Kowal Noriaki

[Hikari]

Noriaki to najwybitniejszy, a zarazem najbardziej pyskaty kowal w całej osadzie. Pracuje na czarnym rynku omijając gildię kupiecką, gdyż zajmuje się głównie zleceniami dla rodzin mafijnych. Z względu na swoje nienaturalnie wysokie umiejętności może zachować neutralność, rodzina atakująca go znalazłaby się w trudnym położeniu. Musiałaby zmierzyć się z gniewem dwóch pozostałych rodzin, które nie odpuszczą. Posesja jest otoczona drewnianym dość szczelnym płotem na półtorej metra wysokości, za którym znajdują się dwa budynki. Pierwszym jest składzik połączony daszkiem z pracownią gdzie Noriaki spędza większość swojego wolnego czasu, a drugim niewielkie dwupiętrowe mieszkanie.

[Hikari]

~ Ciężar ~
Wyprawa C 31/42+
Jun'ichi

Nienawiść do pracodawcy z każdą sekundą tylko się pogłębiała, ale dzięki zdrowemu rozsądkowi Jun'ichi trzymał fason. Mógł próbować swoich sił z trójką mafiozów. Prawdopodobnie miałby jakieś szanse, problemem pozostawał co zrobić później. Nie spał całą noc, a poprzedniego popołudnia zamiast odpoczywać w łóżku spędził poza miastem. Zmęczenie dawało się w znaki, przydałby się porządny sen. Jeszcze odwiedzimy kowala i będzie można rzucić się w objęcia morfeusza. W tym stanie wątpliwe są szanse na ucieczkę przed ewentualnym pościgiem. Zdrowy rozsądek wygrywał nad chęcią zemsty, którą dało się wyczuć w tonie głosu. Cedzenie przez zęby, na szczęście blondyn zdawał się nie zwracać na to uwagę.
- Szczególnie kiedy widzi okazję do zarobienia dodatkowych Ryo, tak jak za polecanie odpowiednich ludzi.
Zaśmiał się głośno wychodząc z posesji skąd kierowaliście się do centrum osady. Pewnie na sercu zrobiło się lżej, bo nie próbował usunąć jedynej osoby mogącej zdradzić sekrety zniknięcia nocnego patrolu. Takie działanie byłoby naturalne dla tych przestępczych organizacji prawda? Wykorzystać kogoś, a następnie się go pozbyć.
- Jeżeli chcesz prowadzić biznes w tym mieście musisz płacić za ochronę podlegając jednej z trzech rodzin, inaczej nikt się nie przejmie zniszczonym mieniem. Przypadek Noriakiego jest wyjątkowy, na świecie może jest tylko kilku wybitniejszych od niego mistrzów z tego powodu wszyscy zapewniamy mu ochronę, materiały, a także mnóstwo ryo za zlecenia.
Minę posiadał dość skwaszoną, co zostało podkreślone przez splunięcie na ziemię. Niemniej doszliście do swojego celu, który znajdował się niemalże na granicy dzielnicy mieszkalnej, a centrum miasta. Na posesji mogłeś dostrzec siwego, lekko podstarzałego mężczyznę z masywnymi ramionami. Wyróżniającą go rzeczą był lewy oczodół pozbawiony gałki ocznej, wiecznie zamknięty powieką. Obecnie uderzał z wielką siłą młotkiem o kowadło formując rozgrzaną do czerwoności kantaiską stal. Weszliście na posesję od razu zyskując jego uwagę.
- Znowu tu jesteś? Ile razy mam powtarzać, jak chcesz zwykłe katany to idź do tych żółtodziobów, nie zajmuję się takim chujostwem. To tylko strata mojego czasu, a nie przestraszysz mnie przychodząc w dodatkowym towarzystwie. Zajmuję się tylko ciekawymi projektami.
Blondyn westchnął kręcąc na boki głową przez to głupie nieporozumienie.
- To mam nadzieję się zainteresujesz, bo ten młodziak zechciałby kupić te ciężarki.
Noriaki spojrzał na przybysza w masce przerywając swoje zajęcia.
- Ja jebię, teraz opowiadasz o mnie każdemu zainteresowanemu? Wiesz jak bardzo jestem zajęty, a chcesz mi dokładać klientów?
Hyuga słuchając tej kłótni mógł wewnętrznie poczuć satysfakcję słysząc tą kłótnię. Dotychczas pewny siebie blondyn zachowywał się bardzo, ale to bardzo zachowawczo. Jakby był zupełnie inną osobą prawda?
- Ma talent, myślę warto w niego zainwestować.
- Talent ta? Ja już ten talent ocenię, a teraz wypierdalaj. Zanim przyjmę to zlecenie muszę sobie pogadać
z zamaskowanym chujkiem, nie nauczyli aby zdejmować maskę kiedy przychodzisz w gości? Czym jesteś tak ubrudzony? Jak zobaczę gdzieś plamy to będziesz je szorować aż do błysku.

