Czerwony Smok - Restauracja

[Ichirou]

A więc tak snuło się mafijne intrygi, decydowało o losach kupieckiej stolicy, planowało zamachy na głowy najważniejszych ugrupowań: za kulisami eleganckiej restauracji, w kameralnym, trzyosobowym gronie, nad aromatyczną herbatką? Jeżeli tak wyglądał chleb powszedni prowadzenia mafijnej rodziny, to nie była to zła wizja, choć dla celebryty, jakim niewątpliwie był Ichirou, brakowało trochę bycia na salonach. Miło było posiedzieć nad pysznym naparem, prowadzić konwersacje z kimś, kto roztaczał wokół siebie aurę profesjonalizmu i władzy, jednak na dłuższą metę Diabeł Świtu chyba nie byłby w stanie kryć się cały czas w podziemiu.
Sabaku siorbnął cichutko kilka łyków gorącego napoju, odstawił naczynie i wrócił myślami na ziemię po tym malutkim rozmarzeniu. Najwyraźniej również i jemu udzielała się relaksacyjna atmosfera.
Podobało mu się, że szybko przeszli do sedna. Bez wątpienia wynikało to z faktu wspólnego celu, więc mogli ominąć licytowanie się jak na przy straganie na placu targowym. Zarówno Asahiemu, reprezentującemu Klepsydrę, jak i Hibiko, przewodzącej Akiyamie, zależało na pozbyciu się Ryuichiego, więc jedyną kwestią do dogadania się było, w jaki sposób tego dokonają.
– Odpowiada mi taka koncepcja. Do tego czasu przygotuję resztę. Kiedy nadejdzie moment na uderzenie, będziemy gotowi do konfrontacji. Niech Souei dalej pełni funkcję kontaktu z nami. Będziemy nawzajem na bieżąco co do wspólnych planów – odpowiedział spokojnie, domyślając się tego, że na szczegóły i konkrety co do samej zasadzki jeszcze przyjdzie czas. Tak poważna musiała być szerzej zakrojona, nie było co do tego żadnych wątpliwości. Seinin śmiał przypuszczać, że na ten moment pewnie cała Akiyama będzie zmobilizowana. Nie po to, by zająć się liderem wrogiej grupy, bo to miała być działka Klepsydry, lecz żeby być gotowym do reakcji na nagłe następstwa zamachu, bo nie mógł on obyć się bez echa.
Przez moment zastanawiał się, jak duże konsekwencje mogą przynieść ich działań. Czy likwidacja Ryuichiego wywołałaby chaos wśród Tygrysów, czy też na jego miejsce wskoczyłby natychmiast nowy zawodnik, a wszystko toczyłoby się dalej wedle porządku? Czy plany Hibiki wywołałyby lekki wiatr zmian w Shigashi, czy jednak potężną burzę? Ichirou tego nie mógł przewidzieć, ale nie pytał. Nadmierna ciekawość i wścibskość nie były dobrym posunięciem w obecnej sytuacji. Zresztą, jak sam na początku zadeklarował, nie zamierzał włączać w politykę kupieckiego miasta.
– Może też pojawię się na tym turnieju – rzucił swobodnie, choć co do tego tak naprawdę jeszcze się nie zdecydował. – W razie problemów powinienem być w stanie pomóc, chociaż wątpię, żeby moje wsparcie było konieczne – stwierdził, przypominając sobie zdolności Matsudy, który nie tylko okazał się świetnym zwiadowcą, ale posiadał też nadzwyczajną krzepę, która pewnie połamałaby nawet kościany pancerz Kaguya.

[Souei]

Rozmowa zmierzała we właściwym kierunku. Souei od początku zapatrywał się na współpracę z kimś, kto zechciałby podjąć zdecydowane działania, które zamieszałyby w układzie sił w Shigashi. Dlatego też nie rozumiał asekuracyjnego podejścia swojego Kła do tej sprawy. Głowa była na szczęście bardziej otwarta na zawiązanie tymczasowego sojuszu, który nie opierałby się na wykorzystaniu tylko jednej ze stron. Okimoto był zbyt dumny aby zrozumieć, że nie jest w stanie pogrywać sobie z organizacją pokroju Klepsydry, która chociaż nieliczna, stanowiła bardzo niebezpieczną siłę.
Nie wiedział, jakie konkretnie przygotowania ma na myśli Hibiki, ale Matsuda zdecydował, że postara trzymać się blisko całego przedsięwzięcia. Nigdy nie traktował pozostałych Rodzin jak równych sobie i nie odpowiadał mu status quo panujący w mieście. Tak więc gdy tylko nadarzyła się okazja, aby zaszkodzić Ekibyo i tym samym wzmocnić Akiyamę, Pazur chciał mieć w tym swój udział. Na tą chwilę jednak, przewidziano dla niego inne zadanie, poza granicami miasta. Pazur w rodzinie Ekibyo nie oznaczał tego samego szczebla co w Smokach. Był to bezpośredni podwładny Ryuichiego, a więc zapewne osoba o wyróżniającej się sile. Nareszcie jakieś konkretne wyzwanie i to w dodatku na obcym terenie. Gdyby udało mu się wykonać to zlecenie, na pewno byłby to cios w organizację Tygrysów.
- Po czym go poznam? Mogę go sprawdzić, jeśli będzie brał udział w tym całym turnieju. - I chociaż Souei jeszcze chwilę temu nie wybierał się do Sogen, to jednak planom Głowy nie można było się sprzeciwiać.
- Możesz mnie wesprzeć. - Odezwał się od razu po Ichirou. Zaraz po tym spojrzał na Hibiki.
- Przydałaby mi się przykrywka. Mogę wystąpić jako ich nowy członek. - Zasugerował wprost, aby wszyscy obecni rozważyli taką opcję. Po zaprezentowaniu się Matsudy na turnieju, możliwe że ludzie zaczną zastanawiać się, kim jest poza areną. W szefa kuchni Fugu raczej mało kto uwierzy (chociaż też będzie to prawdą), a to mogłoby sprawić, że dotrą do jego prawdziwej tożsamości. Członkostwo w Klepsydrze byłoby dobrym wyjaśnieniem i ucięło pytania o jego codzienną profesję, a przy okazji uśpiło czujność jego prawdziwego celu.

