Lokal "Czarna Perła"

[Sayona Kidori]

---

Misja C
3/30
[/size][/center]

---

Przynajmniej jedno trzeba było im przyznać: herbatę mieli przednią. Idealnie zbalansowaną w smaku, nie za mocną, aromatyczną - dokładnie taką, jakiej można się spodziewać w drogi i lusksusowym lokalu. Wszystko tutaj musiało być najlepsze, najlepszej jakości, za to płacili klienci i tego oczekiwali. Przynajmniej na ten moment Jun'ichi mógł tego posmakowac i być tego częścią.
Jednakże nawet w tej chwili chłopak nie potrafił całkiem opuścić swojej samozwańczej misji. Nawet jedna rzecz, która delikatnie zwróciła jego uwagę i cenne oczy zostały uruchomione, przenikając przez wszystkie przeszkody. W ten sposób Hyuuga mógł zauważyć, że barman zamienia kilka krótkich słów z kucharzem, po czym pisze na stole notatkę, którą złożył i zręcznie schował w rękawie. W tym czasie chłopak zagadał też do nowego gościa, który aż podskoczył w miejscu, zaskoczony. Wydawał się być mocno zdenerwowany, wręcz znerwicowany i wbił wzrok w chłopaka.
- Jak.. Jaki sok? - powtórzył pytanie nerwowo, po czym poprawił na sobie płaszcz, odchrząkując - Jakiś słodki, przynajmniej mi najlepiej pasuje, ale to każdy ma własny gust, prawda? Haha - zaśmiał się słabo na koniec, co nawet z daleka brzmiało dość fałszywie.
- Ma Pan jeszcze czas, jeszcze jest Pan... - przełknął ślinę, a jego wzrok zjechał na szramy na twarzy chłopaka - ..m-młody - skończył niepewne, odwracając wzrok. Wspaniały wzrok chłopaka mógł łatwo określić, że był to zwykły człowiek: jedyną osobą posługującą się czakrą był ochroniarz, co mogło być do przewidzenia, skoro pilnował lokalu mafii. Jednakże nawet od nie wydawał się być zbytnio zajęty robotą, siadł przy drzwiach i wyciągnął wygodnie nogi, niczym nie zaalarbowany.
Barman wrócił, niosąc karafkę ciepłego sake, które zaraz nalał do czarki i postawił przed nowym klientem razem z sokiem. I tylko dzieki swojemu dodatkowemu wzrokowi mógł zauważyć karteczkę przekazaną tuż obok pojemniczka z alkoholem.
- Pańskie zamówienie niedługo będzie gotowe - stwierdził głębokim głosem w stronę Jun'ichiego - Czy życzy Pan sobie coś jeszcze?

  Ukryty tekst

[Jun'ichi]

Mężczyzna zachowywał się podejrzanie, zwłaszcza jego reakcja na zaczepkę była dowodem na to, że wizyta w tym miejscu była dla niego stresującym przeżyciem i prawdopodobnie mógłby wymienić sto innych miejsc, w których wolałby się w tej chwili znaleźć.
Racja, każdy ma własny smak... - po tych słowach podniósł naczynie z herbatą do ust i zaczął znowu sączyć napój, próbując jednocześnie przypatrzyć się tajemniczej karteczce, która przyniósł barman. Jego oczy nie były w stanie przeniknąć przez złożony papier, dlatego musiał poczekać do momentu, aż zostanie on rozłożony do odczytania. Nie zamierzał się ruszyć z miejsca, nie to miał w planach przychodząc tutaj i wiedział, że takie zachowanie wzbudziłoby podejrzenia. Ponownie do swoich celów planował użyć Byakugana, którym chciał śledzić mężczyznę nawet gdy ten wyjdzie z lokalu, do momentu aż uda mu się odczytać treść karteczki. Musiały to być mafijne sprawy, w przeciwnym wypadku barman nie trudziłby się tak z przekazaniem jej mężczyźnie. Hyuuga liczył na to, że tym razem uda mu się trafić na coś solidnego, coś co pozwoli żądać mafii bolesny cios.

