Publiczne łaźnie

[Okami]

Czas na randkę! (D)
[11/15] Misja,misja,misja, teraz tylko to się liczy, o boże dobrze że nie poszedłem z tą rudą.- myślał młody Jugo powstrzymując się od grymasu a wręcz udając że mu się to podoba. Tak niejednokrotnie dostał w kroczę więc taki mały ból psychiczny go nie zabije.Dam sobie radę, skup się! .- Widzisz, no jakby ci to powiedzieć, jestem wstydliwym chłopakiem z małej wioski. Przybyłem tu w poszukiwaniu szczęścia a gdy cię zobaczyłem cię usłyszałem jak me serce zaczęło od nowa bić. Myślałem że to nie możliwe , że miłość od pierwszego wejrzenia nie istnieje lecz niestety, nieszczęśliwie się w tobie zakochałem, później nie byłem wstanie trzeźwo myśleć wiecznie w mych myślach widziałem twoją postać, taką piękną i doskonałą. Jesteś spełnieniem mych marzeń o najpiękniejsza, córko Bogini, Nimfo snująca się przez krainę mych snów. Pewnie jesteś ciekawa jak się tu dostałem ? widzisz zakochani są zdolni do wszystkiego, dowiedziałem się iż tu dziś będziesz i natychmiastowo musiałem też się tu pojawić. Wydałem wszystkie oszczędności aby móc cię zobaczyć o najpiękniejsza ale czym że są pieniądze w stosunku do widoku na które me serce, rozum i dusza zgodnie krzyczą z radości - mówił to udając nieszczęśliwie zakochanego, o dziwo po mimo jego grzecznego usposobienia kłamstwa przychodziły mu z taką łatwością iż pod koniec sam prawie w nie uwierzył.

[Ningyo]

Czas na randkę! (D)
[13/15] Okami niczym prawdziwy szaman rozpoczął zaklinanie niezbyt urodziwej Kyoko. Trzeba przyznać, że jak na nieprzyjazne warunki udało mu się złożyć całkiem ładną litanię do jej serca i urody. No, zuch chłopak, trzeba go pochwalić, że mimo iż został przyparty do muru to starał się wybrnąć z sytuacji obronną ręką. Dziewczyna początkowo nie chciała wierzyć jego słowom, jednak z każdym wypowiedzianym słowem jej serce miękło, a nogi robiły się jak z waty.
-To prawda? Nie kłamiesz? Przyszedłeś tu wiedziony miłością i wszedłeś na mój wieczór panieński, by powiedzieć mi to wszystko? O mój Boże, nie mogę w to uwierzyć! To jest zbyt piękne. Powiedz, że mnie kochasz, a natychmiast zerwę zaręczyny. Błagam, powiedz mi to prosto w twarz!-wydukała zarumieniona, nie posiadając się ze szczęścia. Jej obecne małżeństwo zostało zaaranżowane by połączyć dwie rodziny, czysty biznes i nic więcej. Wizja życia z kimś, kto naprawdę ją kocha sprawiała, że jej serce biło szybciej. Nie spodziewała się, że coś takiego może się wydarzyć dzień przed jej ślubem.
No, młody Jugo! Czas zakończyć coś zaczął! Powiedz to, wypowiedz magiczne słowa i wypełnij tym samym powierzoną misję!

//Dobra, nie będę Cię już zmuszał.//

[Okami]

Zaraz zzwymiotuje Kocham Cię - Powiedział chłopak i od razu przytulił "dziewczynę" tak aby nie dać jej szans na żaden pocałunek, to by najprawdopodobniej spowodowało odruch wymiotny i musiał by myśleć jak by się z tego wyłgać. Czemuż miał bym cię nie kochać ? ucinał jak najszybciej , wiedział że może coś zwietrzyć. Gdy skończył się do niej przytulać nakazał jej wszystko przemyśleć a sam udał się do pomieszczenia obok. wytrzymać kilka godzin z nią to pestka, nie zrzygać się na jej widok to problem. myślał wiedząc że zaszedł już za daleko i nie może już tego powstrzymać. A może po wszystkim wyruszę na mur? tam nie dotrze a jak dotrze wezmą ją za potwora i zabiją .

