Wioska rybacka Nishihara

[Harikotto]

Mujin Wyprawa B
23/57
To są oczywiste prawa natury. Tak działa świat. Silniejsi i inteligentniejsi mają prawo wykorzystywać i wręcz odczłowieczać tych słabszych i mniej inteligentnych. Oczywistym w końcu jest, że skoro ci inteligentni siłacze są ludźmi, to mogą tak nazywać tylko podobnych i równych sobie. Zwykli robotnicy, których głównym problemem zaprzątającym ich głowy jest to, czy będą mieli co jeść następnego dnia, w oczywisty sposób nie mogą równać się z inteligencją tego świata, a więc ludźmi nazywani być nie powinni. Powinni za to znać swoje miejsce i pracować, nie podnosząc głów. Gdy podnoszą głowy bowiem jeszcze trzeba będzie patrzeć na ich pryszcze, na ich dziury po ospie, na brud na ich twarzach, na ich zepsute zęby i na wszystkie inne obrzydliwe rzeczy w ich aparycjach.

Czy to więc dziwne, że ci nieludzie, ta masa etniczna nie chciała z tobą rozmawiać? Tym bardziej, że przybyłeś do nich w pełni majestatu, ładnie ubrany i latając w powietrzu? Z miejsca pokazałeś własną pozycję, którą tym bardziej podkreśliłeś wznosząc się nad ich głowami. Być może po prostu znali oni właśnie swoje miejsce i nie chcieli obrzydzać cię swoim widokiem. Być może. Tylko dlaczego w takim razie strajkowali? Chyba, rzeczywiście bardziej się ciebie bali. W końcu większość z nich jedyne kontakty z możnymi tego świata miało jedynie wtedy, gdy zrobili coś źle i była im wymierzana kara. Naturalnym ich odruchem było więc chowanie się i uciekanie, gdy widzieli kogoś z twojej kasty i klasy społecznej, czy kogoś równego twojemu statusowi społecznemu. W końcu doskonale zdawali sobie sprawę, że zasługują na ukaranie ich, skoro wszczęli strajk i zaprzestali pracy w manufakturze.

Przed tobą jednak stała teraz grupka ludzi, która najwyraźniej mocno pogubiła się w całej tej sytuacji, która dla inteligentów mogła być trudna do zrozumienia, a co dopiero dla takich prostaczków. Jeden z owych prostaczków nawet zdołał zacząć z tobą rozmawiać.
- Dokładnie tak, eee... mości panie. Biedniśmy i nie ma co jeść. Z roboty przy ziołach to jedynie na miskę ryżu dla siebie i rodziny starcza. Ci na ziołach i tak maj dobrze, bo i zbierać korzonki po kryjomu mogą i je gotować. Przy kotłach to ludkowie suchy ryż i kasze muszą jeść. A wszyscy wiedzą, że praca na kotłach to najtrudniejsza... Mało to razy mikstura buchła ludziom po gębach i gały, albo łapy wypaliła? Do miasta na żebry tacy iść muszą, żeby z głodu nie zemrzeć. Jak ten grubas Sukeyoshi nie odda manufaktury, to i my wszyscy będziem musieli tak robić. Na żebry, mości panie panie. Nie ma inszej drogi, tylko po rynsztokach żyć i na łaskę liczyć. - rozgadał się pryszczaty - Mości panie drogi, problemy to zawsze były. Jedena... Nie, dziesięć lat, temu, bo moja Ogami roczek wtedy miała, jak budowali manufakturę, tośmy się cieszyli bardzo. Wielu ludków nie lubiło w może pływać, czy sztorm, czy słota. Tośmy się w manufakturze pozatrudniali i szybko wyszło, że teraz rybki, to my od święta tylko jeść możem. Pracowolim jednak ciężko. Sukeyoshi mówił, że lepiej będzie. Wtedy jeszcze chudy był, grubas jeden... Lepij nie było, a tylko gorzej i Sukeyoshi racje ucinał, a roboty dokładał. No i jak wielki kocioł buchnął ostatnio, to miarka się przebrała. Pół tuzina chłopa zginęło i nawet ich wdowy nie mają teraz co do ziemi włożyć, bo nic z ich chłopów się nie ostało. A grubas powiedział, że normy śmy nie wyrobili i żreć nam nic nie da i piniedzy tyż nie. No tośmy rzucili te robotę, mości panie. Nie zabijaj nas... My wrócim do roboty. Tylko, żeby jeść co było, mości panie. On gadać z nami nie chce. Boi się, ze na widły go weźmiem, he he. Bo i weźmiem, dobrze myśli. Skurwesyna szlag musi trafić, to wszystkim lepij będzie. A Rozpoznać to go, mości panie łatwo. Gruby jak trzech ludków i łysy z takimi rudymi kłakami, co mu jeszcze tłustego łba się trzymają.

[Mujin]

Miksturka buchła? To mu się nigdy nie zdarzyło. Dlaczego? Bo i zachowywał odpowiednie standardy bezpieczeństwa i nigdy nie nachylał się bezpośrednio nad niegotowym produktem, żeby opary nie dotarły do oczu albo układu oddechowego. Podstawy podstaw. No i oni sami nie wydawali się odpowiednio kompetentni do produkcji skomplikowanych produktów. No do tego trzeba było odpowiednio wyszkolonych, kadry co zna się na rzeczy. Sprzętu. Dobrej jakości produktów. Czemu nie hodować by tego samemu, w doniczkach nawet? Pół roku i większość ziółek dało się zebrać. Można nawet kupować od kogoś innego hurtem. Taki natłok myśli i informacji do przyswojenia przez Mujina sprawił, że ten mniej więcej w połowie stracił zainteresowanie. Prawie przegapił słowo "zginęło". Sześć ludzi. Przez buchnięty kocioł. Cholera. To już sprawa była naprawdę poważna. Jeśli przez czyjąś niekompetencję giną ludzie, to był już powód do podjęcia interwencji. Nie, do konieczności jej podjęcia. Ktoś coś zrobić musiał. I akurat się złożyło, że tym kimś był Mujin. Co, innego tutaj chyba nie było? A ci nadal uważali, że Mujin chciał ich zabić. Nieźle musiało im się udzielić na psychice.
- Mam dla ciebie ofertę. Rusz do Ryuzaku i poproś o pomoc strażników. Powiedz, że osoba odpowiedzialna za śmierć kilku z mieszkańców wioski ukrywa się w budynku i trzeba ją wyprowadzić. Powiedz to samo, co mi. Zamierzam wyciągnąć go z budynku i przedstawić dowody na jego czyny strażnikom. I przekaż innym, żeby nadal protestowali, ale w spokojnej i pozbawionej agresji formie. Chcę wam pomóc, ale musiecie ze mną współpracować. Możesz to zrobić? - zapytał swojego plebejskiego rozmówcy. Najlepiej byłoby to wszystko zrobić w obecności strażników, żeby wszystko było legalną procedurą. Nie zamierzał pchać się na listy poszukiwanych ninja za napaści na ludzi. Miał zamiar egzekwować prawo w sposób, jaki może, jaki mu pasuje i jaki jest w stanie. Ale do tego potrzebował jego przedstawicieli, żeby wszystko ładnie potwierdzili. Czekał zatem na odpowiedź. Powinien się zgodzić, Mujin dawał mu teraz rozwiązanie jego problemu. ICH problemu. Wystarczyło się przejść po przedstawicieli władz. I tyle. Oczywiście powiedział to w taki sposób, żeby strażnicy przy bramie tego nie zauważyli. Nie usłyszeli.
A Mujin co zamierzał zrobić? Właściwie to powinien porozmawiać ze strażnikami. Spróbować, jako człowiek, porozmawiać. Nie tyle przekonać do przejścia na ich stronę, co na pewno porozmawiać. Wolałby wejść do środka jak cywilizowany człowiek. Jak ktoś z sensem i rozumem. A nie przelatywać nad murami i swoją obecnością robić problemu. Problem i tak był, ale nie musiał robić sobie wroga z całej ochrony. Warto było na początek spróbować porozmawiać. Zawsze warto było zrobić to, szczególnie biorąc pod uwagę profil wejścia jaki sobie obrał za cel.
- Dobry. Chciałbym porozmawiać z Sukeyoshi-san w sprawie obecnych tutaj protestujących. Nie oczekuję wiele, jedynie kilku minut spokojnego dialogu. Możecie to potraktować jako spotkanie biznesowe w kryzysowej sytuacji. Jeśli mnie wpuścicie to zapewniam, że protestujący uspokoją się i nie dojdzie do rozlewu krwi. Zobaczą, że chcecie współpracować. Proszę was o współpracę. - powiedział, wyprostowany i dumny. Zupełnie taka sama postawa, jaką prezentował sobą przy pojawieniu się, przy próbie dialogu z robotnikami. Ukłonił się lekko na powitanie co prawda, ale było to kiwnięcie w formie pozdrowienia a nie ukorzenia. Nie miał zamiaru się korzyć przed żadnymi wojakami czy robolami czy innymi grubasami. Chciał dojść jak najdalej siłując się na słowa, a kiedy to zawiedzie - chciał przejść do konfrontacji. Nie fizycznej, ale chciał zrobić pożytek ze swoich klanowych zdolności. Chciał rozwiązać tą sprawę za wszelką cenę.

