Samotne drzewo

[Kyoushi]

Misja rangi B
- Tajemnica ukrytego drzewa -
1/45

---

Tamte wydarzenia były już za tobą. Byłeś jednak bogatszy o kolejne, nowe doświadczenia i pozostałe blizny po oparzeniach, które pilnie był leczone w szpitalu w Ryuzaku. Nie było innego wyjścia jak postawienie życia na szali w tamtej sytuacji. Z drugiej strony byłeś szczęśliwy, że w ogóle udało ci się przeżyć. Wykonałeś zadanie pomyślnie, przez co doświadczałeś emocji podobnych do radości i dumy. Świadomość piękna lasu przed tobą także cię budowały.
Oshi postanowił uciec ze szpitalu, w którym musiał dojść do siebie, by ruszyć gdzieś dalej, gdzieś do jego rodzinnego miejsca. Tam gdzie czuł się najlepiej. Był to las, mimo że o tej porze roku (zima) nie wyglądał on tak imponująco jak na wiosnę czy lato. Teraz był po prostu zaśnieżony, a sam członek klanu Senju mógł wykorzystać wolny czas do ulepienia bałwana, chociaż jakby się pokrył śniegiem to wyszłoby na to samo. Nie mogłeś się opanować i korzystałeś z wolnego czasu, jednak nie miało to być takie oczywiste i długie. Zabawa w końcu musiała dobiec końca, tak samo twój czas wolny. Jako Sentoki rodu Senju byłeś potrzebny nie tylko na wojnie, ale i w czasie pokoju do wykonywania różnych innych zadań. W swoim czasie wolnym pierwszy raz od dawna zostałeś zaskoczony przez innego członka swojego klanu, który pojawił się gdzieś niedaleko, wyłaniając się z drzewa.
- Senju Oshi? Dobrze trafiłem? - zapytał, spoglądając na ciebie i dumnie reprezentując herb rodu klanu władającego elementem drewna, a przynajmniej niektórzy - co bardziej utalentowani. Aktualnie stał niedaleko, mierząc cię wzrokiem, nie do końca zdając sobie sprawę czy dobrze trafił.

[Oshi]

Oshi zapomniał o wszelkich troskach, rozkoszując się przyjemnym dźwiękiem nieczego. Właściwie to sam nie wiedział co lubił bardziej, walczyć czy puszczać bąki do nieba. Specjalnie nie ruszał go biały puch na ziemi, tracąc nim zainteresowanie po kilku chwilach. Zrobił bałwana i co dalej?. No oczywiście, wielu powie że można jeszcze zrobić iglo albo jakieś fortyfikacje. Tylko po co?
Senju próbował ogrzać ręce chowając je pod pachami, jednak sam płaszcz dawał niewielkie schronienie przed zimnem. Kolejne cenne sekundy życia mijały bezpowrotnie, a on wciąż nie wiedział co dalej ze sobą zrobić... Nagły głos za jego plecami spowodował sporo zamieszania. Które skończyło się tym że Oshi spadł z gałęzi na której siedział, wprost w śnieg. Przybierając szybką postawę "Gitara tak miało być" spojrzał na gościa strzepując z siebie śnieg... Tylko skąd on znał jego imię.

-A i owszem, ja to jestem
Chłopak opuścił nieco głowę, starając się wybić z ucha zalegający śnieg.

Aaaaatatatata... Zimne,zimne,zimne
Ignorując ziomeczka z własnego klanu, chłopak wyraźnie był trudny do przełknięcia. Jakim cudem ktoś go kiedyś awansował, to jest bardzo dobre pytanie. Pozbywając się ostatnich uciążliwych resztek śniegu, Oshi stanął już nieco bardziej zainteresowany wpatrując się w rozmówcę.

- Właściwie to kim jesteś?
W tej samej chwili Buru ugryzł go w ramię, dając do zrozumienia że beztroska Oshiego kiedyś wpędzi ich do grobu. Zdecydowanie wojownik nie należał do typów z pierwszej łapanki. Jednak przez bezmyślność naraził się ostatnio na wiele ran,z których część była bliska tych ostatnich przed śmiercią.

[Kyoushi]

