić trochę pieniędzy i sporo shinobi właśnie tutaj przychodziło, żeby znaleźć coś dla siebie. Wyglądało jednak na to, że po wydarzeniach w Sabishi sporo ninja wróciło jednak do swoich prowincji i było znacznie mniej chętnych do podjęcia się takich zadań, bo tablica świeciła pustkami i straszyła długimi soplami lodu. Kunoichi podeszła więc bliżej i przyjrzała się temu, co akurat było powieszone. Nie żeby szukała jakiejś pracy. Dopiero co zrobiła z siebie widowisko na głównej ulicy, zatrzymując spanikowane konie i przypłacając to obolałymi nogami i tyłkiem, więc praca fizyczna jakoś nie bardzo wchodziła teraz w grę. Jednak gdy zobaczyła ogłoszenie z sierocińca, coś ją tknęło, żeby zapoznać się z nim bliżej. Potrzebna opiekunka na zastępstwo do opieki nad grupką maluchów. Czy mogłaby zignorować takie ogłoszenie? Oczywiście, że nie, choć doskonale wiedziała, że będzie ją czekać ciężka praca. Zajmowanie się grupką dzieci wcale nie było takie łatwe. Warto było jednak się poświęcić, chociażby dlatego, żeby sprawdzić, jakie mają warunki i czy są dobrze traktowane. Los nie był łaskawy dla tych dzieci i Reika doskonale zdawała sobie sprawę, że gdyby ojciec Shigeru wtedy jej nie przygarnął, ona też pewnie trafiłaby do sierocińca. Odpięła więc ogłoszenie od tablicy i ruszyła pod wyznaczony adres, aby zgłosić się na zastępstwo. Była kunoichi, więc powinna sobie poradzić, a jak nie to miała pewien pomysł na to, jak się rozdwoić, albo nawet roztroić. Może jednak Henge no Jutsu będzie dla nich bardziej ciekawą zabawą, kiedy będzie się zmieniać w to, co będą chcieli. Coś na pewno się wymyśli, żeby jakoś przez ten czas je zabawić. Może nie będzie tak źle.

[Ayato]

Misja D
3/15+ Dzieci chociaż potrafią być irytujące, a od ich wrzasków potrafi rozboleć głowa, to i tak najwspanialsze stworzenia na świecie. Beztroskie i niewinne, nieświadome otaczającego ich zła, potrafią poruszyć serce każdego człowieka. Często poprzez samą chęć pomocy wywołują uśmiech na twarzy innych ludzi i pocieszają w momencie słabości. Nawet pomimo tego, wciąż są osoby, które zwyczajnie porzucają własne pociechy. Traktują je jak kula u nogi, jak balast, który ciągnie ich na dno i nie pozwala rozwinąć skrzydeł. Przez takich ludzi, te biedne, małe istoty trafiają do sierocińca. Na szczęście są ludzie, którzy te sierocińce prowadzą. Niestety nawet oni chorują.
Bez wahania zerwałaś ogłoszenie, łamiąc przy tym kilka sopli z tablice, które niczym szkło z lekkim trzaśnięcie rozpadły się na drobne kawałki w momencie uderzenia z ziemią. Mokra kartka, oklapła w Twoich dłoniach, dokładnie ukazując każdy szczegół czarno-białego obrazka. Wyglądał na wykonany ołówkiem, a tuż pod nim widniał niewielki napis „Sierociniec w Ryuzaku”. Nie zwlekałaś długo i udałaś się na miejsce zlecenia.
Na miejscu śnieg przykrywał cały ogródek. Wszędzie było widać ślady butów, a gdzieniegdzie stały śnieżne budowle. Zarówno ławki, jak i chodnik prowadzący do drzwi były odśnieżone. Wyraźnie ktoś dbał o sierociniec, więc obawy co do złego traktowania, a przynajmniej warunków w jakich mieszkają dzieci, mogłaś spokojnie sobie odpuścić. Z lekko uchylonego okna dobiegały głośne śmiechy i rozmowy. W powietrzu unosił się przyjemny zapach gorącego ryżu i ostrego curry, który w środku był jeszcze mocniejszy.

