Polana z jeziorem

[Hyūga Hiroshi]

[quote]~Misja rangi D~
Keion & Numa
7/22

---

- Taak tak, czasem taaak... - zgodził się z Tobą kupiec, spojrzał w stronę jeziora i na chwilę się zamyślił.
Wy zaś zgodziliście się mu pomóc, co go bardzo uradowało.
- Miło mi. - odpowiedział, kiedy dowiedział się o waszych imionach i lekko się ukłonił do każdego z was.
- Dobrze, dobrze, nie ma problemu, niech Panowie w spokoju zjedzą. - powiedział entuzjastycznie i zajął się pałaszowaniem swojej ryby.
Kiedy wasze jedzenie się dopiekło i najedliście się do syta, Shozo wstał i ruszył w stronę przewróconego wozu, kiwając na was ręką, abyście poszli za nim.
- Przepraszam, że was Panowie poganiam, ale mam dzisiaj jeszcze dużo do zrobienia i nie wiem czy się wyrobię. - powiedział po drodze.
Kiedy doszliście do miejsca wypadku złapał się za głowę i lekko podrapał. Następnie powoli zszedł do rowu i zaczął przekopywać swoje towary, jakby czegoś szukając. W końcu usłyszeliście głośne "Aha!" i kupczyna podniósł z ziemi jakiś worek i skierował się w waszą stronę.
- Myślę, że powinniśmy zacząć od ustawienia wozu i naprawienia koła, a potem to już jakoś będzie. - zaproponował i pokazał wam zawartość tobołka, w którym znajdowały się gwoździe i młotek. Pęknięcie koła było akurat tak usytuowane, że te bez problemu będą mogły go przymocować z powrotem.

[Numa]

Jestem Numa - Przedstawił się jedynie. Numa wsłuchiwał się w to wszystko spokojnie nic nie mówiąc, w końcu co miał dużo opowiadać. Powoli wszyscy skończyli posiłek, przy którym On nic nie mówił. Aż w końcu mieli zabrać się za naprawę wozu. Numa popatrzył spokojnie co to się wysypało a następnie pomyślał. -Co ja tu właściwie robię, dobra on jest Shinobi jednak nie szuka mnie. Mógł bym spokojnie stąd uciec. Z drugiej strony zarobek. Cholera wie co robić. Chyba lepiej zostać i starać się nieco dorobić. I tak spokojnie wziął narzędzia jakimi miał naprawić wóz. -Co ja mam niby z tym zrobić wyciosać nowe koło ? - Zastanawiał się niezdecydowany i patrzył w sumie na towarzysza Shinobi może ten ma jakiś pomysł. W Numie a konkretniej w jego inżynieryjnym umyśle nie było projektów na naprawę koła. Zazwyczaj drewniane koło miało metalową obręcz i sprawa rozsypania koła była skomplikowana. Tu jednak Numa nie ogarniał. Ufał jednak że jakoś dadzą sobie radę. Wyglądało nawet na to że da się to naprawić. Więc milczał myśląc za co się zabrać.

[Keion]

-Mi również miło was poznać.-Odpowiedziałem spoglądając na chłopaka i na kupca, po czym bez słowa skończyłem jeść, żeby mieć siłę do pracy. Trochę to było dziwne bo nikt się nawet nie odezwał przez cały ten czas, ale przecież dopiero co się poznaliśmy. W końcu kupiec się podniósł, a ja razem z nim i poszliśmy do wozu. Zacząłem oglądać uszkodzenia, które wcale nie były takie rozległe. Wóz zdawał się być cały, poza jednym kołem które było uszkodzone. Kupiec zaś wyciągnął worek, w którym był młotek i gwoździe, a to oznaczało że coś będzie można wykombinować.
-Zna się ktoś z was na naprawianiu wozów?-Zapytałem zastawiając się w jaki sposób można naprawić takie koło. Bo ja jeszcze nie miałem okazji naprawiać żadnego wozu, zwykle przemieszczam się na pieszo.-Dodałem drapią się po głowie i próbując wygrzebać koło nie uszkadzając go bardziej.

