Tajna piwnica pod "Czarną Perłą"

[Takashi]

Jedynie nieliczni wiedzą o istnieniu tego miejsca. To tajna, zupełnie odizolowana od pozostałych pomieszczeń piwnica znajdująca się pod lokalem "Czarna Perła". Stanowi nie tylko miejsce przechowywania dokumentów, rupieci i starych mebli, ale również magazyn na zapasy suchych produktów, skrzynek z butelkami alkoholowymi, a także beczek z tymi kraftowymi trunkami. To nie wszystko - znajduje się tu także specjalny barek wyłącznie dla członków rodziny Akiyama. Jest bardzo rzadko używany, tak naprawdę pracownicy tegoż przybytku wykorzystują go tylko w sytuacjach jakichś ważnych spotkań, dlatego często jest zakurzony, jednakże na te specjalne okazje sprzątają go do błysku. To samo zresztą dzieje się ze stolikami i krzesełkami ustawionymi na środku sali.
Przestrzeń jest duża, w centrum przy ścianie pod schodami znajduje się wspomniana lada barowa, po prawej stronie od niej schody prowadzące do góry, zaś po lewej regały z towarem. Naprzeciwko niej z kolei porozstawiane są miejsca do siedzenia i relaksu. Na samym końcu łazienka - niewielka, rzadko używana, no ale jest. Źródeł światła nie ma szczególnie dużo, dlatego w środku panuje półmrok. Jest tu raczej chłodno, choć stosunkowo przytulnie, no i nie można znaleźć tutaj pajęczyn czy też pleśni, co świadczy o wyjątkowej dbałości o jakże istotną lokalizację. By się do niej dostać, należy z sali głównej u góry udać się do pomieszczenia za barem głównym - do którego dostęp ma jedynie personel - a następnie przejść przez specjalne drzwi schowane za regałem przesuwnym. Następnie należy zejść po schodach, przejść krętym korytarzem do ciągu komunikacyjnego, mijając masę innych korytarzy i drzwi, po czym jeszcze raz zejść w dół schodami do celu.

[Souei]

Chyba dobrze się stało, że Rodzinka nie czekała na samowolne opuszczenie lokalu przez resztę klientów. Souei przewracał oczami gdy ostatni, lekko podchmielony jegomość robił im jakieś problemy. Ostatecznie i jego udało się sprawnie usunąć z restauracji, co oczywiście przy takiej przewadze nie było zbyt trudne. Nie było się czym martwić, bo przecież żaden z maruderów nie ucierpiał podczas grzecznego wypraszania. Był to jednak znak, że organizatorzy spotkania zaczynali się powoli niecierpliwić, co było dobrą informacją dla kogoś zniecierpliwionego czekaniem. Matsuda nie zamawiał sobie nawet niczego do picia, bo spodziewał się, że spędzi tutaj o wiele mniej czasu. Lekko zirytowany przedłużającą się wizytą uspokoił się wtedy, gdy nareszcie ktoś wyszedł z inicjatywą i zaprosił ich najpierw na zaplecze za barem, a potem do sieci splątanych korytarzy za tajnym przejściem. Pazur nie miał wcześniej do czynienia z panną Kikuchi, ale zrobiła na nim dobrze pierwsze wrażenie. Oprócz tego, że była śliczna, to dodatkowo miała posłuch i, z tego co mówił Akeru, również reputację, aby poprzeć swoje przywództwo w nowo powstałej grupie. Świetnie, jeśli tylko wszyscy będą się jej słuchać, to Souei był skory do wysłuchania jej i podporządkowania, skoro taki był plan Głowy. Był o tym święcie przekonany, że czerwonowłosa kobietka nie mianowała się do tego zadania sama. Musiała dostać wytyczne, a hierarchia musiała zostać zachowana. Jugo nie zamierzał wychodzić przed szereg i grzecznie oraz w ciszy snuł się korytarzami ramię w ramię z Akeru. Skoro już razem siedzieli w knajpie, mogli usiąść razem również na odprawie. Matsuda nie sprawdzał swoim byakuganem gdzie się udają i czy nie zostawiają za plecami jakiegoś szpiega lub wroga obserwującego Czarną Perłę. Ktoś już się tym zajmował, a do jego zadań należało na razie być cicho i słuchać. Dopóki wszystko miało sens, nie miał z tym problemu.
W końcu dotarli do kolejnego baru. Bar w barze, czego to teraz ludzie nie wymyślą... Pazur zajął jakieś miejsce, z którego dobrze było wszystko widać i słychać. Tym razem skorzystał już z przekąsek i napojów, choć nie szukał niczego wyszukanego. Prosty chłop lubił proste smaki, nie zamierzał pić perfum jak Akeru.
- Jeśli nawet są Łuskami to domyślam się, że nie wzięli ich tu z łapanki. - Odpowiedział teraz już znajomemu, który ciągle mu towarzyszył. Być może były to jakieś wybitne jednostki spośród brązowych i srebrnych Łusek? Starał się nie oceniać książki po okładce jednak z drugiej strony był świadomy tego, jaki poziom prezentuje większość szeregowych zakapiorów Akiyamy. Już dawno ich przerósł, to było naturalne. Teraz był silniejszy i bardziej doświadczony, więc może podświadomie patrzył na nich trochę z góry, nawet jeśli nie zamierzał? Koniec końców, skupił się na tym, gdzie podziewa się gospodyni dzisiejszego spotkania i kiedy zabierze głos w sprawie jakichś konkretów.

[Takashi]

