Południowa strażnica

[Souei]

Południowa strażnica jest jednym z kilku większych posterunków na terenie Shigashi no Kibu. Znajduje się w południowej części miasta, gdzie pełni ważną rolę w organizacji pracy strażników. Znajduje się tam magazyn, zbrojownia z podstawowym wyposażeniem, niewielki areszt i kilka pomieszczeń administracyjnych. Czasem pełni też funkcję koszar, ponieważ strażnica jest obsadzona załogą przez całą dobę. Do obsługi obiektu oddelegowane jest kilkunastu strażników, którzy pełnią tam wszystkie potrzebne funkcje, od kwatermistrzów, przez standardową straż, na dowódcy strażnicy kończąc.
Z racji na wielofunkcyjność budynku, nie jest to ciężki, betonowy kloc, lecz architektonicznie składa się z kilku części, przypominających połączone ze sobą moduły. Wysoka wieża pełni funkcję punktu obserwacyjnego, koszary i część administracyjna dostosowane są do standardów mieszkaniowych, zaś magazyn, areszt i zbrojownia to po prostu grube, surowe mury.

[Souei]

Misja B
21/45 Ruszyli praktycznie od razu, decydując że szczegóły dopracują w drodze do celu. Kotaku wiedział gdzie się on znajduje, jednak to nie on był mózgiem operacji. Mózgiem była wielka nieobecna - Kaede, która nie lubiła, albo nie potrafiła brudzić sobie rączek mokrą robotą. Ona może wyjaśniłaby wszystko jasno, klarownie i dokładnie, natomiast niedoświadczony chłopak mógł przekazać tylko tyle, ile sam zapamiętał, być może nawet bez zrozumienia.
- Jeszcze chwilę, lepiej będzie wyjaśnić na miejscu. - Odłożył na chwilę rozmowy nad planem, najlepiej będzie chyba wyłożyć wszystko mając przed sobą cel misji, zamiast wyobrażać sobie to, o czym będzie mówił.
Musieli być cicho, od tej pory lepiej było nie zwracać na siebie uwagi, toteż unikali mocniej oświetlonych ulic i przechodzenia obok dużych grup ludzi. Noc była jednak spokojna, nie było więc z tym dużego problemu. Szybko dotarli w pobliże strażnicy i ukryli się w zaułku pomiędzy okolicznymi budynkami.
- To tam. - Kotaku wskazał wzrokiem na całkiem pokaźny budynek. Istotnie, przeszukiwanie go bez planu mogłoby zająć bardzo długo, dlatego ważne było dobre przygotowanie. Strażnicy nie kryli się z tym, że strażnica była obsadzona jak mały fort, dwójka strażników przy głównym wejściu, oraz widoczna jeszcze kolejna dwójka, patrolująca budynek dookoła. Być może po drugiej stronie obiektu znajdowało się ich więcej.
- Mamy dwie możliwości. Mogę odciągnąć ich uwagę i wywabić ich z dala od budynku, żeby ułatwić ci wejście, ale to może zaalarmować więcej ludzi, niż byśmy chcieli. Druga opcja to włamanie całkowicie po cichu razem. Wtedy trzeba bardzo dobrze wyczuć odpowiedni moment. Tak czy siak, nie wiemy co zastaniemy w środku. - Bardzo możliwe, że jeśli ktoś czuwa nad budynkiem z zewnątrz, to ktoś nie śpi również wewnątrz.
- Tamto okno. - Wskazał palcem okno rzeczywiście na drugim piętrze. Zostało ono wybrane prawdopodobnie dlatego, że były w nim tylko drewniane okiennice, aktualnie otwarte. Strażnica sama zapraszała włamywaczy w swe progi, jednak wybór sposobu spadł na barki Kyoushiego.

[Kyoushi]

• Nie było czasu na pierdoły i zabawę, trzeba było rozwiązać tę sprawę i móc ruszyć dalej. Białowłosy nie należał do ludzi, którzy byli obdarzeni darem cierpliwości. Był raczej człowiekiem, który wolał działać niż gadać. Nic więcej nie potrzebował jak dowiedzieć się, gdzie jest strażnica, gdzie przetrzymywane były domniemane dokumenty. Aktualnie miał swojego mini-przewodnika, którego traktował jako kogoś, kto może mu jakoś pomóc, szczególnie podczas wkradania się gdzieś, bo w sumie. Jak tu się wkraść do strażnicy? Mieli to opracować i liczył na ich tęgie umysły. Chociaż świadom był, że mógł się przeliczyć. Brakowało tu jednak tej, której najmocniej ponoć zależało na tych informacjach, które wykraść miał bohater tej opowieści.
  Chłopak coś tam odburknął, jednak to nie była odpowiedź wystarczająca Shiroyasha. Białasek szedł jednak uparcie dalej za młodzieńcem. Miał nadzieję, że zaskoczy go jeszcze jakimiś 'lepszymi' wieściami. Szli i szli, jednak nie dotarli jeszcze na miejsce, dopóki dzieciak nie wskazał gdzie to jest. Wiadomym było, że ograniczali się do miejsc, które będą wolne od ludności, by w końcu mieć jak na muszce swój cel - strażnicę z dokumentami, które ma wykraść (skopiować, tfu). Czerwonooki szermierz miał już cel przed sobą, gdy tylko potwierdził to sam Kotaku. Od razu widać było, że główne wejście obsadzone jest przez strażników. Nieciekawie, nie ma co mówić. Dwójka chodziła wokół, także niezbyt to ciekawe.
  Nie wiedział czy gdzieś są, gdzie sam nie siega wzrokiem. Kotaku miał dwa rozwiązania, które przedstawił Kyu, który słuchał z uwagą by podjąć jak najlepszą decyzję. Jemu samemu nie bardzo pasowało kogoś lurować, zdecydowanie wolałby to załatwić na miejscu i po cichu. Rzeczywiście, nie wiedzieli także co czekało ich w środku, to była największa niewiadoma, a że nie posiadał umiejętności sensorycznych to niczego nie mógł określić. Trzeba było pójść bardziej YOLO niż mu się wydawało.
  - Druga opcja tylko i wyłącznie. Co potrafisz byśmy mogli się tam dostać niezauważeni? - to było pierwsze pytanie, gdy spostrzegł okno z drewnianymi okiennicami, które było otwarte. No coś mu tutaj ewidentnie nie pasowało i nie zamierzał pakować się w taki bajzel bez odpowiedniego rekonesansu. - Jeśli o mnie chodzi, oprócz tego, że mogę się teleportować pod samo okno to jedno, jednocześnie mogę wtopić się w ścianę niezauważony, będąc u góry by wyłapać czy ktokolwiek jest w pokoju. Mogę wpuścić tam Bunshina by w razie czego wziął resztę na siebie, byśmy weszli, gdy będzie względnie bezpiecznie. Jeśli chodzi o strażników, będziemy i tak podczas ucieczki musieli ich jakoś unieszkodliwić. Będę mógł ich zamknąć w kopule lub zalać błotem, by wyprowadzić gości z równowagi i mieć wolną drogę do ucieczki, jednak jest to plan mocno alternatywny - wolałbym stąd zwiać niezauważonym od początku do końca... Więc teraz potrzebuję twojego punktu widzenia. - zakończył dialog, przedstawiając swoje opcje, które miał w rękawie. Ciekaw był co potrafił takiego Kutaro, co mogłoby się przydać w tej misji i dlaczego to własnie jego wybrała Kaede. Bo jeśli ma tylko go spowalniać, to najlepiej jakby jednak odciągnął tylko tych strażników. W dalszym ciągu martwiło go otwarte okno i to, że... - Z drugiej strony kurwa, jak wygląda w ogóle ten dokument co mam skopiować?! - zapytał cicho, z drugiej strony nie był zbyt szczęśliwy, że Kaede jeszcze wtedy też tego nie wiedziała, a teraz? Coś się zmieniło czy ma iść na ślepo?