[Ningyo]

Czas na randkę! (D)
[15/15] I stało się! Jugo nie mogąc znaleźć innego wyjścia z tej koszmarnej sytuacji wypowiedział słowa, które niejednemu z trudem przechodzą przez gardło, a w tych okolicznościach nawet najsilniejsi mieliby pewne obiekcje co do wyznania miłosnego. On jednak pozostał niezachwiany, bez mrugnięcia okiem wyznał jej swoje fałszywe uczucia, gotów przyjąć na siebie konsekwencje. Ba, niemałe konsekwencje! Łudził się, że łatwo wyrwie się z objęć kobiety, jednak nie dane mu było, o nie! Rozpoczął się koszmar, kobieta złożyła na jego ustach czuły pocałunek językiem sięgając głębi podniebienia młodego shinobi. Trwali tak złączeni miłością przez dobre dwadzieścia sekund, potem nastąpiła seria mniejszych pocałunków. Odruch wymiotny to mało, chłopak musiał się zmierzyć z niepohamowaną chęcią zapaści na śpiączkę, bądź popadnięcia w epilepsję.
-Zdecydowałam mój luby! Od dziś to Ty jesteś moim narzeczonym! Dziewczęta! Przynieście obrączkę!
Nim zdążył cokolwiek zrobić, wybudzić się z transu i zaprotestować, na jego palcu spoczywała już żelazna obrączka - niezwykle ciasna, niemożliwa chyba do zdjęcia w inny sposób, niźli amputacja. Gratulacje - Okami ma narzeczoną, a ślub może się odbyć w każdej chwili gdy tylko Kyoko o tym zadecyduje. Ciężar odpowiedzialności jest ogromny i złamałby niejednego, jednak Jugo sam podjął taką decyzję.


Gratuluję wypełnionej misji! Od teraz fabularnie posiadasz niezwykle urodziwą narzeczoną (ehe!), oraz pierścień z żelaza na palcu, który zmniejsza nieco swobodę ruchu dłonią prawej ręki. Aby zrzucić z siebie ten ciężar potrzebujesz MG, który pomoże Ci naprostować fabułę (to nie będzie łatwe). By twoje burzliwe życie miłosne nie zmieniło się w prawdziwy sztorm - wszelkie działania na Kyoko mogą być wykonane dopiero od następnego poniedziałku (07.03.2016). Mile widziane używanie narzeczonej w fabule - za pośrednictwem MG, lub samemu. Będę miał na Ciebie oko, powodzenia.

PS. Gdy wrócisz fabularnie do domu znajdziesz list z wynagrodzeniem za misję i podziękowaniami od pana młodego i całej jego rodziny.

[Okami]

-Nie... - pomyślał, chciał przerwać pocałunek, ale wiedział, że musi zakończyć misje.- Obrączka, ślub ? Co ja zrobiłem... mur... tam nie będą pytać o przeszłość, tam mnie nie znajdzie... kiedyś.... kiedyś to wyjaśnię.... a może... może zapomni... ślub ze smokiem, albo i centaurem tego mi było trzeba... kso!-- chciał uciekać i wiedział jak to zrobić - Muszę... muszę iść, mam jeszcze coś do zrobienia zanim będę wolny...- powiedział enigmatycznie i szybko wyszedł z łaźni. Gdy tylko znalazł się na ulicy zaczął biec- Dom, potem mur, nie, na mur od razu, nagroda zaczeka. Zanim ktokolwiek się zorientuje, dam radę - mówił sobie w myślach starając się uciec.

