Ryokan Tabashi

[Vulpie]

Mężczyzna w spokoju delektując się herbatą, słuchał kolejnych słów dziewczyny, która była bardzo pewna co do swoich umiejętności, oraz dotychczasowych zadań. Pazur milczał przez chwilę. Upił kolejny łyk herbaty, po czym odstawił czarkę na bok, a na jego twarzy pojawił się spokojny, łagodny uśmiech.
-Bardzo miło mi to słyszeć- podsumował jej wypowiedź. Kubomi mogła odnieść wrażenie, obserwując jego reakcję, oraz sposób w jaki się wypowiadał, że to co mu mówiła, wcale nie było dla niego nowością. Zdawał się znać odpowiedzi na pytania, nim jeszcze je zadał.
W końcu odetchnął głęboko. Zaciągnął jeden z kosmyków włosów za ucho, a jego szkarłatne tęczówki spotkały błękitne kunoichi.
-Z przyjemnością będę dalej obserwował twój rozwój. Mam słabość do jasnowłosych pań, które wybija z tłumu ich charakter i umiejętności. Od dzisiaj będziesz miała okazję wykazać się jako Czarny Tygrys. Wierzę, że nie zawiedziesz mojego zaufania i nadziei, które w tobie pokładam. - mówił z taką lekkością, jakby wcale nie chodziło o awans, tylko zaproszenie na kolejną herbatę, której notabene wziął ponownie łyk. Nie czekając za bardzo na reakcje kunoichi przymknął oczy, delektując się naparem i dodał
-Jesteś wolna

Awans - ranga Czarny Tygrys

[Kubomi]

Tygrysica, a raczej teraz Czarna Tygrysica, zarumieniła się widocznie na komplement ze strony swojego przełożonego nie spodziewając się takich słów. Jej wzrok skierował się instynktownie w bok, gdy myślała w głowie nad odpowiedzią.
- Emm… dziękuje Tsume-sama. To naprawdę miłe słowa i nie zawiodę, obiecuję! – po dłuższej chwili się dopiero odezwała, wykonując skinięcie głowy pełne szacunku, jednak jednocześnie wewnętrznie ciesząc się niczym dziecko. Dostała awans, a jednocześnie tak miłe słowa od kogoś tak ważnego, to… nie zdarzało się za każdym razem.
- Miłego dnia, ma pan gust do herbaty. – odezwała się z większą odwagą, odwracając się w końcu, by opuścić lokal i ruszyć w swoją stronę.

z/t

[Kubomi]

Kubomi Kuroyami obecnie spędzała czas w spokój spokojny, odpoczywając w jednym z wielu przybytków pod kontrolą Ekibyo, czuła się dosyć bezpieczna w takich miejscach – a jednocześnie mogła mieć spokój od… nieproszonych gości. To jest dobre słowo. Dlatego zajmując jeden ze stolików pod ścianą, opierając o niego jedną nogę, zajadała się makaronikami z nadzieniem ryżowym – każdy potrzebował w życiu słodkości! A jak sama pomyślała, rzadko miała chęci i energię, by się rozkoszować smakołykami! Jednak mimo wszystko, przez zboczenie zawodowe, jednym okiem oglądała bywalców lokalu – oczywiście, wejście było dosyć restrykcyjne, ale to nie oznaczało, że nie warto być przezornym, prawda?
- Jeszcze jedną porcję! – rzuciła do przechodzącej obok kelnerki, planując już w głowie sobie dzień. Może powinna odwiedzić jakąś palarnię? Ostatnie spędzanie tam czasu było, szczerze mówiąc, bardzo przyjemne, minus śliskie towarzystwo, które wtedy miała, ale nie można mieć wszystkiego, prawda?

[Arii]

~ 1/14 ~

Akuku, Tygrysku [Mafijna C]

Tak, ten dzień należał do jednych z ładniejszych w Shigashi. Spokojnie, życie tętniło tak jak zawsze, ale jakby mniej problemów. Ptaszki latały, ćwierkały. Wszystkim dopisywał humor. Nawet jednej osóbce, która właśnie popijała herbatkę w jednym ze swoich ulubionych miejsc. Ale nie było to byle jakie miejsce - należało do jednej z rodzin mafijnych. A sama dziewczyna była ich pracownicą, która całkiem dobrze sobie radziła w ich szeregach.
Po ostatnich misjach mogła w końcu odpocząć, cóż to była za ulga! Posiedzieć sobie i pogadać z kimś kto nie był rzezimieszkiem, dłużnikiem lub drobnym bandytą, który coś ukradł z własności Tygrysków.
Ale ten piękny, słoneczny dzień miał się w końcu zakończyć. Do przybytku wszedł zamaskowany jegomość, który od razu się do niej przysiadł. -Kubomi, prawda?- wypowiedział, patrząc się przed siebie. Nie zaszczycił jej swoim spojrzeniem, ale coś od niej chciał. -Masz kolejne zlecenie. Jest pewien osobnik, który udaje jednego z Nas, żeby szły mu lepiej interesy. Rozpowiada, że należy do Ekibyo, dlatego ludzie się go boją i bierze od nich więcej pieniędzy za swoje usługi niż powinien. Pomijając fakt, jakim jest oszustem, bluzga po nazwisku Tygrysów. Musimy to zmienić Masz go... zlikwidować. Nazywa się Gay. Prowadzi stragan z jakimiś błyskotkami w centrum. To jak wykonasz zadanie nikogo nie obchodzi. Ma zniknąć z kart tego miasta. Rozumiemy się?- czyżby specjalnie nie dawał jej zbyt dużo informacji, żeby mogła się bardziej wykazać odnajdując niejakiego Gaya?

[Kubomi]

- Tak, to ja. – najwyraźniej praca przyszła do niej, a nie odwrotnie. Przyjrzała mu się, choć niestety wiele nie dostrzegła, nie lubiła enigmatycznych Jegomościów, jednak niektórzy najwyraźniej lubili mieć taką wizytówkę. Tajemniczość budzi zainteresowanie czy coś? Wysłuchała jednak nowych instrukcji, usadzając się jedynie do kulturalniejszej pozycji – znaczy takiej, która nie ma w sobie jej nogi na stole. Dojadła makaronik, gdy akurat przestał przekazywać jej instrukcje do zadania – czyli zniknięcie kogoś, kto wyciera sobie mordę imieniem Tygrysów, brzmiało jak przyjemna odskocznia po ostatnich zabawach.
- Imię Gay, stragan z błyskotkami w centrum, udaje jednego z nas? – mruknęła, powtarzając najważniejsze informacje, zanim nie spojrzała w bok, w kierunku wejścia do lokalu. – Rozumiem skromność informacji, ale jeszcze informacje jak wygląda? Raczej sama też się dowiem, ale ułatwi wykonywanie roboty. – westchnęła, było jej to dosyć obojętne czy dostanie te informacje, czy nie, ale rekonesans nie będzie musiał dotyczyć pytań o wygląd, zawsze jakieś zmniejszenie pracy. Czekała jeszcze na coś, co Zamaskowany mógł dodać, zanim sama miała zamiar wstać, by po uiszczeniu opłaty za przekąski wyjść na miasto. Wypadało przyjrzeć się temu straganowi najpierw, prawda?

[Arii]

~ 2/14 ~

Akuku, Tygrysku [Mafijna C]

Mężczyzna ewidentnie nie polubił Kubomi. Patrzył się przez dziurki swojej maski na nią z lekkim obrzydzeniem. Trzymała wcześniej własną nogę na stolę, gdzie inni popijali lub jedli. Co z tego, że będzie to wymyte? Każdy mógł to widzieć i mógł zrezygnować z tego lokalu. Nienawidził młodych, jeszcze mało doświadczonych członków mafii. Uważali siebie od początku za niewiadomo kogo i zachowywali się, jak niewiadomo kto. Prychnął, ale bez żadnego kontekstu. Poczekał, aż ta będzie gotowa na rozmowę, chociaż postanowił, że nie powie jej zbyt wiele. Niech się wykaże. Skoro potrafiła zachować się w lokalu Ekibyo, jak pierwszy lepszy obszczymur z ulicy, to da radę wyszukać cel.
Uniósł wysoko głowę i zastanowił się, jak jej to ułożyć w dobre zdanie. W końcu zwrócił się do niej, jaka szkoda, że nie widziała jego uśmiechu pod maską. -Gay jest gruby. Zauważysz. Nie da się go przeoczyć.- to mówiąc wstał i ruszył do drzwi. Najwyraźniej odprawa się zakończyła. Mogła wyruszyć na targ i wypatrzyć najgrubszego, najbardziej masywnego handlarza błyskotek… Czy w mieście obżartych kupców, którzy nie żałowali sobie jadła i chlańska było to trudne? Hmm… No cóż. Zobaczmy i się przekonajmy, młody Tygrysek miał nie lada wyzwanie, żeby się wykazać przed resztą i spełnić ich wymagania. Likwidacja wydawała się prosta, ale zaplanowanie tego mogło już być trudniejsze...

Z/T

[Hiroto]

Poprzedni post

Coś dzisiaj nie był dobry dzień do siedzenia w lokalu. Żadnych dupeczek wartych zainteresowania w pobliżu, muzyka kiepska, nawet alkohol wydawał się bardziej gorzki, niż zazwyczaj. Może się starzałem? Może przyziemna rozrywka przestawała sprawiać mi tyle przyjemności, co wcześniej? Już traciłem nadzieję na to, że coś się wydarzy, gdy zobaczyłem kobietę, która dosiadła się do mojego stolika. Całkiem atrakcyjną, jeśli miałbym ocenić. Aż przeszedł mnie dreszcz, gdy schyliła się i zaczęła szeptać do mojego ucha. Wiedziała, jak wykorzystać swój głos...

Już miałem ją zaczepić, zapytać o jakieś szczegóły zadania, które na mnie czekało, ale nie zdążyłem, bo odeszła jeszcze szybciej, niż się pojawiła. Piękna i tajemnicza, może nadawałaby się na noc czy dwie. Gdyby była zainteresowana, pewnie zatrzymałaby się przy mnie na dłużej, jaka szkoda, że tak szybko zniknęła.

Co innego mi pozostało, nie zamierzałem się sprzeciwiać Ekibyo i lekceważyć zlecenia, które od nich dostałem. Wstałem, pospiesznie opróżniając zawartość kieliszka, który wcześniej zamówiłem. Może trochę za szybko, ale nie powinno mi nic być, łeb to ja miałem nienajgorszy, a robota czekała. Wiedziałem, gdzie iść, znałem Ryokan Tabashi. Z jednego lokalu do drugiego, co? Może przynajmniej był tam lepszy alkohol.

Gdy już tam dotarłem i przeszedłem rutynową kontrolę, zacząłem rozglądać się za osobą, która będzie pasować do opisu. Miałem nadzieję, że nie będę miał problemu w znalezieniu czarnowłosej kobiety z zielonym grzebieniem. Gdyby udało mi się to zrobić, zamierzałem podejść do niej dyskretnie i się najpierw przywitać, nie wiedziałem w otoczeniu jakich ludzi będzie i czy mogę tak otwarcie mówić, o co mi chodzi.

[Hayami Akodo]

Misja rangi D dla mafii Ekibyo
Hiroto
3/15
"Czas pogardy" Przyszedłeś tu możliwie najszybciej, jak tylko się dało - ostatecznie przecież i tak nie miałeś zbyt wiele do roboty. Nie było nikogo, do kogo mogłeś wrócić, twoje leczenie i tak póki co poszło w odstawkę... Jaki więc miałeś wybór?
Tabashi jest teraz nieco bardziej puste niż poprzedni lokal, nie ma tu aż tylu klientów, chociaż nadal można zauważyć tu i ówdzie jakichś ludzi zamawiających jedzenie i drinki. Jest też sporo kelnerek, wśród których zauważasz konkretnie tę jedną, której szukałeś. Damę Kurashiko. Chociaż, sądząc po jej stroju w wyzywających kolorach, rozpuszczonych bezwstydnie włosach i makijażu, raczej nie jest tym, co można by uznać za prawdziwą damę.
Uśmiecha się lekko, gdy cię widzi. Obejmuje cię w pasie i prowadzi do stolika, który stoi raczej na uboczu. Postawiła ci alkohol - jeśli go spróbowałeś, chociażby z grzeczności, to jest mocniejszy i lepiej smakuje. Oczywiście to ona zapłaciła, swoją czarkę też zdążyła opróżnić, ale nie jest pijana. Raczej... Po prostu rozluźniona. Może nieco wstawiona, ale pracować dalej pracuje. I siedzi teraz naprzeciwko ciebie.
- Fajna z ciebie kicia. - zaczyna rozmowę szeptem. - Idealnie się nadasz. Słuchaj, zlecono mi, żebym ogarnęła towar, czaisz? Klasycznie, biały piasek, jeśli rozumiesz, co mam na myśli. Dziewczyna, która ma nam przekazać towar od ojca, będzie czekała na nas w Śniącym Lesie. Mówię "nas", bo sama za cholerę do tego nie pójdę. Zresztą góra i tak chce, żebym... Nie była sama... Arashiko nam da zapłatę, jak wrócimy. To ona ci przekazała wiadomość. Czy wszystko jest jasne, czy masz jakieś obiekcje, pytania, mruczku?
Możesz zauważyć, że ręce jej się lekko trzęsą - ale tylko lekko. Że jej źrenice są rozszerzone, a na odsłoniętych ramionach widać gęsią skórkę, mimo że to w końcu lato. Przy tej pogodzie, jaka panuje w Shigashi, niemożliwe, żeby jej było zimno. Ona...
Chyba już rozumiesz, po co Ekibyo chcą, żebyś towarzyszył Kurashiko.
Chyba.
To jak, na co się zdecydujesz, kiciu?
____________________________________________________________________________________________________
Słowem wyjaśnienia: ojciec w normalnym slangu oznacza dilera, ale tutaj użyłam tego w znaczeniu dostawcy, kogoś, kto dostaje towar od innego ktosia i przekazuje go Ekibyo. Nie wiedziałam, jak inaczej nazwać opium, więc wymyśliłam taki "biały piasek" x)
Jeżeli masz jakieś pytania czy coś, dopytaj teraz, jeżeli nie, to zapraszam tutaj: bum

[Hibana]

Który tam to Zborek?
5/28, misja C, Ranmaru Kei Kei podszedł do sprawy chłodno i nie zamierzał się z niczym spieszyć. Mógł przecież po prostu znaleźć gościa i zacząć go tłuc przy wszystkich ale to pewnie nie spotkałoby się z aprobatą jego współpracowników. Nie było przecież powszechną informacją, że Tobitaka ma coś wspólnego z kapusiem. Mało tego, pewnie jego koledzy, niczego nieświadomi, spędzają z nim teraz czas podobnie jak Ranmaru spędza ze swoimi. Mądrze byłoby więc złapać go na osobności i wtedy się z nim rozprawić.
Powolnym krokiem, wdychając aromatyczny smród gęsto zbudowanego miasta, nasz tygrysek dotarł wreszcie przed wskazany przez Oniko lokal. Nie wyróżniał się on szczególnie na tle innych ale w tym właśnie rzecz, żeby mafia nie rzucała się w oczy. Na budynku wisiała tabliczka sygnująca punkt docelowy. Jak zwykle przed lokalem stał jakiś bramkarz, nieznany zupełnie Keiowi. Z jakiegoś powodu zawsze ktoś tu stał i pilnował wejścia, w noc i w dzień, w deszcz i śnieg. Z tego powodu miejsce to nie cieszyło się zbyt dużą popularnością ludzi spoza rodziny. Być może to miejsce było czymś więcej, niż się wydawało ale kto to wie (nie ja xD). Kiedy blondas zbliżył się do wejścia baru, facet na bramce zatrzymał go pokazując mu dłonią znak stop, zmierzył wzrokiem i ochrypłym, nieprzyjemnym głosem, szybko go skontrolował.
-A ty tu czego?

Bramkarz
Oniko

[Ranmaru Kei]

Kto by się spodziewał, że ten bar będzie aż tak strzeżony. Jedna osoba, która blokuje drogę i zadaje głupie pytania. Co można chcieć od baru, przecież to oczywiste.
- Po ciężkim dniu pracy, wypadałoby się napić w spokoju dobrego alkoholu.
Odparł ochroniarzowi, a jego wyraz twarzy był dość zmęczony. Nie miał na razie ochoty uśmiechać się i tym bardziej wściekać. Najważniejsze było dostać się do środka i zacząć robić swoje. Miał tylko nadzieję, że ochroniarz nie będzie stawiał zbytnio oporu. Z resztą dlaczego by miał, Kei jest tutaj świeżą buźką.
W między czasie rozglądając się tam, gdzie oczy mogły się skierować spod jego okularów. Mężczyzna badał sobie teren w zasięgu jego widzenia, niby dla szukania szczegółów tego miejsca. Jednak tak naprawdę chciał zająć się czymś przez chwilę, nim ów gość odpowie czy też go przepuści. Nie chciałby stosować innych metod na wejście do tego lokalu, bo to będzie tylko utrudnienie dla niego samego. Jeden zły krok może spowodować posypanie się wszystkiego, co zaplanował. Nie chce by ludzie patrzyli na niego podejrzliwie, choć wygląda na dziwaka. Bo w końcu wielkolud o skąpym i niedopasowanym ubraniu jest dość... Podejrzany? Kto wie, zależy jak ludzie traktują tutaj brak gusty lub inaczej, posraną modę.

[Hibana]

Który tam to Zborek?
7/28, misja C, Ranmaru Kei Bramkarz zmierzył Kei'a wzrokiem dwukrotnie, od góry do dołu. Lokal ten jest raczej rzadko odwiedzane przez ludność cywilną ale chłopak nie był tu stałym bywalcem. Kark wyglądał jakby zastanawiał się czy blondas należy do rodziny, a jeśli tak to czy do ich, czy może po prostu się zgubił. Po chwili zastanowienia dał mu wreszcie odpowiedź.
- Zapraszam. Cały sprzęt, broń i inne akcesoria zostawiamy przy drzwiach, odbiór na wyjściu.
Wypowiadając te słowa, otworzył chowane za swoimi plecami drzwi. Prowadziły one do małego pomieszczenia, w którym siedziało dwóch kolejnych jegomości, tym razem przeciętnych gabarytów. Spokojną grę w karty i palenie papierosów przerwała im wizyta niespodziewanego gościa. Jeden z nich wstał od stołu i zamknął drzwi za Ranmaru. Podsunął mu pod twarz kosz, jeden z wielu leżących przy wejściu.
- Wszystko co może stwarzać zagrożenie zostawiasz tutaj, do odbioru na wyjściu. Najlepiej weź sobie tylko pieniądze - Dał chwilę tygryskowi na wykonanie polecenia - Stań twarzą do ściany, podnieś ręce i rozłóż lekko nogi.
Jeśli i tym razem Kei wykonał polecenie, ochroniarz przetrzepał go dość dokładnie. Sprawdził rękawy, nogawki, wewnętrzne kieszenie jego kimono. Nie odważył się tylko zweryfikować dłonią zawartości jego majtek. Dość poważnie traktowano tutaj bezpieczeństwo klientów, a może właściwie bezpieczeństwo biznesu i czegokolwiek to miejsce skrywało.
- Dobra, możesz wejść.
Kolejne drzwi stanęły otworem dla blondasa. Tym razem prowadziły one już do właściwego baru. Wnętrze wyglądało na znacznie większe, niż wydawałoby się z ulicy. Lokal wypełniony był czteroosobowym stolikami, niektóre z nich były połączone z innymi, a niektóre miały przy sobie większą ilość osób niż przewidywana. Żaden jednak nie był wolny. Wokół stały jedynie samotne krzesła, chociaż i te były często zajęte. W lewej części pomieszczenia było jedno, wielkie skupisko na około trzydzieści osób. Wszyscy tam byli właśnie zajęci śpiewaniem sto lat, chociaż ciężko było wywnioskować komu. Na środku, przy ścianie, znajdował się bar, za którym pracowało kilka osób. Z niego wychodziły inne drzwi, zapewne prowadzące do kuchni. Przy samym barze stało kilka hokerów, a jeden z nich właśnie się zwolnił, gdyż jego okupant właśnie chwiejnym krokiem udał się do wyjścia.


Ochroniarz
Bramkarz
Oniko

[Ranmaru Kei]

Czyli po prostu będzie musiał wejść bez żadnego ekwipunku, cóż. Nie to, że potrzebował jakiegokolwiek sprzętu. Jest tutaj na tą chwilę, by rozejrzeć się i sprawdzić czy delikwent tutaj się znajduje. Dalsze część planu, to będzie po prostu delikatne zastosowanie siły. Chociaż w miejscu takim jak to, nie ma sensu rozrabiać. Wracając jednak do poszukiwań, jak znaleźć gościa? Twarz znamy ze zdjęcia, imię i nazwisko też. Tak więc czysta akcja wypytaj i się dowiedz czego trzeba.
Po przeszukaniu oraz przepuszczeniu Kei'a, ten natychmiast udał się do baru. Miał jeszcze trochę gotówki przy sobie, więc dlaczego by nie wtopić się w tłum lepiej. Pod wpływem alkoholu lepiej się rozmawia z obcymi, tym bardziej lepiej się ich wypytuje o ciekawostki. Akurat gdy zwolniło się miejsce, mężczyzna twardym krokiem podreptał i pozwolił sobie je zająć. Nie zwlekając, oparł się wygodnie rączkami i wyszczerzony zamówił.
- Oi, całą butelkę sake i kieliszek.
Po złożonym małym zamówieniu, lewą ręką poprawił swoje okularki. Następnie zaczął spoglądać to w prawo po czym w lewo, rozglądał się za celem. Jednak też za czymś ciekawym, takie miejsca zazwyczaj rozkwitają w przypadkowe okazje, które mogą wzbogacić dzień Kei'a. Choć wie, że musi być skupionym, to jednak nie chce skupiać się za bardzo. Będą sztywnym nie osiągnie takiego rezultatu jak na wyluzowanego.
Teraz kwestia jak wypytać o naszego znajomego? Prosto, jednak do tego trzeba czasu. Dlatego też chwilę postoi i zacznie pić, gdy już mu dostarczą sake. Następnie, gdy nikt już nie będzie się spodziewał BOM.
- Ile można czekać na tego Hozuki, mieliśmy świętować ślub mojej siostry
Zaczął mamrotać głośniej pod swoim nosem.

[Hibana]

Który tam to Zborek?
9/28, misja C, Ranmaru Kei Kei postanowił nie wyrywać się za bardzo ze zdobywaniem informacji i po prostu wmieszać się w tłum. W jego zachowaniu można było wyczuć delikatny brak doświadczenia, a jego metodę porównać do policjanta w cywilu na festiwalu, któremu z tylnej kieszeni spodenek wystaje odznaka, a który pyta młodzież o dystrybutora bagiennego ziela. Szybko skorzystał z okazji i dosiadł się do baru, na miejsce, które nie zostało jeszcze sprzątnięte przez obsługę. Na stole było trochę rozlanego trunku, po którym stała też prawie pusta butelka. Kiedy Ranmaru zajął miejsce poprzedniego konsumenta, siedzenie obok ożywił się nagle wyraźnie ścięty jegomość.
- Kolego... Tu siezi.. Kolega mój tuaj siesi... *hik* Nje można tak pododsiadać! - Pijaczyna łupnął w stół pięścią i wyprostował się na krześle, by chwilę potem odchylić się do tyłu i prawie z niego spaść - Nie poczebuje towarzyswa! Sam sobie będę.. tym.. sterem, statkiem i orkętem!
Mężczyzna wstał i podniósł stojącą przed Ranmaru butelkę i wychylił z gwinta ostatnie łyki. Na jej miejsce barman podstawił zamówione przed chwilą Sake z pustym kieliszkiem. Pijak rozchmurzył się na widok nowej partii alkoholu.
- Ełyy.. Eureka! Ty bęziesz moim nowym kolego od kieliszka! - Objął ramieniem blondasa i zaczął drzeć mordę na cały lokal - Wiwat sa mojego nowego kolegę! Pieeerwsza panna z klanuuu Gazo zawsze chęęętna iść na siaano! *HIK* Druuuga panna klan Dohito zroobi *HIK* za dwa ryo! Trzeeecia panna klan Hozuki stamtąd są najlepsze..
- Kurwa zamknij ten ryj! - Odpowiedział na wołania ktoś mierzący sporo ponad dwa metry, z drugiego końca baru, przekrzykując śpiewaka.
- Morda tam pedały bo was zaraz uspokoję - Padło tym razem od kogoś ze śpiewających wcześniej urodzinowe piosenki.
- Jak mnie kurwa nazwałeś? - Chłop poderwał się od stołu razem z grupką kolegów. Dopiero teraz było widać jego ogromny rozmiar, który nawet dla shinobi był przytłaczający. Wyglądał jakby na siłowni wyciskał zamiast ciężarów całą maszynę.
- Prowokasja!
Nowy kolega również poderwał się z miejsca, chociaż z wyraźnie większym trudem. Butelka, którą wcześniej opróżnił, trzymana teraz była za szyjkę, jakby dzierżył broń. Również grupa świętująca urodziny odpowiedziała na rzucone wyzwanie i przybrała bojowe nastroje. Lokal wypełnił się dźwiękiem odkładanego na stoły szkła i odsuwanych krzeseł. Również reszta konsumentów, rozsiana po całej sali, poderwała się na nogi. Na niczyjej twarzy nie było widać zaskoczenia. Barowe bójki musiały być w tym miejscu chlebem powszednim, co wyjaśniało troskę o wniesienie jakiegokolwiek sprzętu. W ciągu kilku sekund nikt już nie siedział, no, może za wyjątkiem Ranmaru. Rozglądając się po sali, wśród kolegów solenizanta mógł dostrzec znaną mu już twarz. Błękitne włosy, rekinie zęby i ten krzywy nos. Nie było wątpliwości, że wśród tłumu znajdował się poszukiwany przez Kei'a Tobitaka. Nie było jednak czasu na stworzenie nowego planu, bo zaraz potem pijaczek z miejsca obok rzucił w tłum butelką po alkoholu, dając sygnał do bitwy. Po jednej stronie solenizant z ekipą, a po drugiej śpiewak, goryl, koledzy, losowi klienci oraz... nasz bohater, którego niesłusznie utożsamiono z inicjatorem całej tej sytuacji. W barze rozpętało się piekło.


Pijak
Goryl przy barze
Solenizant
Ochroniarz
Bramkarz
Oniko

[Ranmaru Kei]

Cóż jego uwaga była dość mocno skupiona na poszukiwaniu, albo po prostu Kei był dość olewającym osobnikiem, że nawet nie reagował na zaczepki siedzącego obok. Ostatecznie, gdy alkohol został przywłaszczony i wypity bez żadnego ale. Wtedy Kei mógł trochę wrócić na ziemię, chociaż objęcie nieznajomego był dość zaskakujące i troszkę rozbrajające. Mężczyzna nie wiedział co zrobić w takiej sytuacji, wpierw chciał go po prostu przegonić. Jednak skorzystanie z dodatkowej przykrywki może mieć swoje plusy......

Jednak jego darcie mordki i sprowokowanie całego lokalu nie wyglądało na plusy, to było już zupełnie całkowite wprowadzenie chaosu w ciągu kilku chwil. Czyli co bitka? Czy może po prostu zostaniemy na miejscu i będziemy spoglądać jak wszystko się powoli samo rozwiązuje? Nie, Kei lekko się uśmiechnął gdy tylko kątem oka dostrzegł swój cel. Zamęt był idealną okazją, by spowodować przykry wypadek.
- Dokładnie, prowokacja.
Zaśmiał się mężczyzna, po czym pchnął swojego nowego znajomego w stronę dzikiego tłumu. Skoro bitka będzie jedyną opcja, trzeba po prostu popłynąć z falą. No i jak najbardziej dopaść Tobitake.
Kei co prawda nie miał zamiaru ruszać się ze swojego miejsca, wygodnie się rozsiadł i nałożył lewą nogę na prawą. Opierając się plecami o ladę, rączki skrzyżował na wysokości klatki. Dziś można wyjątkowo odpłynąć i nie myśleć o niczym innym, niż o obecnej chwili. Dajmy chwilę, niech wszystko się rozkręci.

[Hibana]

Który tam to Zborek?
11/28, misja C, Ranmaru Kei Popchnięty pijaczyna został posłany chwiejnym krokiem w stronę tłumu. Przeszedł około trzech metrów, zanim mężczyzna, który wyszedł mu na spotkanie, posłał go ciosem z powrotem w kierunku baru. Ten, opierając się jedną ręką o blat, drugą zatkał jedną dziurkę nosa i mocno dmuchnął, brudząc drewno krwią połączoną z wydzieliną. Po tym natychmiast się podniósł i ruszył znowu w kierunku swojego przeciwnika. Tym razem przyjął cios w szczękę i z hukiem wylądował na podłodze. Następnie za cel obrał sobie Kei'a. Uśmiechnął się paskudnie, strzelił kostkami i ruszył wolnym krokiem w stronę tygryska. Zdążył zrobić dosłownie dwa kroki, zanim na jego głowie ktoś ze zgrai pijanych mafiozów, rozbił mu na głowie drewniane krzesło. Drzazgi posypały się na ziemię, razem z napastnikiem.
Kawałek obok, goryl, który wcześniej agresywnie zareagował na homofobiczne przezwisko, przyjmował na siebie pięć osób naraz. Przypominało to walkę jaskiniowców z mamutem lub próbę położenia pijanego ojca spać. Każdy z jego przeciwników był minimum o głowę mniejszy i krążyli dookoła niego jak muchy, które ten swoimi ciosami od siebie odganiał. Ranmaru siedział sobie wygodnie przy barze i obserwował całe wydarzenie. Tobitaka właśnie boksował się z jakimś nieznajomym i dobrze sobie radził. Okładał go po twarzy w dosiadzie, odwrócony plecami do naszego protagonisty. Posiedzenie przerwał mu niestety jakiś inny jegomość, który bezwładnie spadł właśnie na blat, przy którym siedział Kei, łamiąc go ciężarem swojego ciała. Szybko otrząsnął się po tym uderzeniu, a za nowy cel obrał sobie obserwatora i zaczął podnosić się z podłogi. Teraz Ranmaru musiał zdecydować co zrobić.

Pijak
Goryl przy barze
Solenizant
Ochroniarz
Bramkarz
Oniko