Kasyno "Kupieckie Szczęście"

[Tetsurō]

"Sprawa Wielkiej Wagi"

Misja B - Arino & Gaika
Jesień, Rok 393 kalendarza forumowego

kolejka: 1 / 17+

Niektórzy mówią, że pierwsze dni w nowej pracy są zawsze najgorsze. Zupełnie nowe środowisko, nowe obowiązki, nowi ludzie, których imion należy się nauczyć. Tak wiele w jednym momencie potrafiło zestresować i przytłoczyć nieprzygotowanego człowieka. Z drugiej strony, wielu lubiło takie szanse, ceniło sobie rozwój i to, że mogą próbować wspiąć się na szczyt. Ciężko powiedzieć, która z tych dróg jest właściwa, ci ostrożniejsi wolą zachowywać umiar w zmianach, tak aby nie przysłoniły one prawdziwego celu zmian. Za to Ci co wolą na raz mogą osiągnąć sukces dużo szybciej, tylko czy aby na pewno warto tyle ryzykować? Czy życie jest na prawdę tak krótkie, że trzeba obierać wiele ścieżek na raz? Zapewne takie pytania mogły zajmował głowę naszej dzisiejszej bohaterki. Od otrzymanego niedawno awansu minęło już kilkanaście dni. Rozgościła się już w swoim nowym gabinecie, w którym to pilnowała przeróżnych powiązanych z nowym stanowiskiem obowiązków. Nie były to jakieś bardzo ważne sprawy, jednakże na pewno byłī ważne dla początkującego Szpona, który teraz musiał udowodnić, że nie dostał tego awansu przypadkiem. Nasza bohaterka przesiadywała w swoim gabinecie sama, jej towarzysze, czy też podwładni, byli zajęci swoimi obowiązkami, wiec mogła ona w spokoju zająć się pracą, bądź też po prostu relaksować się w swoim wygodnym krześle i zastanawiać co przyniesie przyszłość. Jakie kroki powinna wykonać teraz.
Niestety, nie było zbyt wiele czasu na rozmyślanie, gdyż po chwili spokoju ktoś zapukał do drzwi ognistowłosej. Osoba ta nie oczekiwała na zaproszenie, tylko po prostu otworzyła sobie i weszła do środka. Kiedy tylko nasza bohaterka dostrzegła kto wchodzi do środka, od razu mogła poczuć, że ten dzień będzie gorszy niż zakładała. Otóż do jej gabinetu wszedł Kemuri, mężczyzna, który zlecił jej w przeszłości kilka misji. Był odziany jak zawsze, cały pozawijany w ubrania tak, że widać było jedynie jego oczy oraz ciemne, kręcone włosy. Jego mina także nie świadczyła, że jest zadowolony z tego, że musi tutaj wejść. No ale niestety tak było w pracy. Czasami trzeba było przyjść do tych mniej lubianych kolegów z biura.
- Też się cieszę, że Cię widzę. - skomentował grymas, którego spodziewał się na ustach swojej rozmówczyni. Nie mieli najlepszej przeszłości, teraz jednakże byli na mniej więcej tym samym stanowisku, więc musieli współpracować. Choć z racji starszeństwa stażem to dalej Kemuri był tutaj Senpai. Tylko, bądźmy szczerzy, kto w mafii przejmował się etykietą. Liczyła się skuteczność.
- Robota jest dla Ciebie, zlecona z góry, ja tylko przekazuję, więc jak coś to nie do mnie pretensje. - od razu się obronił, a następnie sięgnął do swojej torby przy biodrze, z której wyciągnął średni zwój. Położył go na biurku dziewczyny, a następnie oparł się o drzwi i wyciągnął swoją ulubioną, już dobrze znają dziewczynie fajkę.
- Sprawa jest taka. Jutro władze miasta planują zrobić czystki w pewnym magazynie należącym do Tygrysków. Średnio nas interesuje samo zamknięcie ich interesu, choć pewnie będzie nam na rękę. Bardziej interesują nas informacje, które będzie można znaleźć w tym magazynie. Twoje zadanie jest proste, dołączysz do ich odprawy przed misją, wjedziesz wraz z nimi, zabijesz kilka tygrysków a przy okazji wykradniesz wszystkie przydatne informacje i inne rzeczy, które mogą przydać się naszym interesom. W zwoju masz ubrania, które nosiłaby jedna z żołnierzy. Nosiłaby, bo teraz ty będziesz je nosić. Kobieta siedzi teraz w naszej gościnie, więc nie będzie ci przeszkadzać. Nazywa się, Mito Himori, specjalizuje się w ogniu, dokładnie tak jak ty. Z resztą macie podobny kolor włosów i sylwetkę, dlatego też padło na ciebie. - Kemuri pociągnął trochę powietrza ze swojej fajki, delikatnie wypełniając dymem salę. Nie spieszył się, delektował się chwilą, dając dziewczynie czas na przemyślenie ewentualnych pytań.
- Akcja nie jest oficjalnie miejska, więc nie musisz się przejmować, że ktoś Cię rozpozna, nikt cię tam nie powinien znać. W zwoju masz też potwierdzenie, masz z nim stawić się w Szkarłatnej Spelunie o świcie. Tam wprowadzą was w szczegóły dotyczące samego magazynu. Pamiętaj, masz się nie zdradzić i przynieść jak najwięcej ciekawych informacji i przedmiotów. Zabijanie Tygrysów mile widziane, ale tylko jako bonusowy priorytet. - uśmiechnął się delikatnie i znowu zaciągnął fajką. Później spojrzał w stronę swoje rozmówczyni, jasno wskazując, że to jest moment na ewentualne pytania z jej strony.