[Jawa]

Sagakura Hibiki słysząc że Ichirou zgodził się na ten zgubny dla Ekibyo sojusz, uniosła do góry kubeczek z herbatą i wypiła toast.
- Wspaniale w takim razie. Skoro wszystko już ustalone, to w takim razie wy zajmijcie się sprawami w Sogen, jeżeli chcecie w ten sposób to rozegrać, to ja nie widzę problemu. Ja zajmę się przygotowaniami tutaj w Shigashi, jedna z moich operacji już jest w toku, więc kiedy wrócicie tutaj, wszystko będzie już czekało przygotowane aby zadać ostateczny cios Tygrysom. Jeżeli zaś chodzi o twój cel, Souei-kun, nie powinno być ci ciężko go znaleźć. Z wyglądu jest dość niepozorny, chłopak, wyróżnia się czarno-żółtymi włosami i tatuażem, oczywiście tygrysa, na szyi. Możesz brać udział w walkach, nie musisz, najważniejsze aby zadanie było wykonane. - powiedziała kobieta stanowczo. Nim ktokolwiek zdołał coś więcej powiedzieć, usłyszeliście pukanie do drzwi a po chwili do pomieszczenia weszła jakaś inna kobieta, niosąc wiadomość dla Sagakury. Souei w kobiecie rozpoznał jeden z Kłów rodziny co wyjaśniało bezceremonialność całego zdarzenia. Hibiki od razu przeczytała wiadomość i skinęła głową na co Kieł zniknęła w drobnym obłoczku dymu.
- Cieszę się że udało się nam wszystko załatwić, jednak Shigashi nigdy nie śpi a ja muszę zająć się kolejnymi sprawami. Miło się omawiało interesy Ichirou-san, mam nadzieję że nasza współpraca będzie bardzo owocna. Souei-kun, będę wyczekiwała na dobre wieści z Sogen. - powiedziała Głowa wstając od stołu i żegnając się z dwójką po czym opuściła pomieszczenie.

[Ichirou]

Ustalenia poszły łatwo i bardzo pomyślnie dla obu stron, co nie było aż tak zaskakujące, biorąc pod uwagę obopólną korzyść po zgładzeniu Ryuichiego. Ichirou miał świadomość jednak, że mniejsze lub większe przeciąganie liny może pojawić się później, gdy nakreślą się konkrety co do realizacji do ich celu, albo gdy Akiyama będzie chcieć w zbyt dużym stopniu wysłużyć się Klepsydrą. Ichirou na to, że Smoki zajmą się odpowiednio dobrze co do przygotowania zasadzki na Tygrysów, bo Ichirou nie zamierzał pchać siebie i swoich towarzyszy w misję samobójczą.
– Świetnie. Dni szefa Tygrysów są policzone – powiedział usatysfakcjonowany i również wzniósł dość grzeczny toast w postaci herbatki. Posłuchał w międzyczasie treści zlecenia dla Matsudy i dokończył swój napój. Co do turniejowego przedsięwzięcia Akiyamy, nie zamierzał się wpychać bez proszenia. Souei sprawiał wrażenie bardzo skutecznego zadaniowca, więc pewnie bez problemu poradziłby sobie ze wspomnianym gościem. Wsparcie Ichirou było przede wszystkim kurtuazją i alternatywą, gdyby sprawy się posypały.
Zaraz później do Hibik dotarły inne rzeczy wymagające jej uwagi, co przyspieszyło spotkanie do i tak zbliżającego się końca. Dogadali się co do wspólnego interesu, na resztę ustaleń miał przyjść właściwy czas.
– Z pewnością będzie owocna – potwierdził słowa mafijnej przywódczyni, powolutku podnosząc się z miejsca. – A więc do zobaczenia – rzucił swobodnie, posyłając kobiecie zadziornie uśmiech, następnie ku wyjściu.
– A więc pewnie widzimy się w Sogen – rzucił do kucharza-zwiadowcy-zabijaki, po czym już na dobre zniknął z pomieszczenia.
Nie trzymało go już nic więcej w Shigashi na ten moment, dlatego jeszcze tego dnia wyruszył w kierunku pustyni.

[z/t]

[Souei]

Zrozumiał, że nie musi brać udziału w turnieju jako uczestnik, lecz jeśli miał wolną rękę i możliwość wyboru, postanowił rozważyć wszystkie dostępne opcje. Być może spotkanie się ze swoim celem wcześniej, w kontrolowanych warunkach, pozwoli mu lepiej ocenić ryzyko późniejszych działań? Zagadnienie na pewno wymagało przemyślenia, dlatego póki co Souei poprzestał jedynie na zakodowaniu wszystkich informacji na temat wyglądu Kła Tygrysa.
Chwilę później było już po spotkaniu. Hibiki nie zasypiała gruszek w popiele i po otrzymaniu tajemniczego meldunku w innej sprawie, musiała szybko zakończyć audiencję obu panów. Matsuda nie miał nic przeciwko temu, więc bez słowa skinął jej na pożegnanie i wyszedł drugi, po Ichirou. Przeszli przez salę Czerwonego Smoka, aby po chwili znaleźć się na zewnątrz lokalu, gdzie ich drogi miały rozejść się na jakiś czas.
- Znajdę was na miejscu. Do zobaczenia. - Odparł na lakoniczne pożegnanie Diabła Świtu. Podobały mu się te jego luźne kwestie, które nie wymagały kwiecistych odpowiedzi i nie wiadomo jakich rytuałów. W tej kwestii byli do siebie podobni, więc Pazur nie przejmował się tym, czy przypadkiem nie uraził swoją małomównością gościa z dalekiej Pustyni. Souei w końcu miał trochę czasu dla siebie, który postanowił wykorzystać do tego, aby przygotować się do kolejnego zlecenia.

zt.

[Rokudo Gaika]

Najemny muskuł. Zatem tak go widziano. Rodzince za murem to by się raczej nie spodobało, ale lepsza to opinia, niż syn mordercy i gwałciciela. A już zwłaszcza syn zdrajcy. Podobny do niego zresztą jak dwie krople wody. Jak poczuł, że na jego czole znów zaczynają się perlić kropelki potu, to przejechał szybko ręcznikiem przerzuconym przez ramiona.

Zamaskowany typek usiadł sobie na wolnym siedzisku i zaczął nakreślać sprawę. W skrócie ochrona na spotkaniu. Kogo z kim? Lepiej było nie pytać. Nie widział on jednak widocznych tatuaży u swojego rozmówcy, więc nie miał powodu odmawiać. Fakt, że jego poprzednikowi stał się wypadek, nie zasygnalizował żadnych czerwonych flag. Pewnie skręcił nogę lub się przeziębił. Raczej nie wrzucono go w cementowych butach na dno Kryształowego Jeziorka, czy coś? Szkoda rybek.

