TABLICA INFORMACYJNA

[Akashi]

Misje D dla Kei'a
1/15 Piękny dzień we wspaniałym kupieckim mieście, gdzie władze sprawowała rada kupiecka. Zaiste miejsce prawie idealne, kwitnące w oczach każdego kto tutaj przybył. Zapewne wydawało się tak każdemu nowo przybyłemu do tego miejsca. Miejsce pozbawione trosk i zmartwień gdzie każdy mógł rozpocząć wszystko od nowa. Jednak ty nie jesteś tutaj pierwszy raz, potrafisz dostrzec zmartwienie i rozpacz ludzi na ulicach. każdy tutaj dźwigał swe brzemię, a co drugiego ścigały czarne duchy przeszłości, które nie chciały odejść w zapomnienie. Teraz ty stoisz tutaj, gdzie ludzie zamieszczają różne ogłoszenia. Czy na prawdę nie jest Ci mało? Przecież zbawienie jednej duszy nic nie pomoże, powiększy tylko cierpienie innych. Jednak warto próbować, ponoć. zawsze to jeden dodatkowy dobry uczynek, który kiedyś może uratować Ci życie. W końcu dobrem za dobra się odpłaca. Jednak wracając do tego co teraz, stałeś gdzieś na środku rynku, miedzy ludźmi, a przed tobą znajdowała się tablica informacyjna. Właśnie tutaj znajdowały się wszystkie najważniejsze ogłoszenia i te mniej ważne również. Niestety nikt nie potrafił nad tym zapanować w większości były to śmieci informujące o poszukiwaniu rodziny, czy sprzedaży jakiś kołysek. Chociaż pośród nich jedno mogło wydawać się bardzo Ciekawe.

Poszukuje młodego i zdolnego chłopaka. Potrzebna pomoc w uporaniu się ze szkodnikami. Wszystko dobrze płatnę, w dodatku umożliwię udział w jednym z moich promocji. Chętnych zapraszam do mojego domu

Chociaż jedno sensowne ogłoszenie na tej tablicy, chociaż brzmiące nieco dziwnie. Jednak przecież na tym świecie dziwaków nie brakuje, a zawsze możesz dokładniej przeszukać tablicę. Może uda znaleźć Ci się coś bardziej ciekawego niż to? Jednak sądząc po innych skrawkach papieru znajdujących się tutaj, może to zająć sporo czasu.

[Kei]

Parę dni od dziwnych wydarzeń, które go spotkały Kei postanowił ponownie rozejrzeć się za jakąś okazją do dorobienia sobie. Jakby nie patrzeć pieniądze zawsze się przydadzą, a wydatki często przychodzą niezapowiedziane. Tym razem zdecydował się spróbować szczęścia z ogłoszeniami na tablicy informacyjnej. Po drodze mijał różnych ludzi, tych co odnosili sukcesy, tych co radzili sobie nieźle oraz takich co też rozpaczali z powodu wielkich niepowodzeń. Brunet zdecydowanie nie zamierzał należeć do tej ostatniej grupy i dlatego starał się dawać z siebie jak najwięcej. Przy samej tablicy gdy rozejrzał się pobieżnie prawie nic nie przykuło jego uwagi. Ech, ogłoszenie dotyczące poszukiwania członków rodziny, jakieś ogłoszenia handlowe... o chyba coś jest... - Rozmyślał, gdy w końcu trafił na jakąś notkę. Kiedy jednak doczytał, że dotyczyło, to szkodników to postanowił to zostawić jako ostateczność i jeszcze chwile się porozglądać. Najpierw postanowił jeszcze przejrzeć ogłoszenia na samej górze, cóż człowiek ma w zwyczaju czytać to co najpierw ma na wysokości swojej głowy, a potem schodzi wzrokiem w dół, więc mógł coś przegapić. Następnie zamierza zerknąć pod te zgłoszenia, co wyglądały by na te nowsze, zwłaszcza handlowe, cóż niektórzy kupcy nie przejmują się sprawami innych. Jeśli nie znajdzie niczego interesującego, to po prostu ruszy pod adres podany na notatce od prośby o pomoc przy szkodnikach.

[zt - jeśli nie ma niczego innego]

[Akashi]

Misje D dla Kei'a
3/15 Rozumiem Cię młodzieńcze, nie każdy musi lubić szkodniki, zwłaszcza że nie wiadomo o jakie się rozchodzi. Zwykłe gryzonie i robole, czy może problem większego gabarytu w postaci ludzkich szkodników. Wszystko jest możliwe, jeszcze w takim mieście jak to. Postanowiłeś jednak nie podejmować pochopnych decyzji i brać pierwsze lepsze zgłoszenie. Przecież musi być tutaj coś lepszego prawda? Przeszukiwałeś tą tablice od samej góry, zaglądając pod każde co świeższe ogłoszenie kupieckie. Co do tego miałeś racje przykrywały bardzo dużo, mało zdali się przejmować tym znajdowało się pod spodem. Poszukiwanie starej matki, która zniknęła z domu, poszukiwanie pomocników do sklepu, jednak nic świeżego, papier tych ogłoszeń dawno zniszczał, albo same ogłoszenia były niekompletne bo ktoś je zwyczajnie zniszczył. Jednak co CI po nich jak nie jesteś w stanie określić ich adresata. Chyba nie pozostało CI nic innego jak ruszyć się do tamtego domu i zająć się szkodnikami czyż nie? Nieco smutny twój los, ale taka niedola bohatera. Byłeś gotowy do wyruszenia, do domu nieznajomego gdy nagle stał się cud. Pamiętasz dobro za dobro się odpłaca? Teraz właśnie przyszedł czas na twoje wynagrodzenia. - Szukam kogoś do pomocy w sklepie! Najlepiej kogoś silnego. - wykrzyczał, kobiecy głos. Możliwe, że to było twoje zbawienie. Przecież lepsza praca w sklepie, niż pozbywanie się jakiś szkodników. Jedynie chyba pozostało zapytać się o więcej, albo wybrać się do wcześniej wspomnianego domu. Twoje decyzję mogą przesądzić o wielkich wydarzeniach

Dziewczyna o mniej więcej takim wyglądzie:

[Kei]

Cóż jak się okazało poszukiwania innego ogłoszenia okazały się bezowocne, a Kei doszedł do wniosku, iż miasto powinno w prowadzić jakieś zasady względem używania tablicy, bądź też zatrudnić kogoś do ogarnięcia jej. Cóż jakby nie patrzeć chaos panujący na niej utrudniał znalezienie interesujących informacji. Zrezygnowany wzdychając już kierował się w kierunku domu związanego ze sprawą ze szkodnikami, gdy usłyszał czyjś głos. Pomoc w sklepie? W sumie może być, - Przemknęło mu po myśli, po czym spojrzał w stronę dziewczyny, która o tym krzyknęła. Trzeba przyznać, iż zdaniem bruneta wyglądała ona pięknie i czarująco, lecz postanowił się nie dekoncentrować.
- Witam, mogłaby Pani więcej powiedzieć o tym, czym miałby zajmować się pomocnik? - Odparł uprzejmym tonem z lekkim uśmiechem.
Póki co te zajęcie prezentowało się nieco lepiej od tego pierwszego, ale nigdy nic nie wiadomo. Cóż jak to mówią czasem pozory mylą.

[Akashi]

Misje D dla Kei'a
5/15 Cóż udało Ci się trafić swoją szansę, tylko czy na pewno była lepsza od pozbywania się szkodników? Zapewne się o tym przekonasz w niedługim czasie. Dziewczyna była piękna to prawda, wyjątkowo piękna. Także na starą nie wyglądała gdzieś około 23lat. Jednak to zapewne nie jest zbytnio pomocne, gdy taki anioł prosi Cię o przysługę. Teraz pozostało Ci zdobyć jedynie więcej informacji, na temat jej oferty. Może zdradzi Ci coś więcej poza obowiązkowymi informacjami? Spokojnie zbliżyłeś się do niej i zadałeś pytanie, miałeś szczęście byłeś pierwszy, uprzedziłeś rywala w drodze od łatwiejszej pracy, a może do miłości? Nie, raczej nie. Przecież tutaj w grę wchodzą pieniądze, a nie uczucia. Uważaj na to co będziesz robić w przyszłości, każdy najmniejszy szczegół może mieć ogromne znaczenie. - Potrzebuje kogoś, kto pomoże mi z rozładowaniem towaru. Mój brat, który zazwyczaj tym się zajmuje zachorował, a ja zostałam z tym sama. -wyjaśniła, teraz już wiesz w co się pakujesz i czemu potrzebuje pomocnika. Więc też nie musisz się martwić, że będziesz jej potrzebny na dłużej. - Mam rozumieć, że chcesz mi pomóc? - zapytała się z uśmiechem na ustach, lekko przechylając głowę na bok. Na prawdę, ta mała dziewczyna była urocza, a może ty zwyczajnie byłeś zbyt wysoki dla niej. - Zapewne interesuje Cię zapłata. Wszystko dostaniesz na koniec dnia. Nie martw się. - dodała, chcąc upewnić Cię co do wynagrodzenia za twoją pracę, ale czy wszystko pójdzie zgodnie z planem i czy ty zgodzisz się jej pomóc? Poza Tobą jest tutaj jeszcze wielu chętnych do pomocy niej. Najwyraźniej nie była tutaj długo i przybyła do tego miejsca by zacząć swoje życie od nowa.

[Kei]

Cóż jak się okazało nie tylko on był zainteresowany tym zleceniem. No, ale skoro był pierwszy to raczej nie musiał się tym przejmować, a przynajmniej taką miał nadzieję. Niby napady z zazdrości się zdarzały, lecz nie przypuszczał, by w tej sytuacji miałoby być tak skrajnie. Przydział obowiązków, który usłyszał z wyjaśnień dziewczyny nie do końca go zachwycił. Miał nadzieję, że słowo "siła" odnosiło się do umiejętności do ochrony a nie targania, jakby nie patrzeć te pierwsze uważał za mniej upierdliwe. Mimo to na twarzy nie ukazał najmniejszego niezadowolenia. Po chwili namysłu uznał, iż ostatecznie może się tym zająć. W stosunku do zwykłego cywila nie wypadał chyba najgorzej, a trochę targania można uznać za niezły trening.
- Tak, - Odparł uprzejmym tonem z lekkim uśmiechem.
Chciał poruszyć jeszcze parę kwestii, w tym sprawę wynagrodzenia, lecz dziewczyna go uprzedziła.
- Rozumiem. - Odrzekł kiwając głową. - Tak, poza tym proszę mówić mi Kei. - Dodał uprzejmie po chwili chcąc tym samym uniknąć ewentualnych problemów z komunikacją.

[Akashi]

Misje D dla Kei'a
7/15 Wszystkie sprawy bieżące zdałeś załatwić dość łatwo i do tego ciepła posada w sklepie na jakiś czas. Przynajmniej nie będziesz musiał się uganiać za jakimiś szkodnikami, po czyimś domu. Teraz jedynie pozostało się wybrać do sklepu dziewczyny i pomóc jej ze wszystkim, czym ona będzie chciała. Może będzie mieć coś więcej niż tylko rozładowanie towaru? Przecież w takim miejscu zawsze znajdzie się coś do roboty. Sama dziewczyna była zadowolona z twej zgody i chęci pomocy, o czym świadczył uśmiech na jej twarzy. - Dziękuje. Miło mi Cię poznać. Ja jestem Bell. - odparła, dość grzecznie i uroczym głosem. - Chyba możemy już ruszać. - dodała po chwili i ruszyła w nieznanym Tobie jak na razie kierunku. Zapewne udawała się do swojego sklepu, który musi znajdować się gdzieś w mieście. na twoje szczęście pogoda sprzyjała, nie musisz się martwić deszczem. Piękne słoneczko dawało o sobie znać ogrzewając okolice. A ty wędrowałeś z dziewczyną przez miasto w stronę jej sklepu. - Więc Kei, od dawna jesteś w tym mieście? - zapytała, zapewne chcąc nawiązać jakąś rozmowę na czas podróży. Zawsze to lepsze niż cisza, która towarzyszy podróży i wydłuża tylko czas. Po pewnym czasie dotarliście na obrzeża wioski, a z daleka było już widać niewielki sklepik, który dziewczyna zaraz otworzyła po dotarciu od niego. Zwyczajny sklep przepełniony żywnością i różnymi przydatnymi dobrami w każdym domu. - Rozgość się, zaraz zajmiemy się towarem. - powiedziała, a po chwili znikła na zapleczu, zapewne by się przebrać.

z/t Tutaj

[Shouta]

Shouta po opuszczeniu gorących źródeł z powodu zaistniałej tam sytuacji, poszedł szukać jakiegoś schronienia przed zimnem. Musiał przecież wysuszyć swoją bieliznę którą miał w torbie, no i jakoś przeczekać noc. Nie miał zamiaru spędzać jej na dworzu lub w jakiejś jaskini, nie było by to wygodne ani bezpieczne. Jednak nie szło mu zbyt dobrze poszukiwanie noclegu, więc zatrzymał się na chwilę przy tablicy informacyjnej aby odsapnąć i poczytać ogłoszenia
-Ciekawe co może dziać się w takim miejscu... Mają tu jakieś wydarzenia?
Zastanowił się patrząc na zawieszone ogłoszenia, wzrokiem szukał też czegoś co mogło reklamowało by się jako noclegi, no bo dlaczego by nie miało być takiego ogłoszenia? Przecież wszystko może tutaj wisieć, a i też przecież niczego nie tracił...

[Miyuki]

1/15
Misja D dla Shouty Łaźnie, dziać się potrafią tam dziwne rzeczy. Nienaturalne, złe, mroczne i wilgotne, no ale nie o tym jest ta opowieść. Młody Shouta miał na głowie inne problemy, niż rozpamiętywanie wydarzeń sprzed właściwie nie tak dawna. Mokra bielizna znajdująca się w plecaku i wizja spędzenia nocy pod gołym niebem nie była zbyt zachwycająca, jednak wysoce prawdopodobna. Ciekawy wydarzeń mających miejsce w kupieckiej osadzie, młody shinobi postanowił udać się do miejsca, gdzie ludzie z jego fachu przybywali dość często. Mianowicie podszedł on do tablicy informacyjnej, gdzie niemal każdy miał prawo przybić informacje o poszukiwaniach pracownika, najczęściej wykwalifikowanego shinobiego, chociaż często do czynności dość prozaicznych, jak pomoc w karczmie czy inne pielenie ogródka. No, ale kiedy na gwałt potrzeba pieniędzy, to i "najgorsza" praca wydaje się niezłą opcją. Tak też kilka notek postanowiło w jakiś dziwny sposób przyciągnąć wzrok chłopaka.

Poszukiwany ochroniarz!
Ciesząca się renomą karczma "Szkarłatna speluna" poszukuje mężczyzn zdolnych do zapewnienia bezpieczeństwa podczas wieczornej imprezy z okazji urodzin karczmarza. Cena do ustalenia na miejscu.

Opieka nad dzieckiem.
Poszukuje opiekunki do dziecka na dzisiejszy wieczór, zależnie od kwalifikacji wypłata wahać się będzie od 100 do 250 ryo, o jakości opieki stwierdzać będzie moja córka.
Poniżej znajdował się adres.

Reszta ogłoszeń wydawała się nijaka. Właściwie można było na niej zarobić, ale chyba tylko te dwie po za możliwościami zarobku gwarantowały również dach nad głową przynajmniej na czas tej jednej nocy, decyzja o tym co zrobi nasz bohater zależała wyłącznie od niego. Opieka nad dzieckiem, czy ochrona w barze... Czy rzeczywiście był to aż tak trudny wybór?

----------------------
W swoim poście daj [z/t] odpowiednio dla pierwszego ogłoszenia do szkarłatnej speluny, a do drugiej do dzielnicy mieszkalnej.

[Shouta]

Drapiąc się po głowie przeglądał ogłoszenia na tablicy. Dwa z nich przykuły jego uwagę, ponieważ oferowały zarobek a nie wydatek pieniędzy. Coo... w sumie było by całkiem dobrą opcją dla kogoś kto utrzymuje się sam z własnych pieniędzy
-Opieka nad dzieckiem...jeszcze czego, bóg mnie nie opuścił! Nie ma co się pakować w takie problemy, dzieci zawsze sprawiają je, tym bardziej że to tylko na jedną noc
Może i nie jest to oczywiste, ale taka jest prawda. Dzieci przez ich brak logiki w zachowaniu, są bardziej kłopotliwe w utrzymaniu ich w ryzach. Więc oczywistym wyborem było skierowanie się w kierunku...
-Szkarłatna speluna... Piękna nazwa, nie ma co... lepsze to niż nic, przynajmniej będą tam tylko dorośli... już lepszy pijany niż dziecko...
Westchnął i rozejrzał się dookoła, gdzie to może być. W sumie niewiele wskazywało na to że ma ona być w jakimś konkretnym kierunku, ale co tam. Postanowił uwierzyć w swoje zmysły i podążyć drogą która wydała mu się najbardziej "spelunkowa".

z/t ->http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=5 ... &start=255

[Seifū]

Wolnym być pięknie jest.
Niebieskowłosy jegomość po raz kolejny przekręcił głowę w obie strony, chcąc usłyszeć chrupiące kości kręgosłupa. Jego żywe oczy wypatrywały ciekawszych informacji na tablicy, chcąc być może odnaleźć jakąś zaginioną księżniczkę, której rodzina za znalezienie daje cały posag, włącznie z posiadłością! Nastałyby piękne czasy, gdyby młodzieniec mógł tylko wyrwać się spod jarzma opiekunów! Każda budka z ramen byłaby nie tylko jego własnością, ale i głównym powodem, dla którego życie miałoby sens, a teraz? Sprzedawcy widząc jego znajomą czuprynę, wręcz rzucaliby naczyniami, chcąc pozbyć się tak namolnego klienta, a przecież chłopak tak się starał być dorosłym, nawet jakiś czas temu przestał jeść gile!
Ciężkie westchnięcie wydobyło się z ust Zurotaki. Zdawało się, że wyciągnął z wnętrza wszystkie smutki i żale, które dla tak prostego człowieka były niczym więcej, jak żmudną codziennością. Oczami wyobraźni przewidywał swoje dorosłe życie i niemalże widział się w postaci jednego z klientów gospody, których brzuchy swobodnie opierały na stole.
Wielbłądy.
To było to! Jedynie miejscem odbiegały od naturalnych wielbłądów, ale kto by się przejmował umiejscowieniem, kiedy dochodzi do tak istotnego przekładu? Przecież otępiałe, żmudnie mielące w swoich żółtych zębach stworzenia były wręcz idealnym odzwierciedleniem zwierzyny, która odwiedzała karczmę...jeszcze ten garb pod klatką piersiową, istne cudo! Tak właśnie widział siebie Seifū za kilkadziesiąt lat.
Płacz dziecka przerwał jego sielską wędrówkę myśli. Pomarańczowe oczy, które nie zdołały jeszcze przyswoić całego otoczenia, niemalże od razu skupiły się na leżącym szkrabie, który drąc się nie baczył na to czy ktokolwiek na niego patrzy, taka już jego natura.
- Hej mały, uspokój się, sam jesteś sobie winien, że upadłeś. - stwierdził bez chwili namysłu, kucając obok chłopca. - Nie wiedziałeś, że nie wolno stawać na krawędzie? Zawsze, jeśli będziesz podnosił wysoko nogi, unikając tych szparek, to nigdy więcej nie upadniesz! Mówię Ci! - rozentuzjazmował się, lekko strasząc dziecko, ale przecież nie ma tego złego, kiedy swój znajdzie swego!

[Uchiha Izanagi]

Kij... i więcej kija?
Misja rangi D [1/15] Seifu Ach, piękne Shigashi, słodkie Shigashi! Klejnot Zachodu, perła dostatku i dobrobytu rozłożona pośród wzgórz północno-zachodniej części kontynentu. Jeśli wierzyć plotkom rozpowiadanym przez podróżników, nie ma sobie równych pod względem bogactwa - może poza Ryuzaku no Taki, choć ta uwaga z pewnością przywitałaby się z drwiącym śmiechem gdyby spytać samych mieszkańców Shigashi. To tutaj w końcu spełniały się sny i marzenia ludzkie z całego świata, a los uśmiechał się do każdego!

Oczywiście ty sam wiedziałeś doskonale, jak życie tutaj wygląda naprawdę. Jeżeli byłeś członkiem któregoś z klanów Yakuzy - jasne, czemu nie? Mała szansa na to, żebyś biedował. Podobnie, jeżeli byłeś kupcem... no i potrafiłeś się utrzymać na powierzchni, walcząc z zaciekła konkurencją. Gorzej, jeżeli byłeś jedną osobą z szarego tłumu, która nie miała tyle szczęścia, by mieszkać w bogatym centrum. Jednak o slumsach położonych na przedmieściach jakoś mało kto chciał opowiadać.

Stojąc w nadal mroźny, choć kalendarzowo już wiosenny poranek przed tablicą ogłoszeniową, szukałeś wzrokiem czegoś, co może podreperowałoby stan twojej sakiewki. Niestety, jak na złość wszystkie księżniczki najwyraźniej albo nie dały się porwać, albo też ich ojcowie stwierdzili, że w sumie jak mają jeszcze dwie, lub trzy, to ta jedna może sobie zostać porwana. Tak czy inaczej, ogłoszenia zamykały się raczej wśród kategorii: "sprzedam wóz, niski przebieg, rodzina tylko raz w tygodniu jeździła nim do świątyni", "poszukiwany - kot łowny, do dostarczenia do magazynów Shitoshiego w południowej dzielnicy", czy też "Szukam żony - wdowiec dwukrotny, zamożny. Wymagania: czarne włosy, blada cera i szczupła sylwetka. Oferty klanu Yakimichi będą odrzucane z miejsca."

Słowem, nic co by cię zainteresowało.

Odwróciłeś więc wzrok, kierując go na dzieciaka, który właśnie wywinął orła na ulicy tuż obok ciebie. Na oko nie miał więcej, jak 5-6 lat, ubrany zaś był w proste, bure ubranie mające zapewnić niezbędne minimum ciepła. Podszedłeś do niego natychmiast, oferując mu pomocną dłoń i dobrą radę... i prawie sam się wywróciłeś, w ostatnim momencie łapiąc równowagę - kamienie pod twoimi nogami były bowiem jeszcze oblodzone i cholernie śliskie. Nic dziwnego, że chłopak się wywrócił.

- Ałałałała! - jęknęło dziecko, odrywając wzrok od swojej prawej kostki, która na pierwszy rzut oka wyglądała na zwichniętą. - C-co...? Jakie szpar... aaa. - stwierdza rozkojarzonym tonem, ale zaraz dociera do niego, co powiedziałeś. Próbuje wstać, jednak nie udaje mu się to - ewidentnie ból jest zbyt silny. - O nie, nie, nie. Makoru-sama mnie zabije! - dodaje z lękiem w głosie, a ty rozpoznajesz wspomniany tytuł - tak nazywa się jeden z kupców medykamentami, mający spore stoisko na targu Shigashi.

[Seifū]

Przejęcie młodzieńca związane z brakiem obecności u jednego z pobliskich medyków zaintrygował niebieskowłosego chłopaka. Momentalnie wyczuł w jego słowach możliwość na dorobek! Sam oczywiście nie musiał zmuszać się do dodatkowej pracy, ponieważ cały jego cykl dnia był samonapędzającą się machiną dorobku. Dzięki polowaniu mógł wspomóc rodzinę, która dawała mu schron nad głową i dodatkowe miski z ramen, a czasem nawet i jakiś procent z zysków. Jednakże co to byłoby za życie, gdyby przechodzić obojętnie obok każdego napotkanego młodzieńca, który coś sobie zrobi! Sam Seifū rozumiał małolata wręcz bezbłędnie. Niejednokrotnie cięciwa łuku strzeliła mu w twarz, zostawiając po sobie piękny znak hańby łuczniczej. Łzy były tylko jednym z elementów całej akcji, najgorsze we wszystkim było pokazanie się publicznie, bo przecież takiej sznyty łatwo się nie zamaskuje, choć gdyby tak zabrudzić całą twarz ziemią i...
- Dobra! Wskakuj mi na plecy...a tylko spróbuj mi zakosić ryo, to zobaczysz, że ten upadek był uszczypnięciem w stosunku do mojego gniewu. - próba przyjaznego zastraszenia i zrobienia poważnej miny tradycyjnie skończyła się istnym fiaskiem, na jego twarzy pojawił się szeroki, łobuzerski uśmiech. Ściągnął łuk i kołczan przytwierdzony do pleców i złapał go w rękę, chcąc zrobić trochę miejsca dla chłopca. Odwrócił się do niego tyłem i lekko zgiął nogi, wyglądając przy tym, jak osoba przygotowująca się do wypróżnienia, czegoż się nie robi dla pomocy innym.
Rozglądanie się po okolicy nie miało żadnego sensu, choć trzeba przyznać, że w centrum kupieckiego miasta zdarzały się kradzieże nawet w samym środku, ha, to była nawet codzienność, bo przecież w tłumie łatwiej zniknąć. Młody Zurotaka miał w tym pewnego rodzaju doświadczenie. Nie raz zdarzało się, że piękne błyskotki należące do różnego rodzaju kupców zostawały w jego kieszeni, choć oczywiście nie robił tego w złej wierze! Każdy element był częścią czegoś większego, czego jeszcze nie był w stanie nazwać, a tym bardziej sprecyzować do ogółu, po prostu zbierał pamiątki.

[Uchiha Izanagi]

Kij... i więcej kija?
Misja rangi D [3/15] Seifu Cóż, wiadomo było, że własną renomę trzeba zbudować - zarówno w półświatku, jak i w legalnych interesach. Twoja sława na ten moment nie była zbyt wielka, ale dla drobnego złodziejaszka to akurat dobrze... chociaż ostatnio niemal zostałeś złapany. Na szczęście szybki zwrot i nur w tłum załatwił sprawę, jedynie łuk trzeba było wcisnąć w jakąś skrytkę po drodze i wrócić po niego później.

Teraz przykucnąłeś, pomagając lekko poszkodowanemu chłopakowi wdrapać się na swoje plecy. Mogłeś stwierdzić z miejsca, iż był w lekkim szoku, iż mu pomagasz i w pierwszym momencie chyba nie wiedział nawet, co powiedzieć. Lekko kuśtykając, podniósł jednak jakieś małe zawiniątko z ziemi, po czym faktycznie usadowił się na twoich plecach.

- N-nie, skąd! Nie jestem złodziejem! - wykrztusił wreszcie po paru sekundach, kiedy wyszedł z pierwszego szoku, mówiąc do ciebie nad ramieniem. Na szczęście był lekki, co wynikało z niedożywienia. Czułeś dość wyraźnie jego patykowate kończyny i żebra, teraz przylegające do twoich pleców. - W ogóle... dziękuję za pomoc. Muszę jak najszybciej dotrzeć do stoiska Makoru-samy - wiesz gdzie ono jest? - dopytuje szybko, a w jego głosie słyszysz pośpiech. Jakiekolwiek było jego zadanie - zależało mu na czasie.

[Seifū]

To prawda, życie w kupieckim mieście i obcowanie z delikatnym półświatkiem był nader wyczerpujący. Sposoby manipulacji otoczeniem i samego ukrywania się przed poszukującymi właścicielami bywały zdradliwe, tym bardziej, kiedy w mieście grasowały większe zrzeszenia. Seifū dzięki dosyć otwartemu sposobowi egzystowania wiedział, jakie tereny należały do konkretnych zrzeszeń, dlatego bez przeszkód działał jako niezrzeszona jednostka, zabawiając się jedynie drobnostkami pośród nieznajomych kupców. Chłopak nawet sobie nie wyobrażał, jak mogłoby wyglądać jego życie, gdyby tylko ktoś z góry jednej spośród szajek Shigashi wziąłby go na cel...być może gdyby nie wbijające się kości młodszego od siebie chłopaka dreszcz przeszedłby przez jego plecy.
Siedem, osiem, siedem, osiem,
Wciąż o kości tylko prosi.
W żaden sposób nie skomentował jego postury, a także lekkości, którą odznaczało się jego ciało. Myślami odbiegał już daleko od rzeczywistości, starając się w pewien sposób wyobrazić, jak to by było w jego przypadku, gdyby nie został przygarnięty przez swoich aktualnych opiekunów. Dość drastyczne obrazy przelały się przez głowę niebieskowłosego, zostawiając po sobie jedynie nieprzyjemne wrażenie dziwnego zrządzenia losu. Zaraz jednak otępienie odeszło w niepamięć, a sam łowca złapał za nogi chłopaka, przytrzymując je tak, żeby w razie czego nie upadł na ziemię.
- Skoro jest nam spieszno, mów gdzie nas trzeba i biegniemy tam w te pędy! - widząc możliwość wykorzystania wolnego czasu do przebieżki, niemalże podskoczył z radości, bo przecież mieć co robić, to istotna sprawa! Nie widząc żadnych przeszkód przed nadaniem sobie dobrego tempa, kiedy tylko dowiedział się, gdzie należy pobiec, od razu ruszył w tamtą stronę, zadając przy okazji chłopcu pytania o to, czym się zajmuje u Makoru-sama.