Dziwne było dla Juna to, że tylko ochroniarz zdawał się być zdolny do walki. W miejscu takim jak to, spodziewał się większej liczby groźnych jednostek, jed AK może trafił w taką godzinę, taki dzień kiedy to wszyscy zajęcia byli ważnymi przestępstwami na terenie wioski. A może działo się coś jeszcze? Coś ważnego dla mafii, coś w czym uczestniczyli w dużej ilości i dlatego teraz lokal świecił pustkami? Chłopak lubił gdybać, wiedział bowiem ,e prawda i tak zawsze jest inna, zaskakująca nawet bardziej od najśmielszych oczekiwań. Przepełniony niepewnością wyczekiwał zamówienia które miało pojawić się lada moment. Białe oczy skryte pod maską, śledziły kroki wystraszonego klienta, zaś dłonie sprawnie poruszały się w linii blat-usta czym chłopak nie chciał wzbudzać podejrzeń i sprawiać wrażenie spokojnego, spragnionego wędrowca.

Byakugan w trybie teleskopowym: -2% chakry za podtrzymanie

[Sayona Kidori]

---

Misja C
5/30
[/size][/center]

---

Uwagę nowoprzybyłego klienta niemal natychmiast odwrócił wracający barman. Zapewne pomógł temu fakt, że Jun'ichi nie sprawiał wrażenia mocno zainteresowanego rozmową, nie patrzył na niego bezpośrednio, mówił bardzo spokojnie i cicho, sam właściwie urwał ich krótką konwersację.. Chłopak więc bez problemu skupił się na tym, co pojawiło się przed nim. Zgarnął karteczkę, podnosząc czakrę z alkoholem. Spojrzał na nią, po czym bez większego zastanowienia wypił jej całą zawartość na raz, popijając zaraz sokiem. Nie wyglądało to elegancko, ale barman zachował kamienną twarz i nie skrzywił się na ten widok. Gość wstał nieco chwiejnie, zostawił kilka złotych monet na blacie, po czym zmył się podejrzanie szybko.
Zapewne sam uważał, że wchodząc w uliczkę obok i przystając na chwilę w cieniu wysokiego budynku jest bezpieczny od ciekawskich spojrzeń innych ludzi. Dlatego bez wahania wyciągnął z kieszeni karteczkę i przeczytał jej zawartość - a wraz z nim czytała ją dodatkowa para oczu.

Psiarz węszy. Niech straż podsunie mu trop G., a problem zdrajcy i psiarza rozwiąże się sam.

Po przeczytaniu wiadomości, mężczyzna skrzywił się wyraźnie, po czym westchnął. Zaczął drzeć wiadomość na małe kawałeczki, po czym rozrzucił je po całej uliczce, samemu ruszając dalej w miasto.
- Życzymy smacznego - nagle tuż przed samym nosem Hyuugi trzasnął postawiony przed nim talerz. Ze wzrokiem skupionym na swoim obiekcie obserwacji, przegapił, że barman zdążył odebrać jego zamówienie, które wyglądało dość bogato jak na zwykłe przystawki. Surowe kawałki ryb, ułożone w półkole, nie dawały się łatwo zdiagnozować po gatunkach, ale nie wyglądały na powszechnie smakowane, a pokrojony w plasterki tamago ze świeżą zieleniną na wierzchu był jeszcze parujący z gorąca. Łatwo było się domyśleć, że była to zakąska typowo pod sake, ale i bez alkoholu wyglądała smacznie.

[Jun'ichi]

