Niedaleko głównego traktu

[Shi]

  Piękny dzień, piękna pogoda i świetne miejsce. To wszytko mogło sprawiać, że humor nie jednej i dwóch osób był by w całkiem dobrym stanie. Tak czy inaczej kunoichi aktualnie znajdowała się w jednym z budynków. Dziewczyna musiała czekać do zmroku na rozwój wydarzeń. Będąc w mieszkaniu Shi dokładnie tak jak pomyślała tak uczyniła. Dziewczyna otworzyła drzwi na korytarz i okno na oścież, tak aby mieć wgląd na wszytko. Kunoichi będąc w pokoju mogła obserwować zmagania ludzi znajdujących się tutaj. Dziewczyna dokładnie widziała jak ludzie pracują, wozy jeżdżą... Każdy miał jakiś konkretny cel do wykonania. Tylko gdzie były dzieci? A no właśnie, żadnego dziecka Shi nie zauważyła. Być może te miały jakąś własną wyznaczoną lokalizację do zabawy. W każdym bądź razie dziewczyny to za bardzo nie interesowało. Shi chciała się zająć konkretami, bo im szybciej rozwiąże te sprawę tym szybciej dostanie kasę i będzie mogła pójść dalej... Po pewnym czasie wszytko wskazywało, że dzień dobiega końca. Dodatkowo w międzyczasie ponownie udało jej się zobaczyć siostrę zleceniodawczyni, która przechodząc korytarzem parsknęła... Tylko o co jej mogło chodzić? Tego dziewczyna do końca nie wiedziała, ale jej zachowanie z pewnością było podejrzane. Prawda? W pewnym momencie słońce zaszło za horyzont, zaczęła się noc. Księżyc wyglądał fantastycznie, można było by się patrzeć na niego bez końca. Siedząc kunoichi usłyszała jak ktoś lub coś zaczyna się przemieszczać po korytarzu. I ten charakterystyczny stukot. "...to pewnie ten duch..."-pomyślała, chwilę po tym wykonała jedną ze swoich technik tworząc piaskowe oko, jednocześnie kunoichi aktywowała swój piasek posyłając go w stronę drzwi pokoju. Oko wysłała na korytarz, Shi posłała go tak aby znajdowało się zawsze w jakimś cieniu. Dziewczyna chciała uzyskać taki efekt, aby oko było nie widoczne dla osób trzecich. Ona sama wyskoczyła przez okno na zewnątrz, chciała zajść od tyłu ducha. Dziewczyna utrzymywała spory dystans, aby mieć w porę odpowiednio dużo czasu na reakcję. Kunoichi idąc zwracała uwagę na wszytko, okna, krzewy, no i obszar wokół budynku i w środku. Czego szukała? Kogoś kto mógł być za to odpowiedzialny. Będąc poza budynkiem Shi miała również trochę piachu przy sobie. Tak więc dziewczyna aktywowała go by ten unosił się wokół niej, by w razie czegoś móc w porę odpowiednio zareagować. Prawda? Piasek pozostawiony w budynku również miał pełnić odpowiednią funkcję... Jaką? Zaraz po tym jak oko pozwoli jej widzieć obraz, Shi skieruje piasek na korytarz tak, aby ten poleciał wprost na ducha. Zadaniem piasku było złapanie owego potwora... W jaki sposób? Piasek miał go pochłonąć całego z każdej strony... Jego ilość powinna być wystarczająca, aby zająć całe ciało...

  Ukryty tekst

[Ario]

Shi
Misja rangi D
9/15 Kunoichi stworzyła piaskowe oko, które wysłała na korytarz. Sam budynek wewnątrz, był nieoświetlony i miejscami było tak ciemno, że wizja dziewczyny dzięki technice była mocno ograniczona. Sam główny korytarz widziała na tyle, że gdyby ktoś tam się pojawił, to napewno by jej to nie umknęło.

Shi rozrzuciła trochę piachu w pomieszczeniu, przy czym ciągle trzymając palce przy oku i podtrzymując technikę, wyskoczyła przez okno i zamierzała obejść budynek, znajdując sobie jak najlepsze miejsce do ataku. Plan był dobrze przemyślany i zakładał atak ducha w kilku miejscach naraz, co już na starcie stawiało byt na przegranej pozycji. Kobiecie chwilę zeszło, dotarcie do punktu docelowego, spowalniana podzielnościa koncentracji na podtrzymywanej technice, jednak po dłuższej chwili udało jej się zająć zakładaną pozycję.

Wtedy nagle, niewiadomo skąd, na ułamek sekundy przed wizją z piaskowego oka pojawiła się bardzo dziwna twarz, która złapała oko i zmusiła Shi, do anulowania techniki, z powodu odruchu przed złapaniem za oko. W międzyczasie kobieta zdążyła zebrać piasek tak jak zakładała wcześniej. Stukot zaczął wydobywać się ponownie, a byt wydawał się, że zmierza w głąb budynku.