Misja rangi B
- Tajemnica ukrytego drzewa -
3/45

---

Jak widać, Oshi sam ze sobą czuł się cudownie. Rozważał następne kroki, rozważał także to gdzie czuł się lepiej, na wolności czy podczas misji. Prawdopodobnie bezpieczniej było na wolności, jednak co to za życie? Raczej wegetacja bez większego celu. Po stworzeniu bałwana wpadł na to, że zimno mu w dłonie, chowając je pod pachy. No nie należał do najmądrzejszych, mogąc domyślić się, że przecież tak to się skończy, ale Oshi był raczej lekkoduchem. Najciekawszym było jednak to co się wydarzyło, gdy pojawił się jeden z członków klanu Senju, całkiem niedaleko. Młody Senju tak się przestraszył, że zleciał metr, czy dwa w dół pakując się w śnieg... Przybysz zatkał usta tylko by ukryć rozbawienie. Spoglądał na niego uważnie, gdy ten się ogarniał i przyznał, że to rzeczywiście on, ten którego szukali.
Trochę się załamał spoglądając na ciebie, gdy wciąż nie mogłeś się ogarnąć i w dodatku, wciąż wydawałeś z siebie podejrzane dźwięki. Nie widział do tej pory nikogo tak nieogarniętego i o jeszcze o randze Sentokiego. Ktoś spadł na głowę z krzesła Shirei-kana, że postąpił tak nieroztropnie. Jednak jak widać w obecnej chwili byłeś niezbędny.
- Senju Ryu, Akoraito. Szczęście, że nie oddaliłeś się Oshi-san daleko od szpitala, bo zostałem wysłany w celu poinformowaniu cię o nowej misji prosto z klanu. Mamy spory problem, a niezbędny jest wolny Sentoki, który sprosta wyzwaniu. Po ostatnim zwycięstwie byłeś jednym z pierwszych wyborów. Czy możemy przejść do szczegółów? - zapytał, spoglądając na ciebie, gdy wciąż wyglądałeś jakbyś nie przywykł do zimy i śniegu, który cię otaczał, wciąż spoczywając na włosach. Było go zdecydowanie w nadmiarze. Chłopak wyglądał dość niewinnie jak na Akoraito. Był niewysokim brunetem, niespecjalnie się wyróżniającym z jednym wakizashi przy prawym udzie. Spokojnie i łagodne przysposobienie pasowało do tego by z tobą rozmawiać, nie to co ostatni członek klanu Kaminari, który traktował cię jak... Upośledzonego.

[Oshi]

Oshi nie widział, lub po prostu nie chciał widzieć rozbawienia swego gościa. Stał sztywno jak pal, mimo że zimno nieźle nim telepało. Słuchając bacznie swego rozmówcy, dowiedział się że był on stopień niżej niż właściciel węża. Nie był to jednak powód do zadzierania nosa, przecież Oshi nawet nie uznawał stopni gdy chodziło o dobro Hayashimury. Zdecydowanym ruchem pozbył się z głowy resztek śniegu, przemawiając jak gdyby nigdy nic.

- Trafiłeś idealnie, właśnie zaczynałem się nudzić
Ton jego głosu był jak zwykle radosny, a sama postawa wskazywała że z nim to i na tańce i do wojaczki.
Chłopak z zaciekawieniem wyczekiwał treści tego spotkania, jednocześnie gryząc się z pewną myślą.

- Mizernie wyglądasz jak na Akoraito, jesteś pewien że mówisz prawdę?
Mimo że pytanie było bez sensu, to chłopak zdecydowanie ciągnął swoją grę do końca. Pierwsze wrażenie zrobił marne, ale chyba jako Sentoki powinien emanować większym intelektem i przebiegłością. Właściwie to sam nie wiedział, nigdy nie dostał wytycznych jak ma się zachowywać po osiągnięciu kolejnej rangi. Może to wpływ środowiska, a może Oshi po prostu taki już był. Chęć udowodnienia czegoś komuś nie była w jego stylu. Przecież jedyne czego pragnął to zostać nowym Shirei-kanem... Takie sobie małe marzenie.

[Kyoushi]

Misja rangi B
- Tajemnica ukrytego drzewa -
5/45

---

Nie spodziewałeś się takiego obrotu spraw, zlecieć z drzewa do shinobi to raczej coś niebywałego. Szczególnie tak doświadczonego względem rangi jak ty. No, ale cóż, jak widać mogło się zdarzyć. Miałeś już podstawowe informacje jak ranga oraz imię człowieka, który postanowił cię zaczepić. Pozbywając się resztek śniegu z czupryny dołączyłeś do dialogu, potwierdzając przyjęcie zadania w bardzo nietypowy sposób. Chłopak na wieść o twoim potwierdzeniu odetchnął z ulgą. Liczył na to, że nie odmówisz, jednak było widać tę niepewność. Pewnie jego aktualnym zadaniem było poinformowanie ciebie o twojej misji i...
- Jakbyś siebie nie widział, a wciąż jesteś sentokim, prawda? - zapytał z uśmiechem ironicznie. Taka była prawda, nie wyglądałeś przecież na kolosa czy też koksa, a jednak wciąż byłeś w hierarchii nieco wyżej: - W takim razie będziemy razem pracować. Mamy na głowie ważne zadanie dotyczące zbiega. Nie mam zamiaru ci niczego udowadniać siłą, po prostu mam być twoim wsparciem podczas akcji, którą mamy przeprowadzić. - dodał, nie czekając dłużej. Chyba nie był tak zadowolony z efektów tego, że ma z tobą współpracować. Niby odetchnął wcześniej, ale po twoim pytaniu on sam musiał zacząć zadawać sobie pytania, czy to rzeczywiście dobry pomysł by wysyłać na taką misję właśnie ciebie.
- Wracając do meritum. Mamy schwytać żywego zdrajcę Hame Senju, który zdradził klan, uciekł i zaszył się gdzieś w prastarym lesie, gdzie nie możemy go odnaleźć. Prawdopodobnie szykuje coś paskudnego, gdzie póki co niewiele więcej wiemy. Znamy tylko jego ostatni położenie, wioska niedaleko tajemniczego lasu, to stamtąd zbiegł zabijając jednego z klanowiczów. Schwytać żywego i doprowadzić przed władze prowincji. - wyjaśnił ci niemal wszystko. Ten Hame musiał być niebezpieczny, skoro zdecydował się na taki ruch, który opisał koleżka.