[Jun'ichi]

Miasto przesiąknięte korupcją, złem, spiskiem i krwią - było to całkowite przeciwieństwo jego rodzinnych stron, spokojnego, ułożonego społeczeństwa, które kierowało się swoimi faktycznie twardymi zasadami i hierarchią, ale nie można było porównać ich do ludzi z Shigashi. Chłopak zachował ciszę już do samego celu podróży, który okazał się znajdować całkiem blisko. Kiedy na wejściu dostrzegł starego, aczkolwiek dobrze wyglądającego mężczyznę, zrozumiał że za jego reputacją stoją lata doświadczenia ale zapewne również charyzma i świadomość swojej wartości, jak również wartości swoich dzieł. Ze słów blond mafiozy można było wnioskować, że jest to jedna z niewielu postaci tego miejsca, które można potraktować jak sojusznika, w końcu nie zależy mu na śmierci, a jedynie na dobrym zarobku za solidny i porządny towar. I tutaj również tkwił haczyk, na który sam kowal dobitnie zwracał uwagę, a na który wielu pewnie nie zwracało większej uwagi kiedy już przyszło im powiedzieć czego oczekują. Kowal musiał włożyć w każde dzieło wiele pracy, nie mogło przecież być kwestią kilku minut stworzenie ostrza albo innego oręża, które jest odpowiednio ostre, niebezpieczne, trwałe, prezentuje się wystarczająco dobrze by wojownik chciał z dumą pokazywać je na polu walki. Jun'ichi jako wychowanek dość dobrze wychowanego klanu, który bardzo lubił kiedy zwracano się do niego z szacunkiem, nauczył się jak postępować w takich sytuacjach. Dopiero kiedy mafioza opuścił pomieszczenie, chłopak podszedł do kowala na odległość umożliwiającą ewentualny uścisk dłoni, chociaż absolutnie nie o to mu teraz chodziło.
Nie jestem chujkiem, dali mi na imię Jun'ichi. Maskę nauczyli zostawiać na twarzy, a raczej tym co z niej zostało. - mówiąc to, gestem ręki wskazał widoczne elementy swego ciała jak szyja oraz ramiona.
Słyszałem, a nawet widziałem ciężarki jakie nosił tamten mężczyzna. Jeśli jego słowa są prawdą, co do czego mam wątpliwości, coś takiego może wspomóc mnie w dążeniu do osiągnięcia czegoś więcej niż... oni, niż mafia. Nie potrzebuję stać się silniejszy, aby zdobywać bogactwa ani sławę, nie do tego zostałem stworzony. Swoje życie postanowiłem poświęcić ochronie pewnych wartości w które wierzę i które nie mogą zostać wyplenione. Niestety w walce z tymi którzy im zagrażają, muszę być silny, sprytny, szybki, muszę poświęcić temu każdy swój dzień i mieć to na swojej uwadze niemal we wszystkim co robię. Tylko tak mogę sprostać zadaniu jakie przed sobą postawiłem. - po tych słowach delikatnie się ukłonił, nie spuszczając jednak kowala z oczu.