W tej chwili Kunoichi była przed wejściem do głównego korytarza, więc jeżeli wyskoczy w tej chwili, będzie miała z 10 metrów do owej postaci. Piach miała zgromadzony w swoim pokoju, na środku korytarza (z oka), oraz przy sobie. Jednak czy dziewczyna ma na tyle odwagi, by zaatakować ducha?!

[Shi]

   Akcja nabierała konkretnego tempa, a nasza kunoichi musiała jakoś sprostać rzuconemu jej wyzwaniu. Tak więc dziewczyna wytworzyła piaskowe oko i posłała je na korytarz, zaś sama zostawiła trochę piachu w pokoju by następnie ruszyć przed budynek. Wydostanie się na zewnątrz i przemieszczenie się do wybranej lokalizacji zajęło jej trochę czasu. Wszytko było spowodowane podzielnością uwagi, gdzie musiała sprawdzać teren przy pomocy oka oraz przemieszczać się na zewnątrz budynku. Tak więc to wszytko miało na siebie wpływ. W każdym bądź razie dziewczyna dotarła do wybranego celu. Patrząc przez oko widziała ciemność na korytarzu, nic więcej... Jednak w pewnym momencie coś się wydarzyło. Shi ujrzała kogoś, a chwilę po tym ten ktoś złapał owy twór. Dziewczyna odruchowo dezaktywowała technikę przez co oko zamieniło się spowrotem w piasek. Tak czy inaczej Shi była już przed drzwiami frontowymi i słyszała jak twór przemieszcza się w głąb budynku. Dziewczyna mając przy sobie sporo piasku postanowiła wejść do budynku. Kunoichi używając go posłała surowiec w formie drobinek wprost przez cały korytarz, również ten co był w pokoju dołączył do niego. Wszytko to wyglądało by jak burza piaskowa wewnątrz budynku. Zadaniem piasku było złapanie przeciwnika. Wpierw piasek miał uderzyć w niego z dużym impetem, a później  złapać i wyciągnąć z budynku zmieniając swoją objętość z drobinek w stałą masę. Kiedy piach złapał by go ta odskoczyła by do tyłu, aby zrobić miejsce na zewnątrz dla  przeciwnika i piachu. Dziewczyna stała by wtedy przed budynkiem w bezpiecznej odległości... Jeżeli coś poszło by nie tak lub wystąpił by jakiś atak z boku, tyłu i tak dalej ta osłoniła by się piaskiem, który miała jeszcze przy sobie...

  Ukryty tekst

[Ario]

Shi
Misja rangi D
11/15 Shi przez cały czas udoskonalała swój plan, zostawiając za sobą piaskowy ślad, który w dłuższej perspektywie pomógł jej niemalże otoczyć przeciwnika - o którym wiedziała tylko tyle, że jest wysoki...i jest duchem. W tym samym momencie Shi wykonała ruch - wparowała do środka budynku.

Moment konfrontacji przyszedł w tym samym momencie. Dziewczyna dostrzegła na środku bardzo dużą postać, rzeczywiście miała dwa i pół metra. W pierwszym momencie wyglądała jak zjawa, cała na biało w humanoidalnym kształcie, jednak jakaś taka bardziej owalna. Postać obróciła się w stronę Shi...jednak to Kunoichi wykonała pierwszy ruch.

Zewsząd do budynku zaczął wpadać piach, a pierwsze uderzenie nadeszło z jej pokoju. Fala piachu uderzyła w postać, na początku wytrącając ją trochę z równowagi, gdy drugi atak nadszedł od tyłu. W tym momencie uderzenie wywołało potężny huk, a piasek przypominał falę, która pochłonęła ową postać i zaczęła wypychać na zewnątrz. Cały budynek się zatrząsł, z sufitu spadła jedna z dekoracji, dodając beznadziejności sytuacji, w której znalazła się istota w piachu.

Kunoichi odskoczyła bez problemu, a piasek z towarem w środku, jakim był duch, wypadł na zewnątrz, niemalże wypluwając postać na ziemię. Przez chwilę wszystko ucichło, a kobieta mogła się bliżej przyjrzeć postaci, która zaczęła się ruszać...i kaszleć. Wnet w drzwiach pojawiła się młodsza siostra, która przerażona zobaczyła na to co się stało.
- O...OSZALAŁAŚ!? - krzyknęła i zerwała się biegiem do leżącego bytu. Gdy tylko do niego dobiegła, zaczęła podnosić białą powłokę, która okazała się być materiałem. Pod materiałem była dość duża...kukła, lub machina, która po podniesieniu klapy, okazała się skrywać młodego człowieka, który być cały potłuczony, a z nosa leciała mu krew.

W tym samym momencie, przybiegła starsza siostra, zleceniodawczyni, która przerażona patrzyła na scenerię: dużo piasku, dużo kurzu, jakaś wielka lalka z człowiekiem w środku i jej siostra klęcząca, obejmująca młodzika ze środka. W tym całym zamieszaniu oczywiście była też Shi, na którą spojrzała przerażona kobieta.
- Co tu się dzieje!?

