Ocean

[Takashi]

"Płyniemy w nieznane po raz drugi"
Misja rangi A - Rika Kari Matsubari
Jesień, rok 393
17/38...

To, co działo się na morzu, przechodziło chyba najśmielsze oczekiwania. Cała akcja znacząco odbiegała od tego, co miało miejsce przy ostatniej wyprawie, było intensywnie, niebezpiecznie, chaotycznie i z każdą chwilą coraz gorzej. Nie wyglądało to za ciekawie - statek rozwalony, sprzęt i potrzebne próbki szły powoli na dno, a jedyne, co udało się uratować, to tak naprawdę życie członków załogi okrętu. Jakimś cudem nikomu nic się nie stało, wszyscy dryfowali bezpiecznie na powierzchni wody, walcząc o przetrwanie, nawet Bicek, który był w najmniej ciekawym położeniu, dopłynął w końcu do jakiejś większej belki i mógł na chwilę odetchnąć. Panienka Matsubari była w stanie zauważyć, że każdy z jej towarzyszy jest bezpieczny, nie musiała interweniować od razu. To, czym musiała zainteresować się w pierwszej kolejności, był atak wodnego smoka.
Sprytne użycie przyspieszającego Ninjutsu spowodowało, że bohaterka znalazła się w innym miejscu, a bestia uderzyła o taflę wody, powodując powstanie potężnych fal. Gdzieś między nimi dało się zauważyć przemieszczającą się czarną plamę kilka metrów pod powierzchnią, jednakże nie dało rady zawiesić na nim wzroku, nie w tych warunkach. Cywile z grupy badawczej mieli pod górkę, ale trzymali się mocno drewnianych elementów rozwalonego środka transportu i to właśnie dzięki temu nie poszli na samo dno. Rika bezpieczna, smok chybił, a to, co dało się zauważyć na pierwszy rzut oka, to trudność w poruszaniu się wodnego jutsu. Bydle może było duże i potężne, ale brakowało mu zwrotności, co kupiło sentokini kilka przydatnych sekund, które mogła wykorzystać. Złożyła niezbędne pieczęci, użyła własnej krwi do przywołania, ściągając niezbędne posiłki, co w aktualnych okolicznościach okazało się być zbawienne. Przy kunoichi pojawiła się potężna sowa, której zadaniem było przetransportowanie ludzi na wyspę i powrót do swojej pani. Od razu przeszła do działania, ratując topielców. Jak na razie wszystko szło gładko. Mimo wszystko wodny wąż wił się we wszystkie strony, szykując się do następnego natarcia, do którego lada moment miało dojść. Stało się jednak coś nieoczekiwanego - nim technika zdołała w ogóle dosięgnąć Rikę, nagle utraciła swój kształt, zamieniając się po prostu w bezwiedny strumień, który opadł jednostajnie w dół, chlapiąc we wszystkie strony. Oprócz zmoknięcia, dziewczynie nic się nie stało. Całe zajście wystarczyło jednak, by odwrócić jej uwagę od ataku z drugiej strony - wielki rekin morski, również stworzony z wody, rzucił się na nią z otwartą paszczą z zamiarem uderzenia i pogryzienia. Bestia uderzyła, ale nie miała na tyle sił, by przeciwstawić się twardej skórze brązowowłosej (co jest z nią nie tak, że taka twarda?!). Musieli się pewnie chwilę posiłować, a jedyny ślad, który rekin po sobie zostawił, to kilka dziur po ugryzieniach krwawiących delikatnie, nie wpłynęły jednak szczególnie na możliwości bojowe bohaterki, a krwawienie nie było takie duże. To nie był może szczególny problem, ale było coś innego, ważniejszego - masa potwora była na tyle duża, by zepchnąć ją do wody, a intuicja mówiła jej jasno, by uniknąć tego za wszelką cenę. Jeśli znajdzie się pod wodą, prawdopodobnie będzie to koniec.
Okręt Cesarstwa znajdował się jeszcze daleko i nie należało się nim martwić. Isou cały czas zajmowała się ludźmi i jeszcze troszkę jej się zejdzie, czyli młoda kunoichi była jeszcze zdana sama na siebie. Nie wyglądało to za ciekawie, niemalże cały czas dochodziło do jakichś wydarzeń, którym trzeba było stawić czoła. Nie było nawet chwili na wzięcie oddechu, to była prawdziwa walka na śmierć i życie, w dodatku bez patyczkowania się. A wróg? Ani widu, ani słychu, chował się gdzieś pod taflą wody. Swoją drogą - ta była znacznie spokojniejsza, niż wcześniej, dlatego gdzieś między deskami Rika była w stanie dostrzec kogoś, kto rzeczywiście wyglądał tak, jak opisał go Hibiki - pół człowiek, pół ryba. Sylwetka była ludzka, ale ten ktoś posiadał skrzela, niebieską cerę, a pod wodą poruszał się jak ryba. Nie widziała dokładnie, ale z pewnością był mężczyzną, na ten moment tylko tyle. Kręcił się gdzieś między deskami, obserwując swoją ofiarę. Najwidoczniej mógł oddychać pod wodą, także warunki do pojedynkowania się były dla niego wysoce sprzyjające. Tego samego nie można powiedzieć o przygwożdżonej Matsubari.

Legenda:
- Kapitan Isamu
- Hibiki
- Eisuke
- Setsuro
- Kapitan piratów
- Wrogi ninja

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Rika Kari Matsubari]

W ciągu kilku chwil wydarzyło się tak wiele. Ryuzacki statek został dosłownie przepołowiony i cała załoga z wyjątkiem kunoichi wpadła do wody. Krzyczeli? Wołali o pomoc? W tym nieznośnym hałasie nie było szans nic usłyszeć. Trzaskały deski okrętu, niesamowity szum dawała sama woda. Dopiero później, gdy Matsubari uniknęła wodnosmokowego natarcia i przywała wsparcie, udało jej się wymienić z Isou kilka zdań. W innych okolicznościach pewnie zapytałaby, czy boją się latać. Teraz jednak przezwyciężenie strachu było warunkiem koniecznym do przerwania. Szczęście w nieszczęściu, nieprzyjaciel skupił się na niej. Pewnie słusznie. Jej śmierć oznaczałaby definitywny koniec. Skupienie wodnego potwora właśnie na Rice pozwoliło jednak eskortować pozostałych z powrotem na wyspę. Isou nie lubiła szybko latać, ale panienka miała szczerą nadzieję, że tym razem poczciwa sówka nie zamierzała delektować się widokami.
Zwłaszcza, że tu, na otwartym morzu, wcale nie było kolorowo. Smok zamierzył się z ponownym szturmem, który niespodziewanie został przerwany. Rozbryzg wody zdekoncentrował Rikę i był to błąd. Od tyłu zaatakowało ją inne wodne monstrum. Nieporównywalnie słabsze, ale z elementem zaskoczenia i w przeciwieństwie do wilkoluda, wodny rekin wyrządził dziewczynie krzywdę. Między kunoichi a tym niecodziennym stworzeniem doszło do niemal podwórkowej szarpaniny. Parę razy oberwała, ale na szczęście zadane rany nie były zbyt poważne. Parę czerwonych kropek na ramionach i jedna krwista struga na twarzy wyglądały makabrycznie, ale zabierały Rice szans w walce. Tyle tylko, że w wyniku starcia doszło do czegoś, czego chciała uniknąć jak ognia.
Plum.
Rika wpadła do wody. Czym prędzej wynużyła się na powierzchnię i instynktownie chwyciła się dosłownie czegokolwiek. Jej waga nie była duża, toteż o odpowiedni przedmiot do pochwycenia było dosyć łatwo. Zwłaszcza, że na powierzchni oceanu wciąż unosiło się wiele mniejszych i większych elementów statku. Omiotła wzrokiem taflę wody. Gdzieś między drewnianymi elementami konstrukcji statku, a wodą przemieszczał się z dużą prędkością wróg. Gdy mignął jej pod wodą od razu zauważyła, że wygląda dokładnie tak, jak opisywał go Bicek. Był trochę człowiekiem, a trochę rybą. Utwierdziła się w przekonaniu, że jest bardzo, bardzo niedobrze. To coś doszczętnie zniszczyło ich okręt i poruszało się piekielnie szybko. A ona została z nim sam na sam. W pułapce.
Uświadamiając sobie swoje położenie zapiekły ją oczy. Pewnie mogła próbować ratować się klonami, ale w wodzie byłoby to niczym czekanie na wyrok. Pewnie mogła myśleć nad tym jak go zaatakować, ale nie ma pewności, ile potrzebowałaby czasu na choćby wymyślenie czegoś z realnymi szansami powodzenia. Jedyne co miała w głowie, to myśl o jak najszybszym wydostaniu się z wody. Dlatego złożyła pieczęć węża i jej włosy przy gwałtownym wzroście ruszyły prawą stroną od głowy, sunąc tuż nad ziemią i opadając swobodnie na pływające elementy statku. W ten sposób zamierzała utworzyć włochaty dywan (ok. 5x15 metrów?), na który natychmiast by się wspięła i pobiegła na sam jego środek. Dzięki temu miała grunt pod stopami, a wróg nie mógł mieć już pewności, gdzie znajduje się Rika. Jeśli pozwoli na to czas, trzy kolejne pieczęcie stworzą gromadkę 9 bunshinów, rozsianych na powierzchni włosów.

