Czerwony Smok - Restauracja

[Souei]

Po powrocie do Shigashi nie czekał nawet jednego dnia. Gdy tylko upewnił się osobiście, że Fugu podczas jego nieobecności pozostało w nienaruszonym stanie, postanowił nie zwlekać z powiadomieniem Głowy o swoim powrocie oraz pomyślnie wykonanym zleceniu. Nie przypuścił jednak szturmu na Czerwonego Smoka w biały dzień, bo nie spodziewał się zastać tam Hibiki przed wieczorem. Ogarnął więc siebie i swój przybytek aby zabić czas w oczekiwaniu na odpowiednią porę i dopiero gdy na zewnątrz poszarzało, wyruszył na spotkanie. Nie zapowiadał się wcześniej, licząc na łut szczęścia i dobry humor Sagakury, jednakże kluczowe było to, czy jego główna zwierzchniczka w ogóle pojawi się w restauracji tej nocy.
Po wejściu, tak jak zwykle, Souei z nikim nie ucinał sobie przyjaznej pogawędki. Bez zatrzymywania się obok pionków przy drzwiach czy tuż za nimi, przebrnął między stolikami i ludźmi krzątającymi się obok nich. Szukał wzrokiem znajomej twarzy któregoś z goryli, których czasem widział u jej boku. Być może nie było to gwarantem obecności samej Smoczycy, ale było chociaż od kogo zacząć. Matsuda skierował swe kroki do tego samego prywatnego zakątka restauracji, w którym odbyli ze sobą rozmowę tuż przed turniejem, jeszcze w obecności Ichirou. Miał nadzieję zastać tam odpowiednich ludzi, a gdy wypatrzy kogoś takiego, zaanonsować swoje przybycie przez takiego właśnie pośrednika. Liczył na to, że nie przeszkodzi jej w niczym ważnym (że w ogóle jej nie przeszkodzi!) i będzie mógł przynajmniej zdać relację z tego, czego udało mu się dokonać na gościnnych występach w Kotei.

[Jawa]

Po powrocie do Shigashi no Kibu, Souei w pierwszej kolejności poszedł sprawdzić czy jego knajpka nie odczuła jego nieobecności. Kiedy pozbył się już obaw o Fugu, mógł on zająć się swoimi sprawami w oczekiwaniu na odpowiednią porę aby udać się na spotkanie ze swoją przełożoną.
Kiedy niebo wreszcie zaczęło przyjmować pomarańczową a później szarą barwę, Pazur opuścił swoje lokum i skierował się do restauracji w której liczył na spotkanie kobiety. Wybór Czerwonego Smoka wydawał się jak najbardziej słuszny, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt że tam również odbyła się rozmowa podczas której Matsuda dostał zlecenie, którego wykonanie chciał zameldować. Przybytek tak jak zwykle cieszył się sporą popularnością i kręciło się tutaj sporo ludzi, zarówno klientów restauracji jak i obsługi lokalu. Tym co rzucało się w oczy osobom, które wiedziały czego szukać, był również fakt że w restauracji znajdowało się również sporo samych członków rodziny Akiyama. Kiedy tylko Souei wszedł do środka, podeszła do niego jedna z kelnerek i skłoniła się przed nim uprzejmie.
- Dobry wieczór, pański stolik jest już przygotowany, proszę za mną. - powiedziała młoda kobieta i poprowadziła mafiozę w kierunku jednego z bocznych pokoi. Zapukała ona kilkukrotnie we framugę obok przesuwanych drzwi a następnie je otworzyła wpuszczając Soueia do środka i zamykając je za nim. Tym co od razu uderzyło Matsudę był znany mu słodkawy zapach róż, jednak tym razem co dziwne, nie niósł on za sobą równie znajomego uczucia błogości.
- Ahh, Souei-kun. Słyszałam o twoim powrocie do Shigashi i nie mogłam się doczekać naszego spotkania. Usiądź proszę. - powiedziała Sagakura Hibiki popijając parującą herbatę z filiżanki i wskazując mężczyźnie miejsce przy stoliku naprzeciw niej.

[Souei]