[z/t]

[Reigen]

Więzienie nie jest miejscem, które sprzyja rozwojowi zdolności ninja. Nie sprzyja nawet rozwojowi fizycznemu, gdyż wyżywienie jest marne, a warunki tragiczne. Pierwsze dni na wolności Reigen spędzał zatem na treningach, które miały przywrócić mu dawną sprawność. Pierwsze trzy doby zainwestował po prostu w ćwiczenia ciała, a kolejne skupiały się na chakrze oraz jej manipulacji. Aktualnie łączył te dwie dziedziny ze sobą, gdyż czuł się już niemal pewien, że ma dawną sprawność.
Po prawie całym dniu wysiłku dobrze było przyjść do łaźni, aby mięśnie mogły odpocząć. Więzienie takich luksusów nie miało. Wiadro z zimną wodą to największa przyjemność, jaką można było otrzymać w dziedzinie higieny i czystości. Łaźnie oferowały także dwie inne ciekawe rozrywki - kobiety i alkohol. Tego też brakowało Reigenowi za kratkami. Alkohol starał się ograniczać, by nie powrócić do swoich starych nawyków, a kobiety... przeszłość wciąż bolała, jednak młodzieniec nie należał do tych, którzyby poświęcali swe życie na rozpamiętywaniu przyszłości. Stało się tak, a nie inaczej. Trudno. Odpokutował swoje i należało żyć dalej.
- Przyjemnie. - mruknął, gdy zanurzył swe ciało w gorącej wodzie. Podział na jednoosobowe boksy był całkiem wygodny, chociaż mało osób przestrzegało tej zasady. W niektórych siedziały dwie osoby, a w innych nawet trzy. Reigen był samotny i nawet mu to nie przeszkadzało. Wokoło słychać było rozmowy innych, którym nie przysłuchiwał się. Nie interesowało go to. Jeden ręcznik miał obwiązany wokół pasa, a drugi położył na brzegu, gdy zanurzył się po samą brodę w wodzie. Czas na relaks.

[Arashi]

"Tylko nie po twarzy!"
Misja rangi D dla Reigena 1 z 15 Wolność, swoboda. Tak błaha z pozoru rzecz była ogromną wartością dla skazańców. Reigen, który niedawno opuścił niezwykle wygodne, więzienne życie, napawał się utraconą władzą nas swoją własną osobą. Teraz to on ustalał sobie schemat dnia. Cele, zajęcia, jadłospis. Pewnym przestępcą sprawiało to problem, po wielu latach w szarej, odgórnie narzuconej kolejności codziennych czynności, miewali pewne trudności z przystosowaniem się do warunków, w których sami decydowali o wszystkim. Zapewne stąd tak wysoki odsetek samobójstw byłych, zwłaszcza tych starszych skazańców. Hōzuki starał się odciąć od szmerów okolicznych rozmów, jednak w relaksie zaczęła przeszkadzać nabierająca rumieńców rozmowa dwóch mężczyzn. Tony obu osobników stawały się coraz głośniejsze i bardziej gwałtownę. Wreszcie, jakby uwolnione z zamkniętego pudełka, na świat wyrwały się naprawdę głośne, pełne agresji krzyki. Tumult stawał się coraz głośniejszy, a Reigen został świadkiem zmiażdżenia lewej strony swojebo boksu. Boom! Drewniane elementy ściany poleciały na wszystkie strony, a kilka ostrych kawałków na pewno poszybowało w stronę byłego skazańca. Kolejny widok? Dwa nagie, grubie cielska mężczyzn, które niczym dwa pociski wleciały do wody, w której znajdował się shinobi. Niespodziewani goście nic sobie nie robili z obecności urodziwego młodzieńca, okładając się nawzajem pięściami. Ty sprzedajny śmieciu. Ty gnoju pierdolony! - krzyknął któryś. Jeden z nich zdecydowanie miał przewagę, znajdując się na swoim rywalu, jednym z ciosów łamiąc mu nos. Woda zaczęła zabarwiać się na kolor jasnego szkarłatu. Najwyraźniej nie zamierzali przestać.