[Hyūga Hiroshi]

~Misja rangi D~
Keion & Numa
10/22

---

Shozo podrapał się po głowie widząc, jak każdy z was rozkłada ręce. Widać liczył na to, że poradzicie sobie z takim kłopotem bez zbędnych pytań, zwłaszcza, że zadanie do trudnych nie należało.
- Nic was w tych szkołach nie uczą, nic! - pomarudził trochę.
Keion w tym czasie wyciągnął koło spod wozu i stanął obok, dalej zastanawiając się co z tym faktem zrobić.
- A więc tak... - zaczął kupiec. - Pierwsze co trzeba to przewrócić wóz z powrotem na koła. Później dwóch z nas będzie musiał przytrzymać go w górze, tak by pozostały miał czas na przybicie gwoździ. - rozplanował wam akcję, tłumacząc co powinniście najpierw zrobić po czym podszedł do jednego z kół.
- Chodźcie no tu. - pomachał na was ręką, żeby was przywołać.
- Tutaj i tutaj trzeba wbić gwoździe, żeby połączyć je z oderwaną częścią. Gwoździe są na tyle długie, że bez problemu powinny tymczasowo utrzymać koło. Po dotarciu na miejsce już sam sobie to naprawię, ale teraz nie mam tyle narzędzi. - poinformował was o sposobie przybicia gwoździ i wskazał palcem miejsca, gdzie powinniście je wbić.
- Myślę, że tak z 6 sztuk powinno wystarczyć, starajcie się wbić je prosto i uważajcie na palce. Ja z jednym z was przytrzymam wóz, ale sami się podzielcie kto co robi. - dodał i plan był gotowy.
Kupiec podszedł z jednej strony i chwycił ścianę furmanki i czekał aż oboje mu pomożecie, żeby przewrócić ją z powrotem na koła.

[Keion]

Widziałem że kupiec nieco się zdziwił faktem na jak niewykwalifikowaną pomoc trafił, ale cóż miałem zrobić, z kamienną miną przyjąłem marudy na klatę. -Ja tam do żadnej szkoły nie chodziłem, czytać i pisać sam się uczyłem.-Odparłem jeszcze zanim facet zaczął nam tłumaczyć jak mamy postępować podczas tejże naprawy. Ukradkiem spoglądałem na Numę i zastanawiałem się czy chłopak potrafi się posługiwać młotkiem. Ja nie bardzo lubiłem posługiwać się tym przedmiotem bo kiedyś porządnie uderzyłem się w palucha. Krew się lała jak głupia, a gwoździa nie wbiłem, co prawda już potrafię robić tego typu rzeczy, ale mistrzem w tym to ja nadal nie jestem. -To ja pomogę ci z przytrzymaniem tego wozu, jestem starszy i pewnie też trochę silniejszy, a Numa niech zajmie się wbijaniem gwoździ.-Powiedziałem i podchodząc do wozu spojrzałem na chłopaka szczerzą się przy tym złowieszczo. Wybrałem lepszą dla siebie opcje i ciekawiło mnie czy uda się chłopakowi nie pozbijać palców.

[Numa]

Numa spokojnie wsłuchiwał się w to co mówią oboje i wówczas nagle zapytał. - Szkoła ? A co to jest ? - Zapytał jak najbardziej szczerze. -O czym oni mówią czym jest szkoła dlaczego miał bym do niej chodzić ? - Zastawiał się Numa trzymając nadal ten młotek jak gdyby nigdy nic. Wyglądało również na to że miał się zająć wbijaniem gwoździ. -Widziałem to kiedyś. Tłucze się młotkiem w gwoździa. tak żeby ten wbił się w drewno. Pewnie tym ostrym żeby się wbiło... -Przemyślał jak to wszystko ma zrobić. I spokojnie zaczął napierdalać wbijając gwoździe. Z w miarę normalną skutecznością. Cudów nie było chłopakowi brakowało nieco siły i praktyki jednak dawał radę wbijać gwoździa kolejnymi uderzeniami i tak znowu kolejne gwoździe. Nie istniało ryzyko Aby Numa poobijał sobie palce w końcu uważał na to. Mało tego jego proporcje sz do pe były idealne dodatkowo wytrzymałość amortyzowała również sz postaci a nikła siła niwelowała ryzyko trwałych obrażeń zadanych samemu sobie. Sam Numa oczywiście wbijał gwoździe ostrożnie w miejsca w które mu kazano.

