Magazyn w Centrum miasta

[Tetsurō]

---

Magazyn w Centrum miasta

---

Położony w głównej dzielnicy miasta magazyn znajdujący się przy skrzyżowaniu głównych ulic miasta. Z zewnątrz wygląda niepozornie, ot zwykła przestrzeń magazynowa. Oficjalnie należy ona do rodziny kupców handlujących przyprawami, jednakże tak na prawdę już dawno została przejęta przez rodzinę Ekibyo. Tygrysy urządziły sobie tutaj swój bezpieczny, prywatny magazyn skarbów, w którym tak na prawdę nie wiadomo co się znajduje. W okolicy znajduje się główny posterunek straży miejskiej, a także wiele kryjówek Tygrysów, więc dostanie się do niego bez zaproszenia nie jest proste, szczególnie, gdy jest się przy tym głośnym. Podobno znajduje się tutaj wejście do podziemnych tuneli pod miastem.

[Tetsurō]

"Oko za Oko"

Wyprawa S - Souei
Lato, Rok 394 kalendarza forumowego


kolejka: 14 / 21+ Poprzednia Lokacja : Shigashi no Kibu - Czarna Perła

Wszyscy wysłuchali lidera, a po przedstawieniu się, przyjęli jego uwagi. Na ich twarzach nie było widać zwątpienia, jedynie determinację. Być może był to efekt ich umiejętności, a może indoktrynacji, jakiej poddali ich trenerzy Akiyama, a może po prostu czuli, że dzisiejszego wieczoru im się uda. Zapewne wielu z nich zginie, ale Smocza rodzina była gotowa na to poświęcenie. Nie było więcej pytań, wszyscy wiedzieli co mają robić, teraz przyszło zweryfikować ich przygotowania. Z taką motywacją wszyscy opuścili Czarną Perłę i udali się na miejsce. Cel nie był daleko, niestety, trzeba było iść na około aby nie przyciągnąć niepotrzebnej uwagi. Z powodu ostatnich wydarzeń, nocne patrole straży miejskiej są częstsze i liczniejsze. Nawet jeśli nie stanowiłyby problemu dla naszego bohatera i jego ekipy, to po co przyciągać niepotrzebną uwagę.

To był przyjemny wieczór, było dosyć ciepło i wiał delikatny wiaterek, a na bezchmurnym niebie świecił księżyc w pełni, który wydawał się nienaturalnie wielki. Miasto wydawało się w większości spać. Jedynie pojedyncze jednostki przemykały uliczkami do lokali, bądź też wracały z nich do domu. Od rozpoczęcia mafijnej wojny, to miasto się zmieniło. Już nie jest tak rubasznym i pełnym uciech miejsc, teraz, kiedy walki odbywają się na ulicach, wszyscy woleli chować się w domach i nie wychylać, licząc, że przeczekają ten stan. W końcu, nie mogą całe życie walczyć ze sobą, kiedyś mafią skończą się ludzie.

Nasza drużyna bojowa dotarła na miejsce. Był to dach jednego z budynków po drugiej stronie ulicy magazynu. Idealny punkt, żeby rozpocząć zwiad oraz przygotować się do ataku. Pozostali skryli się w cieniach kominów i innych znajdujących się tutaj obiektów, tak aby nie zwracać na siebie niepotrzebnej uwagi. Wtedy też nasz główny bohater mógł uruchomić swoje specjalne oczy i przyjrzeć się okolicy, oraz samemu budynkowi. Była to duża, prostopadłościenna konstrukcja z niewielkimi oknami nie wpuszczającymi do środka zbyt wiele światła. Do środka za to prowadziły duże drzwi, przez które bez problemu byłby w stanie wjechać wóz.

Uliczki dookoła wydawały się puste, za to w kilku okolicznych lokalach byli poukrywani ludzie Akeru. Siedzieli i grali w karty, albo udawali, że sączą piwo, wyczekując rozkazu do ataku. W ten sposób nie przyciągali podejrzeń, a z powodu odległości, mogli dotrzeć na miejsce w minutę. Co ciekawe, lokale były pełne ludzi, jednakże nie dziwiło to, w końcu właśnie do takich miejsc przeniosło się nocne życie Shigashi. Ulice dookoła byłī patrolowane przez strażników miejskich, byli tam zarówno zwyczajni żołnierze, uzbrojeni w pancerze i broń, jak i także shjinobi pracujący na usługach miasta. To także nie było nic dziwnego, w końcu w okolicy znajdował się jeden z ważniejszych posterunków. Mogło to utrudniać trochę robotę, ale przecież nie wycofają się w tym momencie, nie po tych wszystkich przygotowaniach.

Jeżeli chodzi o sam magazyn w środku, to było w nim bardzo spokojnie, przynajmniej na pierwszy rzut oka. Na jego dachu stała trójka ludzi, która rozglądała się po okolicy, przeczesując wzrokiem ulice i przestrzeń powietrzną. Przy poziomie gruntu, przy wejściach, także siedziało kilku osiłków, którzy raczej mieli odstraszać swoją posturą potencjalne płotki, niż stanowić realną obronę. Za to, jeżeli chodziło o środek, to było trochę ciekawiej. Otóż, budynek miał dwa piętra oraz parter, z czego parter był wysoki, samemu zajmując wysokością dwa piętra. Na piętrach górnych, poza korytarzem , schodami prowadzącymi na dach oraz na piętra niżej, znajdowały się pomieszczenia. Głównie były to gabinety, pełno biurek, krzeseł, jakichś szafek i inne takie wyposażenie. Zapewne tutaj przesiadywali dowódcy i inny spece od wypełniania papierków. Było tutaj też kilka pomieszczeń, które wyglądały jak koszary, mnóstwo łóżek poukładanych jedno obok drugiego, na których spały dzieciaki i młodzież. Musieli być oni na początku swojej kariery i jeszcze nie dorobili się na własne lokum, dlatego też musieli spać tutaj. Na Parterze było jeszcze ciekawiej, to tutaj znajdowały się wysokie pomieszczenia wypełnione skrzyniami, pułkami pełnymi zwojów i innych rzeczy. Tutaj także kręciło się jak najwięcej ludzi, którzy chodzili i patrolowali okolicę, niektórzy zdawali się robić też porządki, gdyż chodzili z tabliczkami i spisywali coś, a czasami kazali innym przenieść z jednego miejsca na drugie. No i był jeszcze poziom piwniczny, niestety, do niego oczy naszego bohatera nie sięgały, widział jedynie klapę w jednym z pomieszczeń parteru, zapewne prowadzącą do podziemi. Tam musiało być coś specjalnego. W całym budynku było kilkudziesięciu, jak nie kilkuset ludzi. Zapewne większość z nich to płotki, ale jeżeli Tygrysy wiedziały o ataku, to na pewno umieściły tutaj też silnych wojowników. Tak więc, teraz tylko od Souei'a zależało, w jaki sposób planuje dostać się do środka.

Akeru Fujihara - Pazur, wygląd
Momoki, ochroniarz
Mayuko Kikuchi - Pazur, wygląd
Ryoichi Yamazaki - Język, wygląd
Seiichi Tamura- Oko, wygląd
Etsuko - łączniczka z rodu Yamanaka
Hiroki - łącznik z rodu Gazo
Daichi
Yoshito
Ikano
Bukimaru

  Ukryty tekst

[Souei]