Kemuri

[Arino]

Arino Hikage, Wiek: 17
Jesień 393, Wieczór
Ubiór: Letnie Kimono
Pogoda: Bez chmurnie

Arino weszła do restauracji ubrana jak zawsze w letnie kimono. Niebieski kamień na jej ręce sprawił iż od razu znalazł się dla niej stolik przy którym usiadła samotnie. W mig zjawiła się młoda blond włosa kelnerka, która przyjęła nietypowe zamówienie Arino, która nie była w stanie zjeść tyle ile normalny kupiec. Jej porcję dlatego miały być o połowę mniejsze - po za takoyaki. Jako iż nie miała dzisiaj czasu na żaden trening to nie potrzebowała dużo zjeśc, ledwo się najeść. W mig postawiono przed nią japońskie curry, Otoro sashimi plate, maki-zushi, miskę ryżu i oczywiście dużą ilość takoyaki. Stół był wręcz pełny jedzenia, a młoda shinobi powoli rozkoszowała się pysznym jedzeniem, które według jej własnych wyliczeń mogła raz na tydzień. Przez resztę tygodnia musiała się zadowalać czymś znacznie tańszym niż jedzenie w jednej z najdroższych restauracji w Shigashi no Kibu. Bycie szponem rodziny, niosło ze sobą dużo pracy i dużo zarobków, które można było spożytkować na różne sposoby.
Powoli zajadała się jedzeniem, obserwując sytuację w restauracji, co oczywiście przyciągnęło uwagę młodego kupca, który w bardzo niewybredny sposób rozbawił młodą Shinobi prawiąc jej komplementy, w ten sposób zdołał się do niej dosiąść i zamówił im odrobinę Sake. Oszczędzając się przy tym wypiła i prowadziła miłą rozmowę z kupcem, któremu oczywiście powiedziała iż jest córką kupca, na wyjeździe z rozkazu swojego Ojca. A że wykonała swoją pracę, nie miała ochoty na prowadzenie interesów, ale za to może poplotkować chętnie na temat interesów. W ten sposób uzyskała trochę danych wywiadowczych i przekazała równie ciekawe informacje, które i tak miała rozpuszczać.
Po skończonym obiedzie, zagrała w kości z młodym kupcem i pożegnała się bez wzbudzania podejrzeń. Z Kasyna do kryjówki było kilka przejść, a sposób dostawania się do nich był opracowany już dawno temu. W ten sposób, nikt nie zauważył miejsca w którym po prostu zniknęła. A ona dostała się do swojego biura bez większych problemów, zajmując się znowu swoją pracą.
Rozsyłając swoje pisklaki, zaczęła porządkować dokumenty, by mieć dobry wgląd w ochranianą przez siebie część dzielnicy. W końcu, zbyt późno otrzymane plotki mogły sprawić iż jej pisklątko zostanie zranione i tym sposobem mafia utraci zyski. Posyłając posłańców, odsyłała kopie niektórych informacji do rozdzielenia dla pozostałych członków mafii. Sama co chwila otrzymywała nowe dokumenty, które starała się czytać. Tego było zdecydowanie dużo, więc przestała się dziwić na to iż w tym gabinecie był pojemnik na nieprzeczytane zwoje.
Siedziała wygodnie na wygodnym fotelu, genialnym wynalazku swoją drogą. Nie to co jakieś głupie poduszki, na których należało siedzieć w pozycji seiza czy siadzie skrzyżnym. Wracając jednak, siedziała niezbyt elegancko i gdy rozbrzmiało pukanie poprawiła się, by chcieć zawołać proszę, jednak drzwi odsunęły się na bok szybciej niż zdołała to zrobić. Jej brew uniosła się do góry wręcz i trochę mina zrzedła, gdy zobaczyła kto do niej przyszedł.
- Może cieszyłabym się bardziej, gdybyś wykazał się chociaż odrobiną mafijnej rycerskości czy chociaż kultury, nie jesteśmy w końcu bandytami grabiącymi na drodze czy smokami - odcięła się, by następnie wskazać mu jedno z krzeseł przed biurkiem, na którym zwykle przyjmowała pisklaki. Nie miała zbyt ochoty by stał i patrzył na nią z góry, a tak dzięki wysokiemu i wygodnemu fotelowi, to ona była by przypadkiem wyżej. Tak już zbudowano te biura.
- Może usiądziesz Panie Posłańcu? I nie martw się skoro tylko przekazujesz, nie zamierzam na Ciebie krzyczeć jak kiedyś - uśmiechnęła się do niego z sympatią, nie była już tą dziewczyną, którą kiedyś mógł zastraszyć, teraz byli równi sobie i nie widziała powodów, by trzymać się niegdysiejszej złości. O dziwo wspominała tamto wydarzenie teraz miło, czyżby zaczynała go lubić? W momencie w którym wyciągnął fajkę popatrzyła na niego z politowaniem.
- Proszę, nie mam okna by wywietrzyć swoje pomieszczenie - stwierdziła biorąc dokument do ręki, który on położył na biurku, wysłuchała też co ma jej do powiedzenia. Brzmiało to bardzo sensownie i miała nawet czas na przygotowanie się do akcji. Zadanie rzeczywiście pasowało do jej zdolności, a jako iż teraz na górze miała dobrze wyposażoną toaletkę, mogła naprawdę wiele zdziałać. Ostatnio korzystała z niej by młodziej wyglądać, ale inaczej się malując mogła zdziałać prawdziwe cudo, inaczej ułożyć włosy i oczywiście strój strażnika. Mogła zrobić nawet bliznę.
- Jednym słowem mam zakryć dobrze swój tatuaż, jednak na szczęście mamy te maść. Czy możesz mi zdradzić co to za magazyn, a właściwie gdzie jest? Pójdę do jednego z dziobów, który mi załatwi więcej informacji, bym nie wpadła - zapytała sięgając do swojego przybornika pasowego i wyciągnęła z niej mapę prowincji oraz mapę miasta. Przypięte po bokach były dodatkowe informacyjne, oczywiście jak od razu zobaczył - zaszyfrowane nieznanym mu szyfrem, najpewniej jej własnym. Z taką informacją, wiedziałaby od razu skąd zebrać informację na temat tego miejsca i może nawet otrzymać mapę budynku, bo i takie dziwne informacje czasem posiadali. I teraz przestało ją dziwić iż tak mało jej rodzina wie o Hozukich. Dlatego sięgnęła do szuflady po mały rulonik. Takie informacje były cenne, a ona zamierzała teraz sobie zjednać Kemuriego do siebie.
- Walczyłeś kiedyś z przedstawicielem klanu Hozukich? Mam o nich dane - zapytała, patrząc na niego z przyjaznym uśmiechem. Oboje byli szponami, przekazanie mu tych informacji tylko pozwoli zyskać rodzinie.