[Shi]

   Plan nie mógł się nie udać. Ilość piasku jaki Shi posłała w korytarz była tak ogromna, że nawet doświadczonemu ninja było by się ciężko przeciwstawić czemuś takiemu. Dziewczyna miała całkiem świetny pomysł i nie ukrywając była z siebie dumna, w końcu narobiła takiego widowiska. Cała ta sytuacja dosyć fantastycznie wyglądała, więc samo jej oglądanie mogło być czymś świetnym. Tak czy inaczej dziewczyna będąc na zewnątrz wiedziała już praktycznie wszytko. Kunoichi odsłoniła sprawcę, którym okazał się pewien chłopak. Dobrze, że Shi nie wymyśliła czegoś jeszcze lepszego, bo mogła by cały dom pozostawić w gruzach, za co kobieta nie była by już skora do zapłaty. Tak czy inaczej sprawca był, zleceniodawca również... Teraz wystarczyło tylko, aby dziewczyna wyjaśniła całą te sytuację w odpowiedni sposób i wyłudziła należne jej pieniądze by następnie udać się już we własnym dowolnym kierunku. Prawda? Tak więc stojąc przed wszytkimi kunoichi zaczęła zbierać cały swój piasek do gurdy znajdującej się na jej plecach...
-Oto sprawca tych wszytkich problemów!-powiedziała głośno bardzo stanowczym tonem głosu jednocześnie pokazując ręką na młodzika. Co prawda Shi była bardzo zainteresowana umiejętnościami chłopaka, bowiem jeszcze czegoś takiego nie widziała. Tak czy inaczej dziewczyna stojąc kontynuowała dalej mówiąc.
-Byłam w pokoju, nadszedł zmrok i usłyszałam charakterystyczne odgłosy dobiegające z korytarza... Uznałam, że to duch... Tak więc dokładnie tak jak obiecałam zaczęłam działać. I oto w ten sposób znaleźliśmy się w takiej sytuacji...-dodała tłumacząc wszytko... Chwilę po tym czekała na reakcję kobiet jednocześnie dalej chowiąc swój piach do gurdy...

[Ario]

Shi
Misja rangi D
13/15 Po słowach Shi, zleceniodawczyni spojrzała pytająco na chłopaka i siostrę, która obejmowała go na ziemi. Iście dramatyczna scena, jednakże chłopak żył, także tyle było z dramatu. Otworzył oczy i popatrzył nieprzytomnie dookoła. Młodsza siostra włożyła dłoń w jego włosy i coś mu wyszeptała do ucha. Starsza zaś, westchnęła.
- Przecież to chłopak z rodu Masami. Co to ma znaczyć? - niemalże warknęła w stronę siostry. - Doskonale wiesz, że... - nagle kobieta urwała, jakby zorientowała się w całym przedsięwzięciu. Ruszyła i złapała siostre za fraki, z łatwością ją unosząc. Swoją drogą, mogło to być zaskoczenie, że kobieta ma tyle krzepy.
- Tłumacz się. Skąd mieliście na to pieniądze? Ojciec Cie zabiję jak się dowie.

W oczach młodej dziewczyny pojawiły się łzy.
- Dobrze! Powiem o wszystkim! Tylko nie róbcie mu krzywdy! To był mój pomysł! - starsza ją puściła na ziemię i spojrzała najpierw na Shi, potem na siostrę, oczekując wyjaśnień. - Spotykamy się od dawna...wiemy, że nasze rody się nienawidzą, jednak nam to nie przeszkadzało! Chcemy być razem! .

Chłopak, o którym przez chwilę wszyscy zapomnieli, wykonał ruch - chciał wyjść z machiny. Swoją drogą - można było teraz zaobserwować, że machina od wewnątrz ma drewnianą konstrukcję. Młodsza siostra zas kontynuowała.
- Nie wiedzieliśmy co zrobić...chcieliśmy się widywać, ale baliśmy się, że ktoś nas nakryje...więc...jak kilka miesięcy temu, przejeżdzali Ci ludzie, ojciec z synem, wynalazcy... - młodsza prawie zaczełą łkać, gdy starsza siostra się wtrąciła.
- Ci wynalazcy? Mówisz o Panie Kunisaku z synem? - zapytała. Młodsza przytaknęła.
- Poprosiliśmy jego syna, by zbudował nam ducha, który by straszył w moim domku...wtedy nikt by się nie zainteresował...a syn Pana Kunisaku zbudował nam chodzącą kukłę, która imitowała ducha...oddaliśmy za to wszystkie oszczędności! - młodsza niemalże krzyknęła. Skierowała się w stronę Shi. - Bardzo przepraszamy! Błagam...nie rób nam krzywdy!