"Oko za oko"
Wyprawa rangi S - Souei
Lato, rok 394
11/42+

Podążający razem z Fujiharą Souei wtapiał się w otoczenie tak mocno, jak tylko mógł. Nie zależało mu na wyróżnianiu się z tłumu i na niepotrzebnym ściąganiu wzroku pozostałych, chciał po prostu dowiedzieć się w końcu, o co w tym wszystkim chodziło, tak ze szczegółami. Nie spodziewał się jednak, że wkrótce tak czy siak to właśnie on znajdzie się w światłach reflektorów, ale o tym później. Na razie członkowie Akiyamy szli za Mayuko w kierunku im nieznanym - do piwnicy, która była tajnym miejscem przeznaczonym do tego typu okoliczności. Nie korzystali z niej często, ale gdy już to robili, to doprowadzali je do porządku i używalności. Rzeczywiście, było czysto, schludnie, co najlepsze - nawet unoszący się w powietrzu zapach był zupełnie zwyczajny. Nie była to typowa dla tego typu pomieszczeń wilgoć, klimat był naprawdę w porządku. Sala wypełniła się, każdy zajął miejsce siedzące - no prawie każdy, część podpierała ściany - niektórzy zamówili drinki, niektórzy tylko jedzenie, inni natomiast całe zestawy, wszystko było jednak stosunkowo minimalistyczne ze względu na okrojoną dostępność pozycji w tutejszym, podziemnym barze. W oczekiwaniu na rozpoczęcie narady, szarowłosy zagadał do siedzącego obok Akeru, na co ten skinął głową twierdząco.
- Pewnie nie, chociaż może niektórych... Nie znam wszystkich, może to świeży narybek, a może jakieś ukryte skarby. Może też być tak, że będą robić za mięso armatnie. Tak czy siak - dobrze mieć ich z nami, ale trzeba się mieć na baczności, może to zwykli szpiedzy Ekibyō lub Yoshidy. - skrzywił się na samą myśl i popił to alkoholem.
Kiedy już każdy miał coś do popicia lub zagryzki, dostojna i piękna Kikuchi podniosła się ze swojego wysokiego hokera, chwilę wcześniej przełykając dwa spore łyki swojego napoju, który po tym odłożyła - z pewnością było to coś cytrusowego, na rancie szklanki zaczepiony był bowiem plasterek cytryny. A może grejpfruta?
- Dobrze, bez przeciągania i owijania w bawełnę. - dała dwa kroki do przodu i przemierzyła całą miejscówkę wzrokiem, od lewej do prawej, by dosięgnąć każdego swoimi pięknymi oczami. - Część z was już wie, że szykuje się grubsza akcja z Tygrysami, niektórzy są tu nieświadomi tego faktu, a inni posiadają częściowe informacje. Teraz naprostuję sprawę z pomocą dwójki, której zawdzięczamy możliwość dzisiejszego spotkania i omówienia tak ważnego zadania, do którego się szykujemy. - wystawiła prawą rękę, kierując ją w stronę długowłosego blondyna, którego ładnym gestem zaprosiła do siebie. - Seiichi, podejdź, proszę. - był bardzo szczupły, wyglądał totalnie niepozornie i zwyczajnie, ale błysk w jego oku mówił, że chowa niejednego asa w rękawie. - Ryoichi, ciebie też zapraszam. - ten sam gest skierowała w stronę czarnowłosego przystojniaka, który odziany w eleganckie ciuchy emanował aurą pewności siebie, tajemniczości, ale również przedziwnego ciepła i magnetyzmu, które naprzemiennie przyciągały do jego osoby.
Seiichi siedział przy jednym ze stolików na środku sali. Podniósł się, przygarbił, włożył ręce do kieszeni i powolnym krokiem zbliżył się ku barkowi w centralnej części piwnicy. Ryuoichi natomiast stał przy jednym z filarów na naprzeciwległym końcu pomieszczenia. Gdy tylko wywołano go na przód, uśmiechnął się, wyprostował i pewnym siebie krokiem podszedł do dwójki, prawdziwy elegancik. Gdy pokonywali drogę ze swoich miejsc do kobiety, Akeru przechylił nieco głowę w stronę siedzącego obok towarzysza, by wyszeptać mu, kim byli.
- Ryoichi Yamazaki, Język, który niejedną sprawę umie załatwić. Podobno brał udział w najgorszych możliwych konfliktach z władzą, uzyskał bardzo duże udziały i przyczynił się do załagodzenia niejednego konfliktu. Fucha fuchą, ale on naprawdę ma gadane. - przełknął ślinę. - No i jest niezłym ciachem. - popił drinka i przerzucił wzrok na drugiego. - Ten drugi to Seiichi Tamura. Oko, któremu podobno żaden szczegół nie umknie. Często pomagał Mayuko w niejednym zleceniu.
Matsuda z każdą następną historią uświadamiał sobie, że jego niebieskowłosy kolega ma naprawdę dużą wiedzę na temat całej Akiyamy i zna wielu jej członków. Wszystko wskazywało na to, że obecność ich wszystkich nie była przypadkowa, każdy miał pewną rolę w nadchodzącym wydarzeniu, tyle, że szczegółów jeszcze nie podano.
- Na polecenie Głowy Tamura śledził wysoko postawionych członków Ekibyō, by dowiedzieć się o nich jak najwięcej. Udało mu się zauważyć, że duża część z nich często chodzi do opuszczonego budynku w centrum osady Shigashi. To prawdziwa rudera, przynajmniej z zewnątrz, pewnie w środku znajduje się ich tajna baza. Coś, jak ta tutaj, a może nawet większa. W każdym razie sprawa została zgłoszona do Hibiki, która nakazała Ryoichiemu zbadanie jej jeszcze bardziej. Udało mu się uzyskać informacje od kilku Tygrysów, że wspomniany budynek to nic innego, jak magazyn, w którym znajduje się duża ilość broni, kasy, dokumentów, a nawet zwojów z przeróżnymi zdolnościami. To skarbnica wiedzy i gotówy, ale jest jeden haczyk. - spojrzała na blondyna po swojej prawej.
- Jest bardzo dobrze chroniony. - powiedział obojętnym, niewzruszonym tonem.
- Cholernie dobrze chroniony. - dopowiedział stojący po lewej stronie dziewczyny Yamazaki.
- Czyli rzeczywiście szykuje się krwawa jatka. - wyszeptał Akeru, znów pochylając się lekko do kolegi obok, dopił swojego drinka i zamówił następnego, który chwilę później został podany.
- Zanim wejdziemy w szczegóły i zaczniemy obmyślać plan, potrzebuję obok siebie jeszcze dwóch osób. Akeru, Souei, zapraszam do nas. - powiedziała, spoglądając na dwójkę siedzącą przy jednym z dwuosobowych stolików w zaciemnionym miejscu pomieszczenia.
Fujihara akurat popijał swojego drinka, a kiedy usłyszał swoje imię, plunął jego zawartością ze zdziwienia, wylewając nieco cieczy na swoją rękę i stolik. Widać było, że był w szoku. Wytarł się o ściereczkę, którą nosił w kieszeni, po czym podniósł się i pytającym wzrokiem zerknął na Matsudę. Nie ukrywał swojego zdziwienia. Myślał, że ma tylko przekazać informacje od Głowy i umówić Smoki na zebranie, nie spodziewał się w tym jakiejś dalszej roli.

Legenda:
- Akeru Fujihara - wygląd
- Momoki, ochroniarz
- Mayuko Kikuchi - wygląd
- Ryoichi Yamazaki - wygląd
- Seiichi Tamura - wygląd

[Souei]

Trzeba było być cierpliwym, bo przecież to cnota. Souei wodził tylko wzrokiem po kolejnych ludziach, którym do stolików były dostarczane zamówienia. Rzadko można było go zobaczyć na zebraniach, rzadko z kimś współpracował. Nie był kompletnym odludkiem, jeśli chodzi o jego funkcjonowanie w yakuzie, po prostu znał tylko garstkę potrzebnych mu osób, a resztą nie zawracał sobie głowy. Teraz jednak miał szansę nadrobić trochę zaległości, szczególnie gdy jego towarzystwem na ten wieczór był bardzo dobrze zorientowany i wygadany kolega. Z Akeru też przecież nie miał do tej pory za dużo do czynienia, a jednak rozmowa między nimi jakoś się toczyła, a i chwile milczenia pomiędzy nie były jakoś niezręczne. Matsuda ograniczył się głównie do zadawania pytań szeptem, gdy zainteresowała go jakaś osoba znajdująca się na zebraniu. Nie oceniał tylko po wyglądzie, ale również po zachowaniu. Nie zwracał uwagi na tych najgłośniejszych, którzy przyszli tutaj przede wszystkim dla zabawy i darmowego jedzenia i picia. Jeśli ktoś nie rozumiał powagi sytuacji, to znaczy, że był nowy albo słaby. Tacy go nie interesowali. Ci bardziej wycofani, cierpliwsi i skromniejsi przyciągali jego wzrok. Według Soueia tacy ludzie byli o wiele bardziej intrygujący, bo nie wykładali od razu wszystkich kart na stół. Akeru musiał więc odpowiedzieć na kilka pytań, ale Matsuda nie chciał też być zanadto męczący i zasypywać go kolejnymi prośbami o prezentację każdego dookoła.
Nie było nawet na to wystarczająco dużo czasu, bo ich tymczasowa szefowa w końcu zdecydowała się zabrać głos. Wszyscy ucichli i słuchali, również Pazur, który nareszcie doczekał się konkretów. Dziwna była ta maniera wyciągania ludzi na środek jak uczniów do tablicy, ale oczywiście dwójka wywołana najpierw nie wnosiła żadnego sprzeciwu. Być może byli na to przygotowani, bo mieli do powiedzenia swoje trzy grosze. Tajna baza-magazyn zlokalizowana w środku miasta zapowiadała się arcyciekawie. Głównie dlatego, że akcja nie będzie działa się już gdzieś na obrzeżach, ale na oczach wszystkich, o ile oczywiście taki będzie plan. Duża ilość ochrony i innych środków bezpieczeństwa była jak najbardziej spodziewana. Pytanie brzmiało, czy Oko i Język znaleźli jakiś sposób na ułatwienie pracy tym, którzy słowa będą zamieniać w czyny?
Wtedy, ni z tego ni z owego, w sali rozbrzmiały ich imiona. Souei również był zdziwiony, jednak nie zaprezentował tego tak obrazowo jak Akeru. Starał się trzymać to zaskoczenie w sobie, zwłaszcza że oczy zebranych na pewno zaraz skierują się na nich. Matsuda nie spodziewał się, że zaraz przydarzy mu się coś złego, mimo że nie był w ogóle uprzedzony o tym, że zostanie tutaj wyniesiony do jakiejś ważniejszej roli. A może mógł się spodziewać? Powiedział przecież Hibiki, że tego właśnie chce. Nie był jednak przygotowany na te dziesięć sekund sławy, które właśnie fundowała mu Mayuko. Odpowiedział na wzrok Akeru wzruszeniem ramion i podniesieniem się z krzesła. Podszedł do czerwonowłosej dziewczyny i stanął obok Ryoichiego i Seiichiego. Nie odzywał się na razie, ale miał nadzieję, że jego kolega od kieliszka poszedł w jego ślady i nie zamarł w bezruchu na swoim miejscu. Miał nadzieję, że nie będzie musiał długo na dalsze wyjaśnienia.

[Takashi]

"Oko za oko"
Wyprawa rangi S - Souei
Lato, rok 394
13/42+

Wywołanie na środek pomieszczenia było rzeczywiście szokującym zdarzeniem. Ani Matsuda, ani Fujihara w ogóle się tego nie spodziewali. Pierwszy z dwójki bez problemów maskował zdziwienie, natomiast drugi nie krył się z nim i szybko wymalował je na swojej twarzy. Gdy oczy prawie wszystkich zebranych skierowały się na nich, zobaczyli dualistyczny, skrajny obraz. Po jednej stronie zupełnie obojętny, niewzruszony chłopak, a po drugiej inny, zestresowany, cały czas niedowierzający i nie kryjący swoich odczuć. Powolnym krokiem zbliżyli się do pozostałej części gromady, tym sposobem na środku stało ich tam teraz pięcioro: Souei, Akeru, Mayuko, Ryoichi oraz Seiichi. Widać było, że niektórzy nie patrzą zbyt przychylnie na wesołą kompanię i ewidentnie mają coś przeciwko temu, że ta piątka była wyróżniona. Mowa jednak o kilku pojedynczych osobach, raczej zdecydowana większość nie miała z tym problemów. Kikuchi wystąpiła i zabrała głos.
- Do rzeczy. Sama Hibiki zleciła całą akcję, prosząc mnie o zorganizowanie tego spotkania, a następnie o wspólne ustalenie całego planu. Wytypowała także Akeru do pomocy, we dwójkę mieliśmy zebrać nie tylko kilku wskazanych członków rodziny, ale również tych, których sami uważamy za niezbędnych do przeprowadzenia działań. Pierwszą część można uznać za skończoną, bo przecież jesteśmy tu razem, teraz pora na drugą, najważniejszą kwestię. Obmyślenie działania i ustalenie planu. Na wstępie chciałabym oddać głos stojącemu tutaj Matsudzie. - odwróciła się do niego, spojrzała na niego swoimi pięknymi oczami, po czym podeszła bliżej, znów odwróciła się do całego tłumu. - Głowa zdecydowała, że to właśnie on poprowadzi całą akcją i będzie dowodził. Najpierw ustalmy plan.
Te słowa mówiła normalnym tonem, po tym spojrzała na Ryoichiego i kiwnęła do niego głową. Nieprzychylny wzrok niektórych członków Smoków mógł wzbudzić niepokój w pozostałych, chcieli uniknąć kłótni, dlatego jeden z ich najlepszych Języków zabrał na chwilę głos.
- Dopowiem jeszcze kilka rzeczy, o które poprosiła mnie Hibiki. - wyszedł przed szereg, przysłaniając sobą Kikuchi oraz Matsudę. - Ci z was, którzy nie chcą brać udziału w wydarzeniu w takim składzie i w takich warunkach, proszeni są o natychmiastowe opuszczenie lokalu. - jakieś dwa Smoki podniosły się z siedzeń, ich miny były wręcz grobowe, jeden z uczestników spotkania podpierający ścianę zaczął już nawet iść w stronę schodów. - Pamiętajcie jednak, że to bilet w jedną stronę gwarantujący wam wyrzucenie z Akiyamy. - stawka była więc naprawdę wysoka. - Jak wspomniała moja urocza koleżanka, Atama zleciła nam zwerbowanie kilku z was, to znaczy, że jesteście tutaj z jej polecenia. Także ona zleciła Soueiowi dowodzenie. Zdaję sobie sprawę z tego, że nawet wszyscy go nie znacie, a powierzanie dowodzenia w tak dużej akcji właśnie jemu jest dla was czymś nowym, bo spodziewaliście się, że Mayuko będzie za to odpowiedzialna, jednakże taka jest wola Sagakury. - uśmiechnął się w typowym dla niego nikczemnym stylu. - Także powtórzę - jeśli ktoś chce wyjść i wylecieć z rodziny, proszę bardzo, droga wolna.
Wskazał ręką na schody. Ta dwójka, która wcześniej wstała, z powrotem siadła przy swoich stolikach, a jegomość kierujący się ku wyjściu zatrzymał się i oparł się o ścianę w innym miejscu. Nikt nie chciał ryzykować wyrzuceniem z rodziny. Widząc to, Yamazaki uśmiechnął się i cofnął do szeregu. W tym samym czasie Mayuko wyszeptała coś szarowłosemu, korzystając z zamieszania, które stworzył Gengo.
- Będę cię wspierać tak dobrze, jak tylko potrafię, ale od teraz to ty jesteś tutaj od wydawania poleceń. Nie odzywam się, dopóki nie dostanę na to zgody. Taka jest wola Hibiki. Przejmujesz dowodzenie. Rada ode mnie - Głowa zleciła podział na dwie, trzy drużyny i obsadzenie naszej dwójki w jednej. Reszta zależy od ciebie. Odpowiadasz od teraz za wszystkich zebranych tutaj. - mówiła z poważną miną, będąc blisko, bardzo blisko chłopaka.
Woń jej delikatnych perfum mieszała się z powietrzem i wisiała przy Matsudzie nawet po tym, jak wróciła do szeregu i stanęła za jego prawym ramieniem. Teraz to on stał na przodzie i miał reprezentować wszystkich. Zapewne Sagakura obmyśliła sobie właśnie taki przebieg wydarzeń i specjalnie postawiła Pazura w tak niezręcznej sytuacji. Wiedziała bowiem, że jeszcze nigdy wcześniej nie miał pod sobą tak wielu ludzi i nie przeprowadzał tak dużej akcji, od której zależało naprawdę wiele. Ufała mu i to nawet bardzo, ale cały czas go sprawdzała. To był jeden z najważniejszych dla niego testów. Jeśli chodzi o Akeru - gdy tylko usłyszał, że jego nowy kolega ma przejąć pałeczkę, odetchnął z ulgą, bo to stawiało go w bardzo korzystnej sytuacji, znacząca cześć odpowiedzialności zeszła z jego barków.
Zadaniem głównego bohatera było teraz zabranie głosu i rozpoczęcie obrad dotyczących przedsięwzięcia. Wiedział, że muszą opracować plan działania, ale także to, że musi pokazać się od jak najlepszej strony. Musi być stanowczy, przekonujący, pewny siebie. Nie mógł się rozgraniczać nad drobnostkami, ale musiał uwzględnić każdy szczegół. A wszystko to musiał zrobić na spontanie, bo właśnie w takiej sytuacji został postawiony.