  Ukryty tekst

Arino "Płomyczek" Hikage - Szpon
Ważni NPC:
Kinohisa "Amehari" Hōzuki - Szpon
Himawa "Fireflies" Tuyagi - Dziób
Sakiri "Mascot"Tokito - Pisklę,
Ogachi "Suzumebachi" Fuhana - Pisklę,

[Tetsurō]

"Sprawa Wielkiej Wagi"

Misja B - Arino & Gaika
Jesień, Rok 393 kalendarza forumowego

kolejka: 2 / 17+

Mimo grzeczności, jakimi Arino raczyła swojego gościa, ten jednakże zdecydował się na pozostanie w pozycji stojącej. Mimo wszystko to ona była świeża w tej robocie, więc być może w jego oczach jeszcze nie zasłużyła na pełen szacunek. Była dopiero pisklęciem, które ledwo co nauczyło się latać i wyleciało ze swojego gniazda. Widać to było po jego minie, widać było, że jest tutaj bo musi, że nie chce z nią wchodził w głębsze relacje niż jest to wymagane.
- To prawda, nie jesteśmy ani Smokami, ani Tygrysami, co nie zawsze jest naszą mocną stroną. Pamiętaj, że mimo swojego nieokrzesania, to Ekibyō kontrolują największy kawałek naszego miasta i kroją z niego najwięcej pieniędzy. - upomniał on młodą dziewczynę, tak jakby chciał sprowadzić ją na ziemię. No ale co się dziwić, młoda, niedoświadczona ambicja często potrafiła przysłonić oczy. Dlatego też tak niebezpieczni byli starcy w zawodach w których umiera się młodo.
- Nie musisz szukać Yumi właśnie z jednym z nich rozmawiasz. Magazyn znajduje się na zachód od Shigashi, dokładną lokalizację poznasz pewnie na odprawie jutro. Ważne, żeby nie rozpoznał cię nikt z ludzi pracujących dla Shigashi, bo zaczną podejrzewać, że coś wyniosłaś. Jak rozpozna cię jakiś Tygrys do go potraktuj ogniem, tak jak nasze lasy. - uśmiechnął się zadziornie, choć tym razem nie było w jego głosie za bardzo nieprzyjemności, ot chciał wykorzystać żart sytuacyjny, a trzeba przyznać, Arino doskonale wiedziała jak pacyfikować zieloności wszelakie. Zapewne gdyby tylko Senju o niej wiedzieli, byłaby ich wrogiem numer jeden. A może nawet numer zero?
- Nie zdarzyło mi się z nimi walczyć osobiście, ale co nieco słyszałem o nich. Jeżeli masz coś na prawdę ciekawego, to polecałbym zostawienie tego w naszych archiwach, tak żeby każdy miał w razie potrzeby dostęp do tej wiedzy. Wiem, że potrafią zamieniać się wodę i to dosyć błyskawicznie, więc nie są najprzyjemniejszymi przeciwnikami. - schował swoją fajkę do torby i rozejrzał się po gabinecie Arino. Mimo krótkiego stażu, zdążyła się całkiem nieźle urządzić. Trzeba było jej przyznać, teraz musiała tylko pokazać, że potrafi coś więcej niż tylko dekorować wnętrza, na to właśnie Kemuri liczył, że dziewczyna wykaże się i zyska w jego oczach szacunek, na który nie tak łatwo zasłużyć.
- Bądź ostrożna, zarówno w magazynie, jak i po stronie miasta będą ludzie silniejsi od Ciebie. Wykorzystaj swoje atuty i pamiętaj jaki jest twój główny cel. Dobra rada od starszego stażem kolegi, czasami warto odpuścić, niż iść na całość. To nie jest sprint, nie można rzucić wszystkiego na jedną kartę. Nasza działalność to Maraton, musimy kalkulować wszystko na kilka lat do przodu. Pamiętaj o tym podejmując decyzję, szczególnie te nieoczywiste. - w ramach pożegnania Kemuri zostawił kilka dosyć zawiłych myśli swojej towarzyszce, a następnie skinął jej głową na pożegnanie i wyszedł. Zdecydowanie ta relacja nie należała do najprostszych. Ciężko powiedzieć czy oni sami wiedzą, czy bardziej się nie lubią, czy może jednak jest coś więcej na tej linii. Arino pozostała sama w gabinecie i miała jeszcze sporo czasu na ewentualne przygotowania.

Kemuri

[Arino]

Arino Hikage, Wiek: 17
Jesień 393, Przed świt
Ubiór: Stroj od Kemuriego, wielki kunaj przewieszony skośnie przez plecy. Włosy z lewej strony głowy zaplecione w warkoczyki, gdy z prawej strony włosy są puszczone luzem. Duża torba zawieszona z tyłu na pasie.
Pogoda: ?

