Uliczki w dzielnicy mieszkalnej

[Hibana]

Kapuś, kapuś...
7/14, misja D, Ranmaru Rei Uliczka na uboczu kupieckiego miasta nie tętniła o tej porze życiem. Większość mieszkańców pewnie była teraz w pracy, włącznie z naszym informatorem. Rei nie mijał na ulicy nikogo, poza kilkoma staruszkami, które na widok jego wiecznego uśmiechu rumieniły się i szybko odwracały wzrok. W oknach również nie dostrzegł żadnego osiedlowego monitoringu, który mógłby zrujnować jego dzień.
Ranmaru postanowił potraktować domniemanego kapusia jak głąba i po cichu liczył, że ten zostawił gdzieś przed domem dodatkową parę kluczy. Przecież w mieście, którego każdy zakamarek kontroluje inna grupa przestępcza, nikt nie naraziłby się na włamanie w tak banalny sposób, prawda? Takie myśli mogły dojść do głowy blondwłosego, kiedy przeczesywał ganek przed domem. Klucza nie było ani pod wycieraczką, ani pod żadnym z krzeseł. Pierwsza doniczka również nie miała nic pod sobą. Kiedy zrezygnowany uniósł już ostatni kwiatek, jego oczy nagle zaświeciły się jak dziecku. Oto przed nim, w pełnej krasie, znajdowała się na dnie doniczki dziurka w kształcie klucza, a w środku przyklejony był klucz do domu.
Dźwięk otwieranego zamka nigdy jeszcze nie brzmiał tak przyjemnie. Na jego pierwszym oficjalnym włamaniu udało mu się wejść do środka bez zostawiania żadnych śladów, a przynajmniej jeszcze. W środku jego oczom ukazało się dość przytulnie urządzone wnętrze, ponownie wypełnione mnóstwem roślin, zwisających głównie z podwieszanych półek. W środku były tylko trzy pomieszczenia, do każdego z nich prowadziły otwarte, zasuwane drzwi. Pierwszym była mała łazienka, drugim jeszcze mniejsza, wąska kuchnia, a trzecim dość obszerny w porównaniu pokój, którego wyposażeniem było kilka szaf i szafek, więcej roślin i futon leżący na samym środku.


Oniko

[Ranmaru Kei]

Kto by się spodziewał, że poszczęści mu się tak za pierwszym podejściem. No cóż, raczej nie on sam. Gdy tylko otworzył drzwi, postanowił je za sobą zamknąć, tak dla pewności, by nikt mu nie zrobił nieoczekiwanej nieprzyjemności. Wizyty obcych nie są dziś mile widziane.
Przechodząc do przeczesywania mieszkania, troszkę mu tu zalatywało sporą liczbą roślinek. Nie był fanem utrzymywania przy życiu natury, posiadanie takiego czegoś w domostwie, to też jakaś odpowiedzialność. No chyba, że potrzebujesz kilku darmowych tajnych skrytek. Skoro już się przekonaliśmy, że jedno skrywało klucz do wejścia. To może inne skrywają też jakieś ciekawostki, chociaż to na samym końcu. Wpierw standardowo będzie trzeba przeszukać każdą szafkę, półkę, spiżarkę. Rei nie chciałby tracić teraz czasu na szukanie tajnych skrytek, skoro może kapuś po prostu zostawił jakieś ciekawostki na wierzchu.
Zaczniemy wpierw od pokoju z szafami i szafkami, wiele miejsc gdzie można położyć jakieś pierdoły. Wkraczając do ów pomieszczenia, jedną rzeczą która przykuła większą uwagę blondasa, był futon. Tak po prostu leżał sobie na środku, zazwyczaj ludzie składają je i chowają... Chyba, że nie mają czasu, albo kto wie. No było to zbyt podejrzane w głowie mężczyzny, myślami krążył po meblach, które wypadałoby wpierw przeszukać. Jednak to posłanie nie dawało mu spokoju i raziło go w oczka. Dlatego też postanowił wpierw podejść do futonu, złapać go za końcówki i po prostu unieść i zacząć delikatnie trzepać, by zobaczyć czy nie wyleci coś ze środka. Przy okazji przechylając główkę, by zobaczyć, czy na podłodze coś nie leży.

Jeżeli okaże się to pusty traf, po prostu skieruje się do szaf i szafek oraz każdego pojemnika, który może gdzieś się znajdywać w pokoju. Dokładna obserwacja i bez pośpiechu, znaczy z lekkim pośpiechem. W końcu nie ma całego dnia.