Jego skryte między głębokimi bliznami usta, wygięły się w delikatnym uśmiechu kiedy poddenerwowany mężczyzna odkrył przed nim zawartość tajemniczej karteczki. Pojawienie się w tym lokalu okazało się być strzałem w dziesiątkę biorąc pod uwagę jego cele długofalowe, ale jak się okazało również ze względu na zacnie wyglądające potrawy, jakie były tu serwowane.
Bardzo Panu dziękuję. Wygląda wyśmienicie. - jego Byakugan wciąż aktywny, na moment powrócił do barmana oraz tego co przyniósł, rozejrzał się jeszcze raz szybko po lokalu czy aby sam nie stał się obiektem obserwacji, po czym zamierzał wrócić się na nowo do obserwacji tajemniczego posłańca. Wiedząc już gdzie stoi i co zawiera talerz, sięgnął po jeden kawałek, który ostrożnie i dokładnie wsadził do ust. Mimo obserwacji, chciał sprawiać wrażenie zajętego posiłkiem, odpoczynkiem i rozmyślaniem, kogoś kto trafił tu dlatego, że uciekał od zgiełku miasta, kogoś kogo należało traktować niczym tło.
Drugą herbatę Jun'ichi skończył dość szybko, zanim opróżnił połowę swojego talerza z przystawkami. Cały czas jego blade oczy podążały za posłańcem, zaś słowa zawarte w jego wiadomości nie dawały chłopakowi spokoju.
Psiarz, straż, zdrajca, trop G... - z tych wszystkich informacji tylko jedna była pewna, a raczej mogła taka być. Straż - to oni byli według Hyugi częściowo winni tego czym było w tej chwili Shigashi. Łakomi na pieniądze, zdradliwi, przesiąknięci złem zapewnie niemniej niż członkowie mafii - bierność i przyzwalanie na czynienie zła czyniły ich tak samo winnych każdej przelanej w tej osadzie kropli krwi.
i poza osadą... - dodał po chwili w myślach, przypominając sobie konającego w jego ramionach członka klanu, którego zabiła mafia.
Wniosek był jeden i sprowadzał się do tego, by spędzić tajemniczego mężczyznę, skarżyć gdzie się uda i zebrać jak najwięcej informacji. Było niemal pewne, że po otrzymaniu tej wiadomości, uda się on do współpracujących z mafią strażników, oni zaś do Psiarza, a ten... Do tajemniczego tropu G., czymkolwiek on był. Wyglądało na to, że mafia stara się pozbyć dwóch problemów jednocześnie, a może nawet nie tyle pozbyć, co zmylić tych którzy tak jak on sam chcieli im zaszkodzić. Gęsta sieć układów, zapewne spore wpływy i pojemne portfele mogły ułatwić wiele spraw, zatuszować je lub zamydlić oczy, a to martwiło chłopaka. Obawiał się tego, że samo pozbycie się mafii może nie wystarczyć, bo mentalność jaka zeszczepili w mieszkańcach mogła pchać ich do tego, by "polityka" strachu i pogoni za pieniądzem, dalej rządziła tą osadą. Teraz jednak było zbyt wcześnie na takie wnioski, dlatego chłopak skupił się na dalszej obserwacji, zaś gdy jego drugi kubek z herbatą,ostał opróżniony, zaciągnął maskę na twarz, rozliczył się z barmanem i dziękując mu uprzejmie, skierował swoje kroki ku wyjściu, drewniany kij zakładając na plecy gdzie jego miejsce. Oczywiście ruszył tropem posłańca, który stał się jego nowym celem tego wieczora. Pokładał w nim spore nadzieje, tak samo jak w każdym z wymienionych w wiadomości; Psiarz, zdrajca i trop G. stali się chwilowo jego małą obsesją, a nie miał w zwyczaju szybko z takowych rezygnować.

Chakra: -2% za podtrzymanie

[Sayona Kidori]

---

Misja C
7/30
[/size][/center]

