Polana z jeziorem

[Ario]

Widocznie notatki, które miał Ario wywołały na Kisuke jakąś konkretną reakcję - to nawet dobrze. Chłopak teraz już się dość oswoił z tą informacją, jednak mimo wszystko dobrze przypomnieć sobie, jaki szok może wywołać informacja, że da się przeszczepiać różne części ciała.

Cała operacja pieczętowania technik zakończyła się sukcesem, tak więc Ario pochował zapieczętowane zwoje do plecaka. Trochę się przy tym zmęczył, ale mimo wszystko było warto. Dawno nie widział tak potężnych technik elektrycznych, które możnaby później gdzieś zastosować.

- Eee...technik suitonu nie potrzebuję - już je mam. Swoją drogą zapieczętował mi je taki mały rekinek - Yosuke. Bardzo śmiesznie wyglądał, tym bardziej na pustyni. Ale był bardzo w porządku. Szkoda, że go nie widzieliście. - powiedział w stronę Tamaki, jednocześnie dziękując jej za to, że miała chęć mu pomóc.

[Tamaki Hyūga]

Przygotowana w razie jakby Ario zdecydował się przyjąć moją pomoc, czekałam na jego odpowiedź, jednak okazało się że techniki Uwolnienia Żywiołu Wody miał już zapieczętowane a jak się nawet okazało, dostał te techniki od nikogo innego a młodego Rekinka z którym ostatni raz się widziałam przez wyprawą w głębokie odnogi w poszukiwaniu Oniniwy. Moje oczy rozszerzyły się w zdziwieniu kiedy okazało się że Ario miał okazję spędzić trochę czasu z Yosuke.
- Yosuke? Młody, niebieskawa skóra? I władał głównie Suitonem? Ja go znam, poznaliśmy się jakiś czas temu na turnieju w Yinzin i później jeszcze chwilę spędziliśmy razem wraz z taką jedną Uchihą i Hozukim, który był mentorem Rekinka. Potem niestety musieliśmy się rozdzielić ponieważ wyruszaliśmy na zachód do Głębokich Odnóg w poszukiwaniu wioski z której pochodził Antykreator a Yosuke został wysłany przez Harishama na jakąś misję w sprawie heretyków. Miałam nadzieję odnaleźć Rekinka po powrocie z wyprawy, jednak obawiałam się stanąć naprzeciw niemu i musieć mu powiedzieć że ani Masako ani Harisham nie przetrwali wyprawy... Cieszę się słysząc że się chłopak trzyma, będę musiała go odnaleźć w końcu, powinien znać prawdę.- powiedziałam, na koniec zatrzymując się i opuszczając w smutku głowę i zaciskając usta. Cieszyłam się wiedząc że Rekinek żyje i ma się dobrze podróżując po świecie jednak czułam wstyd przed samą sobą przez to że tak długo odwlekałam odszukanie go.

[Kisuke]

Kolejne kartki odsłaniały swoje sekrety przed pochłoniętym lekturą ninja. Wczytywał się z uwagą w każde słowo, czasami wracając kilka zdań wstecz, aby przeczytać dany fragment jeszcze raz. Nie wszystko rozumiał, dlatego w paru miejscach głowił się nad zaprezentowanymi tam szczegółami. Wyciągnął z tego jednak bardzo solidną wiedzę o czymś, co do tej pory wydawało mu się nie do pomyślenia. Możliwości jakie to otwierało były praktycznie nieograniczone. Na chwilę przymknął oczy, odchylając głowę do tyłu. Potem wrócił do czytania, aby ponownie na chwilę się oderwać, błądząc wzrokiem po okolicy. Niczego nie szukał, po prostu analizował coś, a jego umysł wyobrażał sobie różne opcja, pomiędzy którymi przeskakiwał wzrokiem.

