Sklep z wyposażeniem

[Sarutobi Kazumi]

Dziewczę ruszyło raźnym krokiem ze sklepu, starając się przyzwyczaić do dodatkowego balastu i wszystkich kabur przymocowanych tu i ówdzie. Nowe doświadczenia, szkoda tylko, że tak upierdliwe. Cialo przywyknie, to kwestia czasu, a świadomość posiadania tylu narzędzi mordu wpływało pozytywnie na morale kunoichi. No i teraz chyba nikt nie będzie miał wątpliwości, że nie stoi przed nim tylko ładna buzia. Gorzej, jak przypadkiem pomiesza się jej co gdzie poupychała i zamiast notki wybuchowej sięgnie po oślepiajacą. Albo odwrotnie, co skończyłoby się pewnie jeszcze gorzej. A szkoda niszczyć tak ładny pancerz, ne? I wtedy cały z trudem zbudowany spokój ducha zakłócił płacz dziecka. O ile można to nazwać płaczem, bo bardziej przypominało zawodzenie rannego demona. Ktoś mu zamordował na jego oczach rodziców? Obdarł żywcem ze skóry? Nie no, chłopczyk wyglądał na całego i zdrowego - kończyny na swoich miejscach, krwi brak, wnętrzności nadal wewnątrz... Więc po przeszkadzać ludziom zajętym swoim życiem? Świetnie, jeszcze gapi się na mnie tymi swoimi słodkimi oczami, to miało nakłonić mnie do pomocy? Ech.
Kazumi podeszła do dziecka powoli, starając się go nie spłoszyć. Raczej nie mógł być zagrożeniem, ne? Myśliwym który zaraz zrzuci swój kamuflaż i spróbuje zabić ofiarę. A co jeśli było wyznawcą Jashina i w ten sposób ściągało ofiary w pułapkę?
- Um... Stało ci się coś? Pewnie zgubiłeś rodziców, pieniądze na zakupy albo coś takiego, ne? Poproś strażników, z pewnością ci pomogą! To ci panowie w zbrojach. - zawołała z uśmiechem i poczochrała włosy dziecka. Po tych słowach nastąpił nagły obrót i udanie się w kierunku bramy miasta - wprost do siedziby Jashina. Nie przepadała za smarkami - tymi z nosa tym bardziej, ale poświęcenie odrobiny uwagi powinno chłopaka uciszyć, ne? W Ryuzaku zawsze kręcili się strażnicy, musieli się kręcić, sprawiać wrażenie wszechobecnych. Pilnowali by nikt nikogo nie zabijał na ulicy, a rankiem znajdowali zwłoki za progami budynków i świat kręcił się dalej. Więc jakiś patrol mógłby się zająć tym dzieckiem, ne?

[Chuichi]

Misja rangi D dla Kazumi - post 3 z 15
~Szmatuszka~ Jeśli trochę żelastwa miałoby sprawić, że ludzie zamiast ładnej buzi będą widzieli kunoichi, to w takim razie zamiast widzieć Kakuzu człowiek widziałby metalowy słup. A tak nie jest! Jeden do zera dla ludzi, a Kazumi przegrywa. I to już w pierwszym starciu, a powoli docieramy do drugiego. Dziecko zdawało się bowiem nie być zadowolone z odpowiedzi Jashinistki. Owszem, ucieszyło się kiedy podeszła, ale jej oddalenie się wywołało tylko jeszcze głośniejszy płacz oraz objęcie jej nóg malutkimi, mokrymi od łez rączkami. Chłopczyk trzymał się kunoichi tak, jakby miała być jego ostatnimi drzwiami z tonącego statku, na które ktoś z jakiegoś powodu nie chce go wpuścić, chociaż zmieściłyby się tam spokojnie dwie osoby.
- N-n-nieeeeee! Oni mi nie chcą pomóc. Mówią, że nie mają czasu na odebranie Yoshimitsu mojej szmatuszki. On mi ją zabrał! Zabrał mi ją i mówił, ż-że jak po nią przyjdę, to mnie pobije! Ja nie chcę być pobity, ale nie chcę też, żeby on miał moją szmatuszkę. Niech mi Pani pomoooooożeeee, abułebeałeóeawoełełeęeee! - wyjaśnił dość niezrozumiale, ale ogólny zarys był do przyjęcia. Jakiś Yoshimitsu mu coś zabrał i groził jeszcze pobiciem, jeśli przyjdzie odebrać swoją własność. Nosz to prawdziwy huncwot musiał być z tego Yoshiego. Jednak dzieciak miał przeczucie, że jego żale, prośby i płacze nie do końca przekonają Kazumi. Pomimo swojego rozdygotanego stanu zdołał więc wpaść na kolejny pomysł. Tam, gdzie nie pomagają prośby, pomoże na pewno uprzejmość i pochlebstwo.
- Nazywam się Murai, silna pani! Bo p-pani jest silna, prawda? Wygląda pani na taką i wychodziła ze sklepu dla silnych ludzi. Dla pani spuszczenie bęcków takiemu Yoshimitsu to nic! Naskarżyłem na niego strażnikom, ale powiedzieli, że tego nie widzieli, więc nic nie zrobią. No, ale jak mieli widzieć? Nie mam im jak tego pokazać. Musi mi pani pomóc. - gadane może i miał niezła, całkiem fajnie przytulał do nogi (pewnie wiele nóg w życiu już przytulał i nikt mu nie odmawiał), a na dodatek był uparty. Wszystko wskazywało na to, że biedny, poszkodowany Murai jednak nie odpuści, a na pewno nie tak szybko, jak chciałaby tego Jashnistka. Czy nie prościej będzie po prostu zainterweniować?

