Lecznica dla zwierząt " Kenkōna ashi "

[Renkuro]

Renkuro liczył w głębi serca na zastrzyk akcji, na wybuchy, krew flaki i epickie walki, a dostał dwójkę leniwców którym jakoś wcale nie było śpieszno żeby w ogóle wyjść na dwór. Gdy wyszli na dwór, to kuglarz idąc w swojej kurtce bez kaptura zaczął poważnie się zastanawiać czy jego odzienie na pewno spełnia funkcje które powinno. Nawet wtedy jedna gdy był jak zmokła kura, nie dal po sobie poznać że jest to dla niego dyskomfort. Był dosłownie jak wrzucony do jeziora, ociekał wodą gdy przekroczyli próg lecznicy. Dwójka towarzyszy oddała płaszcze, a Renkuro jak idiota stał w swojej kurtce, bo nie było powodu jej zdejmować. Pod nią był tak samo mokry jak na zewnątrz. Nie zniechęcał się jednak licząc na jakąś akcję. Wiadomo że gdyby to on miał walczyć to wcale jakoś śpieszno by mu nie było, właściwie to nigdy nikogo nie zabił ani nawet poważnie nie zranił. Możemy nie liczyć dzieciaka? On mu technicznie nic nie zrobił!
Plan był całkiem okej, a do tego bezpieczny dla władcy marionetek. Tak wiec zgodnie z poleceniem stał sobie czekając na znak, wsłuchując się w dźwięki słodkich zwierzaczków. Kotki i pieski wydawały z siebie dźwięki aż do momentu kiedy .... przestały to robić. Troszkę dziwne, ale nie miał czasu się nad tym zastanawiać bo po paru minutach został wezwany na dół. To co musiało zwrócić uwagę chłopca to ilość związanych. Czterech, mimo że ci wąty mieli tylko do trzech. No chyba że w tej historii czegoś brakuje. Renkuro czuł się jednak bardzo nieswojo w tym pomieszczeniu, to nie wyglądało jak miejsce gdzie pomaga się zwierzaczkom, a raczej jak jakaś rzeźnia gdzie rozkłada się ludzi na kawałki. Usilnie starał nie myśleć co się mogło stać z dziewczynką. Szare mroczki zaczęły latać mu przed oczami, i o mało nie zasłabł. Starał się jednak dzielnie wytrzymać do końca akcji żeby zyskać uznanie rodziny. Gdy doktorek wyszedł zwrócono się do niego czy pomoże. Jakby miał jakieś wyjście heh. Oczywiście odpowiedział. Raport dla góry brzmi jak coś co będzie czytane z uwagą, a co za tym idzie ktoś zobaczy jego imię. Jest to chyba jakiś profit z tego patologicznego dnia. Gdy okazano mu związanego i jęczącego Sowę, wbrew pozorom kuglarza wcale to nie ruszyło. Jakby na to nie patrzeć to on zabił matkę dziewczynki, porwał ją, i przyłożył rękę do jej prawdopodobnie brutalnego morderstwa. Niech zdycha pomyślał. Tak to on. Przedstawił się jako Sowa gdy spotkałem go po raz pierwszy.Odpowiedział.

[Gundan]

Misja D
11/15
Ayatsuri Renkuro

Gdy tylko Renkuro potwierdził tożsamość Sowy na twarzy Sanosuke pojawił się niezbyt przyjemny uśmiech. Zajęło to tylko chwilę, bo Asagi zaczął coś zapisywać w notesie gdy w głowie tego co prawda podłego człowieka ale jednak człowieka pojawiła się kolejna dziura, a właściwie nawet dwie. Jedna na środku czoła, a druga z tyłu głowy po tym jak kościany mafiosa wysunął identyczny szpikulec jak ten którym wcześniej mierzył w lalkarza.
Ciało padło bezwładnie na ziemie w kałuży krwi jaka zaczęła się sączyć z obu ran, na co ten bardziej leniwy unosząc wzrok pełen obojętności rzucił do kompana.
- Ehh...czy mógłbyś się nieco wstrzymać Sanosuke, muszę im też zadać kilka pytań więc z łaski swojej poczekaj aż spisze co muszę i wtedy możesz ich pozabijać.
- Przepraszam hahahaha nie mogłem się oprzeć ale już obiecuje że będę grzecznie czekał na pozwolenie przyjacielu.
Pozostali pojmani ludzie zaczęli coś jęczeć i lekko się szamotać gdy kałuża dotarła do nich przez co zaczęli się lekko ślizgać desperacko próbując jeszcze jakoś uratować swoje nędzne życie. Jednak na to było już za późno, zdradzili rodzinę próbując robić interesy na boku, a za zdradę jest tylko jedna kara.
- Mam nadzieję, nic wpisze że stawiał opór i musieliśmy zastosować takie, a nie inne środki. Renkuro mówiłeś, że było ich trzech prawda? Tu prócz Sowy mamy jeszcze trójkę, czy będziesz w stanie rozpoznać dwóch pozostałych zamieszanych w próbę kradzieży własności rodzinnej? - zapytał notując coś cały czas w notesiku.
Pytanie już wcześniej padło lecz najprawdopodobniej teraz wszystko odbywało się w bardziej...formalnej wersji. W tym samym czasie Sanosuke wymierzył kilka solidnych kopniaków w brzuch reszcie pojmanych aby przestali się wiercić i jęczeć. Choć po jego minie można by wnioskować, że zrobił to równie dobrze dla własnej satysfakcji ale efekt został uzyskany.
Następnie zerwał z głowy kolejnemu jeńcowi odsłaniając twarz Tatsuo przypadkowo zrywając przy tym jego knebel.
- Błagam, nie zabijajcie mnie ja o niczym nie wiedziałem...proszę mam żonę i dzieci! Przysięga... - przerwał swoje skomlenie gdy kolejny but Sanosuke trafił w jego brzuch ewidentnie pozbawiając przez chwlę faceta tchu. Kościak wykorzystał ten moment by na powrót zatkać mu usta kneblem który zdążył już nasiąknąć nieco krwią jego martwego już szefa.
- Tak, tak wiemy jesteś niewinny bla bla bla, a teraz zamknij pysk śmieciu i chociaż postaraj się zdechnąć z godnością.
- Czy to jeden z tamtych mężczyzn? - zwrócił się do Ayatsuri skryba.
Renkuro mógł się poczuć w tej chwili niczym bóg, w końcu to on wydawał wyrok śmierci na tych ludzi. Wystarczyło powiedzieć "tak" by odebrać im życie, za grzechy których się dopuścili. Tylko czy naprawdę alkohol aż tak znieczulił białowłosego by bez mrugnięcia okiem odbierał im wszystkim wszystko co mieli? A co jeśli facet faktycznie mówił prawdę i zbrodni dopuścił się tylko Sowa?