[Harikotto]

Mujin Wyprawa B
25/57
Z miejsca było dla ciebie jasne, że ci robotnicy prawdopodobnie nie byli odpowiednimi ludźmi do wytwarzania jakichkolwiek medykamentów. W końcu alchemia była wybitną sztuką, którą powinny zajmować się tylko światłe i wykształcone umysły, a nie zwykły plebs, który wybrał ten zawód ze względu na chorobę morską. Plebs, który ponadto nie umiał nawet zadbać o podstawy bezpieczeństwa pracy. Każdy przecież powinien wiedzieć, aby nie zaglądać do kotła z wrzącym wywarem, prawda? Z drugiej jednak strony ty o tym wiedziałeś dzięki swojemu szerokiemu wykształceniu w tej materii. Być może tym chłopom nikt nie powiedział o takich podstawach i zwyczajnie nie byli ich świadomi w swojej głupocie? Może sprzętu ochronnego też zwyczajnie nikt im nie dał? Jeśli tak, to winna była wyłącznie ich głupota, a nie oni sami. Głupota oraz osoba, która nie dopilnowała, aby robotników odpowiednio przeszkolić i zabezpieczyć. Widziałeś w końcu też inne skutki niekompetentnego zarządzania.

Miałeś też już chyba wstępny plan tego, czego chcesz tutaj dokonać. Chciałeś oskarżyć właściciela manufaktury o morderstwo i wydać go strażom. Brzmiało sensownie. Nikt cię jednak nawet o to nie prosił. Sam zainterweniowałeś opierając się na wersji tylko jednej strony. Mogłeś jednak przypuszczać, że druga strona przedstawi wersję kompletnie odmienną, od tej, którą usłyszałeś. Prawdopodobnie Sukeyoshi będzie próbował konfabulować i manipulować faktami, aby ukryć swoje winy. Czy jednak mogłeś mieć pewność, że robotnicy nie robili tego samego? Czy mogłeś mieć pewność, że wszystko, co właśnie usłyszałeś jest prawdą?
- Mości panie, najdroższy... Zlitujcie się. Nie ślijcie nigdzie nikogo. My wiemy co będzie jak straż miejska przyjdzie. Rozgonią nas, pobiją i do roboty zmuszą. Albo do cel powsadzają o wodzie i chlebie, aż się nie ugniemy. Nam straży tutaj nie trza. Straż dla magnatów i bogatych pracuje. Nas ino karać mogą. Nie wołajcie więc straży, mości panie. Wybaczcie, ale nie pójdę. Mnie batów na plecach nie trzeba. - odpowiedział ci pryszczaty robotnik, z którym rozmawiałeś, a z każdym kolejnym słowem wyglądało jakby się coraz bardziej kurczył.
Następnie zwróciłeś się do strażników. Ci nawet nie patrząc dokładnie na ciebie, rozstąpili się, przepuszczając cię do środka.
- Rozkazy jasne są. Shinobich puszczać. Pan Sukeyoshi oczekuje na shinobich. Jego biura w tym piętrowym budynku po prawej. - odpowiedział jeden ze strażników patrząc przed siebie w niebo i jakby starając się niczego nie zauważać. Za bramą widziałes kompletnie opustoszały kompleks sporych rozmiarów hal, a na prawo od wejścia rzeczywiście znajdował się piętrowy budynek, który nie wyglądał na to, aby cokolwiek w nim produkowano.

[Mujin]

Pierdolony plebs. Nie jest nawet w stanie wykonać jednego, prostego rozkazu ze strony kogoś widocznie lepszego od nich. I trzeźwiej myślącego. Czyli w dużym skrócie chcą rozwiązania problemu, ale nie chcą udziału straży. Co, ktoś ma im tego grubasa zajebać i tyle? Mujin zaczął poważnie się zastanawiać nad sensem całej operacji. Bo jeśli to on miał być jedną osobą, którą cokolwiek tu obchodzi i podejmuje jakieś akcje, to równie dobrze mógłby nie być wcale. Że niby dostaną wpierdol? Od strażników? Wolne żarty, przecież nie tak działa straż i nie tak działa prawo. Cierpliwość medyka, nawet jeśli była głęboką studnią, to miała swoje dno. I chyba niedługo wyschnie.
- Chcecie się go pozbyć, prawda? Jaki macie inny pomysł? Myślicie, że jak człowiek zgniły, to sam się podda i odpuści? Że do was wyjdzie i przeprosi? Że sam odpowie za swoje winy? Dwóch strażników starczy. Ba, jeden będzie odpowiedni. Jak problem ma być rozwiązany, to nie może być to samosąd, inaczej wam wszystkim może się oberwać. Musi być zgodnie z przykazaniem prawa. Ale dobrze, można się wstrzymać. Czekaj gdzieś w okolicy ,a moje wyjście. - zapytał. Spokojnie, jeszcze, był w stanie wypunktować argumentację swojej logiki. Jeśli doszłoby to zabójstwa typa, to niestety to on byłby tym obarczony. I potencjalnie inni, na przykład jakby wydał go im. Jeśli mieli się pozbyć człowieka, to Mujin musiał podjąć się następujących kroków. Znaleźć dowody na popełnione przez niego przestępstwo. Znaleźć pieniądze, które na pewno miał gdzieś w fabryce schowane i możliwie rozdać je ludziom. Oddać strażnikom dowody i pozwolić im zabrać grubasa. Na szczęście jego robaki były idealnymi zwiadowcami i mógłby pozyskać sporo informacji tylko rozsiewając robaki w konkretnych punktach i potem je zbierać. Tak, to by się przydało. Tylko musiał wejść do środka.
- Dziękuję. - odpowiedział jedynie i przeszedł przez bramę. Cholera, to było coś. Nie spodziewał się tego typu rozkazów. Bardziej czegoś na zasadzie "nie wpuszczać nikogo" a nie polityki otwartych drzwi. Skierował się zatem w miejsce wskazane przez strażników, z jednym małym dodatkiem od siebie. Robaczki. Kikaichū. Wypuścił ich kilka sztuk z rękawów. Niech sprawdzą dla niego teren. Układ budynków. Gdzie są jakieś stajnie na przykład. Inne wejścia. Czy są tutaj jacyś strażnicy poza tą dwójką. A to tylko na zewnątrz. Jak wejdzie do środka to też wypuści kilka sztuk. Układ pomieszczeń dla przykładu. Jacy są strażnicy. Wszelkie informacje które będzie w stanie zebrać. Wszystko może się przydać. I tak do momentu, kiedy podejdzie do odpowiednich drzwi. Pewnie je pozna, pewnie będą chronione. Jeśli będą, to rzecz jasnsa poprosi o audiencję? Szansę na rozmowę?