[Sarutobi Kazumi]

Eee... Naprawdę? Dziecko włóczy się samo po mieście, na sierotę z ulicy nie wygląda, ale żadne służby się nim nie zajmą? Wdzięczni rodzice z pewnością rzuciliby trochę ryo, a już na pewno ociepliłoby to wizerunek strażników. Wiadomo, dorośli ludzie nie powinni uganiać się za jakimś szmatuszkami... Czymkolwiek dokładnie ów szmatuszki były. Wystarczyło odrzucić dziecko pod próg, tam kilka solidnych klapsów i po krzyku, ne? To prawie jak z pupilami domowymi - tymi małymi, mającymi tendencję do wpadnia pod nogi, zadziwiających zniknięc i równie niezwykłych nagłych powrotów. Z kawałkiem materiału powinno pójść jeszcze łatwiej, ukrycie kilku awaryjnych w trudnych chwilach. Proste jak wzajemna miłość Senju z Uchiha. Szkoda, że rodzice Muraia tego nie wiedzieli - inaczej ich latorośl nie próbowałaby zapuścić korzeni w oparciu o nogi kunoichi. Gdyby tylko tak Kazumi miała przy sobie odpowiedni sekator... Szeroki uśmiech zagościł na jej twarzy gdy dłoń zacisnęła się na rękojeści kunaia leżącego spokojnie w torbie. Wszak za pośladki nie mógł jej obejmować. Ukuła malca w rękę - delikatnie, wybierając punkt choć trochę chroniony przez ubranie - czyli najpewniej w ramię. W świątyni dowiedziała się, jak delikatnym naczyniem jest ciało - tutaj wystarczył lekki dotyk, nic wiecej. Krew nie była tu potrzebna. Jeszcze.
- Widzisz? Można tym zrobić kuku. A twoje kuku będzie dużym kuku jak mnie nie puścisz. A jeszcze większe kuku spotka tego Yoshimitsu jak nie puści twojej szmatki. No, a teraz zaprowadź mnie do tego strasznego bandziora. - z uśmiechem patrzyła w oczy dziecka. Czy naprawdę chciała mu pomóc? Może tylko szukała odpowiedniego momentu by zgubić dzieciaka w tlumie, albo po prostu wskoczyć na dach i zająć się własnym życiem? A, schowała broń do torby - nie potrzebowała tu teraz strażników. Jeśli wcześniej mieli chłopca gdzieś to tym razem nie chciała im dawać pretekstu do interwencji. No i ten cały Yoshi jeszcze by uciekł na jej widok.

[Chuichi]

z/t Zapraszam tutaj.

