Herbaciarnia

[Ichirou]

Wyprawa rangi B
Kyoushi
29/57

---

Uwaga Kyoushiego była krótka, ale raczej dość celna, jeśli wziąć pod uwagę fakt, że na moment po niej mina mężczyzny nieco zrzedła. Nie zasadzie nie było to nic odkrywczego, bo ojciec w życiu nastolatki był zupełnie nieobecny, ale czasem ludzie woleli przemilczeć pewne prawdy, bo na głos brzmiały zbyt boleśnie. Osobnik z blizną nie wchodził w żadną polemikę. Przyjął to wszystko bez słowa i jedynie z enigmatycznym, budzącym pewne pytania pożegnaniem odszedł w stronę wyjścia. Gdzieś mu się spieszyło, ale nie dało się ocenić, gdzie konkretnie.
Kelnerka ostentacyjnie westchnęła i przewróciła oczami, kiedy oznajmiono jej, że autor zamówienia właśnie opuszczał lokal bez złożenia zapłaty. Trochę pomarudziła, zastanawiając się na głos, co ma zrobić z dwoma przygotowanymi naparami, ale na jej szczęście Siwy nie narzekał na brak pieniędzy i nie był przy tym skąpiradłem. Kobieta odetchnęła z ulgą, kiedy Uchiha zdecydował się przyjąć na siebie zamówienie, i zaniosła obie herbaty do stolika zajmowanego obecnie przez Aiko. Choć przed nastolatką stało już kila czarek z różnymi aromatycznymi naparami, to z wielką ochotą przygarnęła kolejną.
– No tak myślałam między jedną a drugą i trzecią, ale postanowiłam wziąć wszystkie. Nie wiem, kiedy nadarzy się znowu taka okazja... Dziadunio pewnie nie będzie chciał mnie wypuścić, ale może jak się dowie, że byłam w Shigashi i nic mi się nie stało, to mi pozwoli? Może nie powinnam go jednak okłamywać – zaczęła rozważać w przerwach między próbowaniem kolejnych naparów. Herbata Kyoushiego swoją drogą była niczego sobie i o ile ten nie miał awersji na tego rodzaju napoje pozbawione procentów, to z pewnością mógł docenić jej jakość, której pewnie trudno było uraczyć w rodzinnym Sogen.
– Może nie powinniśmy nadużywać cierpliwości dziadunia i należałoby wrócić? Tylko że ja nie wiem, czy sama trafię do domu... – oznajmiła nieporadnie, ale szczerze po jakimś czasie.

Możesz pociągnąć dalej akcje, jako że w najbliższym czasie nie dzieje się nic niespodziewanego.

[Kyoushi]

Nie musiał nic więcej dodawać. Po prostu zakończył tę jakże zbędną konwersację z przedstawiającym się mężczyzną jako ojcem. Raz na jakiś czas nawet białowłosy musiał byc ostrożny z kim gra w tę grę zwaną życiem na krawędzi. Od kiedy stał się jednym z krawędziowców, wiedział o tym jeszcze lepiej niż wcześniej. Rozumiał o co chodziło. Przygasił swojego rozmówce, poczuł się jakby miał kontrolę nad tą sytuacją, jednak co mu z tego? Niczego nie zyskał, ale co ważniejsze - niczego nie stracił, a miał wiele do stracenia, każdego pieprzonego dnia. Wyszedł i tyle po nim pozostało. Shiroyasha wrócił więc do swojej pierwotnej towarzyszki, z którą miał okazję już spędzić jakiś czas.
Tak, to ona tym razem miała szczęście, że trafiła na człowieka, który nijak nie zwracał uwagi na pieniądze. Dla niego była to jedynie wartość, którą mógł wykorzystywać do uzyskiwania czegośo wiele ważniejszego i czegoś bardziej wartościowego, za co oczywiście uważał informacje. Gdy tylko oznajmił co ma zrobić, kelnerka nie ukrywała zadowolenia, by zanieść ich herbatki do stolika, który pierwotnie zajęli. Dziewczyna równie pozytywnie zareagowała na kolejną dawkę herbatek, mimo posiadania ich już tak dużej ilości. Białowłosemu aż zrobiło się cieplutko na serduszku, przez co dosiadł się czym prędzej, bez zbędnego lawirowania. Nie był pozbawiony uczuć, raczej potrafił doskonale nad nimi panować, a może i je wyłączać, gdy była ku temu okazja.
- Bierz śmiało każdą z nich, będziemy kosztować i próbować, nie ma co się ograniczać! - rzekłszy, teatralnie usiadł bardzo szybko, nie miał po prostu czasu na zabawe. Szybko chwycił jeden z naparów by zaspokoić kubki smakowe i posmakować tego dobra, którego miał pod dostakiem do wyboru. - Jeśli wrócisz to o wszystkim mu powiedz. Jeśli cię skrzywdzi to pojawię się i z nim osobiście porozmawiam. Zrozumie, że tak to nie działą. - zakończył z uśmiechem, biorąc kolejny łyk, jakby od niechcenia. Kosztował i smakował herbatkę, która jak zawsze mu pasowała i smakowała, przypominała mu za kazdym razem herbatki, które regenerowały go po śnie, po serii treningów. Coś pięknego.
- Nie chcesz jeszcze czegoś zobaczyć? Zwiedzić? Już godzina czy pięć nie zrobi mu różnicy, a i tak, odprowadzę cię, nie masz co się martwić. Obiecałem, że odstawię cię w podobno bezpieczne miejsce to tak będzie. - zakończył z delikatnym, zawadiackim uśmieszkiem.

