Ocean

[Takashi]

"Wymiana"
Misja rangi C - Ando Giichi
Jesień, rok 393
21/28...

Główny bohater obserwował całą sytuację z góry, w związku z czym miał idealny pogląd na to, co działo się pod nim. Widział uważnie wszystkie sylwetki na obu statkach, a także te znajdujące się na kładce między nimi. Bez problemów spostrzegł także związane sylwetki kobiece, czy nawet bronie wśród członków nowej załogi pod przywództwem Ryukena. Musiał podjąć jakąś decyzję co do swojego udziału w wydarzeniu i zdecydował się na pomoc uwięzionym niewiastom. Miał być dla nich rycerzem w złotej zbroi, który umiejętnie opanuje całe to zajście i zaprowadzi ład. Postępował zgodnie z własnymi przekonaniami i w pierwszej kolejności zasłonił się płaszczem, nie wzbudzając niczyich podejrzeń, mógł dzięki temu złożyć pieczęci ręczne w sposób niezauważalny dla pozostałych. Nie wiedział nawet jeszcze, czy wśród nowoprzybyłych znajdują się jacyś shinobi, jednakże wolał dmuchać na zimne. Wykorzystując zamieszanie powstałe wraz rozpoczęciem wymiany, aktywował swoją zdolność, posyłając ją na tych, których uważał za nieprzyjaciół. Nagle stało się dla niego coś nieoczekiwanego. Był tak skoncentrowany na swojej technice, że nie zauważył, jak blondyn-bodyguard unosi rękę do góry. On też miał na sobie płaszcz i ten ruch nie był podejrzany, jednak także skrywał za sobą użycie ręcznej pieczęci.
- Padnij! - powiedział donośnie, wówczas wszyscy członkowie jego załogi szybko ułożyli się na deskach obu statków. Ryuuken położył się na kładce. Niczego nieświadomy Genzō i jego załoga stali wpatrzeni w nich, jak gdyby nigdy nic. W tym samym momencie dosłownie z miejsca, w którym stał chłopak odziany w płaszcz, rozeszła się fala wiatru, która ochroniła ich przed zagrożeniem. Nawet członkowie załogi drugiego statku nie ucierpieli, wiatr był na tyle potężny, że zniwelował wszystko, rozpraszając twór Giichiego. Po podmuchu brodacz podniósł się z desek, jego ludzie także.
- Przepraszam, musiałem zareagować, kiedy wykryłem zagrożenie. - odezwał się strażnik.
- Nie przepraszaj, dobrze zrobiłeś. Dzięki. - przerzucił wzrok na drugiego kapitana. - Genzō, chyba ktoś z twoich ludzi się zbuntował. Uspokój psa, zerwał ci się ze smyczy.
On sam nie wiedział, kto chciał zaatakować. Nie wiedział nawet, jak wyglądał atak, bo poczuł jedynie wiatr swojego towarzysza. Jedno było tutaj pewne - jeżeli blondyn wykrył - bo takiego sformułowania użył - zdolność Ando, musiał też wiedzieć, że to właśnie on jest odpowiedzialny za próbę ataku. Zleceniodawca od razu obrócił się przez prawe ramię i spojrzał na maszt, gdzie znajdował się najemnik, zdradzając jednocześnie jego pozycję. Tylko on wiedział o tym, kto w jego zespole korzysta z chakry. Spoglądając na niego i przemawiając w jego stronę zdradził też tym drugim, kto jest shinobim.
- Giichi! Złaź no tutaj i przepraszaj! - podniósł głos zdenerwowany.
Na chwilę wymiana zatrzymała się. Zapanowała cisza, a słyszalny był jedynie odgłos morza, fal stukających o okręty, a także mewy wirujące w powietrzu w okolicy.

Legenda:
Kapitan Genzō
Członek załogi #1
Pirat random
Drugi pirat random
Kapitan Ryuken
Człowiek w płaszczu

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Ando Giichi]

Trzeba było przyznać, że zareagowanie w porę na atak Giichiego był dowodem na to, że może się mierzyć z w miarę równym przeciwnikiem, gdyż on sam ledwie potrafił ogarnąć przemieszczanie się swojego tworu. Dodatkowo niezwykła siła musiała towarzyszyć podmuchowi, by zniwelować precyzyjnie sterowany atak. Chociaż technika niewiele zdziałała, to shinobi nie miał zbyt wielu możliwości, techniki były znacznie silniejsze niż jego zdolności fizyczne i prawdopodobnie wydał na siebie wyrok śmierci tym atakiem. biorąc pod uwagę zdolności przeciwnika do tak szybkiego zredukowania ataku.

Chłopak jednak nie miał zamiaru się poddawać. Póki co nie został zaatakowany, więc mógł się nadal skupić, jednak dużo bardziej uważał na otoczenie, czy jednak nie dzieje się nic na niego. W przypadku konieczności wykonywania uników, z pewnością chciałby ukryć się za masztem i korzystając z niego jako zasłony skoczyć w dół. To jednak na wypadek, gdyby musiał unikać lub uciekać. Teraz było to zbędne, ponieważ ciągle trwała jego ofensywa.