[Sorry xc nie zauważyłem, że post pojawił się na nowej stronie]

[Hibana]

Kapuś, kapuś...
9/14, misja D, Ranmaru Rei Ranmaru postanowił spróbować wycisnąć z tego dnia ostatnią kroplę szczęścia i ponownie udał się w najbardziej oczywiste miejsce, w poszukiwaniu jakiejś poszlaki, która mogłaby potwierdzić teorię jego przełożonego. Dobrał się do leżącego na środku salonu futonu i zaczął porządne trzepanie. Niestety, poza mnóstwem okruchów i kilkoma plamami po jogurcie, z materaca nie wyciągnął nic. Może poza wiedzą, że kapuś lubi jeść w łóżku. Pod samym futonem również nie znalazł niczego wartego uwagi. Żadnej karteczki, notesu, ani nawet ruszającej się deski, która mogłaby zasłaniać jakiś tajemny schowek. Następnym miejscem poszukiwań były dla młodego tygryska wszelkie szafy i szafki znajdujące się w tym samym pomieszczeniu. Te były w głównej mierze wypełnione grubymi encyklopediami i almanachami, którym również trzeba by poświęcić więcej uwagi czy przypadkiem w ich wnętrzu nic się nie chowa. Grzebiąc po zakamarkach pokoju, kątem oka Kei mógł zauważyć, że jedna z szaf wyróżnia się na tle innych swoją wysokością i nie przylega do sufitu, zostawiając około 10 centymetrów wolnej przestrzeni. Było to jednak nieco za wysoko nawet dla kogoś o jego wzroście, by móc swobodnie grzebać po jej powierzchni. W okolicy nie zdawała się znajdować żadna drabinka ani podest, którymi można by się wesprzeć.


Oniko

[Ranmaru Kei]

Można było podejrzewać, że raczej nic nie znajdzie w dostępnej dla każdego powierzchni. Cóż, to zlecenie byłoby zbyt łatwe, gdyby znalazł wszystko od razu. Rozglądając się po pomieszczeniu, Kei dostrzegł jeszcze jedno ciekawe miejsce, które było poza jego dostępem. Dość wysoka szafa z odstępem od sufitu, niby pewnie sporo kurzu i nic więcej. Jednak gdyby nie sprawdził, to mógłby sobie nie darować. Dlatego też na spokojnie podszedł do ściany obok i prawą nóżką przykleił się do niej, po czym drugą. Gdy już udało mu się umocować do ściany za pomocą chakry przesyłanej do nóg, to zrobił kilka kroków ku sufitowi, tak by móc się schylić i zajrzeć co się znajduje pomiędzy szparką.
Już samo wykonanie tego manewru będzie ciężkie, a wszystko z powodu jego wzrostu. Dlatego też będzie musiał twarzą przykleić się do sufitu, by zajrzeć w ten mały zakamarek. No nawet jeżeli tam będzie tylko kurz, będzie trzeba obmyśleć co zrobić dalej? Głupie pytanie, przeczesać resztę pokoi a następnie poszukać jakiś małych tajnych skrytek. Dodatkowo trzeba wrócić przed zachodem słońca, cóż. Widać droga powrotna będzie też w pośpiechu, raczej nie pozwoli sobie na spacerek.

Użycie techniki

Nazwa

Kinobori no Waza

Ranga

E

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Kolejna z podstawowych jutsu, które potrafią wykorzystać nawet największe świeżaki spomiędzy ninja. Technika ta pozwala na odpowiednią kontrolę i kumulację chakry w z góry określonym miejscu - tu są to stopy. Dzięki temu shinobi jest w stanie poruszać się po powierzchniach pionowych, a nawet poziomych (tylko w sprzeczności z grawitacją), czyli prościej - po ścianach i sufitach, drzewach, gałęziach, i po czym tylko nam przyjdzie ochota - nie wliczając wody. Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.

