Szlak transportowy

[Aya Takahashi]

Z jednej strony cieszyła się, że nikt nie niepokoił jej w czasie podróży. Pozwalało jej to pozbierać myśli i uspokoić się, przynajmniej trochę, na tyle by nie oglądać się za siebie, nie teraz. Z drugiej jednak, pustki te były aż podejrzane, a Aya rozglądała się co i rusz na boki, za siebie i przed siebie, wypatrując zasadzki. Znała tę trasę, pamiętała poruszające się karawany i ludzi, teraz jednak nic, cisza. Wojna zabiła handel i przepływ ludzi? A może coś zabiło go, na tym szlaku, wcale nie metaforycznie? Mimowolnie zacisnęła dłoń na resztkach zanbato ale mogła jedynie kontynuować podróż, ze świadomością, że coś może pójść nie tak. Kakuzu na nią oczekiwali, a ona nie miała ani prawa ani chęci by odmówić wezwaniu. Poprawiła opatrunki na przeoranych oparzeniami dłoniach, twarz pozostawiając odkrytą, by nie ograniczać sobie wizji. W tym momencie kobieta nie mogła sobie pozwolić na aż takie ukrywanie swojej, jak to sama czasem określała, szpetności.

[Sasame]

~ 5/38 ~

~ Aya Takahashi ~

~ Wyprawa Rangi A ~

~ Daleka droga do domu ~

Opustoszały szlak dla wielu podróżnych mógł być wyznacznikiem bezpieczeństwa, w końcu skoro nie widać żadnego niebezpieczeństwa w zasięgu wzroku to nie ma sensu spodziewać się jakiegokolwiek ataku ani zasadzki. Tak jednak mógł pomyśleć zwykły podróżnik. Aya natomiast była doświadczoną kunoichi i jej instynkt podpowiadał że zdecydowanie nie była to sytuacja, którą powinna zignorować. Dotyk rękojeści natchnął ją większą pewnością siebie i szła ona dalej przed siebie, przygotowana na najgorszą możliwą sytuację jaka mogłaby ją spotkać.
Szła dalej szlakiem. Minęła jakieś stare zasuszone drzewo. Minęła sporej wielkości głaz. Minęła małą kępkę krzaków. Mimo iż te rzeczy mogły wydawać się podejrzane to w każdej sytuacji, nawet pomimo dokładniejszego sprawdzenia nie widziała ona nic co mogłoby wzbudzić w niej większy niepokój.

[Aya Takahashi]

Żadnych podróżników, żadnych uchodźców, żadnych kupców, ani nawet patroli wojskowych. Nawet jeśli, z powodu konfliktu, ludzie nie byli aż tak chętni by podróżować pomiędzy osadami, to przecież byli tacy, którzy byli zmuszeni to robić. Nie mówiąc już o wojsku i straży. A tutaj nic, jakby cały świat umówił się, że ten, niegdyś ruchliwy szlak, pozostanie nieużywany. Zwolniła kroku, napinając ciało. Cisza zaczęła działać jej na psychikę, a myśl, że zagrożenie czaiło się za rogiem. Szła ostrożnie, ograniczając wydawane dźwięki do minimum i sprawdzała każde potencjalne miejsce, w którym mógł czaić się wróg. Jej doświadczenie z wojny, fakt, że omal nie straciła życia w czasie walki z Dzikimi, teraz aktywowały u niej stan niemal paniki. Nie bała się konfrontacji, bała się faktu, że konfrontacji nie było, że nikogo tu nie było. Czy wróg tak dobrze się chował, że go nie widziała? Czy był tak sprytny, że prowadził ją w jakąś pułapkę? Może to te przeklęte węże? A może gdzieś w koronach drzew siedzi klan pająków, z łukiem wymierzonym w jej gardło? A może...? - Tego typu pytania przechodziły coraz szybciej przez głowę Ayi, która słyszała jedynie dźwięk własnych kroków i własnego oddechu. Na moment przystanęła, zatrzymała się, chcąc upewnić się, że nie usłyszy dźwięku kroków innych niż swoje.