To lecimy tu -> Klik

[Shinji]

Pamiętając ostatnie przygody z mnichem Shinji postanowił tym razem nie próbować szczęścia szukając zlecenia na złamanie karku, a po prostu udać się do tablicy z ogłoszeniami. Może to zabrzmieć wręcz idiotycznie, ale nie wpadł wcześniej na tak trywialne, a zarazem efektywne rozwiązanie. Ot zwykły idiotyzm. No ale nic droga prosto z domku do tego miejsca nie była niczym niezwykłym. Zwykłe przechadzanie się po ulicach miasta we wiosnę. Jego ulubioną porę roku. Temperatury zazwyczaj były idealne, a chłodny powiew wiatru nadawał temu wszystkiemu świetną dozę lekkiego chłodu do którego człowiek zdążył już przywyknąć w okresie zimowym. Powodowało to wręcz nieprzyjemną nietolerancje na ciepło. Wydawało się one wręcz cieplejsze niż zazwyczaj, a wszystko przez cholerną zimę. Po tych rozważaniach, można by wręcz uznać młodego Uchihe za jakiegoś dziwaka, ale cóż taki już był chory zboczuch i czasami dziwny w swoich rozważaniach. Aczkolwiek była ich pewna drobna zaleta. Podróż zdawała się być zazwyczaj krótsza niż była w rzeczywistości. Tak już działa ten świat, że gdy coś cię mocno zajmie to czas płynie aż nazbyt szybko, tak było i też w tym przypadku. Nim chłopak zdołał się zorientować znalazł się przy tablicy i mógł przejrzeć wszelkie oferty pracy...

[Iwaru]

[Misja rangi D] Młoda Dama, Część 2 - Shinji Uchiha - 2/15 Młody Shinji Uchiha udał się w stronę tablicy informacyjnej. Ludzie zamieszczali tutaj przeróżne rzeczy. Oferty kupna czy sprzedaży, informacje o wydarzeniach czy po prostu zwyczajne ogłoszenia matrymonialne. Czasem zdarzały się też jakieś misje, a tych właśnie szukał nasz bohater. Widać brakowało mu pieniędzy albo zwyczajnie nie potrafił usiedzieć na dupie i musiał coś robić. Być może traktował udział w tych zadaniach jako swoisty trening dzięki któremu wzrastają jego umiejętności? Niemniej jednak nie potrafił wypatrzyć jakiejś naprawdę dostosowanej do jego poziomu, która by pozwoliła poprawić jego umiejętności. A może po prostu nie chciał tego robić? Może bał się trudniejszych zadań? W końcu więc wyczaił jedną z przyklejonych tutaj karteczek. Nie była wcale napisana na ozdobnym papierze. Nie miała też jakiegoś zbyt wymyślnego kroju pisma. Zwyczajna czarna czcionka na białej kartce papieru zwróciła uwagę młodzieńca. Napis głosił: Poszukujemy osoby zdolnej nam pomóc.
Przyjemna robota. Duże wynagrodzenie.
Szczegóły na miejscu. Adres na odwrocie. Kolejna tajemnicza wiadomość. Jednak wystarczyło odwrócić kartkę. Przeczytać adres i udać się we wskazane miejsce, by następnie poznać prawdziwą treść tego zlecenia. Adres był napisany na odwrocie, ponieważ ktoś kto to pisał zwyczajnie nie zmieścił całego tekstu na tej małej karteczce. Pewnie też cała sprawa była dość skomplikowana jednak, by opisać ją na tej karteczce. A być może przyszły zleceniodawca miał świadomość, że nikt nie weźmie tego zlecenia jeśli napisze na kartce o co dokładnie chodziło? Łatwiej jest bowiem kogoś przekonać twarzą w twarz niż za pomocą zwyczajnego pisma.