W Shigashi czuł się jak w domu, bo był w domu. Turystyka zagraniczna nie była mu niezbędna do bycia szczęśliwym, bo na nieznanym terenie zawsze zachowywał się ostrożnie i nie pozwalał sobie na zbyt wiele swobody. W Fugu czy w Czerwonym Smoku mógł być nareszcie nieco bardziej wyluzowany. W znajomych twarzach nie widział zagrożenia, więc przemykając między stolikami nie oglądał się za siebie. To, że kelnerka wyszła mu naprzeciw odebrał jako miły gest, bo oszczędził dzięki niemu odrobinę czasu i energii. Miło było zostać przyjętym jak mile widziany gość, choć Matsuda nie miał złudzeń, że chodziło tu przede wszystkim o sprawy zawodowe. Miłe słówka i uprzejmości nie przeszkadzały mu, ale potrafił dostrzegać to, co było pod nimi ukryte, bo przeważnie coś było.
Skinął dziewczynie, gdy ta zagadnęła go i poprowadziła do wydzielonego pomieszczenia wewnątrz lokalu. Normalne było, że Smoczyca nie gościła się z innymi klientami, lecz była traktowana jak prawdziwa Bardzo Ważna Osoba. To pozwalało też na selekcję tych, którzy chcieli się do niej zbliżyć tak jak teraz Souei. On na szczęście był gościem spodziewanym, na co zresztą po cichu liczył. "Wiedzieć" to dla liderki mafijnej rodziny prawie to samo co "przeżyć". Dlatego Pazur nie był zaskoczony tym, że zaraz po wejściu został skierowany dokładnie tam gdzie chciał, zanim w ogóle wypowiedział słowo.
Posłusznie wślizgnął się do pokoju, w którym siedziała Hibiki. Jak zwykle otoczona przyjemnymi aromatami, które tym razem nie uderzały mu do głowy tak jak wcześniej. To dobrze - łatwiej będzie mu się skupić na tym, po co przyszedł. W odpowiedzi na zaproszenie, bez słowa przysiadł przed nią na wskazanym miejscu. Miał do niej duży szacunek przez samą pełnioną funkcję, choć do tej pory nie miał z nią zbyt wiele do czynienia. Trudno było więc ocenić czy jest kompetentna na podstawie osobistych doświadczeń. W tym względzie Souei polegał jeszcze bardziej na jej reputacji.
- Wróciłem dzisiaj. - Odparł na potwierdzenie jej słów, pomijając grzecznościowe wstępy. Był człowiekiem konkretnym, skupionym na celu i rezultacie.
- Wszystko załatwione. - Choć pod pojęciem "wszystko" znajdowała się tak naprawdę tylko jedna osoba. Ona była załatwiona, jednak Matsuda nie wiedział, czy mogą rozmawiać tutaj zupełnie swobodnie. Domyślał się, że tak, ale niech to ona zrzuci tą zasłonę.
- Proszę pytać, choć nie ma dużo do opowiadania. - Zachęcił ją, bo nie wiedział co konkretnie będzie ją interesowało. Sam turniej nie był niczym nadzwyczajnym, a robota okazała się całkiem standardowa. Nie chciał zanudzić jej szczegółami.

[Jawa]

Hibiki obserwowała uważnie Soueia przez cały czas odkąd wszedł on do pomieszczenia, jednakże jej wyraz twarzy, pomimo że wydawał się być raczej zadowolony to w dalszym ciągu pozostawiał dziwne odczucie tajemniczości i niepewności. Pokiwała delikatnie głową kiedy Souei potwierdził jej wykonanie zadania po czym upiła kolejny łyk herbaty.
- Owszem, doszły mnie słuchy odnośnie tragedii jaka miała miejsce w Kotei. Co mnie jednak najbardziej interesuje jest to jakie masz odczucia po walce z tamtym tygrysem. Z moich raportów wynikało że miał on niemalże perfekcyjną historię wykonanych zleceń i prawie nigdy nie miał na sobie choćby zadrapania po jej wykonaniu. - zapytała się z ciekawością kobieta, chcąc zrozumieć lepiej fenomen jakim musiał być dla niej oficer Ekibyo. - W Shigashi również sporo się działo podczas twojej nieobecności, udało nam się zająć parę lokali należących do Tygrysów i mocno podminować ich pozycję jako najsilniejszej rodziny. Z tego co wiem, Yoshida również działają coś w swoim zakresie, więc jeżeli dobrze pójdzie to nim się obejrzymy, Ekibyo będą błagać o litość albo schowają się głęboko w swoich norach. - rzekła Sagakura a jej oczy rozbłysły niebezpiecznym blaskiem.

[Souei]

Zaskoczyło go trochę, że Głowa jest zainteresowana jego opinią na temat Kazemariego. Być może rzeczywiście dokładny opis jego umiejętności nie był znany nikomu spoza Ekibyo i Hibiki chciała po prostu zaspokoić swoją ciekawość. Matsuda nie zamierzał jej tego utrudniać. Siedząc przed nią, jednak nie dotykając jeszcze herbatki zbierał przez chwilę myśli i ubierał je w słowa.
- Rzeczywiście mógł pochwalić się bardzo dużą, naturalną odpornością na ciosy. Do tego stosował nietypowe jutsu zmniejszające wagę i wysysające chakrę poprzez dotyk. Nie wiem czy była to jedna sztuczka, czy jakaś kombinacja... - Do tej pory Pazur nie spotkał się z takim sposobem walki i nie było dla niego oczywiste z czym właściwie miał do czynienia. Niestety, nie będzie już miał okazji dowiedzieć się tego u źródła, więc pozostały mu jedynie przypuszczenia, którymi dzielił się z Sagakurą.
- Był trudnym przeciwnikiem, zwłaszcza dla mnie. - Przyznał pokornie. Souei nigdy nie pysznił się wygraną, starając się wyciągać lekcję z każdego zlecenia. Zawsze można było zrobić coś lepiej, a do perfekcji dąży się aż do śmierci. Oczywiście odczuwał satysfakcję na wspomnienie o tym, jak miarowo i skutecznie udawało mu się przełamywać blok przeciwnika podczas walki, ale przypominało mu to też o tym, ile wysiłku musiał włożyć w każdy cios, aby osiągnąć ten efekt. Jeszcze wiele było przed nim. Nie usprawiedliwiał się tym, że Kazemari mógłby zostać nazwany naturalnym wrogiem wojowników jego pokroju. Trzeba umieć radzić sobie z każdym, zamiast szukać wymówek.
Po krótkiej relacji Pazura przyszedł czas na wątek własnego podwórka, a więc sytuacji, jaką Souei zastał po powrocie do domu. Wyglądało na to, że Hibiki ma powody do zadowolenia, ale podobnie jak Souei, nie wpadała w hurraoptymizm. Mafie podgryzały się co jakiś czas, niekiedy nawet znacząco, ale za ciosem można było podążyć tylko do pewnego momentu. Jeśli tym razem miałoby być inaczej, Głowa musiała mieć jakiś plan.
- Jakie będą kolejne kroki, jeśli wolno spytać? Co z Ichirou i Klepsydrą? - Plan zamachu na lidera Ekibyo był cały czas żywy i aktualny w jego umyśle. Wciąż pozostawało jednak wiele pytań o dogodny moment i lokalizację. Być może było jeszcze za wcześnie, ale Matsuda miał nadzieję, że czas pewnych rozstrzygnięć powoli się zbliża.
- Jeśli mógłbym się jakoś przydać, jestem do usług. - Jak zawsze zresztą i niby nie trzeba było potwierdzać tego oficjalnie. Pazur uznał jednak, że dobrze będzie jasno zgłosić swoją gotowość i to, że nie potrzebuje odpoczynku po wojażach za granicą.