Chłopak zebrał resztkę swojego tworu, który był w otoczeniu i rozpoczął atak na kadłub statku, chcąc wytworzyć dziury, którymi od boku pozwoli na przedostanie się tworu do środka. Przestał się bawić w unikanie ognia postronnego (poza kobietami) wiedząc, że ofiary jego technik spowodują strach w szeregach wrogiej zasłony, ale zanim podwyższył możliwości swojej techniki do maksimum, chciał sobie dać czas na kilka słów do widowni. Nowe fale jego umiejętności wydobywały się z niego i wędrowały w celu ataku na wroga, skupiając się na wrogim shinobi, ale nie w bezpośredni sposób. Początek nowej "fali" podążał w sposób, który miał blokować wystrzelone w jego stronę pociski, a następnie rozchodził się i wdzierał pod pokład, by następnie wyniszczyć dziurę pod wrogim shinobi i zaatakować od dołu z bardzo niskiej odległości, nie dając możliwości na rozdmuchanie. choć ciągle starał się sterować, starał się też zagadać, by choć na chwilę uśpić czujność.

- No cóż. - Zawołał. - Gdyby wśród tych kobiet były takie, z którymi się wychowaliście, myślę, że reakcja byłaby podobna. Zareagowałem trochę na wyrost i nie przemyślałem swoich akcji. - Tak, myślał że zaskoczy przeciwnika. Ale zanim skońćzy mówić, powinien zacząć tworzyć dziury w warstwie pokładu drugiego okrętu, raniąc lub zabijając część załogi i może samego shinobiego. Jeśli by odskoczył, miał zamiar dalej używać przez swoją technikę drewnianych osłon z elementów okrętu, by unikać ataków wiatrem, czy co to było. W ostateczności jak coś pójdzie nie tak, spali obie łajby żeby pozbyć się handlarzy ludźmi, a samemu spróbuje odplynąć na jakiejś desce.

Ofensywa teraz zmieniła się od sposobu, którego używał wcześniej. Zamiast ataku wszystkich naraz wypełniając przestrzeń, starał się twrzyć coś w rodzaju mniejszych macek, które atakują jedna po drugiej, osłaniając się za drewnanymi osłonami, a gdyby jakiś cel był wystarczająco blisko za osłoną, to przebić się również za zasłoną. Uzbrojona załoga, każdy kto stawial opór i wstawał, każdy mógł zostać dotknięty, ale najważniejszy był ten wkurzający shinobi w płaszczu. Dorwanie go może oznaczać zwycięstwo.

  Ukryty tekst

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Płaszcz; Kamizelka shinobi; Rękawiczki z blaszkami; Odnaka Ryuuzaku wpięta w kamizelkę;

  Ukryty tekst

[Takashi]

"Wymiana"
Misja rangi C - Ando Giichi
Jesień, rok 393
23/28...

Genzō poirytowany odpowiedzią swojego najemnika zirytował się maksymalnie, co dało się rozpoznać po mocnym zaczerwienieniu jego facjaty. Zacisnął rękę w pięść i pogroził nią znajdującemu się wysoko na maszcie shinobiemu. Choć zdolności Giichiego zostały odparte, chłopak nie zaprzestawał ofensywy i cały czas koncentrował swoją chakrę, umiejętnie przekształcając swoje jutsu w najznamienitsze twory, które z zaskoczenia miały uprzykrzyć życie uczestnikom wymiany, a przede wszystkim wrogiemu ninjy. Swoimi krótkimi rozmówkami kupił sobie nieco czasu, dzięki czemu mógł manipulować swoimi tworami tak, by niepostrzeżenie dostać je pod pokład. W końcu wyłoniły się na wierzch, raniąc dużą część załogi, tylko jedna osoba nie ucierpiała - wiadomo, która. Chłopak w płaszczu przesuwał się raz w lewo, raz w prawo, zwinnie unikając wszelkich zagrożeń. Mogłoby się wydawać, że jest w stanie w jakiś sposób zauważyć lub wyczuć nadchodzące w jego stronę ataki, bowiem porusza się w swobodny sposób i bez żadnego wysiłku gwarantuje sobie bezpieczeństwo. W czasie, kiedy jego koledzy cierpieli i zwijali się z bólu na pokładzie, on sam syknął z powodu bezradności. Wcześniej zdołał pomóc kamratom, jednakże teraz nawet się nie fatygował, bo rodzaj ataku był inny i nie mógł im zagwarantować żadnej ochrony. Sam jednak był w pełni zdrów, z tego powodu przeszedł do działania. Przyłożył otwartą dłoń do policzka i zaczął wydmuchiwać mocno powietrze zmieszane z chakrą. Dzięki temu zabiegowi udało mu się stworzyć błękitną, wirującą kulę, która zaczęła lecieć w kierunku masztu. Jeśli Ando nie zareaguje odpowiednio szybko, oberwie.
- Giichi, jak w tej chwili się nie uspokoisz, możesz zapomnieć o kasie za zlecenie! I tak nie wygrasz, jesteś sam. - ciągle zdenerwowany Genzō odezwał się głośno, spoglądając na chłopaka.
W tym samym czasie wiatrowy blondynek rozejrzał się i spojrzał na jednego ze swoich towarzyszy stojących parę kroków za nim. Był to facet, który nie ucierpiał wcześniej na skutek jakichkolwiek technik, nic mu nie dolegało. Patrzył na swojego obrońcę, kiedy ten wystawił rękę w jego stronę.
- Daj mi to! - powiedział donośnym tonem, a tamten kiwnął głową i chwycił stojący obok niego przedmiot zawinięty w tkaninę.
Ściągnął z przedmiotu sznurek, następnie rozwinął go i rzucił do najemnika. Była to spora, złożona broń, którą jegomość od razu rozłożył, ujawniając jej rozmiar. Ciężki, dorównujący mu wielkością wachlarz był gotów do użycia. Chyba dawał spore możliwości, bo po jego ukazaniu chłopak od razu się uśmiechnął i zyskał pewność siebie.