  Ukryty tekst

[Takashi]

"Płyniemy w nieznane po raz drugi"
Misja rangi A - Rika Kari Matsubari
Jesień, rok 393
19/38...

Całe szczęście wytrzymała skóra Riki pozwoliła jej wyjść bez szwanku w kontakcie z ogromnym rekinem. Wyglądało na to, że zdolność była naprawdę przydatna i potężna, a w dodatku szybka, mimo wszystko nie była w stanie wyrządzić krzywdy twardej jak skała dziewczynce. No, może nie powinno się jej przyrównywać do skały, ale z pewnością należało ją pochwalić za chart ducha i wytrwałość, z pewnością ciężko trenowała, by osiągnąć to, co sobą reprezentowała. Trzeba jednak pamiętać o tym, że jej przeciwnik również znał się na sztukach ninja, był zabójcą, którego możliwości bojowe przeznaczone były do tego typu potyczek. Nie brał pod uwagę niepowodzenia i bawił się ze swoją ofiarą, czerpiąc przyjemność z każdej następnej sekundy walki. Matsubari nie znała jego intencji, jego charakteru, ale mogła być pewna jednego - kochał walkę i uwielbiał się nią delektować, w dodatku odczuwał ogromną przyjemność ze znęcania się nad swoją ofiarą. Wykorzystywał jutsu, których zadaniem było sprawdzenie siły wroga, żadne z jego posunięć nie było zmarnowane, każdy ruch był wcześniej przemyślany i miał nakreślić użytkownikowi obraz oponenta. Unik, ochrona, czy nawet przyjęcie na siebie ciosu dużo mówiły o drugiej osobie.
Gdy tylko sentokini została zepchnięta do wody, donośny impuls uderzył w jej ciało. Jednogłośna myśl kazała jej wypłynąć na powierzchnie w trybie natychmiastowym. Słusznie. Pod powierzchnią wody, gdy już wyszła z szoku i niewielkie bąbelki powstałe przez wrzucenie jej do morza w końcu zniknęły, była w stanie zauważyć swojego rywala - ninję, którego ludzka sylwetka ozdobiona była cechami ryby. Miał niebieską skórę, skrzela, oczy przypominające oczy bestii, generalnie różnił się znacząco od ludzi napotkanych do tej pory przez bohaterkę. Unosił się swobodnie w jednym miejscu, nawet nie zaatakował przeciwniczki, dał jej wypłynąć z wody, cały czas delektując się pojedynkiem. Nawet na chwilę się uśmiechnął. Jego zachowanie pozwoliło kunoichi zaczerpnąć powietrza i stworzyć włosową platformę. Rika utwardziła swoje włosy dzięki chakrze i stworzyła coś na wzór platformy, na którą mogła wejść. Nie marnowała ani chwili, stworzyła szybko bunshin'y, których zadaniem było zmylenie wroga. Jak się okazało, liczebność wcale jej nie pomogła.
Kiedy tylko człowiek-ryba zauważył, że na włosach pojawiło się więcej wizerunków dziewczyny, machnął kilka razy rękami, pozostając w ciągłym ukryciu. Matsubari go nie widziała, natomiast on obserwował ją z bezpiecznej odległości, widział przez wodę znacznie lepiej niż ona. Nie dał dziewczynie nawet chwili na złapanie oddechu, dosłownie kilka sekund po tym, gdy klony stanęły na włosach, pięć wodnych rekinów wyskoczyło z wody, by się na nie wszystkie rzucić. Cele były losowe i może nawet oryginał by nie ucierpiał, gdyby nie jeden mankament. To nie były zwykłe rekiny. Nieważne, czy wojowniczka Ryuzaku próbowała by się bronić, zniszczyć je, czy też przyjąć na klatę, licząc na szczęście, efekt byłby taki sam - każdy z wodnych tworów eksplodowałby na kilka mniejszych strumieni, a każdy z tych strumieni zamieniłby się w deszcz małych rekinów. Dosłownie. Nawałnica małych, ale niezwykle groźnych bestii nacierała niemalże ze wszystkich stron na Rikę i jej imitacje. To było coś, przed czym ciężko było się ochronić. Co się stanie, gdy bohaterka nie wykorzysta tarczy? Nie będzie ciekawie. Jej ciało zostanie dotkliwie zranione - cięcia powstaną na całym ciele, a najbardziej ucierpi na tym jej lewa ręka i lewa noga - w których pojawi się kilka dziur (część rybek zostawi szramy, część przeleci na wylot).
Czy w tym wszystkim widać jakieś plusy? Tak, Isou nadlatywała od strony wyspy i była już bardzo blisko walczących na oceanie. Isamu, Hibiki, Eisuke i Setsuro znajdowali się bezpiecznie na wyspie, a statek Cesarstwa cały czas był daleko. Można powiedzieć, że płynął i płynął, ale przecież walka trwała dopiero chwilę czasu, po prostu akcja szybko się rozgrywała. W każdym razie - co zrobi Rika w zaistniałej sytuacji? Obroni się, a może zostanie serem szwajcarskim?

Legenda:
- Kapitan Isamu
- Hibiki
- Eisuke
- Setsuro
- Kapitan piratów
- Wrogi ninja

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Rika Kari Matsubari]