[Jawa]

Sagakura Hibiki uważnie przysłuchiwała się słowom Soueia, unosząc nieznacznie brew kiedy ten wspomniał o umiejętnościach Tygrysa a następnie zmrużyła oczy kiedy przyznał że walka przysporzyła mu więcej problemów niż się tego spodziewał. Z pewnością nie cieszyły ją wieści że Ekibyo posiadało w zanadrzu tak silnych wojowników, jednakże pocieszającą wiadomością musiało dla niej być to że wspomniany mężczyzna był martwy.
- Cóż, chociaż wiemy że Ekibyo jednak ma, a przynajmniej miało parę asów w rękawie. Dobrze, bardzo dobrze. Cios za ciosem i będą co raz to słabsi. Kolejnych kroków jest wiele i znajdzie się również jedno zadanie dla ciebie, Souei-kun. Wszelkie szczegóły przekaże ci jedno z Oczu, które zajmuje się sprawą. Powinna niebawem zjawić się w Czerwonym Smoku, więc możesz zaczekać w lokalu na nią. - powiedziała Hibiki i już wydawała się niewerbalnie dać Soueiowi do zrozumienia że rozmowa już się skończyła, jednak po chwili jeszcze się zreflektowała i uniosła jeszcze raz wzrok na mężczyznę i uśmiechnęła się bardzo delikatnie. - Dobrze mieć cię z powrotem w Shigashi. - dodała na koniec po czym skinęła mu na pożegnanie i wzięła do ręki zwój na którym miała pewnie zapisane jakieś ważne infromacje.

[Souei]

Nie był grubą rybą w szeregach Rodziny. Może i miał całkiem pokaźną listę wyeliminowanych celów, ale ostatecznie wciąż znajdował na środkowym szczeblu mafijnej kariery. Nie zdziwiła go więc lakoniczna odpowiedź Hibiki. Chciał dowiedzieć się czegoś z czystej ciekawości, lecz Głowa nie był skora do dzielenia się szczegółami na temat dalszych losów rozpoczętej wojny przeciwko Ekibyo. Matsuda natomiast nie zamierzał naciskać, lecz grzecznie wrócił do szeregu, tam gdzie jego miejsce. Wystarczyła mu tylko informacja, że kolejna ofiara już czeka na odebranie życia, więc pozostanie zaangażowany w ten wątek. To był dla niego powód do zadowolenia, bo chociaż zawsze wystarczyło mu jedynie proste wskazanie palcem kolejnego celu, to tym razem był ciekawy dalszych losów zamachu na lidera wrogiej Rodziny.
Nie pozostało mu więc nic innego, jak grzecznie podziękować i zakończyć to spotkanie, ponieważ Sagakura nie kryła się z tym, że nie ma już nic więcej do powiedzenia. Pazur bez słowa wstał i odwrócił się w kierunku wyjścia. Herbatka pozostała nieruszona, ale może dzięki temu się nie zmarnuje. Zmierzał już w kierunku drzwi, gdy usłyszał za sobą ostatnią uwagę, może nawet pochwałę. Nie był przyzwyczajony do takich uprzejmości i nie zależało mu na nich. Zatrzymał się więc i spojrzał na nią ostatni raz przed wyjściem, a potem nareszcie opuścił pokój.
Nastrój szybko się zmienił po przejściu z powrotem do głównej sali. Z powietrza zniknął wspaniały aromat unoszący się wokół Głowy, a do uszu zaczął docierać gwar rozmów innych klientów. Po ciszy i spokoju w prywatnej sali Hibiki nie było już śladu. Tutaj właśnie Souei miał oczekiwać na szczegóły dotyczące kolejnego zlecenia, więc postanowił przynajmniej zamówić sobie coś do jedzenia, żeby umilić sobie czas. Proste curry powinno nadejść szybko i pozwolić nie myśleć mu już tego wieczora o kolacji. Po otrzymaniu zamówienia przy barze, Matsuda skierował się do jakiegoś wolnego stolika na uboczu sali, czekając na zapowiedziane Oko.