Legenda:
Kapitan Genzō
Członek załogi #1
Pirat random
Drugi pirat random
Kapitan Ryuken
Człowiek w płaszczu

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Ando Giichi]

Niezwykłe uniki przeciwnika zapewniały mu wyższą przewidywaną długość życia, jednakże Giichi zamierzał z tym walczyć. Jeśli ci, którzy oberwali jego technikami nie dostaną w niedługim czasie pomocy medycznej, poważnie odchudzi się piramida płci i wieku wśród podróżnych tych dwóch statków. Ataki z dystansu spowodowały jednak sporo ofiar bez osiągnięcia faktycznego celu, a wrogi shinobi przechodził do kontrataku. W odpowiedzi na powietrzną kulkę Giichi zeskoczył na pokład z masztu, gotowy, by się trochę ponapierdalać z typkiem, co to unikał ciężkich do wykrycia ataków. Skok nastąpił dopiero po wypuszczeniu pocisku w jego kierunku, by nie można było go jeszcze puścić przewidując jego lądowanie, o ile byłby to pocisk bez możliwości sterowania. Najemnik był jednak optymistycznej myśli. W locie sięgnął do kamizelki po pigułkę żywnościową. Jeszcze jej tak bardzo nie potrzebował, jednak podczas walki wręcz ciężko będzie mu już ją zażyć, dlatego robił to już teraz. Powinna być łatwo dostępna w kieszeni na klatce piersiowej.

- Kasa jest do wzięcia, szczególnie że mam zamiar dopilnować, by każdy kto mi pomoże otrzymał swoją dolę za ten rejs. - Zawołał spadając z lekką przerwą na przełknięcie pigułki. Z drugiego statku można było pewnie usłyszeć jęki rannych marynarzy, którym się dostało przez ucieczkę wrogiego shinobi.

  Ukryty tekst

Przeciwnik powinien mieć już swój wachlarz, a Giichi na pokładzie gotowy na mordobicie. I to dosłownie. Można by powiedzieć, że z wściekłości na tę sytuację buchała mu para z uszu. Zbliżało się w końcu ostateczne starcie.
- Proponuję tak. Kapitanowie kończą przed sądem za handel porwanymi ludźmi. Dzielimy kasę między siebie i załogi. Odstawiamy kobiety bezpiecznie na brzeg i je uwalniamy. - Rozgłaszał głośno, o ile nie został zaatakowany. - Genzo, wyrżnąłem już dziś sam jedną załogę w kilka minut. Ich pokład to sito. Myślisz, że ktokolwiek z osiłków mnie tu zatrzyma poza moim szanownym kolegą po fachu? - Teraz nawet podejście bez przygotowania do Ando mogło skończyć się fatalnie. - Więc jak będzie, panie kolego? - W przypadku ataku, najważniejsze było uniknięcie ataku, teraz miał na to nawet spore możliwości, płaski teren pokładu, wiele osłon i przygotowanie swojego ciała. Dał szansę, zanim rzuci się bezmyślnie na przeciwnika.

  Ukryty tekst

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Płaszcz; Kamizelka shinobi; Rękawiczki z blaszkami; Odnaka Ryuuzaku wpięta w kamizelkę;

  Ukryty tekst

[Takashi]

  Ukryty tekst

"Wymiana"
Misja rangi C - Ando Giichi
Jesień, rok 393
25/28...