Kopiuj

[tab=jutsu][timg=200]http://i.imgur.com/KXcAKID.png[/timg]
[tname=Nazwa]Kinobori no Waza[/tname]
[tname=Ranga]E[/tname]
[tname=Pieczęci]Brak[/tname]
[tname=Zasięg]Na ciało[/tname]
[tname=Koszt]Minimalny, nieodczuwalny[/tname]
[tname=Dodatkowe]Brak dodatkowych wymagań[/tname]
[topis=Opis]Kolejna z podstawowych jutsu, które potrafią wykorzystać nawet największe świeżaki spomiędzy ninja. Technika ta pozwala na odpowiednią kontrolę i kumulację chakry w z góry określonym miejscu - tu są to stopy. Dzięki temu shinobi jest w stanie poruszać się po powierzchniach pionowych, a nawet poziomych (tylko w sprzeczności z grawitacją), czyli prościej - po ścianach i sufitach, drzewach, gałęziach, i po czym tylko nam przyjdzie ochota - nie wliczając wody. Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.[/topis][/tab]

[Hibana]

Kapuś, kapuś...
11/14, misja D, Ranmaru Rei Korzystając ze swoich umiejętności, Kei wykonał budżetowy cosplay Spidermana i przykleił się do ściany i sufitu. Mając z tej pozycji znacznie lepszy wgląd w małą skrytkę na górze szafy, udało mu się dostrzec, że faktycznie coś tam się znajduje. Był to niewysoki lecz obszerny karton, który wciskał się w wąską przestrzeń wypełniając ją niemal idealnie. Do tego stopnia, że wyjęcie go wymagało użycia siły i lekkiego szarpania na boki. Kiedy już udało się młodemu Ranmaru wydobyć coś, co liczył, że będzie poszlaką, mógł on przejść do badania zawartości. Jeśli się na to zdecydował, co byłoby dość logicznym krokiem w tej sytuacji, w środku pudełka znalazł wielką i wyraźnie starą już księgę zatytułowaną "Atlas grzybów dla przyrodnika". Pomijając podejrzaną lokalizację tej arcyciekawej lektury, podejrzana była również jej waga, która była niska jak na taki rozmiar. Jak mogło się okazać, jej wnętrze wcale nie zawierało rozpraw o prawdziwkach i maślakach. Prawie cały środek był wycięty, a w jego miejscu wciśnięty był mniejszy notes. Miejmy nadzieję, że nie okaże się on być zwykłym pamiętnikiem.

Oniko

[Ranmaru Kei]

No cóż, widać wszystko idzie bardzo dobrze i sprawnie. Kei był całkiem pozytywnie nastawiony do całej tej sytuacji. Otwierając karton oraz wyciągając księgę o grzybach, mężczyzna z ciekawości otworzył ów księgę by dowiedzieć się czegoś ciekawego na temat grzybków. Ku jego zaskoczeniu, nie było tam zbytnio opisów ani ilustracji. Była wycięta dziura oraz notes, który oczywiście wyciągnął i schował do wewnętrznej kieszeni. Następnie księgę włożył z powrotem do kartonu i wcisnął na swoje miejsce. Nie chciał zbytnio pozostawiać po sobie śladów.
Po całej akcji, powoli powrócił na podłogę. Wyprostowany i będący w końcu w normalnej pozycji, sięgnął po notesik by go otworzyć i zerknąć do środka. Chciał znaleźć cokolwiek, co by dało mu znak by stąd odejść i jak najszybciej udać się do rodzimych stron.
Poza tym, będzie musiał jeszcze pozostawić mieszkanie w takim samym stanie. No może po za futonem, jego już raczej nie będzie ruszał. Reszta mieszkania raczej jest tak jak była, będzie trzeba jeszcze zostawić pozamykane szuflady oraz szafy. Oczywiście, gdyby notatnik okazał się zmyłką, pozostaje przeszukać pozostałe pomieszczenia. Jednak to jest zbyt podejrzane, by ktoś tak chował notatnik. Nie mówiąc, ze byłoby o wiele więcej ciekawszych miejsc. Jak np pod podłogą, w suficie, w ścianie. Tajne wszycie w futonie i tak dalej. Trzeba na przyszłość zapamiętać, jak będzie się coś chować. No ale wracając do notesu.

[Hibana]