- Ktoś konkretny rekomendował? – To było dla niego właściwie najciekawsze. Kto z jego poprzedniej klienteli rozpuszczał informacje o niechcianym dziedzicu domu Rokudo? Jeśli chodzi o role mięśniaka, to tak, odpowiadała mu ona, jak najbardziej. Zwłaszcza że dawała całkiem spore szanse do bitki, a przez ostatni miesiąc zdążyło mu się nagromadzić dość frustracji, by nie być wybrednym w kwestii obijania mord.
Niestety po całkiem pozytywnej zapowiedzi pojawiły się te mniej przyjemne części zlecenia. Odstawić się jak małpa, aby nie psuć atmosfery. Gaika miał oczywiście kilka kimon z czasów mieszkania jeszcze w głównej posiadłości. Jedno z nich miało nawet naszyte symbole rodu, które w tym przypadku były bardziej znakowaniem bydła, niż powodem do dumy. Coś czarnego pewnie też się znajdzie, chociaż szafa żółtookiego nie była nacechowana różnorodnością. – Ochrona klienta na spotkaniu wydaje się całkiem jasna. Przyjmuję. – Trochę szkoda mu było, że Sonowi się stanowczo śpieszyło, bo najchętniej zaprosiłby go na krótki sparring w ogródku. Ot tak, do rozładowania nerwów. Może jeszcze przyjdzie na to pora? Jak usłyszał natomiast to, GDZIE ma się odbyć całe spotkanie, to nabrał szybciej powietrza w usta i powoli wypuścił. Ciekawe, czy go tam jeszcze pamiętali? – W takim razie do zobaczenia. Będę przed czasem. – Skwitował, po czym pozwolił opuścić jego kanciapę zamaskowanemu dryblasowi, nie wymieniając nawet jednego ciosu. Mało kto wiedział, jak to było trudne dla młodzieńca.

Jak już był sam, to zaczął przeglądać ciuchy. Rzeczy z życia w posiadłości rodu wciąż były na swoim miejscu. Niemal nieużywane, nabrały lekko stęchłego zapachu, jakby przetrwały zimę. W tym wypadku było ich nawet kilka. Zabrał więc najprostszy z możliwych wyborów. Jednoczęściowa część garderoby w kolorze jego kota. To wszystko przewiązane było białym pasem, który przez kontrast mógł skupiać na sobie spojrzenia innych. Odświeżenie garderoby wypełniło mu czas przed spotkaniem, na które ruszył odpowiednio wcześniej. Trzeba było w końcu zachować pełen profesjonalizm, do potencjalnych przyszłych zleceń. Tak wyglądał trudny żywot shinobich. Z powodu dodatkowego stroju nie za bardzo jak miał wziąć swoje podręczne tonfy, więc zostawił je w mieszkanku. Może to i lepiej, że tylko pięści będą miały robotę? W atmosferze takich przemyśleń stawił się w pobliżu dość luksusowego przybytku, jakim była restauracja Czerwony Smok. Miał cichą nadzieję, że zapomnieli już jego winy, bo mogłoby to utrudnić nieco wykonanie zadania.

[Arii]

3/14

[C] Pięści to wszystko co masz?
Rokudo Gaika

Nagle podczas poszukiwania stroju do pracy pojawiły się Rokudzie przebłyski ostatniej wizyty w Czerwonym Smoku. Nie skończyła się Ona dobrze a teraz miał tam pracować. Zastanawiał się czy na pewno go tam wpuszczą i czy straci okazję do wymiany ciosów z Son i innymi ochroniarzami.
A taka okazja mogła się nie powtórzyć! Już od miesiąca się oszczędzał po ostatniej wymianie ciosów, musiał nadrobić ten czas, żeby jego mięśnie i kości pamiętały czym jest wymiana ciosów z przeciwnikiem i co przynosiło mu największą frajdę w szukaniu przyjaciół!
Kiedy tylko ubrał się w swoje czarne kimono i biały pas ruszył przed siebie, całkowicie pochłonięty tym, żeby udało mu się dostać do środka restauracji, w której odbyć się miało spotkanie. Na zewnątrz było już pięknie, słońce grzało wszystkich przechodniów, każdy zadowolony z udanych interesów, więc to chyba bardzo dobry znak, dla Naszego bohatera, prawda?
Kiedy tylko zobaczył ogromny kompleks Czerwonego Smoka nabrał więcej powietrza w piersi. Zauważył, że przed wejściem rozstawionych jest pięć karoc z pięknymi, zadbanymi końmi. Jeden pojazd był jeszcze bardziej strojny od drugiego. Kiedy zaczął podchodzić już do wejścia usłyszał, jak ktoś do niego zagwizdał. Nie było pomyłki, wzrost i budowa ciała się zgadzała. Stał przed nim Son, ubrany w czarne kimono przepasane czerwonym pasem. Krótkie, kasztanowe włosy postawione w szpic i szeroki uśmiech na twarzy. Było widać, że również nie stroił od treningów, jego postawa była idealna.
-Jesteś przed czasem, świetnie. Cieszę się, że Ci się udało znaleźć, jakieś czarne kimono. Panowie już siedzą w Sali, więc skoro jesteśmy już w dwójkę możemy wejść do środka i dołączyć. Na początku będzie mały posiłek, przy którym będziemy uczestniczyć wszyscy, później ochroniarze zostaną poproszeni o zajęcie miejsc w pomieszczeniu obok. wytłumaczył mu wstępne zasady wchodząc po drewnianych schodkach do wejścia. Tam pokazał parę zwojów z zaproszeniami i kiedy wszedł już do środka, dwójka strażników zagrodziła kijami z ostrzami drogę siwowłosemu.
-Nie masz tutaj wejścia, bardzo dobrze o tym wiesz. Znowu szykujesz nam jakieś przedstawienie?! strażnik był stanowczy w tym co mówił, słychać było niechęć. Raczej nie chciał niepotrzebnych scen dzisiejszego dnia w swojej pracy a wiadomym było do czego był zdolny Gaika.
Na ramieniu mężczyzny pojawiła się dłoń Son. Jego wzrok zmył wszelkie wątpliwości, strażnik cofnął się do tyłu.
-Pracuje dla Pana Shimyo. Łapy precz od jego ochroniarza i cisza, jeżeli się coś nie podoba, bo to będzie Twój ostatni dzień tutaj. wepchnął do dłoni strażnika dwie sakiewki, które zadźwięczały monetami. Strażnik przerażony i zdziwiony datkiem, przepuścił młodego do środka. Son poprowadził go przez parę korytarzy.
-Co Ty tutaj narobiłeś, co? Sława się naprawdę zacznie za Tobą niedługo ciągnąć. Pan Shimyo, jeżeli spełnisz dzisiaj swoje obowiązki poprawnie, ułatwi Ci trochę wejścia do paru miejsc. uśmiechnął się do niego i dwie piękne gejsze rozsunęły wejście do dużej Sali, gdzie siedzieli już wokół drewnianych stolików wcześniej wspomniani „panowie”. Ubrani w przepiękne kimona mówiące o przepychu ich skrzyń ze złotem, stoliki zastawione wszystkim, co najlepsze. Przy każdym z Panów stał już asystent i ochroniarz. Co dziwne, jednym z ochroniarzy była niska osóbka, najprawdopodobniej kobieta. Zamaskowana.
Nagle do Son i Gaiki podszedł mężczyzna w biało-złotym kimono z wyszytymi kwiatami. Miał bardzo miłą twarz i długie wąsy.
-Oh, a więc to jest mój ochroniarz. Miło mi poznać. Shimyo Satoshi. Cieszę się, że zgodził się Pan na to zlecenie. Zapraszam do jedzenia, już zaraz się zacznie. Proszę się rozsiąść, napoić. mężczyzna z uśmiechem na twarzy zaprowadził ich na ich miejsca. Nie wydawał się typowym arystokratą, był taki ludzki.
-Ja usiądę przy Panu Shimyo, po jego lewej. Ty od razu obok mnie. Tak jak powiedział, napój się, przekąś coś. I zaraz zaczniemy. stół wyglądał naprawdę świetnie z tymi wszystkimi warzywami, krewetkami, rybami i mięsami. Do spodeczków już nalano jakiegoś trunku. Nic tylko korzystać.