  Ukryty tekst

[Harikotto]

Mujin Wyprawa B
27/57
Strajkujący ludzie bali się straży. To było oczywiste. Być może było to spowodowane tym, że zdawali sobie sprawę, iż strajkując, łamią poniekąd społeczny ład, tworzony przez prawo. Z pewnością nie byliby oni swoimi prostymi umysłami ująć tego w tych słowach, jednak najpewniej czuli, że nie pracując i wręcz sprzeciwiając się pracy, robią coś nieodpowiedniego. Gdy natomiast robi się coś nieodpowiedniego, to zazwyczaj chce się unikać władzy wykonawczej, która mogłaby chcieć w tym przeszkodzić.

Straż jednak przecież miała za zadanie prawa strzec i go pilnować. Ba, miała wręcz za zadanie pilnowanie, aby owo prawo było egzekwowane. Z pewnością więc tak było. Być może część strażników była skorumpowana i leniwa, czy niekompetentna. Wciąż jednak stali na straży prawa. Być może to więc z prawem jest coś nie tak? Z pewnością nie było ono tworzone i spisywane z ludźmi, którzy właśnie strajkowali. Najprawdopodobniej było spisywane przez możnych, bogatych, wpływowych i wykształconych ludzi, a nie przez plebs. Czyżby była więc możliwość, że owi bogaci i wpływowi ludzie spisując kodeksy przede wszystkim mieli na uwadze własne dobro? Czy było możliwe, aby prawo chroniło silniejszych, a nie słabszych, którymi od wieków pomiatano? Cóż, z pewnością była taka możliwość.

Pryszczaty typ jednak nic już ci nie odpowiedział, tylko kulił się sam w sobie. Nie wiedział o jakim samosądzie mówisz. Wiedział, że chce godziwiej zapłaty, za swoją pracę. Wiedział, że chce poprawy warunków owej pracy. Wiedział, że za owe problemy obwinia Sukeyoshiego. Wiedział, że chce jego odejścia i nie żałowałby jego śmierci. Chciał się pozbyć grubasa. Prawdopodobnie jednak w innym tego słowa znaczeniu, niż to sugerowałeś.

Ty natomiast niezatrzymywany przez nikogo przeszedłeś przez bramę kompleksu manufaktury. Szybko i niepostrzeżenie wysłałeś swoich malutkich pomocników na zwiad. Odkryły one, że kompleks był dosyć spory i składał się z kilku parterowych budynków. W budynkach obecnie nikogo nie było, jednak można było dostrzec, że jeszcze kilka dni temu wrzała tam praca. Świadczyły o tym pozostawiane gdzieniegdzie narzędzia, czy niedokończone półprodukty wytwarzanego towaru. Mogłeś się zorientować, że każdy budynek służył do czegoś innego. W każdym znajdowały się różne naczynia, kotły, piece, czy narzędzia.

Już przed wejściem do piętrowego budynku znałeś jego rozkład pomieszczeń dzięki swoim robaczkom. Na parterze znajdowało się kilka średnich rozmiarów pomieszczeń, pełnych regałów zawalonych papierami, biurek na których walały się pióra, czy kałamarze i tym podobnych, typowych dla biur szpargałów. W jednym z owych pomieszczeń siwiejąca kobieta tworzyła coraz większy bałagan z przeróżnych papierzysk, co chwila coś podliczając na liczydle i spisując notatki. Piętro natomiast skupiało się wokół sporych rozmiarów pomieszczenia z dużym, ładnie zdobionym biurkiem, gdzie na ścianach wisiały fantazyjne malowidła, a podłoga była pokryta wysokiej jakości materiałem. Do owego pokoju przylegało parę mniejszych pomieszczeń, które jak mogłeś się domyślić, były czymś pomiędzy małymi magazynami, a schowkami na niepotrzebne rzeczy. W pomieszczeniu siedział otyły, łysiejący mężczyzna w eleganckim kimonie, uszytym według najnowszych trendów mody i z dobrej jakości materiałów. Delektował się jakimś trunkiem z małego, stylowego kieliszka. Przed wejściem do tego dużego pomieszczenia stał zamaskowany mężczyzna, uważnie rozglądając się dookoła, również wyglądając przez okno. Gdy cię zauważył, poinformował o tym otyłego eleganta, który z trudem wstał z rzeźbionego w drewnie wystawnego krzesła, po czym zszedł na dół i wychodząc ci na przeciw zawołał:
- Witam! Witam, w moich skromnych progach. Obawiam się, że nie są to jego lata świetności, ale jak zapewne doskonale pan wie, mamy obecnie niejakie problemy. Zapraszam jednak, czekałem na pana ze zniecierpliwieniem. Proszę do mojego biura, tam będziemy mogli wygodnie porozmawiać.