Na środku oceanu, gdzieś na morzach kraju kupieckiego Ryuzaku no Taki, miała miejsce wymiana między dwójką znajomych z dawnych lat. Kapitan Genzō i kapitan Ryuken mieli się dopuścić przestępstwa, do którego Ando Giichi nie mógł dopuścić, albowiem elementem wymiany miał być żywy towar - piękne, młode, otumanione kobiety. Na ten moment ciężko było stwierdzić, jaki charakter miało całe to zajście - czy był to handel ludźmi, czy po prostu jakieś szemrane interesy, w każdym razie było to bestialskie i naruszało wszelkie prawa i ideały, zgodnie z którymi postępował każdy shinobi. Każdy dobry shinobi. Właśnie dlatego bohater zamierzał przerwać tę powaloną akcję i wymierzyć sprawiedliwość po swojemu.
Jego oponent, choć wcześniej jakimś cudem uniknął specyficznych zdolności, z każdą następną chwilą potyczki odczuwał słabość. Wysoka temperatura wpływała negatywnie na jego zmysły i możliwość poruszania się, jak się okazało - oberwał. Oberwał, ale zupełnie zignorował ból, jednakże wraz z napływem emocji i kolejnymi ubytkami chakry było mu coraz gorzej walczyć. Miał mroczki przed oczami, zaczynał się pocić, a pochwycony przez niego wachlarz upadł z impetem na drewniany pokład statku, wcześniej wyślizgując się z jego ręki. Zaczął ciężko oddychać, kaszleć, a następne macki owijały jego ciało, coraz mocniej go parząc i osłabiając, w końcu skończył na klęczkach ledwo zdolny do poruszania się. Jakby spojrzeć na resztę - była w podobnym stanie, mało kogo ominęła śmiercionośna umiejętność Giichiego, który swobodnie mógł nią poruszać. Pozbył się zagrożenia szybko, bezszelestnie i z ogromną finezją. Jego "kapitan" nie odezwał się, też był popieszczony na swój sposób i zwijał się teraz z bólu na deskach, spojrzał tylko na tego, który pokrzyżował wszystkie jego plany i splunął, tylko tyle mógł z siebie wykrzesać. Ci, którzy byli bezpieczni od obrażeń i ciepła, patrzyli na siebie i jednogłośnie stwierdzili, że nie ma co się rzucać, że podzielenie się kasą będzie dobrym pomysłem, a całe to wydarzenie to jakaś pomyłka. Znalazło się kilka takich, którzy byli przeciwni całemu zajściu, ale w obawie o emanującą z ciała chłopaka moc dostosowali się do pozostałych - to byli ci, którzy wcześniej wyciągnęli spod pokładu kobiety, czyli musieli wiedzieć o wszystkim wcześniej.
- To jakaś jedna wielka pomyłka. On ma racje, trzeba to zakończyć i odstawić wszystkich bezpiecznie do portu, przede wszystkim te biedne kobiety. - przemówił głośno członek załogi, któremu główny bohater wcześniej pomógł.
Pozostali pokiwali głową twierdząco i atmosfera w jednej chwili się uspokoiła. Wyglądało na to, że wyeliminowanie wrogiego shinobiego i szybkie rozprawienie się z nieprzyjemną bandą umożliwiło zapanowanie nad sytuacją.
- Genzō, kur*a, skąd żeś wytrzasnął tego potwora?! - w którymś momencie wrogi kapitan przemówił przez zaciśnięte zęby.

Legenda:
Kapitan Genzō
Członek załogi #1
Pirat random
Drugi pirat random
Kapitan Ryuken
Człowiek w płaszczu

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Ando Giichi]

  Ukryty tekst

Dopiero gdy opadł wojenny kurz i wszystko się uspokajało, chłopak mógł się przyzjrzeć, że już wcześniej dopadł przeciwnika i teraz cały jego monolog to tylko formalność. Niewielu było w stanie przeciwstawić się najemnikowi, więc ten sięgnął po płaszcz leżący na pokładzie i zarzucił go na siebie. Nie emanował już gniewem, nie groził wszystkim wokoło. Poszedł do swojego niedawnego przeciwnika z wachlarzem. Odebrał od niego broń wspierającą techniki, ale też podał mu rękę i chciał pomóc wstać.

  Ukryty tekst

- Nie żywię urazy, przemyj rany czystą wodą w dużej ilości i stawaj na nogi. Jeśli chcesz żyć, pomóż mi doprowadzić tę sprawę do końca. - Powiedzial do niego, po czym zaczął się porządkowaniem. W pierwszej kolejności poszedł do obu kapitanów zabezpieczyć ich majątek. Zaciągnął ich też w jedno miejsce, by latwiej ich pilnować, a następnie związał jakąś liną, których pewnie było tu dostatek.- Ciekawe, że za potwora uznajesz tego, co ratuje bezbronnych zamiast tego, kto ich wykorzystuje. - Rzucił jeszcze do kapitana Ryukena, zanim podniósł się i spojrzał na obie załogi. Jego, zlożona prawie wyłącznie ze złapanych na ostatnią chwilę marynarzy, którzy nie wiedzieli, na co się piszą. Druga, gdzie mogli wiedzieć co robią, ale wielu jest poraniona i niezdolna do działania. Zaczerpnął powietrze w usta. - Naszym celem jest dopłynąć do Ryuuzaku no Taki i postawić przestępców przed sądem. Naszych towarzyszy weźmiemy na hol, a jak będzie trzeba, weźmiemy na nasz pokład i statek porzucimy. Ty. - Odwrócił się do mężczyzny, któremu wcześniej pomógł, a ten teraz go poparł. - Pomożesz tym kobietom zejść na pokład, oswobodzić je i przypilnujesz, by nie spanikowały, jeśli dochodziłyby do zmysłów i myślały, że są porwane. Były, ale są odbite i są bezpieczne. Mam zamiar was wszystkich odstawić żywych do portu, a kto brał udział, zostanie osądzony, lecz nie przeze mnie. Jeśli ktoś sprzeciwi się temu, czeka go śmierć na miejscu. - Dodając to na końcu, pilnował rozkazami, by wszystko działo się tak jak w jego planie i nikt się nie wyrywał, szczególnie kapitani i wrogi shinobi, ku któremu jednak wyciągnął wcześniej dłoń na zgodę, pomagając mu wstać. Sam udał się do jakiegokolwiek miejsca, gdzie mógłby spokojnie zająć się finansami, dzieląc dolę tak, by wziąć samemu dla siebie odrobinę, trochę na pokrycie wypożyczenia statku, bo właściciel wcale nie musiał wiedzieć o przestępczym występu, następnie dla załogi pod Genzo i kobiet rowne kwoty, a nieco niższe dla drugiej załogi i tych, co wyprowadzali kobiety i wydawali sie być niezbyt zadowoleni z kolei rzeczy. Pieniądze miał zamiar rozdać w porcie, ale musiał być na to przygotowany, chciał też wiedzieć ile komu może wydawać.

