Kasyno "Kupieckie Szczęście"

[Arino]

Kasyno "Kupieckie Szczęście" Jedno z najczęściej uczęszczanych przez kupców miejsc w Shigashi no Kibu, jest zdecydowanie Kasyno "Kupieckie Szczęście", miejsce słynące od lat ze swojej stabilności oraz wszechstronności w zapewnianiu rozrywek wszystkim odwiedzającym. Nic i w tym dziwnego, gdyż kompleks w którym znajduje się kasyno jest jedną z największych posiadłości na terenie osady Shigashi no Kibu, a przerobiony na kasyno stał się największym tego typu ośrodków w całym znanym świecie. Wielu podróżnych przybywa do tego miejsca, pragnąć sprawdzić jak wiele szczęścia życie im dało. W tym wszystkim pomaga to iż dzielnica jest wręcz otoczona gospodami, w których można znaleźć miejsce noclegowe - co sprzyja tym mniej zamożnym. Ci najbogatsi wynajmują nieliczne pokoje, które znajdują się w samym Kasynie, zapewniające największe luksusy, jakie można zdobyć w Shigashi no Kibu. Na sam budynek składa się zamek w starojapońskim stylu będący głównym budynkiem kasyna, wieża, dwa ogrody oraz pięć budynków. Oficjalnie budynek należy do rodziny szlacheckiej Yoshiwari, która stara się cały czas sprawiać by ich kasyno cały czas szło z duchem czasu, zachowując tylko tradycyjny wygląd budynków. Wszystkie trzy mafie, mają tutaj pozwolenie wstępu, jednak jak wszystkie domy gier w mieście razem z palarniami i ten obiekt znajduje się pod ochroną rodziny Yoshida. Wejść oficjalnych jest cztery, po jednym na każdą stronę świata.

Rodzina Yoshiwari, jest rodziną która jest w pełni oddana rodzinie Yoshida. Są szlachcicami, którzy uwierzytelniają wiele z działań rodziny Yoshida, sprawiając tym samym iż są one wręcz legalne w świetle prawa. Sam budynek jest nie tylko punktem, który rodzina Yoshida chroni, ale i również go zamieszkuje - przynajmniej boczne budynki. Do wielu pomieszczeń przy murowych budynków da się dostać tylko specjalnymi tunelami.
Nie ma tutaj skarbca kasyna, ze względu na zbyt duże chęci jego zrabowania oraz sieć tuneli. Cały utarg jest przenoszony w zapieczętowanych zwojach, gdy jednocześnie kasyno opuszcza opancerzony wóz, pełny monet wykonanych z nic nie wartych metali przemalowanych tylko na złoto. Dla niepoznaki, między nimi znajdują się też zawsze worki, które się otwiera pierwsze i są pełne monet.

Główny Budynek, zamek, kasyno - 幸福の城 - Kōfuku no shiro

Największy budynek i zarazem niegdyś stary zamek, składa się aż z sześciu pięter, bardzo rozległy zapewnia mnóstwo miejsca na główną salę, która rozciąga się aż na trzech piętrach - piwnicy, parterze oraz pierwszym piętrze. Osoba planująca to wszystko zbudowało przebudowała zamek tak iż wyższe piętra mają coraz bardziej cofnięty dach, dzięki temu każdy ma bardzo dobry widok na punkt centralny punkt zamku, gdzie zwyczajowo stoi wielka arena dla Sumo. Im wyższe piętro, tym też gra się o tak naprawdę lepsze stawki i zapewniane są dużo lepsze udogodnienia. Na drugim oraz trzecim piętrze, znajdują się ekskluzywne sale do mahjonga, dzięki systemowi ruchomych ścian i drzwi, bardzo łatwo je wręcz dostosować do pragnień odwiedzających to miejsce. Na dolnych poziomach również można i zagrać w Mahjonga i też takie gry jak shogi, go, Xiangqi i inne gry wykorzystujące karty czy kości. Wszystkie tutaj elementy do gier wykonane są z dobrej jakości papieru albo z kości słoniowej. Mimo iż budynek wygląda na stary, to nie widać na nim żadnych zniszczeń, tak samo i na meblach, które wykonane są z ciemnego drewna, a wszystkie mają rzeźbienia. Piętro na, którym się gra jest równoznaczne z określaniem własnych stawek. Pomiędzy poziomami, można poruszać się dzięki systemowi bransoletek z kamieniem. Podziemny poziom z najniższe stawką, zwane jest salą czerwoną. Dostęp gwarantowany jest poprzez naszyjnik z czerwonym kryształem. Pierwsze piętro - zielone gdzie stawki już są wysokie. Niebieski - najwyższy poziom, gdzie stawki są bardzo wysokie. Powyżej znajdują się już pokoje ekskluzywne oraz pokoje dla gości. Na szczycie zamku, znajduje się też apartament rodziny Yoshiwari.

Bransoletki z kryształem

• Wszystkie kryształy są wrażliwe na chakrę. Mieszanie chakry sprawiają iż stają się one od razu białe i zaczynają świecić. Nie odzyskują już koloru. Gdy zaczyna świecić, znaczy iż próbowało się czegoś, co jest niedozwolone w kasynie. W przypadku osób o ogromnych pokładach chakry (Takich jak Jinchuriki lub postacie 5k PH+) kryształy świecą się od razu, gdy ci zaczynają mieszać chakrę dochodzi do niewielkiej implozji.
• Zielony Kryształ - Pozwala poruszać się tylko po podziemiach, znaczy to iż nie jesteś w stanie grać na poziomie parteru i średnich stawek
• Czerwony Kryształ - Pozwala poruszać się po parterze oraz podziemiach. Obsługa tutaj szybciej obsługuje klientów, czas oczekiwania jest niski.
• Niebieski Kryształ - ma upewnienia poprzednich dwóch kamieni ale pozwala też poruszać się po pierwszym piętrze. Stawki tutaj są już naprawdę wysokie. Obsługa natychmiastowo obsługuje klientów.
• Złoty Kryształ - wszystkie poprzednie uprawnienia, ten człowiek jest też gościem kasyna i ma pokoje ekskluzywne i własną salę gier.
• Fioletowy Kryształ - Kamyk obsługi, noszą go wszystkie osoby na sali (Kelnerki/Krupierzy/Ochrona)
  

  W budynku znajduje się wiele miejsc przy stropach, gdzie czuwa Cicha Straż. Są odpowiedzialni nie tylko za bezpieczeństwo, ale również i zdobywanie tajnych danych wywiadowczych. Nigdy nie przestają być czujni. Wszystkimi ich działaniami koordynuje członek klanu Aburame. Dba też w ten sposób, by obce robactwo nie panoszyło się na terenie rodziny Yoshida.

Obsługa

• Kelnerki - piękne kobiety, wyselekcjonowane ze względu właśnie na swą urodę oraz zdolność do utrzymywania równowagi. Doskonale wyszkolone, nie mają kłopotów z rozmawianiem z klientami, nie sposób je wręcz spłoszyć czy sprawić iż będą bardziej uległe, podążają dokładnie z wytycznymi, wyuczonymi na pamięć. Zawsze są ubrane w złote kimona z motywem czapli na nim.
• Krupierzy - Przystojni mężczyźni, specjalnie wyselekcjonowani i przeszkoleni do obsługi stołów hazardowych. Ubrani są w czarne kimona z krótkim złotym haori z monem rodu Yoshiwari na plecach. Wyszkolenie obejmuje również radzenie sobie z ludźmi, tak by nawet najpiękniejsze kobiety nie potrafiły ich rozproszyć.
• Kucharze - Sprowadzani z całego świata, ludzie znający się świetnie na gotowaniu, posiadający szczególne zdolności. Ze względu na wielką indywidualność nie mają oni swojego rodzaju stroju, jedynym wspólnym dla nich elementem są fartuch oraz obi z monem rodu Yoshiwari
• Ochrona - Dobrze zbudowani mężczyźni, ubrani czarne kimona i białe haori, z monem rodu Yoshiwari. Zawsze przy pasie mają jutte oraz zestaw samurajski - katanę wraz z wakizashi. Wyglądają bardzo reprezentatywnie.
• Zarządcy - Grupa osób, mająca za zadanie utrzymywać obiekt w stanie najbliższym perfekcji. Są odpowiedzialni za wszelkie prace konwersacyjne.
• Twórcy - Unikalna grupa, zajmująca się tworzeniem wszystkich elementów potrzebnych do gier. Takich jak karty czy kości wykonywanych z kości słoniowej. Każdy z zakładów znajduje się na terenie posiadłości, a wstęp do nich jest wolny. Stale jednak znajduje się tam strażnik, a kontakt sam na sam z twórcą jest zakazany. Raz w roku wszystkie elementy wrażliwe gier są wymieniane na inne, by trudniej było wnieść własne i nimi grać.

Cisi Strażnicy - Prawdziwą ochronę stanowią shinobi rodziny Yoshida, którzy też tutaj mają swoją kryjówkę oznaczoną numerem trzecim. Każdy z nich spędza przynajmniej kilka godzin dziennie w specjalnie przygotowanych miejscach, by móc w sekrecie obserwować co się dzieje w poszczególnych lokalizacjach. Dzięki temu zagraniu, nigdy w historii tego przybytku nie doszło do wymuszenia na twórcy kości innego wyważenia kostek. W przybytku zawsze znajduję się płomień, który rezyduje w kryjówce.

Ogrody

Dwa ogrody znajdują się przeciwlegle do siebie i ma się to za sprawą, pozostawienia dwóch placów również tej formie. Oba pełnią też dwie różne funkcje, jeden z nich jest formą pięknego labiryntu ułożonego z bardzo wysokich krzewów, dobrze widzianego z pobliskiej wieży znajdującej się przy murze. W pogodne dni wiele zamożnych obstawia, który z ich sług dostanie się na drugi koniec. Bardzo często i w niewyjaśniony dla wielu sposób, labirynt zmienia swój układ, powodując to iż nikt nigdy nie zdoła całkowicie zapamiętać jego układu. Drugi z ogrodów, jest układem sztuki, w której centrum znajduje się kamienny plac z czarnych i białych kamieni, układający się w znak Ying i Yang. To miejsce jeszcze przed czasem zmienienia tego miejsca w Kasyno, pełniło swe rolę. To tutaj odbywają się wszelkie pokazy szermiercze albo honorowe pojedynki.

Za labirynt jest odpowiedzialna jest zawsze osoba z rodziny Yoshida, mająca zdolności klanu Senjiu, odpowiada ona za układ labiryntu i jego dobry stan. Otrzymuje z tego powodu procenty z wyników hazardowych, które są tam organizowane.