Grunt pod nogami, choćby chwiejny i stworzony z własnych włosów, był niczym ziemia obiecana. W którą stronę nie spojrzeć, wszędzie była woda. Tylko z jednego kierunku widać było wyspę, choć i do niej droga prowadziła przez wiele, wiele metrów wody. Jeśli ktoś lubi się pluskać w wodzie, to po takiej "przygodzie" na pewno przestanie! Ale nie ma tego złego. Rika zrobiła to, co zamierzała - wydostała się z wody. Teraz powinno być już tylko łatwiej. Stała względnie stabilnie na nogach, wróg widział ją zdecydowanie gorzej, niż gdyby tkwiła w wodzie, a do tego garstka klonów zapewniała pewną ochronę przed kolejną ofensywą. Zdążyła nawet rzucić okiem za Isou, ale ta była jeszcze dosyć daleko. Kunoichi musiała poradzić sobie sama.
Z czym właściwie miała do czynienia? Nie miała pojęcia. Oczywiście nie wygrała odznaki sentokini w cieście z niespodzianką. Spotykała w swoim życiu wojowników o rozmaitych zdolnościach, często daleko wykraczającą poza wyobraźnię zwykłego człowieka. Jednak to z czym mierzyła się teraz była prawdziwym dziwolągiem wśród dziwadeł. Bardzo szybki. Silny. Nie tylko kontrolował wodę, ale jakby był jej częścią. Naturalnie nie głowiła się nad tym zbyt wiele. Nie miała do rozwiązania żadnej zagadki. Liczyło się jedynie zwalczenie tego kogoś. A najbliższą ku temu potrzebą okazało się odparcie kolejnych rekinów. Tym razem wodne stworki uformowały się z wysokiego strumienia wody, który opadał na jej podłoże.
Rekiny wyglądały nieco inaczej od tego, który zaatakował ją wcześniej. I to w sadzie tyle, jeśli chodzi o refleksje. Szybko zorientowała się, że nie może liczyć na wsparcie klonów. Nie zamierzała też ryzykować kontaktu z wodą i od razu zaczęła wiać na jeden z końców włosowej kładki uderzając przy tym mniej lub bardziej w geście obronnym w rekiny. Ale to nie były już te same rekiny. Z tymi nie było żartów. Pisnęła z bólu wyraźnie zaskoczona, że tak się przy tym poraniła. A może jeszcze gorsza była wiadomość, że w wyniku jej ofiary rekiny nie tylko nie ulegały zniszczeniu, ale wręcz się mnożyły! To był ten moment, kiedy zbliżając się do końca gruntu, wprawiła włosy w nieznaczny ruch. Wpierw uniosły się z jednej strony, a następnie ponownie opadły do poprzedniego stanu, tworząc przy tym falę, która miała wyrzucić niebezpieczne stworzenia w kierunku przeciwnym od Riki. I pomyśleć, że wszystko to przy biernym udziale samej wodnej bestii, która nie kwapiła się do opuszczenia wody.
Za to Rice śpieszyło się do tego coraz bardziej. Podobno w piekle jest ogień, ale coraz bardziej w to wątpiła. A gdzie znajdowała się Isou? Zbliżając się do Riki powinno dać się ją usłyszeć. Jeśli tylko znajdzie się w odpowiednim zasięgu, sentokini w pośpiechu złoży pieczęć barana, by przenieść się wprost na grzbiet wielgachnej sowy. Jedyne o czym marzyła, to opuszczenie tego przeklętego miejsca, gdzieś na oceanie.

  Ukryty tekst

[Takashi]

"Płyniemy w nieznane po raz drugi"
Misja rangi A - Rika Kari Matsubari
Jesień, rok 393
21/38...

Walka w tego typu warunkach nie należała do najprzyjemniejszych i najprostszych. Jako ninja na pewno jesteś świadomy ewentualnych niebezpieczeństw, jakie napotkasz niejednokrotnie na swojej drodze, ale czy na pewno bierzesz pod uwagę wszystkie możliwe scenariusze? Czy podejmując się misji związanej z podróżą morską w ogóle rozważasz spotkanie wroga, który za miejsce idealne dla niego do walki uważa ocean? Ciężko stwierdzić, czy Rika o tym rozmyślała, bo wcale nie wyglądała na przygotowaną. W przeciwieństwie do jej oponenta posługiwała się losowymi zdolnościami, chcąc za każdym razem wyjść z tarapatów, a tak naprawdę jeszcze ani razu nie podjęła się próby ataku. Jak czarno na białym widać było, że człowiek-ryba góruje nad nią pod każdym aspektem i nie pozostawia w ogóle luk w swoich działaniach, przez co bohaterka z Ryuzaku została przyparta do muru. Nie ma się co dziwić, mężczyzna był bardzo silny i władał wysokopoziomowymi technikami, które ciężko było skontrować. Mimo wszystko trzeba było próbować!
Matsubari próbowała, choć żadne z jej posunięć nie przynosiło większych rezultatów. Jasne, udało jej się uratować czwórkę swoich towarzyszy, ale jeszcze ani razu nie wymierzyła ciosu w stronę ryboluda, cały czas zmuszana była do obrony i ratowania własnej skóry. W końcu doszło do ataku, którego nie była w stanie powstrzymać. Prawdopodobnie wykorzystanie przez nią klonów i powielenie własnej osoby spowodowały, że znajdujący się pod wodą jegomość postawił na użycie właśnie tego jutsu. Nie trzeba było się jednak nad tym zastanawiać - użył tej zdolności, to użył, koniec kropka. Wodny strumień poszybował w powietrze, rozdzielił się na kilka, tworząc pięć rekinów, a te rozpadły się na setki mniejszych, które strzelały dosłownie w każdym kierunku. Jeden rozpadł się nawet wcześniej na skutek uderzenia Riki, mimo wszystko efekt był ten sam - nawałnica groźnych mini-rekinów. Próba ochrony poprzez falę z włosów była nieudana, nie zadziało się tak naprawdę nic - rekin uderzony włosami rozpadł się na mniejsze, które też wystrzeliły. Każdy z pięciu rekinów wybuchł, posyłając w każdym możliwym kierunku grad pocisków ze swoich mniejszych podobizn. Sentokini nie była w stanie się ochronić, w skutek czego całe jej ciało pokryte było skaleczeniami i rysami, z których powoli sączyła się krew. To nie wszystko - jej lewa noga i lewa ręka były najbardziej wysunięte na ostrzał, w skutek czego powstało w nich kilka dziur na wylot. Ból był niemiłosierny, a z ran sączyła się krew, lepiej szybko coś z tym zrobić, bo inaczej może być nieciekawie. Plus był taki, że pomimo dziur kunoichi była w stanie poruszać swoimi kończynami, chociaż towarzyszył temu ogromny ból.
Statek Cesarstwa z każdą chwilą zbliżaj się coraz bardziej, ale wciąż był daleko. Wróg podpłynął blisko powierzchni wody, by lepiej widzieć to, co dzieje się z jego oponentką. Plus był taki, że w zasięgu wzroku Matsubari pojawiła się w końcu Isou, a już po chwili dziewczyna znalazła się na jej grzbiecie. Była poza zasięgiem ataku wroga, wysoko w powietrzu, w bezpiecznej odległości i z pokiereszowanym ciałkiem. Jak sobie poradzi?

Legenda:
- Kapitan Isamu
- Hibiki
- Eisuke
- Setsuro
- Kapitan piratów
- Wrogi ninja

Odniesione rany muszę potraktować jakoś zbiorczo. W związku z tym:
Rika - odniesiona rana lekka (za skaleczenia) oraz ciężka (za kilka dziur na wylot): łącznie -50% szybkości, percepcji i siły

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Rika Kari Matsubari]