Takim zachowaniem nieco odciął się na chwilę od zajętych rozmową towarzyszy. Ci skupili się teraz na rozmowie o wyprawach i pieczętowaniu Suitonu. Wspomnieli też coś o jakimś Yosuke, który w żaden sposób nie należał do zainteresowań Kisuke. Nic więc dziwnego, że całkowicie to zignorował, nadal skupiając się na interesującej lekturze. Może w innym życiu imię Yosuke coś by dla niego znaczyło. Może. Teraz to jednak nie był jego problem.

[Ario]

Niestety wszystko co dobre, szybko się kończy. Tamaki najwyraźniej była nieświadoma całej tej sytuacji, którą zamierzał wyjawić jej Ario. Sam pacynkarz miał ten sam wyraz twarzy przez większość czasu - zamyślonego, gdzieś w odległym własnym świecie lalek, projektów i mechanizmów. Jednak gdy przyszedł moment wyjawienia historii, sam jakby przygasł.
- Tak, to on. Niestety, w wyniku obrażeń na misji, którą wykonywał samodzielnie - umarł. - powiedział dość krótko. Nie potrafił dobrze przekazywać takich informacji i też nie miał pojęcia, czy tyle wystarczy Tamaki. Nie wiedział nic o żadnej Masoko, czy jakimś Harishamie, więc te nazwiska nic mu nie mówiły. Wywnioskował jednak, że jest to jakaś duża zgraja znajomych, którzy skądś się znali. Może należeli do jakiejś organizacji?
- Eto...a ten Antykreator to kto? On rozbiera projekty, czy coś? - zapytał. Na pustyni rzadko się mówi o takich rzeczach, więc wolał dyskretnie podpytać.

Spojrzał na Kisuke pochłoniętego lekturą, ale nic nie powiedział.

[Tamaki Hyūga]

Słysząc że rzeczywiście chodziło o tego samego Yosuke, uśmiechnęłam się, jednak uśmiech ten zniknął równie szybko co się pojawił. Cała ta radość i spokój, prysnęły niczym bańka mydlana kiedy Ario powiedział że Rekinek umarł w skutek obrażeń otrzymanych na misji. Iskierki w moich oczach zgasły a ja sama jakby oklapłam. Młody Yosuke również nie żyje już. Zostałam ostatnia z naszej grupy. Poczułam jak w kącikach moich oczu wzbierają łzy więc opuściłam głowę i wytarłam je szybko skrawkiem rękawa. Co jeżeli Rekinek jeszcze żył po zakończonej ekspedycji do Oniniwy? Co jeżeli gdybym od razu wzięła się za szukanie go, to czy by dalej żył? Nie mogłam wyzbyć się wrażenia że to wszystko przeze mnie. Czułam wzbierającą gulę poczucia winy i nie miałam bladego pojęcia jak sobie mam z tym poradzić. Zacisnęłam dłonie i odeszłam parę kroków od Ario oraz czytającego Kisuke, chcąc na spokojnie sobie wszystko poukładać. Wzięłam parę głębokich wdechów po czym odeszłam jeszcze dalej, na skraj polany. Usiadłam pod jednym z drzew i oparłam się o nie plecami aby następnie odchylić głowę do tyłu. Można powiedzieć że nabierałam co raz większej wprawy w przyjmowaniu wiadomości o śmierci moich przyjaciół, jednak w dalszym ciągu bolało to niemiłosiernie.
Kiedy już w miarę pozbierałam się w sobie, wstałam z ziemi i wróciłam do dwójki nowych znajomych i słysząc pytanie Ario mocno się zdziwiłam. Ten chłopak wydawał się być conajmniej w moim wieku, ale najwyraźniej nie miał bladego pojęcia o Antykreatorze. Westchnęłam głęboko po czym zdecydowałam się wytłumaczyć czerwonowłosemu co i jak.
- Antykreator... Cóż nie sądzę aby to imię wzięło się od tego. Jest on znany również jako Han Sozo a jego prawdziwe imię to Suzumura Shinjiro. Jest on shinobim, który kilka lat temu doprowadził do zniszczenia Kami no Hikage a jego najważniejszym celem na ten moment jest zdobycie mocy która pozwoli mu na usunięcie ze świata całej chakry, którą uważa on za źródło wszelkiego zła i wojen. Jakiś czas temu brałam udział w ekspedycji do Głębokich Odnóg, gdzie Saisei - organizacja poświęcona pokonaniu Antykreatora - odnalazła wioskę Oniniwę, gdzie dorastał Suzumura i wydarzyło się tam coś dziwnego co spowodowało zniknięcie wioski z map czy historii. W trakcie tej wyprawy dowiedzieliśmy się że miała tam miejsce jakaś katastrofa, która sprawiła że wszyscy jej mieszkańcy zamienili się w bezmyślne bestie. W trakcie przeszukiwań wioski przybył tam również sam Antykreator i chciał nas zmusić do oddania wszystkich informacji jakie zebraliśmy, jednak pojawił się jakiś jego poplecznik i uwolnił Sześcioogoniastego poprzez zabicie poprzedniego pojemnika. Ze względu na sytuację, byliśmy zmuszeni z nim współpracować przy poskromieniu potwora i w zamian za to zapieczętował on Bijuu w ciele takiego jednego chłopaka z klanu Nara a my oddaliśmy wszystkie zebrane informacje, jednak na szczęście okazało się że jeden z Feniksów ma pamięć fotograficzną, więc właściwie nic nie przepadło. No i właściwie to tyle, nie wiem co dalej się stało z Antykreatorem, jednak jest on... No jest po prostu na zupełnie innym poziomie. A do tego jeszcze prawdopodobnie został wskrzeszony jakąś zakazaną techniką, przez co jego ciało jest niemal niezniszczalne i ciągle się regeneruje. - opowiedziałam Ario całą historię, starając się nie pominąć żadnych ważniejszych szczegółów.

