Brama

[Tamaki Hyūga]

~ 7/15 ~

~ Harikido ~

~ Misja Rangi D ~

~ Szał pieniądza ~

Kobieta widząc że póki co nikt z obecnych w sklepie nie wyglądał na wystarczająco odważnego aby rzucić się na pomoc sprzedawczyni. Niektórzy z klientów zachowywali się tak jakby kompletnie nic się nie działo, z wielkim zainteresowaniem oglądali jakieś buty, kompletnie ignorując obecność mafiozy. Inni z klientów patrzyli na wszystko niepewnie, nie wiedząc jak się zachować, jednak wyraźnie nie czuli się dobrze w tej sytuacji. Jeszcze inni klienci rozpoczęli taktyczną, spokojną ucieczkę, powoli kierując się niby od niechcenia w kierunku wyjścia na ulicę. Jedyną osobą, która nie wydawała się aż tak bardzo zastraszona obecnością Harikido, był młody chłopak, liczący sobie nie więcej niż 10 wiosen. Stanął on na środku sklepu i wbił wzrok w mafiozę. Nim sprzedawczyni zdążyła odpowiedzieć na słowa Harikido, chłopiec głośno odchrząknął aby zwrócić na siebie uwagę zbója.
- Ej ty! Zostaw ją albo skopię ci tyłek! - zawołał głośno chłopiec a jego głos emanował pewnością siebie.

[Harikido]

Oho, masa etniczna zaczyna się zbijać i jednoczyć. To nawet zabawnie zaczyna wyglądać. Oni naprawdę myślą, że takie wypierdki, takie humanoidy, które jedynie psują dobre powietrze, będą w stanie mi zagrozić? Gdyby to nie było tak okropnie śmieszne, to zabiłbym tego gnojka tutaj na miejscu. Wtedy jednak zabawiłby mnie jedynie przez krótką chwilę. Zostawiając go przy życiu, będę mógł się z niego śmiać dużo, dużo dłużej. Trzeba go jednak nauczyć, żeby nie chuchał swoim śmierdzącym oddechem w stronę prawdziwych ludzi i geniuszy. W przeciwnym razie pospólstwo jeszcze nadto się rozzuchwali.
Dobywam kolejnego kunaia i tym razem celuję go w stronę chłopaka mówiąc:
- Nie będziesz mi mówił co mam robić, nawet jesli jesteś dzięki temu tak śmieszny, jak teraz. Spieprzaj stąd, albo zarżnę cię jak zwykłego prosiaka, a później twoje ciało wrzucę do gulaszu, żeby inne warchlaki cię objadły do samych kości. - następnie zwracam się do ekspedientki - A ty co tak stoisz? Prosiłem o zadośćuczynienie. Lepiej coś szybko wymyśl, albo to ciebie potraktuję, jak zwykłą maciorę.

[Tamaki Hyūga]

~ 9/15 ~

~ Harikido ~

~ Misja Rangi D ~

~ Szał pieniądza ~

Ekspedientka słysząc że chłopiec chciał ją "bronić" pisnęła wystraszona po czym pośpieszona przez Harikido aby "zadośćuczynić" i ze łzami w oczach zabrała się za opróżnianie skrzynki w której trzymała pieniądze, prosto do małego woreczka.
- J-Już, najmocniej przepraszam proszę pana, już przekładam dla pana pieniądze, proszę nie robić mi krzywdy. - powiedziała starając się powstrzymać od płaczu. W tym samym czasie chłopiec zmierzył wzrokiem Harikido i wystawiony w swoim kierunku kunai po czym szybko sięgnął w boku a następnie rzucił w mafiozę jednym z butów, które były wszechobecne w sklepie, jak na obuwniczy przystało.
- Wynoś się stąd bydlaku! - krzyknął chłopiec po czym skoczył w kierunku Harikido, najwyraźniej chcąc go zaatakować kiedy ten będzie zajęty obroną przed miotniętym wcześniej pociskiem.

[Harikido]

Och, och, och. Nie zabijając tego gnojka podjąłem bardzo słuszną decyzję. Gdybym zarżnął go od razu jak wieprzka, to nie miałbym okazji zobaczyć tych jego uroczych prób zostania mężczyzną. Cóż, udało mu się tylko zostać parodią człowieka, ale za to jakże piękną parodią! Boki zrywać, taki jest uroczy i głupi. Jego twarz jest jednak zbyt nudna. Taka pospolita i niczym nie wyróżniająca się z tłumu. Odnoszę wrażenie, że dosłownie cały plebs ma taką twarz. Tego błazna trzeba więc jakoś wyróżnić i jednocześnie ukarać i to tak, aby zbłaźnił się jeszcze mocniej.
Oszczędnymi ruchami próbuje uniknąć buta, jednocześnie kunaiem próbując zranić chłopaka w twarz. Niezbyt głęboko, ale tak, aby została jak największa szrama.