[Shi]

Dziewczyna stojąc czekała na reakcję kobiety... Shi powiedziała co wiedziała, tak też pozostało jej tylko czekać na to jak sytuacja się rozwinie. Długo to nie trwało bo od razu zrobiło się swego rodzaju zamieszanie i wszytko wyszło na jaw. Niczym opowieść z Romea i Juli, ale tutaj wszyscy przeżyli. Tak czy inaczej w dość krótkim czasie siostry wszytko sobie wytłumaczyły...
-Ja zrobiłam co do mnie należało... Miałam zająć się duchem nic więcej...-powiedziała Shi by zasugerować rzecz jasna o co jej chodziło, a chodziło o nic innego jak pieniądze. Prawda? Tak więc dziewczyna zebrała co do niej należało... Mowa tutaj o piasku i czekała już jedynie na swoje wynagrodzenie bo tylko to ją trzymało w tym miejscu.
-To może dopełnimy formalności bo muszę jeszcze coś załatwić...-dodała mówiąc o konkretach... Tak też właśnie było. Shi interesowały konkrety, zaś kiedy tylko dostanie to na co czeka, ruszy we własnym wyznaczonym sobie kierunku.

      

[Ario]

Shi
Misja rangi D
15/15 Starsza siostra, po usłyszeniu całej historii, tak jak stała, tak zdzieliła młodszą w twarz z tak zwanego liścia, czyli z otwartej. Po raz kolejny Shi mogła zaobserwować krzepę kobiety. Głowa młodszej poleciała na bok, a starsza złowrogo spojrzała na parę.
- Wy nieodpowiedzialni durnie! Mogliście zginąć! Widziałaś, co się prawie stało! Masz szczęście, że Pani Kunoichi się powstrzymała! Wrócę do Was zaraz! A teraz wynocha wszystko posprzątać, nim ojciec się dowie! - kobieta wydała dyspozycje do pary, która nie czekając dłużej szybko się podnieśli i poszli w stronę budynku.

Zleceniodawczyni sięgnęła po mieszek i wręczyła go Kunoichi.
- Przepraszam za to zajście...gdybym wiedziała wcześniej, nie angażowałabym w to Kunoichi...proszę wybaczyć, są jeszcze młodzi, nie rozumieją...tutaj cała zapłata, tak jak się umawialiśmy. Jest późno, więc jak panienka chce, to proszę się przespać i rano albo zostac na śniadanie, albo ruszyć dalej. Jest panienka zawsze mile widziana. - kobieta ukłoniła się, po czym ruszyła w stronę budynku, by następnie zniknąć w drzwiach. Jeszcze mogłaś bez problemu usłyszeć kilka krzyków w środku...zaś machnino-lalka leżała bezwładnie na ziemi. Mogłaś sobie ją zbadać, lub ruszyć do swojego pokoju i przespać się do rana...albo ruszyć już teraz w świat. Wybór należał do Ciebie.

KONIEC

[Shi]

    Shi stała i słuchała. Tutaj wystarczyło w zasadzie słuchać wszytkiego by móc odpowiednio podejść do sprawy. Dziewczyna nie musiała za wiele nawet mówić. Wszytko samo się rozwiązywało... Starsza kobieta wystarczająco dobrze zajęła się tą sytuacją, dziewczyna nie musiała w żaden możliwy sposób ingerować. W końcu po co miała by to robić. Prawda? Tak czy inaczej wszytko wskazywało na to, że był to koniec jej misji. Shi mogła się już odpowiednio zastanowić co dalej.
-No tak, przecież mógł zginąć...-powiedziała dziewczyna potakując twierdząco zdenerwowanej kobiecie... Kilka chwil później kunoichi dostała mieszek z ryo i mogła już przejść do kolejnego etapu. Tak też się stało, kiedy tylko kobieta odeszła dziewczyna zlustrowała machinę wzrokiem i udała się we wskazanym sobie kierunku. Shi odchodząc słyszała jeszcze jakieś krzyki w budynku. W sumie nic dziwnego, że tak było. W końcu komu by nerwy nie puściły. Prawda? Jednak najbardziej jej się podobała scena, w której prawie cały dom podskoczył do góry. Wydarzenia, które miały dzisiaj miejsce mogły jej jedynie potwierdzić siłę klanu z jakiego się wywodziła. Prawda?


Z/t

      

[Mikoto]