[Souei]

Misja B
23/45 Kotaku był lekko zmieszany. Miał przekazać informacje i słowo w słowo powtórzyć to, co mu kazano. Gdy Kyu spytał go o jego własne zdanie, to zrobił się mały kłopot. Może i w niektórych organizacjach wszyscy w hierarchii mieli prawo głosu, jednak w mafii pionki to tylko pionki. Można z nimi porozmawiać dla towarzystwa, ale bardzo rzadko prosi się ich o własne przemyślenia podczas podejmowania własnych decyzji. Tak czy siak chłopaczyna musiał coś odpowiedź, choćby na pytanie o jego umiejętności. - Umiem... właściwie to z przydatnych teraz umiejętności to potrafię poruszać się pod ziemią i to chyba tyle. - Na chwilę posmutniał i spuścił nos na kwintę.
- Skoro potrafisz tyle rzeczy, to chyba będę tylko przeszkadzał. Mogę zostać z tyłu i ubezpieczać cię stad, ale... nie musimy mówić o tym Kaede, zgoda? - Zaproponował, bo zaczął czuć się niepewnie w towarzystwie człowieka, obdarzonego tak wieloma talentami. Gdyby to przez niego misja się nie powiodła, to nieważny byłby jego młody wiek i na pewno spotkałaby go surowa kara, jeśli nie najsurowsza.
- Sam nie wiem jak dokładnie wygląda to, czego szukamy. Powiedziano mi, że to po prostu kartka zapisana jakimś bełkotliwym szyfrem. Podobno nie pracują na razie nad żadną inną, niż ta jedna. - Odpowiedział na kolejne pytanie, choć żałował, że nie może bardziej pomóc. Rzeczywiście, wskazówki były co najmniej mgliste, a obu panów rzucono w dużej mierze w nieznane. Kyu dowiedział się co prawda o domniemanej lokalizacji celu, lecz wciąż brakowało obiecanego planu, oprócz "dostań się na drugie piętro i znajdź właściwe pomieszczenie".
- To co robimy? - Zapytał wprost, nie chcąc brać na siebie odpowiedzialności za decydowanie, a więc i powodzenie lub porażkę. Wystarczyłoby mu tylko, gdyby to wszystko już po prostu dobrze się skończyło, nieważne jak.

// Info: stojąc w zaułku, obserwujecie strażnicę z takiej perspektywy, jak przedstawiona na grafice. Zaznaczone jest otwarte okno, o którym była mowa. Oświetlenie budynku na zewnątrz jest takie jak na obrazku, jednak w środku nie świecą się żadne światła. Dwóch strażników stoi przy wejściu, kolejnych dwóch patrolujących w ruchu, zachodzi za róg budynku po prawej stronie.

[Kyoushi]

