Gaj na uboczu miasta

[Ayumu]

Ayumu pokonując słabość własnego ciała podyktowaną zażyciem obcej substancji, która na innych obiektach badawczych spowodowała zgon, teraz wychodził zwycięsko z tego starcia. Skupienie się całkowicie na przeciwniku i podążenie za nim kwasem dopadło przeciwnika, stopiło jego broń i pozbawiło możliwości do dalszej walki. Ogień na ciele Terumiego się uspokajał, ale jego ciało, pozbawione ciężarków, dalej chciało zniszczyć przeciwnika.

Dziki może i opadł na ziemię, ale cóż z tego? Poparzony jeszcze trzymał przez jakiś czas obie techniki, kwasowej chmury rażącej dzikiego, a także drugą, która wspomagała jego własne ciało. I z tymi dwoma technikami ruszył na dzikiego, by bić go po twarzy, rozkwaszając na kwaśne jabłko. Nie miał litości wobec człowieka, który chciał wykorzystać jego słabość. Kilkanaście uderzeń, zanim się opanuje, znajdzie swoje ciężarki, zapnie je na rękach, odechnie głęboko kilka razy, po czym pójdzie, głęboko oddychając, by wrzucić zwłoki przeciwnika to wyżartego kwasem dołu. Używając resztek wachlarza jak łopaty, przykryje odrobiną ziemi, a potem pójdzie do wynalazcy broni, by przekaać mu drogocenny materiał. A wszystko to, próbując okiełznać ten ogień, który w nim drzemał. Coś nowego, czego zupełnie nie znał.

[Arii]

17/17

Zrozumieć siebie
Wyprawa B - Ayumu

---

Ayumu czuł przemożną złość cały czas w swoim ciele. Uderzając o twarz przeciwnika, który był od kwasu wręcz zwykłą masą rozpuszczonych mięśni. Uderzał i uderzał, gniew nie odpuszczał. Żeby ochłonąć choć trochę zaczął zakopywać denata w rozmiękłej ziemi, aby cokolwiek z niego było odnalezione. Znalazł swoje ciężarki. Coraz lepiej się czuł, jakby całkowicie dziwny stan mijał i wracał do normalności. Nie widział dłużej potrzeby, aby tutaj zostawać, całkowicie zostawiając za sobą przeciwnika z myślami, co właśnie się z nim działo. Oddechy mu nie pomagały a kojące myśli wręcz trochę mu przeszkadzały. Ale im bliżej kuźni starca, który go w to wpakował tym czuł się swobodniej. Przed wejściem do chaty na wpół rozebrany starzec zanosił wiadra wody do chałupy, z której dachu wylatywał przez komin czarny dym. -O w końcu wróciłeś! Co ty taki spocony jak świnia?- zszedł po drewnianych schodkach, aby go przywitać. Nie musiał niewiele długo czekać, aby przed jego oczami pojawiła się mała zdobycz wielkoluda. -Udało ci się... Udało CI się! Jakim cudem?!- przyjął datek bardzo zadowolony patrząc się na kamień z najwyższych sfer tej planety. Zdobycz samych Dzikich... -Z tym moja zbroja będzie perfekcyjna! Proszę tutaj opłata za twoje zasługi.- przekazał mu dość ciężki mieszek ze złotem i zatrzymał wzrok na jego karku. -Nie wiem czy to jakaś resztka z twoich bluz, ale masz jakieś dziwne czarne znamiona na karku... Dziwne...- Ayumu ich nie widział, ale czuł, że właśnie to one go piekły. Powoli schodziły i się ukrywały... Jakby nie chcąc być zauważonymi przez nikogo innego.

WYPRAWA ZAKOŃCZONA SUKCESEM!!!

Ayumu ma 1x ranę lekką

  Ukryty tekst