Miko parsknęła śmiechem, słysząc pierwszą wypowiedź shinobiego odnośnie kilku głębszych wieczorem i braku kosztów leczenia. Co kto lubił, ale tak, miał szczęście, że akurat się napatoczyła w tej części szlaku. Parsknęła jeszcze raz, gdy ten za bardzo się rozhulał ze swoją radością i szybko odczuł fakt, że jeszcze przed chwilą był ciężko ranny. No cóż, dobry prztyczek w nos, żeby się trochę ogarnął. Do wieczora było jeszcze trochę czasu, a on właśnie przegrał z bandą, na którą miał zlecenie. Wyglądało na to, że bandyci byli bardziej przebiegli i walka z nimi będzie naprawdę niebezpieczna. Może się wydarzyć do tego wieczora naprawdę sporo. Sporo niewiadomego.
- Zanim zaczniesz myśleć o wieczorze, skup się na robocie. - Zganiła go z uśmiechem. - Trzeba najpierw dopaść tych zbirów.
Wysłuchała uważnie jego kolejnej wypowiedzi i skinęła głową na fakt, że pracodawca mógł być podejrzany, skoro tamci spodziewali się wizyty ze strony Juzo. Co do faktu, czy teraz nie będą się go spodziewać, lub wręcz przeciwnie, zaczną go szukać, Miko zamyśliła się. Tutaj sprawa była nie do przewidzenia i trzeba było założyć obie możliwości.
- Z jednej strony mogli sobie odpuścić, wiedząc jak ciężko ranny jesteś i że nie przeżyjesz. - Stwierdziła w zamyśleniu. - Ale z drugiej mogą chcieć się upewnić, czy na pewno wyzionąłeś ducha. Musisz być przygotowany na każdą możliwość.
Gdy Juzo podniósł się z trawy i zaczął się gimnastykować, Miko nadal siedziała na piętach i spoglądała na niego z dołu. Bez problemu przyjął jej pomoc, jaką zaoferowała mu w dorwaniu bandytów, a słysząc jego dalsze słowa i zaproszenie do knajpy, uniosła lekko jedną brew. Chyba nie chciała wiedzieć, po jakich przybytkach chodzi ten jegomość, że miała sama wybrać. Pytanie tylko, o których knajpach była mowa, bo nie miała pojęcia w którą stronę on zmierzał i czy jego droga wypada tak jak jej, wstępnie do Sogen.
- Nie chcę odbierać Ci zarobku. - Odpowiedziała z powagą. - Ale chętnie skorzystam z towarzystwa podczas dalszej podróży, jeśli droga wypada Ci na północ, w stronę Sogen. Zawsze to bezpieczniej podróżować we dwójkę, niż samej, no i po drodze może będzie jakiś zajazd.
Zawsze to jakaś forma odwdzięczenia się za to, że mu pomogła i chciała jeszcze wspomóc go w walce z bandytami, na których miał płatne zlecenie. Chociaż z tym płaceniem może być różnie, skoro wstępnie pracodawca mógł być podejrzany, bo zbiry wiedziały o nadejściu Juzo. Szybko jednak przestała o tym myśleć, gdy usłyszała ostatnią wypowiedź shinobiego. Tak, w tej chwili miała totalną wodę z mózgu i sama nie wiedziała, co powinna o tym myśleć. Przecież facet wyglądał, jakby był niewidomy, a przynajmniej jego oczy na to wskazywały, a tymczasem właśnie określi przebyty dystans, jaki pokonał, będąc rannym! Co tu się od cholery wyprawiało? No ale przecież nie zapyta go wprost o to, czy jest ślepy, bo głupio tak by było. Może więc warto było podpytać o inne kwestie, które dadzą jej szerzy obraz i przy okazji podgląd na sytuację?
- Opowiedz mi o tych bandytach. - Poprosiła, sama podnosząc się z trawy. - Ilu ich jest, jak silni są i jakie konkretnie pułapki na Ciebie czekały? Muszę wiedzieć, z czym mamy do czynienia to może uda się obmyślić jakiś plan działania.

  Ukryty tekst

[Yami]

Misja Rangi C
Mikoto
5/15 kolejek

We dwójkę zeszli z głównego traktu prowadzącego do Sogen aby skierować się wgłąb lasu, dokładnie kierunek północno-wschodni. Lasy potrafiły trzymać wilgoć znacznie dłużej niż tereny miejskie dlatego było trochę "błotnisto". Buty nie zapadały się na szczęście zbyt głęboko w ziemi z całą pewnością mieszanina wody, ziemi i liści mogła znacznie utrudniać możliwy bieg. Jej towarzysz zdawał się znaleźć na to rozwiązanie, korzystając z chakry, podobnie jak przy chodzeniu po wodzie. Musiał najpewniej dostosować odpowiednie ilości chakry aby zachować ten efekt.
Podróż przez las był dobrym czasem na odpowiedź na wszystkie pytania jakie miała dziewczyna oraz pomysły z możliwym wynagrodzeniem a także pozostałymi sprawami.
- Mam wrażenie, że raczej może chodzić o coś innego i szczerze powiedziawszy wolałbym aby tak się nie stało. Mogą więc mnie szukać, przynajmniej kilku z nich. Było ich dziewięciu, większość z jakimś gorszym ekwipunkiem jak pałki z powbijanymi gwoździami. Mieli również dwie małe kusze, najgorszy był blond dryblas z kataną. Potrafi skubany korzystać z broni oraz chyba potrafi widzieć w dymie. Tak mnie dopadli. Noga wpadła mi w dół z drewnianymi kolcami. Ledwo zdążyłem zaprzeć szarpnąć bokiem aby nie nabić stopy. Wtedy też wybuchła ukryta w dziurze bombka dymna. Chwilowe zaskoczenie kiedy ten wbiegł w dym i wymierzył cios. Tego nie udało mi się w pełni uniknąć. Mimo, że bandyta tak potrafi walczysz i korzystać z broni niczym wyszkolony shinobi.
Mężczyzna mimowolnie złapał się za bok. Podniósł wyżej głowę i przekręcił głową na prawo i lewo. Poza krzewami oraz drzewami nie było widać na horyzoncie nic wartego uwagi. Niemniej jednak powoli zbliżaliście się do osady dlatego dodatkowej ostrożności nigdy za wiele.
- Jeśli chodzi o pułapki... Znajdują się głównie wśród koron drzew. Większość Shinobi najpewniej ubrałaby właśnie taką trasę. Przecież mało kto obserwuje korony drzew, łatwiej o atak z ukrycia. Są to głównie wyrzutnie Senbon ale widziałem też dwie notki wybuchowe bliżej obozu, gdyby wcześniejsze nie podziałały. Co do podróży na północ... chciałbym dowiedzieć się o co z tym wszystkim chodzi ale teoretycznie mam od wykonanej roboty. Nie dostanę bonusu za błyskawiczne zrealizowanie zadania więc mogę udać się z Tobą na jakąś niewielką przechadzkę w ramach wynagrodzenia za leczenie.
Chłopak skierował głowę i nieznacznie się uśmiechnął. Sama Mikoto mogła spostrzec, że im dalej od głównego traktu tak roślinność gęściej porastała ten skrawek terenu zaś na ziemi ciekawy ślad. Na kilku liściach znajdowały się kropelki czerwieni. Była to krew...