[Takashi]

"Wymiana"
Misja rangi C - Ando Giichi
Jesień, rok 393
27/28...

Wszystko wskazywało na to, że sytuacja na środku morza została opanowana przez najemnika z Ryuzaku no Taki. Ando profesjonalnie i niemalże błyskawicznie rozprawił się z nieprzyjacielem, a także z nikczemnymi członkami własnej załogi. Już któryś raz udowodnił, że nie należy mu podskakiwać, bowiem jego umiejętności znajdują się na mistrzowskim poziomie, a on sam potrafi poradzić sobie z wieloma problemami. Charakter chłopaka nie pozwalał mu na brutalne działanie, on miał swój honor i postępował zgodnie z własnymi ideami. Dlatego właśnie podszedł do pokonanego, poparzonego przeciwnika i podał mu rękę, oferując swoją pomoc przy wstawaniu. Blondyn prychnął, ale wystawił swoją rękę i zaczął się powoli podnosić. Jego lewa ręka zniknęła gdzieś na chwilę, by w trakcie podnoszenia wyjąć szybko kunai spod płaszcza i wymierzyć go prosto w facjatę Giichiego. Ten jednak przygotowany był na wszystko. W chwili, gdy ostrze zbliżało się na wysokość mostka, ogromna moc zaczęła się z niego wydobywać, nie tylko odpychając delikatnie podstępnego ochroniarza Ryukena, ale również raniąc go niemiłosiernie. Na chwilę zastygł w powietrzu, wydając z siebie iście okropny ryk, po czym opadł na ziemię, skwiercząc jeszcze przez parę chwil. Całe zajście wzbudziło w pozostałych zgromadzonych przerażenie jeszcze większe niż to, które odczuwali do tej pory. Zaczęli bać się dziewiętnastolatka jeszcze bardziej.
Po tej sytuacji przemówienie bohatera dotarło do każdego. Ci, którzy nie mieli szans na ratunek, pewnie już nie żyli. Część z mężczyzn poddała się i leżała nieruchomo na deskach albo wtulała się w barierki ratujące ich od wpadnięcia do wody. Byli też tacy, którzy zgodzili się na powrót do portu, rozprawienie się ze złoczyńcami (bo inaczej nie można było ich określić), którzy wykazali się bestialskim podejściem, a także wyswobodzeniem biednych, bogu winnych kobiet.
- Dobra, się robi. - odpowiedział gostek, który również chciał zakończyć tę farsę i był wdzięczny shinobiemu za to, że jest z nimi i rozwiązał sprawę.
Zaczął od razu wykonywać rozkaz i namówił innych chłopów do pomocy, większość z nich znała się przecież z portu i z miasta, dlatego współpraca była dla nich czymś oczywistym. Ci, którzy nie byli chętni do pomocy, a wcześniej przyczynili się do wymiany i chcieli doprowadzić ją do skutku, byli już dawno nieprzytomni. Wroga załoga została zapakowana na statek Genzō, a wśród obu drużyn znalazło się kilku chętnych do poprowadzenia okrętów z powrotem do Ryuzaku. Tym oto sposobem Ando zakończył niefortunną wymianę, która miała dotyczyć żywego towaru. Przedsięwzięcie było niezgodne z wszelkimi prawami o wolności człowieka, a także z przekonaniami shinobiego, który nie mógł dopuścić do czegoś tak karygodnego. Całe szczęście był w stanie sprostać wszelkim przeciwnościom, a po kilku godzinach morskiej żeglugi doprowadzić do portu nie tylko dwa okręty, ale również biedne kobiety, a także stojących za ich porwaniem przestępców. Udało mu się obrabować dwójkę kapitanów i rozdać pieniądze, a także wszelkie dobra tym, którzy mu pomogli, nawet niewiasty otrzymały zadośćuczynienie. On sam też przygarnął niemałą sumkę i zaskarbił sobie zaufaniem wielu prostych mężczyzn z miasta. Ando Giichi - takiego bohatera potrzebował ten świat.

Legenda:
Kapitan Genzō
Członek załogi #1
Pirat random
Drugi pirat random
Kapitan Ryuken
Człowiek w płaszczu

Z mojej strony koniec. Nie chcę przedłużać, bo i tak niepotrzebnie Cię momentami przetrzymywałem.
No i zrąbałem akcję z Twoim KG, więc tym bardziej.
W Twoim następnym poście odnieś się do tego, co dzieje się z Wami wszystkimi po dopłynięciu do Ryuzaku. Osąd pozostawiam już tobie.
Dziękuję! ~Takaś

[Ando Giichi]

Przygoda na morzu się powoli kończyła i chłopak zwyciężył. Chciał okazać pokonanym łaskę i wesprzeć w bezpiecznym dotarciu do portu, dać szanse na nowe, lepsze życie. Ale najwyraźniej niektórzy tego nie chcieli. Wrogi shinobi, juz raz pokonany, teraz próbował swoich sił. Osłabiony jednak ranami nie miał swojej pierwszej szybkości, a Giichi przygotował się na taką ewentualność i gdy ten zaczął atakować spotkała go niemiła odpowiedź. Zgon w agonii utwierdzał tylko dominację Ando nad pokonaną załogą. Czynił dobro, ale nie dopuszczał miejsca na sprzeciw. To sprawiało, że wcale nie był dobry, bo cel nie uzasadnia śroków. Nie przy takim podejściu. No ale część niewinnych na pewno skorzysta na wymordowaniu bandytów i przestępców.