• Nie było już tak naprawdę wiele czasu na ogarnięcie tematu. A może i trochę było, jednakowoż jak wiadomo, Kyuszu nie był najcierpliwszą osobą we wszechświecie. Ogólnie nie był zbyt cierpliwy. Niestety, Kotaku nie miał niczego ciekawego w zanadrzu co miałoby pomóc podczas tej misji. Strażnicy stali tuż pod oknem, lekko za firkantem. Dwóch pozostałch przechodziło za budynek, tamtymi nie ma co się w takim razie przejmować. Przynajmniej nie na teraz. Białowłosy w osłonie cienia i w czerni był niemal niewidoczny, ale to nie wszystko. Musiał zrobić coś by jakoś się prześlizgnąć. W sumie łatwo byłoby podejść, ale czy tym samym czasie strażnicy się nie obrócą? Miejmy nadzieję, że nie.
  Cóż, nadal zastanawiał się jak wykorzystać młodego. Chociaż informacja o tym, że kartka jest jedna, jedyna i nie będzie miał prawa się pomylić to było wiele - bardzo wiele, bo już teraz czerwonooki wiedział, że może sobie pozwolić na więcej. Jedna, jedyna sztuka, a dzięki temu będzie mógł pozwolić sobie na wejście, spisanie i wyjścia, jeśli tylko nie stanie się coś nieprzewidywalnego. Białowłosy miał jeszcze jeden szybki pomysł.
  - Skoro umiesz się chować w ziemi to będziesz mógł to wykorzystać, spróbuj odwrócić ich uwagę dźwiękiem. Poruszaj się tutaj gdzieś, nie wiem, porób coś żeby ich zwabić, nie wiem, poskacz, poszeleść liściami, ja się przetransportuje i potrzebuję sekundy byś odciągnąć ich uwagę. Gdy zaczną się zbliżać to poprostu zapadnij się pod ziemię, tak by cię nie wykryli. - powiedziawszy, wiedział, że musi się spieszyć. Jegomość miał się nadać przynajmniej na tyle, bo białowłosy już w tej chwili zaczął wchłaniać się pod ziemię i to był znak dla młodego by zaczął coś kombinować. - No, to teraz. - gdy był w połowie jeszcze dodał.
  Pierwszym co miał zrobić to przedostanie się pod samą siedzibę, gdy tylko zapadnie się pod ziemie i przetransportuje (wyczuwając nad sobą przemieszczających się strazników) pod okno. Tam delikatnie wychyli sam łeb z zarzuconym wcześniej nań czarnym kapturem by nie rzucać się w oczy nawet w tym cieniu. Jeśli nie ma w pobliżu nikogo, wyskoczy cały by bardzo szybko wyskoczyć - przylepić się do ściany i wspiąć z dala od oświetlnych okien w pobliże okna, które było przy strażnicy. Obserwował teren i w razie czego, gdyby tylko musiał - wtapia się w strażnicę kolejną z technik elementu ziemi. Mając czas, wykonuje kolejne ruchy, jednak nie tak oczywiste.
  Gdy tylko stwierdzi, że nikt go nie może zobaczyć, a strażnicy wrócili pod niego (czyli pod drzwi pilnować dalej), białowłosy dobywa wakizashi, które przesuwa w okolice okna. Wypolerowane ostrze powinno zadziałać niczym lustro, przez co zauważy czy ktoś jest w środku czy też nie, przynajmniej tak może sobie pomóc by nie wychylać łba. Jeżeli niczego podejrzanego nie zauważy - dopiero wtedy przesunie swoją głowę w stronę okna i zaglądnie szybko, szybkie spojrzenie i określenie czy może przynajmniej wejść na parapet, czy też nie. Wszystko zależy, jednocześnie może bardzo wiele zrobić lub w pewnym momencie się zatrzymać by wprowadzić korekty w planie.

Chakra i techniki:

  Ukryty tekst

Statystyki:

  Ukryty tekst

[Souei]

Misja B
25/45 Szczęśliwie dla Kotaku, Kyu zdecydował, że nie będzie ciągnął go za sobą do właściwej akcji. Okazało się, że kompetencje pomocnika są mocno wątpliwe, był bardziej chłopcem na posyłki niż włamywaczem z krwi i kości. A może taki właśnie był jego cel tutaj? Może jednocześnie z kradzieżą informacji, trwał również test samego Kyoushiego? Powody doboru takiego pertanera mogły być różne, łącznie z tym, że po prostu do tej pory świetnie ukrywał on to, że nie nadaje się na mafiozę.
- Dobra, da się zrobić. - Rozpraszanie uwagi nie było ponad jego siły. Narobić hałasu umie każdy głupi, problemem było wycofanie się we właściwym czasie, aby przynęta nie była ani za słaba, ani za bardzo podejrzana. Jeszcze tego by brakowało, aby zbiegły się tutaj jakieś posiłki.
Zaczęło się więc od prostej dywersji. Kotaku poczekał, aż Kyouhsi zniknie pod ziemią, aby absolutnie nikt nie zobaczył białowłosego szermierza, gdy jego młodszy kolega zacznie robić swoje przedstawienie. Od tej chwili Shiroyasha miał ograniczony podgląd na to, co działo się na powierzchni, natomiast wpływu nie miał absolutnie żadnego. Długo jednak nie wyczuwał tego, czego sobie życzył i co zakładał plan. Nie było nad jego głową drgań oznaczających kroki, więc musiał nieco opóźnić swoje wychylenie się z powrotem na powierzchnię. W końcu jednak udało się - tupanie czterech nóg od wejścia do strażnicy do miejsca startowego Kyoushiego było wyraźnie wyczuwalne, a to był znak, że można działać dalej. Zakapturzona głowa nareszcie ujrzała światło nocne i sprawdziła teren dookoła - czysto. Tamtych dwóch od wejścia nie było w zasięgu wzroku - w tej jednej chwili nikt w pobliżu nie mógł go zobaczyć. Kyu wykorzystał więc ten moment aby cały wynurzyć się z ziemi i praktycznie od razu wybić się wysoko w górę, dostają się jednym susem na wysokość docelowego, drugiego piętra. Na więcej działań nie było jednak czasu. Szermierz usłyszał kroki i zbliżające się głosy. Druga para strażników patrolujących okolice budynku, właśnie wychodziła zza rogu (z lewej strony na wcześniejszej grafice). Do tej pory nie można było ich zobaczyć, bo znajdowali się za budynkiem. Należało podjąć działania natychmiast, bo stojąc na ścianie budynku, wystawiony był jak na widelcu. Kyoushi zaczął wtapiać się w ścianę, co udało zakończyło się w ostatniej chwili przed tym, gdy wspomniani strażnicy znaleźliby się w polu widzenia, a on w ich. Wyglądało jednak na to, że wszystko się udało i nic nie wzbudziło ich podejrzeń. Ich rozmowa wskazywała na to, że mają ważniejsze problemy, niż jakiś tam włamywacz na ścianie kradnący zaszyfrowane dokumenty z niedawnego nalotu na mafijną melinę.
- I ona mi wtedy mówi, że nie przespałaby się ze mną nawet gdyby była w genjutsu, rozumiesz? Co za wpadka... - Pierwszy narzekał na swoje życie, podczas gdy drugi był już bardzo zmęczony tą opowieścią.
- No weź, totalnie... - Odpowiedział tylko na odczepne przymulonym głosem, bo myślami chyba był już w cieplutkim łóżeczku.
- Nie wiem, może zrobię Henge i przyjdę do niej w nocy jako ten Hirako z magazynu, podobno na niego leci. - Zastanawiał się dalej ten pierwszy.
- No weź, totalnie... - Zawtórował mu ten drugi.