- Sanosuke
- Asagi
- Tatsuo

[Renkuro]

Kuglarz potwierdził tożsamość swojego poprzedniego pracodawcy, i bardzo szybko ten został uśmiercony. Tak szybko że nawet przesłuchujący milczek wyraził się negatywnie o tak ekspresowym wysyłaniu pojmanych do innego świata. Renkuro był lekko zaskoczony z jaką łatwością jego słowa przyczyniają się do pozbawienia życia innych. Był na chwilę obecną panem losu, wskazywał palcem a ci byli mordowani, a przynajmniej tak było dla postronnego widza.
Nie można jednak nie zajrzeć pod czuprynę znajdującego się w centrum uwagi. Warto znać jego przemyślenia na ten temat, oraz motywacje. Generalnie ktoś by mógł się zastanawiać nad tym czy kuglarz ma jakieś głębsze rozterki moralne. Nie tym jednak razem, można by było mu szczerze odpowiedzieć. Oczywiście od boku wyglądało to jakby dosłownie mordował ich swoim słowem, ale przecież ci ludzie sami się zabili. Zdradzili rodzinę, chłopak sam faktycznie się zastanawiał czy dla dziecka nie działać wbrew mafii, ale doskonale wiedział że gdyby podjął taką decyzję to byłby to wyrok śmierci, z nikłą szansą na odroczenie, i gdyby podjął inną niż wcześniej decyzję jak najbardziej przyjąłby to brzemię bez obwiniania innych gdyby faktycznie został ściganym. Ci weszli dobrowolnie do rodziny, a teraz robią coś wbrew niej, to po prostu jest próba samobójcza, i jak widać całkiem udana. To nie władca marionetek doprowadza do ich bolesnego końca na tej podłodze, oni sami to zrobili. Tak naprawdę gdyby go tu nie było to zapewne złote łuski by po prostu zabiły całą czwórkę uznając że no dobra jedna ofiara jest postronna. Możliwe że tak naprawdę to właśnie ratuje jedno życie swoimi werdyktami. Renkuro władający lalkami, był samemu teraz jedynie laleczką, niemającą na nic wpływu zabawką losu. A jeśli okazałoby się że milczek bałaganiarz naprawdę umie rozpoznać kłamstwo to gdyby teraz skłamał, to samemu by zginął. Więc biorąc to wszystko pod uwagę, protagonista uznawał że i tak nie ma na nic wpływu, a precyzyjniej rzecz ujmując nie ma wpływu na zmniejszenie ilości zgonów, a możliwe że mógłby ją nawet niechcący powiększyć, jest teraz tylko kukiełką podskakującą jak świat mu zagra. Oczywiście śmierć na podłodze w jakiejś lecznicy dla zwierząt była czymś co poruszało w pewien sposób emocje, jednak czy można tym ludziom było współczuć? Gdyby tylko przyczynili się do strasznego losu dziewczynki dlatego że rozumieli swoją pozycję zwykłego trybika w maszynie tak jak białowłosy, można by było im współczuć rozumiejąc że tak samo jak on nie mieli jakoś szczególnie wyjścia. Ale oni postanowili zdradzić rodzinę, dla własnej płytkiej korzyści materialnej. Na chwilę obecną nie giną przy jego nogach jednostki ludzkie płacąc cenę za swoją olbrzymią empatię, a śmiecie bez honoru zdradzające mafię dla paru groszy. A co jak co, mimo że Renkuro uważał działania mafii w dużej mierze za obrzydliwe, to jednak pewna przynależność do niej w jego sercu istniała, zdrada jest zła, ale zdrada umotywowana tylko pieniędzy to już obrzydliwość. Cóż miał więc myśleć chłopak? Niech sobie zdychają, a wręcz można by rzec że to nawet dobrze bo kto wie czy na przykład jego by nie zdradzili za garść Ryo? Rodzina jednak miała się wspierać, być .... rodziną. Łuski maja chronić organizm, a nie działać wbrew niemu na szkodę innych. Tego elementu nie ma powodu żeby opłakiwać. Jedynie można by stwierdzić że ich śmierć jest degustująca i nie jest przyjemnym widokiem. Ale z drugiej całkiem fascynującym .....
Na pytanie czy będzie w stanie rozpoznać kolejnych odpowiedział oczywiście twierdząco. Gdy nastąpiło kolejne okazanie, natychmiast go rozpoznał. Mężczyzna łkał domagając się litości. Renkuro nie dosyć że nie zamierzał kłamać, co wręcz zirytował się tym co ten gadał. Przybrał, chyba pierwszy raz przy dwójce złotych łusek, minę inną niż skamieniałą bez emocji. Bardzo wyraźnie na delikatnej dziewczęcej twarzy zarysowała się nieukrywana złość. Jeśli nie masz sobie nic do zarzucenia to skąd wiesz że doszło do czegoś z czego trzeba się tłumaczyć? A jeśli dowiedziałeś się o zdradzie po fakcie, to dlaczego siedzisz tu jak gdyby nigdy nic z żyjącym, niepojmanym Sową? Zdradę się kara, a nie przymyka oko. Tak, był z nami, nazywa się Tatsuo, to on siedział z dziewczyną w magazynie kiedy pozostała dwójka była na dworze. Powiedział kuglarz, ostatnie zdanie kierując do skryby. Kuglarz mało nie splunął na więźnia, ale to już byłaby znacząca przesada. Ale to już jest przecież szczyt. Robić nieetyczne rzeczy, bo tak każe rodzina, którą potem się ze znajomymi zdradza dla płytkich celów, a na samym końcu łańcuszka jeszcze się zdradza towarzyszy, mówiąc ze się nie ma nic z niczym wspólnego. Hatfu na takich.