Dialogi:

Son
Shimyo
Strażnik

[Rokudo Gaika]

Jego ostatnia wizyta w tym przybytku nie odbyła się bez echa, jednak zdążyło minąć już trochę czasu. Za szkody przecież zapłacił i nawet rachunek uregulował. Czego chcieć więcej? W drodze do przybytku ludzie dalej traktowali go jak trędowatego i schodzili mu z drogi. Zwłaszcza ci trochę starsi, którym jego facjata nie przypominała nic dobrego. Nic, a nic. Kończąc swoją wędrówkę tuż przed ulubionym lokalem pewnej mafii (ciekawe której?) dostrzegł szereg wystawnych koni ze zdobionymi wozami. Karoce wyglądały nawet nieźle, chociaż w tym mieście pewnie widział ładniejsze. Nie, żeby go to coś obchodziło. Ostentacyjne eksponowanie własnego majątku było czymś, co uważał nawet za wieśniackie zachowanie. Prawdziwy majątek przecież nic nie musi udowadniać, jak przynajmniej uważał jego dziadek. Może bardziej by się przysłuchiwał jego lekcjom, gdyby nie to, że staruch nie specjalnie za nim przepadał. Z wzajemnością.

Dostrzegłszy znajomą sylwetkę napakowanego dryblasa, który zresztą na niego gwizdnął, to podszedł spokojnie, trzymając kciuk jednej ręki za białym pasem. Lewą zaś uniósł w krótkim powitaniu. – Bez maski wyglądasz jakoś bardziej ludzko. – Rzucił na początek rozmowy z lekkim przekąsem. Lekkimi kiwnięciami głowy przyjmował powoli przebieg całego spotkania. Wpierw wyżerka, a następnie ma… Opuścić swoją ochranianą osobę? Trochę bez sensu. – Spodziewałem się raczej, że ochroniarz pozostaje przy kliencie. – Wzruszył ramionami. – Jednak jeśli ty z nim zostaniesz, to może nic mu nie będzie grozić. – Lekka kpina w głosie i uśmieszek zostały jednak szybko zgaszone przez nadgorliwego strażnika. Ten wydarłszy się na niewinnego dwudziestolatka, spotkał się tylko z przewróceniem oczami. – Niczego jeszcze nie planowałem, ale skoro nalegasz, to mogę ci nieco przetrącić buźkę. – Uśmiechnął się w ten niezbyt przyjemny sposób, jakby patrzył na kolejną potencjalną ofiarę. Sytuacje jednak szybko załagodził wielkolud. Na końcu jeszcze spytał o co cała spina, ale Rokudo nie za bardzo chciało się rozwijać tematu. W końcu się sporo nachlał tego dnia. – Szkoda gadać, ludzie są po prostu uprzedzeni. – Wzruszył ramionami, chociaż zanotował sobie w pamięci, jak wyglądała facjata typa, który się zjeżył na jego widok. Jakby kiedyś przypadkiem spotkał go w ciemnej alejce, to pomógłby mu szukać rozsypanych zębów po tym, co by z nim tam zrobił.

Zdobione sale Czerwonego Smoka nie były niczym niecodziennym dla żółtych oczu wojownika. Był tu co prawda tylko raz, ale po reakcji strażnika można było powiedzieć, że wywarł na obsłudze dość silne wrażenie. Niekoniecznie pozytywne, ale to były już szczegóły. Jak weszli do dużego pomieszczenia, gdzie miał się nasycić na koszt pracodawcy, rozejrzał się uważnie po twarzach wszystkich zebranych. Nie był tutaj dla towarzystwa, więc nie specjalnie skupiał się na robieniu dobrego wrażenia. Bardziej go interesowały inne osoby z ochrony, z którymi być może przyjdzie mu się zmierzyć. Zamaskowana kobieta jednak przyczyniła się do lekkiego uniesienia brwi.

Gdy jego klient w końcu pojawił się na scenie i zdecydował przedstawić, to skłonił mu się mniej więcej o 45°. - Wzajemnie, panie Shimyo. Ja jestem Gaika. – Odpowiedział krótko na wymianę grzeczności. – Jasne, jasne. – Rzucił jeszcze swojemu… Przełożonemu? Tak chyba można było najłatwiej określić ich relacje teraz. Jak już była pora zasiadać przy stole, to on również to uczynił. Po lewej od klienta. Jedzenia było w bród, ale nie mógł się tutaj specjalnie nasycać, tak jak lubił. W takim wypadku naśladował innych gości spotkania, aby nie przesadzić specjalnie. Alkoholu starał się nie tykać. Był tutaj w końcu w pracy, a profesjonaliści mają standardy.

[Arii]