Rika nie do końca wiedziała co się stało. Rekiny były inne od poprzedniego, tyle potrafiła ocenić na pierwszy rzut oka. Ale jak bardzo były inne... Kontakt z każdym z nich kończył się raną. Zniszczenie jednego prowadziło do powstania kolejnych. Próbowała je wypchnąć włosami, ale i to nie przyniosło rezultatu. Każdy jej ruch tylko pogarszał sytuację, aż w końcu ten wybuch.
Nigdy wcześniej nie odniosła tak poważnych obrażeń. Nigdy wcześniej nie czuła tak potwornego bólu, przez który nie zwracała nawet uwagi na krew, która płynęła niemałym strumyczkiem. No, i nigdy wcześniej nie darła się tak przeraźliwie głośno. Upadła na włosy, które wciąż stanowiły solidne podłoże dzięki chakrze, z której czerpały siłę. Nie była w stanie kontynuować walki, przekonana że po raz ostatni patrzy w niebo. Była tam Isou. Szkoda, że nie zdąży podlecieć i zabrać ją na swój grzbiet. Choć czy to by ją uratowało? Wątpiła. Wątpiła, ale zamierzała zrobić wszystko, by nie zginąć pochłonięta przez ocean. Przed oczami mignęła jej opowieść o swoich narodzinach. O dziecku, które bardzo chciało żyć.
Pieczęć złożyła ostatkiem sił, a sama widziała tę scenę przez grubą kurtynę bólu. Nie przestawała chlipać, ale minęła sekunda, potem druga i trzecia. Puf. Znalazła się na grzbiecie Isou. Sowa widziała na własne oczy, co się stało. Nie znała jednak skali doznanych obrażeń. Słyszała za to głośne zawodzenie i nic. Ani jednego słowa. Może dziewczynie było już wszystko jedno. Isou zmroziło, gdy poczuła wilgoć na grzbiecie. Nie była to woda.
-Potrzebu...
-Chyba umieram. - rozpacz w głosie wyczułby chyba nawet największy psychopata. Ale po tych słowach nie tylko Rika rozpaczała.
Isou należała do najbardziej odpowiedzialnych sów. Minimalizowała ryzyko, życie zawsze stawiała na pierwszym miejscu. Natychmiast zrozumiała, że podczas gdy ona ratowała zupełnie obcych ludzi, Rika była pozostawiona na pastwę losu. Pierwsza powierniczka paktu od lat. Po prostu nie mogła zginąć na warcie Isou. Rika była jedynym ludziem, na której śmierć Isou po prostu nie mogła pozwolić. Tylko co mogła zrobić? Dziewczyna leżała na jej grzbiecie. Sowa mogła tylko dalej machać skrzydłami.
-Przywołaj Sobo. - powiedziała lekko rozkołysanym głosem. Zero reakcji.
-Słyszysz?! SOBO!!
Rika nie znała gniewu jednej ze swoich ulubionych sów. Ba, nawet Isou go nie znała. Kunoichi dalej nic nie powiedziała, ale wyrwana z letargu zaczęła składać pieczęcie. Ból nie ustępował, ale dziewczyna stawała się na niego coraz bardziej obojętna.
-Kuchiyose no jutsu: Sobo - wycisnęła przez zęby, przywołując na grzbiet kolejną sowę.
Stanęła nad niąbrunatna sowa o dzikich, żółtawych oczach. To, co najbardziej rzucało się w oczy to jej czarne szaty i czarny kapelusz, co upodabniało ją do człowieka.
Nie było żadnego wprowadzenia. Sobo wzywało się tylko z jednego powodu.
-Nie umrze..?
-Rany boskie... - ale rany wcale nie były boskie. Były cięte i były wylotowe. - nie. Riko Kari Matsubari, proszę nie bój się. Poradzę sobie z tym paskudztwem. Wszystko będzie dobrze. - Sobo nie tylko zależało na wyleczeniu powierniczki paktu. Jak zawsze, dbała by wszyscy czuli się przy niej jak najlepiej. Dlatego zapewniała, uspokajała i robiła wszystko co w jej mocy, tak Isou jak i Rika Kari Matsubari były spokojne. A zapewnień się nie bała. Sobo nie była najpotężniejsza, ale świat sów nie znał drugiej takiej iryoninki jak ona. Skoro mówiła że uzdrowi, to uzdrowi.
-Isou. Muszę użyć Shosen. - choć wszystko działo się jakby poza Riką, ta zdążyła zauważyć porozumiewawcze spojrzenie, które Sobo próbowała wymienić z Isou.
-Skoro musisz... - Choć Isou doszedł drugi pasażer, dowiedziawszy się o prognozach Sobo, poczuła się jakby lżejsza.
-Riko Kari Matsubari. Połóż się zdrowszym bokiem. Użyję teraz swojej chakry, aby zregenerować tkanki i zaleczyć rany. Niebawem odzyskasz siły. Tylko spokojnie. No już... - Sobo wykonała Shosen no Jutsu, a jej skrzydła otoczyła wielka poświata zielonej chakry. Proces ten trwał i trwał. Rika nie odzywała się ani słowem, zaś Sobo nie przestawała mówić. O postępach w kuracji, o tym, jak zdobyty przez Rikę Krwawnik Amarantowy pozwolił sowie na uratowanie wielu członków swojej rodziny. I znowu o tym, co obecnie zalecza. I o podpisie paktu, gdzie obecna była także Sobo, skryta w mroku gdzieś za Zanem i innymi.
Obie sowy przemilczały jedno. Shosen zostawi po sobie blizny, pokrywające znaczną część ciała. Cena za życie.
Tymczasem Rika zaczęła czuć się nieco lepiej. Uwierzyła Sobo. Wiedziała już, że nie umrze. Do jej głowy zaczął wracać cały obraz sytuacji. Statek, załoga, atak. Wyspa.
-Isou, daleko jeszcze? - Rika musiała pomóc swoim ludziom. Nie wiedziała jeszcze, do czego będzie zdolna, ale nie zostawi ich samym sobie.
-Zaczyna działać. - pochwaliła Sobo, a wdzięczność jaką czuła nie znała granic.
Spojrzała na ocean. Aż skręcało ją na myśl o wodzie. Kątem oka widziała swoją suknię, która była teraz bardziej czerwona, niż biała. Powoli wracała jej przytomność umysłu. Jakby przemierzyła niezliczone kilometry, by się tu znaleźć. Z całych sił zwalczała pokusę, by zamknąć oczy. Za radą Sobo, skupiła się się na oddechu. Wdech-wydech, wdech-wydech. Czuwała nad nią zielona chakra.

  Ukryty tekst

[Takashi]

"Płyniemy w nieznane po raz drugi"
Misja rangi A - Rika Kari Matsubari
Jesień, rok 393
23/38...

A jednak, nasza młoda bohaterka stała się wspomnianym wcześniej serem szwajcarskim. Ciężko stwierdzić, czy gustowała właśnie w takiej kuchni, czy może po prostu nie posiadała środków, dzięki którym mogłaby jakoś przeciwstawić się tamtej wodnej zdolności, rozegrał się jeden z najgorszych możliwych scenariuszy. Chyba żaden z członków ryuzackiej załogi nie brał pod uwagę tego, że człowiek-ryba jest tak potężny i włada tego typu technikami. Ba! Nikt nawet nie brał pod uwagę, że ktoś tak silny wyjdzie im naprzeciw. Początek wyprawy przebiegał bez żadnych problemów, a kiedy już wszystko zaczynało się układać i nasi bohaterowie ruszyli ku drodze powrotnej do domu, bestia zagrodziła im drogę. Trzeba przyznać, że pomimo ataku z zaskoczenia, Rika starała się ze wszystkich sił opanować sytuację, mimo wszystko przytłaczająca potęga oceanu wzięła górę.
Rany były liczne i dotkliwe. Mini-rekiny porządnie pokiereszowały ciało kunoichi, raniąc ją niemalże w każdym możliwym miejscu. Jak już zostało wspomniane - najmocniej ucierpiała lewa strona jej ciała, w szczególności ręka i noga, które były najbardziej wysunięte na ostrzał. Pocisków było tak dużo, że jedynie silna bariera pozwoliłaby się ochronić, ale stworzenie takiej z pewnością nie należało do najłatwiejszych. Mimo wszystko Matsubari zdołała uciec z rozpadającej się już platformy włosowej, wszystko za sprawą pojawienia się Isou, towarzyszącej jej sowy. Złożenie jednej pieczęci do przeniesienia przypominało postawienie kroku przez żółwia - było bardzo powolne, a tutaj jeszcze wyglądało na bolesne.
Wróg nie zareagował. Obserwował całe zajście i choć jego oponentka nie była w stanie tego dostrzec, uśmiechał się teraz szyderczo od ucha do ucha. Nieopisaną przyjemność sprawiało mu zadawanie bólu innym, a dziewczyna cierpiała bardzo, co wprawiło go w euforyczny nastrój. Na chwilę zapomniał o tym, gdzie się znajduje i jaki jest jego cel - w jego głowie wybrzmiewała tylko jedna myśl: cierpi, niech cierpi dalej. To rozgrywało się w wodzie, a co działo się w powietrzu? Strumienie krwi sączyły się z ran, barwiąc nie tylko ubranie sentokini, ale również pióra jej przywołańca. Ta nie była w stanie jej pomóc w takich warunkach, zasugerowała więc wezwanie innej istoty. Resztkami sił złożyła kilka ręcznych pieczęci i utworzyła krąg na ciele Isou, dzięki temu na jej grzbiecie pojawiła się kolejna sowa, Sobo. Ptasia mistrzyni Iryojutsu użyła swoich leczniczych umiejętności do zasklepienia ran człowieka, proces leczenia trwał trochę czasu, ale tutaj liczyła się każda sekunda i nikt jakoś specjalnie nikogo nie pospieszał. Najpierw zajęła się, rzecz jasna, zasklepieniem ran na wylot, potem uzdrowiła pomniejsze skaleczenia. Zielona energia wpływała na tkankę Riki, przyspieszając naturalny proces gojenia, nie było to może tak spektakularne na dziurach, jak na pomniejszych rysach, które zamykały się niemalże po kilku sekundach, nie zostawiając po sobie ani jednego śladu. Gorzej z tymi ranami wylotowymi - dzięki Shōsen no Jutsu były w stanie się łatwo zrosnąć, ale w miejscu każdego otworu powstała blizna, która towarzyszyć będzie kunoichi do końca życia. Przynajmniej już jej nie bolało i była w stanie znów się poruszać. Z każdą następną chwilą odzyskiwała pełnię świadomości i coraz większą kontrolę nad swoim ciałem. Leczenie nie tylko rozprawiło się z obrażeniami, ale również z siłami witalnymi dziewczyny.
Trochę to trwało, ale po jakimś czasie było już po wszystkim. Towarzysze Matsubari byli bezpieczni na wyspie, sowy były z nią, wróg w postaci ciemnej plamki w morzu znajdował się tuż pod nimi - najwidoczniej nie zamierzał spuścić wzroku ze swojej ofiary, której zadawanie bólu i cierpienia wywoływało masę pozytywnych emocji. Najwidoczniej był sadystą, ale jednego nie można mu było zarzucić - siły. Hm, coś jeszcze? Ah, wrogi okręt - cały czas płynął do przodu, w stronę wyspy, ale nadal trochę mu brakowało. Na chwilę sytuacja się unormowała, Rika mogła wziąć głęboki oddech, przeanalizować sytuację i opracować plan. Przeciwnik czekał na nią w wodzie, na dole, mogła więc bez problemów pomyśleć nad strategią.