[Gundan]

Misja D
13/15
Ayatsuri Renkuro

Ciężko było nie przyznać racji przemyśleniom kuglarza jednak prawda była taka, że nie znał tych ludzi do końca. Wiedział tylko, że Sowa dopuścił się zamordowania rodziny dziewczynki z wcześniej, co więc jeśli Tatsuo faktycznie o niczym nie wiedział? Przecież w takim wypadku białowłosy właśnie zabił człowieka, który finalnie nie był zdrajcą i kto wie czy na przykład nie miał podobnych przemyśleń odnośnie dziecka co on...
Z drugiej strony jak to się mówi: Nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem albo nad świeżym trupem, jakoś tak. Asagi jedynie złapał się za głowę gdy po przemowie Renkuro Sanosuke uśmiechną się i sprawnym ruchem wysuwając szpikulce dosłownie na sekundę poderżną facetowi gardło po czym obrócił głowę do niższego rangą kolegi i rzucił zadowolony.
- No! Dobrze powiedziane chłopie, chyba będę częściej się odzywał jak będę miał jakąś fuchę!
- Sanosuke...miałeś się opanować, a ty Renkuro nie nakręcaj go następnym razem dobrze?
- Dobra, dobra kurde chociaż młodego się nie czepiaj. Ooo patrzcie na mnie jestem Asagi, pan maruda, pogromca dziecięcych uśmiechów.
- Jeśli już skończyłeś pajacować odsłoń pozostałą dwójkę i się odsuń bo będę musiał zadać temu właściwemu jeszcze jedno pytanie bo inaczej to my będziemy mieli problem.
Kościak westchnął tylko od niechcenia ściągając worki z głów pozostałej dwójce, która chyba straciła już jakąkolwiek wole walki, a następnie postawił kilka kroków w przód stając dosłownie krok za plecami lalkarza. Niestety tu pojawił się pierwszy problem otóż obaj mężczyźni wyglądali identycznie jak ten który stał przed wejściem do magazynu i żartował sobie z wyglądu marionetkarza.
- Który z nich? - zapytał takim samym tonem jak wcześniej, jak gdyby całkowicie mu umknęło że dwaj związani goście wyglądają identycznie, a nasz bohater musiał wskazać właściwego.
Pytanie jednak brzmiało jak rozpoznać tego który jeszcze nie tak dawno śmieszkował sobie z delikatnego wyglądu Renkuro, choć z drugiej strony skoro już i tak tyle osób tu zginęło to zawsze można było skazać ich obu.

- Sanosuke
- Asagi
- Tatsuo

[Renkuro]

Renkuro spędzał przemiły wieczór na przykładaniu ręki do morderstwa, już co najmniej 2 osób, 3 jak liczyć dziecko, i 4 lub 5 jeśli liczyć dwóch obecnych na ziemi jeszcze formalnie żyjących. Dzień w pracy jak każdy inny. Właśnie na ziemię upadły kolejne zwłoki przedziurawione kośćmi rodaka, gdy ten go pochwalił! Kuglarz zorientował się że musiał zagrać na dobrą nutę skoro złota łuska właśnie powiedziała mu że będzie się odzywać z robotą. Zaraz jednak jego dobry nastrój zostanie zdewastowany. Bowiem gdy okazano mu ostatnich ludzi okazało się że są identyczni. Znaczy mogło być gorzej, mogli pojedynczo ich odsłaniać i wtedy byłby troszkę przypał jak po zabiciu jednego tylko po wyglądzie wyszłoby że drugi wygląda tak samo. A do tego maruda wyraźnie oczekiwał od niego konkretnej odpowiedzi, więc powiedzenie nie wiem, może nie wchodzić w grę.
Kuglarz jednak nie dał się zbić z tropu. Tak samo jak on zupełnie nie zmienił wyrazu twarzy i zachowania. I najspokojniej w świecie odpowiedział Jak mówiłem nie podło przy mnie imię trzeciego z trójki, plus ciężko określić po wyglądzie, mogę jednak spróbować identyfikacji towarzysza Sowy z magazynu po głosie. Jednak nawet gdybym to zrobił prawidłowo, pojawia się następujący problem. O ile w magazynie spotkałem tylko 3 osoby, o tyle nie mogę z całą pewnością stwierdzić czy osoba którą tam spotkałem była dokładnie tą samą osobą która była tutaj z Sową i Tatsuo przy odbiorze dzieciaka. Faktycznie mogła to być jedna osoba, ale tak samo prawdopodobne jest to że spotkałem obydwu. Nie wiem o co chcesz zapytać, ale myślę że obydwoje muszą być w to zamieszani skoro są bliźniakami, do tego siedzącymi tutaj razem z pozostałą dwójką. To było jedyne wyjście. Trzeba to prawidłowo doprowadzić do końca, nie można ciągnąć zapałek. A co gdyby to on był sądzony i ktoś by zamierzał bawić się w losowanie? Chciałby uczciwy werdykt, więc powinien uczciwie podchodzić do innych. A uczciwe jest powiedzenie że jest taka sama szansa na to że mężczyzna X jest winny, jak to że winny jest Y, lub że winni są obydwaj równocześnie. A nawet można się skłaniać na bazie tego co powiedział, że to właśnie opcja ostatnia jest najbardziej prawdziwa. Bo okej, to mógł być przypadek że akurat brat bliźniak przyszedł tutaj w niefortunnym momencie. Ale tak naprawdę była na to szansa mniejsza niż większa, przynajmniej w rozważaniach kuglarza. Tak więc pozostało jedynie czekać na to co się stanie, i liczyć że mu nie utną palców za to że nie potrafił odpowiedzieć. Nie chciał też drażnić złotych łusek pytaniem czy Asagi nie może zweryfikować który z nich kłamie. To by było przesadą, która naprawdę mogłaby się skończyć utratą kończyny. A chłopak naprawdę lubił swoje kończyny, i były mu bardzo potrzebne. Szkoda je oddawać tak za darmo.