[Reigen]

Nawet jeżeli Reigen nie miał zainteresowania w rozmowach innych, to został zmuszony do wysłuchiwania kłótni, która toczyła się gdzieś w pobliżu. Hałas mu wielce nie przeszkadzał, chociaż cisza byłaby mile widziana w takiej chwili jak ta. Zmrużył oczy, próbując ignorować krzyki, jednak nie było to możliwe. Cały harmider nabierał na sile. Jak się nie zamkniecie, to przypierdolę któremuś. Jeszcze miał na tyle nerwów, aby nie poderwać się i zamienić myśli w czyny, aż w końcu sprawa nabrała takiego obrotu, iż niezbędna stała się reakcja Hōzukiego.
Trzask i oberwanie kawałkami czegoś zmusiły byłego skazańca do otworzenia swych złotych oczu. Może i stałaby mu się nawet krzywda, gdyby nie pasywna właściwość rodu, do którego przynależał. Widok nie należał do najprzyjemniejszych. Jeżeli Reigen liczył na widok nagich ciał, to nie chodziło mu o dwóch grubasów, którzy okładają się pięściami po mordach. Do łaźni przyszedł, aby móc poobserwować przy okazji kobiety lub nawet zabrać jedną ze sobą, jeżeli dopisałoby mu szczęście. Irytacja młodzieńca jedynie wzrosła, więc gwałtownie poderwał się. Wokół jego pasa wciąż był ciasno zawiązany ręcznik, który aktualnie był zupełnie mokry, gdyż znajdował się pod wodą. Hōzuki podszedł do dwójki spaślaków i złapał tego, który miał przewagę, za włosy. Mocny chwyt i jeszcze mocniejsze szarpnięcie miało ich oderwać od siebie. W razie czego pomógłby sobie drugą ręką, łapiąc za ramię. Nie chciał dotykać ich mokrych cielsk, bo z pewnością wyśliznęliby mu się. Gdyby, którykolwiek dalej się stawiał lub próbował wyrwać, to Reigen nie zawahałby się, by zwyczajnie prawym prostym uspokoić go. Czuł się zupełnie bezpieczny w takim starciu, gdyż jego Kekkei Genkai zapewniało mu nietykalność w zwyczajnych bójkach, a gdyby tego było mało, to wokoło znajdowało się pełno wody.
- Co tu, do kurwy nędzy, się dzieje?! - ryknąłby do nich, obnażając przy okazji swoje rekinie zęby. Co do samej bijatyki, to nie miał nic przeciwko mordobiciu i gdyby tylko nie przeszkadzali mu w odpoczynku, to mogli się nawet skórować, a Reigen miałby to głęboko gdzieś. Teraz mu przeszkadzali i nawet zniszczyli boks, w którym się znajdował. Nie mógł się powstrzymać od reakcji. Nie pozwoliłby im dalej się okładać - odciągałby ich od siebie i może nawet sam uderzyłby kilka razy, aby zniechęcić do dalszej bitki. Jak chcieli załatwiać ze sobą jakieś sprawy, to poza łaźniami.

Nie wiem czy to potrzebne na misji rangi D, ale i tak wkleję swoje statystyki.

ATRYBUTY PODSTAWOWE:

SIŁA 20
WYTRZYMAŁOŚĆ 15
SZYBKOŚĆ 21
PERCEPCJA 25
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1

Nazwa

Suika no Jutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

E: 7% | D: 6% | C: 5% | B: 4% | A: 3% | S: 2% S+: 1%(za skroplenie)

Dodatkowe

Technika Pasywna, od klanowych A możliwość zmiany w olej za potrójny koszt

Opis Podstawowa technika klanu Hōzuki. Polega ona na zamianie dowolnej części ciała (bądź też jego całego) użytkownika w wodę, przez co unika obrażeń wynikających z ataku przeciwnika. Technika aktywuje się samoczynnie i bez wiedzy właściciela, wykorzystanie elementu zaskoczenia do skutecznego ataku jest więc znacznie utrudnione. Technika chroni przed większością obrażeń i ich rodzajów, z niewielkimi wyjątkami. Po dostatecznym opanowaniu umiejętności swojego klanu, możliwym jest zmiana w olej, który ma praktycznie te same właściwości co woda, pozwala jednak tworzyć za jego pomocą nowe techniki i ich kombinacje.