[Hikari]

~ Ciężar ~
Wyprawa C 33/42+
Jun'ichi

Momentami trzeba zachowywać ciszę spokojnie czekając na odpowiednią sytuację, właśnie tak postanowił się zachować Jun'ichi słuchając całej rozmowy mężczyzn nie wtrącając się. Stał zupełnie cicho czekając aż zostanie samotnie z kowalem zostawiając cały problem na głowie wzdychającego blondyna, który znał odpowiedni czas do zejścia z sceny. Nie był dłużej potrzebny, wywiązał się z swojej części umowy.
- To zostawię was samych, powodzenia.
Ostatnie słowo zostało skierowane do chłopaka w masce, który właśnie został w klatce z tygrysem zdolnym trzymać z dala od siebie rodziny mafijne. Hyuga postanowił się nie zrażać wyzwiskami tylko spróbował nawiązać dialog z niejakim Noriakim przedstawiając się z wyciągniętą ręką. Przełamanie lodów? Dobry żart, nie ma tak łatwo.
- Każdy pracujący z mafią jest chujkiem, a ja jestem chujem nad chujami. Normalni ludzie współpracują z nimi z strachu, nie z chęci.
Mimo swoich słów wymienił się uściskiem dłoni, baaardzo silnym uściskiem. Aż normalnie cała dłoń zaczynała boleć, a nawet zaczęła się robić powoli czerwona.
- A co do mordy, widziałem gorsze rany. Nie będę się z nich śmiać. Doprawdy, chyba muszę powiesić tabliczkę, że ludzi w maskach nie obsługuję.
Widoczne elementy poparzonego ciała wcale nie zmieniły jego zdania. Postanowił się dostosować nasz przybysz z Karmazynowych Szczytów, czy też dalej upierał na zachowaniu jej? Oto pytanie, które być może jest ważne... Ale podkreślam, tylko być może. To wie tylko nasz znienawidzony MG. Niemniej doszło też do dłuższej wypowiedzi, której nie sposób zignorować. Noriaki nie ukrywał zdziwienia z każdą kolejną informacją. Na sam koniec głośno zagwizdał, wszyscy sąsiedzi nawet za ścianami to usłyszeli.
- Fiufiu trafił nam się ambitny, odważny idiota. Ciekawy jestem co by zrobił nasz blondynek to słysząc, płonące kurwiki w oczach to mało powiedziane. Niemniej masz szczęście, że osobiście mam wyjebane w ich interesy. Nigdy nie zniszczysz mafii, więc nie zaszkodzisz też mojej pracy. Więc mówisz jak to wykonam zapewnisz mi w przyszłości trochę rozrywki zanim ciebie zabiją?

[Jun'ichi]

Im dłużej Jun'ichi słuchał słów kowala, tym bardziej odnosił wrażenie, że gdyby nie okoliczności, może gdyby pochodzili z jednej, spokojnej osady, staliby się nawet dobrymi znajomymi. Jego powierzchowna srogość zdawała się chłopakowi lekko udawana, tak jakby mężczyzna w odpowiednim towarzystwie miał być kimś całkowicie niegroźnym, przyjaznym i zabawnym w dużo mniej agresywny sposób. Mimo tych spostrzeżeń, niekoniecznie zgodnych z prawdą, chłopak nie mógł pozwolić sobie na zlekceważenie mężczyzny albo nie okazanie mu wystarczającego szacunku i podziwu dla jego pracy, mimo sympatii jaką zaczął go darzyć, przybył tu jednak w konkretnym celu - by zdobyć ciężarki.
- Wniosek jest tylko jeden, jestem nienormalnym chujkiem ale chyba jakoś mogę z tym żyć. - po tych słowach Hyuga spokojnie uniósł rękę w stronę maski i chwytając ją od dołu, zaczął podciągać ku górze, aż wreszcie kowal mógł ujrzeć w całej okazałości jego uroczą twarz.
- Nie powiedziałem niczego na temat mafii... jednak widzę że ciężko jest ukryć niechęć jaką do nich pałam. I owszem, przyjdzie czas kiedy zaczną się chwiać, tracić równowagę i pewność siebie, wpływy i możliwości, a gdzieś w cieniu, jednym z odpowiedzialnych za to będę ja. Te ciężarki mogą być dla mnie jedyną opcją by przeskoczyć swoje ograniczenia, jedynym wyjściem by dopiąć swego i wypełnić swoją Misję.