[Kyoushi]

• Niestety, chłopak nadawał się jedynie do tego, żeby rozganiać gołębie na placu, a nie brać udział w poważnych zadaniach shinobi. Widać, że mafiozi byli daleko w tyle, jeśli chodziło o rozwój swoich ludzi i odpowiednie ich prowadzenie. Mimo tak młodego wieku powinien popisać się nieco większą ilością sztuczek, ale to nie ważne. Ważne było to, zdecydował się pomóc Kjudiniemu, który zlecił mu równie ważne zadanie, które miało polegać na narobieniu hałasu. Tylko tyle i aż tyle. Po usłyszeniu zgody, pozostawił to w jego rękach, podpowiadając przy okazji co ma zrobić, gdy tylko straż nadejdzie.
  Po chwili już zostaliśmy świadkami wydarzeń, w których brali udział we dwójkę. Kyu znikał pod ziemią, gdy Kotaku miał przed sobą swoje wyzwanie, które narzucił mu Kjuszard. To był czas na młodziaka, który miał popisać się narobieniem odpowiedniego hałasu dla skali tego problemu. Czerwonooki ukrył się pod ziemią i czekał na znak, który oznaczałby, że warto ruszyć w tym krótkim dystansie. Niestety, bardzo długo musiał na to czekać, by cokolwiek się nie zadziało, ponieważ wciąż nic nie czuł. Ale! Jednak coś się stało, to był wyraźny znak dla niego, by szermierz ruszył jak najszybciej mógł pod ziemią, by wychylić swój zakapturzony łeb. Rozejrzał się i miał możliwość zdecydować co dalej. Nie miał wielkiego wboru, więc postarał się to wykonać jak najszybciej potrafił.
  Jego plan się powiódł, dzięki czemu strażników wokół nie było, ani w tę ani w tamtę. Mógł się ujawnić. Wyszedł z dziury niczym kret, ujrzawszy przed sobą strażnicę, by natychmiast wybić się w górę, na drugie piętro, które było jego celem. W tym samym czasie, gdy był już na górze jego uszom dobiegł dźwięk nadchodzących kolejnych strażników, którzy zrobili już kółeczko wokół strażnicy. Białowłosy jednak był przygotowany na to, że może wydarzyć się coś niespodziewanego. Wtopił się on więc w ścianę budynku, wykorzystując kolejną technikę elementu ziemi. Miał trochę szczęścia, przez co mógł odetchnąć z ulgą. Misja była dla niego na tyle trudna, że raczej łatwiej było by wparować bez zahamowań i siać zniszczenie, aniżeli ukrywać się i szukać pokojowych rozwiązań, których nie rozumiał, ale czego się nie robi dla korzyści?
  Miał okazję podsłuchać rozmowę strazników, co mógłby wykorzystać na swoją korzyść, jeżeli zasłyszy coś ciekawego. Jednocześnie niewiele było tam szczegółów oprócz jakichś przyziemnych bzdur. Postanowił więc wyczekać odpowiedni moment by się wychylić ze ściany, a także skorzystać jak uprzednio ze swojego ostrza by sprawdzić czy coś jest w pokoju. Skąd światło? Raczej zewsząd jakieś padało, więc o to się nie martwił, jednak wolał się upewnić, by głupio tam ryja nie pchać od razu, nim wskoczy na parapet i ewentualnie do pokoju. Był tam jeszcze jeden bardzo ważny aspekt. Uważał, wychylając się ze ściany by powracający straznicy go nie zauważyli, więc gdy tylko było coś nie tak, rezygnował z tego stanu rzeczy i wracał do ściany. Nie ryzykował nadmiernie, wolał wszystko zrobić powoli, a porządnie.
  Jeżeli jakkolwiek sprawa się posunęła do przodu i nikogo nie było w pokoju, co zaobserwował przez wakizashi i jego odbicie i gdy sam spojrzał, z pozycji parapetu pierw rzuci okiem czy nie ma tam jakichś pułapek. Linek, notek, czegoś podejrzanego, by dla upewnienia wyskoczyć i przylepić się do sufitu. Lepiej uważać od samego początku do końca. Raczej, gdy ktoś się włamuje, najłatwiej go schwytać, gdy dotyka podłogi, aniżeli sufitu. Korzysta oczywiście z chakry, by się do niego przyczepić. Wszystko po to by być już poza zasięgiem wzroku strażników, a przy okazji nie móc jeszcze lepiej rozejrzeć się po pokoju czy nie ma tu żadnych pułapek. Uważa by nie walnąć w jakiś żyrandol czy cokolwiek jest na suficie - wiadomo.