[Arashi]

Misja rangi D dla Reigena 3 z 15 Lecące odłamki roztrzaskanego boksu wbiły się w ciało Reigena nie czyniąc przy tym żadnych szkód. Takie kekkei genkai prezentowało szereg wspaniałych udogodnień, w tym odporność na drzazgi (uwaga, młodzi Senju, możecie mieć problem!). Dwa spocone, okładające się pięsciami ciała nie stanowiły upragnionego widoku, na jaki miał nadzieję mężczyzna. Z pewnoscią uradowałyby go odwiedziny dwóch, umięśnionych zapaśniczek. Shinobi dałby się ponieść swojemu alter-casanovy-ego i ruszyłby na podbój serc. W tej sytuacji pozostawało mu ruszyć na podbój włosów silniejszego osiłka. Co prawda, Reigen nie był aż tak tęgim osobnikiem, żeby odrzucić ciężkie, spocone cielsko, ale brudny chwyt, jakim było ciągnięcie za włosy wystarczył. Walczący zostali rozerwani, a pytanie shinobiego zbyli przekleńśtwami. Ten, którego obecnie bolała skóra głowy przypominał fizjonomią wielkiego kalafiora, ze swoimi kręconymi włosami, przypominającymi afro. Czerwona, obtłuszczona twarz, małe świńskie oczka i wyraźny gniew wypisany na twarzy. Natomiast właściciel rozkwaszonego nosa, za który właśnie sie trzymał, był wyraźnie chudszy, z długimi blond włosami. Mimo potu i krwi, Reigen mógł dostrzec, że jego twarz była zadbana. Zero cienia zarostu, wyregulowane brwi. Wtem! Wcześniej odciągnięty osiłek wyrwał się do przodu i mocnym kopniakiem niemalże znokautował oponenta. Pierdol się skończony pedale. Już nie istniejesz! - zakrzyknął i niczym rozwcieczony buhaj odszedł gniewnie w swoją stronę. W oczach uderzonego kłębiły się łzy smutku, niemocy i wściekłości. Raz po raz przykładał dłoń do nosa, sprawdzając czy krew dalej leci. Drugą dłonią masował miejsce, w które przed chwilą został uderzony. Przepraszam za tą sytuację dobry człowieku. Jestem Mei. A ten chodzący pierdolnik to Nantyo. Widziałem jak go odciągnąłeś. Powiedz mi, chcesz zarobić trochę ryo? - zakończył atakiem kaszlu, zapewne spowodowany przygnieceniem przez cielsko Nantyo podczas bójki.

[Reigen]

Z całą pewnością te dwa lata w więzieniu miały większy wpływ na organizm Reigena, niż ten zakładał. Wspomnienie dawnej siły zostało właśnie skonfrontowane z rzeczywistym stanem i efektem było lekkie rozczarowanie. Nadrobienie takich zaległości nie mogło trwać jedynie kilka dni. Przed Hōzukim było jeszcze sporo treningów, aby powrócić do dawnej świetności. Mimo nienajlepszego stanu, to i tak udało się rozdzielić dwa cielska od siebie, chociaż to wcale nie przywróciło trzeźwego myślenia ani jednemu, ani drugiemu. Obaj byli równie wściekli, ale przynajmniej nie równie obrzydliwi. Ten, który zwyciężał, wyglądał ochydnie, a jego oponent przynajmniej próbował zadbać o siebie. Reigen tam wielkim fanem męskiej estetyki nie był, ale był zdania, że prawdziwy facet powinien być przynajmniej trochę zadbany. Z pewnością nie powinien być tłusty, bo z twarzą ciężko było coś zrobić, jak się urodziło takim, a nie innym.
W końcu ten brzydszy wyrwał się i z kopnięcia praktycznie wyeliminował swojego przeciwnika. Sprawa została rozwiązana, bo pojedynek dobiegł końca. Hōzuki już chciał odejść do innego boksu, by dalej odpoczywać, ale wtem odezwał się przegrany. To było oczywiste, że nie ruszy za tamtym spaślakiem, aby mu skopać dupsko, bo żaden z nich nie był ani jego wrogiem, ani kolegą, aby wplątywać się w ich porachunki. Zresztą już za rozróby siedział raz w więzieniu, więc jak nie dało się za to zarobić, to nie było co myśleć nawet o akcji. Nie teraz, nie tak świeżo po wyjściu zza krat. Wszystko się zmieniło, gdy poobijany zapytał o chęć zarobku. Widok jego rozkwaszonej twarzy i załzawionych oczu wywoływał w Reigenie irytację, którą skwitowałby chętnie własnym ciosem i instrukcją, aby zmężniał, a nie wysługiwał się innymi, ale... czemu nie zarobić na frajerze?
- Zawsze chętnie zarobię. Rozumiem, że mam mu wpierdolić, a Ty mi za to zapłacisz, nie? - zapytał z szerokim uśmiechem. Jego rekinie zęby dodawały drapieżności całej wypowiedzi oraz jego aparycji. - Przejmne z pożytecznym. - dodał po chwili równie zadowolony. Lubił się bić i lubił łatwy pieniądz. Teraz mógł pomóc mężczyźnie w potrzebie, zarobić, pokazać komuś gdzie jest jego miejsce i jeszcze samemu być bez zadrapania. Idealnie. Teraz wystarczyło poczekać czy rzeczywiście Mei chcę nasłać Reigena na Nantyo, a później wziąć się do roboty. Swoją drogą - Hōzuki specjalnie nie przedstawiał się, aby w razie problemów nie można było go tak łatwo wskazać. Nawet jakby narobił sobie dymu w Ryuzaku no Taki, to planował niedługo wrócić do Kantai, więc w razie czego mógł zbiec. Szkoda tylko zostawiać znów matkę samą sobie.