4/14

[C] Pięści to wszystko co masz?
Rokudo Gaika

Posiłek się rozpoczął, po niemiłym przywitaniu chłopaka przed wejściem nie było już śladu. Wszyscy Panowie w swoich strojnych kimonach, dziwnych ozdobnikach na głowach i we włosach rozpoczęli krótkie pogawędki między sobą. Asystenci i ochroniarze po cichu zajadali się posiłkiem, nie zwracając na razie uwagi na to, o czym się rozmawiało. Nagle rozmowy przerwał dźwięk dzwonków i do sali wpadło parę gejsz, które zaczęły grać na różnych instrumentach, tańczyć i wykonywać przepiękne choreografie wachlarzami. Płatki kwiatów zaczęły unosić się w pomieszczeniu, szefowie całej tej zgrai klaskali i nie mogli się nadziwić z piękna, za jakie zapłacili. Oczy świeciły się im, jak złote monety. Asystenci im wtórowali. Ochroniarze wraz z naszym mięśniakiem siedzieli cicho, nie reagując. To nie był ich świat i nie za to im płacono. Gaika mógł zauważyć, że jego towarzysze są jedynymi, którzy nie cieszyli się z tego wszystkiego. Siedzieli i przyglądali się z zażenowaniem wszystkiemu. Zajadali tylko owoce morza i czekali na zakończenie tego cyrku.
Kiedy występ się skończył a kobiety wyszły, znudzony występem mężczyzna zaklaskał w dłoń. Jego twarz była specyficzna, wskazywała, żeby raczej trzymać się od niego z daleka.
-Moi drodzy, w końcu czas zacząć Nasze posiedzenie. Niech ochroniarze jeszcze zostaną. Na razie nie poruszymy nic, co by zakazywało im przebywania w Naszym otoczeniu. Chciałbym zaznaczyć, że niezmiernie miło mi dzisiaj Was gościć w Czerwonym Smoku, cudownym przybytku, które zapewni Nam dzisiaj wszystko za co zapłaciliśmy górę złota. wszyscy, oprócz Satoshi’ego zaklaskali mu i odpowiedzieli chichotem. Gadał coś o przyjemnych interesach i rozpoczynającym się okresie na dobry handel. Wszyscy przyglądali mu się z zaciekawieniem, niektórzy ze znużeniem jak jego szef.
Siwowłosy mógł zauważyć, że obok przemawiającego zasiada zamaskowana kobieta. Czuł, jak go obserwuje i mu się przyglądała. Przekrzywiła delikatnie głowę i wyprostowała się.
-Ten gnojek to Yami Zangetsu. Przyglądaj mu się najuważniej z Sali obok. To główny przeciwnik na polu handlowym pana Shimyo. Jego ochroniarz, kobieta. Wiem tyle, że jest niebezpieczna i sprawna na tyle, że większość z ochroniarzy przy niej wymięka. Prawdopodobnie to ona doprowadziła do wypadku Twojego poprzednika. Son z przymrużonymi oczami przyglądał się kobiecie i przemawiającemu mężczyźnie. Warto było zanotować, krótką informację o kobiecie. To rozświetlało trochę jej osobę i mogło doprowadzić do ciekawej wymiany… Słów.
Kolejne oklaski.
-A teraz po krótkim wstępie. Ochroniarze proszeni są o zajęcie swoich miejsc w Sali obok. Zostać mogą tylko asystenci i oczywiście My, gospodarze. zaśmiał się szyderczo zaznaczając swoją pozycję i innych. Satoshi przyglądał się odchodzącemu Gaice i uśmiechnął się do niego. Jakby dając znać, że mu ufa.
Jedna z gejsz zaprowadziła ochroniarzy do osobnej Sali, gdzie znajdowały się tylko schody do góry. Kiedy się po nich weszło i usadowiło się tam, gdzie zostało to wskazane można było zauważyć, że patrzą się z góry na swoich przełożonych. Nie słyszeli tego co jest mówione, ale widzieli jakby z zaciemnionej tkaniny wszystko co tam się działo. Chyba tak dwudziestoletni mordobijca dostał swoją odpowiedź dotyczącą obserwowania swojego celu ochrony. Teraz zauważył, że siedzi naprzeciwko zamaskowanej kobiety. Siedmiu ochroniarzy, z nim ośmiu. Słyszeli swoje oddechy, żaden do czasu zamknięcia wejścia na to „piętro” się nie odezwał. Aż w końcu jeden chuderlak oparł się o ścianę i ziewnął. Reszta również się wyluzowała. Oprócz kobiety. Ewidentnie nadal patrzyła się na Rokudo, mimo że nie mógł tego wiedzieć na pewno przez maskę, czuł jak jest rozbierany wzrokiem. Prychnęła i poprawiła swoją postawę, żeby lepiej widzieć Yami’ego.

Dialogi:

Son
Shimyo
Strażnik
Yami Zangetsu

[Rokudo Gaika]

Żarcie wchodziło jednym otworem, a miało wyjść innym. Taka była naturalna kolej rzeczy. Nawet smakowało, ale trudno było nie sprostać prostackiemu wręcz poczuciu smaku, jaki reprezentował niechciany dziedzic rodu Rokudo. Jakby odpowiednio przyprawić żwir, to też by go wchłonął, jakby miał wartości odżywcze. Jakby wystawnej uczty było mało, to jeszcze zaczęły się całe przedstawienia. Jak już zespół pieśni i tańca Mazowsze skończył prezentować swoje wdzięki, to reszta biznesmanów zaczęła klaskać jak małpy w Zoo. Taka nieokiełznana niczym radość spowodowała, że Gaika niemal nie prychnął zniesmaczony. Jakby jemu pozwalali na taką swobodną ekspresję, gdy wychowywano go jeszcze na dziedzica, to pewnie dziadek by mu złamał kilka rózg na dupsku.

W końcu jednak się skończyło i Pan Ważniak Numero Uno zaczął coś tam dyskutować o różnych rzeczach. Głównie uprzejmości i inne small talki, które teraz pewnie by nie przeszły przez usta żółtookiego. Na samą myśl zresztą go mdliło. Jak już skończył gadać swoje trzy po trzy, to wielkolud, zapominając, chyba że siedzi pomiędzy nimi ich klient zaczął uzupełniać braki w wiedzy srebrnowłosego. Jakby nie mógł tego uczynić wcześniej i zachować się jak na profesjonalistę przystało. Nie to jednak było najgorsze w tym wszystkim. Czymś, co bezpowrotnie zjebało humor żółtookiemu, był komentarz, czym cechował się ochroniarz potencjalnej problematycznej osoby w tym towarzystwie. Zamaskowana kobieta, która odkąd się tutaj pojawił, właściwie nie spuszczała z niego wzroku. Pomimo maski czuł jej spojrzenie doskonale. – No to zaje… Świetnie. – Odezwał się krótko, niemal nie dając upust swoich prawdziwych emocji w tej sprawie. Jeśli chodzi o baby, to Rokudo miał dość duży problem. Niby się ich nie bije, ale bronić się można, prawda? Z „zaprzyjaźniania” się też były nici, bo przecież prawdziwy napakowany testosteronem facet wie doskonale, że nie jest możliwa przyjaźń pomiędzy płciami. Nie on tworzył te zasady, ale na wpół świadomie się ich trzymał. Trudne jest życie w pełnym stereotypów świecie.