[Tamaki Hyūga]

~ 11/15 ~

~ Harikido ~

~ Misja Rangi D ~

~ Szał pieniądza ~

Walka rozpoczęła się na dobre, jednak dzieciak zdecydowanie przecenił swoje możliwości a dodatkowo również nie docenił możliwości Harikido. But przeleciał przez dzielącą ich przestrzeń, jednak mafioza bardzo zgrabnie go uniknął po czym skrócił dystans dzielący go od chłopca aby z zaskoczenia ciąć go po twarzy nożem. Wszystko wydarzyło się tak szybko że dziecko nie zdążyło nijak zareagować i momentalnie znalazło się na ziemi z długą szramą ciągnącą się od lewego kącika ust, przez nos i kończyła się nad prawą brwią, tuż pod linią włosów. Chłopiec zawył głośno z bólu, łapiąc się dłońmi za twarz po czym skulił się na podłodze w dalszym ciągu zawodząc wniebogłosy.
- Błagam proszę pana! Proszę go zostawić, to jeszcze dziecko! Proszę, tutaj są wszystkie pieniądze jakie mamy w sklepie, proszę to wziąć! - odezwała się przerażona całą sceną sprzedawczyni i skulona ze strachu wyciągnęła w kierunku Harikido woreczek z pieniędzmi. Nim jednak rozbójnik mógł podejść po pieniądze, leżący na podłodze chłopiec podniósł się na drżących nogach i rzucił się ponownie na mafiozę, starając się go powalić na ziemię.

[Harikido]

Nie powiem, żeby to była sztuka, ale cholera cięcie wyszło mi cudownie i pięknie to teraz wygląda. Co prawda zalewająca gówniarza krew sporo zasłania, ale jak już się zagoi i zabliźni, to będzie cudownie wyglądało. Tym bardziej, że gnojkowi jeszcze mało. Cóż, myślę, że złamanie mu nosa pięknie dopełni jego głupkowatą twarz muśniętą moim geniuszem. Poza tym wygląda na to, że wszystko poszło sprawnie i gładko. Sprzedawczyni w końcu, pomimo swojej skrajnej głupoty, zrozumiała, co się tutaj dzieje i mam kolejne łatwo zarobione pieniądze.
Uderzam chłopaka zaciśniętą pięścią prosto w nos, mając na celu złamanie go. Następnie chowam wszystkie dobyte wcześniej kunie, biorę pieniądze od dziewczyny i wesoło pogwizdując wychodzę ze sklepu nie zniżając się więcej do mówienia do plebsu.

[Tamaki Hyūga]

~ 13/15 ~

~ Harikido ~

~ Misja Rangi D ~

~ Szał pieniądza ~

Harikido czuł przepełniającą go dumę kiedy widział oczyma wyobraźni jaką bliznę jaką pozostawi po sobie wykonane przez niego cięcie na twarzy chłopaka. Dodatkowo, okazało się iż kobieta najwyraźniej zaczęła się martwić o życie i zdrowie chłopca, który stawał w jej obronie i chciała już bez zbędnego przedłużania przekazać mafiozie woreczek z pieniędzmi aby ten już niczym więcej nie denerwowany opuścił lokal. Ku zaskoczeniu wszystkich, chłopiec jednak po otrzymaniu silnego ciosu w nos, po którym było słychać głośne chrupnięcie świadczące o złamaniu go pod siłą uderzenia, najwyraźniej nie miał zamiaru puścić nogi Harikido, trzymając się kończyny niczym topiący, który łapie za deską będącą jego ostatnią szansą na przeżycie. Wszyscy pozostali, który byli wewnątrz sklepu zareagowali na to stłumionymi odgłosami świadczącymi o ich zdumieniu dość samobójczą postawą chłopca, który tak otwarcie stawiał się członkowi mafii.

[Harikido]

To się nazywa poświęcenie dla sztuki! Ten gnojek, ten niedorozwój, błazen zwykły najwidoczniej wie, że zwykła szrama wzdłuż jego paskudnej gęby to za mało. Zrozumiał, że potrzebuje kolejnego dodatku. Kolejnej wyróżniającej go skazy. Cóż, teraz będę jeszcze dla niego łaskawy. Póki co wciąż mnie to bawi. Jeśli jednak tym razem nie zrozumie, to obawiam się, że mogę stracić cieprliwość. Jest tylko zwykłym pyłem na moim mankiecie i nie powinien wyobrażać sobie niczego więcej. Póki podkreśla on moją nonszalancką naturę, to mogę go tolerować. Jeśli jednak mnie znudzi, bądź zirytuje, pozbędę się go w oka mgnieniu.
Staję wolną nogą na krtani chłopaka i wyszarpuję drugą nogę z jego uścisku. Następnie uwolnioną nogą kopię go tak, aby połamać mu nos. Następnie biorę pieniądze i wesoło pogwizdując wychodzę ze sklepu.