[Kisuke]

To była bardzo pouczająca lektura. Choć był to jedynie notes, to zawierał tajemnice i szczegóły godne największych ksiąg. Na chwilę wyrwał się z czytania, gdy Tamaki nagle się podniosła. Jej mina jasno wskazywała, że potrzebuje chwili samotności. Przez chwilę młodzieniec pomyślał, że Ario mógł ją czymś urazić, dlatego stał się przez chwilę bardziej czujny. Nic jednak na wskazywało, żeby było to celowe.

-Sądzę, że Tobie też należy się ten notes. Tym bardziej ze względu na te twoje...- Powiedział, wskazując na oczy Hyugi. Przekazał jej także notatki, które otrzymał chwile wcześniej. Był pewien, że Ario nie będzie widział żadnych przeciwwskazań. On sam właśnie otrzymał solidną dawkę informacji. O Antykreatorze, Oniniwie, Biju i jeszcze podejrzeniami o jakichś dziwnych technikach, czyniących ciało niezniszczalnym. Dziewczynie należało się odpłacić, a w świetle tego co przeczytał, także przestrzec przed możliwym niebezpieczeństwem.

[Ario]

Ario wysłuchał całej historii o antykreatorze. Niesamowite, że na świecie było tyle rzeczy, których jeszcze nie odkrył. Już pomijał fakt tego, że podobno mężczyzna jest niesamowicie silny i włada jakimiś dziwnymi technikami, to z kolei sam fakt istnienia czegoś takiego jak wskrzeszenie i zdobycie zdolności regeneracyjnych było czyms, co Ario zdecydowanie zaszokowało. Wiadomo, były metody, które pozwalały na długie życie, ale pełne wskrzeszenie?
- N...niesamowite. - powiedział Ario, otwierając aż usta w szoku, że coś takiego jest możłiwe. - I co, spotkaliście go? Jak to się stało, że został wskrzeszony? Kto włada takimi technikami? - zapytał Ario ciekawy.