[Sasame]

~ 7/38 ~

~ Aya Takahashi ~

~ Wyprawa Rangi A ~

~ Daleka droga do domu ~

Aya z każdym krokiem wydawała się być co raz bardziej roztrzęsiona. Niedawne przeżycia z wojny wciąż pozostawiały wyraźny ślad w jej psychice. Sam fakt tego że czuła się zagrożona ale nie było w zasięgu wzroku nikogo na kim mogłaby się skupić, nikogo kto by był swoistym ujściem dla jej poczucia zagrożenia, sprawiał że popadła ona w bezdenną studnię paranoi. Teraz w zasadzie każdy mijany krzak, każde mijane drzewo sprawiało że czuła się ona jakby miał wyskoczyć stamtąd nowy przeciwnik i wrazić jej miecz w serce, albo strzelić do niej z łuku, zabić zanim w ogóle pojmie co się dzieje.
Szła dalej szlakiem. Minęła jakieś stare zasuszone drzewo. Minęła sporej wielkości głaz. Minęła małą kępkę krzaków. Mimo iż te rzeczy mogły wydawać się podejrzane to w każdej sytuacji, nawet pomimo dokładniejszego sprawdzenia nie widziała ona nic co mogłoby wzbudzić w niej większy niepokój.

[Aya Takahashi]

Syknęła cicho, zaciskając zęby, gdy każdy kolejny kąt i każde następne miejsce na zasadzkę okazywało się puste. Kolejny krzak, kolejny kamień, kolejne drzewo. Przeciwnik jak nie chciał się pojawić tak się nie pojawiał, wokół niej ciągle brak było żywego ducha. Aya zatrzymała się na moment i pewnie wzięłaby głębszy oddech, gdyby jeszcze miała płuca. Ujęła mocniej pozostałości po swoim dawnym zanbato i przyjrzała mu się, obserwując swoje odbicie w resztkach ostrza, na moment się wyłaczając, tak jak zwykła to robić kiedyś. Wtedy, kiedy jedyne słowa jakie wychodziły z jej słów to "morderca" i "zabić". Nie była już tą Ayą... a jednak nadal nią była. Delikatnie uniosła kąciki ust do góry, powoli. Po tym wszystkim zrobiła się nieco filozoficzna. Kontynuowała marsz, mrużąc oczy i dalej obserwowała teren wokół siebie, nasłuchując.
Droga do Kakuzu jeszcze daleka, a ja już musiałam się zatrzymać...

[Sasame]

~ 9/38 ~

~ Aya Takahashi ~

~ Wyprawa Rangi A ~

~ Daleka droga do domu ~

Podążając wzdłuż szlaku Aya rozglądał się podejrzliwie. Niby było pusto i spokojnie, jednak cały czas czuła z tyłu głowy to niepokojące uczucie. Zupełnie jakby ktoś ją obserwował. Zupełnie jakby właśnie wchodziła w pułapkę jednak... Jedyne co to cały czas widziała ten sam, nudny krajobraz. Nawet jakby ktoś się postarał, to nie ma tutaj miejsca na pułapkę... Prawda?
Szła dalej szlakiem. Minęła jakieś stare zasuszone drzewo. Minęła sporej wielkości głaz. Minęła małą kępkę krzaków. Mimo iż te rzeczy mogły wydawać się podejrzane to w każdej sytuacji, nawet pomimo dokładniejszego sprawdzenia nie widziała ona nic co mogłoby wzbudzić w niej większy niepokój.

[Aya Takahashi]

-A więc to tak... - odezwała się sama do siebie, gdy już ochłonęła i zaczęła trzeźwo myśleć o tej sytuacji, w której się znalazła. Żadnej żywej duszy, żadnych niespodzianek, żadnych ingerencji ani żadnych śladów, jednym słowem, nic co wybiłoby ją z monotonii podróży. Żadnych dodatkowych bodźców, żadnych ingerencji. Tylko jej własne obawy wywołane tym spokojem, tą monotonią. Genjutsu nie było nigdy jej mocną stroną, z trzech sióstr to ona była tym żywiołem, który uderzał we wskazanym kierunku. Razem z Taemą szły do walki pierwsze niczym dwa tornada, tnąc i siekąc każdego, kto został wskazany jako wróg. Teraz, była sama. Nie było nikogo kto powiedziałby jej co robić, jak robić. Była sama i chociaż odzyskała trzeźwość umysłu, to musiała się nauczyć samodzielności, nie tylko fizycznej, w końcu po wypadku i operacji musiała się nauczyć wszystkiego łącznie z chodzeniem. Teraz musiała również analizować, myśleć i oceniać, planować. Zacisnęła zęby i charakterystycznie ułożyła dłoń.
-Te same kamienie, te same krzaki... jak teraz o tym myślę to błądzę już od jakiegoś czasu. Ehh... nienawidzę iluzji, nienawidzę! Kai! - syknęła, używając techniki, mając nadzieję, że to zadziała. Jednocześnie, na jej umysł padł nieco inny strach zamiast ulgi. Bo przecież, jeśli było to genjutsu, to ktoś musiał je przygotować i zrobić to w jakimś celu. Więc Aya była gotowa do walki od razu po przebudzeniu, nie wiedząc co zastanie. A jeśli Kai nie pomoże, była gotowa użyć kunaia i się zranić.

