Bar "Szkarłatna speluna"

[Sukuna]

Misja C dla Minoru
7/35
,,Nieprzyjemne miejsce dla nieznajomych"

---

Czy pierwsze oznaki podejrzliwości Minoru miały jakiekolwiek podstawy? Tegoż ciężko było dociec, w jego głowie kształtowały się pierwsze myśli, które sprawiały, że stawał się on coraz ostrożniejszy. Czy jednak taka postawa nie okaże się zbyt prowokacyjna dla jego towarzyszy i nie wywoła burdy w lokalu? Ciężko orzec.
Minoru, wykorzystując sytuację śmiechów i rechotów, przejrzał swym wzrokiem wszystkich towarzyszy Blizny i zauważył, że jest ich czterech, wcześniej może i wyglądało jakby było ich trzech, ale ostatni, średniego wieku mężczyzna o zniszczonej cerze i czarnym wąsie siedział za ramieniem trzeciego, przez co ciężko było z początku zorientować się, że on również należy do „kompanii”. Wszyscy z nich wyglądali na nieco umięśnionych i na pewno krzepy im nie brakuje. Każdy z nich miał miecz, bądź dłuższy nóż przypasany przy biodrze, nie wyglądali jednak na jakieś wielkie zagrożenie. Ot, zwykli mężczyźni, którzy nieco czasu spędzali na treningu, ale nie tylko mięśniowym, ale i wątrobowym.
- No i pięknie! – Wykrzyknął ponownie, radując się na wieść, że Minoru zgodził się na drugą propozycję wspólnego spędzania czasu.
Czy Blizna nie przejmował się przegraną? No cóż, to była dopiera pierwsza z pięciu tur, kto wie co się wydarzy w następnych rundach.
- No, my to doborowa kompania do czekania! Z nami nie ma nudy! Ale jeszcze się tak nie ciesz, zostały jeszcze cztery rundy – Dopowiedział Blizna, chwaląc siebie i swoich towarzyszy.
Zanim rzucili kostkami na kolejną turę, to zaczęli rozmawiać o tym skąd pochodzą. Blizna zmrużył oczy, jakby nawet nie wiedząc gdzie Soso się znajduje i najpewniej była to prawda.
- Jakaś miłość czy co? – Zapytał bez ogródek, z drwiącym uśmieszkiem, a następnie przeszedł do swojej opowieści.
- A mieszkam od urodzenia w Shigashi, nigdy nigdzie nie podróżowałem. Kiedyś miałem żonkę, ale mnie porzuciła, jak nakryła mnie z jej siostrzyczką he he. No ale cóż, tak sobie żyję szczęśliwy, zarabiając na życie w różny sposób. No dobra, lećmy dalej! – Dokrzyczał.
Rzucili kostkami i z nich wynikło, że tym razem to Blizna wygrał jednym oczkiem.
- Ha! I co się tak cieszyłeś! Teraz ja wygrałem, jest remis. – Przygotowali się do kolejnego rzutu, żeby nie przeczekiwać za długo podczas rozgrywki i znaleźć zwycięzcę.

[Minoru]

Wesoła była to kompania, nie ma co zaprzeczać. Pewnie gdyby Minoru nie podejrzewał ich o bycie najgorszymi szumowinami i do tego jeszcze szpiegami mafii, to by ich nawet polubił, lecz na to się jednak nie zanosiło.
Kości miały ponownie pójść w ruch, lecz nim to nastało, padały kolejne pytania. Minoru opowiedział trochę o sobie, trochę prawdy, trochę… nieprawdy. Lecz Blizna zdawał się wierzyć w słowa Rakuraia, ponieważ ciągnął pytania w tym kierunku, a nawet zaczynał snuć swe domysły. I Minoru wydawało się, że prowadzi tą rozmowę zajebiście naokoło według swego dyktanda, gdy padło to pytanie. Czy Minoru czekał na swoją miłość? Zaniemówił przez chwilę, która trwała dłużej niż powinna. Nie dlatego, że tak zaplanował, lecz dlatego że zaczął się szczerze zastanawiać nad tym pytaniem. Kim dla niego była Misae. Przyjaciółką, to oczywiste, ostatnią z ich paczki i do tego piękną kobietą. Czy potrafiłby się w niej zakochać? Oczywiście, nie wyobrażał sobie by sprawiło to trud komukolwiek, lecz czy tak się już stało? Tego stwierdzić nie potrafił, choć fakt, że należała do najemniczej organizacji pozostawiło potężną skazę, bez dwóch zdań.
– N…nie, to nic z tych rzeczy - Zająknął się, lecz zaprzeczył. Miał nadzieję, że Blizna rzuci, w końcu te kości i Rakurai nie będzie zmuszony odpowiadać na kolejne pytania. Nie spodziewał się, że da się wyprowadzić tak prosto z równowagi, mógł jednak cieszyć się, że nie okazał tego w jakiś gwałtowniejszy sposób.
Blizna odpowiedział również i na jego pytanie. Nie była to szczególnie poruszająca historia. I choć każde wypowiedziane zdanie podkreślało tylko jak ograniczonym człowiekiem był rozmówca Rakuraia, to nie mógł powiedzieć, że czuł się z tego powodu zdziwionym. Minoru nawet zastanawiał się nad tym by mu odpowiedzieć, lecz mężczyzna ubiegł go, ogłaszając, że oto czas na drugą rundę.
Kości potoczyły się po stole, dwa rzuty i dwa bliskie siebie wyniki, lecz zwycięzca mógł być tylko jeden. Blizna wygrał zaledwie jednym punktem, co też zakomunikował swym głośnym głosem. Minoru musiał przyznać, że pomimo całego swego odpychającego uroku, to prostota bycia mężczyzny wpływała na niego pozytywnie, dlatego też uśmiechnął się na wieść, że tym razem to on wygrał i pogratulował mu skinieniem głowy.
– Więc mówisz, że żyjesz tu od zawsze. Mógłbyś więc podzielić się z nowo poznanym druhem kilkoma radami? - Tym razem to on pierwszy chwycił kości i wsadził je do swego kufla, potrząsając nimi, by usłyszeć ten przyjemny dla ucha dźwięk kości uderzających o drewniane ścianki naczynia.
– Na przykład co warto tutaj zobaczyć, przed wyruszeniem w dalszą podróż. Oczywiście tak by pozostać bezpiecznym. Oraz może jakaś drobna rada, których miejsc lepiej unikać, tak by nie pakować się w coś w co nikt pakować się nie chce. - A co, on też potrafił zadawać pytania. I musiał przyznać, że brzmiało ono mistrzowsko. Był podróżnikiem, który pojawił się w Shigashi tylko dlatego, że miał kogoś tutaj spotkać. Chciał uniknąć niepotrzebnych konfliktów i nie prowokować żadnej z rodzin mafijnych, czy też innych rzezimieszków. Wyrzucił kości na stół, zadowolony z samego siebie, niemalże zapominając już o pytaniu, które tak bardzo zachwiało jego opanowaniem.

[Sukuna]

Misja C dla Minoru
9/35
,,Nieprzyjemne miejsce dla nieznajomych"

---

Czy zarzuty Minoru odnośnie naszej szajki tutejszych pijaczków były słuszne? A co jeśli nie? Bo przecież to może być zwykła grupka starych wyjadaczy barów i spelun, tak ukartowanych przez życie, że nie mieli oni zbyt wielu perspektyw na inne życie niż dotychczas. Widząc ich, widziało się roześmiane, ale zniszczone życiem twarze, często przez nadmiar alkoholu, brak higieny czy zbytnie nadwyrężanie ciała względem swoich możliwości. Mogło się okazać, że Minoru błędnie ocenił ich wszystkich, a kto tak szybko ocenia ludzi to może skończyć w nienajlepszy dla siebie sposób.
Blizna szybko wychwycił to drobne zawahanie się, które jeszcze zostało spotęgowane tym jakże niefortunnym zająknięciem.
- Patrzcie chłopcy, mamy tutaj niespełnionego romantyka! – Roześmiał się, a za jego śmiechem poleciały kolejne, od reszty jego ekipy. – Nie ma co, życzę ci, żebyś znalazł w sobie tę miłość i odwagę by ją wyznać! Pewnie niejeden z nas się kiedyś zakochał ha ha! – Blizna znów się paskudnie uśmiechnął, dając przy tym tę radę, nie ważne czy prosto z serca czy z wyuczonej dobroci, która w rzeczywistości miała swoje ukryte oblicze. Samo miejsce w jakim się znajdowali wcale nie napawało optymizmem, ba, raczej budziło niepewność i ostrożność przed każdym, kto tak beztrosko zaczepiał i wydawał się mieć dobre zamiary. Lecz czas mijał, a przecież nic się nie działo, prawda? Może faktycznie tu chodziło tylko o umilenie sobie wieczoru z nieznaną do tej pory twarzą, która w tych stronach nie mogła się poszczycić rozpoznawalnością.
Kostki potoczyły się po raz drugi i tym razem wynik nie pozostawał już zero-jedynkowy. Remis zdawał się napawać Bliznę większą nadzieją na sukces w tej bardzo losowej grze, w której to założyli się o kolejkę piwa.
- Radami? – Zastanowił się chwilę Blizna, jakby głęboko szukał w swojej głowie czegoś, co mogło się wydawać w Shigashi niebezpieczne. – Z pewnością nie zapędzaj się do „Czarnej Perły”, nie jest to lokal dla takich jak my czy ty. Chyba, że chcesz mieć smoka do ubicia. – Powiedział nieco symbolicznie, patrząc nieco na boki, żeby nie było, że ktoś ich podsłuchuje. Beztroskie mówienie o mafii nigdy nie było mądrym ruchem, tym bardziej w takich miejscach.
- Ale na ogół to jest dobre miasto. My tu żyjemy i udało nam się uniknąć jako tako problemów, z którymi się mogliśmy napotkać. Grunt, to żeby się wspierać, co nie chłopaki? – Zapytał swoją gromadkę zza pleców, która zawtórowała mu twierdząco, podnosząc swoje kufle w oczywistym geście.
- Co tu zwiedzić, a się nie narazić? No, gorące źródła na pewno, jeśli cię na to stać he he. Bo nas średnio i rzadko się tam udajemy. Ale ogólnie to nie ma tu tak, że trzeba uważać na każdy swój krok, żeby cię nikt nie oskarżył o jakieś niecne zamiary. Za dużo ludu się tu przewija, a jeśli nie wyglądasz na takiego co ma groszu jak lodu, to się nie przyczepiają – wzruszył ramionami, ewidentnie pokazując swoją postawą, że sam w życiu nie zaznał zbyt wielu takich sytuacji. Najpewniej to właśnie jego prezencja nie przyciągała ciekawskich oczu trzech mafii, a więc i mógł tak długo żyć w spokoju, a przynajmniej tak twierdzi w swojej opowieści.
- Ale nie ma co gadać, trzeba poznać w końcu wynik! Rzucajmy, rzucajmy! – Zadecydował i poleciała trzecia seria, w której ponownie wygrał Blizna. Ucieszony, zarządził, żeby poleciała od razu czwarta, którą jeśliby wygrał, to gra byłaby skończona. Niestety dla niego, Minoru tym razem zatriumfował, pobijając go o dwa oczka.
- A niech cię szlag! – Zakrzyknął z złością z nieudanej szybkiej wygranej, po czym szybko się roześmiał. – Gotowy na ostatnią kolejkę? Nawet jeśli wygrasz, to w zerowaniu mnie nie pokonasz! – Wykrzyknął jeszcze Blizna, przygotowując się do ostatniego starcia kościanych sześcianów.

[Minoru]

Czy czerwienił się? Nie wiedział, choć czuł jak twarz zaczęła go palić. Nie lubił gdy ludzie uderzali w jego słabe struny, zwłaszcza ci obcy, a już na pewno nie gdy robili to tacy oprychowie jak ci, których miał przed sobą. Dzięki bogom jednak, że nie trwało to dłużej, choć dla niego czas zwolnił tak bardzo, że miał wrażenie, że minęły już dobre dwa tygodnie. Wrócili do gry.
Minoru podążył wzrokiem za wyrzuconymi kośćmi, czując jak temperatura jego ciała opada. Widział niczym w zwolnionym tempie jak dwa sześciany odbijają się od stołu, jak ścianki obracają się w powietrzu ukazując Rakuraiowi na zmianę swoje ścianki. Wpierw jego, potem Blizny.
– Remis? - Wyrwało się z ust Minoru, na widok wyniku. Szybko zaczął przeliczać w głowie, jaka była szansa na taki wynik, lecz rozwiązania nie odnalazł. Po trochu dlatego, że jego umysł nie był zdolny do tak zaawansowanych obliczeń, po trochu dlatego, że Blizna nie zamierzał dawać mu tyle czasu na wykonywanie obliczeń. Był jednak na tyle miły, że odpowiedział mu na jego pytanie. Trochę zdawkowo, trzeba było przyznać. Lecz nawet w tej małej ilości informacji była wiedza którą warto było znać. Po pierwsze „Czarna Perła”, miejsce, którego powinien unikać. Nie do końca zrozumiał o co chodzi z tym smokiem, lecz spodziewał się, że był to jakiś specyficzny mafjoza, który lubił tam przebywać. Lub też jakaś mafijna grupa, która nazywała się smokami. Ze słów blizny wynikało coś jeszcze. Jeśli nie szukasz kłopotów, to te cię nie znajdą. Czy to znaczyło, że był bezpieczny, że siedzący naprzeciw niego ludzie byli tylko lokalnymi redneckami, którzy szukali okazji do zabawy?
– A ja, wyglądam na takiego co ma kasy jak lodu? - Zapytał mocno zaciekawiony, czy właśnie to było powodem, dla którego ta wesoła kompania postanowiła przysiąść się do niego. Czy uważali go za bogacza, którego można było napaść i obrabować? Ha, czy naprawdę był bogaty? Jeśli chciał, to mógł pójść do łaźni, ba na jedzenie też mu zawsze starczyło, ale nie mógł kupić sobie własnego domu. Lepiankę i owszem, ale porządny dom? Nic z tych rzeczy. Nie czuł się bogaty, lecz ludzie z którymi miał do czynienia, mieli zapewne jeszcze mniej.
Następne rzuty, wciąż nie wyłoniły zwycięzcy. Wpierw wygrał Blizna, potem on, doprowadzając do ciągłego remisu. Jak to mawiał jego brat „karma to dziwka” i tutaj wszystko przemawiało za tym, że to prawda.
– Zawsze - Uśmiechnął się półgębkiem na pytanie czy był gotowy na ostatnią kolejkę. Był i gotował się psychicznie również na to, co miało nastąpić zaraz po tym. Wciąż im nie ufał, wciąż czekał na moment, gdy się na niego rzucą i zechcą obrabować. Tylko w jaki sposób? Zaprzyjaźnią się, wyprowadzą i napadną. A może otrują go za pomocą piwa i ułatwią sobie sprawę? Nie wiedział, musiał jednak dalej grać w ten cały teatrzyk.

[Sukuna]

Misja C dla Minoru
10/35
,,Nieprzyjemne miejsce dla nieznajomych"

---

Każdy miał jakieś swoje słabości i najwidoczniej tym razem trafiło na Minoru, że totalnie przypadkiem Blizna i jego kompania na nią natrafili. Nie zamierzali się nad nim jednak pastwić i dopytywać o szczegóły, zamiast tego porzucili temat i nie zamierzali do niego wracać.
- Remis, a jakże! – Odpowiedział mu tylko Blizna, cały czas wpatrzony w kostki, jakby miało mu to pomóc w wygraniu tej partii. Widać po nim było, że bardzo mu na tym zależało, tak jakby to była rozgrywka na śmierć i życie.
Na pytanie Blizna podniósł wzrok na Minoru, jakby dopiero teraz zaczął zwracać uwagę na to jak wygląda i w wielkim zadumaniu zastanawiał się nad odpowiedzią na jego pytanie. Finalnie, wzruszył ramionami, nie mogąc się zdecydować.
- Nie wyglądasz na chłopa, ale na paniczyka również nie! Tak pośrodku, więc ciężko stwierdzić, może masz, może nie, a jeśli o takich chodzi to ludzie raczej takich nie zaczepiają, bo nie wiedzą czego mają się spodziewać. My to po prostu nowego towarzystwa do picia potrzebowaliśmy, zawsze raźniej z kimś nowym i też historiami można się podzielić, o tym co się dzieje na świecie. A dużo się pewnie dzieje, wiele się od handlarzy słyszy. Ale oni to też pierdoły i ferment sieją, najczęściej taki, który zrobiłby z nich skrzywdzonych przez los, by ludzie kupowali! A od takich jak ty to chociaż prawdy można się dowiedzieć. – Odpowiedział mu bliznowaty, trochę dłużej, ale to już był skutek alkoholu – po kilku kielichach człowiek robił się bardziej gadatliwy, a przecież Blizna nie zaczął pić dopiero kiedy Minoru przyszedł, kto go tam wie, ile oni już czasu spędzili w tej gospodzie.
- Jak zawsze, to zawsze! Lecimy! – Zawtórował dzisiejszemu towarzyszowi w piciu i graniu i rzucili ostatnią turę. W tej samej sekundzie, w której kostki przestały się obracać i pokazały swoje ostateczne oblicze, Blizna trzasnął umięśnioną, lecz brudną dłonią o stół, czemu zawtórował również krzyk, krótki, acz bardzo treściwy:
- KURWA! – Krzyk rozprzestrzenił się po całym barze, nawet pomimo hałasu, który robiła reszta kompanii i inni bywalcy tegoż przytułku.
- No dobra, jak się rzekło, tak się zrobi! Hyung, we tam skocz po dwa piwa, na mój koszt! Później rzucę ci groszem! – Rozkazał przywódca kompanii i chuderlawy mężczyzna podszedł do baru i kupił dwa piwa, stojąc chwilę plecami do rozmówców.
- Ale w zerowaniu to mnie nie pokonasz! – Powtórzył swoje słowa, wciąż nie mogąc pogodzić się z porażką, acz w jego oczach nie widać było złych zamiarów. Po prostu najwidoczniej nie lubił przegrywać.
- Dobra, to na trzy! – Zarządził, trzymając swoje piwo i Minoru swoje, Hyung zaczął odliczać i zaczęli pić. Smak piwa może nie był najlepszy, ale najgorszy również, bardzo pasował do tego, jak się to miejsce prezentowało.

[Minoru]

Czy się denerwował? Oczywiście. Miał wręcz wrażenie, że pot spływa mu strużką po plecach, zaczynając od karku, następnie między łopatkami, aż wpadała między pośladki. Był jeszcze jeden problem z momentami pełnymi stresu. Nagle czas wydawał się płynąć zupełnie inaczej, każda sekunda wydawała się trwać godziny, a minuta całe tygodnie. W przypadku Minoru, musiał być potwornie zestresowany, bo miał wrażenie, że minął dla niego ponad rok.

Pewnie powinien się cieszyć… wygrał darmową gorzałę, która właśnie stała przed nim w pełnej krasie. Wyglądało jak piwo, pieniło się jak piwo i pachniało jak piwo. Minoru nie znał się co prawda na truciznach, ale czytał różne powieści i tam pisali, że trucizny potrafią być niewykrywalne gołym okiem. Do tego to nie on przyniósł im kufle, a kto wie co tamten robił w czasie gdy pozostali „zabawiali” go.

Chwycił za swój kufel, niechętnie i uniósł go w górę, wpatrując się to w zawartość, to na Bliznę, zastanawiając się co też dane mu było zrobić. Tak bardzo się tym zaaferował, że nawet nie zauważył gdy skończyło się odliczanie, a jego towarzysz w piciu już rozpoczął swą gonitwę. Minoru postanowił więc zrobić coś, co wydawało się bez sensu, ale jednocześnie nie narażało go na to, że się wygłupi. Przyłożył kufel do ust i zaczął pić. Nie śpieszył się jednak aż tak bardzo, jak jego adwersarz. Starał się wyglądać na strudzonego i niedoświadczonego w pijackiej rozgrywce. Krótko mówiąc podkładał się w jak najmniej widoczny sposób, tylko dlatego, że miał nadzieję, że jeśli była tam jakaś trucizna to przyjmując mniejszą dawkę, jego organizm da radę ją zwalczyć. W książkach nigdy nie widział czegoś takiego, ale hej, książki przecież nie oddają rzeczywistości, a jak było naprawdę, tego Minoru nie mógł wiedzieć.

- Cholibka, miałeś rację, nie miałem z tobą najmniejszej szansy - odstawił niedopity kufel, z hukiem na stół, gdy tylko dostrzegł, że tamten skończył.

- Musisz mi sprzedać kilka trików jak osiągnąć takie efekty jak twoje - Zaczął spoufalać się z Blizną, chcąc udobruchać oprycha i mając nadzieję, że impreza zaraz się skończy.

[Tetsurō]

"Nieprzyjemne miejsce dla nieznajomych"

Misja C - Minoru

12 / 28

---

Przejmuję na prośbę Gracza!

Czas miał to do siebie, że zależnie od warunków potrafił płynąć szybciej bądź też wolniej. To co dla Minoru było latami, dla zalewającego się alkoholem draba z blizną było zaledwie ułamkiem sekundy. Widać było, że jest on doświadczony w tej zabawie, gdyż kufel bardzo szybko się opróżnił, a mężczyzna nawet przy tym nie zawahał się ani przez chwilę. Zdawać by się mogło, że jest to jego naturalny stan, jedyne, co było w nim inne to to, że intensywnie oddychał przez nos. Kiedy skończył wlewać w siebie złoty trunek, uderzył szklanym kuflem o stół, lekko przechylając przy tym jego blat, a następnie dosyć mocno beknął. Był to bardzo donośny i długi dźwięk, trwało to na tyle, że wielu gości karczmy zwróciło na niego uwagę. Kiedy skończył, spojrzał na swojego przeciwnika, który nawet nie był w połowie piwa. Wtedy też kompani Blizny zaczęli krzyczeć, wychwalając przy tym swojego towarzysza. Zdecydowanie był on trudnym przeciwnikiem.
- Mówiłem, że jestem w tym niepokonany. Musisz dopić swoje piwo i zamówić mi dwa kolejne, zgodnie z umową. - uśmiechnął się, odsłaniając swoje krzywe i już pożółkłe zęby. Kilku z nich także brakowało, zdawało się, że byłby w stanie pić piwo przez zaciśniętą szczękę. Spojrzał on na kufel swojego adwersarza i skinął w jego stronę głową. Najwidoczniej tutaj takie panowały zasady, że trzeba było dokończyć pojedynek i wypić piwo do końca.
- Po pierwsze, musisz oduczyć się pić jak baba. Takie sączenie to może dobre jest do wina, ale piwo, piwo trzeba w siebie wlewać. Co nie chłopaki!! - kiedy tylko zapytał swoich towarzyszy, ci krzyknęli donośnie i wnieśli kufle, po czym zaczęli wlewać w siebie spore ilości piwa. Panowie musieli stanowić jakąś tutejszą kadrę w tym sporcie, gdyż wszyscy jak jeden mąż wlewali w siebie piwo niczym paliwo.
- Cały sekret tkwi w tym, że musisz oddychać przez nos. Wtedy nie potrzebujesz przerwy na przełknięcie piwa. Otwierasz gębę szeroko i wlewasz w siebie jak do wiadra. Resztę za ciebie załatwia piwo, ty musisz tylko je w sobie ugościć. - Mężczyzna przeciągnął się, a następnie zaczął rozglądać się po sali, tak jakby czegoś szukał. W końcu zatrzymał wzrok na jednym ze swoich pomagierów.
- Hyung, skocz po jakąś zagrychę. Bo ja coś czuję, że my tutaj jeszcze trochę powalczymy. A no i przynieś jeszcze dwa piwa za pana Najemnika. - skinął do niego głową, a ten momentalnie udał się do lady załatwić co było trzeba. Nie minęła chwila a na stole wylądowały dwa wiklinowe koszyki, jeden z niskiej jakości kiełbasą, a drugi z grilowanymi, lekko zwęglonymi warzywami. Blizna nie czekał aż Minoru pierwszy się poczęstuje, tylko chwycił spory kawał kiełbasy dłonią i wpakował sobie do gęby, odgryzając od niej spory kawał. Kiedy ją zjadł, chwycił ponownie za kości i spojrzał na swojego przeciwnika. Obaj wiedzieli, że nadchodzi kolejna runda, osiłek nie odpuści a odmówienie mu teraz może doprowadzić do dalszych nieprzyjemności. Czy Minoru był na to gotowy? Czy może już pościelił sobie łóżko i wiedział, że dzisiaj to wyruszy w tango...

Blizna

[Minoru]

Wszystko wskazywało na to, że Minoru dopiął swego. Blizna wygrał, z czego był wyraźnie zadowolony, jego wesoła kompania zdawała się podzielać jego odczucia czemu dała pokaz rycząc w niebogłosy. Gdyby mógł, nasz już nie tak młody bohater, poklepałby się po ramieniu. Pierwszy kubeł zimnej wody przyszedł chwilę później z informacją, że Minoru właśnie stał się sponsorem kolejnych dwóch kufli zimnego piwa. Gdyby mógł to właśnie uderzyłby się otwartą dłonią w czoło, a dźwięk plaśnięcia poniósł by się do samego Soso. Chyba jednak nie dał po sobie niczego poznać jako, że Blizna, wciąż nie przestając się szczerzyć, począł wyjaśniać biednemu shinobi jak powinno się pić piwo. Cóż było mu zatem począć? Przysłuchiwał się jego słowo, od czasu do czasu przytakując mu kiwnięciem głowy, by jego rozmówca nie musiał poświęcać cennych szarych komórek, których notabene musiał nie mieć za dużo, na zastanawianie się czy Minoru jeszcze go słucha. Nie wiedział co było złego w sączeniu wina, ba uważał wręcz, że był to o wiele lepszy trunek od piwa. Musiał jednak przyznać, że była to niezwykle wesoła gromadka. Była by jeszcze weselsza gdyby znajdowała się jak najdalej od niego.
- Oh… Nie wpadłbym na to. - Postanowił zareagować, w końcu, gdy Blizna wspomniał o oddychaniu nosem. By jeszcze bardziej utwierdzić swego rozmówcę w swoim zainteresowaniu, chwycił za swój kufel i spróbował przetestować jego podpowiedzi. Oddychanie nosem było prostą sprawą, wszak tak robi każdy kto pije większe ilości płynów. Tylko jak niby miał nie przełykać? Zdaniem Minoru było to awykonalne.
- Ahhh nie dam rady. - Odstawił swój kufel ponownie na stół z łomotem. – Bujasz mnie Blizna, musi być w tym coś jeszcze, gdyby to było takie proste, to każdy by mógł pić piwo na czas - Podążył wzrokiem za Hyungiem, który miał im załatwić coś do jedzenia. Nie ukrywał, że zjadłby coś, alkohol zawsze pobudzał u niego apetyt. Jedyne czego się obawiał to, to, że go otrują, albo że żarcie w tej spelunie go zatruje. Dwa kosze, które wylądowały między nimi zdawały się tylko potwierdzać obawy shinobiego, choć Blizna zdawał się nie robić sobie problemów jakością żarcia w tym miejscu. Pewnie dlatego mógł pochwalić się tak cudownym uśmiechem. Minoru wiedział, że jeśli wykaraska się z tej kawały bez szwanku, to pierwszym co zrobi będzie umycie zębów.
Problem polegał jednak na tym, że rozgrywka wracała właśnie do punktu pierwszego i to niezależnie od tego co myślał o tym Minoru. Szybko przeleciał ponownie po izbie, zliczając ile gąb miałby do obicia i w jakich miejscach się znajdowały.
- No dobra, ale to będzie ostatni raz. Nie mam całego dnia by bawić się w grę w kości… - odburknął wyraźnie już znudzony, chcąc dać znać, że naprawdę chce już to skończyć. Chciał wybadać w ten sposób sytuację i sprawdzić jak bardzo Blizna ma problemy z przyjmowaniem odmowy.

[Tetsurō]

"Nieprzyjemne miejsce dla nieznajomych"

Misja C - Minoru

14 / 28

---

Minoru jeszcze nie wiedział co to znaczy pójść w tango z pijusami, no ale właśnie miał okazję się przekonać na własnej skórze jak przyjemny jest to moment w życiu. Oczy blizny już się świeciły na myśl o kolejnych piwkach, które będzie mógł wychylić dzisiejszego wieczoru, dlatego też, kiedy tylko jego towarzysz przyniósł dwa na koszt Minoru, jedno z nich wychylił ciurkiem, od razu prezentując swojemu gościowi tę tajemną technikę. Piwno zniknęło równie szybko jak się pojawiło, dlatego też chwycił on za drugi kufel. Przez chwilę wyglądało jakby i on miał szybko zniknąć w jego ustach, jednakże się powstrzymał. Spojrzał na niedopity kufel Minoru i skarcił go wzrokiem, wręcz poganiając aby zaczął pić.
- Słuchaj no! To jest bardzo proste! Musisz otworzyć swoje gardło, tak w środku. Tak jakbyś połknąć coś bardzo długiego. - skomentował już lekko wstawiony, na co wszyscy jego towarzysze od razu wybuchli śmiechem. No bo wiecie... Męski organ płciowy... Śmiesznie! Chwilę tak rechotali aż w końcu się uspokoili, a wtedy też Przywódca gromady wrócił do demonstrowania, w przerwach zajadając się tłuściutką kiełbasą. Jedzeni było niczym błogosławieństwo, teraz, kiedy alkohol się lał strumieniami, trzeba było zadbać o odpowiednie natłuszczenie organizmu a nic w tym nie pomagało tak dobrze jak kiełbasa.
- No i najważniejsza sprawa! Lata praktyki! Jak chcesz być tak dobry jak ja to przestań myśleć o tej babie i skup się na tym, co na prawdę jest w życiu ważne. - odpowiedział na jego kolejne pytanie, a następnie wyzerował swoje piwo. Zagryzł całą kiełbasą, po czym skinął na swojego pomagiera aby doniósł na stół więcej. Samemu w dłoniach zaczął rozgrzewać kości. Czuł, że tym razem szczęście mu dopisze.
- Przecież i tak siedzisz tutaj i czekasz. Jak twoja znajoma przyjdzie, to my się grzecznie ulotnimy, ale póki co nie masz nic lepszego do roboty. Obaj to dobrze wiemy. - kiedy procenty uderzyły mu do głowy, mężczyzna zrobił się jeszcze bardziej wyszczekany niż był wcześniej. Naciskał też coraz bardziej swoim wzrokiem, aby Minoru dokończył swoje piwo.
W końcu kości poszły w ruch. Blizna rzucił pierwszy, po czym przyszła kolej na najemnika. Walka była bardzo zacięta, jednakże ostatecznie skończyła się wynikiem trzy do dwóch dla Minoru, dlatego też Blizna posłał swojego pomagiera po kolejną kolejeczkę. Dwa piwa pojawiły się przed bohaterami i mogli oni zaczął drugą rundę w wypijanie na czas. Mięśniak w skupieniu wyczekiwał momentu, w którym Sędzia, czyli jeden z jego towarzyszy, da znak do rozpoczęcia. Jednakże tym razem, zamiast od razu rzucić się do picia, przyglądał się jak robi to Minoru, komentując jego technikę i dając mu porady, tak aby był w stanie dużo szybciej pić. Ze swoim rozpoczęciem picia poczekał dopiero aż kufel Minoru opróżni się przynajmniej o jedną trzecią płynu, dopiero wtedy łapie on za swój i zaczyna go zerować tak szybko jak tylko to jest możliwe. Mimo przewagi, jaką miał Minoru, pojedynek był raczej z góry przesądzony, no chyba że nasz tajemniczy najemnik postanowi użyć jakiejś swoje sztuczki i trochę tutaj namieszać. Tylko czy aby na pewno takie nieuczciwe zagrywki to dobry pomysł przy tym pijanym osiłku?

Blizna

[Minoru]

Minoru podziwiał jak kolejny kufel piwa znika w gardzieli Blizny. Gdzie była tu radość, gdzie przyjemność w delektowaniu się smakiem. Z drugiej strony, on sam pił dużo wolniej, ale radości z pitego trunku nie odczuwał. Na „żart” zareagował jedynie grzecznościowym uśmiechem, czując że powoli kończy mu się cierpliwość. Gdy dane było mu podziwiać jak znika zawartość kolejnego naczynia, zaczął zastanawiać się ile on może tak naprawdę wypić. Gdy zaczął pożerać kolejną kiełbaskę, Minoru poczuł, że zaczyna się brzydzić blizną, co tylko utrudniało zachowanie spokoju. Mimo to nie zamierzał wszczynać burdy, jeśli uda mu się wyjść z tej sytuacji bez obijania pijanych mord, to poklepie się po ramieniu.
W końcu jednak, czując już któryś raz jak jego towarzysz do picia ponagla go, chwycił swój kufel i jakby zapominając o wszelkich obawach, które miał jeszcze przed sekundą zaczął pić dalej, chcąc już opróżnić ten cholerny kufel. Czy z każdym wypitym łykiem stawał się bardziej agresywny? Czy on właśnie się upijał? Jednym piwem? Nieee, to było niemożliwe. Na pewno miał ochotę zagryźć ten okropny smak, ale leżące na stole jedzenie wciąż jeszcze go nie przekonywało.
- Wolałbym jednak, żeby moja przyjaciółka nie musiała wąchać ode mnie woni taniej gorzały - Odburknął Bliźnie na uwagę o to że nie miał nic lepszego do roboty.
– Rzucaj… - ponaglił go dorzucając jeszcze wskazanie podbródkiem na pojemnik z kośćmi. Minoru tym razem zawziął się. Nie mówił zbyt wiele, skupiając się przede wszystkim na swych rzutach. I tym razem było podobnie jak ostatnio. Szli za ciosem, raz on raz Blizna i ponownie wygrał on, co nieco poprawiło mu humor. Gdyby wiedział, że ma takiego farta w kościach, to by już dawno dom sobie wybudował, a nie na dorobku rodziców żył. Skrzywił się jednak, gdy kolejne dwa kufle wylądowały miedzy nimi. Takich problemów zdawał się jednak nie mieć Blizna, który ochoczo sięgnął po swoje piwo. Tylko, że tym razem nie zaczął pić, wlepiając swe ślepia w nie tak już młodego Shinobi. Minoru westchnął głęboko i uniósł swój kufel.
- Do dna - Począł wlewać w siebie złocisty trunek, całkowicie nie zważając na to co robi Blizna. Nie planował wygrać tego pojedynku, bo po jaką cholerę. Straci trochę kasy? Przeżyje, nie pierwszy raz jak straci ją na głupoty. Obiecał sobie jednak w duchu, że będzie to ostatni kufel jaki tego dnia wypije, choćby miał obić mordy każdemu w tej spelunie. Cholera, chyba naprawdę stawał się coraz bardziej agresywny.

[Tetsurō]

"Nieprzyjemne miejsce dla nieznajomych"

Misja C - Minoru

16 / 28

---

Mimo tego, że Minoru próbował zachować swoje emocje wewnątrz siebie, przez alkohol płynący w jego żyłach dało się wyczuć tę nieprzyjemną atmosferę, która z każdą chwilą narastała przy stoliku. Ludzie, którzy siedzieli w okolicy mieli już dość Blizny i jego ludzi i zaczęli przenosić się do innych stolików, licząc, że będą tam mieli więcej spokoju. Mimo tego, że to rozmówca Minoru był tutaj szefem grupy, to jego towarzysze nie ograniczali się do jednego stoli. Co jakiś czas zaczepiali oni różnych ludzi przy stolikach, nie wspominając o pośladkach młodej kobiety, która nosiła część zamówień. Dziwnym jednak trafem ani razu nie chciała podejść do stolika gdzie siedział nasz bohater. Pojedynek w kości był zacięty, Minoru wygrał o włos, dlatego też mógł czuć narastającą w sobie satysfakcję z pokonania Blizny. Czyżby cieszyło go, że pokazał mu kto tu jest lepszy? A może chodziło o coś innego.
Niestety, kiedy piwo pojawiło się na stole, to role się odwróciły. Mimo tego, że Minoru miał przewagę, mimo tego, że starał się z całych sił, to nie wygrał z głębokim gardłem swojego przeciwnika. Blizna błyskawicznie wlał w siebie cały alkohol po czym mocno uderzył kuflem o stół. Zrobił to tak intensywnie, że drewniane naczynie pękło a reszta piwa delikatnie zaczęła się rozlewać po stole. Minoru skończył chwilę później. Dzięki poradom otrzymanym od mistrza picia nie poszło mu tak źle, choć brakowało mu jeszcze praktyki. Po odstawieniu kufla nasz bohater poczuł, że dosyć szybkie wypicie dwóch piw dało się we znaki. Delikatnie zaczęło kręcić mu się przed oczami, czuł też, że ma problemy z utrzymaniem równowagi. Standardowe objawy upicia alkoholowego. Ale czy aby na pewno? Czy przypadkiem nie było w tym czegoś jeszcze? Czy jego obawy okazały się prawdziwe a on po prostu w tym jednym momencie opuścił gardę? A może jednak był to alkohol mocniejszy niż się spodziewał, jego organizm z przemęczenia nie poradził sobie tak dobrze, a może to już po prostu starość? Ciężko powiedzieć co dokładnie, jednak jednego mógł być pewien, jeszcze jedno piwo i będzie zgon.
- Ha! Wiedziałem, że wygram. Wiesz co to oznacza. Hyung, skocz mi po kolejne dwa piwka na koszt naszego gościa. Tylko żwawo, wiesz, że nie lubię czekać. - skinął głową na swojego pomagiera, który podniósł się z ławki na której siedział i dosyć żwawo ruszył w stronę lady. W tym czasie blizna spoglądał po pozostałych, zbierając pochwalne spojrzenia i gratulacje. Czyżby był tutejszym czempionem szybkiego picia?
- To co, kolejna kolejeczka w kości. Tym razem już z tobą wygram, szczęście będzie po mojej stronie. - powiedział do delikatnie chwiejącego się Minoru, a następnie rzucił kośćmi po stole. Zrobił to od razu po wypowiedzeniu wyzwania na kolejny pojedynek, nie chcąc w ten sposób dawać Minoru szansy oraz czasu na odmowę. Mina osiłka była bardzo zdeterminowana, nie trzeba było być specjalistą od psychologii, żeby wyczytać, że on tak łatwo nie odpuści. Czyżby znalazł sobie ofiarę do dojenia? Czy może stało za tym coś większego? A może po prostu potrzebował on towarzystwa i w taki oto sposób to realizował. Nie ważne... Ważne było to, że Blizna nie odpuszczał, a jego towarzysze cały czas śledzili wzrokiem Minoru, tak jakby ko pilnowali. A może to tylko pijacka paranoja?

Blizna

[Minoru]

Przegrał, co nie było dla niego zaskoczeniem. Nie spodziewał się by mógł wygrać z Blizną na jego własnym terytorium. Ale to już się skończyło. Minoru czuł, że ma dość tego jakże głośnego towarzystwa, a płynący w jego krwiobiegu drugi kufel piwa tylko utwierdzał go w tym przekonaniu. Omiótł wzrokiem po izbie, spoglądając na te wszystkie wystraszone i oburzone twarze. Ciekawe, że nie dostrzegł tego wcześniej. Może nie musiałby wlewać w siebie piwa, by wyrosły mu jaja. Ale już dość!
- Tak, tak, gratulacje, a teraz jeśli łaska chciałbym odsapnąć nim pojawi się moja znajoma i zruga mnie za pijackie wybryki… - Starał się zbyć złodupców, czując jak powieki i cały organizm zaczyna mu ciążyć. Cholera, po pijaku jeszcze nigdy nikomu nie złoił dupska. Blizna jednak nie dawał za wygraną i nie zważając na obiekcje Minoru rozpoczął kolejną kolejkę. Twarz shinobiego spochmurniała momentalnie. Oparł się o oparcie swego krzesła i skrzyżował ręce na klatce piersiowej.
- Skończyłem - rzucił do Blizny, starając się nie bełkotać i by ton jego głosu brzmiał jak najpoważniej. Żarty dla niego skończyły się w tym momencie. Jeśli Blizna zaatakuje będzie się bronił, jeśli nie zwróci uwagi i będzie kontynuował grę, no cóż, porzuca sobie kośćmi w samotności.

Jeżeli Blizna, lub któryś z oprychów zacznie zachowywać się wobec Minoru agresywnie i zmniejszać dystans między obojgiem, wtedy shinobi użyje Suiton: Teppōuo strzelając strumieniem wody prosto w twarz agresora.

  Ukryty tekst

Nazwa

Suiton: Teppōuo

Ranga

D

Pieczęci

Brak

Zasięg

10 metrów

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Zasoby

Tworzy małe zasoby wody

opis Jedna z najprostszych technik z zakresu Suiton. Po zebraniu chakry w ustach wypluwamy prosty strumień wody. Nie wyrządzi on krzywdy przeciwnikowi, ale z pewnością ugasi nieduży ogień lub porządnie zmoczy oponenta.

[Tetsurō]

"Nieprzyjemne miejsce dla nieznajomych"

Misja C - Minoru

18 / 28

Minoru ewidetnie miał dość. Płynący w jego organizmie alkohol odebrał mu chęć do dalszej zabawy, dlatego też postanowił dosyć sprawnie ukrócić dalszą rozgrywkę. Blizna widząc, że nie ma żartów z PANEM NAJEMNIKIEM, odpuścił. Było to może zaskakujące zachowanie, ale tak właśnie zrobił. Po prostu wstał, pożegnał się skinieniem głowy i poszedł do innego stolika, gdzie dosiadł się do jakiegoś kolesia i zabrał się za nagabywanie jego. Co ciekawe, jego pomagierzy także poszli za nim, dlatego też po chwili Minoru był już całkowicie sam przy stole. Mógł on w spokoju kontemplować swoją egzystencję i wyczekiwać nadejścia upragnionej kobiety. Tylko czy ona na prawdę chciała zobaczyć go w takim stanie? Czy aby na pewno powinna? Atmosfera w lokalu robiła się powoli coraz bardziej pijacka, nic dziwnego, coraz więcej alkoholu we krwi, ci normalniejsi goście już wyszli, zostali Ci co zapewne zaraz zaczną robić burdy. To jednakże nie przeszkadzało naszemu herosowi, którego ciało robiło się z każdą chwilą bardziej wiotkie. Musiał on się w pewnym momencie podeprzeć dłońmi, żeby nie upaść na podłogę. Spanko brało go na pełnej. W końcu, nie wiadomo kiedy, Minoru odcięło całkowicie, a on sam udał się do krain snów, po prostu zasypiając na krześle, trochę może też na stole, no i kawałkiem na podłodze. Ale tylko kawałkiem!!
... Minoru nie do końca pamięta co się działo z nim dalej. Przez chwilę miał przebłysk, że ktoś go niesie, a może ciągnie? Czuł, że jego nogi szurają o podłogę, a ciało bezwładnie zwisa, będąc trzymanym za ręce. Niestety, alkohol w jego organizmie spowodował, że albo nie widział co tak na prawdę się dzieje w koło niego, albo też po prostu nie zapamiętał. W każdym razie, ta chwila nie trwała zbyt długo, gdyż po kilku metrach ciągnięcia w bezwładności zasnął on znowu. A mówiła matka, alkohol to zło, spójrz na ojca!
... W końcu nasz bohater się ocknął. W jego organizmie dalej krążył alkohol, ale przynajmniej było on bardziej świadomy niż przy poprzednim przebudzeniu. Problem był jedynie taki, że czuł, że leży on na zimnej ziemi. Co więcej, miał on związane ręce za swoimi plecami, oraz nogi związane ze sobą. Jego oczy były zawiązane jakąś ścierą, która niemiłosiernie capiła, ale nie dało się przez nią nic widzieć. Jego usta były także zakneblowane czymś, co mogło być częścią tej śmierdzącej ściery. Nie będę rozwijał się nad jej smakiem, ale zdecydowanie powodował on to, że Minoru chciał oddać skryty w sobie alkohol. W koło naszego nie działo się za wiele, jedyne co słyszał to dosyć głośny huk rozpędzonego wiatru. Pogoda musiała się zmienić, albo był też gdzieś, gdzie panował przeciąg. Nie był pewien co się z nim stało, ale zdecydowanie coś niedobrego. Teraz trzeba było działać, bo zaraz może być gorzej. Po chwili do Minoru doszła jeszcze jedna rzecz, nie miał on przy sobie żadnych swoich rzeczy. Nie czuł, żeby którakolwiek kieszeń mu ciążyła, musiał on zostać bardzo dokładnie przejrzany i przeszukany.

Blizna

[Minoru]

Minoru spodziewał się, że Blizna zacznie go obrażać i grozić mu, dlatego sam był napięty jak struna i chciał przydupić mu strumieniem wody prosto w jego ryj. Tak się jednak nie stało, co wprawiło shinobiego w osłupienie. Blizna ot tak, jak gdyby nigdy nic odszedł, ba nawet pożegnał się, choć nie padło między nimi żadne słowo. Minoru rozsiadł się wygodniej na swym miejscu wyraźnie dumny z samego siebie i tego jak groźny musiał się wydawać. Cholera, w końcu jeszcze chwila i dobije trzydziestki, trochę po tym świecie chodził i trochę zobaczył. Wyraźnie obrósł w piórka i cała ta przygoda wydawał mu się nie być już aż tak okropną. Tylko czemu głowa mu tak bardzo ciążyła. Nagle poczuł, jak serce zaczęło mu bić szybciej i mocniej. Czy możliwym było, że upił się zaledwie dwoma piwami, a może jednak dosypali mu czegoś do kufla, tak jak się spodziewał? Starał się wstać, znaleźć jakieś bezpieczniejsze miejsce, lecz ciało było zbyt ciężkie i jedyne co udało mu się osiągnąć, to zanurkować twarzą w stół. Oddychał ciężko, starając się nabrać jak najwięcej powietrza by tylko nie stracić przytomności. Był to jednak pojedynek, w którym od początku był skazany na porażkę *** Gdy się przebudził, nie był pewien niczego. W głowie mu łupało, w gardle go suszyło. Zdawało mu się, że pamięta jak go wynoszono z lokalu, a może już dawno był poza tamtą speluną? Chyba słyszał też jakieś głosy, lecz wszystko było tak niewyraźne w jego pamięci, że równie dobrze mogło to być prawdą jak i fikcją. Nie to było jednak najgorsze. Był związany i nie po prostu związany. Ktoś obwiązał go jak młodego warchlaczka przygotowywanego do ważenia. Do tego jeszcze odebrano mu cały jego dobytek. Cholera, kiedyś na taki wypadek nosił schowany w bucie pilnik, ale zrezygnował z tego. Nie był jednak w opłakanej sytuacji. W pierwszej kolejności skupił się na swoim szóstym zmyśle, chcąc zorientować się jak wiele osób znajdowało się wokół niego. Następnie począł luzować powoli węzły, jednak na tyle wolno by ewentualna stojąca przy nim osoba nie zorientowała się od razu. No chyba, że nikogo wokół niego nie było, co w połączeniu z „przeciągiem” zaniepokoiłoby go na tyle, że rozwiązywał się jak najszybciej.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Nazwa

Nawanuke no Jutsu

Ranga

E

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Jedno z najprostszych ninjutsu, pierwsze z tych które poznają najmłodsi adepci sztuki ninpo. Technika ta służy do uwolnienia siebie/kogoś z więzów, poprzez przesłanie swojej chakry do samego materiału wiążącego - sznurka, żyłki lub czegokolwiek innego. Po chwili technika powoduje poluzowanie wszelkich knebli, uwalniając spętanego. Można użyć tej techniki, jeżeli samemu jest się związanym.

[Tetsurō]

Z/T