[Tetsurō]

"Córkoo Rybakaaaa!!"

Misja A dla Souei'ka

1 / 38

Lokal był zapełniony gośćmi. Mimo pory, jaka już zapadła, nikt nie planował odpuszczać swojej zabawy i korzystał z luksusów jakie oferowała ta restauracja. Każdy wiedział, że za odpowiednią cenę, wiele rzeczy jest tutaj możliwe, jednakże nie to jest obiektem naszej dzisiejszej opowieści. Także więc odpuśćmy sobie wszystkich tych pijanych lowelasów oraz osiłków oszukujących w karty, nawet w dystyngowanych, drogich lokalach tacy się przewijali. Skupmy się raczej na naszym dzisiejszym bohaterze, który właśnie zajadał się całkiem smacznym Curry. Porcja, którą mu zaserwowano, zapewne wystarczyła by na dwóch zmęczonych pracą mężczyzn, jednakże czym była dla strudzonego wędrówką Pazura. Musiał on dbać o siebie, gdyż czekało go kolejne, tajemnicze zadanie, które będzie wymagało od niego kolejnych, bardzo dużych pokładów energii, tak przynajmniej twierdziła jego szefowa, która zapowiedziała przybycie łącznika. Między słowami dało się wyczuć, że informatorem będzie kobieta, jednakże nie było tam wspomniane nic więcej, mógł to być ktokolwiek, więc nie było sensu na wypatrywanie kogokolwiek w tłumie. Nasz bohater wiedział to, wiedział też, że nie ważne kim będzie łącznik, będzie doskonale wiedział do kogo ma się skierować, w końcu każde Oko było niezwykłym źródłem informacji. Także wystarczyło jedynie czekać, a zadanie samo odnajdzie naszego herosa.
- Przepraszam, czy to miejsce jest wolne? - kurtuazyjnie powiedziała do niego kobieta, która nie wiadomo skąd znalazła się przy stoliku. Czy nasz heros był zbyt zajęty jedzeniem, czy może ona po prostu tak dobrze ukrywała się w tłumie? A może po prostu wyrosła z ziemi tuż przed stolikiem? Tego nigdy się nie dowiemy. Dowiemy się za to jak wyglądała tajemnicza kobieta, która znikąd się pojawiła. Była to wysoka, szczupła kobieta około dwudziestu pięciu lat, miała długie, proste czarne włosy, które sięgały jej do pośladków. Intensywnie zielone oczy, czerwone o szminki usta, lekko zaróżowione policzki, które wyróżniały się na tle jasnej cery. Na sobie miała długą, zwiewną suknię z czarnego jedwabiu. Na dosyć dużym dekolcie, odsłaniającym średniej wielkości, krągłe piersi, wisiała duża kolia z wykonanym z jadeitu smokiem, który idealnie pasował do jej oczu. Kiedy siadała, dosyć kurtuazyjnie założyła nogę na nogę, przez co dzięki rozcięciu na udzie, kobieta odsłoniła długi tatuaż smoka zaczynający się na kostce i niknący gdzieś pod materiałem jej sukni. Kobieta spojrzała prosto w oczy swojego rozmówcy, po czym skinęła ręką w powietrzy, wzywając w ten sposób kogoś z obsługi do siebie.
- Pan Matsuda, prawda? napijesz się ze mną Sake? - nie czekając na jego odpowiedź, po prostu zamówiła dużą butelkę sake. Kiedy tylko kelner odszedł, kobieta skupiła swoje intensywne, wręcz świecące na zielono oczy na Souei'u i delikatnie przygryzła wargi. Przez chwilę mu się przyglądała, po czym przeniosła wzrok gdzieś za jego plecy. Dopiero teraz nasz bohater mógł poczuć, że od kobiety dochodzi bardzo dziwny, egzotyczny zapach. Nasz heros poza byciem mordercą, jest także kucharzem, więc dosyć szybko zrozumiał, że kobieta ma perfumy produkowane na pustyni, w końcu tylko tam można znaleźć tak cudownie pachnące kokosy.