[Sorata]

Swoje pieniądze chłopak zbierał tygodniami, a to wykonując różnorakie prace, a to zbierając zaległe długi, a to szukając drobnych w fontannie. Koniec końców po takim czasie uzbierał pokaźną kwotę, którą mógł wydać w sklepie shinobi. Ostatnia misja także zrobiła dobrze jego finansom: nie codziennie dostaje się 100 yenów kosztem paru siniaków.
- Dzień dobry - przywitał się jako jeden z niewielu klientów, wchodząc do sklepu. Podobno było to miejsce, gdzie większość shinobi mogła uzupełnić swoje zapasy, ale chłopak nie widział tu tłoku. Może to pora dnia, a może po prostu ludzie byli na misjach? NIeważne!, stwierdził chłopiec i zaczął przyglądać się wszystkiemu na wystawie. W pierwszej chwili nieuwagi skaleczył się ostrzem, a później wbił sobie senbon - to nie był wymarzony dzień dla niego. W końcu zdecydował się na broń bez ostrzy i mnóstwo drobiazgów. Podszedł do sprzedawcy i zapłacił za wszystko, uśmiechając się promiennie...
z/t

Posiada gotówka: 850 Ryo
Koszt zakupu:

• Kij (400) + 2x Kabura na broń (100) + 3x Notka wybuchowa (150) + 2x Granat dymny (200) = 850
  Pozostała kwota: 0

[Hisui]

Zaraz po wydostaniu się z portu postanowiła wstąpić do sklepu z wyposażeniem. Jej własny był w stanie.. No, właściwie to wcale go nie było, a parę rzeczy by się przydało. Jak na przykład żyłka z której można zrobić uproszczoną garotę, bombki dymne i oślepiające.. No, sporo było takich drobnych rzeczy. Przeglądając wyposażenie od razu minęła część z jakimiś ostrzami czy katanami, które były jej kompletnie niepotrzebne, ale przeszła dalej. Przechodząc tak obok regałów co rusz brała kolejne rzeczy do rąk, a sterta przedmiotów na jej rękach się tylko powiększała. W pewnym momencie się zatrzymała, przypominając sobie że nie ma aż tak dużo pieniędzy by wykupywać połowę asortymentu sklepu, wiec cofnęła się i z żalem poodkładała część przedmiotów na swoje miejsce. Z żalem też patrzył na nią sprzedawca, który zapewne liczył na większy utarg, ale co poradzisz jak nic nie poradzisz. Przyniosła do niego wybrane rzeczy, by ten je podliczył i miała nadzieję, że tym razem nie przesadziła.

10 notek wybuchowych - 500 Ryo
2 granaty dymne - 200 Ryo
2 notka świetlna - 150 Ryo
1 bombka chili - 200 Ryo
1 torba - 100 Ryo
2 kabura na broń - 100 Ryo
1 Pigułka ze skrzepniętą krwią 300 Ryo
60 sebon - 60 Ryo
3 "porcje" żyłki (9m) 45 Ryo
2 notatniki, 1 ołówek - 25 Ryo
Posiada gotówka: 1730 Ryō
Koszt zakupu: 1670 Ryo
Pozostała kwota: 50 Ryo

Z ciężkim sercem opróżniła zawartość sakiewki, patrząc na to paręnaście Ryo jakie jej zostało, ale co miała zrobić? Pozbierała wszystko do nowo kupionych kabur i torby, przy czym od razu humor się jej polepszył kiedy widziała jak te zapełniają się zawartością. W końcu to tylko pieniądze, jak będą jej potrzebne to się znów zarobi.

/zt

[Yujiro]

Zakończywszy swoją poranną przebieżkę chłopak postanowił udać się do miasta i poszukać nowego wyposażenia. Nie mógł przecież ciągle nosić tego samego ostrza, więc poszukał jakiegoś przybytku, gdzie takowe można byłoby zakupić! Nie było to trudne - Ryuzaku było ogromnym przybytkiem, stąd też nie szukał długo. Wszedł do sklepu, wcześniej oczywiście zapukał chociaż nie wiedział czemu. Przecież te drzwi były otwarte dla wszystkich o każdej porze dnia i nocy. Popatrzył na to co miał poukładane na półkach starszy facet, który tutaj zarządzał, sporządził sobie małą listę, przekazał je facetowi i położył odpowiednią ilośc monet.

Lista zakupów:
Bandaże 10metrów - 100 Ryo
Pilnik 4szt - 80 Ryo
Shuriken 3szt - 30 Ryo
Kunai 3szt - 30 Ryo
Makibishi 60szt. (2porcje) - 120 Ryo
Bombka świetlna 3szt. - 225 Ryo
Granat dymny 3szt. - 300 Ryo
Miecz obosieczny - 1100 Ryo
Pigułka z krwią 2szt. - 600Ryo
Płaszcz - 100 Ryo

Posiada gotówka: 3890 Ryo
Koszt zakupu: 2685 Ryo
Pozostała kwota: 1205 Ryo

z/t

[Mairi]