- Myślałam do tej pory iż jesteś szponem - stwierdziła trochę zaskoczona, ale miało to sens, skoro to on wysyłał innych na misje - Są silniejsi to prawda, jednak to my jesteśmy tymi którzy uważniej obserwują i było by dobrze, gdyby wyniki tej obserwacji na czas trafiały do odpowiednich osób - stwierdziła niezbyt zadowolona z faktu iż on dalej nad nią stoi. Nie mówiąc już iż nie miał wskazówki nawet kogo może tam spotkać. Czy nie mieli kogoś kto obserwował tamtego miejsca i nie mógł dowiedzieć się kto tam się pojawia. Po cechach wyglądu można było łatwo rozpoznać klanowców, a to już spora przewaga w walce. Inuzuka chodził ze zwierzakiem i miał te dziwne tatuaże, białe oczy Hyuugi, rekinie zęby Hozukich, Maji z wielkimi grudami czarnego piasku, Kaguya o białych włosach. Nie wiele więcej wiedziała o innych klanach, mimo usilnych prób. Co do szukania Yumi, miała konkretnego Yumi na myśli i nie był nim on.
W Archiwach jest już to, ale skoro nie chcesz, to nie proponuje - odezwała się nagle przypominając sobie czemu tak nie lubiła tego mężczyzny. Był odpychający i denerwujący. Mimo iż starała się być przyjacielska to on jak zwykle wychodził ze swoją obojętnością. Ikuchi mimo podobieństwa inaczej dbał o ludzi, co dało mu awans na płomień, a ten tutaj dalej był dziobem.
- Tak też zrobię Kemuri-Yumi - wstała i lekko również skinęła głową. Gdy wyszedł, sama zabrała się do wyjścia, chwytając klucze. Miała teraz sporo do zrobienia i wyszła na zewnątrz, zamykając swój gabinet. Wezwała młodego posłańca - których tutaj zawsze było pełno. Nie był on jeszcze pisklakiem ze względu na zbyt młody wiek, jednak robił za osobę na posyłki i pomagał w znajdowaniu innych członków rodziny.
- Znajdź dla mnie Raion, Jango, Tori i Tamakę, mają stawić się w moich kwaterach - wymieniła pseudonimy czterech piskląt, które były pod jej rozkazami. Ona tym czasem skierowała się do gabinetów dziobów, całkowicie wbrew słową swojego kolegi Kemuriego i zapukała do jednego z gabinetów.
Gdy usłyszała kobiece proszę i weszła do środka, uśmiechnęła się do swojej najlepszej przyjaciółki. Himawa "Fireflies" Tuyagi, będącej dziobem w rodzinie Yoshida. Jako iż nikogo nie było w gabinecie, weszła i przekazała jej wszelkie informacje na temat swojego zadania. We dwie ruszyły do góry, do kwater, gdy Himawa wydała rozkaz pisklęciu, znalezienia dodatkowych informacji w archiwach na temat tamtego magazynu. Nie łatwe zadanie ich czekało, w końcu Kemuri nie zdradził o których magazyn konkretnie chodzi, lecz znana była mniej więcej lokalizacja. Więc wiedziano kogo można się tam spodziewać, a to już były jakieś poszlaki dla szpona. Gdy znalazły się w kwaterach, znalazły tam cztery dziewczyny, czekające już na nie. Raion dziewczyna o jasnych oczach i długim tatuażem na policzku, pochodziła z klanu Inuzuka, których w shigashi było wręcz pełno. Arino wydała rozkazy pozostałym trzem dziewczynom, a ją zostawiła.
- Podobno zaprzyjaźniłaś się z psem, którego przyniosłam pół roku temu - stwierdziła wskazując dziewczynie jedną z poduszek, ta skinęła głową i usiadła.
- Zgodnie z sugestią zmieniłam jego umaszczenie - stwierdziła, a Arino z Himawą się uśmiechnęły. To była ich szansa, na wykorzystanie tam zwierzaka. Od dawna Taniken zbierała informację na temat kryjówek rodziny Ekibyo, dzięki pamięci zapachowej zwierzęcia. Ten wiedział gdzie są kryjówki jej Pana, dzięki czemu zdobyli naprawdę wiele informacji. Arino wyciągnęła mapę i rozłożyła ją na stole.
- Wskaż mi gdzie one są - kolejna cenna informacja. Ile zajmie tygrysom podciągnięcie wsparcia. Dziewczyna wskazała kryjówki bez problemu, po czym ruszyła pomóc pozostałym trzem dziewczynom, gdy Arino razem z Himawą, ruszyły do sypialni, odpocząć. O Trzeciej w nocy, zostały obudzone przez pukanie asystentki. Dzięki temu obie zabrały się za przygotowania do misji.
Zabrały się błyskawicznie za przygotowania, Himawa zaplatała jej włosy po jednej stronie twarzy, gdy sama Arino robiła sobie makijaż, bardzo ostrożnie. Gdy skończyły, nałożyły maść na niebieski tatuaż feniksa, który w ciągu godziny, miał zniknąć. Przepakowały też przybornik do dużej torby, w końcu sam przybornik był rzadziej spotykanym przedmiotem niż jej torba. Ubrała się w strój który otrzymała w zwoju od Kemuriego. Gdy już miała cały na sobie.przerzuciła Duży kunai ukośnie przez plecy. Nim opuściła kryjówke wysłuchała informacji z archiwum i dopiero opuściła kryjówkę jednym z tajnych przejść.

Arino "Płomyczek" Hikage - Szpon
Ważni NPC:
Kinohisa "Amehari" Hōzuki - Szpon
Himawa "Fireflies" Tuyagi - Dziób
Sakiri "Mascot"Tokito - Pisklę,
Ogachi "Suzumebachi" Fuhana - Pisklę,
Taniken "Raion" Irimari - pisklę, Inuzyka

  Ukryty tekst

Nazwa

Maść Tatuażowa

Typ

Dodatki

Objętość

5

Opis Specjalnie opracowana maść przez rodzinę Yoshida, mająca na celu tymczasowe usunięcie tatuażu. Wtarta w suchą skórę przylega do ciała i zakrywa tatuaż. Po godzinie jest niezmywalna, a jedynym sposobem jej ściągnięcia jest jej starcie przy pomocy czegoś szorstkiego. Maść jest zależna od karnacji postaci, to znaczy iż działa ona tylko na osobę, która ją zakupiła. Możliwych użyć 5.

Wymagania

Założenie

Brak

Pełna sprawność

Brak

Cena

50 Ryō

Link do tematu postaci

KLIK!

[Tetsurō]

Z/T

[Kubomi]

Sigh. Zajmuje to dłużej niż Białowłosa, by chciała. Ale powoli efekty są… zadowalające, powiedzmy. Udało się odhaczyć dużego człowieka, co prawda Czarna Tygrysica musiała posłużyć się pomocą przechodniów – ale raczej ostatni raz w jej karierze. Ale teraz został ostatni gagatek do ogarnięcia, jakaś szermierz, która według mapy powinna znajdować się w „Kupieckim Szczęściu”, pytanie na ile to aktualne? Oby było… dlatego ruszyła w kierunku znanego sobie kasyna. Ostatnim razem miała tam szczęście jak grała, choć dzisiaj akurat nie ma chęci na hazard.
Zamiast zabawy będzie musiała zająć się zorganizowaniem sobie gabinetu, by uniknąć w przyszłości tego typu igraszek, a następnie ma parę rzeczy do zrobienia w domu. Więc plany są, czas znaleźć swoją podkomendą i przy okazji upewnienie się, że nie przegrywa głupio pieniądze.