[Hikari]

~ Ciężar ~
Wyprawa C 35/42+
Jun'ichi

Kowal był wulgarny, ale równie mocno wobec obcych co wobec siebie. Nazywać kogoś przybyłego chujkiem, a siebie chujem nad chujami to nie jest zwyczajne prawda? Ma swoje poglądy, które Jun'ichi uznał za warstwę ochronną. Powierzchowna srogość pod którą kryje się idealny towarzysz do czarki sake oraz wielu śmiechów przy stole. Przynajmniej takie posiadał wyobrażenia, które mógłby sprawdzić w innych okolicznościach. Mimo współpracy z mafią dość niechętnie się o niej wypowiada, gdybyś nie przyszedł od nich kto wie? Może byłby milszy? Tylko nigdy byś nie dowiedział się jak wartościowym jest mężczyzną, a także jakie cuda potrafi wykonywać.
- I co straszne? Widziałem gorsze rany.
Wzruszył ramionami widząc twarz, a jednocześnie się uśmiechnął szczerze. Bez najmniejszego cienia szydery, chęci prowokacji, negatywnych emocji. Nawet się nie wzdrygnął, starsi ludzie nie jedno w swym życiu widzieli.
- Dałeś wskazówki, że chodzi przykładowo o mafię więc pociągnąłem za język strzelając. Jak widać miałem rację.
Sięgnął po manierkę przyczepioną do pasa, której wziął szybkiego łyka i mlasnął ustami. Po sekundzie wystawił dłoń z przedmiotem mając szybką propozycję.
- Też chcesz?
Gdy skosztowałeś było to piekielnie mocne sake, wątpliwe aby było ogólnodostępne. Musiał dostawać specjalny towar, ale wykonując luksusowe zlecenia dla mafii mógł żądać wszystkiego. Nawet alkohol mocniejszy od tych leżących na półkach. Wydawało się, że Noriaki zaczął powoli przeciągać rozmowę, może się zastanawiał nad zleceniem?
- Jeżeli chcesz te ciężarki musisz poczekać tydzień, obecnie jestem zawalony robotą. Dodatkowo musiałbym zdobyć materiały co nie jest łatwe, musisz pokryć tego koszty jako zaliczka. Musisz mi dzisiaj przynieść tysiąc ryo, drugi tysiąc przy odbiorze. Razem będą dwa, niżej nie zejdę. Zapewniam, że są warte swojej ceny niemniej nie mam zamiaru przekonywać niedowiarków.

[Jun'ichi]

Jun z lekkim zakłopotaniem wysłuchał komentarza na temat swoich ran, jednak nie uważał żeby trzeba było na nie odpowiadać. Kowal zdawał się faktycznie wiele w życiu widzieć co lekko uspokoiło młodego wojownika i pozwoliło zepchnąć ten temat na dalszy plan w jego własnej głowie.
Czemu nie, nigdy nie próbo... - po tych słowach Jin zamilkł nagle, zaś jego twarz stała się jeszcze bardziej czerwona niż zwykle. Był to pierwszy raz kiedy próbował alkoholu w swoim życiu, a dodatkowo trafił na wyjątkowo mocny trunek. Wiedział jedno - ktoś taki jak Noriaki nie pochwali marnowania sake, dlatego trzeba było przełknąć ją mimo palącego smaku.
Moosneee... Mosne ooolernie! Aaaghhh, pali... - wycedził przez zęby, oddając lekko drżącą ręką manierkę do właściciela. Wzdrygnął się jeszcze raz po czym sięgnął po pieniądze które miał że sobą. Na stole wylądowało tysiąc ryo, zaś sam chłopak ukłonił się ponownie i wciąż jeszcze lekko wzdrygają się od sake, zwrócił się do kowala.
Rozumiem, wszystko potrzebuje czasu. Jeśli więc zechce pan przyjąć zapłatę i wykonać dla mnie ciężarki, cierpliwie poczekam tydzień i wrócę z resztą zapłaty. To tylko pieniądze, nie żyje dla nich więc nie mam zamiaru prosić o niższą cenę, wiem jak wiele wysiłku musi pan włożyć w swoją pracę. Byłoby to podłe prosić o wykonanie czegoś tak pomocnego za cenę niższą niż faktyczną wartość. Coś takiego... mógłbym zrobić tylko mafii. - po tych słowach uśmiechnął się delikatnie i odsunął na krok w tył, czekając na decyzję kowala.