Chakra i techniki:

  Ukryty tekst

Statystyki:

  Ukryty tekst

[Souei]

Misja B
27/45 Nie było dużej filozofii w uniknięciu kolejnego zagrożenia. Wystarczyło przeczekać, aż zaaferowani rozmową strażnicy przejdą dalej i kontynuować realizację planu. Pomimo tej małej niedogodności, Kyoushi nie zmodyfikował go w żaden sposób - priorytetem wciąż było bezpieczne przedostanie się w pobliże okna, aby zinfiltrować wnętrze przy pomocy odbicia w wakizashi. Okazało się jednak, że słabo święcący księżyc, który wcześniej był sprzymierzeńcem, teraz nieco pokrzyżował plany Kjudiniego. W odbiciu ostrza nie dało się niczego zobaczyć, ale to też był jakiś znak. Okazało się bowiem, że wewnątrz było ciemno, a więc i zapewne pusto lub sennie. Delikatna księżycowa poświata oświetlała jedynie niewielki skrawek drewnianej podłogi przy oknie, więc nie do końca dało się zorientować, czy wewnątrz teren jest czysty, ale nie było też widać żadnego zagrożenia, które od razu miałoby przynieść szermierzowi zdemaskowanie i niepowodzenie. Nie miał za dużego wyboru, wskoczył do wewnątrz i od razu hyc na sufit, aby po krótkim rekonesansie i przyzwyczajeniu się oczu do mroku stwierdzić, że nie znalazł się w żadnym pokoju czy gabinecie, lecz prostym, surowym korytarzu. Na ścianach po obu stronach znajdowały się po dwie pary drzwi, bez żadnych tabliczek czy oznaczeń, natomiast na samym końcu korytarz skręcał ostro w lewo. Wyglądało na to, że poszukiwania dokumentu... co tam dokumentu, właściwego pokoju mogą trochę zająć. Po wytężeniu słuchu lub wzroku, nie dało się odnotować żadnych śladów ludzkiej aktywności. Kyoushi wciąż pozostawał niezauważony, przylepiony do sufitu i być może z niemałym mętlikiem w głowie. Czy to informacje były nieprecyzyjne, czy posłaniec znowu się pomylił?

[Kyoushi]

• Białowłosy mógł się poczuć jak prawdziwy ninja, który od dawien dawna przestał być zamieniając się raczej w siepacza i kogoś, kto decyduje się pierw na pojedynek, by później zadawać pytania martwym przeciwnikom. Niestety, teraz musiał wrócić do korzeni i korzystać z umiejętności infiltracji, aniżeli siania rozpierdolu. Niestety, nie wszystko mogło pójść po jego myśli, przez co stracił parę kart atutowych i musiał dopasować się do sytuacji, stawić im czoło jak należy. W ostrzu nie zauważył niczego, zupełnie nic, więc mógł powoli reagować na sytuację w pokoju. Było tam ciemno, przez co mógł wnioskować, że jedyna opcja jest tak, że ktoś tam wali kimę lub jest po prostu pusto.
  Trzeba było podjąć decyzję i iść dalej. Zauważył jedynie kawałek podłogi, co niczego konkretnego mu nie mówiło, jednak brakowało tam nóg, więc wstępnie mógł założyć, że jest czysto - dlaczego by nie skorzystać z tego niewątpliwego zaproszenia? Gdy tylko wszedł na parapet, od razu wyskoczył na sufit, by nie został łatwo zauważony. Nikt normalny przecież nie chodzi z głową wpatrzoną w sufit, a raczej wszyscy decydują się na przechodzenie po korytarzu, wpatrzeni z nudów bardziej w posadzkę. Teraz jednak, gdy wszystkie zmysły się przyzwyczaiły do pomieszczenia, okazało się, że jest to nic innego jak korytarz. "Kurwa jego mać." Pomyślał, przeklinając głownie młodego, którego jak jeszcze raz spotka to przepołowi go, przysiega sobie. Rozeznał się od razu z systemem, który panował w tym budynku i jak do tego podejść.
  Dwie pary drzwi po dwóch stronach, bez oznaczeń. Mogło być tam wszystko. Gdy chciał skorzystać ze swojej percepcji niczego nie wywnioskował, jednocześnie wcale nie był tak głuchy jakby mogło by się wydawać. Nie wyczuwał tutaj ludzi, przez co domyślnie mógł być bezpieczny, jednak nie o to się bał - bał się o spalenie i wykrycie, więc musiał uważać. Białowłosy podjął decyzje, powoli zszedł na dół, spoglądając na drzwi, czy spod którychś pada światło, co oznaczałoby, że może nie czuje, nie słyszy, ale ktoś tam jest.
  Rozpoczął poszukiwania od prostego sprawdzenia pierwszych pokoi po jednej stronie, oczywiście tych, pod którymi nic się nie świeci, jedncześnie nie wchodzi tak od razu, co to to nie. Jeżeli świeci się światło, delikatnie wsuwa wakizashi, by móc zobaczyć jakieś odbicie, może coś tam jest, więc mały rekonesans. Do ciemnych pomieszczeń wchodzi naprawdę delikatnie, powolutku, rzucając okiem na otwartą przestrzeń, by dowiedzieć się czego może się spodziewać. Wycofanie się jest oczywiste, jeśli natrafi na przeciwności i... Wtedy będzie musiał zaatakować na tyle, by nie dopuścić do alarmu.

Chakra i techniki:

  Ukryty tekst

Statystyki:

  Ukryty tekst

[Souei]

