Rynek

[Ario]

Multik Jawy
Misja rangi C
Kolejka 13/14

Przesyłka od znajomego

Ruszyliście pomału w kierunku wyjścia z rynku.
- Odprowadzę Cię. - zaproponował chłopak.

Przez większość drogi omawialiście to co się wydarzyło, ale też imperialne plany dotyczące rozwoju pomysłu. Widać było, że chłopak przejął się tym wszystkim.
- Tak zrobimy. Wrócę i pogadam z ekipą, ale ogólnie no musimy się rozwijać. Wspólnymi siłami odłożymy na jakąś karawanę i będziemy jeździć na trasie. Zastanawia mnie tylko co w przypadku, gdy inny teren jest obstawiony. Jak mówisz, powinniśmy się wtedy o niego bić, czy próbować dogadać? Albo jeszcze inaczej. Może gdybyśmy zgodzili się pracować dla istniejącej tam ekipy, w zamian za oddawanie im części zysków...wtedy patrz, wtedy byśmy mogli poznać wszystko od wewnątrz, kto z kim pracuje, kto rozdaje karty i tak dalej. Popracujemy trochę i napewno nam się to opłaci. A może nawet uda się dogadać dobrze z tą ekipą. Wtedy to w ogóle byśmy mogli wspólnie działać. Co uważasz o tym wszystkim?

Dochodziliście już do domu, więc chłopak z niecierpliwością oczekiwał Twojego punktu widzenia. Fakt faktem, byłaś bardziej kunoichi niż pracownikiem takim jak Twój towarzysz, aczkolwiek każdy pomysł i uwaga się liczył. Przynajmniej tak to odbierałas.

[Ruushi Fea]

Szłam wraz z kurierem w kierunku miejsca gdzie na samym początku nasze drogi się spotkały kiedy to pierwszy ze złodziei próbował mu ukraść paczkę przeznaczoną dla sprzedawcy w sklepie z wyposażeniem. W miarę spaceru chłopak również podzielił się ze mną swoimi przemyśleniami na temat całego tego przedsięwzięcia związanego z poszerzeniem działalności gildii kurierskiej na kolejną prowincję.
- Cóż, myślę że na pewno lepiej jest próbować współpracy z grupą, która działa na danym terenie. Zdecydowanie nie byłoby dobrym pomysłem żeby się komuś wepchnąć na rejon i próbować przejąć go siłą, zwłaszcza jak byłoby to daleko od Shigashi i twoja gildia raczej nie jest nastawiona na walkę a ja sama również nie powiedziałabym że jestem jakąś wytrawną wojowniczką... Nie ma co od razu palić mostów na samym początku działalności na nieznanym terenie. - powiedziałam do chłopaka.

[Ario]

Multik Jawy
Misja rangi C
Kolejka 14/14

Przesyłka od znajomego

Chłopak przyjął Twoją argumentację i ze zrozumieniem pokiwał głową.
- No dobra, masz rację...nie no, zdecydowanie masz rację. Tak to właśnie jest. Trzeba będzie tak zrobić, tak... - komentował to co mówisz. - Dobra, to wiesz co, ja się jutro rozeznam i przyjdę do Ciebie, jak będziemy mieć plan. Będziesz gotowa jutro jakoś popołudniu do wyprawy? - zapytał. - Muszę zobaczyć, czy ktoś nam czegoś nie zlecy na wyjazd, a odrazu też zakupię mapy i prowiant. Kurcze, to może być nawet fajna zabawa, bo pozwiedzamy trochę świata i w ogóle. Umiesz prowadzić powóz w razie czego? - zapytał.

Doszliście do Twojej kwatery i zatrzymaliście się pod bramą. Chłopak ponownie spojrzał na uliczkę, którą uciekał i podrapał się po głowie.
- No to ten...dzięki jeszcze raz. Bez Ciebie to bym znowu miał pełno siniaków, a teraz to przynajmniej cieszę się, bo będziemy rozbudowywać naszą gildię! Kurdę, to naprawdę super sprawa. Mama pewnie byłaby dumna... - tutaj na chwilę posmutniał, jednak zaraz otrzeźwiał i ponownie widać było w nim tę pozytywną energię.
- Wyśpij się bo jutro wielki dzień!

Misja zakończona sukcesem

[Ruushi Fea]

Pokiwałam głową zadowolona że chłopak przyjął mój komentarz i się z nim zgodził, jeżeli miałam brać udział w takim przedsięwzięciu to wolałam nie wyruszać do innej prowincji i tam napytać sobie biedy i narobić wrogów, więc zdecydowanie lepszą opcją było załatwianie spraw ze stopy wspólnych, lukratywnych interesów a nie wepchnąć na siłę i walczyć o wpływy. Takie rzeczy miały sens jak się miało zaplecze takie jakim dysponuje rodzina mafii a nie jakaś gildia kurierska gdzie pewnie większość członków to chłopcy w podobnym wieku jak mój towarzysz a do tego jeszcze z tego co rozumiałam z rozmowy z nim, nie potrafili zbytnio walczyć. A no właśnie, kiedy już chłopak oddalił się przypomniałam sobie że nie wiem nawet jak ma na imię... Bo chyba nie przedstawiał mi się, prawda? No trudno, na pewno rozpoznam go jak go zobaczę albo on rozpozna mnie jak mnie zobaczy. No i wie gdzie mniej więcej mieszkam, więc powinno się raczej bez problemu udać. Kiedy sprawy były już załatwione, udałam się z powrotem do naszego domu aby przygotować się tam do wyruszenia na zlecenie a także chciałam zostawić list dla reszty rodzeństwa, żeby się o mnie nie martwili i wiedzieli że wszystko ze mną w porządku.

[z/t]

[Uchiha Hiromi]

~ 1/... ~

~ Rin Noboru ~

~ Misja rangi D ~

~ Tajemnice targu ~

Początek dnia na Rynku Shigashi zawsze był przepełniony barwami i dźwiękami. Miasto powoli budziło się do życia, a tętniące życiem miejsce zapełniło się gwarem, rżeniem koni prowadzących wozy i przyciągającym zapachem świeżego pieczywa, przypraw i owoców. Wszystko to razem, tworzyło niepowtarzalną atmosferę miejskiego bazaru.

Rynek był olbrzymi, otwarty, a na środku dumnie wznosił się monumentalny budynek. Wokół niego rozciągały się barwne kramy, stoiska i stragany, każdy z nich przepełniony różnorodnymi towarami. Na skraju targu, w cieniu zdobionych kamienic, można było znaleźć bary, które kusiły przechodniów zapachem pieczonego mięsa, piwa i zapewniały miejsce do odpoczynku.

Noboru, pierwszy raz w Shigashi, dotarł na ten rynek. Szukał tutaj… ciężko było powiedzieć czego tak naprawdę tutaj szukał. Informacji, na pewno. Jakiej informacji? Ano różnorodnej - był w takim położeniu, że cokolwiek mogło się przydać lub tak naprawdę nic. Musiał uzbroić się w cierpliwość, skoro planował osiedlić się w tym miejscu oraz rozpocząć swój nowy biznes. Jaki biznes? To już zależało od potrzeb ludzi w mieście i tego, co najlepiej dało się kupić najtaniej i sprzedać najdrożej.

Dlatego obserwował, chłonął atmosferę tego nowego miejsca.

Shigashi było inne niż Ryuzaku. Różniło się przede wszystkim, oczywiście, architekturą, ale też atmosferą. Ciężko było powiedzieć, co to konkretnie było, ale ludzie w Ryuzaku wydawali się bardziej… spokojni? Nie, to nie było dobre słowo. W dzień targowy na rynku zawsze były kłótnie, krzyki i najróżniejsze problemy. Może mniej nerwowi. Tutaj, w Shigashi, wydawało się, że ludzie spoglądali jakoś częściej przez swoje ramię i trzymali dłoń przy sakiewce. Byli tez bardziej… czyści w Ryuzaku. Lepiej ubrani i bez tylu tatuaży. Te wydawały się dość popularne w Shigashi. Na pewno było tutaj więcej ludzi o niższej klasie niż w Ryuzaku albo byli oni bardziej widoczni.

Sprzedawcy jednak zdawali się mieć bardzo podobny przekrój towarów, co w Ryuzaku. Egzotyczne owoce, importowane dobra z najróżniejszych miejsc. Drogie przyprawy, dziwne ustrojstwa.

Pośród wszystkich sprzedawców na rynku był jeden, który wyróżniał się i wpadł Noboru od razu w oko.. Jego kram był zawsze dobrze zaopatrzony w najwyższej jakości towary - przede wszystkim futra, skóry i bogato zdobione ubrania. Z łatwością można go było rozpoznać po gęstym, siwym zarostu i ciepłych, błyszczących oczach. Wyglądał na takiego, co byłby spokojny i opanowany - jego ubiór, ogólna postawa. Noboru widział takie rzeczy. Jednak dzisiaj kupiec wydawał się niespokojny. Szczególnie dlatego wpadł Noboru w oko.

Po chwili obserwacji, Noboru zauważył, że pewna część kramu, która powinna być wypełniona towarami, teraz była pusta. A dzień handlowy tak naprawdę dopiero się zaczynał.

[Rin Noboru]

Po wstępnych zakupach, wizyta na rynku była dla niego jak zanurzenie się w nieznanym wcześniej akwenie dla znakomitego pływaka. Woda niby ta sama, unoszenie się na falach podobnie łatwe, ale nie wiadomo jeszcze dokładnie, jakie prądy oraz potencjalne drapieżniki czyhają pod powierzchnią. Jego podstawowym zadaniem teraz było uczyć się, badać te nieznane sobie pływy, a najlepiej - znaleźć pływaka, który znał już te wody i będzie w stanie przestrzec go przynajmniej przed najbardziej zdradliwymi rejonami.

Chwilę postał spokojnie, po prostu obserwując i gładząc się od czasu do czasu po brodzie - starannie utrzymanej, przynajmniej na tyle, na ile ostatnie podróże na to pozwalały. Oczywiście większość ulubionych olejków, sprowadzanych z pustyni musiał zostawić, ale starał się dbać przynajmniej o to, by była starannie wyczesana. Pilnował mocno sakiewka- jak zawsze na targu. W Ryuzaku również nie brakowało rzezimieszków i kieszonkowców, ale nerwowe spojrzenia kierowane tu i ówdzie kazały mu podejrzewać, że jest coś, o czym nie wie. Było to jak delikatne zmarszczki na tafli wody, która powinna być gładka, a jego intuicja podpowiadała mu, że kryje się w tym wszystkim drugie, głębsze dno.

Wyłowiwszy wzrokiem kupca, który wydawał się nieco odróżniać od reszty - a może raczej nie od reszty, a od siebie samego, gdyż jego mimika i postawa wydawały się mówić coś zgoła innego, niż naturalna prezencja by na to wskazywała - doszedł do wniosku, iż może być to okazja dowiedzieć się czegoś więcej... a może i zarobić. Poprawił zatem włócznie, po czym ruszył spokojnym krokiem w stronę mężczyzny i skinął mu głową, gdy tylko się zbliżył. Zaczął przeglądać asortyment wystawiony na sprzedaż, niektóre rzeczy biorąc do ręki i oceniając fachowym okiem.

- Piękny towar tutaj macie, przyjacielu. - odezwał się po chwili oglądania, zatrzymując przy tkaninie wyglądającej na produkt z Cesarstwa. - Wyśmienita jakość. Cesarskie? Chyba jeszcze nie dalej, jak przed rokiem uszyta, zanim się Cesarz na Sogen połakomił? - spytał starając się w istocie zgadnąć, jak nowy jest to towar. Na razie nie poruszał jeszcze tematu pustego miejsca. Chciał ocenić reakcję mężczyzny i dać znać, że chce chwilę porozmawiać.

[Uchiha Hiromi]

~ 2/... ~

~ Rin Noboru ~

~ Misja rangi D ~

~ Tajemnice targu ~

Kupiec odwrócił wzrok od swojego straganu, kiedy dostrzegł postać Noboru do jego straganu. Przez chwilę kupiec obserwował go z zaciekawieniem, gdy ten mierzył jego towary profesjonalnym okiem.

Same towary były naprawdę doskonałej jakości. Szczególnie futra stworzeń o białym zabarwieniu, naturalnym jedynie dla mroźnej wyspy cesarskiej. Delikatne, ciepłe. Wprawne oko wypatrzyło, że cena ich była letnia - promocyjna. Wszystko jednak było grube, ciepłe, nieodpowiednia na porę roku, jaką było lato w Shigashi (Noboru zauważył, że było tu znaczcie cieplej o tej porze roku niż w smaganym morską bryzą Ryuzaku). Zdawało się, że brakuje tkanin przeznaczonych na jesień, chociaż Noboru jeszcze musiał dokładnie zrozumieć, jak działają pory roku w innych miejscach i jak się towar w ich czasie zmienia.

Na słowa Noboru, kupiec uśmiechnął się z dumą. "Piękny towar tutaj macie, przyjacielu," te słowa były muzyką dla jego uszu. Ale ten uśmiech stał się bardziej powściągliwy, gdy podróżnik zaczął dociekać pochodzenia i wieku tkaniny, którą trzymał w rękach.

- Dobrze widzisz - odpowiedział, uśmiechając się pod siwą brodą. - To jest rzeczywiście tkanina z Cesarstwa. Zanim narobili sobie problemów w Sogen i Ryuzaku ich odcięło. Ale widzę, że jesteś dość wyrobiony w tej materii. Zajmujesz się handlem?

Jego wygląd nie uległ zmianie, ale w jego oczach pojawiało się coś, co wydawało się lekkim niepokojem, jakby był gotowy na coś, czego Noboru jeszcze nie poruszył. Kupiec wydawał się dość podejrzliwy wobec przechodnia. Widać było, jak w głowie debatuje nad tym, czy Noboru ma . Ale była jedna rzecz, którą Kupiec nauczył się przez lata na rynku - nie można ignorować takiego zainteresowania.

[Rin Noboru]

Wystawione futra były bardzo dobre, ale najwyraźniej nie trafiły w sezon. Noboru jeszcze nie wiedział dokładnie, jak pogoda zmienia się w Shigashi, ale na miejscu kupca poszukałby jakiegoś porządnego magazynu, gdzie mógłby przechować te rzeczy aż nastaną zimniejsze temperatury, a w międzyczasie postarał się pohandlować czymś innym. Może zostawił tylko najlższejsze i najbardziej ekskluzywne, żeby podtrzymać zainteresowanie i promować stragan, budując oczekiwanie pod "dostawę", na którą czeka. Ale znowu - podejrzliwość i ostrożność jego rozmówcy wskazywała na to, że może coś, co zadziałałoby w Ryuzaku, tutaj nie mogło zostać zastosowane? Na razie skinął głową, potwierdzając przypuszczenia mężczyzny.

- Co nieco, chociaż tkaninami i futrami zajmowałem się dawno temu. Jeszcze przed Festiwalem Radości w Midori, kiedy szczep Rekinów i dwa inne zaatakowały uczestników. Rozwalili mi wtedy interes, psie syny. A może rybie. - splunął na bok, tylko częściowo kłamiąc. Pomimo posiadania umiejętności mieszania chakry, nie przepadał za klanami i szczepami, szczerze uważając, że psują interesy. Nawet jeśli nie zniszczyli mu żadnego interesu akurat w Midori.

- Teraz jestem tylko podróżnym najemnikiem, ale nie powiem... twój stragan przywołuje miłe wspomnienia. Chętnie bym wrócił do handlu. Ale właśnie, czemuście nie wystawili wszystkiego? Żal chyba skrywać dobry towar tam, gdzie potencjalny klient go nawet nie zauważy. - wskazał brodą puste miejsce.

[Uchiha Hiromi]

~ 3/... ~

~ Rin Noboru ~

~ Misja rangi D ~

~ Tajemnice targu ~

Na twarzy kupca zagościł nieco smutny uśmiech. Przez moment patrzył na Noboru, jakby oceniał, czy może mu zaufać.

- Cóż... - zaczął, niepewnie zerkając na puste miejsce, o którym wspomniał Noboru. - Rzeczywiście, powinno tutaj być więcej towaru. Ale ostatnimi czasy, towar... po prostu znika. I nie tylko mój.

Przy tej ostatniej uwadze, spojrzał na otaczające go stoiska. Na twarzach innych kupców można było zauważyć podobne wyrazy troski lub złości. Wyglądało na to, że problem znikającego towaru nie był wyjątkowy dla jego straganu.

- To nie jest zwykła kradzież - kontynuował, wracając spojrzeniem do Noboru. - Nikt nie włamuje się do składów. Towar znika po prostu w ciągu dnia. Po trochu od dłuższego czasu. Ale dowodów... dowodów brak. A gwardia targowa... - machnął ręką z niedowierzaniem. - Nie robią nic, dopóki nie ma dowodów. Nie są zainteresowani, dopóki ich interesy nie są zagrożone.

Teraz to kupiec skinął głową w stronę grupy mężczyzn stojących nieopodal, ich postury i ostentacyjne uzbrojenie sugerowały, że to oni byli miejscową "gwardią targową". Mieli oni na sobie pewien wyraz zadowolenia, który wydawał się być w ostrej sprzeczności z napiętą atmosferą na targu.

- Cóż... Nie wiem, co mogę zrobić. A zaufać nie mogę nikomu. To problem dla nas wszystkich. Ale bez dowodów... Jesteśmy bezsilni. - skończył z cichym westchnieniem.

[Rin Noboru]

Noboru zmarszczył brwi, słysząc słowa swojego "brata po fachu". Znikający towar, bezczynna straż... o ile to drugie był w stanie zrozumieć, bo sam czasami uiszczał był stosowne opłaty, żeby momentami straż w Ryuzaku przymknęła oko na niektore jego interesy. Niemniej, znikający towar brzmiał już zgoła dziwacznie. Przede wszystkim... co to znaczyło, że znikał. I co znikało? Na całe szczęście to, co było problemem dla tutejszych handlarzy, dla niego mogło być okazją do interesu, gdzie nie ryzykował nic poki co, poza zmarnowaniem odrobiny czasu. Na cale jednak szczęście, dzięki najlepszemu interesowi jaki do tej pory zrobił - temu z Jashinem, czymkolwiek lub kimkolwiek by on nie był - czasu nagle zyskał o wiele więcej.

- Znika? Jakże to znika... No i co? Bo najsprytniejszy rzezimieszek nawet nie wyniesie kami Wiedzą ile towaru o tak, zeby nikt nic nie zauważył. No i... to u każdego, czy są tacy, których nie spotkało? Wybaczcie lawinę pytań, ale mnie to zaintrygowalo. Poza tym, jeśli byście mi sypnęli nieco grosza, mogę się rozejrzeć, popytać- a nuż coś znajdę, dzięki czemu gwardia ruszy leniwe tyłki. - zaproponował, zaplatając ramiona przed sobą, wyciągając jedna dłoń w otwartym gescie oferującym pomóc.

[Azugimoto]

Gorzki małż Rozdział drugi: Zamówienie
Misaki, Yachiru - misja mafijna   Rynek powoli uspokajał się po porannym harmidrze, nabierając sił przed tym, co miało nastąpić po południu. Ludzie idący do pracy zrobili szybkie zakupy, gospodynie domowe skierowały się już do swoich mieszkań zaopatrzone w nowe zapasy czy narzędzia codziennego użytku, kupcy kończyli wystawiać swoje najbardziej luksusowe nawet towary i zamówienia - w porównaniu z wieczornymi tłumami, które w późnych godzinach zwykle zalewały wszystkie targowiska w Shigashi, teraz rynek wydawał się dwójce kobiet z Watanabe wręcz senny.
  Zarówno na targowisku jak i dookoła niego pełno było gastronomicznych lokali, które wyrastały jak grzyby po deszczu i równie szybko się zamykały. Grillowane kawałki mięsa, ryby, tofu, gotowane warzywa skąpo posypane solą i pieprzem, szaszłyki przepisu cokolwiek-wpadnie-pod-rękę czy aromatyczne zupy, których przyjemny zapach pochodził głównie z morderczej mieszanki przypraw, nie wątpliwego jakościowo mięsa weń pływającego.
Właśnie do jednego z takich lokali Yachiru oraz Misaki były prowadzone przez otrzymaną rankiem notkę. Odręcznie wymalowana głowa kurczaka na białej - może kiedyś - tkaninie nad drzwiami zgadzała się z menu małej, śmierdzącej mokrym pierzem jadłodajni. Podawano tutaj głównie udka drobiowe, od niechcenia jakby wymoczone w marynacie. Jak bardzo jednak obie dziewczyny nie wybałuszałyby oczu, nikt w lokalu nie spożywał nic, co można by choćby uznać za zupę, a tym bardziej z owoców morza.

[Uchiha Hiromi]

~ 4/... ~

~ Rin Noboru ~

~ Misja rangi D ~

~ Tajemnice targu ~

Kupiec opuścił wzrok na chwilę, biorąc głęboki wdech zanim znów spojrzał na Noboru. Na jego twarzy widniało zmieszanie, ale również ulga. Było widać, że potrzebuje pomocy, ale nie wiedział, jak o nią poprosić.

- Tak, znikają... - powtórzył z widocznym niezadowoleniem. - Przykładowo, zostawię stoisko na chwilę, żeby załatwić jakieś sprawy, a kiedy wracam, to się dzieje, ale nigdy nie ma śladów włamania. A jak znikają! To najdziwniejsze w tej całej sytuacji. Towary nie znikają nagle i bez śladu. Wygląda na to, że znikają tylko wtedy, gdy nie jestem przy stoisku, albo się odwracam. Ale to nie wszystko... - mężczyzna przerwał, gładząc zamyślony czoło. - Zawsze pozostaje coś w rodzaju "wypełniacza". Tkaniny czy futra są zastępowane tańszymi odpowiednikami, niemal identycznymi na pierwszy rzut oka. Dopiero przy bliższym oglądzie widać różnicę. Ale kiedy zauważam, że coś jest nie tak, już jest za późno. Ktoś doskonale zna mój towar i zna się na tkaninach. A ja nie mogę sprzedawać kiepskich, tanich zamienników!

- Twoja pomoc… Tak, tak… To byłoby bardzo pomocne, przyjacielu. - powiedział z ulgą. - Wielu z nas boi się stracić jeszcze więcej, a gwardia... cóż, są jak są. Myślę, że mogę zaoferować ci... - spojrzał na swoje towary, zastanawiając się chwilę, po czym kontynuował - ...sto ryo teraz, i kolejne sto, jeśli znajdziesz dowody lub choćby solidny trop. Co ty na to?

Na jego twarzy malowała się nadzieja, a jego spojrzenie przenikliwie badało Noboru. Czy Noboru, obca osoba w Shigashi, będzie w stanie pomóc mu rozwiązać ten problem?

[Rin Noboru]

Słuchał kupca z uwagą, nadal rozważając, czy powinien zmienić imię w Shigashi, czy przedstawiać sie starym. Z jednej strony, opuścił ryuzaku, więc tam już nie stanowił zagrożenia, z drugiej... Jego przeciwnicy mogli być uparci. Do prawdziwego imienia zawsze może wrócić. Nie dalej zresztą jak ile - trzy, cztery lata temu wybrał się na proces jakiegoś wioskowego konowała, który bez glejtu odpowiedniego leczył ludzi, a kiedy gildia iryoninow mu się wreszcie do tyłka dobrała, to wyszło na to, że to tak naprawdę jeden z bardziej znanych Shigaskich lekarzy, zaginiony przed laty i uznany za zmarłego. Ookami? Jakoś tak mu było, chociaż w sumie w ostatnich czasach Ookamich jak psów było, to może mu się coś pomyliło. Nieważne zresztą. Trzeba było wymyślić jakieś sensowne imię, nieco może egzotyczne, gdyż to zawsze interesowało klienta, przynajmniej tego, co ma dużo pieniędzy. Może coś z archipelagu? Co oni tam mieli... jakichś Tengów, Liu... nie, coś mocniejszego potrzebował, ale tylko odrobinę trudnego w wymowie.

Dong... Dong Zhuo? Tak, to będzie dobre.

Niezależnie od imienia jednak, pozostawała zagadka bazaru, która brzmiała nonsensownie, choć nierzadko chakra sprawiała, iż nonsens stawał się sensowny. Miał ochotę też skrzywić się i zwyzywać rozmówcę od idiotów, bo przecież nikt by mu towaru nie zabierał, gdy ten jest obok, więc oczywistym było, że zniknie to jak kawałek odejdzie. Ponadto nawet podróbki mógł po prawdzie sprzedawać, tylko mniej zamożnej klienteli, pod innym szyldem. Dywersyfikacja i znajomość odbiorcy mogła mu się przydać i nadal mógł nieźle na tym zarobić, ale widać osobnik przed nim albo był kretynem, albo był tak zakonserwowany w swoich metodach, że zupełnie nie myślał od rozwoju. Zupełnie jak jego pierwszy syn, idiota. Ech. Nie chciał jednak burzyć dobrej relacji, która mogła mu się przydać jeszcze, więc jedynie kiwał głową, słuchając. W myślach przypominał sobie, co też w świątyni Jashina mu opowiadali o sztukach shinobi, szkoląc do życia w drodze i służby krwiozerczemu demonowi. Coś mu przyszło do głowy, choć była to na razie jedynie możliwość.

- Przybyłem niedawno, ale mam na karku więcej, niż jakiś pierwszy lepszy doko, któremu można cokolwiek wcisnąć za najgorsza robotę, przyjacielu. Umówmy się tak... sto ryo teraz i dwieście po dostarczeniu dowodów. - odpowiedział, decydując się zawyżyć nieco tradycyjna stawkę, skoro jego rozmówca ją zaniżał. Nie miał mu tego zresztą za złe, wręcz obraziłby się, gdyby padła od razu w pełni uczciwa cena za podobne zlecenie. Aby jednak dorzucić drobny haczyk, dodał jeszcze.

- Tym bardziej, że coś mi już świta, przynajmniej jak chodzi o metodę kradzieży - choć wpierw musiałbym coś przetestować przy tobie. Poza tym, nie odpowiedziałeś mi jeszcze na pytanie - problem dotyka jedynie Ciebie? Czy kogoś jeszcze? Może innych kupców sprzedających ten sam towar? -

[Yachiru]

Misja

Wiosna 394r.

---

Tak, obydwie nie byłyśmy zadowolone z faktu pójścia na kolejną misję nie tyle ze sobą, ale tak szybko. Jeden dzień po tej tragicznej podróży do Bateimury i już miałyśmy iść załatwić coś nowego? Reszta rodzeństwa, gdzieś się zagubiła... Eh, ale ktoś musiał zarabiać na jedzenie Magu i naprawę dachu... Zan na pewno leży już gdzieś pijany i udaje, że trenuje... A ja... Też bym tak chciała. Dziwne, żeby szesnastolatkowie tak sobie radzili ze swoimi problemami, prawda? Pożyjcie w takiej patologii, jak my z tatusiem to sobie sami odpowiecie...
Doceniłam, że Misaki nie zamierzała spędzić więcej czasu nad makijażem i szybko się zebrała, mogłyśmy szybciej ruszyć a to oznaczało, że szybciej wrócimy do domu, prawda? Dlatego bez zastanowienia nałożyłam na nas dość szybkie tempo, aby z naszej pięciogwiazdkowej willi dotrzeć na rynek miasta. Był spokój, jak to w Shigashi. Poranki były tutaj mozolne i trzeba było doprosić się o klienta, chociaż zdarzyli się też tacy, co już popijali sobie wino w tanich knajpkach i sake... Ale bym do nich dołączyła!
Pomyślałam jednak, że skoro jest tak wcześnie... To najświeższe przekąski są właśnie teraz. Misaki nic nie zjadła a to mogło doprowadzić do zrzędzenia przez zbyt długi czas. Może zbyt dużo nie gadałyśmy, ale jesteśmy pierwszy raz sam na sam ze sobą na misji, dlatego kupiłam jej na stanowisku z jakimś jedzeniem ryż z grzybkami. Wydawał się dobry a grzybki były zdrowe, prawda? Ruushi nie będzie teraz wściekła. Taką miałam przynajmniej nadzieję. Podałam pakunek dla różowowłosej siostry i ruszyłam dalej, nic nie mówiąc. Przecież to nic takiego o czym warto by było teraz mówić.

Nie było ciężko znaleźć obskórnej knajpki, która wyglądała okropnie na zewnątrz a w samym środku była jeszcze bardziej obrzydliwa, brudna a dania na stolikach klientów wyglądały jeszcze gorzej. Dobrze, że kupiłam Misaki jedzenie wcześniej, bo tutaj by się potruła... Ale to będzie dobre miejsce, żeby zaciągnąć Zana, pijanego... Tak, zatrucie murowane! Za... za... sama nie wiem za co! Za to może jak się przez niego czułam i miałam mętlik w głowie? Ale mniejsza! Zadanie! A później nastoletnie dramaty rodzeństwa! Podeszłam do lady, gdzie powinien stać barman/-ka, kelner/-ka, właściciel/-ka, ktoś równie obskurny co ten lokal. -Dzień dobry, słyszałam z siostrą, że macie bardzo dużo specjałów. Szczególnie znajomi polecają zupę z gorzkich małży. Czy jest dzisiaj w spisie?- uśmiechnęłam się do mężczyzny/kobiety najdelikatniej jak potrafiłam udając, że nie przeszkadza mi to miejsce. W końcu musiałyśmy zebrać pieniądze na dach... A karma Magu nie będzie tania... trzeba było się postarać to może i napiwek się trafi.

[Uchiha Hiromi]

~ 5/... ~

~ Rin Noboru ~

~ Misja rangi D ~

~ Tajemnice targu ~

Kupiec nieco skrzywił się na to, że mężczyzna się z nim targował o pieniądze. Zwykle sprzedawał swoje towary zamożniejszym ludziom. Targowanie się zostawiano kupcom, którzy handlowali gorszym towarem niż on. Jednak, czy mógł sobie pozwolić na przegonienie stąd mężczyzny, który miał pomóc mu w rozszyfrowaniu tego, co się tutaj działo? I może wejść w konflikt z gwardią targową, zamiast niego.

- Pierwszy lepszy doko by wykonał to zadanie bez narzekania - stwierdził kupiec. - A wy jesteście… charakterystyczni, pewno zaraz mnie z wami powiążą, jak wpadniecie w kłopoty. Sto teraz, sto dwadzieścia pięć po skończeniu roboty. Kilku innych kupców też miewało takie problemy, ale raczej w przeszłości. Było, było i przestało. Ale sprzedawali co innego. Jeden sprzedawał przyprawy, inny zajmował się biżuterią. Jeszcze pamiętam, Hattori-san sprzedawała te ustrojstwa z pustyni, zabawki, ale nie wiem, jak u niej, bo zwinęła interes i teraz zajmuje się interesami z jakimiś kupcami z Sogen czy Ryuzaku na Mur. Ha, no wyszła na tym raczej kiepsko - westchnął mężczyzna. - Mnie się chyba uczepili mocniej, bo to już trwa od dłuższego czasu, a u nich było i się skończyło. Żadne z nas tez nie należy do Gildii Kupieckiej.