---

Barman ukłonił się lekko w podziękowaniu za komplement, ale nie narzucał się więcej klientowi, który wyraźnie nie dawał jakichkolwiek oznak chęci do rozmowy czy dalszego składania zamówień. Odsunął się więc nieco na bok, zaczynając nieco demonstracyjnie zajmować się czymś innym. Układaniem butelek za barem, polerowaniem szkła, znikł na chwilę w kuchni.. Po prostu udawał, że go nie ma, by gość mógł się zająć samym sobą oraz oczywiście delektować się jedzeniem.
Zapewne gdyby wiedział, że chłopak zerknął na jedzenie tylko przez moment, a następnie jadł, całkiem dosłownie, w ciemno, zapewne byłoby mu przykro, bo wydawał się być dumny z tego, co podawał. A może by i nie dbał o to? Na pewno jednak maska na twarzy była przydatna w takiej cichej obserwacji, bo nikt nie podejrzewał, że dzieje się tu coś podejrzanego. Ochroniarz wyglądał na zrelaksowanego, nikt nowy się nie pojawił.. Hyuuga mógł nadal spokojnie obserwować swój cel, który przesuwał się przez miasto w stronę centrum, nie śpiesząc się zbytnio. Tak samo jak i Jun'ichi nie mógł nagle opuścić lokalu, to mogło wzbudzić podejrzenia, dlatego najpierw zakończył posiłek, zapłacił i podziękował. Kiedy przechodził obok ochroniarza, ten wyprostował się, skinął głową.. Ale nie zatrzymał go w żaden sposób. Był wolny i mógł robić co chciał.
A akurat teraz chciał śledzić chłopaka, którego przypadkowo spotkał w restauracji. Bo czemu nie? Obserwując go niemal nieustannie od momentu opuszczenia lokalu nie miał żadnej możliwości by go zgubić, jednak musiał dzielić swoją uwagę na otoczenie i cel. Jego oczy, choć oczywiście wspaniałe, nie dawały mu możliwości równoczesnego patrzenia w odległy punkt oraz w swoim pobliżu. Do takich przeszkód, choć z pewnością uciążliwych, Hyuuga był już zapewne przyzwyczajony: na pewno nie był to pierwszy raz, gdy przeprowadzał obserwacje poruszając się równocześnie.
Szybko również się okazało, że jego przewidywania były trafne. Posłaniec udał się prosto do celu swojej wędrówki, to znaczy to siedziby straży i wszedł do budynku swobodnie. Zachowywał się znacznie spokojniej niż w restauracji, bez stresu kiwnął głową do strażnika i zamienił kilka słów z kobietą w recepcji. Nie zatrzymał się tam jednak, wszedł głębiej, kierując się do jednego z pokoi, wyglądających na pomieszczenie socjalne lub pokój pracy dla strażników zajmujących się pracą biurową lub papierową. W środku było kilka osób ubranych w stój straży, ale posłaniec wywołał jedną: dość młodą kobietę z charakterystycznym, bardzo długim blond warkoczem i zaczął z nią po cichu rozmawiać. Nawet gdyby Jun'ichi umiał czytać z ruchu warg, w tym wypadku na niewiele by się to zdało: oboje mówili po cichu i bardzo szybko, ledwo poruszając ustami. Kobieta wydawała się być nieco zaskoczona wizytą i niezbyt zadowolona z wieści. Jej postawa była wyraźnie zamknięta, założyła ręce na piersi i kręciła głową.

[Jun'ichi]

Po opuszczeniu "Czarnej Perły", młody Hyuga podszedł do miejsca gdzie posłaniec odczytał i porwał wiadomość. Miał nadzieję że uda mu się zebrać jak najwięcej kawałków, z których mógłby ułożyć widzianą wcześniej wiadomość, po czym ruszyć tropem swojego nowego celu. Znając już dość dobrze układ ulic i budynków w Shigashi, był w stanie nieco pewniej poruszać się z aktywnym Buakuganem, który śledził poczynania mężczyzny. Wielkie było zadowolenie chłopaka, kiedy posłaniec zachował się zgodnie z przewidywaniami i spotkał się ze strażnikami osady, a właściwie z jedną, konkretną kobietą. Musiało być w niej coś wyjątkowego, specyficznego, a może zwyczajnie współpracowała z mafią? Tą ostatnią opcję Jun'ichi postanowił dokładniej przeanalizować i doszedł do wniosku, że jest to możliwe, jednak mało prawdopodobne. Biorąc pod uwagę treść tajemniczej wiadomości, bardziej prawdopodobne było, że blondynka z warkoczem traktowała posłańca jako swoje źródło informacji, a to było z kolei jej błędem. W ocenie kaleki, posłaniec podawał jej dokładnie takie informacje, jakie mafia chciała ujawnić, lub takie, w które chciała by straż wierzyła. Najpewniej kobieta właśnie dowiedziała się o niejakim "G.", który miał być odnaleziony przez "Psiarza", a przynajmniej tyle był w stanie wydedukować, chociaż nie pokładał w tej wersji wydarzeń pełnego zaufania.
Kaleka z chwilą przekazania wiadomości do straży wioski, musiał podjąć dość ważną decyzję - śledzić posłańca, czy skupić się na blondynce? Wiedząc już że fałszywy trop został przekazany, postanowił pójść tym śladem i jego białe źrenice skupiły się na kobiecie, której z pewnością mógłby wyznać kiedyś sympatię o ile byłby wystarczająco pewny siebie i... mniej paskudny. Przez lata nauczył się jednak tłumić w sobie uczucia, które były dla niego niedostępne, nieosiągalne. Wiedział że jest stworzony do innych rzeczy i powinien na nich skupić swoją uwagę i czas, by w ten sposób osiągnąć coś dobrego dla swojego klanu.
Znajdując się w odległości kilku budynków dalej, skryty w brudnej, ślepej uliczce pełnej śmieci, obserwował kobietę i jej zachowanie po wyjściu posłańca - liczył na to, że teraz doprowadzi go ona do niejakiego "Psiarza". Siedząc pod jedną ze ścian, w dłoniach trzymając swój drewniany kij, wyczekiwał dalszego obrotu wydarzeń.