Z drugiej strony Tamaki powiedziała jeszcze o ogoniastych bestiach. O tym Ario słyszał jedynie przelotnie, ale nigdy nie wierzył, że te historie to prawda. Teraz jednak jak trochę podrósł, coraz mniej dziwią go różne wynaturzenia na świecie. Wszak istnieje bestii zrodzonych z chakry to coś...co mogło zadziwić.

[Tamaki Hyūga]

Odebrałam z wdzięcznością notes od Kisuke i wzięłam się za przeglądanie zapisanych tam informacji, słuchając również Ario abym mogła odpowiedzieć na wszelkie pytania jakie będzie miał do mnie chłopak.
- No ja go spotkałam parę miesięcy temu. Cóż nie wiadomo do końca jak to się stało, Feniksy zakładają że została wykorzystana jakaś stara i zakazana technika. Ktokolwiek by nią władał to na pewno nie jest on osobą która dąży do pokoju na świecie, w końcu wskrzesił największego złoczyńcę jaki kroczył po ziemi... Nie powiedziałabym że jest to ktoś o dobrym sercu, jednak może to wskazywać na to że nad Antykreatorem może być jeszcze ktoś, ktoś kto pociąga za sznurki z ciemności ale... Ale to tylko moje spekulacje. - powiedziałam do czerwonowłosego czytając kolejne strony z notesu. - Fascynujące, da się przeszczepić czyjeś Kekkei Genkai i opanować więcej niż jedną umiejętność klanową? Przecież to otwiera tyle różnych możliwości, tyle potencjalnie zabójczych kombinacji... - powiedziałam w zamyśleniu. Doprawdy, te informacje były o wiele cenniejsze niż się z początku spodziewałam.

[Kisuke]

Rozmowa o wydarzeniach z Oniniwy i możliwościach Antykreatora toczyła się wyłącznie pomiędzy Ario oraz Tamaki. Najstarszy z tego grona nie udzielał się na ten temat wcale. Nie lubił zabierać głosu, gdy nie miał niczego interesującego do powiedzenia. W tym momencie wiedział tylko tyle ile powiedziała mu białooka . Nie chciał także dopytywać, bo żadne ciekawe pytanie nie przychodziło mu do głowy. W tym aspekcie przybysz z Sabishi był zdecydowanie bardziej wprawiony. Jego naturą było kwestionowanie wszystkie, odkrywanie i nieszablonowe myślenie. To było widać po jego zachowaniu, po jego sposobie bycia i po pytaniach, które ciągle zadawał. Nie było w tym nic złego. Wręcz przeciwnie, Kisuke lubił to podejście.

-Ta wiedza w nieodpowiednich rękach może także stanowić spore zagrożenie. Co prawda istnieje szansa dobrowolnego oddania swojego Kekkei Genkai, ale większość klanów raczej będzie bardzo pilnować swoich sekretów. To w oczywisty sposób prowadzić będzie do jeszcze bardziej zażartych konfliktów- Z pewną dozę niepewności, co wiedza o takich możliwościach może przynieść. Jako jednostka, ninja, który pragnie stawać się coraz silniejszy, to była to olbrzymia szansa. Możliwość zwielokrotnienia swoich umiejętności. Z drugiej strony, jako członek społeczności, dostrzegał w tym olbrzymie niebezpieczeństwo nowych konfliktów. Byle incydenty potrafiły prowadzić do wojen, a co gdyby ktoś zdobył największe sekrety przeciwnego klanu? Era największych wojen mogła dopiero się rozpocząć.

[Ario]

Czas mijał w miłej atmosferze, jednak Ario ze względu na ostatnie wydarzenia, wpadł na pewien pomysł.
- Eto...jak Wam się nudzi, to ja chętnie będę potrzebować wsparcia w jednej rzeczy. Co prawda nie ćwiczyłem tego jeszcze, ale mam nadzieję, że raczej się to uda. - powiedział jak zawsze tajemniczo.