Kapuś, kapuś...
13/14, misja D, Ranmaru Rei Znaleziony w księdze notes był wyjątkowo pulchny, w zewsząd wystawały karteczki i zakładki. Skórzana okładka była już nieco przetarta, wyraźnie służyła właścicielowi już dłuższy czas. Wewnątrz młody Ranmaru znalazł to, co miał nadzieję odszukać. Mnóstwo stron wypełnionych notatkami na temat spotkań z członkami mafii. Imiona, nazwiska, godziny i miejsca schadzek, cel, wymienione informacje i wszystko, czego się tam dowiedział. Przypominało to bardziej kartotekę kryminalną, niż pamiętnik. Wśród ostatnich zapisanych stron Kei znalazł jedną poświęconą swojemu obecnemu zleceniodawcy. Był tam jego adres zamieszkania, wiek, imię i nazwisko, z kim jest powiązany. Brakowało jeszcze tylko rozmiaru buta. Wyglądało na to, że informator zbierał dane wywiadowcze z obu stron barykady, brakowało jednak dowodu, że w jakimś celu je wykorzystuje. To jednak nie było już zmartwieniem Tygryska, bo takie cudeńko powinno zadowolić przełożonego i pewnie nawet przejść jego najśmielsze oczekiwania.
Same poszukiwania obeszły się bez niszczenia mienia kapusia. Mieszkanie nie pozostało jednak w stanie nienaruszonym, bo przecież futon się przemieścił, a i zawartość szafek pewnie zmieniła nieco swoje położenie i hierarchię. Niemniej jednak, jeśli właściciel apartamentu nie zorientuje się, że ktoś był w środku, to raczej członkowie mafii szybko go o tym uświadomią i wyciągną od niego informacje na temat notesu. Lepiej, żeby miał naprawdę świetną wymówkę dlaczego notuje takie rzeczy. Teraz pozostało jeszcze tylko dostarczyć dowód do Oniko.


Oniko

[Ranmaru Kei]

W trakcie przeglądania notatnika, Kei lekko się uśmiechnął i następnie wcisnął notes do wewnętrznej kieszeni swojego kimono. Nie pozostało mu już nic, poza wyjściem i skierowaniem się do pierwotnego miejsca spotkania. Czyli baru, a skoro o nim mowa. To może będzie w stanie dokończyć dzisiejsze picie i słuchanie plotek, ostatecznie zajmie się czymś bardziej kreatywnym.
Wychodząc z domu, zamknął za sobą drzwi i odłożył kluczyk na swoje miejsce. Dokładnie rozejrzał się po okolicy i czym prędzej skierował się ku rodzinnej stronie. Najszybszą drogą oczywiście było używanie dachów domostw, nie było sensu ograniczać się do spaceru. Im zadanie szybciej zostanie wykonane, tym więcej w przyszłości dostanie. A on wolał i tak pracować, niż leżeć cały dzień i spać.
Gdy tylko już dotarł na miejsce, wręczył przełożonemu notes. Nie mówił nic, nie oczekiwał niczego. Wykonał swoją powinność i czekał tylko na jakieś przekazy, może miał coś jeszcze do powiedzenia, albo zlecenia? Kto wie, wszystko było możliwe.

[Hibana]

z/t

[͏͏͏͏Αkira͏͏͏͏]

Kurwa... cała ta sytuacja wygląda jak wprost wyjęta z jakiegoś teatrzyku, młoda, piękna kobieta, dopiero co wyszła za mąż, żeby szybko dostać prostym w brzuch i zostać zdradzona. Chujowo, nigdy bym się tak nie zachował! A nawet jeśli nie dlatego, że to nie w moim poczuciu powinności, to instynkt samozachowawczy powinien istnieć w głowie tego Kuro zasranego! Przecież musi wiedzieć, że stary dziewczyny to jebany szpon mafijny, jego robota polega na zabijaniu, oczywistym więc jest, że jak się tylko dowie to chuja obedrze ze skóry. A ja jestem tego częścią.
Przytakuję tylko, dobrze, że Aiko nie płacze, za piękne ma oczy, by nimi płakać... Oj kurwa, weź się w garść Akira, gadasz z jej ojcem!
Szybko więc skupiam się na informacjach podawanych mi przez Kentę, starając się za wszelką cenę wymazać widok młodej, pięknej i przede wszystkim - wolnej Aiko. Czyli ten chuj jest gdzieś w mieście, dobra. Tyle dobrze, że nie należę do żadnej mafii, Kuro więc nie powinien na mnie reagować jakoś nerwowo - i wokół tego obmyślam cały plan, który ma w skrócie polegać na złapaniu chłopa na mieście, zagadanie go po przyjacielsku, w końcu wyprawiłem mu wesele, schlać się gdzieś razem, by na sam koniec tego upojnego wieczoru go zajebać. Oczywiście sam nie będę tak dużo pić, będę ściemniać, nie mogę opuszczać gardy!
- Dobra, to coś się wymyśli. Idę go szukać, nie wiem ile mi to zajmie bo zależy czy będzie gdzieś na widoku czy nie - dopowiadam, wstaję i wołam po barmana. Każę mu stanąć za barem, ja sprawdzam czy mam wszystko ze swoich rzeczy i wychodzę na miasto, przechadzając się raczej spokojnym krokiem, dyskretnie się rozglądając i szukając tego chuja. Skoro jest na mieście, to raczej w tych najbardziej obsadzanych barach i miejscach, w nich więc szukam na samym początku.