[Gundan]

Misja D
15/15
Ayatsuri Renkuro

Śmierć tego wieczoru zbierała swoje żniwa, co oczywiście miało swoje dobre strony. W końcu dzięki Renkuro w najbliższym czasie na kontynencie nikt nie musiał obawiać się o przeludnienie! Smutne niestety jest to, że nikt nie będzie świadom jak wiele zawdzięcza bohaterowi z pustyni.
Wracając jednak do tego co się w piekle leżącym pod niepozorną lecznicą dla zwierząt, Asagi poczekał cierpliwie aż białowłosy skończy mówić po czym złożył notes oraz schował go wraz z ołówkiem do kieszeni nieśpiesznym krokiem idąc w stronę związanych.
- Rozumiem, cóż i tak muszę zadać im jedno pytanie. Słuchajcie panowie nie wiem który z was w tym wszystkim siedzi ale dam wam szanse na uratowanie swojego nic nieznaczącego życia. Wystarczy, że powicie nam gdzie są skradzione dokumenty. Na pewno rozumiecie, że w obecnej sytuacji to dla was jedyna szansa. Mój przyjaciel stojący za plecami tego białowłosego młodzika jest gotów zabić was przy najmniejszym podejrzanym ruchu, nawet ja nie zdążyłbym was przed tym uratować. Dlatego musicie zrobić to sami. Gdzie skradzione dokumenty? - po tych słowach mafiosa zdjął więźniom kneble.
- Ja nic nie wiem, nie było mnie z nimi. Proszę uwierzcie mi, nic nie wiem o żadnych dokumentach. Możecie sprawdzić nasze kieszenie, nie mam ich.
- Co ty pierdolisz kurwa Daichi! Mówiliście, żeby przechował dla was jakieś pierdoły. Specjalnie mi je podrzuciłeś kurwo, a teraz chcesz się z tego wykręcić poświęcając rodzonego brata!? Sprawdźcie u mnie za pazuchą jeśli to są te dokumenty to bierzcie je w pizdu tylko proszę zajebcie tego kłamliwego chuja!
Asagi wydawał się nie przejmować wymianą zdań bliźniaków i spokojnie sprawdził ich kieszenie wyciągając zza pazuchy drugiego z nich zawinięte w lekko zakrwawiony papier dokumenty. Rozwinął je aby rzucić okiem na ich treść po czym ruszył w stronę Renkuro.
- Znaleźliśmy dokumenty, czy udało ci się ustalić po głosie którego z nich spotkałeś przed magazynem?
- Jeśli nie nie przejmuj się zabije ich obu, hahahahaha choć wolałbym uniknąć zabijania naszych członków którzy mogli nie być zamieszani w tą akcję. - zachichotał przy uszku lalkarza kościak.

- Sanosuke
- Asagi
- Tatsuo
- Głos numer 1
- Głos numer 2

[Renkuro]

Ayatsuri będący dzisiaj dobroczyńcom świata, pomagający w zmniejszaniu problemu przeludnienia w mieście kupieckim oraz zmniejszeniu ilości przestępców w nim działających, grzecznie współpracował z szefostwem. Jak widać po 2 gotowych trupach i 2 prawie trupach, próba robienia odwrotnie nie jest czymś co gwarantuje długi i dobre życie. Kuglarz więc w pełni posłusznie i z pewną satysfakcją grzecznie robił co każą. A że doszło do kłótni między braćmi to miał okazję spełnić ich oczekiwania i wskazać winnego. Chociaż sama kłótnia była bardzo zabawna, wychodzi na to że bliźniak próbował wrobić drugiego bliźniaka. Czyli dosłownie, ktoś robił niemoralne rzeczy, na zlecenie mafii do której wstąpił, równocześnie oszukując tą mafię, by później zdradzić nie tylko swoich towarzyszy, co jeszcze własnego brata bliźniaka. Troszkę nie fajne zachowanie co nie? Renkuro więc bez skrępowania odchrząknął po tym jak uśmiechnął się na słowa Sanosuke i powiedział z pewną nutką dumy: Rozpoznaje. To ten pierwszy który właśnie próbował wrobić brata.
Rola władcy kukieł była chyba skończona, teraz zostało jedynie obserwować co stanie się dalej. Kto przeżyje? Ile osób wyjdzie stąd w jednym kawałku? Co prawda chłopaka ciekawiło również co to za dokumenty, ale nawet nie zamierzał o to pytać. Tak samo jak w przypadku dziewczynki, nie ma co się narażać na potencjalne wyśmianie przez osoby wyżej w hierarchii. W gruncie rzeczy to nie była jego sprawa, więc po co wściubiać nos? Zwłaszcza że dokument to dokument , pewnie nie było to aż tak ciekawą informacją, więc milczał w napięciu oczekując na rozwój sytuacji.

[Gundan]

Misja D
17/15
Ayatsuri Renkuro

Winny został wskazany i nie minęło więcej niż kilka sekund gdy pierwszy z bliźniaków otworzył usta z wściekłością na twarzy wpatrując się w Renkuro jednak nie zdążył w pełni ruszyć szczęką gdy dosłownie miedzy jego oczami pojawiła się dziura z której szybko zaczęła wypływać krew. Białowłosy natomiast chwilę wcześniej mógł dostrzec jak coś przelatuje dosłownie kilka centymetrów obok jego twarzy.
- No to robota wykonana co Asagi? Dzięki młody za pomoc. Masz tu mały podarunek za współpracę. - powiedział Sanosuke wychodząc przed Ayatsuri i wręczając mu mieszek z forsą - Miło było poznać i spodziewaj się, że jeszcze się zobaczymy.
- Resztę raportu dokończę u nas, mam dość odoru tego miejsca. Chodźmy...
- Daichi... Daichi! Daichi nie mów że umarłeś...kurwo ty nie rób mi tego. Daichi. Wy skurwysyny! Zajebaliście go! Jak psa, zatłukę was, zabije. Zatłukę was rozumiecie! - zaczął się wydzierać drugi bliźniak z twarzą mokrą od łez i nienawiścią w oczach jakby zupełnie zapominając, że brat chwilę wcześniej chciał uratować własną skórę kosztem jego życia.
Mimo to nie pokrzyczał długo bo kościak zaraz ponownie wystrzelił z paluchów i kolejny trup padł bezwładnie na ziemie po czym rozległo się głuche pacnięcie. Był to Asagi który widząc co właśnie się wydarzyło uderzył otwartą dłonią w czoło.
- No co? Groził nam.
- Sanosuke...ja cię chyba powinienem zabić. Ehhh...i tyle z szybkiego powrotu do czarnej perły. Teraz musimy tu zostać aż przyślą kogoś aby posprzątał cały bałagan, a tak bym wpisał że tamtemu to zleciliśmy.- A się czepiasz Asagi, a co jak by ten fagas później próbował skrzywdzić choćby młodego na przykład?
- A ja głupi myślałem, że ty czasem używasz mózgu. Nie chce mi się tego tłumaczyć drugi raz. Renkuro, zmykaj stąd szybko i przekaż barmanowi, żeby zorganizował nam tu sprzątaczy.