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 11/38 ~

~ Aya Takahashi ~

~ Wyprawa Rangi A ~

~ Daleka droga do domu ~

Szła dalej szlakiem. Minęła jakieś stare zasuszone drzewo. Minęła sporej wielkości głaz. Minęła małą kępkę krzaków... To wszystko było zbyt monotonne. Zbyt identyczne. Ayę tknęło i złożyła pojedynczą pieczęć aby zmienić bieg chakry wewnątrz swojego ciała. Nagle wszystko wokół rozmyło się na chwilę a w oddali zamajaczyły nowe kształty, przywodzące na myśl jakieś lekko zarośnięte pagórki. Tym co jednak przede wszystkim przykuło uwagę kunoichi był jakiś młody mężczyzna, który siedział nieopodal. Najwyraźniej kompletnie musiało go zaskoczyć to że Aya patrzyła wprost na niego, jednak od razu zaczął się podrywać na równe nogi. Wydawał się być nieco niższy od Ayi, czarne włosy miał krótko przystrzyżone a najbardziej przyciągającym uwagę aspektem jego wyglądu były pozbawione źrenic oczy o białych tęczówkach i bardzo wydatne żyły wokół oczu i na skroniach. Ubrany był w coś co przypominało nieco mundur straży, jednak było już wyraźnie znoszone i podniszczone do tego stopnia że ciężko było jednoznacznie stwierdzić skąd mógł ów mundur pochodzić.

  Ukryty tekst

[Aya Takahashi]

Rozejrzała się uważnie, gdy iluzja zaczęła zanikać, pozwalając sobie na delikatny uśmiech dumy. W końcu udało jej się wyrwać z pułapki, nawet jeśli zeszło jej z tym zdecydowanie za długo. Nie mniej, dalej żyła i była cała i zdrowa... jak na Kakuzowe standardy. Jednak nie mogła się długo cieszyć z tego faktu, gdyż, wraz ze zmianą terenu wokół niej, dostrzegła również drugiego człowieka. Nie przypominał Dzikiego, ale nie wyglądał też jak sojusznik. Skoro podrywał się z ziemi dopiero teraz, gdy Aya się sama wybudziła, to raczej nie robił tego by jej pomóc. Takahashi zadziałała więc odruchowo, nie mając czasu na dłuższe rozważania i przemyślenia. Instynkt podpowiadał jej, że to wróg i, że musi walczyć. Szwy w jej ciele zaczynały się otwierać, jednak zamiast krwi, zaczęły wychodzić z nich nici, niczym u lalki. Z rąk i korpusu, niby kolce, wystrzeliły nic, mierząc w oponenta, chcąc wbić się w jego ciało i go pochwycić. Przepytać mogła go potem, na razie musiała go spacyfikować.
Dojutsu.... - pomyślała, widząc oczy nieznajomego. Nie mogła ryzykować. Nie po to odzyskała zdrowie, życie i rodzinę by znów wszystko stracić.

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 13/38 ~

~ Aya Takahashi ~

~ Wyprawa Rangi A ~

~ Daleka droga do domu ~

Mężczyzna, w zasadzie niewiele więcej niż chłopak, ponieważ nie mógł on mieć więcej niż jakieś 18 czy 19 lat, od razu zerwał się z miejsca najwyraźniej nie spodziewając się tego że Aya zauważy że została pochwycona w iluzję. Kakuzu nie marnowała ani chwili i od razu wykorzystała swoje nici, które wystrzeliły w kierunku mężczyzny, zmuszając go do wykonania uniku. Nici niemalże go trafiły, jednak ze względu na sporą odległość pomiędzy walczącymi, napastnikowi udało się uniknąć ataku, ledwo bo ledwo, ale mu się udało.
- Ej, ej, ej, ej! Skąd wiedziałaś że jesteś w iluzji! Tak nie można! - wykrzyczał użytkownik Byakugana w trakcie kiedy próbował desperacko uciec od goniącymi go nićmi.