Zbliżali się po cichutku, choć Souei zdawał sobie sprawę, że i tak trudno było pozostać niezauważonym tak licznej grupie. Niby wybrał tylko elitę, ale i tak było ich osiem osób, przemykających się po dachach śpiącego miasta. Przynajmniej pozornie, Shigashi było teraz spokojniejsze. Nawet bandyci, mordercy i mafiozi muszą kiedyś odpoczywać od terroryzowania cywili i siebie nawzajem. W czasie gdy większość udała się na spoczynek, Matsuda i jego kompani dopiero zaczynali swoją zmianę. Wszystko miało być już dopięte na ostatni guzik i zaplanowane na tyle, aby nikt nie pytał się co ma robić i jaka jest jego rola.
Souei cały czas starał się kontrolować sytuację. Przewodził swojemu oddziałowi i nie mógł pozwolić sobie na żadne potknięcie. Gdy więc tylko zbliżyli się do magazynu, który był ich celem, aktywował kradzione oczy. Jego oczom ukazała się standardowa do bólu konstrukcja, a w niej naprawdę duża ilość przeciwników. Pazur przekazał to co zobaczył reszcie, aby byli na bieżąco ze wszystkimi informacjami. Starał się posługiwać zwięzłymi komunikatami, rzucać jednoznaczne hasła, aby nie tracić czasu.
- Na piętrze śpią jakieś dzieciaki. Jeśli nie dacie rady ich zabić, to macie przynajmniej upewnić się, że nie opuszczą budynku. - Jeśli historia potoczy się tak, że wpadną w ręce Matsudy... on traktował je jak każdego innego Tygrysa. Przynajmniej tak myślał patrząc na nie przez ścianę z daleka, ale nigdy nie stanął przed takim trudnym wyborem twarzą w twarz. Kto wie, czy Ekibyo nie zakwaterowało ich tu specjalnie na tą noc, aby utrudnić zadanie tym bardziej litościwym Smokom? Żywe tarcze w postaci dzieci to było prawdziwe skurwysyństwo, ale nie można było pozwolić, aby nawet taki plan przeciwnika się powiódł. Pazur nie mógł wymagać jednak, aby na przykład samuraj czy dziewczynka z Yamanaka zabijali dzieci. Nie wiedział, do czego moralnie zdolna jest jego drużyna, więc zostawił im tą furtkę, aby uniknąć sprzeciwów. To był jednak jedyny dyskusyjny punkt, który Souei zauważył podczas swojego zwiadu. Reszta miała potoczyć się tak jak zaplanowano - czyszczenie magazynu od góry, a potem dołączenie głównych sił od frontowego wejścia.
- Daichi, Yoshito, Bukimaru. Zdejmijcie tą trójkę z dachu. Po cichu, tak żeby nie zaalarmowali reszty i żeby nie spadli na ziemię. Na razie chyba nas nie widzą. Nie widzę też ożywionego ruchu wewnątrz. - Wydał pierwsze rozkazy, a potem podprowadził grupę bliżej, aby ochroniarze spacerujący po dachu magazynu znaleźli się w zasięgu ataków wymienionego trio. Planem Matsudy na wejście do środka było skorzystanie z sąsiednich dachów, aby przeskoczyć na magazyn wtedy, gdy zostanie zlikwidowana stamtąd ochrona. Jeśli przeszkodą do wejścia miały być tylko trzy osoby, wtedy może uda im się zaskoczyć wroga i pozostać niezauważonym aż do znalezienia się w środku.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Oko za Oko"

Wyprawa S - Souei
Lato, Rok 394 kalendarza forumowego


kolejka: 15 / 21+

Plan był prosty. Wszyscy wiedzieli co mieli robić, więc teraz wystarczyło go wdrożyć. Drużyna ustawiła się na dachu, a następnie wymieniła spojrzenia. Ci, którzy walczyli na dystans, zajęli się wyeliminowaniem strażników po cichu. Jedynie delikatnie zaświstała cięciwa od łuku, a już troje ochroniarzy leżało na ziemii. Shurikeny, strzała oraz trucizny lekarza wystarczyły, aby zapewnić drużynie wejście na dach. Przeskoczenie także nie było problemem i już chwilę później wszyscy stali przy drzwiach prowadzących do wejścia do środka. Mimo tego, że wiedzieli czego się spodziewać, powoli na ich twarzach zaczynał się malować niepokój. W końcu wchodzili do paszczy lwa tygrysa, a tam można było spodziewać się wszystkiego. Na szczęście Souei miał swoje oczy, dzięki czemu widział, że w środku cały czas jest spokojnie.

Weszli do środka po cichu. Na korytarzach widzieli jedynie pojedyncze osoby, które bez trudu ich zgrany zespół mógł eliminować. Bezszelestnie przemieszczali się wgłąb, idąc krok po kroku. Póki co szło bez żadnych problemów. Ciemność i spokój w mieście tylko temu sprzyjały. W końcu zeszli na kolejne piętro, to było to, gdzie spali młodzi rekruci Tygrysów. Tutaj także nie było problemów, dzieciaki spały, więc nie trzeba było ich budzić, a pojedynczy strażnicy an korytarzach bez problemu byli osuwani, tak jak wcześniej. Aż w końcu wydarzyło się coś niespodziewanego.

Otóż, kiedy szli korytarzem, nagle drzwi po ich prawej się otworzyły, a wyszedł przez nie młody chłopak, mający może dziewięć lat. Jego ubranie oraz karnacja sugerowały pochodzenie z pustyni, podobnie ciemne włosy, które miał teraz rozpuszczone i opadające na ramiona. Przecierał on jedną ręką oko, a drugą trzymał przy sobie, w piąstce zaciskając pluszową przytulankę. Niby zwykła zabawka, jednakże Souei'owi przypominała kogoś. Była to podobizna jego przyjaciela, bohatera Unii, Pustynnego Kochanka - Ichirou. Był on w swoim stroju, w którym widziano go podczas Turnieju Pokoju, kiedy to pokonał Antykreatora. Oczywiście zabawka miała także przez plecy przewieszoną piaskową gurdę. Czyżby stał on się tak sławny, że był już idolem dzieci nie tylko na pustyni? Dzieciak stanął dęba widząc niespodziewanych gości na korytarzu, jednakże nim zdąży zareagować, Souei i jego ludzie będą mogli wykonać ruch pierwszy. Tylko czy będą w stanie? Czy Souei będzie w stanie zabić niewinne dziecko, które co więcej, chce w przyszłości być jak jego przyjaciel?

Akeru Fujihara - Pazur, wygląd
Momoki, ochroniarz
Mayuko Kikuchi - Pazur, wygląd
Ryoichi Yamazaki - Język, wygląd
Seiichi Tamura- Oko, wygląd
Etsuko - łączniczka z rodu Yamanaka
Hiroki - łącznik z rodu Gazo
Daichi
Yoshito
Ikano
Bukimaru

  Ukryty tekst

[Souei]

Eliminacja pierwszych przeszkód na dachu przebiegła bardzo sprawnie. Obiecująco, można by nawet rzec. Na Matsudzie zrobiło to bardzo dobre pierwsze wrażenie, więc uśmiechnął się nawet do siebie, gdy pierwsze trupy padały po cichu tak, aby nie zaalarmować reszty. Cała grupa szybko znalazła się już na właściwym dachu i pozostając wciąż niezauważonymi, mogli rozpocząć infiltrację. Czy brak alarmu do tej pory był tylko fortelem Tygrysów, mających wciągnąć ich w pułapkę? Podobnie jak w szklanym pałacu niedawno, gdy Soueia i Ayako zaproszono do środka, a dopiero potem pętla zacisnęła się wokół ich szyi. Tym razem Pazur powinien być wyczulony, ale ten przypadek był nieco inny. Tutaj musiał wejść do jaskini lwa, nawet gdy ten czekał już na niego z rozwartą paszczęką.
Otworzyli pierwsze drzwi i zaczęli przeczesywać najwyższe piętro. Zaczęły padać pierwsze trupy, wciąż po cichu i bez wzniecania alarmu. Jedno po drugim, martwe ciała osuwały się na podłogę, a na dolnych kondygnacjach wciąż panował spokój. Czy ci idioci naprawdę o niczym nie wiedzieli? Ta łatwość, z którą jak na razie przychodziło im eliminowanie kolejnych wrogów, była doprawdy nieprawdopodobna. Nie można było jednak stracić czujności nawet na chwilę. Pomieszczenia nawet bez ludzi w środku mogły być dla nich niebezpieczne, pełne pułapek albo innych ukrytych niespodzianek. Pazur starał się wyłapywać wszystko co mógł przy pomocy byakugana, co ułatwiało mu również widzenie w nocnych warunkach, jednak w tej chwili nawet do siebie miał ograniczone zaufanie.
Oczyścili pierwsze piętro bez żadnych niespodzianek, mogli zejść niżej. I to wszystko wciąż bez sygnału dla Akeru aby rozpoczął swój szturm. Plan jak na razie sprawdzał się idealnie. Nagle jednak Matsuda zawahał się. Na ich drodze stanął chłopiec. Nieuzbrojony, jeśli nie liczyć najpotężniejszego żyjącego shinobi w swoich dłoniach. Gdy byli jeszcze na zewnątrz, Souei sam przekazywał reszcie grupy wytyczne jak mają się zachować wobec dzieciaków śpiących w magazynie. Sam spodziewał się, że nie będzie miał problemu z likwidacją kilku smarkaczy, a jednak teraz... teraz ręka mu zadrżała. Mógł zakończyć krótkie życie swojego małego wroga. Zanim weszli do magazynu był przecież pewny, że nie zatarga nim żadna wątpliwość. Gdy jednak przyszło co do czego i miał przelać dziecięcą krew pierwszy raz w życiu, nie mógł zadać ciosu. Zamiast tego, sunął za plecy malca i zadał mu cios w kark, który miał pozbawić go przytomności. Nie chciał zrobić z niego kaleki ani urwać głowy na miejscu. Dobrał siłę i miejsce tak, aby nie musiał rzeczywiście uciekać się do zabijania. Miał nadzieję, że nie jest to jakiś cudowny chłopiec, który będzie w stanie uniknąć ataku Pazura i stawić im czoła w równej walce. Los zesłał mu test, ale nie sprawdzał jego umiejętności. W tej chwili Matsuda nauczył się o sobie czegoś bardzo ważnego. Czegoś, czego sam się po sobie nie spodziewał - że jest zdolny do litości.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Oko za Oko"