[Hikari]

~ Ciężar ~
Wyprawa C 37/42+
Jun'ichi

Brak doświadczenia przy piciu alkoholu mógł być wyjątkowo bolesny, szczególnie kiedy próbujemy pić jednocześnie kończąc naszą wypowiedź. Nie potrzeba mocnego alkoholu, aby zacząć kaszleć gdy wleci nam kropelka, albo kilka w złą dziurkę. W jaki sposób Jun'ichiemu udało się powstrzymać? Ciężko powiedzieć, zapewne posiadał żelazną konsekwencję przez którą niemożliwe się przebić. Czerwona twarz z względu na swoje rany też prawdopodobnie nie stała się bardziej czerwona, ale wykrzywienie twarzy powiedziało Noriakiemu wybuchającego śmiechem wszystko.
- Gdybym wiedział, że pierwszy raz dałbym coś lżejszego! Tam masz czystą wodę.
Wskazał wiaderko pod domem, a następnie tą samą dłonią uderzył dwukrotnie o swoje udo wywołując dźwięk podobny do wydawania komuś plaskacza. Stłumiony przez noszone spodnie to wciąż wyraźnie słyszane.
- Mam też radę, łatwiej będzie się piło milcząc.
Odetchnął kilkukrotnie głębiej powoli się uspokoiwszy już po zabawnej w jego opinii sytuacji. Teraz można się było zastanawiać czy właściwie oceniliśmy kowala, mógłby się gniewać o wyplute sake? Wątpliwe, ale czyn bohaterski na zawsze zostanie zapisany na kartach historii Jun'ichiego. Pierwszy raz, którego długo nie zapomni. Niemniej przyszliśmy tutaj w konkretnym celu, poproszenia naszego fachowca o konkretny sprzęt w postaci ciężarków. Jego warunki zostały przyjęte bez zbędnej dyskusji, a równiutki tysiąc ryo zabrzęczał lądując na stole. Gdyby się zastanowić jest to mnóstwo forsy, której wiele poczciwych biedaków nie jest w stanie zarobić jednego miesiąca. Shinobi to dopiero posiadali łatwe życie.
- No to mi się podoba, bo targowaniem niczego byś nie wyniósł. Nigdy nie schodzę z swojej raz powiedzianej ceny, takie mam zasady. Wykonuję kawał pierdolenie dobrej roboty, więc cena też musi być pierdolenie wysoka.
Nie ruszał pieniędzy, ale w zamian na pożegnanie podał rękę.
- Jako przypieczętowanie umowy.
Teraz tylko pozostało zastanowić się jak spędzimy cały tydzień oczekiwań, który całkiem naturalnie może się dłużyć.

[Jun'ichi]