[Arashi]

Misja rangi D dla Reigena 5 z 15 Trzeba oddać Reigenowi. Zachowywał wystarczającą ilość rozsądku, aby nie wpakować się w bezmyślne tarapaty. Zazwyczaj władze były zdecydowanie mniej pobłażliwe względem byłych skazańców. Taka tendecja była szczególnie nasilona w miastach kupieckich, gdzie "świeckie" towarzystwo sprawiało wrażenie przewrażliwionych na punkcie ochronie nieuzdolnionych walecznie cywilów. Zatem otwarta bitka w centrum metropolii nie wchodziła w grę. Zdecydowanie bardziej zadbany mężczyzna otarł krew z twarzy i splunął za siebie krwią buhającą z rozciętej, opuchniętej wargi. Lekko spanikowany dotykał swoich ust. Matulu przenajświętsza, jaka opuchlizna. Oby zeszło do jutra. Nie może tak być. Muszę to jakoś zakryć! - najwidoczniej aparycja była dla niego bardzo istotna. Potrząsnął głową. Opamiętał się, a następnie spojrzał swoimi fiołkowymi oczami na Hozukiego. Może nie podchodźmy do sprawy aż tak brutalnie. Widzisz, to była lekka sprzeczka, do której dołączyło sporo emocji. Muszę jednak przyznać, że Nantyo nigdy nie należał do rozważnych osób i obawiam się, że jeśli mnie zobaczy rzuci się znowu. Potrzebowałbym ochroniarza, bo muszę odwiedzić miejsce, gdzie ON może się pojawić. Widziałeś sam, to nikt silny, a ktoś tak dobrze zbudowany jak ty na pewno sobie z nim poradzi. - zakończyl niby to przypadkiem uśmiechając się do Ciebie w sposób nie wskazujący na cnotliwość. To tylko jeden wieczór. Zgadzasz się? - zakończył wypowiedź po czym wyszedł z łaźni i zaczął się osuszać.

[Reigen]