Legenda:
- Kapitan Isamu
- Hibiki
- Eisuke
- Setsuro
- Kapitan piratów
- Wrogi ninja

Rika - rany wyleczone, ujemne efekty ran anulowane.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Rika Kari Matsubari]

-Isou, odstaw mnie i Sobo na wyspę. - poleciła wielkiej sowie, kiedy tylko odzyskała trzeźwość umysłu. Rika pozostawała w niemałym szoku po tym, co zaszło na wodzie. Nie miała jednak czasu ani niezbędnego poczucia bezpieczeństwa, by móc się nad sobą użalać. Wciąż zagrożeni byli wszyscy pozostali członkowie załogi i to ona była odpowiedzialna za ich los.
Powoli uniosła się na rękach z pozycji leżącej. Po bólu pozostały tylko przykre wspomnienia. Przyjrzała się swojej ręce i paskudnym bliznom, które pokrywały znaczną część ramienia. Aż się skrzywiła zniesmaczona. Całe szczęście, że się zagoi. - pomyślała. Wyglądem lewa noga przypominała rękę, tyle tylko, że blizn było nieco więcej. W końcu i powierzchnia większa. Dotknęła delikatnie nogi, ale nie powodowało to żadnego bólu.
-Uratowałaś mi życie. - z tego prostego stwierdzenia faktu aż uderzyła niewypowiedziana wdzięczność. Panienka Matsubari wciąż nie mogła być pewna, czy kiedykolwiek wróci do Ryuzaku, ale teraz przynajmniej miała na to szanse. - nie wiem jak to zrobiłaś, ale naprawdę to zrobiłaś. - plątał się jej język, na chwilę przed lądowaniem.
Wreszcie znalazła się na wyspie. Dokładnie w tym miejscu, gdzie początkowo ryuzacka załoga zatrzymała statek. Naturalne miejsce na zatrzymanie okrętu. Postawiła stopy na gruncie, który nie był jej włosami. Cudowne uczucie.
-Dziękuję ci za wszystko. - wtuliła się w kilka piórek na grzbiecie Isou. Chociaż takiego przytulaska mogła wręczyć olbrzymowi. - dalej poradzimy sobie sami, musimy wygrać tę walkę!
I to by było tyle, jeśli chodzi o Isou.
Tymczasem na widok nadlatującej sowy zjawili się pozostali z załogi. W końcu Kapitan wiedział już, że sowy są sprzymierzeńcami ich obrończyni.
-To jeszcze nie koniec. - skierowała się do Isamu. - Nie mogłam z nim walczyć na wodzie, Trzeba było się wycofać.
Połowa odkrytego ciała Riki i czerwona od krwi suknia jak po jakiejś masakrze jasno dawała do zrozumienia, że relacja dziewczyny to wersja soft. Bardzo soft. Potrzeba było podjąć jakieś działanie, a doświadczona kunoichi wiedziała już mniej więcej co się wydarzy.
-Zjawią się tutaj, bo wyspa jest dla nich zbyt ważna. On też, bo bez niego nie dadzą sobie rady. Na lądzie szanse się wyrównają. Sobo, chcę żebyś mi pomogła. Ten człowiek porusza się pod wodą jak rekin i jego kontrola nad wodą jest... bardzo niebezpiezpieczna.
-Wolę ratować życia, niż je zabierać, ale przysięga złożona krwią jest dla mnie najważniejsza. Staniemy razem do walki, Riko Kari Matsubari.
Rika znała już możliwości sowy-wiedźmy i nagle poczuła się spokojniej. Jakby ponownie uwierzyła, że to się może naprawdę udać. Że mogą odeprzeć atak Cesarstwa.
-Czy na wyspie są jeszcze jakieś miejsca, w których mógłby zatrzymać się ich okręt? Jeśli nie, przygotujemy zasadzkę. - to pytanie skierowała głównie do Hibikiego, choć może to badacze będą mieli lepsze rozeznanie. - Musimy się pośpieszyć. Obawiam się, że atak może nastąpić w każdej chwili.

  Ukryty tekst

[Takashi]

"Płyniemy w nieznane po raz drugi"
Misja rangi A - Rika Kari Matsubari
Jesień, rok 393
25/38...

Przygoda ryuzackiej grupy ekspedycyjnej trwała w najlepsze. Jeszcze kilka postów temu pomyślelibyśmy, że wszystko zmierza ku końcowi - wyspa zbadana, próbki zebrane, sprzęt spakowany, nawet droga powrotna została obrana. Niestety, w świecie ninja można mówić o wielu nieprzewidzianych sytuacjach, które zmieniają bieg wydarzeń w diametralny sposób, przez co każdy następny krok jest tak naprawdę nie do przewidzenia. Ileż to razy podczas wycieczki Rika mogła odetchnąć z ulgą i pomyśleć "uff, w końcu!"? Płynęli już zadowoleni w stronę osady, kiedy nagle wielki potężny smok przeciął im drogę i jakiś niebieski ufolud pokrzyżował plany. Okazał się być ninją utalentowanym i przygotowanym do swojej misji, tak samo zresztą, jak Matsubari, władał wysokopoziomowymi zdolnościami, które przygwoździły kunoichi z Ryuzaku. Niemalże dosłownie. Rany, jakich doznała, zostały na szczęście wyleczone, ale pozostawią po sobie blizny, które już zawsze będą przypominały jej o tych nieszczęsnych wydarzeniach. Niektórzy mawiają, że przeznaczenia nie można zmienić, ale ile w tym prawdy? To chyba kwestia indywidualna. Sentokini miała w końcu okazję do tego, by chociaż przez chwilę spokojnie pooddychać, odpocząć i przemyśleć sprawę. Kolejny raz, kiedy mogła odetchnąć - uff, w końcu!
Wylądowała na wyspie uzdrowiona. Jej kompani, gdy tylko zauważyli sowę, wyszli z ukrycia. Z początku się uśmiechali, widząc dziewczynę, jednak po czasie ich miny zrzedły, ich oczom ukazał się bowiem dokładny jej stan, a także krew i blizny.
- Rika-chan, wszystko w porządku? Co tam się, do cholery, działo? - mówił zaniepokojony kapitan, ciężko mu było uwierzyć w to, co widział, pozostałym zresztą również.
Potem nawiązała się dalsza część konwersacji. Bohaterka wyjaśniła, co się stało, a także ostrzegła przed zbliżającym się cesarskim okrętem. Każdy zdawał sobie sprawę z powagi sytuacji, ale tylko Matsubari była tak naprawdę w pełni świadoma niebezpieczeństw, jakie im groziły. Musiała szybko podejmować decyzję, wtedy właśnie zwróciła się z pytaniem do Bicka.
- Najlepszym miejscem do zatrzymania się byłaby oczywiście plaża, a ta jest naprawdę duża. Choć tak naprawdę mogą zacumować swój statek wszędzie, dosłownie wszędzie. Wyspa jest ogromna i nie widzieliśmy nawet całego nabrzeża, nie zdołamy zastawić zasadzki. - widać było po nim dualistyczne emocje, które nim targały - złość przy jednoczesnym opanowaniu.
- Zasadzka tak naprawdę nie będzie potrzebna. Spójrzcie. - Setsuro zauważył coś szczególnego i wskazał palcem w kierunku wrogiego okrętu.
- Zatrzymali się. - dokończył Eisuke.
Rzeczywiście. Nie ruszali się z miejsca. Znajdowali się około sto pięćdziesiąt metrów od plaży, ich obecność budziła do tej pory ogromny niepokój, ale, jak się okazało, zadziało się coś niespodziewanego. Ciężko było określić, do czego doszło do statku, ale przynajmniej nim nie musieli się w tym momencie martwić. Tylko dlaczego? Hmm... W jednej chwili do głowy sentokini wpadła jedna myśl, która była wysoce prawdopodobna. Na własne oczy widziała potęgę swojego rybiego przeciwnika. Potrafił sprawić, że ogromne ilości wody działały na jego komendę i tworzyły rozmaite kształty, zachowując tym samym duże rozmiary. To potęga zdolna siać zniszczenie na wysoką skalę. Jeśli okręt by się zatrzymał, ucierpieliby jego towarzysze, a nawet sam środek transportu mógłby zostać zniszczony. O to właśnie mogło chodzić.
W tym samym momencie z wody wyłonił się nieprzyjaciel. Początkowo szedł powoli, ale w końcu zaczął biec w stronę sentokini, składając powoli pieczęci. Uśmiechał się bardzo szeroko, chyba nie mógł doczekać się tego momentu.