Młody Hyuga nie dostrzegał w swoim cierpieniu niczego zabawnego, aż do momentu kiedy zdał sobie sprawę z tego jak bardzo rozbawiło to kowala. Jego groźna mina została zastąpiona przez zupełnie inny, radosny i wręcz przyjazny wyraz którym niemal potwierdził przypuszczenia - da się z nim żyć, a może nawet dobrze bawić przy butelce sake.
Jun łapczywie pochłaniał wodę, aż wreszcie pałace uczucie ustąpiło na tyle, że mógł cokolwiek powiedzieć do kowala.
Mam nadzieję, że i ja będę mógł kiedyś tak powiedzieć. Może właśnie to będzie ta rozrywka, która miałem panu zapewnić - będę pierdolenie dobrze uszczuplał szeregi mafii, a kiedy już zostaną z nich tylko niedobitki, wrócę tutaj i znowu napijemy się sake. - ostatecznie Jun uścisnął dłoń kowala z nieukrywanym zadowoleniem. Ta znajomość była dla niego cennym doświadczeniem, które nie tylko pozwoliło zyskać coś namacalnego czyli ciężarki ale również pokazała mu, że może nie cała osada jest przesiąknięta złem mafii.
Po pożegnaniu z kowalem trzeba było opuścić jego miejsce pracy i zająć się samym sobą. Nie czując się w pełni sił, postanowił wrócić do swojego wynajmowanego pokoju, gdzie zamierzał solidnie wypocząć, ogarnąć się po ciężkiej walce i przemyśleć swoje dalsze plany. Wiedział że przez długi czas nie będzie już mógł polegać na swojej szybkości i Juken, będzie na to zbyt wolny. Musiał zaplanować inne sposoby walki, najpewniej z użyciem jedynej sztuki ninja jaka znał - Futon. Element wiatru towarzyszył mu od dawna, jednak zawsze stanowił jedynie wspomaganie w jego normalnej walce wręcz. Teraz kiedy miało się to stać jego główną bronią, poczuł się niepewnie i zaczął się nawet martwić czy podoła takiemu wyzwaniu. Na te rozmyślania oraz powtórzenie swoich technik, sprawdzę IE ich użyteczności oraz innych opcji na wykorzystanie, planował poświęcić cały tydzień jaki przyszło mu czekać na zamówiony przedmiot.

[Hikari]

~ Ciężar ~
Wyprawa C 39/42+
Jun'ichi

Porozumienie stron zostało osiągnięte, a wraz z nim rzucone na wiatr bardzo odważne stwierdzenia. Ktoś zaczął powoli puszczać wodze swojej fantazji mówiąc o zniszczeniu mafii... Zdecydowanie nie miał pojęcia co mówił, można im spalić podziemną arenę, dwa laboratoria, grupę porywaczy ludzi do eksperymentów, a wciąż będą stali niezachwianie. Czy ten przypadek będzie inny? To jeszcze czas pokaże, niemniej kowal był sceptycznie nastawiony mimo wymiany rąk oraz można powiedzieć pomocy. Zgodził się wykonać zlecenie prawda?
- Życzę powodzenia, chodź szczerze wątpię. Ich korzenie są głębokie, że prędzej czy później dorwą swojego wroga.
Wzruszył też ramionami, a następnie się rozstaliście na calutki tydzień. Jun'ichi poświęcił go na opracowywanie taktyk, które miały uzupełnić tymczasowe braki wywołane nowym ekwipunkiem. Postanowił polegać głównie na swoim żywiole, co jest rozsądnym wyborem o ile nie jedynym. Tylko jak będzie w rzeczywistości, może te problemy były tylko wyimaginowane? Blondyn mógł zmyślać, co jeśli wystarczy kilka dni treningu cardio dla pełnych efektów? Na ewentualne reklamacje było zbyt późno kiedy pojawiliśmy się wyznaczonej daty pod domostwem. Z podwórka unosiło się dość sporo pary, czyżby jakiś gaszony pożar? Wchodząc do wewnątrz szybko przekonaliśmy się, że tylko wrzucił rozgrzaną stal do wody. Widząc gościa natychmiast się "przywitał"
- Nosz kurwa nareszcie, już się bałem zapomniałeś. Leżą w składzie od wczoraj.
Wskazał na dobudówkę w do pracowni pełnej różnego sprzętu w tym nasze ciężarki na wprost od wejścia. Niczym ba wystawie.
- Wejdź do środka, przymierz. Możesz nosić zarówno na rękach jak i nogach.
Nie wyglądało, aby przejmował ucieczką z pozostałym tysiącem. Zresztą, czy można było uciec z miasta po oszukaniu takiej persony? Byłoby to problematyczne, przez wzgląd na jego znajomości, a może chodziło o coś jeszcze... Tak czy inaczej, pora odebrać tak długo wyczekiwaną nagrodę prawda?