Misja B
29/45 Trudno było mówić o szybkiej akcji w sytuacji, gdy trzeba kroczek po kroczku przeszukiwać kolejne pomieszczenia z najwyższą ostrożnością. Być może to był właśnie żywot prawdziwych ninja, ponieważ skradanie po siedzibie wroga często dostarczało podobną dawkę adrenaliny, co otwarta walka. Tutaj jednak nie było ofiar, nie było krwi i rozgłosu, a przecież najczęściej to był pożądany sposób rozwiązywania sporów. Tym bardziej, gdy chodziło o element zaskoczenia i możliwość manipulacji sytuacją. Prawdziwa władza to wiedza i informacja, siła bojowa jest tylko odrobinę, ale jednak niżej w hierarchii. Kyu musiał podjąć ważną decyzję, jednak podpowiedzi i tropów było jak na lekarstwo. Jak zlokalizować te jedne, właściwe drzwi, jeśli wszystkie były takie same? Zamiast usiąść i starać się złamać system, Shiroyasha postanowił działać.
Zrobił krok do przodu i usłyszał przeciągłe skrzypnięcie podłogi. Jeszcze tego brakowało, aby z każdym krokiem wydawał alarmujące dźwięki. Skrzyp, skrzyp, skrzyp - zbliżył się do jednej ze ścian, aby zobaczyć czy w progu drzwi na jednej ze ścian uda mu się dostrzec jakieś światło, świadczące o czyjejś obecności w środku. Pod pierwszymi z lewej była widać nikłe światełko. Pod drugimi z lewej było całkowicie ciemno. Skrzyp, skrzyp, skrzyp... druga strona była całkowicie wygaszona. Znaczyło to, że jakieś źródło światła znajduje się tylko w pierwszym pokoju po lewej, ale być może białowłosy szermierz zechce zmienić taktykę poruszania się pod obiekcie, aby zwracać na siebie mniej uwagi. Na razie jednak nie wzbudził żadnych niepokojów, a przynajmniej nie słyszał oznak żadnego poruszania z głębi budynku, czy któregoś pokoju. Najbliższe drzwi, spod których nie łypało żadne światło, to pierwsze po prawej, więc Kyu podszedł do nich i delikatnie nacisnął na klamkę. Nie były zamknięte na zamek, więc otworzyły się, a w powstałą szparę wcisnęła się siwa głowa. Była to kwatera mieszkalna, choć obecnie pusta. Przy przeciwległych ścianach stały dwa łóżka, w nogach były zamknięte skrzynie, na środku stolik i trzy krzesła. Do tego jakaś porządna, idiotoodporna szafa. Nic ciekawego tu nie było, a na pewno nie wyglądało to na gabinet, gdzie ktoś na co dzień oddaje się pracy umysłowej. Pierwsze koty za płoty, jak to mówią. Zostały jeszcze dwa nieoświetlone pokoje w głębi korytarza i ten jeden nieszczęsny, pod którego progiem można było zobaczyć łunę światła.

[Kyoushi]

• Niestety, to było zadanie wymagające cierpliwości, a każda chwila determinowała w nim rozbudzanie wewnętrznego ADHD, które w pewnym momencie może eksplodować i powiedzieć "a chuj, że w to wszystko, spalę tę budę". Jednocześnie z tyłu głowy przyświęcał mu wyższy cel, który doskonale hamował jego pierwotny instynkt siania zniszczenia. Nie był do tego przyzwyczajony od lat, jednak może warto rozszerzyć także swoje umiejętności do skrytobójstwa i walki pod osłoną nocy. Może warto się zastanowić nad tym, że kradzieże również mogły bardzo poprawiać status shinobi w swojej osadzie, jednak... Na tym kompletnie mu nie zależało. Zależało mu na tym by rosnąć w siłę z każdym dniem, a tutaj nie zyskiwał nic, poza możliwością osiągnięcia kolejnego celu, którym była zemsta.
  Nie było czasu na przemyślenia. Przecież w każdej chwili ktoś może tędy przechodzić, a on będzie musiał się z nim mierzyć, a na to nie mógł sobie pozwolić. Miało być po cichu, a jeszcze potrafi odróżniać zadania po cichu, od tych w których może uwolnić swój ukryty potencjał. Wiele czynników było jednak przeciwko niemu, przez co chodząc po starej podlodze jeszcze przy okazji skrzypiał. "Szkurwa." Tylko tyle urodziło się w jego siwej głowie. Shiroyasha sprawdzał dźwi po dźwiach by zlokalizować co będzie najlepsze dla niego samego. Tylko pierwszy pokój, który sprawdzał wydawał się, że może w nim coś być, ze względu na nikłe światło. Hm i to tam najbardziej ciagnęło samego bohatera.
  Działał dalej, jednak nieco zmienił taktykę by nie uwydatniać tak dźwięku chodzenia. Przelał chakrę do podeszwy stóp, by uruchomić technikę chodzenia po ścianach. Delikatna warstwa powinna odgraniczać go i zwiększać powierzchnię nacisku na podłogę, przez co ograniczy ten irytujący dźwięk. Sprawdzil pierwszy pokój - mieszkalny, to nie tu. Pewnym było to, że nie trzymaliby czegoś cennego w pokoju mieszkalnym, co nie? Trzeba szukać dalej. Niestety, żeby zminimalizować ryzyko, zwolnił swoje kroki by uważać na to, czy podłoga rzeczywiście skrzypi. Bardzo uważał, przeszukując w ten sam sposób kolejne dwa ciemne pokoje, by na koniec zostawić sobie ten oświetlony, jednak do niego wepcha swóje wakizashi, przynajmniej kawałek, by sprawdzić czy nic się nie odbija i nie może czegoś zweryfikować, by dopiero wtedy spróbować wysunąć delikatnie oczy... Ryzyk. Oby nie fizyk.

Nazwa

Kinobori no Waza

Ranga

E

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis <span style="display: block; margin: 0; padding: 0; text-align: justify;">Kolejna z podstawowych jutsu, które potrafią wykorzystać nawet największe świeżaki spomiędzy ninja. Technika ta pozwala na odpowiednią kontrolę i kumulację chakry w z góry określonym miejscu - tu są to stopy. Dzięki temu shinobi jest w stanie poruszać się po powierzchniach pionowych, a nawet poziomych (tylko w sprzeczności z grawitacją), czyli prościej - po ścianach i sufitach, drzewach, gałęziach, i po czym tylko nam przyjdzie ochota - nie wliczając wody.
Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.</span>

[Souei]