  Ukryty tekst

[Aya Takahashi]

Atak co prawda się nie powiódł, ale przynajmniej miała głośne potwierdzenie, że to on stał za iluzją. A skoro tak, to miała pełne usprawiedliwienie by uznać go za wroga, nawet jeśli nie był Dzikim. Bandyta? Nukenin? A może dezerter? Któreś z tych na pewno, skoro napadał na podróżną, która przemieszczała się bez żadnego symbolu przynależności, poza opaską, która zaznaczała jedynie zawód kunoichi. Aya kontynuowała więc natarcie, starając się utrzymać odległośc pomiędzy nimi na czternastu - piętnastu metrach, tak by móc spokojnie atakować niciami, a jednocześnie trzymać odstęp od użytkownika Byakugana. Nie posiadała wielu jutsu, tym bardziej takich do walki na dystans, musiała więc trzymać się na bliskim dystansie, bez wchodzenia w zwarcie. Pośród ataków nićmi, Takahashi próbowała sobie stworzyć okazję do złapania oponenta za nogę lub rękę. Jeśli będzie go podgrytać, łamiąc lub skręcając mu kończynę po kończynie, to mogłaby nawet wykorzystać tę okazję do sprawdzenia techniki Kakuzu, którą znała tylko z teorii i ćwiczęń na kukłach, nigdy na żywym człowieku.

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 15/38 ~

~ Aya Takahashi ~

~ Wyprawa Rangi A ~

~ Daleka droga do domu ~

Mężczyzna, mimo że jakimś cudem udało mu się uniknąć pierwszego ataku Ayi, teraz już nie posiadał wystarczająco dużo czasu na unik i czarne nici bezlitośnie wbiły się w jego nogę oraz ramię, jednak mimo wszystko był on w dalszym ciągu w stanie walczyć i nie zamierzał się poddawać co przekazał bardzo wymownym składaniem pieczęci a następnie wypuszczeniem sporych rozmiarów kulę ognia, która pomknęła w kierunku Ayi, ogień ryczał niesamowicie głośno, całkowicie zasłaniając Ayi przeciwnika.
- Żryj to paskudo! - wykrzyczał napastnik, ledwie przedzierając się przez hałas spowodowany jego własną techniką. Aya poczuła również że oponent wyrwał z siebie nici, jednak na ten moment raczej można było śmiało założyć że głównym problemem kunoichi była lecąca w jej kierunku kula ognia o kształcie smoczego łba a nie jej stwórca, choć wciąż posiadała ona na tyle dużo czasu że zdąży w jakiś sposób zareagować na atak.

  Ukryty tekst

[Aya Takahashi]

-JAK MNIE NAZWAŁEŚ?!!! - warknęła, reagując tak chyba po raz pierwszy od... zawsze? Przed wypadkiem była głucha na wszelkie obelgi i impulsy, walcząc metodycznie i tnąc z taką samą postawą i mimiką jakby ścinała zboże. Teraz jednak było inaczej, Aya była świadoma świata wokół niej i, co ważniejsze, była świadoma tego jak wygląda. I, chociaż tego nie okazywała na codzień, bolało ją to. To, że wyglądała jak zszyty, na wpół spalony trup, co wcale nie było takie dalekie od prawdy.
Wszystkie jej szwy na ciele się otworzyły, a wychodzące z nich nici zbiły się w jedną masę, w coś co przypominało czarną zasłonę, za którą Aya zamierzała się schować przed ognistym pociskiem
Katon... tym bardziej powinnam sprawdzić tę technikę... ale jeszcze nie teraz... - skomentowała w myślach, gdy jej nici ścierały się z falą żaru i ognia. Spopielane nici zastępowała nowymi, lub rozwijała te już istniejące, by podtrzymać barierę. Jeśli ta wytrzymała, Aya Takahashi ponownie użyła swojego reberu w najwyżej formie, pomimo, dającego się już odczuć, zmęczenia. Część nici związała w kilka mocniejszych włókień/macek i wyciągnęła je w kierunku oponenta, z różnych stron, chcąc przynajmniej jedną go chwycić i opleść mu kończynę, preferencyjnie rekę, a później boleśnie mu ją wykręcić, wżerając się pojedynczymi nićmi niczym hakami w jego skórę i ciało.
-Jak z tobą skończę, smarkaczu, będziesz wyglądał dużo gorzej... - syknęła, zaciskając zęby.