[Oshi]

Oshi wpatrując się w młodego kolesia ze swego klanu, zrozumiał jak wielka ciąży na nim odpowiedzialność. Jako bardziej doświadczony przedstawiciel drewnianej rodziny, miał obowiązek przekazania mu części swej cennej wiedzy. Tylko od czego by tu zacząć. Delikatnie pocierając brodę, wciąż pozostawał bez odpowiedzi. Poczuł jak tonowe obciążenie powoli wgniata go w ziemię...

-Już wiem!
Wypalił nagle,oczywiście nie zdradzając co właściwie wie i z jakiego powodu krzyknął. Zacznie od sprawdzenia młodego Senju z zakresu wiedzy o lepieniu bałwanów, a następnie przejdzie do cięższych tematów. Miał już nawet przygotowaną mowę oraz kilka pytań... Jednak wtedy wszystko szlak trafił. Oczywiście nie było czasu, bo misja i ten tego. No cóż, sprawa była faktycznie poważna. Na świecie istniały dwa typy ludzi,których Oshi wręcz chętnie wbijał w ziemię. Zdrajcy i tchórze, odrzut człowieka który wychodzi po fakcie. Klan był niczym rodzina, tym silniejszy im więcej jego członków wierzyło w ten sam cel. Każdy zepsuty element niszczył ich tarczę jedności. Niczym kornik powoli rył do serca wiekowego dębu... Oshi stał się jakby inny, jego twarz wręcz emanowała mroczną aurą.

-Znajdziemy go, ale wtedy się nie mieszasz... To jest moja walka

Chłopak znał ten las... Znał swoją rodzinę. Zanim kolejne minuty minęły bezpowrotnie, ruszył przed siebie z gorącym pragnieniem zemsty... A co z towarzyszem?... Właściwie to jak mu było?

[Kyoushi]

Misja rangi B
- Tajemnica ukrytego drzewa -
7/45

---

Białowłosy wężowy-sentoki spoglądał na swojego pobratymca, zdając sobie z pewnych rzeczy w końcu sprawę. Nie był w swoim klanie anonimowy. Był jedną z ciekawszych postaci, która wyglądała na bardzo beztroską, jednocześnie w tej chwili musiałeś udźwignąć ciężar bycia swojego rodzaju senpaiem dla kolegów z klanu, w tym i tego, który po ciebie przybył w celu zlecenia ci misji z klanu. Nie wiedząc czemu, twoje misje znów odleciały gdzieś, nie wiadomo gdzie. Byłeś nieobecny, przez co twój kompan zaczynał się czuć trochę nieswojo, krzyżując ręce na klatce piersiowej czekał.
- Długo jeszcze? - zapytał już trochę zniecierpliwiony. Jak widać też nie był wyluzowany jak twój poprzedni kompan, który niestety był bardzo... Mało wygadany. Ten natomiast zdawał się znacznie bardziej kontaktowy, jednak jak widać również nie potrafił zrozumieć Oshiego, starszego kolegę, który był naprawdę dziwnie podejrzany. Kto go mianował sentokim? Mniej więcej o tym mógł teraz myśleć i zastanawiać się czy rzeczywiście to on miał podjąć się takiej misji jak walka ze zdrajcą klanu. - Ale czy nie łatwiej byłoby go spacyfikować we dwóch? - zadał to pytanie tak po prostu, na luzie. Nie wiedział dlaczego miał się nie mieszać, w końcu to było bardzo nielogiczne.
- Tędy. - w końcu ruszyliście w stronę granic swojej prowincji, by kontynuować tam przygodę. Celem miała być wioska, którą ponoć odwiedził po raz ostatni. Podróż i przekroczenie granicy było swobodne, a dotarcie do miejsca docelowego także nie przeszkodziło. Ciekawym był śnieżek, który wszędzie sobie leżał, a wy staliście niedaleko bram wioski... - Może wywiad ze strażnikami? - zapytał. W sumie to od ciebie teraz wszystko zależało. Śledztwo należało do ciebie.

Idziemy teraz tutaj - to jest ta wioska, którą odwiedzacie.