Karczma "Irajgo"

[Renkuro]

Sekuna Misja rangi D

---

1/15

[/center]

Młody mafioza poszedł zjeść coś w renomowanym lokalu, ponieważ było go na to stać. Uzasadnienie jak każde inne. Jako że nadszedł czas pory obiadowej, karczma obecnie była zawalona ludźmi, do tego stopnia że nie mógł sobie znaleźć jednoosobowego stolika, co też poniekąd świadczy o tym jaki był tutejszy poziom. Chłopak więc siadł sobie tam gdzie miejsce znalazł, i zaczął rozmyślać o swojej przeszłości i możliwych innych drogach jego życia. Gulasz który mu podano był niczego sobie co można głośno powiedzieć. Całkiem miłe popołudnie, dobre jedzenie w dobrym miejscu. Dlatego też chłopak nie przyglądał się kto wchodził i wychodził, oraz nie interesowali go inni goście. A szkoda, bo może wtedy nie byłby zaskoczony tym co wydarzy się za kilka chwil.
Sekuna mało nie podskoczył kiedy niezauważona wcześniej postać dosłownie zwaliła się na wolne krzesło koło ciebie co o mało nie przyprawiło cię o zawał. Gość, dobrze ubrany, będący na oko 30 latkiem, z karnacją zdradzającą pochodzenie z regionów unii samotnych wydm, nie robił silił się na specjalne kurtuazje. Nikt też nie zwracał na niego uwagi, powiedzmy że z tłumu to się nie wyróżniał. Rozejrzał się i nachylił do ciebie mówiąc:
No siemanko młody. Robota dla rodziny jest. Spierdoliła nam dziwka. Dla kobiet które współpracują ten burdel miał bardzo liberalne zasady, płacił im, pozwalał mieszkać samemu po za jego terenem i takie tam. Zamiast normalnie po ludzku trzymać je w piwnicy. No ale to niby odstrasza klientów czy coś. Problem jest taki że kobita nie dosyć że uciekła to jeszcze narobiła strat szefowi bo jakiegoś tam klienta wzbogaciła o bliznę. Nic mu nie jest, ale trzeba było mu zapłacić żeby nie robił afery. Po tym wszystkim dziewczyna uciekła i wiemy że planuje zniknąć z miasta. Teraz siedzi u swojej koleżanki w domu myśląc że nikt o tym nie wie. Twoja robota będzie wyglądała tak że pójdziesz pod podany adres, i wejdziesz do środka żeby ja pojmać i zatargać do wskazanego miejsca na zadupiu. Normalnie zrobilibyśmy to sami, ale jest problem, dziewczyna jest gotowa się zabić. Ty zaś wyglądasz jak no to. .... no jak nastolatek. Jest większa szansa że dasz radę ją dorwać tak żeby towar nie został uszkodzony. Masz jakieś pytania?

[Sukuna]

Cóż, przyszedłem do karczmy w spokoju coś zjeść i nie spodziewałem się nikogo, nawet nikogo z rodziny, kto mógłby mnie w tej chwili frasować. Raczej nie ogłaszałem wszem i wobec na każdym kroku gdzie się udaję, najwidoczniej jednak przeliczyłem się i nie doceniłem tego, jak wiele oczu należało do mojej skromnej rodzinki.
Podskoczyłem na krześle, tłumiąc jakikolwiek dźwięk, który mógłby być krzykiem zaskoczenia, gdybym nie został odpowiednio przetrenowany przez Akiyame. Spojrzałem na nieznajomego jegomościa, choć kojarząc jego twarz - w mafii byłem już na tyle długo, że większość członków chociażby minęła się na korytarzu, więc można pamiętać chociaż fizjonomię. A ja mam pamięć do twarzy.
Wysłuchałem wszystkiego, co miał mi do powiedzenia zleceniodawca, w głowie wizualizując sobie szybko sytuację i rozmyślając nad potencjalnym planem.
- Najprościej będzie się zakraść i ją unieszkodliwić, tak żeby zemdlała. Nie mówię, że w ten sposób postąpię, myślę jeszcze nad planem, ale czy w razie czego mogę liczyć na rodzinną pomoc w przetransportowaniu jej? Bo jak słusznie zwróciłeś uwagę, nie jestem zbyt rosłą osobą, a ktoś taki jak ja niosący nieprzytomną kobietę mógłby zwrócić na siebie uwagę. Ale jeśli nie jest to możliwe to jakoś sobie poradzę. Do jakiego burdelu mam ją w takim razie zanieść? - Zapytałem, patrząc w oczy mężczyzny, który najprawdopodobniej pochodził z tych samych stron co ja, choć po mojej karnacji nie było tego widać.

[Renkuro]

Sekuna Misja rangi D

---

3/15

[/center]

Sekuno od razu przeszedł do rzeczy, co świadczy o jego profesjonalnym podejściu do roboty. Ewidentnie spodobało się to mężczyźnie który przyszedł do niego z robotą. Zuch chłopak, wiedziałem że jesteś kumaty. Oczywiście że ci pomogę jeśli dojdzie do tego że ją ogłuszysz. Chociaż najlepiej to by chyba było jakbyś ją podpuścił i wytargał z domu. Jeśli nie będzie miała pod ręką noża czy innej metody żeby się zabić to tego nie zrobi co nie? Wtedy tak naprawdę problem rozwiąże się sam, będzie można przyjść, skrępować ją i po prostu zawlec gdzie trzeba. A to już nawet sam zrobię. Zwłaszcza że obecnie ukrywa się na niezamieszkałym obszarze, również na jego terenie znajdziesz magazyn do którego trzeba ja doprowadzić. Tam ją przetresują i ukarzą, i wtedy będzie mogła wrócić do jakiegoś burdelu, ale chyba raczej ją zwyczajnie sprzedamy komuś na własność. Ale mniejsza, to już nie nasz problem. Ty masz tylko do niej przyjść, udawać że chcesz negocjować, czy że chcesz jej pomóc bo słyszałeś z jakiegoś źródła że ma problemy czy cokolwiek, poradzisz sobie. Aaaaaaaaaaaa no i taka sprawa. To u koleżanki wcale nie znaczy zwykłego mieszkania. Jej przyjaciółka to żulica menelica. Mieszka w jakimś starym pustostanie na lewo. Ja będę obserwował sprawę z bezpiecznej odległości i jak coś to wkroczę, ale myślę że nie będę musiał. Jak się dobrze spiszesz bez mojej pomocy to nie zapomnę wspomnieć górze że mamy tutaj całkiem sprawnego nastolatka. Powodzonka. I wstał dając ci naszkicowaną na kartce mapkę z zaznaczonym pustostanem z kobietą i jej przyjaciółką, oraz z oznaczeniem magazynu docelowego. A i w bonusie dostałeś sznurek do krępowania. I właściwie najbardziej optymalne rozwiązanie polega na dostarczeniu jej świadomej do celu jeśli by się tak nad tym zastanowić. W końcu ma być cała, a przy ogłuszaniu to nigdy nie wiadomo czy się komuś nie zrobi kuku za bardzo. A co jak dostanie jakiegoś wstrząsu i sobie umrze tak o? Trzeba jednak wierzyć że chłopak opanuje postawione przed nim zadanie. Zleceniodawca wyszedł na zewnątrz i jeśli ty również to zrobisz to nawet po rozejrzeniu się nie sposób będzie go dostrzec. Oszukał cię z tym że będzie w pobliżu? Czy może bardzo dobrze się krył? Kto to wie. Co teraz zrobisz? Jeśli postanowisz udać się na miejsce, to budynek z kobietami który znajdziesz będzie zwyczajnym opuszczonym budynkiem.

z/t http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... &start=180

[Mujin]

Podróż była ciężka, ale z drugiej strony która nie była ciężka? Mujin ewidentnie się męczył po drodze, ze znalezieniem sobie zajęcia, z powstrzymaniem się przed narzekaniem na monotonny, motoryczny ruch kończyn dolnych. Miał jednak sporo do rozmyślań, dlatego nie było aż tak źle. Udało mu się nawet spotkać pewnego podróżnego kupca z obstawą, który użyczył mu tyłu swojego wozu. Oczywiście jego ludzie przyglądali mu się i traktowali jak potencjalną beczkę z notkami wybuchowymi, ale medyk potrafił się zachować adekwatnie do miejsca, w którym się znajdował. Sprawianie kłopotów nie leżało w jego naturze, z drobnymi wyjątkami, niestety obecnymi przez nieprzewidywalną naturę kłopotów i sytuacji generujących uwagę niepożądanych jednostek. Na wozie przejechał aż do Yusetsu i dzięki temu udało mu się zaoszczędzić nieco czasu i sił. Po drodze oczywiście znajdowały się liczne karczmy i zajazdy, które pomagały Mujinowi w odzyskaniu sił. Nie padło mu jeszcze na głowę, by korzystać z namiotów i innych podręcznych schronień. Co, miał jak zwierzę, spać na ziemi? Wśród żwiru, kurzu i innego brudu? Nie było nawet o tym mowy. Porządne posłanie i łaźnia to był jedyny sposób na zachowanie resztek poczytalności podczas podróży.
I w końcu mu się udało. Dotarł na miejsce. Shigashi, niebezpieczna prowincja, z tego co słyszał. Bardzo niebezpieczna. Bardzo podobna do Ryuzaku, nastawiona na handel i na pomnażanie pieniądza. Ale rodziny mafijne... nieco o nich słyszał. O i ich niegodziwych sztuczkach. Nie wiedział dokładnie na czym polegają mafijne porachunki i w jaki sposób działają na zwykłego człowieka, ale mógł spodziewać się relacji pasożytniczej. Nie musiał się tym martwić teraz, bo jeszcze nikogo nie spotkał. Przy wchodzeniu do miasta nikt go nie przeszukiwał i nie kazał płacić myta, podatku czy innej formy haraczu. Miał zamiar kupić tutaj zioła i wracać do domu, ale nie. Nie na to była pora. Jego brzuch wołał głośno o odnowienie zapasów energii, dlatego też musiał uzupełnić zapasy krótkoterminowe.
Znalazł pierwszą lepszą karczmę, spełniającą podstawowe standardy estetyczne i lokalizacyjne. Nie jadłby niczego w podrzędnych dzielnicach czy w innych wątpliwej jakości przybytkach. Wszedł, przywitał się z gospodarzem, zajął pierwsze wolne miejsce. Tak, by nie przeszkadzać nikomu w konsumpcji i w rozmowie. No i oczywiście do nikogo się nie dosiadał. Zamówił jakieś mięso i napitek dowolny, domyślnie herbatę. I czekał. Miał zamiar zjeść i wyjść, nie spieszyć się. Nie był do końca pewien, czy miał czas i chęci na zwiedzanie. O ile cokolwiek było tutaj do zwiedzania.

[Ao]

Największy błąd ludzkości
< Mujin - Wyprawa rangi B : 2/57+ >

Jakże przyjemnie było w końcu zawitać w murach miasta po kilku dniach podróży. Wreszcie można było rozłożyć kopyta i usiąść na czymś wygodniejszym, niż kilka zbitych ze sobą desek, na których Aburame spędził większość podróży. Akurat na karczmy na trakcie nie miał co narzekać - chyba, że na ich cenę, bo jeżeli chodziło o komfort, to absolutnie nie można było czegokolwiek im zarzucić pod względem warunków pobytu. Niestety, później trzeba było przenieść się na nóżki, albo prosić losowych kupców o podwózkę.
Aż w końcu ono - miasto, które nigdy nie zasypiało. Wręcz przeciwnie - nocą przeżywało rozkwit. Gry hazardowe, prostytucja i sake - oto Shigashi no Kibu w całej swej okazałości. Mafie kontrolowały do miasto i zarządzały całym biznesem - albo byłeś z nimi, albo cię nie było. Mało kto był na tyle odważny, by postawić sie ichniejszym interesom. Zresztą - mało komu to się opłacało. "Ochrona" nie robiła nikomu problemów, o ile tylko płacił na czas. A karczam do której zawitał medyk? Cóż - wyglądała na taką, która raczej płaciła. Inaczej pewnie byłaby spalona.

Mujin otrzymał to co zamówił. Choć nie sprecyzował na jakie dokładnie mięso miał ochotę, to z pewnością nie mógł narzekać na to, co mu zaserwowano - pyszną, sogeńską wołowiną w sosie grzybowym - dobrze przyprawioną i wyglądającą tak samo pięknie, jak pachniała. Jedzenie podawała ślicznka kelnerka, młoda, około dwudziestoletnia. Blondynka o niebieskich oczach - co było dość rzadko spotykaną kombinacją, zwłaszcza w tych terenach. Czy była stąd? Trudno powiedzieć - raczej nie. Sporo ludzi przyjeżdżało do Shigashi no Kibu w poszukiwaniu lepszego życia. A jeszcze więcej w Shigashi no Kibu te życie sobie niszczyło - często na własne życzenie.

Kelnerka podała również do napitku zieloną herbatę - zwykłą, normalną, absolutnie niczym się nie wyróżniającą. Uśmiechnęła się jeszcze słodko do Mujina, a potem podeszła do gospodarza i wymieniła z nim kilka zdań, przez chwilę spoglądając na władcę robaków. Gospodarz jakby chwilę się wahał, ale kobieta skinęła do niego głową, by po chwili ruszył w kierunku Mujina.

- Przepraszam, że przeszkadzam. - mężczyzna ukłonił się lekko, stojąc przy stoliku trzydziestolatka. - Pan jest Shinobi, prawda? - cóż - Mujin nie wyglądał na przeciętego mieszkańca tych ziem, już jego ubranie dość jasno dawało znać, że jest raczej najemnikiem, niżeli kupcem albo turystą. - Nie szuka pan może pracy? - zapytał, a w jego małych, zielonych oczkach widać było błysk nadziei.

[Mujin]

Grzyby. Mujin osobiście nie przepadał. Doceniał smak i wartości odżywcze, ale sama idea grzyba nie przypadła jego kubkom smakowym. Najgorsze, zdecydowanie, były pieczarki. Masa papierowa wśród jedzenia. Pusty puch, który dla medyka nie miał smaku i był tylko zapychaczem. Oczywiście wielu nie podzielało jego opinii, kiedyś okazując niechęć grzybom został prawie wywalony na zbity pysk z oberży. Jeszcze jako nieletni podlotek, co prawda, ale nadal - zdarzyło mu się. Nie marudził jednak na sam posiłek. Nie miał do tego prawa, nie w jego sytuacji. Robienie awantury i niedobre jedzenie w sytuacji, gdy nie do końca doprecyzowało się chciany posiłek? Byłby to szczyt bezczelności z jego strony. Wolał przestrzegać szeroko pojętych dobrych zwyczajów i manier, by zminimalizować ilość problemów, które mogłaby przyciągać jego osoba. I które, całkowicie przypadkowo, mogłyby natrafić na niego ot tak, po prostu.
- Jestem. Głównie medykiem, ale shinobi jak najbardziej. - odpowiedział najbardziej życzliwie jak tylko był w stanie w aktualnej sytuacji. Przychodzą i dręczą mężczyznę, który chce w spokoju zjeść i zregenerować siły. Ale ale, taka oferta mogła wpłynać bardzo pozytywnie na stan jego portfela. Co miało już ogromne znaczenie dla ilości ziół, które zakupi. Ziół i potencjalnie nasion, od strony czysto ekonomicznej wychodziłoby mu znacznie lepiej, gdyby kupił nasiona i je zasadził. Wcześniej musiałby wykopać trupa z ogródka, prawdopodobnie jego szczątki zdążyły się już rozłożyć.
- Zależy jaka to praca. Byłbym wdzięczny za nieco więcej szczegółów. - powiedział, wskazując dłonią na wolne miejsca przy stoliku. Nie chciałby, by gest wydawał się zbyt śmiały. Jakby nie patrzeć to nie był jego przybytek, on był tutaj tylko gościem. Pierwszym lepszym cywilem, który chce zjeść i napić się czegoś przed dalszą podróżą. A jednak on był w pozycji uprzywilejowanej, bo to od niego czegoś chciano. Ludziom potrzebnym można wybaczyć znacznie więcej, niż tym niechcianym i był to fakt. Medyk mógł zachowywać się jak skończony buc, ale dopóki był jedyną osobą zdolną do ratowania życia, zostanie mu to wybaczone i nawet zostanie wynagrodzony. Mujin oczywiście nie miał zamiaru nadwyrężać cierpliwości i "gościnności" za którą zapłacił z własnej kiesy, ale nie dał nigdzie znać, że jest jakoś negatywnie nastawiony do proszących ani do samej idei podjęcia się pracy. Jego standardowa, neutralna mimika i ton, spokojny i opanowany, raczej mieściła się w granicach "bierna ciekawość", a nie w znacznie bardziej neutralnie nacechowanej "pasywnej agresywności".

[Ao]

Największy błąd ludzkości
< Mujin - Wyprawa rangi B : 4/57+ >

Tak to już niestety jest, gdy nie jesteśmy precyzyjni - trzeba uważać, czego się sobie życzy, bo można się na tym ostro przejechać. Chciał mięso - dostał mięso, a że cała otoczka wokół niego mu nie przypadła do gustu, to mógł mieć pretensje tylko do siebie. Nie mniej jednak - to tylko kawałek odciętego, zwierzęcego mięśnia, ugotowanego i podsmażonego by nasycić pusty żołądek strudzonego wędrowca. Gdyby go nie zjadł, świat by się od tego nie zawalił. Gorzej było z innymi rzeczami, o których jako Shinobi był przecież doskonale świadomy. Swoje ruchy trzeba było planować z wyprzedzaniem, spodziewać się ruchów wroga i działać strategicznie, niczym w grze w Go. Ninja powinien robić to w każdym aspekcie swojego życia - bo to właśnie definiowało prawdziwego Shinobi. Mógł być maszyną do siania chaosu, do mordowania ludzi i niszczenia świata. Ale musiał to robić przemyślanie, z głową. W przeciwnym wypadku ktoś, kto miał odrobinę większą inteligencję mógł być jego końcem.
Ale przecież Mujinowi to nie groziło, prawda? Był Iryoninem. Znakomitym - warto dodać. Niewielu takich chodziło po tym świecie, a jeszcze mniej się tym chwaliło. Lecz czego tak naprawdę chciał Aburame? Przecież z jego możliwościami mógłby do końca życia leczyć zgagę i zatrucia pokarmowe, i spokojnie by się utrzymał w całkiem luksusowych warunkach. Tylko... tak właściwie, to co to za życie? Siedzieć w czterech ścianach swojej kliniki i przepisywać maść na hemoroidy. Ludzie pragnęli sławy, pragnęli bogactwo, emocji, adrenaliny! Czy to dlatego Mujin przybył do Shigashi no Kibu? Tak jak każde chciał się zabawić, pośmiać i dołożyć swoje dwie cegiełki do tego Teatru Chaosu? A może trafił tu zupełnie przez przypadek, i świat, który tutaj zastał, nie miał nic wspólnego z jego upodobaniami? Ale przecież to też chaos. Przypadek, los, wola bogów - wieloma nazwami można było określić ludzkie poczynania. Fakt był jeden i niezaprzeczalny - tego dnia miało rozpocząć się coś, co z pewnością będzie ciekawym etapem w życiu Mujina.

- O, medyk. Iryonin, zdaje się, tak? Dobrze mówię? - zapytał karczmarz, chcąc jakby pochwalić się znajomością nomenklatury Shinobi. Większość prostych ludzi nie odróżniała Shinobi od Kunoichi, dla nich po prostu byli "Ninja", albo "tymi pierdolonymi szmaciarzami, przez których spłonęła moja wioska". I choć na najemników władających chakrą spoglądało się raczej z pogardą w większości terenów świata, tak w mieście kupieckim jakim niewątpliwie było Shigashi no Kibu, ludzie tak pochopnie nie oceniali. Kasa to kasa - bez znaczenia, czy z rąk porządnego obywatela, czy może zawadiaki mordującego za garść monet. W końcu pieniądze nie śmierdzą.
Mężczyzna skorzystał z oferty, jaką gestem zaoferował trzydziestolatek i usiadł na przeciwko niego. Machnął tylko ręką na kelnerkę, by ta na chwilę stanęła za ladą i ewentualnie obsłużyła dwójkę klientów, która w tym właśnie momencie weszła do środka. Nie był to nikt ciekawy - ot dwójka lekko podpitych mężczyzn, którzy chcieli wrzucić coś na ruszt i zagryźć popijawę.
- Pani Junko Shi oferuje sporą nagrodę za pomoc w swoich interesach. - wymawiał nazwisko i imię zleceniodawczyni z ogromnym szacunkiem w głosie. - Zostałem przez nią poproszony, żeby poszukiwać Shinobi zawitajacych w nasze skromne progi. Wie Pan, teraz wojna się zaczęła. Uchihy z Inuzukami i Kaminari się między sobą tłuką, to tam większość - z całym szacunkiem - najemników idzie. A Shigashi no Kibu nigdy nie zasypia i potrzebuje usług ninja. - wyjaśnił, dlaczego w ogóle ta rozmowa ma miejsce. - A pan... jakie ma podejście do zabijania... znaczy się do wojny? - czyżby go sondował, czy nie boi pobrudzić się sobie rączek? Z pewnością. Jeżeli robota była dla mafii... to mówiło samo za siebie siebie.

[Mujin]

- Zgadza się, Iryonin. - przyznał mężczyźnie rację. Technicznie rzecz biorąc medykiem można było być nawet bez umiejętności kontroli chakry, wystarczyło łatać ludzi i leczyć metodami standardowymi. Iryonin z kolei operował na chakrze. Iryo, dziedzina ninjutsu zajmująca się sztukami okołomedycznymi. Nin, ninja. Ninja- medyk. On sam jednak preferował termin "medyk". Znacznie lepiej wchodził on do głów i świadomości ludzi, którzy nie są tak biegli w terminologii ninja. Czyli do ludzi prostych, z którymi Mujin często miał styczność. Ten konkretny jegomość miał przynajmniej podstawy do używania tego terminu. Dobrze było rozmawiać z osobą o w miarę, w miarę kompetentnym stopniu wiedzy powszechnej i lokalnej. Ale chyba ludzie pracujący w karczmach i zajazdach tak mają. Są chyba zobligowani do znajomości lokalnych i tak dalej. Tak z definicji, karczmarz jest doinformowany.
I pojawiły się słowa-klucze. Junko. Junko... nic nie świtało. Pewnie lokalna. Ważna osobistość? Sądząc po jego manierze głosu można było łatwo wysunąć wniosek, że była to gruba ryba. Mujin, jako nietutejszy, oczywiście jej nie znał. Jeśli miała ona jakieś kryminalne zaplecze, to praca dla niej może okazać się małym problemem. Medyk chciał być czysty tak bardzo, jak się dało, więc brudzenie sobie rąk na zlecenie jakieś ważnej mafijnej figury? Wolał nie, wolał zdecydowanie nie.
- Wojna zawsze oznacza śmierć. A medyk winien jej unikać i zapobiegać, zgodnie z esencją swojej profesji. Mam nadzieję, że to odpowiada na Pana pytanie. - odpowiedział, całkowicie szczerze zresztą. Jako medyk nie odbierał życia. Prawie wcale, tylko w obronie osobistej zdarzyło mu się raz czy dwa. Dlatego też miał teraz nową pomoc naukową. Sztuka Iryojutsu i medycyny polegała na pomocy ludziom i na ratowaniu ich życia. Odbieranie życia tą samą sztuką stało w sprzeczności z jej celem i było po prostu złym wykorzystaniem medycyny. Takim, którego Mujin nie praktykował.

[Ao]

Największy błąd ludzkości
< Mujin - Wyprawa rangi B : 6/57+ >

W dzisiejszych czasach medyk, który nie używał chakry, był słabym medykiem. Po co ryzykować, że ręka się zatrzęsie, albo źle się zaszyje organy? Przecież chakra robiła [/i]trrr[/i] - i wszystko było gotowe. Oczywiście również trzeba było widzieć co się leczy i dobrać odpowiednie jutsu do określonego schorzenia. Na to, że wcześniej trzeba było poświęcić kilka tygodni nauki na jedną technikę, spuśćmy zasłonę milczenia.
Karczmarze z pewnością wiedzieli wszystko - choć nie o wszystkim chętnie mówili. Przynajmniej nie bez uiszczenia odpowiedniej opłaty. Tak to już było na tym świecie, że język najskuteczniej rozwiązywał alkohol, a pijani ludzie są nadzwyczaj rozmowni. I nie zwracając uwagi na to, że ktoś może podsłuchiwać. Każdy, kto miał choć odrobine oleju w głowie doskonale wiedział, że miejsca takie jak Irajgo są skarbnicą niezapisanej wiedzy. I dlatego nikt ich nie ruszał - panowała zmowa, której nikt nie chciał złamać. Jedni dowiadywali się o drugich, drudzy o pierwszych. Swoista gra, której zasady każdy respektował. Nie było wywracania stołów, palenia przybytków, czy grożenia pracownikom. Jak widać - nawet w mieście takim jak Shigashi no Kibu były pewne świętości.
Czy Junko była grubą rybą - nie miał pojęcia. Nie był tutejszy, nie orientował się w polityce ani w półświatku. Z drugiej strony - czy ostało się cokolwiek w tym mieście, co nie było już w mafijnych rękach? Wątpliwe. Miasto grzechu i rozpusty - tym było Shigashi no Kibu. Korupcja, morderstwa, wyłudzenia - to tylko niektóre z przestępstw, które w tej prowincji były zupełną normą. Śmiało można było powiedzieć, że to było prawo.
- Zapobiegać, nie leczyć, tak, tak. Dokładnie, święte słowa. - pokiwał głową, przytakując słowom medyka. - Bo widzi szanowny Pan. Chodzi o zniszczenie fabryki broni. - mruknął karczmarz, nachylając się w przód i mocno ściszając głos. - Największy błąd ludzkości, który odpowiada za śmierć tysięcy ludzi. Wie Pan, o czym mówię? - zapytał, uśmiechając się w kąciku ust. - Nagroda z pewnością będzie wysoka. Pani Junko dobrze płaci swoim ludziom. A jeżeli nie interesują pana pieniądze... być może znalazłoby się coś innego. Rzadszego. - o czym mógł mówić mężczyzna? Tego już trzydziestolatek mógł się tylko i wyłącznie domyślać. Albo dopytać - o ile w ogóle liczył na uzyskanie odpowiedzi.

[Mujin]

- Interesująca idea. Niestety moje umiejętności medyka nie dają mi możliwości czynienia destrukcji na szeroką skalę. Nie jestem biegły w technikach żywiołowych ani klasycznym ninjutsu. Sam z siebie nie posiadam takich kompetencji - tymi słowami Mujin w zasadzie próbował dostarczyć sobie sprzęt. Ekwipunek. To znaczy - sprawdzał, czy zależy im na tyle, by zaopatrzyć go w niezbędne towary. Potrzebowałby oczywiście nieco notek, nieco dużo notek. W domyśle umieszczonych na fundamentach, na belkach, podporach. Na "szkielecie" budynku. Miał też pomysł, jak wyprowadzić ludzi. Ot ogromne ilości robaków atakujące ludzi doprowadzą na pewno do wyprowadzenia ich z placówki. I wtedy co? Wtedy bum. To było do pewnego stopnia niepokojące, jak szybko Mujin wpadł na pomysł jak zrobić tą rzecz, przed głębszym zastanowieniem się nad implikacjami z tego wynikającymi i samą poprawnością tego aktu.
- I przez zniszczenie macie na myśli budynek. Bez pracujących w nim ludzi, bez odpowiedzialnych za jego prowadzenie. Same dobra materialne. - Mujin miał spore wątpliwości związane z tą całą sprawą. To brzmiało, kto by się spodziewał, jak rzecz związana z szeroko pojętym niszczeniem prywatnej własności. Cemu chociaż raz nie mógł działać zgodnie z prawem? Podążać za jego literą, nie robić sobie kłopotów związanych z wsadzaniem nosa i paraliżującego gazu w niewłaściwe miejsca? No właśnie wolałby coś... łatwiejszego moralnie? Ale dopóki nie skrzywdzi jakiegoś pracownika. No cóż, chyba będzie mógł spać spokojnie i zachować się zgodnie ze swoimi zasadami. Oby, o to musiał zadbać samodzielnie i równie samodzielnie dopytać o niektóre rzeczy.
- Pieniądze akurat nie są u mnie problemem, więc chętnie przyjmę inne formy wynagrodzenia. Odpowiednio sprecyzowane przed faktem, jeśli byłaby taka możliwość. - medyk był mimo wszystko człowiekiem konkretnym, dlatego też chciał możliwie konkretnych warunków umowy. Jeśli miał konkretny cel, jakim było rozwalenie budynku, to powinien jak najbardziej mieć równie sprecyzowane warunki.

[Ao]

Największy błąd ludzkości
< Mujin - Wyprawa rangi B : 8/57+ >

- Jeżeli chodzi o sam... sposób zniszczenia - to nie musi się pan tym przejmować. Tak jak mówiłem, to fabryka broni. Konkretniej rzecz biorąc... notek wybuchowych. - czy Mujin był zaskoczony? Notki to broń, jak każda inna - no, może nie do końca, ale nadal ktoś jest musiał gdzieś produkować. Kowal tworzył miecze, łuczarz - łuki, a notki zazwyczaj robiło kilka osób - w manufakturach. Trzeba było najpierw wytworzyć specjalny papier, nałożyć pieczęć, porobić jakieś chakrowe rzeczy, by nie można było "nadpisać" chakry po pierwszym używającym - no skomplikowana sprawa ogólnie. Nie do wyrobienia przez jedną osobę. Ale jednak - zabójczo skuteczna i możliwa do używania przez byle debila. - Chyba rozumie pan, do czego zmierzam? - chciał się upewnić, że Mujin wiedział w co się pakuje. - Jeżeli ma Pan wątpliwości natury moralnej, to mogę Pana zapewnić, że fabryka o której tutaj mowa, dostarcza swe produkty między innymi na front sogeński. Niech Pan pomyśli, ile śmierci można by było uniknąć, gdyby zniknęło to z powierzchni ziemi. - a przy okazji zlikwidowałoby się konkurencję, by nasi mieli więcej dochodów, nieprawdaż? Cóż. Tak to już się robiło biznesy w Shigashi no Kibu. Śmierć była czymś zupełnie naturalnym i zdawało się, że każdy, kto tutaj mieszkał, liczył się z konsekwencjami swoich decyzji. Nikt już nie płakał tutaj po zmarłych - było to zbyt powszechne, by komukolwiek jeszcze zależało na ludzkim życiu. Wiadomo - jeżeli można było unikać rozlewu krwi, to nikt nie zabijał ludzi na środku miasta. Ale jednak liczono się z tym, że wypadki przy pracy się zdarzają.
- No cóż. W środku mogą być ludzie, jeżeli zechce Pan się podjąć zadania za dnia. W nocy... w nocy raczej nie. Ale nie wiem, skąd mam wiedzieć, czy ktoś po godzinach nie siedzi? Nam zależy na celu, nie na drodze. - uspokoił mężczyzna, jednoczesnie uśmiechając się pod nosem. - Ale nie mogę zagwarantować, że nie będzie żadnej straży, albo, że po prostu ktoś się nie zainteresuje całą sprawą. Pana bezpieczeństwo będzie zależało już tylko od Pana. - wychodziło więc na to, że jakby chciał, to mógłby i nawet przekonać wszystkich, żeby sobie poszli, a on rozbierze ten budynek cegiełka po cegiełce. Pytanie tylko - czy to w ogóle możliwe. - Powiedzmy, że pieczęci to lukratywny biznes. Pani Junko jest w tym temacie wybitną specjalistką i jeżeli nie interesują Pana pieniądze, to można się dogadać w inny sposób. Nie wiem dokładnie o co chodzi - takie szczegóły nie zostały mi przedstawione. - mówił prawdę, czy może jednak kłamał? Trudno powiedzieć. Mujin nie był na tyle wyszkolonym analitykiem, by potrafić czytac z mowy ludzkiego ciała.

[Mujin]

Pod presją Mujjina ujawniane były kolejne i kolejne informacje. Przede wszystkim czego była to fabryka. Domyślnie zakładał jakąś przetwórnię metalu, może ciosarnię dzid? Nie znał się i nie wiedział, jak dokładnie jest to wszystko robione. Nie obchodziło go to, ta wiedza nie przyda mu się ani w ramach rozwijania sztuki Iryojutsu, ani w dziedzinach pochodnych, a znanych przed medyka. Nie, to fabryka notek. Nie byłoby skomplikowanym zabrać kilka notek, wsadzić je na belki i bum. Taki wypadek, całkowicie wykalkulowany. Ale to oznaczało, że pracodawca nie musiał zaopatrywać go w dodatkowy ekwipunek. Dobrze dla niego, ale tym sposobem Aburame nie miał jak sprawdzić poziomu zaangażowania ze strony tej całej Junko. Nadal mocno zastanawiał się nad tożsamością tej osoby, ale ostatecznie raczej nie miało to znaczenia. Liczyła się robota i elementy z nią związane. Pod tym względem Mujin czasami miał mentalność najemnika, zdarzało mu się.
- Spokojnie, nie mam dylematów. Dopóki chodzi o mienie, nie mam problemu z działaniem. - mężczyźnie chyba wydawało się, że Mujin był niepewny wzięcia udziału przez moralne zagwozdki i problemy. Nie, niestety nie. Fakt, że produkty szły na front, nie ruszał go za bardzo. Mógł być równie dobrze sfabrykowany, by dać Mujinowi nieco motywacji moralnej. Lekkiego popchnięcia we właściwą stronę. Może i słusznie, może nie. Kto lubił być manipulowany? No właśnie. Medyk jednak nie lubił, kłam i fałsz, przeinaczanie faktów, było wyjątkowo złym występkiem w stosunku do Mujina. Czy to wystarczyło, by zerwać porozumienie? Nie miał jak sprawdzić, czy jego słowa są prawdziwe. Dodatkowo nagroda w postaci pieczęci? Dla niego, adepta sztuk opartych na pieczętowaniu? Oj tak, to zdecydowanie byłoby coś. Coś, co chciałby poznać samemu. Do tej pory jego możliwości w tej dziedzinie opierały się na tworzeniu rzeczy mocno ograniczonych, bez szczególnych właściwości mogących mu pomóc. Takie rozwinięcie, w takim kierunku, brzmiało jak niespotykana okazja. Zawsze musiał myśleć o sobie pierwszym, o innych potem. A inni nie będą przecież zagrożeni, skoro do akcji dojdzie w nocy.
- Biorę tą robotę. Dajcie mi miejsce i gdzie mogę was znaleźć po fakcie. - tyle w sumie mu wystarczyło. Gdzie zrobić i gdzie się udać, kiedy będzie po wszystkim. Nie miał w sumie więcej pytań, będzie jeszcze potrzebował przygotować się przed faktem. Namnożyć insektów, znaleźć odpowiednie ubrania. Zarezerwować miejsce w karczmie, gdzie uda się w nocy na odpoczynek. Niewiele roboty, ale zdecydowanie było to potrzebne. Teraz tylko musiał liczyć na uczciwość drugiej strony.

[Ao]

Największy błąd ludzkości
< Mujin - Wyprawa rangi B : 10/57+ >

Trudno jednoznacznie było powiedzieć, czy to presja wywołana na Mujina powodowała u karczmarza określoną reakcję, czy może mężczyzna po prostu wiedział bardzo dużo, a niekoniecznie dużo chciał ujawniać. Czy dziwnym było jednak, że ktoś taki wie tak wiele? Raczej nie. Jak już było wspominane - w tym mieście każdy zamieszany jest w jakieś ciemne interesy - a już właściciele karczm z całą pewnością. Im niższy "status", tym więcej wiedziało się u życiu ulicy - Shigashi no Kinu pełną gębą.
- Taką mam nadzieję. - uśmiechnął się mężczyzna rozbrajająco szczerze. Cóż - Mujin sam zadeklarował się, że będzie próbował uniknąć strat wśród ludności cywilnej, czy też raczej pracowników fabryki. Musiał jednak z pewnością brać pod uwagę, że wypadki chodzą po ludziach i nie zawsze wszystko może pójść według jego planu. Ale tym zleceniodawcy medyka zdawali się już nie przejmować - dla nich najważniejsze było osiągnięcie ICH celu i ewidentnie dało się to odczuć. Co było kłamstwem, a co prawdą? Trudno już teraz było stwierdzić. Za dużo uśmieszków, zapewnień i innych gestów, które być może wprowadzały niepewność do serca Aburame. Ale czy to miało dla niego znaczenie w momencie, gdy nagroda była tak kusząca? W końcu pieniądze na ziemi nie leżą, a co dopiero rzeczy, które jeszcze bardziej pozwoliłyby mu na rozwinięcie się w sztukach shinobi.
- Haha, dobre, haha! - mężczyzna prychnął śmiechem i uderzył otwartą dłonią o stół. - Dobry żart, młody, naprawdę dobry. - mężczyznę naprawdę bawiły słowa Aburame. Aż się zakrztusił śmiechem. - Ha...haa...haaa... oh, bogowie. Ale się uśmiałem... Oh... Pan chyba nie tutejszy, prawda? - zapytał, tym razem już całkiem poważnie i spojrzał na mężczyznę. - Będzie Pan się kontaktował ze mną, a ja z Panią Junko. Jeżeli zajdą jakąś zmiany... z pewnością Pana znajdziemy. W tym akurat jesteśmy dobrzy. - pokiwał głową. - Przede wszystkim - jesteśmy w stanie zapewnić strój pracownika fabryki. To dobrze strzeżone miejsce i ludzie są kontrolowani, ale bez przesady, żeby każdy znał każdego. Może Pan zinfiltrować to miejsce za dnia, aby poznać dokładny rozkład budynku... albo przyjść nocą i wszystko wysadzić. To już od Pana zależy. Proszę się więc zastanowić, a ja pójdę po mapę. - najwyraźniej czas ataku był dowolny, "jak najszybciej" to chyba dobre określenie na całą tę akcję. Karczmarz tak jak powiedział - tak zrobił. Wstał od stołu, poszedł za ladę i wyciągnął spod baru zwykłą, najzwyklejszą mapę okolic Shigashi no Kibu - po chwile wrócił i bez słowa usiadł przed mężczyzną, pokazując na pergaminie zabudowania, położone około 10 kilometrów od bram miasta. Teren, przynajmniej według mapy, był gęsto zalesiony. Czy mogło to pomóc, czy może zaszkodzić? To zależy.

[Mujin]

- Szybko się Pan zorientował. - odpowiedział, może nieco w wydźwięku szyderczym. Dobrze, że był nietutejszy. Dzięki temu wyśledzenie go będzie znacznie trudniejsze. Ponad dziesięć prowincji do przeszukania, wyspy, kraj samuraiów. Jak wiele wysiłku musieliby włożyć w znalezienie go, gdyby coś poszło nie tak. W jak wielu kierunkach mógł się udać? Nawet zakładając, że będą posiadali kogoś ze zdolnościami sensorycznymi do zdjęcia go, to Mujin także posiadał umiejętności pozwalające ukryć się przed sensorami, zmylić ich, obserwować otoczenie. Ewidentnie był w lepszej pozycji, niż oni. Medyk oczywiście miał pełne pojęcie, że będzie pracował dla ludzi o wątpliwej moralności. Organizacji przestępczej. Moralizowanie, próba przedstawienia sytuacji jako prawej w celu zniknięcia wątpliwości natury moralnej... Manipulacja pełną gębą. On jednak się nie da sobą sterować i nie da robić się w chuja. Po prostu zaakceptuje warunki, zrobi rzecz po swojemu. Spełni warunki umowy. Rozwali ten budynek w cholerę. Otrzyma nagrodę, kupi co ma kupić i wróci do domu. Nic łatwiejszego w egzekucji.
- Podziękuję za uniform. Potrafię zdobywać informacje z odległość. - powiedział. Ujawnił część swoich umiejętności. Profil, będąc dokładnym, ale nic konkretnego. Jego robaki dawały mu możliwości zbierania informacji o wszystkim i wszystkich. Infiltracji, poznawania układu pomieszczeń. Wejście w uniformie oznaczało, że jego twarz będzie widoczna. Że jego osoba postawi stopę w tym budynku w obecności innych ludzi. To był ewidentny problem, chciał zminimalizować jakiekolwiek ryzyko. Zagrać w tą grę w kości, ustawiając ją na swoją korzyść w każdym rzucie. Nie lubił losowych zdarzeń rujnujących misternie utkany plan. Lubił przewidywalność i przygotowanie. Może dlatego właśnie tak bardzo ciągnęło go w stronę Iryojutsu? Prawdopodobnie. Mujinowi pozostało poczekać na mapę, przerysować albo zabrać, i poczynić inne czynności umożliwiające przeprowadzenie akcji.

[Ao]

Największy błąd ludzkości
< Mujin - Wyprawa rangi B : 12/57+ >

Mężczyzna nie skomentował słów Mujina - nie wypadało. Uśmiechnął się jedynie w kąciku ust, najwyraźniej rozumiejąc mało subtelną ironię wychodzącą z ust medyka. Czy znaleźliby go, gdy by coś spieprzył, albo doniósł - hehe - władzom? Trudno powiedzieć. Zależy ile szkód by wyrządził i przede wszystkim: czy by im się chciało. Mafie miały przecież ważniejsze interesy, niżeli uganianie się za nieudolnymi Shinobi. W tajemniczym Iryoninie jednak najwyraźniej byli skłonni pokładać nadzieję. Pytanie tylko: czy wszystko faktycznie pójdzie tak łatwo, jak sobie tego zażyczył medyk? To się dopiero miało okazać.
- W porządku, jak Pan sobie życzy. Mapę zostawiam Panu, może ją Pan sobie zatrzymać - o ile się Panu do czegoś przyda. - mężczyzna przesunął papier w stronę mężczyzny, gestem dając mu znać, że może ją zabrać. Spojrzał po nim jeszcze raz, mierząc go od stóp do głów, jak gdyby chąc mieć pewność, że jego "sojusznik" nie wymięknie i faktycznie jest zdeterminowany, by podjąć się tego zadania. - Ma Pan jakieś pytania? To ostatni moment, żeby to zrobić. Nie ukrywam, że najlepiej by było, gdyby jutro przystąpił Pan do akcji. - wyjaśnił mężczyzna. Czy czas ich gonił? Tego trzydziestolatek nie wiedział. W każdym razie raczej nikt by go nie zatrudniał, gdyby to nie było dla nich ważne. Ale wiadomo - nie o wszystkim się rozmawiało. W szczególności najemnikom, którzy jak wszyscy wiedzą, mają bardzo długie i niewyparzone języki. Mimo wszystko musiało im na tym bardzo zależeć, skoro zwracali się do obcego Shinobi o pomoc... albo po prostu doskonale wiedzieli, że nikt nie uwierzy losowemu najemnikowi w przypadku niewypału[/u].
- Za jedzenie nie musi Pan płacić. Na koszt firmy. - właściciel uśmiechnął się szczerze i o ile Aburame nie miał do niego żadnych pytań, to był gotów wrócić do swoich obowiązków i zostawić mężczyznę w spokoju. Teraz Mujin musiał podjąć decyzję, o której godzinie chce przystąpić do akcji... albo zrobić coś innego. Decyzja należała już w całości do niego.