Zepsuty nastrój można było tylko naprawić w jeden sposób. Skoro go już wyproszono z sali, w której odbyła się ta cała niepotrzebna szopka, to wziął ze sobą na pamiątkę spory udziec jakiegoś ptactwa, które leżało przed nim. Problemy trzeba było zajadać, zanim one cię zjedzą. W tym momencie miał już zupełnie wybimbane jak na to będą patrzyć, bo główna atrakcja wieczoru, to potencjalne starcie z przedstawicielką słabej płci. Jak tutaj bić coś, co ma takie dwa miękkie zderzaki z przodu i nie czuć niesmaku z tym związanego? To się nie mieściło we łbie. Idąc na górę z resztą smutnych panów (i panienki) usadowił się w końcu na wskazanym miejscu, gdzie przez płachtę materiału mógł dostrzec swojego klienta. Miał on na tyle charakterystyczną czapkę, że trudno było go pomylić z kimś innym. Gajka siadając skrzyżnie, oparł głowę o rękę, która łokciem spoczywała na kolanie i ze znudzeniem oczekiwał tego, co miało nastąpić zaraz. W międzyczasie wypełniał swój otwór gębowy kolejnymi kęsami udźca trzymanego w drugiej ręce. Nie uszło jego uwadze, że kobitka się wyraźnie napaliła na niego, chociaż jeszcze nie do końca było jasne w jakim znaczeniu. W pewnym momencie jednak podniósł wzrok, by popatrzyć na nią i z maksymalnie znudzonym wyrazem twarzy wskazał palcem na udziec. Jego ton był zresztą w podobnym klimacie. - Głodna? - Chyba nie zdejmowała maski podczas uczty, więc mogła chyba tylko zjeść najwyżej zupę. Przez słomkę.

[Arii]

5/14

[C] Pięści to wszystko co masz?
Rokudo Gaika

Kobieta przekrzywiła głowę na gest chłopaka, który najwyraźniej miał wywalone na swoją robotę, jak inni. Widać było, że nie podoba mu się towarzystwo a szczególnie ona. Jej mięśnie delikatnie się spięły na samą myśl o takim znieważeniu jej jako ochroniarza.
Mężczyźni na dole dyskutowali i dyskutowali. Widać było, że humory dopisywały. Gaika mógł spostrzec, że jego pracodawca jednak jako jedyny siedzi i czeka. Son z przymkniętymi oczami popijał czarkę sakę, nie wtrącając się tak jak Satoshi w rozmowy innych. W dyskusji górował zdecydowanie Yami. Reszta panów poklaskiwała mu i przytakiwała. Pacynki, które liczyły na jakieś drobne na powrót do domu?
-Cholera, moglibyśmy wiedzieć przynajmniej o czym gadają. zniecierpliwiony chuderlak westchnął głęboko i czuć było jego frustrację. Patrzył się nadal na wychylonego kurczaka w stronę dziewczyny, ale zaraz ten wrócił do właściciela. Odwrócił wzrok. Pozostała szóstka nie skomentowała. Chociaż reszta męskiej widowni była równie niecierpliwa. Chcieli już wrócić do domów i się w to całkowicie nie mieszać. Ot, zadanie wykonane i tyle.
Srebrnowłosy mięśniak wiedział, że żaden z nich nie jest dla niego zagrożeniem. Ot, ochroniarze na strzała a takimi nie warto się przejmować. Każdy z nich jeszcze bardziej wskazał, że są znużeni tym czekaniem. W końcu niewiasta sięgnęła do swojej maski i odsłoniła swoje lico. Nie należała do najbrzydszych, chociaż wyraz jej twarzy wydawał się, jakby miała dość przesiadywania z nimi. Ogarnęła wszystkich wzrokiem i prychnęła. Włosy rozpuściła i machnęła głową, żeby się jakoś ułożyły.
-Siedzieć na dupsku i nie jęczeć, płotki. splunęła pod stopy chuderlaka, który się już chciał zamachnąć, ale na jego twarzy wylądowała pięść kobiety rozkwaszając jego nos. Posoka krwi zostawiła prostą linię na ziemi. -Nie zamierzam się powtarzać. spojrzała się na siwowłosego. Oj tak, to był wzrok, który dobrze znał i wiedział z czym się wiąże.
-Garō, jak mniemam? Słyszałam kilka plotek o Twojej ostatniej akcji. Wydajesz się ciekawy. przyjrzała się uważnie jeszcze raz jego ciału, rozbierając go wzrokiem. -Wyglądasz zdecydowanie lepiej od Twojego poprzednika. Tym razem widać, że płacą dobrze. uśmiechnęła się szyderczo do mężczyzny. Reszta chłopa siedziała zapatrzona w nią i nos kolegi, który coś popiskiwał w kącie.
Na dole zaczęły się jakieś poważniejsze dyskusje, ponieważ panowie siedzieli równo na środku pomieszczenia grając w jakieś hazardy. Asystenci szeptali coś do swoich panów za wachlarzami. Zapewne przekazując odpowiednie informacje do podania. Znowu Gaika widział, że Satoshi i Son siedzą w ciszy i się tylko przyglądają. A Yami… Był tym zirytowany, kiedy się im przyglądał.

Dialogi:

Son
Shimyo
Inni
Yami Zangetsu
Kobieta

[Rokudo Gaika]

Co się dzieje z tymi ludźmi i ich zamiłowaniem do karnawału? Najpierw Son przyszedł do niego w masce, by w następnym momencie ją z siebie zdjąć na formalnym spotkaniu. Następnie zamaskowana kobitka zdecydowała się na to, by zdjąć swoje przebranie w towarzystwie samych facetów. Tego typu odsłony na parówa party, jakie tutaj na górze miała miejsce, mogło się skończyć tylko źle, albo nawet fatalnie. Podejrzewał, że faceci rzucą się na kobitkę, niczym na świeże mięsko, gdy ta tylko ujawniła, że nie jest tak brzydka, by była potrzebna papierowa torba. Chuderlak stanowczo działał mu na nerwy, bo jego niespokojne zachowanie zaburzało spokojną atmosferę po posiłku, kiedy srebrnowłosy robił się lekko senny. Całe to zajście ze złamaniem mu nosa wzruszyło nim tak bardzo, że napisałby o tym haiku, jakby miał ze sobą nieco tuszu i atramentu oraz oczywiście jakiś talent literacki w tej sprawie. Dyktatura silniejszych nie była niczym dziwnym w Shigashi, więc chłopak mógł sobie chlipać w rogu do woli, Rokudo to nie wzruszało ani troszeczkę. Kobieta jednak zdecydowała się zagajać do niego, co skwitował jedynie lekkim uniesieniem brwi. Na jego twarzy wciąż malowało się znudzenie całą tą sytuacją i najchętniej by powybijał komuś zęby, ale zebrani tutaj mężczyźni należeli raczej do roślinożerców. W porównaniu do nich ten babsztyl zdawał się niepozbawiony pazurków, chociaż w porównaniu do prawdziwego bohatera tej historii, to większym zagrożeniem był dla niego jego czworonożny zwierzak. W końcu z jego zdaniem się jeszcze liczył.