Giichi nie znał się na żegludze, ale załogi znały. On więc tylko rozkazywał i gotowy był do obrony, jeśli pojawiłoby się kolejne zagrożenie, jednak nie zapowiadało się na to. Wszelkie niepokoje miał zamiar rozwiązać słowami, a gdy to nie wystarczy, siłą. Widział jednak, że dużo znalazło się takich, którzy zaakceptowali jego dowodzenie i pomogli mu doprowadzić dwie łajby do celu. W międzyczasie podzielił finanse, po kolei wydawał wszystkim wynagrodzenie, a jeśli udałoby się znaleźć coś do pisania, zaczął przyrządzać raport z zajścia, które miało dziś miejsce. Opisał w nim swoją rolę ochroniarza w nieznanej wyprawie i pobudki, z jakich się tego podjął - jeśli będzie to przestępstwo, to spróbuje do niego nie dopuścić, a jeśli zwykła transakcja, to nie miałby żadnych zarzutów. Przyznał, że towar transakcji poznał dopiero w momencie wyprowadzenia kobiet na pokład, gdyż wcześniej myślał, że to oni będą podejmować towar od drugiej strony i później będą musieli go dostarczyć do Ryuuzaku.

Po paru godzinach musieli w końcu dotrzeć do portu, z którego wyruszyli. Tam w pierwszej kolejności oddał strażnikom pojmanych, zdał raport, a następnie posłał kogoś, najpewniej młodego dzieciaka chcącego dorobić niewielkiego grosza, by odnalazł wlaściciela tego statku i przedstawiciela jakiegoś przytułka. Wszystko to, by oddać te kobiety pod jakąś opiekę, a z osobą, której statek był wykorzystany być może wbrew wiedzy, rozliczyć się jak należy. Jeśli wiedział o tym, że wspierał przestępstwo, to pewnie wyjdzie to podczas procesu. Giichi miał zamiar w nim uczestniczyć, jeśli była taka potrzeba, nie wstydził się swojej roli w całym tym zajściu, nie miał sobie nic do zarzucenia. Miał też wielu świadków, którzy poświadczą jego niewinność i chęć odratowania kobiet, a przecież wszystkich i tak opłacił. W końcu gdyby sam chciał sprzedać te porwane kobiety, to czy zwracałby je do osady i oskarżał swojego kapitana?

To wszystko kończyło jego przygodę, zostawiając przy tym notatkę u władz Ryuuzaku no Taki za dbanie o porządek, co moze kiedyś przyczyni się do jego awansu, ale także sakiewką złota przydzieloną samemu sobie, a także rozwolnieniem na następny dzień. Skutek uboczny wzięcia niefortunnej pigułki żywnościowej. Sumienie Giichiego było czyste. Zrobił sobie trochę przyjaciół, trochę mniej wrogów, a być może też odrobinę dobrej renomy.

[z/t]

[Hiden]

Czwartkowy dzień przyniósł chmury i deszcz. Niestety dla wszystkich ludzi, lecz dla Hidena to idealna pogoda na trening. Tak, przyszedł ten dzień, by wreszcie zacząć szlifować umiejętności żywiołowe, które odkładał tak długo. Jednak pomoc ojcu w sklepie była ważniejsza, przynajmniej dla jego rodziciela. Wojna sprowadziła na tereny Ryuzaku bardzo dużo klientów na jego wyroby. Znosili rannych całymi wagonami i każdy potrzebował by zakryć czymś rany. Biedni używali czegokolwiek, jednak najemnicy wyższej klasy, jak i członkowie klanów odwiedzali co chwile ich sklep po zakup odpowiednich materiałów. Czasami zastanawiał się czy nie braknie asortymentu.
Hiden musiał postawić sprawę jasno przed swoim ojcem. Wyłożył mu, że skończył 16 lat i musiał zacząć swoją drogę shinobi, nie może dłużej czekać. Ojciec mimo protestów musiał się ugiąć, gdyż jego syn posiadał dość spory talent, a władze nie będą patrzeć przychylnie na ludzi, którzy taki talent marnują na bycie prostym kupcem.

Młody Karasu był wolny od nużących obowiązków, przynajmniej tak mu się wydawało. Nie znał do końca tego świata i mógł tylko zgadywać czy będzie interesująco. Był pełen nadziei.

Dotarł do oceanu i rozłożył swoje rzeczy. Wodę pitną i ręcznik rzucił na ziemię i zaczął rozgrzewkę. Musiał chwile porozciągać stawy, a w szczególności palców u rąk, gdyż składanie pieczęci tego wymagało. A składania ich będzie dzisiaj dużo. Po rozciągnięciu wszelkich potrzebnych kończyn postanowił poczytać część teoretyczną, która umożliwi mu odpowiednie przygotowanie.