[Ai]

Misja C - Higashi Akira
"Rogate Ranczo"
5/14

-Zajebiście kurwa, takiego zięcia mieć, ha tfu kurwa, Aiko zawsze miała słabość do takich pizd jak ten Kurwo czy jak mu tam. - A kiedy Akira wstał, to jeszcze Kenta postanowił wyzerować butelkę, z której mu polewał. Był wyraźnie pod wpływem, ale trzymał się wyśmienicie. Wypił jedynie... no. Ponad pół butelki wódki z ziemniaka, ale wielki chłop, to go aż tak łatwo zmieść nie mogło! -Kurwa, zapłacę Ci za łeb tego kutasiarza jak mi go przyniesiesz! - Jeszcze dodał, jednocześnie żegnając się ze swoim przyjacielem od serca, a przynajmniej od organizacji imprez i alkoholu.

No i co? Nasz potencjalny pogromca mężczyzny, który postanowił zdradzać nieodpowiednią kobietę, wyruszył na jego poszukiwania! Problemem mógł się jedynie wydawać pewien brak zaczepienia tych poszukiwań w jakimś konkretnym miejscu, bo gdzie by tu znaleźć kogoś takiego? No i, co chyba najważniejsze, żeby przypadkiem nie wpierdzielić się po uszy w jakieś bagno, jakim byłoby sianie zamętu na terenie nieodpowiednich osób! Bo prawdopodobnie pokojowo nie dałoby się tego rozwiązać. Chodził po barach, rozglądał się tak, by zwracać na siebie jak najmniej uwagi, przynajmniej jeżeli chodziło o uwagę, mogącą czynić go jakkolwiek podejrzanym osobnikiem! A ciężko byłoby, żeby taki olbrzym jednak nie rzucał się w oczy, więc też nie można powiedzieć, żeby się gdziekolwiek zamierzał skradać.

No i, odwiedził kilka lokali, w żadnym nie widział nikogo, kto mógłby przypominać Kuro. Nie był on może najbardziej charakterystycznym osobnikiem, ale koniec końców przez kilka godzin na jego trzeźwą i spitą mordę już musiał patrzeć kilka dni temu. Więc raczej by poznał, gdyby tylko go zobaczył. Siłą rzeczy, Akira zapuścił się poza tereny Feniksów, raczej tam by się nie chował. Chyba.

I w końcu! Wychodząc z jednego z barów, całkowicie przypadkiem zobaczył tego gnoja! Jak gdzieś szedł, choć nie był sam. Były z nim jakieś dwie osoby, idące z jego obu stron. Mieli na sobie płaszcze, to ciężko było jakkolwiek ich określić, ale jedna z tych osób miała na swoich plecach włócznie. Czyżby jego obstawa? I zniknęli w jednej z uliczek, rozpłynęli się i już! Jakby tam zerknąć, to jedynie dałoby się zobaczyć ze trzy sztuki drzwi, prowadzące do osobnych lokali, mieszkań, czegokolwiek co tam mogło się kryć. Parka drzwi była wzdłuż ściany jednego budynku, jedne samotne drzwi były przy osobnym budynku.

Może i sam Kuro, nie owijając w bawełnę czy inne zawijki stosowane w Shigashi, był pizdą. Tak jednak, nie był aż tak głupio jak mogłoby się wydawać! Skoro był w stanie ogarnąć sobie jakąś obstawę, jakiej jakości trudno powiedzieć. Ale jakąś na pewno! To spodziewał się tego, że ktoś może chcieć go znaleźć. Albo była to po prostu typowa obstawa w jego zawodzie, jakikolwiek by to nie był biznesmen.