[Jun'ichi]

Tydzień oczekiwania ciągnął się niemiłosiernie, zaś ciekawość związana z wyczekiwanym przedmiotem nie pozwalała przespać spokojnie większości nocy. Jun był ciekaw tego jak długo będzie musiał uczyć się poruszać z ciężarkami oraz kiedy zyska chociaż częściową sprawność. Najbardziej jednak był ciekaw tego jak bardzo wzrośnie jego siła po przejściu tego morderczego treningu. Oczyma wyobraźni widział jak powala kryminalistę za kryminalistą, zaś ostatecznie mafia pada na kolana i błaga go o litość. W jego głowie było to więcej niż pewne!
Dzień dobry! - przywitał się chłopak, wchodząc do przybytku kowala Noriakiego. Jego rekcja była bardziej niż przewidywalna - przekleństwa przykrywające miły i uczynny charakter mężczyzny.
Tak jest, już przymierzam. - odpowiedział bez sprzeciwu po czym ruszył do dobudówki, gdzie znalazł parę niezwykle ciężkich, czarnych kawałków stali, których wygląd dawał mylne wrażenie lekkości.
Po kilku dłuższych chwilach, Hyuga wyszedł do kowala powolnym krokiem, spoglądając ciągle w dół, obserwując jak ślimaczym tempem przesuwa się po ziemi w stronę swojego prawie przyjaciela.
Są... obłędne! Takie ciężkie, że nie mogę chodzić! Dokładnie tak samo jak tamtego blondyna, obłęd! - zachwycony chłopak nie mógł przestać zachwycać się swoim nowym nabytkiem.
Dziękuję, to wiele dla mnie znaczy. Obiecuję, że nie zawiodę i jeszcze pan o mnie usłyszy, a raczej o mojej walce. Dzięki nim wreszcie stanę się szybszy... jeszcze szybszy... - wyszeptał na koniec, wciąż wlepiając oczy w ciężarki.
Po dłuższej chwili, kiedy wreszcie wrócił do siebie, wyciągnął pozostałą część zapłaty i położył na stole przed Noriakim. Nie mógł już doczekać się pierwszych treningów z nowym nabytkiem. Z widocznym wysiłkiem ruszył w stronę wyjścia, powłócząc nogami jak gdyby nie miał już więcej siły przeć do przodu. Na koniec odwrócił się raz jeszcze do Noriakiego i z uśmiechem niewidocznym przez maskę pomachał mu na pożegnanie. Nie czekał na odpowiedź, wyszedł i ruszył przed siebie, w stronę hotelu gdzie od wielu dni wynajmował pokój.
Ciekawe czy nie zarwie się pode mną podłoga... - pomyślał i uśmiechnął się jeszcze szerzej.

[Hikari]

~ Ciężar ~
Wyprawa C 41/42+
Jun'ichi

Kowal dokonał swojej części umowy wykonując zlecenie, które swoim wyglądem były niepozorne. Metalowe prostokąty odpowiedzialne za wagę były obszyte skórą, ciężko nawet przewidzieć ich zastosowanie bez wcześniejszej instrukcji. Zdecydowana większość społeczeństwa uznałaby to za śmieci, ale koneser mógł dostrzec prawdziwą olbrzymią wartość przedmiotu mającego wzmacniać mięśnie. Aż się pewnie oczy zaświeciły bez używania jakiejkolwiek chakry, a ręce paliły do zabrania skarbu i założenia na ciało. Jun'ichi natychmiast przymierzył swój zakup kontrolowany, który niezwykle utrudniał nawet poruszanie. Nie miał problemu z chodzeniem, ale szybkość zdecydowanie ucierpi. Od początku czuł, że jego prędkości maksymalne są drastycznie ograniczone, tak samo przyśpieszenie spadlo.
- No takie same, nie myślałeś chyba, że będę kogoś robić w chuja.
Wydawało się, że spojrzenie zrobiło się gniewne, a podlizywanie się wcale nie przypadło mu do gustu. Szybko mlasnął ustami jednocześnie chyba przeklinając po cichu, to musiał być jakiś zwyczaj. Tyle bluzg rzucanych to nie jest zdecydowanie normalne.
- Taaa, tylko nie zapomnij wcześniej zmienić pieluch, bo się zesrałeś. Bez obrazy, ale słowa są warte tyle co zgniłe buraki, czyli chuja. Dopiero jak usłyszę to uwierzę, ale szczerze? Wątpię abyś to przeżył. Jeden człowiek przeciwko trzem organizacjom, dobre sobie.
Hyuga nie zapomniał o reszcie zapłaty, którą przekazał bez zbędnej pyskówki. Położył mieszek z odliczoną wcześniej kwotą, odwrócił się i kierował do drzwi. To miał być koniec, ale nie przewidział jeszcze ostatniego zadania bojowego przed odejściem.
- Już spierdalasz? Po sfinalizowaniu umowy też mam tradycję wypić po łyku sake o ile zechcesz abym cokolwiek dla ciebie przygotował w przyszłości.
Niczego nie wymagał, ale postawił sprawę jasno. Wyciągnął manierkę z której pociągnął aż trzy duże łyki, aż można dostać gęsiej skórki wyobrażając sobie jak to musiało palić gardło. Jun'ichi mógł teraz zdecydować, czy ponownie się przemęczy znając już zasady, czy z nich zrezygnuje odchodząc gdzieś w uliczki Shigashi tworząc dalej własną historię... W razie czego widać było też wiadro pełne czystej wody, gdyby zechciał czynić honory...