Lekkie prychnięcie było wystarczającym komentarzem na zamartwianie się mężczyzny o własny wygląd. Nie chodziło tutaj o to, że nie powinien się zupełnie tym przejmować, ale zwyczajnie o nadzieję, że do jutra zejdzie. Z tego co było słychać, to miał złamany nos, a kość w jedną noc się nie zrośnie. Opuchnie, będzie boleć i zrobi się garb, czyli standardowa sprawa. Rozcięta warga i siniaki też nie znikną tak szybko, ale to już nie był problem Reigena. Nie zamierzał podawać mu niesamowitych porad jak poradzić sobie z obrażeniami z dwóch powodów. Pierwszym był oczywisty fakt - gówno go obchodził Mei. Drugi powód był nieco mniej oczywisty - jako Hōzuki nie miał problemów z ranami i leczeniem ich, więc nie znał się na tym.
Jak zwykle młodzieniec był zbyt gwałtowny. Już chciał bić Nantyo, już był gotowy ruszyć za nim, a Mei nie chciał niczego takiego i prosił jedynie o ochronę. Było to bardzo dziwne, bo Reigen na jego miejscu za rozkwaszony nos i takie upokorzenie złamałby najchętniej temu grubasowi kilka żeber i ręce, a nie odpuścił to jak gdyby nigdy nic. Różni byli ludzie, a były skazaniec nie chciał wtykać nosa w nieswoje sprawy. Jeszcze nie teraz, kiedy na końcu języka czuć było wciąż smak tej obrzydliwej papki zwanej "jedzeniem" z więzienia.
- Może być i tak. Przeciwnik z niego żaden, więc to będzie łatwa robota. Zgadzam się. - odparł Hōzuki i zabrał ręcznik z brzegu rozwalonego boksu. Zupełnie zignorował dziwny uśmieszek posłany w jego stronę, aby zbytnio nie przesadzać z łączeniem informacji.
Reigen ruszył do szatni gdzie dokładnie wytarł ciało przed założeniem ubrań. Nie nasiedział się zbyt długo w wodzie, ale przynajmniej miał zajęcie na wieczór, z którego mógł wyciągnąć trochę Ryo, a to z pewnością mu się przyda. W więzieniu część jego ekwipunku zarekwirowano i teraz miał spore braki w wyposażeniu. Szczególnie brakowało mu jego ogromnego miecza, którym aktualnie mógłby nawet nie być w stanie się posługiwać. Nie z tą kondycją fizyczną. Po ubraniu się Hōzuki postanowił zaczekać na Meia przed wejściem do łaźni. Nie potrzebował informacji gdzie idą, ani nic więcej, bo zadanie było proste - stać u boku i nie dać swojemu klientowi znów zebrać wpierdolu. Banalniej być nie mogło.

[Arashi]

Misja rangi D dla Reigena 7 z 15 Lekka irytacja Reigena ulotniła się z duszy pod postacią prychnięcia. Dość specyficzna osoba, jaką był Mei, puściła ten dźwięk mimo uszu kontynuując swoją wypowiedź. Co prawda Hōzuki w myślach już sprowadzał grubasa do parteru, jednak prośba pobitego jegomościa miała troszkę inny charakter. Nie oznaczało to, że Reigen się nie zgodzi. Ochrona poturbowanego cywila nie brzmiała jak coś wykraczającego poza zdolności shinobiego, toteż przystał na ofertę Mei. Jak dotąd Hōzuki wykazywał się sporą dozą przezorności, jednak w tym momencie zdawało się pominął dwie ważne kwestie. Cóż jeśli sprawa nie wygląda na tak prostą jak się wydaje i Mei ma poważnych wrogów? Poza tym, co to oznacza trochę ryō? Czy opłaca się tłuc z nieznajomym za piętnaście sztuk waluty? Możliwe, że przez długi pobyt w więzieniu zapomniał części formalności przy akceptowaniu zleceń, kto wie, a nuż pieniądze nie grały dla niego aż tak wielkiej roli i każdy zarobek był w tym momencie ważny, a ze względu na swoje kekkei genkai nie bał się żadnej konkurencji.
Na twarzy Mei zagościł szczery uśmiech i wyraz ulgi, kiedy usłyszał, że shinobi przystał na jego propozycję. Jak się nazywasz mój bohaterze? - zagadnął kiedy oboje przeszli do szatni i zaczęli się ubierać. Pobity mężczyzna zaczął też nakładać tusz podkreślając swoje rzęsy oraz puder, którym nieudolnie maskował rozbitą wargę. Z nosa przestała kapać krew. Może pozorne złamanie okazało się bardzo mocnym stłuczeniem? Kiedy Mei już się przyszykował, a zajęło mu to zdecydowanie więcej czasu niż Reigenowi zachęcił go do wyjścia na zewnątrz gdzie kontynuuował. Będziemy szli na północ miasta, tam jest mój ulubiony bar, w którym muszę załatwić kilka spraw, ale niestety tam też można spotkać Nantyo. - nawiązał do celu marszu, oddalając się od łaźni.
z|t

@Reigen - powiedz mi, twoja postać ma 22 lata. Piszesz o niej młodzieniec, ja piszę mężczyzna i trochę się to kłóci. Które określenie wolisz?