---

Kentarō Kenta

[͏͏͏͏Αkira͏͏͏͏]

Wyszedłszy z swojego lokalu chodzę tak od baru do baru, myśląc sobie o tym Kuro zasranym, przypominając też sobie jego twarz, bo to wcale takie oczywiste nie jest, żebym go pamiętał! Jego żonkę sobie zapamiętałem, ale jego kruczej mordy to tak średnio, nie ma na co patrzeć. Za którymś razem, kiedy w kółko wizualizuję sobie w głowie jak chciałbym to rozegrać, wpadam na pomysł i kupuję butelkę jakiejś podłej wódki i wylewam połowę jej zawartości gdzieś w krzaki, biorę też łyka, ale nie połykam tylko przepłukuję usta i wypluwam, żeby mi z paszczy jebało. Trochę się też polewam po ubraniach, żeby te też nie uderzały najświeższym zapachem lawendy tylko alkoholem i to jeszcze takim z tych niższej klasy.
Czy to był zajebisty plan? Kurwa, no jak! Skoro ja go wymyśliłem to powinien taki być i się kurewsko zdziwię jeśli nie wypali. Wiadomo, Kuro pewnie będzie chodzić jak na szpilkach, nie biorę go za byle debila, który by nie przewidywał napaści ze strony rodziny Aiko, na pewno się spodziewa. Dlatego trzeba tak się zaprezentować, żeby się nie spodziewał ataku tylko pijanego chłopa, który kojarzy go z wesela.
Nie ograniczam się tylko do terenów Feniksów, ba, raczej je tak powierzchownie przeszukuję, raczej skupiam się na tych innych regionach miasta. Nie można przeciwnika lekceważyć, to na pewno.
I tak sobie chodzę od baru do baru, śpiewając pod nosem jakieś pijackie melodie, które zasłyszałem w Daimyo aż tu nagle on! Skurwiel! Nie junior bo chuj wie, czy jego stary też cechował się typowym dla szczurów ludzkich skurwysyństwem. Po prostu skurwiel.
Ale, tak jak myślałem, nie jest sam, obstawę sobie wynajął skurwysyn. Jeden miał włócznie, drugi tylko płaszcz, więc pewnie są dobrze zbilansowani i jeden nawala z dystansu a drugi szarżuje do przodu na blisko. Kurwiska. Ubrałbym kastet, ale wiem, że nie jest to dobry pomysł, zdradziłby on moje intencje, a to nie o to w tym chodzi, chujowo, żeby się tak spalić po takim upodleniu, strasznie śmierdzę. Zanim wchodzę w uliczkę, pomyślałem też nad kolejnym planem, który również mógłby zadziałać, też wydaje mi się może nieco sensowniejszy? Chuj wie! W każdym razie odchodzę na bok, składam pieczęci i zmieniam swój wygląd na żebraka, który czasem przychodzi z jakimiś fantami do Daimyo, żeby zdobyć trochę ryo. Zapach wciąż powinien pozostać, śmierdzę więc tak jak poprzednio, co jeszcze mocniej podbija wiarygodność i idę w końcu, zataczając się i śpiewam pijacko:
- PIERWSZAA PANNA Z RYUZAKUU ZAAWSZE RADA IŚĆ NA SIANO, DRUGA PANNA DAJE CHŁOPOM TYLKO RANO, TRZECIA PANNA NIE MA ZASAD, ZAWSZE ŁASA NA KUTASA – przyśpiewuję, wystarczająco głośno, żeby dać o sobie znać, ale też nie jakoś nienaturalnie, skupiam się jednak, żeby się rozglądać i szukać wzrokiem tych, których śledzę i zataczam się jak to na pijusa przystało.

Techniki

Nazwa

Henge no Jutsu

Ranga

E

Pieczęci

Pies → Świnia → Baran

Zasięg

Na ciało

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny (+1/2 na turę)

Statystyki

Siła

---

Szybkość

---

Wytrzymałość

---

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Technika kamuflażu, dzięki której użytkownik może przybrać wygląd znajomej osoby lub obiektu, maksymalnie odbiegającego o 1/3 rozmiarami od użytkownika. Skuteczność iluzji zależna jest od tego, jak dobrze znamy wygląd danej postaci - im mniej znamy daną postać, tym stworzona przez nas iluzja jest mniej dokładna i łatwiejsza do przejrzenia. Dodatkowo technika nie wpływa na zmianę naszego głosu. Podczas używania techniki chakra użytkownika pozostaje niezmieniona, przez co sensorzy i ninja posiadający Doujutsu z łatwością przejrzą przygotowany fortel. Henge no jutsu zostaje przerwane po zranieniu lub uderzeniu użytkownika, a także w chwili mieszania chakry do jakiejkolwiek innej techniki. Również sięganie po ukryte pod iluzją bronie, tudzież przedzieranie się w tłumie prowadzi do przerwania jutsu.