Mapka

Czarna strzałka - w tamtym kierunku oddalony jest od plaży o 150m statek Cesarstwa
Brązowa kropka - Rika
Czarna kropka - Sobo
Czerwona gwiazdka - Isamu, Hibiki, Eisuke, Setsuro
Niebieska kropka - wrogi ninja

Legenda:
- Kapitan Isamu
- Hibiki
- Eisuke
- Setsuro
- Kapitan piratów
- Wrogi ninja

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Rika Kari Matsubari]

Pojawienie się na wyspie sowy oznaczało przybycie RIki. I to była jedyna dobra wiadomość dla załogi z Ryuzaku no Taki. Wróg w żadnym razie nie został pokonany, a wyprawa z Cesarstwa zbliżała się do wyspy, o którą toczył się cały spór. Morskie Klify nie tylko były w posiadaniu statku, ale też dysponowali bestią stworzoną do walki na morzu. Po podejściu do Kunoichi i Sobo każdy mógł się zreflektować, kto wyszedł zwycięsko z pierwszego starcia. Zabliźniona lewa strona Riki aż krzyczała o tym, co się wydarzyło. Sama dziewczyna była wyjątkowo mało rozmowna.
-Kapitanie, w wodzie po prostu nie da się walczyć z tym czymś. - darowała sobie szczegółowe sprawozdania. Najchętniej jak najszybciej wyrzuciłaby z pamięci wszystko, co wydarzyło się od opuszczenia ją przez Isou.
Rozpoczęła się narada. Co zrobić dalej? Jak się zachować w tej sytuacji, by w ogóle przeżyć? Jak zachowają się wysłannicy Cesarstwa? Pomysł z zasadzką byłby pewnie dobry, ale wyspa była ukształtowana raczej mało strategicznie. Zarówno statek, jak i człowiek-rekin mogli się na nią dostać dosłownie z każdej strony. A więc to ponownie oni będą tymi, którzy muszą się bronić. Sobo przysłuchiwała się wszystkiemu w milczeniu. Nie znała sytuacji, nie miała wiele do powiedzenia.
Tymczasem Setsuro dojrzał statek, który przypatrywał się wyspie i ani myślał do niej dopływać. Oczywiście. Czekali, aż ich człowiek dokończy dzieła na wyspie. I raczej nie zamierzał się patyczkować, skoro załoga utrzymywała tak bezpieczny dystans.
-Zaraz się zacznie. Sobo, musimy spodziewać się tutaj sporo wody.
Sowa zdążyła przytaknąć, dając do zrozumienia, że zrozumiała. I rzeczywiście. Po chwili z wody wyłonił się jej oponent. Nie zamierzał się zatrzymywać.
Przyczajony z bezpiecznej odległości statek. Pewny siebie wróg, który pędził by dokończyć dzieła. Trudno było zapomnieć o bólu, jakiego niedawno doznała. Za to łatwo było połączyć kropki.
-Cofnąć się! - krzyknęła i wręcz popędzała załogę do ucieczki.
A Sobo nie próżnowała. Kiedy Rika na nią spojrzała, z dzioba wiedźmy wyskoczyły dwa kamyczki. Niby nic specjalnego, ale w locie stawały się coraz większe i większe. A sama sentokini? Postanowiła pójść za śladem sowiej towarzyszki i sama po złożeniu pieczęci zaczęła strzelać we wroga włoskowymi senbonami. Ratatat! Oczywiśie wiedziała, że to nic, co mogłoby zakończyć ten koszmar, ale już niebawem zrozumieją, do czego zdolny jest oponent na lądzie. No i dała załodze parę dodatkowych sekund na ucieczkę. Wierzyła, że w tych warunkach to ona będzie miała przewagę. Ale czy mogła być tego pewna? Musiała to wybadać.

  Ukryty tekst

[Takashi]

"Płyniemy w nieznane po raz drugi"
Misja rangi A - Rika Kari Matsubari
Jesień, rok 393
27/38...

Pojawienie się niebieskiego typka nakazywało bohaterce na natychmiastowe ostrzeżenie swoich towarzyszy. Wydała rozkaz, po którym Sobu stanęła gotowa do walki, z kolei Isamu ze swoją załogą udali się w inną część plaży i schowali się za ogromną skałą, przy której byli bezpieczni. Wróg nawet na nich nie spojrzał, nie interesowały go płotki, dlatego pozwolił im odejść, zostając (prawie) sam na sam ze swoim soczystym kąskiem. Gdy tak biegł i spoglądał na dziewczynę, ta mogła wyczuć bijącą od niego żądzę mordu i krwi, nie zamierzał się patyczkować. W głębi swojego bestialskiego serca cieszył się, że jej rany zostały uzdrowione, bo dzięki temu mógł znów pójść na całość.
Zaczęła się druga faza pojedynku. Kunoichi i przywołana przez nią sowa nie mogły pozostać bierne, przygotowały swój atak i zalały swojego przeciwnika salwą zabójczych pocisków, wśród których było mnóstwo włosowych senbonów i dwa wielkie kamienie. Mężczyzna oberwał najpierw igłami, które wbiły się w jego ciało, a kiedy walnął w niego kamień, zamienił się w wodę, która najzwyczajniej w świecie rozbryznęła we wszystkie strony. Wtedy nastała cisza. Cisza, która trwać mogła wieczność, ale w rzeczywistości trwała tylko sekundę. Kiedy tylko tamto ciało zamieniło się w wodę i rozpadło, w okolicy dało się usłyszeć głośną nazwę techniki, którą wypowiedział rybolud. Jego głos był szorstki i przerażający, ciężko było określić, skąd nadciągał. Bakusui Shōha! Była to nazwa techniki, której kunoichi wcale nie znała, jednakże lada moment miała poznać jej właściwości. Tuż po tym, gdy wspomniane słowa rozbrzmiały, za swoimi plecami towarzyszki mogły usłyszeć dźwięk wody, dużej ilości wody. Gdy się obejrzały, ujrzały wielką walę wody mknącą w ich stronę, na szczycie tej fali stał oponent, który cały czas wypluwał swoje jutsu. Ogromna ilość żywiołu mknęła we wszystkie strony, najbardziej zagrożone były Rika i Sobo, Isamu oraz spółka znajdowali się poza zasięgiem fali, uciekali coraz dalej, nie chcieli narażać własnego życia. Co ciekawsze - woda przybierała dziwną formę, bowiem z jej centrum, a był nim sam środek, w którym znajdował się wróg, cały czas wypływały kolejne fale, przez co osiągały one coraz większy zasięg i impet. Naprawdę niebezpieczna zdolność, jeśli czegoś nie wymyślą, sowa i powierniczka jej paktu skończą jak rybki pochłonięte potężną techniką.

