Południowy Targ

[Ichirou]

Mówiąc w dużym skrócie, znużony dalszą gonitwą Ichirou po prostu doprowadził starcie do końca. Ot, zrealizował naprędce wymyślony plan działania i po dwóch, może trzech krokach miał już przeciwnika w garści, chociaż lepiej byłoby powiedzieć, że w luźnym piachu, bo piaskowa łapa została anulowana, nie była już potrzebna. Seinin teraz już tylko podtrzymywał okowy swojego surowca, które solidnie pętały pojmanego osobnika o krzykliwym kolorze włosów.
Dziarskim krokiem zbliżał się do przeciwnika, nieco napawając się odniesionym sukcesem. Jego rywal coś tam jednak potrafił, więc tryumf nad nim mógł stanowić malutki powód do satysfakcji, czego z pewnością nie można było powiedzieć o tamtych miernotach sprzed paru chwil.
– To się dzieje, że zaraz mi co nieco opowiesz – odpowiedział kpiącym tonem, zachodząc pojmanego od celu. Nie był głupi i nie napalał się bezsensownie do eliminacji osobnika bez upewnienia się, że ma wszystko, czego potrzebuje. Od trupa niczego by się już nie dowiedział. No, chyba że mając u boku Misae, ale za cholerę nie wiedział, gdzie konkretnie teraz znajduje się ta dziewucha.
Stanął tuż za mafiozą i położył dłoń na górze jego łepetyny. Taka scenka już do reszty oddawała jego wyższość nad przegranym.
– Gdzie jest porwany chłopiec? Co się stało z jego dziadkiem? – zadał dwa krótkie, ale konkretne pytania, licząc na równie konkretne odpowiedzi. Co do tego, że pojmany był zachęcony do udzielenia odpowiedzi, władca piasku nie miał cienia wątpliwości.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Wyprawa rangi B
- Kolejny raz przypał na wiosce -
Ukryty tekst
Ichirou
51/57

---

Nie miał już wyjścia, musiał po prostu to zakończyć. Gdyby tak pozwolił uciec czerwonowłosemu, cały misterny plan strzeliłby tak zwany luj. Nie musiał się za bardzo powstrzymywać, więc tego do końca nie zrobił. Użył wyobraźni i dzięki temu bardzo łatwo chwycił przeciwnika i powstrzymał go przed spierdolingiem. Teraz był na jego łasce, przez co Diobeł Pustyni dumnie kroczył ścieżką sukcesu, nawet w tak przypadkowej misji w jakiej brał teraz udział. Piach opętał przeciwnika, by ten nie tylko w umyśle, ale i w rzeczywistości nie miał już nic więcej do powiedzenia, tak też było.
Pojedynek chylił się ku końcowi, mimo sporego oporu samego czerwonowłosego to nie był on zbyt długi. Ta przepaść pomiędzy umiejętnościami była zbyt widoczna, zbyt wielka by w ogóle myśleć o rywalizacji z samym legendarnym Seininem. Brunet zbliżył się do wroga, by wyciągnać od niego informacje, które były mu potrzebne do zrealizowania całego planu, który był dla niego niezwykle niczego nie wnoszący. W końcu robił to wszystko z nudów i dobrobytu, mogąc rzucić to w każdej chwili.
Przekonał swojego przeciwnika, że już niczego nie zrobi i lepiej żeby uważał. Teraz był w objęciach Diobełka. Po chwili chwycił za jego głowę, a sam gość musiał już odpowiedzieć.
- I co z tego jak ci powiem? I tak mnie zabijesz, pewnie przysłał cię tu jakiś chuj co nie dotrzymał słowa i obrócił się przeciwko informatorowi. Nie dowiesz się ode mnie niczego. Ha tfu - splunął przed siebie, dosadnie dając ci do myślenia, że nie ma zamiaru nic mówić. Teraz wyglądało na to, że miałeś tylko domysły gdzie mogą być, będąc na czerwonym dachu magazynu, gdy już nastała noc, gdzie chmury potrafiły przysłonić także i księżyc. Miałeś większosć w garści, miałeś także przewagę i wstępne informacje z wcześniej, co dawało już jakieś nadzieje. Jednak czy to nie był fortel? Gdy tylko przesłałeś chakrę do umysłu przeciwnika, już po chwili rozwiązał się jego język.
- Dzieciak jest związany w beczce, tuż pod tobą. Pokonałem go, nie zabiłem, leży w kufrze obok beczki, może już zdechnął. - to był cały jego wywód, odpowiadając szybko, gładko i na temat.