  Ukryty tekst

[Harikotto]

Tamaki, Kisuke, Ario grupowa misja C
Kolejka 1/15
Zadomowiliście się nieco na tej jakże urokliwej polance. Było wręcz upalne lato i grzechem byłoby przy tak pięknej słonecznej pogodzie, gdy wręcz skwar lał się z nieba, siedzieć gdzieś w domu. Rozmawialiście więc, leniliście się, odpoczywaliście i trenowaliście. Wyglądało to niemal tak, jakbyście mieli wakacje i jedynie dla zabawy oraz aby nie wyjść z wprawy czasami użyli jakiejś techniki, czy ćwiczyli. Z daleka jednak było widać, że jesteście shinobimi. Nie przeszkadzało wam to, bo wręcz gwarantowało wam spokój. Któż w końcu będzie próbować zadzierać z ninja? Tylko głupiec i samobójca. W końcu jednak, niemal w samo południe, ktoś się odważył zakłócić wasz odpoczynek. Mężczyzna w średnim wieku, w brudnej koszuli i połatanych wielokrotnie portkach, z sierpem zatkniętym za pas, podszedł nieśmiało do waszego małego obozowiska, pokornie się ukłonił i jąkając się zaczął mówić:
- Sz-sz-szanowne p-p-p-p-a-a-any shinobie. Problem wielki nas sp-p-p-p-otkał. P-p-pomocy potrzebujem. Bądźta w-w-wspaniałomyślni. W-wspomóżta biednych ch-ch-chłopów. B-b-biada nam. Biada!

[Kisuke]

Wspólny trening okazał się bardzo ciekawym doświadczeniem. Nie tylko spędzili wspólnie więcej czasu, ale także mieli okazję poznać wzajemnie swoje lepsze i gorsze strony. W czasie przerw wymieniali się swoimi przemyśleniami, wskazywali sobie wzajemnie co wymaga poprawy. Rozmawiali jednak też o sprawach bardziej przyziemnych, o pogodzie, podróżach czy ich rodzinnych stronach. Spędziliby tak beztrosko pewnie jeszcze dużo czasu, korzystając ze spokoju jakie dawało to miejsce oraz pogody jaką otrzymali. Coś się jednak musiało wreszcie wydarzyć. W okolicy pojawił się ktoś. Mężczyzna, w dość zużytym już stroju roboczym, przyszedł do nich i jąkając się zaczął prosić o pomoc.

-Spokojnie, powiedz co się stało. Pomożemy- Jako zapewne najstarszy i górujący nad pozostałymi swoim wzrostem postanowił jako pierwszy się odezwać. Przy okazji próbował uspokoić mężczyznę, który faktycznie potrzebował pomocy i to pilnie. O cóż mogło chodzić? Pożar? Bandyci? Nie było na co czekać, więc Kisuke wskazał dłonią, aby pokierował ich na miejsce, a po drodze tłumaczył o co chodzi.

[Tamaki Hyūga]

Pomimo paru gorszych momentów, cały wieczór koniec końców okazał się być dość przyjemny i ciekawy. Wraz z Ario trenowaliśmy przez jakiś czas, chłopak również pokazał nieco swoich umiejętności i za pomocą nitek chakry potrafił on "podłączyć się" do Kisuke i go kontrolować. Czerwonowłosy z początku uczył się jak kontrolować człowieka a później mają co raz więcej wprawy, zaczęliśmy próbować co raz to bardziej skomplikowanych manewrów. Kiedy zapadł wieczór, wszyscy dość zmęczeni całym dniem, położyliśmy się spać.
Następnego ranka wstaliśmy i sielanka kontynuowała, jednak dość szybko została ona przerwana przez mężczyznę, który jąkając się wpadł na polanę, prosząc nas o pomoc. Widząc że najwyraźniej Kisuke zdecydował się przejąć inicjatywę w tej rozmowie, stanęłam nieco z tyłu i słuchałam uważnie, o co chodziło. Kiedy Aburame zdecydował że powinniśmy ruszyć za mężczyzną, skinęłam głową i ruszyłam wraz z nimi.