Tajemnicza Kobieta

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Souei]

Czekał cierpliwie, jedząc i jednocześnie wypatrując. Można powiedzieć, że w Czerwonym Smoku czuł się dość swobodnie, więc niespecjalnie czuł potrzebę pilnowania całego otoczenia dookoła. Rozluźnił się, pozwalając sobie na chwilę relaksu przy genialnym w swojej prostocie daniu. Nie zdążył jednak w pełni zacząć cieszyć się smakiem, bo obok jego stolika wyrosła kobieta, która nie pozostawiała mu wiele miejsca do interpretacji. To na nią czekał, więc oszczędził im obojgu tej wymuszonej kurtuazji. Wskazał jej wzrokiem wolne miejsce przy stoliku i poczekał, aż usiądzie. Zwolnił tempo jedzenia, ale nie odpuścił sobie zupełnie. Była przecież pora kolacji, a on niewiele dzisiaj przełknął. Nadrabiał więc przy okazji tej rozmowy, która zapowiadała się na długą posiadówę, skoro na stół wjechał również alkohol. Nie widziało mu się spędzenie tutaj więcej czasu, niż było to konieczne.
- Co to za robota? - Zapytał konkretnie, bez żadnych wstępów i owijania w bawełnę. Nie był miłośnikiem całej tej tajemniczej otoczki i niepotrzebnego przeciągania prostej wymiany zdań. Zamiast więc dać się wciągnąć w uśmieszki, przeszedł od razu do rzeczy. Nie było tu przecież dużej filozofii. Jego zadania zwykle nie były skomplikowaną intrygą, którą trzeba było obgadywać krok po kroku. Czasem zadaniom towarzyszyły jakieś specjalne okoliczności, ale zazwyczaj było to prostu kolejne imię i nazwisko. O szczegółach dotyczących miejsca pobytu czy dogodnych sposobnościach dowiadywał się później, jeśli w ogóle takie informacje były akurat wiadome.
Gdy obok talerza postawiono kieliszek, Souei nie miał zamiaru odmawiać. Korzystał z darów życia, więc i ten przyjął z ochotą, na dobre trawienie. Nie zamierzał jednak podtrzymywać rozmowy niezwiązanej z jego kolejnym zadaniem i czekał na odpowiedź na zadane pytanie.

[Tetsurō]

"Córkoo Rybakaaaa!!"

Misja A dla Souei'ka

3 / 38

Souei nie był skomplikowanym, lubiącym intrygi mafiozom. Preferował konkrety, co dało się wyczuć po kego pierwszym spojrzeniu na kobietę. Ta widząc jego zachowanie, jedynie się uśmiechnęła, po czym sięgnęła po sake, nalewając najpierw jemu, a później sobie. Wypełniła czarkę po brzegi, tworząc w niej przepiękny menisk wypukły. Jeszcze jedna kropla i zapewne by się przelało, jednakże ona doskonale wiedziała ile należało nalać. Z należytą gracją chwyciła naczynie w twa palce i wzniosła je d ogóry, po czym przechyliła je, wlewając całą zawartość do swoich ust. Dopiero teraz, kiedy wzięła głębszy wdech, wyglądała jakby była gotowa do dalszej rozmowy. Albo raczej, jakby dopiero teraz chciała ją zacząć.
- Widzę, że lubisz konkrety. Dobrze, w takim razie nie będę marnować naszego czasu. Choć trochę szkoda... - mrugnęła do niego kokieteryjnie, po czym włożyła rękę pod stół i wyciągnęła spod niego białą kopertę z lakową pieczęcią rodziny Yoshida. Ta była złamana, więc ktoś już czytał jej zawartość, choć ta dalej znajdowała się w środku koperty.
- Jeden z radnych Shigashi siedzi w kieszeni Ekibyō. Jak się okazało, nie tylko nam się to nie podoba. Yoshida poinformowała nas, że w Ryuzaku no Taki ukrywa się jakaś młoda kobieta, którą on potajemnie odwiedza. Kochanka, córka... Jeden pies. W każdym razie podejrzewamy, że może to być coś, co pozwoli nam posunąć negocjacje z radnym do przodu. Albo przynajmniej wyciągnąć go z tygrysiej kieszeni. W kopercie znajduje się list, który masz przekazać kontaktowi w Ryuzaku, wyjaśnia on sytuację i powinien pozwolić Ci uzyskać więcej informacji o naszym celu. Feniks z którym się spotkasz będzie z tobą współpracować, choć nie wiem czy będzie chciał wziąć udział w akcji. Ale może to i lepiej, same informacje powinny nam wystarczyć. - kobieta nalała sobie kolejną czarkę Sake i wypiła ją, oczywiście uzupełniając też płyny Matsudzie, jeśli tylko miał na nie ochotę.
- Twoim zadaniem jest porwać tą kobietę i sprowadzić bezpiecznie w nasze ręce. Podejrzewamy, że będzie miała ochronę, choć może nie być jej świadoma. Twój łącznik każdego wieczoru pojawia się w domu uciech "Rōzugōrudo", nie wiemy jak się nazywa, ale przekazano mi, że masz pytać o człowieka o pseudonimie Jedwabisty. Jak się spotkacie, to przekaż mu list. Zachowaj też najwyższe środki ostrożności, mimo wszystko to są nasi konkurenci i nie możemy im w pełni ufać. Staraj się przekazać im potrzebne minimum, choć zapewne będą próbowali wyciągnąć z ciebie jak najwięcej. Jakieś pytania? - kobieta dosyć konkretnie wyjaśniła całe zadanie swojemu towarzyszowi, po czym wróciła do stojącej na stole butelki. Teraz pałeczka była po stronie naszego herosa, dlatego też na spokojnie mogła popijać sobie alkohol, wyczekując na ewentualne dziury w informacjach, o których mogła zapomnieć, bądź też specjalnie nie podała ich Soueiowi. W końcu jak to tak, dama miałaby podać wszystko prosto z mostu? A gdzie jakiekolwiek starania? A gdzie kurtuazja i konwenanse?