Misja B
31/45 Coś było w tym, że skrzynie leżące przy łóżkach nie wyglądało na bogato wyposażone. Pierwsze pomieszczenie okazało się niewypałem, ale ani trochę nie sfrustrowało to naszego bohatera. Niezrażony tym, przeszedł do przeszukiwania reszty pomieszczeń, z których najbliżej było drugi po prawej stronie. Jak jednak do niego podejść? Kinobori no Waza użyta aby zminimalizować skrzypienie nie dała żadnych efektów w tej kwestii. Pomogło natomiast wolniejsze i ostrożniejsze poruszanie się naszego bohatera. Gdy zaczął uważać na to jak przenosi ciężar ciała i jak szybko to robi, wówczas podłoga skrzypiała jakby mniej. To dobry znak, chociaż wydłuży to cała operację jeszcze bardziej.
Podszedł do drugich drzwi i nacisnął klamkę tak samo ostrożnie, jak przy poprzednich. Drzwi nie stawiały żadnego oporu, bo pomieszczenie za nimi było tak samo zwykłe i pospolite, jak to poprzednie - dwa łóżka, dwie skrzynie, reszta mebli. Prawa strona korytarza okazała się więc mało interesująca, ale była to dopiero połowa zabawy. Po drugiej stronie zostały bowiem jeszcze dwie pary drzwi, które mogły skrywać to, czego szukał Kyoushi. Przekradł się więc na drugą stronę i spróbował dobrać do ostatnich drzwi, spod których progu ziała ciemność. Nacisnął klamkę... i nic. Przycisnął mocniej, mógł nawet spróbować popchnąć, lecz drzwi nie ustępowały. Były zamknięte, a to znaczyło, że kryją za sobą coś, co warto chronić przed ciekawskimi. Jak jednak się do nich dobrać w taki sposób, aby nie wzbudzić poruszenia w całej strażnicy? Na razie Shiroyasha odpuścił, bo i tak najbardziej interesowały go drzwi, zza których można było dostrzec przytłumione światełko. Dziwne, że ze wszystkich pokoików na piętrze najbardziej ciągnęło go tam, gdzie było najbardziej prawdopodobne zastać kogoś wciąż na nogach. Nasz dzielny shinobi zaczął pojedynek z klamką po raz czwarty. Było otwarte. W powstałą szparę udało mu się wsunąć wakizashi, jednak mleko już się rozlało.
- To ty, Hakama? Zaraz kończę, jeszcze tylko jedna linijka. Która to już godzina? - Rozległo się ze środka, ale nie było żadnych gwałtownych ruchów. W wakizashi niczego nie było widać, bo to nie jest lusterko, tylko kawał metalu. Ostatecznie jednak Kyoushi stał przed uchylonymi drzwiami do pomieszczenia, w którym znajdował się ktoś świadomy tego, że ktoś inny stoi w progu. Na domiar złego, zza zakrętu korytarza zaczęła dochodzić łuna światła i dźwięk skrzypiącej podłogi. Ktoś nadchodził.

[Kyoushi]

• Nie wszystko było takie proste jak mogłoby się wydawać. Krwistooki nie załamał się, ale czuł się nieco pod presją. W normalnej sytuacji byłoby o wiele łatwiej, gdy mógłby dobyć swojej kantaiskiej katany i poszaleć. W tym momencie czuł się jak lew, ale w klatce. Miał przed sobą jeszcze trójkę pomieszczeń, które musiał przeszukać by sprawdzić stan i zdać sobię sprawę, że to gdzieś tutaj musi być - ale mogło też nie być, a Kutaru czy jak mu tam nie był najlepszym pomocnikiem na świecie. Nie był w zasadzie żadnym pomocnikiem, przez co mocno utrudnił zadanie białowłosemu zamiast pomóc je rozwiazać.
  Kombinując, okazało się, że potrafi przekombinować i żadna chakra tu nie pomoże, ale wolniejsze przechodzenie pomiędzy pomieszczeniami już tak. Musiał to wypróbować, inaczej nie miałoby to większego sensu, w końcu nigdy tego nie robił i czas było przejść na inny bieg, który sugerował mu spowolnić nieco swoje ruchy. To było frustrujące, ale jeszcze miał czas. Póki słońce nie wstanie może tu buszować. Nie miał jakby szans na szybsze zakończenie, więc chciał to przynajminej zrobić porządnie. Kolejne drzwi trafiły na jego celownik.
  Otwierając je zastał taki sam widok co poprzednio, więc miał już dwa z czterech pokoi sprawdzone, z czego dwa były jego zdaniem puste, jedno z zapalonym światłem jednak zostawił sobie jako truskawkę na torcie. Szybko (względnie) przedostał się na drugą stronę pokoju by zinwigilować kolejne dwa pomieszczenia zaczynając od tego ze zgaszonym światłem, jednak tutaj okazało się, że drzwi są zamknięte. No nie posiadał przy sobie wytrycha, więc cholera wie, musiałby je wyważyć. Nic z tego, trzeba odpuścić i ruszyć do ostatnich, które łatwo otworzył i wsadził swój miecz, przez który chciał dojrzeć cokolwiek, jednak było grubiej niż myślał.
  Szybko schował wakizashi, jednocześnie słysząc głos. O kurwa, było grubo. Dźwięk skrzypiącej podłogi i łuna światła zwiastowały coś, czego też mógł się spodziewać. Nadchodził strażnik. Białowłosy nie miał wiele czasu, więc będąc w obrysie drzwi, które zasłaniały go przed wzrokiem pytającego, obrócił się na jednej z nóg, wykonując piwot w kierunku ściany by w nią automatycznie wniknąć, ukrywając się przed resztą. Ten ruch nie powinien nadać żadnego dźwięku, a uchronić go przed nadchodzącym strażnikiem, a także wykorzystać ten moment na pomyślenie co dalej - osoba wewnątrz będzie miała okazję pomylić go z nadchodzącym strażnikiem co tylko zostanie rozwiązane na jego korzyść, a jak wiadomo - kto nie ryzykuje ten szampana nie pije. Czas było się szybko ukryć, by w dalszym ciągu zająć się obserwacją i wyczekaniem tej patowej sytuacji. Z drugiej zaś strony, dowiedział się, że gość coś robi z tekstami. Słowa o linijce dały mu do myślenia. Albo coś pisze, przepisuje albo cos... Analizuje. Ta ostatnia wersja rozbudzała nadzieję w białowłosym, który tylko na to liczył.