[Mujin]

Po wyrazie twarzy pryszczatego można było wywnioskować, że nie wizja "pozbycia się" właściciela placówki nie była tą, o której Mujin myślał. Jak w takim razie chciałby się go pozbyć? Jak, jeśli nie pozbawiając go życia? W jaki sposób chciałby to zrobić. Naiwność niektórych ludzi była wręcz nie do opisania. Jak chciałby odzyskać pieniądze? Ktoś przemówi mu do rozsądku ot tak? Powie "Panie, nie bądź Pan zły" a on odpowie "No tak, oczywiście. Przepraszam" i tyle? Życie nie było takie proste, że przyjdzie ninja i rozwiąże wszystkie problemy za pomocą swojej chakry. Były ograniczenia i były zasady. Jeden człowiek nie powie drugiemu, że to co robi jest "złe", jeśli ten drugi ma jakieś solidne podłoże do swojej ideologii. I to podłoże może być wychowaniem. Jak cię rodzice wychowali na zbója, no to postrzegasz zbójowanie jako całkowicie normalne i nie uważasz siebie za tego "złego". Ktoś z innymi standardami może tak na ciebie patrzyć, ale czy mu wyjaśnisz? Nie. Tak samo może być z tym całym Sukeyoshim. Może być z takiego środowiska, że bez strażników albo ostrego narzędzia się nic nie wskóra.
Robaczki poleciały na zwiady i wracając dały mu nieco informacji odnośnie budynków i ich rozmieszczenia. Większość opuszczona, oczywiście przez pracowników którzy aktywnie odmawiali pracy. Więc przynajmniej w razie czego, to straty ludzkie które mogły wyjść z potencjalnego konfliktu będą ograniczone do minimum. Ale ważniejszy był układ budynku w którym właśnie był. Mali agenci przeprowadzili także rozeznanie i tutaj. Wiedział mniej więcej, gdzie się co znajduje. I to na pewno też mu się przyda. W razie, gdyby rozmowy poszły nie w tym kierunku albo gdyby ktoś faktycznie chciał go zabić. Albo Sukeyoshiego nawet. Nigdy nie wiedział, co może się zdarzyć i dlatego powinien działać możliwie ostrożnie. Zwłaszcza, gdy nie był na swoim terenie, a na cudzym poligonie. Jeden z jego robaczków w końcu wypatrzył człowieka odpowiadającego opisowi pryszczatego. Gruby i łysy. Ogromne pomieszczenie, ładnie umeblowane dodatkowo. Ewidentnie to wokoło tego miejsca kręciło się życie w zakładzie. To musiał być szefuńcio Sukeyoshi. Przed wejściem do pomieszczenia stał jakiś zamaskowany mężczyzna. Ninja, zapewne. Mujin przyglądnął mu się nieco uważniej. Czy miał on charakterystyki shinobi? Ekwipunek na wierzchu, na przykład? Miecz? Kabury? To mógł być jego potencjalny przeciwnik, warto by było nieco się przygotować mentalnie. Jakby coś poszło nie tak wewnątrz to jedno słowo tego jegomościa i Mujin musiałby się uciekać do konfrontacji fizycznej. A tego by nie chciał. Chciał złatwić to w miarę spokojnie i w warunkach optymalnych dla jego zdrowia. Typem bojownika nie był, ale był w stanie się obronić. Ale czy, przykładowo, porwać grubasa i jednocześnie walczyć? Lepiej nie sprawdzać. I w końcu stanął przed wielkim kierownikiem tego przedsiębiorstwa. Twarzą w twarz.
- Nic nie szkodzi. Yokage Mujin, miło Pana poznać. - powiedział i przyjął zaproszenie. Zamierzał z nim porozmawiać prywatnie, w gabinecie. Na temat tego wszystkiego. Niewątpliwie chciał uzgodnić dobre warunki będąc tutaj reprezentantem uciskanej klasy mniejszej, ale od jego podejścia i argumentacji zależało, jak to się potoczy. Czy były jakieś korzyści z oddania pracownikom ich praw? Mógł powymyślać. Mógł się zastanawiać. Ale czy mógł wygrać dyskusję z biznesmenem? Podstawy handlu znał. Ale raczej nie przekona go argumentami, nie ważne jak bardzo trafnymi.

[Harikotto]

Mujin Wyprawa B
29/57
Nie rozumiałeś prostego ludu, w tym robotników. Mimo wszystko byłeś shinobim i dla ciebie świat wyglądał prosto i nieskomplikowanie. Ktoś stwarza problemy? Trzeba go zabić. Plebs w swojej prostocie dostrzegał pewnie jednak dużo więcej opcji. Zapewne nie postrzegał Sukeyoshiego na tak mocno przyspawanego do stołka, aby nie mógł go stracić. Możliwe, że chcieli po prostu, aby ustąpił ze swojej funkcji i oddał rządy i kontrolę nad manufakturą komuś innemu. Komuś, kto będzie lepiej szanował pracowników i lepiej doceniał ich pracę. Dla ciebie to wszystko jednak zapewne nie miało sensu. Widziałeś dużo prostsze rozwiązanie. Śmierć winowajców. Kto jednak był tutaj winowajcą?

Prawdą jest, że wychowanie ma ogromny wpływ na ludzkie postrzeganie świata. Nie jest to jednak wszystko. Bardzo istotne jest też na przykład pochodzenie. Tak naprawdę obie te rzeczy się łączą. Jeśli za młodu widzi się prostych ludzi tylko w charakterze służących, których można karać za każą, nawet najmniejszą rzecz, to naturalnie wpływa to na podejście do nich w dorosłym życiu. Traktowanie innych jako gorszych, czy poślednich ludzi, nie stanowi wtedy żadnego moralnego problemu. naturalnie rozumie się, że salony nie powinny być dostępne dla prostaczków, którzy za to powinni bez marudzenia ciężko pracować. Marudzenie bowiem przeszkadza im w ich jedynym życiowym celu, a więc pracy.

Z wszystkich informacji, które przekazały ci twoje robaczki, najbardziej interesowały cię te odnośnie ludzi. Po pierwsze ucieszył cię ich brak. Dzięki temu wiedziałeś, że w razie jakiejkolwiek konfrontacji świadków będzie niewiele oraz trudno będzie przypadkiem zranić kogoś rykoszetem jakiejś techniki. Nie chciałeś bowiem żadnych przypadkowych ofiar. Po drugie zwróciłeś uwagę na zamaskowanego człowieka. Z miejsca podejrzewałeś go o bycie shinobim. Rzeczywiście gdy idąć z Sukeyoshim do jego gabinetu zobaczyłeś zamaskowanego na własne oczy, ujrzałeś na jego udach kabury, a przy pasie torbę, zupełnie takie, z jakich korzysta większość shinobich. On sam jednak tylko mierząc cię wzrokiem zamknął za tobą drzwi od gabinetu, samemu jednak wcześniej wchodząc do środka. Sukeyoshi natomaist od razu podszedł do jednej z komód, która okazała się być barkiem i powiedział:
- Proszę się nie przejmować obecnością Hobaru. To mój prywatny ochroniarz, któremu płace za to, aby nie ufał nikomu, kto się do mnie zbliża i nie odstępował mnie na krok. Jednocześnie płacę mu za pełną dyskrecję. Możemy więc rozmawiać przy nim swobodnie. Napije się pan czegoś, panie Yokage? Ostatnio udało mi się sprowadzić nietypowe destylaty jęczmienne. Mam jednak również dobre sake oraz Umeshū. Pracownikom zwykle proponuję Happoshū, ale myślę, że pan będzie wolał Atsukan... bardzo się cieszę, że radcy miejscy w końcu przysłali mi kogoś, kto pomoże mi w uporaniu się z tym bałaganem. Nawet pan sobie nie wyobraża, jak bardzo jestem temu wdzięczny.