[Ichirou]

Wyprawa rangi B
Kyoushi
31/57

---

Shiroyasha bez wątpienia degustował różne trunki, ale czy kiedykolwiek degustował herbaty? Jeżeli nie, to na swoje konto mógł dopisać nowe doświadczenie, po którym niestety nie szumiało w głowie. Czas, który białowłosy bohater spędził na rozgrywaniu obcego mężczyzny, Aiko spędziła nie tylko na arcytrudnym wybieraniu, ale również na słuchaniu wszystkiego, co opowiadała jej pracownica lokalu na temat naparów, które obecnie znajdowały się między dwójką. Jak się okazało, młode dziewczę miało bardzo dobrą pamięć i potrafiło z dużą precyzją przytaczać nie tylko prawidła swojego dziadunia, ale i również wyjaśnienia innych osób. Zanim więc Uchiha sięgnął po poszczególne czarki, otrzymał fachową prezentację między innymi o cechach matchy przygotowanej ze sproszkowanej herbaty oraz senchy wykonanej zupełnie przeciwnie, bo bez mielenia liści.
– Naprawdę? – odparła dziewczyna między jednym łykiem herbaty a drugim, trzepocząc rzęsami z niedowierzaniem, kiedy Biały Demon zadeklarował zamiar obrony nastolatki przed krzywdą. – Ale... ale dziadunio chyba nie zrobiłby mi krzywdy. No chyba, że bym się go nie słuchała? N-no nie wiem... – Temat wymierzania kary jej jedynemu opiekunowi brzmiał dla niej bardzo kontrowersyjnie, nawet jeśli ten opiekun był wobec niej ponad wszelką miarę surowy, z czego ta pewnie nie zdawała sobie zbyt dobrze sprawy i na co nie mogła spojrzeć obiektywnie.
– Hmmmmm, skoro tak mówisz, to może... może obejrzymy jeszcze jakieś sklepy? Nie chciałabym narzekać na moją krawcową, ale wszystkie ubrania szyje mi bardzo podobne, prawie takie same, a tutaj, w Shigashi, kobiety chodzą tak ślicznie ubrane. Może dziadunio pozwoli mi chodzić w czymś innym niż zwykle?
Trudno powiedzieć, czy Kyoushiemu aż tak się nudziło, czy dziewczyna mu wpadła w oko, czy sam nie zdawał sobie sprawy z tego, na co się pisał, ale czekał go w takim razie szał zakupowy młodej dziewuchy, która chyba po raz pierwszy w życiu swobodnie wparowała do sklepu i miała okazję wybrać sobie coś, co wpadło w jej oko. Czy w trakcie tej aktywności białowłosy był aktywny, czy raczej znudzony i bierny, to już zależało od niego, ale bez wątpienia Aiko nie raz i nie dwa pokazywała mu się w czymś nowym i pytała o opinię, bo oczywiście sama nie była w stanie podjąć finalnej decyzji i wybrać między jednym a drugim. Uchiha musiał się również liczyć z tym, że zabierając ją na zakupy to on będzie tym, który zapłacił. Dziewczyna co prawda zarzekała się, że powie dziaduniowi, by wszystko zwrócił, a nawet jeśli nie, to sama wie, gdzie tamten chowa pieniądze, ale jednak Shiroyasha na ten moment musiał zainwestować.
Czas mijał nieubłaganie, a młoda, specyficzna i niezbyt zaznajomiona z dorosłym światem dziewczyna coraz częściej przypominała sobie, że gdzieś tam czeka na nią jej opiekun i z całą pewnością mocno się niecierpliwi, martwi i zarazem złości. Nawet jeśli Kyoushi namówił ją na jeszcze jakąś rundkę po mieście, spacer pięknymi ulicami lub cokolwiek innego, to zgodziła się jedynie na chwilę i prędzej czy później zapadła z jej strony definitywna decyzja, że pora wracać.
– Odprowadzisz mnie, tak jak obiecywałeś? Proooszę – powiedziała w pewnym momencie dziewczyna, splatając dłonie w geście prośby. Trudno powiedzieć, czy samej udałoby się jej trafić do domu, nie wspominając sobie już o pokonaniu ewentualnych niespodzianek, które mogłyby pojawić się na drodze.

