Karczma "Irajgo"

[Teien]

Karczma "Irajgo" Skromny drewniany budynek, wybudowany dokładnie z samego materiału, którego jest chyba wszędzie pod dostatkiem, to jednak nie wpływało znacząco na jego wygląd, bowiem prezentował się dość ładnie i zachęcająco. Bez znaczącej skazy drewno, wejście niczym z westernu, które to delikatnie zaskrzypiało jak to miało w swej naturze. Oczywiście na główną drogę padało kilka okien, a także nad iście dzikimi drzwiami wisiała wykonana z chyba złota? Albo czegoś co jest pomalowane na złocisty kolor... Był to napis mówiący "Witamy w Irajgo!". Obok budynku znajdował się jakiś sklep z prowiantem, a także jakiś inny nieoznakowany budynek.
Hol, bo tak to można nazwać malował się następująco: podłoga wykonana z jakże urodziwego drzewa jakim jest jabłoń. W lewo i prawo rozchodziły się przejścia. Prawa strona opisana tabliczką, jadalnia, zaś lewa toalety. Do góry prowadziły schody oddalone kawałek, nad nimi natomiast wisiała identyczna tabliczka informacyjna, jednak dawała znak, iż tam są pokoje. Nieopodal wejścia - recepcja i oczywiście przedział dla właściciela karczmy, za którym znajdują się wieszaki na klucze.

34/67+
Misja Rangi B Akane chyba zapomniała wziąć poprawkę na przewijających się ludzi, którzy delikatnie utrudniali tutaj poruszanie się. Jednak nie był to aż tak znaczący stopień, bowiem poślizg wynosił około dziesięciu minut. Tak więc po dwudziestu minutach znaleźliście się na miejscu. Ślepia ukazały wam skromny drewniany budynek, o którym to wspominała. Wybudowany dokładnie z samego materiału, którego jest chyba wszędzie pod dostatkiem, to jednak nie wpływało znacząco na jego wygląd, bowiem prezentował się dość ładnie i zachęcająco. Bez znaczącej skazy drewno, wejście niczym z westernu, które to delikatnie zaskrzypiało jak to miało w swej naturze. Oczywiście na główną drogę padało kilka okien, a także nad iście dzikimi drzwiami wisiała wykonana z chyba złota? Albo czegoś co jest pomalowane na złocisty kolor... Był to napis mówiący "Witamy w Irajgo!". Obok budynku znajdował się jakiś sklep z prowiantem, a także jakiś inny nieoznakowany budynek. Niespecjalnie się nad tym zastanawiając weszliście do środka.
Stawiając stopę zaraz za progiem, delikatna zmiana oświetlenia wywołała mroczki przed oczyma, te jednak zaraz przeszły, jednak nim to się stało, do uszu dotarł wam starszy głos, lekko drżał jednak to naturalne na ten sędziwy wiek. -Witajcie dzieci w Irajgo, w czym mogę Wam pomóc? -posiadaczem tego głosu była chyba napomniana przez Akane właścicielka lokalu. Bowiem babcia o siwych włosach, lekko przygarbiona, jednak ubrana w swego rodzaju wyjściowe kimono, spoglądała na Was z zaciekawieniem w oczach, które to widziały raczej niejedno na tym świecie. Kilka zmarszczek na twarzy...
Hol, bo tak to można nazwać malował się następująco, podłoga wykonana z jakże urodziwego drzewa jakim jest jabłoń. Być może Natsu tego nie zauważył, jednak Shigeru dostał błysk informacji w swoich myślach. To jednak nie było zbytnio istotne, dalej... Za wami oczywiście było wyjście, w lewo i prawo rozchodziły się przejścia. Prawa strona opisana tabliczką, jadalnia, zaś lewa toalety. Do góry prowadziły schody oddalone kawałek, nad nimi natomiast wisiała identyczna tabliczka informacyjna, jednak dawała znak, iż tam są pokoje. Za starszą Panią była swego rodzaju recepcja i oczywiście przedział dla niej, za którym znajdują się wieszaki na klucze, a także mężczyzna również o jakże siwych włosach co sama właścicielka. Jednak bardziej się mu nie przyglądaliście, bowiem waszą uwagę zwróciła ta kobieta, czekając na odpowiedź.

[Shigeru]

Podróż zajęła nam nieco dłużej niż powiedziała Akane, ale mogło to wynikać przede wszystkim z tłumu, jaki w centrum miasta się zrobił. Ludzie podróżujący to z jednej strony na drugą, skutecznie utrudniali ruch, niejednokrotnie zmuszając do przystanięcia. Wszelakiej maści podróżni, tabory handlarzy, sprzedawcy i kupcy, taka masa ludzi niewątpliwie była angażującym towarzyszem przemieszczania się po mieście, niemniej jednak na szczęście w końcu dotarliśmy na miejsce. Dostrzegłszy nad głowami niższych od siebie mieszkańców, szyld z napisem Irajgo, wygrawerowany pozłacanymi farbą lub uszlachetniony przy pomocy tego kruszcu, pewna ulga zagościła w moim sercu, bo oznaczało to, że przypadkiem w tym tłumie nie minęliśmy celu naszej podróży. A zaczynałem mieć już takie wątpliwości. Po przepchnięciu się do wejścia, wkroczyliśmy śmiało do środka, zastając przytulny dla oka widok. Przynajmniej dla mojego oka. Otóż cały lokal, wykonany z drewna i to nie byle jakiego, prezentował się okazale zachęcając do wkroczenia w swoje progi. Ochrypły głos który następnie do nas dotarł, również to potwierdzał. Za recepcją, która przed nami się znajdowała, stała staruszka o posiwiałych włosach. Liczne zmarszczki na jej twarzy jasno wskazywały na to, że już niejedną zimę ma za sobą, a z oczu biła mądrość nabyta wraz z wiekiem. Pozwoliłem sobie na uśmiech, bo spodobał mi się ten lokal.
- Dzień dobry - skokietowałem kobietę, lekko się kłaniając przed nią. Nie czekając podszedłem do recepcji, czekając aż Natsume do mnie dołączy. Gdy to uczynił, przemówiłem uprzejmie, licząc na to, że mojej prośbie stanie się zadość.
- Poprosilibyśmy o stolik wraz z dzbankiem... czegoś orzeźwiającego. Może również o coś do jedzenia.. - mruknąłem, spoglądająć na Natsume, czy skonkretyzuje co byśmy mogli przekąsić. Sam w Ryuzaku nie zdążyłem zapoznać się tamtejszą kuchnią, a przypuszczałem, że ta kuchnia jest także różna od naszej. Niemniej jednak o ile ja nie miałem wiedzy w tym zakresie to może o tyle Natsume mógł nas poratować w tej sytuacji.

[Natsume Yuki]

No proszę, kto by pomyślał że w mieście może być ruch! Natsu zdecydowanie nie był przyzwyczajony do takiego widoku - ani na Hyuo, ani w Ryuzaku no Taki nigdy nie widział takiego tłoku, żeby ciężko było gdziekolwiek się dostać. A tu proszę, jednak istnieje takie miejsce gdzie może być aż taki tłum naraz! Nie był pewien, czy go to zadziwiało, czy przerażało. Prawdopodobnie po części obydwa. Przynajmniej tyle, że nie trzeba było zbyt długo przebywać w takim rozgardiaszu, a oni sami po chwili dotarli tam, gdzie zmierzali - do niewielkiego, drewnianego budyneczku z szyldem, którego przeoczenie mogłoby być podstawą do stwierdzenia, że osoba patrząca jest ślepa jak kret. Dodatkowo całkiem ciekawa była sama stylistyka budynku - drewno, ciekawe drzwi, nieznany mu styl architektoniczny... Kurde, ile to człowiek może się nauczyć po prostym przybyciu do osady! A nawet jeszcze nie zaczęła się główna zabawa!
To, co spodobało się młodzieńcowi po wejściu do środka, to panujący wewnątrz półmrok i względny chłód - no, patrząc na to że na zewnątrz było według innych ciepło, a według Natsu - wrząco, tutaj było... no, znośniej. No, i można wspomnieć o całkiem sympatycznej obsłudze - staruszka z bijącym z twarzy spokojem i z zainteresowaniem w oczach. Całkiem intrygujące połączenie, lecz wzbudzało ono swego rodzaju sympatię. Miło. Chłopak uśmiechnął się lekko i skłonił się na powitanie.
-Dzień dobry, jesteśmy zaszczyceni - zaczął uprzejmie, po czym kiwnął głową na słowa Shigeru. Tak, jest to dobry pomysł. Przy jedzeniu będą mogli zaplanować następny ruch. - Co do napitku, pozostawimy to pani wyborowi, najlepiej jeśliby było chłodne i orzeźwiające. A do jedzenia... może oyako donburi? Ryż z kurczakiem i jajkiem? - strzelił pierwsze danie, jakie mu przyszło do głowy. Jeśli nie trafił, poprosił po prostu o przysmak dnia i pokazał Shigeru gestem, by udać się do stolika.

[Teien]

37/67+
Misja Rangi B Zadowoleni z miejsca, które to poleciła Wam Akane, z jakże ukazującą to miną wymalowaną ze szczegółami na twarzy poprosiliście o trunek i coś na ząb. Natsu napomniał by było to chłodne i orzeźwiające, dodatkowo prosząc o dane danie. Starsza Pani kiwnęła głową jakby wszystko potwierdzając, zaraz delikatnie odwróciła głowę do mężczyzny. -Przygotuj wszystko w kuchni, zaraz tam przyjdę, tylko zaprowadzę naszych gości do jadalni. -mężczyzna zaraz to również skinął łbem potwierdzając. Przeszedł między wami bez mrugnięcia okiem czy żadnego słowa. Po prostu udał się korytarzem podpisanym odpowiedni do jadalni, cóż zapewne i tam gdzieś znajdowała się kuchnia, czyli blisko stołów. Kiedy ten przechodził obok Was mogliście się mu dokładniej przyjrzeć. Jego twarz nie wyglądała tak staro jak właścicielki lokalu, gdyż nie była nadgryziona przez liczne zmarszczki, aczkolwiek nadszarpnięta przez pokaźną liczbę blizn, co dodawało mu kilku lat. Siwe włosy nie zawsze ukazują sędziwy wiek, tak właśnie było w tym przypadku, a może nie? Był specyficzny i nie dało się określić jego wieku po prostu spoglądając. Pewnym jednak było, że przeszedł dość sporo. Kiedy ten zniknął gdzieś za jakimiś drzwiami z korytarza starsza Pani powiedziała -Chodźcie za mną. -zaraz to udaliście się trójką w ów korytarz. Prowadziła oczywiście ta kobieta.
-Przepraszam za męża. Po prostu nie mówi od pewnego incydentu jaki miał miejsce dawno temu, jednak jestem pewna że jest zadowolony na widok nowych gości tak samo jak ja. -powolnym starczym krokiem doszliście do drzwi, wywieszona tabliczka z danym napisem co też sięza nimi znajduje powitała Was istnym "Smacznego!". Cóż, ten sam napis w sobie wskazuje na to, co też się za nim znajduje. Złapała za klamkę i pociągnęła w dół. Drzwi z lekkim mruknięciem otworzyły się. Ślepia już zza rogu dostrzegły rozstawione za kawałek stoły w parze z czterema krzesłami. Wszystko wpasowane do drewnianego stylu, bowiem mający już kilka dobrych wiosen materiał był lekko ciemniejszy niż sam budynek, a samo drewno tych mebli wskazywało na brzozę. Przyozdobiony w jakieś zebrane kwiaty z ogrodu, znajdujące się oczywiście w dzbanku, z odrobiną wody. Sztućce już przygotowane, zakryte przez białą szmacianą chustę.
-Usiądźcie sobie, a ja pójdę pomóc mężowi w kuchni. -udałą się do drzwi, które znajdowały się tuż przy tych wejściowych na jadalnię. Kilka metrów wcześniej po prawej ścianie. No cóż, chwilkę musicie poczekać, jednak macie też czas na kawałek odpoczynku i przygotowanie się co dalej...

[Shigeru]

Skinąłem jedynie głową na propozycję Natsume co do posiłku, a kobietę która nas obsługiwała, obdarowałem szczerym uśmiechem, pokazując że jesteśmy wdzięczni za wyręczenie nas jeśli chodziło o wybór napitku. Kobieta poleciła mężczyźnie który znajdował się obok, aby udał się do kuchni i zajął się przyrządzaniem dla nas posiłków. Przez chwilę na niego patrzyłem, ale po chwili właścicielka lokalu powiedziała, że nas zaprowadzi do stolika no i faktycznie, po chwili moje kroki podążały za nią. Przewodnim elementem wystroju lokalu tak jak i w samym holu były elementy drewniane. Podłoga, ściany lokalu, umeblowanie. Pomimo sędziwych lat, solidny materiał nadal dobrze się prezentował. Z uznaniem w oczach przyglądałem się wszystkiemu, bo przez chwilę poczułem sie jak w Shinrin. Kobieta, która nas z kolei tutaj przyprowadziła, po chwili zaczeła tłumaczyć zachowanie męża, na co spokojnie przytaknąłem i postanowiłem od razu rozwiać wątpliwości kobiety.
- Nie musi Pani przepraszać. W żaden sposób nas to nie uraziło
Po wyjasnieniu tej kwestii, poczekałem jeszcze chwilę aż kobieta odeszła, po czym zająłem krzesło od ściany aby mieć dobry wgląd w drzwi wejściowe do sali. Gdy tylko Natsume zajął miejsce, postanowiłem skorzystać z okazji jaka się nadarzała i postanowiłem dowiedzieć się, co dalej jest w planach.
- Jakieś propozycje co robimy potem, jak to nie okaże się... tym miejscem? - spytałem, rozmyślnie nie używając żadnych słów, które by w jakiś sposób mogły zdradzić charakter naszych odwiedzin w tym mieście. To Natsume grał tutaj pierwszy skrzypce i to on musiał podejmować decyzje. Ja mogłem mu tylko pomagać.

[Natsume Yuki]

Trzeba było przyznać, że miejsce było naprawdę przyjemne i Natsumemu dość się uśmiechało spędzić tu chwilę przy dobrym posiłku (swoją drogą, oyakodon to chyba najbardziej zwyrolskie danie... kurczak z jajkami, martwy rodzic obtoczony martwym dzieckiem... [Natsu, przestań ty w końcu myśleć]) i w przyjemnym towarzystwie. Chociaż, patrząc na tego kucharza, można by było polemizować, bo wyglądało na to że gość swoje już w życiu widział. Poczuł lekką ciekawość, zastanawiając się co - lub kto - mógłby sprawić, że zdrowy mężczyzna nagle przestał mówić. W połączeniu z tymi bliznami można by coś podejrzewać...
*Może pomoże nam dostać się do Eindo...* - przeszło Yukiemu przez myśl.
-Najpierw chciałbym się spytać, o jakie wydarzenie chodziło tej miłej pani, gdy mówiła o jej mężu - powiedział spokojnie, usadawiając się na szerokiej ławie w pozycji półleżącej, łopatkami będąc opartym o ścianę. - Może i ciekawość to pierwszy stopień do piekła, ale lubię wiedzieć, co się dzieje wokół mnie... No, i to może nam pomóc znaleźć miejsce, którego szukamy. Najwyżej później popatrzymy w jednym z tych miejsc, o których mówiła Akane - te ostatnie dwa zdania dodał nieco ciszej, na wypadek gdyby ściany miały uszy.
Gdy kobieta przybyła z ich jedzeniem i napitkami, chłopak podziękował głębokim skinięciem głowy, zjadł odrobinę (bo jednak był cholernie głodny), po czym spojrzał ponownie na staruszkę i powiedział przyjaznym, lecz ostrożnym tonem:
-Zrozumiem, jeśli nie będzie chciała pani o tym rozmawiać... ale jestem nowy w tym mieście i nie wiem, czego się spodziewać po ulicach. O jakim "incydencie" mówiła pani w kontekście utraty głosu przez pani męża? Coś się działo w mieście?

[Teien]

40/67+
Misja Rangi B Minęło dziesięć, może piętnaście minut, do pomieszczenia przyszła starsza Pani, trzymając dość sporą tacę, na której znajdowało się wszystko co zamówiliście. Sprawnie, z gracją jak na swój wiek bez drgnięcia, niczym wprawna od stu lat kelnerka, położyła przed Wami danie i trunek. -Smacznego chłopcy. -uśmiechnęła się do Was, zaraz kontynuując -Cóż, to było dawno temu, moja pamięć nie jest już taka dobra i niektóre rzeczy z niej wyleciały, więc lepiej bym nie mówiła, bo może zabrzmieć to jak historia dla nieco młodszych dzieci niż Wy. Wolałabym nie. -przerwała na moment by nabrać powietrza, spojrzała na Natsume -I jak smakuje Ci? -po czym przerzuciła wzrok na Shigeru -Ty też jedz, talerze są delikatnie podgrzane by jedzenie szybko nie wystygło, jednak jak będziesz tak zwlekał to nawet to ni zatrzyma ostygnięcia, a ciepłe nie jest tak dobre. -znów uśmiechnęła się. Zachowaniem przypominała prostą starszą Panią, a także nic nie wskazywał ona to, żeby groziło wam tutaj jakieś niebezpieczeństwo. Nagle do waszych uszu doszedł skrzyp otwierających się wejściowych drzwi do budynku. -Oj, wybaczcie na moment, chyba kolejny gość przyszedł. -odwróciła się i ruszyła swym starszym krokiem. Niespecjalnie się śpieszyła, ale chyba taki zwyczaj miał już ten wiek.
Nie minęło nawet pięciu minut, jak rozległy się kłótnie. Niespecjalnie mogliście zrozumieć o co chodzi, bowiem drzwi były przymknięte, jednak najwidoczniej ton był na tyle podniesiony, byście po prostu mogli wywnioskować, iż dochodzi do ostrzejszej wymiany zdań czy coś w tym stylu.

[Shigeru]

Zaskoczyła mnie wyjątkowa ciekawość bijąca od Natsume odnośnie wydarzeń jakie dotknęły męża gospodyni tej karczmy, ale nie skomentowałem tego w żaden sposób, pozwalając mojemu towarzyszowi zadecydować, gdyż w końcu to ja w tej misji byłem na doczepkę i to ja miałem mu pomagać, a nie on mi. Na nasz posiłek długo nie musieliśmy czekać i już po chwili przede mną na talerzu znalazło się zamówione danie. Wiekowa już gospodyni, która żwawo nas obsłużyła, pouczyła nas byśmy nie czekali z jedzeniem, bo to co przyniosła zaraz wystygnie. Mając więc to na uwadze, posłuchałem jej słów i sięgnąłem do jedzenia.
- Dziękuje - mruknąłem jedynie w podzięce za obsługę i rozpocząłem konsumpcję, zamierzając wysłuchać przy okazji historii kobiety. Niestety okazało się, że nie będzie mi to dano. Pani tej karczmy uznała, że jej pamięć może jej spłatać figle i historia będzie bardziej wdzięczna dla dzieci, niż dla nas. Konwersacja została szybko też zakończona, bo po chwili zjawił się kolejny jegomość, a kobieta udała się do holu w celu go obsłużenia. Zamknęła za sobą drzwi i zostaliśmy sami.
Jedzenie musiałem przyznać, było dobre. Po przybyciu do Ryuzaku nie miałem za bardzo czasu spróbować tamtejszych dań, to przynajmniej będąc tutaj, co nie co mogłem sobie pozwolić spróbować. Następnym razem jak zawitam w tych stronach, nie powinienem mieć problemu ze wskazaniem jakiegoś dania. Gdy rozwodziłem się nad co raz mniejszą porcją, z holu doszły do nas podniesione głosy. Uniosłem w zdziwieniu brwi, ale nie mogłem ani niczego dostrzec, ani niczego konkretnego usłyszeć. Spojrzałem wymownie na Natsume i wstałem od stolika mając w zamiarze sprawdzić co się dzieje. Podszedłem wolno do drzwi i je uchyliłem kątem oka zerkając przez szczelinę i wysłuchując tego co tam się działo.

/Przepraszam, ale brak kompletnej weny, za długo się to już ciągnie ślimaczym tempem.

[Natsume Yuki]

Hm. To, w jaki sposób gospodyni omijała temat, było troszeczkę zastanawiające. No, oczywiście miała prawo odmówić, jeżeli wspomnienie to byłoby faktycznie zbyt bolesne by o tym rozmawiać, ale żeby używać takich wykrętów, i to - powiedzmy sobie szczerze - niezbyt wyszukanych... Tylko to podkręcało jego zaciekawienie. No, ale nie będzie przecież naciskać... Z westchnieniem spróbował oyakodonu, który otrzymał i przez chwilę kontemplował jego smak. Bardzo dobrze wyważona ilość mirinu, dało się też wyczuć że wykorzystano do tego składniki bardzo wysokiej jakości. Odetchnął z uczuciem błogości po opróżnieniu miski i pokiwał głową z uznaniem. Jeśli kiedykolwiek ponownie pojawi się w Shigashi no Kibu, będzie już wiedział co jeść.
I po chwili obaj obecni usłyszeli jakąś kłótnię, gdy tylko starsza pani wyszła na dźwięk przybycia nowego gościa. Natsu spojrzał z zaciekawieniem na drzwi, tak jakby się spodziewał że ktoś się tam za chwilę zjawi, po czym kiwnął głową w kierunku Shigeru. Podniósł się razem z nim i najciszej jak tylko potrafił zbliżył się do drzwi, nasłuchując każdego słowa. Obaj przy szczelinie do obserwowania by się nie zmieścili, więc Yuki skupi się na dźwiękach, a Senju - na obrazie. Najwyżej będą wymieniać się tym co do nich dotrze. No, i będą przygotowani do reakcji w razie czego.

[Teien]

43/67+
Misja Rangi B Shigeru wychylił łeb, jego ślepia dostrzegły babcię, a także stojącego naprzeciw niej zakapturzonego człeka, lecz z głosu jakim dysponował mogliście wywnioskować, że jest to mężczyzna w średnim wieku. Teraz wszystkie słowa stały się jasne. -Nie chcesz przyjąć tej oferty po dobroci? Mam znów pokazać Twoim klientom, że to nie jest lokal dla ludzi!? Miałaś zakończyć swój interes, nie masz tutaj w ogóle ruchu! Dobrze wiesz czemu! I będzie tak dalej, póki nie zamkniesz tego pieprzonego interesu! Ci dwoje, którzy tam się znaleźli, pewnie jedzenie im smakuje co? Dobrze, bo jest to ich ostatni posiłek. -krzyczał ów zakapturzony mężczyzna. Starsza kobieta natomiast wymalowany na twarzy miała grymas strachu. -Masz zostawić moich klientów! Zapłaciłam Wam jak chcieliście, a i tak ciągle wywalacie ich czy przeganiacie z mojego lokalu! Podłe śmiecie z Was! -w tym momencie ręka oponenta znalazła się nad jego głową, przygotowana do uderzenia. Starsza Pani zmrużyła ślepia i podniosła ręce by zasłonić twarz. Dłoń oprycha już leciała w dół, kiedy to między nimi znalazł się ów dziadek przyjmując na siebie ten cios. Prosto w twarz, a nadszarpnięte przez czas ciało dało się we znaki, zwalając go z nóg. -Ksss... Znów Ty stary pojebie! Widzę, że utrata głosu nie wpłynęła na Twoją postawę i dalej próbujesz się stawiać co? Chłopaki! Brać go! -machnął ręką, zaraz zza rogu pojawiły się dwie kolejne postacie. Całą trójka ogólnie ubrana była w to samo odzienie. Czarny strój, z wymalowanym dziwnym znakiem na ramieniu, najwidoczniej należeli do jakiejś zorganizowanej grupy. Dwójka złapała staruszka za przysłowiowe fraki i rzuciła na ścianę. Jeden z nich wyciągnął nóż... -Zostawcie go! -krzyknęła właścicielka lokalu. -Mógł nie zgrywać po raz kolejny bohatera, to będzie ostatnia nauczka. -osoba tocząca dyskusję z babcią byłą najwidoczniej liderem grupy, to on właśnie machnął znów dłonią, na znak zabicia dziadka. Ręka oponenta, który trzyma nóż zawisła nad jego łbem, zaraz miała skierować się w dół, a co Wy na to?

//jestem wczorajszy wybaczcie ^^''

[Shigeru]

Podniesiony głosy jakie nas doszły zza zamkniętych drzwi nie wywołały u mnie wielkiego zaniepokojenia, a jedynie początkowe zaciekawienie. Sądziłem, że to jakiś pijany klient, awanturnik, który chcę wejść i został zatrzymany, po tym jak właściciele gospody zobaczyli w jakim jest stanie. Gdy jednak podszedłem i lepiej słyszałem padające słowa, a Natsume po chwili dołączył do mnie, uchyliłem drzwi i przekonałem się, że wcale nie chodzi o awanturnika. Nie o jednego. Towarzyszyło mu dwóch ludzi, odzianych podobnie do niego w czarny strój z dziwnym znakiem na ramieniu. Po rozmowie jaka doszła mnie do uszu, zrozumiałem, że nie jest to pierwsza taka rozmowa i co więcej, odnosiła się również do nas. Groźba jaka w końcu padła z jego ust w naszą stronę spowodowała, że zaniepokojony spojrzałem na Natsume. On zareagował podobnie.
Obcy nam mężczyzna nie zaprzestał na groźbach słownych. Gdy podniósł rękę w akcie chęci uderzenia starszej kobiety, aż się we mnie zagotowało. Nim jednak zdążyłem w jakikolwiek zareagować, ręka mężczyzny opadła, ale na jej drodze stanął ktoś w jej obronie. Jej mąż. Uderzenie na tyle silne, że zwaliło go z nóg i odrzuciło aż na ścianę. Dwóch pomagierów mężczyzny natychmiast ruszyło w jego stronę, a przywódca tej grupy chcąc najwyraźniej raz na zawsze pozbyć się opornego mężczyzny, rozkazał się go pozbyć. Na to jednak już nie mogliśmy pozwolić. To stało w sprzeczności z moim wychowaniem i zasadami jakie zostały mi wpojone. Przyjrzałem się jeszcze raz pozycji poszczególnych osób, a następnie odwróciłem głowę, stojąc plecami do drzwi i w skupieniu formułując pieczęć. Gospodyni tej karczmy była dla mnie dobra i postanowiłem odpłacić jej tym samym, ratując jej męża i przepędzając hołotę, która w środku dnia gotowała była popełniać takie czyny.
- Mokuton no Jutsu
Na moje szczęscie lokal jak i sam hol, wykonany był z pięknego... drewna, elementu którym władałem i nad którym sprawowałem niepomierną kontrolę. Cel jaki nałożyłem, był prosty - odrzucić napastników jak najdalej od gospodarzy lub ich schwytać. Po uformowaniu pieczęci z podłogi jak i ze ścian, miały wystrzelić drewniane kłody i nicie, każda w innego napastnika. Uderzony mężczyzna na szczęście upadł tuż przy ścianie i w związku z tym, była duża szansa na to, że kłody które wystrzeliły tuż obok niego, skutecznie odrzucą napastników, którzy go powzięli. Tym samym podejmując takie działania, nie zamierzałem od razu opuszczać pomieszczenia w którym się znajdowałem i wyjawiać, że to właśnie ja za tym stoję. To co potrafię za chwilę dotrze do Natsume i musiałem liczyć na to, że tą wiedzę będzie mógł zachować dla siebie. Musiałem jednak podjąć to ryzyko, gdyż w innym przypadku ktoś prawdopodobnie straciłby życie.

NazwaMokuton no Jutsu: Reberu Ei
Przedostatnia z rang Mokutonu. Możliwości kontroli drewna stają się jeszcze większe: przede wszystkim, shinobi może wytwarzać bardzo wytrzymały materiał, który ciężko uszkodzić - i nawet przy tym nie męczy się znacząco. Zasięg jest imponujący, tak samo możliwości tworzenia elementu. Dodatkowo kontrola natury stoi na wyższym poziomie niż wcześniej. Tutaj można zająć się nawet czymś tak zaawansowanym, jak zmuszenie całego drzewa do przeniesienia się w inne miejsce.
WytrzymałośćKontrola Chakry + Siła
Zasięg
Brak Skupienia80 metrów Pełne Skupienie400 metrów

Wielkość Max.
Szerokość16 metrów Wysokość40 metrów Długość40 metrów

Koszt Chakry4% na turę

[Natsume Yuki]

No, i wyglądało na to że za chwilę może być trochę weselej. O ile walkę (lub, jak by on sam wolał, natychmiastowym wyautowaniem) można nazwać czymś weselszym... od najmłodszych lat Natsu podtrzymywał swoją filozofię życiową, według której wszystkie wojny nie mają zbytniego sensu, i jeżeli tylko będzie mieć możliwość - pozostanie neutralnym. Z czasem przeszło to na ogólną pokojowość i niechęć do agresji, przez co przez niektórych członków swego klanu był uznany za osobnika wybitnie bezużytecznego, nawet pomimo tego że Yuki jako tako również cenili sobie neutralność i pokój.
Tyle, że Yuki w ten sposób chronili przed sobą inne rody.
A sam Natsume, nawet pomimo bycia zaledwie geninem, również należał do rodu władców lodu, i swoje potrafił zrobić przy każdej sytuacji połączonej z koniecznością walki. A widok dwójki staruszków, którzy nakarmili ich i pozwolili nieco odpocząć, a mogących teraz stracić życie z ręki grupy bandytów sprawił, że nawet on sam, spokojny człowiek, zawrzał z wściekłości. Nie lubił przemocy, lecz tutaj najpewniej żaden inny argument niż siła nie zadziała. Na komentarz dotyczący dwójki shinobi przybywających z Ryuzaku no Taki, młodzieniec tylko wyszczerzył zęby (a z kocimi kłami wyglądało to dość drapieżnie) i parsknął pod nosem, tak że tylko Shigeru usłyszał:
-Niech spróbują.
Młodzieniec przyłożył dłoń do ust i zaczął wypuszczać powietrze z płuc, formując je w Fuutonową kulę. Fuuton: Komakai Butoukai Tatsumaki. Wbrew pozorom, technika ta może mieć naprawdę przyzwoitą siłę, jeżeli tylko trafi... a że szybkość ma niezłą, jest na to szansa. Zawahał się tylko lekko, gdy zobaczył że Shigeru wykonuje jakąś technikę. Nie uchylił drzwi w pełni, a przynajmniej tak długo, aż nie usłyszał jakiegoś zamieszania, po czym w końcu lekko otworzył drzwi i posłał technikę w kierunku przeciwnika (celując tak, by pocisk nie miał możliwości zranienia kogoś postronnego. Następnie przeszedł do środka pomieszczenia, przygotowany na unik... i wyciągnięcie katany.
-Musimy coś z tym zrobić, Shig.

Użytkownik tej dosyć silnej techniki musi najpierw przyłożyć rozwartą dłoń kantem do policzka. Następnie wypuszcza on z ust nasączone chakrą powietrze, które zostaje prowadzone po dłoni i wprowadzone w ruch wirowy. Efektem jest stworzenie niewielkiego tornada w kształcie kuli wielkości dwóch pięści. Następnie wypuszcza się je w kierunku przeciwnika. Technika jest w stanie bez problemu zniszczyć spore skały, nie mówiąc o uszkodzeniu przeciwnika. Bardzo silne jak na tą rangę.

[Teien]

46/67+
Misja Rangi B Życie zawsze rządzi się swoim prawem, słabi muszą zginąć lub być w niewoli, gdzie trzymającym łańcuch jest człek silniejszy. Tak było i w tym przypadku, dosłownie... Shigeru czym prędzej przeszedł do swojego planu, schowany dyskretnie za drzwiami, a o jego położeniu wiedział aktualnie tylko Natsume. Kiedy to Senju wykonywał swoją techniką, mającą na celu wytrącić z równowagi oponentów, a także oddalić ich od bezbronnych cywili, człek z rodu Yuki postanowił użyć również dość przydatnej techniki. W międzyczasie kiedy on tworzył twór z Fuutonu, brunet niczym Pan we własnym zamku znający wszystkie jego zakamarki aktywował technikę. Drewniane pale wyrosły spod stóp i znajdujących się nieopodal ścian, dwójka oprychów, która to zajmowała się dziadkiem nie była w żadnym stopniu skoncentrowana na otoczeniu, zaniechali obronę otrzymując dość solidne uderzenie od drewnianej techniki. Pale pchnęły ich prosto w klatkę piersiową w stronę znajdujących się nieopodal nich drzwi prowadzących przed ów lokal. Uderzenie było na tyle silne by znaleźli się właśnie niedaleko tego przejścia. Lider natomiast stojący naprzeciw właścicielki odskoczył do tyłu, lecz to nie równało się uniknięciu wszystkich ataków, bowiem teraz przyszła pora na Natsu, który cierpliwie czekał na zamieszanie, uchylił mocniej drzwi spoglądając by namierzyć swój cel! Cisnął niewielkim tornadem przed głównodowodzącego. Mimo, że zachował ostrożność, to technika w takim pomieszczeniu będzie miała większą siłę, bowiem fala odbijać się będzie o kolejne ściany zmniejszając swą moc. Fala uderzenia zderzyła się z ciałem oprycha odrzucając go do tyłu. Przechodzące przez siebie kolejne warstwy wiatru zagwizdały, a lecąca do tyłu ofiara techniki uderzyła w swoich kamratów rzucając ich w ten sam tor. Cała trójka wylądowała zza drzwiami. Babcia zasłoniła machinalnie twarz, lecz podmuch zrzucił ją z nóg. Nie wyglądało to, aż tak groźnie, raczej nic jej nie będzie.
Wasze położenie było następujące, Natsume znajdował się w połowie korytarza prowadzącego do głównego holu, kilka kroków pozostało by dostrzec chyba leżących przed lokalem oprychów. Shigeru natomiast dalej stał w ukryciu. Mimo, że upadek starszej Pani wyglądał na niegroźny, to nie podnosi się z ziemi. Dziadzio powoli otrząsa się chwiejnie wstając na równe nogi.


Dzięki za linknięcie technik itp. Ale jak możecie, to kliknijcie cytuj->Skopiować technikę->Wkleić wtedy efekt jest taki (wygląda to po prostu dla mnie przejrzyściej, byłbym wdzięczny):

Nazwa

Fūton: Kamaitachi

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

15 metrów

Koszt

E: 25% | D: 20% | C: 10% | B: 7% | A: 5% | S: 3% | S+: 3%

Dodatkowe

Do wykonania techniki potrzebny jest wachlarz

Opis Silna technika jak na tę rangę, wymagająca jednak wykorzystania wachlarza w pojedynku. Shinobi przesyła swoją chakrę do wachlarza, po czym wykonuje nim silny zamach. Wytwarza to spore tornado, które zgarnia przeciwnika i wyrzuca wysoko w powietrze. Gdy tam już się znajduje, wykonuje się kolejny zamach, który zamyka przeciwnika wewnątrz tornada. Wiatr ten jest na tyle ostry, że jest w stanie dosyć mocno pociąć ciało przeciwnika.

[Shigeru]

Przez drobną chwilę obawiałem się tego, czy zdąże w odpowiedni sposób zareagować. Gdy jednak nie usłyszałem przeszywającego krzyku żony mężczyzny, a jedynie stłumione uderzenia, domyśliłem się że moje działania znalazły oparcie w postaci opryszków i tym samym spełniłem swoje założone cele. Natsume, który mi towarzyszył, sam nie próżnował. Przyłożył dłonie do ust i następnie w sobie znany jedynie sposób, wypuścił w stronę przeciwników jakieś Jutsu. Sądząc po odgłosach jakie mnie doszły zza drzwi, wykonana technika i również uformował pieczęcie, a następnie posłał w przeciwników jakieś Jutsu. Krzyk jaki dodatkowo doszedł, upewnił mnie w tym, że oponenci również od tego oberwali. Krótki uśmiech mi wyszedł na buzię w momencie jak Natsume opuścił pomieszczenie. Przez chwilę zastanawiałem się czy podążyć za nim, ale ostatecznie zrezygnowałem. Nierozsądnym byłoby pchać się tam od razu we dwójkę. W razie jakichś problemów, albo pułapki, lepiej aby ktoś z tyłu mógł asekurować partnera i tak właśnie postanowiłem uczynić.
- Bądź ostrożny - mruknąłem do towarzysza, ale pozostałem w miejscu. Nasłuchiwałem i oczekiwałem na to co przyniesie następna chwila...

[Natsume Yuki]

Wyglądało na to, że przeciwników nieco wywiało z tej tawerny (... naprawdę, Natsu, przestań już z tymi punami), tyle że mogło go trochę ponieść, bo wykonana przez niego technika powaliła również starowinkę. Nie planował tego i nie chciał czegoś takiego zrobić... szlag. A dodatkowo teraz przeciwnicy wypadli na zewnątrz, czyli nie wiadomo co tam się może kryć... równie dobrze ta dwójka mogła być tylko częścią grupy. Chłopak podszedł do kobiety, wciąż ściskając w lewej dłoni pochwę niewyciągniętego miecza, przyklęknął obok niej i spytał:
-Przepraszam! Nic pani nie jest? Nie spodziewałem się, że będzie to miało aż taki impet!
Następnie podniósł głowę i powiedział głośno, by usłyszał go jego kompan:
-Shigeru! Przeciwnicy są na zewnątrz, tylko przez przypadek obaliłem też panią właścicielkę, możesz tu podejść i pomóc? Przez ten czas spróbuję...
Wtedy przyszło mu do głowy, że wyjście samemu, bez przygotowania, nie będzie dobrym pomysłem... lepiej najpierw wysłać klona, który po prostu sprawdzi sytuację i postara się złapać oponentów. W liczbie od jeden do trzech. Będą wtedy mogli go przepytać i dowiedzieć się, o co chodzi. Złożył pieczęć.
-Hyoton Bunshin no Jutsu.
Obok niego pojawiła się jego kopia, wykonana z lodu. Chłopak postanowił przekazać mu tyle chakry, by był on w stanie wyjść na zewnątrz i w miarę możliwości wykonać Hyoro no Jutsu. Podał mu bombkę świetlną, by najpierw oślepił każdego, kto może się kryć poza barem, a następnie ustawił się w bezpiecznym miejscu, trzymając na podorędziu katanę.
Klon zaś podszedł ostrożnie do wyjścia i rzucił na zewnątrz bombkę świetlną (tak, by wybuchła, nie oślepiając jego samego), po czym szybko wyskoczył na zewnątrz, przygotowany na ewentualne ataki wręcz i zamrożenie przeciwników. Im więcej, tym lepiej. Najwyżej, jeżeli klon padnie, Natsu będzie przynajmniej wiedzieć, jaka jest sytuacja na zewnątrz, a jeśli mu się uda - to będą mieli kogoś do przesłuchania. Profit!

  Ukryty tekst