  Ukryty tekst

[Hiden]

- Się zmachałem- pomyślał Hiden i walnął się na krótki odpoczynek. Pogoda nie dopisywała, jednak znalazł miejsce na plaży, gdzie gałęzie i liscie drzew dawały odpowiednie schronienie przed padającym deszczem. Rozważał, czy zjeść teraz czy dopiero później. Spojrzał na Bento Boxa przygotowanego przez jego mamę. Tak, mama robiła mu posiłki na trening i wcale się tego nie wstydził. Lubił jej jedzenie, a sam nie miał ostatnio czasu, pomagając cały czas ojcu. To właśnie jego rodzicielka dbała o jego pełny brzuch. Pyszny słodki ryż i ryby były jego ulubionym jedzeniem. Poza Ramenem oczywiście, na temat wariacji których mógłby napisać książkę. Najbardziej podchodziło mu oczywiście Miso z wołowinką. W sumie jeśli chodzi o sprawy gastryczne to niczym nie pogardzi.

  Ukryty tekst

[Hiden]

Po dwóch technikach musiał przyjść czas na odpoczynek. Może i chłopak miał dużo wytrzymałości, ale nie chciał też przesadzić z wolumenem. Chciał jeszcze mieć siły wrócić do domu bez padania na pysk po przekroczeniu jego progu. Pomimo, że nie miał dziś więcej żadnych obowiązków to chciał jeszcze cieszyć się pogodą i może pójść na małe zakupy. Wyjął lunch, który przygotowała mu matka i zaczął pałaszować. Surowa rybka, ryż, warzywka, wasabi i sos sojowy to jest to czego mu akurat brakowało. Do tego kilka łyków odżywczej wody i można żyć. Nie ma co narzekać, bo akurat zawsze mieli co do garnka włożyć. Kupcy nie byli znani z tego, że są zubożali. To jednak nie wpłynęło zbyt mocno na jego psychikę. Nie obnosił się pieniędzmi ani nie poniżał biednych ludzi. Raczej zawsze był skromny, co odziedziczył po mamie. Ojciec pochodzący z wielkiego rodu Karasu, o których nikt nie słyszał był zawsze dumny i zadufany. Pomimo braku prawie jakichkolwiek umiejętności shinobi. -Ehh no rodziny się nie wybiera.- myśl przemknęła tak szybko jak krople deszczu. Miał nieco na swoich barkach. Chciał by dziadek był z niego dumny. Chciał wynieść swoją rodzinę na wyżyny świata ninja i przekazać to co zbudował kolejnym pokoleniom. Jednak to musiało poczekać. Na razie posiadał jeszcze rangę doko, z którą jeszcze nikt się nie liczył i raczej ludzie nie wiedzieli o jego istnieniu. Miało to swoje wady i zalety. Jednym z lepszych plusów było szlifowanie swoich umiejętności, do czasu, aż będzie mógł pokazać je w pełnej krasie.

[Hiden]

Po dwóch technikach musiał przyjść czas na odpoczynek. Może i chłopak miał dużo wytrzymałości, ale nie chciał też przesadzić z wolumenem. Chciał jeszcze mieć siły wrócić do domu bez padania na pysk po przekroczeniu jego progu. Pomimo, że nie miał dziś więcej żadnych obowiązków to chciał jeszcze cieszyć się pogodą i może pójść na małe zakupy. Wyjął lunch, który przygotowała mu matka i zaczął pałaszować. Surowa rybka, ryż, warzywka, wasabi i sos sojowy to jest to czego mu akurat brakowalo. Do tego kilka łyków odżywczej wody i można żyć. Nie ma co narzekać, bo akurat zawsze mieli co do garnka włożyć. Kupcy nie byli znani z tego, że są zubożali. To jednak nie wpłynęło zbyt mocno na jego psychikę. Nie obnosił się pieniędzmi ani nie poniżał biednych ludzi. Raczej zawsze był skromny, co odziedziczył po mamie. Ojciec pochodzący z wielkiego rodu Karasu, o których nikt nie słyszał był zawsze dumny i zadufany. Pomimo braku prawie jakichkolwiek umiejętności shinobi. -Ehh no rodziny się nie wybiera.- myśl przemknęła tak szybko jak krople deszczu. Miał nieco na swoich barkach. Chciał by dziadek był z niego dumny. Chciał wynieść swoją rodzinę na wyżyny świata ninja i przekazać to co zbudował kolejnym pokoleniom. Jednak to musiało poczekać. Na razie posiadał jeszcze rangę doko, z którą jeszcze nikt się nie liczył i raczej ludzie nie wiedzieli o jego istnieniu. Miało to swoje wady i zalety. Jednym z lepszych plusów było szlifowanie swoich umiejętności, do czasu, aż będzie mógł pokazać je w pełnej krasie.

[Hiden]

Po porządnym posiłku postanowił się zdrzemnąć. Wokolo nie było żywej duszy, a jego sen był wyjątkowo płytki, dlatego mógł sobie pozwolić na regenracje chakry w przestrzeni publicznej. Kapanie deszczu o lekko spienione fale oceanu i kamienie umożliwiło szybkie zaśnięcie. Śnił o niedawno skończonej wojnie. W krainie Tsukuyomi- bogini snu, walczył ze wszystkimi jednocześnie będąc obrońcą niewinnych ofiar, które tracą najwięcej na takich konfliktach. Bił się z jednymi i z drugimi zaparcie, kładł kolejno Uchiha i Inuzuka jak leci. Był bogiem shinobi i nikt nie mógł sprostać jego potężnym jutsu. Ciała ścieliły się na lewo i prawo a on dalej leciał po głowy ich klanów by zakończyć ten okropny konflikt. - Trzask!- nagle ze snu wybudził go dźwięk piorunu, który huknął w pobliżu. Ta pobudka nie należała do najspokojnejszych. Rzuciło jego ciałem jak szatanem i po sekundzie był już na nogach. - KUSO!- przeklął głośno. W takiej chwili gdy już miał zakończyć wojnę w swoim śnie... I oczym on w ogóle gada! Trzeba trenować.

