Kraj kupiecki położony na wschód od Prastarego Lasu. Graniczy z prowincjami Midori, Sogen i Kaigan. Ryuzaku no Taki jest znane ze swojego bogactwa i szeroko zakreślonych wpływów - związane jest to z dobrym położeniem i łatwym dostępem do morza, czym nie może się pochwalić Shigashi no Kibu. Kraj ten ma bardzo żyzne gleby i przyjazny klimat, co korzystnie wpływa na jego stan. Na terytoriach tej prowincji, wśród nielicznych pagórków, można też znaleźć główną świątynię Wyznawców Jashina.
Shimazu znalazł na plaży to, czego najbardziej chciał: ciszę i spokój. Przybył tu przeszło godzinę temu, a nadal nie umiał się nadziwić pięknem tego miejsca. No, może nieco za silnie wiało, ale to był mały pikuś w porównaniu ze znalezieniem miejsca, w którym mógłby poćwiczyć nową technikę. Całe szczęście wziął ze sobą koc i latarenkę, bo planował trenować dzisiaj cały dzień.
Ukryty tekst
Gdy zaczęło się ściemniać, wziął swoją latarenkę i opatulony w koc zaczął kierować się w kierunku domu. Może nie był osobą wybitnie uzdolnioną i nie da rady mistrzowsko wykonać jej po jednym dniu, ale na pewno zrozumiał na czym polega i nie omieszka użyć jej w przyszłości.
Piękny dzień, piękna pogoda, wszytko świetnie się zapowiadało, tak samo jak i humor naszej młodej bohaterki. Dziewczyna jakiś czas temu zawitała w Ryuzaki no Taki i myśląc o swej egzystencji trafnie stwierdziła, że nadszedł czas, aby poprawić swe umiejętności. Tak więc kunoichi postanowiła znaleźć odpowiednie miejsce do treningów. Bo tak można by nazwać etap, do którego zamierzała przejść. Będąc niedaleko plaży Shi stwierdziła, że nie ma sensu szukać nie wiadomo czego, więc udała się właśnie tam. Idąc spokojnym krokiem dziewczyna zastanawiała się od czego by tu mogła zacząć, ale najpierw w celu typowego bezpieczeństwa kunoichi postanowiła się przejść tu i tam by sprawdzić czy, aby napewno nikogo tutaj nie ma. Nic trudnego... Prawda? Po kilku, a może i kilkunastu minutach dziewczyna była już w stu procentach pewna, że jest tutaj całkowicie sama...
Kolejny piękny jesienny dzień w życiu naszej bohaterki. Dziewczyna dzisiaj również chciała potrenować, dlatego też przybyła do tego miejsca, by móc bez zbędnych światków nabyć nieco więcej wprawy w swej tak zwanej sztuce. Tak czy inaczej niebo było praktycznie bezchmurne, słońce pięknie świeciło jak na te porę roku. Wiatr wiał nie za mocno, lecz można było odczuć jego obecność. Morskie fale uderzały o linie brzegu, zaś dziewczyna idąc spokojnym krokiem zmierzała w zupełnie to samo miejsce, w którym ostatnio oddała się treningowi. Kunoichi idąc zastanawiała się co będzie robić w przeciągu najbliższych dni, w końcu nie może stać w bezczynności, musi jakoś działać. Prawda?
Nowy dzień, nowe możliwości... Tak mógł by praktycznie każdy.l ninja, czy to zwykły człowiek powiedzieć. Prawda? Dzisiejszego dnia nasza młoda bohaterka praktycznie od samego świtu wędrowała sobie po okolicach Ryuzaki no Taki. Shi lubiła sobie czasami tak pochodzić bez celu żeby zebrać myśli, przemyśleć poprzednie dni. Wyciągnąć jakieś konkretne wnioski, czy chociażby spędzić chwilę swojego czasu na świeżym powietrzu. Prawda? Pogoda dzisiaj również dopisywała. Niewielkie zachmurzenia, może nie tyle słońca co kiedyś, ale warunki pogodowe nie były złe. Tak czy inaczej i tego dnia Shi zamierzała udać się na swoje najnowsze pole treningowe. Miejsce jej odpowiadało, sporo piasku, spokój, brak ludzi.
Szary dzień, może i szare możliwości. Nie wiem, można by tak nazwać dzisiejszy dzień. Dziewczyna szła ścieżką, a wszystko wokół niej spowijał cień. Brak deszczu, brak słońca, tylko cień. Chmury skutecznie dzisiaj zasłoniły całe niebo, nie dopuszczając ani jednego mocniejszego promienia słońca do dziewczyny, czy czegokolwiek otaczajacego ją z dowlonej strony. Tak czy inaczej Shi nie chodziła dzisiaj po tych terenach by tylko zwiedzać, czy zastanawiać się nad swoją egzystencją na tej planecie. Kunoichi była całkiem świetnie zmotywowana do treningu, bo taki też miał się odbyć tego poranka. Będąc wystarczająco blisko swego tajnego miejsca Shi zastanawiała się jak to znów będzie. Dziewczyna nie chciała się już na samym starcie zbijać z tropu. Prawda?
Plaża. Fale uderzające o brzeg, suchy piasek, którego kopnięcie powoduje wzniesienie się jego odłamków w powietrze, by panująca grawitacja mogła go z powrotem sprowadzić na jego pierwotne miejsce. Dziewczyna bardzo lubiła piach. Może to głupie, ale podobało jej się jak ten posłusznie wedle jej woli wzbijał się do góry, opadał na dół. W końcu nic dziwnego, że się tak działo. To wszystko dzięki jej lini krwi, pochodzeniu. Tak można było to nazwać. Nie mniej jednak, dziewczynie kilka dni temu udało się zarobić trochę kasy, dzięki czemu dzisiaj znów mogła pozwolić sobie na chwilę spokoju. Prawda? Kunoichi idąc zastanawiała się gdzie uda się później, dziewczyna musiała coś zaplanować, żeby nie łazić totalnie bez celu... Najważniejsze, że pogoda dzisiaj dopisywała.
Czas mijał zaskakująco bardzo szybko, kiedy kunoichi zaczęła kopać, napewno minęło kilka minut w momencie, w którym zastanawiała się nad niektórymi sprawami. Tak czy inaczej dziewczyna musiała wykonać zadanie, które zlecił jej tak zwany "obdartus". Eto uderzając o powłokę piasku starała się nabierać jak najwięcej na łopatę od mężczyzny. Kunoichi z każdą kolejną chwilą starała się przerzucać coraz to więcej kupek piasku. Dziewczyna kopiąc miała nadzieję, że zdąży przed przyjściem mężczyzny. -co jeśli on nie wróci-co jeżeli nie ma pieniędzy-właśnie tego typu myśli porzechodziły przez głowe Eto. Zastanawiała się czy mężczyzna w ogóle posiadał jakieś pieniądze przy sobie, w końcu jego wizerunek nie prezentował się w najlepszy sposób. A co jeżeli w ogóle nie przyjdzie... Dokładnie takie słowa krążyły w jej głowie. Tylko co wtedy? No właśnie, Eto musiała jakoś przestać o tym myśleć, w końcu jeżeli ten wróci, dół musi być wykopany... Tak też kunoichi ciężko pracowała na swoją przyszłą wypłate. Przeciez potrzebowała tych pieniędzy, aby móc ulepszyć zasoby w swoim ekwipunku...