[Mujin]

Hobaru, prywatny ochroniarz. No tak. Zawsze trzeba było takiego mieć, tym bardziej jak samemu nie potrafiło się walczyć. On raczej nie potrafiłby sam o siebie zadbać. Jakby go w lesie na przykład porzucić, na tydzień albo miesiąc. To pewnie by go już nie było. I niestety gdyby nie ten ochroniarz to sprawa byłaby łatwiejsza. Oj łatwiejsza zdecydowanie. Ale było kilka innych okoliczności Mujinowi sprzyjających. Mało ludzi, więc i ofiary pośrednie nie będą występowały. Dobrze, przynajmniej to. Ale cholera jasna, to było problematyczne. Ta sytuacja. Nie spodziewał się co prawda bycia w jednym pomieszczeniu tylko z nim, ale po ekwipunku nie dało się powiedzieć, jakie umiejętności posiadał ten cały Hobaru. No tak samo jak po Mujinie w zasadzie, ale jego umiejętności bojowe ograniczały się do "robaki robią gryz gryz". I do "jeśli cię uderzę, to padasz na ziemię" przy bardzo pozytywnym założeniu, że osoba niewyszkolona w sztukach walki fizycznej ma jakiekolwiek szanse na uderzenie wytrenowanego wojownika. W tej sytuacji był na pozycji gorszej. Ale nie z takich sytuacji się wywiązywał gładkim słowem i medyczną wiedzą.
Może powinien przynieść jedną z butelek wina które kupił w Daishi? Cholera, nie przewidział takiej sytuacji. Kto by przewidział? Wszystkie butelki miał w domu. A możliwe, że taki stan rzeczy bardzo by mu pomógł. Może powinien jedną zatruć? Strzykawka przez korek? Cholera nie pomyślał o tym wcześniej. Zatruć butelkę samemu posiadając antidotum. No tak, całkowicie oczywisty pomysł. Ale na wizję picia czyjegoś alkoholu? Na początku się wzbraniał jak cholera. Nigdy praktycznie nie pił napitku od kogoś innego, nie był aż taki ufny. Ale jeśli chciał zbudować zaufanie, to chyba powinien. Zastanawiający wybór, ale musiał się go podjąć. Małe poświęcenie, małe ryzyko.
- Atsukan brzmi dobrze. Z chęcią zdam się na Pana wybór. - odpowiedział. Mało wiedział o alkoholach, mało wiedział o trunkach, ale jedna czarka czy kieliszek czy co tam chciał mu nie zaszkodzą. W razie czego robaki wyciągną truciznę z jego ciała i tyle. Z lekkim alkoholem powinny sobie poradzić. A właśnie, robaki. Mujin miał zamiar teraz zrealizować część swojego ambitnego planu. Wypuścić kilka sztuk nogawkami. Te ukryłyby się w dywanie czy szczelinach w panelach i powoli wertowały pomieszczenie. Nie do końca wiedział co chce znaleźć, ale głównymi miejscami były pomieszczenia wokoło i jego biurko. Informacje o papierach, co na nich było. Gdzie są pieniądze.
- Miałem już okazję spotkać się z tym problemem. Chciałem porozmawiać z głową ich ruchu. Rozpierzchli się w panice, więc do niczego nie udało się dojść. - tak, wywiad środowiskowy zakończony teoretycznym niepowodzeniem. Został wysłany przez radę, powiadał? Więc chyba rozwiązanie tego od strony czysto prawnej odpada. Ale to znaczyło, że gdzieś tam znajduje się ten prawdziwy. Ninja wysłany przez radę... Kurwa. To nakładało na Mujina naprawdę nieprzyjemny limit czasowy. Kolejna ważna rzecz do zrobienia - musi wiedzieć, kiedy przyjdzie. Jego robaki naprawdę muszą go o tym powiadomić. Te wokoło budynku. Jeśli tylko sytuacja zrobi się zbyt poważna, to będzie trzeba ratować się ucieczką. Ale do tego czasu postara się grać. Zdobyć nieco informacji, rozprowadzić swoje robaki po pomieszczeniu. Może nawet któregoś udałoby się przemycić blisko tego całego Hobaru? Może walka w tym konkretnie miejscu jest dobrym pomysłem? Nie będzie mógł używać technik obszarowych. Walka w zamkniętym pomieszczeniu mogła całkowicie niespodziewanie działać na korzyść Aburame.

  Ukryty tekst

[Harikotto]

Mujin Wyprawa B
31/57
Niemal każdy shinobi stara się uzyskać przewagę nad przeciwnikami w każdym względzie, w jakim tylko może. Chodzi tutaj nie tylko o siłę, ale przede wszystkim o przebiegłość. Dobry ninja wie, jak istotny jest element zaskoczenia. Zaskoczenie można otrzymywać tym większe, im dłużej przeciwnik pozostanie w niewiedzy odnośnie umiejętności shinobiego. Dlatego wszelki widoczny ekwipunek jedynie szkodzi. Doskonale znałeś tę zasadę, samemu nie obnosząc się ze swoimi zdolnościami. Hobaru najwidoczniej również nie był początkujący w swoim fachu i nawet po przyjrzeniu mu się, trudno było odgadnąć jego styl walki. To dawało ci tylko jedną informację. Ochroniarz Sukeyoshiego najprawdopodobniej zna się na swoim fachu.

Nie znałeś się na alkoholu. Generalnie rzecz biorąc nie lubiłeś chyba też go spożywać. Podczas wszelkich libacji zbyt łatwo opuścić gardę i w rezultacie tego zginąć. W dodatku jaki był sens picia alkoholu, skoro twoje Kikaichū w kilka minut neutralizowały cały etanol i bardzo szybko przestawałeś czuć jakiekolwiek skutki picia. Najwidoczniej też, w przeciwieństwie do Sukeyoshiego, nie pomyślałeś o tym, że wszelkie trunki można pić zwyczajnie dla smaku. Pomyślałeś za to, znów w przeciwieństwie do twojego otyłego gospodarza, że wyrazisty smak alkoholi świetnie nadawałby się do zamaskowania trucizny. Niestety wpadłeś na ów pomysł zbyt późno. Wychodzi na to, że o ile, z jakiegoś powodu, chcesz zabić właściciela manufaktury, będziesz musiał to zrobić w inny sposób.
- Ach, na śmierć zapomniałem... Muszę prosić pana o wybaczenie, panie Yokage. Z powodu strajku, musiałem tymczasowo odesłać całą służbę i nie mam nikogo do podgrzania trunku. Zmuszony jestem zaserwować więc nurukan. Przejdźmy jednak do interesów... - powiedział Sukeyoshi stawiając przed tobą niewielki kieliszek i nalewając do niego płynu, a następnie zrobił to samo z drugim kieliszkiem, z którego niezwłocznie się napił - Głowa ruchu? Mówi pan pewnie o Ishibashim... Niedawno został awansowany na poślednie kierownicze stanowisko i wydaje mu się, że dzięki temu zyskał zdolności dowódcze na poziomie największych strategów, podczas gdy jedyne co potrafi, to szybko uciekać, gdy robi się gorąco... Cóż, zyskał jednak jakiś autorytet wśród robotników. Co jednak gorsze... Nie wiem, w jaki sposób udało mu się tego dokonać, ale skradł tajemną recepturę produkcji pigułek żywnościowych na masowa skalę, opracowaną przez mojego świętej pamięci brata. Chwilę po rozpoczęciu strajku, gdy byłem w mieście, ktoś skradł jedyną kopię receptury i jestem pewien, że to Ishibashi, albo ktoś z jego zaufanych ludzi. Tak długo, jak ci plebejusze posiadają ten zwój, nie mogę wykonać żadnych ruchów. Jeśli bowiem go zniszczą, wznowienie pracy manufaktury będzie niemożliwe.

