Kraj kupiecki położony na wschód od Prastarego Lasu. Graniczy z prowincjami Midori, Sogen i Kaigan. Ryuzaku no Taki jest znane ze swojego bogactwa i szeroko zakreślonych wpływów - związane jest to z dobrym położeniem i łatwym dostępem do morza, czym nie może się pochwalić Shigashi no Kibu. Kraj ten ma bardzo żyzne gleby i przyjazny klimat, co korzystnie wpływa na jego stan. Na terytoriach tej prowincji, wśród nielicznych pagórków, można też znaleźć główną świątynię Wyznawców Jashina.
Krótki wygląd: Średniego wzrostu mężczyzna z kilkudniowym zarostem na twarzy. Widać że jest trochę starszy, jednak nie aż tak znacznie. Głos niski, lekko chrypiący od palenia. Trochę dłuższe, czarne włosy, przy szyi luźno obwiązany bandaż trochę jak szalik
Fumetsu już dość długi czas jest w Ryuzaku no Taki, już nie raz miał okazje wyjść i podziwiać morze. Widział je już dobre kilka lat, zawsze ten widok zapierał dech w piersiach, jeszcze ładniej było tu przy zachodzie słońca. Fale były wysokie, lecz stał na tyle daleko, że nie sięgały go. Mewy latały tuż nad głową, szum fal były idealne do relaksu. Padł na piasek po czym zamknął oczy i dał ponieść się dźwięku. Po chwili wstał, podszedł do wody sprawdził jej temperaturę po czym wskoczył do niej, oczywiście nic ze sobą nie nosił, więc nie musiał obawiać, że zostanie ukradziony. Gdy wyszedł z wody, usiadł i czekał, aż wyschną jego ubrania.
Leżąc sobie na piasku leniwy wzrok na zachodzące słońce, jeszcze miał kilka dni relaksu. Jego myśli były mieszane, raz myślał aby dobrze się zrelaksować a z drugiej, aby wziąć się do roboty. Miał jeszcze jakieś oszczędności, ale nie wystarczy mu to na długi czas. Musi się wyżywić, oraz musi zadbać o dach nad głową, pieniądze w tych czasach piechotą nie chodzą. Leniwy wzrok chłopaka, przerwały błyski odbijające się od butelki falującej po morzu. Wstał po czym wolnym krokiem zmierzał w tamtym kierunku, przecież tylko idioci wyrzucają butelki do wody, zamiast podejść do najbliższego kosza i wyrzucić śmieć. Wziął butelkę do rąk po czym oddalił się od brzegu.
Ahhh, gdy tylko zauważył butelkę koloru zielonego starał się oczywiście ją otworzyć, więc w pierw skierował się do słońca, po czym próbował gołymi rękami wyjąć, korek z butelki, lecz był zbyt bardzo przymocowany, by wyciągnąć go tak po prostu, na jego drugą myśl przyszło mu rozbicie go o jakąś barierkę, czy też drogę, po której chodzi większość ludzi. Wziął butelkę po czym skierował się do jakiegoś twardego podłoża po czym zaczął walić butelką, nie mocno tak, aby kawałki szkła nie wystrzeliły w niego oraz nie za słabo tak, aby butelkę rozbić i dowiedzieć się co znajduję się w środku.
Ostrożnie zabrać list, ale może wiązać się za to ryzyko, że niestety się skaleczy, czy też być troszkę bardziej inteligenty i pomyśleć jak to wydostać? Oczywiście Fumetsu nie należał do idiotycznych ludzi, więc wpadł na genialny pomysł? Oddalił się z miejsca o jakieś 5 metrów, wtedy zauważył drzewo, podbiegł do niego wziął gałąź po czym poszedł w kierunku listu. Próbował końcówką usunąć szkło znajdujące się na kartce papieru. Niestety to zadanie nie należało do najłatwiejszych a z trudnością próbował wydłubać wszystkie odłamki, które się tam znajdowały. Po kilku chwilach był zmęczony, lecz dalej dążył do celu odkrycia co znajduje się na papierze.
Nareszcie młody człowiek wykazał się cierpliwością i dotarł do upragnionego przez siebie listu, miał nadzieję, że nie znajdzie tam jakiś bazgrołów, czy też innych dziwnych rzeczy. Gdy nareszcie skrawek papieru wpadł mu w ręce, zaczął czytać.
- Szczęśliwy zna... - zaczął mówić coś pod nosem czytając dalej - zagadka? - wtrącił się po czym na jego twarzy widać było zdenerwowanie, przecież nie lubił bawić się w takie rzeczy, tym bardziej bez żadnego wynagrodzenia czy też jakiegoś chwilowego zamieszkania. Czytał dalej, lecz jego wcześniejsze zaciekawienie, co raz szybciej znikało, z każdym wersem listu. A on sam do myślenia nie miał głowy, zatem odrzucił list na bok po czym zaczął się zastanawiać, że zamiast relaksu, stracił sobie nerwy.
Chłopak siedział, aż nagle podszedł do niego jakiś starszy pan i kazał mu sprażatać, za rozbitą przez niego butelke, jeszcze myśliał, że alkohol piłem.
- Proszę pana ja tutaj nie spożywałem alkoholu, ani nie miałem zamiaru bałaganić, po prostu chciałem dowiedzieć się co jest w butelce - wypowiedziawszy te słowa wziął narzędzia nie zbędne do pracy od mężczyzny po czym jego mina była pełna zażenowania, ale wiedział, że jeżeli popełni się błąd to trzeba go naprawić, zatem wziął się najpierw za rozbite szkło natomiast, podszedł do listu i przeczytał go jeszcze z trzy razy, po czym podszedł do mężczyzny.
- Nie wie pan o co tutaj chodzi? - zapytał młodzieniec starszego mężczyzny.
Kiedy skończył swoją robotę, czyli sprzątanie plaży, ponieważ dostał polecenia od mężczyzny, który pomógł mu rozwiązać zagadkę, która była wcześniej w zamkniętej butelce, dowiedział się, że musi zmierzyć do miasta. Oczywiście nie miał on żadnego z tym problemu, przecież nie kosztowało go to dużo, a przecież będzie można to zaliczyć jako trening. Kiedy starzec oddalał się on sam nie pozostawał na plaży, a wręcz przeciwnie zaczął zmierzać w wyznaczone miejsce, nie zbyt szybko, bo nie można było to nazwać "Sprintem", lecz też nie szedł powolnym krokiem, raczej powoli truchtając próbował dostać się do swojego celu, aby rozwiązać zagadkę.