[Rimuru]

Misja D
Kubomi 7/9 MG 7/9
~ Tygrysiątka, wymagają opieki ~
Pogoda: Słonecznie
Jesień 393, Południe

---

Kubomi dotarła w końcu do kasyna, gdzie liczba ludzi na zewnątrz ją zaskoczyła. Trzymając w swoich rękach pudełko z mapką, wiedziała iż to tutaj było ostatnie miejsce, gdzie widziano jej tygrysicę. Sama Kubomi widziała ludzi grających na balkonie oglądających z góry żywopłot. Jednak jak zawsze, obsługa tutaj szła sprawnie, jednak gdy tylko dano jej kamień, do kobiety ubranej w złoto, podeszła kobieta ubrana w strój strażnika i szepnęła jej coś.
- Prosiłabym o zostawienie przez Panią wszelakiej broni oraz tego pudełka z chakrą - powiedziała wskazując mapę Kubomi, którą ta trzymała i mapę, która zdradzała lokalizację tygrysów. Mapa też była za mała by ją schować do kieszeni, a obecni tu ludzie nie pozwolą najpewniej jej wejść z tym do środka. Zostawienie jednak mapy w ich rękach czym mogło grozić. I czemu znowu wyczuła drganie w mapie. Było to bardzo dziwne.

- Nimoto Tamumune - Tygrys, podległy Białemu Tygrysowi. Wygląd
- Nokura Seibo - Pazur, Tsume Wygląd
- Okusato Kiya - Złoty Tygrys Wygląd
- Fugi Tatsuhiro - wygląd
- Izuhei Tamatoki - wygląd

[Kubomi]

Czarna Tygrysica nieco szerzej otworzyła oczy, gdy usłyszała instrukcje przez które instynktownie spojrzała na swój ekwipunek, jak i mapę. W normalnych okolicznościach nie miałaby z tym problemu, jednak zostawienie mapy, szczególnie gdy podkreślono, że ma wrócić do właściciela, nie brzmi jak dobry pomysł. Za łatwo o stracenie czegoś, plus zawiera dosyć ważne informacje, to tak jakby dała na przechowanie najbliższe plany swojej rodziny!
- Emm… - zaczęła z lekka zakłopotana. – To nie jest tak, że akurat chcę wchodzić… byłby problem jakby państwo poprosili jedną osobę o przyjście tutaj? Jedna moja przyjaciółka, a nie chcę za bardzo przeszkadzać jej w relaksie, hehe… Jeżeli tak, to odniosę swoje rzeczy i wrócę by nie robić problemu. – bardziej niezręcznie się nie dało, zaraz wezmą ją za najgorszą terrorystkę na świecie lub w najlepszym wypadku kretynkę! Choć jakby byli tak mili, by przyprowadzić jej gagatka było by miło, ale trochę wątpiła w to.

[Rimuru]

Misja D
Kubomi 8/9 MG 8/9
~ Tygrysiątka, wymagają opieki ~
Pogoda: Słonecznie
Jesień 393, Południe

---

Kelnerka spojrzała za siebie, na białowłosą strażniczkę, z fioletowymi oczami. Kobieta będąca strażnikiem leniwie kiwnęła głową. Jej wygląd nie sprawił dobrego wrażenia na Kubomi, w końcu na twarzy tamtej widniała blizna w postaci X oraz jej fioletowe oczy wyrażały czujność. Stojąca przed nią osoba, zdecydowanie nie była byle strażnikiem stojącym na wartach. Może mieli tutaj rangi jak w wojsku i ta tutaj była sierżantem lub kapitanem? Kto to wiedział.
- Jak wygląda ta osoba, którą mamy przyprowadzić? I jaki jej podać powód i kto prosi - zapytała i gdy strażniczka usłyszała odpowiedzi odeszła powolnym samurajskim krokiem. Nie śpieszyło się jej, z kolei kelnerka poprosiła by Kubomi poczekała obok bramy. Minęło jednak dobre dziesięć minut, nim przyszła jej przyjaciółka, którą Kubomi mogła zabrać po za zasięg słuchu i wytłumaczyć jej jakie są rozkazy.

- Nimoto Tamumune - Tygrys, podległy Białemu Tygrysowi. Wygląd
- Nokura Seibo - Pazur, Tsume Wygląd
- Okusato Kiya - Złoty Tygrys Wygląd
- Fugi Tatsuhiro - wygląd
- Izuhei Tamatoki - wygląd

[Kubomi]

Kubomi na szybko opisała zainteresowaną tygrysicę, a jako powód dała proste i w sumie szczerze "wiadomość do przekazania", a sama nie miała problemów by jako kto prosi podać swoje normalne imie i nazwiskę. Dziesięć minut. Trochę długo, ale powinna się cieszyć, że się jakkolwiek zgodzili! Spojrzała na swoją podkomendną i ruchem głowy pokazała, by chwilę podążyła za nią, by nie być w zasięgu słuchu strażników i potencjalnych, wścibskich osób. Wyjęła wtedy list z rękawa swojego kimona, wręczając go swojej podopiecznej.
- Przyłączysz się do konwoju narkotyków. – zapowiedziała jedynie treść wiadomości. – Potem będziesz przychodziła do mojego gabinetu po kolejne roboty, ale to dostaniesz jeszcze z tym cynk. To chyba tyle? – mruknęła, nieco zmęczona już dniem, pozwalając jej odejść by sama skierować swoje kroki w kierunku Shokutsu, powinna znaleźć teraz Nimoto-kuna, choć pewnie on znajdzie ją. A w tym czasie zajrzy sobie do mapy… ciekawiło już ją to od dłuższego czasu, szczególnie od strony technicznej.

[Rimuru]

Misja D
Kubomi 9/9 MG 9/9
~ Tygrysiątka, wymagają opieki ~
Pogoda: Słonecznie
Jesień 393, Południe

---

Kelnerka poprosiła o imię i nazwisko Kubomi, nim strażniczka odeszła. Po dziesięciu minutach inna kelnerka przyprowadziła dziewczynę, którą Kubomi zabrała na bok i przekazała jej wspaniałe wieści.
- Jasne, ale kim ty do cholery jesteś? - zapytała i gdy uzyskała wystarczająco informacji od swojej nowej szefowej, z lekkim poczuciem wtopy ruszyła do kelnerki, gdzie oddała kamień i ruszyła najpewniej odpocząć przed nocnym wyruszeniem. Sama Kubomi raczej nie chciała byś w jej skórze, w końcu czekało je długie zadanie związane z transportem i bycie w podróży. Niezbyt wesołe zadanie.
Kubomi uporawszy się z nią i kilkoma kolejnymi, czuła zmęczenie. Wiedziała iż gabinet to mus, bo uganianie się za tymi wszystkimi ludźmi było okropne. Gdy zmierzała do restauracji, postanowiła w końcu zajrzeć do pojemnika z mapą i odskoczyła widząc co jest w środku, upuszczając mapę. W środku, była masa robaków. Jak to działało, jednak nie mogła zrozumieć, bo widziała Robaki. Cholerne Robaki. Jednak najpewniej powinna oddać mapę właścicielowi, więc musiała ją podnieść czy tego chciała czy nie i przemówić mu do rozumu, choć jak mogła zauważyć, ostrzegł ją. Nie otwieraj tego, bo jesteś kobietą. O wypłatę nie musiała się martwić, ta zawsze była rozliczana przez złotego tygrysa w odpowiedni sposób.