[Shinji]

"Kolejna tajemnicza robota co?" - to była właśnie pierwsza myśl jaka nasunęła się Shinjiemu tylko gdy zobaczył ową malutką kartkę. Jednak cóż poradzisz? Zerwał ją co by nikt czasem nie podwędził mu zlecenia. Było jego i tylko jego, innym wara od niego. Przeczytał tekst 3 razy tak by upewnić się, że na pewno nie pominął jakiegoś faktu dokładnie ukrytego we wnętrzu wiadomości. Jednak takowego ukrytego faktu nie sposób było się doszukać tak więc po prostu odwrócił kartkę, bo jak informacja głosiła - adres znajduje się na odwrocie. Powolutku go przeczytał co by nie zmienić jak to mózg potrafi płatać takie figle żadnej literki i w ten sposób nie błąkać się niczym idiota po całej wiosce w poszukiwaniu odpowiedniej ulicy, a tym samym lokum jego przyszłego pracodawcy. Gdy już ogarnął wielce skomplikowane wiadomości zawarte na owej kartce mógł wyruszyć w podróż ku przeznaczeniu. A jakież ono było? Nie miał zielonego pojęcia. Wyruszył w nieznane nie wahając się ani chwili, aczkolwiek jego myśli lekko przeczyły temu co właśnie robił. W końcu pakował się zapewne w jakieś gówno. Sprawa musiała być bardzo skomplikowana, albo ten kto zamieścił ogłoszenie specjalnie nie powiedział o co chodzi. Inaczej trudno by było o znalezienie naiwniaka, który mógłby się podjąć zadania, jakie by ono nie było. W końcu jeśli owa teoria była prawdziwa, była na tyle zła, że nawet Shinji by się tego nie podjął stosując prostą zasadę życiową. Gówna nawet patykiem nie tykaj bo śmierdzi. Dziwnym trafem tego gówna od ogłoszenia jednak nie poczuł. Być może wynikało to z faktu właśnie tego baku informacji na temat tego co też przyjdzie mu dzisiaj robić. Może. Pewne było jedno szedł tak dalej, a burza myśli tylko skracała oraz w pewnym sensie umilała mu podróż do celu.

[Iwaru]

z/t: tutaj

[Shinji]

Tak więc Shinji powrócił ze swojej ostatniej misji na miejsce w którym tak naprawdę się ona rozpoczęła - tablicy ogłoszeń.
W sumie trudno było to określić nawet mianem misji. Tak naprawdę była to przyjemna randka podczas której nie podjął żadnego nawet leciutkiego wysiłku fizycznego. Dlatego też mógł sobie pozwolić na taki larytas jak kolejna misja. Tym razem czuł, że musi machnąć się na coś znacznie bardziej ambitnego. Coś co pozwoliłoby sprawdzić się mu w boju. Dlatego też olał większość ogłoszeń. Szukał tych bardziej ambitnych. Trudno było coś takiego znaleźć, a gdy już coś było wyglądało na to, że może niestety znacznie przekraczać jego możliwości. Jednak nie poddawał się i szukał dalej. W końcu musiało być tu coś odpowiedniego dla shinobi o jego umiejętnościach...