Chakra: 105%-5%=100%

[Ai]

Misja C - Higashi Akira
"Rogate Ranczo"
6/14

Akira kontynuował swoje poszukiwania, a nawet obrał konkretną taktykę, zwaną w kręgach szpiegowskich "na zachlejmordę"! Starał się jak najbardziej upodobnić do schlanego gościa, nie tylko swoim zachowaniem i aromatem alkoholu z otworu gębowego ozdobionego potężną szczęką, ale też i marnując napój, przez niektórych zwany napojem bogów, poprzez rozlanie go na swoje odzienie! Chwała tym bogom, którym był wierniejszy, o ile jakimkolwiek był, że nie miał na sobie takiego przepięknego kimona jak w dniu wesela córki Kenty! Wtedy, przynajmniej bóg pieniędzy byłby co najmniej zły! Ale nieistotne, aromatyzowany był jak należy, to też nie rzucał się w oczy jako ktoś "porządny szukający Kuro by obić mu ryja".

Widząc natomiast swój cel, oraz towarzyszącą jemu parkę, która raczej na pewno go nie spostrzegała, a nawet jeśli, to Kuro nie skojarzył go z żadnym potencjalnym zagrożeniem... No. Widząc swój cel, postanowił za nimi podążyć, oczywiście. Choć życie w Shigashi nauczyło go wielu rzeczy, przynajmniej jakichś musiało. Jedną z nich zaprezentował, nie wchodzić uliczki nie będąc do tego przygotowanym. Dzięki swojemu henge wyglądał jak... w sumie nie wyróżniał się. Dla niego twarz była znajoma, ale nikt inny nie byłby w stanie poznać kim jest ten żebraczyna, może Mimitsu czy innymi pracownikami Daimyo. Śpiewał jedną z bardziej znanych pijackich pieśni, chwiejąc się to tu, to tam. I sobie żył, jak szanujący się obywatel Shigashi!

Czy ktoś go słyszał? Był na tyle głośny, że raczej nie było innej opcji! Czy ktoś postanowił zareagować? To już inna sprawa. Ludzie na tyle przywykli do takich pijackich wyczynów, że nikt nie zwracał na niego uwagi. Natomiast sam mógł usłyszeć, w sumie. Zza każdych z trzech widzianych drzwi "coś". Za jednymi odbywała się definitywnie jakaś kłótnia, pewnie małżeńska. Trudno było odróżnić poszczególne słowa, ale na pewno darł się chłop, darła się baba. Za drugimi drzwiami jakieś rozmowy dwóch, może trzech osób. Z kolei zza tych "samotnych" nie było słuchać rozmów, ale czasem coś trzasnęło, czemu towarzyszyła losowa "kurwa", i takie tam.

---

Kentarō Kenta

[͏͏͏͏Αkira͏͏͏͏]

Jeślibym zalał swoje najdroższe kimono to pewnie ja bym uznał, że chuj, kupię sobie nowe, choć bałbym się gniewu Mimitsu, to ona mi je wybrała wieki temu i by się wkurwiła, gdybym jej powiedział, że zalałem je wódą, żeby upodobnić się do żebraka. Najpierw, że wyjebałem pieniądze w błoto, a później za niesamowitą głupotę tego planu. Ha ha! Ale za to ją też kocham, dba o mnie w tych sektorach życia, które ja mam w dupie. Może dlatego, że ona o nie dba, przez co nie czuję bolączki z nimi związanej, ale chuj w to!
No ale dobra. Wchodzę do tej uliczki, odgrywam żebraka, wcielam się w postać jak jebany Reonarudo Dikapurio, a tu co?! Dupa wielka, gdyż ci trzej zawadiacy schowali się w którymś z trzech budynków. Ale spokojnie, na to też mam swój plan? Wielkie mięśnie mam nie dlatego, że po prostu ćwiczyłem dla siebie, ale żeby mogły utrzymać mój wielki jak sklep łeb! Choć jednak nie! Myślałem, żeby się sklonować i po prostu wbić na pałę do trzech pokojów jednocześnie, lecz gdybym teraz użył techniki klonowania to mój kamuflaż zrobiłby pa pa! Tak więc zastanawiam się, śpiewając tak i podrygując pijacko, ale ostatecznie wybierając ostatnie drzwi, kierując się najlepszym przeczuciem pod słońcem i w całym Shigashi – czyli kurwa moim!
Podchodzę pod drzwi, bekam i napieram na nie swoją siłą, krzycząc:
- Kierowniku, poratowalibyście kurcze pieniążkiem, jeść mi się chce, spać gdzie nie mam… – Mówię specjalnie chrapowatym głosem, jakby jakimś cudem Kuro zapamiętał moją tonę głosu, no i żeby lepiej odgrywać pijaczyne. Wpadam do środka, jeśli mi się uda i zataczam się, w rzeczywistości rozglądając się czujnie po całym otoczeniu, ale głównie po ludziach. Ważne jest, żebym zidentyfikował Kuro albo chociaż tych jego koleżków – mord może nie widziałem, ale po płaszczu czy włóczni powinienem poznać. Wiem, że walka z trzema naraz będzie kurewsko niewygodna, ale co poradzić, nie w takich okolicznościach spuszczało się już wpierdol! Jak tatko mówił, nie ilość debili do pobicia a obwód bica jest ważny!