[Tamaki Hyūga]

~ 15/15 ~

~ Harikido ~

~ Misja Rangi D ~

~ Szał pieniądza ~

Buzując wręcz swoją wewnętrzną arogancją i poczuciem wyższości, Harikido nie mógł pozostawić takiej zniewagi ze strony chłopca bez odpowiedzi. Najwyraźniej samozaparcie i determinacja małego chłopca wzięły całkowicie górę nad jakimikolwiek resztkami instynktu samozachowawczego i w dalszym ciągu nie chciał on dać za wygraną i atakował mafiozę. Owinął się on ciasno wokół dolnej kończyny Sigato i ściskał ile sił, nie chcąc dać się zrzucić, jednak w walce z silnym i mocno zbudowanym gangsterem jakim był Harikido, nie miał on najmniejszych szans. Odtrącony drugą nogą swojego oprawcy, chłopak wylądował na podłodze sklepu aby po chwili zaliczyć potężnego kopniaka w twarz po którym nos dzieciaka był kompletnie rozkwaszony na jego policzku a krew ciekła z niego ciurkiem. Wszyscy inni obecni w sklepie sapnęli zaskoczeni i wpatrywali się w leżącego, jednak ten najwyraźniej mimo swojego wielkiego uporu jak i determinacji, nie był w stanie przyjąć na siebie kolejnego silnego uderzenia i stracił po prostu przytomność. Harikido nic sobie zbytnio nie robiąc z całej tej scenerii, zabrał bezceremonialnie woreczek z pieniędzmi i pogwizdując wesołą melodyjkę pod nosem, wyszedł nonszalancko ze sklepu...

Misja zakończona sukcesem!

[Kubomi]

Białowłosa westchnęła z ulgą, gdy nie zadano jej niepotrzebnych pytań. Ciężko byłoby się wyłgać ze zwykłej, ludzkiej litości – szczególnie w takim środowisku jak mafia. Patrząc na odchodzącego Jegomościa, poczuła pokusę zgarnięcia całych pieniędzy dla siebie – jednak Rodzina prędzej czy później, by to wykryła. A nie chciała ryzykować życia swojego, ani bliskich, szczególnie, że jej pachołkowate zarobki i tak były wyższe niż legalnej części społeczeństwa.
Dlatego postanawiając wykonać swoją pracę, ruszyła na podany na karteczce adres, bez większego problemu dochodząc w okolice bramy miejskiej. To nieopodal niej znajdował się prościutki budyneczek, który według informacji był mieszkaniem persony, której miała przekazać finanse. Nie czekając długo, podeszła do drzwi i zapukała. Gdy ktoś otworzy, wykona od razu grzecznościowy ukłon, upewniając się przy tym, że nikt nie podsłucha i czy to jest ta osoba.
- Dzień dobry. Przychodzę od Rodziny, mogę na sekundę wejść?

[Renkuro]

Kubomi Misja rangi D

---

11/15

---

Przedsiębiorca

[/center]