- Oho, patrzcie. Jaka poinformowana. – Odezwał się monotonnym głosem. – Ty musisz być Zamaskowaną Łamaczką Nosów, tak? – Garou znaczyło tyle, co głodny wilk. Pasowało do niego, z jego temperamentem i apetytem. Czy to na jedzenie, czy do bitki, to zawsze odczuwał jakiś niedobór. Właściwie to niewielu się tak do niego jeszcze zwracało. Głównie ze straży miejskiej. Czyżby jego rozmówczyni i tam zasięgała języka? – Bez tej maski wyglądasz zdecydowanie mniej groźnie. Cały czar pryska. – Ostatnim kęsem oderwał większość mięsa od kości z udka. Została tylko kość do obgryzienia, ale on był prawdziwym Alfą i nie chciał zadowalać się obgryzaniem kości. Rzucił więc ją za siebie i wciąż opierając swoją twarz o rękę, spoglądał w kierunku dziewczyny, lekko ironicznie się uśmiechając. Jakby jednak chciała go zaatakować, to był całkiem gotowy na takie zajście. Większość jego uwagi jednak była skupiona na swoim kliencie. W końcu profesjonaliści musieli mieć jakieś standardy, a nie wszczynać bójki w miejscu swojej pracy.

[Arii]

6/14

[C] Pięści to wszystko co masz?
Rokudo Gaika

Kobieta znowu prychnęła. Nie podobało jej się to, jak Gaika się do niej zwracał. Chamstwo, znużenie i brak szacunku do kogoś na jej poziomie. Kto by sobie to wyobrażał? Czekała i czekała. Może w końcu odezwie się do niej z szacunkiem, może nie będzie patrzył się na to, że jest kobietą. Bo to nie miało znaczenia. Potrafiła tyle co On. A nawet więcej. Znała historię o srebrnowłosym mężczyźnie, który ociekał testosteronem i stał się postrachem bandytów i innych ciemnych charakterów.
-Przykro mi, że mnie nie znasz. Ale tak to jest jak porzucony łachmyta pracuje dla małoznaczących ludzi i nie zna rynku. splunęła pod jego nogi. Reszta mężczyzn zaczęła im się przyglądać. Zdecydowanie dało się wyczuć ciężką atmosferę, jaką ta dwójka tworzyła. Chociaż najbardziej zastanawiało ich znużenie chłopaka. Był taki spokojny, jakby naprawdę nie zdawał sobie sprawy z tego, do kogo się zwracał. Nawet Oni byli tego świadomi. Takie płotki, jak Oni.
Pod nimi rozgorzała jakaś kłótnia, w której Yami wymachiwał gniewnie rękoma w stronę dwóch jakiś biedniejszych ze wszystkich mężczyzn. Wskazywały na to ornamenty na ich kimonach a także ilość stawianego im napitku. Dwaj ochroniarze obok Gaiki poruszyli się niespokojnie, najwyraźniej to ich klienci. Teraz mogli żałować o czym rozmawia się na górze. Kobieta jeszcze gniewniej spojrzała się na Gaika, ale dostrzegła jakiś krótki sygnał swojego szefa i do sali pod nimi wbiło dwóch strażników sięgających do wcześniej wspomnianych paniczów. Ochroniarze już się zerwali, ale bez problemu zostali rozłożeni przez kobietę, która ich rozłożyła na łopatki w jednym susie. Sam Gaika zobaczył ruchy, jakimi się posługiwała. Mimo stroju skrytobójcy nie posiadała takich umiejętności. Była użytkownikiem Taijutsu i to opierającym się na czystej sile. Jednego mężczyznę podtrzymywała kolanem do ziemi, drugiego trzymała za głowę i nią uderzyła o ziemię. Splunęła na nich. Pozostali mężczyźni znaleźli się przy ścianach, jakby już wiedzieli, że chcą stąd uciec bez zapłaty.
Pracodawcy poprzedniej dwójki zostali wywleczeni poza salę. Satoshi poruszył się krzywo i spojrzał do góry, jakby wiedząc, gdzie siedzi jego ochroniarz. Son również spojrzał się tam kątem oka. Coś prychnął w odpowiedzi do asystenta Yamiego.
-No to chyba w końcu mamy koniec tej szopki. uderzyła głową jednego z leżących i sufit, a raczej jak się okazało zamocowany mechanizm, na którym siedzieli zaczął opadać w dół i wpadli na sam środek rozmów, Panowie już odeszli dając miejsce sufitowi, który rozniósł na strzepy stół z grami do hazardu. Mężczyźni, którzy byli chwilę temu jeszcze przerażeni u góry, wybiegli stąd jak najdalej ich Panowie siedzieli zaskoczeni tym co się zaczęło dziać. Sam Yami był cały purpurowy ze wściekłości.
-Tak, jak powiedziałem. Żaden z Was nie ma prawa mi odmawiać, jeżeli będzie trzeba użyję siły, żeby dostać to co potrzebuję. Mia! Wiesz co robić. kobieta wyprostowała się i przeszła po ciałach mężczyzn w stronę swojego szefa i wyprostowała się w stronę Gaiki.
-Zostałeś tylko Ty. Sam się wyłożysz, jak ta dwójka czy zamierzasz mnie chwilę zabawić?
Son i Satoshi siedzieli nadal popijając sakę, wstali i odeszli trochę na bok. Sao uśmiechnął się do chłopaka.
-Skoro, Yami-dono prosi o przedstawienie… Daj mu je. Zniszczeniami się nie przejmuj. Za wszystko zapłaci w końcu gospodarz, prawda? Yami splunął pod siebie a brunetka czekała. Przyglądała się ruchom mięśniaka w kimonie. Uśmiechnęła się do niego szyderczo.
-Zatańcz ze mną a może będziesz godzien, żeby wylizać mi sandały. jej wzrok był szalony, już poczuła trochę endorfin, kiedy wyłożyła tamtą dwójkę i połamała wcześniej nos. Ale wiedziała, że teraz ma naprzeciwko siebie grubą rybę i nie zamierzała przepuścić takiej okazji, żeby pokazać mu swoją wyższość.
Yami ze swoim asystentem wycofali się całkowicie w bok, żeby zrobić im miejsce. Dzieliło ich cztery metry. Za nim w odległości dwóch metrów stał Satoshi i Son, popijający sake i uśmiechający się w stronę Yamiego, jakby od początku znając wynik tego starcia. Niecodzienne to było, że arystokraci robili sobie takie przedstawienia, ale najwyraźniej doszło do momentu, że inaczej się nie dało zawalczyć o swoje prawa. A sam mięśniak rozumiał prawo najsilniejszego. Dlatego nie miał przyjaciół i zadawał się z kotem.

Dialogi:
Son
Shimyo
Inni
Yami Zangetsu
Mia

[Rokudo Gaika]

Kolejna z wielu prób ustalenia dominacji. Komentarz o jego rzekomym porzuceniu jednak dotarł do niego bardziej niż poprzednie, nieudolne próby prowokacji. Jakby go w końcu wyrzucili, to dalej by go trzymali przykutym łańcuchem do ich podwórka? Niektórzy chyba nie do końca wiedzieli, jak to działa. Jakby rodzinka z nim zerwała na dobre, to w końcu mógłby się uwolnić od części poczucia odpowiedzialności za matkę, a tak nie opuszczał nawet na dłużej Shigashi.