[Ario]

Ario poświęcił wcześniejszy wieczór na podmianę elementów w swojej lalce. Na szczęście nie było z tym problemów, bowiem chłopak miał w głowie plan, który chciał zrealizować w pierwszej wolnej chwili. Ta nadarzyła się w miarę szybko, kiedy Ario po prostu rozstał się na wieczór, korzystając z tego by ulepszyć pierwszą z lalek z serii rybaków.

Następnego dnia spotkał się ponownie ze swoimi towarzyszami. Prawdą było to, że Ario nigdy nie posiadał prawdziwego przyjaciela, co najwyżej towarzyszkę i towarzysza...Shi wytrzymała tydzień, a z kolei Yosuke zginął jeszcze szybciej. Kunisaku jednak nie przejmował się takimi rzeczami, bo miał swój warsztat i skupiał się na własnym rozwoju. Teraz nie dość, że miał dwójkę znajomych, to jeszcze różnej płci. Czy mu to pasowało? Trudno powiedzieć, on i tak rozdzielał świat na pacynki oraz wszystko inne, tak więc Kisuke i Tamaki wpadali w jeden wór. Postanowił jednak chwilę jeszcze z nimi pobyć, nim wróci na pustynię. Miał trochę dość ciągłych ataków, a i przebywanie poza pustynią zaczeło mu się podobać. Co prawda było mu non stop zimno i nie widział jeszcze morza, ale podobała mu się roślinność oraz różnorodność rzeczy, z których można zrobić trucizny. Przy okazjach zbierał jakieś rośliny do plecaka, które miały mu posłużyć jako materiał badawczy w przyszłości.

Ich sielankowy spokój zakłócił jakiś mężczyzna. Jąkał się nawet bardziej od Ario, jednak nie zwrócił na to uwagi. Kisuke wyrwał się pierwszy z odpowiedzią, a sam lalkarz był bardziej obserwatorem całej tej sytuacji. To nie byli jego ludzie, jego cywile i nie pełnił tu żadnej służby, więc po prostu był pasywny i neutralny wobec porządku rzeczy. Duży chłopak jednak szybko zareagował pytając o to, co się stało, a sam Ario czekał na rozwój wydarzeń stojąc trochę oddalony.

[Harikotto]

Tamaki, Kisuke, Ario grupowa misja C
Kolejka 2/15
Zignorowaliście zbędnie przedłużające całą wypowiedź mężczyzny jąkanie. Nie było ono dla was wcale irytujące. Ba, Kisuke wręcz uspokoił chłopa, z miejsca obiecując mu pomoc. Z pewnością nikt się nie spodziewał, że tak w ciemno zgodzicie się na pomoc nieznajomemu. Czyżby sam fakt jąkania miał na to jakiś wpływ? W końcu dużo wygodniej z miejsca zgodzić się na cokolwiek jąkała proponuje, niż w nieskończoność słuchać jego powtarzanych w kółko zgłosek. Słysząc słowa Aburame mężczyzna jednak wyraźnie mocno się rozluźnił. Wziął głęboki wdech i kłaniając się wam zaczął mówić, wyraźnie mniej się jąkając:
- Dziękuję! P-p-pany shinobie, dziękuję! Jam jest Kono J-j-jąkała z wioski K-kamo. Bandyty paskudne zaczęły nas męczyć. Domy p-p-palą i dziewki g-g-g-g-gwałcą. Cały dobytek nam k-k-kurwie syny zabierają. P-pomożecie nam, pany shinobie, to jak k-k-królów ugościm. P-p-pod dachem, a nie tak w polu.