[Mujin]

Najlepszą metodą na sprawdzenie zawartości trucizny w trunku było wypicie dokładnie tego samego przez drugą stronę. Oczywiście jako doświadczony medyk wiedział, że wcześniejsze zaaplikowanie sobie odtrutki może zapobiec działaniu trucizny i ta myśl powstrzymywała Mujina przed bezmyślnym wypiciu tego elementu płynnego. Tak, mogło to się zdarzyć. Ale okoliczności tego musiałyby być naprawdę nietypowe i konkretne. Ten oto jegomość musiałby być sensorem. Wyczuć go i polecić swojemu szefowi przyjęcie odtrutki. Musiałby uznać go za zagrożenie już na tym etapie. A ponieważ nie zareagował jakkolwiek na jego robaki, które też mają w sobie chakrę Mujina, to zdecydowanie do sensorów owy osobnik nie należał. Chyba że posiadał jakieś inne sposoby na wykrywanie zagrożenia albo dokładnego obserwowania otoczenia ze swojej pozycji. Co to było nie dało się powiedzieć, Mujin nie miał pojęcia. Był ekspertem od medycyny, nie od technik szpiegowskich. Ale tak czy siak zamierzał się napić w ramach przymilenia się gospodarzowi. Przyjął zatem napitek
- Ukradł? Przepraszam za ciekawość, ale gdzie dokładnie była schowana? I tak będzie Pan musiał zaostrzyć warunki jej przechowywania, by w przyszłości uniknąć tego typu sytuacji.- tak, to niewątpliwie była informacja której potrzebował. Dowiedział się już całkiem sporo, także o tym że protestujący mają recepturę. To wyjaśniałoby po części także zachowanie. Zobaczyli nieznanego shinobiego, założyli że jest to wysłannik grubasa. Któremu ukradli jedyną rzecz pozwalającą na wznowienie produkcji. Całkiem sprytnie, trzeba było przyznać. Tylko pojawiał się problem zabezpieczenia tej rzeczy. Najlepiej byłoby złapać Ishibashiego. Zakładając rzecz jasna, że Mujin zechce wstawić się za mężczyzną.
- Czy sam zwój jest jakoś zabezpieczony? Mogą próbować skopiować recepturę na własną rękę. Uciec z nią, potencjalnie nawet sprzedać. Taki obrót spraw byłby dla Pana dość niefortunny. - kolejna istotna kwestia. Tak, mogą spróbować to zrobić. Sprzedać recepturę konkurencji w zamian za solidny grosz. Mało prawdopodobne, ale nie warto było zignorować i tej opcji. Był ciekaw. Chciał pozyskać nieco informacji. Do tego potrzebował współpracy z Sukeyoshim. Nie wiedział dokładnie co zamierza zrobić, ale sama sytuacja sprawiała kilka ważnych problemów. Skoro to pomoc z Rady, a on wszedł tutaj całkowicie pozbawiony ochrony tożsamości... Tak, władował się w okropne bagno. Bagno tak głębokie i przepastne, jak tylko się dało.
- Nie myślał Pan może o porozumieniu się z nimi, Sukeyoshi-san? Przed przybyciem zdążyłem zrobić mały rekonesans i dowiedziałem się, że według nich problemem są głodowe pensje i warunki. Oprócz tego, z tego co mi wiadomo, w zakładzie doszło do śmierci kilku pracowników. Jeśli zapewnić by im gwarancję lepszych warunków, to oddaliby zwój i zakład mógłby wznowić produkcję. - tak, niekoniecznie wierzył że coś takiego będzie miało miejsce. Oczywiście się nie zgodzi. Ale przecież, kto mówił o całkowicie uczciwym spotkaniu bez jego udziału? No właśnie nikt. I tutaj wchodził Mujin, który mógł jeszcze zgarnąć treść zwoju dla siebie. Obalić go, rzucić go ludziom, wziąć receptury i prawdopodobnie jeszcze mu za to podziękują. Musiał tylko doprowadzić do konkretnych warunków. I do tego zmierzał. Medyk nigdy nie był człowiekiem który opracowywał plany, wolał podążać za czyimiś rozkazami, z wolnym miejscem na swoją działalność. Ta sytuacja wymagała jednak od niego nieco inicjatywy. I musiał ją przejąć, korzystając z zaufania Sukeyoshiego.

[Harikotto]

Mujin Wyprawa B
33/57
Paranoicznie bałeś się wręcz otrucia. Zachowywałeś większość standardowych środków ostrożności, ponadto wiedziałeś, że żyjące w twoim ciele robaki są w stanie zniwelować działanie wielu szkodliwych dla ciebie substancji. Mimo to jednak wciąż się bałeś. Cóż, jak to niektórzy mawiają, złodziej najbardziej obawia się, że ktoś go okradnie. Swoimi kubkami smakowymi nie wyczuwałeś w trunku jednak nic poza tym, co powinno się w nim znajdować. Twoje Kikaichū neutralizowały jednak działanie etanolu, który automatycznie kwalifikowały jako delikatną truciznę.

Sukeyoshi słysząc twoje pytanie o miejsce trzymania zwoju z recepturą podszedł do małej komody przy ścianie obok drzwi, za którymi, o czym wiedziałeś dzięki swoim małym zwiadowcom, znajdował się metalowy sejf, który był jednak na tyle tanio wykonany, że jednemu z twoich robaczków udało dostać się do środka. Były tam różne dokumenty oraz monety o równowartości kilkuset ryo. Sukeyoshi wskazał na komodę, na której stała niewielka gablotka, w której brakowało jednej szklanej ściany.
- Ten zwój, to było istne arcydzieło. Moja chluba i duma. Mój brat bardzo długo nad nim pracował, a gdy skończył, efekt był tak zachwycający, że postanowiłem umieścić go w nadobnym miejscu. Zapłaciłem grube pieniądze rzemieślnikowi, byłemu shinobiemu, żeby zabezpieczył szkło, tak aby nie dało się go stłuc. Jak się okazało, zostałem oszukany. Tego niby-shinobiego nie mogę teraz nawet znaleźć, aby odpowiedział mi za oszustwo i spartaczenie roboty... Dlatego niestety obawiam się, że kradzież zwoju była z mojej winy nadzwyczaj łatwa. Zapewniam, że następnym razem, gdy odzyskam już swoją własność, nie popełnię tego błędu. - otyły mężczyzna ewidentnie był zły i nieskory do wskazywania własnych błędów. Gdy wrócił więc za swoje biurko wypił jednym haustem całą zawartość kieliszka - Na całe szczęście wiem, że ci idioci są niepiśmienni. Gdyby potrafili pisać i czytać, to szukaliby innej roboty, niż w mojej manufakturze. Nie muszę się więc bać kopiowania zwoju. Jeśli zaś jednak chodzi o sprzedaż... Ten zwój jest szalenie istotny z punktu widzenia strategicznego miasta Ryuzaku. Podobnie zresztą jak funkcjonowanie manufaktury. Wiem, że Rada jest tym wszystkim zaniepokojona. Wszystko trzeba więc zakończyć jak najszybciej. Ci durnie gotowi jeszcze sprzedać zwój byle komu za jakieś marne grosze. Póki jednak mają zwój, nie ma mowy o żadnych negocjacjach. Nie będę pertraktował z szumowinami i złodziejami, którzy nawet nie wiedzą co kradną! Rozmawiać można z kimś równym. Oni swoim zachowaniem i czynami wprost pokazują, że praca w manufakturze to zbyt wiele jak na ich kompetencje. Zasady są proste jak mają pracować. Szybko, ciężko i bezpiecznie. To oni zawsze o którymś zapomną. Sami pchają łby do wybuchających mikstur, a później płaczą, że im je urwało. Jakby pracowali zamiast gapić się, gdzie nie powinni, to nic im by się nie stało. Nie, panie Yokage. Nie będę z nimi rozmawiał. Gdyby przyszli do mnie jak do człowieka, to może... Dyskusje zaczęli jednak od kradzieży i przestępstwa. Jedyne co więc może ich teraz czekać, to nie pogaduszki, a cela więzienia oraz ciężka praca, aż nie odpracują mi strat, jakie mam przez przestój manufaktury.