Misja Zakończona Sukcesem

- Nimoto Tamumune - Tygrys, podległy Białemu Tygrysowi. Wygląd
- Nokura Seibo - Pazur, Tsume Wygląd
- Okusato Kiya - Złoty Tygrys Wygląd
- Fugi Tatsuhiro - wygląd
- Izuhei Tamatoki - wygląd

[Kubomi]

- Twoim szefem. – skwitowała słowa swojej przydupaski, nie mając ochoty teraz jej tłumaczyć co i jak! Trochę szkoda było jej zadania, ale sama to przerabiała, więc tylko się cieszyć, że to nie na nią wypadło? Ale w czasie drogi powrotnej wydarzyła się rzecz straszliwa… robaki! Jak ona nienawidziła tych małych, w większości nieszkodliwych istot! Praktycznie wypuściła wyleciała jej z rąk, gdy odskoczyła jak poparzona, dopiero z pewnymi oporami podchodząc do niej i ją zamykając, by tego nie widzieć.
- Co do… - mruknęła do siebie, podnosząc z jeszcze bijącym sercem mapę… ale teraz na pewno wolała szybko mu oddać tą zabawkę, woli już się tym nie bawić w najbliższej, a najlepiej dalszej, przyszłości, po prostu nie! Więc sprawnym krokiem ruszyła szukać Nimoto-kuna, by oddać mu to cholerstwo i nigdy więcej go nie widzieć na oczy!

z/t

[Arino]

Projekt Kryjówki nr. 7
Arino Hikage, Wiek: 17
Jesień 393

Od rana Arino uwijała się wręcz jak w ukropie, by do południa mieć już wszystkie zadania wykonane, które musiała robić jako szpon. A papierkowej roboty było przy tym, tyle iż cieszyła się, iż ma własną asystentkę, która odwalała połowę tej papierkowej roboty, tworząc streszczające notki na dokumentach. Dzięki temu Arino, Himawa, Kinohisa, Sakiri, Niya oraz Ogachi były wolne już w południe, ze wszystkimi potrzebnymi dokumentami w gabinecie Kaori Hikage, zwanej przez wszystkich Pomarańczowym Płomieniem.
Jednogłośnie zdecydowano też, iż to Arino powinna przedstawić tę propozycję, jako jej twórczyni. Dlatego weszły do środka, a jej jako jedynej serce o mały włos nie stanęło w miejscu widząc Kaori. Przełknęła ślinę, ostatnim razem jak widziała Ciocię, ta na nią krzyczała. Ciekawe jak będzie tym razem. Nie czuła się już tak pewna siebie jak chwilę temu. Mimo iż jej propozycja miała same zalety to i tak niesamowicie bała się przedstawić ją swojej cioci.
- Dobrze widzieć Cię znowu na nogach Arino, ale jeżeli chcesz mi coś przedstawić, proponuję byś, uniosła głowę w górę - stwierdziła Kaori, Arino podniosła głowę i spojrzała w niebieskie oczy swojej Cioci i odetchnęła. Nie było w nich wrogiego nastawienia, lecz sympatia. Dlaczego? Przecież ją zawiodła. Z szybko bijącym sercem podeszła do niej i podała jej teczkę z ich propozycją. Wszystko było przygotowane. Kaori wskazała im sofy, na których usiadły, gdy ona zabrała się za czytanie.
- Przedstawię waszą propozycję Przywódcy. Budowa tam bazy da nam świetne miejsce do zarządzania tamtymi terenami. Mając Kasyno w środku i Świątynie na uboczu, będziemy kryć ogromny obszar. A wasz pomysł wykorzystania Czerwonego Odwetu do tego, to okazja do sprawdzenia lojalności naszych figur na planszy w obcych mafiach. Dobra robota dziewczyny - stwierdziła, a wszystkie na raz odetchnęły z ulgą - Miejcie jednak na uwadzę fakt, że jak to przejdzie, to będziecie odpowiedzialne za budowę oraz ochronę tamtego miejsca. Co prawda, dostaniecie dzięki temu nowe kwatery oraz biura, zgodne z waszymi wytycznymi, więc nie będziecie miały zbytnio na co narzekać - stwierdziła, siadając wygodniej w swoim fotelu. Była doprawdy pod wrażeniem przemyślenia całej sytuacji, wyłożenia plusów tego miejsca, niewielkich minusów. Długi czas na reakcję do innych miejsc, dobra współpraca z kapłankami oraz pobliską strażą miejską. Do tego propozycja wykorzystania Ayatsuri przy budowie oraz innych zdolności klanowych do budowy. Wszystko sprawnie i szybko, a do tego finansowane przez Bankiera, tak by nie dało się powiązać środków finansowych z Mafią. Sprytne, bardzo sprytne.
- Możecie iść, Arino zostań - powiedziała Kaori, dziewczyny wyszły, zostawiając je w końcu same - Bardzo dobry pomysł masz dziecko, jeżeli to przejdzie i dalej będziesz odnosić sukcesy, to masz szansę na zostanie Czerwonym Płomieniem. - rzekła zaskakując Arino, która siedziała jak oniemiała.
- Mimo tamtej porażki mam szansę zostać płomieniem? - zapytała Arino z nadzieją w oczach, Kaori kiwnęła głową.
- Powinęła Ci się noga, każdemu się to zdarza. Jednak wpadliście tam w pułapkę i mimo wszystko wynieśliście z tej kabały głowy cało - stwierdziła Kaori - Plotki o twoim imieniu też już zniknęły, a jak wiem, Firefiles pozbyła się ludzi, którzy rozgłaszali te plotki, a oni naprowadzili nas na mafię Shimoyi - Oh, czyli zadarli z nowo powstającą mafią? A to może sprawić, iż przestajemy być języczkiem na wadze, ale tym jeszcze nie ma co się przejmować. To sprawa dla Płomieni, jak awansujesz to, będziesz miała ten sam ból głowy[/quote] - puściła oko dziewczynie - Do następnego razu, Arino-Chan - dodała.
Do następnego razu, Ciociu - Arino lekko pokłoniła się Cioci, nim wyszła i zamknęła drzwi, wpadając w ręce przyjaciółek, z którymi podzieliła się ostatnimi uwagami. A te zaprowadziły je oczywiście do Baru, gdzie musiały uczcić rodzące się szansę dla Arino na awans na czerwony płomień. Miała już jedną rekomendację, a ilość zdobywanych informacji przez jej ludzi cały czas rósł. Więc miała doprawdy wielkie szanse na awans. Nie wypiły jednak bardzo dużo, zdając sobie sprawę, iż mają wiele zadań mafijnych na głowie na następny dzień. Mimo to jednak Himawa nocowała u Arino, co nie było najlepszą rzeczą dla sąsiedniego pokoju, w którym tej nocy, ktoś został najpewniej obudzony.
Asystentka obudziła ją oraz Himawę z samego Rana, lekko skacowane, jednak opuściły łóżko Arino i zabrały się za ubieranie i ruszenie do pracy, biorąc porcję liści zwalczających ból głowy. Pożegnana pocałunkiem od siostry, ruszyła do gabinetu, rozpoczynając kolejny dzień pracy dla siebie i piskląt podległych jej. Wysłanie na misji zgodnie z przydziałem, dodawanie informacji przygotowanych przez archiwistów. Wszystko szło bardzo sprawnie. Spojrzała na maskę, znajdującą się na specjalnym wieszaku. Brakowało jej tylko reszty stroju, który miała zamiar zgromadzić i mogła prezentować się zupełnie inaczej już na misjach. Może tak jak i ciocia, zyska na mieście popularność. Tamtą w końcu zwaną nie bez powodu Lisim Płomieniem.