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 15/38 ~

~ Aya Takahashi ~

~ Wyprawa Rangi A ~

~ Daleka droga do domu ~

Kula gorejącego ognia z ogłuszającym rykiem uderzyła prosto poskręcaną masę składającą się z niezliczonych ilości czarnych nici, które wychodził z ciał kunoichi. Mimo że obrona wzięła na siebie niemalże cały impet ataku, nici były kompletnie spopielone a w Ayę uderzyła nieprzyjemna fala gorąca. Kobieta jednak już wtedy pracowała nad kontratakiem i druga część nici właśnie wpijała się w ciało oponenta, jeszcze raz dotkliwie go raniąc i wbijając się ponownie w jego nogę i ramię i wyrywając z jego gardła przeraźliwy wrzask bólu.
- Ty okropna dziwko! Zostaw mnie do cholery! - powiedział i próbował wyszarpnąć się z uścisku nici, jednak najwyraźniej walka osłabiła go już na tyle że nie był w stanie się oswobodzić. Nie mogąc tego rozwiązać w ten sposób, zdecydował się jeszcze raz przypuścić atak na Kakuzu. Szybko poskładał kilka pieczęci a następnie wypuścił z ust kilka mniejszych kul ognia, raz za razem, celując nimi w kobietę

  Ukryty tekst

[Aya Takahashi]

Walka chociaż wydawała się krótka to była dla Ayi niezwykle problematyczna. Nieprzyzwyczajona jeszcze do walki za pomocą nici w prawdziwym pojedynku, Aya szybko wypaliła się z chakry, co można było zauważyć po przyspieszonym oddechu i delikatnie wolniejszych reakcjach. U kakuzu przemiana przy użyciu Jionu postępowała etapami, gdzie nici stopniowo pożerały i zastępowały kolejne organy wewnętrzne, multiplukując się i wzmacniają, a shinobi uczył się możliwości swojego ciała wraz z tymże rozwojem. U Ayi natomiast Jiongu od razu musiały rozwinąć się do poziomu przypisywanego reberu rangi A, zastępując zniszczone i uszkodzone organy, łatając skórę, nerwy, kości i kończyny. Był to proces bolesny, piekielnie bolesny, ale tylko dzięki niemu Aya mogła dzisiaj żyć i funkcjonować. Nie mniej jednak, brakowało jej doświadczenia, które miałby jej odpowiednik w szczepie Kakuzu, z już tak rozwiniętymi Jiongu.
Widząc kolejny atak, Aya p \ruszyła do zwarcia, majac nadzieję, że te pociski których nie zdoła przetrzymać swoją wytrzymałością. Była to taktyka ryzykowna, podobnie jak podchodzenie na bliższy dystans do posiadacza Byakugana, ale zmęczony już walka umysł Ayi uznał to za jedyną opcję. Dłuższej walki nie wygra, jej jedyną nadzieją byłby fakt, że jej oponent się wykrwawi nim ona zejdzie jeszcze niżej z poziomem chakry. Ale nie mogła oszacować prawdopodobieństwa zaistnienia takiego scenariusza. Dlatego też spróbowała zakończyć walkę teraz. Ignorując ewentualny ból po ataku ogniem, Aya wystrzeliła nici z rąk w kierunku klatki piersiowej swojego przeciwnika, chcąc przebić się przez skórę i zasiać spustoszenie w organach wewnętrznych Hyugi. Do tychże nici zresztą się przyciągnęła, jeśli sytuacja jej pozwoliła, by wylądować na oponencie, docisnąć go do ziemi, a nićmi owinąć się wokół jego serca.... i je wyrwać, a następnie wchłonać do swojego ciała, przez jeden z otworów, z których wcześniej zdjęła szwy by nici Jiongu mogły wydostać się na zewnątrz.

  Ukryty tekst