[Mujin]

Zabezpieczenie niezniszczalnym szkłem. Naprawdę brzmiało to mocno wątpliwie. Mężczyzna mógł zostać po prostu wrobiony, wyciulany na grube pieniądze. Mujin też byłby w stanie takie szkło pokonać, nic nowego. Na pewno nie było takie twarde jak kryształy Asaki. Rozwalić, pociąć, wpuścić do środka robaki i kazać im zjeść spoiwo. Raczej dałby sobie radę z tym zadaniem. Problemem było to, jak faktycznie zostało to zabrane. Sukeyoshi zwalił sprawę na swoje życzenie, ale przynajmniej nie starał się ukryć tej niekompetencji. Przyznał się do niej. Nie, żeby to robiło dla Mujina różnice, ale przynajmniej teraz będzie bardziej ostrożny. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, to nie będzie miał drugiej okazji.
Widzi Pan, Sukeyoshi-san. Mam pewien pomysł związany z negocjacjami. Proponuję przystać na warunki robotników do momentu odzyskania zwoju. Wtedy nie będą mieli żadnej karty przetargowej i wyjdzie Pan na swoje. W normalnych warunkach pewnie by się nie zgodzili, ale jestem tutaj ja. Przedstawiłem im się jako osoba trzecia, niepowiązana z żadną stroną. Jeśli przyjmę rolę mediatora, to mogą zechcieć podjąć się negocjacji. Trzeba jeszcze założyć, że mają do pomocy jakiegoś ninja. Ale nawet jeśli, to przewaga stoi po naszej stronie. Dwóch do jednego. - wskazał na Hobaru. Sukeyoshi w swoim rozumowaniu założył, że rozmowy będą prowadzone naprawdę. Rzeczywistość miała być zupełnie inna. Mujin planował coś znacznie większego. Nie wiedział tylko, na jaką skalę zechce to uczynić. Mógł zabrać to dla siebie. Receptura zostałaby tylko jego. Mógł też rozprowadzić ją na szeroką skalę i dzięki temu całkowicie zniszczyć biznes Sukeyoshiego. Brzmiało sensownie, prawda? To uwolniłoby wioskę od jego buta i to faktycznie byłoby coś. Musiałby co prawda spisać recepturę na osobnych zwojach i rozdać kluczowym graczom w zakresie zielarstwa w mieście, ale chyba byłoby warto patrząc z dłuższej perspektywy. Problem - bez zwoju z przepisem Sukeyoshi i tak nie mógłby nic produkować. Ale mógłby wykorzystywać tych ludzi do produkcji czegokolwiek innego. Ale jeśli sam zakład upadnie, w całości, to będzie po ptakach. Tylko musiał ten zwój pozyskać. Mieli go protestujący. Musiał go znaleźć. Jak? Musieliby mu przynieść. Innego pomysłu nie miał, dlatego bardzo liczył że jego argumenty trafią do mężczyzny.
- Nic Pan nie traci próbując. Będzie Pan chroniony przed zagrożeniem. Jedynym, czego trzeba, to przeprowadzenie pokojowych rozmów do momentu odzyskania zwoju. Jeśli ma Pan lepszy pomysł, zamieniam się w słuch.

[Harikotto]

Mujin Wyprawa B
35/57
Ludzie sukcesu muszą znać swoje mocne i słabe strony. Zazwyczaj pomaga im to w odnoszeniu zwycięstw. Sukeyoshi nie widział więc powodów, aby ukrywać swój błąd. Wiedział, że prędzej czy później się o nim dowiesz, a uważając obecną rozmowę za poufną, uznał, że nie ma sensu zwlekać z ujawnieniem tej informacji. Najzwyczajniej w świecie został oszukany. Wiedziałeś jednak, że niektórzy shinobi byliby w stanie stworzyć niezniszczalną w ogóle, albo chociaż niezniszczalną dla zwykłego człowieka gablotkę. Rzemieślnik, który okpił właściciela manufaktury najwidoczniej również o tym wiedział, jednak sam takich umiejętności nie posiadał.

W swojej głowie miałeś jednak już ciekawy plan. Jednocześnie bohatersko chciałeś uniknąć konfliktu i rozlewu krwi. Z drugiej jednak strony chciałeś oszukać wszystkich naraz. Z jednej strony prezentowałeś jak najbardziej szlachetną postawę, a z drugiej wręcz przeciwnie. Okazywałeś się być oszustem i manipulantem, który w całym tym konflikcie i niedoli każdej ze stron, doszukiwał się tylko potencjalnego zysku dla siebie. Wyglądało na to, że reszta cię nie obchodziła.

Sukeyoshi, podkreślając swoją niedolę, wykrzywił usta po wypiciu zbyt dużej ilości alkoholu:
- Nie będę negocjował ze złodziejami. Gdyby tylko byli leniami i obibokami, to co innego. Za kradzież muszą jednak odpowiedzieć. Złodziei się łapie i wsadza do więzienia, a nie się z nimi negocjuje. Jedyne co jest istotne, to wcześniej odzyskać zwój. Później nawet jeśli wszyscy zostaną wymordowani, to nie będzie duża strata. Jak rozumiem zgadza się pan dla mnie tymczasowo pracować... Proszę więc o dostarczenie mi zwoju, niezależnie od ofiar, jakie z tego wynikną. Chcę, aby zrobił to pan osobiście. Hobaru, jak wspomniałem, nie odstępuje mnie na krok i jego obowiązkiem jest ochrona mojej osoby. Nic więcej. Nie mogę ryzykować wysyłając go z panem. Jeśli potrzebuje pan jeszcze jakichś informacji, to chętnie ich udzielę. Wolałbym jednak, aby miały one panu pomóc w odzyskaniu zwoju z rąk złodziei.