Kolejny piękny dzień w życiu naszej młodej Kunoichi zwiastował ogrom wydatków. Dzisiejszego dnia dziewczyna postanowiła pójść do sklepu. Miała dosyć dużą listę zakupów, więc musiała ją w całości zrealizować. Tak więc, wyszła z domu, następnie ruszyła przed siebie wprost do najbliższego upatrzonego sobie sklepu. Będąc w pobliżu dziewczyna dodała szybszego kroku by chwilę po tym wejść do środka. Wewnątrz Mairi poprosiła o wszystko co było jej potrzebne, następnie kiedy to sprzedawczyni dała jej już wszystko ta zapanowała cały ekwipunek gdzie trzeba, dodatkowo schowała resztę przedmiotów do zwoji, by następnie udać się we własnym wyznaczonym sobie wcześniej kierunku...

Z/t

·Kukła "Kishi" 5600+4średnie zwoje= 6200ryo
·Kule:Kuli Kugushi 500ryo za szt x4= 2000ryo
·2x kabura 100ryo
·2x Torba na uzbrojenie 200ryo
·10m bandarza 100ryo
·Pilnik 20ryo
·Lusterko 50ryo
·Pojemnik z Formaliną 200ryo
·Strzykawka x2 20ryo
·2x średni zwój 400ryo
·2x mały zwój 100ryo
·Tanto 400ryo
·Wyb. Notka 2x 500ryo
·Notka świetlna x2 150ryo
·Granat dymny 100ryo

Razem= 10 540

[Yamiyo]

Miałam wtedy około 16 lat (retrospekcja). W zwoju, który dostałam (chyba) od swoich rodziców był opis tworzenia swojej pierwszej marionetki. Dokładnie go przeczytałam i stwierdziłam, że chciałabym spróbować. Nie! Ja musiałam spróbować stworzyć tą lalkę. Inaczej nie mogłabym w pełni rozwinąć wszystkich umiejętności lalkarza (a przecież w zwoju były też opisane techniki z wyższych poziomów - oprócz tych zakazanych oczywiście). Udałam się więc na targowisko i pierwsze czego szukałam to był dość solidny kawałek drewna. Nie było to łatwe, bowiem środek lata ... ludzie w takich chwilach raczej nie palą w piecach ani nie rozpalają ognisk. Jednak oczywiście w pewnym momencie znalazłam sklep - jak mi się wydawało - ze sprzętem stolarskim. Kawałki drewna gdzieś tam się walały. Dodatkowo młotki i dłuta i różnego rodzaju heble. Była też piła do drewna. Jakże się więc zdziwiłam, gdy zobaczyłam tam coś na wzór wyrzutni (aż trzy rodzaje, ale chyba ostatnie sztuki!) ... Myślałam wtedy, że jestem jedyną kuglarką na świecie, a sklep specjalnie dla mnie? To nie było do pomyślenia, prawda? Szybko więc zapytałam o cenę i dostałam konkretną odpowiedź. Akurat właśnie tyle pieniędzy miałam. A, żeby być jeszcze bardziej dokładną ... jeszcze trochę mi zostało i za to w innym miejscu zakupiłam materiał na ubrania. Kukiełka przecież musiała jakoś wyglądać, nie?
- Dobrze, zgadzam się.
Zakupiłam więc piłkę do drewna, dłuto, młotek i hebel. Dodatkowo poprosiłam o te wyrzutnie (opis ich montowania także był we zwoju). No i oczywiście kawałek drewna. Zapłaciłam i wróciłam do sierocińca, by tam ukryć się i zacząć montować tą kukiełkę.

Posiada gotówka: 450
Koszt zakupu: 450 (Kupno materiałów na kukiełkę - Hosudaku)
Pozostała kwota: 0

z/t: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... 439#p53439

[Masaru Yoshida]

Masaru po dziwnej przygodzie w świętym miejscu zszedł na dół do wioski i wkroczył do miasta. Zakupiona dzisiaj rano kukła obijała się na plecach dając o sobie znać. Cóż by tutaj dużo mówić, był zły o to że jego wymiana z dzieckiem które pewnie zamordowało jego pobratymca nie doszła do skutku ponieważ przeszkodzili im strażnicy. Co prawda zapłacił mu dużo pieniędzy, ale sam zyskał bardzo mało. Przez co niestety jego portfel był troszkę opróżniony z zawartości. Jedynym plusem było to że potem miał ciekawą i zyskowną przygodę. Ponad 100 Ryo i dwa bonusy były całkiem niezłe jak na otarcie łez. Tak więc wkroczył do sklepu szybko wybrał co mu było potrzeba i udał się do sprzedawcy. Wziął ze sobą kilak rzeczy których nie planował kupić, no ale w końcu zamierzał za niedługo udać się na jakąś bardziej wymagającą misję więc dobry ekwipunek będzie mile widziany.