Mapka

Czarna strzałka - w tamtym kierunku oddalony jest od plaży o 150m statek Cesarstwa
Brązowa kropka - Rika
Czarna kropka - Sobo
Czerwona gwiazdka - Isamu, Hibiki, Eisuke, Setsuro
Niebieska kropka - wrogi ninja

Legenda:
- Kapitan Isamu
- Hibiki
- Eisuke
- Setsuro
- Kapitan piratów
- Wrogi ninja

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Rika Kari Matsubari]

Pojawienie się niebieskiego nieprzyjaciela doprowadziło do natychmiastowej reakcji. Zmasowany ostrzał igiełkami i kamykami jeśli nie zrobi żadnej szkody, miał przynajmniej spowolnić zapędy Rekina. Rika z zadowoleniem słyszała kroki uciekających w popłochu towarzyszy, którzy zgodnie z jej poleceniem popędzili szukać schronienia. Oczywiście nie oni byli celem. Rekin od początku celował w Rikę wszystkim, co miał. Jej śmierć automatycznie oznaczała przecież koniec walki. Mimo wszystko Isamu i spółka także mogli oberwać rykoszetem, wszak od samego początku w walce wytoczono ciężkie działa.
A to dopiero początek.
Oponent przyjął na ciało kilka włosowych senbonów, jednak nie zamierzał brać na klatę kamyczków, które stawały się głazami. W jego miejscu pojawiła się plama wody i Rika natychmiast podejrzewała coś w rodzaju Kawarimi. Tak też się stało. Wróg nie próżnował i sunął już na Rikę i Sobo stojąc na potężnej fali, która z każdą chwilą stawała się coraz większa. Sentokini z Ryuzaku w takiej sytuacji niemal zawsze wybrałaby unik, ucieczkę. Nie zamierzała jednak zostawiać Sobo. Nie zamierzała też ryzykować, że fala dosięgnie załogę. W porządku, ale co w takim razie zamierzasz, Rika?
-Zostaw to mnie.
Sobo wypowiedziała te słowa tak cicho, że Rika ledwo je wyłapała w szumie nadciągającej fali. Wiedźma była spokojna i pewna swoich działań, ale jednocześnie w pełni skoncentrowana na swoim planie. Rika nie wiedziała czego się spodziewać, dopóki nie usłyszała:
-Doton: Doryūheki...
W mgnieniu oka około 3-5 metrów przed nimi wyrosła wielka, skalista ściana. Trzeba było podnieść bardzo wysoko głowę, by ujrzeć jej kraniec. Dobra robota. - pomyślała Rika, ale coś nie dawało jej spokoju. Może i znalazły schronienie przed falą, ale złol bez problemu kontroluje wodę i tutaj. Jego przewaga nie jest już tak hardkorowa jak na otwartym oceanie, ale Rika wciąż miałą flashbacki z wybuchających rekinów. Teraz wróg nie skrywał się w wodzie. Stał na fali pewny siebie. I może to była ta szansa, której nie wolno było jej zmarnować. Dziewczyna postanowiła nie zostawiać tego sówce. Sama złożyła pieczęć do Shunshina, by przeskoczyć na sam szczyt dotonowej bryły. A co wydarzy się później? Czy wściekły żywioł przebije się przez barierę? A może przewyższy go i rozbijając się o skały, jego szczyt już bez swojego impetu przeleci na drugą stronę? A może fala okaże się zbyt niska?
Będąc na górze, Matsubari złożyła pieczęć węża, korzystając ze swojej najgroźniejszej broni. Włosy uformowały się w grube, rosnące w szalonym tempie pasmo, które zamierzało złapać Rekina. Albo postawić się żywiołowi.

  Ukryty tekst

[Takashi]

"Płyniemy w nieznane po raz drugi"
Misja rangi A - Rika Kari Matsubari
Jesień, rok 393
29/38...

Rika i towarzysząca jej sowa nie były przygotowane na nadciągający od tyłu atak. Gdyby było to coś szybszego, zapewne skończyłyby bardzo marnie, jednakże to, co działo się za ich plecami, było dopiero pierwszym krokiem do następnych działań rybiego kolegi. Następnym było coś znacznie większego, coś, do czego sentokini z Ryuzaku nie zamierzała dopuścić. Ale od początku...
Gdy tylko ogromna fala wody zaczęła mknąć na dwie bohaterki, Sobo stworzyła ogromną zasłonę skalną, broniąc siebie i swoją panią przed impetem wrogiej techniki. Powstała w ten sposób skała była na tyle duża, że mijająca ją woda zataczała dwa łuki, dzięki którym wiedźma była bezpieczna, kryła się między nimi. Sentokini z kolei w jednej chwili pojawiła się na szczycie góry, by stamtąd zaatakować włosowym wężem. Skoncentrowała więc chakrę, scaliła ją z włosami i uformowała bestię, której celem stał się rybolud. Ten, widząc nadciągający w jego stronę strumień, zaprzestał wypluwania wody i zirytowany zaczął składać salwę pięciu pieczęci. Kiedy skończył, wąż był już przy nim i miał go pochwycić, w tym samym jednak momencie wypluł z ust - uwaga - wodę, ale pod nieco inną formą. Szeroka ściana wody zasłoniła go przed atakiem i zniszczyła włosową technikę, dezaktywując ją doszczętnie. Kiedy ściana wodna opadła, wróg stał tak, jak wcześniej, szykując się do użycia następnej zdolności. Składał pieczęci, by po chwili wypluć ze swoich ust - znów uwaga - skoncentrowany strumień wody, którego zadaniem było strącenie Riki ze skały.
- Cholera, że też musiała mi wtedy przerwać. - myślał poirytowany wróg.
Walka przeciągała się i wyglądało na to, że tym razem przeciwnik nie dawał z siebie wszystkiego. Ciężko było stwierdzić, dlaczego, ale prawdopodobnie duży wpływ miało na to przejście na ląd. Wcześniejsza żądza krwi cały czas unosiła się w powietrzu, ale była wymieszana z pewną dozą poirytowania, którą sentokini mogła bezproblemowo wyczuć. To już nie była ta sama walka, co wcześniej, teraz mogło się wydawać, że obie strony miały takie same szanse na wygraną. Czy na pewno?
Wody było bardzo dużo i trzeba było naprawdę wprawnego oka, by spostrzec, że gdzieś w jej odmętach przemieszcza się jakaś ciemna smuga. Ani Rika, ani Sobo nie były świadome zagrożenia, które czaiło się w głębinach powstałego zbiornika wodnego, który rozlewał się na skraju lasu za plażą i sięgał niemalże do połowy piaszczystego terenu w stronę oceanu. To tylko pokazywało potęgę, jaką władał ninja z Morskich Klifów. Potęgę, którą okazać można było tak naprawdę na wiele sposobów, jednym z nich był podstęp. W chwili, gdy Kunoichi mierzyła się ze strumieniem wody, zza pleców Sobo wystrzelił wodny rekin, który znacznie przewyższał ją rozmiarem. Zadanie rekina było tylko jedno - na skutek impetu miał ją wepchnąć do wody, gdzie byłaby łatwą ofiarą. Jeśli towarzyszki nie wymyślą czegoś dobrego, obydwie skończą w wodzie.