Budynki

W obrębie kasyna, znajduje się jeszcze osiem budynków, znajdujących się bliżej murów. Dwa z nich to stajnie, ułożone na przeciwległych ścianach, znajdujące się też bardzo blisko muru i jak najdalej od głównego budynku. Trzy budynki dwu piętrowe, bardzo duże i z otwartymi warsztatami są domami twórców, znajdują się w pewnej odległości od muru. Kolejny, znajdujący się tuż przy zamku, jest kuchnią oraz magazynem. Na parterze znajduje się tam magazyn, a na piętrze bardzo przestronna kuchnia, która łączy się mostkiem z głównym budynkiem. Pozostałe budynki, to kwatery służby

Do wielu części z pięciu mieszkalnych budynków nie da się dostać. Da się do nich dostać oczywiście poprzez tunele, które są rozłożone pod całym kasynem, do których dostęp ma cicha straż. Ten system pozwala im zupełnie niepostrzeżenie dostawać się i wydostawać z kryjówki, w sposób wręcz nie do spostrzeżenia dla nikogo.

Zasady

• Całkowity zakaz wnoszenia broni, ta może zostać strażnikom przy wejściu. Wniesienie jej niepostrzeżenie skutkuje konsekwencjami prawnymi.
• Całkowity zakaz jest mieszania chakry na terenie posiadłości Kasyna, tak samo jak ściąganie bransoletki z Kryształem- która w wypadku mieszania chakry natychmiastowo traci swój kolor.
• Bransoletka z kryształem ma być stale widoczna, nie wolno jej w żaden sposób zasłaniać.
• Zakaz wszczynania burd czy jakichkolwiek przejawów agresji. W zależności od stopnia przewidywane jest usunięcie z terenu (Wraz z wpisaniem do czarnej księgi hazardowej) oraz konsekwencjami prawnymi.
• Nie dopuszczalne są wszelkie sposoby oszukiwania. Złapany człowiek na nich, jest wpisywany do czarnej książki hazardowej.
• Osoby z czarnej księgi hazardowej nie mają prawa wstępu do kasyna. Księga działa światowo, każde kasyno ma wykupione strony. Wraz z otwarciem kasyna, ubiegają się one o dodanie karty z ich listą do spisu. Zarządzaniem księgą, zajmuje się rodzina Yoshiwari.
• Zakaz wynoszenia elementów gier hazardowych. Kości i wszystkie elementy mają obowiązek pozostać w kompleksie.
• Nie ma możliwości spotkania się sam na sam z "Twórcą". Takie zabiegi są traktowane jak próby oszustwa, jednak nie są wyciągane z tego poważniejsze konsekwencję.
• Wgląd w pracę twórców mają wszyscy, by ukazać iż w tym lokalu się nie oszukuje.
• Zakazuje się napastować pracowników Kasyna, kasyno oferuje możliwość wynajęcia pokoju schadzki i zatrudnienia kurtyzany.

Jeżeli strażnicy nie są w pokojowy sposób rozwiązać tego, łaskawie zjawia się wtedy Cicha Straż, w ubraniach strażników i wyprowadza go przy pomocy Genjutsu, byle by w lokalu nie doszło do zniszczeń. W razie problemu, specjalnie wyznaczony pazur gwarantuje bardzo silną pięść, której zadaniem jest pozbawienie przeciwnika, jakikolwiek chęci stawiania się dalej. Ostatnią deską ratunku jest jeden z płomieni. W ten sposób usunięty delikwent, jest oddawany straży (Z blokowaniem mieszania chakry) i rodzina Yoshida znajduje odpowiednie dowody przeciwko niemu, by został zamęczony publicznie na śmierć.

Wiedza Rodzina Yoshida

Kryjówka rodziny Yoshida nr.3. Zazwyczaj piecze nad nią piastuje Kaori Hikage, Orenji Hono. Najbardziej zaufana osoba w rodzinie Yoshida, mająca przez to najwięcej też obowiązków.

Kwatera i Gabinet Szponu Rodziny Yoshida - Arino Hikage
Każdy ważniejszy człowiek w rodzinie Yoshida może pochwalić się nie najgorszym miejscem do życia. Nie inaczej jest też w przypadku młodej Shinobi Arino Hikage, która otrzymała gabinet w trzeciej kryjówce. Jej kwatera została umieszczona na ostatnim piętrze kwatery Kelnerek, dzięki czemu jako jedna z nielicznych osób może poszczycić się oknami, jednak ani ona ani nikt inny nie może użyć ich jako wejścia, by nikt nie sądził iż to tam znajduje się kryjówka Mafijna. Sama kwatera składa się z Salonu oraz Sypialni. Salon, to niewielkie pomieszczenie z podłogą wyłożoną tatami. Na samym jego środku jest niski stolik z zabudowanym kamienno-metalowym paleniskiem. Znajduje się tam czajniczek, w którym można podgrzać wodę. Wokół stolika znajdują się jak przystało na dobry dom, poduszki. Przy jednej ze ścian, znajduje się kilka szafek, na których stoją kadzidełka. Obok tego jest też przejście do sypialni, w której jest wielki futon oraz kolejne szafy, w których widać wielorakie kimona, w tym kimona, dzięki którym Arino może uchodzić za Kelnerkę albo za Ochroniarza. W pomieszczeniu znajduje się też jeden z wymysłów mądrych ludzi - toaletka z krzesłem. Wielkie lustro i pełno różnorakich środków do makijażu. Z tego pomieszczenia można dostać się też do małego pokoiku sprzątającej, z którego jest kolei dostęp do kwater Kelnerek. By dostać się do tej kwatery, należy z kryjówki wejść na spiralne schody prowadzące na samą górę. Na schody nie da się dostać z poziomu kwater kelnerek
Gabinet Szpona nr. 3, Arino Hikage
Na terenie kryjówki nr.3 jest pięć gabinetów które zajmują szpony rodziny Yoshida, ten oznaczony numerem trzy przypadł Arino Hikage. Składa się na nie wielkie biurko, na którym zawsze można znaleźć atrament. Do tego w pomieszczeniu znajduje się wielki stojak na zwoje, nie sposób tutaj nie znaleźć jakichś informacji na różne tematy, stale jest to miejsce uzupełniane przez różnego rodzaju pracowników administracji mafijnej rodziny Yoshida. Na korytarzu przed gabinetami szponów, zawsze czuwa trójka pisklaków, którzy mają zaalarmować oficerów rodziny. Dostęp do pomieszczenia jest dzięki kluczowi, więc jeżeli szpona nie ma w kryjówce, nikt nie zdoła się dostać do środka.

[Arino]

Osada Shigashi no Kibu
Arino Hikage, Wiek: 17
Lato, 1 Tydzień września 393

Minęło już kilka dni od powrotu Arino z Yoshida Sanso Ryokan, w którym spędziła cały sierpień. Tam czas minął jej na nieustannym wręcz treningu oraz obrywaniu podczas treningów u Demonicznego Senseia. W końcu kendo nie było delikatną sztuką, gdzie można było się leciutko okładać bokenem. Należało z całej siły uderzyć w przeciwnika. Ich miecze zrobione z bambusów na szczęście nie bolały jak boken wykonany z twardej sosny, jednak i ten potrafił tworzyć siniaki, o czym przekonała się głównie Himawa, gdy była w parze z Kinohisą. Teraz jednak wiele siniaków już zaczęło znikać, dzięki czemu nie było już dziwnie chodzić tak po mieście w letnim kimonie - białym z motywem morza. Jej zapas ubrań, w Shigashi znacznie zaczął się powiększać i dopiero tutaj tak naprawdę mogła się nimi cieszyć.
Życie w mieście było dla dziewczyn prawdziwym odpoczynkiem, mimo iż miały swoje zadania i roboty do wykonania, miejsca w których miały się pokazać, by podsłuchiwać potrzebne dla rodziny informacje to dalej było im lżej niż w Sanso Ryokan. Rygor treningowy tam sprawiał, iż mało kto tak naprawdę wysłany tam był w stanie nie czuć zmęczenia. Powrót więc do osady był wolnością od ciężkiego rygoru treningowego, wręcz odpoczynkiem. Nawet ryzyka też, iż ktoś z wrogich mafii postanowi je zaatakować, jednak często informacje i ich obieg w rodzinie. Nawet to iż musiały walczyć w obronie terenu, jednak zawsze byli lepiej przygotowany od atakujących. Obieg informacji na to bardzo szybko pozwalał, przez co takie ataki dosyć często kończyły się fiaskiem, mimo iż walczyli z Tygrysami. Tak, to już bywało przecież w Shigashi no Kibu.
Po zakończeniu pracy tego dnia, Arino skierowała się wprost do gorących źródeł, po drodze łapiąc się z Himawą. Obie spędziły tam jak zawsze mnóstwo czasu, starając się jak najlepiej reklamować olejki do ciała, które otrzymywały od przyjaznego im małżeństwa. Wiele kobiet się tym interesowało, nie patrząc w ogóle na tatuaże, zakrywane i tak ręcznikami przez obie dziewczyny. Wysuszone i z mokrymi włosami, skierowały się na jedzenie, jak zawsze też i ciepłe.
Wchodząc do jednej z ciemnej alejek, natknęły się nagle na dwójkę mężczyzn, wstawionych już wręcz. Nie wyglądali na typów, którzy je przepuszczą i w raz z czasem, gdy zbliżały się do nich, były tego coraz pewniejsze. Ich gesty w ich kierunku sprawiały iż od razu było wiadomo iż nie mają nic dobrego na myśli.
- Ej blondi, chodź, zabawisz się z tygryskami - zawołał do niej pokazując tatuaż. Obie zatrzymały się w jednym miejscu. Nie było dobrze, ich łącznie było czterech, a one były same i to w ciemnej alejce. Obie jednak miały przy sobie swoje przedmioty, w tym zwoje. I wtedy przypomniało się Arino coś co kiedyś powiedziała jej Kaori. Postanowiła spróbować.
- Co ty sobie myślisz Debilu! - warknęła na niego, cała czwórka popatrzyła na nią wręcz zaskoczona - Nie zapamiętałeś od deski do deski regulaminu !? Tam jasno stoi przecież iż nie wolno Ci publicznie oznajmiać przynależności do rodziny! - nie kryła wściekłości kierując się ku nim - Gdybyście trafili na jakieś dwie głupie panny i te zaczęły uciekać, mogłoby z tego wyniknąć coś więcej! - podniosła rękę jakby miała jednego z tych osiłków uderzyć, a ten instynktownie się cofnął. Widać, było iż raz już ktoś ich tak zjechał z góry na dół, będąc mniejszym od nich - Macie wielkie szczęście. Wasze imiona i nazwiska już! - powiedziała, a cała czwórka zaczęła się przedstawiać, a ona kiwała głową - Zapamiętam je sobie, jak dostanę jakąkolwiek na was skargę, to inaczej sobie pogadamy - warknęła i pokazała drogę za sobą, a oni wręcz błyskawicznie rzucili się do ucieczki. Po której Arino usunęła się po ścianie.
- Łyknęli to, ale debile - Himawa patrzyła z niedowierzaniem na Arino, aż w końcu obie zaczęły się śmiać.
- Ciocia mówiła, iż jak kogoś się zakrzyczy kto przyzwyczajony do tego, to wtedy taka osoba zaczyna być posłuszna, wszelkim krzykaczom - powiedziała ścierając łzy - Nie możemy tutaj zostać, jak pokapują się co się stało, wrócą tutaj bardzo szybko. Jak nas nie zastaną, to tego nawet nie zgłoszą, bo będą się bali - rzuciła ruszając do ucieczki. Przez chwilę błądziły jeszcze w ulicach, sprawdzając czy ktoś ich nie śledzi i dopiero wtedy weszły w barierę przy jednym z wejść. Dla każdego w tym momencie poszły dalej, gdy obie skierowały się do tylnego wejścia budynku. Korzystając z klapy w podłodze, zeszły do tunelu prowadzącym do pokojów sypialnianych ułożonych wokół kasyna. Pożegnały się i poszły do swoich pokojów. Każdy shinobi z grupy Orenji-Hono, miał tutaj do dyspozycji dla siebie niewielki pokój, nie było to nic wielkiego, ale każdy z nich mógł poszczycić się oknem. Była też tutaj szafa, w tym momencie coraz bardziej wypełniana przez Arino nowymi kimonami i kosmetykami. Miała nawet własne lustro - które przenosiła czasem nad biurko by ćwiczyć makijaż, zgodnie z sugestią jednej z kobiet. Biurko też było niczego sobie, bo chodziło o to by wszyscy, którzy dostarczają informacje, mieli do tego wygodne miejsce pracy. Łóżko, niestety nie było jednak czymś najwyższych lotów. Nie wszyscy jednak w końcu żyli w takich kryjówkach, jednak Arino po prostu na nic innego nie było stać, a udawać się za miasto do Ryokanu do Taty, było tylko stratą czasu. Zwłaszcza, gdy z samego rana, chciał ją widzieć Ikuchi.