Tajemnicza Kobieta

[Souei]

Dobrze, że nie dała długo się prosić i nie próbowała się z nim droczyć. Matsuda nie lubił tych słownych gierek, w ogóle nie lubił za dużo gadać. Gdy więc kobieta zaczęła opowiadać, on wrócił do szuflowania curry i słuchał uważnie, starając się zapamiętać każdy szczegół. Wyglądało na to, że nie jest to typowe zadanie, do jakich był przyzwyczajony. Tym razem sukces miał oznaczać przeżycie celu, co w gruncie już podnosiło trudność zadania. Nie miał dużo wprawy w porwaniach, ale co mogło być w tym trudnego? Idziesz na miejsce i bierzesz jak swoje.
Nie skomentował tego, że jego zdaniem było wiele lepszych sposobów na zmianę nastawienia problematycznego Radnego, łącznie ze zmianą jego samego. Nieszczęśliwe wypadki chodzą po ludziach, chociaż z drugiej strony, takie podejście nie było zbyt dyskretne, a może o to właśnie tutaj chodziło. Jak zwykle jednak, wszystkie przemyślenia Souei zachował wyłącznie dla siebie, nie dzieląc się nimi z kobietą i nie próbując wchodzić w jakąkolwiek dyskusję. Ostatecznie nie zastanawiał się długo i gdy skończyła mówić wziął od niej kopertę i kontrolnie rzucił okiem do środka. Nie wyciągał teraz listu i nie zamierzał czytać go od razu, ale chciał się upewnić, że rzeczywiście tam jest. Odłożył więc lekturę na później i skupił się na innej kwestii, która była być może tylko szczegółem.
- Gdzie mam ją dostarczyć? - Zapytał pomiędzy łyżkami. Jeśli przekazanie miałoby pójść łatwo, raczej trudno będzie mu włóczyć się po mieście z porwaną dziewczyną zwłaszcza, że ciężko było przewidzieć, jak potoczy się cała historia. Matsuda wolał mieć końcówkę dopiętą na tyle, na ile się da, aby niepotrzebnie nie ryzykować. Reszta była dla niego jasna. Był już umówiony drugi kontakt w Ryuzaku, od którego zapewne dowie się więcej o swoim celu, więc nie wypytywał siedzącej obok kobiety o wszystkie detale. O samo porwanie i ewentualną ochronę się nie martwił. Całość wydawała mu się więc nietypowa jak na jego rutynę, ale jak najbardziej wykonalna.
Po usłyszeniu odpowiedzi na swoje pytanie, nie miał już nic więcej do powiedzenia, więc jeśli Oko również wyczerpało temat ze swojej strony, mogła spokojnie się oddalić. Souei jeszcze przez chwilę posiedział przy swoim stoliku i dokończył jeść, a potem pić, jeśli zamówiona buteleczka pozostała przy nim. Zamierzał wyruszyć do Ryuzaku rano następnego dnia.

[Tetsurō]

"Córkoo Rybakaaaa!!"

Misja A dla Souei'ka

5 / 38

Butelka Sake powoli się opróżniała, w trakcie gdy kobieta wprowadzała Souei'a w całe zadanie. Oczywiście, rozmowa była na tyle ważna, że nie mogło w jej trakcie zabraknąć paliwa, więc kiedy tylko pierwsza była już puściutka, to momentalnie ktoś z obsługi dostarczył kolejną, równie pełną jak poprzednia na samym początku znajomości z naszą rozmawiającą dwójką. Zaskakującym było, że mimo całkiem sporej ilości alkoholu, jaką przyjmowała w siebie kobieta, nie było widać ani na moment jakiegokolwiek zawahania. Cały czas godnie reprezentowała siebie oraz rodzinę, której Okiem była. Mimo tego, że nie zdradziła zbyt wielu szczegółów o misji, Souei mniej więcej wiedział o co chodzi, założył, że resztę dostanie już na miejscu, choć była jeszcze jedna rzecz o którą trzeba było dopytać.
- Jeżeli chodzi o ewakuację, to przy opuszczeniu Ryuzaku musisz poradzić sobie sam. Niestety, nie chcemy zwracać na siebie zbytniej uwagi, Nie chcę zdradzać ci szczegółów, bo nie mogę, ale nie chcemy aby ktokolwiek połączył nas z tym porwaniem. W razie jakichkolwiek problemów, staraj się jak najszybciej przekroczyć granicę. Mamy swoich ludzi na posterunkach granicznych, w razie czego powinni Ci pomóc, na przykład opóźniając pościg. [/b] - kobieta zrobiła chwilę przerwy, po raz kolejny upijając alkohol z czarki i przyglądając się swojemu rozmówcy. Widać było, że nad czymś myśli, po czym zagryzła kawałek wargi i wróciła do opowiadania o misji.
- Jeżeli dotrzesz do osady to po prostu skieruj się do dowolnej z naszych kryjówek. Uwierz mi, szybko dowiem się, że wróciłeś i zajmę się resztą.[/b] - kobieta uśmiechnęła się i zamilkła, dając Souei'owi chwilę na przemyślenie ewentualnych dalszych pytań. Jednakże widząc, że te nie nadciągają, po prostu wstała i pożegnała towarzysza rozmowy delikatnym skinieniem głowy. Odwróciła się na pięcie i wyszła, pozostawiając po sobie jedynie leżący na środku list. Był on zapieczętowany pieczęcią Feniksa, choć bez otwierania dało się po wadze stwierdzić, że w środku znajduje się zapisany kawałek papieru. Zniknęła tak szybko jak się pojawiła, wręcz rozmywając się w tłumie. Na stole pozostała jeszcze połowa butelki Sake, wiec idealnie aby można było ją dopić po posiłku. Nasz heros nigdzie się nie spieszył, dojadł sobie spokojnie i uzupełnił poziom procentów we krwi, po czym był gotowy do rozpoczęcia zadania. Tylko, od czego chciał zacząć? Drzemka i rozpoczęcie podróży z rana, czy może chciał ruszyć już teraz? A może jeszcze jakieś zakupy, zapasy, pożegnanie się z mieszkaniem? Tyle możliwości, a na którą z nich zdecyduje się nasz heros? Nie miał żadnych wytycznych, nie miał nawet deadline'u do którego miał wykonać swoje zadanie. Wszystko było tylko w jego rękach, no i trochę w rękach czekającego na niego Feniksa. Tylko czy był gotowy zawierzyć swoje życie konkurencji? A co jeśli to wszystko to jedna, wielka pułapka??