Posiada gotówka: 1647 Ryo
Koszt zakupu: 1250 Ryo + 200Ryo+45Ryo+100Ryo+ 25Ryo= 1620 Ryo
http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=43&t=3642 materiały do kukieł + 2 średnie zwoje + 9 kunai+torba+ 5 shurikenów.
Pozostała kwota: 27Ryo

z/t

[Yamiyo]

Tak dawno tutaj mnie nie było. Nie odwiedzałam tego sklepu z jednej przyczyny. Po prostu nie było mnie stać. Teraz jednak uzbierałam trochę gotówki i postanowiłam sprawić sobie prezent. Można powiedzieć, że urodzinowy, chociaż tak na prawdę nie wiedziałam kiedy mam urodziny. Oczywiście tym prezentem było kupno sprzętu, którym mogłabym się zarówno bronić jak i mordować wrogów, którzy nie mogą się obronić przede mną. Nie byłam złym człowiekiem, ale w obecnych czasach nawet ten dobry człowiek potrzebował broni. Inaczej zapewne nie pożyłby zbyt długo. I tak ... wynajęty ochroniarz to także była broń. Chyba. Szybko podliczyłam w głowie to co potrzebuję i udałam się do lady, złożyć zamówienie. Uiściłam potrzebną kwotę i po jakimś czasie otrzymałam to co potrzebuję. Pozostało mi tylko wyjść ze sklepu i udać się w ustronne miejsce, by umieścić ten sprzęt we właściwym miejscu, a następnie wrócić do swojej kryjówki.

Posiada gotówka: 855
Koszt zakupu: 335 (25 Kunai, 18 Shuriken, 20 Senbon, 2 metry Bandaża)
Pozostała kwota: 520

z/t: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... 440#p53440

[Tsukune]

Spod bramy udałem się prosto do dzielnicy handlowej. Od pewnego czasu planowałem kupić sobie coś do osłony przed słońcem i trochę przed deszczem ale nie chciałem kupować zwykłego słomianego kapelusza tylko zrobić coś własnego. Tak więc przed wyruszeniem na dość długą misję zamówiłem sobie właśnie taki nośny przyrząd. Podczas misji a raczej wracając z niej zapytałem się jednego z krawców ile by mogło takie coś kosztować więc wiedziałem ile mam zapłacić. Gdy wszedłem do sklepu od razu udałem się do lady
-Czy zamówienie na nazwisko Hirage jest już gotowe? zapytałem się sprzedawcy. Ten nic nie odpowiadając zniknął na zapleczu.
-Co on tak długo robi na tym zapleczu? pomyślałem nie oczekując odpowiedzi gdy czekałem już dobrych kilka minut. Łaskawie pojawił się z moim zamówieniem. Odebrałem je i przymierzyłem sprawdzić jak w tym wyglądam. W sumie całkiem mi to pasowało.
-Ile za to zapytałem
-400ryo oznajmił facet. Spojrzałem na niego
-Myślisz że kogo masz przed sobą zapytałem by następnie szybko złapać delikwenta ręką za kołnierz i przyciągnąć do siebie
-Myślisz śmieciu iż nie wiem że ta cena jest dwa razy większa? Masz mnie za idiotę? A może chcesz mi wcisnąć kit? Chcesz wiedzieć co robię z takimi oszustami? zapytało moje alter ego przybliżając powoli pazury rękawicy do jego twarzy. Patrzyłem na niego niebezpiecznym wzrokiem
-Takie ścierwo jak ty powinienem powoli rozszarpywać aż nie nauczy się nie oszukiwać wycedziłem łapiąc jego gardło pazurami rękawicy
-Jednak masz dzisiaj troszkę szczęścia bo podoba mi się ten kapelusz oznajmiłem odpychając faceta tak że upadł na posadzkę.
-Masz tu 200ryo tyle ile to powinno kosztować. I ciesz się zasrańcu że w ogóle za to płacę a nie sobie zabieram. I oby to było ostatni raz bo za kolejnym połamię tobie kości lub wyrwę ten kłamliwy jęzor oznajmiłem rzucając w jego twarz woreczek z pieniędzmi. Specjalnie niezwiązany zbyt mocno by kasa się rozsypała
-Tam była równa kwota. Jak coś zgubisz nie mój problem dodałem na odchodne i wychodząc trzasnąłem drzwiami udając się w stronę swojego domu.