Chakra: 102% - 2% = 100%

[Sayona Kidori]

ZT dla Junichiego, dalszy post tutaj http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 03#p159003

[Kyohei]

MISJA 7/?
Rokudo Gaika: Szemrane Interesy cz.: II: Drobna przysługa!

---

Jak się okazało Lami nie miał żadnego upodobania co do panienek, więc bez tracenia czasu młody shinobi mógł udać się do czarnej perły. Lokal był przepiękny, a standard nie pozostawiał nic do życzenia. Dobrze, że dostał sporą ilość gotówki, bo nawet na drinka ciężko by było sobie pozwolić, nie mówiąc nic o misji, którą miał do wykonania. Przynieść ze sobą dwie panie do towarzystwa.

A więc stało się, drzwi lokalu się otworzyły, a czarnoskóry mężczyzna wpuścił do Czarnej Perły młodzieńca. Na samobójczą misję, wysłany dla zabawy na terytorium Smoków udał się niczego nieświadomy shinobi, który w razie problemów miał się powołać na Feniksa. Lami wystawił nieco na próbę znajomość miasta Rokudo. Jeśli ten był świadomy w jakiej części miasta się znajduje, wiedziałby doskonale, że nawet w tak pięknym i dostojnym lokalu może zostać skrojony o nerkę. Mafiozów często cechowała psychopatia.

Gaika miał coś około dwóch-trzech godzin na zrealizowanie swojego zadania. I to mało i dużo, wszak w takim miejscu nie pracowały uliczne kurtyzany, ale miał wystarczającą ilość ryo by zwrócić na siebie uwagę. Taki mieszek był jednak także potencjalnym niebezpieczeństwem, bo kto zrezygnowałby z opcji wzbogacenia się przypadkowego barowicza od którego czuć już było sake.

W lokalu było niewiele osób, barman, ochroniarz, cztery osoby przy stoliku, mężczyzna i dwie kobiety przy barze.

Yuo
Lami

[Rokudo Gaika]

Kolejny dowód na potwierdzenie tezy, że informacja jest tym najważniejszym towarem. Młodzieniec co prawda wiedział, że miasto podzielone jest na strefy wpływów, ale też nigdy nie otrzymał gruntownego wykształcenia w tym aspekcie. Jego status jako rodzinnego pariasa, którego właściwie trzymano bardziej z obowiązku, niż chęci teraz miał okazje spełnić najbardziej skryte marzenia nestora rodu – pozbawić go problemu z problematycznym dzieckiem.

Szczęściem w nieszczęściu było jednak jego ubranie. Gdyby był on odziany w swój codzienny praktyczny strój, to mógłby być potraktowany jako anonimowy „Taro Yamada” i być do szybkiego odstrzału. Symbole jednak rodziny należącej do rady kupieckiej nie pozostawiały jednak wiele do interpretacji.

Gdy przekroczył drzwi lokalu i zasiadł przy barze, w pewnym odstępie od trzyosobowej grupy, starał się wpierw objąć spojrzeniem wszystkich zebranych tutaj klientów i pracowników.

- Poproszę jaśminową herbatę. – Odezwał się do barmana, jak ten zbliżył się odebrać zamówienie od młodzika. Obdarzył go biznesowym uśmiechem i zerknął w kierunku czteroosobowej grupy przy stoliku.

[Kyohei]

MISJA 9/?
Rokudo Gaika: Szemrane Interesy cz.: II: Drobna przysługa!

---

- Klient nasz pan!

