Czerwony Smok - Restauracja

[Heiwa]

Opis: Restauracja Czerwony Smok znajduję się w jednej z bogatszych dzielnic Shigashi no Kibu. Czerwony smok znajduję się przy jednej z ulic, nie bywa ona zbyt ruchliwa, można by nawet rzec, że jest to bardziej eksluzywna restauracja. Restauracja ta cieszy się dobrą opinią zarówno gości jak i osób spoza Shigashi no Kibu, ponieważ sława Czerwonego Smoka dociera również do pozostałych prowincji. Miejsce to to ogromny budynek, trochę nie przypominający restaurację ponieważ posiada dwa piętra. Wejście do budynku to niewielkie schodki, otoczone różne maści ozdobami takimi jak lampiony, posągi z podobizną smoka a także dekoracyjne bramy. Wchodząc do środka można zobaczyć ogromną sale jadalną, gdzie przyjmowani są goście, podzielona jest ona na dwa sektory. Jednym z nich jest ogromna jadalnia, ze stołami oraz barem drugim zaś są niewielkie pokoiki zasuwane na zasłony gdzie można doznać chwilę prywatności, całość łączy ogromny bar a zanim jest kuchnia oraz zaplecze. Zaraz przy wejściu znajdują się schody które prowadzą na samą górę. Prawdopodobnie znajdują się tam kwatery mieszkalne pracowników a także właściciela restauracji. Miejsce to cieszy się uznaniem wielu ludzi, więc można spotkać tu naprawdę wiele różnych osobistości pochodzących z kupieckiego miasta.

[Heiwa]

„Żelazny Bank zawsze odbiera swoje długi"
Yami & Mei - Misja rangi C - 17/X

Postanowiliście ruszyć do Czerwonego Smoka wraz w towarzystwie Rei'a, od którego ewidentnie po dłuższym kontakcie i przebywaniu z tą osobą, można było wyczuć woń alkoholu. Czy był pod wpływem? Było to niezwykle prawdopodobne lecz nie mogliście stwierdzić tego jednogłośnie ponieważ mężczyzna zachowywał się normalnie. Rei zatrzymał się na chwilę w momencie w którym Mei zaczęła do niego cokolwiek mówić, w drodze do Czerwonego Smoka.
- Chcesz to możesz zrezygnować w tej chwili. Zakładam że Twoje umiejętności nie są na tyle rozwinięte, nie potrafiłaś pomóc umierającemu ninja i ty chcesz nazywać siebie medykiem? Zapytał się, lecz nie oczekiwał zbytnio odpowiedzi od dziewczyny w niebieskich włosach, następnie spojrzał na waszą dwójkę i ponownie przemówił.
- A więc oboje zbytnio nie wiecie z czym macie do czynienia. Odpowiedział dość chłodno. Chcąc czy nie chcąc oczekiwaliście od Rei'a aby ten odpowiedział wam trochę o waszym zadaniu.
- Czerwony Smok, należał kiedyś do innej poważanej rodziny. Był ich dumą, lecz ona utraciła go na dobre aż do dziś. Oznajmił nie mówiąc zbytnio o szczegółach, ale Yami jako członek rodziny kupieckiej mógł się domyślać o czym mowa, szczególnie że Mei wypowiedziała dwa istotne słowa.
- Naszym zadaniem będzie odebrać pewną książkę. Ukryta ona jest w Czerwonym Smoku i nie jest to zwykła książka kucharska. Skwintował dość krótko urywając rozmowę w kluczowym momencie, ale dostarczył wam całkiem sporo informacji. - Nie będzie to grzeczna zabawa. Dodał uśmiechając się pod nosem.

[Mei]

Szłam sobie dalej, myśląc, co takiego przyniesie nam los. Przewidywałam, że możemy się zmierzyć z kilkoma osobami poziomu Reia, Yamiego, bądź mnie samej, co z kolei sprawiło, iż zaczęłam się zastanawiać, co przydatnego mam przy sobie. Po wcześniejszym incydencie zostało mi raptem kilka bandaży, nożyczki, którymi chciałam pozabijać ochroniarzy i kilka ostrzejszych skalpeli. Do tego miałam w torebce parę typowych zabawek ninja, poza tym... Chyba nic przydatnego.
Tradycyjnie zlustrowałam czarnowłosego, gdy tylko ten wypowiedział się odnośnie swoich zdolności oraz planu, jaki posiadał dla pozostałej dwójki. O ile dobrze zrozumiałam, miałam odwrócić uwagę potencjalnych przeciwników, przy okazji nie ginąc oraz dając wystarczająco sporo czasu, by chłopak odzyskał przedmiot. Całkiem sprytnie, gdyby nie fakt, iż wcale a wcale nie wiedzieliśmy jak to miejsce wygląda oraz ile osób mamy zabawić. Jeśli wiatry będą nam sprzyjać, to jeszcze przed dojściem na miejsce, dowiemy się troszkę ważniejszych informacji. Póki co, nasz śmierdzący procentami towarzysz nie wypowiedział ani jednego cennego słowa. Historyjkę mógł równie dobrze zachować dla siebie, zaś oszczerstwa nie wypowiedzieć w ogóle. Doprowadził mnie tylko do tego, iż do reszty straciłam strzępy dobrego humoru.
- Opowiedz nam o tym, jak wygląda sam lokal. Ile ma pomieszczeń, jakie posiada wyposażenie. Również ewentualne tajne przejścia oraz miejsca, gdzie możnaby się ukryć. Dobrze by też było, gdybyś nam zdradził, gdzie mniej więcej się znajduje ów cenna książka oraz z jaką siłą przyjdzie się nam mierzyć.
Powiedziałam spokojnie, nie pokazując swojego zdenerwowania czy też wrogiego nastawienia względem mężczyzny. Nie było powodu, żeby się z nim kłócić, czy też rzucać obelgami na prawo i lewo. Bowiem facet mógł się jeszcze na coś przydać, chociażby w formie informatora. Co do reszty, to nie wiele się po nim spodziewałam. Kochaś dużo mielił ozorem, wywyższał się oraz szydził z innych, co równie dobrze mogło oznaczać, iż będzie conajwyżej żywą tarczą, niż godnym partnerem.
Jeśli zaś chodzi o moje chwalenie się odnośnie umiejętności, to postanowiłam w tej sprawie nie zabierać głosu. Przynajmniej alkoholik nie zasłużył na odsłonięcie rąbka spódnicy, dlatego też postanowiłam na nie zabieranie głosu w tej sprawie. Jedynie rzuciłam w stronę chłopaka - Spróbuję zająć wesołą gromadkę, najdłużej jak tylko się da. Jednakże, będziesz musiał się pospieszyć, przy takiej niewiadomej wolałabym byś szybko wykonał zadanie i dołączył do nas by całkowicie wyeliminować zagrożenie. Dasz radę to zrobić? - kończąc, zadając jedno pytanie.

  Ukryty tekst

[Yami]

Czyli jeśli dobrze rozumiem a i co można wyciągnąć logiką zieloni podrąbali czerwonym karczmę a teraz ci ją na powrót przywłaszczają. Teraz trzeba odebrać coś co znajdowało się w odebranej przez prawowitych właścicieli karczmę. Chyba zaczyna kręcić mi się w głowie.
Podczas rozmów, które nastąpiły między niebieskowłosą a alkoholikiem lowelasem padły już najważniejsze pytania. Widocznie tyle mam szczęścia w tej całej sytuacji. Zaczęły mnie zastanawiać słowa dziewczyny. Wyczułem w nich nutę agresji, znaczy jej wyrażenie "zajmowania się" dotyczyły walnej walki. Musiałem ich zbyć z tego pomysłu. Naszym zadaniem jest nie zrobienie rozróby w miejscu, w którym mogą być cywile.
- Tylko mówiąc "zajmij się" masz na myśli skupienie uwagi rozmową. Prawda? Tak jak mówiłem jeśli będę wiedział gdzie jest książka wystarczy, że się przekradnę i ją im sprzątnę. Nawet nie będą wiedzieć co się stało. Tak właściwie to główny mój cel.
Już teraz chodziłem po mieście jako jeden z przechodniów. Teraz tylko czekać aż wejdą do karczmy, zaczną działać a ja myk i czmychnę.

[Heiwa]

„Żelazny Bank zawsze odbiera swoje długi"
Yami & Mei - Misja rangi C - 30/X

Prowadziliście między sobą dyskusję która miała dotyczyć wejścia do Czerwonego Smoka. Mężczyzna ponownie się zatrzymał aby uzgodnić z wami pewne fakty, ponieważ ponownie oboje nie wiedzieliście z czym możecie się mierzyć.
- Zadajesz bardzo istotne pytania, młoda dziewczyno. Lecz nie mam możliwości udzielenia Ci na nie odpowiedzi ponieważ sam i nie znam. Napad na Czerwonego Smoka był nie spodziewany, więc o liczebności wroga nie jestem w stanie Ci powiedzieć. Czerwony smok to ogromny budynek składający się z ogromnej sali oraz kilku mniejszych pokoików. Górnego piętra a także ogromnego zaplecza. Dla bezpieczeństwa, zostało utworzone kilka kryjówek w których przechowywane są dość cenne informację. Nie mam zielonego pojęcia w której z nich aktualnie znajduję się książka którą chcemy odzyskać. Odpowiedział wam dość poważnym tonem ponieważ było to zgodne z prawdą.
- Wasza dwójka nie jest znana nikomu. Będzie to wasza pierwsza wizyta w Czerwonym Smoku więc jest to dla was dość duży plus. Niestety ja jestem osobą która nie będzie w stanie wejść do Czerwonego Smoka ot tak ponieważ od razu zdradzę swe zamiary i wybuchnie draka. Jeśli w lokal jest otwarty to powinna w nim znajdować się służba która będzie wam w stanie odpowiedzieć na kilka informacji. Żadne z nich nie zna dokładnej lokalizacji książki, lecz będzie mogła wam nie co opowiedzieć o przeciwniku. Mogą być to niezwykle cenne informacje. Odpowiedział wyjaśniając co nieco. Chcąc czy nie chcąc w restauracji może znajdować się cała masa cywili którzy mogą zostać poszkodowani przez fakt, jakichkolwiek zamieszek.
- Działajcie z głową. Przenieście spryt nad przemoc. Odpowiedział mężczyzna co łączyło się z dewizą którą reprezentowała sobą mafijna rodzina. Zatrzymując się na chwilę młodzieniec wyciągnął z kieszeni pewną chustę o kolorze zielonym. Podobną którą miał mężczyzna który zmarł przed Zamtuzem. Następnie wręczył Yami'emu hustę okraszoną następującymi słowami.
- Na początku warto rozejrzeć się po ludziach, w momencie w którym będziesz pewien że masz przyjemność z sojusznikiem a nie wrogiem, pokaż mu tą chustę, będzie wiedział o co tak naprawdę chodzi. Było to dość ryzykowne ponieważ szansę na trafienie kogoś kto pochodzi właśnie z odpowiedniej rodziny były 50/50.
- A teraz najważniejsze, więc skupicie się ponieważ nie mam zamiaru dwa razy powtarzać. W głosie mężczyzny pojawił się dość poważny ton. Miał on za zadanie zdradzić wam miejsce w którym będziecie mogli poszukiwać książki.
- A więc słuchajcie. Czerwony Smok należał do innej poważnej rodziny. Na zapleczu znajduję się tajne przejście, dzięki któremu można uciec z restauracji w dość bezpieczny sposób. Po przejęciu restauracji zostały utworzone 4 kryjówki w których co jakiś czas umieszczano najważniejsze rzeczy dotyczące właśnie działalności Czerwonego Smoka. Jeśli cokolwiek znajdziecie to pod żadnym pozorem nie otwierajcie tego ! Następne mężczyzna wziął wdech i postanowił zdradzić wam miejsce w którym znajdują się kryjówki.
- Dwie z nich znajdują się na górnym piętrze. Ja się nimi zajmę ponieważ nie będę mógł wejść do Restauracji od strony frontu. Dwie pozostałe zostawiam wam. W Czerwonym smoku znajdują się niewielkie pokoiki w których można spędzić czas w dość prywatnych warunkach. Można przywołać je do niewielkich pokoików takich jak w Zamtuzie. W skrajnym pokoiku na lewo znajduję się obraz z gejszą. Poniżej obrazu znajdują się drewniane kafelki, pod nimi znajduję się skrytka. Wyjaśnił lokalizację jednej a następnie postanowił przejść do kolejnej. Druga lokalizacja była trochę bardziej skomplikowana ponieważ znajdowała się na zapleczu. - Druga kryjówka znajduję się na terenie zaplecza, a dokładniej kuchni. W kuchni znajdziecie całą masą różnej maści półek. Na jednej z nich stoi jadeitowy smok. Pułka ta ma drugie dno, tam również może znajdować się poszukiwana przez was książka. Znaliście dwie lokalizację w którym prawdopodobnie znajdowała się poszukiwana przez was książka. Niby prosta sprawa coraz mocniej zaczynała się komplikować.
- Jeśli macie jakieś pytania to zadawajcie je teraz ponieważ później będziecie musieli liczyć tylko na siebie i improwizować. Odpowiedział czekając jakieś 50 metrów przed lokalem. Mogliście zobaczyć że lokal był otwarty. A więc restauracja była czynna.

[Yami]

Wysłuchałem bardzo długiego wykładu dotyczącego wszystkich ukrytych przejść i innych skrytek. Mężczyzna który dobrał się do głosu nieźle się rozgadał najpewniej za sprawą alkoholu, który było od niego czuć. Co ciekawe mówił dość czysto i wyraźnie. Musiał mieć dobrą tolerancję na alkohol skoro był w stanie uzyskać takie rezultaty. Nie mniej jednak wiedzieliśmy już co musimy zrobić oraz gdzie szukać. Przekazana chustka również wskazywała, że wśród pracowników knajpy również można było natrafić na członków zielonych, inaczej sama chustka nie mogła być dostatecznym dowodem zamiarów osoby jej posiadającej. Trzeba będzie jednak upewnić się że rozmawia się ze starym pracownikiem.
- Chyba wiem jak do tego podejść. Powodzenia.
Powiedziałem idąc w kierunku karczmy/zajazdu/restauracji. Widząc Mei zwróciłem się w jej stronę, aby przedstawić szybko mój pomysł, który chciałem wprowadzić w życie. Jest banalny w prostocie a i może się udać. Przynajmniej miałem taką nadzieję. Jeśli nie wyjdzie... nic się nie stanie, nie zostanę zdemaskowany a chyba to się liczyło. Jeśli się uda wówczas będę mieć dostęp do większej ilości informacji oraz możliwe, że jakiegoś wsparcia w inwigilacji.
- Po prostu tam wejdę i coś zamówię. Potem będę udawał, że coś mi nie smakuje i zapytać się co się stało ze starym kucharzem, skoro jakość jedzenia będzie gorsza. Wiemy co się z nim stało więc będę potem mógł zapytać kto ze starej załogi pozostał. Wtedy będę mógł pokazać chustę i tyle w temacie. Jeśli się nie uda... to zwyczajnie wyjdę i pomyślę nad czymś innym.
Plan prosty. Jeśli wszystko się uda to poproszę mężczyznę by spróbował otworzyć okno na tyłach restauracji bym mógł wejść bez większych problemów. Wiedząc też jak wygląda będę mógł się w niego zamienić, Henge takie proste a takie przydatne. Nie powinno być problemów, że pracownik znajduje się w spiżarce czy w kuchni a nim ktoś się połapie, że jest dwóch... No cóż mnie już nie będzie. Nikt mnie nie będzie widział ani słyszał a mości ja od długiego czasu będzie pił ciepłą herbatę pod swoim domem.

[Mei]

Czy miałam pokojowe zamiary wobec jedzących w karczmie ludzi? Wielu z nich pewnie było niewinnych, część mogła współpracować z wrogiem, a co za tym szło? Możliwe, iż w krytycznym momencie stanę przed wyborem, czy eksterminować wszystkie jednostki, czy tylko wybrane. A zatem, odpowiadając na postawione na początku pytanie, miałam pokojowe zamiary, do czasu, aż ludzie nie będą na tyle głupi, by stawać nam na drodze.
Bez chwili zastanowienia, otworzyłam szeroko usta. Miałam zamiar znowu zapytać o kolejną rzecz, lecz nowe, ważniejsze informacje, sprawiły, iż zamknęłam usta. Spojrzałam po Reiu, wsłuchując się w jego słowa i wtedy zrozumiałam, co tak naprawdę powinnam zrobić. Co więcej, upatrzona rola polegała głównie na zajęciu dobrego miejsca, ewentualnie wmieszaniu się w tłum ludzi. Jednakże.... to co sobie upatrzyłam, tak jak kij miało dwa końce. Dlatego też musiałam szczególnie uważać na to co robię oraz mówię, wszakże będziemy na terenie tych, których trzeba przechytrzyć.
- Za nim zdradzę swoją strategię, chciałabym się najpierw dowiedzieć, po czym mogę poznać, czy ktoś jest zły, czy dobry. Nie rozumiem także symboliki zielonego koloru. Zakładam, iż wiecie ciut więcej ode mnie albo rozmawiacie jakimś szyfrem, którego nie mogę złamać - powiedziałam z lekkim zamyśleniem, ciągle próbując rozwikłać tę dziwną zagadkę - Również, nie będziemy mieli jak się ze sobą komunikować. Gdyby któreś z nas wpadło w tarapaty, dwie pozostałe osoby, nie będą o tym wiedzieć. Dlatego, za nim tam wejdziemy musimy ustalić jakiś znak, sygnał, coś dzięki czemu szybko udamy się do tej osoby z pomocą.
Sama już od jakiegoś czasu próbowałam wymyślić, co byłoby najskuteczniejsze do wykorzystania. Mogłam jako gość lokalu krzyknąć uniwersalne, wpasowujące się w sytuację słowo, lecz czy nie byłoby lepiej, gdybym po prostu coś wyczarowała? Całkiem możliwe, iż przy moich umiejętnościach nie będą to króliczki z kapelusza, lecz też miałam swoje asy w rękawie. Mimo to postawiłam na jedną z prostszych, którą kiedyś udało mi się usłyszeć na ulicy.
- Gdy poczuje się zagrożona, krzyknę słowo ,,hentai" - i zamilkłam, czekając na ich reakcję, a jednocześnie będąc dumna z tak błyskotliwego pomysłu. Przy wielu okolicznościach białogłowe zwykły wykrzykiwać to słowo do mężczyzn, jednocześnie dłońmi, zakrywając piersi. Prosta sytuacja, powodująca rumieńce oraz przerażenie tłumu. Choć nie ukrywam, iż do tej pory nie udało mi się poznać pobudek, jakimi się kierowały.
Jednkaże, za nim zamknęłam się na dobre, miałam do przekazania jeszcze jedną rzecz. W końcu, chłopak postanowił podzielić się z nami swoim planem. Ciekawe jednak, czy to na co wpadłam, miało taką samą szansę na powodzenie jak myślałam, że mialo?
- No to ja wejdę do lokalu jako klientka, która chcę się udać do prywatnego pokoiku. Interesuje mnie ten skrajny, najbardziej po lewo, gdzie już po zamknięciu oraz zostaniu obsłużonym bedę mogła sprawdzić, co skrywa się pod kafelkami. Spróbuje to zrobić szybko oraz ostrożnie, lecz w nagłym wypadku, nie omieszkam improwizować. Moim zdaniem odnośnie personelu oraz potencjalnych przeciwników i tak mamy za mało informacji, więc tak czy siak musimy być elastyczni. Chyba, że w tej chwili możesz nam opisać najbardziej znanych kelnerów lub kucharzy.
I tyle. Po udzieleniu wszelkich informacji, mogliśmy tak naprawdę zająć swoje pozycje oraz wejść do środka, chyba, że za nim tam wstąpimy.... Znajdzie się kolejny powód, by nie wejść do środka.

[Heiwa]

„Żelazny Bank zawsze odbiera swoje długi"
Yami & Mei - Misja rangi C - 30/X

Musieliście podjąć jakieś działania, na szczęście Mei udało się zdobyć informację zanim Rei wyruszył zbadać górne piętro, lecz zbytnio nie będzie zadowolona z informacji które udało Ci się uzyskać. - Nie interesuj się sprawami które Cię przerastają. Twój towarzysz raczej rozumie to tu się dzieje, więc trzymaj się blisko niego. Następnie Rei rozpłynął się gdzieś w tłumie ludzi. Mieliście współpracować razem a wychodziło na to że rozdzielicie się aby zwiększyć efektywność swoich działań. Zgodnie z oczekiwaniami zwiększało to efektywność waszych działań ale narażało was również na dodatkowy presję, ponieważ ciężko będzie współpracować kiedy nie wiesz co tak naprawdę dzieje się z Twoim towarzyszem. Na całe szczęście Twój towarzysz wiedział mniej więcej co tutaj się święci. Niestety na kolejne pytanie Rei nie mógł udzielić ci odpowiedzi ponieważ wyruszył przed jego zadaniem. Nie pozostało wam nic innego jak zacząć realizować swój plan zgodnie z założeniami. Więc po prostu trzeba było uznać, że wchodzicie do karczmy. W samej restauracji dziś wyjątkowo nie było zbyt wiele ludzi. Można było zobaczyć, że coś tu się stało. Karczma była otwarta lecz część służby zajmowała się sprzątaniem, tak to będzie dobre określenie czym się zajmowali. Więc mieliście potwierdzenie że przejęcie karczmy nastąpiło i było dość brutalne. Sam Rei nie miał pojęcia czego możecie spodziewać się w środku. Według waszych planów postanowiliście się nie pojawiać razem więc weszliście jeden po drugim, chcąc uniknąć rozpoznania zaraz po wcześniejszych ustaleniach.

Yami:
Postanowiłeś ruszyć jako pierwszy, pod postacią Henge nikt nie powinien Cię rozpoznać.. Chyba że zamieniłeś się w kogoś kto jest tutaj stałym bywalcem. Możliwość że podmieniłeś się w taką osobę wynosiła bardzo mały procent, choć z drugiej strony nawet największemu szczęściarzowi może przydarzyć się pech prawda? Na Twoje szczęście wchodząc do restauracji nikt Cię nie rozpoznał. Wszedłeś zamawiając danie. W spokoju i w ciszy mogłeś podziwiać całą restaurację. Przyglądać się gościom oraz swojej partnerce, interesów oczywiście. Czy Twój fart był na tyle duży że nie musiałeś nawet wykonać swojego planu aby przekonać się kto jest kim? Naprawdę? Kelner przyniósł Ci danie, ale zapomniał o jakimś napoju. Idąc drugi raz przewrócił się rozbijając szklane naczynie. To co mogłeś zauważyć to podobną, zieloną Chustę zawiązaną na ręku. Szybko schował ją pod rękaw a następnie pobiegł po kolejny dzban napoju..

Mei:
Twoje zadanie było nieco utrudnione ponieważ w momencie w którym weszłaś do restauracji, przed Tobą stał pewien straszy mężczyzna. Życzył on sobie właśnie pokoik do którego chciałaś się udać, a więc trzeba było jakoś dogadać się z mężczyzną bądź spróbować go przekonać aby ten zmienił pokój. Na razie pozostawiam to Twej intencji Twórczej.

[Yami]

Tak więc szedłem w kierunku "Czerwonego Smoka". Obejrzałem się za sobą by dostrzec jak Mei zaskoczona spogląda w stronę pijanego, który nagle oddalił się aby rozpocząć swoją część wykonawczą. Swoją drogą coś czuję, że zbadanie górnych części restauracji będzie znacznie łatwiejsze niż tych dolnych. Czyż przypadkiem nie będzie tam mniej ludzi i dużo łatwiej będzie dokonać inwigilacji? A tak to lepiej dać młodym trudniejsze zadanie bo jak coś spartolą no to ich wina nie moja. Wyśmienity ruch. Chyba podetnę sobie żyły kunaiem i zawinę się w koc aby myśleli, że śpię. Nie będę musiał już więcej cierpieć. Westchnąłem głęboko. To będzie jak cholera boleć... chyba sobie jednak odpuszczę.
Kiedy mężczyzna zniknął a Mei zaczęła mi towarzyszyć kiwnąłem tylko głową twierdząco. Inną kwestią jest to, że plan sam w sobie już był raczej... mało pewny i czuję, że usłyszę "hentai" szybciej niż mi się wydaje. Mam tylko nadzieję, że na spokojnie zdążę odzyskać książkę z kuchni bo gdzie jak nie tam powinna się znajdować zawierająca ta z przepisami kulinarnymi.
- Ja coś czuję, że dam sobie radę sam. Powodzenia.

Wkroczyłem do środka. Widocznie była niezła rozróba bo część pracujących zajmowała się sprzątaniem całego bałaganu. Widocznie przejęcie było rzeczywiście siłowe. Nic dziwnego że mężczyzna zginął przed drzwiami. Szkoda człowieka ale co ja mogę w tej kwestii zrobić? Płakać? Teraz to powinienem myśleć głównie o tym aby przeżyć to wszystko. Zasiadłem w wolnej ławie i poczekałem aż ktoś do mnie zawitał. Poprosiłem o posiłek z którego znany jest lokal i jasne piwo. Trochę czekałem. Wręcz zdziwiłem się kiedy posiłek przyszedł przed moim piwem. Zwróciłem mężczyźnie uwagę i sam zacząłem jeść. Nie było złe. Powiedziałbym, że było dobre. Nic dziwnego, że knajpa cieszyła się popularnością. Kiedy więc tak jedząc dostrzegłem jak mężczyzna idzie z piwem chciałem zadać mu pytanie o kucharza ale trochę sytuacja się zmieniła kiedy ten potknął się i wylał moje piwo. Naprawdę? Tyle dobrze, że nie na mnie i nie muszę teraz się wycierać z trunku. Ba może to i by nawet Henge zdjęło... wtedy raczej wesoło by nie było.
Oparłem łokieć o stół i tą samą ręką oparłem się o podbródek, znaczy łokieć na stole a dłoń pod podbródkiem, i patrzyłem jak mości kelner zaczął sprzątać swój bałagan. Wtedy dostrzegłem zieloną chustę, którą schował równie szybko co pojawiła się na wierzchu. Świetnie, nie muszę zdawać się aż tak mocno na ślepy trop. Kiedy tak więc mężczyzna podszedł do mnie i podał piwo rzuciłem w jego stronę:
- Przepraszam ale nie ma poprzedniego kucharza? Mam wrażenie że czegoś brakuje... ciężko określić mi co...
Zacząłem drapać się po prawym udzie. W kieszeni miałem zieloną chustę podaną mi przez Reia. Tym dziwnym ruchem chciałem zwrócić uwagę mężczyzny a kiedy dostrzegłem, że źrenice zaczęły kierować się ku dołowi, wyciągnąłem na krótki fragment kawałek zielonej chustki, daj do zrozumienia, że należę do "drużyny". Choć tak naprawdę do niej nie należałem... i w sumie to należeć nie chciałem. Ugh czemu życie mnie tak kara?
- Swoją drogą przyjaciel miał zostawić tutaj dla mnie książkę. Może coś Pan wie na ten temat? Pomoże mi Pan?
Wszystkie informacje i naturalny dryft rozmowy zachowany aby nie powodować podejrzeń.

[Mei]

Jak dawno mnie tu nie było kappa

Możesz sobie podciąć żyły kunaiem, lecz czy wtedy wykonasz zadanie, które Ci powierzono. Fakt, uciekniesz od niego, ale też zostawisz mnie na pastwę losu, gdy przyszłam tutaj by Ci pomóc. Weź się w garść, sprostaj wyzwaniom i miejmy to za sobą. Najpewniej tak myślałabym, gdybym mogła wejść do głowy czarnowłosego. Jednakże skoro nie było mi to dane, to może by tak zająć się sobą, a nie myśleniem o zupełnie nieistotnych sprawach?
Weszłam, więc do lokalu, po drodze rozglądając się po jedzących strawę klientach. Było dziwnie spokojnie jak na miejsce, które zostało siłą odebrane poprzedniemu właścicielowi. Nikt się nie kłócił, było gwarnie, aczkolwiek spora część obsługi zajmowała się sprzątaniem lokalu. Nie do końca można było to nazwać wyzyskiem, co prawdopodobnie chciał nam zasugerować MG. W końcu, widziałam wiele miejsc, gdzie spora część personelu zajmowała się doprowadzeniem pomieszczeń do stanu względnego porządku. A warto dodać, iż w karczmach ludzie wlewali w siebie dużą ilość procentów, co często powodowało burdy, a także odpowiadało za późniejsze tłuczenie się naczyń.
Po chwili obserwacji, przeniosłam wzrok przed siebie, gdzie ujrzałam młodego, lecz strasznego mężczyznę. Wysoki o ciemnych włosach oraz upiornych szkarłatnych oczach, mógł uchodzić za bisha wyjętego z magazynu dla nastolatek. Moje ślepia ukazały go natomiast w znacznie gorszym świetle, gdyż przystojne rysy wydawały się dziwnie upiorne oraz ostre. Wydawało mi się, iż ów człowieczek nie jest stąd ze względu na niespotykaną urodę, ale co ja tam mogłam wiedzieć. Przecież sama pochodziłam z zupełnie innego obszaru.
- Przepraszam, ale czy mogłabym zająć ten pokoik zamiast Pana? Moja mama niedługo przyjdzie, a zawsze zajmuje to lokum z moją siostrą. Przede wszystkim ze względu na klimat oraz obraz, którego kobiecina jest fanką. Poza tym... - tu spojrzałam na niego proszącym wzrokiem, podobnym do tego, który zrobił niegdyś Kot w butach - To taka nasza babska tradycja, której w końcu miałam być częścią, dlatego zależy mi na tym. Powiedziałam gładko, bez zająknięcia się, lecz z widocznym stresem i obawą, że facet mi najzwyczajniej odmówi. Co więcej, naprawdę się martwiłam z powodu możliwej przeszkody. W efekcie, nic nie mogłam poradzić, iż przez wczucie się w swoją nową rolę, nerwowo wyginałam palce oraz przygryzałam delikatnie dolną wargę. Dodam tylko, że drugi gest czasami wychodził mi tak jakbym próbowała kogoś uwieść, ale tym razem wydawało mi się, że robię to tak, jakbym denerwowała się przyszłym jazgotem matki, która miała się nigdy nie pojawić.
Odruchowo spojrzałam w dół, czekając na werdykt. Moje ciało mimowolnie drżało, gdy kątem oka sprawdzałam, kto wchodził do lokalu. Drzwi się otworzyły raz, drugi, trzeci, lecz wciąż progu nie przekroczyła bohaterka mojej opowieści. Tym samym pokazywałam gościowi swoją ulgę, a jednocześnie obawę przed tym, co się zaraz mogło zadziać.

[Chise]

Misja C
36/53 (45 postów standardowej misji C dwuosobowej + 8 postów sprzed dołączenia Mei, samego Yamiego)

YAMI


Kelner, i tak już zdenerwowany wcześniejszym wypadkiem, spojrzał lekko zirytowany na kolejnego jak mu się zdawało upierdliwego klienta, który zamierza narzekać na jedzenie. Owszem, nie było takie dobre, ale przecież poprzedni kucharz wleciał, a następnego musieli szukać w pośpiechu! No ileż można tego słuchać. Wysilił się jednak i uśmiechnął, nieco krzywo, ale zawsze.
- Niestety, nie ma poprzedniego kucharza, przykro nam. Mogę przekazać uwagi jego następcy, a w ramach rekompensaty mogę zaoferować darmową czarkę sake - wyrecytował zgrabną formułkę, wyklepaną i oklepaną jak tylko się da. Dopiero po tym zauważył chustkę pokazaną przez Yamiego. Wzrokiem gdzieś uciekł w bok, jakby sprawdzał czy nikt za blisko nie stoi.
Podszedł szybko o krok bliżej, wyciągając z fartucha notatnik i udając, że coś zapisuje, jakieś zamówienie.
- Nie jestem pewien gdzie jest ta książka - powiedział cicho, starając się zachowywać naturalnie, nie był to jednak urodzony aktor - On jednak lubi mieć ją pod ręką.. Raczej nie ukrył jej daleko od siebie - wyjaśnił, skreślając co napisał. Mający lepszy widok chłopak wiedział, że ktoś zza lady ich obserwuje, jakaś młoda dziewczyna z ciemnoblond włosami do ramion.
- Wiesz o czym mówię, prawda? - zapytał nieco niepewnie, patrząc na niego. Jeśli to możliwe, był jeszcze bardziej zestresowany niż na początku, ale wpadł chyba na jakiś pomysł. Oczy mu błysnęły.
- Właściwie.. To mam pomysł jak cię wkręcić - powiedział podekscytowany - Szukamy teraz kadry, w tym pomywaczy i kelnerów.. Mogę cię zaproponować - wydawał się taki szczęśliwy ze swojego sprytu.. O bogowie, aż żal było to burzyć.


MEI

Mężczyzna spojrzał na dziewczynę znudzonym wzrokiem. Przy czerwonych oczach dało to szczególny efekt zblazowania, jakby wszystko było mu jedno.. Ale czy było? Widać był jednak jakiś błysk zainteresowania kiedy tak obczaił ją dokładniej wzrokiem. Nietypowa, niemal egzotyczna w tym rejonie uroda Mei mogła przyciągać uwagę różnych ludzi, a ona miała do niego sprawę. Uśmiechnął się do niej delikatnie, a mentalnie aż strzelił karkiem i palcami, przygotowując się do ataku na swoją zwierzynę..
Albo po prostu chciał się rozerwać z tego stanu znudzenia. Spojrzał na nią z góry, podchodząc o pół kroku w jej stronę, zmniejszając dystans. Czy zachowanie dziewczyny, które mogło być odczytywane jako prowokujące, mogło być dla niego zachętą? Z pewnością niektórzy mogliby tak uznać.
- To zależy - odezwał się, przechylając lekko głowę w bok, wciąż z tym lekkim, enigmatycznym uśmiechem na ustach - A czy dostanę coś w zamian? Ja również bardzo.. - jego wzrok zjechał na przygryzioną kusząco wargę dziewczyny - Bardzo lubię ten pokój. Ten ważny, tradycyjny pokój - dodał powoli, wyciągając dłoń w stronę wolnego pasemka włosów przy twarzy, posuwistym ruchem przesuwając go wzdłuż jej twarzy, aż włożył go za jej za ucho i odsunął się lekko. Nie nalegał na to jednak, jeśli dziewczyna się odsunęła, zaprotestowała, odstąpił spokojnie.
Co właściwie mogła mu ofiarować? Jak na razie to widocznie jedynym jego zainteresowaniem była.. Ona sama. Na ile było to jednak warte wykonania misji, nawet jeśli była ona częściowo ostatnią wolą mężczyzny, którego nie zdołała ocalić?

[Yami]

Pierwszy kontakt z osobą należącą do Ekibyou udało się nawiązać. Chłopak nie był jednak najlepszy w ukrywaniu informacji czy sprawnym jej przekazywaniu. Wszak sam bezpośrednio odwołał się do książki oraz wykonywał podejrzane ruchy co mogłoby przykuć czyjąś uwagę. Jak to się mówi, należało zachować pełną uwagę przy podejmowaniu decyzji. Podniosłem rękę tak jakbym chciał coś przekazać kelnerowi, pod tym względem jakąś uwagę np. dotyczącą dania sam jawnie przecież o to zapytałem pozwoliłem sobie jednak na powiedzenie czegoś zupełnie innego.
- Nie ma takiej potrzeby. Zawsze możesz zrobić sobie przerwę. Otworzyć okno na tyłach. Zamienić się miejscami za jakieś 5 do 7 minut. Gdyby się pytali możesz powiedzieć, że zapytałem o pracę dla bratanicy aby poznała czym jest zarabianie na chleb. A i bym zapomniał polecam użycia odrobiny czosnku. Mimo, że ma mocny zapach bardzo dobrze wzbogaca aromat mięsa. Ale to może osobista preferencja.
Uśmiechnąłem się lekko w jego stronę i wróciłem do konsumpcji dania. Wówczas również dostrzegłem spojrzenie kobiety. Nie umknąłem przed jej wzrokiem. Uśmiechnąłem się w jej kierunku i kiwnąłem nieznacznie głową. Wyraz szacunku. Uciekanie przed czyimś wzrokiem może jedynie zwrócić na siebie większą uwagę a to nie było wskazane.
Pytanie czemu odmówiłem kelnerowi z jego pomysłem. Przychodzi do karczmy człowiek, który zamawia danie, które przecież do tańszych nie należą. Jak więc ktoś kto sobie na coś takiego pozwala pójdzie nagle do wycierania naczyń aby mieć na chleb. Chleb nie mięso. To byłoby tym bardziej podejrzane. Teraz wystarczyło zjeść, opuścić karczmę i udać się na jej tyły mając nadzieję, że wszystko się jakoś ułoży. Przynajmniej będę wtedy bliżej kuchni a tym samym swego celu.

[Mei]

Uśmiech - tyle wystarczyło, bym była w stanie uwierzyć, że da się z facetem dogadać, lecz czy na pewno? Wystarczyło przecież tak niewiele, by ludzie byli skłonni ustąpić, ale to się chyba nie tyczyło tego jegomościa. Przerażający w swej istocie, patrzył na mnie jak na jakieś trofeum, coś co można zdobyć i posiąść. Nie chciałam tego, przez co musiałam jakoś zareagować. Coś powiedzieć, coś mu przekazać, ale gdy się nagle zbliżył do mnie, nie ruszyłam się. Podniosłam jedynie głowę do góry, by z lekko rozchylonymi ustami, obserwować jego poczynania. Prawdopodobnie gdybym była do tego zdolna, zarumieniłabym się. Niestety, nie było mi to dane przez możnaby rzec swoją ,,egzotyczność".
- Dlaczego jest on dla Pana taki ważny? - zciszając ton, powiedziałam swoje pytanie spokojnie - Czy może powinnam spytać, iż jego cena wzrosła w pańskich oczach przez moją prośbę? - dopowiedziałam po chwili, próbując w pełni zrozumieć aktualny stan rzeczy.
Ewidentnie insynuował mi coś, czego nie byłam zdolna pojąć swoją głową. Co więcej, domyślałam się, iż gdybym na moim miejscu był Rei lub Yami, to na pewno wiedzieliby, o co chodzi ciemnowłosemu. Niefortunnie się złożyło, że trafiłam na przeszkodę, która przynjamniej dla mnie była trudna. Zwłaszcza przy tak słabej znajomości mowy ciała.
- Poza tym, myślę, że matka nie będzie z tego powodu zadowolona. Dla niej to miejsce ma zupełnie inne znaczenie, niż dla Pana. To świątynia spokoju, miejsce pełne rodzinnych wspomnień... - tłumaczyłam powoli, aż do momentu, w którym delikatnie się uśmiechnęłam. Wtedy postanowiłam nieco zmienić swą taktykę - Czego Pan pragnie poza alkoholem i dobrą strawą? A może... postawię Panu posiłek i procentowy napój, a za to będę mogła przejąć owy pokoik. Co Pan na taki układ?
Musiałam negocjować, odwrócić jakoś uwagę od własnej osoby na rzecz wypełnienia misji. Bo w końcu gdybym weszła tam z nim, wtedy nie tylko byłabym zdana na niego, lecz i także musiałabym zajrzeć do skrytki. A kiedy miałabym to zrobić, gdy on ciągle byłby obok, wpatrzony najprawdopodobniej w moje lica. Bądź gorzej, spróbowałby znowu mnie dotknąć, uniemożliwiając ruch w jedną oraz drugą stronę. Czy wtedy... Nie przypominałoby to makabrycznego tańca, w której owieczka błaga o wolność? Gdzie wyżej wymienionym zwierzęciem... byłam ja sama? Czy może myliłam się, fantazując o rzeczach, które tak naprawdę... Nie miałyby miejsca.

[Chise]

Misja C
39/53


YAMI:

Mężczyzna odsapnął i kiwnął głową, zgadzając się na plan młodego kupca. W końcu to on będzie ryzykował, nie zamierzał wciskać swojego pomysłu na siłę. A Yami sam zauważył, że nie był to plan idealny by klient się dopytywał o pracę dla siebie, zwłaszcza, że lokal nie był taki byle jaki, a raczej ładny i elegancki. Dlatego pomysł z zakradaniem się był znacznie lepszy i obarczony mniejszym ryzykiem. Mężczyzna schował do kieszeni notatniczek i odszedł w stronę lady, blondynka tam stojąca go zaczepiła i o coś zapytała, na co ten wzruszył ramionami i odpowiedział coś krótko i chyba niegrzecznie, bo ta zmarszczyła brwi, ale puściła go, a ten znikł w kuchni. Mimo wszystko kobieta obserwowała Yamiego dyskretnie przez jakiś czas, rozglądając się też po reszcie karczmy. Kiwnęła mu głową powoli, ostrożnie, ale z czasem chyba nieco się tym znudziła, bo usiadła na jakimś wysokim stołku i zajęła się czytaniem jakiegoś sporego pliku dokumentów, coś notując sobie w zeszycie obok. Widocznie próbowała ogarnąć funkcjonowanie restauracji, ta w końcu musiała działać płynnie bez wzgledu na wszystko, przecięcia, walki i inne takie.
W odpowiednim czasie zjadł, kelner przyniósł mu rachunek i puścił oczko, zostawiają go obok chłopaka aby go opłacił i wyszedł.
Dalej droga była prosta. Nie było trudności w zajściu na tył budynku, przy którym aktualnie nikt się nie kręcił. Nie był to czas dostaw czy sprzątania by był tu ruch.. Dlatego plan miał szansę się udać. Musiał chwilę odczekać, po czym zauważył jak drzwi się uchylają. Najpierw zobaczył samą głowę, po czym resztę ciała swojego pokazał kelner, zauważając Yamiego, a może dokładniej jego henge.
- To. Mam ci oddać swoje ubrania czy macie jakieś swoje sztuczki? - zapytał niepewne, porównując wzrokiem ich rozmiary. Na szczęście znając sztuczki shinobich nie było to potrzebne.
Teraz pozostało wejść, natomiast kelner się skitrał gdzieś w kącie, niepotrzebny. Wejście do zaplecza było dość wąskie, w środku zastawione było pudłami, pełnymi towaru, jedzenia, produktów.. W przodu widział przejście do kuchni, w której kręciło się kilka osób, które na razie się jednak nie interesowały zapleczem. Miał więc jak na razie możliwość działać.

MEI

- Być może - powiedział, wzruszając lekko ramionami. Czy to było ważne? Czy gdyby pokój był dla niego ważny, czy to to zmieniłoby jej postępowanie? Niebyt to możliwe, ale bardziej prawdopodobne było, że po prostu był przekorny i nie chciał jej ustąpić aby coś osiągnąć. Co dokładnie? Tego jeszcze nie powiedział.
- Mam dość pieniędzy by sobie kupić co potrzebuje, inaczej bym się tu nie zjawiał - może nie wyśmiał, ale nie zamierzał ustępować i dać się zbyć. Dał jej jeszcze moment na złożenie innej propozycji, ale koniec końców wzruszył ramionami.
- Nie masz mnie czym przekonać, mała niebieskowłosa. A jak nie masz kart aby kogoś ograć, musisz pogodzić się z przegraną - rzucił, po czym podrzucił klucze w ręce i uśmiechnął się trochę krzywo - Do zobaczenia, malutka. Pozdrów mamusię - dodał jeszcze, zanim zaczął kierować się w lewo, w stronę ostatniego pokoju. Dziewczyna chyba przegapiła jedną, bardzo dobrą okazję by się tam dostać.. Chyba, że miała jeszcze inny pomysł. Na razie mężczyzna się oddalał, lekko pogwizdując pod nosem melodię, która nawet wydała się jej znajoma.

[Yami]

Kiedy mężczyzna odszedł kontynuowałem swój posiłek. Potem sobie jednak uświadomiłem, że w sumie nie przewidziałem czy uda mi się samemu zdążyć. Wszak muszę to wszystko jeszcze zjeść oraz zapłacić, a to zabierze mi więcej czasu. Na moje szczęście kiedy skończyłem jeść o dziwo kelner sam się zjawił aby odebrać należność. Westchnąłem cicho z ulgą i z sakiewki wyjąłem kilka monet. Położyłem na stół o pięć więcej niż było zaznaczone w rachunku. Wiadomo napiwek musi być inaczej krzywo będą patrzeć, a i biorąc pod uwagę pomoc mężczyzny chyba się należało. To i tak były tylko grosze.
Podniosłem się ostatecznie z krzesła, pożegnałem się, krótkim "do widzenia" i wyszedłem frontowymi drzwiami.
Kiedy tylko opuściłem kanjpę poczułem się strasznie zmęczony. W to całe udawanie musiałem włożyć strasznie dużo siły. Dzień zaczął mi się strasznie dłużyć. Najpierw to całe zamieszanie z mężczyzną który padł mi pod domem. Potem zaczął kasłać krwią i zmarł przed zamtuzem i jeszcze teraz to wszystko. Musiałem szukać sposobu aby dostać się do szuflady z książką. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że przecież nie tylko zieloni są w karczmie inaczej byłoby dosyć łatwo. Tak jednak nie jest nigdy.
Przeszedłem na tyły karczmy spokojnym krokiem. Kiedy już znalazłem się na jej tyłam mogłem wejść boczna uliczkę. Nie zrobiłem tego od razu. Ziewnąłem przeciągle i podrapałem się po głowie. Dopiero kiedy drzwi zaskrzypiały zwróciłem się w tamtą stronę, a kiedy ujrzałem głowę zacząłem iść w stronę kelnera.
- Nie ma potrzeby. Powiedz mi tylko szybko. Kto z kucharzy jest od nas oraz czy pytali po co poszedłeś na zaplecze. No i swoje imię. Jeśli ktoś mnie, czy raczej ciebie zawoła lepiej abym zareagował.
W międzyczasie złożyłem pieczęć i zamieniłem się w idealną kopię osoby, stojącej naprzeciw, czyli kelnera. Kucharze nie powinni mieć żadnych podejrzeń. Kelner wyszedł kelner wraca. Pytanie teraz jak dostać się do szuflady. Rzucić bombą dymną? Po co wtedy wszystkie te klocki. Jak to było. Wejść i wyjść niezauważonym? Tylko jak odwrócić uwagę kucharzy na dostatecznie długo? Chyba mam pomysł. Nie jest może wyśmienity ale lepszy taki niż żaden. Na pewno odrobina szybkości i percepcji a szczęścia to już w ogóle się przyda. Wystarczyło podejść i odsunąć szufladę a potem... Potem wszystko się okaże.

  Ukryty tekst