[z/t]

[Hoshigaki Seiki]

Po wyjściu na ulice nieznanej mi osady, zacząłem bacznie szukać miejsca które pozwoliłoby mi chociaż trochę się uspokoić. Byłem jeszcze nieco zdenerwowany co czułem na trzęsących się nieco dłoniach. Wokół było mnóstwo ludzi więc raczej nie rzucałem się w oczy, dlatego postanowiłem po prostu wtopić się w tłum i szukać tego jednego, kojącego miejsca.
Krążąc tak po ulicach, natrafiłem wreszcie na sklep z wyposażeniem dla shinobi. Zastanowiłem się chwilę i przypomniałem o wspaniałym mieczu-tasaku jakim nie tak dawno walczyłem. Właściwie to czemu nie mógłbym sprawić sobie takiego samego?
Ruszyłem do środka i zacząłem rozglądać się wokół, szukając tego jednego, konkretnego miecza.
Wreszcie kiedy wypatrzyłem cudeńko, podszedłem do sprzedawcy i spokojnym głosem powiedziałem mu co jest mi potrzebne. Korzystając z okazji, postanowiłem też zaopatrzyć się w kilka innych przedmiotów, których nieraz brakowało mi w czasie misji.

Kupione rzeczy:
- miecz-tasak (2 600 ryo)
- shuriken x20 (100 ryo) - objętość 20
- wyrzutnia kunai x2 (600 ryo)
- stalowa żyłka x5 porcji czyli 15m (75 ryo) - objętość 5
- wybuchowa notka x5 (1 250 ryo) - objętość 2,5
- bombka dymna x4 (400 ryo) - objętość 4
- bombka świetlna x4 (300 ryo)- objętość 4
- plecak (200 ryo) - objętość 35,5/100
_________
Razem: 5 525 ryo

[Yamiyo]

Pierwszym krokiem, który chciałam poczynić było wycenienie tego naszyjnika, który znalazłam w lesie. Tak sobie niewinnie leżał i pewnie zgubił swoją właścicielkę. Albo to ona zgubiła go. Raczej to drugie, prawda? Chociaż to pierwsze także było realne. Udałam się do jubilera i zapytałam:
- Czy mógłby to Pan wycenić? Chętnie też to sprzedam.
Popatrzył na mnie. Chyba nie wyglądałam na osobę, która chodzi w czymś takim na co dzień. Nie pytał jednak o nic i po prostu obejrzał przedmiot.
- No, no - rzekł - Bardzo cenna rzecz. Dam za nią jakieś 3000 - 4000 Ryo. Pasuje?
Oczy mi aż wyszły z orbit. Tak dużo kasy? Bez namysłu się zgodziłam i nawet się nie targowałam. Wzięłam co dał. A dał worek pełen monet. Strasznie ciężki. Tak ciężki, że ciężko mi było go unieść. Musiałam się pozbyć co najmniej połowy tego worka. Za to na pewno kupię sobie elementy do nowej laleczki.

Oczywiście nie dostaję tych 3000 - 4000 Ryo tak z dupy. To po prostu kasa za prowadzenie misji. W ten sposób chciałem wytłumaczyć dlaczego Yamiyo ma taką fortunę.

Mając już tyle pieniędzy udałam się po prostu do sklepu. Na jakieś większe zakupy. Tym razem postanowiłam wydać dość sporo pieniędzy. Mistrz przecież nie mówił, że nic nie mogę sobie kupować. Ale przyznam się ... znacznie zaszalałam. Kupiłam bowiem dużo przedmiotów:

• Materiały na kukiełkę - za 2200 Ryo - Miałam swoją koncepcję na lalkę już od pewnego czasu i zamierzałam ją w końcu zrealizować. Lalka ta była okropnie droga i do tej pory nie miałam na nią pieniędzy. Teraz jednak znalazły się dodatkowe fundusze. Warto jeszcze wiedzieć, że od jakiegoś czasu wiedziałam, że nie jestem jedyną lalkarką, więc skoro lalkarzy było więcej, to pewnie w sklepach mieli jakieś materiały przeznaczone specjalnie dla nich. Wiedziałam, że muszę poszukać odpowiednich rzeczy dokładniej. No i znalazłam.
• Dwa duże zwoje - za 1000 Ryo - Od jakiegoś czasu potrafiłam już pieczętować przedmioty i kukiełki. Poznałam tą sztukę dzięki Mistrzowi. Zamierzałam to wykorzystać.
• Mały zwój - za 50 Ryo - To taki dodatek. Zwoje, nawet te maleńkie dawały naprawdę spore możliwości. Nie wiedziałam czy to kiedyś mi się przyda, ale zakładałam taką możliwość. A tak serio, to szalałam z zakupami, bo byłam kobietą.
• Bojowa pigułka żywnościowa - za 500 Ryo - podobno odnawiała chakrę i usuwała zmęczenie. Bardzo dobry przedmiot.
• 22 Kunai i 1 Shuriken - za 115 Ryo - Coś trzeba było zapieczętować w zwoju, prawda?
• Ołówek i notes - za 15 Ryo - Kto wie? To taki kaprys. Może zacznę pisać pamiętnik?

To wszystkie przedmioty, które zakupiłam. Okazało się, że te zakupy pochłonęły to co dostałam za sprzedaż naszyjnika i jeszcze musiałam trochę dołożyć. A kasę w sakiewce jakąś miałam. Nie mogłam sobie tylko przypomnieć skąd. W każdym bądź razie wydałam prawie wszystkie swoje pieniądze.

Posiada gotówka: 4020
Koszt zakupu: 3880
Pozostała kwota: 140

Cholernie dużo tego wszystkiego było i ja jakoś nie miałam jak się z tym wszystkim zabrać do domu. Wpadłam jednak na pewien pomysł. Wyniosłam to za sklep i trochę "przemeblowałam" swój ekwipunek:

Jeden kunai wyciągnęłam z kabury na broń i zrobiłam miejsce na bojową pigułkę żywnościową i mały zwój. Następnie w małym zwoju zapieczętowałam 23 kunaie, jednego shurikena, ołówek i notes. Włożyłam go do torby. Natomiast w jednym dużym zwoju zapieczętowałam materiały na lalkę. W drugim natomiast - Hosudaku. Włożyłam dwa duże zwoje na plecy, a mały do kabury razem z pigułką.

Ruszyłam do kryjówki Mistrza.

Po drodze przypominał mi się mój trening pieczętowania.

Fūin no Jutsu - Fūinjutsu rangi D
Miał on miejsce jakiś miesiąc temu. Mistrz dał mi jakieś kunaie i dwa zwoje. Jeden z nich był zapisany. To on zawierał wiedzę na temat pieczętowania. Najpierw więc musiałam go przeczytać. Pieczętowanie pozwalało zamknąć w zwoju jakiś przedmiot i było dużo wydajniejsze niż wkładanie przedmiotów do torby. Była to także jedna z podstawowych umiejętności lalkarzy, bowiem lalki najlepiej było nosić w zwojach. Jednak to była wyższa liga, do której musiałam się przygotować. Skupić się na przedmiocie i kawałku papieru jakim był zwój. Wyzwolić chakrę. Wyobrazić sobie, że przenosimy ten przedmiot do innego wymiaru. Tak brzmiały wskazówki zawarte w zwoju i kilkukrotnie powtórzone przez Mistrza. Każdy shinobi mógł pieczętować inną ilość przedmiotów i oczywiście inną ilość odpieczętowywać. Te ilości zwiększały się wraz z treningiem. A ja póki co nie potrafiłam pieczętować niczego. Trening zakładał więc naukę dwóch umiejętności. "Wkładania" czegoś do środka i "wyciąganie" tego. Jak się dowiedziałam, zwój dany mi przez Mistrza zawierał jakieś 3 shurikeny. Musiałam je najpierw wydobyć. Wyobrazić sobie, że odnajduję te przedmioty i za pomocą chakry wyrwać je z innego wymiaru. Z początku mi to nie wychodziło. Jednak z czasem zaczęły pojawiać się pierwsze "dymki", a następnie pierwsze przedmioty. Nie byłam w stanie wyciągnąć kilku na raz, ale i nad tym pracowałam. Mistrz za każdym razem jak wyciągnęłam shuriken to pieczętował go ponownie. Docelowo miałam wyciągnąć wszystkie na raz, a dopiero później przejść do nauki pieczętowania. Udało się. Jednak byłam zmęczona siedzeniem na podłodze. Tyłek mnie bolał. Mistrz jednak miał to gdzieś. Ciągle mnie katował tym treningiem. Teraz pieczętowanie. Skupienie, wyzwolenie chakry i ... przedmiot ciągle tam był gdzie był. By zaliczyć ten trening musiałam zapieczętować jednocześnie trzy przedmioty. Po pewnym czasie udało mi się dokonać pierwszego pieczętowania. Jeden przedmiot wszedł do zwoju, ale Mistrz kazał mi go wyciągnąć. Zrobiłam to bez najmniejszego problemu. Później znowu nieudana próba, ale jeden przedmiot znalazł się w zwoju. Wyciągnęłam go. I tak sobie wkładałam i wyciągałam przedmioty aż nie udało mi się włożyć trzech na raz. Dobra ... trenując wkładanie, trenowałam też wyciąganie. Dobry trening.