Mafia Yoshida Arino Hikage - Szpon,
Sakiri "Mascot"Tokito - Pisklę, Ayatsuri - Wygląd
Niya "Muko" Senju - Pisklę, Senju
Ogachi "Suzumebachi" Fuhana - Pisklę, Aburame - Wygląd
Kinohisa "Amehari" Hōzuki - Szpon, , Hozuki
Himawa "Fireflies" Tuyagi - Dziób, Yamanaka
Kaname "Ikuchi " Soga - Szpon,
Sozin "Zuko" Hikage - Dziób, Mistrz Żywiołu "Katon"
Okita "Demoniczny Sensei" Souj - Ranga nieznana
Kaori "Orenji Hono" Hikage - Płomień, Mistrz Żywiołu "Katon"

[Tetsurō]

Słońce! Świeci nad Nami! Part I

Wyprawa rangi B - Arino and Gaika

kolejka : 1 / 17+

To był przyjemny poranek. Słoneczko powoli wspinało się na niebo, czasami chowając się za chmurkami. Powiedziałbym, że Shigashi budziło się właśnie do życia, jednakże to miasto nigdy nie szło spać. Po ogarnięciu się i przygotowaniu wszystkiego co było potrzebne, nasza bohaterka mogła opuścić swój pokój i udać się do pracy. Miała sporo planów, czekało ją wiele rzeczy do zrobienia, jednakże szybko okazało się, że to praca dopadła ją. Kiedy tylko wyszła z budynku i przeszła kilka uliczek, poczuła szarpnięcie za swój rękach w trakcie mijania jednej z bocznych odnóg. Kiedy tylko tam spojrzała, dostrzegła, że w ciemnym, ciasnym przejściu pełnym śmieci i skrzynek, stała znajoma jej sylwetka. Mężczyzna stał z kapturem na głowie i przyglądał się jej, trzymając w dłoniach fajkę i popalając ją. Jeżeli dziewczynie nie zdecydowała się na podejście do Kemuriego, gdyż to właśnie był on we własnej osobie, to jeszcze skinął do niej dłonią i machnął ręką. Kiedy już znalazła się przy nim, ten akurat skończył palić i zabrał się za czyszczenie swojej fajki. Z torby wyciągnął druciany wycior z włosiem i zaczął ją szorować, wyrzucając na ulicę resztkę popiołu i niedopalony tytoń.
- Też się cieszę, że cię widzę Płomyczku. Dobra robota z tym magazynem. To jednakże nie koniec roboty. - uśmiechnął się do niej kurtuazyjnie. Mimo kiepskich początków chyba powoli docierali się do siebie. Może nawet rodziła się jakaś sympatia? A może to była po prostu wymuszona miła postawa, niczym w wielkiej korporacji. W końcu wiadomo, jak ktoś jest dla Ciebie milszy, to na pewno będziesz mu chciał pomóc i załatwisz to, czego od ciebie oczekuje. Wyciągnął on w jej kierunku rękę, podając jej kopertę, która była zaadresowana dla jej ostatniego, nie-mafijnego wcielenia.
- Znowu jakaś robota od miasta. Tym razem jednak nie znam szczegółów. Jednakże patrząc po ostatniej, dobrze jakbyś się tam udała i wybadała temat, oczywiście przy okazji zebrała co ciekawsze informacje i skarby i przyniosła do nas. - Kemuri właśnie skończył czyścić swoją fajkę, więc schował ją do torby i spojrzał na dziewczynę, dając jej chwilę na zapoznanie się z listem i ewentualne pytania. W kopercie nie było zbyt wiele, było jedynie wezwanie, aby dziewczyna stawiła się w południe tam gdzie ostatnio. Charakter pisma nie był najładniejszy, był jednakże na tyle charakterystyczny, że nasz bohaterka mogła rozpoznać, że wezwanie pochodziło od Tarao. Od zadania w magazynie minęło trochę czasu, wiec być może mieli jakieś kolejne tropy związane z Tygrysami, a może po prostu na tyle dobrze się spisała, że Tarao uznał iż zasługiwała na dalszą współpracę.

Kemuri

Dla Sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Arino]

Czas znowu na Mito Himori
Arino Hikage, Wiek: 17
Jesień 393

Arino nauczywszy pracować się z biura, nie rozumiała zbytnio, dlaczego jej zleceniodawcy do tej pory nie trzymali się też tego typu pracy. W końcu jej samej rozdanie zadań zajmowało dwie godziny, podczas których też bezrobotnych wysyłała do archiwum, by szybko zdobyli informację dla tych pierwszych od archiwistów. W ten sposób mogła zabrać się za inne rzeczy i przygotowywać zadania na kilka kolejnych dni, zlecając odpowiednim pisklakom zadania. Szybko sprawnie i bezboleśnie. W końcu byli zorganizowaną przestępczością, a nie taką, która miała reagować na kłopoty na bieżąco. Do wszystkiego poczynane są przygotowania. Gdyby sprawdzono odpowiednio pion strażników miejskich, dowiedziano by się znacznie wcześniej o miejscu, na który szykowany jest atak, a to mogło sprawić, wysłanie odpowiednio wyszkolonego szpiega na akcję, zamiast posyłania niepotrzebnie piskląt w tamte rejony i tracenia ich. Osoba, zlecająca tam patrole była kretyna po prostu, która straciła mnóstwo ludzi niepotrzebnie. Zginęło kilku ludzi, których Himawa najpewniej użyłaby w innych celach. A tak byli teraz trupami. Nie podobało się to zbytnio Arino, która pochodziła co prawda z rodziny zarządzającej jednym Ryokanem, jednak nigdy nie brakowało im niczego. Zawsze jej Tata miał księgę rachunkową, a gdy coś było pobierane z magazynu, odpisywał tę rzecz i zaznaczał na liście do zakupu.
I dlatego też Arino kończyła swoje prace w południe lub trochę po południu, gdyż organizowała wszystko sprawniej — to pisklaki miały się do niej meldować, a nie ona ich szukać jak idiotka po całym mieście. Nie miała nawet takich zdolności. Kolejna zaleta i pomysł Himawy. Zbędne bieganie po mieście i pokazywanie się, tak by zaskoczyć pisklaka, uważała za przejaw teraz arogancji. Cóż, zdecydowanie była nowego rodzaju pokoleniem w Mafii.
Tak też i tego dnia, skończyła pracę wcześniej, odbębniając wiele zadań też już na zaś. Z pracą była bardzo do przodu i jak się okazało, ktoś znalazł dla niej dodatkowe zadanie. W alejkach gdy mijała jakiegoś mężczyznę, zbliżyła się zbytnio do alejki i została pociągnięta za rękaw. Na swoje szczęście lewy, jednak już prawą rękę ruszyła w ofensywnym geście. No cóż, miała teraz pewną nową zabawkę, która aż prosiła się o użycie.
Widząc Kemuriego odetchnęła uwalniając napięcie, które się w niej zebrało. Weszła do alejki i oparła się o ścianę naprzeciwko niego, z lekkim kpiącym uśmiechem.
- Któregoś dnia, ktoś może Cię uznać za agresora i przypadkiem zaatakować w ramach odruchu. W naszym zawodzie szarpanie czyjejś czujności to chyba nie najlepszy pomysł, co nie? - puściła mu oczko, uśmiechnięta. Tak, zdecydowanie Kemuri należał do starego pokolenia. Wykorzystywał najpewniej jakiegoś pisklaka, który potrafił śledzić ludzi, by móc się niespodziewanie pojawiać przed innymi. Numer już znany Arino, ale nie zamierzała mu o tym wręcz wspominać, iż uważa takie coś za niepotrzebne efekciarstwo i marnotrawstwo czasu — wolała pracę z biura, czytanie informacji oraz zachowanie własnego czasu wolnego w celach treningowych. Dlatego teraz przed Kemurim nie stała już ta sama dziewczynka, którą dawno temu posłał za pewnym muzykiem. Stala przed nim kobieta o wyraźnie rysujących się mięśniach, ubrana co prawda w takie samo jak zawsze letnie kimono — tym razem jasnoniebieskie z białymi chmurami. Długie rękawy oraz nogawice, które w pełnej krasie ukazywały jej długie nogi. Płomienne włosy, teraz w ciemnej alejce, były po prostu czerwonymi, jednak jak wiedział najpewniej, promienie słoneczne je pięknie rozświetlały. I ta dziewczyna, tfu! Kobieta zabrała się do czytania naprzeciwko niego listu, jej pomarańczowe oczy wodziły po tekście. W tekście niewiele było informacji, no cóż, czego miała się spodziewać? Tarao w kwestii dzielenia się informacjami nie był lepszy od Kemuriego i od Gaiki. Każdy z nich, gdyby najpewniej mógł to, by sobie zaszył usta. Chociaż nie, potrzebowali ich do picia oraz palenia. Bo przecież, po co przekazywać sobie informację. Lekko zirytowaną postawą, jaką prezentował wtedy Gaika, zmięła lekko list. "Zaimponowałaś Mi". Po tych wszystkich próbach kontaktu tylko tyle jej miał do powiedzenia!? Co miał on na myśli przez te dwa słowa? Która akcja mu zaimponowała, czemu nie mógł jasno się wyrazić i przekazać jej swoich odczuć na ten temat? Czy to tak trudno było przekazać innemu człowiekowi swoje emocje? Mężczyźni...
- Jasne, postaram się zgarnąć co potrzeba. Podeślij mi kogoś, bym przekazała mu informacje gdzie zmierzamy stwierdziła wprost Arino, tak jakby nie była właśnie wściekła na mężczyzn. Jej umysł już skupiał się jednak na pracy, potrafiła wiele i to wszystko było zasługą rozmów z Himawą oraz Kaori, rozmów. Wiedząc, co potrzebuje, ruszyła do jedynego sobie znanego miejsca, gdzie mogła dostać identyczne. Przebrała się tam na miejscu, w czarne kimono, zakrywające ją znowu w pełni, tym razem jednak nie zrezygnowała z przybornika. W dużej torbie nie było miejsca na to wszystko, co tutaj zapakowała, a takie przyborniki można już było kupić w wielu sklepach. Przez jakiś jeszcze czas cieszyła się ciepłą pogodą, nie zasłaniając swoich włosów oraz twarzy, jednak w końcu nasunęła ten skąpy materiał, który zasłaniał jej górną część twarzy, w końcu usta musiała mieć zawsze odsłonięte. Dlatego miała te metalową maskę w przyborniku, jednak Mito jej nie posiadała. Właścicielką Maski, była Arino Hikage. I tak ubrana weszła do znanej sobie speluny

Arino Hikage - Szpon,