[Hyūga Hiroshi]

~Misja rangi D~
Keion & Numa
13/22

---

Starszy mężczyzna popatrzył na was ze zdziwieniem i przez chwilę nic nie mówił.
- A to smarkacze! Pewnie wagarowali cały czas! - przeszło mu przez głowę, ale postanowił nie komentować waszego braku wykształcenia. Nie mógł się nadziwić, że rodzice nie kazali wam chodzić do szkoły, ale nawet do głowy mu nie przyszło, że możecie ich nie mieć.
- Taak, tak... Nie ważne. - powiedział i razem z Keionem pociągnęli wóz, który z powrotem stanął na koła. Teraz trzeba było go podnieść, by Numa mógł dopasować koło i je przybić. Furmanka była dość ciężka i najtrudniej wam było ją dźwignąć w górę, lecz gdy wam się to już udało sprawa miała się lepiej, choć i tak musieliście poświęcić na to sporo siły.
Nasz mniejszy "nie shinobi" w tym czasie najpierw zyglował coś z kołem, żeby je odpowiednio ustawić - trochę mu z tym zeszło i na waszych rękach uwidoczniły się żyły, do których pod wpływem wysiłku napłynęło więcej krwi, aby dostarczyć jej więcej do mięśni.
Numa zaś przymierzył już pierwszy gwóźdź i szybkim ruchem ręki uderzył go młotkiem. Faktycznie nie posiadał wielkiej siły, ale parę takich ciosów pozwoliło na wbicie go do koła. Następnie przyszła pora na kolejne i po następnych uderzeniach wszystkie gwoździe były już wbite i koło było przymocowane. Keion wraz z kupcem mogli odetchnąć i opuścili wóz, który spokojnie mógł już się poruszać po drodze.
- Ha, cudownie! - uradował się Shozo.
- Teraz już trzeba tylko to pozbierać... - znów podrapał się po głowie i zwrócił się w stronę porozrzucanych towarów.
Było ich sporo - większość porozrzucanych było w rowie. Było tam sporo tobołków różnej wielkości, jakieś skrzynki i beczki. Parę skrzynek niestety pękło, a niektóre tobołki były rozerwane i uwolniły swoją zawartość w postaci wszelkiej maści ziół, fiolek z jakąś zawartością i narzędziami do ich wytwarzania. Co po niektóre poukrywały się w dość pokaźnej roślinności, która rosła na poboczu, a raczej w opadłych z nich liściach.
- Na szczęście mam listę wszystkich towarów, trzeba będzie je przeliczyć i uporządkować, a następnie odpowiednio ułożyć, bo inaczej znowu wszystko pospada. - powiedział i pokazał wam listę, a następnie wskazał które skrzynki bądź tobołki się zniszczyły i co trzeba poszukać oraz wyjaśnił co jak wygląda w razie byście mieli jakieś pytania.

[Numa]