Wyprawa S - Souei
Lato, Rok 394 kalendarza forumowego


kolejka: 16 / 21+

Infiltracja szła jak po maśle, no ale co się dziwić, w końcu była atakowana przez przygotowana grupę elitarnych członków mafii Akiyama. Nawet jeśli ten magazyn był ważny dla tygrysów, od tak nie mogli go pilnować najsilniejsi ludzie, w końcu takich magazynów było sporo, a każdy z nich miał w sobie coś cennego. Tak więc, zapewne gdzieś w okolicy wyczekiwała grupa szybkiego reagowania, prawdziwi, elitarni wojownicy, którzy będą wiedzieli w jaki sposób stawić opór i odzyskać to, co skradzione. Zwykłe płotki na piętrze padały jak muchy, nie wywołując przy tym ani jednego dźwięku. Po prostu jeden cios i byli martwi, albo chociaż nieprzytomni, ale to także pozwalało na dobicie ich po cichu.

W końcu natrafili na pierwszy problem, młodego chłopca, któremu akurat w tym momencie zachciało się skorzystać z toalety. Niestety dla niego, zamiast do łazienki, trafił na arcywrogów swojej rodziny, czyli bandę drapieżnych smoków. Souei stał na jej czele i to właśnie on postanowił wyeliminować dzieciaka. Chłopiec widząc ruch w jego stronę, przymknął mocno oczy i zaciskając w dłoniach lalkę Ichirou, wystawił ją przed siebie, tak jakby liczył na to, że w ten sposób przyzwie swojego idola a ten uratuje mu życie. Niestety, nie pojawił się on, ale jego obecność jakoś magicznie musiała wpłynąć na krwiożerczego smoka, gdyż zamiast pożreć dziecko do razu, oszczędził mu życie i po prostu go ogłuszył. Nie umknęło to pozostałym ludziom Souei'a. Niektórzy z nich wymienili porozumiewawcze spojrzenia, jednakże nie skomentowali tego, po prostu ruszyli dalej, tak jak stanowiły rozkazy. Czyżby jednak ich lider nie był aż tak bezduszny i nieludzki, jak to o nim opowiadają w trakcie treningów? Pozostałe dzieciaki w pokoju spały, bądź też udawały, że śpią, w końcu bezwładne opadnięcie ciała na ziemię na pewno było przez nich słyszane...

Ruszyli dalej, pozostawiając dzieciaki za sobą, w końcu tym razem nie były ich celem. do pokonania było jeszcze jedno piętro, a później już tylko parter, będący wielkim magazynem, oraz tajemnicza piwnica, w której dalej nie wiadomo było co się znajduje. Oczy naszego bohatera mimo chęci, nie były w stanie się przez nie przebić. Przynajmniej tyle dobrze, że jeżeli chciał, to mógł zerknąć co robią jego towarzysze w okolicznych karczmach, wyczekując na sygnał do działania. Widać było, że atmosfera jest tam napięta i ludzie smoków siedzą jak na szpilkach, wyczekując sygnału do ataku, jedynie pojedyncze osoby zdawały się dobrze bawić, choć te nie wyglądały na członków Akiyamy, raczej byli zwyczajnymi obywatelami, którzy po prostu chcieli odpocząć po kolejnym, trudnym dniu w tym przesiąkniętym wojną mieście.

Zejście na kolejne piętro także nie było problematyczne, przynajmniej na początku. Strażnicy na korytarzu padli jak muchy, całkowicie nie stawiając oporu, podobnie z ludźmi będącymi w gabinetach. Smoki eliminowały wszystkich po kolei, jednakże w końcu znalazł się ktoś, kto chyba wyczuł ich obecność i wyszedł im na przeciw. Kiedy wychodzili z kolejnego z gabinetów, gdzie bez problemu wyeliminowali jednego z tutejszych dokumentalistów, na korytarzy przystanął mężczyzna odziany w futra. Po jego dwóch stronach stały dwa wielkie psy, które wyglądały jak ogromne wilki. Mężczyzna widząc stado smoków, pochylił się delikatnie, przyjmując zwierzęcą pozycję, a następnie wywarczał coś do jednego z psów. Ten momentalnie wskoczył do gabinetu znajdującego się na końcu korytarza, tuż obok schodów, zapewne kierując się do znajdującego się tam okna. Najpewniej chciał on dostarczyć wiadomość o ataku, a jego właściciel miał go w tym czasie ochronić. Tylko, czy jeden shinobi i grupa kundli będą w stanie zatrzymać smoki w natarciu? Zapewne wszystko będzie zależeć od Souei'a i jego rozkazów.

Akeru Fujihara - Pazur, wygląd
Momoki, ochroniarz
Mayuko Kikuchi - Pazur, wygląd
Ryoichi Yamazaki - Język, wygląd
Seiichi Tamura- Oko, wygląd
Etsuko - łączniczka z rodu Yamanaka
Hiroki - łącznik z rodu Gazo
Daichi
Yoshito
Ikano
Bukimaru

  Ukryty tekst

[Souei]

Łatwość, z jaką przychodziła im eliminacja kolejnych przeciwników, była aż podejrzana. Souei nie myślał dużo o dzieciaku, który padł u jego stóp nieprzytomny. Mimo to jednak skontrolował jeszcze później byakuganem czy w sypialni, gdzie spała reszta dzieci, zapanowało jakieś poruszenie. Lepiej byłoby dla nich gdyby grzecznie spały w swoich łóżeczkach, dopóki to wszystko się nie skończy. A przecież dopiero się zaczęło. Czyścili spokojnie i konsekwentnie pokój za pokojem, piętro... za piętrem? Najwyższe poszło naprawdę gładko. Dopiero na niższym musieli na chwilę przystanąć. Ehhh... oczywiście nie mogli zaskoczyć psiego nosa. Psiarz i jego małe stadko na pewno czekali już na infiltrującą magazyn grupkę, ale na szczęście ich alfa nie postanowił wysłać psa po pomoc wcześniej. Bo dla Soueia oczywiste było to, że zadaniem zwierzaka było wezwanie posiłków. Ten błąd być może będzie Tygrysy sporo kosztować.
- Zawiadom Akeru. Niech pozbędą się tego psa i wkraczają do akcji. - Matsuda wysłał krótkie polecenie Etsuko w chwili, gdy jego skórę zaczęły pokrywać czarne wzory. Przygotowywał się do bardziej wymagającej walki, jednak nie chciał iść na całość tak wcześnie.
- Czas narobić trochę hałasu. - Powiedział już do wszystkich stojących za jego plecami. Koniec skradania się i powolnego zdobywania kolejnych pomieszczeń. Od teraz zadanie było proste. Zamordować każdego Tygrysa, który wejdzie im w drogę, zaczynając od Inuzuki stojącego przed nimi. To był cel Soueia i zamierzał wyeliminować go jak najszybciej, a nie jak do tej pory - jak najciszej. Zerwał się jednym susem w kierunku przeciwnika, zważając na zagrożenia z boków przy pomocy byakugana. Jego priorytetem był człowiek, przywódca psiej drużyny. Zwierzak mógł poczekać na swoją kolej, ale na pewno nie będzie stał z boku podczas szarży Matsudy. Ten jednak zamierzał unikać go, skupiając się na zadaniu mocarnego ciosu jego panu.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Oko za Oko"

Wyprawa S - Souei
Lato, Rok 394 kalendarza forumowego


kolejka: 17 / 21+

Atmosfera powoli zaczęła się rozgrzewać, w końcu ktoś z Tygrysów zorientował się, że coś jest nie tak i postanowił sprawdzić co dzieje się na korytarzu, niestety dla niego, stanął on naprzeciw Souei'a - znanego już wielu Tygrysom Siepacza, który to był odpowiedzialny za masakrę, z powodu której rozpętała się aktualna wojna gangów. Oczywiście nei wszyscy o tym wiedzieli, w końcu Souei dosyć sprawnie tam sobie poradził, no ale jednak, ludzie mówili...

Kiedy tylko padł rozkaz, łącznika zrobiła krok do tyłu i na chwilę zamknęła oczy, skupiając się na przesłaniu rozkazu tam, gdzie powinien dotrzeć. Wydawało się, że sprawa załatwiona, koniec infiltracji, pora na masakrę. Ciało naszego herosa pokryło się ciemnymi znakami, zapowiadając nadciągający pojedynek. Stojący naprzeciw niego psiarz także przyjął pozycję bojową, jego szpony oraz zęby wydłużyły się, a on sam pochylił się delikatnie. Jego pies także zaczął warczeć, a jego futro stanęło dęba, był gotowy do walki.

- Rozkaz przekazany! Daich-chan powiedział, że zajmie się kundlem! - dziewczyna przekazała co usłyszała w odpowiedzi, a następnie uśmiechnęła się, widząc, że walka będzie nieunikniona. Tak na prawdę cała drużyna stała w gotowości, dając przestrzeń swojemu liderowi, który teraz miał jak najlepszą chwilę na to, aby wykazać się i pokazać jak silny jest. No i tak też zrobił. Kiedy tylko przygotował swój atak, Souei wybił się w szarży na przeciwnika. Wymierzył w prost w niego silny cios pięścią, celując dokładnie w środek jego klatki piersiowej. Inuzuka próbował zareagować, złapał swoimi dłońmi nadciągającą rękę Souei'a i wbił w nią szpony, jednakże jego siła była zbyt słaba a defensywa zbyt dziurawa. Potężne uderzenie pogruchotało mu ręce, a następnie posłało go na jedną ze ścian, przez którą ten przebił się, nabijając się na drewniane odłamki. Jeszcze przez chwilę coś dyszał, jednakże dosyć szybko odszedł. Jedynie z jego ciała cały czas lała się stróżka krwi na podłogę. Pies widząc to, chciał pomścić swojego pana, jednakże wystarczyło jedno uderzenie Souei'a aby to dzielne i lojalne zwierze dołączyło do swojego tresera w zaświatach.


Drużyna mogła ruszać dalej, do części magazynowej, gdzie znajdowała się większość tygrysów oraz ich przedmiotów. Po zejściu po szerokich schodach wpadli do pomieszczenia wypełnionymi wysokimi do sufitu regałami. Pierwsze tygrysy padły z łatwością, w pełni będąc zaskoczonym pojawieniem się smoczek grupy uderzeniowej. Wydawało się, że łatwiej być nie może. Byli już na miejscu, mogli eliminować pozostałości tygrysów io powoli zacząć robić przeszukanie, zbierając te co ciekawsze fanty. Jednakże, coś było nie tak... Akeru i jego ludzie... powinni wpaść właśnie i odciąć tygrysom drogi ucieczki, a ich nie było. Souei mógł swoim spojrzeniem zerknąć na tyle daleko, aby dostrzec co się działo... No.. a działo się...

Kiedy spojrzenie Souei'a wpadło do lokali, gdzie czekali ludzie Akeru, dostrzegł, że toczy się tam regularna bitwa. Wyjścia z lokali zostały odcięte przez tajemniczych gości, którzy wcześniej siedzieli cicho, a teraz, po zdjęciu swoich płaszczy jasno pokazali przynależność do Ekibyo. Byli oni dosyć silni a walka wyrównana, więc ciężko powiedzieć kiedy przybędzie wsparcie. Co więcej, Souei nie bardzo miał czas nad tym myśleć, gdyż nagle tajemnicza klapa, przez którą nie mógł spojrzeć, otworzyła się, ukazując skrywającą się tam grupę uzbrojonych po zęby wojowników Ekibyo, którzy pierwsze co, to zaspali magazyn bombkami dymnymi, całkowicie zakrywając magazyn dymem. Widoczność była ograniczona, a słychać było, że Tygrysy szykują się do kontrataku. Czyżby jednak od samego początku to wszystko zaplanowały? Jaka będzie reakcja naszego bohatera i jakiego rozkazy wyda swoim ludziom. Teraz jak nigdy potrzebowali pokierowania, gdyż wpadli niczym śliwka w kompot...

Akeru Fujihara - Pazur, wygląd
Momoki, ochroniarz
Mayuko Kikuchi - Pazur, wygląd
Ryoichi Yamazaki - Język, wygląd
Seiichi Tamura- Oko, wygląd
Etsuko - łączniczka z rodu Yamanaka
Hiroki - łącznik z rodu Gazo
Daichi
Yoshito
Ikano
Bukimaru

  Ukryty tekst

[Souei]

Souei i klan Inuzuka powoli zaczynali mieć swoją małą historię. Nie tak dawno położył innego psiarza i jego dwa kundle, a teraz przyszedł czas na kolejnego. Ciekawe ilu jeszcze przyciągnęły do siebie Tygrysy i czy przy kolejnej okazji również stanie naprzeciw podobnego trio? Wtedy zacząłby podejrzewać opatrzność o dziwne poczucie humoru, ale póki co Matsudzie było jeszcze do śmiechu. Zarówno tamten, jak i stojący przed nim teraz przeciwnik okazali się nie być zbyt wymagający. Pazur nie przestraszył się najeżonych futer i wyszczerzonych kłów. Wyskoczył w kierunku swojego przeciwnika bez chwili zawahania, pewny swoich umiejętności. Sekundy później było już po wszystkim. Ci, którzy wcześniej mogli zwątpić w niego po spotkaniu z dzieciakiem piętro wyżej, teraz mogli nieco podreperować swoje morale. Inuzuka po uderzeniu odleciał jak treningowa kukła, nawet pomimo prób obrony i ku uciesze Soueia, kontynuowanie natarcia nie było konieczne. Życie zgasło w nim bardzo szybko, tak samo jak w jego psim kompanie, który chwilę później dołączył do swojego pana. Wszystko wróciło do normy. Brak litości i drugich szans ponownie stały się regułą obowiązującą w ich małej drużynie.
Nareszcie mogli skierować się na najniższy poziom magazynu. Wielka sala mieściła w sobie mnóstwo regałów, skrzyń i towarów, pośród których czekali na nich kolejni przeciwnicy. Ci jednak wciąż byli niezaalarmowani przez nadciągającą nawałę zbirów Akeru. Dlaczego? Souei zajrzał przez ścianę na zewnątrz i z zaskoczeniem dostrzegł sceny walk w okolicznych lokalach. Czyli jednak Tygrysy zaplanowały swoją odpowiedź i sami wybrali miejsce walk. To naprawdę bardzo źle, bo to na pewno oznaczało również, że ściągnęli w to miejsce więcej sił na tą konkretną noc. Jaki ruch był w tym momencie odpowiedni? Wyskoczyć z magazynu i pomóc Akeru, a potem wrócić z książkowym szturmem? To nie wchodziło w grę, wszystko posypałoby się i byłoby tylko gorzej. Trzeba było przeć naprzód, tym bardziej, że na scenie zaczęło pojawiać się coraz więcej wrogów. Z klapy w podłodze, przez którą Matsuda nie był w stanie przeniknąć wzrokiem, zaczęli wychodzić uzbrojeni mafiozi. Czyli nie tylko na zewnątrz, ale również wewnątrz czekały na nich niespodzianki. Trzeba było adaptować istniejący plan, lecz na pewno się nie wycofywać. Souei przez chwilę procesował wszystkie nagłe zwroty akcji, lecz duch walki w nim nie zmalał. Jeśli kolejni przeciwnicy będą tak słabi jak dotychczasowi, to ich ilość nie będzie miała znaczenia. O wiele bardziej niż o to co wewnątrz, martwił się o to, co działo się na zewnątrz. Tak naprawdę walka Akeru była tutaj kluczowa dla dalszego powodzenia całej akcji. Jeśli przegra i Tygrysy z zewnątrz wpadną tutaj jako dodatkowe posiłki, to będzie koniec. Jeśli Akiyama przeważy, wówczas będą mogli zmiażdżyć Tygrysy do końca. Matsuda, choć bardzo tego nie lubił, musiał zaufać i polegać na innym Pazurze.
Wyrzucone dookoła bombki dymne były pewną przeszkodą, lecz jeszcze nie katastrofą. Souei musiał szybko podejmować decyzje. Czuł teraz brzemię odpowiedzialności za to, co za chwilę nastąpi i jakie będzie to miało konsekwencje dla jego towarzyszy. Zrobił jednak to, co przez te ułamki sekund na przemyślenia, wydało mu się najlepszym rozwiązaniem.
- Mayuko, Tamako i Bukimaru. Zostajecie przy mnie. Reszta chroni Etsuko. Będziemy waszymi oczami w dymie, więc ją chrońcie, bo bez niej umrzecie. - Przestrzegł drugą "podgrupę", którą właśnie stworzył.
- My idziemy w kierunku klapy w podłodze. Wy zajmiecie się tymi, którzy się rozbiegli. - Spojrzał na twarze wszystkich aby upewnić się, że zrozumieli ten prosty plan. Musieli brać się za zabijanie bez chwili zwłoki, dopóki wąskie przejście w podłodze jakoś ogranicza napływ przeciwników do pomieszczenia. Souei wyjął z torby dwa kunaie z doczepionymi notkami wybuchowymi.
- Ruszamy! - Zakomenderował i ruszył w dym, upewniając się, że nie zostawia swoich za plecami. On widział wszystko, oni musieli na nim polegać. Prawdziwy test na zaufanie. Nawet jeśli byli bandytami, mordercami i porywaczami, to musieli zacząć współpracować, aby przeżyć.
Matsuda wypatrzył poprzez dym wejście w podłodze, z którego napływali nowi przeciwnicy. Wątpił w to, że każdy z nich ma jakąś zdolność, która umożliwi im dostrzeżenie nadchodzącego ataku. Ta zasłona dymna była prawdopodobnie po to, aby umożliwić im w ogóle pojawienie się na scenie. Souei nie miał zamiaru dać im tej sposobności. Rzucił dwoma kunaiami z notkami prosto w skupisko Tygrysów, aby rozpocząć walkę zanim dostanie się w bezpośredni dystans. Zdetonował je, gdy były najbliżej przeciwników.
- Mayuko! - Jego notki i wybuch wskazały jej kierunek i odległość od celu. Miała poprawić jeszcze swoją lawą, gdyby w polu rażenia wciąż pozostawali ranni przeciwnicy. Od teraz miała się tu rozpocząć regularna bitwa, w której Souei ogarniał całe pole bitwy dookoła swojego oddziału, wydając im co chwila polecenia gdzie atakować, albo skąd nadchodzi atak i jak go unikać. Pazur chciał posuwać się w kierunku klapy w podłodze, która prowadziła do podziemnego poziomu magazynu. To był ich cel końcowy, więc trzeba było ku niemu dążyć.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Oko za Oko"

Wyprawa S - Souei
Lato, Rok 394 kalendarza forumowego


kolejka: 18 / 21+

Sytuacja nie była prosta i komplikowała się z każdą kolejną sekundą. Akeru i jego ludzie byli odcięci i nie wydawało się, jakby mieli szybko dotrzeć do magazynu. Z kolei z tajemniczego wejścia w podłodze zaczęły napływać kolejne zastępy Tygrysów. To obrońcy mieli tutaj inicjatywę i chcieli z niej od razu skorzystać. Souei także nie próżnował, wydał swoje rozkazy i jego ludzie od razu zaczęli reagować, nim jeszcze dosięgnęła ich chmura dymu. Po przegrupowaniu ruszyli przed siebie, niestety Tygrysy zrobiły to samo, przez co rozpoczęła się regularna walka. Wystarczyła chwila, aby zmasowany atak przeróżnych technik spowodował, że początkowy plan Soeui'a legnie w gruzach. Skoncentrowane ataki spowodowały, że musieli się rozdzielić i mimo tego, że zabijał on tygrysie płotki jedna za drugą, to dalej przeciwnik miał inicjatywę, a jego ludzie zostali zepchnięci do defensywy. Mimo tego, że zebrane tutaj smoki nie należały do mięczaków, tygryski także zebrały całkiem godnych przedstawicieli swojej rodziny.

Wrogowie padali jak muchy pod potęgą Souei'a, niestety pozostali nie radzili sobie tak dobrze. Nagle, w tym całym zamieszaniu, kiedy to już dym zaczął opadać a widoczność wzrosła, nasz heros dostrzegł, jak coś dosyć szybko dopadło do jednego z jego ludzi, gołą ręką przebijając jego samurajską zbroję i rzucając jego zwłoki na jeden z regałów. Ogromny, ciemnoskóry mężczyzna o białych dredach opadających na lśniące, niebieskie oczy. Miał on na sobie jedynie luźne spodnie, przy których wisiało kilka toreb shinobi, a na jego gładkiej, umięśnionej klatce piersiowej wytatuowany był ogromny tygrys rozszarpujący smoka. Była to persona dosyć znana, niektórzy w Shigashi nazywają go "Smokobójcą" - Najmłodszy stażem ze wszystkich Pazurów, przez to dalej podążający za swoimi ambicjami. Wielu mówi, że jest to aktualny kandydat na następnego Niebiańskiego Tygrysa. Zasłynął tym, że skupił się na łowieniu Akiyamy i ograniczaniu ich wpływów, w czym był dosyć skuteczny, wielu smokom zalazł za skórę, w aktualnie toczącej się wojnie także jeden z jej najintensywniejszych i najskuteczniejszych uczestników. Teraz wpadł na Souei'a. Obydwaj ostatnimi czasy nadają rozpęd swoim rodzinom, popychając ich do szczytów mafijnych możliwości. A na deser, to właśnie on stał na czele ataku, który zrównał z ziemią Czerwonego Smoka.

Kiedy tylko ciało samuraja opadło na ziemię, ciemnoskóry tygrys przeniósł swój wzrok na Souei'a. Zapewne wiedział, że Smoczy Zabijaka tutaj będzie i może dlatego przyszedł on tutaj osobiście. Być może chciał się zemścić za pojmanie głowy jego przyjaciółki, a może po prostu lubił rozerwać się z kimś równie silnym co on. Skierował on swoje ciało w jego stronę, całkowicie ignorując pozostałe smoki, które walczyły w jego okolicy i zaczął iść powolnym krokiem w stronę Souei'a.

- Jeszcze nie było nam dane spotkać się osobiście, chociaż wielokrotnie nasze imiona były wymieniane w jednym zdaniu. Jestem Nobuo i przyszedłem tutaj zrobić sobie płaszcz z twojej smoczek skóry! - uśmiechnął się, odsłaniając swoje białe zęby, a następnie stanął jakieś dziesięć metrów od Souei'a. Wyczekiwał na jego atak, a może chciał kontynuować tę przyjemną rozmowę? W końcu wiadomym było, że z takiego starcia tylko jeden z nich wyjdzie żywy, tak więc, czemu jeszcze nie pocieszyć się tą chwilą, w której dwóch obiecujących wojowników stąpa po ziemii? Za godzinę na placu boju pozostanie tylko jeden z nich...


Walka w pomieszczeniu cały czas się rozpędzała, mimo tego, że Smocza drużyna została zepchnięta do defensywy, to dawali oni radę unikać przed atakami i wyprowadzać kontrataki, powalając kolejnych tygrysich zbirów. Zaskakującym atakiem, który dał im chwilę na oddech, była niespodziewana salwa strzał, która przebiła ściany, przy okazji przeszywając także kilku Ekibyo. Dodatkowo, do strzał były doczepione notki, co także pomogło w wywietrzeniu pomieszczenia i zredukowania przewagi liczebnej, tak więc, póki co drużyna szturmowa Akiyamy radziła sobie całkiem dobrze, przez co Souei mógł w pełni skupić się na swoim legendarnym przeciwniku.

Akeru Fujihara - Pazur, wygląd
Momoki, ochroniarz
Mayuko Kikuchi - Pazur, wygląd
Ryoichi Yamazaki - Język, wygląd
Seiichi Tamura- Oko, wygląd
Etsuko - łączniczka z rodu Yamanaka
Hiroki - łącznik z rodu Gazo
Daichi
Yoshito
Ikano
Bukimaru
Nobuo

  Ukryty tekst

[Souei]

Ostatecznie po to przecież tutaj przyszli. Początkowa dywersja była jedynie wstępem do akcji, która prędzej czy później i tak miała przerodzić się w regularne mordowanie się nawzajem. Krew miała się lać, trup miał ścielić się gęsto. I jak na razie wszystkie te założenia zostały spełnione. Po wizycie szpiega w Czarnej Perle Souei spodziewał się komplikacji i nawet zdwojonej obrony. Mimo tych przewidzianych trudności i tak poprowadził swoich ludzi do jaskini Tygrysa, samemu stając na czele. Uderzał, siekał, rozrywał, zabijał. Zapach krwi w powietrzu stawał się coraz bardziej intensywny, a przestrzeń wypełniało coraz więcej krzyków. To go napędzało. Tak jak w szklanym pałacu, z którego pamiętał tylko strzępki scen mordu i masakry, której tam dokonał. Szykowało się na powtórkę tamtych scen pobojowiska i agonii ofiar. Matsuda był w transie. Kolejny przeciwnik oznaczał kolejne odebrane życie, bez wyjątku. Poustawiał swoją ekipę i pomagał jej jak mógł, lecz potrzebowali go tak naprawdę tylko przez chwilę. Dym szybko się rozproszył i każdy znalazł sobie swojego przeciwnika. Nie trzeba było prowadzić ich za rączkę. Być może szli za przykładem Soueia, a może po prostu byli do niego bardzo podobni. Obie wersje były dla niego zadowalające.
Przeciwnicy na parterze prezentowali już nieco wyższy poziom, niż ci na pierwszym czy drugim piętrze. Cały czas nie stanowili jednak realnego zagrożenia, aż do czasu... Pazur widział całą scenę. Ogromną szybkość i siłę przeciwnika, który pojawił się na placu boju i od razu zrobił na nim różnicę. Tamako nie był dla Matsudy kimś ważnym. Poznali się dopiero tego wieczora, ale byli tutaj razem. Miał swoje rachunki do wyrównania, ale niestety nie dożył szczęśliwego końca. Pazur miał nadzieję, że udało mu się znaleźć satysfakcję w zemście, zanim jego klatka piersiowa została przebita. To powiedziało Soueiowi dużo o człowieku, który zmierzał teraz w jego kierunku. To samo on robił już przecież kilkukrotnie swoim przeciwnikom i zawsze był to dowód na dużą przewagę warunków fizycznych, jak i umiejętności.
Nobuo. Nie mógł powiedzieć, że kojarzy go z widzenia, ale ze słyszenia już prędzej. Różne historie ludzie opowiadają na mieście, ale jeśli chociaż połowa z nich jest prawdziwa, to przed Matsudą kroczyło właśnie naprawdę spore wyzwanie. Był on już jednak tak nakręcony trwającą walką, że nie cofnął się ani o krok. Leżący kilka metrów stąd samuraj, walcząca pozostała szóstka jego drużyny i oni pośrodku tego zgiełku - to wszystko stanowiło mieszankę niemal odurzającą. Zamierzał podjąć to wyzwanie, oczywiście. Cieszył się nawet w duchu, że oprócz osłabienia Tygrysów materialnie, mają szanse odebrać im tego wieczora nawet więcej. Gdy murzyn zaczął iść w jego stronę, Souei schylił się do swoich ciężarków treningowych, nie spuszczając oka ze swojego kolejnego przeciwnika. Byakugan był tutaj znowu nad wyraz pomocny. Odpiął ciężarki i odrzucił je niedaleko za siebie.
- Bukimaru! Przechowaj mi je! - Wykrzyczał w kierunku mężczyzny, który pochwalił się wcześniej znajomością fuinjutsu. Jeśli tylko nie był zbyt zajęty mordowaniem, może znajdzie czas na to, aby zabezpieczyć ciężarki Matsudy u siebie w zwoju. Jeśli nie, odzyska je sobie później.
Od razu poczuł się lżejszy, jeszcze bardziej gotowy i świeży, mimo że na jego ubraniu i rękach krew pierwszych ofiar zaczęła już zasychać.
- Niedługo ludzie przestaną o tobie mówić. - Odpowiedział Nobuo na jego "powitanie". Jego reputacja zdecydowanie go wyprzedzała, ale Souei był na tyle doświadczony w swoim fachu, że nie czuł się tym zastraszony. Wprost przeciwnie.
Pazur miał zamiar w końcu pójść na całość. Wystarczająco długo powstrzymywał się już walcząc z płotkami. Gość przed nim niewątpliwie był najgrubszą rybą w tym stawie, chyba że gdzieś w podziemiach czai się jeszcze Ryuichi. Jeśli nie, to kluczem do zwycięstwa tutaj będzie pokonanie Smokobójcy, bo prawdopodobnie nikt inny nie będzie w stanie mu zagrozić. Chakra natury rozeszła się po całym jego ciele, dokonując fizycznej transformacji (najbardziej to po brwiach było widać). Palce przybrały bardziej pazurzasty wygląd, a pod ubraniem wyrosła biała sierść. Teraz był gotów. Kipiał chakrą i pierwotną, zwierzęcą wściekłością. Nie czekając już na dalszy ciąg wymiany zdań, ruszył na swojego oponenta, jednocześnie dokonując transformacji prawego ramienia. Lewe na razie pozostawiał wolne, aby móc dopasować się do każdej sytuacji, która zaraz może ewoluować w nieoczekiwany sposób. Zostawił sobie furtkę do stworzenia zasłony lub kolejnej broni i zamierzał zdecydować co będzie mu bardziej potrzebne po pierwszym natarciu. Przebycie dziesięciu metrów było jak mgnienie oka. Przy jego obecnych możliwościach, nie było to żaden dystans. Skoczył ku swojemu przeciwnikowi najpierw frontalnie, aby w ostatnim ułamku sekundy wykonać balans ciałem i uniknąć jego pierwotnej reakcji. Miał być to prost zwód, który przy jego obecnej szybkości był praktycznie nie do złapania. Potem już tylko prosty, acz jak najpotężniejszy cios, który miał posłać przeciwnika daleko na ścianę lub regały magazynu. Jeśli to by się udało, wówczas Souei nie pozwala dolecieć swojemu przeciwnikowi do celu, lecz od razu podąża za nim i wymierza kolejne ciosy. Jeśli raz go złapie, to nie zamierza przestać aż do końca. W przypadku, gdyby Nobuo był szybszy od niego i dał radę zrobić unik lub wyprowadzić kontratak, Souei stawia przede wszystkim na uniki i sam stara się kontratakować, celując przede wszystkim w głowę i tors przeciwnika. Nie zamierzał tracić cennych sekund, ponieważ czas pozostawania w tej formie był bardzo ograniczony. Musiał rozprawić się z wrogiem jak najszybciej, dlatego po jakimś niepowodzeniu od razu próbuje ponownie. Musiał być cały czas w natarciu, z inicjatywą po swojej stronie.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Oko za Oko"

Wyprawa S - Souei
Lato, Rok 394 kalendarza forumowego


kolejka: 19 / 21+

W całym magazynie rozgorzała regularna bitwa. Teraz już nie było mowy o technicznych pojedynkach, precyzyjnie wymierzonych ciosach, w takim chaosie liczyło się jedynie to, kto jest silniejszy i szybciej będzie w stanie wyeliminować tego drugiego. Techniki latały wszędzie, podobnie jak krople krwi i ciała tych, którzy nie dali rady. Tygrysów było więcej, ale ich wojownicy nie byli tak doświadczeni, smoki poszły w jakość a tygrysy w ilość, dzisiejszego wieczoru okaże się, która taktyka będzie lepsza.

Dowodzący szturmem postanowił pójść na całość. Zdjął on swoje ciężarki i rzucił je w stronę znajdującego się za nim towarzysza. Ten widząc, jak w jego stronę lecą dwie sztaby metalu, sięgnął do swojej torby, z której dosyć zręcznie wyciągnął zwój i rozwinął go w powietrzu. Ciężarki Souei'a wniknęły wręcz w skrawek papieru, będąc zapieczętowanymi na jakiś czas. Wtedy też wrócił on do tego na czym się znał, czyli cichego rabowania co ciekawszych kąsków z półek tygrysów. Robił to na tyle dobrze, że gdyby nie cudowne oko Souei'a, to nie byłby on w stanie dostrzec tej malutkiej myszki buszującej na magazynie.

Jednakże wróćmy do tego co najważniejsze, czyli do walki dwóch zabójców, reprezentujących dwie najważniejsze mafie w Shigashi. Stali oni naprzeciw siebie, szykując się do walki. Souei zaczął przemieniać się w swoją krwiożerczą formę, a w tym czasie jego przeciwnik także nie próżnował. Jego ciało spięło się, a wzrok wyostrzył. Matsuda mógł dostrzec, nawet bez swojego białego oka, że po ciele ciemnoskórego przeskakują malutkie błyskawice, a jego mięśnie zaczynają się dużo szybciej spinać i luzować. Po chwili cały Nobuo iskrzył, będąc pokrytym zbroją z błyskawic. Obaj byli gotowi do walki, więc nie było na co czekać.

- Zobaczymy jak przestaniesz szczekać, smoczku... - rzucił do niego z uśmiechem, odsłaniając swoje duże zęby, a następnie ruszył w szarży na Soei'a, podobnie z resztą jak to zrobił Matsuda. Pojedynek ten był bardzo.. szybki, większość wojowników go obserwująca nie była w stanie nadążyć wzrokiem za tym, co tutaj się działo. Niewielu szczęśliwców mogło podziwiać kunszt tego pojedynku na najwyższym poziomie. Souei był szybszy od swojego przeciwnika, jednakże jego czas reakcji był wręcz błyskawiczny, wydawało się, że reagował natychmiast, tak jakby zanim jeszcze Matsuda wykona swój ruch, zanim o nim pomyśli, to ten już wie czego się spodziewać.

Souei jako pierwszy wyprowadził swój cios, tworząc na swojej ręce kilka dysz, które dodatkowo wyrzutem chakry przyspieszyło jego cios. Przeciwnik jednakże odpowiedział, wyprowadzając dosyć szybką kontrę swoim łokciem prosto w klatkę piersiową swojej ofiary. Mimo przewagi szybkości, timing czarnego wojownika był perfekcyjny, pozwalając przełamać jego blok. Zderzenie tych dwóch wojowników spowodowało, że wymienili się ciosami, a fala uderzeniowa uwolnionej przez nich siły była tak duża, że powaliła nie tylko walczących w okolicy gangsterów, ale także kilka regałów. Souei oraz Nobou także odczuli siłę swoich ciosów. Obaj zostali odrzuceni kilka metrów w tył. Nobuo padł na regał, przewracając go na dwójkę walczących i powoli zaczał się z niego podnosić. W jego klatce piersiowej było potężne wgniecenie. Wyglądąło jakby jego żebra były zamienione w pyłek i zapadły się, jednakże ten osiłek dalej stał na nogach. Souei poleciał na ścianę, swoim ciałem powodując przesunięcie się znajdujących się tam cegieł, kilka z nich zostało nawet wyrwanych z zaprawą, lądując na dworze poza budynkiem. Matsuda nie był w najlepszym stanie. Kręciło mu się w głowie i ledwo mógł wstać, czuł jak po jego dłoniach i korpusie cieknie krew, a każdy oddech jest walką o życie. Potrzebował on natychmiastowej pomocy medycznej, inaczej ta walka może zakończyć się dosyć szybko.

Akeru Fujihara - Pazur, wygląd
Momoki, ochroniarz
Mayuko Kikuchi - Pazur, wygląd
Ryoichi Yamazaki - Język, wygląd
Seiichi Tamura- Oko, wygląd
Etsuko - łączniczka z rodu Yamanaka
Hiroki - łącznik z rodu Gazo
Daichi
Yoshito
Ikano
Bukimaru
Nobuo

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Souei]

Żadnemu z nich nie trzeba było powtarzać dwa razy. W chwili gdy Souei rozpoczął swój atak, Nobuo również ruszył z miejsca. Ułamki sekund później spotkali się w połowie dystansu, który ich dzielił. Rozległ się potężny grzmot ich uderzeń, gdy oboje wyprowadzili atak w tym samym momencie. Matsuda nigdy nie spotkał nikogo o takiej sile, kto mógłby dorównać mu siłą i szybkością i stawać z nim w szranki jak równy z równym. Może niewiele jeszcze w życiu widział, a może ten Tygrys był naprawdę nieprawdopodobny.
Pazur miał nadzieję, że jego cios dosięgnął przeciwnika jako pierwszy. Był chyba odrobinę szybszy, ale ta przewaga nie znalazła przełożenia na ich pierwsze starcie. W chwili, gdy Souei poczuł satysfakcję z celnego uderzenia, poczuł również coś jeszcze. Łokieć Nobuo dosłownie wgniatający się w jego ciało, a chwilę później oboje lecieli już na przeciwległe ściany magazynu. Przeciwnik Matsudy zatrzymał się dopiero na jednym ze stojących regałów, natomiast Smok nie miał tyle szczęścia. Uderzył z całym impetem w ścianę, co dodatkowo spotęgowało i tak już dewastujący efekt uderzenia, które przed chwilą otrzymał. To było straszne. Z krótkim opóźnieniem sygnały z całego ciała dotarły do mózgu i fala bólu przepełniła jego ciało. Czuł, że jest zalany swoją własną krwią, a oddech stał się tak płytki, że zaczął się niemal dusić. Musiał się szybko otrząsnąć, ponieważ wciąż wyczuwał swojego przeciwnika w pobliżu. Walka na pewno jeszcze się nie zakończyła, a on już po pierwszym ciosie czuł, że nie jest w stanie jej kontynuować. Pierwszy raz w życiu był w takim złym położeniu, tak bliski śmierci. Z trudem wydobył z siebie chrzęszczący okrzyk.
- Bukimaru...! - Czuł, że wypowiada to słowo lecz nie miał pojęcia, czy są one dla kogokolwiek słyszalne. W uszach wciąż mu dźwięczało i nie był w stanie usłyszeć samego siebie. Nie mógł polegać tylko na tej nikłej szansie, że zaraz ktoś do niego dopadnie i uratuje mu życie, zanim Nobuo nie zakończy go na dobre. Rozejrzał się dookoła w poszukiwaniu jakichś zwłok. Obojętnie czyich, najbliższych, nawet jeśli miałby to być nieżywy sojusznik. Souei wysunął ze swojego ciała igłę i wbił ją w ciało, które miał nadzieję znaleźć jak najszybciej. Jeśli zlokalizuje je gdzieś dalej, wówczas wydłuża swoją rękę, aby dosięgnąć do celu, starając się o drugą szansę dla siebie. Musiał wyssać jak najwięcej energii życiowej z jakichś świeżych zwłok, aby w ogóle myśleć o powrocie na plac boju. I dodatkowo, musiał to zrobić jak najszybciej. Próba ucieczki w takim stanie była z góry skazana na porażkę, musiał natychmiast zacząć odzyskiwać siły i zdrowie. Jeśli to się uda, wówczas będzie możliwe stanięcie twarzą w twarz z Nobuo po raz kolejny, lecz póki co, bardziej niż o przeciwniku, myślał o sobie. Jeśli żaden z jego planów się nie powiedzie, to znaczy nie będzie w stanie znaleźć blisko żadnych zwłok, a Bukimaru nie będzie w pobliżu, wówczas rzuca z kabury bombkę dymną tuż przed siebie, a sam umyka gdzieś w bok między pudła czy regały, aby kupić sobie trochę czasu i dalej poszukuje świeżego, jeszcze ciepłego paliwa.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Oko za Oko"

Wyprawa S - Souei
Lato, Rok 394 kalendarza forumowego


kolejka: 20 / 21+

Kiedy tylko kurz po pierwszym starciu zaczął opadać, Souei dostrzegł, że nie jest dobrze. Jego towarzysze zostali zepchnięci do defensywy, a wizja tego, że ich lider obskoczył solidny łomot, nie napawała ich dumą i zasiała w ich sercach zwątpienie. To chwilowe zawahanie zostało w pełni wykorzystane przez niesione sukcesem Nobuo tygrysy. Kolejny ze smoków padł na ziemię pod naporem zmasowanych ciosów Ekibyo. Gdzie jest to cholerne wsparcie od Akeru?

Souei nie czuł sie dobrze, ledwo mógł się podnieść, a każda próba powiedzenia czegoś powodowała jedynie, że jego gardło na nowo było zalewane falą krwi. Czarnoskóry wojownik bardzo mocno go obił, jednakże nasz heros miał w zanadrzu jeszcze kilka sztuczek. Rozejrzał się po okolicy, szukając jakiegoś ciała, które nadawałoby się do wchłonięcia w celu zregenerowania swojego organizmu. Było ich sporo, najbliższe kilka metrów od niego, jednakże jego siły nie były wystarczające, aby dotrzeć tam o własnych nogach. Plan B, czyli Bukimaru, także był odcięty, gdyż pomiędzy regałem, na którym właśnie prowadził przeszukiwanie a pozycją lidera, była grupa tygrysów, która w tym momencie przyglądała się walce championów. Kiepsko...

Nagle koło Souei'a pojawił się Nobuo. Był on obity, jednakże dalej był w stanie się ruszać. Jego ciało dalej było otoczone zbroją z błyskawic, które skakały po jego skórze. Nobuo nachylił się nad swoim przeciwnikiem i swoją sprawną ręką chwycił go za głowę i podniósł, następnie wciskając go w ścianę i dosyć mocno ściskając głowę. Matsuda czuł, jak każde kolejne wyładowanie elektryczne, które skacze po ciele Smokobójcy, powoduje mrowienie, a w niektórych miejscach nawet paraliż jego ciała. Był to chwilowy dyskomfort, jednakże z drugiej strony, dzięki temu nie czuł aż tak bólu.

-Silny jesteś. Szkoda, że to nasza ostatnia walka. Gdybyś tylko nie był smokiem.... Żegnaj zabójco... - Powiedział Nobuo, następnie coraz mocniej ściskając głowę Souei'a, jeszcze mocniej wciskając go w ścianę. Nasz bohater czuł, jak zaraz jego cudowny oczy wystrzelą mu z oczodołów, a czaszka pęknie, rozlewając jego mózg na martwe ciało. Nie było dobrze...

Oczywiście Matsuda miał swój plan, którego nie przerwał nawet po pojawieniu się jego przeciwnika. Wydłużył swoją rękę, aby cichcem dosięgnąć jednego z martwych tygrysów, a następnie wbił w niego swoją igłę, aby wyssać go niczym komar krew swojej ofiary. W trakcie, gdy Nobuo pastwił się nad swoim przeciwnikiem, ten zyskiwał siłę, a po chwili był już w pełni sprawny i mógł przejść do kontrataku. Niestety, jego przeciwnik nie był głupi, zapewne zauważy zmianę w ciele Souei'a i jego powrót do pełnej sprawności, jednakże, to po stronie Smoka była inicjatywa, tak więc od niego zależało, czy wykorzysta tę okazję na swoją korzyść.

Akeru Fujihara - Pazur, wygląd
Momoki, ochroniarz
Mayuko Kikuchi - Pazur, wygląd
Ryoichi Yamazaki - Język, wygląd
Seiichi Tamura- Oko, wygląd
Etsuko - łączniczka z rodu Yamanaka
Hiroki - łącznik z rodu Gazo
Daichi
Yoshito
Ikano
Bukimaru
Nobuo

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Souei]

Wciąż żył. Przekonał się już, że w walce z Nobuo to naprawdę spore osiągnięcie. Na początku walki był bardzo pewny siebie, a teraz desperacko walczył o to, aby w ogóle utrzymać się na nogach. Ile czasu minęło, odkąd zobaczyli się po raz pierwszy? Minuta? Dwie? Souei w jednej chwili stał tam gdzieś pomiędzy regałami, a w kolejnej był już wbity w ścianę, rozglądając się dookoła za ratunkiem. Interwencja Bukimaru nie wchodziła w grę, musiał radzić sobie sam. Jego plan znalezienia zwłok do zaleczenia ran miał szansę się powieść, lecz w tej potyczce nic nie było proste. Zanim zdążył zakończyć cały proces i wrócić do pełni sił, Tygrys już znalazł się przy nim. Chwycił Soueia mocno za głowę, aby przez chwilę napawać się swoją dominacją w tej walce. W innych okolicznościach, Pazur pewnie podziękowałby mu za tą przedłużoną egzekucję. Teraz jednak Matsuda skupiał się jedynie na tym, aby igła wbita w ciało oddalone kilka metrów od niego pozostała niezauważona jak najdłużej. Wyrzucił z dysz na ramieniu dodatkową porcję chakry i siłował się z ręką, która trzymała go w żelaznym uścisku. Po pierwsze po to, aby skupić na niej uwagę przeciwnika, a po drugie po to, aby naprawdę ulżyć sobie nieco w bólu. Czuł to narastające ciśnienie i wiedział, że nie wytrzyma długo. Niespodziewanie jednak, w tej sytuacji czas działał na jego korzyść. Im dłużej Pazur Ekibyo zwlekał z zadaniem ostatecznego ciosu, tym więcej czasu Souei miał na dojście na pełnej sprawności. Jego zdolności może i były dla niektórych obrzydliwe, ale dla niego było to teraz jak zbawienie. Czuł jak wracają u siły i był w stanie stawić coraz większy opór nacierającej na niego murzyńskiej sile. Nie zdradzał się z tym jednak aż do samego końca, aby nie ostrzec tym Nobuo przed tym, że za chwilę sytuacja może obrócić się o sto osiemdziesiąt stopni.
- To twoja... ostatnia walka... - Wycharczał w odpowiedzi, przełykając krew zalewającą mu gardło.
W końcu nadszedł ten moment. Ze zwłok leżących nieopodal zostały już tylko ubrania, a Souei zawrócił z tunelu ze światełkiem. Musiał zebrać się na kolejny wysiłek. Ręka przeciwnika wciąż spoczywała na jego głowie, a on cały czas się z nią siłował. W końcu, niespodziewanie wydał z siebie grzmiący, zwierzęcy okrzyk, który wypełnił całą przestrzeń w magazynie. Nie stracił jeszcze nad sobą kontroli, ale był wściekły. Furia w jego oczach walczyła ze zdrowym rozsądkiem. Przez zasłonę z krwi, która napłynęła mu do oczu, widział swój cel. Mimo jego tragicznego położenia, Nobuo znowu stał się ofiarą, a on łowcą.
Dysze odrzutowe na jednej ręce wciąż były obecne. Teraz wyrosły one również z drugiego ramienia. Buchnęły ogniem czystej, niebieskiej chakry. Nogi również ewoluowały. Na obu łydkach wyrosły dodatkowe odrzutowe dysze napędzane energią natury. Souei kipiał wprost pierwotną mocą, która teraz miała pomóc mu wyrwać się z uścisku, a przynajmniej oderwać się od ściany. Wszystkie te wzmocnienia zapewniały nie tylko większą siłę ciosu, ale też mogły nieść go po polu bitwy. Tym razem miały one zabrać z nim również jego przeciwnika. Ogromna fala energii wydobyła się naraz ze wszystkich (tak, wszystkich) otworów Matsudy i miała odepchnąć go od ściany i praktycznie wlecieć z Nobuo uczepionym jego głowy z powrotem do środka magazynu. Teraz to Souei miał być napierającą siłą. Jeśli udało mu się zachwiać jego przeciwnikiem i ten wciąż trzymałby się jego głowy, wówczas Souei zaczyna zadawać miażdżące ciosy przy pomocy obu rąk w swojego przeciwnika, celując w miejsce, gdzie wcześniej zadał mu potężny cios, a także w głowę i zmiażdżony tors. Jeśli udałoby mu się przewrócić czarnoskórego blondyna, wówczas mógłby przeciągnąć go po ziemi, jednocześnie tłukąc bezlitośnie, dopóki miał go na wyciągnięcie ręki.

  Ukryty tekst