  Ukryty tekst

[Hiden]

Długo odpoczywał po ostatniej technice. Zdecydowanie nie docenił jak wiele chakry zużyje na jej doskonalenie. Miał jeszcze ze sobą kilka porcji pożywnego ryżu, który spałaszował szybkim tempem. Nie mógł doczekać się kolejnego jutsu, jednak ubytki w jego energii witalnej były zbyt duże i wiedział, że będzie musiał się zaraz zbierać by odpocząć. Sen najlepiej działa na regeneracje, więc planował spać długo. Pogoda na szczęście nie dopisywała więc większość ludzi nie wystawi głowy na zza swoich drzwi. Miał w planach jeszcze zrobić małe zakupy, ale póki co miał w domu wszystko do przeżycia, więc raczej sobie odpuści. Siedząc sobie tak przy oceanie podziwiał jego piękno. Był szczęśliwy, że to właśnie połączył się z tym żywiołem. Mógł godzinami przebywać w wodzie, zarówno w oceanie jak i jeziorze czy rzekach. Do było jego królestwo i domena. Chciałby kiedyś osiągnąć prawdziwe mistrzostwo w posługiwaniu się Suitonem.

Nagle z zamyślenie wyrwał go chłopiec, który biegł strasznie szybko i minę miał bardzo zakłopotaną.
- Gdzie biegniesz, co się stało?- zapytał Hiden wyraźnie przejęty.
- Mur padł, nie ma czasu, wszyscy muszą udać się do Kotei! Nie ma czasu! Nadchodzą!- odpowiedział krzykiem w biegu posłaniec i biegł dalej.

Czy to wreszcie szansa na wykazanie się dla młodego Karasu? Może wreszcie przyszedł ten dzień, gdzie będzie mogł. Nieważne, musiał udać się do krainy sąsiadującej i dowiedzieć się więcej.
z/t

[Ando Giichi]

Chociaż na pokładzie było pusto, to i tak alarm był związany z bezpośrednim zagrożeniem. Chociaż padło tutaj słowo Hoshigaki, Giichi kojarzył to z klanem zarządzającym regionem cesarstwa, ale nie miał pojęcia, czym się członkowie tego klanu charakteryzują. Chłopak podejrzewał, że większość mieszkańców Morskich Klifów może być dobra w użyciu elementu Suitonu, bo żyli na wyspach. Natury chakry są w jakiś sposób dziedziczone po przodkach, bo jak inaczej wytłumaczyć klany, które łączą żywioły w jeden. Żeby kontynuować tę rodzinną tradycję, dzieci muszą władać tymi samymi żywiołami co rodzice. A skoro kiedyś sklonizowano te nieprzystępne wyspy, to prawdopodobnym jest, że ludzie wspierali się jakąś formą Suitonu, chociażby by okiełznać fale. Nie oznacza to, że każdy jeden przedstawiciel regionu będzie panował nad wodą, może nawet nie połowa z nich. Ale trzeba było się z tym liczyć. Giichi, sam skupiając się w dużej mierze na tym żywiole, nie miał na to wyjątkowo skutecznych odpowiedzi. Będzie musiał eksperymentować i kombinować, o ile oczywiście jego założenie się sprawdzi.

Po pietnastu minutach od alarmu, gdy najemnik razem z innymi pilnował tego, co może się zbliżać, dostrzegł w końcu to, co im zagraża. Rybioludzkie postaci grasujące w wodzie. To ich naturalne środowisko, ciężko będzie z nimi walczyć, nawet atakując Suitonami różnych rang. Niemniej Rybka wziął się do roboty i za pomocą wodnego wiru zaatakował. Czy jeden z wodnych ludzi dostał wirem, czy wyskoczył unikając go, tego Giichi się nie dowie. Ma jednak przeciwnika na pokładzie. Obrydliwy, z niebieskawą skórą, widocznymi skrzelami... Co to za monstrum? To są ci Hoshigaki? Tak wyglądają? Ando zdał sobie sprawę jak całe życie w okolicach Ryuuzaki było ograniczone i jak nie widział wielu różnych cudów lub stworów stąpających po świecie. Najemnik już wcześniej rozpiął płaszcz na tyle, by mieć konfortowy dostęp do kieszeni kamizelki które miał na piersi. Sześć kieszonek, które skrywały większość jego arsenało. Można by żartować, że największą broń miał w spodniach, ale nie, to on był główną częścią swojego arsenału (w sumie był w swoich spodniach). Sięgnął po pojedynczy kunai i trzymając z nim w prawej dłoni gardę, obserwował przeciwnika. Miał lekko ugięte nogi, gotowy do ruchu. Widział, że wiele osób spogląda w jego stronę, zastanawiając się co zrobi.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst