Ulica przed wejściem do sklepu z wyposażeniem

[Kazuma]

Misja rangi C Tajemnicze okoliczności... 5/30+
Mujin

---

Rozpoczynając opis wydarzeń od samych obrażeń, które przyszło leczyć Mujin'owi to nie wyglądały one na coś przypadkowego. Przy nieco bliższym przyjrzeniu stało się jasne, że musiała oberwać jakimś tępym narzędziem, choć przez ilość krwi ciężko było o wyciągnięcie jakichś większych wniosków. Jedynie to, że nie przypadkiem znajdowało się w tym przykrym stanie.
Rozpoczął się proces leczenia, podczas którego rana została zasklepiona na tyle, by zatamować krwotok. Było to połowiczne zwycięstwo, gdyż ustały tak podstawowe funkcje życiowe, jak samoistny oddech oraz bicie serca. Mieli naprawdę niewielki margines błędu, jeśli chcieli utrzymać ją przy życiu. Szczęśliwie medyk zachowywał się nadzwyczaj przytomnie, choć to Mujin był tutaj starszy stażem, a przynajmniej mógł pochwalić się większymi umiejętnościami, chociażby po szybkości zasklepiania rany przy pomocy użytej techniki. Bohater z przypadku przejął dowodzenie, a medyk posłusznie się zastosował do instrukcji. Nie był ślepy. Widział, że ma do czynienia z kimś, kto dysponuje odpowiednimi umiejętnościami - Robi się! - niemal krzyknął, przyjmując do wiadomości swoją rolę. Ukląkł przy dziewczynie, układając dłonie przy dolnej połowie mostka. Zostały one splecione w charakterystyczny sposób i... rozpoczęło się uciskanie. W tym czasie Mujin wyciągnął chyba najcięższe działa ze swojego medycznego arsenału, wykonując sekwencję pieczęci i rozpoczynając proces leczenia rannej głowy w znacznie większym stopniu niż pierwotnie.
Cała akcja zajęła dobrych parę minut, podczas których medyk kontynuował resuscytację, wykonując trzydzieści ucisków klatki piersiowej oraz dwa oddechy ratownicze upewniając się przy tym, że drogi są drożne poprzez lekkie odchylenie głowy do tyłu - Jest oddech! - zakrzyknął pełen euforii. Wyglądało na to, że sytuacja kryzysowa została zażegnana. Zbiegło się to mniej więcej z zakończeniem działania techniki zastosowanej przez Mujina, przez co uszkodzenia głowy zostały "naprawione" używając nieco bardziej kolokwialnego określenia. Atmosfera nieco się rozluźniła, a napięcie wyczuwalne zarówno u osoby uczestniczącej w akcji ratunkowej, jak i u trójki zabezpieczającej to miejsce opadło. Jeden z nich. Ten sam, który wcześniej przepuścił Mujina, zabrał głos - I co dalej? - zanim miał okazję na powiedzenie czegokolwiek, głos zabrał towarzyszący mu medyk - Wygląda na to, że przeżyje, choć była na granicy. Prawdopodobnie będziemy musieli zabrać ją do szpitala i poddać pilnej obserwacji. Co z nią dalej będzie wiadomo, jeśli się wybudzi - no właśnie... nie wiadomo czy nie doszło do uszkodzeń mózgu - Cholera... I jak my teraz znajdziemy tego, kto to zrobił bez przesłuchania jedynego świadka... - wyglądało na to, że rozmowa zeszła na nieco nieoczekiwane tory. Intuicja nie myliła Mujina i faktycznie musiała dostać tępym narzędziem w głowę. Kto wie? Może zna jakieś sposoby, by pomóc w śledztwie? Nikt tego otwarcie nie zaproponował, ale jako medyk mógł przeanalizować to, co wiedzą i może nawet jakoś dotrzeć do sprawcy tego całego zamieszania. Choć zadanie to z pewnością nie będzie należało to rzeczy prostych.

Postaci:

• Żołdak
• Medyk

[Mujin]

Dobry medyk, żołnierz, albo jakakolwiek osoba pracująca w jakiejkolwiek branży, powinna posiadać umiejętność szanowania i respektowania autorytetu. Dla ninja był to jego Shirei-kan i wyżsi rangą, dla pracownika manualnego jego szef, dla najemnika zleceniodawca, i tak dalej i tak dalej. Ale kiedy grupa ludzi "na równi" musiała zadecydować, kto ma władzę w danej sytuacji? W tej obecnej, na przykład? Strażnicy? Nie, oni decydowali, kto przechodzi, ale nie mieli jakiejkolwiek realnej władzy w tej sytuacji. Mujin wydał komendę, bo był bardziej kompetentny, miał większą wiedzę i dzięki niemu pojawiły się realne szanse na uratowanie jej życia. W krytycznej sytuacji był jedyną osobą posiadającą wszelkie kwalifikacje do tego, by z tej sytuacji wyjść. Ni mniej, ni więcej. Dlatego, gdy nieco lepiej przyglądnął się sytuacji, zobaczył ranę i mniej więcej określił jej pochodzenie, zaczął się zastanawiać. Czy był kompetentną osobą do tego zadania? Ujawnienia sprawcy, znaczy się. Czy powinien się w to mieszać? Jej życie raz jeszcze może być zagrożone, jeśli był to planowany atak. Czy był najbardziej kompetentną osobą w tym zakresie?
Kiedy cała procedura się skończyła, a zdrowiu dziewczyny nic nie zagrażało, można było skupić się na tym właśnie aspekcie. Kto to zrobił i dlaczego? Jakie kroki powinien podjąć Mujin? Znalezienie narzędzia zbrodni byłoby dobrym pomysłem. Jeśli zostało zabrane przez kogoś, to raczej nie było co się kłopotać. Chyba, że... Robaki. Ktoś szybko idący w przeciwnym kierunku. Nie, minęło sporo czasu. Możliwe, że tego kogoś nie ma już w pobliżu.
- Przydałoby się zabrać ją do szpitala w pierwszej kolejności. Im szybciej wyzdrowieje, tym szybciej się czegoś dowiecie. - proste priorytety. Jej zdrowie ponad natychmiastowym złapaniem sprawcy. Nie, żeby mieli jakkolwiek to zrobić. Bo czego niby mieli się chwycić? Może na jej ubraniach znajdował się jakiś niepasujący włos? Może były rozdarte? Może kieszenie puste? Mujin dyskretnie wysłał kilka robaczków do jej kieszeni i własności, by sprawdzić zawartość. Sakiewka? Cokolwiek w torbie? Może szarpała się przedtem z wrogiem? Powinny być jakieś ślady. Jakiekolwiek. Co innego zrobić? Mujin nie miał większego pojęcia. Chyba że...
Dach. Ściany. Jeśli sprawcą był ninja, to mógł po prostu uciec tą drogą. Wysłał robaki też w te rejony. Ślady wspinania się, może coś podobnego? Cokolwiek? Może... ślady krwi na ubraniach gapiów. Duże ilości skrajnie rozproszonych robaków poleciały ponad i w tłum. Krew mogła trysnąć na atakującego, prawda? Ślady na ubraniu. Mujin trzymał się każdego tropu i każdego pomysłu, na jaki był w stanie wpaść, i używał robaków do sprawdzenia szerokiego spektrum możliwości i terenu.

  Ukryty tekst

[Kazuma]

Misja rangi C Tajemnicze okoliczności... 7/30+
Mujin

---

Sytuacja zdecydowanie nie należała do typowych, no może poza samym ratowaniem życia dziewczyny. Coś takiego stanowiło chleb powszedni dla medyka, który miał już do czynienia z wszelkiej maści ranami. Uszkodzenia głowy zaliczały się do jednych ze względu na mózg stanowiący najważniejszy organ w organizmie, którego... nie sposób było zastąpić. Potencjalne uszkodzenie stanowiło czarny scenariusz, którego nie należało zakładać. Równie dobrze wszystko mogło skończyć się znacznie lepiej i upływ czasu sprawi, że wydobrzej. W szpitalu, bo tam należało ją zabrać. Co prawda uszkodzenia ciała zostały wyleczone, ale nigdy nie wiadomo czy nie wystąpią jakieś komplikacje i nie będzie wymagana fachowa opieka medyczna. Nie, żeby Mujin się na tym nie znał, ale... ulica zdecydowanie nie należała do miejsc, w których powinna długo przebywać osoba wymagająca rekonwalescencji - Dobra to zabieramy ją - rzucił medyk, wyciągając zwój zza pazuchy. Początkowo jego zamiary nie było znane. Bo przecież nie zapieczętuje do niego żywej osoby? Prawda? Nic z tych rzeczy... Odpieczętowane zostały nosze, którymi miał zamiar zabrać dziewczynę we właściwe miejsce - Dziękuję za pomoc - głos lekko mu się załamał - Gdyby nie ty to nie wiem, jakby się to skończyło - następnie zwrócił się w kierunku strażników - Dwójka z was weźmie nosze. Ja będę monitorował stan pacjenta - delikatnie ją podnieśli, umieszczając na noszach, po czym ruszyli w kierunku szpitala.

W tym samym czasie Mujin przeprowadzał dyskretnie rekonesans. Warto w tym miejscu zacząć od charakterystycznego ubioru dziewczyny. Przywodziła ona na myśl gejsze przez tradycyjne, zdobione kimono oraz mocny makijaż, który rozmazał się od krwi lub łez. Ciężko było ocenić ze względu na uraz głowy. Była także dzieckiem, które co prawda zaczynało nabierać kobiecych kształtów, ale nadal było to jeszcze dziecko.
Za pasem zlokalizowany został zwitek papieru, który jeśli tylko Mujin chciał, to bez problemu mógł zabrać podczas przenoszenia dziewczyny na noszę. Zauważył jeszcze jedną rzecz i... przyprawiała ona o ciarki na ciele, choć niekoniecznie jego. Ślady krwi na ubraniu w okolicach krocza, mimo że nie była ona ranna oraz ślady na włóknie wskazujące na szarpaninę. Wnioski można wysnuć samemu.
Co się tyczy owadów rozproszonych po okolicy. Wśród ludzi w najbliższej okolicy nie zaobserwowały one niczego podejrzanego, ale... parę uliczek dalej w ciemnym zakamarku były ślady krwi, które pokrywałyby się z obrazem zastanym na jednej z głównych ulic. Co jakiś czas na drodze pojawiały się kropelki krwi. Nie było to jednak wszystko. Leżał tam kamień rozmiaru pięści dorosłego mężczyzny, również pokryty krwią. Oczywiście mógł być to przypadek, ale z pewnością warto sprawdzić. Zwłaszcza że innych tropów nie miał...
Został z jednym strażnikiem. Tak się składa, że był to ten sam, który wcześniej torował mu drogę - Również dziękuję za szybką reakcję - wykonał krótki ukłon - Emm... Jesteś medykiem. Zauważyłeś może coś niezwykłego? Potrzebuję jakiegoś punktu zaczepienia. Nie często się takie rzeczy u nas dzieją, a przynajmniej nie przy dzieciach - zrobił zmartwioną minę. Widok ten musiał zrobić na nim spore wrażenie. Prawdopodobnie przez to, że interwencja dotyczyła jeszcze dziecka.

Postaci:

• Żołdak
• Medyk

[Mujin]

Medyk okazał się dobrze przygotowany. Odpieczętował ze zwoju przyrząd do przenoszenia rannych. Jakże genialny pomysł! Że też Mujin nigdy na to nie wpadł. Nosił w swoich zwojach wszystko, włącznie z częściami ciała i ludzkim szpikiem, a nie pomyślał o przenoszeniu rannych. A klony mógł tworzyć, więc nawet dwuosobowe nosze były sensowne. Szybka analiza sytuacji i już wiedział, dlaczego nie miał ze sobą noszy. Jego "specjalizacją", warunkami domyślnymi, była klinika. Samowystarczalny ośrodek, gdzie nie musiał nikogo nosić, ludzie sami przychodzili. A w polowej medycynie nie potrzebował tego, bo zazwyczaj leczył na miejscu. Dobrze, może i by potrzebował noszy. Warto było to zapamiętać. Nie, zapisać. A nie, nie mógł. Notes miał aktualnie zapieczętowany. Cóż. Oby pamiętał pod koniec całej tej zabawy.
Robaczki tymczasem szukały i szperały we wskazanych przez Mujina miejscach. Te wysłane do zbadania dziewczęcia znalazły coś interesującego. Niewielki zwitek papieru za pasem. Medyk oczywiście, pomagając "załadować" ranną na nosze, wziął go w ramach potencjalnej wskazówki. Tak, po prostu przywłaszczył to sobie. Cokolwiek to było, mogło mieć znaczący wpływ na sprawę. A tego przecież oczekiwał strażnik, rozwiązania sprawy. Dlaczego się tym zajmował, dlaczego po prostu nie zostawił mężczyzny z tym problemem? Bardzo dobre pytanie. Może to niechęć do krzywdzenia konkretnie dzieci, najbardziej słabych i wymagających opieki fragmentów społeczeństwa? Może nadzieja sowitej nagrody? Albo czysta ciekawość, motywacja tak prozaiczna i pozbawiona empatii, która jednoznacznie pokazywała na antyspołeczność Mujina i jego chęć do pogłębiania wiedzy wszelakiej? Pewnie połączenie wszystkich trzech, w różnych proporcjach.
- Do usług. - odpowiedział jeszcze medykowi. Kiedy ten zabierał ranną, robaki zdążyły już wrócić ze zwiadu. Miał więc ze sobą zwitek papieru i informacje dotyczące kamienia pokrytego krwią. Kamień. Pasowałoby jako broń obuchowa. Z treścią papierka szybko się zaznajomił i podał go mężczyźnie, jeśli miał jakikolwiek związek ze sprawą.
- Oprócz tego, jej okolice intymne krwawiły. Potencjalnie przez wymuszony stosunek. Narzędzie zbrodni znajduje się w zaułku, tam. Kamień naznaczony krwią. Pomogę ci się tym zająć, więc biegnij za mną. - Mujin jak zawsze rzeczowy i konkretny, kolejny raz postawił siebie za wyżej położonego od mężczyzny. W tej sytuacji, gdy on sam prosił go o pomoc? Zdecydowanie sam oddawał się pod jego komendę, nie mógł tego nie wykorzystać. Ponownie, był człowiekiem o odpowiednich umiejętnościach, bez których sytuacja zostanie nierozwiązana, a przestępca nie zostanie ujęty. Sprawiedliwość nie mogła zatriumfować bez niego, wobec tego był tutaj istotnym graczem. Mujin nie stwierdziłby otwarcie, że mu się podoba takie miejsce w hierarchii, wolał trzymać się na uboczu i z niego wykonywać swoje obowiązki w najbardziej skuteczny sposób. Ale kontrola nad innymi ludźmi, bycie niezbędnym... Z lekka łechtało yo jego ego. Do komplementów z czasem przywykł, ratowanie żyć i zdrowia ludzi dawało mu ich aż nadto. Ale gdy ktoś posiadający jakąkolwiek władzę wprost mówił mu "Mów co mam robić" albo "Jestem otwarty na sugestie" albo nawet "Co byś zrobił na moim miejscu" czy jakkolwiek inaczej pokazywał swoją słabość i oddawał inicjatywę, Mujin chętnie ją przyjmował.
I tak Mujin pobiegł na miejsce. Na tyle szybko, by nie marnować czasu, ale na tyle wolno, by strażnik za nim mógł w stanie go zobaczyć i kierować się za nim. Będąc już na miejscu medyk dokładnie obejrzy "scenę". Kamień, poza krwią, mógł mieć na sobie inne wskazówki. Jakiekolwiek by one nie były. Jeśli to tutaj dokonała się zbrodnia, bo też była taka szansa, to na pewno były tego ślady. Na ścianach budynków chociażby. Jeśli kamień znajdował się tutaj, bo ktoś wyrzucił go z okna, to tego też powinny znajdować się ślady. Raczej nie było to to, ale trzeba było brać pod uwagę każdą opcję, nie ważne jak mało prawdopodobną. Ślady krwi raczej wskazywały, że broń została tutaj przyniesiona po fakcie i porzucona. Właśnie...
- Przydałoby się nieco informacji. Kiedy przybyłeś, to już leżała na ziemi? I w sumie... - Mujin doznał niewielkiego olśnienia. Nieznajomość miasta szkodzi, pewnie strażnik jako bywalec znał takie szczegóły - Nie jestem tutejszy, więc musisz użyczyć mi swojej wiedzy. Są tutaj jakieś domy dla gejsz? Lokale, gdzie mogłyby pracować, albo inne przybytki? - Mujin przewidywał jeszcze jedną opcję - była to ważna osoba, z bogatego domu albo o długiej tradycji. Ale dziecka o takiej wadze nie zostawiało się samego. Jeśli napad był na tle seksualnym, a dziewczę miało wiele charakterystyk gejszy, to warto było połączyć te dwa elementy i poszukać właśnie w ten sposób.

  Ukryty tekst

[Kazuma]

Misja rangi C Tajemnicze okoliczności... 9/30+
Mujin

---

Mujin wykazywał się błyskotliwością, działając niemal instynktownie, zupełnie jakby siedział w kryminalistyce od dłuższego czasu, mimo że tak naprawdę był medykiem. Profesje te miały ze sobą znacznie więcej wspólnego, niż mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać. W obu przypadkach często bazowało się na szczątkowych poszlakach i próbowało ustalić, co tak naprawdę się dzieje. Różnił się jedynie zakres materiału przewijający się przez dłonie. Podczas gdy medyk bazował głównie na reakcjach ludzkiego organizmu oraz wszelkich uszkodzeniach, to tutaj obszar znacznie się powiększał i rozwiązanie mógł przynieść nawet skrawek papieru znaleziony gdzieś w trawie.
Bardzo istotną poszlakę mogła stanowić karteczka w kieszeni dziewczyny, która niemal od razu po wykryciu przez owady trafiła do dłoni Mujina podczas przenoszenia dziewczyny na nosze, a ten z zainteresowaniem odczytał rewelacje w niej zawarte.

Dom szanownego Minoru Satō
Bogata rodzina kupiecka. Nie spóźnij się.

~ Adres ~

Oprócz tego znajdywał się tam adres dzięki, któremu można było tam dotrzeć. Brak większych rewelacji, ale był trop warty sprawdzenia. Być może potencjalny morderca przeoczył tak istotną rzecz... choć wydawało się to aż nazbyt oczywiste. Mordowanie gejszy zamówionej do własnego domostwa było strzałem w stopę. W końcu musieli prowadzić jakąś księgę rachunkową wraz z adresami klientów indywidualnych. Niemniej karta trafiła także w ręce shinobi towarzyszącego Mujinowi - Ciekawe... To bardzo bogata rodzina - następnie usłyszał o potencjalnym gwałcie, co wywołało u niego lekkie spięcie ciała i zaciśnięcie dłoni w pięści. Wyraźnie się zezłościł - A to łachudra. Zero świętości - mówił bardziej do siebie pod nosem, niż komunikował coś konkretnego w kierunku medyka - Jasne. Biegnę z tobą - odparł na propozycję udania się w kierunku rzekomego narzędzia zbrodni.
Faktycznie Mujin był zauważalnie szybszy od swojego "kompana" i musiał odrobinę zwolnić, by dać mu okazję dotrzymania kroku, choć nie było tak, że był on ślamazarny. Ruszał się wyjątkowo żwawo jak na kogoś przypadkowego. Wyszkolenie odpowiednie z pewnością posiadał. Tyle że był po prostu słabszy od medyka. Nie wykazał się także niczym szczególnym do tej pory, ale kto wie. Może jeszcze czymś zaskoczy... - Cholera... - zareagował, widząc pobojowisko wraz z kamieniem - I mówisz, że pasuje do obrażeń głowy? - nie podnosił go, tylko kucnął, przyglądając się miejscu zdarzenia. Był przy tym niezwykle uważny, jakby nie chciał niczego zmieniać i spróbować jakoś poukładać sobie wszystko, co tutaj widział w głowie. Podczas oględzin, jako że został niejako wywołany do tablicy, zaczął opowiadać o tym, jak przebiegły wydarzenia - Przybyliśmy już do leżącej dziewczyny, ale udało mi się przesłuchać świadków zdarzenia. Podobno wyszła z bocznej uliczki, chwiejąc się na nogach i upadła. Zaczęli krzyczeć i zjawiliśmy się na miejscu. - nie pomagało to zbyt dużo, ale wskazywało na to, że sprawa było stosunkowo świeża - Co do domów gejsz to jest ich kilka. Karteczka, którą znalazłeś, ogranicza nas właściwie do jednego, bo to właśnie tam z usług czerpią najbogatsi - przy okazji Mujin mógł wykluczyć zrzucenie kamienia z wysokości, jeśli zajście miało miejsce w tym miejscu. Jakichkolwiek okien brakowało. I pewnie udaliby się od razu do domu gejsz, gdyby towarzysząca mu osoba nie zauważyła jednej istotnej rzeczy, która musiała umknąć owadom - Zobacz tutaj - wyraźnie zawołał Mujina, chcąc mu pokazać ciekawe znalezisko na ziemi - Wygląda jak... nasienie - końcówka ledwo przeszła mu przez gardło. Wciąż był wstrząśnięty, że ktoś mógł tak brutalnie potraktować dziecko. Gwałt stanowił okropne przestępstwo, ale usiłowanie morderstwa i to jeszcze na tak młodej osobie... - Rozejrzyjmy się dookoła. - zaproponował - Jakieś poszlaki mogą znajdować się na przyległych ulicach, a... kamień zapieczętuję. Może się jeszcze przydać, jak dopadniemy tego, kto to zrobił - wyciągnął zwój i zrobił to, o czym powiedziałł.
Dzielnica, w której się znajdywali, nie należała do najbogatszych. Nie była też slumsami. Bardziej czymś dla zwykłego obywatela miasta. Stosunkowo blisko nich znajdywało się parę sklepów i co przykuwało uwagę jeden z nich miał świeżo malowane drzwi wybijające się na tle innych podniszczonych. Oprócz tego mieli jeszcze dwie poszlaki w postaci nazwiska osoby najwyraźniej zamawiającej usługi dziecięcej gejszy oraz jej prawdopodobne miejsce pracy. Jeśli nic nie znajdą, to były to potencjalne ślady. Mogli także rozpytać po okolicy, czy ktoś coś widział.

Postaci:

• Żołdak

[Mujin]

Medyk nie miał wielkiego doświadczenia w tych sprawach, jak ktoś mógłby sobie pomyśleć. Jego skuteczność była jednak kwestią zawodową. Ile razy musiał domyślać się faktycznego stanu rzeczy od zbyt nieufnego klienta? Albo takiego, który nie chciał podać ważnych detali, mimo ich ważności w procesie leczenia? Dokładnie. Mujin znał się na tym, po prostu musiał, by poprawnie diagnozować. Łapał małe szczegóły, które doprowadzały go do rozwiązania. Nic więcej. Nie był kompetentny w planowaniu długoterminowym i szeroko pojętej walce opartej na taktycznym podejściu, ale jeśli chodziło o zdobywanie informacji z otoczenia i wysuwanie wniosków - potrafił być w tym bardzo biegły i skuteczny.
Niestety Mujin nie był stąd, dlatego potrzebował intelektualnej protezy, która dałaby mu odpowiednie lokalne informacje. Na przykład, kim jest Minoru Satō. Oczywiście, bogaty jegomość, ale kim dokładnie jest - tego nie wiedział. Też inna kwestia, czy aby na pewno miało to znaczenie. Czy dziewczę doszło do jego domu? Jeśli miejscem zbrodni był zaułek, to raczej nie dotarła na miejsce. Gdzie był ten adres w stosunku do aktualnego położenia? Przydałaby mu się mapa Shigashi, konkretnie mapa miasta.
Strażnik poruszał się całkiem szybko jak na kogoś jego profesji. Medyk przyjął to z lekkim zdziwieniem, ale zaakceptował to szybko. To było przecież jak najbardziej możliwe. No i musiał skupić się na ważniejszej sprawie, niż uznawanie sprawności fizycznej bezimiennego żołdaka. Oględziny kamienia, miejsca zbrodni i przy okazji zeznania strażnika, jasno potwierdziły. To tutaj się to działo, to było miejsce zbrodni. Wyszła z tego zaułka. I upadła na ziemię prawie martwa kawałek dalej.
- Tak. To jest narzędzie zbrodni. - powiedział, przyglądając się jeszcze kamieniowi. Z bliska. Jego doświadczenie powinno potwierdzić mu na sto procent, że to kamień został użyty. Nawet jeśli była to jakaś broń, to co to zmieniało? Ślady nasienia wskazywały, że to było to miejsce. Kamień nie miał żadnego znaczenia w szerszej perspektywie.
- Hmh. Faktycznie. - bardzo światły komentarz dotyczący, a jakże, obecności nasienia na miejscu zbrodni. To także do niczego nie prowadziło, niestety. Nie miał jak po nim poznać, do kogo to należy. Potwierdzało to i tak potwierdzoną już teorię o gwałcie, a także miejsca z kamieniem jako miejsca zbrodni. Mujin ponownie musiał wysłać swoje robaczki w teren. Miał kilka rzeczy, ale nic konkretnego. Przede wszystkim strażnik znał miejsce, gdzie gejsza pracowała. To był pierwszy punkt do sprawdzenia. Drugi, znaczy się, zaraz po sprawdzeniu okolicy.
- Nie mamy pewności, czy to on. Ostatecznie mogła tam nawet nie dotrzeć. Musielibyśmy zapytać o nią ludzi w przybytku, o którym wspomniałeś. - a potem na mapie wyznaczyć trasę pomiędzy ich domem, a przybytkiem. Dlaczego? Jeśli trasa nie miałaby sensu, to mogłoby coś znaczyć. Ale na razie zamierzał zrobić dwie rzeczy. Pierwsza, dokładne zbadanie otoczenia, zarówno osobiście, jak i za pomocą robaków. Sąsiednie uliczki tak samo, generalnie obszar wokoło musi być przeczesany. Dalej, te drzwi? Czemu złapały jego uwagę? Były świeżo pomalowane? Na tle tego wszystkiego było to nieco dziwne.
- Ja przeszukam okolicę. Mógłbyś sprawdzić te drzwi? Coś mi w nich nie pasuje. Są zbyt nowe. - poprosił Mujin. "Poprosił" w nieco niebezpośredni sposób, ale poprosił. Więc miał dwa zadania. Sprawdzenie okolicy za pomocą swoich zmysłów i robaków. I dowiedzenie się nieco o drzwiach. Tam też wysłał kilka sztuk, by dyskretnie sprawdzić wnętrze domu, podsłuchać rozmowę. Co i jak. Dyskretnie.

  Ukryty tekst

[Kazuma]

Misja rangi C Tajemnicze okoliczności... 11/30+
Mujin

---

Rozpoczęły się poszukiwania dookoła miejsca zbrodni, na którym nie było już nic więcej. Mujin posiadał już także poukładany w głowie plan działania, ale postanowił wpierw się po prostu rozejrzeć dookoła. Gdyby od razu udali się do lokum, w którym rezydowały gejsze, to mogliby przeoczyć jakieś istotne dla sprawy poszlaki. To on tutaj grał pierwsze skrzypce, bo osoba mu towarzysząca, jeszcze przez krótszą chwilę zajęta była zabezpieczaniem narzędzia zbrodni w postaci zakrwawionego kamienia, który udało się zlokalizować medykowi przy pomocy owadów. Niby insekty, którymi większość ludzi zwyczajnie się brzydziła, a we wprawionych rękach potrafiły być niezwykle użyteczne.
Poszukiwania dookoła nie nastrajały optymizmem. Przylegające ulice świeciły pustkami, a nie ziemi nie znajdowało się nic istotnego. Żołdak, który przyłączył się do żmudnej pracy także, na razie niczego nie zgłaszał. Pozostawały jeszcze dziwnie świeżo malowane drzwi, które od razu przykuły uwagę Mujina. Wysłał on parę owadów na zorientowanie się, co też za sobą skrywają. Szyld wskazywał na coś niezwykle ciekawego w całej tej sprawie. Był to sklep przeznaczony dla kobiet ze wszelkimi artykułami upiększającymi. Od soli do kąpieli po przybory do makijażu. Co w tym takiego specyficznego? Gejsze przecież malują twarze na biało! Nie trzeba geniuszu, by połączyć fakty. Być może korzystała ona z niego, by uzupełniać swoje artykuły, a może to był zwykły przypadek. Żadna rozmowa za drzwiami się jednak nie odbywała. Była tam jedynie pani po czterdziestce leniwie przesiadując za ladą. Bez żadnej klienteli. Nie pasowała do całej tej sprawy, bo przecież poszukiwali mężczyzny. I pewnie można by się zastanawiać czy w ogóle jest sens zawracać jej tyłek, gdyby nie mężczyzna towarzyszący Mujinowi, który postanowił wyjść z inicjatywą. Odmalowane drzwi przykuły także i jego uwagę - Też to zauważyłeś co? Dziwny zbieg okoliczności, że mamy do czynienia z usiłowaniem morderstwa i akurat farba ledwo zdążyła wyschnąć - zrobił kilka kroków w stronę sklepu - Moim zdaniem musimy to sprawdzić. Nawet jeśli nie ma to związku ze sprawą, to odsiejemy podejrzenia. - teraz już się nie zatrzymywał, tylko ruszył w tamtą stronę bez oglądania się za siebie. Chwycił za klamkę i rozległ się dzwonek w środku sygnalizujące czyjeś wejście do środka.
- Dzień dobry Pani - przywitał się uprzejmie, wykonując ukłon zgodnie z obowiązującą etykietą - Jestem ze straży Shigashi no Kibu i chciałbym zadać Pani parę pytań - wyciągnął odznakę, niczym w jakimś hollywoodzkim filmie potwierdzając swoją tożsamość - Dzień dobry. W czy mogę Panu, a raczej Panom pomóc- dodała na koniec, dostrzegając także Mujina. Jakoś nie kwestionowała jego osoby. Skoro jeden z nich służył w straży to drugi pewnie też. Było to całkiem wygodne dla samego śledztwa, choć rzecz jasna może ją wyprowadzić z błędu, jeśli tylko uzna to za potrzebne - Czy wizytowała Pani sklep młoda dziewczyna albo Pani takową widziała? Jest ona gejszą - zapytał. Odpowiedź, która padła potwierdziła, że dobrze trafili - Tak była tutaj całkiem niedawno. A czemu Pan pyta? - chciała uzyskać jakieś informacje... tylko czy powinni ujawniać, to co się stało? Czy może wymyślić jakieś zmyślne kłamstewko? Tutaj wzrok strażnika skierował się w stronę Mujina, niejako zapraszając go do przyłączenia się do rozmowy.

Postaci:

• Żołdak
• Właścicielka sklepu

[Mujin]

Poszukiwania dodatkowych wskazówek nie dawały nic. Wokoło nie było niczego. Kamień nie został wyrzucony z okna. To oznaczać mogło w zasadzie jedno. Albo ślady były, ale zostały zatarte przez ludzi, wiatr albo jakikolwiek inny czynnik, albo nie było ich od początku. A to oznacza, że nie miał czego już tutaj szukać. Poza, rzecz jasna, kwestią drzwi. Było to dziwne, nienaturalne wręcz. Jak jedna czysta szklanka na półce w całości pokrytej kurzem. Albo samotna deska w podłodze o nieco innym kolorze. Albo jeden pożółkły liść na zielonym, zadbanym krzewie. Coś, co wyróżniało się w znaczącym stopniu. Nawet lekko go irytowało. Strażnik podzielał jego opinię, więc weszli tam bez zbędnej zwłoki. Po drodze Mujin przywołał do siebie wysłane na przeszpiegi robaczki.
I okazało się, że była tutaj. Definicja "młodej dziewczyny" była bardzo szeroka, więc nie można było dokładnie określić, czy chodziło tu o nią, ale biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności, to trzeba było uznać, że była to ona. Po co mogła wybierać się do sklepu z artykułami upiękniającymi? Po puder, zapewne. Albo perfumy czy inne środki estetyczne. Dobrze, co to zmieniało? Mogło dużo. I tutaj wchodził problem Mujina, nie wiedział jakie pytania zadawać. Owszem, miał cel w głowie, dowiedzenie się dlaczego drzwi zostały zamalowane. Ale nie wiedział jak ma dojść do tego pytania. Bo zadanie go po prostu nie było raczej opcją. Znaczy mógł, ale najpierw musiał powiedzieć o co chodziło. Bez tego nie dało się zajść nigdzie dalej. Oczywiście strażnik zaczął rozmowę, Mujin kiwnął głową w ramach przywitania. Dalej włączył się we wskazanym przez strażnika momencie.
- Dziewczyna została zaatakowana. Jest poważnie ranna, ale jej życiu nic nie zagraża. - poczekał chwilkę, aż informacja "wsiąknie" w rozmówczynię, po czym kontynuował - Miejsce ataku znajduje się niedaleko i wtedy zobaczyliśmy świeżo malowane drzwi. I wychodzi, że była tutaj przed atakiem. - Mujin nic nie sugerował. Wyjaśnił tylko ich postępowanie, dlaczego zdecydowali się o dziewczynę zapytać. Prosty ciąg logiczny. Dziewczyna była tutaj, została zaatakowana w zaułku. W który została na pewno wciągnięta, jej cielesność naruszona. Jeśli farba miała zakryć jakieś dowody, to najpewniej to zrobiła.
- Bylibyśmy wdzięczni, gdyby odpowiedziała Pani na nasze pytania. Kooperacja i pomoc w śledztwie na pewno bardzo nam pomogą. - powiedział Mujin miłym tonem, rzeczowym. Czy było w tym coś złowieszczego? Starał się, by odrobinę, ale podszyte w kontekst. Oczywiście, że pomoc na pewno pomoże. Kooperacja tak samo. Ale brak pomocy... Przecież chodziło o życie niewinnych! Zabójca nadal może być na wolności i trzeba było temu zapobiec, prawda?
- Mówiła Pani, że widziała ją tutaj niedawno. Można dokładniej? - pierwsze pytanie, bardzo proste. Jak bardzo niedawno ją tutaj widziała? Dzięki temu można było stworzyć całkiem niezłą linię czasu. Od wyjścia z przybytku gejsz, do przyjścia tutaj, do ataku, kończąc na zauważeniu jej przez świadków. Potem mógł zadać pytania o drzwiach. A robaczki? Szukały farby, oczywiście. Jeśli było to malowane niedawno, to gdzieś tutaj, na widoku, musiała być farba. I pędzel nią pokryty, najlepiej.

  Ukryty tekst

[Kazuma]

Misja rangi C Tajemnicze okoliczności... 13/30+
Mujin

---

Pytający wzrok ze strony strażnika nie pojawił się bez powodu. Zastanawiał się on czy powinni kręcić, udając, że nic się nie wydarzyło czy może zachować pełną klarowność sytuacji, wyjaśniając zaistniałe okoliczności. Decyzja ta była o tyle ważna, że przy byciu niczym otwarta księga kobieta mogła nie być zbyt skora do pomocy, jeśli w jakiś sposób maczała w tym wszystkim palce. Klamka jednak zapadła i medyk zdecydował się mówić prawdę. Co prawda pewności mieć nie mógł co do tego, czy osoba, z którą rozmawiają, czegoś nie ukrywa, ale jakiekolwiek tiki na twarzy, pocenie i inne takie nie występowały, gdy zaczęła mówić - Ojej... - zrobiła zmartwioną minę - Oczywiście, że postaram się pomóc, jak tylko mogę. Biedne dziewczę... - nastąpiła chwila pauzy, podczas której jakby układała sobie wszelkie wydarzenia w głowie - Gejsza tak? - powtórzyła wcześniejsze słowa żołdaka - Tak to była ta. Bo ja wiem? Jakieś 30 minut temu? Może mniej. - pokrywałoby się to z czasem napaści - Jednak wyszła i tyle ją widziałam. - wtrącił się mężczyzna - A jakieś istotne detale? Cokolwiek - zaczęła się drapać po głowie - Chciała zakupić puder, ale nie miałam na składzie. Obiecałam zamówić. - niemal natychmiast wtrącił się w jej słowo - A pomalowane drzwi? Farba wygląda, jakby była świeża. Sama je Pani malowała? - grillował ją niczym na jakimś przesłuchaniu, wymuszając jak najszybsze odpowiedzi, przez co ewentualne kłamstwo byłoby cięższe do ukrycia - A gdzież tam - machnęła ręką - Zatrudniłam młodego chłopaka. Skończył robotę jeszcze przed jej przybyciem - wychodziło na to, że albo kłamała, albo świeżo pomalowane drzwi nie miały nic wspólnego z ukrywaniem śladów zbrodni. Zresztą czemu miałyby mieć? Śladów krwi na ulicy brak no, chyba że ktoś je sprzątnął przed ich przybyciem. Nie pasowało to jednak do nasienia w ciemnej uliczce - W jakim wieku był ten chłopak? - dopytał - Jakoś po dwudziestce. Wie Pan, jak szybko dorasta ta młodzież. - po chwili dodała zmartwiona - Chyba go Pan nie podejrzewa? To dobry chłopak. Czasem pomaga z noszeniem towarów. Zawsze dzień dobry mówi. Nie uwierzę, że ma z tym coś wspólnego. - domknęła temat, próbując odsunąć nawet myśl, że mógłby dokonać jakiegoś potwornego czynu - Dobrze o ile mój kompan nie ma jakichś pytań, to pragnąłbym na moment Panią opuścić i porozmawiać z nim na osobności. - i o ile coś nowego nie padło, to wyraźnym gestem wskazał drogę za drzwi, stając w bliskiej okolicy sklepu na ulicy.
- Powiem ci, co myślę - zrobił pewną siebie minę - Przygotowałem sobie w głowie profil tego skurwiela i pasuje mi on do tego chłopaka. Prawdopodobnie skończył robotę i jak wychodziła, to do niej zagadał. Może nawet poszło mu dobrze, ale nie była zainteresowana przez swoją profesję. Wkurzył się. Poszedł za nią i ją zgwałcił, a potem starał się zatrzeć ślady tego, co zrobił, usiłując zabójstwo. Dopuszczenie do ucieczki dziewczyny to amatorszczyzna. Nie zrobił tego ktoś, kto mordował wcześniej. - skończył, zastanawiając się, co na temat uważa Mujin - A ty co o tym myślisz?

Postaci:

• Żołdak
• Właścicielka sklepu

[Mujin]

Oczywiście, każdy jest taki miły i mówi 'dzień dobry'. A potem się okazuje mordercą i psycholem. Takich się nie poznaje na pierwszy rzut oka. Mało kto obnosi się ze swoimi negatywnymi cechami. A osoby zdolne do manipulacji też się takimi nie przedstawiały. Wiedział, sam był jedną z nich. Dlatego takie wyjaśnienie nie przekonywało go jakkolwiek. Musiał sam się o tym przekonać. Zastosować jedną z jego ulubionych technik przesłuchiwań - pokrycie robakami i wywarcie trwałej, psychicznej traumy. Albo sparaliżowanie go od pasa w dół. Albo wstrzyknięcie jakiejś trucizny i przekonanie go, że odda antidotum za odpowiedzi. Miał tego naprawdę sporo. Jeden z profitów bycia medykiem.
- To może chociaż coś widział. - powiedział Mujin, nie konkretnie do któregokolwiek z obecnych, ale była to ładna wymówka by o oskarżonym dowiedzieć się nieco więcej - Gdzie możemy go znaleźć? Jak wygląda? - zapytał kobiety. Proste, acz raczej skuteczne. Jeśli uzna, że nie chcą mu zrobić krzywdy, to pewnie będzie bardziej chętna do współpracy. Tak czy siak, po otrzymaniu odpowiedzi, Mujin pożegnał się i wyszedł wraz ze strażnikiem. A na zewnątrz podzielił się on swoją teorią. Niby trzymała się kupy, prawda. Była prosta i logiczna, na podstawie zebranych dowodów. Ale mimo wszystko postanowił podważyć słuszność tej tezy.
- Zobaczył ją pierwszy raz i tak mu zawróciła w głowie, że sięgnął po kamień? - zapytał Mujin. Nie znał się na psycholach i innych takich i faktycznie wyglądało to na nagły zryw, niezaplanowaną akcję. Z braku innych opcji można było tego mężczyznę znaleźć. Dobrze, został zawsze przybytek, by potwierdzić linię czasu i zorientować się, czy gejsza wracała z domu bogacza czy do niego szła. To potencjalnie mogło nieco zmienić. Ale mieli dwa zadania. Pierwszym było znalezienie chłopaka, drugim odwiedziny w domu gejsz.
- Powinniśmy go znaleźć i przesłuchać. Mogę się tym zająć. Ty w międzyczasie możesz pójść do tego przybytku i wypytać tam. O liścik, kiedy wyszła, i tak dalej. Możemy tak się umówić? - medyk rozdzielił zadania na podstawie kilku czynników. Wizyta w domu gejsz nie była miejscem, gdzie Mujin mógłby wykorzystać swoje robaczki w stu procentach. Łatwiej mu będzie znaleźć poszukiwanego młodego, niż strażnik. Jeśli będzie miał jego twarz, miejsce zamieszkania albo opis ubioru, no to będzie w stanie znaleźć go w godzinę, może mniej. Trzeba znać swoje możliwości, a jego znacznie przekraczały umiejętności jednego człowieka, lekko uzdolnionego ninja.
Jeśli strażnik się zgodził, to Mujin wskoczy na najbliższy budynek, który nie był akurat sklepem z którego wyszli, a następnie rozproszył spore ilości swoich robaków po całym obszarze naokoło. Poszukiwał młodego mężczyzny, potencjalnie ubrudzonego farbą. Z pędzlem, zgodnym z opisem. Albo też wysłać robaki w lokację wskazaną przez kobietę. Generalnie użył całego asortymentu robaków, rozproszonych jak tylko się dało i obserwujących okolicę niczym malutkie systemy bezpieczeństwa i kontroli. Jego armia szpiegów miała dać mu znać, gdy tylko pojawi się ktoś o odpowiednim profilu.

  Ukryty tekst

[Kazuma]

Misja rangi C Tajemnicze okoliczności... 15/30+
Mujin

---

Większość istotnych dla śledztwa pytań zdążyła paść ze strony żołdaka, który wplątał Mujina w całe to śledztwo. Ten postanowił dopytać jeszcze o to, gdzie będą mogli znaleźć chłopaka. Z jakiegoś powodu ten o to wcześniej nie zapytał. Prawdopodobnie miał zamiar najpierw skonsultować się na zewnątrz - Rozumiem. Zastanówmy się... - odpowiedziała właścicielka sklepu, dotykając dłonią podbródka, jakby miało jej to pomóc w ułożeniu myśli - Myślę, że odpoczywa teraz w domu. Znajduje się on parę ulic stąd. - wzięła kartkę spod lady i zapisała na niej adres, dodając do niego rysuneczek jak te często tworzone przez małe dzieci, gdzie linią zaznaczyła, w jaki sposób należy kierować się krętymi uliczkami, by tam trafić - Proszę - powiedziała, przesuwając karteczkę bliżej nich, tak by Mujin mógł ją chwycić - Co do wyglądu to nie wyróżnia się jakoś szczególnie. Mniej więcej tego samego wzrostu co Pan - wskazała palcem na towarzysza medyka - Ciemne włosy. Lekkie umięśnienie. - opis za dużo nie mówił, ale lepsze to niż nic. Zwłaszcza że posiadał domniemaną lokalizację chłopaka - A no i nazywa się Minoru

Wyszli przed lokal i porozmawiali sobie - Tak podejrzewam - odparł wpierw na pytanie, które padło. Mujin złożył dosyć nietypową propozycję, a przynajmniej nie tego się mężczyzna spodziewał, toteż podniósł nieznacznie brew do góry, jakby był zdziwiony - Skoro tak to wolisz rozegrać, to niech będzie po twojemu. Pamiętaj jednak, że nie masz odpowiednich uprawnień. Zero jakiegoś znęcania się. Najlepiej go zgarnij i przyprowadź na przesłuchanie do budynku straży. Już ja mam swoje sposoby na gadanie z takimi ludźmi, choć... - tutaj odrobinę się zawahał - Masz odpowiednio mocną psychikę? Bo mógłbym poruszać tematy w sposób nie do końca zgodny z normami społecznymi - była to raczej prośba. Mujin i tak zrobi, co będzie chciał. Uczestnictwo w przesłuchaniu prowadzonym przez profesjonalistę mogło stanowić wartościowe doświadczenie, ale równie dobrze mógł samemu wymusić zeznania na własne sposoby.

Wyruszył w drogę, korzystając ze swoich owadów, by dokonać rekonesansu po okolicy. Jako że miał ze sobą karteczkę przygotowaną przez kobietę to nie musiał nawet jakoś specjalnie szukać. Po prostu udał się we wskazane miejsce, bo było to najbardziej logiczne rozwiązanie. Żołdak w tym czasie udał się do przybytku, w którym swoje lokum miały gejsze.
Budynek przed jego oczami był dwupiętrowy z kilkoma mieszkaniami. Wykonany w całości z drewna lekko podniszczonego. Prowadziła do niego boczna uliczka, ukazując coś na wzór placu na planie kwadratu 10x10 metrów. Otoczony był on z każdej strony podobnymi budynkami. Owady odrobinę wcześniej dały mu znać, że znalazły mężczyznę pasującego do rysopisu przedstawionego przez kobietę, którą wypytywali o rozmaite detale. Siedział on na schodach prowadzących do klatki schodowej jakieś 8 metrów od niego i zauważył go, widocznie się wzdrygając. Cóż... wygląd Mujin był dosyć specyficzny, a nie zapuszczały się tutaj zbytnio osoby inne niż mieszkańcy. Co ciekawe nie widniały na nim żadne ślady farby. Może to nie był on, a może się przebrał? Prędzej można by się spodziewać jakiejś krwi, ale takowej także nie było.

Postaci:

• Żołdak
• Właścicielka sklepu

[Mujin]

Dostali adres i wygląd. To znacząco upraszczało sprawę. Teraz mogli pójść bezpośrednio do niego. To znaczy on mógł, podczas gdy strażnik miał zająć się domem gejsz. Przesłuchiwania. Medyk miał mało okazji do przesłuchania w klasycznym tego słowa znaczeniu. Pytanie pacjentów o nieprzyjemne okoliczności i wyciąganie z nich prawdy można było technicznie rzecz biorąc podpiąć pod przesłuchania, bo opierały się na tym samym, ale bez wykorzystywania przemocy i tortur psychicznych. A przesłuchanie, agresywne, było pozbawione zasad. Strażnik wyraził się dość jasno, że powinien przyprowadzić go na przesłuchanie. Bo Mujin nie ma odpowiednich uprawnień. Oczywiście, że nie ma. To miało sens.
- Zrozumiano. Możemy się spotkać w budynku straży. O moją psychikę nie musisz się martwić, w razie czego. O kogo mam pytać, jak go przyprowadzę? - zapytał jeszcze Mujin. W końcu, praktyczna wartość imienia tego jegomościa. Do tej pory nie musiał znać go z imienia, ale teraz miał powód do jego identyfikacji spośród reszty strażniczej hołoty. Po otrzymaniu informacji kiwnął głową i zaczął odchodzić w kierunku celu. Albo skakać po dachach, jeśli ulice były zatłoczone. Problem? Nie wiedział za bardzo, gdzie to było. Przecież nie znał Shigashi, poszukiwania domu też pewnie zajmą mu chwilkę.
Robaki wysłane na przeszpiegi pozwalały mu na zdobycie kolejnej porcji cennych informacji. Na przykład gdzie jegomość się znajduje. Albo, że jest sam. W publicznie dostępnym miejscu. Mujin ostatecznie wszedł od frontu, przez drzwi wejściowe. Od razu zobaczył młodego i ten od razu się wzdrygnął. Nic dziwnego. Mujin był wysoki i jego ubiór nie był przyjazny ludziom spoza jego kręgu. Albo ludziom potrzebującym ratunku medycznego. Mujin nie był jednak na tyle beztroski, by zaufać na słowo mężczyźnie. A tym bardziej, że nie ucieknie przed obliczem jego i wagi jego słów. W razie czego chmara robaków odetnie mu drogę, jakby próbował uciekać. Ot takie małe zabezpieczenie. Nie ufaj ludziom, zapobiegaj ich zdradzie.
- Minoru, jak mniemam? - Mujin zwrócił się bezpośrednio do niego. Poczekał na odpowiedź. Pewnie twierdząca. Ale nawet, gdyby nie była, to medyk i tak wiedział, że to on - Badam sprawę ataku na młodą gejszę. Stało się to dość niedawno. Wiem, że byłeś w okolicy miejsca zdarzenia. Malowałeś drzwi w sklepie z artykułami upiększającymi. - medyk postawił sprawę jasno. Chciał mieć to z głowy jak najszybciej i jak najbardziej efektywnie. Wcale nie miał zamiaru wystawić go na stres. Skądże znowu. Po co miałby? Nie, naprawdę się tym nie przejmował. Zamierzał zdobyć informacje na własną rękę, a potem dopiero przekazać go w ręce strażnika.
- Widziałeś ją? Kogoś podejrzanego obok niej? Co robiłeś po pomalowaniu drzwi? - czekał na odpowiedź, na cokolwiek. Musiał z czymś pracować, a bez dowodów nie sposób było dalej iść naprzód.

  Ukryty tekst

[Kazuma]

Misja rangi C Tajemnicze okoliczności... 17/30+
Mujin

---

Powracając na moment do rozmowy z żołdakiem... Już trochę razem mieli przyjemność. Niestety okoliczności już nie były zbyt dobre na nawiązywanie znajomości. Nie wymienili się uprzejmościami. Nie znali się z imienia, a przecież Mujin o kogoś musiał pytać, gdy zatrzyma mężczyznę, stąd pytanie przez niego zadane było jak najbardziej zasadne - Racja przecież się sobie nie przedstawiliśmy. Zupełnie o tym zapomniałem. Kenichi. A ty? - odpowiedział na pytanie medyka - Jakby mnie nie było, to opowiedz o sytuacji i zatrzymają go do mojego przybycia - dodał jeszcze, precyzując metody postępowania w mieście. Po czym się rozstali...

Znalazł mężczyznę pasującego do rysopisu, ale nie mógł mieć pewności co do jego tożsamości. Przytomnie rozpoczął od użycia imienia, które podała im właścicielka sklepu. Nawet jeśli przedstawi się inaczej, to jakikolwiek grymas twarzy mógłby oznaczać kłamstwo. Kto jak to, ale medyk w teorii powinien być w stanie rozpoznać coś takiego - Zgadza się - odpowiedział, nie ukrywając grymasu znudzenia na twarzy - W czym rzecz, że mnie szukasz, jak mniemam? - nie ruszył się z miejsca, jakby zupełnie go to nie obchodziło.
Mujin walił prosto z mostu, nie bawiąc się w większe podchody. Kawa na ławę na temat dziewczyny. Zresztą nie było chyba za bardzo sensu ukrywać celu wizyty - Ataku mówisz? Przykra sprawa - zrobił zmartwioną minę - Niestety nic nie widziałem. Wchodziła taka do sklepu, ale zanim wyszła, to skończyłem robotę i udałem się do domu. - na tym zakończył swoją odpowiedź. Kłamał? A może nie miał nic wspólnego ze sprawą i był to fałszywy trop?

Postaci:

• Kenichi - shinobi pracujący w straży
• Minoru - przesłuchiwany

[Mujin]

Czego oczekiwał medyk? Czegokolwiek, w zasadzie. Oczywiście była też opcja, gdzie faktycznie nic nie widział, jak również opcja, gdzie wiedział ale nie mówił. Wolałby uniknąć tej drugiej opcji, bo wtedy zmarnowałby swój czas. Każdego człowieka można złamać, wystarczy odpowiednią metody. Aburame sam też miał swoje słabości, ale on stawiał się w pozycji uprzywilejowanej. Gdzie miał więcej możliwości, oczywistą przewagę. Był po prostu lepszy i dzięki temu to on kontrolował sytuację. Tą także. A czynnik stający na drodze jego planom mógł usunąć na wiele różnych sposobów.
- Rozumiem. - powiedział Mujin, nieco zrezygnowany. To znaczy spodziewał się tego całkowicie, ale nadal musiał nieco grać mimiką i tonem słowa. By stworzyć odpowiednie warunki do dalszego przepytania. Za chłopakiem pojawiła się spora chmara robaków, wysłana przez Mujina okrężną drogą. Panika. Nagłe zaskoczenie. Zmiana statusu sytuacji, monotonnego pytania. Akcja się zagęszczała. Medyk chciał wybić chłopaka z rytmu. Wprowadzić w stan paniki. Spontaniczne zachowania, odruchy bezwarunkowe.
- Wygląda na to, że moje robaki coś wyczuły. - odpowiedział Mujin. Czy cokolwiek czuły? Nie, absolutnie nie. Po prostu sobie latały w dość zwartej kupie, cały czas zbliżającej się do chłopaka. Powolutku, kawałek po kawałeczku.
- Możemy to zrobić na dwa sposoby. Albo powiesz mi wszystko, dokładnie i szczerze, albo robaczki zaniosą cię do siedziby straży i tam strażnicy dogłębnie przeczeszą ci wspomnienia. Kawałek po kawałeczku. Ja mogę cię puścić po fakcie. Oni nie puszczą. - Mujin zastosował też jeszcze jedną sztuczkę. Wypuścił ze swojego ciała chakrę. Presja powinna być wyczuwalna w powietrzu. Na tyle, by otoczenie zaczęło fizycznie reagować. Trząść się, pękać. Mujin potrafił być groźny, kiedy zaszła taka potrzeba. A teraz miał zamiar być groźny i wymusić dokładną, szczerą i spontaniczną odpowiedź ze strony Minoru. Oczywiście robaki nie dotkną ostatecznie chłopaka, będą po prostu się zbliżać. Może jeden czy dwa usiądą mu na dłoni albo przy policzku. Będą bzyczeć obok jego ucha. Odsunie się. Jeśli spróbuje ominąć Mujina, ten zagrodzi mu drogę. Wymusi relacje.
- Tu chodzi o ludzkie życie. Dziewczyna leży w ciężkim stanie. Po niej mogą znaleźć się kolejne. Daję ci ostatnią szansę. Mów. Co. Wiesz. - szczególnie mocno medyk zaakcentował ostatnie trzy słowa. Czekał na odpowiedź. Bez niej nie wychodził.

  Ukryty tekst

[Kazuma]

Misja rangi C Tajemnicze okoliczności... 19/30+
Mujin

---

Nic nie wskazywało na to, by rozmowa zaliczała się do tych prostych. Zresztą czego można się było spodziewać? Że potencjalny gwałciciel i morderca tak po prostu przyzna się do swojej winy bez drobnego nacisku ze strony mężczyzny, którego po raz pierwszy widział na oczy? Czyny te stanowiły bardzo poważne przestępstwo i mógł sobie spartolić życie, gdyby tylko w jakikolwiek sposób został z tym powiązany, nawet jeśli jedynie był świadkiem zdarzenia. Trzymanie się na uboczu i niewtrącanie nosa w nie swoje sprawy było znacznie wygodniejsze tyle, że... jak widać, nie wyszło to za bardzo, skoro stał teraz przed nim Mujin, stosując swoje sztuczki.
Wpierw pojawiły się owady, które każdego, kto pierwszy raz widzi coś takiego na oczy, wprawią w osłupienie i... potrafią wywołać przerażenie. Już głupia pszczoła potrafi wywoływać u niektórych akt paniki ze strachu przed użądleniem, a co dopiero chmura owadów, które obrały nas sobie za cel. Co prawda zostało to zrobione na tyle umiejętnie, by działało na psychikę, a nie jawiło się jako atak. Nie było to jednak wszystko. Wyzwolona została duża ilość chakry, która wręcz przytłoczyła młodzieńca. Ziemia pod Mujinem zaczęła lekko pękać, a na twarzy Minoru wymalował się strach. Naprawdę się bał tego, co widział - Dobrze już dobrze. - zaczął chwiejącym się głosem - Zabierz mnie na posterunek i powiem, co wiem ok? Tylko nie rób mi krzywdy. - starał się podnieść na nogi. Robił to z trudem, czując jak chakra wyzwolona przez medyka ściąga go na dół niczym grawitacja.
Następnie chwiejnym krokiem zaczął iść w jego stronę z rękoma na widoku, jakby chciał mu pokazać, że całkowicie poddał się jego woli - Proszę... przestań... - jąkał się, bo nacisk nie ustawał. Kątem oka śledził chmurę owadów za swoimi plecami. Jakby chciał się upewnić czy nie rzucą się na niego.

Postaci:

• Kenichi - shinobi pracujący w straży
• Minoru - przesłuchiwany