[Ai]

Misja C - Higashi Akira
"Rogate Ranczo"
7/14

Każdy może poczuć ten zawód, kiedy cały włożony aktorski trud nie pozwala odebrać statuetki za najlepszy występ teatralny we wszystkich prowincjach - Osukaaro, podobne uczucie zapewne towarzyszyło Akirze, kiedy ten dotarł do upragnionej uliczki w poszukiwaniu jego celu. A postronni zapewne myśleli, że skierował się tam by załatwić swoje potrzeby fizjologiczne, jak to mówią, toaleta Twoja, tam gdzie pęcherz Twój. Albo to było coś o domu? Nieistotne. Ważne, że do tej zasady stosowało się zaskakująco wiele osób w Shigashi, głównie tych z marginesu, albo zachlanych do tego stopnia, że i tak było im wszystko jedno.

Oczywiście, pojedyncze porażki nikogo ściągnąć na dno nie powinny, tak też i nie stało się z niebieskim olbrzymem! Który postanowił spróbować swojego szczęścia wybierając jedne z trzech drzwi. Może kierował się instynktem, może wybrał przepiękny ślepy traf? Niezależnie od przyczyny podjęcia decyzji, wszedł do środka dalej odgrywając rolę gentlemana w potrzebie. Żywieniowej, alkoholowej, nieistotne. Każda potrzeba jest tą pierwszego rzędu, jeżeli odpowiednio przyciśnie.

Ale co zrobić chciał, to zrobił. Mógł w środku zauważyć dwie osoby, oceniając po płaszczach, te same osoby, które wcześniej widział z Kuro, po twarzach trudniej jest to określić, bo tego duetu widział jedynie plecy. No i jeden z duetu miał włócznię. Co dawało kolejną podpowiedź. W każdym razie, no właśnie, była już wspomniana dwójka. Nie było Kuro, albo o sam poszedł do innego budynku, ale bo też gdzieś tu jest. Bo w sumie. Poza tym duetem, w pomieszczeniu znajdowały się jakieś skrzynie, różnych rozmiarów. Jedna z nich była rozwalona, przy niej leżały jakieś tkaniny. Czyżby to był biznes Pana Skurwola? Mniejsza. Samo pomieszczenie było, nazwijmy to, główną halą. Tak ze dwadzieścia metrów w każdą stronę, oceniając oczywiście na oko. Poza tym, chcąc nie chcąc, dało się zobaczyć, że kilka sztuk drzwi i tutaj jest.

-Wypierdalaj - Wymowne słowa od Pana z Dzidą, który skierował swoje kroki do Akiry, jeszcze nie sięgając broni, choć on był bliżej. Może już to było z pięć-sześć metrów, jakby w przypadku problemów językowych, chciał też "grzecznie" gestykulować co miał na myśli. Generalnie ten "gentleman" był niższy niż najprawdziwszy niebieskowłosy, miał tak na oko oceniając około 180cm. Druga osoba stała przy rozwalonej skrzyni, jakieś piętnaście metrów od drzwi, którymi wszedł nasz Bohater. Opatulona płaszczem, to też ciężko było o niej cokolwiek więcej powiedzieć na ten moment. Choć gdyby jednak zamierzał się bardziej przyjrzeć tej osobie, to mógłby zobaczyć, że spod płaszcza wystają długie, złote włosy. Albo zadbany mężczyzna, albo urokliwa (lub nie) kobieta.

---

  Ukryty tekst

KP Drugiego NPC:

IMIĘ:
PŁEĆ: NieFacet
WZROST | WAGA: 170 / 53

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst