Bar "Izarantu"

[Teien]

84/67+
Misja Rangi B A miało być tak pięknie, jednak skończyło się prawie pięknie... Zacznijmy od Shigeru, który miał co robić, gdyż naprzeciw niego stała kobieta, właściwie to prawie pół żywa czy przytomna. Szybka utrata krwi doprowadzała do tego wszystkiego. Brunet czym prędzej zgiął nogi w kolanach i wybił się do tyłu, wcześniej jeszcze łapiąc za shurikeny, który trzymał w kaburze. Na nieszczęście dla drewnianego chłopca przeciwniczka jeszcze potrafiła się ruszać, powoli podniosła dłoń i wycelowała w swój cel. Metalowe gwiazdy miały sprowadzić śmierć na przeciwniczkę, pomknęły z impetem rozcinając coraz to kolejne warstwy powietrza na swojej drodze, były już metr od niej, kiedy to dłoń kobiety zaiskrzyła i nagle wystrzelił z niej promień z Raitonu, przypominający elektryczny miecz lub włócznię. Wszystko to działo się w mgnieniu oka, Shigeru mógł poczuć ukłucie w prawym barku, lecz zaraz to przerodziło się w soczyście krwiożerczy ból. Oparzenia, bar przebity na wylot, dosłownie wybita dziura.
Natsu wszystko widział ze swojego wachlarza, chyba nie mógł uwierzyć w to co się właściwie dzieje, jednak prawda była taka, że jego kompan ostro oberwał. Zaraz to zasłona dymu zeszła kompletnie, bowiem rozdarta pozostałość przez technikę raitonu odsłoniła jak shurikeny wbijają się kolejno dwa w łeb kobiety dwa w klatkę piersiową. To chyba Cie uratowało, tak to właśnie mógł powiedzieć teraz Yuki do Senju. Lecz nie tylko to! Bowiem wycieńczenie i rana wzięły chyba górę lub sam ból, sprawiając, że nie wycelowała odpowiednio, jedynie lub raczej aż sam bark został przebity. Zaraz wiązka elektryczności zniknęła, a krew trysnęła na jej pożegnanie na ziemię. Wielcy wojownicy potrafili zdusić w sobie ból, jednak efekty uboczne rany już nie... To czekało też i drewnianego człeka. Rana jest poważna do tego stopnia, że jeśli walka się przeciągnie, zemdleje lub nawet i umrze. Ból na pewno również w jakimś stopniu przeszkadza, nie mówiąc o utrudnieniach składania pieczęci.
Wtedy jakieś 30 metrów od truchła dziewczyny pojawił się mężczyzna z jej drużyny. Wyskoczył z ziemi i dostrzegł druzgocący go obraz, prowadzący do istnej furii, czym prędzej wykonał jedną pieczęć, a za jego plecami powstał błotny smok, który zaraz otrzymał rozkaz ataku! Kierował się oczywiście na Shigeru. Natomiast on sam stał dalej w danym miejscu, wykonując kolejną technikę... Najwidoczniej uparł się na Senju...

___

Sytuacja:

-Shigeru - możesz chodzić, jednak sprawia Ci to problem, nie tak duży jak składanie pieczęci czy w ogóle ruszanie ranną ręką, jednak problem jest wywołany bólem i ciągłym krwawieniem. Wiesz gdzie jest mężczyzna, wiesz że leci na Ciebie smok, który ma do Ciebie jakieś 30-35 metrów. Jednak dotrze do Ciebie szybko, więc trzeba coś wymyślić.
-Natsu - widziałeś wszystko co się dzieje. Jesteś aktualnie dokładnie przy Shigeru. Smok ma również identyczną odległość do Ciebie. No ale Ty nie jesteś ranny.


//Pytanie no to gygy huh xD Mogą być błędy, no ale nie lubię już o takich godzinach pisać postów, a zwłaszcza kiedy jestem zmęczony

[Shigeru]

Jak to się mówi, co się upiecze to nie uciecze i to znane i powszechne powiedzonko dokładnie obrazowało to co się właśnie wydarzyło. Mój manewr z przygotowanym Kawariami udał się znakomicie i gdy czarna pantera mnie zaatakowała, tak na prawdę powaliła kłode drewna i to na ten nieożywiony przedmiot spadła cała Raitonowa furia kobiety. Sam z kolei pojawiłem się tuż przy niej i nim ktokolwiek z nas zdążył cokolwiek powiedzieć, oboje przepuściliśmy atak. Ja odskoczyłem gwałtownie do tyłu, wypuszczając w powietrze kilka Shurikenów, a moja przeciwniczka z kolei uniosła dłoń i następnie z jej palca wystrzeliła skondensowana wiązka Raitonu która jak wściekły pies wgryzła mi się w ramię. Trudno mi powiedzieć co w tamtym momencie poczułem. W pierwszej chwili zaskoczenie, dziwne ukłucie, które nagle przerodziło się w przeszywający ból. W tym momencie nie byłbym w stanie rzucić pod odpowiednim kątem shurikenami, dlatego też dobrze się stało, że posłałem je chwilę wcześniej. Broń trafiła swojego celu i tym samym kobieta padła martwa i na moje szczęście technika została przerwana.
Ustałem lądując na ziemi i spoglądałem na to, jak przygwożdzona kobieta moją techniką, pada martwa z wystającymi shurikenami z klatki piersiowej i z głowy. Śmiertelne ciosy, które zakończyły jej żywot i tym samym przedłużyły mój własny. Szybki rzut oka na ranę spowodowało, że zrobiło mi się słabo, ale nienawistny ryk mężczyzny, najpewniej jej brata, skutecznie odwróciło moją uwagę od mojego skażenia raną. Wcześniejszy okrzyk Natsume niespecjalnie dotarł do moich uszu co było wywołane otrzymanymi obrażeniami, teraz jednak mogłem spoglądać na to, jak w moją stronę mknął błotnisty smok. Intencje mężczyzny jak dla mnie były jasne - chciał mnie rozszarpać na strzępy.
- Natsume.. spróbuje powstrzymać tego smoka... mam jeszcze trochę chakry, resztę... muszę zatrzymać.. na załatanie tego krwawienia... najpierw jednak smok. Ty zajmij się tym gościem... Zdejmij go w końcu - zwróciłem się do kompana z którym wspólnie stawialiśmy opór tej dwójce.
Złożyłem pieczęć, a następnie na drodze błotnistego smoka zaczęły wyrastać drewniane bale. Niszczyły one strukturę smoka na całej jego trasie podróży. Oprócz prób jego stłamszenia, również miały za zadanie blokować i czynić dosłownie wszystko to co uniemożliwiało mu dostanie się do nas. 30 metrów było niewielką odległością na przestrzeni której zamierzałem zniszczyć kompletnie ten twór. Miałem nadzieję, że moje zdolnosci klanowe ku temu wystarczą. Gdyby jednak okazało się, że odległość była zbyt bliska (7 -9 m), a błotny smok nadal istniał, zwyczajnie zmieniam taktykę i przelewając chakrę do stóp wbiegam na ścianę areny i stamtąd kontynuując swoją podróż staram się trzymać błotnistego smoka na dystans.

Nazwa

Mokuton no Jutsu: Reberu Ei

Przedostatnia z rang Mokutonu. Możliwości kontroli drewna stają się jeszcze większe: przede wszystkim, shinobi może wytwarzać bardzo wytrzymały materiał, który ciężko uszkodzić - i nawet przy tym nie męczy się znacząco. Zasięg jest imponujący, tak samo możliwości tworzenia elementu. Dodatkowo kontrola natury stoi na wyższym poziomie niż wcześniej. Tutaj można zająć się nawet czymś tak zaawansowanym, jak zmuszenie całego drzewa do przeniesienia się w inne miejsce.

Wytrzymałość

Kontrola Chakry + Siła

Zasięg

Brak Skupienia

60 metrów

Pełne Skupienie

240 metrów

Wielkość Max.

Szerokość

16 metrów

Wysokość

40 metrów

Długość

40 metrów

Koszt Chakry

4% na turę

[Natsume Yuki]

Dobra, czyli wychodziło na to że pierwszy przeciwnik w końcu pożegnał się z życiem. Dobry prognostyk na dalszą część... chociaż, trzeba pamiętać że istnieje duże prawdopodobieństwo, że kobieta była w jakimś stopniu połączona ze swoim kompanem (siostra? A może ukochana?), więc jej śmierć może być dla niego ciosem... i może przestać myśleć racjonalnie. A takie rozwiązanie sprawy jest z jednej strony dobre, a z drugiej... dość niebezpieczne. W końcu o ile można się domyślić, że w przypływie furii najpewniej wykona nieprzemyślany atak w któregoś z nich, istnieje kilka zmiennych, które mogą wpłynąć na wynik... Chociażby to, kto będzie celem, oraz jak bardzo zaślepiony gniewem będzie wróg. No, najpewniej zobaczymy w najbliższej przyszłości...
... tyle, że dopiero teraz Natsu się zorientował, że Shigeru został raniony przez kobietę. Młodzieniec aż zamrugał z zaskoczenia, patrząc na trzymającego się za przebity bark kompana. Cholera, kiedy ona zdążyła to zrobić!? Nie spodziewał się, że ciężko ranna shinobi będzie w stanie jeszcze wykonać tak silną technikę, i to na tyle celnie, by zranić oponenta, który - jakby nie patrzeć - pojawił się w pobliżu dość nagle. Na szczęście jednak nie było to na razie na tyle poważne, by powalić jego kompana. Natsu kiwnął lekko głową. Ci Senju to naprawdę twardzi zawodnicy. Musiał przyznać, że teraz się cieszył że to właśnie on był jego kompanem w tej mordowni.
-Shigeru! Jak poważna jest ta rana? - krzyknął z wysokości wachlarza, spoglądając na mężczyznę. Zanim jednak otrzymał odpowiedź, obaj usłyszeli krzyk pełen rozpaczy wymieszanej z wściekłością, a następnie ujrzeli drugiego przeciwnika, stojącego nieopodal i wykonującego jakąś technikę, która stworzyła wielkiego, ziemnego smoka. Szlag. Niedobrze. Wyglądało na to, że Shigeru nie jest w stanie zbyt dobrze teraz ruszać ramieniem, więc składanie pieczęci może być problematyczne. A to coś poruszało się dość sprawnie... Może później trochę pożałuje tego, co planuje teraz zrobić, ale lepiej to zrobić we dwójkę już PO walce, prawda?
-W porządku, Shigeru - powiedział z uśmiechem w kierunku kompana, lecz w jego oczach nie było wesołości. Wciąż była ta sama pustka, która pojawiła się przy wejściu na arenę. - Postaraj się mnie nie trafić. Postaram się go trochę spowolnić, żebyś zdążył z obroną. A sam gość... jest mój. Albo on, albo ja... Dwa razy mi nie ucieknie.
Z tymi słowami Natsu ruszył na wachlarzu w kierunku przeciwnika, wyciągając z niego najwyższą prędkość jaką tylko mógł. Przy okazji złożył pieczęć, by aktywować swoją technikę klanową. No, to teraz pisząc ogólnie - skoro wróg skupił się na Shigeru, Natsu powinien móc na spokojnie lecieć w pobliżu smoka. W takim przypadku aktywuje umiejętność pasywną, by zacząć zamrażać błoto, wchodzące w skład smoka. Może nie zatrzyma go to całkowicie - tak wysokie jego umiejętności jeszcze nie były - ale powinno być na tyle mocne, by pozwolić Shigeru wykonać jego techniki - tym bardziej, że dzięki ruchowi samego Yukiego jest on w stanie objąć większy obszar smoka. Stara się też tak kierować wachlarzem, by nie zostać trafionym przez techniki Senju, a także stara się odpowiednio szybko reagować na ewentualne ataki w jego kierunku. Gdy już będzie na odpowiedniej wysokości (czytaj: niewiele nad przeciwnikiem), obniża pułap lotu i stara się wykonać uderzenie z powietrza, celując w głowę oponenta. Dlaczego obniżył pułap? Chciał w ten sposób ograniczyć czas trwania opadania, żeby nie wystawić się na ataki użytkownika Dotonu. Wiedział z doświadczenia, że ataki z powietrza nie mają sensu z dużych wysokości. Teraz większość jego ruchów nastawiona jest na ofensywę. No, na zabicie, by być precyzyjniejszym. Stara się jednak pozostać na tyle czujnym, by być w stanie reagować na ataki i kontry, i samemu być gotowym na ewentualne uniki.

  Ukryty tekst

[Teien]

87/67+
Misja Rangi B Bam bam bam... walka trwała, dwójka użytkowników turbo pasywek zaatakowała! Natsu podczas tego ataku zbliżał się również do przeciwnika który kontrolował ów smoka. Był w połowie drogi czyli 15 metrów od niego, kiedy to błotnista bestia zaryczała, a następnie upadła na ziemię powodując, iż wszelaki pył i kurz wzniósł się w powietrze. Wtedy Shigeru został zasłonięty lub raczej oddzielony przez tą zasłonę. Cóż, twór nie był mały więc całość uniosła się na dobre 5-6 metrów. Dodatkowo jest szeroka na 4-5...Senju nie musiał się więc nigdzie ruszać, jednak poprzez ruszanie ów ranna ręką sprawił, że więcej krwi zaczęło lecieć. Cóż, zaczyna Ci to sprawiać problemy, nie widzisz już tak dobrze, delikatne mroczki przed oczami, twarz zalana potem, oddech stawał się ciężki. Pora zatamować ranę lub zrobić coś by nie ruszać się zbytnio. Ściana kurzu opadnie za 2 tury. Natomiast co się działo u Natsu, no cóż, ten miał atakować już prawie używać swojej techniki, lecz nagle przeciwnik wykonał specyficzną pieczęć i zapadł się pod ziemię.

______

Natsu - 30-35 metrów do Shigeru (tam gdzie ostatnio go widziałeś). Nie wiesz gdzie jest przeciwnik, a także nie wiesz gdzie jest Shigeru (wiesz gdzie był), jeśli tylko się odwrócisz bowiem zasłania go ściana kurzu itp.
Shigeru - słabniesz, a przy tym ruchu ręką chyba sobie poprawiłeś... Bowiem rana zaczęła mocniej krwawić, na pewno wcześniej tętnica była nadcięta, to teraz na pewno z niej cieknie tyle krwi. Wiedziałeś gdzie leci Natsu, jednak nie wiesz gdzie dokładnie jest, nie wiesz że koleś zniknął, gdyż zniknął on po tym jak smok upadł.

[Natsume Yuki]

No, Natsu, postaraj się, chłopie, już niewiele... Udała się ta cholernie trudna część, związana z rozwalaniem smoka. Czyli udało się chociaż odrobinę odroczyć to, co mogło się skończyć wyjątkowo tragicznie dla jego kompana. Ten ziemny smok był cholernie niebezpieczny... pokazywał też, z jak silnym przeciwnikiem zostali zmuszeni się zmierzyć. Chłopak miał prawo podejrzewać, że zmęczenie i nerwy w końcu wezmą u przeciwnika górę... i popełni błąd, który skończy się dla niego tragicznie.. Tylko trzeba też uważać, by samemu nie popełnić błędu. Należy się go pozbyć teraz, bo jak tak dalej pójdzie, to w końcu uda mu się dorwać osłabionego Shiga.
Już się do zbliżył do wroga i miał zaatakować. Zadać ostateczny cios... lecz ten wykonał wtedy pieczęć i zniknął pod ziemią. Szlag! To oznacza, że...
-SHIGERU!! JEST POD ZIEMIĄ!! UWAŻAJ!! - ryknął na całe gardło, starając się tak zmodulować głos, by przebić huk panujący wokół. I gwar publiczności, która zapewne teraz doskonale się bawiła. Ludzie wypruwają sobie żyły, a ci... ech, szkoda słów. Ale wróćmy. Do diabła, przeciwnik ma teraz szansę zaatakować Shigeru, nie pozwalając Natsu zaingerować, bo ten nie był pewien gdzie jest jego towarzysz... Do diabła! Do diabła, do diabła, DO DIABŁA! Natychmiast zawrócił, lecąc najszybciej jak potrafił w kierunku, w którym ostatnio widział młodego Senju. Wykonał przy tym technikę Ensho no Kaze, by rozwiać nieco dym - miał nadzieję, że dzięki temu będzie mógł chociaż trochę rozpoznać położenie sojusznika.
I teraz ważne. Jeżeli udało mu się zauważyć Shigeru, ostrzega go krzykiem i wytwarza pod nim wysoką, grubą lodową wieżyczkę (minaret czy cuś), tak, by był bezpieczny od ataków Dotonowych (i by móc go zgarnąć na wachlarz, żeby się podleczył). W razie potrzeby jest w stanie nawet nadmrozić ranę (przy zgodzie Senju, oczywiście) by zastopować krwawienie.
Jeżeli zaś nie zdoła zobaczyć kompana, kontynuuje lot, wypatrując Shigeru (i przeciwnika, który zapewne gdzieś tam jest), i gdy w końcu mu się to uda, stara się swoimi umiejętnościami klanowymi wspomóc go na wszelkie sposoby, by umożliwić mu ucieczkę (i doprowadzić do tego, co opisałem wyżej) - czytaj, postawić ścianę między nim a przeciwnikiem, zablokować oponenta, nawet może go przebić jakimiś lodowymi kolcami - wszystko, byle tylko uratować kompana.
I niezależnie od tego, co się w końcu wydarzyło, próbuje też trzymać rękę na pulsie i unikać ewentualnych ataków na jego osobę - odloty, zeskok z wachlarza, odbijanie pocisków (w miarę możliwości) - ogólnie, defensywa i pomoc.

  Ukryty tekst

[Shigeru]

Strach powoli zaczął wkradać się w moje ruchy, zwłaszcza wtedy gdy ujrzałem pędzącą na mnie Dotonową kreaturę zdolną zmiażdżyć mnie bez wahania. Rana, którą otrzymałem sprawiała mi co raz większe problemy sprawiając, że zazynałem odczuwać co raz większe osłabienie. Doceniałem jednak w tej chwili te wszystkie treningi jakie ponosiłem w celu podniesienia swojej wytrzymałości i siły. Dzięki temu nadal mogłem funkcjonować. Nie najlepiej, ale zawsze i co najważniejsze - nadal skutecznie. Zwłaszcza, gdy działania jakie wraz z Natsume podjęliśmy, przyniosły pierwsze efekty zatrzymując, a następnie niszcząc skalnego smoka. Dym i kurz jaki powstał z tego spowodował, że w moje serca wlała się ulga jak i odrobina spokoju. Jednak tylko na chwilkę.
Natsume, który unosił się nad tym całym kłębowiskiem darł się wniebogłosy właśnie w chwili, gdy smok się rozpadał, dlatego też dopiero po chwili dotarł do mnie sens jego słów, który spowodował że serce znowu mi szybciej zabiło, a po plecach przebiegły mi ciarki. Przeciwnik był pod ziemią i lada chwila mógł mnie wciągnąć bądź uczynić coś znacznie gorszego - wyskoczyć i poderżnąć mi gardło. Strach, który zdążył zelżeć znowu uderzył, a ja na dosłownie sekundę zamarłem zastanawiając się co uczynić. Zostać i walczyć? Czy się wycofać i przygotować do walki.
Stan mój nie był najlepszy dlatego też postanowiłem specjalnie nie ryzykować. Znajdowałem się obok pozostałych kawałków pociętych bali drewna, które odsłonił dym. Było ich wystarczająco odpowiedniej wielkości do przygotowania podmiany. Wybrałem jeden z tych kawałków, znajdujących się po mojej lewej stronie, w miejscu obok którego leżało ciało młodej kobiety. Nie bez powodu wybrałem ten fragment. Wiedziałem, że jestem celem mężczyzny i że nie odpuści mi z tego względu, że pozbawiłem kobiety życia. Miałem jednak podstawy do tego, żeby sądzić iż nie ośmieli się on zbrukać w żaden sposób ciała swojej ukochanej jakąś techniką obszarową. Dlatego też w momencie gdyby mnie zaatakował, to przygotowane Kawariami no Jutsu powinno mnie więc podmienić z kawałkiem beli drewna w chwili, gdyby przeciwnik mnie zaatakował w jakikolwiek sposób.
Nie chciałem jednak pozostawać bierny. Zdawałem sobie ogromną sprawę z mojego nieciekawego stanu. Natsume znajdował się wciąż daleko dlatego nie mogłem w tej chwili liczyć na jego pomoc. Dlatego też sam musiałem atakować. Nowe miejsce znajdowało się niecałe 5 metrów dalej, dlatego też gdyby przeciwnik zmusił mnie do podmiany, z nowego miejsca natychmiast formuje pieczęć ptaka i z ziemi wystrzeliwują w przeciwnika dookoła niego pięć skalnych pocisków z zamiarem jego przebicia. Przeciwnik w czasie wychodzenia z ziemi, nie powinien być w stanie sformułować jakiejkolwiek techniki, a już na pewno podmiany, niemniej jednak tym razem zamierzałem być ostrożny, dlatego też w przypadku gdyby przeciwnik pojawił się ponownie obok mnie w jakikolwiek sposób to przyjmuje pozycję bojową stylu walki Goken, z zamiarem stawienia mu czoła. Nie było w tym momencie możliwości zastanawiania się co by było lepsze, dlatego gdyby tylko zamierzał we mnie czymś wystrzelić, oczywiście odskakuje na bok wykonując unik, gdyby jednak oponent zamierzał skonfrontować się ze mną przy pomocy Taijutsu, to wykonuje szybki półobrót z zamiarem wykonania silnego uderzenia nogą, nie chcąc w żaden sposób nadwyrężać w tej chwili ramienia.

Nazwa

Kawarimi no Jutsu

Pieczęci

Tygrys → Świnia → Wół → Pies → Wąż

Zasięg Max.

30 metrów

Koszt

E: 5% | D: 4% | C: 3% | B: 2% | A: 1% | S: 1% | S+: 1%

Dodatkowe

W pobliżu musi się znajdować przedmiot możliwy do podmienienia

Opis Kolejna pomocna technika, która niejednokrotnie może uratować życie. Otóż jest to technika podmiany która pozwala w momencie ataku podmienić nasze ciało z zawczasu przygotowaną podmianą z beczką, kłodą bądź innym przedmiotem który znajduje się luźno na powierzchni oraz rozmiarami jak i wagą nie przekracza ½ naszego ciała. Kolejnym ograniczeniem techniki jest świadomość nadchodzącego ciosu. Użytkownik może podmienić się tylko w momencie gdy widzi nadchodzący atak. Wtedy tuż przed zadaniem ciosu następuje podmiana i nasze ciało zajmuje przedmiot wcześniej przez nas wybrany do podmiany.

Nazwa

Doton: Doryūsō

Pieczęci

Ptak

Zasięg Max.

10 metrów

Koszt

E: 8% | D: 8% | C: 5% | B: 5% | A: 3% | S: 2% | S+: 2% (od kolca)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Ofensywna technika Dotonu niskiej rangi. Polega ona na wytworzeniu włóczni/kolców z ziemi, które wbijają się w ciało przeciwnika. Choć techniki można stosować ofensywnie, można też czasem się nią bronić. Dużym plusem tego Jutsu jest to, że kolce mogą wyrastać ze ścian, ziemi, skał. W zasadzie ze wszystkiego, wystarczy, żeby miało to kontakt z ziemią. Wystarczy jednak uderzenie o sile 40 bądź Jutsu D i z naszych kolców zostanie tylko proch...

Nazwa

Konoha Gōriki Senpū

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Znajomość Konoha Senpū

Opis Użytkownik obraca swoje nogi w niezwykle szybkim tempie. Jest to bardzo silne jutsu. Aby je wykonać trzeba być niesamowicie szybkim i mieć sprawne nogi, które potrafią zadać ból. Sama technika jest niezwykle trudna do odparcia, a i bezpośredni cios potrafi wykluczyć przeciwnika z walki.

SIŁA 60
WYTRZYMAŁOŚĆ 70
SZYBKOŚĆ 50 | 60
PERCEPCJA 50 | 60
PSYCHIKA 40
KONSEKWENCJA 50


KONTROLA CHAKRY B
STYLE WALKI: Gōken

Ilość chakry: 75%

[Yoichi]

90/67+
Misja Rangi B Akcja nie zwalniała, nie miała nawet zamiaru zwolnić, a wręcz przeciwnie - z każdym uderzeniem serca przyśpieszała zmuszając nie tylko granatowy duet do odcięcia myśli od rzeczy nieprzydatnych, ale także wszystkich innych wojowników, którzy zapewne również walczyli. Wszyscy jednak byli skupieni na swoich celach zupełnie zapominając, że gdzie dwóch się bije tam trzeci korzysta. Los jednak był wyjątkowo łaskawy i dotychczas podstępu nie było ze strony innych oponentów, oprócz bliźniaczej pary.
Przeciwnik zapadł się pod ziemię, a Shigeru natychmiast został ostrzeżony rozdzierającym gardło krzykiem, że mężczyzna ponownie korzysta z ukrywania się. Tym razem znali tą technikę, więc oboje mogli lepiej się przygotować. Przedstawiciel rodu Senju tym razem zadbał przede wszystkim o swoje życie, gdyż zawiązał pieczęci do Kawarimi. Priorytetem było przeżyć, rozsądnie, szczególnie, gdy z każdą sekundą słabniesz, a rana... rana zaczyna mniej boleć, lecz jednocześnie wszystko zaczyna mniej docierać do młodego użytkownika Mokutonu. Powoli jego świadomość była odcinana, obraz coraz mocniej zachodził czarnym filtrem, niczym przez okulary z ciemnymi szkłami. Silne mrowienie pojawiło się w nogach, a w uszach zaczynało piszczeć tłumiąc odgłosy bitwy. Wzrok nieco uciekał na bok, zimny pot pojawiał się na czole, jednak nie po to, by nagle zemdleć były te wszystkie treningi. Wciąż trzymał się na nogach, a adrenalina jednocześnie pomagała i szkodziła. Trzymała w garści umysł młodzieńca dając mu siły do zachowania oczu otwartych, lecz równocześnie wzmagała bicie serca, które bezlitośnie pompowało ogromne ilości krwi z zastraszającą szybkością, co skutecznie wykorzystywał otwór w barku dając upust ciśnieniu.
Natsume w tym momencie postanowił odsłonić pole walki, które zasłonięte było dymem. Technika natychmiast zadziałała i zwiała trochę dym na różne strony odsłaniając pozycję jego kompana. Ułamek sekundy później chłodnokrwisty młodzieniec mógł dostrzec już trzecią sytuację mogącą pozbawić życie Shigeru. Było za późno na tworzenie skomplikowanych wieżyczek. Tym razem jego towarzysz granatowej barwy otrzymał dźgnięcie kunaiem od wyskakującego z ziemi mężczyzny, który wykorzystując ten impet wepchnął ostrze pod brodę zabójcy jego... bliskiej osoby, aż to miało dotrzeć do mózgu, lecz po raz kolejny w tym pojedynku została użyta technika podmiany. Dym zmiany w kłodę, plus przegoniony dym przez Fuuton uniemożliwił Natsume dostrzeżenie gdzie aktualnie znów znajduje się jego kompan, aczkolwiek dobrze widział gdzie jest jego przeciwnik. Shigeru zaś nie widział oponenta, jednak zdążył zapamiętać swoją wcześniejszą pozycję i miejsce, w którym miał się pojawić więc bazując na swoim zamroczonym umyśle postanowił wykonać zamierzoną technikę, wcześniej jednak zareagował jego kolega - użytkownik Hyoutonu, który postanowił wykorzystać lodowe kolce do ataku. Lekko zdezorientowany mężczyzna jednak wciąż miał pełną świadomość, a wzmocniony furią reagował nadzwyczaj sprawnie, dlatego zaraz, gdy zaczął wystawać lód odskoczył tym samym wpadając na nieco źle wymierzone kolce Shigeru. Atak jednak nie był wystarczający, by go zatrzymać. Kolec przejechał boleśnie po jego prawym boku rozrywając skórę, a kolejny kierował się prosto w jego brzuch - z naprzeciwka, lecz ten uderzył pięścią w niego, zanim zdążył ten dosięgnąć ciała i skała skruszyła się. Mężczyzna wykorzystał to i odskoczył do tyłu ciskając celnie w stronę Natsume trzymany w ręce kunai. Chłopak oczywiście uniknął bez problemu nadciągającą broń. Shigeru aktualnie był 9 metrów od przeciwnika, lecz zupełnie nie wiedział gdzie on jest aktualnie, zaś przedstawiciel rodu Yuki znajdował się od niego około 22 metrów. Wtedy to oponent wyciągnął dwa kunaie z notkami, jeden cisnął zaraz z lewej strony Natsume, a drugi nieco po prawej starając się złapać go w kleszcze wybuchu.



Wiedza:
- Natsume - odległość od przeciwnika to ok. 22m, widziałeś, że został ranny, nie wiesz gdzie jest Shigeru.
- Shigeru - odległość od przeciwnika to ok. 9m, lecz nie wiesz zupełnie gdzie on jest.

Stan:
- Natsume - wszystko git. Lekkie zmęczenie intensywną walką.
- Shigeru - przebity na wylot bark, który niesamowicie boli utrudniając skupienie się. Krwawi obficie. Każdy ruch ręką to jak wbicie noża w to samo miejsce. Powoli tracisz czucie w ciele, przed oczami robi się ciemno, zimny pot oblewa cię. Czujesz nieprzyjemne mrowienie, szczególnie w nogach. W uszach piszczy. Zmęczenie walką.

Podliczajcie po każdym swoim poście aktualny poziom chakry bazując na tym jakie techniki udało wam się wykonać. W tym poście Natsuś wykonuje dalej latanie, użył tego fuutonu i swojego KG. Shig zaś kawarimi i doton.

[Natsume Yuki]

Kurde, niedobrze. Przeciwnik najwidoczniej połapał się, że walka tylko z jednym celem, podczas gdy drugi cały czas poluje na jego życie, może być zadaniem nieco problematycznym, dlatego teraz szybko postanowił on zaatakować również latającego obecnie Yukiego. Na szczęście dzięki temu, że był on w powietrzu, nie mógł on wykorzystać swojego swoistego forte, którym był najwidoczniej Doton, lecz wciąż - wybuch notek wybuchowych mógłby go nieprzyjemnie poharatać. A do tego sytuacja Shigeru wyglądała nienajlepiej - Natsu musiał go szybko wziąć w jakieś bezpieczne miejsce, żeby kompan zdołał się podleczyć (i przy okazji chciał zamrozić jego ranę, żeby przestała krwawić). Plus całej tej dziwnej sytuacji był taki, że ich wróg został raniony - co oznaczało, że jego dość duża mobilność powinna zostać ograniczona. Tylko najgorsze było to, że Natsume wciąż nie widział jego towarzysza z rodu Senju...
-Shig, wywinduj się w górę! Pomogę ci! - krzyknął ponownie, po czym skupił się na obronie - tym razem postanowił wykonać kolejne jutsu, które poznał podczas szkoleń na Hyuo. Sięgnął szybko po trzy shurikeny, którymi miotnął od razu w kierunku kunaiów z notkami. Wiedział jednak, że prawdopodobnie na chwilę obecną nie byłby w stanie trafić perfekcyjnie w lecące ostrza - dlatego upewnił się, wspomagając się techniką Fuutonu. Kaiten Shuriken już nie raz mu ratował tyłek, i najpewniej teraz będzie to wyglądało identycznie. Pozostały shuriken mierzy prosto w czubek czaszki przeciwnika - a jeżeli spróbuje tylko odskoczyć, gwiazdka podąży za nim (pozostałe dwie, jeśli nie stracił z nimi kontaktu po zderzeniu z kunaiami, również zmierzają w tamtą stronę). On musi umrzeć. A co później? Kontynuuje lot w kierunku oponenta, zamierzając przybliżyć się do tamtej okolicy i w miarę możliwości - pomóc Shigeru, jeśli ten się gdziekolwiek pojawi, a wróg dalej będzie żyć. Jeżeli Senju go posłucha i postara się wywindować w górę, stara się go osłaniać przez ten czas i zgarnąć na wachlarz, by pozwolić mu się podleczyć (albo nawet pomaga, podmrażając tętnicę by zasklepić ranę). Cały czas wtedy obserwuje nadchodzące ciosy i stara się je skontrować własnymi.
-Shig... postarajmy się... ten skurwiel nie może mieć nieskończonej energii... Zaraz musi paść... a jeśli nie, to sam go zapierdolę...
A gdyby Shig nie posłuchał, kontynuuje poszukiwania, starając się utrzymywać na sobie uwagę wroga. I stara się dobrze kontrować wszelkie ruchy oponenta - czy to odlot, czy zeskok, czy cokolwiek. Muszą to przeżyć. I on, i Shig. Obaj.

  Ukryty tekst

[Shigeru]

Strach o własne życie, a także ciężki stan w jakim się znajdowałem, zmuszał do ostrożnego podejmowania działań które w pierwszej kolejności nie mogły mnie narażać. Kawariami no Jutu, które przygotowałem chwilkę wcześniej po raz kolejny uratowało mi życie. Zgodnie z przypuszczeniami, przeciwnik ponownie obrał sobie mnie za cel i chciał jak najszybciej wywrzeć zemstę za zamordowanie swojej towarzyszki. Osobę trzeźwo myślącą mogła zaskakiwać ta zaciętość. W końcu startując w takim "turnieju" było trzeba się liczyć z śmiercią, nie tracić głowy i próbować wyeliminować w pierwszej kolejności najłatwiejsze cele. Wysnuta dedukcja doprowadziła mnie w sekundę później do smutnej konkluzji. To ja w obecnej chwili byłem najsłabszym ogniwem i to ja próbowałem w obecnej chwili nie stracić głowy. Dosłownie.
Rana którą otrzymałem, a raczej krwawy strzęp który przeszywał mój bark, pulsował nieznośnie choć jeszcze trzeźwo zauważyłem, że ból przestał docierać do mojej świadomości z tą samą intensywnością co przed chwilą. Rosnące zobojętnienie, sztywność mięśni, mroczki przed oczyma i ogólne osłabienie powoli dawało mi co raz silniejsze znaki, że mój stan na prawdę jest krytyczny i muszę coś zrobić bo inaczej wykrwawię się lub najpierw stracę przytomność. Tak czy inaczej, ta druga ewentualność dawała pewność, że skończę martwy nie będąc tego świadom.
Postanowiłem postawić wszystko na jedną kartę i zaryzykować po raz kolejny. Najważniejszy był dla mnie w tej chwili mój stan zdrowia. Dym, który nas otaczał, zasłaniał zarówno mnie jak i przeciwnika. Nie zamierzałem ruszać się ze swojej pozycji. Zamiast tego wszedłem stopami na ciało kobiety i stanąłem na niej, czyniąc z jej martwego ciała ochronę dla samego siebie. Znajdowałem się pośrodku kolców którymi ją przybiłem do podłoża więc miałem jako taki punkt zaczepienia, ochronę która dawała mi chwilę na zajęcie się dziurą w moim barku. Przynajmniej na czas póki nie było widać mnie dalej z odległości Z tych ponurych rozmyślań wyrwał mnie krzyk Natsume, abym spróbował jakoś wybić się do góry skąd mnie przejmie swoim wachlarzem. Przygryzłem delikatnie wargę zdając sobie sprawę z tego, że przeciwnik to też usłyszał i najpewniej będzie próbował temu przeszkodzić. Wiedziałem, że nie ma wiele chakry, wykorzystując ją non stop musiał się z niej kompletnie wypstrykać, nie byłem jednak pewny czy na tyle, by nie przepuścić na mnie w tym czasie decydującego ataku. Pokręciłem lekko głową uświadamiając sobie, że nie byłbym w stanie wykonać tak gwałtownego ruchu bez naruszenia rany, a obawiałem się, że już zaledwie niewiele trzeba do tego, abym stracił przytomność. Gdyby to się stało to najpewniej bym wykrwawił się na śmierć.
Przykucnąłem na niej, głowę chowając poniżej poziomu ostrych kolców i uformowałem dwie pieczęcie, a następnie dłonie, które zaczęły lekko świecić przyłożyłem do swojej obnażonej rany. Czyniąc to w dalszym ciągu oczywiście spoglądałem na najbliższe otoczenie, często również rozglądając się do tyłu, czy aby przypadkiem stamtąd nie nastąpi atak, choć tak na prawdę za mną, nie co tylko dalej znajdował się mur. W przypadku gdybym zauważył nadchodzący atak, zależnie od jego formy (a więc nadlatujących przedmiotów, odskakuje na bok, a w przypadku gdyby przeciwnik biegł w moją stronę z zamiarem zaatakowania, przyjmuje pozycję bojową dla mojego stylu walki.

Nazwa

Naosute no Jutsu

Pieczęci

Wół → Tygrys

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

C: 10% | B: 7% | A: 5% | S: 3% | S+: 3% (5% za turę)

Dodatkowe

Znajomość Chiyute no Jutsu

Opis Technika podobna do Chiyute no Jutsu, jednak zdecydowanie silniejsza niż poprzedniczka. Pierwszym plusem jest to, że nie trzeba utrzymywać dłoni w pobliżu zranienia, ani nie trzeba dotykać rannego - co często jest dla niego bolesne. Następnym jest rozszerzony wachlarz leczonych obrażeń - możemy uleczyć głębokie rany, zasklepić rany tętnicze, złączyć ze sobą kości, a nawet pozbyć się krwawień wewnętrznych. Technika wymaga jednak trochę doświadczenia.

Ilość chakry: 53%

[Yoichi]

93/67+
Misja Rangi B Pojedynek wciąż trwał co zaskakiwało zarówno walczących jak i publiczność. Zazwyczaj kończyły się one szybko oraz brutalnie, a teraz... teraz była prawdziwa rozrywka. Show fundowane przez ścierających się ninja, którzy kładli swoje życie na szali, aby móc stoczyć wyjątkowo wyrównaną walkę o nagrodę, zwycięstwo w tym przerażającym turnieju. Jeżeli na świecie istniały miejsca opuszczone przez jakiekolwiek bóstwa, to Shigeru wraz z Natsume właśnie mogli się w jednym z nich znajdować. Jedynie bogowie śmierci mieli tutaj nie lada ucztę ku ich czci.
Kunaie z notkami zmierzały w stronę przedstawiciela rodu Yuki, który natychmiast postanowił zareagować wyrzucając trzy swoje shurikeny opatrzone dodatkowo elementem wiatru. Bystre oczy oraz trochę wprawy sprawiły, że dwie gwiazdki zderzyły się z ostrzami, a trzecia leciała nakierowana idealnie między oczy przeciwnika, który zupełnie nie spodziewał się takiej odpowiedzi, a przynajmniej na takiego wyglądał. Nagle powstał wybuch, inskrypcje eksplozji zostały zdetonowane. Podmuch gorącego powietrza trafił w Natsume, lecz żadnej krzywdy mu nie zrobił przez znaczną odległość między nimi. Co najwyżej lekko odrzucił, ale wachlarz natychmiast wrócił na swoją pozycję. Dym chwilowo zasłonił wroga przez co, ani użytkownik Hyoutonu, ani użytkownik Mokutonu nie mogli dostrzec co robi. Kilka sekund później już mieszkaniec Hyuo dostrzegł, że oprócz rozdarcia boku, to oponent nie ma nowych ran, widocznie wybuch zmiótł rzucone shurikeny.
W tym samym momencie Shigeru postanowił zająć się swoimi ranami. W walce moralność często zostawała w tyle za instynktem przetrwania, dlatego młodzieniec zdecydował się stanąć na truchle pokonanej wcześniej dziewczyny. Jakkolwiek był to czyn odrażający, tak rozsądny, a w miejscu podobnym do tego mógłby zostać nagrodzony oklaskami. Tutejsza widownia żerowała na okrucieństwie. Chwilę później już rana Senju zaczęła się zasklepiać. Nie minęło zbyt wiele czasu, gdy usłyszał wybuch, a następnie podmuch powietrza lekko zwiał już i tak przerzedzony dym. Dzięki temu dostrzegł Natsume, który unosi się na swoim wachlarzu, a ten ujrzał Shigeru. Zgodnie z planem chłodnokrwistego - postanowił skierować się w jego stronę. Zanim jeszcze to się stało nastał kolejny wybuch, lecz tym razem z dala od nich, aczkolwiek wielokrotnie potężniejszy. Huk był przytłaczający, a z zaskoczenia Natsume został wyrwany piekącym uczuciem na lewym policzku. Wystrzelony eksplozją kunai śmignął tuż obok głowy chłopaka zadając mu delikatne draśnięcie - nie bardziej poważne niż zadrapanie kota. Dla wroga jednak los był mniej łaskawy, gdyż upadł on na prawe kolano z bólu. Jak się później okazało - niemalże całe ostrze kunaia utkwiło mu w łydce. Złapał za rękojeść broni i próbował ostrożnie wyciągnąć, lecz nagle zrezygnował krzywiąc się z bólu. Możliwe, że broń utkwiła w kości. Z trudem podniósł się i ustawił w pozycji bojowej. Młodzieniec z rodu Yuki kierował się właśnie w stronę Shigeru, który już teraz został całkowicie odsłonięty. Dym przestał go zasłaniać, zaś jego rana miała się znacznie lepiej. Wyjątkowo słabe samopoczucie pozostało tak samo mocne jak wcześniej, lecz nie pogarszało się, a wszystko za sprawą złączonej tętnicy oraz żył, również rana została na tyle zasklepiona, że ubytek krwi nie był już tak groźny jak kilka chwil temu.
W tej chwili wróg spojrzał, w stronę, w którą udawał się Natsume, a także w miejsce, w którym pojawił się niepokojący zielony błysk pochodzący od techniki medycznej. Gdy tylko ujrzał jak zwłoki jego partnerki są bezczeszczone zawiązał trzy pieczecie, a na jego twarzy jasno wymalowana została furia.
- Upierdolę, upierdolę jak psa! - wykrzyczał, a ziemia pod jego nogami zaczęła się piętrzyć jak fala, w ten sposób z niewiele mniejszą prędkością niż jego normalna, czyli prędkość biegu, ruszył w stronę Shigeru na grzbiecie tej "fali", której czubek nagle zmienił się w idealną igłę mknącą na spotkanie z sercem Senju. Natsume był w tym momencie już nieopodal, jakieś 5 metrów od Shigeru, zaś wróg miał do niego tyle samo. Przedstawiciel rodu Yuki jednak poruszał się trochę szybciej.


Wiedza:
- Natsume - Odległość od Shiga to 5m, zaś do zmierzającego na niego przeciwnika masz 3m.
- Shigeru - Zarówno odległość do przeciwnika jak i Natsume wynosi 5m.

Stan:
- Natsume - Draśnięcie na lewym policzku, powiększające się zmęczenie, które jeszcze nie utrudnia pojedynku.
- Shigeru - Przebity na wylot bark, który niesamowicie boli utrudniając skupienie się. Przestał krwawić, jedynie delikatnie wysącza się z niego krew. Najważniejsze tkanki zostały połączone, a sama rana wylotowa zasklepiona w pewnym stopniu. Każdy ruch ręką to jak wbicie noża w to samo miejsce. Zmniejszone czucie w ciele, przed oczami robi się ciemno, zimny pot oblewa cię. Czujesz nieprzyjemne mrowienie, szczególnie w nogach. W uszach piszczy. Zmęczenie walką. Tymczasowo jest stabilnie.

Jak dobrze wam pójdzie teraz to 2 moje posty i koniec misji. Od tej akcji wiele zależy.

[Natsume Yuki]

Dobra, wygląda na to że pierwsza fala została powstrzymana. Jednym celnym rzutem trzech shurikenów. A to, że były one kierowane powłoką Fuutonu, może ukryjmy wymownym milczeniem - niech będzie, że to po prostu Natsu jest osobnikiem na którego trzeba uważać. Dwie eksplozje, które nastąpiły, jednak sprawiły że chłopak wypadł ze swego transu, w który wpadł wykonując swe ruchy ofensywne. Pierwsza eksplozja, która zdmuchnęła jego shurikeny, była trochę rozczarowująca. Lecz ta druga, duża, która przyniosła mu ranę na twarzy, była zaś na tyle zaskakująca, że chłopak postanowił nieco trzeźwiej popatrzeć na pole walki. A to wreszcie się odsłoniło, a Natsu mógł nareszcie zobaczyć położenie Shigeru. Ten zaś... stał na zwłokach kobiety, którą wcześniej zabił. Pomysł może i był dość obrazoburczy, lecz nie da się zaprzeczyć - był on jak najbardziej skuteczny... Wygląda na to, że jego towarzysz przemyślał jego słowa, które wypowiedział na początku walki. To była batalia. Potyczka, na której wszelkie hamulce zostają zrzucone. A wykorzystywanie takich sztuczek, by przedłużyć swój żywot, było jak najbardziej dozwolone.
Lecz ta pacyfistyczna strona Natsu, która dezaktywowała się razem z wejściem na pole bitwy, miała nadzieję że Shigeru będzie w stanie zrobić to, co on. Oddzielić brutalną rzeczywistość od swojej psychiki. Yuki na co dzień był osobą spokojną, przyjazną, nienawidzącą brutalności. Lecz gdy przyjął misję, tracił wszystkie hamulce. Stawał się żołnierzem, który rozumiał wojnę i znał jej zasady, nawet jeśli nigdy nie musiał w niej brać udziału. Dzięki takiemu rozgraniczeniu mógł on być bardzo niebezpiecznym, zarazem zachowując człowieczeństwo.
Miał nadzieję, że Shigeru też będzie potrafił tak uczynić.
Wtedy poraniony przeciwnik, oślepiony furią, ruszył do przodu z ostatnią techniką. Ta zaś była wymierzona w stronę Shigeru, obok którego niedaleko w końcu znajdował się Natsu. Teraz albo nigdy, musi im się udać. Ten pojedynek nie może trwać wiecznie. Senju pewnie nie da rady dostatecznie szybko dostać się na wachlarz. Trzeba więc zneutralizować uderzenie, pozbywając się też kierującego. Chłopak zrozumiał, co należy uczynić.
*Żadna ofiara nie ucieknie mi dwukrotnie.*
-Nie blokuj. Przekieruj. On zaś jest mój. - powiedział spokojnie Natsu, składając się do swojego ruchu. Wiedział, że powstrzymanie takiego czegoś będzie bardzo trudne, zahaczając o niemożliwość. Dlatego lepiej po prostu poprowadzić uderzenie wroga na inny kierunek, by nie mogło dosięgnąć jego kompana... i zarazem odsłaniając oponenta. Całą siłę tego wytworu będzie się dało przełożyć na inny ruch. I to w bardzo prosty sposób...
Powietrze obok fali zaczęło zamarzać, tworząc coś w rodzaju lodowej zjeżdżalni. Po co? Otóż przylegała ona do ataku i prowadziła w bok, co sprawiało, że igła nie mogła wbić się w jej powierzchnię, a cała siła została zmuszona do przeniesienia się na ten ruch, w innym kierunku. Powinno to umożliwić uratowanie Shigeru i danie mu czasu, by wzmocnił konstrukcję Yukiego (i ewentualnie wzniósł jakąś osłonę wokół siebie). Dodatkowo, ze zjeżdżalni na wysokości ciała przeciwnika pojawiła się wąska ściana z kolcami, przypominająca rozczapierzoną dłoń. Wróg, oślepiony gniewem, zmęczeniem i bólem, nie powinien być w stanie zareagować na tyle szybko, by móc uniknąć zderzenia. A wtedy zostaje przeszyty kolcami. A co zrobił sam Natsume?
A to zależy od powodzenia poprzedniej techniki. Jeżeli wróg został przebity i wisiał na lodowej pułapce, Natsu zeskakuje tylko obok niego z wysuniętą kataną, Shiroi Sou (Białym Mnichem). Stając nad nim mówi słowa: "Mam nadzieję, że mi wybaczysz. Niech Biały Mnich zmówi za Ciebie modlitwę.", po czym odcina jego głowę, nabijając ją następnie na stworzony obok lodowy pal. Następnie patrzy, czy jego towarzysz jest cały, i czy są w bezpiecznej sytuacji.
Jeśli przeciwnik jakoś zdołał uniknąć spotkania ze ścianą, Natsu - upewniając się uprzednio, że to jest bezpieczne i nie ryzykuje trafienia, ani nie zmierzają w jego kierunku następne ataki - zeskakuje na kamienną falę za plecami wroga i stara się przebić go ostrzem. W razie niebezpieczeństwa jest gotowy wykonać unik lub nawet zeskoczyć na płaską, górną część zjeżdżalni.
A jeśli zjeżdżalnia nie zadziałała, wytwarza grubsze warstwy lodu, by spróbować zatrzymać atak - i przy okazji strącić wroga z fali. Albo nawet zaostrza krawędzie obok przeciwnika, żeby go zdekapitować. A co mu tam.
W każdej z sytuacji próbuje nie narażać się na obrażenia i obserwuje otoczenie, by nie zostać trafionym jakąkolwiek pułapką, jakimś odłamkiem lub atakiem.

  Ukryty tekst

[Shigeru]

Pomimo ciężkiego stanu w jakim się znajdowałem, nie pozwalałem sobie w żaden sposób na uchybienia. Stąpając po ciele martwej kobiety, z pewnością czułbym większy dyskomfort psychiczny wtedy, gdybym był w pełni sprawny fizycznie oraz psychicznie, a w tamtej chwili byłem właściwie półżywy od ilości utraconej krwi. Pomimo jednak tego, rozważnie postąpiłem wykorzystując to co udało się wypracować kilka minut temu. Stałem na martwej, przebitej kobiecie, która leżąc we własnej krwi, stanowiła dla mojej osoby, idealną ściółkę, która oddzielała mnie od podłoża. Elementu, którym władał mój przeciwnik.
Chwila, którą udało mi się uzyskać, w tym całym zamieszaniu oraz kurzu, jaki powstał, wystarczyło do tego, aby zająć bezpieczną pozycję oraz rozpocząć zajmowanie się obrażeniami. Przeciwnik nie znał mojej pozycji i z tego względu, ukryty za ziemnymi kolcami, przykucnięty, mogłem zasklepić ranę wylotową wraz z wszelkimi naczyniami krwionośnymi, które zostały naruszone. Chwila, którą uzyskałem nie wystarczyła co prawda na kompletne wyleczenie obrażeń, ale miałem wystarczająco dużo czasu aby zatamować krwawienie i ustabilizować swój stan. Ból, który teraz poczułem odzyskując nie co więcej ze swojej świadomości, w pełni teraz dał mi do myślenia odnośnie ciężkiego stanu w jakim się znajdowałem.
Kolejne wybuchy oraz podmuch wiatru zmienił postać rzeczy. Dość szybko dostrzegłem Natsume, które w dalszym ciągu unosił się w powietrzu i właśnie zbliżał się do mnie. Zdmuchnięty kurz odsłonił mnie jednak również przed naszym przeciwnikiem, który gdy dostrzegł na czym stoję - wpadł w prawdziwy szał. Wykorzykując groźbę w moim kierunku stworzył ziemny kolec, na którego wskoczył i z dużą prędkością zaczął pędzić w moją stronę. Odległość jaka nas dzieliła, pozwalała przygotować się na to niebezpieczne spotkanie co też postanowiłem uczynić. Natsume również nie próżnował i już po chwili zauważyłem jak tworzy znaną mi wcześniej, lodową zjeżdzalnie, którą teraz postawił przed ziemnym kolcem, chcąc najprawdopodobniej zmienić w ten sposób jej kierunek. Sam również nie chciałem ryzykować dlatego złożyłem szybko trzy pieczecie, a następnie przede mną i po moich bokach wyrosły prawdziwie potężne i grube bale drewna, które miały stworzyć kopułe osłaniającą mnie przed ewentualnym ciosem kolca, gdyby manewr Natsume się nie udał.
Mając w pamięci także wcześniejsze doświadczenia z tym przeciwnikiem, nie zamierzałem stawiać na jedną defensywę. Nie chciałem ryzykować po raz kolejny swojego życia, dlatego też wykorzystałem inną technikę klanową - Mokuton: Kawarimi no Jutsu, która nie wymagała ode mnie przygotowywania żadnego obiektu do podmiany, gdyż w trakcie uderzenia/ciosu technika podmieniała mnie z elementem, który tworzyłem. Dlatego też gdyby bariera nie wytrzymała ataku, bądź w jakiś inny sposób przeciwnik nagle przedarł się i mnie bezpośrednio zaatakował, w moim miejscu miał pojawić się drewniany manekin, a ja sam 10 metrów dalej za swoimi plecami, nieznacznie z boku tego w stronę którego nie kierowała lodowa zjeżdzalnia Natsume.

Nazwa

Mokuton: Mokujōheki

Pieczęci

Szczur → Pies → Tygrys

Zasięg

Kilka metrów przed używającym

Koszt

E: 35% | D: 30% | C: 20% | B: 15% | A: 10% | S: 5% | S+: 4%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Uniwersalna technika mokutonu, która tworzy drewnianą kopułę chroniącą przed atakami zdolną pomieścić nawet kilkanaście osób. Kopułę również można wykorzystać do zamknięcia w niej przeciwnika i tym samym uniemożliwić mu ucieczkę. Siła techniki zależna jest od zdolności użytkownika. Przykładowo Hashirama był w stanie przy pomocy tej techniki uchronić się przed Bijudamą Dziewiecioogoniastego.

Nazwa

Mokuton: Kawarimi no Jutsu

Pieczęci

Tygrys → Świnia → Wół → Pies → Wąż

Zasięg Max.

15 metrów

Koszt

E: 12% | D: 10% | C: 6% | B: 3% | A: 2% | S: 2% | S+: 2%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Pokrewna techniki Kawariami no Jutsu, która polega na pozostawieniu po sobie w obłokach dymu drewnianej kukły ubranej w nasze ubrania tuż po zadaniu nam ciosu. Dzięki temu, że władamy elementem drewna, nie potrzebujemy szukać kłody do podmiany, gdyż sami tworzymy ją w procesie wykorzystania podmiany.

Ilość chakry: 48%

[Yoichi]

96/67+
Misja Rangi B Dało się już zauważyć, że wszystko zmierza ku końcowi, a przynajmniej w tym pojedynku, gdyż duet zupełnie nie miał pojęcia jak reszta uczestników sobie radzi. Nie było czasu na rozglądanie się, chociaż był to ogromny błąd. Los uśmiechał się jednak do nich i akurat nie zostali ukarani za brak obserwacji otoczenia. Pomijając Natsume, który zyskał zadrapanie na policzku.
Decydujący moment, w którym oponent zapewne wykorzystywał ostatki chakry, by zakończyć żywot Shigeru, szczególnie Shigeru, zupełnie nie zwracając uwagi, że nie starczy mu sił na Natsume, aby ujść z życiem. Zemsta była najważniejsza, dlatego właśnie wykonał potężną technikę, którą połączył z kolejną tworząc śmiercionośną kombinację. Szarżę mającą dokonać żywota Senju, człowieka, który ze zwłok ukochanej dla przeciwnika osoby zrobił sobie dywanik. Rozsądny Yuki natychmiast zrezygnował z prób zgarnięcia przyjaciela na wachlarz, gdyż nie byłoby to możliwe w tym tempie, więc przeszedł do następnego planu, w którym właściwie zauważył, iż łatwiej będzie technikę przekierować niż zatrzymać. Natychmiast zaczął tworzyć specjalny tor, po którym miała się skierować omijając władającego Mokutonem młodzieńca. Wszystko szło świetnie, projekt "zjeżdżalni" tworzył się na bieżąco, a zagrożony shinobi dla pewności wykonał osłonę, która miała go uchronić przez nieszczęściem. I bardzo dobrze, że tak zrobił, bowiem fala ryła ziemię, wyrywała ją i przesuwała się dalej odrywając zamarznięty lód, a zatem niszcząc konstrukcję, gdyż nie miała ona oparcia. Przebiła się jak przez szklaną szybę, by z impetem uderzyć w kopułę z drewna. Pył z uderzenia zasłonił wynik tego natarcia, lecz Shigeru dobrze widział, że jego defensywa nie została przebita. Natsume zaś mógł stwierdzić, że skoro jest tyle pyłu, to raczej kamienna fala rozbiła się. Nie musiał długo się domyślać, gdyż pośród pyłu dało się dostrzec, że przeciwnik wciąż stoi na połowicznie zniszczonej, własnej technice. To był ten moment, w którym należało zakończyć pojedynek. Zimnokrwisty ninja natychmiast zeskoczył z wachlarza za plecy swojego przeciwnika, który akurat obracał się, lecz ostrze błysnęło w zagubionym promieniu światła następnie przeszywając brzuch mężczyzny z taką łatwością, z jaką igła przechodzi przez materiał. Szkarłatne krople zaczęły ściekać po stali zarówno z przodu, jak i z tyłu. Ostatkami sił wróg wykonał jeszcze krok w przód rozcinając jeszcze bardziej swoją ranę, a wszystko po to, by chwycić za prawą dłoń Natsume - tą spoczywającą na Tsuce najwyżej. Przycisnął ją mocno, by chłopak nie mógł jej rozluźnić spoglądając prosto w oczy swojego oprawcy. Druga dłoń sięgnęła do kieszeni, z której natychmiast wyciągnął kunai. Wokół rękojeści tego krótkiego ostrza była naklejona notka wybuchowa. Przeciwnik uśmiechnął się złowieszczo, aczkolwiek jego uśmiech natychmiast znikł, gdyż zakasłał. Nie był to zwyczajny kaszel, ponieważ z jego ust ściekła krew. Nagle oczy, które wbite były w te Natsume zmieniły zupełnie wyraz. Zapał, furia jaka w nich była powoli łagodniała, podobnie jak uścisk na dłoni przedstawiciela rodu Yuki. W końcu wzrok oponenta stał się nieobecny, a wszystkie mięśnie rozluźniły się. Kunai z notką wbił się w ziemię, a mężczyzna upadł. Jego kamienna fala natychmiast runęła pod stopami Natsume, lecz ten zgrabnie odskoczył, gdy jeszcze było od czego. Wszystko zamieniło się w pył, który pochował ciało. Jego zemsta okazała się jego grobem.
Teraz był czas na rozglądnięcie się po arenie. Gdyby to zrobili, dostrzegliby, że... nikt już nie walczy. Wszędzie jednak leżały ciała i ślady pojedynków. Jedne zwłoki zupełnie zwęglone, nie dało się odróżnić czy to mężczyzna, czy kobieta. Drugie bez głowy, która leżała kilka metrów dalej. Trzecie zupełnie jakby nietknięte, jakby ktoś spał, lecz ubranie było całe porozdzierane. Czwarte leżało w ogromnej kałuży krwi. Piąte bez jednej ręki siedziało oparte o wbity miecz. Szóste naszpikowane kunaiami. Siódme poćwiartowane na cztery części. Ósme całe porozbijane, ze zmiażdżoną kostką i dłonią. Dziewiąte miało plamę zamiast głowy. Dziesiąte i jedenaste z poderżniętym gardłem, a gdzie było dwunaste?
- Hahaha! To jeszcze nie koniec. Przegraną wyznacza śmierć, a został jeszcze jeden zawodnik z innej grupy niż granatowa. - rozległ się potężny głos, lecz ostatni oponent nie pokazywał się. Dopiero po chwili duet mógł dostrzec z lewej strony, niedaleko siebie kogoś żywego. Była to dziewczyna, młoda, zapewne mająca nie więcej niż dwadzieścia pięć lat. Miała długie, czarne włosy związane w kucyk, który opadał jej przez ramię i sięgał niemal do pępka. Jej karnacja była jasna, zaś postura wysoka i wysportowana. Ubrana była w klasyczny strój ninja, zaś na jej lewym udzie znajdowała się fioletowa opaska. Dwójka mogłaby się jej obawiać, gdyby nie mały mankament - jej brzuch był przebity włócznią, która utkwiła w ścianie areny. Dziewczyna ledwo dostawała palcami stóp, by nie wisieć na niej. Obok niej zaś znajdował się szkarłatny, mały napis. Kilka znaków, które oznaczały "litość". Z jej ust ściekała powoli krew, lecz ona sama trzymała mocno dłonie wokół miejsca przebicia. Słysząc głos na arenie rozglądnęła się przerażona, jej granatowe oczy błysły łzami, a następnie spoczęły na Natsume.
- Błagam, litości. - powiedziała łamiącym się głosem, lecz tłum zaczął nawoływać coraz głośniej "Zabij! Zabij!", na przekór kunoichi. Przeklęte miejsce.

Stan i wiedza: Stan jak powyżej, wiedza jest już nieważna. Wszystko co opisałem, to wiecie.

[Natsume Yuki]

Wykonało się. Lekki błysk, i przeciwnik został przebity na wylot ostrzem Białego Mnicha. Po części było to najlepsze, co mógł zrobić - dzięki temu na sto procent wyeliminował zagrożenie, z drugiej jednak - schrzanił. Mógł celować w głowę, po prostu ją od razu odciąć. Teraz, gdy wróg był nabity na miecz, Natsu niepotrzebnie się odsłonił, a wróg mógłby to ostatkami sił bezlitośnie wykorzystać.
I dokładnie to się wydarzyło - oponent nabił się nieco głębiej, by dostać się bliżej młodzieńca z Hyuo, złapał go za nadgarstek i spojrzał w oczy. Yuki był w stanie zobaczyć tlące się resztki gniewu i nienawiści... i najpewniej chciałby wzbudzić w Natsumem coś w rodzaju poczucia winy. Jednak on sam mógł zobaczyć w oczach szermierza... pustkę. Za każdym razem, gdy Natsu przełączał myślenie na tryb misji, coś się w nim zmieniało - wzrok stawał się zupełnie... matowy, obojętny. Nie dałoby rady odczytać w nich jakichkolwiek emocji. Teraz był on perfekcyjnym shinobi - był myślącym narzędziem, nastawionym na wykonanie otrzymanej misji. W narzędziu nie da się obudzić wyrzutów sumienia.
Nie oznaczało to jednak, że przestawał czuć, i rozumieć innych. Gdy nie był na zadaniach, mógł się określić jako osoba dość emocjonalna. Nie lubił krzywdzić innych, był pacyfistą. Zadawanie śmierci nie dawało mu radości. A także wiedział, co inne osoby myślą.
Ten tutaj nie walczył po to, by zwyciężyć. Walczył, by umrzeć.
Przeciwnik sięgnął po kunai z notką, zamierzając najpewniej dźgnąć Yukiego, lub wysadzić ich obu. Zakasłał jednak krwią, a jego spojrzenie złagodniało. Pogodził się z tym, co nadchodziło.
-Wybacz. Nie pragnąłem tego wszystkiego. - powiedział cicho, patrząc na umierającego. Chciał mu chociaż trochę ułatwić odejście. - Nie zatrzymuję cię. Idź do niej... i przekaż, że żałuję tego, co się wydarzyło.
I umarł. A Natsu w ostatniej chwili zdołał odskoczyć od kamiennego wytworu, lądując w pobliżu Shigeru. Szarpnął ramieniem, by strzepnąć krew z ostrza Shiroi Sou, po czym w iście samurajski sposób schował ostrze do pochwy. Teraz pozostaje tylko zobaczyć, co się działo na reszcie areny.
-Jak się trzymasz, Shigeru? Dasz radę się poruszać? - spytał kompana, oceniając jego stan. Nie wyglądał najlepiej, większość jego stroju była pokryta krwią. No i ta dziura w ramieniu... Przynajmniej tyle, że zaczął już ją leczyć. Natsu pierwszy raz miał do czynienia z Iryoninem, i obserwowanie zielonej chakry zasklepiającej tkanki było niezwykłym doświadczeniem. Chłopak jednak zmusił się, by się otrząsnąć, i zaczął obserwować pole walki.
Pole walki, które... było puste. Wszyscy ludzie byli martwi, na najróżniejsze możliwe sposoby - od dekapitacji, poprzez poćwiartowanie, aż po spalenie. Obrzydliwy widok. Yuki aż czuł się trochę dziwnie, że z tej mordowni wyszedł tylko ze szramą na policzku. Była to pierwsza tak duża batalia w jego życiu, i taki wynik był dla niego zarówno zaskoczeniem, jak i pociechą. Miał nadzieję, że jego stan zdrowia nie zmieni się zbyt gwałtownie.
Słowa komentatora i gwar ludzi uświadomił mu jednak, że ktoś jeszcze jest tutaj żywy. Oczy młodzieńca spoczęły na dziewczynę, przyszpiloną do ściany. Więc to był ich ostatni oponent... musiał przyznać, że dziewczyna była dość urodziwa, a skoro tutaj wylądowała - musiała również być silna. Śmierć kogoś takiego byłaby stratą. Lecz skoro misja tego wymaga...
Sięgnął po miecz i jednym gładkim ruchem wyciągnął ostrze. Jednak zatrzymał je w ostatniej sekundzie, utrzymując czubek ostrza jakieś trzy centymetry od nosa kobiety, spoglądając na nią swymi pustymi, beznamiętnymi oczyma. Zadanie wymaga od niego zwyciężenia w turnieju. Zwycięstwo można też osiągnąć poprzez doprowadzenie przeciwnika do poddania się. Eindo nie wspominała niczego o tym, by wymordować wszystkich. Mieli tylko wygrać.
-Jakiego rodzaju litości od nas oczekujesz? Śmierci, czy życia? - powiedział spokojnym tonem, tak jakby mówił o pogodzie. To, co tutaj robi, jest niczym innym, jak dalszą częścią misji. - Możemy ci udzielić obu. Jeśli wybierasz życie, ogłoś wszystkim, że się poddajesz.
I teraz wszystko zależy od dalszych wydarzeń.
Jeśli kobieta poprosiła o śmierć, Natsu wzdycha tylko i jednym gładkim cięciem zdejmuje jej głowę z ramion.
Jeżeli zaś poprosiła o życie i się poddała, chłopak wypuszcza głośno powietrze z płuc, przymyka oczy i chowa miecz do pochwy. Po podziękowaniu Okami no Kami za wysłuchanie jego modłów sprzed walki, otwiera oczy ponownie i patrzy z troską na kobietę. Trzeba jednak zwrócić uwagę na sam wzrok młodzieńca. Wrócił do nich ten specyficzny błysk, przestały być matowe. Stary, pacyfistyczny Natsu powrócił.
-Sami słyszeliście, co powiedziała. Poddała się. Bitwa jest zakończona.
Sięgnął po miecz ponownie, tym razem jednak dwoma cięciami odcinając trzon włóczni, po jednej i drugiej stronie kobiety. Resztę pozostawił w środku - z tego co wiedział, nie można przy dźgnięciach wyciągać tego, co jest wewnątrz rany, by nie wywoływać krwotoku. Od razu też stanął tak, by chwycić ją i pozwolić jej na lekkie osunięcie się na pył areny. Szepnął tylko "zaczekaj" i spojrzał na komentatora.
-Nie będę odbierać życia komuś, kto się poddał. Nie dostaliście wystarczająco śmierci, nie ujrzeliście wystarczająco cierpienia? Dobrze się bawicie? - warknął, spoglądając na wszystkich otaczających z wyraźną niechęcią. Nie znosił skurwysynów, którzy żywili się cudzym cierpieniem. To, co się tutaj działo, to była prawdziwa bitwa, w której ludzie walczyli, by zabić i przetrwać. Niedobitki będą miały ciężkie wspomnienia z tych wydarzeń. Poprzednie zgony były jednak na sumieniu Akane. On nie zamierzał przyjmować podobnego brzemienia. Nie mógłby wtedy spojrzeć samemu sobie w oczy.
Gdyby jednak zmusili go do zabicia jej, westchnął ciężko, myśląc. Widzowie mieli dość wysoko, nie zobaczą dokładnie miejsca uderzenia. Ani tego, co się stanie. Zobaczą tylko gwałtowniejsze ruchy. Sięgnął do kieszeni po kunai i przykucnął przy kobiecie. Nachylił się nad nią, biorąc zamach od dołu, tak jakby chciał dźgnąć ją w podbrzusze. Pochylił się przy tym tak, by nikt nie był w stanie zobaczyć prawdziwego miejsca uderzenia.
-Zaboli, przepraszam cię za to. Jak się przyzwyczaisz, udawaj że umarłaś. Wyciągnę cię stąd. - szepnął do jej ucha, po czym niespiesznie (by nie zadawać zbyt dużego bólu) uderzył płytkim dźgnięciem. Nie w podbrzusze, a w okolice prawej pachy. Był to sektor, w którym nie było żadnych organów ani większych naczyń, więc nie zadałoby to krytycznych obrażeń, lecz na pewno pojawiłaby się krew z przebitego mięśnia. A o to mu chodziło. Wyciągnął ostrze i machnął ostrzem w powietrzu, by wszyscy zobaczyli błysk posoki na ostrzu. Następnie zaś wstał i spojrzał na obecnych nienawistnie.
-Mam nadzieję, że jesteście usatysfakcjonowani, skurwiele. - to ostatnie dodał nieco ciszej, żeby nie rzucali się, ale fakt faktem - zostało wypowiedziane. Następnie poczekał na rozwiązanie turnieju, wciąż stojąc w pobliżu Shigeru i leżącej kobiety. Gdyby ktoś próbował się do niej zbliżyć, by zebrać zwłoki, wymierza w jego kierunku katanę i mówi tylko:
-Spróbuj ją tknąć, a obiecuję że cię zamorduję. Skoro mnie zmusiliście do zabicia jej, wezmę jej ciało ze sobą, by dostała odpowiedni pochówek.

[Shigeru]

Po wykonaniu ochronnej kopuły, a także przygotowaniu Moku Kawariami no Jutsu oczekiwałem na uderzenie i przełamanie ochronnej bariery. Oczywiście nie byłem tak ograniczony, że oczekiwałem w takiej sytuacji jedynie jednej ewentualności. Plan Natsume mógł się powieść i dlatego też poza chronieniem się w półkopule, oczekiwałem a raczej spodziewałem się, ze ziemny kolec równie dobrze może przetoczyć się tuż obok mnie. Po to właśnie było przygotowane Moku Kawariami, aby w razie problemów, moje życie nie było zagrożone.
Nie nastąpiło ani jedno, ani drugie. Atak uderzył w barierę co oznacało, że manewr Natsume się nie powiódł. Kopuła ochronna jednak skutecznie zatrzymała uderzenie i tym samym podmiana nie była konieczna. Przez chwilę trwałem w bezruchu oczekując na to co nastąpi. Krwawienie przez które uciekało ze mnie życie było zatrzymane co nie oznaczało, że było wszystko w porządku. Nadal czułem silny ból, byłem osłabiony i moja zdolność bojowa była znacznie niższa niż normalnie. Teraz zdając sobie świetnie sprawę z tego co się działo i tego gdzie się znajdowałem, czułem obrzydzenie wobec tego co uczyniłem z ciałem kobiety. Była martwa, a ja hańbiłem jej ciało, stąpając po nim jak po wycieraczce. Nie dziwiła mnie dzika agresja mężczyzny. Sam bym zareagował podobnie, gdybym darzył tą kobietę równie silnym uczuciem co i on sam. Musiałem jednak postąpić w taki sposób, ponieważ chroniło to mnie przed atakiem od strony podłoża. A nie wierzyłem, że przeciwnik spróbowałby naruszyć ciało tej kobiety chcąc mnie zabić za wszelką cenę. I miałem rację.
Natsume dołączył po chwili do mnie co oznaczało, że kwestia przeciwnika została rozwiązana. Mój stan najwyraźniej go zmartwił, co nie powinno szczególnie dziwić w sytuacji, gdy można było przyjrzeć się ranie wylotowej. Lekka krzywizna w mojej mimice, kropelki potu, przyspieszony oddech, był tego wyraźnym w tym momencie potwierdzeniem.
- Marnie, ale trzymam się jakoś. Kończmy to jak najszybciej. Muszę poświęcić więcej czasu na zasklepienie rany - wyjawiłem przyjacielowi, bo chyba faktycznie mogłem w ten sposób się tak wyrazić o Natsume. Walczyliśmy ramię w ramię, uratował mi również swoimi technikami życie. Tak, mogłem o nim myśleć jak o towarzyszu, który był przy mnie na dobre i na złe.
Moją uwagę od mojego stanu i od rozmowy oderwał głos z trybun, który oznajmił, że pozostał na arenie ktoś jeszcze. Chwilę zajęło mi ocenienie tego co się wokół wydarzyło, a dostrzegłem mnóstwo ciał. Stan jednych, był gorszy od innych, ale wszystkie mówiły o jednym - śmierci właściciela. Jedynie jedno ciało ostało się w której wciąż tętniło życie - młodej dziewczyny, która była przybita włócznią do ściany na takiej wysokości, że ledwo dotykała stopami ziemi, nie powiększając w ten sposób swoich obrażeń. Zauważyłem, że Natsume ruszył w jej kierunku, nie wiedziałem jaką zechce podjąc decyzję, ale nie zamierzałem w nią ingerować. Wydawało mi się, że poznałem go już na tyle, żeby wiedzieć, że zachowa się odpowiednio. Niemniej jednak nadal był to nasz przeciwnik, dlatego też nie zamierzałem nie ostrzec przyjaciela o zagrożeniu.
- Uważaj Natsume, może mieć notki wybuchowe powiedziałem do towarzysza i w razie gdyby przeciwnik zamierzał w jakikolwiek sposób zaatakować Natsume, formułuje pieczęć do pasywnej zdolności mojego klanu, która gwałtownie odepchnie Natsume od kobiety, poprzez gruby pal drewna, który wystrzeli z ziemii pomiedzy nimi.