Tajemnicza Kobieta

[Souei]

zt tutaj: viewtopic.php?p=199980#p199980

[Souei]

Odwiedził Czerwonego Smoka nie po raz pierwszy od swojej wizyty w Ryuzaku, lecz po raz pierwszy ponownie w celach służbowych. Nie przepadał za wizytami członków Rodziny w Fugu, bo psuło mu to biznes i organizację pracy. Nie lubił tego szeptania po kątach przed swoimi klientami, albo wypraszania ich z lokalu, gdy przybywał ktoś naprawdę ważny. Dlatego gdy Matsuda mógł, to wolał pofatygować się osobiście do ich mafijnego przybytku, aby załatwiać interesy poza swoją knajpką. Tym razem dostał cynk, że znowu jest potrzebny, a więc nie kazał na siebie czekać i jeszcze tego samego wieczora stawił się na wezwanie. Nie otrzymał żadnych innych szczegółów, więc nie wiedział nawet kogo powinien wypatrywać. Założył więc, że zostanie zauważony i czekał cierpliwie, aż jego obecność zapoczątkuje bieg nowych wydarzeń. Być może to znowu jego Kieł - Okimoto Keiji, miał dla niego zadanie do wykonania? Pazur myślał, że woli on jednak przesiadywać w Jaśminie, ale przecież na pewno nie spędzał czasu wyłącznie tam.
Póki co jednak, usiadł przy wolnym stoliku na uboczu i zaczepił kelnerkę, aby przyniosła mu coś do picia. Rozejrzał się dookoła, choć nie prześwietlał zebranych. Większość stałych bywalców znał tylko z widzenia, bo nigdy nie spoufalał się z przypadkowymi ludźmi. Do niego też rzadko kiedy ktoś podchodził, bo swoim wyglądem Souei nie zapraszał do kontaktu. Pazur nigdy jednak nie musiał dwa razy prosić o coś obsługi, bo bywał tu już od wielu lat, spotykał się z Kłami czy nawet Głową i wiedział, że takie interakcje nie pozostają niezauważone. Nie był już podrzędną Łuską, ale nie obnosił się z tym i nie wymagał od każdego kłaniania mu się w pas. Chciał być jedynie pozostawiony w spokoju, aby móc załatwić swoje sprawy bez przeszkód i niepotrzebnych grzeczności.

[Tetsurō]

"Zagrożony Gatunek"