[Mujin]

Nie chciał współpracować. Nie chciał iść na ugody. Ludzie z silnymi przekonaniami mieli tendencję do bycia upartymi bufonami i Mujin jak najbardziej to rozumiał. Sam też był bufonem, który swojego czasu postanowił nawet szukać obiektów testowych na czarnym rynku. Który ostatecznie ich wypuszczał. Który w imię medycyny pozwalał sobie na małe odstępstwa od tradycyjnej medycyny, w zamian za wiedzę. I który nie chciał zabijać, wolał nie zabijać. Sam był człowiekiem z kręgosłupem ideologicznym podtrzymującym jego osobę i kierującym resztą akcji. Rozumiał Sukeyoshiego. On nie miał zamiaru reagować na ludzi nieuczciwych, mimo że sam stosował brudne sztuczki oparte na wyzysku. Ale nadal musiał grać dobrego ninja z rady. Potrzebował znaleźć zwój, skopiować go. Oddać wieśniakom. Wybyć. Potencjalnie rozprowadzić na większą skalę w celu zniszczenia biznesu tego jegomościa. Ale pierw musiał położyć ręce na zwoju. To było najważniejsze. Jak go znaleźć?
- Mam trzy pytania. Gdzie dokładnie mieszka ten cały Ishibashi. I jak wygląda. Proszę dokładnie opisać mi ten zwój. Jak to tylko możliwe. - potrzebował informacji, gdzie można znaleźć przywódcę. Jeśli miał zwój to powinien go trzymać przy sobie albo w jakimś konkretnym miejscu. Kto jak kto, ale on powinien wiedzieć. Jako osoba która potencjalnie mogła go nawet ukraść, w teorii będzie najbezpieczniejszy z nim. Jego osobisty ochroniarz nie powinien mu przeszkadzać. A jego robaki miały cudowne właściwości wywiadowcze. Jeśli rozprowadzi je po odpowiednio dużej powierzchni to prędzej czy później znajdą zwój. Ale najlepiej było zacząć od domu głównego prowodyra.
- To chyba tyle. Postaram się dostarczyć zwój jak najszybciej. - powiedział. Wstał, ukłonił się lekko i wyszedł. Wrócił wszystkie swoje robaki do siebie. Potrzebował informacji, które udało im się zebrać. I teraz z kolei musiał użyć ich do wykrycia lokacji zwoju. Co zrobił od razu po wyjściu z budynku? Stworzył pod sobą chmurkę robaków i uleciał gdzieś bokiem. Nie chciał być widziany przez innych, w szczególności protestujących. Potrzebował teraz nieco spokoju i dobrego punktu do obserwacji. Jakiegoś wysokiego, ale niedaleko wejścia. Bycie niezauważonym było tutaj kluczem. Obserwował cierpliwie teren placu. Szukał tego jednego, który pasował do opisu. Potrzebował go. Ishibashi. Jednocześnie powoli rozpoczął skanowanie terenu za pomocą swoich robaków. Nie szczędził w ich ilościach. Były one rozproszone jak tylko się dało. Potrzebował przeszukiwać teren już teraz. Beczki, podłogi, inne elementy. Cokolwiek znajdowało się w jego zasięgu musiało być sprawdzane. Co dalej? Kiedy tylko Ishibashi zostanie zweryfikowany, podlecą do niego samiczki Kikaichū. Zostanie naznaczony. Będzie mógł go śledzić. Kiedy dany obszar zostanie sprawdzony, to Mujin prześlizgnie się w okolice jego domu. Domyślnie usiądzie na dachu i wprowadzi do domu robaki. Te ponownie mają za zadanie dokładnie przeszukać dom, deska po desce. Na pewno gdzieś tutaj jest. Nie miał zamiaru krzywdzić nikogo, ale potrzebował zdobyć informację o jego położeniu. To był teraz priorytet.

  Ukryty tekst

[Harikotto]

Mujin Wyprawa B
37/57
Są ludzie, którzy mają bardzo silne przekonania i poglądy. Są też ludzie, którzy są po prostu uparci. Być może trudno było orzec, którym z nich jest Sukeyoshi, jednak pewne było, że nie ma zamiaru zgodzić się na twoje sugestie negocjacji. Unikając takich pokojowych rozwiązań jednocześnie delikatnie zachęcał do rozwiązań wprost przeciwnych, do rozwiązań siłowych. Twoim bezpośrednim zadaniem nie było jednak zabijanie kogokolwiek, a jedynie odzyskanie skradzionej własności.

Było to dosyć trudne do jednoznacznego moralnego ujęcia. Otyły właściciel manufaktury sam nie był bez winy. Z pewnością był w stanie wypłacać swoim pracownikom lepsze pensje oraz zapewnić im lepsze warunki pracy. Tutaj zdecydowanie był winny. Faktem jednak jest też to, że został okradziony i tutaj winni byli strajkujący. O ile oczywiście to oni stali za włamaniem i kradzieżą. Nikt nikogo nie chciał zabijać, jednak obie strony napomykały, że nie miałyby nic przeciwko śmierci drugiej strony. Kto więc tutaj miał rację w tym konflikcie? Po czyjej stronie najlepiej byłoby się opowiedzieć? Musiałeś zadecydować o tym samodzielnie.
- Jak wygląda Ishibashi? Tak jak każdy z tych zawszonych roboli. Średniego wzrostu, dosyć postawny, mało inteligenta gęba ozdobiona błazeńskim wąsem i krótko ścięte, ciemne włosy. Gdyby nie to, że Hobaru wyrzucał go za drzwi po wybuchu strajku pewnie nawet nie byłbym w stanie odróżnić go od całej tej złodziejskiej, parszywej hołoty. Nie wszyscy oni chyba noszą wąsy, ale co za różnica? Nie wiem jednak gdzie mieszka. Na pewno gdzieś w wiosce. Jak Hobaru go wypraszał, to śmierdział rybami, ale cała ta wioska często tak śmierdzi, więc nie byłbym pewien, czy faktycznie ma to cokolwiek wspólnego z jego miejscem zamieszkania. No a zwój to była mistrzowska robota... Duży, widziałem jak kiedyś shinobi z podobnie dużego zwoju wręcz tony badziewia i chłamu wydostał. Na brzegach ma srebrne złocenia, a w środku wersaliki są zdobione na złoto. Gdzieniegdzie ozdabiany jest też drogimi klejnotami. Ci parszywcy pewnie zdążyli już je wydłubać, ale oryginalnie tam były. Ech... To było cudne arcydzieło, a teraz jest przetrzymywane przez jakiegoś brudasa... - powiedział Sukeyoshi, zamyślając się, a ty w tym czasie wyszedłeś.
Gdy wylatywałeś z terenów manufaktury widziałeś, że przed wejściem znów zaczyna zbierać się tłum. Robił się wieczór i spora część strajkujących pamiętała, aby zabrać ze sobą pochodnie, których jednak jeszcze nie było potrzeby zapalać. Rozsyłając swoje robaczki na szerokie tereny przyjrzałeś się jednak jeszcze strajkującemu tłumowi. Rzeczywiście mogłeś dostrzec toporne rysy twarzy i pewne podobieństwo między nimi wszystkimi, mniej więcej tak, jak obrazowo opisał ci to Sukeyoshi. Dostrzegłeś w tym tłumie jednak jedynie trzech wąsaczy. Pierwszy był niemalże łysym blondynem, drugi był dosyć młody i miał brązowe włosy, a trzeci był brunetem w średnim wieku. Przypatrując się strajkującym, twoje robaczki zdążyły przeczesać tylko dosłownie najbliższą okolicę, gdzie nie znalazły nic, co by cię interesowało. Widziałeś jednak, że pierwszy z wąsatych mężczyzn zaczyna odchodzić od tłumu i skręca w jedną z uliczek.