Rzekł w odpowiedzi na żądanie pięknie ubranego mężczyzny od którego było czuć alkohol. Właśnie dzięki tym dwóm cechom nie wzbudzał on wyjątkowych podejrzeń, wszak tak wyglądała zazwyczaj klientela tego lokalu. Bogaci, zepsuci i w kontaktach z mafią. Nie można było powiedzieć, żeby Rokudo był ani bogaty ani zepsuty, natomiast nic dziwnego, że w oczach gapiów na takiego mógł wyglądać. Zamówienie herbaty o tej porze jednak nieco zdziwiło Barmana. Raczej spodziewał się, że przyszedł oto nowy klient na drinka, który pewnie skończy wracając zygzakiem do domu. Było to dosyć charakterystyczne dla samotnie przybywających do Czarnej Perły klientów.
Po chwili barman przyniósł mu zaparzoną herbatę w czajniczku i postawił obok niego filiżankę i zapytał

- Czy jakoś jeszcze mogę Panu służyć? Może zaproponuje coś do jedzenia?

Yuo
Lami
Yao - Barman

[Rokudo Gaika]

- Na razie to wszystko, zawołam jak będę czegoś potrzebował. – Po chwili zastanowienia odpowiedział mężczyźnie za barem. Faktycznie czuć było od niego alkoholem, w końcu był na suto zakrapianej imprezie. Nie był on jednak pijany. Jego organizm szybko metabolizował alkohol i kiedy inni dopiero robili się pijani, to on właśnie trzeźwiał. Może właśnie dlatego tak nie przepadał za sake? W końcu najgorsza zabawa być tym jedynym trzeźwym.

Teraz jednak pozostała dalsza część zadania, jakim było zorganizowanie towarzystwa na imprezę powrotną. Gdy tak sobie siedział rozmyślając nad swoim problemem nawiązał kontakt wzrokowy z barmanem przywołując go ponownie do siebie.

- Właściwie to chętnie bym wypił moją herbatę w nieco przyjemniejszym towarzystwie. – Kiwnięciem głowy wskazał na swojego towarzysza przy barze, otoczonego wianuszkiem kobiet.

[Kyohei]

MISJA 11/?
Rokudo Gaika: Szemrane Interesy cz.: II: Drobna przysługa!

---

Rokudo nie zwlekał bynajmniej z wykonaniem swojego zadania. Kontrolował doskonale czas jaki pozostał mu do spełnienia prośby Lamiego. Nie czuł on niebezpieczeństwa, które w miejscu takim jak te czyhało na każdym kroku. Spokojnie popijał herbatę kiedy usłyszał słowo klucz w ustach barmana i faktycznie postanowił ruszyć do boju. Yao właściwie był gotowy na każdą zachciankę przybyszów, narkotyki, biznesy, zabójstwa, porwania, narządy, wszystko to było dla niego chlebem powszednim, doskonale więc zrozumiał o co chodzi Gaice, gdy ten zdecydował się na towarzystwo.

- Kolor włosów? Rozmiar piersi? Jakieś szczególne zachcianki?

Po zapytaniu o szczegóły wykonał gest do ochroniarza, który przysiadł się teraz do Rokudo. Był to silny mężczyzna, to na pewno. Ten szybko przeszedł do konkretów.

- 1500 ryo za noc od łebka, wszelkie dziwaczne rzeczy mają swoją cenę, dostaniesz informacje od pań.

Cena patrząc na mieszek pieniędzy który otrzymał od Lamiego była w porządku. Stać go było na dwie panie, a także na opłacenie swojej herbaty. Sporo jeszcze zostawało. To dobrze. Niechciałby wiedzieć pewnie co by się z nim stało, gdyby powiedział, że tyle nie ma.

Yuo
Lami
Yao - Barman
Momoki - Ochroniarz

[Rokudo Gaika]

Ilość słów wypowiedzianych przez barmana nieco przytłoczyła młodzieńca, chociaż sam zadał przecież podobne pytanie Lamiemu. Teraz on miał wybrać kogoś na bazie własnych preferencji. A właściwie miał jakieś? Trudno było powiedzieć. Tematy około seksualne obrzydził mu taki maleńki szkopuł, że sam był dzieckiem z nietypowego związku i w dzieciństwie niewiele obcował z płcią przeciwną. Można by rzec, że zatrzymał się nieco na etapie „my chłopaki – wy dziewczyny”, gdzie za idealne spędzenie popołudnia uznawał obicie kogoś po mordzie.