[Kyoushi]

Herbata nie była mu obca. Otóż nie raz, nie dwa posiorbał co trzeba i kiedy trzeba by się zrelaksować. To był jeden z tych dni, w których aż się przepił zdrowymi ziółkami, które wchodziły jak słowo boże. Nie było to to samo co po sake czy innym doskonałym trunku, ale nie można było być przecież cały czas na rauszu. Chociaż, co ja plotę, jak to nie można? Można, tylko trzeba być odpowiedzialnym i zabijać Senju każdego dnia. Nie to jednak było najważniejsze i najwięcej mu dawało, bo najwięcej to dawały mu informacje, które dostawał jak na tacy od dziewczyny, która stała się wybitną specjalistką w temacie herbat.
Cóż, było tak jak zwykle. Białowłosy po prostu powiedział co myśli i nie zamierzał się z tego wycofać, czy też przepraszać. Jak widać, chłopak po prostu kontynuował swoje, wiedząc, że różni są ludzie i potrafią krzywdzić także najbliższych i było to dla nich dziecinnie proste. Często nawet łatwiejsze niż krzywdzenie kogoś zupełnie obcego co w ogóle było dla niego zupełnie niezrozumiałe. Na prośbę o sklepach, kolejnych zresztą, delikatnie się uśmiechnął i raczył nawet odpowiedzieć:
- Dopijmy więc co mamy i zbierajmy się na zakupy. Weźmiesz sobie co ci tam pasuje, w końcu to twój dzień dziecka, wybaw się do powrotu. - zaznaczył, będąc wielkim lekkoduchem, któremu to wszystko było lotto, a w końcu wokół coś się działo, więc nie zamierzał sobie tak łatwo odpuszczać tej atrakcji, którą dawała mu dziewczyna samą obecnością i nieznajomością świata, tą naiwnością i wszystkim podobnym. Cóż, będąc równie żywiołowy, odpowiadał na każde pytanie szczerze i bez zawahania, decydując w czym wygląda lepiej, a w czym gorzej, bez kłamstwa i obłudy, bo taki już był. Ano i tak, niestety, ale to on musiał bulić, jednak był mężczyzną, więc zachowywał się godnie. Po prostu wyciągał pitos i ciskał nim w sprzedawców.
W końcu doszło do momentu, w którym zabawa się miała skończyć, więc musiał dopełnić obowiązku i tak też zrobił.
- Więc to już czas? Dobrze, ruszajmy więc. To było gdzieś... Tam. - powiedziawszy, miał ja tuż obok, by za bardzo się nie oddalała. W końcu nie było już tak wcześnie, a trzeba się było jeszcze przeprawić przez parę kilometrów spaceru, który miał być jej ostatnim w pobliżu białowłosego bydlaka. Ciekaw był jednak czy spotka go coś po drodze, co wywoła jeszcze większą ekscytację i emocje, które pozostało mu póki co tłumić.

[Ichirou]

Kyoushi [zt], dalej tutaj -> wioska Tomakawa