Chakra i techniki:

  Ukryty tekst

Statystyki:

  Ukryty tekst

[Souei]

Misja B
33/45 Trzeba było działać szybko i zdecydowanie. W sytuacji, gdzie wystarczyło tylko odwrócenie głowy tamtego faceta, Kyoushi nie wahał się ani chwili. Schował wakizashi i czym prędzej wtopił się w murowaną ścianę, zanim ktokolwiek zdążył go zauważyć. To mu się powiodło, ale niestety został usłyszany. Można powiedzieć, że sam zgotował sobie ten los, ale wpadł przy tym na bardzo ciekawy trop, więc może koniec końców okaże się to warte zachodu? Ze swojej kryjówki Shiroyasha mógł słuchać tego, co dzieje się obok, a działo się. Momentalnie usłyszał kroki podchodzące pod drzwi z pomieszczenia.
- Hakama! Jaja sobie robisz, czy co? - Łysa czaszka wychynęła na korytarz i rozglądnęła się na lewo i prawo. Nikogo nie zobaczył. Wtedy dopiero zza zakrętu wyszedł sporych rozmiarów strażnik.
- Co się drzesz? Co znowu ja? Idę przecież. - Nie rozumiejąc do końca o co się na niego wydzierano, próbował się usprawiedliwiać.
- Chwila, to nie byłeś ty? - Padło kolejne pytanie?
- Co nie ja? Gotei, możesz mówić z sensem? - Hakama zmarszczył brwi, bo kompletnie nie nadążał za tempem tej rozmowy.
- Ćśśśś... - Syknął w odpowiedzi Gotei, bo coś mu tu nie pasowało.
- Skoro Ty dopiero przyszedłeś, to kto do mnie wszedł? - Momentalnie stężał i podbiegł do otwartego okna. Wyjrzał przez nie, lecz nie zobaczył nikogo podejrzanego.
- Ktoś jest w budynku. Przeszukajcie natychmiast wszystkie pomieszczenia, ale tak, żeby go nie spłoszyć. - Rozkazał Hakamie, który również momentalnie spoważniał. Stuknął obcasami i skinął głową. Odwrócił się i ruszył z powrotem tam skąd przyszedł. Za chwilę po całej strażnicy zaczną kręcić się strażnicy, co może bardzo utrudnić sprawę.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

• Na szczęście białowłosemu nigdy nie brakowało zdecydowania. Nie mógł niczego innego jak ogarnąć tę arcyciężką sytuację, wykonując bardzo szybki piwot, wtapiając się niemal w murowaną ścianę. Bezpieczeństwo było dla niego samego, jednak już buzowało w nim ciśnienie. Szczęściem w nieszczęściu było to, że nikt, zupełnie nikt tutaj nie wiedział z kim ma do czynienia i jak wygląda sam napastnik w postaci czerwonookiego szermierza. Shinobi pochodzącemu z Ryuzaku nie powiodło się dokończyć tego zadania bez wybudzania jakiegokolwiek poruszenia. Mógł teraz czekać na wszystko, bo wszystko słyszał będąc schowanym w ścianie.
  Doskonale poznał wszystkie głosy, które dochodziły. Poznał imiona, to ważne, jeżeli zacznie bawić się w Henge, jednocześnie póki co musiał zaznajomić się z tym, by wykonać swoje zadanie jak najlepiej. Strażnicy już wiedzieli, że się ktoś włamał, byli czujni, widać było w nich doświadczenie, jednak czy bojowe było równie wysokie co życiowe? Tego nie wiedział i nie zamierzał testować, przynajmniej póki co. Niedługo później słyszał jak jeden z nich ucieka z miejsca, z którego nie dało się uciec. Musiał zbiec na dół. Tu były pokoje do przeszukania, więc liczył na to, że zaczną od nich, bo w sumie skoro łysy to wyczaił to musiał się spodziewać, że za daleko ktoś kto się włamał nie mógł uciec. Teraz Shiroyasha jednak miał inne zadanie.
  Będąc wciąż ukrytym w ścianie, nie zamierzał robić nic, co może go narazić na wykrycie. Czekał aż gość o imieniu Hakama zejdzie na dół po resztę kolegów, bo już wiedział, że miał tam zejść. Czekał na jego zejście po schodach. To był moment do wykorzystania, gdy tylko gość schodził, a najlepiej jak całkiem zszedł - oczywiście jeśli to słyszy, bo jeśli słyszy tylko do zakrętu to i tak musi działać jak najszybciej, powodując jak najmniej dźwięków. Białowłosy nasłuchiwał co robi łysy i dokąd się kieruje. Jeżeli przechodziłby blisko niego, nie waha się i wyłania się ze ściany by ukrytym ostrzem spod nadgarstkiem ze swoją niezwykłą szybkością dźgnąć gościa gardło, szyję, jakkolwiek, by więcej nic nie powiedział. A przy okazji wyłaniajac się całym i zgarniając go momentalnie do pokoju.
  Doskonale byłoby, gdyby łysy wracał do swojego pokoju, a wtedy mógłby zostać zasztyletowany, właśnie od tyłu, zamykając za sobą drzwi - jeżeli był klucz to na klucz. Rozglądając się po pokoju musiał określić gdzie może na szybko skryć ciało - szafa, pod łóżkiem, cokolwiek. Wtedy zostaje czas na ogarnięcie notatek na biurku, przy którym ponoć siedział... Wtedy chciałby ogarnąć czy rzeczywiście to jakieś dokumenty o niezrozumiałym przekazie, który czas przepisać!

Chakra i techniki:

  Ukryty tekst

Statystyki:

  Ukryty tekst