- Sanosuke
- Asagi
- Tatsuo
- Głos numer 1
- Głos numer 2

Misja zakońcona: Sukces

[Renkuro]

Rennkuro z zaciekawieniem obserwował całe zajście, i gdy było już zdawałoby się po fajerwerkach, to naglę mężczyzna który dosłownie mówił żeby zabili jego brata zaczął drzeć się w niebogłosy, a potem grozić trójce innych mafiozów gdzie przynajmniej 2 z nich było shinobi. Dosyć głupie co nie? Kuglarz był tym faktem nawet mimo że to brutalne, troszkę rozbawiony. Przynajmniej przez pierwsze 5 sekund nim nie zorientował się że jemu przecież też grozi. Wtedy troszkę się zestresował. Nieobliczalny kryminalista chcący zemsty za śmierć brata to bardzo problematyczny towarzysz w mafii. Ale na szczęście jego wspaniałomyślni szefowie postanowili jego też zamordować. No kto by pomyślał że w ten sposób można się tak prosto pozbyć kłopotów? Celujesz w kogoś palcem i cyk, on nie żyje, a ty cieszysz się spokojem. Nie pozostało mu nic innego jak skłonić się z szacunkiem panu Asagi oraz panu Sanosuke, skoro misja już zakończona, i odejść w kierunku perły by poinformować zgodnie z poleceniem barmana o zajściu. Wszystko co się stało tego wieczoru dosyć skutecznie na pewien czas odwróciło uwagę Renkuro od moralnego kaca który dręczył go w przypadku dziewczynki którą oddał tym ludziom dosłownie przed paroma godzinami. Jednak zdając sobie sprawę z utrudnień wynikających z tak obciążonego sumienia, kuglarz podjął decyzję że musi na jakiś czas pójść się rozerwać. Zwyczajnie odpocząć.

z/t

[Renkuro]

Mashi Misja rangi D

---

7/15

Chłopak otrzymał instrukcje, co ma zrobić, albo raczej co może zrobić. Wykonanie pozostawiono jego makówce. Decyzja którą podjął była bardzo rycerska, dostarczyć kobietę do lecznicy, a skradziony pakunek do czarnej perły dopiero później. Takie działanie musiało wydłużyć drogę którą musiał przebyć tej nocy, a co za tym idzie zwiększyć jegoszansę na spotkanie omawianych typków spod ciemnej gwiazdy czyhające na młode łuski i innych członków smoków. Zapytał pazura co ten planuje zdziwiony jego postawą i dostał odpowiedź chyba dosyć zrozumiałą, i na pewno świadczącą o pewnym bohaterstwie jego mafijnego jakby nie patrzeć jednak przełożonego. Czy jego decyzja była podyktowana troską o towarzyszkę albo młodą łuskę? Czy może bardziej chęcią jak najlepszego przysłużenia się rodzinie? Tego niestety nie dało się odgadnąć po jego postawie.
Ja tutaj zostanę młody, jeśli to łagodna trucizna to przeżyje bez problemu do rana. Jeśli nie to cóż. Chyba nie chcesz targać ze sobą dwóch nieprzytomnych ludzi w sytuacji kiedy w każdej chwili możesz natknąć się na przeciwników. Spowolniłoby cię to i mogło uniemożliwić wykonanie zadania. Właściwie jeśli padnę ci na ulicy to będziesz uziemiony, nie dasz rady niezauważony przemknąć z dwójką rannych nie tylko przed tygrysami, ale też przed strażą. A jeśli któregoś z nas porzucisz, to taka osoba wpadnie w ręce władz co byłoby przykrym końcem. A jeszcze gorszym byłoby wpadnięcie w łapy wrogiej mafii byłoby najgorszą rzeczą. Zakatowano by mnie albo ją żeby wyciągnąć jakieś informacje. Zostanę tutaj, ale nie będę narzekał jeśli po dostaniu się do czarnej perły poinformujesz również o tym że przydałaby mi się jakaś pomoc.
Uzasadnienie swojej decyzji przedstawiał niestety coraz słabnącym głosem, dopiero przy ostatnim zdaniu siląc się na żart. Chociaż wesołą atmosferę którą mógłby stworzyć, skutecznie obrzydzało to że całość wypowiedzi dosłownie wystękał stając się nieprzyjemnie bladym. Mashi nie zdecydował się silą zaciągnąć towarzysza do placówki świadczącej usługi medyczne mafii, więc ruszył trzymając pod pachą kobietę.
Początek drogi był dosyć zwyczajny. Ot ciemna ulica, zero ludzi, zero straży, może jakieś dwa koty biegające po ulicy, gdzieś w rogu zamigotał szczur przemykający w załuku. Cisza i brak ludzi. Chłopak uszedł około połowy trasy, gdy dziewczyna która dosyć mocno go spowalniała jęknęła i dała radę stanąć na własne nogi. Popatrzyła na ciebie tępo. W jej oczach dostrzegłeś najpierw zaskoczenie, a potem błysk zrozumienia, gdy zrozumiała że jesteś swój, i że to ty mimo sprawienia jej bólu, prawdopodobnie uratowałeś jej życie.
Gdzie jest Ichigo? I pakunek?
Zapytała cię cichym głosem, prawdopodobnie o jej towarzysza i to co miałeś w kieszeni. Parę sekund później, czyli w czasie który pozwalał ci udzielić odpowiedzieć, kątem oka mogłeś dostrzec że w jednym z załuków około 15 metrów od was ktoś się poruszył i powoli wyszedł z cienia mężczyzna z długą brodą, ubrany w podziurawione ubrania.
Szanowni państwo nie mają paru Ryo żeby wesprzeć biednego człowieka w potrzebie?
Powiedział zmierzający do was człowiek. Człowiek najwyraźniej nie zwracał żadnej, ale to żadnej uwagi na twoje dwa klony, które wyglądały no cóż. Jak ty. Ponadto lekko się zataczał.

[Mashi]

8/15

---

Godzina była już późna i ciemność nocy trawiła całe to miasto, co jakiś czas można było minąć latarnię dające lekkie światło, pomagało to się jakkolwiek zorientować w całym tym mroku. W takich chwilach żałuję, że nie urodziłem się posiadaczem dojutsu, najlepiej takiego, co pozwala dodatkowo widzieć w ciemności, cholera wie czy coś takiego w ogóle istnieje, byłoby to jednak niezmiernie praktyczne. Droga jaką przebyłem z przybytku Akiyamy do dzielnicy w której była lecznica dla zwierząt minęła nad wyraz spokojnie, nawet biorąc pod uwagę fakt, że posiadam obstawę w postaci dwóch klonów, które przyczyniają się do dodatkowego zwracania na siebie uwagi, jakby nie wystarczyło, że na rękach mam mocno poranioną kobietę, a w kieszeni ważny pakunek do przekazania. Klony były mi jednak potrzebne, mimo wszystko z zajętymi rękami i dodatkowym ciężarem moja mobilność jest znacznie ograniczona, a w razie potrzeby takie dwa klony pomogą mi sprawniej podjąć ucieczkę, chociażby spowalniając rywala. Gdy wychodziłem z kryjówki Akiyamy, w myśli miałem aby stworzyć znacznie większą ilość takich klonów i się nimi po prostu otoczyć, i jakkolwiek zasoby chakry by mi na to pozwalały, tak jednak to rozwiązanie wydało mi się nieco zbyt hardcorowe. Dwóch ziemistych pomagierów zatem musiało wystarczyć i raczej innego wyjścia nie miałem.
Nagle przytomność odzyskała kobieta którą niosłem przez cały ten czas. Zapytała o mężczyznę który był z nią wcześniej oraz o pakunek który leżał u mnie w kieszeni.
- Twój towarzysz postanowił nie ryzykować. Został w Gnieździe. Nie musisz się martwić. Postaram się sprowadzić dla niego pomoc, a pakunek jest bezpieczny, u mnie. Jeżeli czujesz się na siłach by chodzić... No, w każdym razie nie jest dla mnie problemem by zanieść Cię do samej lecznicy, w twoim wypadku oszczędzanie sił to najlepsze rozwiązanie. Tak czy siak powinniśmy ruszać. -
Mówiłem bardzo cicho, tak by w razie czego moją wypowiedź usłyszała tylko Ona. Nie wydawało mi się, bym był śledzony, jednak środki ostrożności musiały być zachowane. Mam nadzieję, że w Czarnej Perle o tej porze ktoś będzie przesiadywał. Rudowłosego faceta przebywającego w kryjówce należało również bezzwłocznie poddać leczeniu. Najchętniej wziąłbym go ze sobą, raczej był w stanie chodzić. Porzucanie towarzysza w potrzebie jest oczywiście czynem zahaczającym o szczyt hańby, niestety Pazur wydawał się być pewny swych słów, ja zaś jako Łuska nie mogę postępować samowolnie i bez kompetencji, takie już są zasady których przestrzegać trzeba bezwzględnie. W praktyce postępuje cały czas tak jak powinienem, jednak żałuję, że nie byłem w stanie nic więcej zrobić dla zatrutego mężczyzny, niż tylko powiadomić potem kogoś w Czarnej Perle, że trzeba jak najszybciej udzielić mu pomocy.
Nagle z zaułka wyłonił się bliżej nieokreślony jegomość, który to wyłonił się z zaułka, w pierwszej chwili wydało mi się wręcz oczywiste, że to, że do tej pory cała podróż odbywała się bez większych komplikacji, to najzwyklejsza w świecie kolejna cisza przed burzą, jakie niestety często mi się trafiają ostatnimi czasy. Gdy jednak zbliżyłem się do tajemniczego nieznajomego, mogłem dostrzec, że raczej nie jest to ten przed którym ostrzegał mnie Ichigo. Broda się zgadzała, jednak ten był w podziurawionych ciuchach i raczej przypominał ulicznego menela niż kogoś kto mógłby stwarzać jakiekolwiek zagrożenie, a może to próba zmylenia mnie, gra aktorska? Co by nie było, nie mogłem ryzykować.
- Szanowny Panie, musi pan spytać kogoś innego. Nie mamy pieniędzy. -
Wraz z wypowiedzeniem tych słów ruszyłem w dalszą drogę, w zależności od decyzji jednorękiej kobiety, z nią na rękach bądź razem z nią, klonom natomiast kazałem nieco skrócić dystans oddzielający je od brodatego mężczyzny, w razie gdyby próbował coś kombinować, wtedy reakcja klonów byłaby szybka, bo wypuszczone zostałyby w niego z dwóch stron osiem błotnych pocisków, po cztery od każdego klona, co zostawiłoby je dokładnie z jednym procentem chakry. Jeżeli mężczyzna nie stwarzał żadnych kłoptów, to go olewam, a klonom tak czy siak mentalnie nakazałem by dorównały mi kroku, sam zaś skierowałem się w stronę lecznicy dla zwierząt, która powinna być już niedaleko.

[Renkuro]

Mashi Misja rangi D

---

9/15

Mashi swoimi wyjaśnieniami uspokoił kobietę. Ta z wyraźną ulgą przyjęła informację że jej towarzysz nadal życie i ma się dobrze. Trudno stwierdzić czy podobną ulgę sprawiła jej wieść że łuska która ją niesie w obstawie dwóch klonów niskiego poziomu, jest odpowiedzialna za nią oraz za tajemniczy pakunek będący obiektem którego przejęcie kosztowało zdrowie a może i życie co najmniej dwóch wysoko postawionych członków smoków. Nie skomentowała tego jednak. Za to z trudem zeszła z ramion swojego młodego bohatera i stanęła na prostych nogach. Mimo że była blada jak ściana oraz chybotała się na wszystkie strony odmówiła pomocy i zdecydowała się iść o własnych, marnych bo marnych siłach. Jakiekolwiek próby przekonania damy były skazane na porażkę, można to było zobaczyć w jej oczach. Oczach w których widać było determinację by dokończyć to co zaczęli. Krew mimo że nie płynęła już takimi potokami jak wcześniej nadal leciała i bandaż był już czerwony oraz przemoczony. Pewnym było że oko miało niespodziewaną wytrzymałość i mocną psychikę że mimo takich obrażeń zachowywała świadomość umysłu, oraz była gotowa dotrzeć gdzieś samodzielnie.
I w tym momencie pojawił się zataczający koleś. Mężczyzna mimo odpowiedzi łuski nadal parł w ich kierunku krocząc tak jak kroczą pijaczki wychodzące z baru. W ułamku sekundy jednak wszystko się zmieniło. Henge no Jutsu opadało gdy mężczyzna sięgnął po ukryte ze pasem Wakizashi. Oczom bohatera ujawnił się blond mężczyzna w średnim wieku ubrany w luźny strój. Jego oczy zalśniły przybierając barwę czerwieni, emanując lekką poświatą. Na twarzy miał uśmiech. Uśmiech zwycięzcy, łowcy który dopadł w końcu swoją zwierzynę. Ten jednak został mu szybko zmyty. Dzięki przygotowaniu się na możliwe niedogodności ze strony żebrującego, łuska była gotowa odpalić w niego salwę błotnych pocisków które zadziałały niczym grad pięści. Część nie trafiła, ale z dobra połowa już tak. Ilość strzałów nad jakość, doskonałe rozwiązanie gdy ktoś dosyć szybko atakuje tak że trudno wycelować. Szarża została powstrzymana a ten musiał cofnąć się o parę kroków. Ponadto oblepiony sporymi ilościami błocka znacząco zwolnił. Stanął zaskoczony, i posłał sprawcy zamieszenia nienawistne spojrzenie. Ponownie skoczył do przodu będąc już jednak wyraźnie spowolnionym w stosunku do poprzedniej próby dopadnięcia Mashiego. Szczęk stali przebiegł po jego bębenkach gdy oko wyjmując zdrową ręką kunaia z torby na plecach sparowało cios szermierza. Trudno powiedzieć czy to siła uderzenia czy jej obrzydliwie zły stan, czy to i to, sprawiły że parując cięcie od góry o mało nie upadła na kolano. Te niezdrowo się po tym ciosie ugięły. Mężczyzna nie pozostał jednak dłużny i posłał jej kopnięcie w brzuch trafiając w trzymaną w pasie ranną dłoń. Dziewczyna wrzasnęła z bólu, a raczej wręcz zaskomlała. Na jej twarzy pojawiły się łzy. Utrzymała się jednak na stojąco i odgrodziła swojego wybawcę od oponenta.
Cisnęła kunaiem przed siebie, zmuszając godo uniku, a potem złożyła połowę pieczęci barana przykładając ją do ust i po chwili wypluła chmarę miniaturowych igiełek której sporo trafiło zasłaniającego twarz ręką blondyna, któremu błoto uniemożliwiło wystarczająco sprawne uniki. Musiał przyjąć technikę na siebie. Jej twórczyni jednak upadła jedno kolano ciężko dysząc. Rana na ręce musiała się otworzyć po kopnięciu bo krew ponownie zaczęła się lać.
Poradzę sobie, uciekaj tam gdzie ci kazał.
Syknęła do łuski.
Zapierdole cię suko!
Wychrypiał zaś w odpowiedzi prawdopodobnie przedstawiciel tygrysów będący obecnie chyba skupiony na dogorywającym smoku. Mashi miał czystą drogę ucieczki, mógł bezpiecznie uciekać w kierunku czarnej perły rezygnując z wizyty w lecznicy. Wnioskując po ruchach blondyna prawdopodobnie lepiej dla niego byłoby wykonać rozkaz i przeć ile sił przed siebie by wypełnić zadanie dla którego rodzina się tak poświęcała. Był to jednak prawdopodobnie wyrok śmierci na jego przełożoną. Chociaż kto wie. Szanse że da radę przeżyć to starcie były nikłe, sparowanie jednego ciosu i tak zresztą zakończone otrzymaniem kolejnym obrażeń i odgryzienie się niskopoziomową techniką oraz jej opadnięcie z sił po jej użyciu zwiastowały marny koniec. Ale nadal stała, sięgnęła za plecy do torby po kolejnego kunaia i była gotowa dalej walczyć. Jaki będzie wynik tego starcia wiedzą tylko bogowie, a śmiertelnikom pozostało się tylko domyślać. Faktem jednak było że przełożona wydała świeżakowi konkretne instrukcje, i znając siłę oponenta zdecydowała się go powstrzymać. Może też błoto które wystrzelił da jej potrzebną przewagę. W końcu ten wyraźnie zwolnił, oraz oberwał już drugą techniką. Kto to wie. Do lecznicy dla zwierząt zostało całkiem mało drogi, ale tam właściwie nigdy nie było członków mafii gotowych do walki. Ci zaś siedzieli w lokalach pokroju perły. Co gorsza, śledzący ich blondyn mógł nieprzypadkowo zasadzić się na nich akurat tutaj. Czy możliwe że tygrysy wiedząc o ranach dwójki smoków zdecydowali się obstawić punkty w których ci mogli uzyskać pomoc medyczną od swoich? No i czy taka sama sytuacja spotkałaby go gdyby nie zdecydował się transportować rannej do lecznicy? W końcu skąd wroga rodzina miała znać jego, znali tylko tamtą dwójkę. Kto to wie co by było gdyby. Gdybanie nic jednak nie zmieni, a decyzję trzeba podjąć.

Sprzeciwienie się rozkazom oka, i podjęcie walki z przeciwnikiem zamiast dostarczyć pakunek, rozpoczęłoby misję rangi C.