Juzo

[Mikoto]

Gdy tylko zeszli z głównego traktu i zagłębili się w las, Miko włączyła się czujność. Nie tylko na fakt, że mają stanąć przed bandytami, ale że idzie sama z kompletnie nieznanym jej shinobim. Owszem, pomogła mu i zaoferowała wsparcie, ale to wcale nie oznaczało, że ufała mu jak prawdziwemu kompanowi i towarzyszowi podróży. Równie dobrze to mogła być swego rodzaju pułapka, zwłaszcza że gość wyglądał na ślepca, a widział tak samo dobrze, jak ona, a przynajmniej tak to do tej pory wyglądało. Dziwne, serio. Trzeba się mieć zdecydowanie na baczności.
Im głębiej w las, tym bardziej błotko dawało się we znaki i utrudniało chodzenie, nie mówiąc już o ewentualnym biegu. Normalnie t śmignęłaby po drzewach, ale skoro Juzo wcześniej wspomniał o pułapkach na nich, to wolała jednak pozostać na dole. Wzięła więc przykład z mężczyzny i również skumulowała chakrę w stopach, żeby lepiej jej się szło i podczas gwałtowniejszego ruchu żeby nie wywinęła widowiskowego orła. Przez cały czas wsłuchiwała się w relację Juzo odnośnie bandytów i zaniepokoiła ją ich liczba. Dziewięciu chłopa, do tego dwóch strzelców z kuszami i jeden z kataną. Zdecydowanie będzie trzeba uważać. No i pułapki. Na wspomnienie o dole z kolcami, Miko mimowolnie się skrzywiła.
- Może więc spróbujemy obejść nieco i podkraść się z innej strony, niż ta z której wcześniej próbowałeś? - Zaproponowała. - Teraz na pewno są bardziej czujni.
Nie miała pojęcia, jak wygląda obóz bandytów, ani jak dokładnie wygląda otoczenie, dlatego też zaproponowała podkradanie się z innej strony, bo może mimo wszystko uda się uzyskać element zaskoczenia, gdy tamci będą skupieni głównie na jednym kierunku i mniej na pozostałych. Nie podobały jej się natomiast opisy pułapek, które były tutaj tak samo groźne, jak sami bandyci, dlatego należało przede wszystkim zachować czujność. Tak więc Miko zaczęła uważnie się rozglądać, jednocześnie ściągając z pleców wachlarz i mając go złożonego w pogotowiu. Metalowa obudowa broni mogła posłużyć jej nie tylko do ataku, ale też do obrony, za swego rodzaju tarczę, jeśli będzie trzymać wachlarz przed sobą, będąc przy okazji niskiej i drobnej budowy ciała.
- W takim razie bądźmy czujni i uważajmy, gdzie stawiamy nogi. - Powiedziała z powagą. - Lepiej nie wpakować się w taki kolczasty, wilczy dół.
I w tym momencie zamilkła, zwłaszcza że dostrzegła krew na liściach. Wyglądało na to, że Juzo właśnie tędy uciekał, będąc rannym, a przynajmniej tak jej się wydawało. Trzymając cały czas wachlarz przed sobą w pogotowiu, żeby w razie czego móc się nim częściowo osłonić, Miko zaczęła też uważnie nasłuchiwać, jednocześnie nieco zwalniając krok i podążając teraz za Juzo, jego śladami. Jeśli trafią na pułapkę, to on pierwszy w nią wpadnie, a ona będzie miała szansę zareagować. Brutalne, no ale co zrobić. Nie była jakimś wybitnym tropicielem, znawcą pułapek i sideł, więc wolała nie kusić losu, a skoro on był w stanie wypatrzyć pułapki na drzewie i teraz wiedział o tych na ziemi, to może teraz tak łatwo się w nie nie wpakują.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Yami]