Wyprawa zakończona, następny post też się będzie wliczał jako ostatni 42. Baw się dobrze.

[Jun'ichi]

Nie było zaskoczeniem to, że młody Hyuga zbyt mocno podekscytował się otrzymanym przedmiotem, który od razu zarzucił na nogi jak gdyby każda minuta zwłoki miała oddalić go od osiągnięcia celu. Szybko jednak otrząsnął się kiedy usłyszał kolejne przekleństwa, które wydobyły się z ust kowala.
Nie! Nie chodziło mi o nic złego! Myślałem... po prostu, dziękuję. - powiedział odwracając się w stronę mężczyzny i czując, że mógł urazić go swoim może zbyt mocnym entuzjazmem. Po chwili jednak zrozumiał czemu kowal nie wierzył w jego słowa oraz motywację, dlatego chłopak postanowił zatrzymać się, pozostać w dobytku jeszcze chwilę i naprostować sytuację.
Widzę że chyba powinienem wyjaśnić kilka kwestii. I tym razem już mnie pan nie zaskoczy. - odpowiedział siadając naprzeciw starca po czym przejął od niego manierkę i pociągnął jeden, średniej wielkości łyk palącego płynu. Starał się z całych sił zachować kamienną twarz, jednak ostatecznie i tak skwasił się i zatrząsł.
Niech pan nie myśli, że to pierwszy raz kiedy będę walczył z mafią. To wszystko zaczęło się już na ostatniej wojnie... - tutaj Jun zaczął wykładać Noriakiemu całą swoją historię przeżyć z mafią, opowiedział o tym jak odbijał porwanego członka klanu, jak w rękach trzymał umierającego towarzysza zabitego przez członków tej przestępczej organizacji oraz to jak poprzysiągł zemstę na tych, którzy ośmielili się podnieść rękę na jego rodzinę.
Zanim dotarł do końca historii zdążył pociągnąć jeszcze kilka solidnych łyków trunku, co oczywiście doprowadziło do potężnego upojenia po którym jego język zaczął delikatnie się plątać, ręce były niczym z gumy, zaś nóg nawet nie czuł, zapewne przez nałożone ciężarki.
Dlaaateooo tak bachdzo mnie te metalki, te siężarki, no te o, no muszem takie mieć jak chcem ich pobić! No nie?! No muszem! Pomszczem braci, pokażem im żem coś wart, żem nie tylko do podłogi wycierania! Usłyszo o mnie tak jak i pan usłyszy! Zobaczycie! A wtedy... a wtedy to ja przyjdem tutaj z ogniem w płynie i to pan się będzie kwasił! Ha! Tak bardzo mi pan pomógł... tak bardzo... - po tych ostatnich słowach chłopak fiknął w tył i nakrył się nogami na których wciąż były ciężarki, przez co w pozycji przedstawiającej trójką, gdzie leżał na plecach i nogi miał nad sobą, usnął chrapiąc głośno i uśmiechając się jednocześnie.