Praca trwała w najlepsze, Numa jak to na bezdomnego dzieciaka jakoś sobie radził. Wóz był jak nówka fungiel nie śmigany. Czy coś takiego. Teraz tylko załadować zioła. Numa oczywiście pomyślał. -Co my tutaj mamy za towary -
Ale to były jakieś zioła mimo tego Numa obserwował towar starając się identyfikować co on tu właściwie przewozi. W końcu o to tutaj to pewnie rosło gdzieś w lesie w dziczy. Czy coś. Sprawiało to że Numa uczył się wartości tych ziół. W końcu Kto wie może będzie prowadził dzikie hodowle gdzieś w lesie. Albo wysunie płac ziemi gdzieś na oceanie i będzie tam uprawiał nielegalne plantacje ziół. Nie można było lekceważyć wyrzutka któremu niewiele brakowało aby być wyjętym spod prawa. Z racji tego że nie miał nic do stracenia był wówczas najbardziej groźny. Choć miał do stracenia coś do czego bardzo się przywiązał życie. Z drugiej strony jednak los potrafił przyprzeć do ściany wtedy nigdy nic nie wiadomo. A i bezdomny pies potrafi ugryźć. Wracając jednak do pracy Numa spokojnie pomagał zbierać zioła. Co powoli przedkładało się na nastawienie. - Panie ile tego jeszcze może być. Czy już całkiem popierdzieliło... - Mimo powolnego zniechęcenia Numie udawało się się pracować wydajnie.

[Keion]

Idąc za kupcem zrobiłem co było trzeba i razem podnieśliśmy wóz, łatwo nie było, ale nie było też jakoś strasznie ciężko. Numa zaś w tym czasie za pomocą młotka i gwoździ przymocował koło do ośki za pomocą młotka i paru gwoździ. Trochę mu to zajęło że już powoli traciłem siły, ale udało mu się na czas wbić ostatnie gwoździe i że spokojem mogłem chwilę odpocząć. Nie było to oczywiście wszystko, ale zbieranie towaru raczej należało do tej przyjemniejszej części pracy. Kupiec pokazał nam listę z której jakoś wiele nie rozumiałem, ale przynajmniej wiedziałem ile potrzeba tego wszystkiego pozbierać.
-Może my zajmiemy się zbieraniem wszystkiego, a Pan wejdzie na wóz i będzie sobie wszystko segregował. Żaden z nas nie zrobi tego lepiej niż Pan, a będziesz miał pewność że wszystko jest tak jak trzeba i że niczego nie brakuje.-Zaproponowałem chodząc po okolicy i zaczynając od podnoszenia ziół jednego typu. Żeby się nie pomylić do ziół kolejnego typu chciałem przejść dopiero gdy te pierwszego wszystkie już będą pozbierane.

[Hyūga Hiroshi]

~Misja rangi D~
Keion & Numa
16/22

---

- Może tak być. - zgodził się kupiec na propozycje Keiona i stanął póki co przy wozie, czekając aż zaczniecie mu podawać towary.
Wy zaś wskoczyliście do rowu i rozpoczęliście kompletowanie wszystkich rzeczy z listy towarów. Numie znów włączył się tryb małego kryminalisty i już myślał co by tutaj podkraść, a nawet planował już utworzenie nielegalnej plantacji - istny mały przemytnik!
Tak czy siak robota szła wam lekko i całkiem sprawnie, nie była w końcu zbyt wymagająca siłowo, a jedynie była dość monotonna i trzeba było wytężyć wzrok. Co przekazaliście kupcowi, on wszystko dokładniej przejrzał i odhaczył to co zostało znalezione, a następnie powoli ładował większe rzeczy na wóz, by wszystko miało ręce i nogi.
Kiedy wszystkie towary ze zniszczonych pojemników zostały odnalezione trzeba było to wszystko teraz załadować. Shozo zaczął robić to już wcześniej, więc mieliście ułatwione zadanie.
- Jakbyście Panowie mogli już to dokończyć, to byłbym bardzo wdzięczny. Mój kręgosłup powoli wysiada. - poprosił was o pomoc w ustawianiu pozostałych rzeczy i złapał się za plecy z widocznym na twarzy grymasem bólu.
Należało odpowiednio ułożyć pozostałe towary, by te podczas podróży nie spadły, a następnie zabezpieczyć je linkami. Już tylko te dwa ostatnie zadania dzieliły was od możliwości ruszenia w drogę.
Shozo w tym czasie usiadł na pobliskim, dość dużym kamieniu i napił się wody, spokojnie przyglądając się waszej pracy.

