Ryokan Tabashi

[Ranmaru Kei]

Przyglądając się całemu chaosowi, żałował tylko, że musiał zostawić sprzęt na wejściu. No cóż, zostaje staromodne mordo bicie. Ostatecznie od czego ma się kilka asów w przykrótkich rękawach. Kiedy tylko nieznajomy osobnik rozbił się o ladę baru, Kei wyprostował się i rozpoczął szybką gimnastykę. dwa przysiady i spojrzenie na osobnika który się właśnie podnosił. Zadowolony uniósł wysoko lewe kolano na wysokość klatki, po czym mocno się zamachnął by wyprowadzić soczyste i mocne kopnięcie prosto w buźkę człowieczka. Nie ma sensu się bawić czy ograniczać, dlatego też Kei postanowił przyspieszyć proces. Z uśmieszkiem na buźce, złożył pieczęć węża, następnie uniósł prawą dłoń ku górze i przykucnął. Na samym końcu przykładając dłoń do podłogi, spojrzał jeszcze na swój cel i następnie czekał na rezultat. ,,Doton Tsuchi nami no jutsu
Jeżeli nadarzy się okazja, by jakoś wyprowadzić go poza bar. To by bardzo ułatwiło sprawę, przynajmniej w jakieś tam części. Jednak na tą chwilę większość baru wadzi i stoi na drodze. Tak więc dobrze będzie jak pijaki się powywalają a nasz rybek pozostanie. Choć może też się wywalić, obojętnie. Z resztą chodzi tu o więcej zamieszania, tak więc sam mężczyzna da im go nadmiar.
Ostatnią kwestią pozostaje, czy przyprowadzić go żywego lub martwego. Osobiście wolałby zająć się tym najszybciej... Czekaj, miał go przyprowadzić jakby go zabił? Teraz jest wielki znak zapytania nad głową. Wiadomo, żywego przyprowadzić. A martwego? Pominął ten szczegół, czy może zapomniał. Prawdopodobnie tak, dlatego teraz też zaczyna się mały mętlik w głowie. Przez co też pojawił się mały grymas niezadowolenia na twarzy, który przez chwilę pozostawał, ale pod sam koniec zmienił się ponownie w uśmieszek. Nie ma znaczenia, po prostu będzie się targać truchło do domu. Ostatecznie jakaś część ciała powinna wystarczyć? Np głowa, żeby mogli rozpoznać.

Nazwa

Doton: Tsuchi Nami no Jutsu

Ranga

D

Pieczęci

Wąż → przyłożenie dłoni do ziemi

Zasięg

10 metrów wokół użytkownika

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (1/2 na turę)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Po złożeniu pieczęci i przyłożeniu dłoni do ziemi podłoże wokół użytkownika zachowuje się niczym wzburzone morze. Grunt faluje na tyle mocno, że trzeba skupić się by nie upaść. Sam wykonawca nie odczuwa efektu techniki będąc w jej centrum. Jutsu trwa tak długo jak użytkownik dotyka dłonią ziemi i płaci swoją chakrą. Tsuchi Nami no Jutsu pozwala też aktywować pułapki w otoczeniu, choć ze względu na zasięg działania może okazać się to niebezpieczne dla użytkownika.

Chakra 90%

[Hibana]

Który tam to Zborek?
13/28, misja C, Ranmaru Kei Latający nieznajomy nie zdążył nawet podnieść się po poprzednim uderzeniu, a już na jego twarz spadło kolejne. Mężczyzna nie zdążył unieść ręki do gardy, ani się odsunąć i z głośnym łupnięciem osunął się znowu na podłogę. Nie wydawało się, żeby miał się w najbliższym czasie podnieść. Ranmaru postanowił wreszcie włączyć się do walki, chociaż zrobił to w dość specyficzny i zastanawiający sposób. Złożył pieczęć i przyłożył ją do ziemi, a posadzka w promieniu dziesięciu metrów zaczęła falować. Najgorsze w tym jest to, że w obszarze rażenia nie znaleźli się wszyscy przeciwnicy ale za to prawie wszyscy sojusznicy użytkownika Dotonu. Zajęci walką ze sobą nawzajem i własnymi błędnikami, wszyscy trafieni polecieli na ziemię. To przechyliło szalę na stronę wroga, ponieważ Ci wciąż stojący w dalszych częściach baru, rzucili się teraz na leżących. Goryl, który wcześniej podejmował naraz pięciu pijanych chłopa, teraz był zasypany całą ich górą. Na szczęście nie każdy przybrany sojusznik Kei'a padł ofiarą jego techniki i Ci, którzy nadal byli na nogach, również uskutecznili tę samą taktykę na walkę, ładując się na leżących. Tyle, że było ich znacznie mniej. Jeżeli ktoś nie odwróci tej sytuacji, to nasz protagonista może mieć na głowie więcej niż tylko Tobitakę.

Pijak
Goryl przy barze
Solenizant
Ochroniarz
Bramkarz
Oniko

[Ranmaru Kei]

Zamieszanie zrobiło się o wiele większe, więc można było odpuścić. Przerywając technikę, Kei wyprostował się i odwrócił w stronę roztrzaskanej lady oraz całego baru. Nie w poszukiwaniu alkoholu, lecz narzędzia. Potrzebował czegoś ostrego, albo czegoś czym mógł wyrządzić jakąś krzywdę. Nie przepadał zazwyczaj za używaniem swoich pięści, wolał skorzystać z czegoś. W tym przypadku pewnie będzie szkło, potłuczone butelki. Jednak wolał się upewnić, czy nie będzie mógł znaleźć czegoś lepszego. Choć z początku planował wyprowadzić tobitake z baru, to woli mieć zapasowy plan pod ręką. Plan w którym szybko lub też nie za szybko pozbędzie się celu i po prostu opuści lokal z jego truchłem. Choć ogromna ilość osób sprawia problem, to zawszę może pozostawić wszystko na miejscu i po prostu będą musieli uznać jego słowa. Wszystko będzie zależeć od tego, co znajdzie.


OOC: Technika anulowana

[Hibana]

Który tam to Zborek?
15/28, misja C, Ranmaru Kei Technika została anulowana, jednak szkody zostały wyrządzone i druga strona konfliktu miała wyraźną przewagę. Nasz bohater rozejrzał się za potencjalnym narzędziem zbrodni. Połamany stół, oprócz drzazg, zostawił też kilka krótkich, choć ostrzej zakończonych kawałków drewna. Taką bronią ciężko byłoby jednak wyrządzić jakieś poważne szkody, choć może można by tego użyć do zadania obrażeń kłutych. Oprócz tego na ziemi leżało kilka butelek. Niektóre z nich były rozbite w drobny mak lub zostawiały po sobie same szyjki, tworzące ostro zakończone tulipany. Znalazły się też dwie butelki w całości, które najwyraźniej musiały należeć do tych twardszych lub ich upadek został zamortyzowany przez coś lub przez kogoś. Choć te znaleziska nie mogły się równać ze stalowym wyposażeniem, to w rękach sprawnego wojownika mogły z pewnością ostro poturbować oponenta. Kilka metrów dalej, bliżej całego starcia, leżały drewniane nogi, pochodzące z krzesła rozbitego uprzednio na czyjejś głowie. Nie były one połamane mimo silnego uderzenia, jedynie wypadły z konstrukcji, co sugerowało ich trwałość i rzetelność. Sięgnięcie po nie jednak równało się ze zwróceniem na siebie uwagi tłumu, choć może były tego warte?

Pijak
Goryl przy barze
Solenizant
Ochroniarz
Bramkarz
Oniko

[Shoku]

W odpowiedzi do ostatniego posta w misji (str. 1 tego tematu)
Post zawierający cele misji
__________________

Nie było już odwrotu, nie było możliwości, aby porzucić misję i po prostu opuścić to miejsce. W momencie, kiedy kelner został zaatakowany, był to atak na wrogą rodzinę więc nie było innego wyjścia jak brnąć w to dalej, do momentu aż misja zostanie zakończona sukcesem, lub śmiercią z rąk rywali. Idąc przez salę, chłopak starał się bezustannie, ale subtelnie obserwować otoczenie. Wygląd kelnera dawał mu do tego lekkie "uprawnienie", bo przecież obserwował czy nie trzeba zrobić czegoś dla gości. Postanowił pogładzić się po głowie jak to miał w zwyczaju związany wcześniej kelner, którego wygląd przybrał, po czym wszedł na kuchnię. Tam starał się nie nawiązywać z nikim kontaktu, jednak nie było to możliwe i szybko padły "prośby" ze strony kucharza, na które Shoku postanowił jedynie przytaknąć i ponownie pogładził się po czuprynie, aby jak najlepiej oddać charakter swojej ofiary.
Bez słowa wziął ze sobą przystawki i ruszył w stronę wyjścia, aby następnie skierować się do baru. Nie szedł przesadnie szybko, wiedział że kilka sekund które poświęci na obserwację może być bardzo pomocne, a goście nie umrą w tym czasie z wycieńczenia, ani głodu. Brnąc przed siebie, zaczynał myśleć nad kolejnymi krokami i zdawało się, że powinien już powoli myśleć o wycofywaniu się, jeśli nie z całego budynku, to chociaż z sali głównej, którą poznał już wystarczająco dobrze. Wiedział kto znajduje się w budynku, jak wyglądają zabezpieczenia i chociaż nie znał siły ochrony, nie mógł ryzykować większego chaosu, aby to sprawdzić. Informacje są jedynie informacjami, nie zawsze muszą być kompletne, a mają jedynie dawać szerszy obraz sytuacji, pomóc coś zaplanować, a nie podać rozwiązanie na tacy. Właśnie tak zaczynał myśleć chłopak, który mimo chęci walki z kimś godnym, wiedział że w tej sytuacji raczej nie mógłby samodzielnie zdziałać zbyt wiele i wyjść z tego cało. Po odebraniu sake z baru, postanowił wykonać pozostałe zadania przydzielone prze kucharza czyli doręczyć przystawki, sake oraz upewnić się czy na wskazanych stolikach nie brakowało gościom niczego do szczęścia. Nie chciał się do nich odzywać, a jedynie pokornie pokazać swoją obecność, nisko się skłonić, aby nie łapać z nikim kontaktu wzrokowego i poczekać na ewentualne życzenia. Po tym chciał wrócić na zaplecze i poszperać nieco więcej w poszukiwaniu czegoś nietypowego dla takiego miejsca, ukrytych pomieszczeń, może nawet zbrojowni czy czegokolwiek co mogłoby mieć znaczenie dla misji.

_____________

  Ukryty tekst

[Ai]

Misja C
Kij w Mrowisku 23/28

Młody mafioza, sprawdzał się całkiem nieźle w roli kelnera, w czym niewątpliwie pomogła mu wcześniejsza obserwacja mężczyzny, którego na ten czas przejął tożsamość, może nie poruszał się tak sprawnie, jak ktoś pełniący zawód kelnera od miesięcy czy jeszcze więcej, ale i tak było nieźle. Na tyle nieźle, aby nie wzbudzać żadnych podejrzeń wśród zwykłych gości, a i prawdopodobnie przedstawiciele Ekibiyo też niczego szczególnego nie zauważyli, przynajmniej nic na to nie wskazywało, a więc Shoko mógł względnie bezpiecznie dokonywać swoich obserwacji, a nawet całkiem nieźle wczuł się w rolę pokornego pracownika.

Niestety, nie miał stuprocentowej pewności co do numeracji stołów, którą posługiwano się w tym miejscu, ale bezpiecznym było założenie "jak wszędzie", a samo doniesienie sake okazywało się na tyle proste, że generalnie tylko na jednym z zajętych stolików brakowało alkoholu. Pośpieszające gesty, kierowane ku dorywczemu kelnerowi, też mogły być delikatną sugestią, dla kogo miało być to zamówienie, przez co w drodze do stolika, musiał ograniczyć swoje obserwowanie i dostarczyć zamówienie, co by nie prowokować żadnych nieprzyjemnych sytuacji, z co bardziej upierdliwymi gośćmi.

-Kelner! Ryżu z warzywami! - wykrzyczał jeden z podchmielonych klientów machając w Twoją stronę, a więc niestety, ktoś postanowił uprzykrzyć Ci życie składając zamówienie, prawdopodobnie było to właśnie klient z wcześniej wspomnianej jedynki, jednak niestety czegoś im brakowało. Niestety więc, niekoniecznie plan z udaniem się na zaplecze był, w tej chwili optymalnym rozwiązaniem. Chociaż co wie jakiś klient, mogłeś realizować swoje zadanie tak jak chciałeś. Albo faktycznie, przyjąć zamówienie i kontynuować tę farsę, do momentu, w którym nie będzie na Tobie skupiona nawet tak drobna uwaga.

Chcąc natomiast kontynuować przeszukiwanie zaplecza, trzeba również brać poprawkę na kobietę z łukiem, wydawała się być najbardziej trzeźwą osobą w całym tym zamieszaniu, a przynajmniej, jedyną skupioną faktycznie na swoich obowiązkach, a nie na zabawie czy sączeniu kolejnych drinków, gdyż ta dalej stała w tym samym miejscu, gdyby nie to, że czasem było widać jak porusza oczami, można by uznać, że tak naprawdę jest manekinem, bo któż normalny, aż tak by pilnował pozornie nieistotnego miejsca? Za każdym razem, kiedy tylko krążyłeś po sali, w miejscach, gdzie widoczna była kuchnia, mogłeś czuć się obserwowanym, tak czujnie pilnowała każdego, najmniejszego ruchu w zasięgu jej wzroku. Raczej nie było to nic osobistego. Niezależnie od przyczyn, chęć większego grzebania na zapleczu będzie musiała zostać przez nią zaaprobowana.

[Shoku]

Wykonywanie pracy kelnera było zajęciem męczącym i lekko irytującym, zaś w połączeniu z jednoczesnym wykonywaniem tajnej, niebezpiecznej misji było to niczym wrzód na tyłku. Chłopak z każdą kolejną minutą miał coraz większą chęć wyjść z tego miejsca, bowiem wymordowanie wszystkich nie wchodziło raczej w grę. Było to kolejne co wprawiało go w irytację - chciałby zrobić tutaj jatkę, ale wiedział, że jest jeszcze zbyt słaby, zbyt niedoświadczony.
Kiedy w jego stronę padło polecenie przyniesienia kolejnego posiłku, chłopak szybko wrócił do rzeczywistości i ponownie "nerwowo" pogładził się po włosach, lekko skłonił się w stronę gościa i ruszył na kuchnię, aby przekazać kucharzowi zlecenie. Jednocześnie czuł na sobie spojrzenie łuczniczki, która była chyba najważniejszym elementem tego lokalu, przynajmniej z jego punktu widzenia. Zaczął zastanawiać się dlaczego właściwie ona tu jest, czemu ktoś o prawdopodobnie sporych umiejętnościach tracił czas na sterczenie na zapleczu lokalu, albo patrząc od innej strony - dlaczego mafia marnowała kogoś takiego na takie zajęcie. Odpowiedzi mogło być kilka, ale najbardziej prawdopodobnymi były te, że coś musiało się tutaj znajdować, coś czego warto było chronić. Jednak nie było to też pewnie coś zbyt cennego, inaczej byłoby tu jeszcze więcej ochrony. A może zwyczajnie kobieta pilnowała załogi, aby ta nie zatruła jedzenia lub nie planowała jakiegoś innego przekrętu? Możliwości mnożyły się im dłużej temat krążył po głowie chłopaka.
Ale czemu łuk... - zastanawiał się chłopak po czym postanowił postawić wszystko na jedną kartę i przechodząc obok kobiety, minął ją, cofnął się o krok i odwrócił do niej twarzą, stojąc dość blisko.
Przepraszam... chciałbym o coś spytać... nie chodzi o pracę, a bardziej o coś prywatnego. - jąkał się lekko i głaskał po głowie jak to miał w zwyczaju kelner za którego się podszył. Nie brnął dalej w swoje pytanie, czekał cierpliwie na reakcję, starając się chociaż zerknąć kobiecie w oczy, ale jednocześnie udając bardzo speszonego - rozglądał się wokół jej najbliższego otoczenia, gdzie spodziewał się znaleźć jakieś tajne przejście, skrytkę lub cokolwiek, czego kobieta mogła faktycznie strzec. Jednocześnie w jego głowie kłębiły się dość mroczne pomysły na to jak mógłby ją zaatakować i jak mogłaby potoczyć się ich zapewne krótka, ale intensywna walka.

[Ai]

Misja C
Kij w Mrowisku 25/28

Chłopak wyraźnie irytował się swoją "pracą", no. Wyraźnie, to złe słowo. Na szczęście był w stanie maskować się na tyle, aby jego frustracja nie była zanadto widoczna, przynajmniej nie dla gości, pilnował się. Pamiętał o nerwowych odruchach kelnera, którego obecnie udawał, więc każdy kto go kojarzył, zdawał się na to nabierać. Nawet przekazał zamówienie do kucharza, tak jak powinien to zrobić każdy dobry pracownik, w jego roli. Nawet nie dobry, ale zwyczajny. Wiadomo, Shoko nie był najwybitniejszym kelnerem, ale na szczęście chłopak, którego "zastępował", również takim nie był. Może lepszym niż młody Kakuzu, ale nie na tyle wybitnym, by ich różnica w poziomie się miała komukolwiek rzucać w oczy.

No i właśnie. Nie rzucałby się w oczy, nie jakoś szczególnie. Gdyby pilnował swojego nosa, zamiast kręcić się zanadto czy podchodzić do nieodpowiednich osób. Kiedy tylko zbliżył się za bardzo i odezwał do łuczniczki, ta momentalnie posłała strzałę pod jego nogi. Nie zraniła go, ale dała wyraźne ostrzeżenie, że nie powinien się do niej odzywać, ani w jakikolwiek sposób jej nachodzić. Naciągnęła od razu kolejną strzałę, ale teraz była wycelowana w klatkę piersiową młodzieńca, już w formie groźby.

-Miura, kurwa, mam Ci zabić kolejnego chłopaczka?! - Warknęła i splunęła Ci pod nogi, najpewniej swoje słowa kierowała do kucharza, który zaraz podbiegł rzucając wszystko co w tej chwili robił i trzymając bezpieczną odległość nisko się jej kłaniał.

-Przepraszam, przepraszam - błagał ją wręcz o wybaczenie kłaniając się niemalże tak nisko, że mógłby całować jej stopy, gdyby tylko znajdował się bliżej, ale sam się bał podchodzić jakkolwiek bliżej, a na pewno trzymał większy dystans niż "chłopaczek". -Choushi niedawno zaczął, on jeszcze nie wie... Nauczę go! Obiecuję! - I kontynuował swoje błagania, przynajmniej nasz Smok dowiedział się, jak nazywał się chłopak, którego tożsamość przybrał. -Chodź, weź ten ryż, jak mówiliśmy, tak? - Próbował odciągnąć chłopaka, ale nie raczył się zbliżyć na tyle, żeby móc złapać go za kołnierz.

Shoko natomiast, nie zobaczył zbyt ciekawych rzeczy, poza tym, że za nią były jeszcze drzwi, nieco mniejsze niż wszystkie inne, zlewające się nieco ze ścianą ze względu na to, że były pomalowane w sposób ułatwiający im zakamuflowanie się w reszcie pomieszczenia. Co natomiast postanowi zrobić młodzieniec? Zaryzykuje oberwaniem strzały w pierś? Raczej nie żartowała i następny strzał będzie miał na celu uśmiercenie kelnera, tak naprawę wystarczyło by puściła cięciwę, aby pocisk trafił. Krótki dystans w tej sytuacji był zarówno błogosławieństwem i przekleństwem. Sama obserwowała też obserwowała młodzieńca tak, aby widzieć nie tylko jego twarz, ale i ręce, zapewne patrząc czy nie będzie wyciągał czegoś podejrzanego. Natomiast, sama się do niego nie odezwała. Z tej odległości był również widoczny kołczan pełen strzał, który miała na plecach.

---

Łuczniczka
Kucharz (Miura)

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Średni łuk, kołczan, 20xStrzał

[Shoku]

WRESZCIE! WRESZCIE COŚ SIĘ DZIEJE! - pomyślał młody Smok, jednak nie pozwolił, by te myśli wpłynęły na jego zachowanie. Wszystko trwało bardzo krótko, ledwie kilka sekund, ale sprawiło, że ciśnienie momentalnie skoczyło, zaś na czole pojawiła się pojedyncza kropla potu. Zdenerwowanie? Owszem. Strach? Wręcz przeciwnie. Jego plan, a raczej przewidywania sprawdził się i obecność kobiety nie była przypadkowa. Subtelnie skryte w ścianie drzwi z pewnością musiały prowadzić do podziemi, może do innego pomieszczenia, w każdym razie lokal skrywał tajemnicę i to było w tej chwili najbardziej istotne.
Przepraszam... bardzo przepraszam... - odpowiedział "przebrany" chłopak po czym powoli zaczął sunąć butami po podłodze w tył, aby nie wykonywać zbyt gwałtownych ruchów. Posłuchał się kucharza i szybko chwycił za przygotowane danie, które postanowił zabrać ze sobą na salę i przekazać mężczyźnie, który o nie prosił.
Na zewnątrz starał się zachować wygląd lekko wystraszonego i zdenerwowanego, wewnętrznie jednak poczuł niesamowitą satysfakcję z tego jak sprawy się potoczyły. Idąc z tacą i daniem, wrócił myślami do rozmowy ze starszym rangą Smokiem, który zlecał mu misję.
"Masz tam wejść, rozejrzeć się po wnętrzu, jak się uda to wyciągnąć jakieś informacje od pracowników. Jak to zrobisz, nie obchodzi mnie, byleby nie było z tego większej draki, nikt nie może się połapać że coś się kroi, rozumiesz?" - dokładnie pamiętał te słowa i nie zamierzał dać ciała teraz, kiedy jego zadanie zdawało się być wykonane. Rozejrzał się, zapamiętał układ budynku, ilość pracowników oraz ich role, znalazł nawet to, co miało pozostać ukryte dla gości. W jego mniemaniu spisał się wystarczająco dobrze, by wrócić z informacjami do zleceniodawcy. Wprawdzie wewnętrznie chciał zostać, chciał zawalczyć z kobietą, która zdawała się być tak pewna swoich umiejętności. Wręcz rwał się do tego, by złamać jej nie tylko łuk, ale przede wszystkim wszystkie kończyny i kości. Jej pewność siebie, jej postawa... irytowało go to, jednak w tej chwili stawiał misję ponad własne zachcianki.
Od tej chwili plan był dość prosty - dostarczyć zamówienie, posłusznie ruszyć na dalszy "obchód" po salach, aby sprawiać wrażenie skrupulatnego wypełniania swoich obowiązków, a wszystko to tylko po to, by chociaż na chwilę zniknąć z zasięgu wzroku łuczniczki. Dopiero wtedy zamierzał wychwycić okazję do opuszczenia lokalu pod własną, oryginalną formą. Wiedział doskonale, że musi zrobić to sprawnie, przemienić się poza wzrokiem innych i to jak najbliżej wyjścia, aby już więcej nie natknąć się na kobietę z łukiem. Wychodząc chciał podziękować ochroniarzowi za pomoc i po prostu odejść, jednak nie wiedział jeszcze jak to wszystko się uda. Starał się być ostrożny, kilka razy nawet pogładził się po włosach, aby zachować pozory ciągłego zdenerwowania po "rozmowie" z kobietą.

[Ai]

Misja C
Kij w Mrowisku 27/28

Mimo przeprosin, łuczniczka nie spuszczała Shoko ze swojego celownika, strzałę dalej miała wymierzoną prosto w jego serce, jakby chciała być pewną tego, że faktycznie zabije go jednym trafieniem, bez robienia zbędnego hałasu i zamieszania, wiadomo. Ludzie w innych salach dobrze się bawili, szkoda byłoby to wszystko psuć przez jakiegoś kelnera, który pozwalał sobie na zbyt wiele, choć podobno, kto pracował w gastro, ten się w cyrku nie śmieje... jednak autor tego powiedzenia, zapewne nie miał na myśli przeszywania pracowników strzałami.

-Pilnuj go, Miura. Nie będzie kolejnego ostrzeżenia. - Rzuciła do kucharza, kiedy kelner zaczął się powoli wycofywać, choć dalej była wcelowana patrząc na każdy podejrzany ruch, czy chęć zadania jakiegoś głupiego pytania o prywatne sprawy, jak to wcześniej chciał zagaić. Niestety, widocznie nie była zainteresowana koleżeńskimi pogawędkami, zwłaszcza nie na służbie. Tak naprawdę przestała celować w bogu ducha winnego chłopaka (no, więcej winnego, ale niekoniecznie w tym przebraniu), kiedy opuścił kuchnię z zamówieniem.

No i Shoko dostarczył zamówienie do stolika, przeczesywał swoje włosy w nerwowym geście Choushiego, którego wygląd przejął. Na szczęście skupiał się na zadaniu, a nie robieniu burd, gdyż wtedy cała jego infiltracja poszłaby... może nie na marne, ale na pewno mieliby powody na wzmocnienie ochrony, względem tego co widział, ale... czy i tak można było być pewnym tego, że na pewno ochrona i tak nie ulegnie zmianie? Trudno odpowiedzieć na to jednoznacznie.

Bezpiecznie przerwał swoje henge w postronnym miejscu, poza zasięgiem wzroku Łuczniczki, która, siłą rzeczy ze względu na swoje położenie przed tajemniczymi drzwiami, nie miała oglądu na całą salę, a reszta potencjalnej ochrony... no. Była skupiona na innych rzeczach, więc na kelnera, który na chwilę gdzieś zniknął nikt nie zwrócił uwagi. I, kiedy już opuszczał lokal, wyglądając jak standardowy Shoko, podziękował ochroniarzowi, a kiedy był odwrócony do niego tyłem...

Usłyszał hałas, krzyki, alarm. Coś o znalezionym, związanym kelnerze. Prawdziwy Choushi został odnaleziony, ludzie zaalarmowani. Na pewno ochrona wzrośnie i... młody Kakuzu poczuł coś drażniącego jego prawy bok, nieco poniżej linii żeber. Nóż, wyglądający całkiem groxnie.

-Zostajesz.- Powiedział tylko i wzmocnił nacisk noża na ciało Shoko, choć gdyby nie był tym kim był, zapewne mogłoby to bardziej boleć, aniżeli tylko drażnić. I, ochroniarz przy drzwiach, chwytając za jedną z rąk, chcąc ją unieruchomić, zamierzał zaciągnąć naszego Smoka ponownie do środka. Cóż... Pozostawało teraz podjąć decyzję, walka, próba ucieczki... albo nadzieja, że nikt nie powiąże tego, czym był związany kelner z widocznymi szwami na ciele Shoko.

---

Ochroniarz
Łuczniczka
Kucharz (Miura)

[Shoku]

Chłopak był jeszcze młodym shinobi, niedoświadczonym zawadiaką o sporych ambicjach i najwyraźniej właśnie to doprowadziło do sytuacji, gdzie popełnił błąd. Było to może proste do przewidzenia, a jednak postawił wszystko na jedną kartę, na szczęście i to właśnie go opuściło. Zimna stal dotknęła jego boku, zaś na ręce poczuł mocny uścisk ochroniarza, który zaalarmowany krzykami z wnętrza knajpy, od razu przystąpił do działania - pełen profesjonalizm. Shoku ( ) nie stawiał oporu, nawet nie podniósł wzroku w stronę rosłego mężczyzny, nie pokazywał swojej twarzy, wciąż stojąc tyłem do niego. Gdyby jednak ochroniarz mógł widzieć jego pełną szwów twarz, dostrzegłby na niej... przerażający uśmiech, którego nie powstydziłby się prawdziwy psychopata.
Pozwolił się szarpnąć lub pociągnąć za rękę, jakby pogodził się z tym, że wróci do Ryokanu, jednak w rzeczywistości jego plan był znacznie bardziej przerażający i brutalny. Ręka która została schwytana, w ciągu jednej chwili miała oddzielić się częściowo od reszty ciała (Echin Shishi no Jutsu), zaś jedynym co je łączyło była cała masa, czarnych nici. Sam chłopak bez wahania postanowił skoczyć w przód, ignorując zagrożenie ze strony ostrza (Odporność na ból: ranga A), jednocześnie wykonując pół obrotu tak, aby widzieć miejsce z którego uciekał. Jednocześnie wszystkie nici, które uwolnił ze swojego ramienia miały zacząć miotać się w taki sposób, aby jak najbardziej oplątać ochroniarza. Ręka którą zapewne wciąż jeszcze trzymał miała również dążyć do tego, aby pochwycić go za gardło, głównie po to aby po prostu utrudnić mu obronę i rozproszyć uwagę. Plan Smoka zakładał to, że jeśli zdoła opleść rywala nićmi, część z nich mogłaby wbić się w jego ciało i spróbować uszkodzić jego organy wewnętrzne - płuca, żołądek lub przy odrobinie szczęścia wyrwać jego serce w formie miłej pamiątki (Shinto Numei no Jutsu). Młody Kakuzu planował wciąż zwiększać dystans od ochroniarza oraz lokalu, do momentu aż osiągnie maksymalny zasięg swoich nici (35 m). Dopiero gdy to się stanie, zrezygnuje ze wszystkich ataków i po prostu zacznie uciekać, licząc na to, że zdoła wtopić się w tłum lub gdzieś zaszyć.
Uśmiech nie znikał z jego twarzy i szczerze marzył o tym, aby zdobyć nowe serce, chociażby dla poczucia tej adrenaliny, gdy zaadaptuje je jako swoje własne i poczuje w sobie odrobinę nowej chakry, która jeszcze chwilę wcześniej należała do kogoś, kto przed śmiercią żałował swojego ataku na jego osobę.

__________________

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Ai]

Misja C
Kij w Mrowisku 29/28

Shoku, nie dał się zastraszyć strażnikowi, zresztą, czemu się dziwić. Nie był pospolitym cywilem, który znalazł się w złym miejscu i złym czasie, a prawdopodobnie dalsze odgrywanie takiej roli mogłoby skończyć się tym, że zostałby on otoczony przez sporą ilość przeciwników. Niezależnie od ich poziomu, byłoby to uciążliwe, a ucieczka zdecydowanie utrudniona bez robienia, za przeproszeniem, potężnego rozpierdolu, więc pozbycie się ochroniarza jeszcze na zewnątrz wydawało się być czymś całkiem... niezłym. Jednak czy reakcja młodego mafiozy nie była wyolbrzymiona? Możliwe, od dłuższego czasu palił się do aktywniejszego działania i tylko skupienie na celu zadania powstrzymywało go przed sprawieniem problemów w lokalu.

-Co do kurwy! - Wykrzyczał ochroniarz z czymś na wzór paniki wyczuwalnym w jego głosie, kiedy ręka Kakuzu odłączyła się od jego ciała i nici zaczynały go oplątać, w tej samej chwili, bardziej wiedziony odruchami niż czymkolwiek innym, wbił nóż w bok Łuski, która nic sobie z tego nie zrobiła, ot. Shoku odczuł jakieś drobne podrażnienie, ale w żaden sposób go to nie spowolniło. I wydawało się, że realizować będzie swój plan, dokładnie tak jak tego chciał, oplótł nićmi ochroniarza bez większego trudu, najwyraźniej była to zwyczajna płotka, nikt szczególnie poważny. Nici zaczynały wchodzić do ciała opryszka wypełniając mu nozdrza czy otwarte usta, tłumiąc potencjalne krzyki. Choć na ten moment oddalił się na jakieś dwadzieścia metrów od lokalu i ochroniarza.

I wtedy, z głębi lokalu poleciała strzała, która wbiła się w klatkę piersiową Shoku, widział lecący pocisk, choć dopiero w momencie, gdy o milimetry minął on głowę ochroniarza i niestety, nie miał możliwości by zdążyć z reakcją. Normalny człowiek, zapewne miałby problem z oddychaniem przy otrzymaniu takiego uderzenia, tak nasz mafioza z kolei, nie był normalnym człowiekiem i jego ciało reagowało... inaczej na tego typu obrażenia. Być może nawet nie zdawał sobie konsekwencji z tego typu obrażeń, gdyż ból dla osób z Jiongu bywał czasem jedynie abstrakcyjnym pojęciem, ale czy Shoku był w zzoku? To w tej chwili wiedział tylko on, choć na pewno ochroniarz, wciąż opleciony jego nićmi był zaskoczony tym, że przynajmniej ten nóż nic mu nie zrobił.

Wiedział jednak, co ta strzała oznaczała. Łuczniczka, która wcześniej mu groziła, przystąpiła teraz do działania. Mógł podjąć walkę, oczywiście. Zapewne głęboko tego chciał, po tym, jak pewna siebie była, kiedy kierowała groźbę do pozornie bezbronnego kelnera, którego wcześniej odgrywał. Oczywiście, ale musiał podjąć decyzję, czy będzie kontynuował swój plan ucieczki, czy właśnie stanie do walki z bezimienną łuczniczką, której kolejna strzała mogła wylecieć z lokalu w dowolnej chwili. Oceniając na oko, tę dwójkę dzieliło około czterdziestu metrów.

  Ukryty tekst

---

Ochroniarz
Łuczniczka
Kucharz (Miura)

[Shoku]

Chakra: 95% - 6% - 8% = 81%

Działo się wiele i w krótkim czasie, dokładnie tak powinno być w życiu shinobi! Niewiele czasu na myślenie, wystarczająco na działanie - uwielbiał to, bo w takich chwilach czuł, że żyje. W jego oczach pojawił się przysłowiowy blask, kiedy "poczuł" dźgnięcie nożem oraz to, jak jego własne nici oplatają niskich jak się okazało lotów ochroniarza. Jak się jednak szybko okazało, sam również mógł zostać uznany za kogoś o niskiej wartości bojowej przez nikogo innego jak przez jego niedoszłą przeciwniczkę, tajemniczą łuczniczkę o ciętym języku. Wszystko działo się bardzo szybko, może nawet zbyt szybko jak dla niego, dlatego po krótkiej chwili zobaczył tylko kawałek wąskiego drewna, sterczący z jego klatki piersiowej. Totalne zaskoczenie, niedowierzanie, ale co najgorsze... bezsilność! W tej jednej chwili jeszcze dobitniej zrozumiał jak długa droga przed nim, jak wiele jeszcze musi się nauczyć, zrozumieć i doświadczyć. Odskakując jednocześnie w tył, wreszcie dotknął stopami ziemi, z wciąż wyciągniętą daleko w przód ręką, którą postanowił natychmiast "zwolnić", aby powróciła do niego. Wiedział, że ona go widzi, wiedział, że lada moment padnie kolejny strzał i będzie równie celny. Nie zamierzał biernie czekać w miejscu i przyjmować więcej drewnianych prezentów z jej strony. Starał się działać równie szybko, dlatego gdy tylko poczuł stały grunt pod nogami, a jego oczy skupiły się na wyjściu z lokalu, skierował wolną dłoń w tamtym kierunku...

Ten jeden get miał trwać ledwie chwilę, bowiem młody smok zamierzał jak najszybciej oddalić się z tego miejsca. Ucieczka? Można to tak nazwać? Jednak on doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że nie ucieka, a wypełnia misję, chowając swoją dumę do kieszeni. Zapamiętał jej twarz i miał nadzieję, że teraz i ona zapamięta jego. Nie obawiał się tego, wręcz zachęcał ją do tego, aby kiedyś jeszcze stanęli naprzeciw siebie, w bardziej dogodnych do walki warunkach. Kobietę mogło dziwić to, że mimo tak precyzyjnego strzału, chłopak nie zachwiał się, nie wystraszył i nie zaczął uciekać w popłochu, a ośmielił się postąpić w taki sposób. Nie było jednak czasu na to, aby w jakikolwiek sposób tłumaczyć jej to, jak bardzo jej ataki były przeciwko niemu nieskuteczne. Shoku od dłuższego już czasu nie posiadał płuc, był na poziomie wyższym niż przeciętny shinobi z jego szczepu i teraz to nici pełniły rolę płuc dlatego nawet nie zawracał sobie głowy tym, aby wyciągnąć patyk z ciała, bo i po co. Postanowił zachować to jako pamiątkę, może nawet powiesić nad łóżkiem.
Czy chciał podjąć walkę? Oczywiście! Chciał zobaczyć jak na jej twarzy pojawia się strach, chciał usłyszeć jak pokornie cofa swoje słowa sprzed kilku minut. Jednak wszystko w swoim czasie, nie dzisiaj, nie teraz, kiedyś. Taką miał nadzieję.
_____________

Jeśli próba podjęcia taktycznego odwrotu powiedzie się i chłopakowi uda się wbiec za jakieś zabudowania, będzie planował dywersję, odwrócenie uwagi, bowiem spodziewał się pościgu. Na ich miejscu sam podjąłby pogoń za wrogiem, zwłaszcza tak bezczelnym.
On jednak nie planował walczyć, przynajmniej teraz. W tym celu potrzebował odwrócić uwagę od siebie i zmylić pościg, a do takich zadań idealnie sprawdziłyby się Bunshiny. Te, stworzone w liczbie dwóch sztuk miały rzucić się do pozorowanej ucieczki w dwie, inne uliczki, ale tak aby pogoń jeszcze zdążyła je dostrzec i ruszyła za nimi. Sam Smok planował uskoczyć jak najszybciej w jakiś zakamarek, uliczkę czy cokolwiek innego - za czym nie będzie widoczny gdy pościg wyskoczy zza rogu - i jak najszybciej skryć się pod ziemią z użyciem podstawowej techniki Doton: Moguragakure no Jutsu.

  Ukryty tekst

[Ai]

Misja C
Kij w Mrowisku 31/28

Niemalże od razu po odnotowaniu drażniącego uczucia w klatce piersiowej, nasz mafiobohater kontynuował swoje działanie, uwolnił ochroniarza ze swojego uścisku, choć kto wie, czy więcej by nie skorzystał wykorzystując jego oplątane ciało, ale nie było czasu na takie dywagacje, gdy tylko zwolnił uścisk, a ręka do niego wracała, w pierwszej chwil, ochroniarz upadł na ziemię. Ścisk nici, oraz sam absurd sytuacji w jakiej przed sekundami się znajdował, zdawały się go przerosnąć. Pewnie zabił niejednego człowieka bez wahania, ale człowieka, nie... to coś, czym w jego mniemaniu był Shoku.

Kiedy opadł na ziemię, Kakuzu lepiej zobaczył łuczniczkę w głębi Ryokanu, nie dało się ukryć tego, że była zaskoczona tym co właśnie zobaczyła, nie spodziewała się, że po bezpośrednim trafieniu w płuca, nie dość, że jej rywal będzie w stanie od tak ustać na nogach, to nawet, że nic mu to nie zrobi, prawdopodobnie tylko ta chwila zawahania zdołała go uratować, przed tym, by kolejna strzała została posłana w jego kierunku. Widać, w Shigashi nie często mieli do czynienia z ludźmi, których ciało.. delikatnie mówiąc, nie było faktycznie ludzkie. Ale co zadziałało raz, najpewniej nie zadziała drugi raz, a posiadanie potencjalnego świadka, mogło komplikować przyszłe działania. Świadka służącego innej z rodzin.

Shoku pokazał swój prowokacyjny gest, i zbierał się do ucieczki, kiedy kolejna strzała została wystrzelona i... przebiła ciało podnoszącego się do ucieczki ochroniarza, który w porównaniu do zszywanego młodzieńca, padł na ziemię prawdopodobnie się już nie podniesie. Powiedzenie, że uratował życie wrogiej istocie, to byłoby nadużycie, ale niewątpliwie się przysłużył, gdyż to dało mu chwilę na zerwanie się do... taktycznego odwrotu. A czy śmiercią nieudolnego mężczyzny ktokolwiek się przejmie? Możliwe, że wyłącznie jego rodzina, oczywiście. Zakładając, że takową posiadał, śmierć w ogniu krzyżowym nie była niczym niezwykłym, zwłaszcza jeżeli umierała totalna płotka.

"Bohater" zbiegł w jedną z uliczek, co nie było wcale trudne, gdyż sam ryokan, mimo pewnej przestrzeni przed nim, był otoczony labiryntami ścieżek. Jego klony, także wykonywały swoje zadanie, służąc za wabiki dla potencjalnej grupy pościgowej, która, jeżeli rzeczywiście ruszyła za tym młodzieńcem, to zdawała się go nie dopaść. Zapadł się pod ziemie, nawet dosłownie, nikt nie zdążył wpaść do jego alejki z odpowiednią prędkością, aby dostrzec moment znikania, ale sam też niestety, w takiej sytuacji nie orientował się w tym, co działo się "na zewnątrz". Co z jego bunshinami? Też trudno powiedzieć, ale przynajmniej w tej chwili, zdawał się być bezpieczny.

No i chyba nie pozostało nic innego, niż udanie się do własnej rodziny, aby złożyć raport, choć niekoniecznie informacje o poziomie ochrony będą aktualne, w chwili, kiedy faktycznie miałaby nastąpić próba przejęcia ryokanu "Tabashi".

  Ukryty tekst

---

Ochroniarz
Łuczniczka
Kucharz (Miura)

[Shoku]

Plan zdawał się działać, mimo niewielkich komplikacji. Strzała wbita w ciało, rana przy żebrach - na pierwszy rzut oka wyglądało to niebezpiecznie, wręcz śmiertelnie. Najwyraźniej Shoku zdołał przeżyć nie dzięki swoim umiejętnościom, a wrodzonym zdolnościom i czekając pod ziemią, zaczął dość mocno się nad tym zastanawiać. Czy wykonał dobrą robotę? Zaczynał w to wątpić, nawet mimo tego, że zdołał zrobić właściwie wszystko, co zostało mu zlecone. Czekał, starał się uspokoić i nie dać ponieść emocjom. Wiedział, że przeciwnicy z wrogiej rodziny kręcą się po okolicy i zapewne nie przestaną go szukać po minucie czy dwóch. Z zamkniętymi oczami, młody Kakuzu starał się oddychać równomiernie, obmyśleć plan dalszego działania, dokąd zmierzać, jak ukryć swoją obecność, co zrobi gdy natknie się na łuczniczkę, której zapewne nieźle namieszał w głowie swoim całokształtem?

Wreszcie minęło nieco więcej czasu - dwadzieścia, może nieco więcej minut od kiedy ukrył się pod ziemią. Najwyższa pora aby wyjść i zdać raport z misji. W tym celu chłopak ostrożnie wysunął się z ziemi, rozglądając się i nasłuchując zagrożeń w pobliżu. Jego plan zakładał użycie kolejnej z podstawowych technik, tym razem Henge no jutsu, aby zmienić swoją parycję, a właściwie nieco ją podrasować - pozbyć się szwów, zmienić kolor i długość włosów, odjąć sobie nieco wzrostu i całkowicie zmienić ubrania na gorsze i brzydsze. Miało to na celu uczynić go niewidocznym dla przechodniów, zwłaszcza dla tych, którzy polowali na niego w te j chwili. W takiej formie planował spokojnie, bez zwracania na siebie uwagi ruszyć w stronę własnej rodziny, a dokładnie w stronę miejsca, w którym otrzymał misję.
Chciał powiedzieć o wszystkim poczynając od samego wejścia, ochroniarza, układu pomieszczeń i stolików, aż po gości, ochronę wewnątrz, a nawet pracowników i dania jakie tam serwują. Nie wiedział, które z informacji okażą się przydatne, a raczej nie chciał pominąć czegoś, co być może ułatwi zaplanowanie przejęcia lokalu. Wiedział, że niektórzy ludzie dysponowali na tyle ogromnym potencjałem, że byli w stanie wykorzystać nawet informację o menu jako element swojej rozgrywki. Kto wie, może jego następną misję będzie zatrucie ryżu, co pozwoli zabić kilku klientów i osłabić pozycję tej rodziny?

  Ukryty tekst