[Yamiyo]

Przypominałam sobie też jak trenowałam pieczętowanie kukiełek. Ta umiejętność była trochę bardziej skomplikowana, ale o tym opowiem trochę później. Zamierzałam udać się do Kryjówki Mistrza. Tam chciałam stworzyć swoją nową kukiełkę. Dlatego właśnie kupiłam dwa duże zwoje. Jeden miał być mieszkaniem Hosudaku, a drugi jego brata. Już wiedziałam, że będzie to chłopczyk. Matki czuły takie rzeczy, a w przypadku kukiełek czuli też to ojcowie. Ale wracając do mojego wspomnienia.

Kugutsu no Fūin - Kugutsu rangi C
Okazało się, że pieczętowanie kukiełek jest dużo trudniejsze niż zwyczajnych przedmiotów. Kukiełki też były przedmiotami, ale nie były zwyczajne. Miały tą właściwość, że istniały jako jeden przedmiot, chociaż elementów miały od groma. Cała sztuka pieczętowania kukiełek i odpieczętowywania ich polegała na tym, żeby zwój uznał, że kukiełka jest jednym przedmiotem o stosunkowo niewielkich rozmiarach. Takie oszukanie zwoju, a przynajmniej tak to sobie tłumaczyłam. Dlatego właśnie początkujący lalkarze używali dużych zwojów. One były w stanie pomieścić bardzo dużo przedmiotów. Nawet takie kukiełki, które mogą być dużo większe niż człowiek. Wraz jednak rozwojem umiejętności pieczętowania istniała możliwość, by duże kukiełki jakoś upchać w małych zwojach. Mistrz opowiadał mi o tym, że jego kukiełki wchodzą do średniego zwoju. Moje zdolności pieczętowania jednak nie pozwalały na aż taką kompresję. Nie mieliśmy - a przynajmniej ja nie dostałam - dużego zwoju, więc ograniczyliśmy się do wiedzy teoretycznej. Masaru powiedział, że jeśli uda mi się załatwić duży zwój, to powinnam bez problemu zapieczętować w nim takie kukiełki jak Hosudaku. Musiałam tylko stworzyć specjalną inskrypcję pieczętującą. Później na zwoju powinno pojawić się imię lalki, a sama lalka powinna zniknąć i zostać zapieczętowana. Mistrz dał mi spróbować odpieczętować jego lalki. Nie było to dla mnie oczywiście możliwe, nie ważne jak bardzo bym nie wysilała swojego umysłu. Nie mogłam też dokonać pieczętowania. Ale Mistrz miał rację. Zdobyłam wielki zwój i bez problemu zapieczętowałam w nim Hosudaku, a także materiały na nową kukiełkę w drugim. Okazało się, że to jednak chyba prawda, że wielki zwój jest w stanie pomieścić tak dużo przedmiotów, że nawet same materiały, które jeszcze nie są kukiełką do niego wchodzą. Oczywiście na tym zwoju nie pojawiło się imię mojego przyszłego dziecka. Czyżby chodziło o specjalną konstrukcję lalek, tak by można było je zapieczętować w odpowiednio małym zwoju? Kurcze ... nie wiedziałam o co chodzi, więc póki co ograniczyłam się do tego, że byłam w stanie to robić.

Szłam tak przed siebie. Nie powiem, że dziarsko, ale nie ociągałam się też. Zamierzałam jeszcze wstąpić do jednego miejsca. Zamierzałam odwiedzić tablicę informacyjną, by sprawdzić czy nie ma dla mnie jakiejś roboty.

z/t: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... =75#p59832