Legenda:
- Akeru Fujihara - wygląd
- Momoki, ochroniarz
- Mayuko Kikuchi - wygląd
- Ryoichi Yamazaki - wygląd
- Seiichi Tamura - wygląd

[Souei]

Każda kolejna sekunda spotkania była dla niego coraz bardziej zaskakująca. Dopiero co oswoił się z myślą, że będzie stał obok pani wychowawczyni jak łobuz do skarcenia, a okazało się, że zamiast tego czeka go bardzo szybki awans w oczach wszystkich zebranych. Jak wyglądałoby, gdyby teraz wybałuszył oczy ze zdziwienia, że to jego nominowano na funkcję dowodzącego całą akcją? Nie świadczyłoby to najlepiej ani o nim, ani o całym szczeblu zarządzającym Akiyamy. Takie zaskoczenie może i było fajnym eksperymentem i sprawdzianem dla niego, ale było to też ryzykowne dla wszystkich, którzy zjawili się tutaj razem z nim. Próbował ukryć swoje chwilowe zmieszanie, spoglądając nie tylko na Mayuko, ale również po kolei na każdego ze stojącej obok niego czwórki mafiozów. Żaden z nich nie zaśmiał się i nie zweryfikował, że to tylko żart, więc wystarczyła tylko chwila, aby Matsuda również w to uwierzył i zachowywał się jak przystało. Nie miał doświadczenia w pracy w dużej grupie, nie wspominając już o jej zarządzaniu. We wczesnych latach gangsterki zdarzały się oczywiście sytuacje, gdy w kilku chłopa trzeba było wyjaśnić różnym ludziom, kto rządzi w mieście, ale nie był to ten sam poziom i ta sama odpowiedzialność, co teraz.
Souei bez słowa powiódł wzrokiem za kilka niedoszłymi dezerterami. Zrozumiałe, że kilku tych krnąbrniejszych miało problem z podporządkowaniem się człowiekowi, którego nie znali. Nie tego się spodziewali, ale prawda była taka, że nikt się nie przejmował ich zdaniem. Byli tutaj tylko jako wykonawcy, może nawet mięso armatnie. Ryoichi dał im to do zrozumienia bardzo jasno, grożąc wyrzuceniem z Rodziny. A jak było wiadomo, Smoki można było opuścić tylko w jeden sposób - nogami do przodu. Matsuda nie miał wątpliwości, że pod dyplomatycznym wyjaśnieniem kryje się zaowalowana groźba śmierci. Dlatego wszyscy, którzy byli już jedną nogą za progiem wzdrygnęli się i wrócili na swoje miejsca. W akcji przeciwko Tygrysom może uda im się przeżyć, mniejsze szanse mieli na uniknięcie konsekwencji wyjścia w tej chwili ze spotkania. Po chwili wszystko było już z powrotem na swoim miejscu, a Souei zdążył oswoić się już trochę z tym, że od teraz będzie cały czas na świeczniku. Nie myślał teraz o tym, że to Hibiki sprawdza go w ten sposób. Skupił się na tym, co powinien powiedzieć i jak zorganizować, aby nie pochwalić się niewiedzą i brakiem doświadczenia. Skinął Mayuko na jej słowa i obietnicę posłuszeństwa? Chyba nawet trochę za daleko się posunęła, jeśli chodzi o to odzywanie się bez pozwolenia, ale Souei nie zamierzał teraz się nad tym pochylać. Ciekawe czy Akeru wiedział o tych planach w stosunku do Pazura? Jeśli tak, to świetnie grał do tej pory.
- Moje imię i nazwisko już padło, więc to tyle z przedstawienia. Jeśli ktoś z was położy tą akcję przez niesubordynację, osobiście go zabiję. To tyle co powinniście o mnie wiedzieć. - Krótko i bardzo konkretnie. Souei nie zamierzał tu nikogo inspirować, bo nie potrzebował wiernej i oddanej drużyny na jedną noc. Mieli zrobić co do nich należało bez ociągania się, sabotowania, popisywania i ryzykowania. Wiele rzeczy mogło pójść nie tak, ale Souei nie dopuszczał porażki spowodowanej czyjąś głupotą.
- Ryoichi. Skoro zbierałeś informację na temat tego budynku, wprowadź nas w temat. Chcę więcej szczegółów. Ile jest wejść i wyjść, czy magazyn rozciąga się też pod powierzchnią ziemi jak ta piwnica? Kogo możemy spodziewać się na ochronie z zewnątrz i potem po wejściu do środka? - Zwrócił się najpierw do Języka, a gdy tamten skończył, zapytał również Oka.
- Coś do dodania? - Chciał najpierw poznać wszystkie informacje, które udało im się zebrać. Wątpił czy będą posiadać plany budynku, ale z tym można sobie poradzić na bieżąco, jeśli tylko będą mieli ogólny obraz wyzwania, jakie na nich czeka. Na podstawie usłyszanych informacji Souei chciał dopiero wyjść z adekwatnym planem. Coś powoli krystalizowało się mu się w mózgownicy, która teraz pracowała na najwyższych obrotach.

[Takashi]

"Oko za oko"
Wyprawa rangi S - Souei
Lato, rok 394
15/42+

Początkowy szok był zjawiskiem, które dotknęło nie tylko Fujiharę, ale również towarzyszącego mu niemalże od początku przebywania w Czarnej Perle Matsudę. Była jednak między nimi diametralna różnica, mianowicie - pierwszy z nich nie krył się z emocjami i uzewnętrzniał swoje niedowierzanie, pokazując je wszystkim. Souei z kolei potrafił zachować pokerową twarz i skoncentrować się na zadaniu, które zlecone było bezpośrednio od głowy Akiyamy. Wiedział, że musi być pewny siebie, że prawdopodobnie wszystkie oczy w pomieszczeniu są teraz zwrócone na niego, a ponieważ powody te były niezwykle istotne, zachowanie zimnej krwi było priorytetem. Nikt nie poznał nawet, że zmieszał się na początku, bo teraz stał przed nimi pewny siebie i wyprostowany. Jego błysk w oku wzbudzał respekt nawet w tych najbardziej zadufanych w sobie Smokach, które cały czas nie dowierzały w to, że mają podlegać komuś takiemu. Nie musieli go tolerować, ale byli zobowiązani do tego, by go szanować i bezwzględnie, ale to bezwzględnie przestrzegać jego rozkazów. Taka była wola Sagakury.
Kiedy już został dopuszczony do głosu, sprawę postawił jasno, a jego pierwsze postulaty były swojego rodzaju groźbą. Na jego słowa reakcje tłumu były różne - jedni syknęli pod nosem, inni uśmiechnęli się, a niektórzy ścisnęli mocno rączki od kufli, w których trzymali popijany przez siebie trunek. Część osób w ogóle nie zareagowała, natomiast aura diametralnie się zmieniła. Ci, którzy ściskali trzymane przez siebie przedmioty ze złości ledwo co byli w stanie się opanować, ale dzięki wcześniejszemu wystąpieniu Języka sprawa była dla nich jasna. Musieli się opanować bez względu na wszystko. Mocne wejście pierwsze zaliczone, potem nastąpiło zwrócenie się do Ryoichiego oraz Seiichiego. Było to bardzo dobrym pomysłem. Ułożenie jakiegokolwiek planu było niemożliwe bez przedstawienia podstawowych wiadomości, a tamta dwójka była w ich posiadaniu. Jako pierwszy głos zabrał nie Yamazaki, który został o to poproszony, a Tamura. Nie ruszył się nawet o centymetr, stał w tym samym miejscu z rękami w kieszeniach, cały czas wyglądał na znudzonego, a jego wyraz twarzy nie zmienił się nawet odrobinę od kiedy pierwszy raz zwrócono jego uwagę.
- Budynek ma prosty kształt - to prostopadłościan, do którego łącznie można się dostać czterema wejściami. Dwa główne z przodu, od południa - są największe i przez nie bez problemu w jednej chwili dostanie się nawet kilkanaście osób. Jedne po prawej stronie frontowej ściany, drugie po lewej, symetrycznie. To przez nie odbywają się dostawy towaru. Pozostałe dwa wejścia to normalne drzwi - jedne znajdują się na tyłach budynku, po prawej stronie, od wschodu, natomiast drugie znajdują się na lewej stronie budynku, skierowanej na zachód. Wyjście z boku budynku jest raczej rzadko używane, czasem ktoś chodzi tam palić, ale to rzadkość. Głównie korzysta się z dwóch frontowych i tego z tyłu po prawej. Cały magazyn jest całkiem duży, myślę, że ktoś bez problemu dostałby się też górą - oknami albo dachem. Niestety jest jeden problem - wszędzie pełno strażników. Z przodu jest ich kilku, przy każdym z dwóch pozostałych, mniejszych wejść też zawsze stoi przynajmniej jeden strażnik. Nie wiem, co dzieje się w środku, ale udało mi się czasem zerknąć i tam aż roi się od Tygrysów. Niestety nie wiem, jak to wygląda w środku. - miał bardzo dużo informacji na temat tego, co działo się na zewnątrz, ale nie ma się co dziwić, w końcu był Okiem, którego powołaniem było zbieranie tego typu informacji.
Po nim głos zabrał brunet w dopasowanym garniturku.
- Udało mi się ustalić jedynie trzy, a właściwie cztery rzeczy, na których możemy bazować. Pierwsza: w środku jest parter i dwa piętra. Druga: to, co powiedział Seiichi - roi się tam od tygrysów różnych rang. Trzecia: jest to niezwykle istotna lokalizacja dla Ekibyō z wieloma ich skarbami. No i ta czwarta: na pewno mają tam system podziemny, ale nie jestem pewien, jak duży. Próbowaliśmy Dōjutsu, ale muszą stosować jakieś bariery, bo nie byliśmy w stanie czegokolwiek zobaczyć. Na dole, bo górę zbadaliśmy bez problemów i jeśli potrzebujesz planów, rozrysujemy je. - potwierdził niektóre rzeczy, część dodał, ale nic więcej nie miał do przekazania.
Niestety dowodzący nie miał wielu informacji, ale to nie tak, ze został zostawiony z niczym, bo jakiś tam zarys mógł sobie ułożyć w głowie. Oko i Język byli bardzo pomocni, ale nie byli w stanie zdziałać niczego więcej, a inwigilacja tak dużej placówki w jedną czy dwie osoby była niemożliwa. Drobny zwiad też nie wchodził w grę, Tygrysy zjadłyby od razu wszelkie podejrzane osoby stwarzające zagrożenie. Jedyną możliwością sprawdzenia magazynu było wysłanie dużej, zorganizowanej grupy. Metodyka działania mogła być różna, ale na myśl nasuwało się jedno słowo - rozwałka. Nie było to do końca bezpieczne, bo przecież lokalizacja tego miejsca została już wcześniej napomniana i było nią centrum osady Shigashi. Mogły być straty w ludziach, a ponieważ skala wydarzenia jest ogromna, to także i w cywilach. Każdy był świadom tego, że zapewne różne instytucje zostaną zamieszane w cały występek, część padnie ofiarą ognia krzyżowego. Sam Matsuda także był tego świadomy. Zorganizowanie czegoś takiego nie będzie łatwe, ale mogli myśleć razem, właśnie po to zostali zebrani.

Legenda:
- Akeru Fujihara - wygląd
- Momoki, ochroniarz
- Mayuko Kikuchi - wygląd
- Ryoichi Yamazaki - wygląd
- Seiichi Tamura - wygląd

[Souei]

Wyglądało na to, że nie na wszystkich zebranych jego wstęp podziałał motywująco. Oczywiście, każdy tutaj był przekonany, że to właśnie on jest najsilniejszy z towarzystwa i nie da sobą pomiatać. Souei musiał jednak zaznaczyć swoją dominację, bo prośbą pewnie kompletnie nic by nie wskórał. Był gotowy wyjaśnić każdego, kto podniesie się w tym momencie ze swojego miejsca i zapragnie zweryfikować tą hierarchię. Oprócz paru gniewnych spojrzeń nic takiego jednak nie nastąpiło. To znaczyło, że odniósł pierwszy sukces bez względu na to, czy bali się jego teraz, czy gniewu Sagakury później. Skoro jednak ta ważna kwestia została już uporządkowana, można było przejść do konkretów.
Tamura i Yamazaki byli w posiadaniu wystarczająco szczegółowych informacji, aby zacząć układać plan. Wyglądało na to, że budynek sam w sobie nie jest fortecą, a o jego sile obronnej świadczą przede wszystkim ludzie, którzy w nim stacjonowali. To dawało im spore szanse - wystarczyło po prostu być lepszym niż przeciwnicy. Souei nie bał się walki w środku i przedzierania się przez zastępy wrogów. W tym aspekcie wiedział, że sobie poradzą. Bardziej martwiła go niewygodna lokalizacja magazynu, w której bardzo łatwo było o wzbudzenie alarmu na pół miasta. Jeśli na miejscu zjawią się posiłki Ekibyo i dodatkowo jeszcze straż miejska, to nie sposób będzie przewidzieć wyniku takiej konfrontacji. A tej niepewności i ryzyka Souei chciał uniknąć.
- Naszym priorytetem na początku będzie odcięcie ich od pomocy z zewnątrz. Podzielimy się na dwie grupy. Mayuko. - Odwrócił się w stronę dziewczyny, która teraz była na jego rozkazy. Akeru podzielił się z nim wcześniej bardzo pochlebnymi opiniami na jej temat, więc uznał, że po takiej rekomendacji można jej zaufać i zrobić z niej coś w rodzaju prawej ręki na czas akcji.
- Ty i ja pójdziemy w jednej grupie. Dobierz nam najlepszych ludzi z tego pomieszczenia. Niewielu, większość chcę zostawić dla drugiej grupy. Naszym celem będzie dostanie się na dach ponad strażnikami. Wejdziemy po cichu i zaczniemy eliminować każdego od drugiego piętra schodząc w dół. Dopilnujemy, żeby nikt nie wymknął się górą. Potrzebujemy ludzi na tyle kompetentnych, aby pozostać niezauważonym aż do samego wejścia. - Zreferował krótko swoje plany i kryteria, jakimi ma kierować się czerwonowłosa przy doborze ich drużyny.
- Druga grupa będzie pod wodzą Akeru. Ryoichi, Seiichi, wy również do niej należycie. Macie obstawić wszystkie wyjścia z magazynu, ale z bezpiecznej odległości. Gdy w środku zacznie robić się gorąco, niektórzy zaczną wchodzić do środka, a inni na pewno będą chcieli wezwać pomoc. Waszym zadaniem będzie odcięcie ich od tej możliwości. Po prostu zabijecie każdego, kto będzie chciał się oddalić od magazynu. Nie przepuścicie nikogo... - Tutaj patrzył już na Akeru, bo to w sumie do niego zwracał się z drugą częścią planu.
- ...dlatego ważne jest, żebyście mieli oko na wszystkie wyjścia na dole. Gdy poradzicie sobie z chaosem na zewnątrz, zaczniecie szturm do środka. Spodziewam się, że najpierw my skupimy tych w środku na sobie, a wy zaskoczycie ich wchodząc od parteru. - Zakończył na razie, patrząc na twarze ludzie stojących obok niego i ich reakcje na to, czego przed chwilą wysłuchali.
- Ah... i jeszcze jedno. W każdej grupie musi się znaleźć ktoś, kto zapewni komunikację pomiędzy dwiema drużynami. Najlepiej jakiś Yamanaka. U ciebie jeszcze musi być ktoś z dojutsu, żebyście wiedzieli na bieżąco, co dzieje się z nami w środku. - Dorzucił jeszcze kilka wymagań, aby mieć pewność, że wszystko będzie skoordynowane tak jak należy.
- Możemy ruszać nawet dzisiejszej nocy, jeśli wszyscy są gotowi. Jeśli potrzebujecie czasu na przygotowanie, wtedy zrobimy to jutro po zmroku. - Zakomunikował jeszcze do wszystkich, aby sprawdzić gotowość ludzi. Tak naprawdę nie chciał tego przekładać, jeśli nie byłoby to konieczne, bo nie chciał ryzykować jakichś przecieków i uprzedzenia przeciwnika o nadchodzącym ataku.

[Takashi]

"Oko za oko"
Wyprawa rangi S - Souei
Lato, rok 394
17/42+

Nie trzeba było czekać długo - po usłyszeniu wszystkich informacji od chłopaków Souei od razu zaczął opowiadać o swoim planie. Jego wizja nie była może w stu procentach dokładna, ale opierała się z pewnością na wszystkich tych aspektach, o których wspomnieli Yamazaki i Tamura. Ciężko stwierdzić, czy będzie chciał coś jeszcze dopowiedzieć, czy też nie, ale przy aktualnych okolicznościach szanse powodzenia są nikłe, w przedstawionej taktyce brakowało szczegółów, dlatego część z obecnych w piwnicy członków Akiyamy patrzyła krzywo na zaistniałą sytuację i przedstawiony schemat działania. No ale od początku...
Gdy zaczął, od razu podzielił grupę na dwa mniejsze zespoły. Do jednego przydzielił siebie oraz Mayuko, co było zgodne z zaleceniami Sagakury. Bardzo dobrze. Do drugiego oddziału należeć miał Akeru, Ryoichi oraz Seiichi. W chwili, gdy nastąpił podział, czerwonowłosa przybliżyła się do Matsudy, a następnie poprosiła Fujiharę, by zebrał swoich na środku sali, w ten sposób łatwiej będzie im się podzielić i zapamiętać tych, z którymi będą współpracować.
- Ilu chcesz ludzi? - spytała się dowodzącego, nim jeszcze zdążyła zwoływać do siebie takich, o których prosił szarowłosy, czyli najlepszych. - Daichi, Tamako, Yoshito, chodźcie do mnie.
Do ich dwójki podszedł wysoki mężczyzna w płaszczu, na jego twarzy znajdowała się charakterystyczna maska zasłaniająca usta, na twarzy niewielkie, czarne okulary. Druga była kobieta - jej pomarańczowe włosy spięte w dwa szpiczaste kuce po bokach głowy rzucały się w oczy, ale poza tym nie wyróżniało jej nic szczególnego. Trzeci był mężczyzna z czarnymi, krótkimi włosami postawionymi na jeża. Był ubrany zupełnie zwyczajnie i też nie było w nim niczego intrygującego. Tym sposobem ich wesoła gromada liczyła pięć osób. Ich dwójka oraz trzech "najsilniejszych", których wybrała sama Mayuko. Podobno miała doświadczenie w dowodzeniu niejedną akcją, więc mogła rzeczywiście znać elitę rodziny, tylko czy ich piątka wystarczyła do szturmu? A może Souei liczył na większą ilość ludzi? Jeśli tak, wystarczy powiedzieć.
Pozostawała jeszcze kwestia łączników i kogoś z Dōjutsu. Stojący koło Akeru Tamura odezwał się niechętnie.
- Mamy mojego Tsūjitegana, czyli kwestia techniki wzrokowej załatwiona. Pozostaje tylko ogarnąć komunikację. - chwilę po nim odezwał się przywódca drugiego stowarzyszenia.
- Etsuko-chan! - rozglądający się po zgromadzonym tłumie niebieskowłowy wskazał palcem na niewiastę siedzącą przy jednym ze stolików. - Przecież ty pochodzisz z rodu Yamanaka, nie?
- H...hai! - była to niziutka, drobniutka i bardzo nieśmiała dziewczyna, prawdopodobnie była jeszcze nastolatką.
- Mamy jeszcze jakiegoś Yamanakę? - dziewczyna także zaczęła się rozglądać po sali, ale nie była w stanie dostrzec kogokolwiek.
- Chyba nie. - Fujihara był rozczarowany, ale zauważył kogoś innego, a w jego oku od razu pojawił się błysk. - Hiroki! Przecież twoje zdolności rodu Gazo też pozwalają ci się komunikować z innymi, prawda? W dodatku możesz pomóc im z infiltracją obiektu przed uderzeniem.
- Tak, wszystko się zgadza. Mogę zbierać i przesyłać informacje za pomocą moich rysunków, a także przekazywać wiadomości bezpośrednio za ich pomocą. - wyszedł przed szereg i wytłumaczył częściowo działanie swoich umiejętności.
- Postanowione, dołączasz do nas. - po jej słowach mężczyzna dołączył do nich, także było ich już sześcioro.
Nadal pozostawało jedno pytanie - czy tylu ich wystarczy? Czy tego oczekiwał Souei? Chwilę po tych wszystkich podziałach pojawiła się propozycja rozpoczęcia działań tej nocy. Główny dowódca zaproponował, by przejść do ataku niezwłocznie, ewentualnie następnej nocy.
- Większość z nas nie jest gotowa. Jesteśmy zmęczeni po całym dniu, a niektórzy są też trochę podchmieleni. Lepiej będzie zrobić to na spokojnie jutro. Wszyscy będą wyspani, wypoczęci i w stu procentach przygotowani. - zaproponowała Mayuko, a na jej słowa wiele Smoków przytaknęło z potwierdzeniem.
Wyglądało na to, że jak do tej pory zebranie szło bez żadnych problemów i jeśli wszystkie sprawy zostały omówione, można się było rozejść. Decyzja leżała po stronie Matsudy, który odpowiedzialny był za całe towarzystwo.

Legenda:
- Akeru Fujihara - Pazur, wygląd
- Momoki, ochroniarz
- Mayuko Kikuchi - Pazur, wygląd
- Ryoichi Yamazaki - Język, wygląd
- Seiichi Tamura - Oko, wygląd
- Etsuko - łączniczka z rodu Yamanaka
- Hiroki - łącznik z rodu Gazo

[Souei]

Udało im się sprawnie podzielić pozycjami i rolami w drużynie. Souei nie musiał wszystkich znać osobiście mieć pełnego przeglądu umiejętności każdego w pomieszczeniu. Wystarczyło tylko, że miał u swego boku ludzi, którzy dysponują tą wiedzą zamiast niego. Sam zastanawiał się czy ich piątka, z łącznikiem szóstka, będzie wystarczająca do odcięcia drogi ucieczki górą i w miarę szybkiego przedarcia się z drugiego piętra na parter. Matsuda nie stawiał jednak w tej sprawie na ilość, lecz na jakość.
- Jeśli nie ma już nikogo odpowiedniego, to tylu wystarczy. Nie chcę, żeby ktoś nas spowalniał. - Oświadczył chłodno, zdając się w głównej mierze na ocenę swojej uroczej asystentki.
Może i miała trochę racji w tym, że dzisiejszej nocy towarzystwo nie nadawało się już do pójścia w bój. Z jednej strony nikt nie powiedział im, że do końca zebrania trzeba być trzeźwym jak świnia, a z drugiej sami powinni dorosnąć już do tego, żeby być zawsze zwartym i gotowym, gdy dostają wezwanie do stawienia się w sprawach Rodziny.
- Dobrze zatem. Ruszamy jutro wieczorem. Moja grupa ma zbiórkę tutaj, tuż po zmroku. Reszta niech ustawi się jak chce. Jesteście wolni. - Powiedział do ogółu, lecz z najbliżej stojącymi liderami tego spotkania miał jeszcze jedną sprawę do załatwienia.
- Ryoichi, Seiichi... skoro mamy jeszcze prawie dobę, to przygotujcie te plany budynku i otoczenia według tego, czym teraz dysponujecie. Spotkajmy się jutro po południu u mnie w fugu, to omówimy z której strony najlepiej podchodzić i na co zwracać uwagę. Akeru, to będzie spotkanie głównie dla ciebie. Musisz tak poustawiać ludzi, aby otoczyć budynek niezauważenie. - Poinstruował kolegę po fachu, skoro wszystko miało być teraz po jego myśli. Souei miał swoją wizję, lecz nie wiedział, czy będzie umiał ją zrealizować. Brak doświadczenia w przewodzeniu takim akcjom na pewno nie pomagał, ale atak na magazyn Tygrysów wyglądał na idealną okazję do pierwszego razu. Chwilę potem wszyscy byli już wolni, a Souei mógł udać się do siebie, oczekując kolejnych konkretów już w swojej knajpie.

[Takashi]

"Oko za oko"
Wyprawa rangi S - Souei
Lato, rok 394
19/42+

Zebranie w tajnej piwnicy pod lokalem "Czarna Perła" dobiegało powoli ku końcowi. Mijały godziny, ale ostatecznie coś tam udało się ustalić. Może nie było tego wiele, ale Smoki miały jeszcze kupę czasu, by doprecyzować pewne kwestie i uzupełnić strategię o brakujące elementy. Jednakże tej nocy postanowili odpuścić. Każdemu z nich należał się odpoczynek przed zbliżającymi się wydarzeniami. Przed bitwą, która z pewnością nie będzie należała do najłatwiejszych, a zapisze się w kartach historii wojen mafijnych. Dlatego właśnie teraz zgromadzeni dopinali już omówione tematy na ostatni guzik.
- Rozumiem. Czyli w skład grupy, która zajmie się szturmem od środka, wchodzą: Souei, ja, Daichi, Tamako, Yoshito oraz Hiroki. Souei dowodzi. Grupą przypuszczającą atak na zewnątrz budynku dowodzi Akeru, a w jej skład wchodzi Ryoichi, Seiichi, Etsuko... i w sumie wszyscy pozostali, którzy się tutaj znaleźli. - podsumowała Kikuchi, na koniec nieco się speszając.
Ryoichi, jak na prawdziwego Gengo przystało, wyczuł niezręczność zaistniałej atmosfery i od razu zaczął wszystko prostować. Zauważył, że ci wszyscy pozostali są w pewnym stopniu pominięci. Mogło się to skończyć dla nich obniżeniem morałów, a przed tak ważną akcją nie mogli sobie na to pozwolić.
- Pamiętajcie, że zdolności was wszystkich będą kluczowe w całym wydarzeniu. Każdy ma tutaj swoją rolę. Ci, których imiona padły z ust naszej pięknej Mayuko dostali konkretne zadania, na ich barkach spoczywa ogromna odpowiedzialność. Mają bowiem konkretne... - znów powtórzył to słowo, akcentując je dodatkowo. - zadania, z których muszą się wywiązać. Jednakże - to wasze działania będą kluczowe do powodzenia akcji. Stanowicie bowiem główną siłę naszego ataku. Pamiętajcie, że znaleźliście się tutaj, gdyż doceniła was sama Hibiki, a wykazanie się w tak ważnym przedsięwzięciu może być kluczowe dla waszej pozycji w rodzinie. Dla waszego rozwoju. Dla waszej renomy. Liczę na to, że dacie z siebie wszystko i pokażecie, że z elitą Akiyamy się nie zadziera.
Trzeba mu było przyznać - był tak samo przebiegły, jak i przekonujący. Po jego krótkiej przemowie na twarzach wielu zebranych Smoków pojawiły się uśmiechy. Wyrażały pewność siebie, gotowość do działania, ale również chęć zysku, o którym wspomniał Yamazaki. Niektórzy unieśli swoje kufle bądź inne naczynia w górę, chcąc wznieść toast za tak piękną okoliczność. Za tak piękną okazję również, rzecz jasna, bo przecież mogli nie tylko zarobić, ale również wykazać się i zyskać w oczach Atamy. Gdy skończył gadać, Gengo odwrócił się do Soueia i Mayuko, uśmiechnął się do nich niczym najstraszliwszy i najbardziej przebiegły wąż, po czym powoli zaczął kierować się ku wyjściu.
Koniec. Na nadchodzące spotkanie w Fugu, do którego miało dojść dnia następnego, cała wymieniona przez dowódcę trójka kiwnęła głowami twierdząco. Miała być to kameralna narada w znacznie mniejszym towarzystwie. Różowowłosa również chciała wziąć w tym udział, w końcu była prawą ręką Soueia.
- Przyjdę z chłopakami, jeśli nie masz nic przeciwko. Też chciałabym znać szczegóły. - uśmiechnęła się, przymykając oczy, wyglądała słodko - jak typowa dziewczyna, gdy chciała postawić na swoim.
Wyglądało na to, że podział na dwie grupy i przydzielenie odpowiednich jednostek do każdej z nich stanowił kwintesencję planu, który opracował szarowłosy. Na tym etapie ciężko stwierdzić, czy to wystarczy do obalenia jako takiej fortecy wroga, aczkolwiek prędzej czy później wszyscy przekonają się o tym na własnej skórze. Na szczęście było coś jeszcze - zaplanowane spotkanie w Fugu, podczas którego mieli jeszcze omówić kilka spraw, uczestniczyć w nim mieli Matsuda, Akeru, Seiichi, Ryoichi oraz Mayuko. Można było uznać obrady za zakończone i opuścić Czarną Perłę. Towarzystwo rozeszło się, a jedynymi, którzy zostali na dole, byli pracownicy przybytku, którzy wszystko musieli posprzątać. Członkowie Akiyamy wracali na górę, a prowadziła ta sama osoba, która sprowadziła wszystkich na dół. Kiedy już przekroczyli ukryte drzwi znajdujące się za ukrytym regałem, dziewczyna na chwilę się zatrzymała.
- Co jest, kur*a?! - podbiegła kilka kroków do przodu i przykucnęła.
Strażnik, którego zostawiła na górze był nieprzytomny. Leżał oparty o jakiś losowy mebel kuchenny.
- Momoki też jest nieprzytomny. - niebieskowłosy wyprzedził wszystkich i sprawdził ochroniarza całego lokalu, był w takim samym stanie.
- Seiichi! - Kikuchi błyskawicznie odwróciła się w stronę Me i wymieniła się z nim wzrokiem.
Oczy żółtowłosego zabłysły na chwilę jasną poświatą. Zaczął kręcić głową na różne strony, rozglądając się za pomocą swojego dōjutsu.
- Nic. Ktokolwiek to był - zdołał uciec. - pokręcił głową, po czym dezaktywował swoją zdolność.
- Kur*a mać! - nie kryła zdenerwowania, uderzyła mocno pięścią w stojące obok krzesło i dosłownie rozwaliła je na małe kawałeczki, teraz dało się poznać jej wybuchowy charakter. - Mieliśmy towarzystwo. Jeśli był to ktoś z Ekibyō, pewnie będą się nas spodziewać. Szlag by to!
W zaistniałych okolicznościach należało albo nieco zmodyfikować taktykę, albo zmienić porę ataku, ewentualnie postawić wszystko na jedną kartę i działać według ustalonych już kroków. Towarzystwo rozeszło się po całym zamieszaniu, ochroniarze zostali ocuceni, ale niczego nie pamiętali. Następnego dnia o ustalonej porze czwórka bohaterów miała odwiedzić Matsudę w jego knajpie.

Legenda:
- Akeru Fujihara - Pazur, wygląd
- Momoki, ochroniarz
- Mayuko Kikuchi - Pazur, wygląd
- Ryoichi Yamazaki - Język, wygląd
- Seiichi Tamura - Oko, wygląd
- Etsuko - łączniczka z rodu Yamanaka
- Hiroki - łącznik z rodu Gazo

Jeśli chcesz zmienić lokalizację, zrób "z/t" do Fugu, Czarnej Perły, ewentualnie zostań tutaj - Twój wybór. Jak dla mnie - możesz tu zostać i po prostu zaznaczać, gdzie dzieją się poszczególne wydarzenia. Opisz proszę swoją reakcję na końcówkę spotkania i na szpiega, a także odnieś się już do spotkania w Fugu z wybranymi przez Ciebie osobami - jakby coś, już do Ciebie zawitali następnego dnia.

EDIT PO ODPISIE GRACZA. Przenieśliśmy się tutaj.