[Numa]

Numa pracował dalej zbierając i podając zioła jak górnik w kopalni podawał by świeżo wykopany węgiel. -Za jakie grzechy... W sumie trochę ich było... - i podawał zioła dalej. To nie mogło jednak trwać wiecznie w końcu liczba zgubionych ziół była ograniczona więc, logicznym było iż zaraz się skończą. Przynajmniej upuszczone w wypadku zioła. Bo były jeszcze trawy rosnące na tej polanie w w śród nich zioła ! Numa jednak skończył. Miał chwilowo dość teraz miał zamiar podpierać wóz coby koło nie odpadało od tego towaru na nim... W końcu zrobili je a szybko jednak wiadomo mieli fach w ręku więc powinno wytrzymać do najbliższego przystanku. Tak przynajmniej wydawało się młodemu bezdomnemu. Co do słów typka na wozie kompletnie go ie rozumiał. Kręgosłup w jego wieku ? Gdy przed chwilą taszczył to zamiast wołu. Druga sprawa to że jeśli będą mieli szybsze tempo to dopiero go zaboli. - Ehhh no nic -pomyślał sobie podpierając wóz. Wówczas zdał sobie sprawę jak przerażająca musi być kobieta która doprowadziła go do tego stanu...

[Keion]

Pracowałem i uwijałem się jak głupi zbierając zioła z listy Pana Shozo. Z każdą chwilą pracy ubywało i bez problemu mogłem zobaczyć wyraźnie postępy. Cieszyło mnie to niezmiernie bo potrzebowałem pieniędzy, a z każdym groszem byłem ciut mniej biedny. Niestety gdy praca zbliżała się ku rychłemu końcowi Shozo postanowił sobie zrobić odpoczynek, prosząc mnie i Nume żebyśmy sami skończyli. -Proszę się nie przejmować już wiele nie zostało, poradzimy sobie z tym sami.-Powiedziałem bez cienia entuzjazmu. Jednakże poszło nam o wiele szybciej niz sie spodziewałem i już wkrótce zabezpieczałem towar sznurkami, podczas gdy Numa pilnował by wóz się nie przewrócił. -Aj jaj kapitanie, towar zapakowany.-Powiedziałem zeskakując z wozu, po czym podszedłem do ogniska żeby je zagasić. Tak czy siak chciałem opuścić to miejsce, a ognia nie mógłem zostawić.

[Hyūga Hiroshi]

~Misja rangi D~
Keion & Numa
19/22

---

- Dziękuję. - powiedział kupiec, kiedy Keion zgodził się na załadowanie towarów bez jego pomocy.
Chłop był już trochę starszy i dzisiejszy wysiłek dał mu już ostro w kość, zwłaszcza, że miał ten wózek jeszcze z wami dopchać do wioski. Przyglądał się waszej pracy popijając co chwila wodę i co jakiś czas podpowiadał jak możecie daną rzecz ustawić, żeby wszystko się dobrze trzymało.
Wy zaś z lekkim pośpiechem układaliście skrzynki, beczki i tym podobne na wóz, a co cięższe rzeczy wkładaliście w dwójkę. W końcu furmanka była zapełniona i Keion szybko uwinął się z jej zabezpieczeniem za pomocą sznurków i w ten oto sposób wóz był gotowy do dalszej drogi.
Shozo wstał i podszedł do was. - Dziękuję jeszcze raz Panowie, proszę, napijcie się. - powiedział i wręczył wam menzurkę z wodą. Najgorsze było przed wami, więc wypadało się napoić.
- Na szczęście to już ostatni wóz, kolejnego już bym nie dał rady uciągnąć... A ta moja żonka i tak pewnie będzie narzekać, zobaczycie! - powiedział i pod koniec podniósł głos. Chyba ta mu bardzo zaszła za skórę.
- Oj uważajcie chłopaki na te baby, z początku ładne, fajne, miłe, "och, nie trzeba było", a potem niczym nie dogodzisz! Zawsze będzie jakieś ale, zrób to, zrób tamto, a nawet dziękuje nie usłyszycie! Mówię wam, dziewczyny to zło! - uprzedzał was starszy mężczyzna. Na pewno miał życiowe doświadczenie, ale czy go posłuchacie to już od was zależy - w końcu wrzucał teraz wszystkie kobiety do jednego worka.
Kiedy już się napiliście, mogliście przystąpić do pchania albo ciągnięcia wozu w stronę wioski.
- No, ale koniec mojego biadolenia, musimy zabrać się do pracy, bo nas noc zastanie. Znacie drogę do wioski, prawda? Cały czas szlakiem prosto, później skręcić w prawo i znów cały czas prosto, z daleka będzie można już ją wtedy zobaczyć. To może ja będę kierował i ciągnął, a wy popchacie? - zaproponował i złapał za drewniany "ster" z przodu.
Teoretycznie zabrał sobie trudniejszą robotę, ale czy będzie do tego sterowania wkładał dużo siły, by pomóc wam ciągnąć?
Po chwili ruszyliście już w stronę wioski. Wóz był dość ciężki i pchanie go na prawdę wymagało wysiłku, a do wioski mieliście dobrą godzinę drogi.