Misja Rangi C
Mikoto
6/15 kolejek

Podłapując sztuczkę przedstawioną przez chłopaka podróż stała się znacznie prostsza. Uczucie zapadania się w ziemi całkowicie zanikło, jednak jej stopy wciąż wyczuwały pod sobą nierówny teren. Mogła więc skupić większą część uwagi na otoczeniu oraz przetwarzaniu pozyskanych informacji, które przekazywał chłopak. Brak pełni zaufania oraz informacja a możliwych pułapkach sprawiły, że dziewczyna się cofnęła krocząc tuż za osobą, którą uznała za niewidomą, a która nie miała problemów aby unikać zbliżających się drzew czy też ręką odpychała gałęzie, które znajdowały się na wysokości jego i twojej twarzy. Teraz jednak liczyło się dokładne przemyślenie całego planu, który zmieniał się za sprawą przedstawianych argumentów ale również przygotowanego przez dziewczynę ekwipunku w postaci Wielkiego wachlarza.
- Teoretycznie można byłoby spróbować jednak patrząc, że byli przygotowani możliwe, że również i taką możliwość sobie przygotowali. Sam początkowo uznałem to za dobry pomysł ale pułapki są rozłożone równomiernie na około obozu. Dodatkowo, teraz kiedy jestem ranny raczej zapewni im większą niż do tej pory pewność siebie. Nie dotarłbym tak szybko do miasta z taką raną a co za tym idzie mieli bardzo dużo czasu. - Chłopak odwrócił i skierował swoje białe oczy na dziewczynę - Wnioskując po wachlarzu rozumiem, że korzystasz z technik Futonu... Wiatr mógłby poderwać liście oraz ziemię odsłaniając pułapki, dodatkowo zrobić jako naturalna osłona przeciw tym kusznikom, choć nie wiem czy trafiliby w stodołę z dziesięciu sążni.
Podczas tej rozmowy Mikoto mogła dostrzec gdzieś w śród drzew niewielki ruch. Musiał go również dostrzec Juzo, który złapał Ciebie za bark lewą ręką i pociągnął na dół abyś schyliła się a następnie sam zbliżył się w stronę większych krzaków.
- Dwójka. Jeden z kuszą drugi z pałką. Widocznie szukają mojego ciała... Tak więc raczej nie będą się nas spodziewać. - Chłopak sięgnął w kierunku kabury i wyjął kunai. - Kiedy zbliżą się na odległość 20m zaatakujemy z dystansu. Najlepiej trafić w głowę albo szyję aby nie podnieśli alarmu. Dasz radę?
W końcu zaczynało się coś dziać, przygoda i niebezpieczeństwo którego potrzebowała Mikoto...

Juzo

[Mikoto]

Im dłużej przebywała w towarzystwie Juzo i obserwowała jego zachowanie, tym bardziej dochodziła do wniosku, że shonobi widzi i to całkiem dobrze. Niemniej wygląd jego oczu był bardzo dziwny i naprawdę mógł zmylić w pierwszej ocenie. Może to jakaś dziwna wada? Brak pigmentu, czy czegoś innego? Nie ma co, dobry smaczek medyczny, któremu warto będzie się przyjrzeć bliżej, ale nie w tej chwili. Nie było na to czasu. Ostatecznie stanęło na tym, że ma oczy jak ślepiec, ale widzi. Dziwne, ale właśnie tak było, a jego poruszanie się po lesie tylko to potwierdzało, skoro sprawnie wymijał drzewa i odgarniał gałęzie, wiszące im na drodze.
Słysząc słowa Juzo odnośnie próby obejście obozu, Miko westchnęła z rezygnacją. Skoro pułapki były rozmieszczone wkoło obozu, to może rzeczywiście nie warto było się gimnastykować z nadkładaniem drogi. Pocieszał ją za to fakt, że bandyci mogą się stać bardziej pewni siebie, sądząc że ich przeciwnik jest ciężko ranny. To zdecydowanie mogło dać im przewagę, tylko musieli to dobrze wykorzystać. Miko jednak wolała się zdać na doświadczenie swojego towarzysza, zwłaszcza ze względu na liczbę zbirów i leśny teren.
- W porządku. - Zgodziła się. - Brzmi sensownie.
Kiedy spojrzał w jej kierunku, Miko wyraźnie zobaczyła, jak skupia wzrok na jej broni, a potem o niej wspomina. Ślepiec by tego nie potrafił, nie ma nawet takiej opcji. Skinęła więc głową, potwierdzając jego teorię odnośnie Futonu i musiała przyznać, że odsłonięcie w ten sposób pułapek, może być skuteczne. Problem polegał na tym, że wtedy mogliby stracić element zaskoczenia, bo poderwane liście i ziemia, od razu zwrócą uwagę pozostałych.
- Mogę spróbować z pułapkami, ale wtedy stracimy element zaskoczenia. - Odpowiedziała mu cicho. - Mogą to zobaczyć i usłyszeć.
Nagle dostrzegła ruch i Juzo chyba też, bo chwycił ją za ramię i pociągnął w dół. Białowłosa kucnęła i pochyliła głowę w ramionach, jednocześnie skupiając wzrok na tym, co się poruszyło. Dwóch zbirów. Jeden z kuszą, drugi z pałką, a przynajmniej tak mówił jej towarzysz. Wyglądało na to, że przeczesują obszar, jakby czegoś szukali. Zapewne ciała Juzo, więc można było ich zaskoczyć. Kątek oka dostrzegła, jak shinobi obok niej wyciąga z kabury kunai, a słysząc jego słowa, zastanowiła się chwilę. Nigdy nie korzystała z tego typu broni, bo nigdy tego nie potrzebowała i nawet jej nie posiadała. Znała za to jedną z technik, która mogła się teraz przydać.
- Myślę, że dam radę. - Odpowiedziała, wkładając wachlarz pod pachę, żeby zwolnić dłonie. - Bierz tego po swojej stronie, ja zmiotę tego drugiego.
Żeby nie było, że wycelują w tego samego, bo się nie zgrają, a drugi zacznie drzeć ryja i podniesie alarm. Muszą też wypuścić pociski w tym samym czasie, żeby obu trafić od razu i nie dopuścić do tego, żeby drugi zobaczył śmierć pierwszego i zdołał jakoś zareagować. Miko więc uważnie obserwowała zbliżających się obu bandytów i oceniała odległość, oraz czyste pole dla pocisku. Kiedy byli już prawie w zasięgu, złożyła trzy pieczęcie, kumulując jednocześnie chakrę Futonu i celując odpowiednio. Jej cztery powietrze pociski polecą wraz z kunaiem Juzo, celując w okolice szyi i głowy jej zbira, z którego po tym ataku nie będzie raczej czego zbierać.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Yami]