  Ukryty tekst

[Ichirou]

Schwytany osobnik smęcił jakieś typowe pierdolety typowe dla pojmanych i znajdujących się w tragicznej sytuacji. Obaj dobrze wiedzieli, że czerwony był teraz zdany na łaskę piaskowego pana, który to wobec takiej czczej gadaniny i pogróżek co do stawiania oporu mógł co najwyżej prychnąć w rozbawieniu. Seinin zbyt długo działał aktywnie jako shinobi, by wierzyć słowom nieszczęśnika. Niemal każdy prędzej lub później rozplątywał język podczas przesłuchania. Dochować tajemnicy do grobu potrafili jedynie najtwardsi i wyjątkowo umotywowani, ale nawet i tak nie zawsze się udawało. Jedyną skuteczną metodą były chyba tylko sztuki pieczętujące, ale i takie można było odejść.
Zastanowił się przez moment, czy i jak szybko sam w odwrotnej sytuacji puściłby parę, ale nie był w stanie tego ocenić. Miał szczęście dysponować na tyle wielką mocą, by nie znaleźć się w tak tragicznym położeniu. Chociaż nie, to nie było szczęście, bo przecież wszystko zawdzięczał sobie, czyż nie?
Tak czy inaczej, odrobinę rozbawiony zaistniałą scenką trzymał dłoń na łbie typa i zagaił o interesujące go kwestie, dbając przy tym o odpowiednią motywację do udzielenia odpowiedzi. Zabawne, że jeszcze ze dwie chwilę temu gość zarzekał się, że nic nie powie, a teraz bez zająknięcia wypalił wszyściutko, co trzeba. Sabaku po otrzymaniu odpowiedzi uśmiechnął się więc szyderczo i pobłażliwie poklepał pojmanego po główce na znak, że dobrze się spisał.
- Wiesz co, miałem cię puścić wolno, ale tak dobrze współpracujesz, że nie chcę sprawiać ci zawodu. Spodziewałeś się, że cię zabiję, no to proszę – oznajmił tonem pełnym cynizmu. Potem opatulił osobnika okolicznym piachem jeszcze mocniej, tak że ten został pokryty już w całości, a na koniec zacisnął pięść, zmuszając swój surowiec do tego samemu. Zrealizował tym samym jedną z bardziej charakterystycznych i brutalnych technik swojego rodu. Piaskowa Trumna.
Po zajęciu się z problemem sprawnie ruszył do budynku. Chciał odszukać dzieciaka oraz dziadka – lokalizacje ich już znał.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Wyprawa rangi B
- Kolejny raz przypał na wiosce -
Ukryty tekst
Ichirou
53/57

---

Ichirou nie był pocieszony sytuacją i bredniami, które wygadywał już pokonany przeciwnik. Nie można było się temu dziwić, wyglądało na to, że nawet tacy nie mają niczego ciekawego do powiedzenia, nawet jak pytasz, gdy jesteś całkiem poważny i w twoich rękach jest czyjeś życie. Temu już nawet nie zależało, bo dla kogo? Dla siebie? Otóż nie. Nie było dłużej czasu na zabawy, więc sięgnął po coś, z czego korzystali najlepsi przesłuchujący śledczy - za takiego spokojnie mógł uchodzić brunet, który nigdy nie przyznałby się, że jest w tym dobry, bo raczej wolał uchodzić za legendę, która potrafi uszkodzić samego Hana swoim piachem, niż kimś kto wyciągnie informacje z każdego. Prawie każdego.
Przemyślenia powinien pozostawić na boku, jednak to było bardzo charakterystyczne dla Diabła Świtu, który lubił sobie po wygranej przemyśleć jeszcze sto innych rzeczy, a nawet niekiedy pomyśleć o jutrzejszym śniadaniu. Szczęście, że był kolosem i dla niego zawsze znalazło się to jutrzejsze śniadanie. Jak widać, po dalszych reakcjach dla czerwonowłosego pozostanie już tylko gleba i to od spodu do zjedzenia. Już po chwili właściciel małej gurdy poklepał swojego rywala kpiąco po głowie, udowadniając swoją wielkość by skończyć tę farsę jeszcze krótką przemową.
Tak też zakończyła się przygoda czerwonowłosego na czerwonym magazynie, gdzie dokończyło się dzieło ojca, który przesadził ze swoimi uprawnieniami. Wokół słychać było tylko trzask pękających kości, a już po chwili była to martwa cisza nocy, która nastała, gdy pogruchotane zwłoki, w pełni krwi legły przed samym księciem.
Nie czekał dużo dłużej, bo po chwili już zszedł do budynku, by uchylić nieco drzwi magazynu, które były otwarte, a tam zobaczył wyraźnie jak wystawały nogi z beczki, które co jakiś czas się ruszały. Gdy tylko podszedł, zauważył związanego dzieciaka, który nie mógł za bardzo mówić, jednak coś było słychać, ponieważ jakoś udało mu się wyjąć szmatę z ust. Jeżeli tylko postanowił się nim zająć, od razu zauważył przerażenie w oczach, jednak po chwili te oczy uciekały gdzieś indziej, jakby bał się czegoś innego niż samego piaskowego lidera. Obok rzeczywiście stał kufer, jednak był zamknięty jakimś łańcuchem i kłódką, ale to chyba nie była przeszkoda dla samego Ichirou.