Piszcie tutaj: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=61&t=702

[Numa]

Numa dość szybko przybywał do miejsca gdzie ostatnio widział tamtą dziewczynę, Shayen bo tak się nazywała, Bezdomny w tle plotek które słyszał w porcie martwił się. Kto wie czy ta swoista plaga czy co to było dopadło i ją. Martwił się z tego powodu bardzo znacznie. Liczył na to że jakoś udało się jej przetrwać te wydarzenia. W końcu istniało spore ryzyko że i jej się coś przytrafiło. Teraz jednak wydawało mu się że może tylko czekać. W końcu nie widział gdzie dokładnie miesza. A to miejsce było jedynym punktem zaczepnym. Nadal jednak nie dotarł dokładnie na miejsce. Dopiero podchodził do jeziora co sprawiło że zaczął rozglądać się czy czasem jej nie ma przy jeziorze. Znów była jesień więc zgodnie z tym co mówiła powinna tu być. Jednak czy nic się jej nie stało. Numa po tylu tragediach jakie przeżył miał praktycznie zawsze złe przeczucia. Można powiedzieć że stał się strasznym pesymistą.

[Hikari]

~ Ponowne spotkanie ~
Misja rangi D 1/15+
Numa

Nad jeziorem ku ucieszeniu duszy Numy mógł dostrzec znajomą twarz. Czupryna o kolorze blondu od razu mogła wywoływać wspomnienia, przecież ona dość doceniła towarzystwo bezdomnego. Do tego załatwiła smaczne jedzonko, które do tej pory mogło być niezapomniane. Do tego uśmiech, oraz odpowiedzi melodycznym głosem. Obok niej był jakiś drewniany koszyczek z zamknięciem, a kto wie jakie skarby mógł on skrywać? Na jej szyi dało się dostrzec wyłowiony wcześniej amulet z pereł. Tak się złożyło, że znowu mamy jesień. Do tego blisko Daishi są wojny, co nie jest zbyt bezpieczne dla córki kupca. Chociaż słysząc o zarazie w Ryuzaku to równie głupi wybór, ale co zrobić. Niebezpieczeństwo zostało już zażegnane. Usłyszała jak nasz bezdomny się zbliżał, więc się odwróciła radując się na widok przybysza.
- Trochę wyrosłeś. Mam nadzieję, że nie spędziłeś w tych lasach samotnie ten rok, ale na to nie wygląda.
Lekko się zaśmiała.
- Jesteś głodny? Przyniosłam kanapki na taki przypadek.
Wskazała ręką, miejsce do spoczynku na chwilę, a także otworzyła koszyk pokazując jego zawartość. Szynka, ser, chleb i kawałek pomidora z sałatą. Luksusy można powiedzieć.
- Opowiedz mi jak sobie radzisz, w końcu nie widzieliśmy się już blisko rok.