Południowy Targ

[Kubomi]

Podróż na wschód targu nie zajęła długo, po drodze białowłosa mogła jedynie dostrzec, jak targowisko żyło swoim życiem – do czego można było się przyzwyczaić. Nawoływania, transakcje, wystawianie kolejnych towarów, gdy poprzednie zostały zakupione. Anomalię pojawiły się, dopiero gdy dotarła do wskazanego miejsca – jedno stoisko na kilka stołów i dookoła pustka. Poziomy bezczelności osiągały nowe poziomy, do tego stopnia, że Kubomi musiała parokrotnie zamrugać, by na pewno upewnić się, że dobrze widzi. A gdy dostrzegła swój cel, Gaya, to niespodziewała się, że aż tak trudno go przeoczyć! Gabaryty niedźwiedzia o głosie jak róg wzywający na wojnę!
Ale na razie rekonesans, który przeprowadziła z odległości, pozwalając sobie także na mały spacer dookoła, by dowiedzieć się dodatkowych elementów. I dosyć szybko zyskała efekty, w okolicy znajdowali się strażnicy, którzy patrolowali nieopodal w równych odstępach czasu. Najpewniej wiedzieli o wszystkim, a czy byli zagrożeniem? Raczej nie, co najwyżej odwróceniem uwagi. W tej chwili jednak Czarna Tygrysica nie miała zamiaru działać, dłuższy czas obserwacji z tyłu, by czekać i obserwować, czy tłum jakkolwiek się zmniejszy – nie zdziwi ją, jak będą „regularnie” nie zdziwi ją, jak będą „regularnie” pojawiali się nowi pechowcy.

Statystyki:

  Ukryty tekst

[Arii]

~ 6/14 ~

Akuku, Tygrysku [Mafijna C]

Dziewczyna widziała, jak coraz to nowe osoby podchodzą do tego stoiska, zostawiają kupę szmalu za jego podrobioną biżuterię, ale dają się nabrać na jego słowa.
Strażnicy wyglądali, jakby chodzili tutaj od niechcenia i patrzyli się zawsze w inną stronę niż stoiska. Czyżby przypadkiem starali się nie widzieć tego co się tutaj dzieje? Ciekawe.
W końcu zaczęło się ściemniać a stoisko było powoli pakowane. Nikt się już nie kręcił. Widziała, jak olbrzym po prostu zbiera swoje rzeczy i pakuje je do skrzyń. Powóz podjechał i od niego to zabrał, sam gruby zaczął kierować się w kierunku głównej drogi do centrum targu. A lampy jeszcze nie zostały zapalone... Śledząc go widziała, jak podrzuca worek ze złotem, chyba szedł się zabawić. Nie interesowało go nic innego, oprócz jego własnego nosa. Ludzie na targu patrzyli się na niego z obrzydzeniem a mu najwidoczniej to się podobało. Nie zwracał na nich uwagi, po porostu szczerzył się do nich, pokazując gdzie ich miejsce.
W końcu skierował się w centrum miasta, w kierunku lokali. Ktoś chyba chciał przepuścić pieniądze na panienki i alkohol, ale patrząc na posturę z jedzeniem też nie będzie się powstrzymywał. W końcu wszedł do jakiegoś lokaliku i rzucił jakimś tekstem do faceta przy wejściu. Co zrobi Kubomi? Ruszy za nim czy jednak poczeka, aż ten załatwi swoje sprawy?

[Kubomi]

Zlecenie dotyczące Sprzedawcy było na razie wykonywane w iście… leniwym stylu. Zamiast uwinąć się z robotą tam i teraz, białowłosa nie lubiła robić świadków i preferowała zamknąć temat na osobności. Jedyną wadą tego rozwiązania było to, że chwilę może jej zająć dojście do tego momentu. Luźno gdybając, z tego co zdążyła się dowiedzieć o człowieku, spodziewała się, że najpewniej okazja na to będzie nocą lub nawet nad ranem – było to jednak tylko gdybanie, pytanie jak zgodne z prawdą? Nie reagowała w czasie jego małej podróży od targu do centrum, cierpliwie go śledząc niczym predator, który wypatrzył zwierzynę, ale czy drapieżnikowi musiało się śpieszyć? Niech zabawi się swoimi ostatnimi godzinami życia, szkoda, że nie ma świadomości, że po dzisiejszej nocy już więcej nie zasmakuje, nie zarobi i nie porozmawia. Oddech śmierci nadaje nowych horyzontów, przynajmniej tak słyszała.
Gdy Gay wkroczył do lokalu, białowłosa Tygrysica zatrzymała się przy jednej z uliczek, pozwalając sobie jedynie na obejrzenie budynku z każdej strony, by ocenić, z czym konkretnie ma do czynienia. Gdy już to zrobiła, to miała zamiar czekać jak łowca na zwierzynę, nic więcej nie musiała robić. Mało ambitne i jeszcze mniej widowiskowe, ale w zawodzie ninja umiejętność wykonywania pracy małym nakładem sił jest przydatną umiejętnością.

Statystyki:

  Ukryty tekst

[Yachiru]

Opłata? Tylko frajerzy ją płacą [C]

7/28

Watanabe podjął decyzję czekania za kobietą. Ten kwadrans trwał cholernie długo. Ale w końcu usłyszał, jak metalowe zawiasy bramy zaczynają pracować a sama brama otwiera się na oścież. Służka kolejny raz zaczęła dreptać w tym samym kierunku. Koszyk miała czymś zapełniony, ale nie widział dokładnie z czym.
Starał się wtapiać w mijanych ludzi, za jakimiś skrzyniami, tak aby nie wzbudzać niczyjej uwagi. Kobieta ani razu się nie zatrzymywała, dreptała równomiernie i w końcu zatrzymała się przed jakimś kamiennym budynkiem, wśród innych. Miał oznakowanie, że jest zakładem bursztynu. Czyli nosiła ciągle coś Yuuzukiemu. Przyjrzał się, okolica była dość ruchliwa. Wiele różnych zakładów również była pootwierana, dlatego nie mógł pozwolić sobie na żaden zły ruch, będzie od razu widać kto to zrobił. Może ludzie się na sobie nie skupiali, ale było to Shigashi no Kibu. Wszędzie mógł czaić się Tygrys lub Kurczak chcący przechwycić ludzi od ich kontraktów.

Przez małe okienko widział, jak kobieta wyciąga przyrządy do sprzątania. Szczotki, szmaty, jakiś dziwny płyn. Po co wynosiła takie przedmioty kilka razy w ciągu ostatniego czasu? Niestety nic nie widział dalej oprócz cienia odbijającego się na ścianie obok niej. Nie była sama. Coś mu porządnie śmierdziało. Możliwe, że jest gdzieś jakieś miejsce, przez które mógłby dostać się do środka? Albo przynajmniej, żeby widzieć lepiej?

[Arii]

~ 7/14 ~

Akuku, Tygrysku [Mafijna C]

Kubomi postanowiła czekać. Ale po trzech godzinach obserwowania budynku widziała, jak wychodzi każdy, oprócz niego. Jej cel gdzieś zaginął. Schlał się? Przeżarł? Ktoś inny go zdjął? A może po prostu wiedział o jej osobie i sobie zniknął? Za dużo opcji i prawie każda możliwa do wykonania. Kiedy obeszła jeszcze raz budynek zauważyła, że nie ma z niego żadnego bocznego wyjścia, ani tylnego. Okna były zaryglowane, tak żeby żadne jęki nie wydobywały się na ulicę - nie każdy musiał słyszeć. Cóż za kulturalne miejsce dbające o sąsiadów!
Mogła stwierdzić, że raczej nie mógł wyjść bez jej wiedzy, nie traciła wejścia z oczu. To oznaczało, że nadal tam był. Pytanie - po co? Nikt inny już nie wchodził. Ani nie wychodził. Ochroniarz stojący przed wejściem również zniknął w środku. Impreza zamknięta? I nikt nie zaprosił prawdziwego Smoka? Mogła poczuć irytacje. Jej zlecenie było monotonne, ale również nie wprowadziło w niej żadnych zmian. Po prostu chciała ukrócić kłamcę o głowę, odebrać honor rodziny i wrócić do zajadania się zupą, ramen, herbatą... A tutaj grubas gdzieś zniknął!
Wróciła wzrokiem do drzwi wejściowych, przez małą przerwę między płytą a nimi świeciło czerwone światło, takie jak w prawdziwym burdelu. Ruszył się cień - czyli został z nim ktoś jeszcze. Klient? Ktoś inny?

Z/T
napisz w tym temacie, bo w poprzednim poście się nie udało

[Azugimoto]

  Wargi Watanabe zamieniły się w prostą kreskę. Coś mu śmierdziało, rzeczywiście - jednak być może to, że gonił fałszywy trop. Kobieta nosiła przybory sprzątające do zakładu Yuuzukiego, i choć Az nie miał zielonego pojęcia, jak bardzo brudził interes związany z wytwarzaniem bursztynowych ozdób, to bezpiecznym było założenie że w czasie i po pracy zbierało się nieco opiłków, a sklep musiał być przecież zawsze w jak najwyższej formie.
Jednak... jeśli naprawdę by tak było, czemu Yuuzuki posyłałby służącą dosłownie co kwadrans do swojego domostwa - przecież nieco oddalonego! - po szmatki i czyszczące płyny? Czyż nie powinien w takiej sytuacji mieć ich zapasu na miejscu lub kupić je dosłownie parędziesiąt metrów dalej? Przecież w dzielnicy kupieckiej musiały być dziesiątki stoisk zajmujących się handlem takim towarem. A służka Yuuzukiego tak czy siak cały czas wędrowała, to w jedną, to w drugą, bez obstawy, jedynie z koszykiem. Do tego nie była sama, acz to było oczywiste - właściciel zakładu nie skończył zapewne jeszcze swoich godzin pracy.
  Az westchnął i począł przyglądać się dachom i zaułkom przy warsztacie. Czy ktoś w nich - lub na nich - sterczał? Drugie wejście, jeśli zakład Yuuzukiego takowe posiadał, zapewne było po drugiej stronie i służyło do większych dostaw lub wynoszenia nieczystości.
Shinobi zerknął na okna - czy stamtąd ktoś przyglądał się okolicy? A może budynek miał dodatkowe piętra lub poddasze? Okna? Tak czy siak, na razie pozostało mu przejście przez zaułek - jednak nie ten sąsiadujący z budynkiem, ale ten uliczkę dalej - i zachowanie jeszcze choć przez parę chwil ciszy, chociaż czuł że wielkimi krokami nadchodzi moment konfrontacji.

[Yachiru]

Opłata? Tylko frajerzy ją płacą [C]

9/28

Młoda sierota coraz bardziej czuła irytacje. Nie wiedział po co i na co było to ciągłe bieganie służki, ale nie zamierzał już zbyt długo czekać. Wkradł się zaułek dalej i zaczął się nim przedzierać. Nie słyszał w pobliżu już nikogo. Pobliskie okna były puste, jedne co, to szkoda jego nosa. Chociaż smród nie był tak samo zły, jak ten kiedy musiał załatwiać się w swojej celi, ukryty przed resztą rodzeństwa z sierocińca.
Kiedy przedarł się w końcu przez zaułek i śmieci w nim zamieszczone zauważył mały murek oddzielający tę część od części zakładu bursztynów. Podwóreczko było czyste, śmieci ułożone i drzwi zamknięte. Jednak u góry, przy dachu okno od górnej części zakładu, prawdopodobnie tam, gdzie znajdował się gabinet szefa szefów, było otwarte.
Jeżeli zdecydował się tam wejść - droga wolna. Nikt go nie obserwował i nie było widać nigdzie żywej duszy. Mógł tam wskoczyć i dowiedzieć się, po co tyle latania po jakieś detergenty.
-Nie rozumiesz! Ktoś i tak to odkryje... Kiedy Twoja matka...- kiedy znalazł się już u góry, w obszernym gabinecie z mahoniowymi meblami, usłyszał rozmowę z dołu. Była dość głośna i zakreślała mu niejako to co się dzieje.
-Nikt się nie dowie! Nawet matka! A nawet jeżeli to będzie szczęśliwa, że tego skurwiela już...- coś spadło i nie dosłyszał. Ale wiedział, że coś się wydarzyło... Coś bardzo ważnego i okropnego.

[Azugimoto]

  Krótka rozmowa powiedziała Azugimoto wszystko, co ten chciałby wiedzieć - nawet jeśli nie brał w niej udziału. Co prawda było bardzo możliwe że się mylił, w końcu brakowało mu gigantycznych ilości doświadczenia tak przecież potrzebnego w zadaniach shinobi... coś jednak mu mówiło, że głowa rodziny, z którą miał zamiar sobie poważnie porozmawiać, spoczywała teraz martwa. A może chodziło o jakiegoś mężczyznę, związanego z nowymi ochroniarzami Yuuzukiego? Tak czy siak, na ten moment mógł sobie odnotować jedno, bardzo ważne spostrzeżenie - nie zakładać, że jeśli jakikolwiek cel w przyszłości posiadać będzie dzieci, to będą one małymi, bezbronnymi bobasami. Jak słychać było piętro niżej, dzieci potencjalnych obiektów zainteresowania ninja mogą być nawet bardziej niebezpieczne niż sama osoba, na którą otrzymywało się zlecenie.
  Az rzucił jeszcze okiem na pomieszczenie w którym się znalazł, nie tracił jednak czasu. Warto jednak było chociaż sprawdzić czy na wierzchu nie leżał gdzieś jakiś papier, dokument czy umowa, który mógłby rzucić nieco światła na nagłe zerwanie kontaktów Yuuzukich z Akiyamą. Tak czy siak, prędko dość zszedł na dół.
  Shinobi nie starał się nadmiernie ukrywać swojej obecności. Oczywiście, uważał i miał oczy dookoła głowy - jednakże w takim momencie skradanie się do celu mogło przynieść jedynie fatalne skutki. Dla niego, bo musiałby podnieść rękę na przestraszonego cywila, i dla ewentualnej ofiary. A Az miał mieć przecież do czynienia z potencjalnym dziedzicem całej fortuny i zakładu - a coś mu mówiło, że w takiej sytuacji lepiej by było zostawić go w miarę nienaruszonym.
  Tak czy owak, następnym krokiem Azugimoto miało być ewentualne ujawnienie się przed Yuuzukim - lub, co uważał za bardziej prawdopodobne - jego potomkami. Nie zamierzał tego jednak robić nazbyt nagle, bo oczywistym było przecież że gdyby miał on obstawę z rywalizującej z nimi mafii, należałoby się zająć przede wszystkim nią.

[Yachiru]

Opłata? Tylko frajerzy ją płacą [C]

11/28

Najzdolniejszy aktualnie członek rodzeństwa Watanabe nie zamierzał się certolić i przeszedł od razu do działania. Przeszukał wszystkie zakamarki gabinetu, aby znaleźć cokolwiek mówiącego o zerwaniu kontaktu z mafią. Niestety nic takiego nie było. I co dalej? Nie ma tutaj odpowiedzi, to idzie dalej. W końcu rozmowa odbywała się na dole nie tutaj, tam dowie się o wiele więcej. Schodząc po schodach, nie ukrywając swojej obecności wystraszył dwójkę na dole. Kobieta i mężczyzna patrzyli się na schody i widząc go wybałuszyli oczy. Nie wierzyli w to, co widzieli.
-Kim do chuja jesteś?!- krzyknął mężczyzna a kobieta cofnęła się do tyłu. Az zobaczył na podłodze pod nogami chłopaka plamę wsiąkniętej krwi. Zajmowała połowę powierzchni małego pomieszczenia z ladą dla sprzedawcy. Na ścianach wisiały bursztyny w różnych kształtach. Pod drzwiami stała skrzynia, z której wyciekała krew. -ODPOWIADAJ KURWA KIM JESTEŚ?!- no, kim jesteś? Kobieta z wystraszonym wyrazem twarzy patrzyła się na niego i jęczała coś pod nosem. -Zostaliśmy złapani, zostaliśmy złapani...- hm? Złapani? Czyli może jego przypuszczenia były właściwe? Czyżby Yuuzuki stracił życie dla służki i chłopaka, czyli prawdopodobnie jego najstarszego syna, mającego przejąć władzę nad rodzinnym interesem?

[Azugimoto]

  Krew. Azugimoto dobrze znał ten zapach. Zarówno jeśli chodzi o jego własną posokę... jak i tą, którą samodzielnie spuszczał z innych. Az stracił rachubę już dawno temu. Doktor nie szczędził chętnych - lub wręcz przeciwnie - "gladiatorów". Teraz jednak Watanabe spóźnił się o dobrych kilka minut, krew bowiem zdążyła wsiąknąć już w dywan i zapewne barwiła już deski podłogi... trochę jak piach areny, choć wymiana paneli z pewnością była o wiele bardziej uciążliwa.
  - Jestem... dobrym przyjacielem rodziny - odpowiedział grzecznie Azugimoto, starając się nie wdepnąć w kałużę krwi, ani tym bardziej nie przejechać po niej krawędzią swojej jasnej szaty - ...który bardzo ubolewał nad wyborem seniora rodu co do ochrony jego majętności - tutaj Az zrobił dłuższą pauzę - Chyba mi nie wyszło - dodał z przepraszającym, rozbrajającym uśmiechem.
  Ninja odetchnął głębiej, rozglądając się po sklepie. Ochrony w pobliżu raczej nie było - przecież na pewno zainterweniowałaby w chwili, kiedy ich chlebodawca konał na podłodze.
- Ale skoro pan Yuuzuki nie chciał dojść ze mną do porozumienia... może ty pójdziesz po rozum do głowy - powiedział Azugimoto, patrząc znacząco na wrzeszczącego mężczyznę. Miał nadzieję, że dziedzic fortuny zrozumie, co shinobi miał na myśli. Watanabe oferował mu wzięcie ojcobójstwa na siebie (i tak przydałoby mu się takie doświadczenie w bliżej nieokreślonej przyszłości), Akiyama z kolei otrzymałaby nie tylko z powrotem swojego klienta, ale też materiał do szantażu młodego biznesmena mający zapewnić to, że ten nigdy by już nie zmienił stron. Pozostało tylko upewnić się co do tego, że mężczyzna, któremu Azugimoto spadł jak gwiazdka z nieba, nie będzie zbytnio chojraczył.
- A jeśli jednak się nie dogadamy... - zaczął znacznie głębszym głosem - ...będę miał nadzieję, że posiadasz jeszcze młodszego brata..

[Yachiru]

Opłata? Tylko frajerzy ją płacą [C]

13/28

Mężczyzna się na niego patrzył z niedowierzaniem, wszedł do budynku niewiadomo jak i mu groził? Jak śmiał, jakiś zwykły parobek? Gówniarz na za dużo sobie pozwalał, zdecydowanie. -Nie przypominam sobie, żeby przyjaciele rodziny należeli do mafii. Może schowaj język za zębami zanim zhańbisz jeszcze bardziej swoją "rodzinę" pierdoląc te głupoty? Nie z Tobą mój ojciec robił interesy a z kimś wyżej. Zamiast tracić ślinę przejdź do sedna, po co tutaj przyszedłeś. Rozjaśnij mi myśli?- mężczyzna, był delikatnie wyższy od Aza, starszy i bardziej postawniejszy, ale nadal był paniczykiem, którego nie "wychowywał" Watanabe, więc co on tak naprawdę mógł wiedzieć?

-Niech zgadnę? Yuuzuki jest winien jakieś pieniądze? Przykro mi, ale go tutaj nie ma. A wygrażanie się na mojej rodzinie nie ujdzie Ci na sucho, jeżeli stąd nie wyjdziesz. To moja jedyna propozycja dla Ciebie, więc wypierdalaj w podskokach, bo mam co robić.- przez cały ten czas kobieta stała przestraszona za jego plecami. Nie powinna być świadkiem tej rozmowy, nie powinno jej tutaj w ogóle być. Za dużo wrażeń jak na jeden dzień? A może właśnie tak wyglądała codzienność? Okrążając całe pomieszczenie Az zauważył palec za ladą, odcięty ewidentnie tępym nożem. Wzrok mężczyzny nadal za nim podążał, czekając aż ten wyjdzie.

[Azugimoto]

  - Nie przypominam sobie, żeby dotarła do mnie informacja, że członkowie rodziny Yuuzuki są kompletnymi imbecylami - odgryzł się Azugimoto z głosem nadal przesłodzonym od sporej dozy szacunku - A jednak - westchnął.
  Chłopak zmarszczył nos. Potencjalny szanowany kontrahent wyglądał coraz bardziej na osobę, którą miały łatwy ponieść emocje. Sytuacja, w której Azugimoto wolałby się dogadać z jakimś jego członkiem rodziny - takim, który byłby następny w kolejce do odziedziczenia fortuny - coraz bardziej go kusiła. Postanowił dać jednak mężczyźnie jeszcze jedną szansę.
- Yuuzuki jest... - jeśli rozwydrzony dziedzic chciał bawić się w gierki i mówić o swoim ojcu w czasie teraźniejszym, Az nie zamierzał deptać mu po palcach w czasie tego tanga - ...winny rodzinie Akiyama dozgonną lojalność, a jednak postanowił ją zdradzić i dogadać się z innymi przyjaciółmi - chwila nieuwagi i Watanabe wiedział, że złość, gniew i inne negatywne emocje wykipią z jego rozmówcy. Z jednej strony nie miałby nic przeciwko - rozkwaszenie jego głowy o chodnik pod sklepem byłoby wyjątkowo satysfakcjonujące. Z drugiej jednak...
  Az westchnął.
- Przyszedłem by przypomnieć panu Yuuzuki... - purpurowooki dobrze wiedział, że równie dobrze mógł mówić o teraz o seniorze, jak i juniorze Yuuzuki - ...o tym, że moje "wypierdolenie stąd w podskokach" zakończy się jedynie obróceniem zakładu w perzynę, jego domostwa w ruinę, a wszystkich domowników w miazgę. Sugerowałbym więc odłożenie innych obowiązków na później.
  Azugimoto zaczął się zastanawiać, robiąc nawet sam ze sobą zakłady. Był pewny na jakieś dziewięćdziesiąt dziewięć procent że do mężczyzny nic nie dotrze i będzie go dalej obrażał i kazał mu stąd wyp... zmykać. Jednak zakłady polegały na tym, że Az sam dobrze wiedział że niedługo cierpliwość mu się skończy - obstawiał więc, czy prędzej złamie się ściana plecami młodego Yuuzuki, czy może jego kręgosłup.

[Yachiru]

Opłata? Tylko frajerzy ją płacą [C]

15/28

Trafiła kosa na kamień. Obydwoje byli bardzo pyskaci i nie zamierzali cofać powiedzianych słów. Jednak Azugimoto zapominał, że nie jest na swoim polu i mimo pokazania się w postaci kogoś z Akiyamy... Powinien nadal znać swoje miejsce w szeregu i nie starać się zhańbić tego imienia. Młodzieniec patrzył się na niego z małym przekąsem i czekał na koniec jego wywodu. Nie zamierzał nic zdradzać ani wchodzić w interesy z dzieckiem.-Przestań zmyślać zanim przestanie mi się to jeszcze bardziej podobać. Jeżeli sądzisz, że jesteś w stanie mną zmanipulować mylisz się. Nie z takimi oprychami sobie wcześniej radziłem. Zamiast kłamać i zmyślać historię, która nie istnieje - wróć do swoich ludzi i powiedz, żeby wrócili, kiedy ojciec się pojawi. Aktualnie go tutaj nie ma i nie wiem, kiedy wróci.- najwyraźniej dziedzic interesu nie zamierzał dać się podejść od strony zdrady ojca. Co by nie mówić, musiał znać takie sekrety, jako przyszły następca biznesu.

-I następnym razem poproś, żeby przysłali kogoś kompetentnego. A nie Tygrysa, który jeszcze pije mleko matki. I jeżeli chcesz mi grozić - postaraj się. Bo chyba zapominasz, że mafię nie są aż tak wszechmocne w tym miejscu i są też inne ośrodki, które się tobą mogą zająć w tym miejscu. A teraz... wypierdalaj w podskokach z zakładu.- spojrzał się na niego ostro, podkreślając jeszcze raz ostatnie słowa. Kobieta za nim przestała się trząść i spojrzała się na postać w płaszczu. Zupełnie, jakby coś jej w głowie się obróciło, słysząc ostatnie słowa.

[Azugimoto]

  Więc o to chodziło. Mężczyzna nie wiedział nawet - ba, nie wierzył! - że Azugimoto Tygrysem nie był, a uważał jedynie że w dość marny sposób próbuje go podejść. W sumie nie zdziwiłby się, gdyby takie testy lojalności wykonywała również smocza część mafii, i mimo tego że lojalność młodego mężczyzny leżała w tym miejscu, to Az nie mógł jej nie docenić.
  Inne ośrodki? No tak, w Shigashi z pewnością było wielu najemników, nukeninów, zbiegłych shinobi, wyjętych spod prawa i uciekinierów, którzy nie byli sprzymierzeni z żadną z rodzin. Co prawda przychodzili i odchodzili jak morskie fale, jednak pieniądze bogatej, kupieckiej rodziny z pewnością działały na nich jak latarnia morska.
  - Przekażę - rzucił tylko Azugimoto, podchodząc do lady. Zerknął najpierw na odcięty, leżący tam palec - morderstwo nie mogło był w "afekcie", bo nie wyglądał jak szybko i łatwo odcięty podczas niefortunnej przepychanki, ale raczej jakby był odpiłowywany przez dłuższy czas. Tortury? A może Tygrysom znudził się pan Yuuzuki i postanowiły go sprzątnąć, a stojący niedaleko "dziedzic" wcale owym dziedzicem nie był, ale asasynem mafii, który potrzebował dowodu na sprzątnięcie mężczyzny by otrzymać swoją zapłatę? Barbarzyńskie metody.
  Ostatnią niewiadomą pozostała krwawiąca skrzynia, w której zapewne spoczywało rozwiązanie całej zagadki. Az skierował ku niej swe kroki, gotów oczywiście skorzystać z argumentu siły, gdyby tylko mężczyzna miał ochotę go zatrzymać albo stanąć mu na drodze.

[Yachiru]

Opłata? Tylko frajerzy ją płacą [C]

17/28

Sprawa nie wyglądała najlepiej... Współpracy nie mógł podjąć żadnej ze swoim rozmówcą, ale też jakoś bardziej mu to nie przeszkadzało. Przyszedł w jasnym celu i do niego też chciał doprowadzić. Dzięki temu dostawał również inne informacje udzielone przez mężczyznę, ale czy je zauważał i łączył dobrze w poszlaki? Tego nikt nie wiedział, ale na pewno coś musiało się zgadzać, patrząc na reakcje samego syna właściciela tego przybytku. A to warto było tylko potwierdzić kilkoma dodatkowymi akcjami...
Na razie skupił się na skrzyni, która ociekała krwią i chciał tylko dowiedzieć się, czy jego przypuszczenia były właściwe. Znajdowało się tam ciało właściciela zakładów? A może ktoś zupełnie inny? Czego dotyczyła ta rozmowa pomiędzy mężczyzną a kobietą, która jakby się wyłączyła? Miał to gdzieś doszedł do jakiś wniosków i chciał je po prostu w tym momencie samodzielnie potwierdzić. Kiedy sięgnął do skrzyni, mężczyzna złapał go za poły płaszcza i wrogo szarpnął do tyłu, bez skutku. -Powiedziałem, żebyś wypierdalał w podskokach, Śmieciu.- w jego oczach również zauważył wrogość, ale i strach. Czyżby nikt miał nie zobaczyć co się tam znajdowało? Kobieta stała nadal w miejscu, jakby wyłączona, wzrok miała pusty. Umarła na stojąco?