[Ichirou]

Pozostawił za sobą jedynie krwawą miazgę i ruszył dalej, już nie wracając nigdy więcej myślami do zabitej ofiary. Trudno było szukać skrupułów u działającego od lata shinobi, którego życiowa droga usłana była trupami. Zresztą, nie było się nad kim litować. Typ urządzał sobie tutaj jakieś mafijne interesy, kierował bandą podrzędnych oprychów, bawił się w podpalenia i porwania jakichś małych dzieciaków. Sprzątając go, Ichirou w zasadzie robił tylko przysługę całemu światu. Jednego szkodnika mniej.
Wparował do magazynu, teraz już nieco żwawiej, świadom że przynajmniej jeden z pojmany jest w mocno kryzysowej sytuacji. Rozejrzał się szybciutko po wnętrzu budynku, by upewnić się, że nie ma tu żadnej pułapki, a moment później znalazł się już przy wspomnianej przez czerwonego beczce, z której wystawały nogi. Nie miał się nad czym tutaj zastanawiać. Po prostu złapał gówniarza za kostkę i podniósł rękę do góry, by wyciągnąć go z pojemnika. Odstawił go na podłogę, dobył kunaia z kabury i błyskawicznie wyzwolił go z więzów.
– Siedź cicho – rozkazał mu dosadnie, bo ostatnia rzecz, na jaką miał ochotę, to wysłuchiwania darcia się jakiegoś smarkacza. Nie przepadał za dziećmi, nie widział sensu w tym momencie wysilać się emocjonalnie na okazywanie fałszywej empatii i troski.
Nie tracił więcej czasu na dzieciaka, mając świadomość, że staruch może mieć większy problem. Pospiesznie zlokalizował kufer, nachylił się nad łańcuchem i kłódką. Podumał przez sekundę, góra dwie. Rozpieprzanie skrzyni siłą było ryzykowne, więc wybrał bardziej elegancką metodę. Użył odrobiny piachu pod ręką i ulokował go w zamku, by w ciągu kolejnej chwili dopasować kształt surowca i stworzyć coś w rodzaju odpowiedniego klucza. Potem nie pozostało nic innego, jak otworzyć wieko i wytargać ciało na zewnątrz. Miał tylko nadzieję, że zastanie dziadka żywego, szczególnie że wszystko rozgrywało się na oczach gówniarza. Już czuł pod skórą tę rodzinną tragedię i wolał jej sobie oszczędzić.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Wyprawa rangi B
- Kolejny raz przypał na wiosce -
Ukryty tekst
Ichirou
55/57