Misja Rangi C
Mikoto
7/15 kolejek

Nie było czasu na odpowiedzi na pytania teraz dwójka stanęła na przeciw dwójce z nienawistnej dziewiątki ich wyeliminowanie z całą pewnością zapewni przewagę w cały starciu. Krok po kroku, czasami takie metody były najbardziej skuteczne. Kiedy tylko zasygnalizowała swoją gotowość oczekiwali przyjścia myśliwych, którzy stali się teraz zwierzyną. Zwierzyna natomiast oddała się swoim poszukiwaniom, którym towarzyszyła żwawa i bardzo wulgarna rozmowa.
- Przecież ten pies nie mógł daleko czmychnąć.
- I, że to ku**a my musimy chodzić po tym pie***lonym lesie, a te c**je siedzą przy ognisku i żłopią piwo.
- Wyciągnąłeś najkrótszy sznurek, masz po prostu pecha.
- Tak pecha, twoja stara miała k**wa pecha, że spomiędzy jej nóg wyszło coś tak pokracznego jak Ty.
- Ej od***rdol się od mojej matki, dobra?
Zaczęli zbliżać się do wyznaczonej przez Juzo odległości. Ten jednak zaczął wstrzymywać Ciebie ręką, dając do zrozumienia, że jeszcze nie czas. Odległość dwudziestu metrów ciężko było określić gołym okiem, widocznie teraz sobie to uświadomił, tak jak ty uświadomiłaś mu, że nie przekazał Tobie informacji o celu w który masz strzelać. Wtedy jednak zaczęło się odliczanie.
- Trzy, dwa, jeden... Teraz.
Juzo wybił się z ziemi i błyskawicznym ruchem ręki posłał broń w krtań mężczyzny trzymającego pałkę. Gwałtowne pojawienie się przeciwnika sprawiło, że dwójka jedynie drgnęła, kiedy pierwszy z nich padł na ziemię próbując krzyczeć lecz poza gulgotaniem nie udało się usłyszeć nic interesującego. Podobnież miała się sprawa z mężczyzną wyposażonym w kuszę. Ten z dwiema dziurami w głowie oraz szyi nie był w stanie już nic powiedzieć, padł bezwładnie na ziemię.
- Czyste trafienie... Mimo, że szanuję celność raczej nie marnowałbym chakry technikami wyższego poziomu na kogoś takiego.
Juzo wyszedł zza krzaków zbliżając się do osoby w którą wbity był kunai, wyciągnął go i wytarł o zakrwawiony płaszcz. Następnie zbliżył się do mężczyzny obezwładnionego przez Mikoto i ujął w dłonie jego kuszę.
- Mówiłaś coś o elemencie zaskoczenia... Jeśli odsłonisz gwałtownie wszystkie pułapki w bliskości obozu oraz poderwiesz liście będzie to właśnie element zaskoczenia. Przy pomocy broni tego tutaj ściągnę kolejnego kusznika i wtedy powinno być już z górki, zwłaszcza, że tamci chyba świętują już zwycięstwo...
Mogli więc ponownie ruszyć w kierunku obozu, obozu do którego pozostawało im niecałe 600m.

Juzo