[Reigen]

Niektórzy mogliby uznać, że rzeczywiście Reigen wykazał się brakiem rozwagi w prędkim podjęciu się zlecenia, ale byłaby to gruba pomyłka. Hōzuki nie lubił przesadnie gadać, ani nie był typem, który potrzebuje wszelkich informacji do działania. Wystarczyły konkrety. W zleceniu mowa była o samym Nantyo, a skoro do swojej ochrony Mei wynajmuje pierwszego lepszego mężczyznę z łaźni, to nie może być zbyt mocno zagrożony. Nie wybrałby się też do tak niebezpiecznego miejsca ze słabą obstawą ktoś, kto boi się o wygląd swojej twarzy, a przecież oprócz utraty wątpliwej urody mógł również stracić życie. Sprawa wynagrodzenia była jeszcze prostsza do wyjaśnienia - Reigen nie obawiał się, że dostanie za mało pieniędzy, bo przecież w razie czego mógłby przypomnieć, że to przecież on go chronił i, możliwe, załatwił jego przeciwników. Do kogo się zwróci, gdy ochroniarz zażąda lepszej wypłaty? Skoro obił tamtych, to co zrobi z bezbronnym? I taką właśnie logiką kierował się Hōzuki. Prosta, konkretna i brutalna. Nie było sensu wypytywać o bzdury, które nie przydadzą się w niczym.
Mei z całą pewnością wywoływał u Reigena obawy związane z orientacją seksualną swojego pracodawcy. Osobiście podchodził do tego tematu tak samo, jak do późniejszego makijażu. Wyjebane. Jego morda, jego dupa i jego sprawa. Zaniepokojenie było jedynie spowodowane tym, że mężczyzna mógłby się przystawiać do byłego skazańca, a ten nie mógł obiecać, że nie puszczą mu nerwy i sam nie zdzieli go, chociaż zadaniem była ochrona.
- Mówią na mnie Reigen. - odparł i zaczął zakładać części ubrania na swe nagie ciało. Nie śpieszyło mu się, ani nie mógł się śpieszyć, bo miał ochraniać Meia, więc spokojnie czekał i starał się nie przyglądać specyfikom, które blondyn nakłada na twarz. Był to pierwszy raz kiedy widział, aby facet korzystał z kosmetyków, ale dopóki nie wpływało to na osobę Hōzukiego, to miał to w głębokim poważaniu.
- Jak się rzuci na Ciebie z łapami, to go powstrzymam. Tylko Cię ochraniam, więc samemu nikogo nie zaatakuję. - wyjaśnił ostatnią rzecz, gdyż nie chciał robić jakichś rozrób w barze. Już ma nauczkę za takie akcje. Obrona była jednak czymś innym i w razie czego mogli za niego poświadczyć, że jedynie bronił swego pracodawcy i tyle. Podążył zaraz u boku mężczyzny, aby móc odpowiednio zareagować. Teraz miał przy sobie ekwipunek, więc czuł się jeszcze pewniej, niż wcześniej. Reigen obserwował uważnie okolicę, bo kto wie czy Nantyo nie czekał gdzieś za rogiem albo nie nasłał kogoś innego. Reakcja była oczywista - wyciągnięcie wielkiego kunaia, który był przy boku i blok orężem. Ewentualnie mógł zasłonić ciałem blondyna, gdyż Hōzuki nie obawiał się niczego poza Katonem i Raitonem. A nawet to w drobnych dawkach nie było dla niego wielkim zagrożeniem.

Z/T
Statystyki podałem wcześniej. Wkleje je na nowo jak zmienimy lokację.