- Blondynka i brunetka. Przeciętny biust. Bez udziwnień. – Skoro miał wybierać między jednym, a drugim, to wolał nie wybierać wcale. Miecz przeznaczenia ma dwa ostrza… Czekaj nie, ta bajka.
Zmierzył wzrokiem ochroniarza, który wyraźnie w życiu obił nie jedną mordę i wysłuchał jego propozycji na wycenę fachowych usług miejscowych specjalistek. Z racji, że było dość późno i targ był już zamknięty, ten nie poczuwał się na konieczności, aby zacząć się targować o każdy ryo.

- Zatem dobiliśmy targu. – Biznesowy uśmiech, który chyba zaczął być nieodłączną częścią jego wyrazu twarzy od już jakiegoś czasu, znów zagościł mu na ustach. Wręczył pokaźną sakiewkę mężczyźnie i zaczął dopijać swoją herbatkę. Jak ta się skończyła, to była pora zamówić następną. Tak planował przynajmniej doczekać do wyznaczonej godziny, tak by zdążyć wrócić na czas z nowym towarzystwem.

[Kyohei]

MISJA 13/?
Rokudo Gaika: Szemrane Interesy cz.: II: Drobna przysługa!

---

Lami zdał się na wybór młodego chłopaka co do pań do towarzystwa. Ten wybrał opcje tak, aby nie wrócić z pustymi rękoma i jednocześnie tak, żeby wyszło dyplomatycznie. Barman przyjął zapłatę i zaczął liczyć Ryo, dając znak Ochroniarzowi, żeby ten udał się po panienki pasujące do przyjętego za zgodą umowną opisu. Pozostało czekać. Wszyscy byli zadowoleni z dobitego targu.

Barman przeliczył dokładnie pieniądze i zwrócił część należną Rokudo, ponieważ w mieszku jeszcze sporo zostało. Zaparzył mu także drugą herbatę, a podając ją powiedział, że to na koszt firmy. Miły gest, jednak czymże jest herbata przy wydanych tysiącach Ryo na panienki?

Po jakimś czasie Momoki był z powrotem na miejscu, wracał jednak z towarzyszkami. Rzeczywiście, spełniały one kryteria Gaiki.

Brunetka oraz blondynka. Dziewczyny były raczej młodszego wieku, pewnie stąd taka cena. Był to tylko jeden z niewielu szemranych interesów Smoków. Ochroniarz wskazał palcem na Rokudo, a dziewczyny momentalnie podbiegły w jego stronę. Przez tą noc będą robić co im rozkaże, ale nie wiedziały jeszcze, że zmierzają razem na imprezę. Na zegarze była już za kwadrans pierwsza.

Yuo
Lami
Yao - Barman
Momoki - Ochroniarz

[Rokudo Gaika]

Z jednej strony musiało być to dość dziwnym widokiem w takim lokalu, by mężczyzna otoczony wianuszkiem dziewczyn po prostu spokojnie pił sobie herbatkę i nie przejmował się ich obecnością. Tak właśnie było w przypadku Rokudo. Uśmiechnął się do dziewczyn i wrócił do delektowania się napojem na koszt firmy. Czas płynął w iście ślimaczym tempie, kiedy ten wyczekiwał właściwego momentu, aby opuścić lokal. Kiedy w końcu to nastąpiło, to młodzieniec podziękował tylko krótko za obsługę i skinieniem głowy dał znak dziewczynom, by podążyły za nim. Czy to był zaczątek pięknej przyjaźni? Raczej nie. Nie zapytał je nawet o imię, ot tylko towarzyszyły mu podczas żłopania gorącego naparu.

Sprawy się miały nieco inaczej jednak po wyjściu z Czarnej Perły.

- Jak was wołają? – Zadał nieco ospałym tonem do swoich podopiecznych. Więc teraz tak będzie wyglądało jego życie. Stręczycielstwo na rzecz Yoshidy. Rodzinka pewnie będzie pękać z dumy. Nie czekając na odpowiedź ruszyli dalej ku znajomej jemu okolicy.

z/t do -> KLIK