---

Mimo, że pustynny gach zużył już naprawdę sporo chakry jak na niego - miał jej jeszcze co najmniej tonę w zanadrzu. Niczego sobie nie robiąc po prostu pozostawił po sobie krew i zwłoki, żadnych świadków po nocy, co nie było mu na rękę. Jednak wolał by jego nazwisko i organizacja co chwile były sławniejsze i głośniejsze niż każdego poprzedniego dnia. Z drugiej strony mógłby przez takie wybryki obrócić przeciwko sobie całą mafię z Shigashi, a przynajmniej jedną z tych rodzin, chociaż czy nie taki był cel? Aktualnie jednak nie o tym, ponieważ on sam był tutaj po dzieciaka i dziadka, których miał teoretycznie uratować. Hipotetycznie, ponieważ nic nie musiał, robił to z... Nudów.
Pozbywając się w jego mniemaniu szkodnika, szybko zeskoczył by wejść do magazynu, który stał przed nim otworem. Objął ją wzrokiem, by wyeliminować jakiekolwiek pułapki, w które mógłby przypadkiem wpaść, na szczęście takowych tutaj już nie było. To było miejsce, gdzie po prostu trzymał takie rzeczy jak dzieciaki, heh. Podniósł dzieciaka, który dla niego nie ważył niemal nic. Był zbyt silny by cokolwiek poczuć w postaci ciężaru, teraz jednak był zajęty. Po chwili go odłożył i wyzwolił, czego dzieciak się kompletnie nie spodziewał, by po chwili dostać rozkaz, który przyjął bardzo do siebie, bo niczego nie powiedział. Nawet mu to przez myśl nie przyszło widząc tę siłę charyzmy.
Brunet szybko wykorzystał swoje Kekkei Genkai, by pozbyć się kłódki, co było dla niego mega banalne. Kłódka spadła i uwolniła łańcuch pozwalając otworzyć kufer ze... Starcem w środku. Nie wyglądał na takiego, który ledwo żyje, był po prostu zakneblowany, jednak wciąż pełen energii i werwy, bo gdy tylko wieko się otworzyło to niemal z niego wyskoczył. Gdy zobaczył kogoś innego niż czerwonowłosy wciąż był czujny. Dzieciak jednak w końcu się odezwał.
- Nie, nie! On mnie uwolnił. - wtedy dziadek się uspokoił, chociaż zakneblowany, to wciąż chciał walczyć, jednak ze spokojem dałby się oswobodzić i uwolnić, jeśli tylko tego dokonałeś. Już uwolniony i bez więzów mógł niemal od razu podziękować, jednak zaczął nieco inaczej. - Kto cię nasłał i dlaczego to robisz? Gdzie ten skurwiel? Albo nie, musimy uciekać, uciekać do wioski... Drugi raz go nie pokonam, gdy wokół tyle jego wojów. - powiedział dość zwięźle, co świadczyło, że już raz wygrał z wojownikiem, ale został pojmany z innego powodu. To dziwne, bo jego wątła sylwetka nie dawał mu szans do walki z tak silnym przeciwnikiem, a jednak po słowach mogłeś wywnioskować, że wygrał. Co dalej, gdy chcieli uciekać?

Możesz tu zrobić z/t do tematu, jeśli w swojej odpowiedzi planujesz ich odprowadzić - jeśli kontynuujesz dialog na miejscu, bo wiesz, że nic wam teoretycznie nie grozi, proszę o posta tutaj

[Satori]

Słońce powoli chowało się za horyzontem, a ludzi nie ubywało. Był to standard na południowym targu- tłumy mieszkańców i kupców od wczesnego ranka do późnego wieczora. Tłok tym razem chłopcowi wydawał się jeszcze większy niż zwykle, ale on sam sobie nic z tego nie robił. Szedł bokiem, tuż obok powystawianych na jego prawo stoisk kupieckich. Dość często się kręcił w tej okolicy, a większość stałych kupców i ich klientów go kojarzyła, więc jakoś udawało mu się uniknąć ciekawskich spojrzeń. Może dlatego tak lubił tutaj przychodzić? Dodatkowo.. zawsze dało się tutaj zarobić. Łatwo było tu spotkać ludzi, którzy potrzebują "przysługi", rzecz jasna za odpowiednią opłatą. Na to właśnie liczył Satori, bo jego sakwa uszczupliła się przez dłuższą stagnację zarobkową spowodowaną jego pełnemu oddaniu treningowi. Przechadzał się więc targiem, w dłoni dzierżył zieloniutkie jabłko (które przed chwilą podkradł nieuważnemu kupcowi, ale to mało ważne) i rozglądał się. Rozglądał się za kimkolwiek znajomym; nie szukał nikogo konkretnego, priorytetem w tym momencie było zarobienie pieniędzy, które pozwoliłyby mu na powrót do ostrego treningu- bez martwienia się o to, czy ostało się jeszcze coś w sakwie na ciepły posiłek i wodę. Zadania którymi się trudnił raczej nie były w stanie zrobić z niego milionera.. ale lepsze to niż nic, prawda? Nastolatek zatrzymał się w samym sercu południowego targu. Kończył obgryzać jabłko, do samego końca, bo nie miał w zwyczaju marnować jedzenia. Nie przestawał się przy tym rozglądać. Swój wzrok koniec końców zawiesił na stoisku z alkoholem, którego włascicielem był kupiec będący w głębokiej koneksji z Akiyamą. Bingo, idealny punkt zaczepienia. Satori upuścił ogryzek na ziemię i ruszył w stronę stoiska, a kiedy był już stosunkowo blisko znajomego mu kupca rozłożył ręce i rzucił krótko. - Jak leci? - skwitował to kiwając krótko głową do faceta.

[Nana]

Misja D
Satori
posty 2/15

Satori wyszedł w poszukiwaniu zlecenia. Nie miał może nic konkretnego na myśli, jednak pieniądze zawsze były mile widziane. Każdy Shinboi miał w końcu spore wydatki. Broń i inne przyjemności. Członek mafii doskonale wiedział gdzie pójść w poszukiwaniu odpowiedniej pracy. Nim się obejrzał dotarł na południowy targ. Godzina wciąż była dosyć wczesna, jednak słońce coraz bardziej chowało się za budynkami rzucając ostatnie ciepłe spojrzenie na mieszkańców wioski. Zatłoczony targ tętnił jednak swoim życiem i zachód słońca nie był mu straszny. Satori lawirował między stoiskami idąc ku temu wybranemu. Przechodzenie przez tłumy ludzi nie sprawiało mu większego problemu. Widać, że był obeznany i wiedział co robił. Nim się obejrzał stał przed jednym ze straganów z alkoholami. Jego właściciel jak zawsze miał minę "jestem niezadowolony idź sobie", jednak był zajęty wyładowywaniem nowego towaru z drewnianej skrzyni. Kiedy Satori się do niego odezwał, przeklął coś pod nosem.
- Czego, jestem zajęty - zaczął wkurzony w końcu podnosząc wzrok na chłopaka. Nie minęły dwie sekundy a od razu się rozchmurzył posyłając Satoriemu wesoły uśmiech. - Hej Młody nie poznałem Cię. Rośniesz każdego dnia - zażartował spoglądając na innego członka mafii odrobinę przepraszająco. Widocznie nie chciał go urazić, a do własnych klientów nie zwracał się za przyjemnie. Nie było to ich pierwsze spotkanie i na pewno nie było też ich ostatnim. Stary Yamu - bo tak się nazywał - miał dosyć specyficzną reputację wśród Akiyamy. Na codzień zajmował się sprzedażą alkoholi sprowadzonych z Atsui, jednak lubił sprzedawać też inne rzeczy na boku. Za zdecydowanie wygórowaną cenę.
- Chcesz sobie może dorobić? - Zagadnął wracając do rozpakowywania skrzyni. Kto by pomyślał, że odwiedziny kogoś znajomego tak bardzo poprawią mu humor?

kolor - Stary Yamu

[Satori]

Reakcja znajomego mu kupca w żaden sposób go nie zdziwiła. Spodziewał się czegoś takiego, w końcu już trochę go znał. Shigashi no Kibu to było dość specyficznie miejsce w którym urzędują dość specyficzni ludzie. Mafiozi, bandyci.. no i pełno chciwych kupców, którzy chcą cię jak najbardziej wydymać na pieniądze. Yamu w mniemaniu Satoriego właśnie taki był, dlatego mimo ich znajomości i relacji podchodził do niego z dystansem; zwłascza jeśli chodziło o jakiekolwiek sprawy, gdzie w grę wchodziły pieniądze. Nie zrzucając z niego wzroku zaczesał swoje włosy do tyłu i uśmiechnął się sztucznie.
- Mówisz to za każdym razem, a widzimy się często. - chłopiec zaśmiał się krótko po swoich słowach i zaczął się rozglądać po stoisku swojego znajomego. Wodził wyraźnie zainteresowany palcem wskazującym po wszystkich wystawionych butelkach z alkoholem szukając czegoś ciekawego. Zawiesił się na chwilę po pytaniu, które padło ze strony Yamu. Właśnie na takie zapytanie czekał. Obrócił się na pięcie w jego stronę i wskazał na niego palcem. - Zawsze. - rzucił i rozłożył szeroko ręce opuszczając je po krótkiej chwili. - Współpraca z tobą to coś, czego nigdy bym nie odmówił, przyjacielu. Zwłaszcza kiedy oboje na tym korzystamy, prawda? - dopowiedział w swoim stylu, zbliżył się do faceta rozpakowującego skrzynię i przykucnął zaraz obok niego czekając na rozwinięcie tematu.

[Nana]

Misja D
Satori
posty 4/15

Pomimo młodego wieku Satori doskonale radził sobie w wiosce. Wiedział na czym życie w Shigashi polegało. Potrafił się wpasować i wyciągnąć z niej jak najwiecej. W końcu czego miał się obawiać ze strony wioski? Sam należał do mafii, a przecież to oni wzbudzali w innych postrach, nie odwrotnie. Stary Yamu był dobrze znany. Zawsze chętnie korzystał z pomocy innych. Do tego stanowił pewny sposób na zarobek. Dotrzymywał swojej części układu. Płacił za zlecenia należytą sumkę i nie kombinował. Widocznie miał dobrze wyuczony instynkt samozachowawczy. Zwyczajnie wiedział, że z mafią się nie zadzierało, bo kończyło się to marnie.
- Byłeś kiedyś w pobliskim szpitalu? - Zapytał z błyskiem w oku spoglądając na Satoriego. Znane miejsce każdemu mieszkańcowi wioski. Znane i pełne ludzi. Strategiczny punkt, w końcu bardzo często trafiali tam przeróżni Shinobi po misjach. Stary Yamu wyciągnął dwie małe czarki i w pół otwartą butelkę. Widać na trzeźwo nie potrafił przetrwać handlowania z głupimi przyjezdnymi. Napełnił obydwie i podał chłopakowi jedną. Nie czekając na jego reakcje sam wypił swoją na raz. - Mam kilku dobrych klientów na pewne przeciwbólowe specyfiki, które tam trzymają dla pacjentów - kontynuował nachylając się w stronę Satoriego i mówił przyciszonym głosem. Nie były to przecież informacje, którymi dzielono się swobodnie. - Na pierwszym piętrze znajduje się mały magazyn. Specyfik trzymany jest w butelkach ze wzorem półksiężyca. Wystarczy dosłownie kilka buteleczek - zaśmiał się paskudnie. - Oczywiście będę czekał z zapłata. To jak będzie, przyjacielu?

kolor - Stary Yamu

[Satori]

Chłopiec spojrzał w stronę kupca podrzucając brwiami po jego pierwszym pytaniu. - Czy byłem w tym szpitalu.. zdarzyło się, ale nie przepadam za takimi miejscami. - odpowiedział zgodnie z prawdą, bo stół operacyjny i medyczne klimaty to coś, co nie było mu obce. Nie miał za dobrych wspomnień z tym związanych ze względu na lata swojej wczesnej młodości. Odebrał nieco zamyślony czarkę wypełnioną bliżej mu nieznaną zawartością butelki przyglądając się przy tym swojemu rozmówcy; poczekał aż kupiec przechylił i dopiero on sam zrobił to samo. Nie był to gest nieufności, a raczej kwestia przyzwyczajenia. Skrzywił się lekko, zwrócił czarkę i przetarł usta zewnętrzną częścią dłoni słuchając Yamu, który rozwijał swoją wypowiedź już nachylony w jego stronę Yamu. Kradzież leków przeciwbólowych ze szpitala? Nie była to zbyt moralna robota, można by było rzec że w ogóle niemoralna. Ale czymże jest moralność w takim miejscu jak Shigashi no Kibu? No właśnie. Moralność tutaj kończy się tam, gdzie zaczynają się pieniądze, a każdy kto sądzi inaczej raczej szybko się na tym przejedzie. Z jednej strony- wydawałoby się, że dziecinnie prosta robota.. z drugiej strony zawsze jest jakieś ryzyko wpadki, a wpaść na kradzieży przeciwbólówek to raczej słaba sprawa.. ale Satori jak zwykle nawet chwili nie pomyślał o możliwości niepowodzenia. - Nie ma sprawy. - odpowiedział krótko i rozejrzał się po prędkości po okolicy finalnie zatrzymując wzrok na swoim rozmówcy. - Nie będę deklarował ile tego przyniosę, bo nie mam pojęcia ile tego może być.. ale wezmę tyle ile będzie się dało. - powiedział wystawiając dłoń w stronę Yamu, żeby przybić dobicie interesu.

[Nana]

Misja D
Satori
posty 6/15

Moralność była w Shigashi obca. Po prostu nie istniała. Tak jak zresztą sam zauważył Satori, wioska kręciła się wokół Ryo i tylko Ryo. Tutaj każdą moralność dało się po prostu kupić. Zresztą zlecenia i misje były tutaj traktowane na równi, stanowiły część życia i dla wielu jedyny zarobek na utrzymanie. Obojętnie jaki cel misji, najważniejsza nagroda. Satori szybko przystał na propozycję i nikt by mu się nie dziwił. Stary Yamu uśmiechnął się ewidentnie zadowolony.
- Świetnie Młody. Szybko Ci pójdzie - powiedział nalewając sobie następną czarkę. Widocznie starał się zachować pozory przyzwoitego pana nie pijącego z gwinta. Ciekawe jak to pójdzie dalej, kiedy Satori wyruszy już na swoją misję i mężczyzna nie będzie musiał nic więcej udawać. Może nie dotrzyma powrotu Satoriego ze szpitala i będzie musiał troszkę odpocząć na ziemi? Ciekawe czy mieszkał daleko, bo większość swojego życia spędzał właśnie na tym straganie. - 250 Ryo podstawy i dorzucę od siebie jeszcze trochę kasy. Obojętnie ile ich przyniesiesz. Dzięki. Wiesz gdzie mnie szukać - dodał na koniec i Satori był gotowy do drogi. Słońce już dawno zaszło i na dworze zrobiło się już całkiem ciemno. Idealna pora na pójście do szpitala, prawda? Targ, chociaż wciąż pełen ludzi, zaczynał powoli pustoszeć. Czy Satori był wewnętrznie gotowy na próbę kradzieży? Chyba nie miał już jednak wyjścia. Sam zgodził się na "pomoc" starszemu kupcowi. Wiadomo, kiedy już się czegoś podejmie, nie istniała rezygnacja. Nie w mafii, nie w tym środowisku. Niepowodzenie było gorsze niż śmierć, jednak Satori na pewno zdawał sobie z tego sprawę.

kolor - Stary Yamu

Zapraszam tutaj: Szpital

[Nana]

Misja D
Satori
posty 15/15

Satori bez większych wyrzutów sumienia wypełnił swoje kieszenie buteleczkami. W końcu na tym polegało jego zadanie. Widać jednak było to małe, dobre serduszko, kiedy zostawił jedną buteleczkę dla potrzebujących. Może nie wszyscy mafiozi byli okrutni i bezduszni? W końcu miał dopiero piętnaście lat. Może ich brutalność przychodziła z wiekiem, na bazie przykrych doświadczeń. Miejmy jednak nadzieję, że nasz bohater pozostanie po prostu sobą.
Chłopak, zaraz po skapowaniu swojego łupu, nie czekał ani chwili dłużej. Usłyszał zbliżające się niezidentyfikowane osoby i postanowił zabrać nogi za pas. Szybko uciekł przez okno lądując na trawniku przed szpitalem. Umyślnie wybrał okrężną drogę w stronę południowego targu. Nie chciał ryzykować i ewentualnie zgubić swój "ogon", jeśli taki posiadał. Póki co jednak nikt za nim nie biegł, nikt go nie podejrzewał. Czyżby mu się upiekło? Z jednej strony miał szczęście, z drugiej zwyczajnie znakomicie wypełnił swoje zadanie. Wykazał się dużą dozą cierpliwości i umiejętności planowania. Trzeba go było pochwalić.
Nim się obejrzał dotarł na targ, na którym wciąż plątała się garstka ludzi. Jedni zgubieni, inni pijani. Nikt szczególny. Stragan Starego Yamu wyglądał na zamknięty, jednak mężczyzna wciąż siedział na swoim taborecie a obok niego pusta butelka po mocnym trunku. Kiedy spostrzegł chłopaka uniósł brwi ku górze widocznie zaskoczony tempem wykonanej misji i wstał lekko się chwiejąc.
- Satori! Miło, że jesteś - zaczął i kiedy chłopak pokazał mu zebrane buteleczki jego oczy zalśniły w szczęściu. Zagwizdał widząc pokaźną ich ilość. Chwilę trwał w zamyśleniu, jak gdyby liczył za ile może je opylić. Potem w końcu zabrał się za ich pakowanie do skrzynki. Szybko i zwinnie, pomimo sporej ilości alkoholu w swoim systemie. Jego ruchy były wyuczone. Widać, że prowadził biznes nie od dziś. - Dzięki Młody. Świetnie się spisałeś. Wpadaj do mnie częściej - odezwał się wyciągając już wcześniej przygotowaną sakiewkę z zapłatą. - Tak jak się umawialiśmy i dorzuciłem trochę od siebie - dokończył podając mu pieniążki. Satori wykonał zadanie i był na dziś już wolny. W końcu zrobiło się już całkiem późno.

kolor - Stary Yamu

Koniec Misji

[Satori]

Satori sukcesywnie zrealizował zlecenie, które zlecił mu znajomy kupiec. Udało mu się koniec końców ukraść specyfik przeciwbólowy ze szpitala, bezproblemowo i po cichu- dodatkowo zbiegł z miejsca zdarzenia, jak mogłoby się wydawać, niezauważony. Zdecydowanie na plus, bo po co stwarzać sobie niepotrzebne problemy? Krótki bieg, później już szybszy spacer- i nasz bohater znalazł się z powrotem na południowym targu. Wcale nie było go długo, przynajmniej tak mu się wydawało, ale w tym czasie znaczna część kupców zawinęła się już ze swoimi straganami; zostały jedynie poszczególne jednostki i jedynie garstka potencjalnych klientów, którzy kręcili się gdzieś po okolicy. Nastolatek ruszył prosto do swojego miejsca docelowego, był już wymęczony całym tym dniem, chciał jedynie odebrać swoją zapłatę, a później od razu udać się coś zjeść i nieco odpocząć. Stragan Yamu z daleka wydawał się już być zamknięty, co nieco zmartwiło Satoriego.. ale na szczęście facet był słowny i sztywno czekał na swojego zleceniobiorcę. - Jestem, jestem.. a jakżeby inaczej, przyjacielu? - powiedział idąc z rozłożonymi rękoma w jego stronę. Od razu sięgnął do kieszeni po wszystkie buteleczki, które udało mu się ukraść i oddał je zleceniodawcy. - Nie ma sprawy, Yamu. Interesy z tobą to przyjemność. Będziemy się jeeszcze widzieć. - zabrał od razu po swoich słowach sakwę z pieniędzmi, którą facet dla niego przygotował. Podrzucił nią kilka razy, jakby chcąc sprawdzić jej wagę i koniec końców z uśmiechem na twarzy spakował ją do kieszeni. - Świetnie. Będę spadał, uważaj na siebie. - rzucił krótko i pożegnał się z Yamu machnięciem dłonią. Na dziś był już wolny i nie zamierzał dłużej się pałętać po osadzie.. nie miał za wielu miejsc w które mógłby się udać więc wybór padł na mafijne "Gniazdo" w którego stronę Satori właśnie ruszył..
z/t

[Sasame]

~ 5/28+ ~

~ Shoku ~

~ Misja rangi C dla Mafii Akiyama ~

~ Kij w mrowisku ~

Shoku dopił resztę swojego sake po czym podniósł się ze swoich czterech liter i opuścił rodzinny lokal. Myśli w głowie początkującego mafiozy ciągle krążyły wokół zadania oraz tego jaki był jego prawdziwy cel, jednak o tym chłopak dowie się dopiero po dotarciu na miejsce. Podróż przez Shigashi minęła mu szybko i bez jakichkolwiek ciekawych sytuacji i niedługo później znalazł się on w południowej części terenów pod panowaniem Akiyamy, więc mógł zabrać się za szukanie swojej destynacji. Ku jego zaskoczeniu, okazało się że było to prostsze niż przypuszczał i już po około piętnastu minutach stał on już przed drzwiami wejściowymi z wizerunkiem smoka na framudze, jednak drzwi były zamknięte.