Kubomi postanowiła mimo pokusy nie skraść pieniędzy które na pewno musiały ją kupić. Kto by nie chciał dostać pół tysiąca za darmo, tyle rzeczy można za to kupić. Ta jednak twardo, nie przez uczciwość, a przez strach przed tym co może zrobić mafia gdy zostanie oszukana, postanowiła się nie dać pokusom i skierowała się w odpowiednia część miasta, by następnie przekazać odpowiedniemu mężczyźnie, odpowiednią ilość środków. Tak by wszystko było odpowiednio wykonane, i nikt jej nie ukarał na przykład pochlastaniem jej twarzy nożem w ciemnej uliczce. Rodzina najwyraźniej sprawnie działała skoro miała taki posłuch, niby nikt nie patrzył, a wrażenie że ta może się o wszystkim dowiedzieć towarzyszyło młodym jej członkom w każdej godzinie życia. Chociaż w tym wypadku tak naprawdę wystarczyło że ktoś poszedłby do strażnika, coś mu zlecił, a ten zacząłby psioczyć że nie dostał nagrody. To by się szybko wydało, więc bardzo dobrze że kuglarka postanowiła nie robić nic nieostrożnego. Gdyby bowiem wzięła środki dla siebie, to cóż. Raczej nawet nie trafiłaby do księgi bingo, po prostu by ją odnaleziono w ciągu dosłownie godzin, i zabójcy z rodziny by postanowili wymierzyć sprawiedliwość.
Gdy przyszła pod wskazane drzwi grzecznie zapukała. Otworzył jej na oko 45 letni mężczyzna brzuszkiem w spodniach typowych dla straży, ale bez koszuli. Najwyraźniej właśnie wrócił do domu ze zmiany. Wielce zdziwiony tym że ma gościa wysłuchał tego co ta miała do powiedzenia. Odchrząknął i wpuścił ją do mieszkania.
- Rodziny? Myślałem że moi krewni mają mnie gdzieś, a ciebie to zupełnie jakoś niestety nie pamiętam. Jesteś którąś z dalszych kuzynek?
Powiedział gdy tygrysica weszła do mieszkania zamykając za sobą drzwi. W środku było no cóż. Obrzydliwie, obleśnie, śmierdziało piwem i chyba moczem. Sporo butelek walało się po podłodze, a na stole który stał w centrum domostwa ..... leżał dziwny kolorowy proszek. Chyba można sobie odpowiedzieć dlatego stróż prawa zdecydował się na pracę z mafią, i czemu ta postanowiła go sobie zjednać. Był tylko jeden problem, wziął swojego gościa za kogoś dosłownie z biologicznej rodziny, nie zaś z rodziny że z mafii.

[Kubomi]

Na twarzy Kubomi pojawił się mimowolny grymas, gdy ujrzała wnętrze budynku, a także go poczuła. Pożałowała błyskawicznie, że przekroczyła próg. Oczekiwała jakiegokolwiek poziomu po strażniku miejskim, więc jej rozczarowanie było ciężkie do opisania. Teraz jednak wypadało wyjaśnić… nieprawidłowość, którą wcześniej wzięła za mądre ubranie w słowa tego co powiedziała, by nikt się nie przyczepił. Wychodziło na to, że niestety, za wiele inteligencji to w tym nie było.
- Ekhem. – chrząknęła kilka razy, chcąc upewnić się, że będzie wystarczająco słyszalna. – Nie takiej biologicznej rodziny. Jestem tutaj z polecenia Tygrysów, którzy są niezwykle zadowoleni ze współpracy i oczekują utrzymania ich w tak pozytywnym świetle. – przemówiła w końcu, ubierając to co miała do przekazania w jak najbardziej uprzejmy ton, wyciągając przy tym rękę z mieszkiem do wręczenia.
- To dla Pana.

[Renkuro]

Kubomi Misja rangi D

---

13/15

---

Przedsiębiorca

[/center]

Dama z dumnego rodu kuglarzy nie była zbyt szczęśliwa, że tak a nie inaczej wygląda dom strażnika. No ale czego oczekiwała? Mieszkania wystrojonego jak dla elity pachnącego fikołkami i lawendą? Przecież mowa była o 45 letnim samotniku który byłby prawdopodobnie sądzony za korupcję i wiele innych rzeczy gdyby wydało się z kimś się zadaje. Mimo wszystko dziewczyna nie uciekła z krzykiem, a została i nadal zachowując bardzo miły ton, postanowiła wyjaśnić mu troszkę prościej skąd jest. Ten uśmiechnął się ze zrozumieniem.
- A to nawet lepiej. Hahaha no beze mnie to byście pewnie mieli problemy co nie? Musielibyście się sporo nagimnastykować. O i jakie cudne prezenty, naprawdę polecam się na przyszłość. Nie dosyć że dają forsę to jeszcze kurwe przysłali! Siadaj siadaj, zaraz ci czegoś dobrego naleje.
Powiedział co chwila wybuchając śmiechem. Wziął od ciebie sakiewkę i rzucił ją na półkę. Nie czekawszy na twoją reakcję wziął jakiś talerz z kupkami proszku i wciągnął jedną z nich, wskazując ci że też możesz sobie niuchnąć, kładąc go na stoliku, ścierając ręką ten kolorowy proszek który wcześniej ujrzałaś. Kichnął i potarł nos dłonią, można było dojrzeć że kichał krwią, chyba komuś nosek już nie wytrzymywał stylu życia. Mężczyzna naprawdę zaczął szukać u siebie czarek i butelki alkoholu w czymś co chyba stanowiło barek. Nie pozostało nic innego dumnej kunoichi uznanej za panią lekkich obyczajów, jak jakoś naprostować kolejne nieporozumienie i się stąd zawinąć, bo w końcu fairant, zrobiła wszystko co trzeba. No chyba że wolą kuglarki było posiedzenie tutaj troszkę dłużej z miłym jegomościem, który właśnie na jej o czach miał jakieś parosekundowe drgawki które skończyły się rozbiciem jednej z butelek którą trzymał. Zaklął i wyjął kolejną, nic sobie nie robiąc z kałuży alkoholu w środku domostwa.

[Kubomi]

Czy ona właśnie została uznana za kobietę lekkich obyczajów…? Na to jedynie zmarszczyła widocznie brwi. To trzeba było wyprostować, bo nie miała zamiaru być za taką uznawaną. Dodatkowo nie miała zamiaru próbować żadnych proszków, które on polecał – nie ufa takim rzeczom, ze zwykłej przezorności. Tym bardziej doprawionych, najpewniej jakimś słabym, alkoholem. Nie dość, że jej duma każe jej tą spadać, to jeszcze jakakolwiek szara komórka w jej głowie! Gdy mężczyzna się tylko odwrócił, szukając alkoholu, Tygrysica nie marnując okazji, szybkim krokiem skierowała się do drzwi, by szybko je otworzyć i opuścić te „zacne” lokum.
- Nie jestem kurwą i miłego dnia. – rzuciła na odchodne, by nie było potem żadnych nieporozumień, nawet jeśli będą to w diabły z nim. Gdy tylko znajdzie się po drugiej stronie drzwi, odetchnie jedynie z ulgą i pośpiesznym krokiem będzie wracała do centrum miasta, nie miała zamiaru tu zostać ani chwili dłużej.

[Renkuro]

Kubomi Misja rangi D

---

15/15

---

Przedsiębiorca

[/center]

Kubomi poczuła się urażona zachowaniem mężczyzny który uznał ją za część prezentu. Zachował zimną krew i gdy ten buszował w swoich rzeczach w poszukiwaniu odpowiedniego napitku dla gościa, zimno się pożegnała naprostowując sytuację i wyszła. Nastolatka nie miała ochoty poczęstować się narkotykami od nieznajomego, ani spędzać z nim więcej czasu niż to koniecznie. Intuicja jej podpowiadała że tego syfu lepiej było nie próbować. Mężczyzna najwyraźniej zaskoczony tym co się stało, jeszcze za nią wybiegł na dwór i stojąc w drzwiach krzyknął.
- Aleeeee zaczekaaaaj. Zostań, napijemy się i w ogóle bezie fajnie! Na pewno się dogadamy, na pewno coś nas łączy. Jak chcesz to możemy się przejść na spacer! Żona mnie zostawiła, potrzebuję troszkę towarzystwa.
Jego wołania nic jednak nie dały. Rozwodnik nie miał nic do zaoferowania 18 letniej kuglarce. Dziewczyna ani myślała zawracać. Poczuła zresztą ulgę po wyjściu z lokum strażnika, które najwyraźniej bardzo jej do gustu nie przypadło. Ruszyła w swoją stronę, a osoba której wręczyła pół tysiąca, stała bez koszulki w progu własnego domu ściągając na siebie wzrok przechodniów. Zwiesił wzrok i wrócił do domu zamykając za sobą drzwi. Było mu najwyraźniej przykro że został samiutki jak palec bez towarzystwa do picia i wąchania. No i z wielką kałużą alkoholu na podłodze. Na szczęście nie był aż tak stoczonym żulem żeby pić taki trunek. Co by nie mówić, mieszkanie aż tak patologiczne nie było. Oczywiście był tam syf, odrapane ściany, biednie, śmierdziało, ale są gorsze meliny. Zresztą jeśli pracował w straży, to raczej nie był aż takim ćpunem i alkoholikiem na jakiego mógł uchodzić w oczach niewiasty. Skoro jeszcze go nie wywalili znaczy do pracy przychodził punktualnie, i to może nawet nie będąc pod wpływem. Co jak co, ale tam raczej by się zorientowano że ćpun biega po mieście z bronią, i raczej by to nie przeszło. Możliwe że faktycznie troszkę zdziczał przez rozwód i odreagowywał to w domowym zaciszu. Tylko jak długo w ten sposób wytrzyma balansując na krawędzi? Kiedyś musi albo przestać i wprowadzić wojskową dyscyplinę w swoim domu i życiu prywatnym, albo przyniesie prywatę do pracy i się skończy miła pracka. Nasza tygrysica się nim jednak nie przejmowała, bo i po co, i z sakiewką z nowymi środkami mogącymi pomóc podrasować jej, jej kukiełki, była wolna.

Koniec misji