Mapka

Czarna strzałka - w tamtym kierunku oddalony jest od plaży o 150m statek Cesarstwa
Brązowa kropka - Rika
Czarna kropka - Sobo
Czerwona gwiazdka - Isamu, Hibiki, Eisuke, Setsuro
Niebieska kropka - wrogi ninja
Pomarańczowy romb - kamienna ściana

Legenda:
- Kapitan Isamu
- Hibiki
- Eisuke
- Setsuro
- Kapitan piratów
- Wrogi ninja

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Rika Kari Matsubari]

Na polu bitwy działo się naprawdę wiele. Ogromna ściana wyrosła niedaleko przed falą oponenta, której wzrost zatrzymał atak Riki. Riki, która wskoczyła na skalną barierę i zaatakowała stamtąd swoimi włosami. To był jej moment. A przynajmniej tak myślała, bo choć zatrzymała falę, to nie udało jej się zranić wroga. Ten obronił się inną ścianą, ścianą z wody. Szybkie bum-bum-bum, ale finalnie wszyscy wyszli z tego bez szwanku. W tej chwili dla dziewczyny nie liczyło się nic, poza tym co u góry. Nie myślała o Isamu, Hibikim, Setsuro i Eisuke. Z trudem pamiętała o Sobo, dzięki której w ogóle znalazła się na górze. Liczył się tylko ten Rekin. Najpotężniejszy przeciwnik, z jakim kiedykolwiek mierzyła się w prawdziwej walce na śmierć i życie.
Zanim jednak o tym, co wydarzyło się na górze, zejdźmy na ziemię. Po tym, jak sentokini wskoczyła na skalną ścianę, Sobo została jakby odcięta od walki. Nie potrafiła latać i nijak nie mogła wesprzeć Riki w walce. Nie została jednak bezrobotna, bo choć Reki skupiony był na dziewczynie, przygotował też coś dla Wiedźmy. Rekin wyłonił się z wody kompletnie niespodziewanie. Jego impet miał prosty cel - wrzucenie Sobo do wody, gdzie byłaby podatna na jutsu Rekina. Patrząc na Sobo, powinno się udać. Stara, bez szczególnej werwy. Nie pałała się walką. Wolała leczyć i w tym się specjalizowała. Nawet jej techniki uwolnienia ziemi skupiały się głównie na defensywie i poprawieniu warunków do leczenia. Sobo nie wyglądała na gotową ustrzec się podstępnemu rekinowi. Ba, nawet przyjaciele z królestwa sów nie daliby jej większych szans, oglądając tę scenę z boku. Oh, ale nigdy nie należy lekceważyć Sobo. Dobry medyk to żywy medyk. I kiedy usłyszała plusk wyskakującego rekina, a nastepnie odwróciła się, patrząc prosto w niego, sama mogła pomyśleć, że jej żywot jest zagrożony. Nie zdąży skumulować chakry i uderzyć kolejnym jutsu. Chyba, że jutsu bezpieczęciowym. Jej skrzydło pokryło się - co w jej przypadku nie jest normą - niebieskawą chakrą, a następnie z nieproporcjonalnie dużą siłą uderzyło w rekina.
Rika? Rika miała kłopot. Bo choć jeszcze przed chwilą celowała do nieprzyjaciela z włosów, teraz to w nią wycelowany był wodny laser. Nie uśmiechało jej się stawiać mu czoła. No bo co niby dalej? Od Rekina dzielił ją na tyle duży dystans, że gotów był zareagować na jej ataki. Potrzebowała planu. I miała plan. Skoro wróg i tak chciał ją zepchnąć ze ścianki, postanowiła zrobić to sama. Zeskoczyła w dół po stronie Sobo, skrywając się przed oponentem. Czy postradała zmysły? Pewnie tak, ale tym razem jej działanie miało sens. Skoncentrowała chakrę w stopach i przytwierdziła się do ściany, stając poziomo. Złożyła pieczęć barana, a wokół jej ciała pojawił się rozkoszny obłok dymu. To mogło oznaczać tylko jedno. Zniknięcie Riki.
A dokąd? Na jedno z drzew znajdujących się za plecami Rekina. Woda znajdowała się obecnie w lasku i Rika zamierzała to wykorzystać. Jeszcze raz atakując włosami i ponownie próbując złapać wroga. Przez to wszystko, co się wydarzyło, nie chciała podchodzić zbyt blisko. Jakkolwiek zakończy się ta walka, nabrała szacunku do wody.

  Ukryty tekst

[Takashi]

"Płyniemy w nieznane po raz drugi"
Misja rangi A - Rika Kari Matsubari
Jesień, rok 393
31/38...

Sobo może rzeczywiście nie była sową, której głównym przeznaczeniem była walka, nie oznaczało to jednak, że nie umiała się w niej odnaleźć i zmienić zupełnie jej losów. Udowodniła już, że dzięki swojemu Iryojutsu jest w stanie odmienić czyjeś losy, a jej defensywne możliwości czynią z niej wspaniałą partnerkę do pojedynków. Wyłonienie się rekina było niespodziewane, ale wysoka spostrzegawczość sowy i zdolność do szybkiej reakcji pozwoliła jej błyskawicznie naładować skrzydło wzmacniającą chakrą i uderzyć, co spowodowało rozbryzg wodnej techniki we wszystkie strony. Zdołała się obronić i wyszła z tego bez szwanku.
Rika natomiast miała wystarczająco dużo czasu, by odpowiedzieć na strumień lecący w jej stronę. Stwierdziła, że skoro wróg chce strącić ją do wody, po prostu uniknie tego, schodząc z wysokiej skały tyłem, w kierunku swojego przywołańca. Dzięki temu ominęła ataku i mogła przygotować swój, który znów opierał się na włosowym jutsu. Najpierw złożyła pieczęć do techniki teleportującej, a potem pojawiła się na drzewie za ryboludem. Kolejna pieczęć ręczna pozwoliła jej wystrzelić węża w kierunku oponenta, który w ogóle się tego nie spodziewał. Dostał. Został złapany i ściśnięty, a kiedy sentokini myślała, że ma swojego przeciwnika w garści, schwytana przez nią sylwetka ponownie zamieniła się w wodę, która skropliła się w dół.
Całe to zajście mogło się udać, jednakże podstępny mężczyzna nie odpuszczał nawet na moment, cały czas zaganiał swoją ofiarę w kozi róg, bawiąc się z nią i czerpiąc z tego ogromną przyjemność. Tuż po momencie rozczarowania i zadziałaniu włosów, Matsubari mogła zdać sobie sprawę z jednej rzeczy - znajdowała się teraz blisko wody i wystawiła się na atak z wielu stron. Wiele zaryzykowała, przenosząc się w tamto miejsce, ale finalnie podjęła się tej próby. Niestety, ponownie nie udało jej się wyrządzić krzywdy napastnikowi, z kolei ten wykonać mógł swój kolejny ruch - z wody po lewej stronie bohaterki wyłonił się potężny rekin, który chwycił dziewczynę i pociągnął ją ze sobą do wody. Trzymał ją mocno za rękę, jednak jego kły nie były w stanie wyrządzić krzywdy kunoichi. Po prostu trzymał ją i jego jedynym zadaniem było utrzymanie jej pod wodą. Kiedy już Rika otrząsnęła się po gwałtownym zanurzeniu, była w stanie ujrzeć złola naprzeciwko niej - płynął wprost na nią z ogromną szybkością, z ręką złożoną w łokciu i złożoną pięścią - zamierzał zaserwować swojej ofierze solidny cios w brzuch. Poruszał się, jak ryba w wodzie, a jego manewry były perfekcyjnie w warunkach, w których obrończyni Ryuzaku nie radziła sobie tak doskonale. Powietrza też na pewno nie starczy jej na długo. Jedno jest pewne - w końcu niebieski zaciągnął oponentkę pod wodę.

Mapka

Czarna strzałka - w tamtym kierunku oddalony jest od plaży o 150m statek Cesarstwa
Brązowa kropka - Rika
Czarna kropka - Sobo
Czerwona gwiazdka - Isamu, Hibiki, Eisuke, Setsuro
Niebieska kropka - wrogi ninja
Pomarańczowy romb - kamienna ściana

Legenda:
- Kapitan Isamu
- Hibiki
- Eisuke
- Setsuro
- Kapitan piratów
- Wrogi ninja

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst