Czerwony Smok - Restauracja

[Souei]

Czyli rzeczywiście coś było na rzeczy, a jego obecność tutaj nieprzypadkowa. Souei nie musiał długo czekać, bo już razem z jego zamówieniem, przez kelnerkę przyszło wezwanie na "zaplecze". Oczywiście, w takiej sytuacji nie ociągał się ani chwili. Nie zwracał już uwagi na dziewczynę, która przyniosła wiadomość, więc nawet nie podziękował jej za fatygę. Zostawił swój napitek na stoliku, wstał i udał się najpierw na koniec sali, a następnie nawet dalej, gdzie wstęp mieli tylko nieliczni. Był to również jego pierwszy raz za tajemniczymi drzwiami, lecz nie odczuwał tremy ani strachu. Znał swoją wartość i wiedział na co go stać, zamierzał być po prostu taki jak zwykle, bo to przecież doprowadziło go do tego miejsca. Po co więc zmieniać coś, co działa? Zdawał sobie jednak sprawę z tego, że tym razem forma przekazania kolejnego zlecenia będzie nietypowa. Zazwyczaj wszystko odbywało się po prostu na sali restauracji, czasem w wydzielonych zakątkach lokalu, gdzie ważniejsi członkowie Rodziny lubili odciąć się od Łusek. Teraz natomiast Souei miał poczucie, że nie jest już w knajpie, lecz w siedzibie Akiyamy, a to było coś nowego.
Pomieszczenie, do którego trafił, zaskoczyło go doborem znamienitych gości. Nie musiał znać wszystkich, ale znajome mu twarze wskazywały na to, że znajduje się tu jedynie mafijna śmietanka, która chyba... czekała na niego? Matsuda od samego progu poczuł bowiem, że wzrok zebranych spoczywa na nim. Nie wyglądał typowo, to fakt, ale znaleźliby się więksi dziwacy. Czy więc jego sława w kręgach półświatka go wyprzedzała? Nigdy na to nie liczył, ale wyglądało na to, że przy okazji wykonywania kolejnych zleceń, dorobił się również jakiejś reputacji. Zaakceptował to i starał się zachowywać naturalnie. Usiadł więc posłusznie na wskazanym miejscu, które wyznaczyła mu Głowa. Właśnie... ona też tu była. Tym razem nie spotykali się w cztery oczy, bo spotkanie to wyglądało bardziej na zebranie.
- Dziękuję. - Odpowiedział na obie pochwały jednym słowem. Nie musiał dodawać niczego od siebie, ale poczuł tą satysfakcję z dobrze wykonanej pracy, gdy został doceniony przy wszystkich. Może nie zależeć ci na sławie i rozgłosie, ale takie momenty zawsze są przyjemne.
Wtedy zabrał głos jeden z Kłów, zwracając uwagę wszystkich, w tym Pazura, na swoją osobę. Przenosząc na niego wzrok, Souei rozglądnął się przy okazji, czy przy stole zasiada również jego Kieł, jednak nie zamierzał robić nic więcej, gdyby go zobaczył. Skupił się na słuchaniu mężczyzny, który pokrótce nakreślił mu sytuację. Czyli Smok w końcu chce zapolować na Tygrysa? Matsudę bardzo zainteresował ten temat. Zawsze zabijał cele, które wyznaczył mu ktoś inny i nie miał z tym problemu, natomiast zwalczanie wrogich Rodzin traktował jako rzecz ważniejszą od innych zleceń. Dlatego zaangażowanie go w zamach na Tentorę widział jako wyraz zaufania i docenienia jako Rzeźnika. Pazur nie odpowiedział na zachętę w postaci awansu na Kła, bo nie widział sensu w wyjaśnianiu w tym momencie, że go to nie interesuje. Przyjął wszystko co usłyszał do wiadomości i nawet gdyby chciał coś odpowiedzieć, głos ponownie zabrała Hibiki. Tym razem już nieco konkretniej.
- Rozumiem, że macie sposób na wyciągnięcie informacji z trupa? Potrzebujecie jej głowy? - Zapytał, potwierdzając tym samym swoją gotowość. Głęboko w rzyci miał szepty i posapywanie narzekaczy, według których nie powinno go tu być. Nie zwracał na to uwagi, bo gdyby miał ich uciszać, to pewnie zrobiłby to po swojemu, czyli na wieki. Nie chciał jednak od razu dać się poznać od tej strony. Spokój i opanowanie od zawsze były jego wizytówką, więc również teraz skupił się przede wszystkim na omawianiu zadania.
- Coś o niej wiadomo? Przynajmniej to, gdzie można ją znaleźć? - Warto było zapytać o szczegóły, bo o tych ważniejszych pomagierach Ryuichiego może mieli zebrane jakieś informacje? Jeśli wiedzieli więc coś, co mogłoby mu pomóc, Souei również chciał to wiedzieć.

[Tetsurō]

"Zagrożony Gatunek"

Misja S - Souei
Jesień, Rok 393 kalendarza forumowego


kolejka: 2 / 21+

W Matsudzie było coś, co wielu by doceniło, ale jeszcze większa grupa osób nienawidzi. Ten spokój, który potrafi zachować w każdej, nawet najdziwniejszej sytuacji. Nie ważne czy jest to zebranie śmietanki towarzyskiej, czy morderstwo rodziców na oczach dziecka. Nic nie potrafiło go złamać. Czyżby nie było nic, nic na całym świecie co poruszyłoby go w nawet najmniejszym stopniu? Nawet jeśli kazano by mu przyrządzić potrawkę z Hoyta to zrobiłby to bez zawahania? W każdym razie, nasz bohater przyjął podziękowania a później przeszedł do konkretów, tak jak na profesjonalistę przystało. Widać było, że nie jest to jakiś młokos, nie zadaje zbędnych pytań a jedynie te, które są potrzebne dla całej sprawy, dopytuje tylko o konkrety.
-Niestety, jak z każdym kto znajduje się blisko szczytu rodziny, ciężko o jakiegokolwiek świadka, który powiedziałby coś więcej o jej umiejętnościach. Jest niebezpieczna, to na pewno. Wiemy, że operuje w północnej części Shigashi i na terenach poza nim. Jest ciężko uchwytna, dobrze się ukrywa i cały czas przemieszcza. Jednakże doszły nas słuchy, że niedługo będzie można ją znaleźć. W posiadłości na północy od miasta organizowany jest niewielki bal dla bogatych obywateli. Będzie tam sporo znanych person, głównie Tygrysy i ich przyjaciele. Wiemy, że Interesy Ekibyo ma tam właśnie reprezentować Chuki Orinoko. Nie jest to najdogodniejsza okazja, jednakże najlepsza jaką mamy. - Mężczyzna w ciemnych okularach przedstawił część planu, co jakiś czas zerkając na różnych zebranych i uciszając ich swoim wzrokiem. Intrygujące, że mimo wspólnego interesu, jakim jest przyszłość rodziny Akiyama, tak wiele było podziałów i ludzi, którzy chcieli sobie wchodzić w drogę. Tak jakby każdy grał do swojej bramki a tylko osobowość wielkiej smoczycy i jej najbardziej oddani ludzie spajali to w całość.
- Będziesz musiał zinfiltrować jakoś tę posiadłość, dostać się na bal, odnaleźć Orinoko i ją usadzić na trochę. Towarzyszyć ci będzie kobieta z klanu Yamanaka. Wiemy, że miałeś styczność z ich umiejętnościami, więc zakładamy, że się dogadacie. Będziesz musiał unieszkodliwić cel na na tyle długo, żeby ona swoimi umiejętnościami mogła przejrzeć jej umysł. Kiedy już zdobędziecie wszystko, możesz ją zabić. A nawet musisz. Tylko bądź kreatywny w tej kwestii. Tygrysy od dawna nam przeszkadzają, pora coś z tym zrobić. Zostaw im wiadomość, niech wiedzą, że zadarli ze Smokami. - informacja o jawnym wypowiedzeniu Ekibyo szybko rozeszła się między pozostałymi członkami mafii. Na twarzach wielu widac było niezadowolenie, zapewne to oni oczekiwali tego zaszczytu zadania pierwszego ciosu. Niektórzy byli tak niezadowoleni, ze zaczęli o tym wspominać na głos.
- Nie zgadzam się! Taki podrost ma przekazywać naszą wiadomość? Jeśli to jest decyzja całej rodziny, to takiego zaszczytu powinien dostąpić ktoś, kto na niego zasłużył latami pracy! - odezwał się średniego wzrostu, szczupły mężczyzna odziany w zwiewne szaty, zapewne pochodzące z pustyni. Przez ich prześwitujący materiał było widać, że ma na sobie wytatuowanego wielkiego smoka przechodzącego przez cały tors.
- No właśnie! To ja powinien tego dokonać! - odezwał się kolejny. Członkowie Akiyamy, podobnie jak reprezentujący ich smok, byli bardzo dumni. Teraz właśnie dawali upust swojej frustracji i dumie, którą pielęgnowali od wstąpienia w szeregi organizacji. Atmosfera narastała i zapowiadało się, że zaraz dojdzie do rękoczynów. Czemu ta grupa nie potrafiła ze sobą rozmawiać?
- Dość! - jedno głośne słowo z ust przywódczyni wystarczyło, aby sala zamarła. Wstała ona z krzesła i spojrzała w stronę mężczyzny z pustyni, który pierwszy zabrał głos. Ci co bystrzejsi obserwatorzy mogli dostrzec, że po jego skroni zaczęła ciec kropa, zapewne wynikająca ze stresu, bądź też strachu o własne życie.
- To była moja decyzja, aby Matsuda Souei przekazał tę wiadomość. Jeśli komuś z was się nie podoba, to może ze mną o tym porozmawiać w moim gabinecie, chyba, że wolicie, żebym wyjaśniła wam to inaczej... - przez chwilę ta dumna kobieta całkowicie zmieniła oblicze. Tylko szaleniec nie bałby się jej postawy i tonu. Aura, jaką roztaczała w koło siebie mogłaby zabić. Jak mówiłem, to głównie ona spaja tę rodzinę, nikt nie odważy się jej przeciwstawić. Kiedy tylko zabrała głos, wszystkie niesnaski odeszły w niepamięć a buntownicy z niezadowoleniem wrócili na swoje krzesła. Hibiki także usiadła i chwyciła za stojącą przed nią szklankę z drinkiem, który zaczęła sobie popijać, co jakiś czas elektryzując swoim spojrzeniem tych, którym nie podobała się jej decyzja.
- Za około godzinę do Czerwonego Smoka przybędzie Yamanaka Ayako, to jest kobieta, z którą będziesz pracować. Ona przedstawi Ci więcej szczegółów. W tym czasie przemyśl co potrzebujesz. Masz pełne wsparcie rodziny w przygotowaniach, postaramy się zdobyć wszystko, co będzie Ci potrzebne. Bal odbywa się za trzy dni, więc czasu nie ma dużo, ale nasze możliwości też nie są małe. Jeżeli nie masz więcej pytań, jesteś wolny. - odezwał się Kieł, spoglądając na Souei'a. Poczekał chwilę, czy przypadkiem nie chce zapytać o coś jeszcze, a następnie odprowadził go wzrokiem. Nie był on jedyny, jeszcze przez chwilę podążała za nim swoim spojrzeniem Hibiki, choć szybko wróciła do karcenia swoich podwładnych. Zdecydowanie Souei nie chciał być teraz w ich skórze...

Sagakura Hibiki
Kieł w Okularach

[Souei]

Słuchał z największą uwagą, aby nie musiał prosić o powtarzanie czegoś po raz drugi. Na szczęście (albo i nieszczęście), nie było wiele informacji do zapamiętania. Imię i nazwisko celu było znane, natomiast poza tym kobieta była zagadką. Czyli wyglądało na to, że znowu czekała go zabawa w detektywa, jednak tym razem w środku jaskini lwa. Przynajmniej tyle dobrego, że tym razem nie będzie sam. Zazwyczaj pracował samotnie, ale skoro decyzja o przydzieleniu mu do pomocy innej dziewczyny już zapadła, Matsuda nie zamierzał jej podważać. Tym bardziej, że zdolności Yamanaki były przecież kluczowe dla całej operacji. Nie nastawiał się oczywiście na dużą pomoc w boju, ale kontrola umysłu była wyjątkowo przydatna w pracy szpiega. Być może to ona będzie mózgiem całej operacji, a Souei tylko mięśniakiem do bicia kogo trzeba? Pozostawał otwarty na każdą opcję uznając, że tak łatwiej będzie mu się dopasować do okoliczności i podjąć współpracę.
Miał co prawda jeszcze garść swoich pytań i wątpliwości, ale zanim otworzył usta aby je zadać, jakiś krzyk oburzenia z sali uprzedził go. Matsuda był zaskoczony tym wybuchem pretensji i przez chwilę spojrzał nawet na tego krzykacza, który bez żadnego respektu podważał decyzję Głowy w jej obecności. Pazur czekał tylko, kiedy szybka i bolesna kara zamknie mu usta, ale zamiast tego dołączył do niego drugi głos. Dopiero wtedy Hibiki uciszyła ich osobiście. Souei nie brał w tej sprzeczce udziału, chociaż dotyczyła go bezpośrednio. Jak miał odpowiedzieć? Najchętniej wstałby i zmiażdżyłby obie głowy o blat stołu, przy którym wszyscy siedzieli, ale nie miał takiej szansy. Zrobiłby to jednak na jedno skinienie głowy Głowy. Gdy jednak już wszystko ucichło i mogli wrócić do pierwotnego tematu, Matsuda nie powstrzymał się od pytań, które nasunęły mu się parę chwil temu.
- Nie można tego zrobić po balu? Nie uda jej się oddalić niepostrzeżenie, gdy już ją namierzymy. Wtedy będziemy mieli największe szanse powodzenia i nie będziemy musieli nawet wchodzić do środka. - Spytał, patrząc jednak na Hibiki, zamiast na Kła, który wcześniej referował mu całe zadanie. Gdy usłyszał odpowiedź, jakakolwiek by ona nie była, mógł w sumie zbierać się już do odejścia.
- Jeśli się wam uda, możecie zebrać informacje na temat tego jak wygląda ta Orinoko, albo po czym można ją poznać. - I jeśli jednak polecenie było takie, aby wszystko załatwić na imprezie, wówczas pozostała jeszcze jedna kwestia do rozważenia.
- I na pewno nie wejdziemy tam na ładne oczy. Potrzebne nam będzie jakieś zaproszenie albo fucha w obsłudze, bo skradanie się uważam za kiepski pomysł. - Na pewno nie na takim wysokim szczeblu, gdzie zatrudnienie dobrego ochroniarza z odpowiednimi umiejętnościami do wykrywania nieproszonych gości, wcale nie obciąża tak bardzo budżetu. Dlatego trzeba było się postarać, aby Souei był jednak gościem proszonym, jeśli ma szukać kogoś wśród tłumu.
Gdy już rozwiano wszystkie jego wątpliwości, skinął głową Sagakurze i wyszedł z pomieszczenia bez słów pożegnania do reszty. Skoro nie potrzebowali go już więcej, zamierzał zgodnie z poleceniem poczekać na Ayako w głównej sali Czerwonego Smoka.

[Tetsurō]

"Zagrożony Gatunek"

Misja S - Souei
Jesień, Rok 393 kalendarza forumowego


kolejka: 3 / 21+

Smoczyca rządziła silną ręką. Wszyscy wiedzieli co robiła z buntownikami, nawet jeśli byli tak wysoko postawieni jak jej bezpośredni podwładni. Kara za takie przeciwstawienie się i niesubordynację na pewno nastąpi, choć jeszcze nie wiadomo jaka będzie. Wieli zakładało śmierć, jednakże niektórzy liczyli, że może jednak przywódczyni okaże łaskę. No ale to były już sprawy drugoplanowe, przynajmniej jeśli chodzi o naszą przygodę. Souei skierował swoje pytania do Hibiki, więc mimo tego, że to ktoś inny wprowadzał go w szczegóły misji, ta postanowiła odpowiedzieć samodzielnie. W końcu raz na jakiś czas musiała przypomnieć niedowiarkom, że to ona tutaj włada a wszyscy inni pracują dla niej.
- Na tym balu będzie dużo ważnych osobistości, ludzi, którzy jawnie, bądź też mniej, wspierają Ekibyo. Jeżeli uderzymy na takim wydarzeniu, pokażemy, że są słabsi niż to się wydaje. To powinno zmusić wielu ich współpracowników do przemyślenia po czyjej stronie stają. - wyjaśniła założenia całego planu. Mimo tego, że zapewne utrudniało to misje, efekt będzie dużo lepszy, dużo bardziej przysłuży się rodzinie, a to właśnie o to chodziło.
-Dodatkowo, nie jesteśmy pewni kiedy i w jaki sposób będzie się ona chciała wydostać z posiadłości, lepiej to zrobić jak będzie w naszym zasięgu. Kolejna okazja może nie nadarzyć się tak szybko. - widać było, że luki informacyjne nie podobały się wielkiej smoczycy, w końcu dużo od nich zależało. Wierzyła ona jednakże w umiejętności swojego podwładnego oraz to, że sobie poradzi. Nie z takich opresji wychodził, umiał improwizować, umiał zabijać, więc to był idealny kandydat do tego zadania.
- Zobaczymy co da się zrobić. Ustal plan z Ayako, ona wie z kim się kontaktować w różnych takich sprawach. To zadanie jest zadaniem najwyższej wagi, więc przekierujemy wszystkie nasze zasoby, aby udało się je wykonać. - Wtrącił się tajemniczy kieł, który wyjaśnił resztę szczegółów. Zdawało się, że to on zajmuje się wieloma sprawami organizacyjnymi, gdyż miał szeroką wiedzę na różne tematy. Hibiki jedynie przytaknęła, potwierdzając słowa swojego podwładnego.
Nasz bohater dowiedział się wszystkiego co potrzebował, więc w spokoju mógł wyjść i poczekać na dołączenie do niego jego towarzyszki. Nie znał jej, więc mógł się spodziewać, że to ona go odnajdzie. No i tak też się stało. Po około dwóch godzinach usłyszał on tajemniczy głos w swojej głowie.
- Souei-san, przepraszam bardzo za spóźnienie, musiałam załatwić jeszcze kilka spraw. Mam nadzieję, że nie nudziłeś się czekając. - chwilę później do stolika naszego bohatera dosiadła się mająca około dwudziestu pięciu lat długowłosa blondynka. Przez chwilę przyglądała się naszemu bohaterowi, jednakże nie trwało to bardzo długo. W końcu odezwała się, choć tym razem już nie w głowie Matsudy.
Jestem Ayako, jak się możesz domyślać. Próbowałam jeszcze znaleźć coś ciekawego, zanim się z tobą spotkam, tak, żeby mieć już jakieś konkrety, jednakże się nie udało. Pozwoliłam też sobie trochę spojrzeć w twoje akta i mam kilka pomysłów jak możemy wykorzystać twoje niecodzienne umiejętności. - uśmiechnęła się i spojrzała Matsudzie w oczy. Nie wyglądała na spiętą, czyżby to nie był pierwszy raz, kiedy planuje zamach na kogoś tak ważnego?
- Zanim jednak zacznę opowiadać o swoim planie, chciałabym usłyszeć czy ty masz jakieś pomysły, coś co mogłabym uwzględnić w planie, czy może coś na miejscu będzie nam potrzebne i takie tam. - dziewczyna sięgnęła do swojej torby przy biodrze i wyciągnęła z niej glinianą butelkę, z której czegoś się napiła, a następnie wróciła do słuchania tego, co miał do powiedzenia nasz bohater. Po jej spojrzeniu widać było, że mimo rozluźnienia, dosyć dokładnie słuchała i układała już jakieś kolejne plany w swojej głowie. Zdawało się, że jest z niej szpieg doskonały, tylko w takim razie dlaczego w tej robocie był potrzebny Souei? Zapewne zaraz się dowiemy...

Sagakura Hibiki
Kieł w Okularach
Yamanaka Ayako

Ayako

[Souei]

Czekanie nie było uciążliwe. W Czerwonym Smoku Souei czuł się swobodnie i prawie jak u siebie, więc nie denerwował się małym spóźnieniem nowej partnerki i cierpliwie poczekał tyle, ile było trzeba. Nie rozmyślał jeszcze intensywnie nad swoim zadaniem, choć na pierwszy rzut oka było ono bardzo trudne do wykonania. Zabójstwo na wrogim terenie, gdzie pewnie będzie roić się członków Ekibyo będzie wymagało nie tylko siły fizycznej, ale również dobrego planu. Planu, którego Souei nie był w stanie wymyślić mając tylko strzępki informacji. Trudno było wpaść na cokolwiek tuż po spotkaniu z Kłami i Głową, bo Matsuda nie wiedział nawet, czy uda im się dostać na to całe przyjęcie. Nie wiedział jeszcze nawet jak wygląda jego cel i czy będzie w ogóle do niego jakikolwiek dostęp. Może będzie musiał wyrżnąć sobie drogę do kolejnej ofiary? Nie wydawało mu się, aby Hibiki chciała, aby to zlecenie okazało się krwawą łaźnią. Pewnie również dlatego przydzieliła mu do pomocy Yamanakę, która oprócz oczywistych atutów w wyciąganiu informacji od wroga, mogła mu pomóc w infiltracji wspomnianej imprezy.
Ayako na szczęście okazała się taka, na jaką miał nadzieję Pazur. Nie wspominając już o jej przecudnej urodzie, od razu przeszła do konkretów, zaczynając już w jego głowie zanim mogli się zobaczyć. Nie bardzo mu się to spodobało, ale nie narzekał głośno. Był w stanie to tolerować, jeśli jej zalety przyćmią takie przywary.
- Hmmm..., czyli mam swoją teczkę? - Zaświtało mu w głowie, bo w sumie bardzo go to zainteresowało. Fakt, że Akiyama prowadzi jakąś kartotekę swoich żołnierzy, w której figuruje również Souei sprawiło, że Matsuda przez chwilę skupił się na tylko tym, kto może mieć jeszcze dostęp do danych o nim. Bardzo to było dla niego niewygodne, jednak póki co musiał porzucić rozmyślania na ten temat, bo na tapecie mieli przecież inne sprawy.
- Mój pomysł jest taki, że ty gadasz, a ja zabijam. - Odpowiedział krótko na jej pytanie. Małomówny Souei nie był typem, który bryluje w towarzystwie, więc całą tą część planu, gdy zdobywają sobie sympatię gości na przyjęciu aby dotrzeć do Orinoko, wolał zostawić Ayako. W zamian za to, w sytuacji zagrożenia to on będzie grał pierwsze skrzypce, bo zakładał, że Yamanaka jest jednak od niego słabsza i mniej uzdolniona bojowo. I dobrze, nie musiała być wielką wojowniczką, a Matsuda nawet wolałby, gdyby uzupełniała jego słabości, zamiast konkurować z nim na jakimś polu.
- Możemy omówić to tutaj, albo u mnie w Fugu, na osobności. - Knajpa była w tej chwili zamknięta i pusta, dlatego zaproponował jej przeniesienie się w bardziej ustronne miejsce, niż zatłoczona restauracja. Niektóre rzeczy nie były przeznaczona dla uszu zwykłych Łusek, ale Pazur nie miał zamiaru ciągnąć jej do siebie na siłę.

[Tetsurō]

Z/T

[BeeBee-Hachi]

Z powodu ostatnich Wydarzeń lokal został zrównany z ziemią.