[Iwaru]

[Misja rangi C] Kurier - Shinji Uchiha - 2/30 Shinji teraz szukał czegoś bardziej ambitnego, co pozwoli mu sprawdzić swoje umiejętności. Jednak taka próba mogła być jego ostatnią. Chłopak zdawał się tym w ogóle nie przejmować i szukał czegoś konkretnego. Znalazł dość interesujące dość zadanie. Miał odebrać przesyłkę od jednej kobiety i zanieść ją do Atsui. Niby nic, jednak ogłoszenie zawierało też pewne informacje. Kobieta, która wystawiła to ogłoszenie, napisała też coś w stylu "Słyszałam, że droga jest bardzo niebezpieczna, jednak zależy mi na dostarczeniu tej przesyłki". Tym razem kartka jednak była dość duża i Shinji mógł od razu udać się pod wskazany adres. Czekała go podróż. Jednak czy ta podróż przebiegnie płynnie? Czy może młody Uchiha przypłaci tą wyprawę życiem? W każdym bądź razie, miał dostarczyć przesyłkę do siostry kobiety i od tej siostry odebrać wynagrodzenie. Sprawa wyglądała więc prosto. Z punktu A do punktu B. Jednak to mogły być tylko pozory.

Od razu zamieszczę tutaj KP przeciwnika z którym Shinji będzie musiał się zmierzyć.

Siła: 45
Wytrzymałość: 20
Szybkość: 20 | 30
Percepcja: 25 | 35
Psychika: 1
Konsekwencja: 1
Kotrola Chakry: B
Klanowa: D (Akimichi)
Katon: D
Taijutsu - Gōken: D
Ninjutsu: E

Wielki Kwadratowy Shuriken na plecach. Kabura na prawej nodze - 5 shurikenów, 5 kunai. Wszystkie techniki z dostępnych dziedzin.

PH: 736

z/t: tutaj

[Narubi]

Nozomi

Ranga D - 0/15+
Naguri

Naguri wędrował sobie po świecie. Niemniej jednak wędrówka nie mogła być wieczna. Kto bowiem odważyłby się na wieczną tułaczkę, nie pozwoliwszy swym nogom wypocząć, nie odnowiwszy zapasów w miastach? To było jak skazanie siebie samego na śmierć. Śmierć długą i powolną, ze zmęczenia, odwodnienia, niedożywienia i zwyczajnie z nudów. Chociaż świat raczej do nudnych miejsc nie należał. Niemniej jednak kilkukrotnie odwiedzane miejsca, nawet te ciekawe, pomału stawały się nudne. Oglądane tysiąc razy traciły swój urok. A przecież miasta też były ciekawe, prawda? Karczemne pokoje, izby, napoje i pożywienie też było interesujące, prawda? Tak więc młodzieniec w końcu przybył do jednego z takich właśnie miast. Osady Ryuzaku no Taki. Była to osada kupiecka, niemniej jednak byli tutaj też silni wojownicy. Adepci wielu różnych szkół ninjutsu i posiadacze wielu różnych zdolności. Nie było jednak strachu. Naguri skierował się najpierw do jakiejś karczmy, by trochę się najeść i odpocząć, a następnie zauważywszy, że nie jego oszczędności trochę się uszczupliły, postanowił poszukać sobie jakiejś pracy. Dobrym pomysłem było sprawdzenie tablicy informacyjnej. Może ktoś tutaj zamieścił coś ciekawego? Kto wie? Kto wie?

Naguri poprosił, żeby to MG wybrał temat. Tak więc ja wybrałem ten. Jest to zerowy post misji, bowiem misję mogę rozpocząć dopiero jak gracz wkroczy do tej lokacji.

[Naguri]

W końcu dotarłem do kolejnego miasta, mój żołądek już nie może się doczekać, by zeżreć coś na gorąco.
Muszę znaleźć jakąś karczmę! Była to myśl przewodnia od jakichś dwudziestu kilometrów mojej wędrówki, idąc ulicami osady Ryuzaku no Taki, rozglądałem się za jakimś przybytkiem w którym dostał bym ciepłe mięso i kufel piwa.
Może tu coś znajdę. Wszedłem do karczmy jakiejś raczej niskiej klasy, drewniane klasyczne drzwi, trochę brudne od papierosów firanki, kilku obserwatorów i awanturników, ale przynajmniej miałem okazje zamówić coś co chciałem, danie przypominało gulasz, w wyglądzie i smaku, ale mięso było nieco twardsze, po skończonym posiłku postanowiłem przeliczyć mój budżet, włożyłem palec w wyłaniały portfel w poszukiwaniu pieniędzy, lecz jedyny co znalazłem to dziurę przez którą mieścił się mój palec.
-A to ci heca, o tablica z ogłoszeniami, jak dobrze pójdzie, to może coś dorobię na szybko.
Wstałem i skierowałem się więc w celu wyszukania dla siebie jakiejś małej robótki.