Imprezka na dole zaczęła się rozkręcać na dobre. Dwóch dżentelmenów poleciało, a ich ochroniarze zostali obezwładnieni przez kobietę. Styl jej walki oparty był o brutalną siłę, miał okazję spotkać i takich walczących. Zazwyczaj byli prości jak drut i jego manewry były po prostu za szybkie do zarejestrowania. Bili całkiem silnie, ale musieli wpierw mieć w co trafić. – No wreszcie, bo już przysypiałem. – Odezwał się zirytowanym tonem i jednym ruchem postawił się na nogi, dość szybko, po czym leciutko odskoczył w kierunku klienta i przełożonego. Zerknął tylko w ich kierunku badawczo, czy wszystko jest w porządku, a jak usłyszał polecenie, to zrobił bardzo kwaśną minę. Łukiem w prawo przeszedł do jednego ze stołów przy brzegu, by oderwać sobie kolejny kawałek mięsiwa i odgryzł całkiem spory kawałek. Nawet nie rozgryzał, tylko połknął w całości, jak bocian żabę. – Posłuchaj, jest sprawa… - Drugą ręką zabrał jakiś napitek, by przepłukać gardło po pochłonięciu mięska - … średnio mnie bawi bicie kobiet i słabszych. – Otarł usta i odrzucił czarkę z napojem na bok. – Więc zrobimy tak. Spierdalaj w podskokach, to nic ci się nie stanie. – Pochylił lekko głowę i uśmiechnął się w swój typowy sposób. Drapieżnika, który spoglądał na ofiarę na moment przed tym, jak się na nią rzucił. – Tylko kręć tyłeczkiem, to może się do czegoś jeszcze przyda. – Puścił oko do Sona, że panował doskonale nad sytuacją. Spodziewał się, że dziewczyna będzie chciała dalej próbować udowodnić swoją wyższość, próbując kolejnych aktów przemocy. On jednak na to miał dość prostą i skuteczną odpowiedź. W przypadku ciosów ręką chciał ich po prostu unikać, dostosowując się do jej szybkości, jednak jakby próbowała kopnięcia, to miał coś lepszego w swoim inwentarzu nabytych umiejętności i technik. Był to pewnego rodzaju prezent od jego kupla Juna, który kiedyś tak ślicznie wytarł nim podwórko jego ogródka. Było tak źle, że musiał nawet zasiać nową trawkę. W sumie jednak fajnie się ułożyło, że to on nie był „tym złym” w tej sytuacji, tylko dopasowywał się do zmieniających warunków.

Użyte techniki(w wypadku nadchodzącego kopnięcia):

Nazwa

Kōsa Hō

Ranga

B

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe Percepcja większa od Szybkości oponenta | Podczas wykonywania techniki: +30 Siły.

Opis Kolejny cios defensywny, który może również troszkę pomieszać szyki przeciwnika. Przeciwnik wyprowadza kopniak, który następnie zostaje zablokowany poprzez zakleszczenie nogi wroga między własnym kolanem i łokciem użytkownika. Pomimo defensywnego charakteru ruchu, jest on w stanie zadać dość spory ból oponentowi. Aby jednak dało się ten blok wykonać, wartość percepcji użytkownika musi być większa od szybkości przeciwnika.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Arii]

7/14

[C] Pięści to wszystko co masz?
Rokudo Gaika

Brunetka splunęła pod własne stopy. Jej szew skrzywił się na to zachowanie, ale wiedział, ze tak to już jest z tymi ludźmi z ulicy, taki ich urok. Chociaż zastanawiał się, jak tak ładna kobieta mogła tak skończyć. Stała się postrachem wśród innych ze światka bogaczy wynajmujących takich ludzi. Nie znał jej motywów, ale sam się jej bał, dlatego ją zatrudnił. Nie sądził, że może być ktoś groźniejszy od niej, ale kazał na wszelki wypadek takie osobniki usuwać. Ale ten przeklęty Shimya wynajął na ostatnią chwilę jakiegoś kolejnego brutala, który wydawał się silniejszy od jego błyskotki. Był jeszcze bardziej wściekły, że ten cholerny handlarz porcelaną sobie na to pozwolił. Był jego największą przeszkodą do bogactwa.
A teraz ten siwowłosy umięśniony gnojek, jak gdyby nigdy nic zajadał się grożąc jego skarbowi. Wiedział, ze tego pożałuje. Wiedział, że Mia mu nie pozwoli na taką zniewagę. Każdego mężczyznę, który nie uznawał jej siły tak traktowała. To było przerażające, ile siły mogła posiadać tak krucha osóbka.

Sama kobieta podeszła do stolika i podniosła butelkę z jakimś winem. Powąchała i się skrzywiła, ale nie pogardziła nim, żeby się napić. Trochę pociekło jej z kącika ust. Uśmiechnęła się.
-Szkoda, że pracujemy po innej stronie, bo wydajesz się całkiem przyjemny. Morda kryminalisty, ale da się to wytrzymać. Gdybyś tylko zamknął jadaczkę… pokiwała głową znużona jego głupim tekstem o sobie. -Może ściągniesz to kimono i zakręcisz przed wszystkimi jajami, których zaraz Ci zabraknie? rzuciła w jego stronę butelką i ruszyła przed siebie. Dopiero teraz zdał sobie sprawę, że jej szybkość jest chyba jej największym atutem. Kiedy uniknął butelki, już leciała w powietrzu i obróciła swoim ciałem. Pięść trafiła w jego nos, ale nic to nie dało . Ledwo to zauważył. Ale znał ten ruch, aż za dobrze. Konoha Raiken. Gdy tylko opadła na ziemię, dobrze przewidział, że będzie chciała go kopnąć, ale jego ruch zapobiegawczy tym razem Ona przewidziała. Obróciła się nogami do góry i odbiła się dłońmi do tyłu. Stali od siebie jakiś metr. Spojrzała się na niego. On stał dokładnie w tym samym miejscu a Ona naprzeciwko niego.
Wszyscy mężczyźni obok stali zaciekawieni, co stanie się dalej.
-Muszę przyznać, że chciałeś użyć bardzo chamskiego zablokowania. Chyba miałeś złe mniemanie o mnie sądząc, że dam się na to nabrać, co? Nie tylko twoim atutem jest szybkość. To co, spierdalasz stąd czy nadal zamierzasz traktować mnie, jak zwykłą kobietę?

  Ukryty tekst

Dialogi:
Son
Shimyo
Inni
Yami Zangetsu
Mia