Misja S - Souei
Jesień, Rok 393 kalendarza forumowego


kolejka: 1/ 21+

To był dzień jak każdy inny. Souei postanowił, że pora wrócić do pracy, tak więc wybrał się do Czerwonego Smoka, licząc, że znajdzie się coś ciekawego dla niego. Zajął on miejsce przy stoliku i wyczekiwał na kontakt. Zawsze tak było, że to do niego przychodzili kiedy był potrzebny. Nie ma się co dziwić, miał już swoją renomę i wiadomo było czego się można po nim spodziewać. Dlatego też rozsiadł się wygodnie i zamówił coś do picia. Urocza kelnerka, która przyjęła jego zamówienie skinęła głową i udała się do baru. Nasz heros mógł się spodziewać, że przyniesie mi zaraz jego ulubiony drink, tak też się stało. Na swojej tacy przyniosła mu dużą szklankę pełną tego co lubił - czyli krwi swoich wrogów... Wróć! Pełną pyszniutkiego alkoholu. Jednakże, kiedy się nachylała aby mu go podać, wyszeptała mu coś do uszka, wskazując skinieniem głowy pewne miejsce przy barze. Nasz heros doskonale wiedział, że jest to tajne przejście do miejsca, w którym odbywały się tajemne spotkania rodziny. To tam omawiano najważniejsze rzeczy związane z przyszłością i celem Smoków.
Matsuda-senpai, jest Pan proszony na spotkanie. - uśmiechnęła się delikatnie i odeszła obsługiwać innego gościa. Raz tylko na chwilę spojrzała przez ramię na tajemniczego mafiozę i uśmiechnęła się. Matsuda robił się coraz popularniejszy wśród zwyczajnych członków Akiyamy, co się dziwić, robił coraz lepszą robotę, dostawał coraz ważniejsze zadania to i rozgłos przyszedł z czasem. Nawet, jeśli nie oczekiwał on tego, bądź nawet nie chciał. Tak to już było, mówi się o tych, którzy starają się ten świat zmienić, nie ważne w jaki sposób.
Kiedy w końcu nasz bohater zdecydował się na przejście tam gdzie był proszony, musiał przejść przez niewielkie drzwiczki schowane za kotarą, oraz pokonać znajdujący się za nimi tunel. Po drodze mijał kilka figur przedstawiających różne smoki, aż w końcu stanął przed zdobionymi drzwiami. Te otworzyły się zanim zdążył położyć rękę na klamce. Dostrzegł on spore pomieszczenie, na którego środku stał okrągły stół. Przy nim siedziały same ważne osobistości, wiele z nich nasz bohater znał, sporo jednakże było tajemnicą dla niego. Dopiero po dłuższym zastanowieniu zrozumiał, że większość z nich to są Kły. Ale był tutaj ktoś jeszcze, ktoś, kogo nasz heros nie widywał zbyt często. Nie kto inny jak sama głowa - Sagakura Hibiki. Kobieta siedziała na najwyższym krześle i aktualnie popalała sobie tytoń z długiej fajki. Skinęła głową na wolne krzesło, tak aby Souei mógł je zająć. W czasie kiedy szedł, wszyscy zebrani śledzili jego każdy krok. Mógł on wyczuć od nich głównie ciekawość, choć zdawało się też, że pojedyncze kły się go obawiają.
- Dobra robota Souei-san. Słyszałam czego dokonałeś w Sogen, jak zawsze niezawodny. -odezwała się przywódczyni, przekazując mu swoją pochwałę. Nie było to częste zjawisko, więc te słowa powinny mieć w jego oczach podwójną wagę.
- Twoje ostatnie dokonania w Ryuzaku także imponujące. Informacje, które dostarczyłeś są właśnie sprawdzane, ale jeśli się potwierdzą, to dadzą nam dużą przewagę. - kobieta skinęła głową, wtedy też nasz heros mógł poczuć, że niektórzy z zebranych są zazdrośni. Czyżby oni nie otrzymywali tak wielu pogodnych słów od tajemniczej przywódczyni.
- Wezwaliśmy Cię tutaj, gdyż uznaliśmy, że pora abyś stał się częścią naszego planu. Ekibyō od zbyt długiego czasu mącą w naszych interesach, pora zadać im cios, który na zawsze ograniczy ich zapędy. - odezwał się jeden z tutejszych kłów. Był to bardzo wysoki, szczupły mężczyzna, który miał na oczach okulary o czarnych szkłach a całe jego ciało było pokryte szerokimi szatami.
- Uznaliśmy, że to najwyższy czas uderzyć w samo ich serce i pozbawić Niebiańskiego Tygrysa głowy. To jednakże wymaga sporych przygotowań. Chcemy abyś stał się ich częścią. Jeżeli się spiszesz, to być może znajdzie się dla ciebie miejsce w naszych szeregach. - Kiedy mężczyzna opowiadał, wszyscy milczeli. Jednakże kiedy wypowiedział ostatnie zdanie, po sali rozeszły się szepty. Chyba nie wszyscy spodziewali się, że Souei zasłużył na zostanie Kłem. Może nawet nie wszyscy się zgadzali z tą decyzją. Tylko no, nie mieli żadnego prawa głosu. To Smoczyca wybierała kto się nadaje, i jeżeli według niej Souei jest blisko tego stanowiska, to znaczyło, że jest niego blisko. Szepty trwały chwilę, jednakże wtedy z fotela podniosła się Hibiki, co od razu ukróciło wszystkie dyskusje. Miała babeczka posłuch, nie ma co.
o Twoje zadanie będzie proste. Chcemy, żebyś pozbył się jednego Pazura - Chuki Orinoko. Wiemy, że posiada ona wiele informacji potrzebnych w przygotowaniu zamachu. Jesteś gotowy na takie wyzwanie? - kobieta spytała Soueia wprost. Choć doskonale wiedziała jaka będzie odpowiedź. Przecież nie wybrała go to tego zadania bez powodu. Na sali zapadła cisza. Wszyscy spojrzeli na Souei'a wyczekując jego odpowiedzi. Część z podziwem, to byli Ci, którzy kibicowali jego karierze i uważali, że będzie doskonałym nabytkiem, doskonałym Kłem. Inni z zazdrością, liczyli, że to im przypadnie tak ważne zadanie. Jeszcze inni wręcz z odrazą, Ci zapewne nie chcieli go w swoich szeregach. Z różnych powodów...

Sagakura Hibiki
Kieł w Okularach