[Narubi]

Nozomi

Ranga D - 1/15+
Naguri

Podróż tego wędrowca jeszcze się nie skończyła i prawdopodobnie nigdy się nie skończy. Tą podróżą było przemierzanie licznych miast i krain i podziwianie tego wszystkiego, ewentualnie jakieś naukowe badania. Każdy wędrowiec miał jakiś swój cel. Tą podróżą, w sensie metaforycznym, było także życie. I także życie miało swój cel. Oczywiście na końcu życia była śmierć, niemniej jednak jeśli ktoś myślał, że to ona jest celem, to był głupi i był w błędzie. Po prostu nieszczęśliwy człowiek. Tym razem celem wędrówki była tablica informacyjna. Naguri dotarł do niej dość szybko. Nie miał problemów z jej odnalezieniem. Wystarczyło podążać za tłumem, który także się kierował w jej stronę, niemniej jednak nią samą omijał szerokimi łukami z dwóch stron, a może nawet i trzech czy czterech. Ciężko to było stwierdzić. Ludzie po prostu ją okrążali, idąc we wszystkie możliwe strony, totalnie ignorując to coś. Ogłoszeń było dużo, niemniej jednak większość wyglądała jakby była po prostu stara. Wskazywała na to jakość papieru. Oczywiście mogło to być mylne wrażenie, ale i tak. Tablica nie zachęcała przechodniów swoją estetyką, a i treść pozostawiała wiele do życzenia. Były tutaj jakieś drobne ogłoszenia na temat kupna czy sprzedaży, informacje o zaginionych kotach z dopiskami "ŻADNEJ NAGRODY!" - tak na wszelki wypadek, gdyby jakiś ninja przyprowadził zwierzaczka i żądał pieniędzy, co oczywiście było głupie, bowiem nikt nie chciał się podjąć tego za darmo - jakieś ogłoszenia matrymonialne, czy nawet takie dotyczące przyszłego końca świata i nawołujące do nawrócenia się na drogę Stwórcy czy inne tego typu dziadostwa. Ludziom się widocznie już znudziły i nikt nie przykładał do nich większej wagi. Dla mieszkańców osady ta tablica to był po prostu istny śmietnik. Nic istotnego. I wszyscy co przy niej stali też nie byli nikim istotnym. Można by rzec, że nawet gdyby sam Antykreator stanął pod tą tablicą i tak odebrałaby mu ona całe jego istnienie i sprawiła, że nikt nie zwróciłby na niego uwagi. Naguri był więc sam, niewidoczny dla innych. To było nawet lepiej. Mógł w spokoju przeczytać różne ogłoszenia, w nadziei, że znajdzie jakieś, które go zainteresuje. Zapewne tablicę tą czytali tylko podróżnicy, którzy chcieli sobie szybko dorobić, a może po prostu miała chwilowy kryzys i w innej sytuacji była nawet oblegana? Kto to wiedział? Pewnie tylko mieszkańcy. Niemniej jednak już po chwili Naguri wypatrzył ogłoszenie. Prosta kartka z równie prostym napisem:

Ogłoszenie

Potrzebujemy pomocy! Wysoka nagroda!

Pod spodem był też adres, gdzie przyszły zleceniobiorca powinien się udać po szczegóły. Było to bardzo zagadkowe. Może warto to było sprawdzić?

Jeśli podejmujesz się zlecenia to przenieś się tutaj.