[Arii]

1/7

[D] Informacje Arino

Arino jak zawsze spodziewała się spotkania ze swoim przełożonym z samego rana, dlatego wcześnie wstała i zaczęła się szykować. Pogoda zapowiadała się ładna. Słońce powoli sunęło przez niebo ku górze. Czysta, umalowana i pachnąca mogła wyjść na spotkanie. Kiedy tylko otworzyła drzwi od swojego pokoju zauważyła, że Ikuchi już przy nich stoi z przymkniętymi oczami, oparty o ścianę. -Cieszę się, że jesteś już gotowa.- odepchnął się od ściany i ruszył przed siebie. -Dzisiaj coś delikatniejszego. Dopiero co wróciłaś z obozu treningowego, dlatego też dostaniesz coś przyjemniejszego.- można było zauważyć, że drwiąco się uśmiecha pod bandażami, ale to mogło być wszystko. Strzelać można było do woli, ale nikomu nie będzie dane odkryć prawdy. Sam chłopak uważał, że nie powinno się oszczędzać młodziaków, którzy mają zdobyć doświadczenie. Powinni potrafić oceniać ryzyko i logicznie myśleć, ale skoro tak nakazała góra, tak będzie. -W kasynie odbyć ma się spotkanie jakiś ważniaków, którzy są powiązani ze Smokami. Chciałbym, żebyś przebrała się za kelnerkę i obsługiwała ich pokój. Musisz szczególnie się postarać o swoją przykrywkę, przyszli tutaj za zaproszeniem Zangetsu Yamiego. Jest członkiem Rady Kupieckiej. W ostatnim czasie wzbogacił się bardzo szybko na wykupowaniu interesów innych z Rady. Co prawda nie były to jakieś ogromne interesy, ale dzięki temu zaczął monopolizować swoje wpływy. Skoro zaprosił osoby związane ze Smokami, sam musi do nich należeć. Ale nie wiadomo czy na pewno tak jest. Wyłap wszystkie niuanse.- zakręcił idąc do pomieszczenia, gdzie przebierała się obsługa kasyna. -Najważniejsze dla Nas jest to o czym będą rozmawiać osoby zaproszone przez niego. Rób wszystko o co poproszą. Krupier jest wybrany specjalnie przeze mnie tak samo jak Ty. Gra może być długa.- otworzył jej drzwi od przebieralni, gdzie zobaczyła od razu przygotowane kimono kelnerki wraz z kryształem obsługi a obok karteczka z instrukcjami, gdzie znajduje się wynajęty na ten dzień pokój. Od razu otrzymała informacje, że goście posiadają złote kryształy. Szychy albo ten cały Yami za wszystko płaci, skoro tak się wzbogacił…

Po przygotowaniu się i dotarciu do pokoju, gdzie wszystko było już przygotowane przez Krupiera, który machnął do niej tylko dłonią na przywitanie, zauważyła pięć krzeseł wokół okrągłego stołu. Tylne drzwi, po drugiej stronie od wejścia, były drzwiami, którymi kelnerki poruszały się po pomieszczeniach, gdzie przygotowywane były przekąski, jedzenie i napoje. Dzisiaj będzie mogła zdobyć kilka ważnych informacji, więc wypadałoby się zapoznać dokładnie z kierunkami sali, która również w trakcie była przygotowywana przez inne kelnerki, które się z nią przywitały skinieniem. Ustawiały piękne białe kwiaty w Sali i parę tac z przekąskami na bocznych stołach przy wejściu. Miała odrobinę czasu zanim goście zaczną się zbierać w sali, warto go jakoś wykorzystać.

Kiedy zakończyła się zapoznawać z układem pomieszczeń za drzwiami mogła ustawić się przed drzwiami, żeby zacząć witać przybywających gości. Wszyscy byli ubrani w czarne kimona, bardzo dobrze było widać, że są z jedwabiu. Haftowania na rękawach u wszystkich były podobne, czyli przynależeli do jakieś grupy. Każdy od razu wziął czarkę z sake i usiadł na wyznaczonym przez krupiera miejscu. Ten czuł się jak w swoim żywiole. Rzucał przez pierwsze minuty do każdego żarciki, które rozluźniały atmosferę i pozwalały, żeby się odprężyć. W końcu zaraz będą stawiać ogromne stawki w grach. Reszta kelnerek czmychnęła dalej, do innych gości, w innych salach. Arino musiała sama poradzić sobie z piątką gości, którzy powoli zaczęli się na nią zapatrywać. W końcu była jedyną kobietą w towarzystwie, młodą, w pięknym kimonie o dość zgrabnej sylwetce. A to bardzo kusiło. Szczególnie jednego grubszego pana, któremu na czole zaczęły pojawiać się krople potu.

Dialogi:
Ikuchi

[Arino]

Arino~Shojo

Arino jak zawsze wstała, gdy tylko słońce zaczęło oświetlać jej pokój. Swoje kroki od razu skierowała do szafy, pozbywając się jedwabistej koszulki nocnej i zaczęła się ubierać, w białe kimono z motywem morza. Jak zawsze założyła swój przybornik pasowy, który w pełni zakryła obi. Do paska przyczepiła dużą torbę, a na udo, założyła kaburę na broń, by choć częściowo skrywała jej tatuaż. Na sam koniec założyła dopiero nogawice i zacisnęła sznurek na ich końcu, by nie zsunęły się. I tak jak zawsze, Ikuchi ją zaskoczył, gdyż tym razem stał od razu pod jej drzwiami. Jednak nie wystraszyła się, wykazała się od razu gotowością bojową wręcz, jej ręka znalazła się przy kaburze na broń, jednak rozpoznając Ikuchiego, powstrzymała się w połowie drogi.
Zadanie nie wydawało się trudne, biorąc też pod szczególną uwagę to iż nim została Yakuzą, wychowywała się w Ryokanie, gdzie podawała do stołów, jednak tutaj był zupełnie inny świat. Wszystko inaczej się prezentowało, a ona już nie była też dzieckiem. Kiwnęła głową, w podzięce za to zadanie. Obóz treningowy tym razem nie był byle czymś, ale skoro rodzina też mogła sobie na to pozwolić, tym lepiej i było dla samej Arino.
- Dam z siebie wszystko Ikuchi-kuro. Orenji-Hono wprowadziła mnie we wszystkie zasady panujące w Kasynie - powiedziała, nie zamierzała mu oczywiście też przypominać iż była zaliczana w poczet cichych strażników, bo w końcu była jego podwładną i wiedział co robiła. Wchodząc do środka zobaczyła złote kimono kelnerki. W przeciwieństwie do jej letniego kimona, to było pełnym kimonem, trzy warstwowym. Niestety bycie kelnerką, znaczyło to iż cały swój ekwipunek musiała zostawić. Nie było miejsca na sali na żadną broń. Ikuchi, zasunął też drzwi za nią, a ona rozebrała się, pozbywając się również bielizny.
Wraz z kimonem dostała w końcu dostała nowe hadajuban, które założyła ciasno się nim owijając, zaciągając odpowiednio sznurki i paski. Do tego było też nagajuban, które tak samo należało odpowiednio założyć i związać. I wtedy dopiero ubrała złote kimono. Na stopach oczywiście musiały też znaleźć się śnieżno białe tabi, by móc ładnie prezentować swoje stopy w wysokich geta. To że nie połamie nóg, będzie jednym z największych sukcesów. Była shinobi, dlatego tak często ostatnio ścinała włosy. Patrzyła na nie, gdy wiązała włosy i zdała sobie iż powinna ponownie poprosić Himawę, by ta ścięła jej włosy. Po założeniu szerokiego obi i związania go dodatkowo białym paskiem, skierowała się ku gablotce z ozdobami, która jej się najbardziej spodobała. Chwilę zajęło jej nim zrozumiała jak się ją nakłada, była aż tak skomplikowana. Zajęło jej do naprawdę dobrą chwilę, jednak w ostatecznym rachunku, jej włosy wyglądały wręcz bajecznie. Lekkie czarne linie wokół oczu oraz puder nałożony na policzki, sprawił iż wręcz nie potrafiła poznać osoby, stojącej w lustrze. Nie wyglądała już jak chłopczyca. Była piękną kobietą. Lekko zarumieniona wzięła list i zaczęła go czytać, zapamiętując treść, ale również i emocje jakie jej teraz towarzyszyły. Później zamknęła oczy i wyobraziła sobie ten zwój, wiedząc już iż niczego nie pominęła z tej instrukcji. Przed wyjściem założyła na dłoń bransoletkę z fioletowym kamieniem. Kimona tutaj oczywiście miały też szerokie rękawy, jednak były one trochę krótsze, tak by cały czas goście mogli widzieć iż jest ona osobą z obsługi.
Wyszła z pokoju i skierowała się schodami służby na drugie piętro, gdzie były pokoje dla ekskluzywnych gości. Po drodze lekko skłaniała głowę nowym koleżanką z pracy. W końcu kultura tego wymagała, nikt jednak jej nie zatrzymał, każdy tutaj znał swoje miejsce, a skoro kierowała się tam, to znaczy iż ktoś jej kazał. Tylko jeden z ochroniarzy ją zatrzymał, jednak w instrukcji było powiedziane, co dokładnie ma przekazać takiemu. I w ten sposób dostała się na drugie piętro. Tam od razu podeszła do kuriera i skłoniła się przed nim.
- Witam, nazywam się Arika i będę dzisiaj pomagać w obsługiwaniu tej sali. Będzie mi miło móc z tobą pracować - powiedziała uniżonym głosem, takim samym jak każda pracująca tutaj kelnerka. Imię również było wpisane w instrukcję, gdyby ktoś chciał sprawdzić ono się tam rzeczywiście znajdowało. Arino w tym czasie zapoznała się z kartą dań i menu, które przysługiwało tutejszym gościom. Goście tutaj nie powinni musieć zaglądać do menu, skoro ona miała osobiście ich obsługiwać i wszystko im podawać. Zapamiętała ją korzystając ze wszystkich trzech nauczonych metod. Wzrok, emocje i przypomnienie sobie z zamkniętymi oczami. Przekąski oczywiście były tutaj już przygotowywane wraz z odpowiednim sake. W metalowych skrzyniach, wyłożonych lodem, chłodziły się odpowiednie mrożone napoje. Jedna z kelnerek też już przygotowywała naczynie do podgrzewania sake. Chodząc po pomieszczeniach, skłaniała się do innych kelnerek uniżenie. Nie przeszkadzały jej też zbytnio, w końcu była nowa i od razu na najtrudniejszy poziom obsługi? Coś było nie tak, w końcu na wyższe piętra była przeprowadzana dodatkowa nauka i test, czy zapamiętały zasady. A ta była tutaj, więc była pewnie córeczką szefowej kelnerek albo kimś innym, a w to lepiej było po prostu nie wnikać. Widać, było też iż jest skupiona, przed zaczęciem obsługi, tym bardziej.
Arino oczywiście o tym wszystkim nie wiedziała, jednak kiedy poznała nowy układ pomieszczeń na drugim piętrze - bardzo pomogła jej w tym mapka podana jej przez jedną z kelnerek, zarządzających tym piętrem. Udzieliła też wystarczających informacji jak zamawiać tutaj główne dania. Wystarczyło zapisać na ruloniku papieru co zamawiają i oddać to dziewczynie, która podgrzewała sake. Ona wsadzała to do rury, z której to leciało na dół, a tam posłaniec biegł już do kuchni. A później wciągano szybko jedzenie na górę przy dźwigu. Wiedząc to i będąc pewna znajomości menu, ustawiła się przed drzwiami, tak jak wiele innych kelnerek, dokładnie je imitując.
W końcu zaczęli przychodzić goście i rozpoznała wśród nich Zangetsu Yamiego, skłoniła się lekko, cofając prawą rękę do drzwi, które odsunęła na bok. W ukłonie zaprosiła ich do środka. Jak dobrze, iż wcześniej zjawili się goście innych pomieszczeń i widziała co robią inne kelnerki. W lekkim pochyleniu zaprosiła ich do środka i wskazała miejsca. Gdy odeszli, szybko podeszła do miejsca, gdzie były już przygotowane ciepłe czarki z sake, tak jak było zostało zamówione wraz z salą. Od razu się udała do pomieszczenia, gdzie każdy już siedział na wyznaczonej pozycji. Uklękła przy nich i podawała sake pochylając się przed każdym. W ten sposób podawało się pierwsze czarki, później można było już nalewać im z nagrzanej do czterdziestu stopni buteleczki. Gdy każdy już miał czarkę, cofnęła się o dwa kroki i pochyliła ponownie.
- Jestem Arika i przypadł mi dzisiaj zaszczyt obsługiwania szlachetnych Panów. Proszę się częstować pryzstawkami, postaram się by w żadnym przypadku ich szlachetnym Panom nie brakowało. Jeżeli szlachetni Panowie, mają jakieś życzenia w kwestii dań głównych, będę więcej niż rada służyć pomocą. Dzisiaj, na kuchni gości sam Zeff Vinsmoke - mówiła, skłaniając się też lekko przy każdym razie gdy mówiła "szlachetnym Panom". Wszystko zgodnie z wymaganiami etykiety.

[Arii]

2/7

[D] Informacje Arino

Arino rozeznała się we wszystkich zasadach panujących na tych piętrach, wyuczyła się w chwilę wszystkich ruchów, zachowań i potrzebnej etykiety na stanowisku kelnerki. Zapamiętała całe menu, pomieszczenie i to co leżało w pokoju na stolikach z przekąskami. Z uśmiechem przywitała wszystkich gości, szczególnie ostatniego przybyłego. Yami. Był powściągliwy w zachowaniu i cichszy od reszty. Kiedy wszyscy się zebrali i dziewczyna zaczęła się przedstawiać, machnął na nią dłonią przyglądając się rozdanym drewnianym znacznikom do jakieś gry, która mało go obchodziła. -Słonko. Zamów od tego jakiegoś Waszego specjalnego kucharza wszystko co najlepsze z dań głównych. Rozlej sake z kwiatem bzu.- odmachnął się do niej wskazując, że to wszystkie zamówienia na tę chwilę.
-Yami, nie powinieneś być opryskliwy dla takiego kwiatuszka, jakiego nam przydzielili tego dnia.- grubas spojrzał się łapczywie na kobietę i oblizał wargi. Reszta mężczyzn prychnęła a sam Yami zrugał go wzrokiem na co ten delikatnie się w sobie skulił.
-Nie obrażaj żadnej z tutejszych kelnerek swoją osobą, Oochi, bo spotkanie dla Ciebie skończy się szybciej niż zakładałem.- na te słowa mężczyzna się ściszył i spojrzał się na rozłożone klocki. Zaczął powoli zakład wchodząc za minimalną stawkę, którą potwierdził krupier. Reszta zaczęła stawiać wyżej od niego. Na co Yami odpowiedział postawieniem tego samego co grubasek. Krupier zamknął wnoszenie wkładów i rozpoczął obracanie kołem. Z uśmiechem nadal ich zabawiał. Dziewczyna miała okazję na odejście i złożenie zamówienia wraz z rozlaniem kolejnego sake, ponieważ już te im podane na początku, wypili

Kiedy wróciła do stołu Yami i grubasek mieli już sporą kupkę pieniędzy a pozostała trójka próbowała żartami rozwikłać zagadkę tego, że ta dwójka tak trafiała.
-Yami. Opowiesz nam o tym, co wydarzyło się parę dni temu w Czerwonym Smoku czy przemilczysz to zajście? jeden z siedzących naprzeciwko niego mężczyzn, który był ewidentnie lepiej od nich zbudowany z zarostem na twarzy i ładnie zaczesanymi brązowymi włosami. Uśmiechnął się przy tym pytaniu. Jakby specjalnie nacisnął mu na odcisk.
-Nie mam nic do powiedzenia, Hachi… Tylko ten cholerny Shimyo…- na samo wypowiedzenie imienia zrobiło mu się niedobrze i wypił całą czarkę sake. -Zatrudnił jakiegoś cholernego przygłupa… W dodatku zatrudnił moją Mię! Rozumiecie?! Skurwiel…- trzasnął o stolik czarką i sypnął na środek kolejne pieniądze. Zdecydowanie przekraczając swoje wcześniejsze limity.
-Nie chcę komentować, ale to Ty mówiłeś, że wykupisz jego biznes. Skąd to założenie w ogóle? Cholerni Shimyo posiadają największy interes porcelany w Shigashi a ty rzuciłeś się na wszystkich pomniejszych w tym interesie i na niego. Oochi był z siebie dumny, Yami się jeszcze bardziej obruszył.

-Tak, mówiłem. I nie skończyłem z tym. Wykupie cały interes tego gnoja i jeszcze go pogrzebię dwa metry pod ziemią, na którą się z miłą chęcią zeszczam.- zaśmiał się przy tym a inni tylko kiwnęli głowami. Chociaż podjadając przyglądali mu się z ukosa. Dało się wyczuć, że nie wierzą w takie wyjście z sytuacji. Krupier podrzucał kolejne kostki, karty i plakietki przez następne trzydzieści minut, aż w końcu można było podać dania główne, które zaczęły wjeżdżać dźwigiem do ścianki. Dzwoneczek poruszył się dając znać dziewczynie, że to czas na obsługę. Wszyscy poruszyli się na siedzeniach dając ostatnie w tej godzinie rozdanie. Yami zdecydowanie prowadził. Chociaż Hachi wyrównywał swoje wcześniejsze straty a Oochi nie był gorszy. Pozostała dwójka grała słabo i nie odzywała się za bardzo. Woleli nie komentować różnych sytuacji.

Dialogi:
Ikuchi
Yami Zangetsu
Oochi
Hachi

[Arino]

- Oczywiście, szlachetny Panie - powiedziała lekko się skłaniając i obróciła się bokiem do drzwi, przy których siedziała. Lewą dłoń wsunęła we wgłębienie na drzwiach, odrobinę otwierając drzwi. Wtedy przesunęła dłoń aż do dolnej części drzwi i odsunęła je aż do połowy, dopiero wtedy zmieniła dłoń na prawą, wsuwając je prawie do końca w inną ścianę. Wtedy wyciągnęła się na piąstkach z pokoju, cały czas mając nogi w pozycji seiza. Będąc na zewnątrz obróciła się i poprawiła swój siad, by ponownie chwycić lewą ręką drzwi. Zamknęła je do połowy nią, drugą połowę już prawą i domknęła drzwi. Było to bardzo uciążliwe, ale dopiero wtedy mogła się podnieść i wstać. Skierowała się wprost do dziewczyny, obsługującej grzanie sake.
- Sake z kwiatem bzu, w buteleczka już myślę - powiedziała lekko się skłaniając przed nią, tak jak zrobiła to też dziewczyna przed nią, później wzięła ołówek i zaczęła wypełniać zamówienie prosząc o jedną z kelnerek szybko o sugestię. Tak jak i ona pamiętały one całe menu, jednak przeglądała też szybko listę dnia. Podała jej kilka propozycji, które Arino zapisała i podała barmance. Dopiero wtedy wzięła tacę i z nią podeszła do drzwi, przy których usiadła ponownie w Seiza.
Ponownie przeszła przez wszystkie zasady urasanke, względem otwierania drzwi. Wsunęła się do niej i przełożyła bardzo sprawnie tacę. Podsunęła się do nich na kolanach - w końcu kobieta nie mogła być ponad nimi. Gdy podnosili czarki w geście by im uzupełniała, pochylała się i nalewała sake, trzymając jedną ręką buteleczkę, a drugą przytrzymywała swoje kimono. Odkłaniała się również każdemu, kto jej skinął leciutko ledwie zauważalnie głową. Z jej ostatnio dopracowaną percepcją, nie sposób było nie dostrzec wręcz tego ruchu. Gdy kończyła nalewać, cofała się na swoje miejsce przy drzwiach. Cały czas pilnie ich słuchała, z delikatnym uśmiechem i całkowicie nieruchoma. Chyba iż któryś z klientów opróżnił swe czarkę, wtedy natychmiastowo podsuwała się do niego i ją uzupełniała.
Nie reagowała w żaden sposób też na to co mówili, słuchała nie dając po sobie poznać niczego. Nie pierwszy raz zdobywała informacje, a tutaj miała grać rolę idealnej służącej. Tak, też i robiła. Wiedząc iż już jest jedzenie, układała je na stole, przekładając tace wręcz kilka razy. Ułożyła przed każdym pusty talerzyk z pałeczkami, a środek zastawiała odpowiednimi zestawami. Dzięki czemu każdy mógł dobierać to czego pranie. Dała oczywiście też miskę ryżu każdemu i miała jeszcze w sekretarzyku jeszcze dwie. Same zestawy, były wręcz bajeczną ucztą, przy której widać było iż kucharz nie próżnował. Dania wyglądały jak dzieła sztuki. Uważne oczy, dostrzegały o-toro wśród przekąsek. O-Toro było częścią z najgrubszych części tuńczyka, o najlepszym i delikatniejszym mięsie. Do tego dochodziły dania takie jak marynowane kuleczki mięsne, w sosie mistrza kuchni. Podawanie w ten sposób było bardzo obciążające dla pleców Arino. Kelnerki tutaj pracujące, zdecydowanie były lepiej wyćwiczone od niej pod tym względem. Ona jednak błyskawicznie się z tym uwinęła. Dzięki radą od innej kelnerki miała nadzieję, iż zamówiła tyle ile sobie tak naprawdę życzył kupiec. Dziewczyna, po zakończeniu układania rzeczy, cofnęła się na swoje miejsce, gotowa dalej polewać im sake.

Ogólnie zasady urasanke dotyczą ceremonii herbaty, jednak sądzę iż na tak wysokich poziomach w ten sposób obsługuje się gości, by wykazywać jeszcze większą uniżoność ze strony służby względem swojego pana.

Arino "Płomyczek" Hikage

[Arii]

3/7

[D] Informacje Arino

Panowie grali i grali. Krupier zmieniał im co chwilę gry, żeby ich zabawić. Yami zdecydowanie prowadził w tej rozgrywce, miał chłop wyczucie. Hachi się do niego zbliżał, pozostała trójka była w tyle. Oochi przegrał ostatnie trzy kolejki. Skrzywił się na tą myśl. Również ilość wypitego alkoholu zmieniła atmosferę. Jedzenie było naprawdę pyszne, co ogólnie zachwalał Oochi i jego wylewający się spod kimona tłuszcz.

Pozostała dwójka nadal się nie odzywała, czekała chyba na poważniejsze interesy, niż tylko zabawa. Chociaż kiwali się już trochę po alkoholu i poczuli zabawę w kościach, bo każdy żart bawił ich niemiłosiernie. Yami za to pił, pił, jakby chciał zapić jakieś żale. Chyba sprawa, o której mówił, bardzo wpłynęła na jego osobę i postrzeganie. Machnął w końcu na krupiera i spojrzał się na Arino zawadiackim wzrokiem. -Słoneczko, a Ty co byś polecała z gier? Może znasz coś w co jeszcze nie graliśmy? Sądzę, że możesz być dobrym zwiastunem dla mojej wschodzącej gwiazdy.- puścił do niej oczko. Policzki mu się trochę zarumieniły. Reszta spojrzała się na dziewczynę, Hachi się zaśmiał.
-To będzie dobre. Wymyśl dla Nas coś co ma ogromne ryzyko przegranej.- Szturchnął Oochiego, który właśnie beknął ku rozbawieniu reszty. Poczekali na odpowiedź dziewczyny, która miała szansę porozumieć się z krupierem w ciszy, kiedy Oni zajmowali się zapijaniem sake.
-Dobrze, musimy też zacząć omawiać pewne rzeczy… Sagakura Hibiki chce szczegółowych raportów od Naszej piątki.- Zangetsu stał się bardzo poważny na twarzy. Reszta poruszyła się niespokojnie. To imię było wyczuwalnym niebezpieczeństwem a w szeregach mafii było wiadomo, że po liderze Tygrysów, to Ona była tą naprawdę niebezpieczną kobietą. Można było ją podziwiać, ze kontroluję taką zgraję psychopatów i degeneratów społecznych… W końcu ciekawe informacje. -Oochi, jak sytuacja ze zwojem pełnym planów Shimoyi na terenach Shigashi?
Grubas się poprawił na siedzisku. Odchrząknął.

-Niestety… Kin zniknął. Nie pojawił się na spotkaniu. Moi ludzie znaleźli jego kryjówkę… Miejsce było pełne krwi, ale nigdzie nie było obstawy, którą ode mnie dostał. Ani jego. Również piwnica… Była pusta. Wszystkie jego zapiski i dokumenty zniknęły.- grubas spojrzał się na stół. Reszta przyjrzała mu się i zaczęła się zastanawiać.
-Od razu mogę powiedzieć, że to Shimoya… Jeżeli się nie mylę Yami w Czerwonym Smoku był Rokudo Gaika… Skrywany dziedzic Rokudów… To naprawdę upierdliwy facet według strażników miejskich.- w końcu jeden z dwójki cichych mężczyzn się odezwał. Zrobił krótką pauzę i zaczął dalej. -Zlikwidował wszystkich pięćdziesięciu strażników. Wraz z Kinem. Odebrał zwój i resztę. Z tym całym Sonem.- każdy obruszył się na wspomnienie o Sonie, jakby był kimś ważnym w całości.

-Skąd jesteś pewien, Xin, że ten cały Gaika zlikwidował Kina i resztę?- Yami od razu zaczął niespokojnie kręcić się w miejscu popijając sakę.
-Później, Yami. Teraz Nasze Słoneczko, na pewno wybrało z krupierem dla Nas odpowiednią zabawę, prawda?
Mężczyźni spojrzeli się na piękną kelnerkę, która miała trochę czasu, żeby omówić sprawę z krupierem. Nie zawsze kelnerki były o to proszone, ale tym razem faceci w zdobionych kimonach postanowili inaczej. Kobieta miała być tylko ozdobą i zabawką, tutaj pozwolili jej wybrać za siebie. Oddali wszystko w jej stery. Inni stracą na tej grze a ktoś na niej zyska. Pytanie czy decyzja o wyborze gry będzie dobra… W końcu to też było ryzyko, że coś pójdzie nie tak i trzeba było się na to przygotować. Niezadowolony klient to hańba dla takich kasyn.

Dialogi:
Ikuchi
Yami Zangetsu
Oochi
Hachi
Xin

[Arino]

Śniadanie. Powinna była zjeść śniadanie. Zdała sobie sprawę Arino, siedząc przy czwórce mężczyzn, którzy właśnie spożywali posiłek. Nie burczało jej w brzuchu, bo i tak nie jadała zbyt wiele w ciągu dnia - zawsze jednak ciepłe jedzenie, w którym było mięso połączone z warzywami i ryżem. Widok, jednak tak pełnego stołu jedzenie, aż bił jej na alarm w głowie, iż siedzi tutaj o pustym żołądku. By nie patrzeć na niej, oczekiwała sygnałów, iż, któryś z Panów chce dolewki sake. Mając pod ręką podgrzane, buteleczki dolewała im i najpewniej raz musiała jeszcze wyjść, by przynieść nowe, oczywiście wszystko z uniżonością zrobiła, na jaką przystało jej grać tutaj. Na szczęście jednak już jako dziewczynka uczyła się ceremoniału parzenia herbat, dlatego nawet wychodziła z wielką gracją.
I wtedy postanowiono ją zapytać, jaką grę by Ona poleciła. Aż zamarła, jej jedynymi grami, w których brała udział, były te dla dzieci, gdy sama też oczywiście nim była. Nie mogła więc zaproponować zabawy w skaczącą żabę, uciekającego stróża prawa czy biało oczną wiedźmę. Jej wiedza na temat gier hazardowych rozciągała się tylko do tego, co widziała jako cichy strażnik. Mimo to cały czas maska uprzejmości nie znikła z jej twarzy, choć było widać, iż cała zastygła w miejscu. Na szczęście kurier zbliżył się do niej.
- Zaproponuj Sic Bo - powiedział jej cicho Kumasaka. Drgnęła na tę propozycję, poruszyła brwią oraz głową, wychodząc ze swojej idealnej do tej pory postawy. Miał jej pomóc, a nie podawać coś, czego nie znała. Popatrzyła na niego, lekko przechylając głowę w bok i wywróciłą oczami, by spojrzeć na niego wymownie. I chyba rozsądnie wpadł, o co jej chodzi - Kłamcę*, gra jest prosta - powiedział, tłumacząc jej kilka, rzeczy i ona kiwała głową ze zrozumieniem.
- Oczywiście szlachetny Panie - powiedziała, wykonując jeden z przewidzianych na ten moment ukłonów, który chyba w sztuce kłaniania się miał numer 43. Jak dobrze, że szybko zrozumiała zasady, dzięki temu mogli wsłuchać się w ich rozmowę, bez żadnych problemów - Nie znam wielu gier, jako iż jestem tylko Kobietą - ledwo opanowała całe swoje ciało, mówiąc te słowa, nie wiedząc czemu, poczuła się jakoś urażona. A niech im będzie, musiała łechtać ich dumę, za to w końcu płacili - jednak widziałam jak kilku kupców, grało w grę, zwaną kłamcą. Gra polega na tym, by odczytać słowa innych grających i domyślić się ile jest dokładnie na stole kości z daną liczbą oczek. Każdy ze szlachetnych Panów oraz krupiera, będzie posiadał po pięć kości i rzucał je w swoim kubeczku. Oczywiście do własnej puli można zaglądnąć, by zapoznać się z własnymi kośćmi - Arino mówiąc oczywiście o szlachetnych Panach, lekko się pokłoniła robiąc, niewielką pauzę i dała znak ręką krupierowi. Ten zależnie od reakcji kupców dokończył tłumaczenie gry albo zaproponował alternatywę, która bardziej odpowiadała ich statusowi. Co zaś tyczy się tych zasad, wytłumaczył całą resztę, której Arino nie dotknęła i opowiedziała o tym, jak obstawia się tutaj zakłady. Wykorzystywano do tego notki, zakładając przy tym, kto skłamie. Notki oczywiście należało oddać, gdy deklarowało się, iż jest jakichś kości już sześć. Wtedy należało przygotować ostatnie.
W ten sposób udało Arino wyszła z tego zdarzenia dosyć obronną ręką, czując w ten sposób ulgę. Jeżeli gra nawet przypadła do gustu klientom, się ucieszyła. Choć mimo to jej twarz dalej wyglądała jakby zastygła, z delikatnym uśmiechem na ustach. Mimo wszystko ona tutaj była służącą i ładną twarzyczką, której cały czas przyglądał się grubszy mężczyzna. I wtedy ciarki przeszły po jej ciele, gdy zdała sobie sprawę, iż ostatni raz obsługiwała kogoś, gdy była jeszcze w rodzinnym Ryokanie. Gdy obsługiwała Kotaru. Zrobiło jej się aż zimno. Potrząsnęła głową lekko, zamykając ponownie tamte wspomnienia i wściekłość. Teraz było inaczej. Była Kunoichi, potrafiła się bronić. Nikt jej już nie rozbierze siłą.

Średnio ogarniam Sic Bo, ale fajnie to wygląda bo Arino nie zna nawet nazwy takiej gry.
Kłamca = Blef Kościany.

Arino "Płomyczek" Hikage

[Arii]

4/7

[D] Informacje Arino

Mężczyźni z zadowoleniem przyjęli nową grę, którą chyba każdy z nich kojarzył. Krupier do końca wytłumaczył zasady i zaczęli obstawiać. Gra szła, było dużo śmiechu i żartów. Siedzieli tak kolejną godzinę upijając się coraz bardziej. Arino mogła już nie wiedzieć, ile butelek sake rozlała. Ale szła, jak szalona. Grubas coraz bardziej się upijał i obżerał z łapczywym wzrokiem przyglądając się kelnerce. Najwidoczniej pozostałej czwórce to nie pasowało, dlatego wyprosili go ze spotkania pod pretekstem tego, że już powiedział i przekazał, co miał przekazać, więc czas, żeby wytrzeźwiał. Yami już ładnie wprowadzony w alkoholowy nastrój zaczął powoli wracać do przerwanego przez grę tematu.

-Xin. Więc skąd wiesz, że to ten cały Gaika załatwił strażników i Kina?- każdy spojrzał się na szczupłego mężczyznę, który cmoknął na samo przywrócenie tematu. Widac było po jego mimice, że czuł się niekomfortowo mówiąc o tym całym Gaice.
-Kin żyje.- wszyscy wypuścili powietrze. Jeszcze godzinę temu mówili o jego śmierci. Yami zmarszczył brwi, ale Xin już śpieszył z wyjaśnieniem. -Nie chciałem poruszać tego tematu przy Oochim. Kin został wyleczony przez medyka, którego Shimoya wysłał wraz z Twoją Mią, jako wsparcie dla Rokudo i Sona. Według opisów medyka… Gaika nie pierdolił się tym razem w środkach. Son dodatkowo wykończył resztę żywych strażników. Dziesięciu zbiegło z miejsca, ale pozostała 40…- nikt nie przejmował się już strażnikami. Ale Kin żył a to oznaczało, że Shimoya mógł dostać informacje o nich. Yami trzasnął w stół. Odwołał krupiera, żeby stąd wyszedł zostawili tylko kelnerkę do podawania alkoholu i jedzenia.
-Będzie źle, jeżeli Shimoya dowie się o Nas. Doprowadzi go to bardzo blisko Smoków… Zrobiliśmy parę niewłaściwych kroków. wszyscy, nawet Yami przytaknęli Hachiemu, który dogonił go w ilości pieniędzy. Wesoły klimat zniknął z sali, pozostawiony przez ich zamyślone miny.

-W końcu mogę się odezwać. Skoro nie ma tutaj Oochi’ego…- każdy spojrzał się na ciągle przytakującego podczas spotkania i mówiącego zdawkowo ostatniego mężczyznę. Jego czarne włosy, jakby się podniosły w reakcji. -Skoro tak sprawy się mają. Czas przyspieszyć dostawę tego, co potrzebuje Smok.
-A czy wszystko jest już gotowe, żeby to zrobić? Mieliśmy z tym poczekać do końca roku…
-Gotowe jest. Po prostu będzie trzeba transport niewolników do badań przesłać już. Mamy wszystkich potrzebnych do eksperymentów. Jesteśmy w stanie przeprowadzić przesyłkę w ciągu dwóch tygodni. Yami mruknął coś pod nosem. Nie był chyba przekonany do tego pomysłu, ale kalkulował inne możliwości. Dziewczyna mogła zauważyć, że każdy czeka na jego decyzję. Widać było, że stał tutaj najwyżej w hierarchii.
-Trzeba jakoś to ukryć przed Shimoyą. Jeżeli znowu wyśle tego siwego skurwiela i Sona… Wszystko pójdzie na marne a Sagakura-dono nas zniszczy. Przyjęła Nas ze względu na dostęp do tego, co potrzebuje. Ale bardzo szybko może to ukrócić. Musimy umożliwić Koriemu, żeby transport tych odmieńców z Kekkei Genkai przebiegł poprawnie od A do Z. Zero pomyłek. Już brakuje nam planów tego cholernego Satoshiego na współpracę z Sogen. Yami kiwnął na nich głowami. Spojrzał się na kelnerkę. -Złotko. Polej najlepszy alkohol, który nie jest sake. Czas świętować, kiedy ten grubas stąd wyszedł.- cmoknął do niej, żeby od razu ruszyła. Panowie byli ponownie w wesołych nastrojach. Kiedy wróciła z butelką sakę opowiadali sobie jakieś głupie żarty i nie skupiali się już na biznesie. -Skarbie, grupę muzyków poprosimy. Będziemy tańczyć! Najlepszą w całym przybytku!

Dialogi:
Ikuchi
Yami Zangetsu
Oochi
Hachi
Xin
Kori

[Arino]

Arino oczywiście jak przystało na dobrze wyuczoną służącą, otworzyła drzwi gdy grubszy kupiec opuszczał salę, zadziwiająco ku jej uldze. Czuła się naga pod jego wzrokiem, a miała na sobie aż trzy kimona! No, dwa liczyły się jako bielizna, bo pod kimonem nie mogła nosić tej importowanej, ale zawsze to kolejna warstwa ubrań! Do którego nie była zresztą przyzwyczajona, nosząc tylko letnie kimonka. Miała też wiedzę, iż on nie może jej nawet tknąć, bo od razu pojawiłby się strażnik, powiadomiony przez kogoś z cichej straży - a raczej ich najmniejszych pomocników. I zrozumienie tej rzeczy, uświadomiło jej dlaczego czuła się nago. Nie miała przy sobie choćby Makibishi! Najbliższą broni było pojedyncze kanzashi we włosach. Mimo tych oczywistych rozterek, utrzymywała cały czas jedną i tą samą twarz, którą niegdyś ktoś nazwie pokerową. Wyprowadziła więc kupca, pozwalając innej kelnerce zaprowadzić go do wyjścia, jak by nie patrzeć, na ręce miał złoty kryształ. Wróciła też do pokoju, przynosząc nową tacę z Sake.
Rozmowa kupców, była czymś niezwykle interesującym, jednak ona musiała często wychodzić służąc im, przez co wiele elementów po prostu jej umykało, jednak w przeciwieństwie do krupiera, jej zadanie polegało też by polegała na swojej intuicji. Miała bowiem analizować ich emocje, bo Kobiety były w tym lepsze od mężczyzn. Gdy jej to powiedziano, oczywiście uzasadniła to sobie po swojemu. W końcu to mama zawsze wiedziała, gdy Arino próbowała coś ukryć, a nie tata.
Słuchając cały czas trzymała minę unijnej służącej, która jest tylko ładną ozdobą tego pomieszczenia. Mimo to nawet na nie robiły wrażenia te wieści. Do tej pory nie wiele słyszała o tym całym Gaice, jednak jeżeli powalił czterdziestu ludzi, to nie był byle kim. Gdyby ją zaatakowała czterdziestka ludzi, najpewniej musiałaby wszystkich spalić, a jeżeli byliby tak wytrzymali jak tamten cholerny pies, miałaby nie mały problem. I wtedy stała się niezbyt wesoła rzecz, odwołali jej towarzysza. Żadne nie spojrzało ku sobie, choć Arino miała na to bardzo dużą ochotę, powstrzymała głowę przed choćby ruszeniem jej w jego kierunku. Niewolnictwo! Aż nią wstrząsnęło, mimika służki, na chwilę zniknęła ukazując zaskoczenie. Był to zaledwie ułamek chwili. Przez chwilę nie była w stanie się uśmiechnąć, przez co twarz była bez wyrazu. Ale było coś czego Arino nienawidziła z całego serca, co budziło jej drugą ja. Uratowanie ich, zrobi im większą krzywdę niż zabicie ich teraz. Siedziała na swoim miejscu, czekając aż znowu na nią wskażą. Gdy poproszono ją o alkohol skłoniła się i wyszła, oczywiście cały stosując się do wszelkich zasad etykiety z wchodzeniem i wychodzeniem. Od Barmanki poprosiła o najlepszy alkohol jaki był dostępny. Ta od razu zaczęła o nim mówić, podchodząc do szafki i otworzyła ją, wyciągając z niej karafkę, do tego dołożyła też szklane szklanki. Całą tacę podała Arino, która znowu usiadła w Seiza przy drzwiach. Skłoniła się i weszła do środka, znowu stosując się do wszystkich zasad.
- Zgodnie z twoim życzeniem szlachetny Panie, przyniosłam najlepszy alkohol. Zwie się on Choya Ume Blanc - powiedziała skłaniając się ponownie. Było to wino śliwkowe, które bardzo ciężko było dostać, jednak koneksje rodziny Yoshiwari, sprawiały iż stało się to łatwe, w końcu każdy handluje z największym kasynem, gdzie obrót pieniędzy nie należał do najmniejszych. Jeżeli ją zapytano o to wino, oczywiście odpowiedziała wszystko co zdołała jej szybko przekazać barmanka.
Drugie życzenie, było trochę trudniejsze do błyskawicznego zrealizowania, czego dowiedziała się znowu u Barmanki. Wróciła, mówiąc iż, ktoś już wkrótce przyjdzie i gdy dano jej znać, wyszła z pomieszczenia. I wtedy ją zobaczyła. Dziewczyna o jasnej cerze, z lekkimi różowym pudrem na policzkach, który sprawiał iż wyglądała jakby się trochę rumieniła. Blond włosy były ładnie zaczesane z przodu, zebrano też został mały kok na czubku jej głowy, resztę włosów zostawiając luzem, tak iż równomiernie się one ułożyły. Lekkie piegi zdobiły też jej twarz, nadając jej uroku, przez co można było wpatrywać się w jej zielonkawe oczy. Uśmiech wręcz nie chciał zniknąć, gdy ją zobaczyła, ta oczywiście również. W rękach Himawy był Shamisen, pewnie dlatego też nie przytuliły się do siebie.
- Ładnie wyglądasz w tym kimonie - powiedziała Himawa, najlepsza przyjaciółka Arino, która nie jednokrotnie swoim śpiewem urozmaicała czas przy jedzeniu.
- Ty znacznie ładniej, mój atut został tutaj wręcz wyeliminowany - zażartowała Arino ze swojego wspólnego i tylko sobie znanego tematu, przynajmniej tak im się wydawało. Obu dziewczyną zajęło chwilę uspokojenie się, jednak w końcu Arino wprowadziła Himawę do środka, która się pokłoniła przed kupcami i zajęła miejsce na wolnej poduszce zwolnionej przez krupiera. Arino w tym czasie zajęła się polewaniem alkoholu. Była z nią Himawa, a to znaczyło iż nikt nie był w stanie zagrozić dziewczyną. Himawa była specjalistką w Genjutsu bazującym na dźwięku oraz tworzeniu jej poprzez świetliki. A teraz grała i śpiewała, spełniając życzenia kupców, mając swoją "broń" w ręce.

Himawa "Fireflies" Tuyagi
Arino "Płomyczek" Hikage

[Arii]

5/7

[D] Informacje Arino

Występ, tańce, alkohol, śpiewa. To wystarczyło, żeby zatoczyć całą czwórkę do stanu takiego upojenia, żeby już nie poruszyli żadnego konkretnego tematu. Nie było wiadomo, gdzie i kiedy odbędzie się transport niewolników, o których wspomnieli. Dodatkowo we wszystko wplątane były Smoki, co oznaczało, że wykonywały kolejny ruch w Shigashi. Pytanie czy dało się temu jakoś zaradzić?
Kiedy polewała i nad tym się zastanawiała zauważyła, że Yami ze swoją zgrają się zbierają. -Słonko, byłaś cudowna. Powtórz swoje imię a następnym razem też jesteś Nasza. Grubasa już nie będzie… Tylko Nasza czwórka i Ty kochanieńka.- przyjrzał się jej i wysłał jej oczko. Zataczając się ze swoim bogactwem wyszedł z resztą wyprowadzany przez inną kelnerkę. Została tylko ze swoją przyjaciółką, ale zadanie się nie skończyło. Jako służka musiała dokończyć tutaj z resztą swoją pracę a dopiero później zakończyć je odszukując swojego przełożonego, który zapewne, gdzieś tutaj się kręci po kasynie, czekając. A informacji trochę było do przekazania i na pewno go zainteresują. Mimo jednego tematu i kilku pomniejszych była to duża sprawa, która ją dotyczyła przez przeszłość i same uczucia z teraz. Sam grubas przypomniał jej o tym, jak nie chce już się czuć, nie po to tyle spędziła na treningu.
Każda kobieta czuła się przedmiotem w rękach mężczyzn a nie powinna tak się czuć. Przecież wiele z nich było wspaniałymi kunoichi, były równie niebezpieczne co mężczyźni… Nieważne co się mówi o Smokach to kobieta niby aktualnie rządzi i nikt tego nie komentuje. Czy tylko przemocą dało się zagrabić szacunek do płci pięknej? Czy tylko tak ktoś widział, że nie są słabe i nie są ozdobą?

Dialogi:
Ikuchi
Yami Zangetsu
Oochi
Hachi
Xin
Kori

[Arino]

Arino oczywiście jak na miłą osobę z obsługi, siedziała cały czas gotowa im usługiwać jeżeli chodziło dalej o nalewanie alkoholu. Nie była jednak kurtyzaną i jej obowiązki kończyły się tylko na tym, nie mogła z nimi tańczyć czy nawet pić. Jeżeli tego chcieli, wezwano panienki lekkich obyczajów, jednak Arino ani kelnerki nie były tego typu dziewczynami. Pod koniec ponownie Yami odezwał się do niej, twierdząc iż następnym razem ona będzie tylko ich.
- Ja również nie mogę się doczekać kolejnego spotkania ze Szlachetnymi Panami. Będę się radować, przy naszym następnym spotkaniu Szlachetny Panie - powiedziała, całkowicie zgodnie z prawdą, choć nie tak jak ona myślał. Cieszyć się ona będzie, jednak to spotkanie już nie odbędzie się w kasynie. Gdy wyszli, zaczęła składać rzeczy na tacach po tej całej uczcie. Mimo, iż patrzyła na przepyszne wręcz jedzenie, to nie była już głodna. Adrenalina powoli zaczynała ją coraz bardziej pobudzać. Himawa skończywszy grać, również zabrała się do pomocy. Gdy minęła w końcu chwila, którą była im potrzebna, by się upewnić iż Ci nie wrócą, spojrzały ku sobie.
- Znajdź Ikuchiego. Kori jest gotowy do transportu niewolników do jakiś badań i eksperymentów, celem transportu są smoki. Około Dwa tygodnie. Akcją dowodzi Yami Zangetsu. Wszyscy oprócz Oochi są w to zamieszani. - powiedziała streszczając ostatnie swoje informacje. Himawa słysząc też o niewolnikach popatrzyła zaskoczona na Arino, lecz kiwnęła głową. Wyszła zostawiając Arino samą, która kontynuowała zbieranie jedzenie ze stołu, ułożyła je w dźwigu i pociągnęła za rączkę. Taca zaczęła zjeżdżać. Ona w tym czasie przygotowała tacę z naczyniami i czekała, aż tamta przyjedzie. Dołożyła też kartkę, dla konserwatora, by przyszedł i umył taty, zmienił poduszki i wiele, tym podobnych rzeczy. Ona w tym czasie siedziała jak na szpilkach, czekając aż winda wróci. Gdy tak się stało, włożyła tacę bardzo ostrożnie i pozwoliła jej również zjechać, opuszczając salę i kierując się po schodach dla obsługi na sam dół.
Serce biło jej jak szalone, miała bardzo ważne wieści, które musiała teraz streścić, ale i tak najpewniej sporo już i tak Ikuchi wiedział od krupiera, którego odesłali dużo wcześniej. Tamci też żadnej akcji też nie podejmą teraz, byli zbyt pijani. Była pewna, iż Ikuchi już podjął jakieś decyzję. Pewnie ktoś już właśnie śledził całą czwórkę, tak by Ci nie spostrzegli. Najpewniej też powiadomił Kaori, w końcu płomień tylko mógł autoryzować akcje przeciwko innym rodziną, zwłaszcza jeżeli były to akcje wysokiego poziomu. W głowie Arino nawet nie pojawiła się myśl by się przebrać czy zmyć makijaż. Nie było na to czasu. Będąc na poziomie operacyjnym cichych strażników - została najpewniej od razu posłana lub zaprowadzona nawet do jego gabinetu.

Himawa "Fireflies" Tuyagi
Arino "Płomyczek" Hikage

[Arii]

6/7

[D] Informacje Arino

Dziewczyna sprawdziła się idealnie w roli kelnerki. Znajomość podstaw zdecydowanie jej w tym pomogła, ale szybka nauka, której zasięgnęła przed przybyciem Yami’ego i zgrai, zdecydowanie się opłaciła. Dziewczyna miała łeb do zapamiętywania takich rzeczy. To tylko potwierdzało, że jest w odpowiednim miejscu. Feniksy może nie były tak liczne, jak pozostałe dwie mafie, ani tak potężne pod względem bojowym, ale czyniły z informacje swoją broń a ta jak zawsze okazywała się tak samo niebezpieczna co najlepsza jednostka w pozostałych zgrupowaniach. Dziewczyna o tym bardzo dobrze wiedziała i dlatego tak się ze wszystkim śpieszyła będąc nadal dokładną w porządkowaniu sali, nie pozostawiła nic, co mogłaby jeszcze samodzielnie zrobić, dlatego ruszyła. Pozostawało jej ściągnąć w końcu kimono kelnerki i pokazać prawdziwą siebie, mimo że tutaj prezentowała się pięknie.

Już w samej szatni, kiedy się przebierała tworzyła sobie plan, co dokładnie przekaże. Musiała być dokładna, ponieważ wszystko było ważne. Miała najwięcej czasu, żeby się im przyjrzeć i dokładnie ocenić osobowość, zachowanie, odpowiedzi, ton, miejsce w hierarchii tego spotkania. Na pewno Yami był szefem, ale co z resztą? Na jakich miejscach ich umieścić, żeby się to zgadzało? Musiała dobrze przemyśleć, jak złożyć to do kupy. Ale nie miała też na to czasu. Kiedy wyszła z pomieszczenia na ścianie naprzeciwko stał Ikuchi z złożonymi w krzyż na piersi rękoma. Tak, to czas zdać raport.
-Krupier powiedział mi co nie co, ale miał trochę inne zadanie na dzisiaj. Zacznij od początku ze wszystkimi szczegółami. Zresztą sama wiesz.- dobrze wiedział, że mimo władzy ich rodziny w tych murach powinni zacząć się poruszać po piętrze i się stąd wydostać. Skoro każda rodzina mogła tutaj być trzeba było się spodziewać, że mają opłaconych swoich ludzi. Niestety, złoto było zachętą dla każdego. A tego nigdy nikomu nie było mało. -Dostałem informacje o niewolnikach, przemycie, Smokach, dwóch tygodniach. Rozwiń. Płomień potrzebuje tego na dzisiaj. Czas rozpocząć operacje, która trochę zajmie, żeby doszło do rozwiązania.- teraz mogła być pewna, że machina po tych krótkich informacjach ruszyła. Operacja przejęcia niewolników i zapłacie Smokom za to, co zaplanowały i co chciały z nimi zrobić. A Arino zapewne pisała się jako pierwsza do tego zadania w końcu „Płomyczek” chciał się rozszaleć i pochłonąć swoim płomieniem gada, który zatruwał ich tereny i się nawet z tym nie ukrywał. Trzeba było pokazać, że powinien bardziej uważać, bo Feniks również swoje potrafił i nie zamierzał dłużej tego ukrywać.

Dialogi:
Ikuchi
Yami Zangetsu
Oochi
Hachi
Xin
Kori

[Arino]

Będąc blisko szatni od razu zmieniła zdanie i postanowiła się przebrać, odzyskując z szafki swoje rzeczy. W końcu był tam nie mały wręcz majątek. Jak jednak przystało na osobę poukładaną, rozebrała się składając kimona starannie w kostkę i odłożyła je na miejsce, gdzie kładło się brudne kimona. Pozbyła się też hadajuban i nagajuban, by móc ubrać wygodniejszą bieliznę, na to oczywiście założyła swoje letnie kimono, z szerokim obi, pod którym skrywał się jej przybornik pasowy wraz z dużą torbą - która niestety trochę wystawała.
Podczas tego wszystkiego, starała się jak najlepiej złożyć raport w swojej głowie, oddający jak najwięcej z tego co tam widziała oraz zrozumiała. Było naprawdę wiele informacji do przyswojenia, które nie chciały jej się łączyć. Zaczynając się zastanawiać, wpadła na myśl, by wejść w buty Kaori. Jak by ona to wszystko oceniła. Było to wręcz szalona wizja, jednak najbardziej prawdopodobna. Jeżeli Ciocia też o tym co nieco wiedziała, najpewniej chciała też ją wmieszać. Tylko w jaki sposób? O co chodziło jej? Uzyskać jak najwięcej najmniejszym kosztem. Im mniej pracy przy jednym zadaniu, tym więcej mogła ich zrobić na raz. Co udowodniła jej podczas treningu przy wodospadzie, gdzie Ciocia "Poświęciła" jej czas na trening. Dając zwój. W Kaorowym nastroju wyszła z przebieralni. Tam lekko się skłoniła widząc Ikuchiego i ze spokojem wysłuchała jego pierwszych słów.
- Wiem, Soga-San, szykuj się na monolożek - powiedziała uśmiechając się do niego i nim pomyślała dodała - Dwa razy spotykam Cię przy swoich drzwiach, mam szukać jakiegoś w tym konte... przepraszam - powiedziała robiąc się cała czerwona - Przepraszam... Ciocia zbyt mocno weszła mi do głowy - wytłumaczyła się i szła przez jakiś czas w milczeniu, cała wręcz czerwona, aż w końcu opuścili miejsce, gdzie obsługa mogła ich podsłuchać. Teraz byli już w korytarzach, najpewniej też i wewnątrz jakiegoś gabinetu - możliwe, że też tego należącego do Ikuchiego. Tutaj dopiero zgodnie z przepisami, zaczęła zdawać raport.
- Pisemny raport będzie bardziej szczegółowy z większą ilością przemyśleń. A więc tak, wyglądało na to iż cała piątka jest jakimiś wspólnikami handlowymi, jednak Yami Zangetsu jest ich nieformalnym liderem. Prezentuje też niebywałą pewność siebie. Jest osobą żądną władzy co widać też po jego zachowaniu. Wszystko musi iść wedle jego zachcianek. - wzięła głębszy wdech i wydech - Chce też uzyskać monopol w Shigashi na porcelanę. Nie wyszło mu to jednak za sprawą rodziny Shimyo albo ich głowy rodu, mimo iż działał z górnej pozycji bo siedział w lokalu Smoków, tym najważniejszym. Shimyo wynajął podobno Rokudo Gaika, który tam się nie patyczkował i zrobił burdę. I dalej typ żyje mimo iż zrobił burdę w czerwonym smoku. - przełknęła ślinę - Jeden z nich, Oochi był odpowiedzialny za osobę, która miała zdobyć informację na temat planów owego Shimyo, jednak najwidoczniej pan Gaika i tam był, załatwiając blisko pięć dziesiątek ludzi, niewielu uciekło. Wtedy też padło imię Sona. Wspomnieli iż Straż wie kim jest Gaika, być może warto byłoby się przyjrzeć tej całej sprawie z Shimyo oraz Rokudo Gaiką. - zasugerowała - Najciekawiej zaczęło robić się gdy Oochi został prawie wyproszony już przez to ile alkoholu wypił przez samego Yamiego. I wtedy zaczęło się robić ciekawiej. Widać było iż pozostała trójka ulega temu czwartemu, Yamiemu, który jest strategiem w tym wszystkim ale też i jednym z wykonawców. Gdy tak siedziałam tam przy nich odezwał się w końcu ostatni z nich mówiąc o transporcie niewolników posiadających Kekkei Genkai do jakiś eksperymentów oraz badań. Transportem ma się zająć ten ostatni, Kori. To na nim powinniśmy skupić swoją uwagę, byle by on tego nie dostrzegł. Boją się iż Shimyo nastaje im na pięty, a porażka oznacza, wkurzenie Sagakury Hibiki - tymi słowami liczyła iż go zaskoczy - Szefowa smoków przyjęła ich bo mają odpowiednie kontakty handlowe, jeżeli nie wypełnią swojego zadania, czeka ich ciężka kara - powiedziała, zaczynając też uzupełniać swój raport o dodatkowe domysły, wynikające z jej kobiecej intuicji - jak to iż Mia jest kimś ważniejszym niż chciałby przyznać Yami. W końcu, gdy skończyła popatrzyła z nie małą pewnością siebie - Chcę odbić tych niewolników, mam też pomysł jak zrobić dym wokół naszej akcji - powiedziała wprost, choć wiedziała, iż to może nie być takie proste. Nie bez powodów niewiele się słyszało o akcjach niebieskich feniksów. Dym który tworzyli wokół swoich akcji sprawiał, iż każdy zapytany mieszkaniec uważał, iż to inna mafia dokonała ataku, oczywiście wśród tych fałszywych plotek pojawiały się również te prawdziwe, jednak wyłowić je, było nie sposób.

Himawa "Fireflies" Tuyagi
Arino "Płomyczek" Hikage

[Arii]

7/7

[D] Informacje Arino

Ikuchi przysłuchiwał się całemu raportowi dziewczyny i jej nie przeszkadzał. Kiwał głową na znak, że rozumie. Ominął całkowicie dziwne zachowanie z początku, nie zamierzał wchodzić do głowy dziewczyny, to byłaby katorga. Kiedy zakończyła stał w ciszy starając zebrać myśli. Pojawiło się kilka niepokojących punktów, które trzeba było jak najszybciej rozwiązać.
-Na razie nic nie rób w tej sprawie. Czekaj na rozkazy, Płomienia. Niekoniecznie musisz ty wykonać tę misję. Musimy dowiedzieć się nieco więcej na ten temat. I sprawdzić, kto najlepiej się do tego nada. Więc nie nakręcaj się.- sądził, że to akurat było jasne. Odetchnął, będzie musiał poświęcić trochę więcej czasu na szkolenie wszystkich od nowa pewnych zasad. Ale nie ma czasu się nad tym teraz rozwodzić. -Co do samych postaci Rokudo Gaiki i Sona… Są bardzo niebezpieczni. Najlepiej trzymać się od nich z daleka, jak się tylko ich spotka. Zarówno jeden, jak i drugi znani są ze swoich umiejętności Taijutsu. Szczególnie uważać trzeba na Sona, jest niezrównoważony i jest prawą ręką Shimoti Satoshi’ego, to On przeciwstawił się Yamiemu… Niezwykły gracz na planszy, którego ciężko rozgryźć. Jako jeden z niewielu daje sobie radę bez pomocy mafii a rodzinny interes to wiele lat pracy.- przeszedł się jeszcze kawałek i przyłożył dwa palce do podbródka. -Dobrze, nie ma co Ciebie trzymać. Zapłatę otrzymasz jeszcze dzisiaj. Świetnie się spisałaś. Pójdę przekazać raport do Twojej Ciotki. Powiem, że jesteś zainteresowana, żeby dalej w tym uczestniczyć. Ale wiesz, jak może być. Lepiej nie robić sobie nadziei i wiedzieć, kiedy odejść w bok, bo jeszcze kiedyś pomylisz się w obliczeniach.

Spojrzał się na nią i kiwnął jej głową, że ich spotkanie właśnie się zakończyło i nie było potrzeby już się porozumiewać. Każdy mógł iść w swoją stronę i tak zrobił właśnie jej przełożony. Ciotka musiała o tym, jak najszybciej się dowiedzieć. Sagakura zaczęła dziwne kroki, którym trzeba było się przyjrzeć. Teraz dziewczyna miała chwilę dla siebie i mogła w końcu wyskoczyć coś zjeść, bo nie miała nic w ustach od początku tego dnia a zbliżał się wieczór. Dopiero teraz to zauważyła, jak długo wytrzymała jako kelnerka. Dziw, że tyle pili o takich porach dnia. Musiała koniecznie wrzucić coś do ust, bo kiszki zaczynały wyrywać się z objęć jej siły woli, którą je ciągle powstrzymywała przy zgrai mężczyzn, którzy czuli się takimi ważniakami a nawet nie wiedzą, że czeka ich mała zagłada, którą ta zamierzała sprowadzić do ich bogatego życia.

MISJA ZAKOŃCZONA POWODZENIEM

Dialogi:
Ikuchi
Yami Zangetsu
Oochi
Hachi
Xin
Kori