[Mashi]

10/15

---

- Nosz kurwa! Przecież widzę, że sobie nie poradzisz! Japierdole...-
W tym momencie emocje wzięły górę, co mi się nie zdarzało zbyt często. Niestety wyglądało na to, że zrobiłem wszystko co mogłem. Obydwa klony wypuściły po cztery błotne pociski w kierunku przeciwnika, minimalnie spowalniając rywala. Postanowiłem nie brać klonów razem ze sobą do Perły, a zostawić je razem z jednoręką kunoichi, drogą mentalną nakazałem im by rzuciły się do ataku na spowolnionego błotem napastnika, by zaczęły okładać go pięściami i kopniakami, aż do momentu gdy totalnie nie skruszeją. Nie były one co prawda zbyt silne, za to dość wytrzymałe i jeżeli mogły jakkolwiek pomóc tej kunoichi, to chciałem by tak było. Klony były w stanie funkcjonować w odległości maksymalnie pięćdziesięciu metrów ode mnie, więc dopóki sam nie oddaliłem się na taką odległość od miejsca całego zdarzenia, kobieta powinna mieć dodatkowe wsparcie chociaż przez tą krótką chwilę.
Los najwyraźniej testował moją wytrzymałość psychiczną. Chciałem uratować kunoichi, a do Ichigo wysłać wsparcie prosto z Czarnej Perły i tym samym zapobiec śmierci obydwojga. Tymczasem wydarzenia obrały kierunek chyba najgorszy z możliwych. Rana tej kobiety, którą wcześniej zasklepiłem rozżarzonymi kunai'ami, ponownie się otworzyła, na dodatek przyszło jej się mierzyć z rywalem którego nie można było tak po prostu olać, zostawiona sama z dwoma klonami, które i tak zaraz się rozsypią, miała bardzo niskie szanse na przeżycie. Gdybym tylko ją zostawił w Gnieździe, jej stan pozostawiałby sobie nadal wiele do życzenia, jednak szanse na przeżycie byłyby większe. Wygląda na to, że cały mój wysiłek poszedł w pizdu, wszystko obraca się przeciwko mnie, i to jeszcze tak dosadnie, by mnie konkretnie wkurwić, wyprowadzić z równowagi na tyle na ile się da. Taki też właśnie byłem, gdy zacząłem uciekać z miejsca zdarzenia - wkurwiony na potęgę. Najgorsza była w tym wszystkim świadomość, że choćbym nie wiem jak mocno chciał, nie byłem w stanie jej pomóc już w żaden sposób, pewnie zginąłbym sam. Zatem biegłem i to tak szybko na ile miałem sił w nogach, obrałem sobie za cel Czarną Perłę. W biegu wyciągnąłem także papierosa z kieszeni, którego odpaliłem przy pomocy hubki i krzesiwa. To wszystko w czym dzisiaj brałem udział... Spalić kilka ziołowych fajek pod rząd to za mało - przydałoby się konkretnie nachlać w Czarnej Perle i to wszystko odreagować. Rzecz jasna jak już będzie po wszystkim.

---

[z/t]

[Renkuro]

Mashi Misja rangi D

---

11/15

Walka na ulicy się rozpoczęła. To kwestia czasu nim władze zostaną zawiadomione przez jakiś postronnych o tym co się dzieje. Jednak na razie można chyba by rzec że pojedynek nie tworzył aż takiego hałasu czy zniszczeń żeby był szybko wykryty. Mashi dostał rozkaz i zdecydował się go wykonać. Nie chciał pomóc dziewczynie podejrzewając że mogło się to dla niego skończyć tragicznie. Nie tylko zresztą dla niego ale i dla rodziny. Strata łuski i oka, oraz prawdopodobnie również pazura który padł by w gnieździe pozbawiony pomocy, oraz niewykonanie zadania, mogłaby być sytuacją nader dla smoków bolesną i problematyczną. Porażka po całej linii. Misja którą miał wymagała od niego ciężkich decyzji, i takie podjął. Chociaż nawet gdyby dał radę możliwe że poniósłby karę za niesłuchanie poleceń przełożonych. Tak źle i tak źle. Po rozważeniu za i przeciw, zdecydował się jednak na sam koniec odgryźć szermierzowi. Dwa klony skoczyły w jego kierunku gotowe bić się wręcz ile da radę. Szermierz poraniony techniką kobiety oraz obity błotem od młodzieńca był łakomym kąskiem. Oj ile by można było dać by tak ubić go od ręki mógł pomyśleć młodzieniec. Ile bohater dostałby atencji od góry rodziny gdyby samodzielnie stłukł takiego agresora ratując damę w opałach.
Kamienne klony natarły. Średnio długie ostrze wbiło się w jednego z napastników gdy blondyn wyprowadził cięcie. Nie udało mu się rozpłatać celu. Szybko jednak skorygował swój błąd i klaśnięciem posłał futonową falę powietrza która odrzuciła obydwa dotonowe twory. Te poleciały do tyłu, i nie zdążyły ponowić natarcia bo łuska znalazła się wystarczająco daleko i te zwyczajnie się rozpadły. Jednak jeśli była w tym jakaś korzyść to na pewno taka że udało się odebrać broń szemierzowi, w końcu teraz miał do niej parę metrów. Jak walka potoczyła się dalej nie było dane obejrzeć protagoniście. Skręcił w uliczkę i stracił z oczu rozgrywającą się tam scenę. Biegł przed siebie próbując zapalić papieroska na uspokojenie. Przebył już paląc większość drogi gdy mógł usłyszeć zwiastujący kłopoty hałas.
Tupot stóp za jego plecami. Plus minus 10 metrów za nim znajdował się ścigający go mężczyzna. Wysoki na około dwa metry, łysy jegomość którego twarz nie zdradzała zbyt dużej inteligencji. Nie wyglądał też na jakiegoś shinobiego, gonił go bowiem ze zwykłą drewnianą pałką jakiej używają problematycznie obywatele z niższych warstw społecznych do bójek. Ot zwykły cieć. Omawiany okaz utrzymywał mimo potu na swoim czole w miarę równe tępo do uciekającej od niego ofiary. Czy to ktoś czyhający w zaułku wraz z blondynem? Czy może ktoś inny kto dostrzegł młodego smoka uciekającego po ulicy z miejsca walki i zdecydował się go dogonić? Nie było sensu tego roztrząsać. Do czarnej perły było może z 2 minuty biegu. Pościg nie wyglądał jakby zamierzał odpuścić, ale z drugiej strony raczej nie wbiegnie przecież wraz z nim prosto do jamy smoka. Prawdopodobnie dałoby się go bez większych problemów stłuc wystarczająco by zaniechał takich pomysłów. Po za nim nie było żywego ducha w okolicy, a ulica którą przemierzał była na tyle długa i prosta, oraz miała tak mało innych uliczek, że raczej można było postawić dosyć prawdopodobną teorię że nikogo więcej nie spotka bo zwyczajnie widziałby kogoś przed sobą, albo za sobą.

[Mashi]

Mashi Misja rangi D

---

Następna Lokacja